ΚΥΡΙΑΚΗ Ε ΜΑΤΘΑΙΟΥ Το οικολογικό πρόβλημα μέσα από την ευαγγ. περικοπή των Γεργεσηνών δαιμονισμένων.

Το οικολογικό πρόβλημα

μέσα από την      ευαγγ. περικοπή των Γεργεσηνών δαιμονισμένων.

Για τη θεραπεία δύο δαιμονισμένων ανθρώπων μας μίλησε σήμερα το Ιερό Ευαγγέλιο. Στην ανατολική όχθη της λίμνης Γεννησαρέτ υπήρχε μια πόλη που λεγόταν Γέργεσα. Εκεί οι δύο δαιμονισμένοι, «Χαλεποί λίαν», που δεν έμεναν μέσα στην πόλη, έμεναν έξω, στα μνήματα και κανένας δεν τολμούσε να περάσει από το μέρος εκεί. Εκεί φτάνει ο Χριστός με τους μαθητές του. Μόλις Τον είδαν φώναξαν δυνατά: «Ποια σχέση υπάρχει μεταξύ μας Ιησού, υιέ του Θεού; Σε παρακαλούμε μη μας τιμωρήσεις»

         Την ώρα εκείνη εκεί κοντά ήταν μια αγέλη χοίρων. Οι δαίμονες, βέβαιοι ότι ο Χριστός θα τους έβγαζε από τους δύο ανθρώπους, τον παρακάλεσαν να μπουν στους χοίρους. Και ο Χριστός τους επέτρεψε όχι γιατί το αξίωσαν τα δαιμόνια, αλλά γιατί ο εβραϊκός νόμος απαγόρευε να τρέφουν γουρούνια και να τρώνε το κρέας τους. Μπήκαν λοιπόν τα δαιμόνια στους χοίρους και ολόκληρο το κοπάδι όρμισε και πνίγηκε στη λίμνη.

         Οι χοιροβοσκοί έτρεξαν τρομαγμένοι και ανέφεραν στους κατοίκους όσα έκαμε ο Χριστός. Και οι Γεργεσηνοί βγήκαν προς το μέρος όπου ήταν ο Χριστός, όχι για να εκδηλώσουν ευχαριστίες και μετάνοια, αλλά για να τον παρακαλέσουν να φύγει από την περιοχή τους. Η παρουσία του στη χώρα τους έβλαπτε τα συμφέροντα τους. Δεν ήταν επιθυμητός στην περιοχή τους. Προτιμούσαν τους χοίρους, την παρανομία, την αμαρτία και όχι το Χριστό. Και ο Κύριος, που σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου, πήρε το πλοιάριο του και επέστρεψε με τους μαθητές του στην Καπερναούμ.

Αδελφοί μου!

Η συνάντηση του Χριστού με τους δαιμονισμένους είναι μια αποκάλυψη αφ’ ενός μεν για την  πραγματικότητα του έργου του διαβόλου και αφ’ ετέρου βέβαια της δυνάμεως του Χριστού.

Ας επικεντρώσουμε όμως σήμερα την προσοχή μας, πέρα από τους δαιμονισμένους, στα σημεία τα άβια και τα έμβια που αντιμετώπισαν την μανία και την κακία των δαιμόνων.

 Το ένα είναι η γη, το νεκροταφείο όπου έμεναν οι δαιμονισμένοι και έτσι ο χώρος εκείνος έγινε ο φόβος και ο τρόμος των ανθρώπων, η γη δηλαδή που από δημιούργημα του Θεού έγινε κατοικητήριο των δαιμόνων.

Το άλλο είναι τα ζώα, οι χοίροι, που δέχθηκαν την μανία των δαιμόνων.

Και το τρίτο η θάλασσα μέσα στην οποία πνίγηκαν οι χοίροι.

Όλη η δημιουργία του Θεού, αγαπητοί Χριστιανοί, ήταν καλή από την αρχή. Ακόμη και αυτός ο εωσφόρος ήταν αρχάγγελος, φωτεινός. Ο Θεός δεν δημιούργησε τίποτε το κακό. Όλα είναι εξ αρχής καλά. Γι’ αυτό μετά από κάθε δημιουργική ημέρα γράφει ο Μωϋσής: «και είδεν ο Θεός ότι καλόν και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωΐ ημέρα μία». Όμως, ο εωσφόρος, που εγωιστικά αυτονομήθηκε από το Θεό, «σήκωσε μπαϊράκι» θα λέγαμε με τη σημερινή ορολογία, έγινε σατανάς, γέννησε το κακό, παρακίνησε τον άνθρωπο στην πτώση, και στην συνέχεια το κακό έπεσε σε ολόκληρη την κτίση. Στην πραγματικότητα η κτίση στενάζει μαζί με τον πεσμένο άνθρωπο.

Καταστρεπτικό λοιπόν το έργο του διαβόλου. Μισεί υπερβολικά τον άνθρωπο και όλη τη δημιουργία. Επιζητεί να καταστρέψει ό,τι βρίσκεται κάτω από τα μάτια του Θεού. Διακατέχεται από υπερβολική θανατηφόρο μισανθρωπία. Εμπνέει σκέψεις εναντίον του Θεού, επηρεάζει την βούληση του ανθρώπου, ενεργεί στην φύση καταστρεπτικά.

Στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα βλέπουμε ότι ο άνθρωπος δαιμονίσθηκε και στην συνέχεια η γη, τα ζώα και η θάλασσα δέχθηκαν την καταστρεπτική μανία των δαιμόνω,. Εδώ ακριβώς επεξηγείται πως μολύνεται η κτίση από την καταστρεπτική μανία του διαβόλου, αλλά και από τον εμπαθή άνθρωπο.

Αδελφοί μου!

Όλοι κάνουν λόγο για το λεγόμενο οικολογικό πρόβλημα, που τείνει να καταστρέψει τα οικοσυστήματα, αλλά και αυτήν την ίδια την ζωή μας  μα και την γη στην οποία ζούμε. Σήμερα τα πάντα είναι μολυσμένα, η γη, το νερό, ο αέρας, η θάλασσα, τα ζώα και φυσικά μαζί με όλα αυτά κι εμείς οι ίδιοι.

Όλοι επίσης επιρρίπτουν ευθύνες στις Κυβερνήσεις και στους ανθρώπους που αποβλέπουν στο κέρδος παραβλέποντας τις επιπτώσεις που έχει αυτή η βιομηχανία του χρήματος σε όλον τον πλανήτη Αγνοούν όμως ότι όλα αυτά προέρχονται από μια ζωή απομακρυσμένη από το Θεό και στην ουσία από νου διαβολοκρατούμενο.

Πέρα όμως από το οικολογικό πρόβλημα, συγχρόνως ο άνθρωπος μολύνει και με άλλο πνευματικό τρόπο την κτίση. Ενώ όλη η κτίση που είναι το δημιούργημα του Θεού και φανερώνει την δόξα Του και το μεγαλείο Του, είναι καλή λίαν εν τούτοις ο άνθρωπος τη μολύνει με τις αμαρτίες και τα ατοπήματά του.

Πολλές αναρχικές (αντικοινωνικές) ενέργειες, που βλέπουμε να εκδηλώνονται στην σημερινή κοινωνία, και το φοβερό κύμα βίας, είναι αποτέλεσμα της αμαρτίας. Οι πόλεμοι και οι διάφορες ακαταστασίες έχουν αιτία την πλεονεξία τη φιλαργυρία την επικυριαρχία των δυνατών στους αδυνάτους. Ξεκινάνε από  τη βουλιμία, των πλουσίων για να διαφυλάξουν και να αυξήσουν τα αγαθά τους. Αυτή η επισώρευση των υλικών αγαθών σε λίγους ανθρώπους που σήμερα, για να ρίξουμε στάχτη στα μάτια του κόσμου, ενός ζαλισμένου κοπαδιού, την ονομάσαμε «οικονομική κρίση», δημιουργεί πολλά και θα δημιουργήσει αφάνταστα μεγάλα προβλήματα στο κοινωνικό σύνολο.

Κάθε αμαρτία, αδελφοί μου, είναι απώλεια της θείας Χάριτος και καταστροφή της κοινωνίας. Η μισοθεΐα και η μισανθρωπία είναι στενότατα συνδεδεμένες. Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς μας λέγει ότι οι αμαρτωλοί είναι χειρότεροι από τους δαιμονιζομένους κατά το σώμα. Διότι οι δαιμονισμένοι κατακομματιάζουν τα σώματά τους και βλάπτουν τους παρευρισκομένους, ενώ οι αμαρτωλοί με τις πονηρές επιθυμίες και πράξεις διαφθείρουν και τις δικές τους ψυχές και τις ψυχές αυτών που τους πλησιάζουν, κατακρεουργούν στην προσπάθειά της εκπλήρωσης των ανόμων συμφερόντων τους την πλάση ολόκληρη. Δολοφονούν ψυχές, σκοτώνουν τον πλανήτη μας. Οι δαιμονισμένοι κατά τον καιρό του θανάτου λυτρώνονται από την επήρεια των δαιμόνων, αφού ξεχωρίζεται η ψυχή από το σώμα, ενώ «οι αμετανοήτως αμαρτάνοντες» έχουν αιώνια βλάβη. Όλοι σπλαχνιζόμαστε εκείνον που ενοχλείται από τον δαίμονα στο σώμα, όλοι όμως μισούμε τον φονιά, τον φιλάργυρο, τον υπερήφανο, τον αναίσχυντο και ανυπότακτο. Ο δαιμονισμένος καταλαμβάνεται από το δαιμόνιο χωρίς να το θέλει, ενώ ο «φιλαμαρτήμων» με την θέλησή του κάνει κακό. Αυτά δείχνουν την αντικοινωνικότητα της αμαρτίας.

Αυτό είναι το μισάνθρωπο πρόσωπο του διαβόλου και το αντικοινωνικό του έργο. Το κακό είναι ότι όλος ο πολιτισμός μας δεν θέλει να κατανοήσει αυτήν την πραγματικότητα. Όχι μόνο δεν τα αντιμετωπίζει, αλλά ούτε μιλάει γι’ αυτή την πλευρά του διαβόλου κλείνει τα μάτια στην αμαρτία και όλα τα παρεπόμενά της. Γι’ αυτό μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε, ότι μένει ο άνθρωπος αλύτρωτος, ανίσχυρος και αδύνατος. Η Ορθόδοξη ανθρωπολογία, που είναι η κατ’ εξοχήν παιδεία βγάζει τον άνθρωπο από τον εγκλωβισμό του στην πλάνη του διαβόλου και της αμαρτίας και τον καθιστά ελεύθερο. Χωρίς αυτή την αναφορά και την προσπάθεια ο άνθρωπος είναι στην κυριολεξία αυτοκτονεί αφού είναι μονοδιάστατος.

Σκέψεις και στοιχεία έχουμε πάρει από σχετική γραπτή ομιλία του Σεβ. Μητ/λίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ.κ  ΙΕΡΟΘΕΟΥ (www.parembasis.gr)  και από το βιβλίο του «Όσοι Πιστοί» Εκδόσεις Ι.Μ. Γενεθλίου της Θεοτόκου (Λιβαδειά)