Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου. Λόγοι Δ΄. Τὰ καθυστερημένα παιδιὰ

 

Λόγοι Δ΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
 "ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"    
   ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ  

Κεφάλαιο 3ο

Ἡ ἀναπηρία εἶναι εὐλογία ἀπὸ τὸν Θεὸ 

Τὰ καθυστερημένα παιδιὰ

Οἱ μάνες ποὺ ἔχουν καθυστερημένα παιδιὰ, ποὺ κάνουν συνέχεια σκηνές, ποὺ λερώνουν, τί τραβᾶνε οἱ καημένες!  Μαρτύριο!  Γνώρισα μιὰ μάνα ποὺ ἔχει κοτζάμ παιδὶ καὶ δὲν μπορεῖ νὰ τὸ κουμαντάρη, γιατὶ κάνει ἀταξίες!.... 
Τὸ καημένο παίρνει τὶς ἀκαθαρσίες καὶ πασαλείβει τὰ ντουβάρια, τὰ σεντόνια.... Ἡ μάνα νὰ συμμαζεύη, νὰ καθαρίζη τὸ σπίτι, νὰ κάνη ὅλο τὸ νοικοκυριό, καὶ αὐτὸ νὰ τὰ κάνη ὅλα ἄνω-κάτω, ὅλα νὰ τὰ λερώνη.
  Νὰ κρύβη ἡ φουκαριάρα τὰ ἀπορρυπαντικὰ καὶ αὐτὸ νὰ τὰ βρίσκη καὶ νὰ τὰ πίνη!  Ὁλόκληρα ντουλάπια τὰ πετάει κάτω ἀπὸ τὸ μπαλκόνι.  Φύλαξε ὁ Θεὸς καὶ δὲν σκότωσε κανέναν μέχρι τώρα.  Καὶ δὲν εἶναι μιὰ μέρα καὶ δυό.  Χρόνια ὁλόκληρα εἶνα αὐτὴ ἡ κατάσταση!
-Μπορεῖ, Γέροντα, κάποιος ποὺ εἶναι λειψὸς στὸ μυαλὸ νὰ ἔχη ταπείνωση καὶ καλωσύνη;
-Πῶς δὲν μπρεῖ!  Νὰ, αὐτὸ τὸ παιδάκι ποὺ ἔρχεται συχνὰ ἐδῶ στὸ μοναστήρι μπορεῖ νὰ εἶναι διανοητικὰ καθυστερημένο, ἀλλὰ τὴν καλωσύνη ποὺ ἔχει αὐτό, ποιός λογικὸς ἄνθρωπος τὴν ἔχει; Τί προσευχή, τί μετάνοιες κάνει! Ὅταν μὲ τὴν κήλη δυσκολευόμουν νὰ κάνω μετάνοιες, τοῦ εἶπαν οἱ γονεῖς του: «Ὁ Παππούλης εἶναι ἄρρωστος· δὲν μπορεῖ νὰ κάνη μετάνοιες». «Κάνω’γώ», εἶπε ἐκεῖνο, καὶ ἔκανε μετὰ μετάνοιες γιὰ μένα καὶ γινόταν μούσκεμα στὸν ἱδρώτα.

Πόσο φιλότιμο, πόση ἀρχοντιά ἔχει!  Μιὰ φορὰ τὸ ἔδειρε ἕνα παιδί στὴν γειτονιά, κι ἐκεῖνο, ἀφοῦ ἔφαγε τὸ ξύλο, τοῦ ἔδωσε τὸ χέρι του καὶ τοῦ εἶπε: «Γειά, χαρά!». Ἀκοῦς; Ποιός γνωστικὸς τὸ κάνει αὐτό, κι ἄς ἔχη διαβάσει Εὐαγγέλιο καὶ ἕνα σωρό πνευματικὰ βιβλία.  Νά,  καὶ πρὶν ἀπὸ λίγες μέρες ποὺ εἶχε ἔρθει ἐδῶ ὅλη ἡ οἰκογένειά του νὰ μὲ δῆ, αὐτὸ κάθησε δίπλα μου καὶ ἡ ἀδελφούλα του πιὸ πέρα.  Μόλις εἶδε τὴν ἀδελφούλα του ποὺ κάθησε μακριά μου «ἔλα, κοντὰ Παππούλη», τῆς λέει καὶ τὴν ἔβαλε δίπλα μου.
Πολὺ μὲ συγκίκνησε καὶ τοῦ ἔδωσα εὐλογία ἕναν μεγάλο φιλντισένιο σταυρὸ ποὺ μοῦ εἶχαν φέρει ἀπὸ τὰ Ἱεοσόλυμα.  Μόλις τὸν πῆρε στὰ χέρια του «γιαγιά», εἶπε καὶ ἔδειξε πῶς θὰ τὸν βάλη στὸν τάφο τῆς γιαγιᾶς του!  Φοβερό!  Τίποτε δὲν θέλει γιὰ τὸν ἑαυτό του· ὅλα γιὰ τοὺς ἄλλους!  Αὐτὸ θὰ πάη μὲ τὰ τσαρούχια στὸν Παράδεισο, ἀλλὰ θὰ βάλη καὶ τοὺς γονεῖς του στὸν Παράδεισο.
Μακάρι νὰ ἥμουν καὶ ἐγὼ στὴ θέση του, καὶ ἄς μὴν καταλάβαινα καὶ ἄς μὴ μιλοῦσα. Ἐνῶ ὁ Θεὸς μοῦ ἔδωσε ὅλα τὰ ἀγαθά, ἐγὼ τὰ ἀχρήσετυσα.  Στὴν ἄλλη ζωὴ θὰ κρύβωνται μπροστά του ἀκόμη καὶ θεολόγοι.  Μοῦ λέει ὁ λογισμὸς ὅτι οἱ θεολόγοι Ἅγιοι στὸν Οὐρανὸ δὲν θὰ εἶναι σὲ καλύτερη θέση ὡς πρὸς τὴν γνώση τοῦ Θεοῦ ἀπὸ αὐτὰ τὰ παιδιάκια. Ἵσως σ’ αὐτὰ νὰ δώση ὁ δίκαιος Θεὸς καὶ κάτι παραπάνω, γιατὶ ἐδῶ ἔζησαν στερημένα.

Ἀπόσπασμα ἀπό τίς σελίδες 237-238 τοῦ βιβλίου:

       ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
                           ΛΟΓΟΙ Δ΄  
             ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
               ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»