Ο δερνόμενος νικούσε τον δέρνοντα

Όντως τα μαρτύρια των αγίων είναι μεγαλύτερα και φοβερότερα από τους πολέμους των στρατιωτών.
Τί είναι το φοβερό  στον αισθητό πόλεμο; Δύο στρατεύματα στέκονται από τα δύο μέρη αρματωμένα με άρματα, τα σπαθιά τους λάμπουν, οι σαΐτες οι περίσσιες σκεπάζουν τον αέρα, τα αίματα χύνονται στη γη ως ποτάμια. Αλλά των άγιων μαρτύρων ο πόλεμος προς τους ασεβείς βασιλείς, είναι φοβερότερος και παραδοξότερος. Διότι οι μεν βασιλείς και τύραννοι κάθονταν, οι δε μάρτυρες στέκονταν· οι βασιλείς αρματωμένοι, οι μάρτυρες γυμνοί κατά το σώμα· πολεμούσαν οι Μάρτυρες και νικούσαν οι γυμνοί τους αρματωμένους. Ποιός να μη θαυμάσει; Πώς να μη εκπλαγεί; Ο δερνόμενος νικούσε  τον δέρνοντα, ο δεμένος τον λυμένο, ο καιόμενος τον καίοντα και ο αποθνήσκων τον φονεύοντα.
Και καθώς η πέτρα, που ονομάζεται διαμάντι, όταν την κτυπούν με το σίδερο, καθόλου δεν μαλάσσεται, μάλιστα συντρίβει το σίδερο, έτσι και των αγίων Μαρτύρων οι ψυχές, με τόσα βάσανα   που τους τιμωρούσαν, δεν πάθαιναν   τίποτε, αλλά μάλιστα τους βασανιστές  και τυράννους νικούσαν. Διότι οι Μάρτυρες και στο ξύλο κρεμόντουσαν ως αρνιά άκακα, και τη  φωτιά καταπατούσαν, και το σπαθί καταφρονούσαν και τα θηρία δεν έβαναν στο νου τους, και αυτόν τον θάνατον δεν φοβούνταν. Και καθώς χύνονται τα νερά της βροχής από τα κεραμίδια, έτσι και τα αίματα των Μαρτύρων χύνονταν στη γη από το κορμί τους κατά  την ώρα του μαρτυρίου.
Αυτό το αίμα βλέποντας οι Άγγελοι χαίρονταν, οι δαίμονες έφριτταν, και αυτός ο διάβολος έτρεμε. Είδε το αίμα εκείνο ο διάβολος, και έφριξε διότι θυμήθηκε το Αίμα του Χριστού, που έχυσε  στο Σταυρό. Προς αυτό το Αίμα έχοντας και οι Μάρτυρες το νου τους, πρόθυμα έχυναν το δικό τους.
Για τούτο όταν ανεβαίνουν  στον ουρανό, οι Αρχάγγελοι τους τιμούν, οι Άγγελοι τους υποδέχονται, όλα τα τάγματα των ουρανών χαίρονται  στην ανάβασή τους Και όπως όταν πηγαίνει  ο στρατιώτης του βασιλιά σε ένα κάστρο, ή σε μια χώρα, και βγαίνουν οι άνθρωποι του τόπου να δουν και αυτόν, και τα άρματά του, έτσι και όταν ανεβαίνουν οι Μάρτυρες στον ουρανό, τους προϋπαντούν οι Άγγελοι, θαυμάζοντας τους αγώνες τους· έπειτα τους παίρνουν, και τους οδηγούν με πολλή  τιμή  στο Βασιλέα των ουρανών, αυτόν τον Κύριον Ιησούν Χριστό, εκεί στο θρόνο τον θεϊκό, που παραστέκονται χίλιες χιλιάδες Αρχαγγέλων, και μύριες μυριάδες Αγγέλων, εκεί που λάμπει το φως το αμέτρητο. Όταν δε πηγαίνουν να προσκυνήσουν το Θεό, αυτός περισσότερο τους δεξιώνεται, και περισσότερη τιμή τους δίδει ως φίλους του…
Για τούτο και εμείς, ευλογημένοι Χριστιανοί, ας συλλογισθούμε τα έργα τους πρώτα, και τότε ας θαυμάσουμε και την ανταμοιβή που πήραν. Για τούτο και δαίμονες διώχνουν από ψυχές ανθρώπων, ασθενείς ιατρεύουν, άρρωστους υγιαίνουν, στους τυφλούς δίνουν το φως τους και άλλα μύρια θαύματα κάνουν. Και τί παράδοξο είναι; Ο Χριστός μοναχός του όρισε ότι όποιος πιστεύει  σ’ εμένα, μεγαλύτερα θαύματα θα κάνει.
Λοιπόν και συ, ω άνθρωπε, εάν θέλεις να μιμηθείς τους Μάρτυρες, κάνε όπως σου λέω. Καταφρόνησαν εκείνοι τη ζωή τους; καταφρόνησε και εσύ τη χαρά του κόσμου. Εκείνοι έριξαν το κορμί τους  στη φωτιά; Ρίξε και εσύ το βιός   σου στα χέρια των πτωχών· όχι όλο, αλλ’ όσο μπορείς και δύνασαι, κατά Θεόν. Καταπάτησαν εκείνοι την φλόγα; Καταπάτησε και συ τα πάθη. Υπέμειναν εκείνοι τα βάσανα; Υπόμεινε και συ συκοφαντίες και βρισιές. Εκείνοι πέθαναν για το όνομα του Χριστού; Εσύ μην πεθάνεις, αλλά ας είσαι ζωντανός, και κάνε τις εντολές του Χριστού. Μη στοχάζεσαι μόνο την κακοπάθεια, αλλά κατάλαβε και της ψυχής την καλοπάθεια. Εάν καταφρονήσεις τα σαρκικά, εύκολα βρίσκεις τα πνευματικά· εάν καταπατήσεις τα κοσμικά, εύκολα απολαμβάνεις τα ουράνια· εάν μισήσεις την απόλαυση των σαρκικών επιθυμιών, εύκολα κερδίζεις τη Βασιλεία των ουρανών. Αυτής ας αξιωθούμε όλοι μας   να απολαύσουμε  διά πρεσβειών όλων των Αγίων.

(Από το βιβλίο θησαυρός Δαμασκηνού, έκδ. Σαλιβέρου. Λόγος κοινόλεκτος, ΛΔ΄)
δέρνοντα