ΙΣΩΣ ΘΕΛΕΙ ΛΙΓΗ ΩΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ... ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΟΜΩΣ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΠΟΛΛΑ !!!

Διέρρευσε το σημείωμα στρατηγικής της ΝΔ για να πετύχουν το ΝΑΙ - Αποδεικνύει ότι στήνουν δημοσκοπήσεις

Πως τα αποτελέσματα δημοσκοπήσεων εν όψει του δημοψηφίσματος της Κυριακής είναι στημένα από τη Νέα Δημοκρατία, προκύπτει με σαφήνεια από το έγγραφο που διακινείται στα "γαλάζια" στελέχη. Από το σημείωμα προκύπτει πως οι νεοδημοκράτες δε δίνουν δεκάρα για το τί πραγματικά ισχύει,
αποφεύγουν σαν τον διάολο το λιβάνι τη συζήτηση επί της ουσίας κι ενδιαφέρονται μόνο για το πώς θα κερδίσουν το δημοψήφισμα με προπαγανδιστικές τακτικές. Τρέμουν τις εμφανίσεις του πρωθυπουργού και επιμένουν πως καλύτερα αποτελέσματα γι' αυτούς φέρνουν οι αντιπαραθέσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ με μη πολιτικά πρόσωπα και φυσικά... δημοσιογράφους. 
Πρόκειται για το σημείωμα που μοιράζεται από τη Συγγρού στα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, με οδηγίες για το πώς πρέπει να κινηθούν στα κρίσιμα 24ωρα που απομένουν μέχρι το δημοψήφισμα, ώστε να επικρατήσει το ΝΑΙ στις προτάσεις των δανειστών. 
Γράφουν πεντακάθαρα πως ελέγχουν τις δημοσκοπήσεις και μπορούν να τις εμφανίζουν όχι μόνο όπως θέλουν αλλά και κλιμακούμενες, με την επιθυμητή διαφορά 5-10% την τελευταία μέρα.
Ιδού το απόσπασμα που αποδεικνύει πως "στήνουν" δημοσκοπήσεις:
Γι’ αυτό, στο βαθμό που είναι δυνατό, θα πρέπει η δημοσκοπική/κοινωνική δυναμική υπέρ του ΝΑΙ να αποτυπωθεί κλιμακούμενη από τις εταιρείες μετρήσεων, να φανεί δηλαδή ότι υπάρχει μία δυναμική – ρεύμα υπέρ του ΝΑΙ, η οποία είναι σταθερή. Όχι όμως με ομοειδή ποσοστά, γιατί ο κόσμος παραμένει καχύποπτος απέναντι στους δημοσκόπους. Τους θεωρεί κομμάτι του συστήματος. 
Από την άλλη, την Παρασκευή 3/7, που είναι και η τελευταία μέρα που επιτρέπεται βάσει νόμου να δημοσιευθούν μετρήσεις, θα πρέπει να αποτυπώνεται μία καθολική υπεροχή του ΝΑΙ, που δεν θα χωρεί αμφισβήτηση, χωρίς όμως να δημιουργεί και επανάπαυση. Μία διαφορά που θα κυμαίνεται από 5 έως 10 μονάδες ανάλογα με την εταιρεία. Σημειώνουμε ότι σε ανάλογα δημοψηφίσματα στο εξωτερικό το ΝΑΙ συνήθως υποαντιπροσωπεύεται.

Οι "ΠΑΣΟΚογενείς" ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο στόχος
Σύμφωνα με το σημείωμα, τα δυναμικά κοινά (ηλικίες 25-55) και οι κάτοικοι των μεγάλων αστικών κέντρων θα ψηφίσουν στην πλειοψηφία τους ΟΧΙ κι άρα στόχος των Νεοδημοκρατών είναι οι γυναίκες, οι πολύ νεαρές ηλικίες κι οι "πασοκογενείς" ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ. Οι τελευταίο θεωρούνται από τη Συγγρού ευαίσθητοι σε μηνύματα όπως η απομόνωση της χώρας αν επικρατήσει το ΟΧΙ: 
Απευθυνόμαστε κυρίως σε αυτούς. Επισημαίνουμε τη διεθνή απομόνωση της χώρας και το γεγονός ότι χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα παίρνουν σαφής αποστάσεις από τις επιλογές της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. 
Δίδεται επίσης μια σειρά διλημμάτων στα οποία σύμφωνα με τις μετρήσεις που έχουν κάνει, ευνοείται είτε το ΝΑΙ είτε το ΟΧΙ:
ΔΙΠΟΛΑ / ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ                                    ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ    
Ευρώ VS Δραχμή                                                      ΝΑΙ    
Ευρώπη VS Ελλάδα                                           Οριακά ΟΧΙ    
Μέτρα και Μνημόνιο                                               ΟΧΙ  
Τσίπρας VS Σαμαράς                                               ΟΧΙ     
Τσίπρας VS άλλα μη πολιτικά πρόσωπα               ΝΑΙ     
         
Φόβητρο ο Τσίπρας
Από τον πίνακα γίνεται σαφές πως οι νεοδημοκράτες "τρέμουν" τον πρωθυπουργό που σύμφωνα με αυτούς επικρατεί του Αντώνη Σαμαρά αλλά όχι στην αντιπαράθεση με τα μη πολιτικά πρόσωπα. Σημειώνεται πως πρέπει να εγκαταληφθεί η ιδέα ενός ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών, πρόταση που είχε κάνει ο Σαμαράς μιλώντας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ, στην αρχή της εβδομάδας.
Στο σημείωμα αναφέρεται επίσης πως το διακύβευμα πρέπει να μην είναι κομματικό αλλά να παρουσιάζεται εθνικό και γι'αυτό προτέινεται η μη αντιπαράθεση "γαλάζιων" στελεχών με στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά των στιγματισμένων ως "μνημονιακών", αλλά να αφήνεται στους δημοσιογράφους και στους εκπροσώπους των παραγωγικών τάξεων - εργοδοτών να αντιπαρατίθενται με τα κυβερνητικά στελέχη. Γράφουν στο σημειώμα:
Γι’ αυτό, τόσο ο πολιτικός μας λόγος, όσο και οι συμβολισμοί της επικοινωνίας μας πρέπει να είναι τέτοιοι που να πείθουν, αλλά κυρίως να ακούγονται. Δεν τους πείθουν στελέχη της μνημονιακής ΝΔ. Δεν τους ακούνε καν. 
Πλέκουν το εγκώμιο του Καμίνη, του Μπουτάρη και του Δήμα
Στο σημείωμα, η Νέα Δημοκρατία παραδέχεται ουσιαστικά ότι το πολιτικό της προσωπικό δεν μπορεί να πείσει τον κόσμο και καλεί ουσιαστικά τα στελέχη της να κάνουν χώρο στα μη στελέχη της:
Είναι η ώρα των πολιτών κι όχι των πολιτικών επισημαίνουν: "Ήταν εξαιρετική η εκπροσώπηση από το δίδυμο των Δημάρχων Αθήνας και Θεσσαλονίκης, Καμίνη και Μπουτάρη στη χθεσινή συγκέντρωση της Αθήνας και αυτοί πρέπει να τεθούν επικεφαλής και της συγκέντρωσης της Παρασκευής, πλαισιωμένοι από καλλιτέχνες, επαγγελματίες, επιχειρηματίες, άνεργους-φοιτητές, όχι όμως κομματικά στελέχη (μέχρι τώρα έχουν κάνει εξαιρετική δουλεία άνθρωποι όπως ο Χρήστος Χωμενίδης, ο Πύρρος Δήμας, ο Δημήτρης Αθερίδης, καθώς και οι εκπρόσωποι των παραγωγικών φορέων και των εμπορικών συλλόγων που έχουν de facto μεγαλύτερη πλειοψηφία).
Ποιό είναι το σύνθημα
Η Νέα Δημοκρατία ζητά από τα στελέχη της να αναπαράγουν το σύνθημα "ΝΑΙ για την Ελλάδα, ΝΑΙ για τη ζωή μας". 
Κεντρικό σημείο της ρητορικής των "γαλάζιων" στελεχών πρέπει να είναι σύμφωνα με τη Συγγρού ο εκφοβισμός σε σχέση με την επόμενη μέρα και πιο συγκεκριμένα με το ΕΣΠΑ, τις αγροτικές επιδοτήσεις και τις τραπεζικές καταθέσεις.
Τέλος, βασικό σημείο, όπως θα περιμέναμε αν κρίνουμε από φιλικά προς εκείνους κανάλια, είναι το κλείσιμο των τραπεζών. Συνιστούν όμως με κεφαλαία γράμματα "προσοχή" λέγοντας τους να μην επιμένουν στο "ποιός έκλεισε τις τράπεζες" γιατί είναι τεχνικό ζήτημα αλλά στο "με ποια κυβέρνηση έκλεισαν οι τράπεζες", που παρουσιάζεται ως απλό ερώτημα που καταλαβαίνουν οι πολίτες.
Ακέραιο το σημείωμα της Νέας Δημοκρατίας προς τα στελέχη της, με τις οδηγίες για να εκβιάσουν το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα της Κυριακής:
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ
Ο τρόπος που θα ψηφίσουν οι Έλληνες στο δημοψήφισμα θα εξαρτηθεί κατά κύριο λόγο από το ποιό διακύβευμα θα επικρατήσει στο συλλογικό υποσυνείδητο.
Αυτή τη στιγμή για τα κρίσιμα διεκδικούμενα κοινά τα διακυβεύματα είναι ακόμα συγκεχυμένα.
ΚΡΙΣΙΜΑ ΚΟΙΝΑ:
ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΟΧΙ
Δυναμικές ηλικίες 25-55 (κυρίως 35-45)
Αστικά κέντρα
Ψηφοφόροι ΣΥΡΙΖΑ 2015 ( ̴ 70%)
ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΝΑΙ
Συνταξιούχοι
Περιφέρεια
Οι ψηφοφόροι των κομμάτων του Φιλοευρωπαϊκού Μετώπου ( ΝΔ - ΠΟΤΑΜΙ – ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ),  έχουν σε μεγάλο βαθμό τοποθετηθεί θετικά, με εξαίρεση ένα όχι ασήμαντο ποσοστό Νεοδημοκρατών ψηφοφόρων που υπερβαίνει το 10%.
ΑΝΑΠΟΦΑΣΙΣΤΟΙ / ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕΝΟΙ
Γυναίκες
Πολύ νέες ηλικίες 18-25
Πασοκογενείς ψηφοφόροι ΣΥΡΙΖΑ ( ̴ 30%)
Επισημαίνουμε ότι η μεγάλη μάζα των πολιτών που μπορεί να μεγαλώσει και να κατοχυρώσει με μία ισχυρή πλειοψηφία την επιλογή του ΝΑΙ, είναι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ. Απευθυνόμαστε κυρίως σε αυτούς. Επισημαίνουμε τη διεθνή απομόνωση της χώρας και το γεγονός ότι χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα παίρνουν σαφής αποστάσεις από τις επιλογές της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό, τόσο ο πολιτικός μας λόγος, όσο και οι συμβολισμοί της επικοινωνίας μας πρέπει να είναι τέτοιοι που να πείθουν, αλλά κυρίως να ακούγονται. Δεν τους πείθουν στελέχη της μνημονιακής ΝΔ. Δεν τους ακούνε καν. 
Δεν είναι η ώρα να αποδείξουμε ότι το σενάριο της αριστερής παρένθεσης ήταν σωστό, ούτε να πάρουμε τη ρεβάνς των χαμένων εκλογών του Ιανουαρίου. Το δημοψήφισμα έχει εθνικό και όχι κομματικό χαρακτήρα.
Ήταν εξαιρετική η εκπροσώπηση από το δίδυμο των Δημάρχων Αθήνας και Θεσσαλονίκης, Καμίνη και Μπουτάρη στη χθεσινή συγκέντρωση της Αθήνας και αυτοί πρέπει να τεθούν επικεφαλής και της συγκέντρωσης της Παρασκευής, πλαισιωμένοι από καλλιτέχνες, επαγγελματίες, επιχειρηματίες, άνεργους-φοιτητές, όχι όμως κομματικά στελέχη (μέχρι τώρα έχουν κάνει εξαιρετική δουλεία άνθρωποι όπως ο Χρήστος Χωμενίδης, ο Πύρρος Δήμας, ο Δημήτρης Αθερίδης, καθώς και οι εκπρόσωποι των παραγωγικών φορέων και των εμπορικών συλλόγων που έχουν de facto μεγαλύτερη πλειοψηφία).
Είναι προτιμότερο στα τηλεπαράθυρα να αντιπαρατίθενται στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με δημοσιογράφους ή εκπροσώπους παραγωγικών φορέων κ.α., όχι με στελέχη της ΝΔ. Όσο δημιουργούνται δίπολα κομματικά, χάνουμε το δίκιο μας και μαζί και τις εντυπώσεις.
Είναι η ώρα των πολιτών, όχι των πολιτικών!
Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι όσο οι εικόνες που κυριαρχούν είναι οι ουρές έξω από τις Τράπεζες και τα Supermarkets, οι διαφορές στα exit polls υπέρ του ΝΑΙ είναι διπλάσιες σε ποσοστό. Σήμερα το πρωί σε κάποιες από τις εταιρείες ερευνών το ποσοστό έφτανε το 10% ! Όταν μπήκε στην ατζέντα το θέμα του debate το ποσοστό έπεσε.
 
ΔΙΠΟΛΑ / ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ                                    ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ       
Ευρώ VS Δραχμή                                                      ΝΑΙ      
Ευρώπη VS Ελλάδα                                           Οριακά ΟΧΙ      
Μέτρα και Μνημόνιο                                                  ΟΧΙ     
Τσίπρας VS Σαμαράς                                               ΟΧΙ       
Τσίπρας VS άλλα μη πολιτικά πρόσωπα                  ΝΑΙ       
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Το βασικό πολιτικό συμπέρασμα είναι ότι για να επικρατήσει το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα, η καμπάνια μας πρέπει να επικεντρωθεί στη ΖΩΗ, την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, τη ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ των Ελληνίδων και των Ελλήνων με το Ευρώ μέσα στην Ευρώπη.
Την Κυριακή ψηφίζουμε για την ΠΑΤΡΙΔΑ μας, ψηφίζουμε για τη ΖΩΗ μας.

CONCEPT ΣΥΝΘΗΜΑΤΟΣ
ΝΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΝΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ     
(Να συμπίπτει με το concept της καμπάνιας που τρέχει στο διαδίκτυο «NAI για την Ελλάδα, ΝΑΙ για το Ευρώ»)

ΥΠΟΣΥΝΘΗΜΑ
Την Κυριακή όλοι οι Έλληνες μαζί ψηφίζουμε ΝΑΙ για την πατρίδα μας.
Επιλέγουμε θετικά σταθερότητα και αξιοπρέπεια.      
ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΤΕΛΙΚΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ:
Θεωρούμε ότι οι προοπτικές του ΝΑΙ είναι αισιόδοξες, αλλά η εμπέδωση της αλλαγής της στάσης της κοινής γνώμης (swing), επειδή γίνεται με τρομερά γοργούς ρυθμούς, δεν προλαβαίνει να γίνει πιστευτή ούτε ακόμα και από αυτούς που αλλάζουν τη στάση τους (προς το ΝΑΙ). 
Γι’ αυτό, στο βαθμό που είναι δυνατό, θα πρέπει η δημοσκοπική/κοινωνική δυναμική υπέρ του ΝΑΙ να αποτυπωθεί κλιμακούμενη από τις εταιρείες μετρήσεων, να φανεί δηλαδή ότι υπάρχει μία δυναμική – ρεύμα υπέρ του ΝΑΙ, η οποία είναι σταθερή. Όχι όμως με ομοειδή ποσοστά, γιατί ο κόσμος παραμένει καχύποπτος απέναντι στους δημοσκόπους. Τους θεωρεί κομμάτι του συστήματος.
Από την άλλη, την Παρασκευή 3/7, που είναι και η τελευταία μέρα που επιτρέπεται βάσει νόμου να δημοσιευθούν μετρήσεις, θα πρέπει να αποτυπώνεται μία καθολική υπεροχή του ΝΑΙ, που δεν θα χωρεί αμφισβήτηση, χωρίς όμως να δημιουργεί και επανάπαυση. Μία διαφορά που θα κυμαίνεται από 5 έως 10 μονάδες ανάλογα με την εταιρεία. Σημειώνουμε ότι σε ανάλογα δημοψηφίσματα στο εξωτερικό το ΝΑΙ συνήθως υποαντιπροσωπεύεται. 
ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ / ΣΗΜΕΙΑ ΚΛΕΙΔΙΑ:
Η συζήτηση εκτός από το διακύβευμα του τουρισμού που είναι επίκαιρο, πρέπει να στραφεί και σε τρία άλλα ζητήματα:
Τι θα γίνει την ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ αν επικρατήσει το όχι με:
το ΕΣΠΑ
τις αγροτικές επιδοτήσεις και
τις τραπεζικές καταθέσεις
ΠΡΟΣΟΧΗ!
Πρέπει να αποφύγουμε – ειδικά με τη σημερινή τοποθέτηση του Αλέξη Τσίπρα – το ερώτημα: «Ποιός φταίει για το γεγονός ότι έκλεισαν οι Τράπεζες;». Εκεί οι απόψεις του κόσμου είναι μοιρασμένες, το ζήτημα είναι τεχνικό και εξηγείται πολύ δύσκολα.
Γι’ αυτό, αντί να συζητάμε το γιατί έκλεισαν οι Τράπεζες, απευθύνουμε στους πολίτες το απλό ερώτημα: «ΜΕ ΠΟΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΚΛΕΙΣΑΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ;» .
Demos Lab
N.K

πηγή

το είδαμε εδώ

Το κήρυγμα της Κυριακής: Ε΄ Κυριακή του Ματθαίου. «Ἐξελθόντες ἀπῆλθον εἰς τήν ἀγέλην τῶν χοίρων· καί ἰδού ὣρμησε πᾶσα ἡ ἀγέλη κατά τοῦ κρημνοῦ εἰς τήν θάλασσαν»

Κυριακή, 5 Ιουλιου 2015

 Κυριακή Ε’ Ματθαίου Το κήρυγμα της Κυριακής: Ε΄ Κυριακή του Ματθαίου. 

Αρχιμανδρίτης Διονύσιος  Αναγνωστόπουλος

«Ἐξελθόντες ἀπῆλθον εἰς τήν ἀγέλην τῶν χοίρων· καί ἰδού ὣρμησε πᾶσα ἡ ἀγέλη κατά τοῦ κρημνοῦ εἰς τήν θάλασσαν». 

Δύο καταπληκτικά θαύματα πραγματοποίησε ο Κύριος στη χώρα των Γεργεσηνών. Το πρώτο, ήταν θαύμα ελέους, στοργής και αγάπης. Εξεδίωξε τα πολυάριθμα πονηρά πνεύματα, τους κακοποιούς δαίμονες, οι οποίοι βασάνιζαν και τυραννούσαν τους δύο Γεργεσηνούς και μέσω αυτών φόβιζαν και ταλαιπωρούσαν τους κατοίκους της περιοχής. Ο Κύριος ήλθε στον κόσμο για να καταλύσει την τυραννική εξουσία, την οποία ο διάβολος ασκούσε στις ψυχές και τα σώματα των ανθρώπων. Το δεύτερο, επέτρεψε στα πονηρά πνεύματα να εισέλθουν στο κοπάδι των χοίρων. «Καί ἰδού ὣρμησε πᾶσα ἡ ἀγέλη κατά τοῦ κρημνοῦ εἰς τήν θάλασσαν», χιλιάδες χοίροι, και πνίγηκαν «εἰς τά ὓδατα». Γιατί όμως επέτρεψε ο Κύριος τον πνιγμό των χοίρων; Είναι μια απορία, η οποία έρχεται σε πολλούς. Μερικοί μάλιστα , λίγο ή πολύ ασεβείς, ρωτούν με ασέβεια με ποιο δικαίωμα κατέστρεψε ο Κύριος την ξένη περιουσία και ζημίωσε με την πράξη του αυτή τόσους ανθρώπους; Ξεχνούν όμως όλοι αυτοί ή δεν θέλουν να σκεφθούν ότι ο Θεός σε κάθε του πράξη κινείται από την αγάπη και την δικαιοσύνη του, από αγιώτατα ελατήρια για τον συνετισμό και την σωτηρία των ανθρώπων. Κατ’ αρχήν με το θαύμα αυτό έδειξε ότι σ’ Αυτόν ανήκουν τα πάντα. Είναι δημιουργήματα Του. Βρίσκονται στην απόλυτη ιδιοκτησία του και μπορεί να τα διαθέσει και να τα κατευθύνει όπως αυτός θέλει. «Τοῦ Κυρίου ἡ γῆ καί τό πλήρωμα αὐτῆς» μάς λέει ο Προφητάναξ Δαβίδ. Ποιος του αμφισβήτησε το δικαίωμα να στέλνει κεραυνούς και να κατακαίει τα δένδρα, να αγγίζει τα όρη και εκρήγνυνται τα ηφαίστεια, να ρίχνει το βλέμμα του στην γη και να την συγκλονίζουν οι σεισμοί; Και μάλιστα όταν με αυτά και με άλλα όμοια συγκλονιστικά γεγονότα φανερώνει το μεγαλείο του και εμπνέει ιερό δέος στις καρδιές των ανθρώπων και τους παρακινεί να καταφεύγουν σ’ Αυτόν με ταπείνωση και ευλάβεια; Γιατί είναι γεγονός ότι σε τέτοιες περιστάσεις αισθάνεται ο άνθρωπος την αδυναμία του, την μηδαμινότητά του μπροστά στον παντοδύναμο Θεό. Έπειτα τα θαύμα αυτό είναι μια τρανή και ακαταμάχητη απόδειξη της υπάρξεως των πονηρών πνευμάτων. Οι Σαδδουκαίοι της εποχής εκείνης, όπως και οι Σαδδουκαίοι όλων των εποχών, οι υλιστές και οι άπιστοι, οι οποίοι αρνούνται την ύπαρξη των πονηρών πνευμάτων, προσπαθούν σε άλλες αιτίες να αποδώσουν και με δικές τους επινοήσεις να εξηγήσουν την δαιμονοληψία. Τότε έλεγαν, ότι αυτή οφείλεται όχι σε πονηρά δαιμόνια, αλλά στην επίδραση της σελήνης και άλλων αφορμών. Σήμερα, αν παρουσιασθεί ένα τέτοιο γεγονός, θα πουν – και λένε – ότι είναι συνέπεια νευροψυχικής ανωμαλίας κ.α. Αλλά πως θα εξηγηθεί όμως ο πνιγμός των χοίρων; Μήπως κι αυτοί βρέθηκαν σε νευροψυχική ανωμαλία και όρμησαν να αυτοκτονήσουν στη θάλασσα; Μια τέτοια όμως υπόθεση είναι εντελώς παράλογη. Αλλά ο πνιγμός των χοίρων φανερώνει και μια άλλη σπουδαία αλήθεια για συνετισμό των ανθρώπων. Ότι δηλαδή ο δίκαιος και πανάγαθος Θεός για να οδηγήσει τον άνθρωπο σε μετάνοια και διόρθωση, να του εμπνεύσει την συναίσθηση ότι η αμαρτία δεν μένει ατιμώρητη, στέλνει δίκαιες, παιδαγωγικές και σωφρονιστικές τιμωρίες. Οι Γεργεσηνοί, εκτρέφοντας χοίρους, παρέβαιναν με την πράξη τους αυτή ρητή εντολή του Θεού. Ο Μωσαϊκός Νόμος είχε κατατάξει μεταξύ των ακάθαρτων ζώων τους χοίρους και απαγόρευε στους Εβραίους να τρέφουν και τρώγουν χοίρους. Όποιος άγγιζε χοίρο θεωρούνταν ακάθαρτος. Και οι Γεργεσηνοί παρέβαιναν φανερά και προκλητικά τον Μωσαϊκό Νόμο. Έπρεπε, λοιπόν, να τιμωρηθούν για να εκλείψει η αφορμή σκανδάλου, για να συναισθανθούν το σφάλμα τους και να τους δοθεί η συγκλονιστική αυτή ευκαιρία για μετάνοια και διόρθωση. Και ο Πανάγαθος Κύριος δεν τιμωρεί κατ’ ευθείαν αυτούς. Τους τιμωρεί εμμέσως. Επιτρέπει την καταστροφή της αμαρτωλής τους περιουσίας. Αλλά το θαύμα αυτό του Κυρίου έχει, κατά τον ιερό Χρυσόστομο, και συμβολική σημασία. Οι χοίροι, στους οποίους μπήκαν τα πονηρά πνεύματα και γρυλλίζοντας τους έριξαν από τον κρημνό στη θάλασσα, συμβολίζουν τους αμετανόητους αμαρτωλούς, οι οποίοι ρυπαίνονται και γίνονται ψυχικά ακάθαρτοι. Οι χοίροι θεωρούνται και είναι ακάθαρτοι. Οι Εβραίοι απέφευγαν όχι μόνο να τους αγγίξουν αλλά και να αναφέρουν το όνομά τους. Γι’ αυτό και τους ονόμαζαν με την λέξη «άλλο πράγμα». Λοιπόν, λέει ο ιερός Χρυσόστομος, οι βυθισμένοι στην μόλυνση και τον ρύπο της αμαρτίας άνθρωποι είναι «χοιρώδεις», μοιάζουν δηλαδή με τους ακάθαρτους χοίρους. Ο Δαβίδ θεωρούσε φοβερό ρύπο της ψυχής την αμαρτία. Γι’ αυτό με δάκρυα και στεναγμούς παρακαλούσε θερμά τον Θεό να τον καθαρίσει, να τον πλύνει ξανά και ξανά από την αμαρτία. «Ἐπί πλεῖον πλῦνόν με ἀπό τῆς ἀνομίας μου καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με»[1]. Του ήταν αδύνατον να υποφέρει πλέον την αποπνικτική αποφορά της δυσώδους αμαρτίας. Ο Απόστολος Παύλος γράφοντας προς τους Κορινθίους τους απευθύνει θεία παραγγελία. «Ἀδελφοί, λέει, καθαρίσωμεν ἑαυτούς ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός καί πνεύματος»[2]. Μολυσμό και ρύπο εννοεί ο Απόστολος Παύλος την πολύμορφη αμαρτία, η οποία ρυπαίνει την ψυχή. Ο φθόνος, η αντιπάθεια, το μίσος, η αλαζονεία, η κατάκριση, η φιλοχρηματία, η μέθη, η λαιμαργία, η ασωτία, η διαφθορά και η φαυλότητα μολύνουν ψυχή και σώμα περισσότερο, παρ’ όσο μολύνει τον χοίρο η λάσπη μέσα στην οποία κυλιέται. Ο Ζυγαβηνός, τονίζοντας την συμβολική σημασία του πνιγμού των χοίρων, γράφει, ότι οι δαίμονες πηδούν με μανία και εισέρχονται στους χοίρους, δηλαδή, λέει, στους αμαρτωλούς, οι οποίοι κυλιόνται στο βόρβορο των ηδονών και τους κατακρημνίζουν στην αιώνια απώλεια. Πολλά, πάρα πολλά διδάσκει το σημερινό θαύμα του Κυρίου στη χώρα των Γεργεσηνών. Και προ παντός προβάλλει παραστατικά την μεγάλη αλήθεια, ότι αυτοί που βρίσκονται και κυλιόνται στο βόρβορο της αμαρτίας γίνονται υποχείριοι και ενεργούμενα του πονηρού, ο οποίος τελικά τους κρημνίζει στην αιώνια απώλεια. Ας ακούσομε, με προσοχή και ας εφαρμόσουμε με προθυμία την θεόπνευστη εντολή του Αποστόλου Παύλου· «καθαρίσωμεν ἑαυτούς ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός καί πνεύματος ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ».

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

σημερινή Εὐαγγελική περικοπή πού ἀκούσαμε, καί ἡ ὁποία ἔκανε λόγο γιά τό θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ δαιμονισμένου τῆς χώρας  τῶν Γαδαρηνῶν ἤ Γεργεσηνῶν εἶναι μία χαρακτηριστική περικοπή, ἡ ὁποία μᾶς βοηθάει νά μελετήσουμε τό φαινόμενο, τοῦ δαιμονισμοῦ.
Ὁ δαιμονισμός, ὅπως παρουσιάζεται στήν Καινή Διαθήκη, εἶναι μία κατάσταση σύμφωνα μέ τήν ὁποία, ὁ ἄνθρωπος χάνει τόν ἔλεγχο τῆς προσωπικότητάς του καί γίνεται ὄργανο τοῦ Σατανᾶ. Κινεῖται, δρᾶ καί ὑπάρχει σάν ὑποχείριό του. 
Ὑπάρχουν δύο μορφές μέ τίς ὁποῖες ἐμφανίζεται ὁ δαιμονισμός. Στήν μία μορφή ἐξωτερικεύεται μέ διάφορες ἐνέργειες καί συμπεριφορές, φανερώνοντας στούς ἀνθρώπους πόσο φοβερό εἶναι τό φαινόμενο, τοῦ δαιμονισμοῦ.

 Ὡς παράδειγμα γιά τήν περίπτωση αὐτή ἔχουμε τόν δαιμονισμένο τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς. Ὁ συγκεκριμένος δαιμονισμένος ροῦχα δέν φοροῦσε, περιφερόταν γυμνός. Ἦταν δεμένος μέ ἁλυσίδες, τίς ὁποῖες ἔσπαζε συνεχῶς καί κανένας δέν μποροῦσε νά τόν δαμάσει. Κατοικοῦσε μέσα στά μνήματα. Τά δαιμόνια εἶχαν καταλάβει ὅλη τήν προσωπικότητά του. 
Τόν ρώτησε ὁ Χριστός πῶς τόν λένε, καί ἀπάντησε «λεγεών». Δηλαδή, πλῆθος δαιμονίων.
   Τό γεγονός ὅτι μετά τήν ἀπελευθέρωσή του ἀπό τά δαιμόνια, δαιμονίσθηκαν τά γουρούνια, τά ὁποῖα ρίχτηκαν στή λίμνη καί πνίγηκαν, ἀποδεικνύει ὅτι· δέν δαιμονίζονται μόνο  οἱ ἄνθρωποι, ἀλλά καί τά ζῶα. Ἐκτός ὅμως ἀπό τόν φανερό καί ἐντυπωσιακό αὐτό ἐξωτερικό δαιμονισμό ἔχουμε καί τόν κρυφό, τόν ἐσωτερικό δαιμονισμό, πού εἶναι πολύ χειρότερος καί καταστρεπτικώτερος. Ἔχουμε τήν μορφή ἐκείνη τοῦ δαιμονισμοῦ σύμφωνα μέ τήν ὁποία ὁ ἄνθρωπος, ἐνῶ φαίνεται πολιτισμένος καί εὐγενικός καί ἥσυχος, ἐν τούτοις δέν θέλει νά ἔχει καμία σχέση μέ τόν Θεό καί ζεῖ, ἀποκομμένος ἀπό τόν Θεό, μέσα στό βοῦρκο τῆς ἁμαρτίας.
Ὅταν παγιδευτεῖ κανείς στά δίχτυα τῆς  ἁμαρτίας, πάλι χάνει τον ἔλεγχο τῆς προσωπικότητάς του, ἄγεται καί φέρεται ἀπό τά πάθη του καί ὁδηγεῖται πρός τήν καταστροφή καί τήν ἐξαθλίωση. 
Τέτοιο δαιμονισμό εἶχε ὁλόκληρη ἡ πόλη τῶν Γαδαρηνῶν. Ἄν καί ἡ Παλαιά Διαθήκη ἀπαγόρευε στούς Ἰουδαίους νά τρῶνε καί συνεπῶς νά τρέφουν χοίρους, αὐτοί δέν τό τηροῦσαν καί ζοῦσαν κόντρα στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Γι' αὐτό, ἐνῶ εἶδαν τήν δύναμη τοῦ Χριστοῦ καί τήν ἀπελευθέρωση τοῦ συμπολίτη τους, ἐντούτοις - ἴσως γιατί φοβόντουσαν τήν δύναμή τοῦ Χριστοῦ δέν τόν κυνήγησαν καί δέν τοῦ φέρθηκαν μέ βία – ἀλλά τόν παρακάλεσαν νά φύγει ἀπό τήν περιοχή τους. Ἤθελαν νά συνεχίσουν τήν παράνομη δουλειά τους χωρίς νά ἐλέγχονται ἤ νά ἔχουν συνέπειες. Καί ἔτσι προτίμησαν τά γουρούνια παρά τόν Χριστό.  
Συμβαίνει, δηλαδή, μέ τόν δαιμονισμό ὅ,τι συμβαίνει καί μέ τά χαρίσματα τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ἄλλα εἶναι ἐξωτερικά, φανερά καί ἐντυπωσιακά, ὅπως τό νά ἀνασταίνει κάποιος νεκρούς, νά θεραπεύει ἀρρώστιες καί νά προφητεύει. Καί ἄλλα εἶναι ἐσωτερικά καί ἀφανῆ, πλήν ὅμως οὐσιώδη καί πρωτεύοντα καί σπουδαιότατα γιά τήν σωτηρία μας, ὅπως γιά παράδειγμα· τό νά ἔχεις μέσα στήν καρδιά σου ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, ἀγαθοσύνη, πίστη, πραότητα, ἐγκράτεια, ὅπως μᾶς λέει ὁ ἀπόστόλος Παῦλος στήν πρός Γαλάτας Ἐπιστολή του. (5,22). 
   Οἱ πρῶτοι δαιμονισμένοι, πού ἐμφανίστηκαν πάνω στήν γῆ, ἦταν οἱ πρωτόπλαστοι, ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα. Προτίμησαν τήν παρέα τοῦ διαβόλου ἀπό τήν παρέα τοῦ Θεοῦ. Ἔκοψαν τίς σχέσεις μέ τόν Θεό καί ἀπέκτησαν σχέσεις μέ τόν διάβολο. Γιά νά ἀποφύγουν τήν κυριαρχία καί τήν καθοδήγηση τοῦ Θεοῦ, ἔγιναν ὑπόδουλοι καί ὑποτάχτηκαν στόν διάβολο. 
  Μετά τούς πρωτοπλάστους ἔχουμε τόν δαιμονισμό τοῦ Κάιν. Ἕνα δαιμονισμό πολύ καμουφλα-ρισμένο καί κρυφό. Ἕνα δαιμονισμό μέ ἔνδυμα θεοσέβειας. Προσφέρει θυσία στόν Θεό, γιατί ἔτσι τόν πιέζει τό θρησκευτικό του ἔνστικτο, πλήν ὅμως ἀπό τά χειρότερα γεωργικά προϊόντα του. Δέν ἀγαπᾶ τόν Θεό «ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καὶ τῆς καρδίας του», ὅπως ὁ ἀδερφός του ὁ  Ἄβελ, ὁ ὁποῖος προσφέρει θυσία τά πιό παχιά καί καλύτερα ζῶα του. Κι ὅταν βλέπει ὅτι ὁ Θεός δέν δέχεται τήν καμουφλαρισμένη καί δαιμονική θυσία του, τότε - ἀντί νά διορθωθεῖ - ἐκεῖνος σκοτώνει τόν ἀδερφό του. 
   Δαιμονισμένος ἦταν καί ὁ Ἠσαῦ.Ἔφθασε στό κατάντημα νά πουλήσει τά πρωτοτόκιά του καί μάλιστα τά πνευματικά, δηλαδή τό νά εἶναι ὁ συνεχιστής τῆς εὐλογίας, πού δόθηκε στόν παππού του Ἀβραάμ καί τόν πατέρα του τον Ἰσαάκ, ὥστε νά εὐλογηθεῖ μέσα ἀπ' αὐτούς ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα. Κι αὐτός τά πούλησε γιά ἕνα πιάτο φακή. 
   Ὁ Ἰούδας, ἦταν κι αὐτός ἕνας δαιμονισμένος. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, θεωρεῖ τό φιλάργυρο ἄτομο δαιμονισμένο, πού ὁδηγεῖται ἀπό τούς δαίμονες σέ μύρια ὅσα κακά, προκειμένου νά θεραπεύσει το πάθος του· σέ ληστεῖες, σέ φόνους, σέ συκοφαντίες, σέ μηχανορραφίες καί σέ ἄλλα πολλά. Δέν διστάζει νά πουλήσει ἀκόμα καί τόν Χριστό, τόν διδάσκαλο καί Σωτήρα του, γιά τριάκοντα ἀργύρια. Ἐνῶ ἄκουσε ὁ Ἰούδας τόν Χριστό νά λέγει «οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾶ»(Ματθ. 6,24), ἐν τούτοις δέν πρόσεξε καί θυσίασε τό ἀποστολικό του ἀξίωμα, τά χαρίσματα πού πῆρε ἀπό τόν Θεό, τήν ψυχή του καί τήν αἰώνια ζωή, χάριν τοῦ δαίμονα τῆς φι- λαργυρίας.
  Ἐγώ, λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος, θά προτιμοῦσα νά ζῶ μέ μύριους ἐξωτερικά δαιμονισμένους ἀνθρώπους, παρά μέ ἕναν φιλάργυρο. 
  Στήν κατήχηση, πού γίνεται πρίν τήν βάπτιση, στόν Δ΄ ἀφορκισμό ὁ Ἱερέας ἐμφυσᾶ στόν κατη- χούμενο καί εὔχεται τρεῖς φορές «ἐξέλασον ἀπ' αὐτοῦ πᾶν πονηρὸν καὶ ἀκάθαρτον πνεῦμα κεκρυμμένον καὶ ἐμφωλεῦον αὐτοῦ τῇ καρδίᾳ», καί ἐπεξηγεῖ πιό κάτω τί πνεῦμα ἐννοεῖ. «Πνεῦμα πλάνης, πνεῦμα πονηρίας, πνεῦμα εἰδωλολατρείας καὶ πάσης πλεονεξίας…». Θεωρεῖ τήν πλεο- νεξία, ὅπως καί ἡ Ἁγία Γραφή, ὡς εἰδωλολατρεία καί δαιμονισμό.
  Ἄς προσέξουμε καί τήν σχετική ἐρωταπόκριση πού γίνεται στήν κατήχηση πρό τῆς βαπτίσεως: 
-«Αποττάση τῷ Σατανᾷ; Καὶ πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ; Καὶ πάσῃ τῇ λατρείᾳ αὐτοῦ; Καὶ πάσῃ τῇ πομπῇ αὐτοῦ; 
- «Ἀποτάσσομαι».
-«Συντάσσῃ τῷ Χριστῷ;» 
-«Συντάσσομαι». 
  Θεωρεῖται, δηλαδή, ὁ ἄνθρωπος πρίν βαπτισθεῖ ὡς εὑρισκόμενος ὑπό τήν ἐπήρεια τοῦ δαίμονα, ἄν καί δέν ἔχει ἐξωτερικά συμπτώματα πού νά μᾶς τρομάζουν. Νά, λοιπόν, τί σημαίνει ἐσωτερικός δαιμονισμός. 
  Ὅταν ὁ διάβολος πείραξε τόν Χριστό  στήν ἔρημο, τότε  ἀνάμεσα στά ἄλλα, τοῦ  ζήτησε  νά τόν προσκυνήσει, μέ ἀντάλλαγμα νά τοῦ δώσει ὅλα τά βασίλεια τῆς γῆς. Καί ὁ Χριστός ἀντέδρασε ἀπότομα καί αὐστηρά· «ὕπαγε ὀπίσω μου σατανᾶ· γέγραπται γὰρ Κύριον τὸν Θεόν σου προσκυνήσεις καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις».Οὐσιαστικά ὁ διάβολος μέ τά ὅσα του εἶπε, ζητοῦσε ἀπό τόν Χριστό νά δαιμονισθεῖ (!). 
  Τό ἴδιο πράγμα ζητοῦσε καί ὁ μαθητής του, ὁ Πέτρος, ὅταν ἐμπόδιζε τόν Χριστό νά πορευθεῖ στά  Ἱεροσόλυμα γιά νά σταυρωθεῖ. Καί τότε ὁ Χριστός μίλησε ἀπότομα καί εἶπε τήν ἴδια φράση· «ὕπαγε ὀπίσω μου σατανᾶ· σκάνδαλόν μου εἰ· ὅτι οὐ φρονεῖς τά τοῦ Θεοῦ, ἀλλά τὰ τῶν ἀν- θρώπων». (Ματθ. 16,23) 
  Πόσο χειρότερη εἶναι ἡ ἁμαρτία ἀπό τόν ἁπλό δαιμονισμό φαίνεται καί στήν συμβουλή πού ἔδωσε ὁ Χριστός στούς Ἀποστόλους «ὅταν ὑπέστρεψαν μετὰ χαρᾶς λέγοντες· Κύριε καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσεται ἡμῖν ἐν τῷ ὀνόματί σου». Τότε ὁ Χριστός τούς εἶπε· «Πλὴν ἐν τούτῳ μὴ χαίρετε. Χαίρετε δὲ ὅτι τὰ ὀνόματα ὑμῶν ἐγράφη ἐν τοῖς οὐρανοῖς». Δηλαδή, τό νά θεραπεύεις ἕνα δαιμονισμένο εἶναι θαῦμα. Σπουδαιότερο ὅμως εἶναι νά λυτρώνεις τόν ἑαυτό σου καί τούς ἄλλους, ἀπό τήν ἁμαρτία.
  Ὁ ἐξωτερικός δαιμονισμός δέν μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό την βασιλεία τοῦ Θεοῦ, σέ ἀντίθεση   μέ τήν ἁμαρτία,  πού δαιμονίζει ἐσωτερικά τόν  ἄνθρωπο. Οἱ δαιμονισμένοι λυποῦνται γι' αὐτά πού κάνουν, ξέρετε πότε; Ὅταν θεραπευτοῦν. Οἱ ἁμαρτωλοί ὅμως οὔτε πού τό αἰσθάνονται, ἐκτός καί ἄν τούς φωτίσει ὁ Θεός καί μετανοήσουν. 
  Ἄς προσέξουμε, λοιπόν, νά μήν πέσουμε στόν βοῦρκο  καί στά δίχτυα τῆς ἁμαρτίας, γιατί τότε θά δώσουμε τό δικαίωμα στόν διάβολο νά θρονιαστεῖ  μέσα στήν καρδιά μας,  νά μᾶς ἀποκόψει ἀπό τήν χάρη τοῦ Θεοῦ καί νά γίνουμε δαιμονόπληκτοι. 
-Τήν ἐποχή τοῦ Χριστοῦ γύριζε στούς δρόμους γυμνός ἕνας δαιμονισμένος, ἐνῶ στίς μέρες μας ἄνδρες, γυναῖκες καί παιδιά ὅλοι γυρίζουν γυμνοί, ἄρα εἶναι δαιμονισμένοι. 
-Τήν ἐποχή τοῦ Χριστοῦ γύριζε ἕνας δαιμονισμένος στά μνήματα, ἐνῶ στίς μέρες μας γυρίζουν πάμπολλοι στά μνήματα  τῆς ἀσωτίας, τῆς μοιχείας καί τῆς πορνείας. 
-Τί εἶναι ὅσοι μέ τίς κουκοῦλες στό κεφάλι καταστρέφουν περιουσίες, ληστεύουν καί σκοτώνουν ἀνύποπτους καί ἀνήμπορους ἀνθρώπους; Δέν εἶναι δαιμονισμένοι; 
  Ἄς ἔχουμε ὑπόψη μας ὅτι, δέν θά μᾶς σώσουν ἀπό τήν ἐπήρεια τοῦ δαιμονισμοῦ οἱ ἐξορκισμοί καί τό ξεμάτιασμα, ἀλλά ἡ μετάνοια καί ἡ ἐξομολόγηση.Ἡ νηστεία καί ἡ προσευχή.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε ΜΑΤΘΑΙΟΥ Το οικολογικό πρόβλημα μέσα από την ευαγγ. περικοπή των Γεργεσηνών δαιμονισμένων.

Το οικολογικό πρόβλημα

μέσα από την      ευαγγ. περικοπή των Γεργεσηνών δαιμονισμένων.

Για τη θεραπεία δύο δαιμονισμένων ανθρώπων μας μίλησε σήμερα το Ιερό Ευαγγέλιο. Στην ανατολική όχθη της λίμνης Γεννησαρέτ υπήρχε μια πόλη που λεγόταν Γέργεσα. Εκεί οι δύο δαιμονισμένοι, «Χαλεποί λίαν», που δεν έμεναν μέσα στην πόλη, έμεναν έξω, στα μνήματα και κανένας δεν τολμούσε να περάσει από το μέρος εκεί. Εκεί φτάνει ο Χριστός με τους μαθητές του. Μόλις Τον είδαν φώναξαν δυνατά: «Ποια σχέση υπάρχει μεταξύ μας Ιησού, υιέ του Θεού; Σε παρακαλούμε μη μας τιμωρήσεις»

         Την ώρα εκείνη εκεί κοντά ήταν μια αγέλη χοίρων. Οι δαίμονες, βέβαιοι ότι ο Χριστός θα τους έβγαζε από τους δύο ανθρώπους, τον παρακάλεσαν να μπουν στους χοίρους. Και ο Χριστός τους επέτρεψε όχι γιατί το αξίωσαν τα δαιμόνια, αλλά γιατί ο εβραϊκός νόμος απαγόρευε να τρέφουν γουρούνια και να τρώνε το κρέας τους. Μπήκαν λοιπόν τα δαιμόνια στους χοίρους και ολόκληρο το κοπάδι όρμισε και πνίγηκε στη λίμνη.

         Οι χοιροβοσκοί έτρεξαν τρομαγμένοι και ανέφεραν στους κατοίκους όσα έκαμε ο Χριστός. Και οι Γεργεσηνοί βγήκαν προς το μέρος όπου ήταν ο Χριστός, όχι για να εκδηλώσουν ευχαριστίες και μετάνοια, αλλά για να τον παρακαλέσουν να φύγει από την περιοχή τους. Η παρουσία του στη χώρα τους έβλαπτε τα συμφέροντα τους. Δεν ήταν επιθυμητός στην περιοχή τους. Προτιμούσαν τους χοίρους, την παρανομία, την αμαρτία και όχι το Χριστό. Και ο Κύριος, που σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου, πήρε το πλοιάριο του και επέστρεψε με τους μαθητές του στην Καπερναούμ.

Αδελφοί μου!

Η συνάντηση του Χριστού με τους δαιμονισμένους είναι μια αποκάλυψη αφ’ ενός μεν για την  πραγματικότητα του έργου του διαβόλου και αφ’ ετέρου βέβαια της δυνάμεως του Χριστού.

Ας επικεντρώσουμε όμως σήμερα την προσοχή μας, πέρα από τους δαιμονισμένους, στα σημεία τα άβια και τα έμβια που αντιμετώπισαν την μανία και την κακία των δαιμόνων.

 Το ένα είναι η γη, το νεκροταφείο όπου έμεναν οι δαιμονισμένοι και έτσι ο χώρος εκείνος έγινε ο φόβος και ο τρόμος των ανθρώπων, η γη δηλαδή που από δημιούργημα του Θεού έγινε κατοικητήριο των δαιμόνων.

Το άλλο είναι τα ζώα, οι χοίροι, που δέχθηκαν την μανία των δαιμόνων.

Και το τρίτο η θάλασσα μέσα στην οποία πνίγηκαν οι χοίροι.

Όλη η δημιουργία του Θεού, αγαπητοί Χριστιανοί, ήταν καλή από την αρχή. Ακόμη και αυτός ο εωσφόρος ήταν αρχάγγελος, φωτεινός. Ο Θεός δεν δημιούργησε τίποτε το κακό. Όλα είναι εξ αρχής καλά. Γι’ αυτό μετά από κάθε δημιουργική ημέρα γράφει ο Μωϋσής: «και είδεν ο Θεός ότι καλόν και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωΐ ημέρα μία». Όμως, ο εωσφόρος, που εγωιστικά αυτονομήθηκε από το Θεό, «σήκωσε μπαϊράκι» θα λέγαμε με τη σημερινή ορολογία, έγινε σατανάς, γέννησε το κακό, παρακίνησε τον άνθρωπο στην πτώση, και στην συνέχεια το κακό έπεσε σε ολόκληρη την κτίση. Στην πραγματικότητα η κτίση στενάζει μαζί με τον πεσμένο άνθρωπο.

Καταστρεπτικό λοιπόν το έργο του διαβόλου. Μισεί υπερβολικά τον άνθρωπο και όλη τη δημιουργία. Επιζητεί να καταστρέψει ό,τι βρίσκεται κάτω από τα μάτια του Θεού. Διακατέχεται από υπερβολική θανατηφόρο μισανθρωπία. Εμπνέει σκέψεις εναντίον του Θεού, επηρεάζει την βούληση του ανθρώπου, ενεργεί στην φύση καταστρεπτικά.

Στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα βλέπουμε ότι ο άνθρωπος δαιμονίσθηκε και στην συνέχεια η γη, τα ζώα και η θάλασσα δέχθηκαν την καταστρεπτική μανία των δαιμόνω,. Εδώ ακριβώς επεξηγείται πως μολύνεται η κτίση από την καταστρεπτική μανία του διαβόλου, αλλά και από τον εμπαθή άνθρωπο.

Αδελφοί μου!

Όλοι κάνουν λόγο για το λεγόμενο οικολογικό πρόβλημα, που τείνει να καταστρέψει τα οικοσυστήματα, αλλά και αυτήν την ίδια την ζωή μας  μα και την γη στην οποία ζούμε. Σήμερα τα πάντα είναι μολυσμένα, η γη, το νερό, ο αέρας, η θάλασσα, τα ζώα και φυσικά μαζί με όλα αυτά κι εμείς οι ίδιοι.

Όλοι επίσης επιρρίπτουν ευθύνες στις Κυβερνήσεις και στους ανθρώπους που αποβλέπουν στο κέρδος παραβλέποντας τις επιπτώσεις που έχει αυτή η βιομηχανία του χρήματος σε όλον τον πλανήτη Αγνοούν όμως ότι όλα αυτά προέρχονται από μια ζωή απομακρυσμένη από το Θεό και στην ουσία από νου διαβολοκρατούμενο.

Πέρα όμως από το οικολογικό πρόβλημα, συγχρόνως ο άνθρωπος μολύνει και με άλλο πνευματικό τρόπο την κτίση. Ενώ όλη η κτίση που είναι το δημιούργημα του Θεού και φανερώνει την δόξα Του και το μεγαλείο Του, είναι καλή λίαν εν τούτοις ο άνθρωπος τη μολύνει με τις αμαρτίες και τα ατοπήματά του.

Πολλές αναρχικές (αντικοινωνικές) ενέργειες, που βλέπουμε να εκδηλώνονται στην σημερινή κοινωνία, και το φοβερό κύμα βίας, είναι αποτέλεσμα της αμαρτίας. Οι πόλεμοι και οι διάφορες ακαταστασίες έχουν αιτία την πλεονεξία τη φιλαργυρία την επικυριαρχία των δυνατών στους αδυνάτους. Ξεκινάνε από  τη βουλιμία, των πλουσίων για να διαφυλάξουν και να αυξήσουν τα αγαθά τους. Αυτή η επισώρευση των υλικών αγαθών σε λίγους ανθρώπους που σήμερα, για να ρίξουμε στάχτη στα μάτια του κόσμου, ενός ζαλισμένου κοπαδιού, την ονομάσαμε «οικονομική κρίση», δημιουργεί πολλά και θα δημιουργήσει αφάνταστα μεγάλα προβλήματα στο κοινωνικό σύνολο.

Κάθε αμαρτία, αδελφοί μου, είναι απώλεια της θείας Χάριτος και καταστροφή της κοινωνίας. Η μισοθεΐα και η μισανθρωπία είναι στενότατα συνδεδεμένες. Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς μας λέγει ότι οι αμαρτωλοί είναι χειρότεροι από τους δαιμονιζομένους κατά το σώμα. Διότι οι δαιμονισμένοι κατακομματιάζουν τα σώματά τους και βλάπτουν τους παρευρισκομένους, ενώ οι αμαρτωλοί με τις πονηρές επιθυμίες και πράξεις διαφθείρουν και τις δικές τους ψυχές και τις ψυχές αυτών που τους πλησιάζουν, κατακρεουργούν στην προσπάθειά της εκπλήρωσης των ανόμων συμφερόντων τους την πλάση ολόκληρη. Δολοφονούν ψυχές, σκοτώνουν τον πλανήτη μας. Οι δαιμονισμένοι κατά τον καιρό του θανάτου λυτρώνονται από την επήρεια των δαιμόνων, αφού ξεχωρίζεται η ψυχή από το σώμα, ενώ «οι αμετανοήτως αμαρτάνοντες» έχουν αιώνια βλάβη. Όλοι σπλαχνιζόμαστε εκείνον που ενοχλείται από τον δαίμονα στο σώμα, όλοι όμως μισούμε τον φονιά, τον φιλάργυρο, τον υπερήφανο, τον αναίσχυντο και ανυπότακτο. Ο δαιμονισμένος καταλαμβάνεται από το δαιμόνιο χωρίς να το θέλει, ενώ ο «φιλαμαρτήμων» με την θέλησή του κάνει κακό. Αυτά δείχνουν την αντικοινωνικότητα της αμαρτίας.

Αυτό είναι το μισάνθρωπο πρόσωπο του διαβόλου και το αντικοινωνικό του έργο. Το κακό είναι ότι όλος ο πολιτισμός μας δεν θέλει να κατανοήσει αυτήν την πραγματικότητα. Όχι μόνο δεν τα αντιμετωπίζει, αλλά ούτε μιλάει γι’ αυτή την πλευρά του διαβόλου κλείνει τα μάτια στην αμαρτία και όλα τα παρεπόμενά της. Γι’ αυτό μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε, ότι μένει ο άνθρωπος αλύτρωτος, ανίσχυρος και αδύνατος. Η Ορθόδοξη ανθρωπολογία, που είναι η κατ’ εξοχήν παιδεία βγάζει τον άνθρωπο από τον εγκλωβισμό του στην πλάνη του διαβόλου και της αμαρτίας και τον καθιστά ελεύθερο. Χωρίς αυτή την αναφορά και την προσπάθεια ο άνθρωπος είναι στην κυριολεξία αυτοκτονεί αφού είναι μονοδιάστατος.

Σκέψεις και στοιχεία έχουμε πάρει από σχετική γραπτή ομιλία του Σεβ. Μητ/λίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ.κ  ΙΕΡΟΘΕΟΥ (www.parembasis.gr)  και από το βιβλίο του «Όσοι Πιστοί» Εκδόσεις Ι.Μ. Γενεθλίου της Θεοτόκου (Λιβαδειά)

ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΚΟ; (ΚΥΡΙΑΚΗ Ε' ΜΑΤΘΑΙΟΥ)

    Είναι εμφανές το κακό στη ζωή μας;  Μπορούμε να το εντοπίσουμε, να το αρνηθούμε, να παλέψουμε εναντίον του, να το νικήσουμε τελικά; Δεν είναι εύκολη η απάντηση. Διότι το κακό άλλοτε φαίνεται καθαρά, καθώς δίνει σημεία της καταστροφικότητας η οποία το συνοδεύει, άλλοτε όμως  βρίσκεται κρυμμένο πίσω από αυτό που ονομάζουμε «δικαίωμα» και καλύπτεται πίσω από την δίψα του ανθρώπου για επιτυχία και ευτυχία με κάθε τρόπο. Ακόμη όμως και να το κατανοήσουμε, η δυσκολία έγκειται στο γεγονός ότι δεν είμαστε σε θέση να το αντιμετωπίσουμε. Το κακό μοιάζει κάποτε ακατανίκητο. Άλλοτε πάλι μας παραπλανά. Μας δίνει την εντύπωση ότι αρκεί η επιθυμία μας, η διάθεσή μας και αυτό θα μπει στο περιθώριο. Είναι ο ανθρώπινος εγωκεντρισμός, ο οποίος δεν αποδέχεται ότι στη ζωή υπάρχει και η οδός της ταπεινοσύνης και της υπομονής έναντι του κακού. Αρκεί να γνωρίζουμε ότι αυτό υπάρχει και ποιο είναι.

             Είναι πολύ διδακτική η συνάντηση του Χριστού με δύο δαιμονισμένους ανθρώπους στο νησί των Γεργεσηνών. Ο Χριστός γνωρίζει ότι οι άνθρωποι κατέχονται από το κακό. Είναι εμφανή τα σημάδια. Είναι «χαλεποί λίαν», κατοικούν στα μνήματα και κανείς δεν μπορεί να περάσει από τον δρόμο στον οποίο αυτοί διαφεντεύουν με την παρουσία τους και μόνο (Ματθ.   8,28). Στα πρόσωπά τους αποτυπώνονται τα σημεία του κακού: η χαλεπότητα, δηλαδή η αγριότητα της καρδιάς που σε κάνει να φοβάσαι να τους κοιτάξεις κατά πρόσωπον, η διαρκής παραμονή τους στο θάνατο και τις μορφές του (μοναξιά, ακοινωνησία με τους άλλους ανθρώπους, ομφαλοσκόπηση και εσωστρέφεια) και η εξουσία της βίας και του φόβου που έχουν επιβάλει εκεί όπου βρίσκονται. Αξιοσημείωτο ότι οι άνθρωποι τους αποφεύγουν. Γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να πολεμήσουν εναντίον τους και να υποτάξουν το κακό. Έχουν παραδώσει τη συγκεκριμένη περιοχή σ’ αυτούς. Κατανοούν ότι θα είναι για πάντα μία πληγή. Δεν πηγαίνουν να παλέψουν κατά μέτωπο μαζί τους. Δεν είναι απλώς ότι φοβούνται. Κατά βάθος νιώθουν ανήμποροι να νικήσουν το κακό με τις δικές τους δυνάμεις. Έτσι επιλέγουν μία ηττοπαθή μεν στάση φαινομενικά, σώφρονα όμως στην ουσία.

             Μόνο ο Χριστός μπορεί να αντιμετωπίσει το κακό κατά μέτωπο. Και αυτό οι δαίμονες, οι εκφραστές του, το γνωρίζουν καλά.  Γι’ αυτό και δεν αντιστέκονται στο Χριστό. Δεν μπορούν όμως να νικήσουν την κακία που έγινε φύση τους. Έτσι του ζητούνε να αφήσουν τους ανθρώπους, αλλά να εισέλθουν στο κοπάδι των χοίρων, το οποίο, αντίθετα με τον μωσαϊκό νόμο, δηλαδή τις εντολές του Θεού, εκτρέφουν οι κάτοικοι του τόπου. Και ο Χριστός τους δίνει την άδεια. τους επιτρέπει να κάνουν το θέλημά τους, με αποτέλεσμα οι χοίροι να πνιγούνε. Ο Χριστός δεν υπέκυψε στη δύναμη του κακού. Υπέδειξε με τον τρόπο και την απόφασή Του στους κατοίκους του νησιού ότι κι εκείνοι με τη σειρά τους, παρότι προφύλασσαν φαινομενικά τους εαυτούς τους από το κακό της συνάντησης με τους δαιμονισμένους, στην ουσία ήταν δέσμιοί του. Διότι και αυτοί, στο όνομα του κέρδους, της φιληδονίας και των δικαιωμάτων τους, βίωναν τα σημάδια του κακού.Ήταν χαλεποί πνευματικά, διότι είχαν αποστεί της κοινωνίας με τον Θεό, όπως αυτή εκφράζεται με την υπακοή στο θέλημά Του. Κατοικούσαν στα μνήματα της αισχροκέρδειας, της αδιαφορίας για την κοινωνία με τους υπόλοιπους Ιουδαίους, καθώς είχαν επιλέξει την οδό της ειδωλολατρίας, αφού τους χοίρους τους πουλούσαν στους εθνικούς για να κερδίσουν χρήματα και να ζούνε εν ανέσει, ενώ δεν μπορούσαν να ξεφύγουν από τα πάθη τους, με αποτέλεσμα να μην θέλουν τον Χριστό να κατοικήσει ανάμεσά τους. Έτσι, Εκείνος, με λύπη, θα φύγει από το νησί τους. Θα δείξει μ’ αυτό τον τρόπο ότι απέναντι στο κακό τελικά δεν είναι πάντοτε λύση η κατά μέτωπον επίθεση, αλλά η αποχώρηση από την κοινωνία μ’ αυτό, εφόσον οι φορείς του παραμένουν αμετανόητοι και εφόσον υπάρχει η δυνατότητα να βρεθούμε κάπου αλλού.

              Αυτοί οι τρεις τρόποι αντιμετώπισης του κακού μάς διδάσκουν πολλά και στην δική μας πραγματικότητα. Από την μία, εφόσον το εντοπίζουμε, καλούμαστε να μετρήσουμε τις δυνάμεις μας έναντί του. Αν δεν επαρκούν, η σωφροσύνη και η υπομονή μάς δίνουν τη δυνατότητα να κερδίσουμε χρόνο, ώστε με την βοήθεια και του Θεού και εκείνων που μας αγαπούνε να μπορέσουμε να το νικήσουμε όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Από την άλλη, η αυτοκριτική και η αυτογνωσία, όταν συνοδεύονται από αληθινή μετάνοια, μάς δίνουν τη δυνατότητα να δούμε αν κι εμείς έχουμε επιλέξει τον τρόπο του κακού. Και τότε η υπακοή στο θέλημα του Θεού, η επιλογή της αγάπης και όχι της πλεονεξίας και της ειδωλολατρικής εμμονής στα υλικά αγαθά, όπως επίσης και η διάθεση για αληθινή κοινωνία με τον πλησίον, με τον οποίο καλούμαστε να συγκατοικούμε, να συνυπάρχουμε, αποτελεί την αφετηρία της νίκης κατά του κακού. Τέλος, η απαλλαγή από την δαιμονική οίηση και αλαζονεία ότι μόνοι μας μπορούμε να τα καταφέρουμε  και η επίκληση της βοήθειας του Θεού, όπως αυτή εκφράζεται με την πίστη, με την βεβαιότητα ότι Εκείνος δεν θα μας εγκαταλείψει, η ταπείνωση να γνωρίζουμε ότι μπορούμε να περιμένουμε το θέλημά Του να εκφραστεί , θα μας βοηθήσει να διαπιστώσουμε ότι το κακό δεν είναι ακαταμάχητο, αλλά νικιέται πρώτα εντός μας, με την ελευθερία της καρδιάς μας.            Η Εκκλησία δεν θα παύει να μας διδάσκει την ανάγκη για σωφροσύνη και υπομονή, για αυτοκριτική και μετάνοια, για ταπεινή πίστη στην πρόνοια του Θεού και την ίδια στιγμή στην βεβαιότητα ότι ο Χριστός νίκησε το κακό στις ποικίλες μορφές του με τον θάνατο και την ανάστασή Του και μαζί Του μπορούμε κι εμείς. Μ’ αυτόν τον τρόπο, ακόμη κι αν πρόσκαιρα το κακό  φαίνεται ακατανίκητο, εμείς δεν θα χάσουμε την ελπίδα μας. Αλλά και δεν θα προξενήσουμε μεγαλύτερο κακό στον εαυτό μας, προσπαθώντας να νικήσουμε κάτι το οποίο είναι χαλεπό λίαν για να αντιμετωπιστεί  με τις ανεπαρκείς δυνάμεις μας.

Κέρκυρα, 5 Ιουλίου 2015
π.Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Κήρυγμα Κυριακῆς 5.07.2015 (Κυριακή E΄ Ματθαίου Γαλ. ε΄ 22-στ΄ 2) «Ὁ καρπός τοῦ Πνεύματος»

Κήρυγμα Κυριακῆς 5.07.2015

(Κυριακή E΄ Ματθαίου Γαλ. ε΄ 22-στ΄ 2)

«Ὁ καρπός τοῦ Πνεύματος»

Τήν 5η Ἰουλίου ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν μνήμη τοῦ Ὁσίου καί θεοφόρου πατρός Ἀθανασίου τοῦ ἐν Ἄθω. Ἕναν Ὅσιο Πατέρα ὁ ὁποῖος θεωρεῖται ὁ θεμελιωτής τοῦ Μοναχισμοῦ στό Ἅγιον Ὄρος. Καί καθώς ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ ἕναν Ὅσιο, ὁ ὁποῖος ἀγωνίσθηκε, σχεδόν σέ ὁλόκληρη τήν ζωή του κατά τῶν παθῶν καί τῆς ἁμαρτίας καί προσπάθησε μέ ἐπιτυχία νά ἐφαρμόσει τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ἀναγινώσκεται ὁ ἀπόστολος ἀπό τήν Πρός Γαλάτας ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πού μᾶς ὁμιλεῖ γιά τόν καρπό τοῦ Πνεύματος. Ἐκ προοιμίου ὁ Ἀπόστολος μᾶς δίνει τά χαρακτηριστικά τοῦ ἀνθρώπου πού ἀγωνίσθηκε στήν ζωή του καί τό ἅγιον Πνεῦμα ἐσκήνωσε στήν ὕπαρξή του ἀποδίδοντάς του ἔτσι τά ἀποτελέσματα, τούς καρπούς δηλαδή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ὁ ἄνθρωπος ὁμοιάζει μέ ἕνα δέντρο, ἕνα δέντρο τό ὁποῖο πρέπει νά ἀνθίσει καί νά καρποφορήσει. Γιατί ἀλλιῶς ὅπως ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μᾶς πληροφορεῖ «πᾶν δένδρον μή ποιοῦν καρπόν καλόν ἐκκόπτεται καί εἰς πῦρ βάλλεται» (Ματθ. ζ΄ 19). Τό δέντρο δηλαδή πού δέν δίνει καρπούς ἀγαθούς κόπτεται καί παραδίνεται στήν φωτιά γιά νά καεῖ καί νά ἀφανισθεῖ. Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ μᾶς. Κάθε ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος δέν καρποφορεῖ στήν ζωή του, δέν ἔχει ἀρετές πού εἶναι οἱ καρποί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, δέν εἶναι δηλ. πνευματοφόρος, χάνεται στήν ἄβυσσο τῆς Κολάσεως μακριά ἀπό τόν Θεό καί ἀπό τόν ἠτοιμασμένο τόπο ἀπό τόν Κύριο μας ὅπως ὁ ἴδιος μᾶς τό ὑποσχέθηκε.

Προβάλλοντας ἔτσι ἡ Ἐκκλησία ἕναν Ὅσιο, καλεῖ καί ὅλους ἐμᾶς νά ἀγωνισθοῦμε γιά νά γίνουμε δέντρα, καλλίκαρπα καί πολύκαρπα. Καί θά ἦταν πολύ διδακτικό γιά ὅλους μας νά ἀναφερθοῦμε δι’ ὁλίγων σ’ αὐτούς τούς καρπούς, σ’ αὐτές τίς ἀρετές πού καθαρίζουν τόν ἄνθρωπο καί τόν παρουσιάζουν ἱματισμένο καί σοφρωνοῦντα, ἔμπροσθεν τοῦ θρόνου τῆς μεγαλοσύνης τοῦ Θεοῦ.

Οἱ καρποί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι χωρισμένοι σέ τρεῖς τριάδες εἰς τύπον τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Πρῶτον εἶναι ἡ ἀγάπη. Ἡ ἀγάπη πού εὔκολα ξεστομίζεται ἀπό τά χείλη τῶν ἀνθρώπων χωρίς ὅμως οὐσία καί ἀνταπόκριση στό πραγματικό. Ἀγάπη ὄχι τῶν λόγων ἀλλά τῶν ἔργων. Ἀγάπη θυσιαστική μιμούμενη ἐκείνη τήν τέλεια ἀγάπη πού εἶχε ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός δίνοντας του τό ἔναυσμα γιά νά ἀνέβει στόν Σταυρό. Τέτοια ἀγάπη ἐννοεῖ ὁ Ἀπόστολος καί τέτοια ἀγάπη ζητᾶ ἀπό ἐμᾶς ὁ Κύριος. Ἀγάπη πού θυσιάζει τά πάντα γιά νά δώσουμε τό ἑαυτό μας στούς ἄλλους, ἀγάπη πού νά καλύπτει τά πάντα πού νά συγχωρεῖ, πού νά νουθετεῖ, πού νά ἀγκαλιάζει, πού νά εἶναι ἀνιδιοτελής, πού τέλος νά ὁδηγεῖ στόν παράδεισο καί στήν σωτηρία.

Δεύτερον εἶναι ἡ χαρά. Ὅταν κανείς ἀγαπᾶ μέ τόν τρόπο πού ἀνέλυσα πιό πάνω εἶναι ἀπόλυτα βέβαιο ὅτι θά ἔχει μέσα του χαρά.

Δέν μπορεῖ κανείς νά ἔχει ἀγάπη πρός τούς ἀνθρώπους καί τόν Θεό καί νά μήν εἶναι χαρούμενος. Χαρά πού διαλύει κάθε ἴχνος ἀπελπισίας καί λύπης. Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ὁ πνευματοφόρος φέρει μέσα του τήν χαρά τοῦ Κυρίου ἔτσι ὅπως ὁ Κύριος μας τήν μετέδωσε μετά τήν Ἀνάστασή του δίνοντας χαρά ἐν ὅλῳ τόν κόσμο.

Τρίτον εἶναι ἡ εἰρήνη. Εἰρήνη ἐσωτερική πού ἀποκτᾶ ὁ ἄνθρωπος κάνοντάς τον εἰρηνικόν μέ ὅλους, ἀλλά δίνοντάς τους καί τήν ἐσωτερική εἰρήνη, ἀσφαλίζοντάς τον ἀπό κάθε βέλος ταραχῆς καί θυμοῦ. Προχωρώντας τίς σκέψεις μας βλέπουμε ὅτι οἱ καρποί τοῦ ἁγίου Πνεύματος εἶναι ἀλληλένδετοι, ὡς μία ἀλυσίδα ἤ καλλίτερα ὡς μία κλίμακα πού κανείς ἀνεβαίνει κατακτώντας τίς ἀρετές. Ἔτσι δικαίως ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέγει ὅτι «ὁ καρπός τοῦ Πνεύματος...». Δηλαδή θεωρεῖ ὅλες αὐτές τίς ἀρετές πού ἀπαριθμεῖ ὡς ἕνα καρπό πού κατέχει κάθε ψυχή ἀγωνιζομένου χριστιανοῦ.

Τέταρτον εἶναι ἡ μακροθυμία. Μακροθυμία πρός πάντας. Μακροθυμία πού κάνει τήν καρδιά μας τόσο ἀνοιχτή, ὡς ὡκεανόν, καί χωράει ὅλους χωρίς νά ἀνταποδίδουμε κανένα κακό. Ἡ μακροθυμία καταργεῖ τό τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης «ὀφθαλμόν ἀντί ὀφθαλμοῦ καί ὁδόντα ἀντί ὀδόντος» καθώς ἡ μακροθυμία δίνει στόν ἄνθρωπο αὐτό πού ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρει γιά τούς ἀποστόλους «λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν» (Α΄ Κορ. δ΄ 12-13). Ἀλλά τό ἀνώτερο καί τελειότερο ἐκεῖνο πού ὁ Ἀπόστολος Πέτρος ἀναφέρει στήν Α΄ ἐπιστολή του γιά τόν Κύριό μας Ἰησοῦν Χριστόν «ὅς λιδορούμενος οὐκ ἀντελοιδόροι, πάσχων οὐ ἠπείλει» (Α΄ Πέτρου β΄ 23). Σέ μία ἐποχή πού μᾶς πετροβολοῦν ἄς δείξουμε μακροθυμία γιά νά ὠφεληθοῦμε.

Πέμπτον εἶναι ἡ χρηστότητα. «Γεύσασθαι καί ἴδετε ὅτι Χριστός ὁ Κύριος...». Ἡ χρηστότητα ἐκείνη ἡ ἀρετή πού ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στήν καλοσύνη ἀντιμετωπίζοντας ὅλους ἐκείνους μέ καλοσύνη, οὕτως ὥστε ἡ συμπεριφορά σου νά εἶναι ὠφέλιμη γιά ὅλους.

Ἕκτον εἶναι ἡ ἀγαθοσύνη.Ἔχοντας ὅλα τά παραπάνω ἡ ἀγαθοσύνη σέ ὁδηγεῖ νά κάνεις ὅλα αὐτά πράξη. Οἱ καλές δηλ. πράξεις, ἡ ἀρετή τήν ὁποία ἔχεις σέ κάνουν ἀγαθόν δηλαδή ἐνάρετο. Μέσα στόν κόσμο τῆς πονηρίας πού ζοῦμε, προσευχόμαστε καθημερινῶς στήν Κυριακή προσευχή «ρῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ». Οὕτως ὥστε νά ἀποκτήσουμε τήν ἀγαθωσύνη, γιά νά μετατρέψουμε τόν κόσμο τόν ἁμαρτωλό καί πονηρό σέ ἐνάρετο.

Ἕβδομο εἶναι ἡ πίστη. Πίστη σημαίνει ἐμπιστοσύνη στό Θεό. Νά ἐμπιστευθείς ὁλόκληρη τήν ὕπαρξή σου στό Θεό, δείχνοντας τήν ὑπακοή σου καί τήν ὑποταγή σου στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Πίστη ἀκράδαντη καί ἀσάλευτη πού σέ προφυλάσσει ἀπό τίς παρεκκλίσεις καί τούς ἐκτροχιασμούς, πού σοῦ διασαλεύουν τήν σταθερή πορεία σου.

Ὄγδοο, ἡ πραότητα. «Μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ ὅτι πρᾶος εἰμί καί ....» (Ματθ. 11, 29). Ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ἡ ὑπέρτατη ἀποκάλυψη τῆς πραότητος τοῦ Θεοῦ καί εἶναι πηγή τῆς δικῆς μας πραότητος, ὅπως διακηρύττει «Μακάριοι οἱ Πραεῖς...» (Ματθ. 5,4). Ἡ πραότητα εἶναι σημεῖο τῆς παρουσίας τῆς ἄνωθεν Σοφίας καί χαρακτηριστικό γνώρισμα τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Μαθητῶν Του (Β΄ Κορ. 10,1). Εἶναι στολίδι τῶν χριστιανῶν οἱ ὁποῖοι δείχνουν γαλήνια πραότητα πρός ὅλους.

Ἔνατον, ἡ ἐγκράτεια. Αὐτός πού μπορεῖ καί χαλιναγωγεῖ τόν θυμό του καί συγκρατεῖ τόν νεύρα του, μπορεῖ ἑπομένως καί νά συγκρατεῖ καί τά ἄλλα πάθη του τά ὁποῖα σκοτώνουν καί καταδικάζουν τήν ψυχή.

Αὐτό ἀδελφοί μου εἶναι καρπός τοῦ Πνεύματος πού κάθε ἀγωνιζόμενος χριστιανός ἀποκτᾶ μέσα ἀπό τήν ἄσκηση καί τήν ἐκτέλεση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Ἄς προσπαθήσουμε ὅλοι νά ἀποκτήσουμε τίς ἀρετές αὐτές, νά τίς καλλιεργήσουμε καί νά ἀποδώσουμε τόν καρπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὡς δέντρα καλλίκαρπα καί πολύκαρπα.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ Τα συμφέροντα διώχνουν τον Θεό

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Τα συμφέροντα διώχνουν τον Θεό

Ιδιαίτερα διδακτική είναι η σημερινή Ευαγγελική διήγηση, αγαπητοί μου αδελφοί. Ο Χριστός, διερχόμενος την χώρα των Γαδαρηνών, συνάντησε δύο δαιμονισμένους ανθρώπους, τρομερούς στην όψη, που ζούσαν στα μνήματα και ήταν ο φόβος και ο τρόμος των κατοίκων της γύρω περιοχής. Ο διάβολος, αναγνωρίζοντας την Θεϊκή ιδιότητα του Ιησού, φοβούμενος μην τον βασανίσει, παρακάλεσε τον Κύριο να του επιτρέψει, αφού εγκαταλείψει τους δύο ταλαίπωρους υποτελείς του, να κυριέψει μία αγέλη χοίρων που έβοσκαν εκεί κοντά. Ο Χριστός δέχθηκε την παράκλησή τους και η αγέλη των χοίρων, κυριευμένη από τα πλήθη των δαιμονίων, όρμησε στον γκρεμό και καταποντίστηκε στη θάλασσα. Οι βοσκοί έντρομοι επέστρεψαν στην πόλη και ανήγγειλαν όσα συνέβησαν, δηλ. την θεραπεία των πρώην δαιμονισμένων και την απώλεια της αγέλης. Και τότε συνέβη κάτι ανέλπιστο και παράδοξο: όλοι οι κάτοικοι της πόλης ζήτησαν από τον Ιησού να φύγει από κοντά τους, ν’ απομακρυνθεί από τα σύνορά τους.

Είναι όντως περίεργη η στάση των Γαδαρηνών. Θα περίμενε κανείς να εκφράσουν τον θαυμασμό τους μπροστά στο θαύμα της αγάπης του Θεού ή και να Του ζητήσουν να μείνει κοντά τους, για να τους διδάξει την αλήθεια του Ευαγγελίου Του, όπως συνέβη σε άλλη, ανάλογη περίπτωση. Δεν το έπραξαν, όμως, για δύο λόγους: Ο πρώτος είναι ότι δεν είχαν αγάπη στην καρδιά τους. Δεν αγάπησαν ποτέ, πραγματικά, τους ανθρώπους. Αντί να χαρούν με τη χαρά των θεραπευμένων πρώην δαιμονισμένων και να τους εντάξουν άφοβα, πλέον, στην κοινωνία τους, επιδεικνύουν αναπάντεχη σκληρότητα κατά του ευεργέτου, όχι μόνο των δύο, αλλά όλης της τοπικής κοινότητας, η οποία, χάρη στον Χριστό, απαλλάχθηκε από μία μεγάλη απειλή, έπαψε πια να κυριαρχείται από τις ορέξεις του διαβόλου, γλίτωσε από το αποκρουστικό θέαμα των οργάνων του σατανά. Η απουσία της αγάπης, ουσιαστικά δαιμονοποίησε τους ίδιους, λες και η πατρίδα τους δε μπορούσε να ζήσει χωρίς δαίμονες…

Υπάρχει, όμως και ένας ακόμα λόγος για τον οποίο οι Γαδαρηνοί έδιωξαν τον Χριστό από τα μέρη τους. Ο Χριστός έπληξε τα συμφέροντά τους. Το κοπάδι με τους χοίρους σηματοδοτούσε την υλική ευμάρεια και τον πλούτο, που μόλις έχασαν και αυτό μέτρησε περισσότερο στην κρίση τους, για την στάση τους απέναντί Του. Έδιωξαν τον Χριστό από κοντά τους, γιατί δεν ταίριαζε με τον υλιστικό τρόπο της ζωής τους, γιατί η απανθρωπιά είχε τυφλώσει το νου τους. Τελικά, αυτοί ήταν οι πραγματικά δαιμονισμένοι και όχι οι δύο θεραπευμένοι συμπολίτες τους, οι οποίοι, πλέον, βίωναν την ευλογία της ευεργετικής μέριμνας του Θεού στη ζωή τους.

Η πιο πάνω εικόνα είναι τραγικά επαναλαμβανόμενη στις μέρες μας. Βλέπουμε παντού γύρω μας, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ο Χριστός να εξωθείται από τα όρια της ζωής μας ή και να διαπομπεύεται. Τα συμφέροντα που εμπορεύονται τον ανθρώπινο πόνο, οι κοσμικές ιδεολογίες που τείνουν να κυριαρχήσουν στην κοινωνία, οι αντίθεες πολιτικές δυνάμεις που παίζουν με την απελπισία των απλών ανθρώπων για να εδραιώσουν την εξουσία τους, εξωθούν τον Χριστό πέρα από τα όρια του κοινωνικού μας βίου. Ο διάβολος, ευαγγελιζόμενος την «πρόοδο», την οικονομική «αναγέννηση», την αποκατάσταση των εισοδημάτων, επενδύοντας δηλ. στην ικανοποίηση των κάθε λογής πρόσκαιρων και απατηλών συμφερόντων, επιδιώκει και τελικά, πετυχαίνει να εξαγοράσει τις συνειδήσεις των ανθρώπων και να καταστήσει τον Χριστό ξένο, περιττό, χθεσινό, οπισθοδρομικό.

Αλλά και σε προσωπικό επίπεδο, συχνά ο Χριστός δεν είναι αποδεκτός και  αναγκάζεται να απομακρυνθεί απορημένος για την αχαριστία των παιδιών Του. «Όταν προσφέρουμε αλλού την καρδιά μας. Αντί ν’ αγαπήσουμε πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα τον Χριστό, αγαπούμε άλλα πρόσωπα, άλλα πράγματα. Αντί να διαφυλάξουμε την καρδιά μας καθαρή, την αφήνουμε να υποδουλώνεται σε ποικίλα πάθη, πάθη σκοτεινά και ανομολόγητα, μερικές φορές. Γινόμαστε φιλόχρυσοι παρά φιλόχριστοι, φιλόσαρκοι παρά φιλόθεοι, φιλόδοξοι παρά ταπεινοί. Έτσι ο Χριστός φεύγει από την καρδιά μας. Δεν Τον θέλουμε. Τον αγνοούμε ή και Τον διώχνουμε».

Παρόλα αυτά, αγαπητοί μου, ο Χριστός επιμένει να μας αγαπά και να μας ευεργετεί. Η αχαριστία μας δε μπορεί να κάμψει την αγάπη Του, δε μπορεί ν’ αλλοιώσει την ουσία Του. Γι’ αυτό, ας αναλογιστούμε την εικόνα που συχνά επιδεικνύουμε, ενστερνιζόμενοι την ανομολόγητη συμπεριφορά των αχάριστων Γαδαρηνών. Η απομάκρυνση του Χριστού από τη ζωή μας έχει τραγικά αποτελέσματα, σαν κι αυτά που βιώνει η κοινωνία μας στην εποχή μας, αλλά και ο κόσμος όλος στην πορεία της ιστορίας. Στο χέρι μας είναι να αλλάξουμε τα δεδομένα και να ζητήσουμε από τον Χριστό να μείνει μαζί μας. Ή καλύτερα, ν’ αποφασίσουμε να μείνουμε εμείς κοντά Του, προσαρμόζοντας την ζωή μας στο Θείο θέλημά Του. ΑΜΗΝ!

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ - Επεξήγηση ευαγγελικής περικοπής «Δίκαιος ο Κύριος και δικαιοσύνας ηγάπησε»

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Στην σημερινή ευαγγελική περικοπή ο Ευαγγελιστής Ματθαίος αναφέρεται στην θεραπεία των δύο δαιμονιζομένων Γαδαρηνών από τον Κύριο της Δόξης Χριστό.
Ο των όλων Κύριος και Βασιλεύς των ουρανών ήλθε αυτεπάγγελτος εξ ουρανού δια να αποδώσει σε ένα έκαστο το δίκαιο και να καταργήσει το βασίλειο και την δύναμη του Διαβόλου και των Αγγέλων αυτού.
Ήλθε στην γή ως άνθρωπος, ο απαθείς την θεότητα, πλήρης αγάπης, αγαθότητας, δικαιοσύνης, φιλανθρωπίας, οικτιρμών και ελέους δια να σχίσει το χειρόγραφο των αμαρτιών του ανθρωπίνου γένους και να διαγράψει την έχθρα μεταξύ του Θεού και ανθρώπων.

Δανείστηκε την ανθρώπινη σάρκα ο Δίκαιος Θεός με μοναδικό σκοπό να την αγιάσει και να την ελευθερώσει από το σκοτάδι, την πλάνη, το ψεύδος, την κακία και να την επαναφέρει στην αρχαία μακαριότητα, ήτοι στην αγκαλιά ξανά του Θεού Πατέρα.
Έκλινε ουρανούς και ήλθε στην γή ο απαθής την θεότητα, ο Θεάνθρωπος Ιησούς, γεννηθείς υπό της αειπαρθένου Μαρίας δια να φωτίσει με το αΐδιο φώς Του τους εν σκότει και σκιά καθημένους και να αποδώσει σ΄ ένα έκαστο κατά τα έργα αυτού.
Ο Κύριος των κυριευόντων και Βασιλεύς των βασιλευόντων, πλήρης αγάπης και αγαθότητας, είναι δίκαιος και αποδίδει δικαιοσύνη, αγιασμό και απολύτρωση σ΄εκείνους που τον πιστεύουν, αλλά όμως θα τιμωρήσει και τους αποστάτες δαίμονες.
Οι δαίμονες το γνωρίζουν αυτό και δια τον λόγο αυτό βλέπουμε στην ευαγγελική περικοπή να ταράσσονται, να φοβούνται την παρουσία του Κυρίου: «ήλθες ώδε προ καιρού βασανίσαι ημάς;», ήλθες εδώ πρόωρα δια να μας βασανίσεις;
Ο αρχηγός της κακίας, της πονηρίας, της απάτης, του ψεύδους και της παρανομίας φοβάται την τιμωρία, φοβάται ότι με την παρουσία του Κυρίου θα χάσει την δύναμή του, θα χάσει την εξουσία του, θα φανεί γυμνός σε εκείνους που τους ώθησε να βόσκουν, παρά την απαγόρευση του Μωσαϊκού νόμου χοίρους.
Και ενώ ο Κύριος ελευθερώνει από τα δεσμά του διαβόλου τους δύο δαιμονιζομένους, επιτρέπει όμως στους δαίμονες να εισέλθουν στο κοπάδι των χοίρων, το οποίο έβοσκε εκεί πλησίον· και ολόκληρο το κοπάδι έπεσε στην θάλασσα, και « απέθανον εν τοις ύδασι».
Η παρανομία γεννά την αμαρτία, την οποία αμαρτία τιμωρεί ο Δίκαιος Θεός: «Δίκαιος ο Κύριος και δικαιοσύνας ηγάπησε», μας λέγει ο προφητάναξ Δαβίδ. Την παρανομία δεν την ευλογεί ο Θεός. Ο Θεός θέλει το πλάσμα Του, τον κατ΄ εικόνα Του πλασθέντα άνθρωπο, να πράττει το έννομο, το δίκαιο, το αγαθό, το αληθινό και να φθάσει έτσι στο καθ΄ ομοίωση.
Πολλοί άνθρωποι πολλές φορές μιμούνται τους βοσκούς των χοίρων της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, και επιζητούν με κάθε δόλιο τρόπο το άνομο κέρδος, ζητούν να αποκτήσουν όλο και περισσότερα υλικά αγαθά - όχι με την δικαιοσύνη και την έντιμο εργασία, αλλά με την αδικία και την παρανομία.
Δυστυχώς, η ακόρεστος δίψα του πλούτου διακατέχει πολλούς από τους ανθρώπους και στην σημερινή παγκοσμιοποιημένη αυτή εποχή και αγωνίζονται και τρέχουν και ταράσσονται δια να αυξήσουν την περιουσία τους με αθέμιτα μέσα και τρόπους δολίους.
Το ψέμα, η απάτη, ο δόλος, η κλεψιά και η μη νόμιμη συνδιαλλαγή είναι μέσα που πολλάκις χρησιμοποιούν οι άνθρωποι αυτοί προς ίδιον όφελος, πολλάκις μάλιστα πατούν και επί πτωμάτων, μόνο και μόνο να επιτύχουν και να εξασφαλίσουν πιο πολλά πρόσκαιρα αγαθά.
Οι άνθρωποι αυτοί στην ζάλη και παραζάλη του αθέμιτου, άνομου και άδικου κέρδους, και της απόκτησης όλο και περισσοτέρων αγαθών ξεχνούν εκείνο που λέγει ο Κύριός μας στον άφρονα πλούσιο: «Άφρων, ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου, ά δε ητοίμασας τίνι έσται; ούτως ο θησαυρίζων εαυτώ και μη εις Θεόν πλουτών».
Η ευτυχία του ανθρώπου δεν εξαρτάται από το πλήθος των υλικών αγαθών, και μάλιστα όταν αυτά προέρχονται από δόλια μέσα, από παράνομες συνδιαλλαγές. Την αλήθεια αυτή την συναισθάνεται καλύτερα ο άνθρωπος όσο πνευματικώτερος γίνεται· τότε αντιλαμβάνεται που βρίσκεται η αληθινή χαρά και απόλαυση.
Ω! πόσο μάταια και ψευδή αναλογίζεται είναι τα αγαθά του κόσμου τούτου. Προτιμότερο είναι να έχει κανείς ολίγα αγαθά, τα οποία να προέρχονται από κόπο και ιδρώτα, παρά να έχει πολλά αγαθά και τα οποία να προέρχονται από παρανομία, απληστία, φθόνο, ψεύδος, αδικία, συκοφαντία, απάτη.
Εκείνος ο άνθρωπος που με κόπο και ιδρώτα κερδίζει τα αγαθά του είναι ευτυχής, είναι αυτάρκης, είναι ολιγαρκής. Αυτά μπορεί να μην είναι πολλά, είναι όμως νόμιμα ασφαλή και μόνιμα, και προπάντων είναι ευλογημένα από τον Θεό.
Ο άνθρωπος αυτός απολαμβάνει τα αγαθά του με χαρά και αγαλλίαση, και χαίρεται ότι αυτά είναι δικά του, ότι είναι έργα των χειρών του, και τα οποία απέκτησε με νόμιμα και αληθινά μέσα, χωρίς δωροδοκίες.
Ο αυτάρκης και ολιγαρκής άνθρωπος είναι πάντοτε χαρούμενος, αλλά και ελεήμων και φιλάνθρωπος. Βοηθά παντοιοτρόπως τον συνάνθρωπό του, χωρίς να αναμένει καμία ανταπόδοση, διότι πιστεύει ότι τα πάντα ανήκουν στον Μεγάλο δωρεοδότη, στον Θεό, και ότι αυτός είναι οικονόμος των δωρεών του Θεού.
Ο δίκαιος και ευσεβής χριστιανός πιστεύει ακράδαντα ότι η ευτυχία του, αλλά και πρωτίστως η ένωσή του με τον Θεό Πατέρα, δεν συνίσταται στην αύξηση της περιουσίας και των επιγείων αγαθών, αλλά στην δικαιοσύνη, στην αρετή, στην εκτέλεση του καθήκοντος, στην ελπίδα της αιωνίου ζωής και θείας μακαριότητος.

Αγαπητοί μου αδελφοί,
Τα άνομα και παράνομα κέρδη έργα του διαβόλου δεν τα ευλογεί ο Θεός· και «ιδού πάσα η αγέλη των χοίρων ώρμησε κατά του κρημνού εις την θάλασσαν και απέθανον εν τοις ύδασι». Εκείνος που κερδίζει παράνομα στερείται της ευλογίας του Υψίστου και των αιωνίων αγαθών, και αργά ή γρήγορα θα τιμωρηθεί και η τιμωρία θα είναι αυστηρή διότι «Δίκαιος ο Κύριος και δικαιοσύνας ηγάπησε».
Ας μισήσουμε την αδικία, την παρανομία και τα εξ αυτής παράνομα κέρδη και ας μην προσπαθούμε να κερδίσουμε υλικά αγαθά του κόσμου τούτου, «όπου σής και βρώσις αφανίζει και όπου κλέπται διορύσσουσιν και κλέπτουσιν», αλλά ας ζητούμε τα δια νόμου κεκτημένα υλικά αγαθά, διότι αυτά θα είναι και δίκαια και ασφαλή και παρά του Θεού Πατρός ευλογημένα.
Έτσι, ο Δίκαιος Θεός θα είναι μαζί μας σ΄ όλη την επι γής ζωή μας και θα ευλογεί τα έργα των χειρών μας, με την ελπίδα μάλιστα ότι θα μας καταστήσει και μετόχους της ουρανίου βασιλείας Του.
Είθε η χάρις του Κυρίου μας να είναι μετά πάντων ημών αδελφοί μου. ΑΜΗΝ.

Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων (Ο.Λ.Κ.Α.Π. 27.6.2010)