Νικόλαος Ιω. Σωτηρόπουλος, Εν όψει των Χριστουγέννων

Ἐν ὄψει τῶν Χριστουγέννων

ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΔΙΣ!

Τοῦ κ. Νικολάου ᾿Ιω. Σωτηροπούλου

Η ΛΕΞΙ βασιλεὺς «σοκάρει» ὡρισμένους, καὶ ἰδίως πολιτικούς, οἱ ὁποῖοι ἐμφανίζονται ὡς δημοκράτες, ἐνῷ στὴν πραγματικότητα εἶνε δικτάτορες μὲ κοινοβουλευτικὸ μανδύα καὶ δυνάστες τοῦ λαοῦ. ᾿Επὶ πλέον, ὅπως ἀποδεικνύει ἡ σημερινὴ θλιβερωτάτη κατάστασι τῆς ῾Ελλάδος, κατάστασι διπλῆς χρεωκοπίας, πνευματικῆς καὶ ὑλικῆς, ἀπωλείας τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας καὶ διεθνοῦς εὐτελισμοῦ, οἱ ψευτοδημοκράτες πολιτικοὶ ἐμφανίζονται ὡς πατριῶτες, ἐνῷ εἶνε προδότες τῆς Πατρίδος, καὶ ὡς σωτῆρες τῆς ῾Ελλάδος, ἐνῷ εἶνε ὀλετῆρες, καταστροφεῖς.

῎Ερχονται τὰ Χριστούγεννα, ἡ ρίζα ὅλων τῶν χριστιανικῶν ἑορτῶν. Χριστούγεννα βεβαίως ἔρχονται γιὰ τοὺς πιστούς, ὄχι γιὰ τοὺς ἀποστάτες ἀπὸ τὴν πίστι. Χριστούγεννα ἔρχονται γιὰ τοὺς χριστιανούς, ὄχι γι᾿ αὐτούς, οἱ ὁποῖοι βαπτίσθηκαν χριστιανοί, ἀλλ᾿ ἔγιναν ἀχρίστιανοι ἢ καὶ ἀντίχριστοι, ποικιλοτρόπως πολέμιοι τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ Χριστιανισμοῦ. Μεγάλοι δὲ ἀχρίστιανοι καὶ ἀντίχριστοι εἶνε οἱ ἀνάξιοι καὶ κακοὶ πολιτικοί.

᾿Εν ὄψει τῶν Χριστουγέννων ἂς σκεφθοῦμε τὸ βασιλικὸ ἀξίωμα τοῦ Χριστοῦ καὶ τὸ τί συνεπάγεται αὐτὸ τὸ ἀξίωμα γιὰ ὅσους θέλουν νὰ εἶνε χριστιανοί.

Οἱ μάγοι, σοφοὶ καὶ ἄρχοντες τῆς ᾿Ανατολῆς, μὲ τὴν παρακίνησι τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος καὶ μὲ τὴν ὁδήγησι ἀγγέλου μὲ τὴ μορφὴ ἄστρου ἢ ἁπλῶς σημείου μὲ τὴ μορφὴ ἄστρου, ξεκίνησαν ἀπὸ τὴν ᾿Ανατολή, γιὰ νὰ ἔλθουν στὴν Παλαιστίνη καὶ νὰ προσκυνήσουν τὸ Χριστό. ῞Όταν δὲ ἔφθασαν στὴν ῾Ιερουσαλήμ, ἐρωτοῦσαν· «Ποῦ ἐστιν ὁ τεχθεὶς βασιλεὺς τῶν ᾿Ιουδαίων;» (Ματθ. β´ 2). Ποῦ εἶνε ὁ νεογέννητος βασιλεὺς τῶν ᾿Ιουδαίων; Παράδοξο τὸ ἐρώτημα. ῞Ενα νήπιο δὲν ὀνομάζεται βασιλεύς, ἀλλά, ἂν εἶνε υἱὸς βασιλέως, δύναται νὰ ὀνομασθῇ διάδοχος ἢ πρίγκηψ. Καὶ ὅμως οἱ μάγοι τὸ βρέφος τῆς Βηθλεὲμ ὠνόμασαν βασιλέα. Καὶ ὁ λόγος τῶν μάγων γίνεται παραδοξότερος, διότι οἱ ᾿Ιουδαῖοι εἶχαν βασιλέα, τὸν ῾Ηρώδη. ᾿Ακόμη δὲ παραδοξότερος γίνεται ὁ λόγος γιὰ τὸ Χριστὸ ὡς βασιλέα, διότι ὁ Χριστὸς δὲν γεννήθηκε σὲ ἀνάκτορο, οὔτε ἁπλῶς σὲ σπίτι, ἀλλὰ σὲ σταῦλο ζώων, καὶ ἡ μητέρα Του Τὸν σπαργάνωσε μὲ ράκη καὶ Τὸν ἔθεσε μέσα σὲ φάτνη, παχνὶ ζώου. Τὸ τελευταῖο τοῦτο ἂς προσέξουν ἰδιαιτέρως ὡρισμένοι ἀντιπρόσωποι τοῦ Χριστοῦ, Ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι πλουτίζουν καὶ θησαυρίζουν, καὶ ζοῦν πολυτελῶς, καὶ ἐμφανίζονται ὡς βυζαντινοὶ αὐτοκράτορες. Μητροπολίτης καταγγέλλεται ὅτι ἔχει ἑκατὸ καὶ πλέον ἀρχιερατικὲς στολές…

Παραδόξως οἱ μάγοι ὠνόμασαν τὸ βρέφος τῆς Βηθλεὲμ βασιλέα. Παραδόξως καὶ ὁ Ναθαναὴλ τὸν ᾿Ιησοῦ τὸ Ναζωραῖο στὴν ἀρχὴ τῆς δημοσίας δράσεώς του ὠνόμασε βασιλέα, καίτοι βασιλεὺς τῶν ᾿Ιουδαίων ἦταν τότε ἕνας ἄλλος ῾Ηρώδης, ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς κατὰ κόσμον ἦταν ἕνα ταπεινὸ καὶ ἄσημο πρόσωπο. Κατὰ τὴν πρώτη συνάντησι μὲ τὸν ᾿Ιησοῦ ὁ Ναθαναὴλ ἀναφώνησε· «῾Ραββί, σὺ εἶ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τοῦ ᾿Ισραήλ» (᾿Ιωάν. α´ 50). Σ᾿ αὐτὸ δὲ τὸ λόγο τοῦ Ναθαναὴλ παράδοξο δὲν εἶνε μόνο ὅτι ὁ ᾿Ιησοῦς ὀνομάζεται «βασιλεύς», ἀλλὰ καὶ ὅτι ὀνομάζεται «ῥαββί», διδάσκαλος, καίτοι δὲν εἶχε μάθει γράμματα, ὀνομάζεται δὲ καὶ μὲ τὴν ὀνομασία «ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ».

᾿Αδιανόητος ὁ λόγος τῶν μάγων καὶ ὁ λόγος τοῦ Ναθαναήλ. ῏Ηλθαν δὲ αὐτοὶ οἱ λόγοι στὴ διάνοια καὶ στὰ χείλη τῶν μάγων καὶ τοῦ Ναθαναὴλ θεοπνεύστως. ᾿Αλλοίμονο σ᾿ ὅσους δὲν παραδέχονται τὴ θεοπνευστία τῆς Γραφῆς, καίτοι αὐτὴ ἀποδεικνύεται μὲ μέγα πλῆθος ἐπιχειρημάτων, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ πάρα πολλὰ φυσικῶς καὶ ἀνθρωπίνως ἀδιανόητα καὶ ἀνεπινόητα νοήματα καὶ λόγια.

Οἱ φθονεροὶ καὶ μοχθηροὶ ᾿Ιουδαῖοι τὸ Χριστὸ παρέδωσαν καὶ παρέστησαν στὸν Πιλᾶτο ὡς ψευδοβασιλέα. ῾Ο δὲ Χριστὸς ἐνώπιον τοῦ Πιλάτου διακήρυξε ὅτι εἶνε ὄντως βασιλεύς, ἀλλὰ μὲ βασιλεία ἀνώτερη, ὄχι ἀπ᾿ αὐτὸ τὸν κόσμο. Βασιλεύει στὸ βασίλειο τῆς ἀληθείας. ῾Η δὲ ἀλήθεια στὰ ῾Εβραϊκὰ δὲν ἔχει μόνο τὴ συνήθη σημασία, σημαίνει καὶ τὸ ἀγαθό, τὸ καλό. «῾Η βασιλεία ἡ ἐμὴ οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου», εἶπε ὁ Χριστός. Καὶ πάλι πρὸς ἔμφασι εἶπε· «῾Η βασιλεία ἡ ἐμὴ οὐκ ἔστιν ἐντεῦθεν». ᾿Επίσης εἶπε· «᾿Εγὼ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καὶ εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ. Πᾶς ὁ ὢν ἐκ τῆς ἀληθείας ἀκούει μου τῆς φωνῆς» (᾿Ιωάν. ιη´ 36, 37).

῾Ο Χριστός, ποὺ γεννήθηκε σ᾿ ἕνα σπήλαιο καὶ ἀπέθανε σ᾿ ἕνα Σταυρό, εἶνε ἀληθῶς βασιλεύς, καὶ μάλιστα βασιλεὺς δίς, δύο φορές, βασιλεὺς μὲ διπλὴ βασιλεία. ῎Αλλο τοῦτο παράδοξο, ἀδιανόητο φυσικῶς καὶ ἀνθρωπίνως. ῾Ο Χριστὸς εἶνε βασιλεὺς ὡς Θεός, ἀλλ᾿ εἶνε βασιλεὺς καὶ ὡς ἄνθρωπος. ῾Ως ἄνθρωπος ἔλαβε βασιλικὸ ἀξίωμα, γιὰ νὰ ἐκτελέσῃ τὴ μεσσιακὴ καὶ μεσιτικὴ ἀποστολή του. Στὸν Ψαλμὸ β´, στίχ. 6, ὁ Μεσσίας λέγει προφητικῶς γιὰ τὸ βασιλικὸ ἀξίωμα, τὸ ὁποῖο ὡς ἄνθρωπος ἔλαβε ἀπὸ τὸ Θεό· «᾿Εγὼ κατεστάθην βασιλεὺς ὑπ᾿ αὐτοῦ ἐπὶ Σιὼν ὄρος τὸ ἅγιον αὐτοῦ». Κατὰ τὸν εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου ὁ ἀρχάγγελος Γαβριὴλ εἶπε γιὰ τὸν ᾿Ιησοῦ ὡς ἄνθρωπο· «Καὶ δώσει αὐτῷ Κύριος ὁ Θεὸς τὸν θρόνον Δαυῒδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ» (Λουκ. α´ 32). ῾Η μεσσιακὴ καὶ μεσιτικὴ ἀποστολὴ τοῦ ᾿Ιησοῦ τελειώνει μὲ τὸ τέλος αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Καὶ ἔτσι, ὅπως λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, στὸ τέλος ὁ ᾿Ιησοῦς παραδίδει τὴ βασιλεία, ποὺ ἔλαβε ὡς ἄνθρωπος (Α´ Κορ. ιε´ 24–25). ᾿Αλλ᾿ ὡς Θεὸς ὁ Χριστὸς εἶνε βασιλεὺς μὲ θρόνο αἰώνιο, μὲ βασιλεία χωρὶς τέλος. ῾Ο Ψαλμωδὸς λέγει στὸ Χριστό· «῾Ο θρόνος σου, ὁ Θεός, εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος» (Ψαλμ. μδ´ 7, ῾Εβρ. α´ 8). Καὶ ὁ ἀρχάγγελος Γαβριὴλ λέγει στὴ Θεοτόκο γιὰ τὸ Χριστό· «Τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος» (Λουκ. α´ 33).

«Βασιλεὺς βασιλέων» ὁ Χριστὸς «καὶ Κύριος κυρίων» (᾿Αποκ. ιθ´ 16, ιζ´ 14). Τὸ νήπιο τῆς Βηθλεέμ, τὸ ὁποῖο κλαυθμήριζε μέσα στὸ σπήλαιο καὶ στὴ φάτνη, κηρύχθηκε ἀπὸ τὸν ῾Ησαΐα (θ´ 6) «Θεὸς ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης (δυνάμεως)». Καὶ ἐνῷ κλαυθμήριζε, ὅπως ὅλα τὰ νήπια, συγχρόνως βασίλευε καὶ κυβερνοῦσε ὡς παμβασιλεὺς τὰ σύμπαντα, τὰ ὁποῖα αὐτὸς δημιούργησε.

Μῦθοι τὰ λόγια τῆς Γραφῆς, λέγουν οἱ ἄπιστοι, οἱ ἄχριστοι καὶ οἱ ἀντίχριστοι. Μῦθος τὰ λόγια τῶν ἀπίστων, ἀπαντοῦν οἱ πιστοί. ῾Η Γραφὴ ἀποδεικνύεται θεόπνευστη ὄχι μόνον ἀπὸ μέγα πλῆθος παράδοξα καὶ ἀδιανόητα νοήματα καὶ λόγια. ῾Η Γραφὴ ἀποδεικνύεται θεόπνευστη καὶ ἀπὸ δύο χιλιάδες περίπου προφητεῖες, οἱ πλεῖστες τῶν ὁποίων ἐκπληρώθηκαν, καὶ ἐγγυῶνται τὴν ἐκπλήρωσι καὶ τῶν ὑπολοίπων. ῾Ο Χριστὸς ἀπέδειξε τὴ βασιλική Του δύναμι καὶ τὴ θεότητά Του μὲ ἀναρίθμητα ὑπερφυσικὰ σημεῖα, τὰ ὁποῖα τέλεσε κατὰ τὸ χρόνο τῆς δημοσίας δράσεώς Του μὲ ἀναρίθμητες θεραπεῖες ἀσθενῶν, μὲ ἐκβολὲς δαιμονίων, μὲ ἀναστάσεις νεκρῶν, μὲ ἐπιβολὴ καὶ ἐπὶ τῶν στοιχείων τῆς φύσεως. Οἱ ῾Εβραῖοι στὸ Ταλμοὺδ ὁμολογοῦν ὅτι ὁ ᾿Ιησοῦς ἔκανε θαύματα, ἀλλὰ τὰ ἀποδίδουν στὴ δύναμι τοῦ Σατανᾶ! ῾Ο Χριστὸς ἀπέδειξε κατόπιν τὴ βασιλική Του δύναμι καὶ τὴ θεότητά Του μὲ θαύματα, τὰ ὁποῖα ἔγιναν στοὺς ἀποστόλους Του, καὶ ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους Του, τοὺς μεγαλυτέρους πνευματικοὺς κατακτητὰς τοῦ κόσμου. ῾Ο Χριστὸς ἀποδεικνύει τὴ βασιλική Του δύναμι καὶ τὴ θεότητά Του διὰ μέσου ὅλων τῶν χριστιανικῶν αἰώνων μέχρι σήμερα μὲ τὴ δημιουργία ἑκατομμυρίων ἁγίων, ὁσίων, μαρτύρων καὶ μεγαλομαρτύρων, ἀνθρώπων μὲ ὑπερθαύμαστη ζωή, ἡ ὁποία ἔξω ἀπὸ τὸ χῶρο τῆς πίστεως στὸ Θεὸ τῆς Γραφῆς δὲν εὑρίσκεται. ῾Ο Χριστὸς ἀποδεικνύεται ἐνανθρωπήσας Θεὸς καὶ παντοδύναμος βασιλεὺς ὡς Θεὸς καὶ ὡς ἄνθρωπος μὲ ἀναρίθμητα ὑπερφυσικὰ σημεῖα, τὰ ὁποῖα τελοῦνται ἐν τῷ ὀνόματί Του. ῞Οσοι ἐρευνοῦν, διαπιστώνουν ὅτι ὄντως γίνονται πράγματα ὑπερβαίνοντα τοὺς φυσικοὺς νόμους. ῞Οσοι δὲν ἐρευνοῦν καὶ ἀπορρίπτουν τὰ θαύματα a priori, εἶνε, τὸ ὀλιγώτερο, ἐπιπόλαιοι. ᾿Εμεῖς ἐρευνοῦμε, διαπιστώνουμε ὑπερβάσεις τῶν φυσικῶν νόμων καὶ ἔτσι πιστεύουμε στὴ Γραφὴ καὶ στὸ Χριστὸ ὡς Θεάνθρωπο καὶ δύο φορὲς βασιλέα.

᾿Αφοῦ δὲ ὁ Χριστὸς εἶνε βασιλεύς, οἱ πιστοὶ ὀφείλουμε νὰ ὑπακούωμε στὰ βασιλικά Tου διατάγματα τὰ περιεχόμενα στὴ Γραφή, καὶ δὴ στὸ Εὐαγγέλιο. Καὶ ἂν κάνωμε ἀγῶνα νὰ ἐφαρμόζωμε τὰ βασιλικὰ διατάγματα τοῦ Χριστοῦ, φεύγοντας ἀπὸ τὸ δοκιμαστικὸ τοῦτο κόσμο δὲν θὰ πᾶμε κάτω, θὰ πᾶμε ἐπάνω, καὶ θὰ παραλάβωμε βασιλεία ἀσάλευτη καὶ ἀπερίγραπτη, καὶ θὰ βασιλεύωμε καὶ ἐμεῖς μαζὶ μὲ τὸ Χριστό, τὸ Βασιλέα τῶν βασιλευόντων καὶ Κύριο τῶν κυριευόντων, καὶ τῆς βασιλείας ἡμῶν οὐκ ἔσται τέλος.

ΟρθόδοξοςΤύπος, 16/12/2011