Η ΣΚΟΥΡΙΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ ἢ Η ΟΞΕΙΔΩΣΗ ΤΩΝ ΚΑΡΔΙΩΝ ΕΞΟΡΙΣΕ ΑΡΑΓΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ;

.         Μέσα στὴν ψυχικὴ ὁμίχλη ἀπὸ τὴν οἰκονομικὴ κατακρήμνιση καὶ τὴν πνευματικὴ ἀνεστιότητα ξετρύπωσαν πάλι οἱ μεγάλες προφητεῖες καὶ οἱ εὑρηματικὰ στυγνὲς ἀναλύσεις γύρω ἀπὸ τὴν ὑπόθεση τῶν μεταφράσεων τῶν λειτουργικῶν κειμένων.
.         Τούτη τὴν φορὰ ὅμως τὰ πράγματα ἔχουν σοβαρέψει: Ἡ ἀνάγκη νὰ ὑποστηριχθεῖ ἡ ἄθεσμη καὶ ΑΝΤΙΣΥΝΟΔΙΚΗ ἐμμονὴ (στὴν χρήση μεταφρασμένων) τοῦ μακαρίᾳ τῇ λήξει γενομένου Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου ἀφήνει νὰ φανεῖ  ἀφτιασίδωτη ἡ ξαναζεσταμένη φρενῖτις κατὰ τῆς Παραδόσεως. Μιᾶς “δῆθεν” παραδόσεως (!) ἀπὸ σκουριασμένα πολιτισμικὰ ὑποπροϊόντα βυζαντινῆς προελεύσεως, τὰ ὁποῖα ἔχουν ἐξορίσει τὸν Χριστό ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Δυὸ χιλιάδες μετὰ Χριστὸν ἡ ἔγκυρη ἐπιστήμη ἀπεφάνθη ὅτιΧριστὸς δὲν ὑπάρχει πλέον στὴν Ἐκκλησία. Δὲν ὑπάρχει φυσικὰ πιὰ οὔτε Ἐκκλησία. Μόνο σκουριά, ἐρείπια, ἄλλοθι τοῦ ἄλλοθι, αὐτοϊκανοποίηση μεθέξεων καὶ ἀτμοσφαιρικὴ Ὀρθοδοξία! Καὶ πουθενὰ ἀγάπη Χριστοῦ, αὐταπάρνηση, ὁμολογία, ἐγκαρτέρηση, πτωχεία, νηστεία, προσφορά, συγχωρητικότης, ἀδοξία, σιωπή. Εἶναι ἐξαιρετικὰ ἐνδιαφέρον ὅτι ὅλες αὐτὲς οἱ ὑπέροχες διαπιστώσεις ἀφοροῦν σχεδὸν πάντοτε στὰ θέσμια καὶ στὴν τάξη τῆς ἐκκλησιαστικῆς Λατρείας. Ποτὲ δὲν ἀφοροῦν στὴν ἐκκοσμίκευση, στὸν ὁμολογιακὸ μινιμαλισμὸ καὶ στὴν θεατρικότητα ποὺ ἔχουν εἰσβάλει καταλυτικὰ στὴν ζωὴ τῶν τιμίων μελῶν (Κληρικῶν καὶ Λαϊκῶν) τῆς Ἐκκλησίας. Σημασία ἔχει ἡ σκουριὰ τῶν αἰώνων, ὄχι ἡ ὀξείδωση τῶν καρδιῶν!
.        Ἔστω κι ἔτσι. Αὐτὰ ὅμως τὰ γενικῶς καὶ ἀδιακρίτως ἐκτοξευόμενα καὶ πληκτικῶς ἀναμασώμενα δὲν εἶναι τίποτα μπροστὰ στὸ ὅτι μιὰ νέα “πριβὲ” νοοτροπία, μὲ ἐπικοινωνιακὸ προβάδισμα καὶ ἀντισκωριακὴ βαφή, διεκδικεῖ ἀποκλειστικὴ κυριότητα «στὸ πραγματικὸ νόημα τοῦ Χριστοῦ» διακατέχοντας συγχρόνως μιὰν ἀταλάντευτη βεβαιότητα “πνευματικῆς” ὑπερβάσεως τῶν σχημάτων τοῦ αἰῶνος τούτου τοῦ καταργουμένου. (Σχημάτων ποὺ ἀδαῶς θεσμοθέτησαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες, οἱ ὁποῖοι δὲν ἐννόησαν… τὸ πραγματικὸ νόημα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ)

.         Βαρειὲς κουβέντες. Θεολογικὴ αὐθάδεια μαζὶ μὲ μιὰ εὐδιάκριτη αἴσθηση ἐπάρκειας καὶ ἀνωτερότητος ἔναντι τῶν κατωτέρων «εὐλαβῶν» ἐπιβεβαιώνουν ὅτι ὁ Χριστὸς προτοῦ …ἐξορισθεῖ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ἐξορίσθηκε ἀπὸ τὸ Ἦθος ἡμῶν, τῶν “δῆθεν” Χριστιανῶν. Μᾶλλον ἐτράπη εἰς φυγήν!