ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΓΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ

Αγ. Ι. Χρυσοστόμου

«Η μετάνοια είναι φάρμακο των πλημμελημάτων, εξαφάνιση των παρανομιών, εξάλειψη των δακρύων, παρρησία προς τον Θεό, όπλο κατά του διαβόλου, μαχαίρι, που του κόβει το κεφάλι, ελπίδα σωτηρίας, εξαφάνιση της απογνώσεως. Αυτή ανοίγει τον ουρανό, μας εισάγει στον παράδεισο, αυτή καταβάλλει το διάβολο. Γι’ αυτό μιλάω συνέχεια γι’ αυτήν.

Το να έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, μας κάνει να πέφτουμε. Είσαι αμαρτωλός; Μην πέσεις στην απόγνωση. Δεν θα σταματήσω να σας επαλείψω με τα φάρμακα αυτά. Γιατί γνωρίζω καλά πόσο μεγάλο όπλο κατά του διαβόλου είναι το να μην απελπιζόμαστε. Αν έχεις αμαρτήματα, μην απελπίζεσαι. Δεν σταματώ αυτά να λέγω συνέχεια. Κι’ αν κάθε μέρα αμαρτάνεις, κάθε μέρα μετανόησε.

Μην ντραπείς να μπεις πάλι στην Εκκλησία. Να ντρέπεσαι, όταν αμαρτάνεις, να μην ντρέπεσαι όταν μετανοείς. Πρόσεχε τι σου έκανε ο διάβολος. Δύο πράγματα υπάρχουν : η αμαρτία και η μετάνοια. Η αμαρτία είναι τραύμα, η μετάνοια είναι φάρμακο. Όπως συμβαίνει στο σώμα με τα τραύματα και τα φάρμακα, έτσι και στην ψυχή με τα αμαρτήματα και τη μετάνοια.

Αλλά η μεν αμαρτία φέρει την ντροπή, η δε μετάνοια κατακτά την παρρησία. Πρόσεξε με ακρίβεια σε παρακαλώ, για να μη συγχέεις την τάξη των πραγμάτων, και χάσεις την ωφέλεια. Υπάρχει τραύμα και φάρμακο. Στο τραύμα υπάρχει το σάπισμα, στο φάρμακο ο καθαρισμός από το σάπισμα στην αμαρτία η ντροπή, στην αμαρτία η γελοιοποίηση. Στη μετάνοια υπάρχει η παρρησία, η ελευθερία, ο καθαρισμός του αμαρτήματος. Πρόσεξες αυτό, που λέγω. Την τάξη αυτή ο σατανάς την αντέστρεψε, και έδωσε την παρρησία στην αμαρτία και την ντροπή στη μετάνοια. Δεν θα σταματήσω να μιλάω μέχρι το βράδυ, μέχρις ότου εξηγήσω αυτό. Πρέπει να απομακρυνθώ απ’ αυτό. Υπάρχει τραύμα και φάρμακο. Το τραύμα έχει το σάπισμα, το φάρμακο έχει το καθάρισμα του σαπίσματος. Μήπως υπάρχει στο φάρμακο σάπισμα; Μήπως βρίσκεται η θεραπεία στο τραύμα; Δεν έχει το καθένα από αυτά τη δική του τάξη; Ή μήπως μπορεί να μετατεθεί το ένα προς τούτο και το άλλο προς το άλλο; Καθόλου».