Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Σάββατο, Σεπτεμβρίου 07, 2013

Κυριακὴ Πρὸ τῆς Ὑψώσεως του Τιμίου Σταυρού.To Γενέθλιο της Θεοτόκου π. Στυλιανός Μακρής



 γία μας κκλησία πανηγυρίζει σήμερα τν μεγάλη ορτ τς Γεννήσεως τςπεραγίας Θεοτόκου, πο ποτελε προοίμιο τς ν Χριστ σωτηρίας. Σσυνδυασμ μ τν μεγάλη λήθεια πς κανένας δν νέβηκε στν ορανό, κτςπ Ατν πο κατέβηκε στν κόσμο μας, γενόμενος νθρωπος π γυναικός, θπισημάνουμε κάποιες φορμές, γι ν συνειδητοποιήσουμε τν συμβολ τςπεραγίας Θεοτόκου στ μεγάλο μυστήριο τς σωτηρίας το κόσμου.

       ν πάρχ Παράδεισος, ν πάρχ κκλησία, ν πάρχουν γιοι, νρχεται  Βασιλεία το Θεον  Θες γινε νθρωπος κι ν  νθρωπος μπορν γίν κατ χάριν Θεός, φείλονται λα ατ στν Παναγία. Δι μέσου ατς «ναβέβηκεν ες τν ορανν»  νθρώπινη φύση, πειδ δι μέσου ατς τν προσέλαβε « κ το ορανο καταβάς». ,τι γκωμιαστικ κα ν πομε γι τν Θεοτόκο, δν εναι ποτ ρκετ ν ντισταθμίσ τ μέγεθος τς δικς της δωρες.  τόκος της μς βγαλε π τν κυριαρχία το θανάτου, μς ναβίβασε στ δεξι το Πατρός, μς κληροδότησε τν αώνια ζωή. Γι’ ατ  Παναγία μας θεολογεται ς πηγ τς ζως. κείνη γινε  τεχνίτις τς θεώσεως τννθρώπων ς πουργς τς σαρκώσεως το Θεον δν πρχε κείνη, ν δν δεχόταν ν συνεργήσ στν νσάρκωση το Θεο Λόγου, κανες δν θσωζόταν. Οτε Σταυρς θ πρχε, οτε νάσταση, οτε νάληψη, γιατ  Θες χωρς τν Παναγία εναι μφίβολο ν θ γινόταν ποτ νθρωπος.  Παναγίαπρξε φορμή, γι ν νωθον ο δύο ξονες πο πετέλεσαν τν Σταυρ τοΥο της,  κάθετος πο συνιστ τν γαπητικ σχέση Θεο κα νθρώπου κα ριζόντιος πο συνιστ τν γαπητικ σχέση τν νθρώπων μεταξύ τους. Χωρς ατν  Σταυρς θ παρέμενε να σύμβολο καταδίκης τν κακούργων,ν δι’ ατς  Υός της τ μετέβαλε σ σύμβολο παλλαγς τν νθρώπων πτν ξουσία τν κακούργων δαιμόνων, σ σύμβολο νίκης τς νθρωπότητος, νίκης τς ζως π το θανάτου μ λα τ παρεπόμενα. Στν Θεοτόκο χρωστομε τ πάντα· κείνη φησε τ πάντα, λα τ μάταια το κόσμου κα φιερώθηκε στν Θε λοκληρωτικά. Τς φείλουμε χάρη παντοτινή, πειδ δν μάρτησε, οτε κν μ τν σκέψη, ξιουμένη ς πανάμωμη κα πανάσπιλη ν καταστΜητέρα το ναμαρτήτου.
       Πς λοιπν ν μν ορτάσουμε σήμερα, δελφοί μου, κα ν μν πανηγυρίσουμε τ ξαίσιο, σο κα θαυμαστό, γεγονς τς γεννήσεώς της π τθεοσεβς ζεγος τν λικιωμένων γονέων της; Πς ν μν χαρομε μι τέτοιαμέρα, κατ τν ποίαν νατέλει σαρκωμένη  λπίδα το κόσμου; Πς ν μνγκωμιάσουμε τος μακαρίους παπποδες τς νθρωπότητος, τος δικούς μας λατρευτος παπποδες, τν ωακεμ κα τν ννα, πο μ τν σαρκική τουςπάθεια φεραν στν κόσμο μας κείνη πο θ γεννοσε σπόρως τν παθΘεό; Ναί, ταν παθες ο παπποδες πρν π τν σύλληψη τς Μαριάμ, διότι μπάθεια κληροδοτεται στω κα σ λάχιστο βαθμ κα διότι πρεπε  κόρη τους ν γεννηθ δίχως τ χνη τς μπαθείας, στε ν εναι ξαρχςνεπηρέαστη π τς πιδράσεις τν μεταπτωτικν δονν, πεντακάθαρη ξκρας συλλήψεως. Πς θ ταν δυνατν  περτέλειος κα «καθαρώτατος Νας το Σωτρος», τ σμα τς Θεοτόκου, ν εχε στω κα τ λάχιστο στγμαθικς τελείας; Σαφς κα δν ξαιρετο  Θεοτόκος τν συνεπειν τοπροπατορικο μαρτήματος, δηλαδ τς φθορς το θανάτου, φο συνελήφθη κα γεννήθηκε μ τν φυσικ τρόπο. μως, καθς πρόκειτο ν πουργήσ τνπρ φύσιν σάρκωση το Θεο, θ πρεπε ν μν εχε στω κα τ παραμικρποτύπωμα τν μεταπτωτικν δονν.
       Κάθε γέννα φέρνει χαρ στος συγγενες κα φίλους τν γεννητόρων· λλ γέννα  σημεριν φέρνει χαρ σ λη τν κκλησία, «χαρν μήνυσε πάσ τοκουμέν». ντηχον κόμη ο ζητοκραυγς τν πεπεδημένων το δη κα τδάκρυα χαρς τς Εας γι τ τι βρέθηκε πιτέλους  γυναίκα κείνη, πο θμελλε ν ναλάβ ,τι κείνη νέβαλε.
 θεόπαις το σραλ γινε  σκάλα, πο φερε στν γ «κ το ορανοκαταβάντα» τν Θεό. Δεκαπέντε σκαλοπάτια θ τοιμάσ  Χριστός μας, δεκαπέντε χρόνια, τρία στος παπποδες κα δώδεκα μέσα στ για τν γίων το Ναο το Σολομντα, να γι κάθε φυλ το σραήλ, χωρς περιττςναμονές, δίχως λλη χρονοτριβή, θ περιμέν, γι ν λάβ κι ατς σμα καψυχ νθρώπινη.
Ν εχαριστομε κα ν δοξάζουμε, δελφοί μου, τν Θεό· μς χάρισε ,τι πολυτιμότερο πάρχει στν κόσμο μας, τν περαγία Θεοτόκο. Κα νεγνωμονομε κείνην, τν ντως Παναγία κα Παναμώμητη, γιατ δίχως τν δική της παρουσία στν κόσμο μας  σωτηρία το νθρώπου θ ταν κόμηνα πιαστο νειρο. ς χουμε τν εχή της, ς πιζητομε τν προστασία της,ς προσπαθομε ν μιμηθομε τν καθατότητά της, τν γνότητά της, τν ταπείνωσή της. Κι κείνη δν θ μς φήσ ρφανούς.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...