ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»: ΟΙ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

«ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»:

ΟΙ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ

ΤΗΣ ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ : «ΝΑΖΙΣΜΟΣ ΜΕ ΑΛΛΟ ΠΡΟΣΩΠΟ»

Η επίθεση εναντίον της απολογητικής της Εκκλησίας μας, πίσω από την οποία βρίσκονται οι ομάδες με τις οποίες ασχολούμεθα, εκδηλώθηκε ταυτόχρονα με την έναρ­ξη της προσπάθειάς μας για τη συστηματοποίησή της κατά το έτος 1975 και συνεχίστηκε και κατά τη δεκαετία τού 1980.

α) Κατά της απολογητικής της Εκκλησίας

Η απολογητική μας διακονία αμφισβητήθηκε για πρώτη φορά τον Οκτώβριο τού 1975, με άρθρο της «Ελευθεροτυ­πίας», που πρόβαλε ακριβώς τις ίδιες θέσεις που προωθούν στον τύπο οι νεοφανείς αιρέσεις ακόμη και σήμερα.

Η μέθοδος είναι πάντοτε η ίδια: Δημοσιεύεται σε μία εφημερίδα ένα ανυπόστατο άρθρο με ισχυρισμούς και χυ­δαιότητες. Βέβαια στο δημοσίευμα αυτό δίδεται από μέρους μας απάντηση, η οποία αποκαθιστά την αλήθεια. Όμως η απάντηση αυτή ή δεν δημοσιεύεται, ή αγνοείται από τις ομάδες που κρύπτονται πίσω από τα δημοσιεύματα και τα συκοφαντικά άρθρα, αναπαράγονται στο εξωτερικό και μνη­μονεύονται πάντοτε σαν να μην υπήρξε ποτέ κανένας απολύτως αντίλογος. Έτσι «στοιχειοθετείται» η «κατηγορία» και διασύρεται η χώρα μας διεθνώς.

Επειδή λοιπόν και στην περίπτωση τού 1975 αγνοείται μέχρι σήμερα η απάντησή μας στο άρθρο εκείνο, θα την παραθέσουμε στη συνέχεια. Έχει ημερομηνία 31. 10. 1975.

Αξιότιμε κ. Διευθυντά,

Εις απάντησιν τού δημοσιεύματος σας, υπό τον τίτλο «Αντί τού μάννα χολή», της 25.10.75, παρακαλούμεν όπως δημοσιεύσετε ει δυνατό στην αυτήν σελίδα και δια των αυτών στοιχείων τα ακόλουθα:

Κάθε ορθόδοξος πιστός χριστιανός γνωρίζει ποία είναι η αποστολή της Ορθοδοξίας, η οποία δικαιώνει την ύπαρξίν της εις τον κόσμο. Η Αρχιεπισκοπή Αθηνών, όταν ίδρυσε το «Φροντιστήριο Εκκλησιαστικών Στελεχών Τμήμα Αντι­μετωπίσεως Αιρέσεων» είχε υπ όψη της ότι και σήμερον υπάρχουν «ψευδοδιδάσκαλοι, οι οποίοι εισάγουν καταστρε­πτικές αιρέσεις, αρνούμενοι ακόμη και τον Κύριο που τους αγόρασε και έτσι προκαλούν γρήγορα την καταστροφή των» (Β Πέτρου 6 1).

Εκ τού ως άνω σχολίου φαίνεται, ότι η Ελευθεροτυπία έχει διάφορο γνώμην περί τού θέματος αυτού. Επειδή όμως εις το εν λόγω σχόλιο χρησιμοποιούνται εκφράσεις, όπως «προφανώς», «μπορεί», «μάλλον», προς διάλυσιν της συγχύσεως παρακαλούμεν θερμώς, όπως διασαφηνίσετε:

α) Ποίον είναι το «μάννα» της Ορθοδοξίας και ποία σημεία τού προγράμματος τού Φροντιστηρίου μας χαρακτη­ρίζετε ως «χολή», ώστε να δικαιολογήται η αγανάκτησή σας, η οποία σας ηνάγκασε να αναφωνήσετε: «Ντροπή!».

β) Ποίας αιρέσεις υπονοείτε εις το σχόλιο, για τας οποίας η Αρχιεπισκοπή οφείλει να σιωπήση εν ονόματι της «ανεξιθρησκίας» και να αφήση ούτω το ποίμνιο αυτής εκτεθειμένο στην αιρετική προπαγάνδαν.

γ) Πας ορθόδοξος πιστεύει ότι η «οδός και η αλήθεια και η ζωή» είναι ο Χριστός, ο «ερχόμενος εν σαρκί» και ότι «οι μη ομολογούντες Ιησούν Χριστόν ερχόμενο εν σαρκί» είναι «πλάνοι και Αντίχριστοι» (Β' Ιω. 7). Επειδή και σήμερα υπάρχουν οι «πλάνοι και Αντίχριστοι» περί των οποίων ομιλεί η Αγία Γραφή, η Αρχιεπισκοπή επιθυμεί δια τού εν λόγω Φροντιστηρίου και μέσω των στελεχών, τα οποία θα εκπαιδευθούν, να προειδοποιήσει το ποίμνιό της: «Βλέπετε εαυτούς, ίνα μη απολέσουμε α ειργασάμεθα» (Β' Ιω. 8). Είναι φανερό, ότι Υμείς έχετε διαφορετική γνώμην περί τού βασικού αυτού ποιμαντικού καθήκοντος της Αρχιεπι­σκοπής.

δ) Εφ όσον «Ορθοδοξία» σημαίνει «αλήθεια», πως είναι δυνατό η Ορθοδοξία να αδιαφορήση δια το κήρυγμα της πλάνης μεταξύ τού πληρώματος αυτής, εν ονόματι της «ανεξιθρησκείας»; Η Ορθοδοξία, ως γνωστόν, εύχεται: «Τους εσκορπισμένους επισυνάγαγε, τους πεπλανημένους επανάγαγε, και σύναψον τη Αγία σου Εκκλησία». Ταυτοχρόνως όμως οι ποιμένες της Εκκλησίας οφείλουν να αγωνισθούν για την «επαναφορά των πεπλανημένων και την αναζήτηση των απολωλότων» (Ιεζεκιήλ λδ'4).

ε) Κατόπιν τούτων διερωτόμαστε, πως η Ορθοδοξία θα «αναρριγήση από το ανοσιούργημα» (!) τού Φροντιστηρίου της Αρχιεπισκοπής, το οποίο αποσκοπεί στην υπεράσπισιν τού κηρύγματος τού ευαγγελίου της σαρκώσεως τού Θεού, το οποίο είναι «δύναμις Θεού προς σωτηρία δια κάθε άνθρωπο που πιστεύει» (Ρωμαίους α 16). Εάν όντως ούτως έχουν τα πράγματα, δεν πρέπει τότε να διερωτηθούμε εις ποίους πραγματικά ανήκει η έκφρασις: «Ντροπή»;

στ) Αναφέρετε ότι «η ιστορία και η παράδοση θα πέσουν σαν κεραυνοί στο κεφάλι» μας, επειδή προέβημεν στην οργάνωση ενός Φροντιστηρίου προς καταπολέμηση, όχι των αιρετικών, αλλά των αιρέσεων επειδή, κινούμενοι εξ αγάπης προς τους πεπλανημένους αδελφούς και εκ καθήκοντος προς τους Ορθοδόξους πιστούς, λαμβάνουμε προληπτικά και θεραπευτικά μέτρα καταπολεμήσεως της πλάνης ή, τουλάχιστο, προς περιορισμό της. Ημείς όμως αδυνατούμε να κατανοήσουμε τους λόγους σας, διότι μόνο μία ιστορία και παράδοση της Ορθοδοξίας γνωρίζουμε, η οποία τάσσει ανεπιφυλάκτως υπέρ τού αγώνος προς διάλυσιν τού σκό­τους της πλάνης και προς επικράτηση της εν Χριστώ ελευ­θερίας εις τας ψυχές των ανθρώπων.

Μετά τιμής και ευχαριστιών για την φιλοξενία

π. Αντώνιος Γ. Αλεβιζόπουλος, Διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής τού Πανεπιστημίου της Μαγεντίας, ειδικός εντεταλμένος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών

β) Προβολή θέσεων της εταιρείας «Σκοπιά»

Η ίδια εφημερίδα πρόβαλε κατά καιρούς εναντίον μας θέσεις της Εταιρείας «Σκοπιά». Για να καταδειχθεί η θέση μας της εποχής εκείνης έναντι της συκοφαντικής δυσφημή­σεως αυτής της εταιρείας, παραθέτουμε απάντησή μας σ' αυτές τις θέσεις, με ημερομηνία 7.11.1978:

Αξιότιμε κ. Διευθυντά,

Στο χθεσινό φύλλο της Ελευθεροτυπίας δημοσιεύ­θηκε επιστολή της Κας Ελένης Νικολοπούλου, η οποία δη­μιουργεί εσφαλμένες εντυπώσεις σχετικά με τη στάση της Εκκλησίας στο θέμα των χιλιαστών. Γι’ αυτό σάς παρακαλώ να θελήσετε να δημοσιεύσετε τον ακόλουθο αντίλογο:

α) Τα «μεσαιωνικά μέσα τιμωρίας» είναι καθημερινά στο λεξιλόγιο της χιλιαστικής ηγεσίας και στρέφονται όχι μόνο εναντίον των Ορθοδόξων (θα γλύψουν το αίμα μας!), αλλά και εναντίον των ίδιων των χιλιαστών, που θα θελήσουν να σκεφθούν κάτι αντίθετο από τη «γραμμή τού Μπρούκλιν». Τα λεχθέντα από τον «εκπρόσωπο» των χιλιαστών, «διπλωματικό υπάλληλο» κ. Ε. Σφέτσο (Ελευθεροτυπία 22. 10. 78), πως τάχα οι χιλιαστές «κινούνται αυτόνομα», αν δεν οφεί­λονται σε κραυγαλέα άγνοια, είναι μέρος τού χιλιαστικού σχεδίου για την παραπλάνηση της κοινής γνώμης. Για τους αντιφρονούντες μέσα στη χιλιαστική Οργάνωση δεν υπάρχει «οίκτος». Είναι «καταραμένοι»!

β) Τα υπονοούμενα περί «Δικτατορίας τον Μπρούκλιν» και «ακρίδων», στρέφονται εναντίον των δύο βιβλίων μου με τον ίδιο τίτλο και με εξώφυλλο την ακρίδα της Αποκάλυψης, όπως τη φιλοτέχνησε η χιλιαστική ηγεσία, που υπο­στηρίζει πως συμβολίζει τον . . . Εαυτό της. Σύμφωνα με τη γραμμή της Ελευθεροτυπίας (16. 10. 78), που τάσσει υπέρ των «επιχειρημάτων», η αναγνώστριά σας έπρεπε να «αισθάνεται την υποχρέωση να προσκόμιση έστω και μια πειστική απόδειξη» ενάντια στα συμπεράσματα της επιστη­μονικής έρευνας, που δημοσιεύσαμε στα αναφερθέντα βιβλία μας, μάλιστα όταν λάβει κανείς υπ' όψι του την παράκλησι που απευθύνουμε στον πρόλογο τού δευτέρου βιβλίου μας (σελίς 8) για κριτική: «Αν κάποιος νομίζη πως αδικήθηκε, αν κάποιος βρη και την ελάχιστη ανακρίβεια. , τον παρακα­λούμε να μη διάταση να μας το γνωρίση. Υποσχόμαστε πως σε μελλοντική έκδοσι τού βιβλίου θα λάβουμε υπ όψι μας κάθε αντικειμενική κριτική. . . ».

γ) Η επιστολογράφος κινείται στο σκοτεινό μεσαίωνα όταν ονομάζει το χιλιαστικό κήρυγμα «τεράστιο ευαγγελιστικό έργο» και τα χιλιαστικά έντυπα «χριστιανικώτατα». Τούτο γιατί το χιλιαστικό κήρυγμα και τα έντυπα της μετο­χικής Εταιρείας «Σκοπιά» έχουν σαν κύριο σκοπό να διακη­ρύσσουν πως «οι Κυβερνήσεις», ανεξάρτητα από καθεστώτα και συστήματα, είναι «πράκτορες τού Σατανά» και πως η Ορθοδοξία είναι «βδελυρό πράγμα . . . Πλήρες υποκρισίας και βδελύγματος, πορνείας και ακαθαρσίας» και οποίος την εγκωμιάζει ή έχει σχέσεις μαζί της είναι «ρυπαρός».

Ίσως, όμως, σκεφθήτε πως υπάρχει διαφορά μεταξύ της δικής μου Ορθοδοξίας και της ορθοδοξίας της Ελευθεροτυπίας. Για να μην υπάρξει, λοιπόν, καμιά παρεξήγηση, υπογραμμίζω πως οι χιλιαστές χαρακτηρίζουν σα «βδελυρό πράγμα» την Ορθοδοξία που επιθυμεί η Ελευθεροτυπία στο σχόλιο της 12. 11. 1975: Την Ορθοδοξία τού «Μ. Βασιλείου, τού Ιω. Χρυσοστόμου κτλ. Και νεώτερα τού Κυ­ρίλλου Λουκάρεως, τού Κοσμά Αιτωλού και τού Γρηγορίου Δικαίου, τού επιλεγομένου Παπαφλέσσα», κυρίως αυτή την Ορθοδοξία, τον δε συνεργάτη της Ελευθεροτυπίας, που έγραψε το σχόλιο εκείνο χαρακτηρίζουν «ρυπαρό»!

Μετά τιμής και ευχαριστιών για τη φιλοξενία

π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος, ειδικός εντεταλμένος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών

γ) Το επιχείρημα της «δημοκρατίας»

Το επιχείρημα της «δημοκρατίας» εστράφηκε εναντίον της απολογητικής διακονίας της Εκκλησίας μας, κυρίως από την εταιρεία «Σκοπιά». Αυτό αποδεικνύεται από επιστολή τού ανώτατου στελέχους της εταιρείας αυτής Β. Δεδότση, που δημοσιεύθηκε στην «Ελευθεροτυπία». Παραθέτουμε τη δική μας απάντηση, με ημερομηνία 21. 9. 1984:

Αξιότιμε κ. Διευθυντά,

Σε απάντησι της επιστολής τού κ. Β. Δεδότση (Ε 22.8.84) παρακαλώ να θελήσετε να δημοσιεύσετε τα ακόλουθα:

α) Η Ορθόδοξος Εκκλησία, από τη σύσταση της, ενδια­φέρεται για τους «δημοκρατικούς θεσμούς» και για να τους προφυλάξη έφθασε στο σημείο να αποκόψη από το σώμα της την παπική Εκκλησία. Δεν το γνωρίζει αυτό ο επιστολογράφος σας;

β) Για τυχόν σκάνδαλα κληρικών η Ορθόδοξος Εκκλησία έχει την Εκκλησιαστική Δικαιοσύνη και επιτρέπει στον κάθε κατηγορούμενο να απολογηθεί και να χρησιμοποιήσει και συνήγορο. Τι θα πούμε όμως για τα «καμώματα» της εταιρείας «Σκοπιά» που ούτε το ένα επιτρέπει ούτε και το άλλο; Ρωτήστε τους λεγόμενους εβδομηταπεντάρηδες (εκεί­νους που απεκόπησαν για λόγους συνειδήσεως εξ αιτίας της ψευδοπροφητείας τού 1975) και θα σας το βεβαιώσου­ν˙ η εταιρεία ισχυρίζεται πως απεκόπησαν για «ανήθικη διαγωγή»!

Δεν μιλάμε βέβαια εδώ για τα «καμώματα» τού Ρώσσελ, τα οποία αναφέρει και το «Βιβλίο τού Έτους των μαρτύρων τού Ιεχωβά 1983» (διαζύγιο με τη γυναίκα του, ιστορία της «μέδουσας», κατηγορίες της ψυχοκόρης και της ιδιαίτερης γραμματέως κ.ο.κ), ή για τα «καμώματα» τού Ρόδερφορδ που ανάγκασαν τον νομικό σύμβουλο της εται­ρίας να εγκαταλείψει αηδιασμένος από το ηθικό επίπεδο τού «προέδρου» το λεγόμενο «Μπαίθελ».

γ) Πήγα στις φυλακές Μπογιατίου όχι «εξουσιοδοτημέ­νος» από κανένα, όπως ισχυρίζεται ο επιστολογράφος, αλλά κινούμενος από το χριστιανικό καθήκον και επειδή κάποια μητέρα με παρεκάλεσε να επισκεφθώ το παιδί της και για να πω στους εκεί χιλιαστές πως δεν φυλακίσθηκαν για το «όνομα τού Χριστού», αλλά επειδή χωρίς να το γνωρίζουν και χωρίς να το θέλουν εξυπηρετούν ξένα συμφέροντα, που δεν έχουν ουσιαστικά καμιά σχέσι με τον «Ιεχωβά». Το έκανα αυτό επειδή έχω όλα τα στοιχεία, με την προϋπόθεση βέβαια πως θα συζητούσα με ανθρώπους «ελεύθερα σκεπτόμενους». Αλλά τούτο δεν μπορεί να γίνη με «προχωρημένους» χιλιαστές, γιατί τους έχει επιβληθή η άποψι πως «το θέλημα της οργα­νώσεως είναι θέλημα τού Ιεχωβά και ανταρσία εναντίον της οργανώσεως είναι ανταρσία εναντίον τού Θεού».

δ) . . . Θέλησα να μιλήσω δημόσια με όλους τους εκεί χιλιαστές, αλλά η οργάνωση με εντολή της απαγόρευσε σ’αυτούς τη συζήτησι. Και όταν εξέφρασα τη λύπη μου γι αυτό, κάποιος άπ' αυτούς (δεν γνωρίζω αν ήταν ο επιστολογράφος), χωρίς να με αφήση να τελειώσω τη φράσι, με ειρωνικό τόνο είπε: «ποιος λυπάται, εμείς όχι, είμαστε μια χαρά»! Και άλλος πρόσθεσε: «θα εννοεί τη μεγάλη θλίψι, τον Αρμαγεδώνα»! Βέβαια τα ειρωνικά σχόλια σταμάτησαν αμέσως όταν παρατήρησα πως το πνεύμα της ειρωνείας είναι πνεύμα τού Διαβόλου. Αλλά από αυτό καταλαβαίνετε πως ο επιστολο­γράφος, όχι μόνο δεν ένοιωσε τη φυλακή σαν «κολαστήρι», αλλά την έβλεπε σαν μια ευκαιρία για την οργάνωσι να εκπαιδεύση τους οπαδούς της και να τους φανατίση (στη φυλακή οι χιλιαστές πραγματοποιούσαν όλες τις εκπαιδευτι­κές συναθροίσεις που προγραμματίζει η οργάνωσι, τηρούσαν αυστηρά πειθαρχία στη χιλιαστική ιεραρχία και όλα αυτά με έξοδα τού κράτους!).

ε) Εκφράζουμε παρ’ όλα αυτά τη συμπάθειά μας στον επι­στολογράφο σας, επειδή, όπως λέγει «φιλοξενήθηκε» επί πολλά χρόνια στις φυλακές. Όμως τον πληροφορούμε πως δεν βρέθηκε εκεί επειδή ήταν δήθεν «αντιρρησίας συνειδήσεως», γιατί οι γνήσιοι «αντιρρησίες συνειδήσεως», όλοι, είναι ειρηνιστές και υποστηρίζουν την ειρηνική συνύπαρξη και συνερ­γασία μεταξύ των λαών, ενώ ο επιστολογράφος ακολουθεί τις εντολές της εταιρείας τού Μπρούκλιν, η οποία απαιτεί από τους οπαδούς της να ταχθούν κατά των ειρηνιστικών κινημάτων και να μη υποστηρίξουν την απόφασι περί αφο­πλισμού, γιατί έτσι φοβάται μήπως το «διαβολικό σύστημα» παρατείνει τη ζωή του!

Τους παρακινεί, προκειμένου να λάβουν το τελευταίο τεύχος της «Σκοπιάς», προκειμένου δηλαδή να διαδώσουν τα προϊό­ντα της πολυεθνικής τού Μπρούκλιν, να προτιμήσουν ακόμη και να «κρεμασθούν», όχι μόνο να μείνουν χρόνια στις φυ­λακές. Όσο για την «ένοπλο ή άοπλο στρατιωτική υπηρε­σία» (και τα δυο τα απορρίπτει ο επιστολογράφος γι αυτό και φυλακίσθηκε) πληροφορούμε το ελληνικό κοινό πως η χιλιαστική εταιρεία υπογραμμίζει πως η άμυνα για την υπεράσπιση των συμφερόντων της («της βασιλείας») είναι «προ­νόμιο» και «καθήκον» για κάθε «μάρτυρα τού Ιεχωβά».

Καταλαβαίνετε τώρα κ. Δεδότση γιατί βρεθήκατε στις φυλακές; μη μας κάνετε δα και τον αντιστασιακό! Στο Πο­λυτεχνείο βρέθηκαν και Ορθόδοξοι ιερείς. Πολλά από τα παιδιά τού Πολυτεχνείου ήταν δικά μας παιδιά «παπαδο­παίδια», όμως κανένα «γιεχοβιτόπουλο». Και στα κινήματα ειρήνης συμμετέχουν Ορθόδοξοι ιερείς, κανένας όμως χιλιαστής, γιατί αν το κάνη, θα αποκοπή από το Μπρούκλιν, επειδή μ’ αυτό τον τρόπο επιδιώκει να βελτιώσει το «διαβο­λικό σύστημα».

Και κάτι άλλο: Από πότε ένας φανατικός χιλιαστής (αυτό σημαίνει το να μείνη κανείς με εντολή τού Μπρούκλιν χρό­νια στη φυλακή) μιλάει για «ελεύθερα σκεπτόμενους ανθρώ­πους»; Δεν το έχει καταδικάσει αυτό η εταιρεία «Σκοπιά» για τακτική τού «διαβολικού συστήματος»; Ναι, όπως και τους «δημοκρατικούς θεσμούς». Γράφει: «Η Εταιρεία εί­ναι ο ορατός εκπρόσωπος τού Κυρίου επάνω στη γη. . . Τι περίοδος ειρήνης και ευημερίας εισήχθη! Επέρασαν οι ημέ­ρες των εκλογών (καταργήθησαν δηλαδή οι δημοκρατικοί θεσμοί), των δημοκρατικών ψηφισμάτων, των φιλονεικιών. . . » (Σκοπιά 1955).

Θερμές ευχαριστίες για την φιλοξενία

π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος, Ειδικός Εντεταλμένος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών.

    Σχολιάζοντες παρατηρούμε ότι ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η πληροφορία σχετικά με τις φυλακές Μπογιατίου. Τις λε­πτομέρειες είχα σχεδόν λησμονήσει, όταν πρόσφατα πήρα θέση σε παρόμοιες συκοφαντίες (επιστολή μου προς Ελευθε­ροτυπία 26. 2. 1995). Όμως η ως άνω επιστολή μου (21.9.1984) αποδεικνύει όχι μόνο τα πραγματικά γεγονότα της εποχής εκείνης, τις δικές μου προθέσεις απέναντι στους «μάρτυρες τού Ιεχωβά», αλλά και την πηγή της σημερινής «πληροφόρησης» της «Ελευθεροτυπίας», η οποία, αγνοώντας εντελώς τη δική μου απάντηση στην επιστολή τού κ. Δεδότση, προ­βαίνει στον ανυπόστατο και αυθαίρετο ισχυρισμό:

«Μια άλλη μαρτυρία. . . Μας πηγαίνει στην εποχή τού Ιωαννίδη. Τέλος τού 1973. Ο διώκτης των αιρέσεων εμφανίζεται στην πλευρά τού διαβόητου Γκόρου, διοικητή τού κολαστηρίου των στρατιωτικών φυλακών στο Μπογιάτι. . . . Έπρεπε να διαπαιδαγωγήσει θρησκευτικά όλους τους κρατουμένους. . . Όσοι απέφευγαν να παρακολουθήσουν το κήρυγμα, δέχθηκαν τις "περιποιήσεις" των Εσατζήδων...»!!

Ποια είναι η «πηγή» αυτής της «μαρτυρίας» κ. Δεδότση; Αφήνουμε τον αναγνώστη να κρίνη το «χριστιανικό φρόνη­μα» της εταιρείας «Σκοπιά» ή άλλων νεοφανών αιρέσεων, που προκειμένου να εξουδετερώσουν την εναντίον τους κρι­τική δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα!

δ) Οι Αμερικανοί φονταμενταλιστές

Το 1985, με αφορμή μια δίκη για προσηλυτισμό ανηλίκου αντίθετα με τη θέληση των γονέων του, πραγματοποιήθηκε παγκόσμια εκστρατεία των Αμερικανών φονταμενταλιστών με σκοπό τον θρησκευτικό αποχρωματισμό της ελληνικής δικαιοσύνης.

Τα δημοσιεύματα της εποχής εκείνης, τα οποία στρέφο­νται εναντίον της απολογητικής της Εκκλησίας μας, μνημο­νεύονται μέχρι σήμερα, όπως και όλη η «επιχειρηματολογία»  παραπληροφόρηση. Ουδέποτε αναφέρεται η δική μας θέση, όπως καταγράφεται στο βιβλίο μας «Θρησκευτική ελευθερία και προσηλυτισμός στο φως της Ορθόδοξης ποιμαντικής» (Αθήνα 1989), που αναφέρεται ειδικά σ' αυτά τα γεγονότα.

Οργανώσεις όπως «Ανθρώπινα Δικαιώματα Χωρίς Σύ­νορα», πίσω από την οποία κρύπτεται προφανώς η εταιρεία «Σκοπιά», όταν αναφέρονται στο πρόσωπό μου, καταφεύγουν στις «πληροφορίες» των ίδιων κύκλων, όχι στα δικά μας κείμενα. Ακόμη και οι απαντήσεις που εστάλησαν τότε, αγνοήθηκαν και αγνοούνται!

Παραθέτουμε τρία βασικά κείμενα της εποχής εκείνης, για να αποκαλυφθεί και πάλι η κακοήθεια των συκοφαντών μας:

1.Άρθρο στην Ελευθεροτυπία

Το Αμερικανικό χρηματιστήριο έσπευσε να «βοηθήσει» τους φονταμενταλιστές με ένα δημοσίευμα  λιβελογράφημα. Προηγουμένως μου εζητήθη «συνέντευξη». Την είδηση γι’ αυτό το λιβελογράφημα πληροφορήθηκα από άρθρο της «Ελευθεροτυπίας», στο οποίο απέστειλα την ακόλουθη απά­ντηση, με ημερομηνία 18.7.1986:

Κύριε Διευθυντά,

Σε απάντηση άρθρου συνεργάτου σας με τον εντυπωσια­κό τίτλο «Όταν οι φανατικοί της εκκλησίας καίνε, απειλούν, χτυπούν» (ΚΕ 13.7.86), στο οποίο κατηγορούμαι πως «πυ­ροδοτώ» τον φανατισμό στο «έπακρον» και προκειμένου να κυκλοφορήσουν ελεύθερα όλες οι απόψεις («ελεύθερη διακί­νηση ιδεών»), σάς παρακαλώ να θελήσετε να δημοσιεύσετε τα ακόλουθα:

1) Ασφαλώς τους αναγνώστες δεν ενδιαφέρει το αν οι «τρίχες» της κεφαλής μου είναι «άσπρες», «μαύρες» ή «κί­τρινες», αλλά η σωστή ενημέρωση- και οι ιδέες που εκπρο­σωπούνται από κάποιον που εργάζεται σε υπόγειο δεν είναι οπωσδήποτε λαθεμένες, όπως δεν είναι πάντοτε σωστές οι ιδέες εκείνου που έχει στη διάθεση του όλα τα μέσα και τις ανέσεις της σύγχρονης τεχνολογίας. Γι’ αυτό δεν κακίζω το συνεργάτη σας για τις ανακρίβειες (τα γένεια μου δεν είναι άσπρα, όσο δίνει την εντύπωση και το γραφείο μου δεν βρίσκεται σε υπόγειο, όπως ισχυρίζεται).

2) Οι πληροφορίες τού συνεργάτου σας είναι ελλιπείς και σε άλλο σημείο: Δεν έχω γράψει μέχρι αυτή τη στιγμή κανέ­να φυλλάδιο εναντίον των ευαγγελικών και των πεντηκοστιανών. Η αλήθεια είναι ότι επιθυμώ να εκδώσω ένα «Εγ­χειρίδιο», που θα περιλαμβάνει όλες τις χριστιανικές ομάδες στη χώρα μας- μάλιστα σ' αυτό το ζήτημα με ενεθάρρυναν και σοβαροί ευαγγελικοί παράγοντες (ποιμένες), οι οποίοι έθεσαν στη διάθεσή μου πολύτιμες πληροφορίες. Το βιβλίο αυτό θα είναι γραμμένο (κατά το δυνατό) με αντικειμενικό­τητα (σημείωση: Το βιβλίο αυτό με τίτλο «Εγχειρίδιο Αιρέ­σεων και Παραχριατιανικών Ομάδων» κυκλοφορεί ήδη σε Γ' έκδοση  Αθήνα 1994).

3) Δεν ενοχλούμαι γιατί ο συνεργάτης σας βάζει το «Πα­τήρ» εντός εισαγωγικών, γιατί η πράξη αυτή ανταποκρίνεται προφανώς στις θρησκευτικές του πεποιθήσεις.

Ο καθένας έχει κάθε δικαίωμα να πιστεύει πως οι οπα­δοί της εταιρείας τού Μπρούκλιν είναι «χριστιανοί». Όμως ταυτόχρονα οφείλει να σέβεται και τις θρησκευτικές πεποι­θήσεις των άλλων, π.χ. Το δικό μου δικαίωμα να εκφέρω θρησκευτικές απόψεις (κατοχυρωμένο διεθνώς), υποστηρί­ζοντας πως κάποιες ομάδες είναι «αιρετικές» ή «αντίχρι­στες» ή εξυπηρετούν κάποια ανομολόγητα συμφέροντα, έστω και αν επικαλούνται τη «θρησκευτική ελευθερία» ή αριθ­μούν μερικούς μόνο οπαδούς (π. χ. Οι νεοναζιστικές «θρη­σκευτικές» αιρέσεις σαν την Κου Κλουξ Κλαν και πολλές άλλες!).

4) Για το που «δαπανά τις μέρες του» ένας Έλληνας πολίτης και ποιες θρησκευτικές ιδέες υπηρετεί, είναι δικαίω­μα του, γιατί οι θρησκευτικές ιδέες είναι αναπόσπαστο μέρος της προσωπικότητάς του και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να τον κατηγορήσει ή να τον ειρωνευθεί γι’ αυτό, ιδιαίτερα εκείνος που μιλάει για τα ανθρώπινα δικαιώματα!

5) Η Εκκλησία δεν επιτρέπεται να υπηρετεί ξένους σκοπούς- έχει το δικό της έργο- είναι η εξουδετέρωση τού θανάτου και η νοηματοδότηση της ζωής. Και αν ακόμη κάποιος πιστεύει πως η Εκκλησία μας πρέπει να εξισωθεί με τις μικροομάδες, που εκπροσωπούν ξένα συμφέροντα (δεν ανα­φέρομαι στις παραδοσιακές θρησκευτικές ομάδες), ακόμη και τότε πρέπει ασφαλώς να σεβασθεί και τις θρησκευτικές μας πεποιθήσεις και να μην ενοχλείται, επειδή σύμφωνα με αυ­τές η αίρεση απειλεί την υπόθεση της σωτηρίας και γι’ αυτό πιστεύουμε πως πρέπει να διαφωτισθεί ο λαός («ελεύθερη διακίνηση ιδεών») Εκτός βέβαια αν θεωρήσουμε σαν δεδο­μένο, πως α απόψεις των «ρασοφόρων» είναι επικίνδυνες για τον τόπο! Πρέπει όμως να έχουμε το θάρρος να το πούμε καθαρά αυτό θα πει ενημέρωση!

6) Η χώρα μας διασύρεται σε παγκόσμια κλίμακα όχι γιατί πράγματι κυριαρχεί εδώ «μεσαίωνας», αλλά γιατί η ξένη προπαγάνδα, που εκπροσωπεί ξένα συμφέροντα, είναι πράγματι παντοδύναμη, εργάζεται με τα τελειότερα μέσα επικοινωνίας και «πλύσεως εγκεφάλου», με αποτέλεσμα να «πειθόμαστε» και μείς οι ίδιοι, να το θεωρούμε αυτό «αποδεδειγμένο» και να μη νοιώθουμε την ανάγκη να κάνουμε δική μας επιτόπια έρευνα και να αντιτάξουμε στην ξένη προπαγάνδα τη δική μας υπεύθυνη ενημέρωση- με επιχειρή­ματα, όχι φυσικά σε προσωπικό επίπεδο (σημείωση: Αυτό που γράφαμε πριν από δέκα χρόνια ισχύει και σήμερα, το 1996, ιδιαίτερα σήμερα!!).

7) Εκείνο που πρέπει επί τέλους να μας απασχολήσει είναι όχι το αν ο μίστερ Μούν ή οποίος άλλος έχει «κόκκι­νες» και όχι «άσπρες» τρίχες, «σαν τους ρασοφόρους», αλλά το ότι αυτός ο κύριος έχει χρηματοδοτήσει δικτατορικά κα­θεστώτα, με σκοπό να φιμωθούν ολόκληροι λαοί. Οι Έλλη­νες γονείς δεν ενδιαφέρονται να μάθουν για το αν η στρατη­γική μιας παγκόσμιας οργανώσεως ή μιας ομάδος καταρτί­ζεται σε υπόγειο ή σε ανάκτορο, αλλά για το αν οι ιδέες αυτής της ομάδος είναι ευεργετικές ή επιβουλεύονται την προσωπικότητα των παιδιών μας.

8) Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενδιαφέρεται και για το αν το περιεχόμενο μιας θρησκείας είναι καταστροφικό για την ανθρώπινη προσωπικότητα. Στο «Ψήφισμα» που μνημονεύθη­κε σε προηγούμενη επιστολή μου (Ελευθεροτυπία 8. 6. 1986), προτρέπονται τα κράτη  μέλη να αντιμετωπίσουν από κοινού την απειλή τέτοιων «αιρέσεων»· όχι να καταργήσουν τους νομικούς φραγμούς, για να μεγαλώσουν την απειλή. Στη χώρα μας φθάσαμε στο σημείο να παραχωρήσουμε ατέλεια χάρτου ακόμη και στους Κρίσνα, όχι μόνο στη «Σκοπιά», για λόγους «ίσης μεταχείρισης». Επομένως η χώρα μας θα έπρεπε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να δώσει εξηγήσεις για ποιους λό­γους «δεν εμπλέκεται» σ’ αυτό το ζήτημα, δηλαδή γιατί δεν παίρνει μέτρα εναντίον όχι για «μεσαίωνα»!

9) Οι απόψεις και οι θρησκευτικές μου πεποιθήσεις είναι καταγραμμένες σε δεκάδες βιβλία (πάνω από 2.000 σελίδες) σε ελληνική ή ξένη γλώσσα. Όποιος επιθυμεί να τις πληρο­φορηθεί, μπορεί να το κάνει˙ θα διαπιστώσει πως «δεν περνώ τις ημέρες μου» συντάσσοντας «μισαλλόδοξα κείμενα»· μάλι­στα θα δει πως τα ενδιαφέροντά μου επεκτείνονται και σε πολλούς άλλους τομείς της κοινωνικής ζωής. Για τα βιβλία μου υπάρχουν αξιόλογες κριτικές από διακεκριμένους ακαδημαϊκούς διδασκάλους, επί διεθνούς επιπέδου, και όχι μόνο Ορθοδόξους· Για παράδειγμα αναφέρω πως ένα από αυτά, «Εφόδιο Ορθοδοξίας», μεταφράσθηκε τελευταία και στα Αραβικά, για τη χρήση των φοιτητών της Ορθόδοξης θεολο­γικής Σχολής του Πατριαρχείου Αντιοχείας (σημείωση: Το βιβλίο αυτό συμπληρώθηκε και αναθεωρήθηκε με την έκδοση του νέου έργου «Η Ορθοδοξία μας», Αθήνα 1995). Θα διαπιστώσει ακόμη πως οι απόψεις μου πάνω στα θέματα που θίγει ο συνεργάτης σας, είναι εντελώς αντίθετες από εκείνες που υποστηρίζει.

10) Δεν είδα το κείμενο της «The Wall Street Journal», στο οποίο αναφέρεται ο συνεργάτης σας εντελώς αποσπα­σματικά. Η συνέντευξη εδόθη γραπτώς σε πρωτότυπο ελληνικό κείμενο. Αν παρέθετε το κείμενο, οι αναγνώστες σας θα μπορούσαν μεταξύ άλλων να πληροφορηθούν τις ακόλουθες θέσεις μου, στα ζητήματα που θέτει ο συνεργά­της σας:

α) Στο θέμα της δραστηριότητας των ακραίων προτεστα­ντικών αιρέσεων και των φασιστικών «θρησκευτικών οργα­νώσεων»: «Οι δραστηριότητες των ομάδων αυτών δεν είναι πάντοτε έντιμες. Αποκρύπτουν την αληθινή τους ταυτότητα και τους πραγματικούς σκοπούς τους. Μερικοί παρουσιάζο­νται ακόμη και ως Ορθόδοξοι, ενώ στην πραγματικότητα αναβαπτίζουν τους Ορθοδόξους που θα προσηλυτίσουν. Οι δραστηριότητες αυτές, που παγιδεύουν ανύποπτα θύματα, δεν συμβιβάζονται με το χριστιανικό ήθος. . . ».

β) Στο ερώτημα «τι κάνει η Εκκλησία για να αντιταχθεί στους μάρτυρες τού Ιεχωβά»: «. . . Κάνουμε διαχωρισμό μεταξύ των θυμάτων. . . Σ' αυτούς έχει ατονήσει η λειτουργία της προσωπικής σκέψης και κρίσεως. Το ποιμαντικό έργο της Εκκλησίας αναφέρεται προληπτικά μεν στην αντικειμενική ενημέρωση των πιστών σχετικά με το για κάποιον πρόκειται, και θεραπευτικά στην παροχή καταλλήλων πληροφοριών που θα μπορούσαν να προβληματίσουν τα θύματα, ώστε βαθ­μιαία να ξανατεθεί σε λειτουργία η προσωπική τους σκέψη και κρίση και να αποπαγιδευθούν».

γ) Στο θέμα τού προσηλυτισμού: «Ο Χριστός ετόνιζε το στοιχείο της ελευθερίας (Ματθ. Ιστ' 24), δεν άσκησε εξαναγκασμό σε κανένα, ούτε επαγίδευσε κανένα, απο­κρύπτοντας την αληθινή του ταυτότητα· «μήπως και σεις θέλετε να υπάγητε;», είπε χαρακτηριστικά στους μαθητές του (Ιω. Στ' 67). Οι ακραίες προτεσταντικές ομάδες δεν ακολουθούν το παράδειγμα αυτό τού Χριστού και απο­κρύπτουν την αληθινή τους ταυτότητα, χρησιμοποιώντας μέσα απατηλά, δεν έχουν σχέση με το έργο τού Χριστού. Εκτός από αυτό, οι ίδιες ομάδες που ασκούν προσηλυτι­σμό μεταξύ των Ορθοδόξων χριστιανών, τους ταυτίζουν ουσιαστικά με τους εθνικούς, αφού επικαλούνται το Ματθ. Κη 19 («μαθητεύσατε όλα τα έθνη»!). Με αυτή την έν­νοια εκλαμβάνεται η απαγόρευση τού προσηλυτισμού. Η Ορθόδοξη Εκκλησία πιστεύει ότι ο προσηλυτισμός αυτός δεν έχει σχέση με τη χριστιανική μαρτυρία και τον καταδι­κάζει, ακόμη και αν ασκείται από Ορθοδόξους σε βάρος ετεροδόξων».

11) Δεν θα τολμούσα να σχολιάσω τις περιπτώσεις στις οποίες αναφέρεται ο συνεργάτης σας, χωρίς να γνωρίζω τα πραγματικά γεγονότα ή το μέγεθος της προκλήσεως τού κοινού αισθήματος («θρησκευτική γαλήνη», η οποία προστα­τεύεται από όλες τις νομοθεσίες). Μου κάνει όμως εντύπωση η βεβαιότητά του, ακόμη και για περιπτώσεις που εκκρε­μούν στην ελληνική δικαιοσύνη. Αλλά και στην περίπτωση που όλα αυτά ήταν αλήθεια, θα μπορούσα να αντιπαρατάξω φρικιαστικές περιπτώσεις μισαλλοδοξίας από μέρους μεμο­νωμένων οπαδών της ξένης εταιρείας, αλλά δεν είναι εκεί το ζήτημα!

12) Καταλήγοντας σας βεβαιώνω πως θα χαρώ να βοηθή­σω το έργο της εφημερίδας σας για την ενημέρωση τού κοινού, φυσικά σε ζητήματα που με βάση την προσωπική μου έρευνα μπορώ να έχω λόγο. Δεν θα ήθελα όμως να συνεχίσω ένα διάλογο επί προσωπικού επιπέδου που δεν βοηθεί κανένα. Πάντοτε χαίρομαι να συζητώ με ανθρώπους που έχουν θέσεις και τις υποστηρίζουν με επιχειρήματα, ιδίως αν είναι εντελώς αντίθετες με τις δικές μου. Έτσι μπορεί κανείς να διατυπώσει ακριβέστερα και δικαιότερα τις απόψεις του, που να ανταποκρίνονται στους προβληματι­σμούς τού σημερινού άνθρωπου. Με αυτό τον τρόπο μπορεί κανείς ακόμη και να αναθεωρήσει απόψεις που έχει για τους άλλους. Είμαι βέβαιος πως και ο συνεργάτης σας αν είχε τον χρόνο να ανταλλάξει μαζί μου απόψεις, θα κατέληγε σε εντελώς αντίθετα συμπεράσματα και η μεταξύ μας αμφισβή­τηση θα είχε τελειώσει, σύμφωνα και με τον ωραίο τίτλο που θέσατε στην τελευταία επιστολή μου: «Συνέχεια και τέλος» (Ελευθεροτυπία 6. 1. 1986).

Με εκτίμηση και θερμές ευχαριστίες για τη φιλοξενία

π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος Δρ. Θεολ. , Δρ. Φιλοσ.

Το κείμενο αυτό αποδεικνύει ότι η «στρατηγική» των ομάδων αυτών είναι η ίδια μέχρι σήμερα. Στην αδυναμία τους να αντιπαρατεθούν με την Εκκλησία με τρόπο έντιμο, προσπαθούν να μεταφέρουν τη συζήτηση σε προσωπικό επί­πεδο. Η δική μας τοποθέτηση, ακόμη και αν διατυπώνεται γραπτώς, αγνοείται παντελώς. Η απάντηση μας αυτή θα μπορούσε να είχε γραφεί το 1996!!