Η Σύλληψη της Αγίας Άννης

 

Στις 9 Δεκεμβρίου, η Εκκλησία μας εορτάζει τη σύλληψη της Αγίας Άννης, μητέρας της Υπεραγίας Θεοτόκου. Ο Κύριος μας, προετοιμάζοντας την επίγεια κατοικία Του, έστειλε άγγελο στο ταπεινό ζεύγος Ιωακείμ και Άννα για να προμηνύσει τη γέννηση της Αγίας Παρθένου. Η Παρθένος Μαρία γεννήθηκε με θαυματουργό τρόπο, σύμφωνα με τις χριστιανικές παραδόσεις.και με τον τρόπο αυτό ο Θεός χάρισε στον Ιωακείμ και στην Άννα την Υπεραγία Θεοτόκο, μέσω της οποίας έμελλε να αποκτήσει σάρκα ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός.
Η Άννα ήταν.....
στείρα και τόσο αυτή, όσο και ο σύζυγός της ήταν προχωρημένης ηλικίας. Για το λόγο αυτό ένιωθαν ντροπή και λύπη(όνειδος) και ποτέ δεν έπαψαν να προσεύχονται στο Θεό να τους χαρίσει τέκνο με την υπόσχεση ότι, αν γίνει αυτό, το παιδί που θα γεννηθεί θα το προσφέρουν δώρο στο Θεό.Επίσης εκείνη την εποχή αυτοί που δεν είχαν παιδί, θεωρούνταν οτι.. ήταν τιμωρημένοι απο τον Θεό,και αυτό έκανε την στεναχώρια τους ακόμα μεγαλύτερη.
Το α' στιχηρό του εσπερινού μάς δίνει και το περιεχόμενο της προσευχής της Άννας, που τη σκέπαζε η θεία χάρη
«Άννα, η θεία χάρις ποτέ, προσευχομένη υπέρ τέκνου εβόησε τω πάντων Θεώ και κτίστη, Αδωναϊ Σαβαώθ (=Κύριε των δυνάμεων), το της απαιδίας οίδας όνειδος, αυτός την οδύνην μου της καρδίας διάλυσον και τους της μήτρας καταρράκτας διάνοιξον και την άκαρπον καρποφόρον ανάδειξον, όπως το γεννησόμενον δοτόν σοι προσάξωμεν (=θα το προσφέρουμε ως δώρο σε σένα), επευλογούντες, υμνούντες και ομοφρόνως δοξάζοντες την σην ευσπλαχνίαν, δι' ης δίδοται τω κόσμω το μέγα έλεος».
Ο Θεός άκουσε την προσευχή τους και έστειλε μήνυμα με τον Αρχάγγελο Γαβριήλ, την ημέρα που ο Ιωακείμ ανέβηκε στο βουνό και η Άννα ήταν στο περιβόλι. Σύμφωνα με το Πρωτευαγγέλιο ενώ κάποτε προσευχόταν και παρακαλούσε το Θεό η συνετή και φρόνιμη Άννα άκουσε τη φωνή ενός αγγέλου, που τη διαβεβαίωνε πως το αίτημά της ικανοποιήθηκε από το Θεό. Της έλεγε δηλαδή καθαρά ο ασώματος άγγελος: η παράκλησή σου έφτασε στον Κύριο, γι'αυτό να μην είσαι σκυθρωπή μήτε να χύνεις δάκρυα. Θα γίνεις γόνιμη και καρπερή σαν την ελιά και θα βλαστήσεις ένα ωραίο κλαδί, την Παρθένο, κι αυτή θα ανθήσει ένα πανέμορφο άνθος, το σαρκωμένο Χριστό, που δωρίζει στον κόσμο το άπειρο του έλεος.
Την άλλη μέρα ο Ιωακείμ και η Άννα πρόσφεραν ευχαριστήρια δώρα στο Θεό. Έτσι με τους νόμους της φύσεως και με το μήνυμα και την υπόσχεση του Θεού αξιώθηκε η Άννα να συλλάβει και να γεννήσει ύστερα από εννέα μήνες τη Θεοτόκο Μαρία.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'.
Σήμερον της ατεκνίας δεσμά διαλύονται του Ιωακείμ γαρ και της Άννας, εισακούων Θεός, παρ' ελπίδα τεκείν αυτούς, σαφώς υπισχνείται Θεόπαιδα, εξ ης αυτός ετέχθη ο απερίγραπτος, βροτός γεγονώς, δι' Αγγέλου κελεύσας βοήσαι αυτή, χαίρε Κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά σου.
Κοντάκιον. Ήχος δ'. Επεφάνης σήμερον.
Εορτάζει σήμερον, η οικουμένη, την της Άννης σύλληψιν, γεγενημένην εν Θεώ, και γάρ αυτή απεκύησε, την υπέρ λόγον, τον Λόγον κυήσασαν

πηγή

Η Σύλληψις της Αγίας Άννας – 9 Δεκεμβρίου

Επιμέλεια:πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Αθανασίου.

Πώς καθιερώθηκε η εορτή.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Γ.Φίλια”Τὰ αἴτια καὶ οι χρονικοὶ παράμετροι τοῦ ἡμερολογιακοῦ καθορισμοῦ εἶναι ἀδύνατον νὰ διερευνηθοῦν πλήρως. Θὰ ἀναμείνουμε, μᾶλλον, τὰ δεδομένα καθορισμοῦ τῆς ἑορτῆς τοῦ Γενεσίου τῆς Θεοτόκου (8 Σεπτεμβρίου), ἐκ τῆς ὁποίας προφανῶς καθορίστηκε ἡ κατὰ ἐννέα μῆνες ἐνωρίτερον (περίοδος κυήσεως) ἡμερομηνία τῆς 9ης Δεκεμβρίου. Οἱ πρῶτες μαρτυρίες τελέσεως τῆς ἑορτῆς τῆς Συλλήψεως ἀνάγονται στὰ τέλη τοῦ 7ου- ἀρχὲς τοῦ 8ου αἰ.. Ἔκτοτε, ἡ ἑορτὴ διαδόθηκε εὐρύτατα, μὲ ἀποκορύφωμα τὸ 12ο αἰ., ὅταν ἐπὶ αὐτοκράτορος Μανουὴλ Κομνηνοῦ ἔλαβε ἐπίσημο κρατικὸ χαρακτήρα.

Ποιοί Εκκλησιαστικοί συγγραφείς ασχολήθηκαν με την εορτή.
Τὸ ἀρχαιότερο ἐγκώμιο τῆς ἑορτῆς εἶναι “ὁ Λόγος εἰς τὴν Σύλληψιν τῆς Ἁγίας Ἄννης” τοῦ Ἰωάννου μοναχοῦ καὶ πρεσβυτέρου Εὐβοίας (8ος αἰ.)(. Στὸ κείμενο αὐτὸ ἐξιστοροῦνται τὰ σχετικὰ μὲ τὴν ἀτεκνία τοῦ Ἰωακεὶμ καὶ τῆς Ἄννας, μὲ τὴν ἀπόρριψη τῶν δύο ἀπὸ τὸ θρησκευτικὸ περιβάλλον τους λόγῳ τῆς ἀτεκνίας τους, μὲ τὴ θερμὴ προσευχὴ τοῦ καθενὸς σὲ διαφορετικὸ τόπο, καθὼς καὶ μὲ τὴν πληροφόρηση τοῦ Θεοῦ ὅτι ἡ προσευχή τους εἰσακούστηκε. Ἡ ἐγκωμιαστικὴ Ὁμιλία ὁλοκληρώνεται μὲ τὴν ἐπισήμανση τοῦ Πρωτευαγγελίου τοῦ Ἰακώβου, ὅτι μετὰ τὴν ἐξαγγελία τοῦ Θεοῦ ἡ Ἄννα συνέλαβε τη Θεοτόκο διὰ τῆς φυσιολογικῆς βιολογικῆς ὁδοῦ.
Παρόμοιες πληροφορίες παρέχει στοὺς Λόγους του περὶ τῆς ἑορτῆς τῆς Συλλήψεως ὁ Γεώργιος Νικομηδείας (†860), καθὼς καὶ ὁ Ἰάκωβος Μοναχὸς (†1099). Τὰ γεγονότα περὶ τῆς Συλλήψεως τῆς Θεοτόκου ἐμπλουτίζει ὁ μοναχὸς Ἐπιφάνιος (†1015), ὁ ὁποῖος ὅμως παραθέτει ἐλεγχόμενες πληροφορίες (ὅπως τὰ σχετικὰ μὲ τὴν ὀνοματοδοσία τῆς Θεοτόκου κατὰ τὴν ἐξαγγελία τῆς Συλλήψεως).

Ὁ Εὐθύμιος Κωνσταντινουπόλεως (†917) ἀποκαλεῖ τὴν ἑορτὴ τῆς Συλλήψεως ὡς «πρώτη ἀπ᾿ὅλες τὶς ὑπόλοιπες», ὡς «πρόξενο τῆς σωτηρίας» μας καὶ ὡς «πάταξη» τοῦ «ὄφεως», ὑπὸ τὴν ἔννοια τῆς ἀναιρέσεως τῶν ἐπιπτώσεων τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος. Ὁ ἴδιος ἀναφέρεται στὸν ἐπὶ τῆς ἐποχῆς του ἑορτασμὸ τῆς Συλλήψεως, μαρτυρώντας περὶ «χαριστηρίων φωνῶν» οἱ ὁποῖες προέρχονται ἀπὸ «κατώδυνες καὶ πνευματοφόρες ψυχὲς».

Εορτολογικό περιεχόμενο της εορτής-Συναξάριο.
Σύμφωνα με το προαιώνιο σχέδιο του Θεού, ο οποίος επιθυμούσε να ετοιμάσει ένα πάναγνο κατοικητήριο για να κατασκηνώσει μαζί με τους ανθρώπους, δεν επετράπη στον Ιωακείμ και την Άννα να αποκτήσουν απογόνους. Και οι δύο είχαν φθάσει σε προχωρημένη ηλικία και είχαν μείνει στείροι – συμβολίζοντας την ανθρώπινη φύση, στρεβλωμένη και αποξηραμένη από το βάρος της αμαρτίας και του θανάτου -, δεν έπαυσαν ωστόσο να παρακαλούν τον Θεό να τους λυτρώσει από το όνειδος της ατεκνίας. Όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, ο Θεός έστειλε τον Αρχάγγελο Γαβριήλ στον Ιωακείμ που είχε αποσυρθεί σε ένα βουνό και στην Άννα που θρηνούσε την δυστυχία της στον κήπο τους, για να τους αναγγείλει ότι επρόκειτο σύντομα να εκπληρωθούν στο πρόσωπό τους οι πάλαι προφητείες και ότι θα γεννούσαν τέκνο που προοριζόταν να καταστεί η αυθεντική Κιβωτός της καινής Διαθήκης, η θεία Κλίμαξ, η άφλεκτος Βάτος, το αλατόμητον Όρος, ο ζωντανός Ναός όπου θα κατοικούσε ο Λόγος του Θεού <1>. Την ημέρα αυτή, με την σύλληψη της Αγίας Άννης, τερματίζεται η στειρότητα της ανθρώπινης φύσης, που χωρίσθηκε από τον Θεό δια του θανάτου· και με την υπέρ φύσιν τεκνοποίηση αυτής που είχε μείνει στείρα έως την ηλικία κατά την οποία δεν μπορούν πλέον φυσιολογικά να τεκνοποιήσουν οι γυναίκες, ο Θεός ανήγγειλε και επιβεβαίωσε το πλέον υπερφυές θαύμα της ασπόρου συλλήψεως και την αμώμου γεννήσεως του Χριστού από τα σπλάγχνα της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας.

Παρότι εγεννήθη από θεία επέμβαση, η Παναγία προήλθε από σύλληψη μέσω συνευρέσεως ανδρός και γυναικός κατά τους νόμους της ανθρώπινης φύσης μας, της πεπτωκυίας και δέσμιας της φθοράς και του θανάτου μετά το προπατορικό αμάρτημα (βλ. Γέν. 3,16). Σκεύος εκλογής, τίμιος Ναός που προετοίμασε ο Θεός πρό των αιώνων, η Θεοτόκος είναι η πλέον αγνή και τέλεια αντιπρόσωπος της ανθρωπότητας, αλλά δεν βρίσκεται εκτός της κοινής κληρονομίας και των συνεπειών του αμαρτήματος των πρωτοπλάστων. Ακριβώς όπως έπρεπε, για να μας λυτρώσει ο Χριστός από το κράτος του θανάτου δια του εκουσίου Σταυρικού Του θανάτου (βλ. Εβρ. 2,14), να γίνει ο σαρκωθείς Λόγος του Θεού όμοιος με τον άνθρωπο στα πάντα πλην της αμαρτίας, εξίσου απαραίτητο ήταν η Μητέρα Του, στα σπλάγχνα της οποίας ο Λόγος του Θεού ενώθηκε με την ανθρώπινη σάρκα, να είναι σε κάθε τι όμοια με εμάς, υποκείμενη στην φθορά και στον θάνατο, μή τυχόν και θεωρηθεί ότι η Λύτρωση και η Σωτηρία δεν μας αφορούν απολύτως και εξ ολοκλήρου, εμάς του απογόνους του Αδάμ. Η Θεοτόκος εξελέγη μεταξύ των γυναικών όχι τυχαίω τω τρόπω, αλλά γιατί ο Θεός είχε προβλέψει προαιωνίως ότι θα ήταν σε θέση να διαφυλάξει τελείως την αγνότητά της ώστε να Τον δεχθεί μέσα της . Και ενώ συνελήφθη και γεννήθηκε όπως όλοι μας, αξιώθηκε να καταστεί κατά σάρκα Μητέρα του Υιού του Θεού και κατά πνεύμα μητέρα όλων μας. Γλυκύτατη και φιλεύσπλαγχνος, είναι σε θέση να μεσιτεύει υπέρ ημών ενώπιον του Υιού της, ώστε να μας χαρίσει Εκείνος το μέγα έλεος.

Ακριβώς όπως ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είναι ο καρπός της παρθενίας της, η Υπεραγία Θεοτόκος ήταν καρπός της σωφροσύνης του Ιωακείμ και της Άννας. Ακολουθώντας αυτήν την οδό της αγνότητος και εμείς, μοναχοί και σώφρονες χριστιανοί, κάνουμε να γεννηθεί και να μεγαλώσει μέσα μας ο Σωτήρας Χριστός.

Πηγή: “Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας”, υπό ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου, εκδ. Ίνδικτος (τόμος τέταρτος – Δεκέμβριος, σ. 93-95)-Βιβλίο-Η ΥΠΕΡΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ.

Η θαυμαστή Αγία Φιλοθέη απο το Βέλικο Τάρνοβο

Σήμερα η ρουμανική εκκλησία τιμά με ιδιαίτερες τιμές την παιδομάρτυρα Αγ.Φιλοθέη , από την πάλαι ποτέ βουλγαρική πρωτέυουσα Βέλικο Τάρνοβο, της οποίας το άφθορο άγιο λείψανο βρίσκεται σήμερα στην ρουμανική πόλη Κούρτεα ντε Άρτζες.
Θα αναφερθούμε σε επόμενη ανάρτηση εν ολίγοις στον θαυμαστό βίο αυτού του επίγειου αγγέλου...
Ας έχουμε την ευχής της χαριτωμένης αυτής κόρης , που στα 12 της χρόνια «επλήρωσε χρόνους μακρούς»...
Αγία τού Θεού μάρτυς Φιλοθέη πρέσβευε υπέρ ημών ...
  

Κυκλοφορεί το φύλλον της 9.12.11 του «Ορθοδόξου Τύπου»

Κυκλοφορεί το φύλλον της 9.12.11 του «Ορθοδόξου Τύπου»

Μερικά ἀπό τά περιεχόμενά του:

◇ Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης διαστρεβλώνει τὸ ἀντιπαπικὸν ἔργον τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου πρὸς χάριν τοῦ Παπισμοῦ. Μὲ σκοπὸν νὰ κτυπήση καὶ νὰ συκοφαντήση τὰς ἀνθενωτικὰς – ἀντιπαπικὰς δυνάμεις.

◇ «Νῦν κρίσις ἐστι μεγίστη». Τοῦ Μοναχοῦ Μωυσέως Ἁγιορείτου.

◇ Ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης ἐναντίον τῶν συμποσίων διά τήν εἰρήνην.

◇ Μακράν τοῦ πνεύματος τοῦ Μακαριστοῦ Καντιώτου οἱ Σεβ. Μητροπολῖται Δυτικῆς Μακεδονίας.

◇ Οἱ Παπικοὶ χρησιμοποιοῦν ὡς πέμπτην φάλαγγα τὸν Οἰκουμενισμὸν διὰ τὴν «Μεταμόρφωσιν» τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀπάντησις εἰς «ἀθώαν» παρέμβασιν τῶν ἐν Ἑλλάδι Ἰησουϊτῶν.

◇ Κρίσις οἰκονομική ἤ κρίσις τοῦ Θεοῦ; Τοῦ Σεβ. Προι­κοννήσου κ. Ἰωσήφ.

◇ Ἐπί τῇ ἐπετείῳ τῆς κοιμήσεως τοῦ ἀειμνήστου Ἀρ­χιμ. π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου.

◇ Σκοπίμως καλλιεργεῖται ἡ «ἄποψις» ὅτι οἱ ζηλωταί τῆς πίστεως εἶναι κακοί καί δέν ἔχουν ἀγάπην.

◇ «Πρεσβεία Χριστοῦ». Μία νέα αἵρεσις εἰς τήν Ἑλλάδα. Τοῦ Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου.

Γεγονότα καί Σχόλια. Βιβλιοκρισίαι καί ἄλλη ἐνδιαφέρουσα ὕλη συμπληρώνουν τό φύλλον

Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011 -Τυπικόν

9. Παρασκευή. ῾Η σύλληψις τῆς ἁγίας ῎Αννης τῆς μητρὸς τῆς Θεοτόκου· ἀνάμνησις τῶν ἐγκαινίων τοῦ ἐν Κύπρῳ ἱ. να­οῦ τοῦ ἁγ. ᾿Ιωάννου τοῦ Χρυσοστόμου (ἐν ἔτει 1091). ῎Αννης τῆς μητρὸς Σαμουὴλ τοῦ προφήτου (1160 π.Χ.).

῾Η ἀκολουθία τοῦ Μηναίου, ἑορτάσιμος οὖσα, ψάλλεται ἄνευ Παρακλητικῆς. Εἰς τὸν ἑσπερινὸν γίνεται εἴσοδος. Εἰς τὸν ὄρθρον (ἄνευ πολυελέου) τὰ καθίσματα τῆς α΄ στι­χο­λο­γίας ὡς ἐν τῷ Μηναίῳ, εἶτα τὸ τῆς β΄ στιχολ. «᾿Αδάμ, ἀνακαι­νί­σθητι» (ἅπαξ), Δόξα, Καὶ νῦν, «᾿Αναβόησον, Δαυίδ»· κατα­βα­σίαι οἱ εἱρ­­μοὶ «Χριστὸς γεννᾶται»· «Τὴν τιμιωτέραν»· αἶ­νοι καὶ δοξολογία μεγάλη. Εἰς τὴν λειτουργίαν κοντάκιον τῆς ἁγί­ας «῾Εορτάζει σήμερον»· ᾿Απόστολος –μετὰ προκειμένου τῆς 4ης Δεκ.– τῆς ἁγίας, 23 Σεπτ., «᾿Αβραὰμ δύο υἱ­οὺς ἔσχεν» (Γαλ. δ΄ 22-27)· Εὐαγγέλιον: ὁμοίως, Σαβ. ϛ΄ ἑβδ. Λουκᾶ, «Οὐδεὶς λύχνον ἅψας» (Λκ. η΄ 16-21)· κοι­νω­νικὸν «᾿Αγαλλι­ᾶ­σθε, δίκαιοι».

Σοβαρότατο: Τα αρνητικά δημοσιεύματα για Ιεράρχες πηγαίνουν ΜΟΝΟ στα χέρια κάποιων ανθρώπων «που ξέρουν πώς να τα χειριστούν»

Δείτε αυτό το ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟ θέμα για το τί γίνεται μέσα στην Εκκλησία. Μέσα από την Εκκλησία κάποιοι καταγγέλονται επίσημα και επώνυμα ότι αποκλείουν τους Ιεράρχες από την ενημέρωση για το τί γράφεται σχετικά με την Εκκλησία. Συλλέγουν τα αρνητικά δημοσιεύματα κατά Ιεραρχών και δεν ενημερώνουν την Ιεραρχία αλλά τρίτους άγνωστους «που ξέρουν πώς να τα χειριστούν». Κρατούν τους Ιεράρχες στο σκοτάδι και οι άλλοι αλωνίζουν. Τα αρνητικά δημοσιεύματα για Ιεράρχες πηγαίνουν ΜΟΝΟ στα χέρια κάποιων ανθρώπων «που ξέρουν πώς να τα χειριστούν».

Σήμερα (6 Δεκ. 2011) κατατέθηκε στην ΕΣΗΕΑ εξώδικο που έχει σταλεί στην Ιερά

Σύνοδο της Εκκλησίας. Αφορά εξώδικο για εκκλησιαστικό υπάλληλο που φέρεται να ψευδομαρτύρησε εναντίον της Μαρίτας Πάλη, μέλους της ΕΣΗΕΑ και υπευθύνου του
Γραφείου Τύπου της Εκκλησίας. Η Μαρίτα Πάλλη απολύθηκε καταχρηστικά και κάτω
από απροσδιόριστες συνθήκες και άσκησε ασφαλιστικά μέτρα. Η ΕΣΗΕΑ εξέδωσε και
ανακοίνωση (http://www.esiea.gr/gr/index.html).

Στην κατάθεσή του εναντίον της ο εκκλησιαστικός υπάλληλος κ. Βασιλείου είπε
ότι τα δημοσιεύματα κατά Ιεραρχών (έντυπα και στο διαδίκτυο) τώρα φιλτράρονται
και τα αρνητικά πηγαίνουν μόνο σε ανθρώπους «που ξέρουν πώς να τα χειριστούν».
Η κ. Πάλλη τους κατηγορεί ότι μεθόδευσαν την παράνομη απόλυσή της γιατί εκείνη
ενημέρωνε όλους τους Ιεράρχες για όλα. Πέρα από το προσωπικό στοιχείο, το
εξώδικο αποτελεί επίσημη και επώνυμη καταγγελία για "παραενημερωτικό" κύκλωμα
(παράγκα) μέσα στην Εκκλησία που κρατά τους Ιεράρχες στο σκοτάδι για να
αλωνίζουν οι αντίπαλοι της Εκκλησίας.

Επίμαχα τμήματα από το εξώδικο
… «Εξάλλου – επισήμανε χαρακτηριστικά – τα δημοσιεύματα « ΦΙΛΤΡΑΡΟΝΤΑI» και
τα αρνητικά δημοσιεύματα για Ιεράρχες πηγαίνουν ΜΟΝΟ στα χέρια κάποιων
ανθρώπων – τους οποίους και δεν κατονόμασε- «που ξέρουν πώς να τα
χειριστούν»!!!! Με άλλα λόγια αποκάλυψε ότι πρόθεσή του, ως δήθεν
Διευθυντής του Γραφείου Τύπου της Ιεράς Συνόδου, ήταν να μη γίνεται άμεση,
απροσωπόληπτη και σφαιρική ενημέρωση των Σεβασμιοτάτων Ιεραρχών, για τα
θέματα που αφορούν στην Εκκλησία, όπως αντιθέτως εγώ έπραττα σε όλη τη
διάρκεια της εργασίας μου από μακρού χρόνου, λαμβάνοντας συγχαρητήρια από
τους Σεβασμιότατους Αρχιερείς αποδέκτες, αλλά αυτή να γίνεται κατευθυνόμενα,
επιλεκτικά και με το «σταγονόμετρο», βάσει άγνωστων και παντελώς
αντιδεοντολογικών κριτηρίων, τόσο σε επαγγελματικό δημοσιογραφικό επίπεδο
κατ · αντίθεση με τον Κώδικα Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας, που διέπει τους
επαγγελματίες στο χώρο της Επικοινωνίας που εργάζονται στα ΝΠΔΔ , όπως εγώ
(ο κ. Βασιλείου δεν υπήρξε ποτέ μέλος της ΕΣΗΕΑ), όσο και βάσει του
δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα ο οποίος διέπει και τον ίδιον…

…Με τα όσα διατύπωσε ψευδώς και με το χέρι στο Ιερό Ευαγγέλιο κ. Βασιλείου
αποκάλυψε έτσι, ότι ο πραγματικός λόγος της βίαιης και πρωτοφανούς για τα
Εκκλησιαστικά ειωθότα, εκδίωξής μου είναι ακριβώς για να ελέγχεται και να
κατευθύνεται από τον ίδιο και τους περί αυτόν, η όποια- κατ ‘ εμέ αμφίβολη-
«ενημέρωση» των Σεβασμιοτάτων Ιεραρχών της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της
Ελλάδος!!! …

olympia

exodiko maritas pali nov2011 page 8

exodiko maritas pali nov2011 page 5

exodiko maritas pali nov2011 page 7

exodiko maritas pali nov2011 page 2

exodiko maritas pali nov2011 page 1

exodiko maritas pali nov2011 page 4

exodiko maritas pali nov2011 page 6

exodiko maritas pali nov2011 page 3

Ιωσήφ Βρυέννιος: Σχετικά με τις συμφορές που έπεσαν πάνω μας

 

ΙΩΣΗΦ ΒΡΥΕΝΝΙΟΥ

Περί των επιτεθέντων ημίν δεινών και τις ο τούτων σκοπός
(Σχετικά με τις συμφορές που έπεσαν πάνω μας και ποιος είναι ο σκοπός τους.)

Οι δυστυχίες που βρήκαν το γένος μας, όπως βλέπομε, είναι εν συντομία οι εξής. Οι καιροί είναι από κάθε εποχή οι πιο δύσκολοι. Πονηρές οι ημέρες, το τέλος του χρόνου, τα γηρατειά του κόσμου, το ξεψύχισμα του σύμπαντος. Η ζωή μας αυτή είναι σύντομη, λανθασμένη και γεμάτη από πικρίες, και τα κακά εκτενέστερα από τις θάλασσες. Και να, οι γείτονές μας είναι εχθροί, όσοι δείχνουν φίλοι είναι άπιστοι, οι συγκάτοικοι μας κλέφτες, οι υιοί μας ανυπάκουοι και οι απλοί συγγενείς χωρίς στοργή.

Αυτοί που καραδοκούν να επωφεληθούν από τις δυσκολίες μας είναι πολλοί, μα περισσότεροι αυτοί που μας επιβουλεύονται. Αυτοί που μας διώκουν και μας πληγώνουν είναι πολλοί και από πολλά μέρη. Κανείς και από πουθενά, τολμώ να πω, δεν υπάρχει που να μας συνοδεύση στη φυγή και να συμπονέση μαζί μας. Διασκορπισθήκαμε χωρισμένοι σε όλες τις βασιλείες της γης. Μας εξουσιάζουν και δεν εξουσιάζομε. Τη χώρα μας ξένοι την κατατρώγουν, και δεν υπάρχει κανείς να μας βοηθήση. Οι νέες και οι νέοι του γένους μας δόθηκαν σε άλλα έθνη. Όλη την ημέρα τα μάτια μας αυτά βλέπουν και το δικό μας χέρι δεν μπορεί να βοηθήση. Σε μας έμεινε μόνο καρδιά θλιμένη, μάτια που σβήνουν και ψυχή που λιώνει, προβλήματα πάνω στα προβλήματα, φροντίδες πάνω στις φροντίδες, και αίματα πάνω στα αίματα παντού. Χάθηκε ο ευλαβής πάνω στη γη, λείπει ο στοχαστής, δεν βρίσκεται ο φρόνιμος. Στα παλαιά παρουσιαζόταν ο σοφός, τώρα δεν υπάρχει αυτός που θα κατανοήσει, αυτός που θα διορθώση, αυτός που θα μας φέρη πίσω. Η πληγή είναι ολόσωμη, η αρρώστια γενικευμένη, φοβερό το τραύμα, η συμφορά απαρηγόρητη και μεγαλύτερη από κάθε παρακλητικό λόγο. Καταφρονήθηκαν τα εκκλησιαστικά πράγματα, σάπισαν τα κρατικά, ανακατεύονται τα μακρυνά, συγχέονται τα κοντινά. Τα πάνω γίνονται κάτω και τα κάτω πάνω. Οι Χριστιανοί διώκονται, οι ασεβείς ευνοούνται. Από εδώ μας καταδιώκουν οι Αγαρηνοί, από εκεί μας λεηλατούν οι Σκύθες, από τα δυτικά οι Ισμαηλίτες θερίζουν τους καρπούς μας, και από τα ανατολικά οι Πέρσες μας εκριζώνουν.

Ξεφεύγομε από το δράκοντα και συναντούμε το βασιλίσκο, διαφεύγομε από το λιοντάρι και πέφτομε πάνω στην αρκούδα. Όποιος γλυτώνει από το θάνατο, οδηγείται στη δουλεία, και όποιος απαλλαγή από τη δουλεία παραδίδεται στη σφαγή. Όπου και όποτε γίνονται ναυμαχίες στη θάλασσα ή μάχες στη στεριά, λεηλασίες ή μετοικεσίες, πάντως ακούεται ότι ένα μέρος από εμάς χάνεται. Ό,τι συγκεντρώθηκε σε οικίες, το σκορπίζει ο φθόνος, και ό,τι διατίθεται για να βγάλη κέρδος, το αρπάζει ο ληστής. Ό,τι μπόρεσε να περάση από τον κλοιό της πολιορκίας βούλιαξε στη θάλασσα. Και ό,τι γλύτωσε από το βυθό έπεσε στα χέρια ληστών. Επί πλέον επάγωσαν τα καλά και εφύτρωσαν τα λυπηρά, παρήλθαν τα δικά μας και ήλθαν τα αλλότρια. Φαγωθήκαμε, χαθήκαμε, διαφωνήσαμε και ως τραυματίες πια και παράφρονες γίναμε εκτός εαυτών. Επιταχύνεται διαρκώς η πορεία των πραγμάτων μας όλο και προς το χειρότερο.

Από τα μέχρι χθες και πρόσφατα άριστα έθη και γνωρίσματά μας, σήμερα ούτε ίχνος δεν αναγνωρίζεται. Και τα μέχρι πέρυσι καλύτερα από τα ήθη, φέτος δεν τα διακρίνομε πουθενά. Με αυτό και με εκείνο τόσο άλλαξαν αυτά, που δεν μπορεί κανείς να τα περιγράψη. Και όσο μπορούμε να συμπεράνουμε από τα πράγματα περπατάμε σε αγκάθια, στεκόμαστε πάνω σε γκρεμό, βαδίζομε ανάμεσα σε φίδια, πορευόμαστε μέσα από παγίδες και περπατάμε πάνω σε επάλξεις πόλεων. Κάθε ώρα πόλεμοι, σφαγές, πείνες, πνιγμοί, αβάσταχτες στενοχώριες. Μυριάδες από γύρω μας οι απώλειες, και από παντού φθάνει η οργή του Θεού.

Και εμείς σαν να μη γίνεται κάτι καινούργιο, παραμένομε άπονοι και σκληροί. Αλήθεια ποιος σοφός θα μπορούσε να διεκτραγωδήση τα δικά μας, όπως πρέπει, αφού ξεπέρασαν κάθε θρήνο, και είναι πέρα από κάθε κλάμα;

Αυτά λοιπόν και τα παρόμοια τους, συμβαίνουν σε μας, ένεκα των σχηματισμών των αστερισμών, θα μας πη ο αστρολόγος. Ο φυσικός θα πη ότι τα υπομένομε αυτά, ως φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, εξ αιτίας της θέσεως μας ανάμεσα στους Άραβες και τους Σαρακηνούς, τους Ισμαηλίτες και τους Σκύθες. Ο άθεος θα υποστηρίξη, ότι όλα από μόνα τους τυχαία συμβαίνουν «χύδην και φύρδην». Ο δε έλληνας (ειδωλολάτρης) θα υποστηρίξη ότι οφείλονται όλα στην τύχη και στο γραμμένο. Και ακόμα ο Αγαρηνός θα πη ότι αιτία τούτων είναι ότι δεν αποδεχθήκαμε τον αλιτήριο*, ενώ ο Εβραίος, επειδή πιστεύσαμε στο Χριστό. Και ο καθένας από τους αιρετικούς, επειδή δεν υποκύψαμε στην αίρεσί του. Και ο όχλος των Ιταλών θα υποστηρίξη ότι μας συμβαίνουν αυτά, επειδή δεν υποταχθήκαμε στον πάπα. Εγώ όλους αυτούς τους απορρίπτω, και είμαι απόλυτα πεπεισμένος και το ομολογώ ευθέως, ότι δεν θα τα παθαίναμε αυτά, εάν είμασταν δυσσεβείς και τελείως απομακρυσμένοι από το Θεό.

Επειδή όμως είμαστε το ευσεβέστατο γένος από όλους τους ανθρώπους, στραμμένο κατ’ εξοχήν στο Θεό, και θέλομε βέβαια και ενδιαφερόμαστε να σωθούμε, και αυτό είναι για μας η ύπαρξη και η ζωή μας, και ο λόγος που ήλθαμε σ' αυτή τη ζωή. Θέλομε όμως αυτό να γίνη με καλοπέρασι, με πλούτο και πρόσκαιρη δόξα.

Γι' αυτό ο Κύριος που με κάθε τρόπο προετοιμάζει τη σωτηρία μας, μας παρέδωσε να ντροπιασθούμε σε όλα τα έθνη, και την πρόσκαιρη αυτή ζωή μας, τη ρευστή και περαστική, την περιέβαλε με μύρια κακά, μήπως και έτσι, ακόμα και παρά τη θέλησί μας, οδηγηθούμε τελικά από αυτόν στη σωτηρία με κατάλληλο τρόπο.

Διότι από τα προαναφερθέντα κακά, άλλα οφείλονται σε μας τους ίδιους, και είναι ψυχικά αρρωστήματα· άλλα, έξω από εμάς, είναι κοσμικές συνέπειες, και άλλα μας τα φέρνει η θεία πρόνοια. Όμως και των όσων οφείλονται στην πρόνοια, και όσων είναι συμπτώματα κοσμικών ενεργειών, αιτία για όλα είναι οπωσδήποτε τα ψυχικά αρρωστήματα. «Δεν υπάρχει στην πόλι κακό που να μη το έστειλε ο Κύριος;» (Αμώς 3, 6). Δηλ. πείνες, αρρώστιες, νοσήματα, σφαγές, πολέμους, και ό,τι άλλο παρόμοιο, διότι όλα αυτά είναι αναιρετικά της αμαρτίας. Και δεν είναι από τη φύσι τους κακά, όμως θεωρούνται κακά, και βεβαίως εμποδίζουν να δημιουργηθούν τα αληθινά, που και από τη φύσι τους είναι κακά, δηλ. οι ενέργειες των διαφόρων αμαρτημάτων.

Έτσι λοιπόν, και όχι όπως θα μπορούσε να πη κάποιος, επειδή είμαστε καταδιωγμένοι από το Θεό και αποκομμένοι από τη θεία αγάπη, τα υπομένομε αυτά. Όχι, μακρυά μια τέτοια ιδέα! Αλλά τα υπομένομε ως γνήσιοι υιοί, που απολαμβάνουν πατρική στοργή και παιδαγωγία. Αν, πράγματι, «όποιον αγαπά ο Κύριος τον παιδεύει, και μαστιγώνει κάθε υιό που αναγνωρίζει» (Παροιμ. 3,12), παιδευόμαστε λοιπόν από το φιλάνθρωπο Θεό και Πατέρα, «για να μη καταδικασθούμε και εμείς μαζί με τον κόσμο» (Α' Κορ. 11, 32).

Διαφορετικά, ποιοι είναι αυτοί που προσεγγίζουν το Θεό; Διότι πρέπει πάντως να είναι κάποιοι κοντά, και κάποιοι πλησιέστεροι. Και ποιοι λοιπόν είναι αυτοί; Αυτοί που ζουν νωχελικά, και φθείρονται με ζώα, και κυλίονται με άρρενες; Ή μήπως όσοι, αφού χύσουν αίμα Χριστιανών και ομοφύλων, αρπάζουν τις εκκλησιαστικές αρχές ληστρικά και τυραννικά; Και ποιος, που έχει νου και φρόνησι, θα τα υποστηρίξη αυτά; Εάν αυτά τα υπομένωμε παρά τη θέλησί μας, αλλά όμως σίγουρα τα κακά με τη θέλησί μας τα πράττομε. Εάν κάποιος από εμάς δυσανασχετεί γι' αυτά, καθόλου παράξενο. Διότι ποιος, όταν από τον ιατρό καυτηριάζεται ή κόβεται, δεν φρίττει, δεν κλωτσάει και δεν θέλει να τ' αποφύγη; Και εάν κάποιος απορεί και αγανακτεί λέγοντας, πώς δεν τα παθαίνουν αυτά και οι εθνικοί που αμαρτάνουν, ας καταλάβη το εξής: «Ο θάνατός τους δεν είναι βασανιστικός ούτε διαρκούν οι δοκιμασίες τους, δεν κοπιάζουν όπως οι άλλοι άνθρωποι, λοιπόν δεν θα μαστιγωθούν με τους ανθρώπους, αλλά με τους δαίμονες» (Ψαλμ. 72, 4-5).

Και κοντά σε αυτό ας θυμηθή και το προφητικό ρητό: «Ο ασεβής φυλάσσεται διά να τιμωρηθή κατά την ωρισμένην φοβεράν ημέραν» (Παροιμ. 16,9). Και το αποστολικό: «Εάν είσθε χωρίς παιδαγωγία, που την δοκίμασαν όλοι, άρα είστε νόθοι και όχι υιοί» (Έβρ. 12, 8). Και το ευαγγελικό: «Πλατειά και ευρύχωρη η οδός που οδηγεί στην απώλεια» (Ματθ. 7,13). Όσοι λοιπόν εκπίπτουν από την πίστι, εξ αιτίας των δεινών, και χωρίς δεινά επρόκειτο να εκπέσουν από αυτήν κατ' άλλον τρόπον, δηλ. με την προσκόλησι στα πρόσκαιρα. Αλλά βεβαίως και το δικό μας μέλλον είναι άδηλο.

Μονάχου Ιωσήφ Βρυεννίου, Κεφάλαια επτάκις επτά, κεφ. ΜΣΤ', εν Μοναχού Ιωσήφ Βρυεννίου, Τα Παραλειπόμενα, εκδ. Βασιλείου Ρηγοπούλου, Θεσσαλονίκη 1991, σελ. 126-129

*Σ.μ.: Αλιτήριο χαρακτηρίζει τον Μωάμεθ.
Τα πνευματικά αίτια της άλωσης της Πόλης
και η ηθικοοικονομική κρίση της εποχής μας
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"
Αν επιθυμείτε να προμηθευτείτε το βιβλίο, κάντε κλίκ εδώ

Η Ευρωπαϊκή Ένωση απαντά στην επιστολή της Εκκλησίας της Ελλάδος

του Νίκου Παπαχρήστου

Το Συνοδικό Μέγαρο θα επισκεφθεί την Πέμπτη στις δέκα το πρωί ο Διευθυντής του Γραφείου της Αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Αθήνα, Πάνος Καρβουνής. Αντικείμενο της παρουσίας του εν Ελλάδι εκπροσώπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα είναι η επίδοση στον πρόεδρο της Ιεράς Συνόδου, Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο και στα μέλη της ΔΙΣ, της απαντητικής επιστολής των Προέδρων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Χέρμαν Βαν Ρεμπέι και Τζέρσι Μπούζεκ, αντίστοιχα στην επιστολή της ΔΙΣ της 13 Οκτωβρίου, όπου ζητούσε την παρέμβαση των Ευρωπαϊκών θεσμών για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα και την Ευρώπη

Απίστευτο: Τι έλεγε ο Πούτιν για τον Χριστόδουλο!

 

Απίστευτα παιχνίδια που μπορεί να παίξει ένα πρωτοσέλιδο…
Η φοβερή δήλωση του Πούτιν για τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο το 2001 και ακριβώς από κάτω, ο ρόλος του πατριάρχη Βαρθολομαίου σε δύο προτάσεις…
κλικ στην εικόνα για μεγένθυση
olympia

ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΗ ΕΠΙΜΟΝΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΩΡΙΣΜΟ;

ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΗ ΕΠΙΜΟΝΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΩΡΙΣΜΟ;

Αρχιμ. Αυγουστίνου Μύρου, Δρ. Θ.

Εκπλήσσεται όντως ο σοβαρός παρατηρητής των τελευταίων εξελίξεων με την ασυγκράτητη σπουδή και την πεισματική εμμονή όλων εκείνων που ζητούν εδώ και τώρα τον χωρισμό της Εκκλησίας από την Πολι­τεία. Γιατί άρα γε θεωρούν τόσο κατεπείγον το ζήτη­μα; Γιατί πιστεύουν ότι καθυστέρησε και απαιτούν να γίνη το συντομώτερο αυτός ο χωρισμός; Τόσο μεγάλο κακό έχει προξενήσει στον λαό μας η επί πολλούς αιώ­νες στενή σχέση και συνεργασία της Εκκλησίας με την Ελληνική Πολιτεία; Και αυτό το «κακό» στον λαό μας από την επίδραση της Εκκλησίας έχει διογκωθή τόσο πολύ, ώστε να απαιτείται άμεση επέμβαση και απο­κλεισμός της Μητέρας Εκκλησίας, στην οποία ανήκει η συντριπτική πλειονοψηφία τον λαού μας, από την επίδρασή της στον δημόσιο καθημερινό μας βίο; Και ακόμη, τόσο αφελείς υπήρξαν δεκάδες γενεές των προ­γόνων μας, οι οποίοι εμπνεύσθηκαν, θεσμοθέτησαν, στήριξαν και διατήρησαν επί αιώνες τις σχέσεις συναλληλίας ανάμεσα στην Εκκλησία και στην Πολιτεία;

Για να λάβουμε υπεύθυνη θέση στο συγκεκριμένο ζήτημα, δεν μπορούμε ούτε να παραβλέψουμε τα παρα­πάνω ερωτήματα, ούτε να απαντήσουμε σ' αυτά μεροληπτικά και επιπόλαια. Οφείλουμε να προσκομίσουμε στοιχεία και να απαντήσουμε με σοβαρά επιχειρήματα, μένοντες μάλιστα συνεπείς στην πίστη, την οποία ο καθένας ομολογούμε.

Εκείνο που εύκολα διαπιστώνει κανείς διαβάζον­τας ή ακούγοντας τις τοποθετήσεις όσων τάσσονται υπέρ τον χωρισμού, είναι η έλλειψη στους περισσοτέ­ρους ουσιαστικών επιχειρημάτων. Οι ολίγοι, που επι­χειρηματολογούν, εκφράζονται με σαφήνεια εχθρικά προς την Ορθόδοξη Διδασκαλία. Συνδέουν τον χωρι­σμό της Εκκλησίας από την Πολιτεία με την καθιέρω­ση του υποχρεωτικού πολιτικού γάμου, του πολιτικού όρκου, της κοσμικής κηδείας και ταφής, της καύσης των νεκρών, ακόμη με την κατάργηση των διατάξεων για τη βλασφημία των θείων και τον περιορισμό του προσηλυτισμού των αιρέσεων, όπως επίσης με την κατάργηση της προσευχής και του εκκλησιασμού των σχολείων, καθώς και με την αλλαγή του κατηχητικού χαρακτήρα της θρησκευτικής εκπαίδευσης, ουσιαστι­κά την κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών στα σχολεία. Το βασικό τους επιχείρημα είναι ότι με τον χωρισμό της Εκκλησίας από την Πολιτεία όλοι οι παραπάνω στόχοι μπορούν να επιτευχθούν αυτόματα, έφ' όσον εκείνη που αντιστέκεται αποτελεσματικά εί­ναι η συνδεδεμένη με την Πολιτεία - Εκκλησία. Ουσια­στικά δηλαδή δεν επιδιώκουν ένα απλό χωρισμό, αλλά απόλυτη περιθωριοποίηση της Εκκλησίας και επίσημη άρνηση της Ορθοδόξου Πίστεως, εκμεταλλευόμενοι μά­λιστα αδιάκριτα την κρίση εξ αιτίας των σκανδάλων.

Εδώ ακριβώς τίθεται το ζήτημα, από ποια οπτική γωνία βλέπει κάποιος τις σχέσεις Εκκλησίας - Πο­λιτείας. Εάν τις εξετάζη ως άπιστος και εχθρός της Εκκλησίας δικαιούται να είναι σύμφωνος με όλες τις παραπάνω θέσεις. Εάν όμως τις προσεγγίζη ως Ορθόδοξος χριστιανός, τότε έχει άλλες προϋποθέσεις για να τοποθετηθή. Κι αυτές είναι η Ορθόδοξη θεολογία μαζί με την Ορθόδοξη παράδοση και ιστορία, τα όποια δεν δικαιούται ούτε να παραθεωρή ούτε να παραμορφώνη.

Είναι γνωστό ότι το σύστημα χωρισμού Εκκλησίας - Πολιτείας έχει την αρχή του σε λαούς με έντονη την παρουσία Προτεσταντικών Ομολογιών και είναι συνε­πές με την προτεσταντική θεολογία, σύμφωνα με την οποία τόσον η Εκκλησία, όσο και η Πολιτεία αποτε­λούν ανθρωποκεντρικούς Οργανισμούς, που αντλούν την ισχύ και την εξουσία τους από τα ανθρώπινα μέλη τους. Αντίθετα, κατά την Ορθόδοξη Διδασκαλία, και οι δύο εξουσίες έχουν κοινή την προέλευσή τους, Αυ­τόν τον εν Τριάδι Θεό. Ο θεόπνευστος λόγος του απο­στόλου Παύλου είναι κατηγορηματικός. «Ου γαρ έστιν εξουσία ει μη υπό θεού. Αι δε ούσαι εξουσίαι υπό του Θεού τεταγμέναι εισί» ^{(Ρωμ. 13,1)}.

Υπάρχει όμως η μεταξύ τους διαφοροποίηση ως προς την ουσία και τα όριά τους. Η Εκκλησία είναι το αθάνατο θεανθρώπινο Σώμα του Χριστού ^{(Μτθ. 16,18 και Έφ. 1,23),} ενώ η Πολιτεία είναι ένας ληξιπρόθεσμος εγκόσμιος Οργανισμός (Μτθ. 12,25). Έχουν επίσης και κοινή αποστολή, τη βοήθεια στον άνθρωπο, που είναι το πλάσμα του Θεού. Στο σημείο αυτό υπάρχει και άλλη διαφοροποί­ηση. Η μεν αποστολή της Πολιτείας εξαντλείται στην εξασφάλιση και διατήρηση εγκόσμιων αγαθών, όπως εί­ναι η ασφάλεια, η τάξη, η δίκαιη απονομή των υλικών αγαθών, που επιβάλλεται με την κοσμική δύναμη ^{(Ρωμ. 13,47)}, ενώ η αποστολή της Εκκλησίας εντοπίζεται κυρίως στην πνευματική καλλιέργεια για τη σωτηρία του ανθρώπου, η οποία ασκείται με πνευματικά μέσα ^{(Μτθ. 20,25,28)}. Επειδή όμως ο υλικός και ο πνευμα­τικός κόσμος είναι αλληλένδετοι ως έργα του ιδίου αληθινού Θεού, η Εκκλησία, ως εκφραστής του θελή­ματος του Θεού, έχει λόγο και για τους δύο κόσμους, τον οποίο λόγο οφείλουν να αποδέχονται όσοι έχουν ελεύθερα επιλέξει να είναι χριστιανοί.

Η κοινή θεία προέλευση των δύο εξουσιών με διακε­κριμένα τα όριά τους, αλλά και η κοινή αποστολή τους με διακριτούς τους ρόλους τους, μας δίνουν ανάγλυφο το πλαίσιο των σχέσεων τους κατά την Ορθόδοξη άποψη. Με δεδομένο μάλιστα ότι τα μέλη τους στη μεγίστη πλειονοψηφία, όπως συμβαίνει στην πατρίδα μας, είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί οι παραπάνω προϋποθέσεις απαιτούν την στενή αλλά ορθά διακριτή μεταξύ τους συνεργασία.

Σχετικά πάλι με την παράδοση και την ιστορία του Γένους μας, αυτή είναι επίσης εντελώς διαφορετική από εκείνη των ετεροδόξων λαών της Ευρώπης. Εκείνοι οδηγήθηκαν στον χωρισμό έχοντας την πικρή εμ­πειρία του παποκαισαρισμού, της μετατροπής δηλαδή των παπών σε κοσμικούς ηγεμόνες με όλες τις γνωστές συνέπειες και τα εγκλήματα του Μεσαίωνα. Στο Ελλη­νικό Γένος η Ορθόδοξη Εκκλησία ποτέ δεν βρέθηκε διεκδικήτρια της κοσμικής εξουσίας. Ήταν πάντοτε η συμπαραστάτρια στα καλά έργα της Πολιτείας και γενι­κά υπήρξε η πνευματική τροφός του Γένους. Στα χίλια χρόνια της χριστιανικής αυτοκρατορίας της Ρωμιοσύ­νης, εκτός από μεμονωμένες εξαιρέσεις, συμπορεύθηκε με την Πολιτεία σε μία θαυμαστή σχέση συναλληλίας και αλληλοπεριχώρησης, όπως ακριβώς υπαγόρευε η Ορθόδοξη θεολογία. Στην περίοδο της Τουρκοκρατίας η Εκκλησία έσωσε κυριολεκτικά το Ελληνικό Γένος. Τετρακόσια ολόκληρα χρόνια δεν υπήρχε καν Ελλη­νική Πολιτεία. Υπήρχε μόνον η Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία με αμέτρητες θυσίες σήκωσε στους ώμους της όλο το βάρος του σκλαβωμένου λαού, τον οποίο και διατήρησε, ώστε μετά την απελευθέρωση να μπορή να επανιδρυθή η Ελληνική Πολιτεία.

Είναι φανερό ότι για να υποστηρίξη κάποιος σο­βαρά τον χωρισμό Εκκλησίας και Πολιτείας στην πατρίδα μας, όπως αυτός προβάλλεται και επιδιώκε­ται σήμερα, πρέπει να αρνηθή πρώτα την Ορθόδοξη θεολογία και ιστορία μας, και ύστερα να εγκολπωθή την αιρετική θεολογία και να δικαιώση την ιστορία των αιρέσεων.

Όσον αφορά στην Εκκλησία, αυτή από τη φύση της δεν έχει να φοβηθή σε τίποτε από ένα ενδεχόμενο χωρισμό, τον οποίο θα επιβάλουν από αγνωμοσύνη τα ίδια τα παιδιά της. Κι αυτό αποδεικνύεται από τους μέχρι τώρα χωρισμούς που δοκίμασε σε άλλα κράτη, όπως στη Ρωσία και στην Αλβανία, και μάλιστα με πο­λύ εχθρικές διαθέσεις προς αυτήν. Εκεί στο τέλος, ενώ τα εχθρικά προς αυτήν καθεστώτα διαλύθηκαν, Εκεί­νη παρέμεινε ακέραιη και τώρα συνεχίζει αταλάντευτη και σεβαστή την πορεία της. Εκείνοι όμως που θα υποστούν τις συνέπειες θα είναι οι άνθρωποι του λαού και ιδιαίτερα τα παιδιά μας, αυτοί που θα μείνουν στη δη­μόσια ζωή αποκομμένοι από την ευεργετική επίδραση της ανεκτίμητης θείας σοφίας και της μεταμορφωτικής της θείας χάριτος, αλλά και στερημένοι από την πηγή έμπνευσης για αντίσταση στον σύγχρονο παγκόσμιο ολοκληρωτισμό.

Γιατί λοιπόν τόση σπουδή και με τόσο πάθος επιμο­νή γι' αυτόν τον χωρισμό;

ΔΙΑΛΟΓΟΣ τεύχος 39

πηγή