Κυριακή ΙΓ΄Λουκά – Στον δρόμο για την τελειότητα

ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ

«Ἔτι ἕν σοι λείπει»

      Δὲν εἶχε εὐτυχῆ κατάληξη ἡ συνάντηση τοῦ πλούσιου ἐκείνου νεανίσκου μὲ τὸν Κύριο, τὴν ὁποία µᾶς περιγράφει τὸ σηµερινὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο. Ἔφυγε λυπηµένος ὁ νέος, ὅταν ὁ Κύριος τοῦ ζήτησε νὰ ἀποχωριστεῖ αὐτὸ τὸ ἕνα ποὺ κρατοῦσε αἰχµάλωτη τὴν ψυχή του: τὸ χρῆµα.

    Γιατί ὅµως νὰ συµβεῖ ἔτσι; Γιατί ὁ Κύριος νὰ µὴ δεχθεῖ κοντά του τὸν πλούσιο νέο, ἔστω μὲ αὐτὴν τὴν ἀδυναµία ποὺ εἶχε στὸν πλοῦτο; Μὰ ὁ Κύριος δὲν θέλει οἱ µαθητές του νὰ Τὸν ἀκολουθοῦν µὲ ἐπιπολαιότητα ἀλλὰ µὲ σταθερότητα καὶ ἀπόφαση θυσίας. Θέλει νὰ ἀγωνίζονται, ὥστε νὰ µὴν ὑστεροῦν σὲ τίποτε. Νὰ γίνονται τέλειοι! Αὐτὸς εἶναι ὁ τελικὸς στόχος γιὰ κάθε χριστιανό.

    Ἂς δοῦµε λοιπὸν πῶς κι ἐµεῖς µποροῦµε νὰ ἐπιτύχουµε αὐτὴν τὴν τελειότητα.

1. Μὲ αὐτογνωσία καὶ ἀγῶνα

    Πρῶτον, ὀφείλουµε νὰ ἀποκτήσουµε καλὴ γνώση τοῦ ἑαυτοῦ µας. Νὰ ἀνακρίνουµε τὴν ζωή µας καὶ νὰ βαθµολογήσουµε τὴν σχέση µας µὲ τὸν Κύριο Ἱησοῦ Χριστό. Ὁ πλούσιος νέος τοῦ σηµερινοῦ Εὐαγγελίου νόµιζε ὅτι εἶναι καλὸς ἐπειδὴ τηροῦσε τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. Ὅπως ἀποδείχθηκε ὄµως, ἡ θρησκευτικότητά του ἦταν µᾶλλον τυπικὴ καὶ ἐξωτερική. Νόµιζε ὅτι ἡ σχέση του µὲ τὸν Θεὸ καθορίζεται ἀπὸ ἕνα σύνολο καλῶν πράξεων. Ἀπέφευγε τὶς σοβαρὲς παραβάσεις τοῦ νόµου καὶ περίµενε νὰ µάθει ἂν χρειάζεται καὶ κάτι ἄλλο νὰ κάνει γιὰ νὰ εἶναι τελείως ἐντάξει. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ρώτησε «τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονοµήσω;» δηλαδή: Τί πρέπει νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονοµήσω τὴν αἰώνια ζωή;

    Τὸ ἴδιο λάθος ἐπαναλαµβάνουν πολλοὶ ἄνθρωποι σήµερα. Σκέπτονται µὲ ἀφέλεια: «Ἐγὼ δὲν ἔχω σκοτώσει κανένα, δὲν κλέβω, δὲν λέω ψέµατα, δὲν ἔχω βλάψει κανένα ἄνθρωπο. Τί χρειάζεται λοιπὸν νὰ ἐξοµολογηθῶ;». Τὰ πράγµατα ὅμως δὲν εἶναι ἔτσι. Κάθε ἄνθρωπος, ἂν ἐρευνήσει βαθιὰ µέσα στὴν ψυχή του, θὰ ἀνακαλύψει πολλὰ ἀγκάθια ποὺ οὐσιαστικὰ τὸν κρατοῦν µακριὰ ἀπὸ τὸν ἅγιο Θεό. Ἀγκάθια ποὺ ἂν δὲν τὰ ξεριζώσει, µεγαλώνουν λίγο-λίγο καὶ καταπνίγουν κάθε καλὸ σπόρο, κάθε καλὴ διάθεση καὶ προσπάθεια.

   Ἂς κάνει λοιπὸν ὁ καθένας µας τὴν αὐτοκριτική του µὲ εἰλικρίνεια καὶ εἰς βάθος. Ὄχι ἐπιφανειακά. Ὄχι µόνο τί κάνουµε, ἀλλὰ καὶ τὸ τί σκεπτόµαστε, τί ἐπιθυµοῦµε. Ἂς ἐξετάζουµε σὲ κάθε µας ἐνέργεια ἂν εἶναι καθαρὰ τὰ κίνητρά µας. Μήπως αὐτὸ ποὺ ἔκανα κρύβει κάποια ζήλεια ἢ θυµό; Μήπως ἔχω µεγάλη ἰδέα γιὰ τὸν ἑαυτό µου; Μήπως ἐσωτερικὰ κατακρίνω ἢ ἀδικῶ τοὺς ἄλλους;

   Ἔτσι θὰ ἐντοπίσουµε ὅτι ὄχι µόνο «ἓν» ἀλλὰ πολλά, πάρα πολλὰ µᾶς λείπουν γιὰ νὰ εἴµαστε τέτοιοι ποὺ µᾶς θέλει ὁ Θεός. Καὶ ἑποµένως θὰ πρέπει νὰ ἀγωνιστοῦµε, ὥστε νὰ ἀπαλλαγοῦµε ἀπὸ τὶς πολλὲς ἀδυναµίες καὶ τὰ πάθη µας. Καὶ µάλιστα νὰ ἀγωνιστοῦµε πολύ, διότι τὸ κακὸ εἶναι ριζωµένο βαθιὰ µέσα µας καὶ µᾶς κρατάει ὑποδουλωµένους, µᾶς χωρίζει ἀπὸ τὸν Χριστό.

 2. Μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ

   Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἕνα δεύτερο ἀπαραίτητο στοιχεῖο, γιὰ νὰ γίνουµε τέλειοι καὶ πιστοὶ µαθητές του: ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ. Ὁ δρόµος τῆς χριστιανικῆς ζωῆς, ὁ δρόµος γιὰ τὴν τελειότητα δὲν εἶναι εὔκολος. Ἀπαιτεῖ θυσίες καὶ αὐταπάρνηση. Γιὰ τὸν πλούσιο ὁ Κύριος εἶπε ὅτι εἶναι εὐκολότερο νὰ περάσει µία καµήλα ἀπὸ τὴν µικρὴ τρύπα ποὺ ἀνοίγει ἡ βελόνα, παρὰ νὰ εἰσέλθει ὁ πλούσιος στὴν Βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Κι ὅταν οἱ µαθητὲς ρώτησαν μὲ ἔκπληξη «τότε λοιπὸν ποιός µπορεῖ νὰ σωθεῖ;», ὁ Κύριος ἀπάντησε: «Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν». Δηλαδή: Ἐκεῖνα ποὺ εἶναι ἀδύνατον νὰ γίνουν µὲ τὶς ἀσθενικὲς δυνάµεις τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι κατορθωτὰ µὲ τὴν χάρη καὶ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ.

   Κι ἐµεῖς λοιπὸν ἂς καταφεύγουµε στὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ μὲ τὴν προσευχὴ µας καὶ τὴν συµµετοχή µας στὰ ἱερὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας µας. Εἰδικὰ στὸ Μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξοµολογήσεως ἔχουµε τὴν εὐκαιρία νὰ ἐκδηλώσουµε τὴν εἰλικρινῆ µας µετάνοια καὶ νὰ καταθέσουµε στὸν Κύριο ὅ,τι νοµίζουµε ὅτι στέκεται πρόσκοµµα στὸν δρόµο γιὰ νὰ Τὸν ἀκολουθήσουµε. Νὰ Τοῦ ἐµπιστευθοῦµε τὶς ἀδυναµίες µας καὶ μὲ τὶς εὐχὲς καὶ συµβουλὲς τοῦ πνευµατικοῦ µας καὶ μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ νὰ συνεχίσουµε τὸν πνευµατικό µας ἀγώνα. Τὸν ἀγώνα γιὰ τὴν τελειότητα.

   «Ἔτι ἕν σοι λείπει», µᾶς λέει ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Μπορεῖ νὰ εἶσαι καλὸς ἄνθρωπος, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἀρκεῖ. Ὁ Κύριος δὲν µᾶς θέλει ἁπλῶς «καλοὺς ἀνθρώπους» ἀλλὰ πιστοὺς καὶ ἀφοσιωµένους µαθητές του. Θέλει νὰ γίνουµε τέλειοι, διότι αὐτὲς εἶναι οἱ προδιαγραφὲς ποὺ µᾶς ἔδωσε, ὅταν µας δηµιούργησε. Μᾶς ἔπλασε «κατ᾽ εἰκόνα» καὶ «καθ᾽ ὁµοίωσίν» του. Ἔχουµε λοιπὸν τὴν δυνατότητα γιὰ πολὺ περισσότερα. Ἔχουµε τὶς προϋποθέσεις ν᾽ ἀνεβοῦµε ψηλότερα. Ἀρκεῖ νὰ ἀνακαλύψουµε αὐτὸ τὸ «ἓν» ποὺ µᾶς χωρίζει ἀπὸ κοντά του καὶ νὰ τὸ ξεπεράσουµε µὲ τὴν χάρη καὶ τὴν βοήθειά του. Τότε θὰ εἴµαστε ἄξιοι µαθητές του!

«Ο ΣΩΤΗΡ», 15/11/2011