Πορεία και εξέλιξη της Αθεΐας στο πέρασμα των αιώνων

Βασιλείου Μπισμπάρδη, αγιογράφου

Στήν πορεία τῆς ἱστορίας τό Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ ἀμφισβητήθηκε ὅσο κανένα ἄλλο. Ἡ ἀμφισβήτηση ξεκινᾶ ἀπό τήν ἄρνηση τῆς ἱστορικῆς ὕπαρξής του καί φτάνει ὥς τήν μή παραδοχή τῆς διπλῆς φύσης του, δηλαδή τῆς θείας φύσης!

Ἕως τόν IZ΄ αἰώνα ἡ λέξη «ΑΘΕΟΣ» θά λέγαμε πώς δέν ὑφίστατο κἄν! Ἡ συστηματική καί στρατευμένη ἀθεΐα ξεκίνησε τότε. Λίγο πρίν ἀπό τήν Γαλλική Ἐπανάσταση, πού θά καθιερώσει σέ μεγάλο βαθμό ἀθεϊστικές θέσεις, κάνουν τήν ἐμφάνισή τους οἱ τρεῖς μεγάλοι ἀκραῖοι φιλόσοφοι! α) Βολταῖρος, β) Ζάν Ζάκ Ρουσώ, γ) Ντενί Ντιντερό. Καί οἱ τρεῖς βλέπουν στό πρόσωπο τῆς (καθολικῆς πάντα) Ἐκκλησίας τήν τυραννία, τήν ὑποκρισία καί φυσικά τήν προσπάθεια χειραγώγησης τῶν μαζῶν!!! Μέσῳ αὐτῶν λοιπόν ξεκινᾶ ἡ συστηματική προσπάθεια καταπολέμησης τῆς Ἐκκλησίας ἀλλά καί τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστιανισμοῦ!!!
Θά ἦταν καλό νά προσπαθήσουμε νά προσεγγίσουμε τό φαινόμενο τῆς ἀθεΐας σέ συνδυασμό μέ τό φαινόμενο τῆς ἀμφισβήτησης τοῦ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ στό πέρασμα τῶν αἰώνων. Ἡ ἀμφισβήτηση αὐτή προαναγγέλθηκε ἀπό πολύ νωρίς, ἀπό τόν ἅγιο Συμεών, ὅταν ὁ Κύριος ἦταν μόλις λίγων ἡμερῶν.«ἰδού οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καί ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραήλ καί εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον». Δέν ἀμφισβητήθηκε ὅμως μόνο ἡ ταυτότητά Του ἀλλά καί ἡ ἴδια ἡ ἱστορική Του ὕπαρξη.
Στή συνέχεια θά κάνουμε μία σύντομη ἀναφορά στίς δύο «Ὑποθέσεις» ἀμφισβήτησης τοῦ Χριστοῦ, πού ἀποτέλεσαν τή βάση τῶν μετέπειτα ἀθεϊστικῶν θεωριῶν.
Α) Κριτική ὑπόθεση.
Ἀφορᾶ στή θεωρία πού ὑπερασπίζεται τήν ἱστορικότητα τοῦ Προσώπου τοῦ Χριστοῦ, πού ὅμως Τόν θέτει, ναί μέν ὡς ὑπαρκτό στήν ἱστορία Πρόσωπο, χωρίς ὅμως καμμία ὑπερφυσική διάσταση στίς κινήσεις καί ἐνέργειές Του. Μέ λίγα λόγια ὁ Χριστός ἦταν ἕνας ἁπλός ἄνθρωπος πού δίδαξε κάποια ὡραῖα πράγματα καί στή συνέχεια θεοποιήθηκε ἀπό τούς ὁπαδούς Του. (Ἄποψη εὐρύτατα διαδεδομένη στίς μέρες μας).
Β) Μυθολογική ὑπόθεση
Ὑποστηρίζει ὅτι ὁ Ἰησοῦς δέν ὑπῆρξε ποτέ στήν πραγματικότητα καί ὅτι εἶναι καθαρά ἕνα «κατασκεύασμα» τῶν κατοπινῶν ἱδρυτῶν τοῦ Χριστιανισμοῦ !!! Κυριότερος ἐκπρόσωπος ἦταν ὁ David Strauss! (Ἄποψη καθαρά ἀνόητη, πού ὅμως ἔχει ἀρκετή ἀπήχηση ἀκόμα καί στίς μέρες μας).
Ἀπό τίς δύο αὐτές ὑποθέσεις θά προκύψουν στήν πορεία τοῦ χρόνου δεκάδες παραλαγές, οἱ ὁποῖες θά ἀποτελέσουν τίς μελλοντικές ἀθεϊστικές θεωρίες καί ἀπόψεις!
Μετά τή σύντομη ἀναφορά σέ θεωρίες πού ἐνέπνευσαν ἄθεους συγγραφεῖς καί στοχαστές, θά περάσουμε δειλά-δειλά στήν προσπάθεια ἀποκατάστασης τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, δοκιμάζοντας παράλληλα νά τοποθετήσουμε τά πράγματα στή σωστή ἱστορική τους κατάταξη. Ὅπως διαβάζουμε στό κατά Λουκᾶν εὐαγγέλιον, ἡ γέννηση τοῦ Ἰησοῦ τοποθετεῖται σέ συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Ἀναφέρεται ὁ Καίσαρας Αὔγουστος καί ὁ ἡγεμόνας τῆς Συρίας Κυρήνιος. Ἐπίσης σέ ἄλλο σημεῖο, στή βάπτιση, διαβάζουμε: «Ἐν ἔτει δὲ πεντεκαιδεκάτῳ τῆς ἡγεμονίας Τιβερίου Καίσαροςἡγεμονεύοντος Ποντίου Πιλάτου τῆς Ἰουδαίας καὶ τετραρχοῦντος τῆς Γαλιλαίας Ἡρῴδου Φιλίππου δὲ τοῦἀδελφοῦ αὐτοῦ τετραρχοῦντος, τῆς Ἰτουραίας καὶ Τραχωνίτιδος χώρας καὶ Λυσανίου τῆς Ἀβιληνῆς τετραρχοῦντος». Ὅλα τά παραπάνω πρόσωπα εἶναι χωρίς ἀμφιβολία ὑπαρκτά, ὁπότε ἡ εὐαγγελική διήγηση ἔχει χωρίς ἀμφιβολία, σωστές βάσεις!
Τό ἑπόμενο βῆμα στήν προσπάθεια αὐτή θά εἶναι ἡ ἀναφορά σέ ἱστορικούς συγγραφεῖς τῆς ἐποχῆς. Οἱ τρεῖς ρωμαῖοι ἱστορικοί Σουητώνιος, Πλίνιος καί Τάκιτος ἀναφέρουν στά γραπτά τους τόν Ἰησοῦ μιλώντας εἴτε γιά τόν ἴδιο εἴτε γιά τούς oπαδούς Του, πού αποκαλούνται χριστιανοί. Ακόμη καί ο Φλάβιος Ιώσηπος, Εβραίος Ιστορικός της εποχής, μιλά καί αύτός γιά τόν Χριστό καί τούς «οπαδούς» Του. Αναφορές στόν Ιησού έχουμε επίσης από τόν Σαμαρείτη Θαλλό καί τόν Σύρο στωικό φιλόσοφο Mara Bar Serapion! όλοι οι παραπάνω έζησαν καί έγραψαν λίγο μετά τήν εποχή του Χριστού οπότε η μαρτυρία τους είναι εξαιρετικά αξιόπιστη!
Συνοψίζοντας όλα τά παραπάνω θά μπορούσαμε νά καταλήξουμε στό συμπέρασμα ότι ο Ιησούς Χριστός ΥΠΗΡΞΕ!!! Όμως σκοπός της αναζήτησης αυτός δέν είναι μόνο αν ο Χριστός υπήρξε, αλλά αν ήταν Θεός καί ενανθρώπησε. Πρώτος ο Απόστολος Παύλος θά χαρακτηρίσει «μωρία» τήν όποια θεωρία ενανθρωπήσεως του Θεού στό πρόσωπο ενός ανθρώπου, αλλά καί πολλοί σύχρονοι όρθολογιστές μελετητές θεωρούν ανόητη οποιαδήποτε τέτοια εκδοχή περί «θεανθρωπίας».
Ο Ιησούς φέρεται νά είχε κάνει πολλά θαύματα (σημεία). Τό συνταρακτικότερο απ’ όλα όμως ήταν φυσικά η ίδια Του η ανάσταση!!! Ποιός μπορεί τελικά νά μας πεί μέ βεβαιότητα τί συνέβη τό φοβερό εκείνο πρωινό του Απριλίου του 30 περίπου μ.Χ.; Μήπως οι μαθητές έκλεψαν τό σώμα του Κυρίου τους μέ σκοπό νά διαδώσουν ότι αναστήθηκε; Πράγμα εντελώς αδύνατο, διότι φαίνεται ξεκάθαρα πώς ο Πέτρος καί οι υπόλοιποι πίστευαν ακράδαντα στό θαύμα της ανάστασης καί ήταν πρόθυμοι νά πεθάνουν κάθε στιγμή γι’ αυτό! Μήπως ο Ιησούς δέν ήταν πραγματικά νεκρός όταν αποκαθηλώθηκε; (νεκροφάνεια, όπως υποστηρίζουν κάποιοι). Αδύνατο, γιατί πώς θά μπορούσε κάποιος μέ πληγές σέ όλο τό σώμα νά περπατήσει μεγάλες αποστάσεις όπως τήν πορεία πρός Εμμαούς κ.ο. Η ανάσταση ήταν γεγονός πέρα ως πέρα αληθινό καί έδωσε στούς φοβισμένους ψαράδες τή δύναμη νά οργανώσουν τή δράση τους καί νά φέρουν εις πέρας τό δύσκολο έργο της διάδοσης του Ευαγγελίου στά πέρατα της οικουμένης!!!
Τελικά απ’ ότι φαίνεται η μόνη ασφαλής αλλά καί ορθή οδός πού μπορούμε νά ακολουθήσουμε γιά νά λύσουμε τό μεγάλο αυτό ζήτημα, είναι η οδός της πίστης! Μόνο διά της οδού της απλής πίστης καί φυσικά του μυστηριακού βιώματος, θά μπορέσουμε τελικά νά προσεγγίσουμε τόν Θεό καί νά κοινωνήσουμε μαζί Του!
Καλούμαστε λοιπόν νά απαντήσουμε στό μέγα ερώτημα: «Τίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι;» που έθεσε ο ίδιος πρίν από τόσα χρόνια καί ως άλλοι υιοί Ιωνά νά φωνάξουμε «Σύ εί ο Χριστός ο υιός του Θεού του ζώντος». Αμήν!!!