Είναι κάποια λόγια που δεν γράφηκαν ποτέ μα έμειναν για πάντα. Λόγια των παραμυθιών, λόγια παρηγοριάς, ελπίδας, Ανάστασης. Ειπώθηκαν από ανθρώπους που δεν ήξεραν να διαβάσουν ούτε να γράψουν, μα έγραφαν στο νου τους τη ζωή. Λόγια που γράφτηκαν για πάντα στη μνήμη, όταν ο άνθρωπος είχε μνήμη. Ότι του χρειαζόταν το ‘γραφε στο νου, με το νου, ως νοήμων. Έτσι τα σημαντικά των αιώνων έμειναν στο νου των γενεών. Τα αληθινά, τα μεγάλα, τα πανανθρώπινα. Τις νύχτες της χειμερινής ισημερίας, οι άνθρωποι με τα παραμύθια, κοίταζαν στο φως του κεριού τα μάτια των συντρόφων, των παιδιών προσμένοντας το έαρ και εκεί ακουγόταν πάντα οι μεγάλες αλήθειες, που δεν τελείωναν ποτέ. Κάθε μέρα περίμεναν την μεγάλη αποσπερίδα για να συνεχίσουν από εκεί που έμειναν όταν η φλόγα έσβησε την προηγούμενη νύχτα. Για να ακούσουν ξανά αυτά που έδειχναν το δρόμο για να ξεκουραστεί η ψυχή, να φανταστεί ο νους, να δουν τα μάτια πιο πέρα, πιο μακριά μέχρι εκεί που υπάρχει πάντα η ζωή, μέχρι ο θάνατος να εκδιωχθεί από την καθημερινότητα. Μέχρι το άδικο να εξοντωθεί μέχρι το δίκαιο να επικρατήσει, μέχρι η ψυχή να αναστηθεί και δρόμο να πάρει και δρόμο να αφήσει με τα μάτια πάντα ανοιχτά. Για να δικαιώσει την ύπαρξη της.
Προσμένοντας την Ανάσταση κάθε δικαίου, ο αγώνας κάθε ήρωα μεγάλος, τα πάθη και τα λάθη κάθε μέρα στον ανθρώπινο δρόμο. Αν δεν τα κάνεις, αν δεν τα συναντήσεις δεν θα τα ξεπεράσεις. Λάθη και πάθη μικρά και μεγάλα όλα δικά μας. Και κάπου εκεί ο θάνατος να παλεύει με τη ζωή και τέλος πάντα να δικαιώνεται η πίστη. Η μοναδική ελπίδα για να ζήσουμε εμείς καλά και οι άλλοι που θα πιστέψουν ότι μπορούν ακόμη καλύτερα.
Γιατί η ζωή είναι εδώ, μόνο που θέλει να τη κοιτάμε στα μάτια. Τότε φωτίζεται και συμβαίνει κάτι μαγικό. Γίνεται ένα κερί που δεν σβήνεται ποτέ μα πάντα τρεμοπαίζει και ομορφαίνει το πρόσωπο και το χέρι που με φροντίδα και αγωνία το κρατά. Το κερί της ζωής στο ανθρώπινο δράμα, το φιλί της αγάπης. Το κερί της Ανάστασης που φωτίζει τα πρόσωπα. Τα λόγια των παραμυθιών, που φωτίζουν αιώνες, για να δείξουν τον δρόμο για την μεγάλη νίκη της ζωής
Ο εκδότης
Δημήτρης Αβούρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά