Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Παρασκευή, Απριλίου 08, 2011

Αγία Μαρία ...δώσε μου ένα λεπτό απ τους αιώνες σου (Αφιέρωμα)


 

Ένα λεπτό απ' τους αιώνες σου

Αγία Πόρνη σε είπανε …και κλάψανε στη θύμισή σου όλες οι αλύτρωτες ψυχές οι πονεμένες…
Στη γυμνή σου θέα μόνο τα μάτια μου στη γη
μπορώ να χαμηλώσω…
Όχι από ντροπή που δεν σε σκέπασε ολάκερη του Ζωσιμά το ράσο , μα γιατί τα δικά μου τα ρούχα τα ξεχωριστά δεν μπορούν την γύμνια της ψυχής μου να καλύψουν …

Δώσε μου ένα λεπτό αληθινής μετάνοιας …ένα λεπτό απ΄τους αμέτρητους αιώνες που χώρεσαν σε σαράντα οκτώ χρόνια
της ηλιοκαμένης δικής σου...
Δώσε μου ένα ψίχουλο λυγμού από τα τρία καρβέλια που χόρταιναν την ζήση σου και την καρτερική σου θλίψη ….
Την ελπίδα στα μάτια σου αντικρίζω κάθε φορά που της απελπισίας η χάρυβδη θέλει να με αγκαλιάσει …
Στην δίνη της να αντισταθώ βοήθα με …Κι απόψε πριν κλείσω τα πάλι στεγνά μου μάτια εσέ θ’ αναζητήσω…
«Έκβαλόντες με νυνί περιεκύκλωσάν με».
«Το άγαλλίαμά μου, λύτρωσαί με από των κυκλωσάντων με»
Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών …

Φιλαγιορείτης

Στην κόλαση δεν πάνε οι αμαρτωλοί μα οι αμετανόητοι

Στην εκκλησία του Αγίου Γερασίμου, στην Πολυκλινική, ερχόντουσαν πολλοί προσκυνητές ν' ανάψουν το κεράκι τους. Μερικοί έμεναν για εξομολόγηση, άλλοι έπαιρναν απλώς ευχή, ενώ άλλοι άναβαν το κερί τους, έκαναν το σταυρό τους κι έφευγαν.
Ερχόντουσαν κάθε λογής άνθρωποι, άνδρες, γυναίκες, μικροί, μεγάλοι, μορφωμένοι, απλοϊκοί κ.λπ. Στην περιοχή της Ομόνοιας έμεναν άνθρωποι κάθε κατηγορίας.
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια.
Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε ...;». Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα.
Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε ...;». Με σταματάει απότομα.
Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. «Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής», είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει.
-Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ.
Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω:
-Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ειπε η γυναίκα. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: «Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου».
Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν:
-Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό.
Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλα το «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε ...;», διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές.
Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα:
-Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και «βρέχει επί δικαίους και αδίκους». Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσομε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε.
Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη.
Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα.

Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου/Βίος &Λόγοι(Εκδ.Χρυσοπηγή -Χανίων)


Ο Θεός ακούει όλα τα παιδιά του Μιά πονεμένη χήρα μάνα βρίσκεται σ’ να νοσοκομεο μέ τό δίχρονο παιδάκι της νά χαροπαλεύει πό λευχαιμία. πόνος τς εναι μεγάλος, διότι δη χει χάσει λλα δυό παιδιά, καί τώρα βλεπε νά τς φεύγει καί τό τελευταο, τρίτο βλαστάρι της. σο περνοσαν ο ρες, τόσο καί πιό πολύ μεγάλωνε πελπισία της.
ταν δη 2:00 μετά τά μεσάνυκτα, ταν λως κτάκτως πέρασε πό τό θάλαμο διευθυντής το τμήματος, νά δε να διπλανό κοριτσάκι ‘’πί πληρωμή’’ καί πό παρόρμησι πρόσεξε καί τό δίχρονο παιδάκι τς χαροκαμένης κείνης μάνας. Τό ξέτασε καί τς επε: Λυπμαι πολύ κυρία μου. Πάρε τό παιδάκι σου καί φύγε τώρα, γιά νά πεθάνη τουλάχιστον στήν γκαλιά σου καί στό σπίτι σου.
Σάν τό κουσε ατό δύστυχη μάνα πό τό στόμα το γιατρο, μέ λυγμούς, τύλιξε τό παιδάκι της μέ μία κουβερτούλα, τό σφιξε στήν γκαλιά της καί φυγε τρέχοντας. Βγκε στό δρόμο… Παντο πικρατοσε ρημιά καί συχία. Τίποτα δέν κυκλοφοροσε.
Σέ μία στροφή το δρόμου, βλέπει ξαφνικά μπροστά τς μία νεαρή σχετικά γυναίκα, περίπου 30 τν. Μόλις εχε τελειώσει τή <<δουλειά της>>, ταν πόρνη.
Μόλις φθασε μάνα μπροστά της, τήν σταμάτησε καί τς βαλε μέ βία τό παιδάκι τς μέσα στήν γκαλιά της. Ταυτόχρονα, πεσε στά πόδια της καί φώναξε: Σσε τό παιδί μου! Σσε τό παιδί μουουουου!!!
Τά χασε ατή! Πόρνη ταν, μαρτωλή ταν, βυθισμένη στό βορκο τς κολασίας! Τί νά κάνει; Στά πόδια τς μία μάνα, στά χέρια τς να παιδί πού σβηνε. Τό εδε τι σβηνε. Σήκωσε τά μάτια της στόν ορανό καί επε μέ δυνατή φωνή: Τί προσευχή νά κάνω τώρα Θεέ μου; γώ εμαι μαρτωλή, γώ εμαι πόρνη! Τώρα μόλις <<τελείωσα>> τήν δουλειά μου. ν δέν μ’ κος μένα –καί δέν θά μέ κούσεις, βέβαια, γιατί εμαι μαρτωλή- κουσε τουλάχιστον ατή τή πονεμένη μάνα.
κείνη τή στιγμή γινε τό θαμα!!! Κατέβηκε να φς πό τόν ορανό καί τό παιδί νοιξε τά ματάκια του, φώναξε <<μανούλα μου!>> κι πλωσε τά χεράκια του γκαλιάζοντας τή πόρνη, γιατί νόμισε τι ατή ταν μανούλα του. Πάρ’ τό τς επε. Θεός κανε τό θαμα Του!
Θεός κουσε τή προσευχή μίας μαρτωλς, μίας πόρνης καί χι τς μάνας! Ατό συντάραξε τά λιμνάζοντα ‘’νερά’’ στή ψυχή τς μαρτωλς γυναίκας, στε μέ συντριβή καί μετάνοια, καί μέ ξομολόγηση, ριστικά πλέον λλαξε τό σκοτάδι τς μαρτίας μέ τή νέα ν Χριστ ζωή. Δόξα στό νομά σου, Κύριε!
Πηγή: π. Στεφάνου ναγνωστόπουλου, «Πνευματικές διαδρομές στούς μακαρισμούς» 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...