Μια παροιμία, πολύ χαρακτηριστική, λέει: «Όποιος δεν ξέρει να χαμογελάει, δεν πρέπει ν’ ανοίγει μαγαζί». Η σκυθρωπότητά του, αργά ή γρήγορα, θα το κλείσει.
Σκεφτήκαμε ποτέ πόση δύναμη κρύβει ένα χαμόγελο; Δεν διαρκεί παρά μόνο μια στιγμή. Η ανάμνησή του όμως διαρκεί συχνά σε ολόκληρη τη ζωή. Το χαμόγελο είναι ένα από τα πιο ωραία δώρα που ο άνθρωπος μπορεί να προσφέρει στον συνάνθρωπό του. Είναι ο καθρέφτης μιας αγνής ψυχής, φιλικής προς όλους.
Όταν όμως είναι κανείς φορτωμένος με χίλιες σκοτούρες, όταν δεν βρίσκει κατανόηση, όταν συναντάει αντιδράσεις, τότε το χαμόγελο γίνεται πράγμα δύσκολο. Υπάρχουν στιγμές που απαιτεί ηρωισμό. Αλλά και τότε –προ πάντων τότε- ο αγωνιστής άνθρωπος και μάλιστα ο νέος, δεν λησμονεί ότι πρέπει να γίνεται «ευχάριστος».
Ποια είναι η αρρώστια της εποχής μα; Η αγωνία, ο εκνευρισμός, η ταραγμένη ζωή. Ε, λοιπόν! Το ήρεμο και γαλήνιο χαμόγελο, παρουσιάζεται ως ένα από τα πιο αποτελεσματικά φάρμακα. Όταν κανείς ξέρει να το μεταχειριστεί, μπορεί να κατευνάσει την ανυπομονησία, την ταραχή, την κακή διάθεση.
Μ’ ένα χαμόγελο, μπορείς να φωτίσεις μια ατμόσφαιρα, να ζεστάνεις μια συντροφιά, να σκορπίσεις αισιοδοξία γύρω σου.
Αυτή την αξία του χαμόγελου, από πολύ καιρό, έσπευσαν να εκμεταλλευτούν οι ατσίδες των διαφημίσεων στην τηλεόραση. Έχετε προσέξει τι γέλιο πέφτει; Έχετε παρατηρήσει τι χαχανητό κυκλοφορεί μέσω των τηλεοπτικών διαφημίσεων; «Γελάει ο μωρός, έστω κι αν δεν υπάρχει κάτι γελοίο», δίδασκε το αρχαίο ρητό. Κάπως έτσι μου φαίνεται πως συμβαίνει στο γέλιο το φτιαγμένο, το προκατασκευασμένο, το αποτυπωμένο σε χαρούμενα πρόσωπα, επιλεγμένα για τα όμορφα χαρακτηριστικά τους, που τα μεταβάλλει σε γελοία ή αποδυναμώνει και δεν πείθουν κανένα σοβαρό τηλεθεατή, με την ψεύτικη έκφρασή τους.
Ουδείς αρνείται την επένδυση του χαμόγελου στην προβολή των καταναλωτικών αγαθών. Το γέλιο είναι σίγουρα «το λουλούδι της ψυχής που ανθίζει στα χείλη». Όμως, δεν γίνεται να χασκογελάς μόνιμα. Δεν νοείται φυσικό να γελάς για όλα και μπροστά σε όλους. Αναμφίβολα, το γέλιο είναι ένα χαρακτηριστικό στοιχείο, ένα προνόμιο, που διαθέτει στη γη μόνο ο άνθρωπος. Αλλά δεν θεωρείται ανθρώπινο το να γελάει κανείς συνεχώς.
Βέβαια, οι αρμόδιοι της ρεκλάμας, του δίνουν και καταλαβαίνει. Ανοίγεις την τηλεόρασή σου, πέφτεις, συνήθως, σε δέσμη διαφημίσεων και βλέπεις όλα τα άτομα που διαφημίζουν, φωτομοντέλα και μη, να χασκογελούν. Διαπιστώνεις πως όλα τα διαφημιζόμενα προϊόντα, παράγουν το χαμόγελο της ευδαιμονίας.
Τι ευθυμία! Τι ευωχία! Τι ψυχική ευφορία! Πόσο ευτυχισμένοι δείχνουν όλοι τους! Πόσο ακκιζόμενοι (ναζιάρικοι) και γαργαλιζόμενοι εμφανίζονται! Γελούν άπαντες, πλημμυρισμένοι από ευτυχία. Αγοράζουν κάτι; Γελούν. Γεύονται κάτι; Γελούν. Μασάνε μια τσίχλα; Γελούν.
Τι ευτυχία λοιπόν! Τι ονειρώδης πραγματικότητα! Τι παραδεισένια μακαριότητα μας αποκαλύπτει η τηλεοπτική διαφήμιση! Οι άνθρωποι βλέπουν την ευτυχία να τρέχει από τα μπατζάκια τους. Πίνουν τον καφέ τους ή κάποιο άλλο αναψυκτικό και γελούν. Βλέπουν ένα εξωτικό ποτό και αρχίζουν τα ομαδικά μειδιάματα. Κατεβάζουν ένα ποτήρι μπίρα και βγάζουν δυο κιλά χαμόγελα. Χορεύουν; Γελούν. Χωνεύουν; Γελούν. Τρέχουν, κολυμπούν, κατεβαίνουν σε σπηλιές; Γελούν.
Γέλιο, με το τσουβάλι. Φαίνεται πως τις τηλεοπτικές διαφημίσεις έβλεπαν οι διάφοροι «επισκέπτες» μας και μας ήρθαν εδώ. Σου λένε: Για να γελούν αυτοί συνέχεια, καλά τη βγάζουν!
Σκεφτήκαμε ποτέ πόση δύναμη κρύβει ένα χαμόγελο; Δεν διαρκεί παρά μόνο μια στιγμή. Η ανάμνησή του όμως διαρκεί συχνά σε ολόκληρη τη ζωή. Το χαμόγελο είναι ένα από τα πιο ωραία δώρα που ο άνθρωπος μπορεί να προσφέρει στον συνάνθρωπό του. Είναι ο καθρέφτης μιας αγνής ψυχής, φιλικής προς όλους.
Όταν όμως είναι κανείς φορτωμένος με χίλιες σκοτούρες, όταν δεν βρίσκει κατανόηση, όταν συναντάει αντιδράσεις, τότε το χαμόγελο γίνεται πράγμα δύσκολο. Υπάρχουν στιγμές που απαιτεί ηρωισμό. Αλλά και τότε –προ πάντων τότε- ο αγωνιστής άνθρωπος και μάλιστα ο νέος, δεν λησμονεί ότι πρέπει να γίνεται «ευχάριστος».
Ποια είναι η αρρώστια της εποχής μα; Η αγωνία, ο εκνευρισμός, η ταραγμένη ζωή. Ε, λοιπόν! Το ήρεμο και γαλήνιο χαμόγελο, παρουσιάζεται ως ένα από τα πιο αποτελεσματικά φάρμακα. Όταν κανείς ξέρει να το μεταχειριστεί, μπορεί να κατευνάσει την ανυπομονησία, την ταραχή, την κακή διάθεση.
Μ’ ένα χαμόγελο, μπορείς να φωτίσεις μια ατμόσφαιρα, να ζεστάνεις μια συντροφιά, να σκορπίσεις αισιοδοξία γύρω σου.
Αυτή την αξία του χαμόγελου, από πολύ καιρό, έσπευσαν να εκμεταλλευτούν οι ατσίδες των διαφημίσεων στην τηλεόραση. Έχετε προσέξει τι γέλιο πέφτει; Έχετε παρατηρήσει τι χαχανητό κυκλοφορεί μέσω των τηλεοπτικών διαφημίσεων; «Γελάει ο μωρός, έστω κι αν δεν υπάρχει κάτι γελοίο», δίδασκε το αρχαίο ρητό. Κάπως έτσι μου φαίνεται πως συμβαίνει στο γέλιο το φτιαγμένο, το προκατασκευασμένο, το αποτυπωμένο σε χαρούμενα πρόσωπα, επιλεγμένα για τα όμορφα χαρακτηριστικά τους, που τα μεταβάλλει σε γελοία ή αποδυναμώνει και δεν πείθουν κανένα σοβαρό τηλεθεατή, με την ψεύτικη έκφρασή τους.
Ουδείς αρνείται την επένδυση του χαμόγελου στην προβολή των καταναλωτικών αγαθών. Το γέλιο είναι σίγουρα «το λουλούδι της ψυχής που ανθίζει στα χείλη». Όμως, δεν γίνεται να χασκογελάς μόνιμα. Δεν νοείται φυσικό να γελάς για όλα και μπροστά σε όλους. Αναμφίβολα, το γέλιο είναι ένα χαρακτηριστικό στοιχείο, ένα προνόμιο, που διαθέτει στη γη μόνο ο άνθρωπος. Αλλά δεν θεωρείται ανθρώπινο το να γελάει κανείς συνεχώς.
Βέβαια, οι αρμόδιοι της ρεκλάμας, του δίνουν και καταλαβαίνει. Ανοίγεις την τηλεόρασή σου, πέφτεις, συνήθως, σε δέσμη διαφημίσεων και βλέπεις όλα τα άτομα που διαφημίζουν, φωτομοντέλα και μη, να χασκογελούν. Διαπιστώνεις πως όλα τα διαφημιζόμενα προϊόντα, παράγουν το χαμόγελο της ευδαιμονίας.
Τι ευθυμία! Τι ευωχία! Τι ψυχική ευφορία! Πόσο ευτυχισμένοι δείχνουν όλοι τους! Πόσο ακκιζόμενοι (ναζιάρικοι) και γαργαλιζόμενοι εμφανίζονται! Γελούν άπαντες, πλημμυρισμένοι από ευτυχία. Αγοράζουν κάτι; Γελούν. Γεύονται κάτι; Γελούν. Μασάνε μια τσίχλα; Γελούν.
Τι ευτυχία λοιπόν! Τι ονειρώδης πραγματικότητα! Τι παραδεισένια μακαριότητα μας αποκαλύπτει η τηλεοπτική διαφήμιση! Οι άνθρωποι βλέπουν την ευτυχία να τρέχει από τα μπατζάκια τους. Πίνουν τον καφέ τους ή κάποιο άλλο αναψυκτικό και γελούν. Βλέπουν ένα εξωτικό ποτό και αρχίζουν τα ομαδικά μειδιάματα. Κατεβάζουν ένα ποτήρι μπίρα και βγάζουν δυο κιλά χαμόγελα. Χορεύουν; Γελούν. Χωνεύουν; Γελούν. Τρέχουν, κολυμπούν, κατεβαίνουν σε σπηλιές; Γελούν.
Γέλιο, με το τσουβάλι. Φαίνεται πως τις τηλεοπτικές διαφημίσεις έβλεπαν οι διάφοροι «επισκέπτες» μας και μας ήρθαν εδώ. Σου λένε: Για να γελούν αυτοί συνέχεια, καλά τη βγάζουν!
Όμως, ας σοβαρευτούμε. «Γέλια; Ναι. Αλλά όχι …. Γελοία!!».
π. Παναγιώτης Σ. Χαλκιάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά