Του Αρχιμανδρίτου Παϊσίου Λαρεντζάκη
Ιεροκήρυκος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης
Η φωνή του λαού των Ιουδαίων «ὡσαννά· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου Βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ» δεσπόζει σήμερα. Πλήθη Ιουδαίων, που είχαν συρρεύσει στα Ιεροσόλυμα πήραν στα χέρια τους βαΐα φοινίκων και έστρωναν τους δρόμους της Αγίας Πόλεως με τα ιμάτιά τους για να υποδεχθούν τον κραταιό Βασιλιά ουρανού και γης. Τον δοξολογούν, τον επιδοκιμάζουν. Τόσοι άνθρωποι Τον δέχονται και Τον επευφημούν. Η Πόλη σείσθηκε από την θερμή εκείνη υποδοχή του μεγάλου Διδασκάλου.
Κι όλα αυτά συνέβησαν τότε. Εμείς όμως σήμερα με τι έχουμε στρώσει την ψυχή μας για να υποδεχθούμε τον Βασιλιά και κύριο, που έρχεται να γίνει κάτοικός της με το μέγα μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας; Πως θα μπορέσουμε να κάνουμε μια βαϊοφόρο πράγματι υποδοχή στον Σωτήρα Χριστό;
Πριν απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό, ας δούμε πρώτα τι συμβαίνει σε πολλούς από εμάς.
Πόσες φορές, αλήθεια, οι άνθρωποι δεν επηρεάζονται και δεν υποτιμούν το απλό και εξωτερικό φαινόμενο και δεν νιώθουν τη δύναμη και το μεγαλείο της θεότητος. Παρασύρονται εύκολα από την απλή μορφή της θείας Κοινωνίας και δεν αισθάνονται ποιος εισέρχεται μέσα τους. Βλέπουν το Άγιο Ποτήριο και τον λειτουργό Ιερέα να τους μεταδίδει την Θεία Κοινωνία, ξεχνούν όμως ότι ο ίδιος ο Κύριος τους προσφέρεται με την ταπεινή αυτή μορφή. Όπως κατά την είσοδό Του στα Ιεροσόλυμα έτσι ταπεινά προσφέρεται και τώρα.
Βλέποντας, λοιπόν, με τα ανθρώπινα, με τα γήινα μάτια τον ταπεινό ερχομό του Κυρίου, δεν ετοιμαζόμαστε για την υποδοχή Του. δεν εξομολογούμαστε, δεν καθαρίζουμε την ψυχή μας από κάθε τι σάπιο, δεν στρώνουμε τα ιμάτια των καλών μας έργων για να περάσει ο αιώνιος Βασιλεύς.
Και τυπικά, ίσως, χωρίς πνευματική προετοιμασία, χωρίς φόβο Θεού, χωρίς συναίσθηση του μοναδικού επισκέπτη, σπρωχνόμαστε κάθε μεγάλη γιορτή και με φωνές και αταξία φθάνουμε μπροστά στο Ποτήριο της Ζωής και κοινωνούμε των Αχράντων Μυστηρίων.
Αυτή όμως δεν μπορεί να ονομαστεί βαϊοφόρος υποδοχή του Κυρίου μας. Αντίθετα μάλιστα. Μια τέτοια μετοχή στο Μυστήριο των Μυστηρίων γίνεται, όπως τονίζει ο Απόστολος «εἰς κρῖμα ἢ εἰς κατάκριμα». Όταν προσερχόμαστε απλά από συνήεθια και μόνο, γιατί έφτασαν οι άγιες ημέρες, διατρέχουμε τον κίνδυνο να εμπαίζουμε τον Θεό και να μην αποκομίζουμε καμία πνευματική ωφέλεια.
Σήμερα, όμως, που γιορτάζουμε την θριαμβευτική είσοδο του Κυρίου μας στα Ιεροσόλυμα, μάς δίδεται η ευκαιρία να αναθεωρήσουμε τη στάση μας και να ετοιμασθούμε για μια αληθινή υποδοχή του Βασιλέως της δόξης.
Και πρώτα να νιώσουμε, ότι ο τόσο ταπεινά προσφερόμενος Κύριος είναι ο δημιουργός του σύμπαντος, είναι Αυτός που μπροστά Του οι αγγελικές τάξεις, τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ, στέκουν με ευλάβεια και δέος. Να προσέχουμε. Να έχουμε συναίσθηση, ποιον παίρνουμε μέσα μας με το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.
Πρέπει να το τονίσουμε: Μόνο όσοι έχουν την βαθειά αυτή πίστη, όσοι γνωρίζουν ότι, όταν κοινωνούν γίνονται χριστοφόροι, δέχονται ως ένοικο τον Βασιλέα της δόξης. Αυτοί δεν προσέρχονται αναξίως. Καθαρίζουν την συνείδησή τους από κάθε ενοχή με το μυστήριο της εξομολογήσεως. Μετανοούν και παίρνουν την απόφαση να πολεμήσουν εκείνα που τους νίκησαν μέχρι τώρα. Εφαρμόζουν την εντολή του Αποστόλου Παύλου: «δοκιμαζέτω ἂνθρωπος ἑαυτόν καί οὒτως ἐκ τοῦ ἂρτου ἐσθιέτω καί ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω».
Ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να πλησιάσει και να πάρει τον Κύριο μέσα του με φωνές, με αταξίες, με θόρυβο; Αναμφίβολα όχι. Με βαθειά κατάνυξη, με ψυχική συντριβή, με υπομονή θα περιμένει τη σειρά του και θα φθάσει ήσυχα μέχρι τον Ιερέα και εκεί με θερμή προσευχή θα κοινωνήσει των Αχράντων Μυστήριων «μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης».
Αυτή είναι η αρμόζουσα υποδοχή στον Βασιλιά των καρδιών μας. Αγία, ταπεινή, ειλικρινή υποδοχή, που τονώνει τον ταλαιπωρημένο από τα προβλήματα, από τις δοκιμασίες, από τις ποικίλες κρίσεις άνθρωπο, ανακαινίζει την ψυχή.
Τότε, με χαρά και αγαλλίαση, ας Του πούμε: «Ας είναι Κύριε, ευλογημένη, θριαμβευτική, σωτήρια η είσοδός Σου σε κάθε ψυχή, που σε ποθεί και σε αναζητάει. Αμήν
Κι όλα αυτά συνέβησαν τότε. Εμείς όμως σήμερα με τι έχουμε στρώσει την ψυχή μας για να υποδεχθούμε τον Βασιλιά και κύριο, που έρχεται να γίνει κάτοικός της με το μέγα μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας; Πως θα μπορέσουμε να κάνουμε μια βαϊοφόρο πράγματι υποδοχή στον Σωτήρα Χριστό;
Πριν απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό, ας δούμε πρώτα τι συμβαίνει σε πολλούς από εμάς.
Πόσες φορές, αλήθεια, οι άνθρωποι δεν επηρεάζονται και δεν υποτιμούν το απλό και εξωτερικό φαινόμενο και δεν νιώθουν τη δύναμη και το μεγαλείο της θεότητος. Παρασύρονται εύκολα από την απλή μορφή της θείας Κοινωνίας και δεν αισθάνονται ποιος εισέρχεται μέσα τους. Βλέπουν το Άγιο Ποτήριο και τον λειτουργό Ιερέα να τους μεταδίδει την Θεία Κοινωνία, ξεχνούν όμως ότι ο ίδιος ο Κύριος τους προσφέρεται με την ταπεινή αυτή μορφή. Όπως κατά την είσοδό Του στα Ιεροσόλυμα έτσι ταπεινά προσφέρεται και τώρα.
Βλέποντας, λοιπόν, με τα ανθρώπινα, με τα γήινα μάτια τον ταπεινό ερχομό του Κυρίου, δεν ετοιμαζόμαστε για την υποδοχή Του. δεν εξομολογούμαστε, δεν καθαρίζουμε την ψυχή μας από κάθε τι σάπιο, δεν στρώνουμε τα ιμάτια των καλών μας έργων για να περάσει ο αιώνιος Βασιλεύς.
Και τυπικά, ίσως, χωρίς πνευματική προετοιμασία, χωρίς φόβο Θεού, χωρίς συναίσθηση του μοναδικού επισκέπτη, σπρωχνόμαστε κάθε μεγάλη γιορτή και με φωνές και αταξία φθάνουμε μπροστά στο Ποτήριο της Ζωής και κοινωνούμε των Αχράντων Μυστηρίων.
Αυτή όμως δεν μπορεί να ονομαστεί βαϊοφόρος υποδοχή του Κυρίου μας. Αντίθετα μάλιστα. Μια τέτοια μετοχή στο Μυστήριο των Μυστηρίων γίνεται, όπως τονίζει ο Απόστολος «εἰς κρῖμα ἢ εἰς κατάκριμα». Όταν προσερχόμαστε απλά από συνήεθια και μόνο, γιατί έφτασαν οι άγιες ημέρες, διατρέχουμε τον κίνδυνο να εμπαίζουμε τον Θεό και να μην αποκομίζουμε καμία πνευματική ωφέλεια.
Σήμερα, όμως, που γιορτάζουμε την θριαμβευτική είσοδο του Κυρίου μας στα Ιεροσόλυμα, μάς δίδεται η ευκαιρία να αναθεωρήσουμε τη στάση μας και να ετοιμασθούμε για μια αληθινή υποδοχή του Βασιλέως της δόξης.
Και πρώτα να νιώσουμε, ότι ο τόσο ταπεινά προσφερόμενος Κύριος είναι ο δημιουργός του σύμπαντος, είναι Αυτός που μπροστά Του οι αγγελικές τάξεις, τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ, στέκουν με ευλάβεια και δέος. Να προσέχουμε. Να έχουμε συναίσθηση, ποιον παίρνουμε μέσα μας με το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.
Πρέπει να το τονίσουμε: Μόνο όσοι έχουν την βαθειά αυτή πίστη, όσοι γνωρίζουν ότι, όταν κοινωνούν γίνονται χριστοφόροι, δέχονται ως ένοικο τον Βασιλέα της δόξης. Αυτοί δεν προσέρχονται αναξίως. Καθαρίζουν την συνείδησή τους από κάθε ενοχή με το μυστήριο της εξομολογήσεως. Μετανοούν και παίρνουν την απόφαση να πολεμήσουν εκείνα που τους νίκησαν μέχρι τώρα. Εφαρμόζουν την εντολή του Αποστόλου Παύλου: «δοκιμαζέτω ἂνθρωπος ἑαυτόν καί οὒτως ἐκ τοῦ ἂρτου ἐσθιέτω καί ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω».
Ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να πλησιάσει και να πάρει τον Κύριο μέσα του με φωνές, με αταξίες, με θόρυβο; Αναμφίβολα όχι. Με βαθειά κατάνυξη, με ψυχική συντριβή, με υπομονή θα περιμένει τη σειρά του και θα φθάσει ήσυχα μέχρι τον Ιερέα και εκεί με θερμή προσευχή θα κοινωνήσει των Αχράντων Μυστήριων «μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης».
Αυτή είναι η αρμόζουσα υποδοχή στον Βασιλιά των καρδιών μας. Αγία, ταπεινή, ειλικρινή υποδοχή, που τονώνει τον ταλαιπωρημένο από τα προβλήματα, από τις δοκιμασίες, από τις ποικίλες κρίσεις άνθρωπο, ανακαινίζει την ψυχή.
Τότε, με χαρά και αγαλλίαση, ας Του πούμε: «Ας είναι Κύριε, ευλογημένη, θριαμβευτική, σωτήρια η είσοδός Σου σε κάθε ψυχή, που σε ποθεί και σε αναζητάει. Αμήν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά