ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ 2014,Η ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ?ΤΙ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΧΟΥΜΕ ΩΣ ΤΩΡΑ?

ΚΑΠΟΥ ΕΔΩ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ.
ΤΟ 2013 ΕΙΔΑΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ

1)ΕΜΦΑΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

2)ΜΕΓΑΛΟ ΕΞΟΠΛΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΩΝ ΡΩΣΣΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΗΔΗ 2 ΑΠΟ ΤΑ 8 ΥΠΟΒΡΥΧΙΑ STEALTH ΕΤΟΙΜΑ.

3)ΕΠΙΤΥΧΗΣ ΒΟΛΗ ΜΕ ΤΟΥΣ S-300 ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΟΤΙ ΟΙ ΡΩΣΣΟΙ ΥΠΕΡΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ ΤΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ.

4)ΕΙΔΑΜΕ ΠΩΣ ΣΥΝΩΜΟΤΟΥΝ ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΧΩΡΕΣ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΡΩΣΣΙΑΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ....ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΜΕ ΤΟ ΚΟΥΡΕΜΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΞΟΥΝ ΤΟΥΣ ΡΩΣΣΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ....

5)ΣΕ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΟΠΟΥ 2 ΠΥΡΑΥΛΟΙ ΕΦΥΓΑΝ ΑΠΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΑ ΥΠΟΒΡΥΧΙΑ,ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΡΙΑ,ΕΙΔΑΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΡΩΣΣΙΚΑ ΑΝΤΙΑΕΡΟΠΟΡΙΚΑ,ΑΥΤΟ ΕΚΟΨΕ ΤΗΝ ΟΡΕΞΗ ΤΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ.

6)ΕΙΔΑΜΕ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ ΑΚΟΜΑ ΦΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΚΟΤΕΤΣΙΑ(ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑ).ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΑΝΕΡΓΕΙΑ.

7)ΕΙΔΑΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΣΕΙΣΜΟΥΣ,ΕΙΔΙΚΑ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΕΞΑΜΗΝΟ,ΜΙΛΑΜΕ 1 ΣΕΙΣΜΟ ΑΝΩ ΤΟΝ 6 ΡΙΧΤΕΡ ΑΝΑ ΤΗΝ ΥΦΗΛΙΟ....ΚΑΙ ΑΝΩ ΤΩΝ 3 ΡΙΧΤΕΡ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΣΧΕΔΟΝ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ.

8)ΕΙΔΑΜΕ ΚΑΙ ΤΑ ΗΦΑΙΣΤΕΙΑ ΝΑ ΞΥΠΝΟΥΝ,ΕΙΔΙΚΑ ΤΗΝ ΑΙΤΝΑ(ΣΙΚΕΛΙΑ).

9)ΕΙΔΑΜΕ ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ,ΜΑΘΗΤΩΝ ΝΑ ΛΙΠΟΘΥΜΟΥΝ.

10)ΕΙΔΑΜΕ ΚΑΘΑΡΑ ΟΤΙ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΑΛΛΟΙ,ΕΚΕΙ ΓΥΡΩ ΣΤΟΝ ΙΟΥΝΗ ΠΟΥ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΜΑΣ ΕΛΕΓΕ ΟΤΙ Η ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ ΕΡΧΕΤΑΙ.....ΕΙΔΑΜΕ ΓΙΑ ΠΟΤΕ ΥΠΟΧΡΕΩΘΗΚΑΝ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΣΕ ΙΣΧΥ....

11)ΕΙΔΑΜΕ ΤΟΝ ΟΡΥΚΤΟ ΠΛΟΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΛΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ.....ΟΛΗ Η ΕΥΡΩΠΗ ΓΙΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΝΤΗΡΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ!!!!

12)ΕΙΔΑΜΕ ΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΝΑ ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ,ΠΟΥ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΙΘΑΝΗ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΟΥ,ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΝΑ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ ,ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ  ΔΕΝ ΔΙΝΟΥΝ ΟΙ ΑΡΑΒΕΣ ΡΕΥΣΤΟ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ. (ΟΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΑΡΑΒΕΣ ΔΙΝΟΥΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ).ΜΗΠΩΣ ΕΔΩ ΕΧΕΙ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΚΑΙ Ο ΓΚΙΟΥΛ?

13)ΕΙΔΑΜΕ 3 ΜΕΤΩΠΑ ΝΑ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΓΙΑ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ
ΤΟΥΡΚΙΑΣ-ΣΥΡΙΑΣ,ΙΡΑΝ-ΙΣΡΑΗΛ.ΙΑΠΩΝΙΑ -ΚΙΝΑ,ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΕΙΛΕΣ ΤΗΣ Β.ΚΟΡΕΑΣ ΓΙΑ ΠΥΡΗΝΙΚΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΩΝ Η.Π.Α,ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΑΒΕΣ ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΠΙΣΩ,ΕΙΔΙΚΑ ΑΝ ΒΓΕΙ ΟΤΙ ΑΥΤΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΣΕ ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΤΥΠΗΜΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΔΥΜΟΥΣ ΠΥΡΓΟΥΣ(2001)!!!!!!

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΕΛΠΙΔΕΣ ΟΤΙ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ

ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ!!!!!

ΗΔΗ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΓΓΥΗΘΕΙ ΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ 2015 ΚΑΙ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΤΩΝ 360 ΕΥΡΩ!!!!ΜΑΛΙΣΤΑ ΠΟΛΛΟΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΧΑΝΩΝΤΑΣ ΤΟ ΕΚΑΣ ΘΑ ΠΑΝΕ ΣΕ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ-ΣΟΚ,ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΑΝΤΑΠΕΞΕΛΘΟΥΝ,ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ.

ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΝΟΥΜΕΡΑ..........

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΑΡΑΣΙΟΣ ΕΛΕΓΕ ΓΙΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΜΕ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ  ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ....ΜΗΠΩΣ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ?

πηγή

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ

Ιερού Αυγουστίνου

Εσένα θα αγαπήσω, Κύριε ο Θεός μου. Θα αγαπήσω Εσένα, την ανέκφραστη χαρά της ψυχής μου. Και ολόκληρη η ζωή μου, η οποία καταναλώθηκε προηγουμένως στην απώλεια και την αθλιότητα της αμαρτίας και αναστήθηκε τώρα με την επέμβαση της δικής σου φιλανθρωπίας, θα ζει πλέον όχι για τον εαυτό μου, αλλά για Σένα. Θεέ μου εύσπλαχνε και πολυέλεε, το όνομά σου θα μείνει σ' όσους Σε αγαπούν, σε αναρίθμητες γενεές γενεών.  

Γι' αυτό παρήγγειλες με τον νόμο σου, Κύριε ο Θεός μου, να Σε αγαπώ με όλη μου την καρδιά, με όλη την ισχύ μου και τις δυνάμεις μου, τις σωματικές και τις ψυχικές, κα με τους κρυφούς μου διαλογισμούς και πόθους' σ' όλες τις ώρες και στις αιφνίδιες περιστάσεις, όταν απολαμβάνω τα αγαθά του ελέους σου.

Διότι προ πολλού θα έιχα χαθεί, εάν διαρκώς δεν με υποβάσταζες. Προ πολλού θα είχα πεθάνει μέσα στην αμαρτία, εάν Συ δεν με ζωοποιούσες συνεχώς και δεν με συγκρατούσες σε κάθε αιφνίδιο πειρασμό, παρέχοντάς μου, όπου κι αν βρεθώ, τις μεγάλες ευεργεσίες σου. Όπως δεν υπάρχει σ' όλη μου τη ζωή καμιά ώρα ή στιγμή που να μη χρησιμοποιώ και απολαμβάνω τα δώρα σου, έτσι σε κάθε στιγμή του χρόνου δεν είναι δίκαιο να μην έχω Εσένα μπροστά στα μάτια μου και να μη Σε ενθυμούμαι.

Δεν είναι δίκαιο να μη Σε αγαπώ με όλη τη δύναμη της ψυχής μου. Αλλ' ούτε τούτο μπορώ να το κατορθώσω, εάν δεν μου το δώσεις Συ, Κύριε. Διότι από Σένα προέρχεται κάθε δόση αγαθή και κάθε δώρημα τέλειο. Κάθε αγαθό κατεβαίνει από Σένα, τον Πατέρα των φώτων, της αλήθειας και της ζωής, από Σένα που είσαι αμετάβλητος και απαράλλακτος, που είσαι πάντοτε φιλάνθρωπος και ελεήμων και πηγή αγαθών.

Διότι το να Σε αγαπά κάποιος δεν είναι κατόρθωμα εκείνου που αγωνίζεται και προσπαθεί, αλλά είναι δώρο δικό σου, του ελεήμονα Θεού. Ναι, δικό σου δώρο είναι, Κύριε, αυτό, διότι δικό σου είναι κάθε αγαθό. Παραγγέλλεις σε μας να Σε αγαπάμε. Χάρισέ μας λοιπόν την αγάπη αυτή, την οποία νομοθετείς, και πρόσταξε οτιδήποτε θέλεις από μας.

Αμήν.

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΣΥΓΚΛΗΤΙΚΗΣ

Γιορτάζουμε σήμερα 5 Ιανουαρίου, ημέρα μνήμης της Οσίας Συγκλητικής.

Η Οσία Συγκλητική έζησε στον καιρό του Μεγάλου Αθανασίου. Οι γονείς της ήταν πλούσιοι, και πολύ ευσεβείς.

Πάντοτε βοηθούσαν τους ανθρώπους που είχαν πρόβλημα και είχαν ανάγκη, διότι αυτό ζητάει ο Κύριος από τους ανθρώπους,να βοηθούμε τον πλησίον μας. Τα πλούτη έφερναν διακεκριμένους και πολλούς γαμπρούς στο σπίτι τους για την ωραία Οσία Συγκλητική. 

Η Οσία, όμως, παρακάλεσε τους γονείς της να μην επιμένουν να παντρευτεί. Διότι ήθελε να αφιερωθεί στην αγάπη του πλησίον. Πράγματι, οι ευσεβείς γονείς σεβάστηκαν την απόφαση της κόρης τους.

Έτσι λοιπόν η Οσία Συγκλητική αφιέρωσε τη ζωή της για την ανακούφιση των ασθενών, των λυπημένων, των ορφανών και των φτωχών. Ευχαρίστησή της ήταν να βλέπει το γέλιο, εκεί όπου κυριαρχούσε πριν η θλίψη. Ο πολύς κόπος όμως, στην Ιερή αυτή διακονία, έκαναν το σώμα της Οσίας ασθενικό. Αλλά η Οσία μας, στη δοκιμασία αυτή υπήρξε καρτερική, χωρίς ποτέ να γογγύξει προς τον Θεό. Τελικά, παρέδωσε την ψυχή της στον Κύριο, σε ηλικία 80 χρονών.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Σοφία και χάριτι, κεκοσμημένη σεμνή, ακλόνητος έμεινας, ως ο Ιώβ ο κλεινός, εχθρού επίθεσιν, όθεν Συγκλητική σε, η ουράνιος δόξα, δέδεκται μετά τέλος, ως παρθένον φρονίμην, εν η των μεμνημένων σου αεί μνημόνευε.

ΠΡΟΕΟΡΤΙΑ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΘΕΟΠΕΜΠΤΟΥ ΚΑΙ ΘΕΩΝΑ

• Τῌ Ε' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
  
  Προεόρτια τῶν Φώτων, καὶ μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Θεοπέμπτου καὶ Θεωνᾶ,
•  καὶ τῆς Ὁσίας Συγκλητικῆς.
  Τῇ Ε' τοῦ αὐτοῦ μηνός, 
• Μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Θεοπέμπτου καὶ Θεωνᾶ.
  Ὅπως τελευτᾷ Θεόπεμπτος, εἰπάτω.
  Ἄθλων τελευτῶ, τὴν κάραν τμηθεὶς ξίφει.
  Ἒθεντὸ μ,᾽ ἐκραύγαζε τοῦ Ψαλτηρίου,
  Λάκκῳ, Θεωνᾶς Μάρτυς, ἐν κατωτάτῳ.
  Πέμπτῃ ἐκ ξίφεος λίπε τὸν δὲ βίον Θεόπεμπτος.
  
  Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ,
•  Μνήμη
•  τῆς Ἁγίας Συγκλητικῆς.
  Συγκλητικὴ λιποῦσα δουλείαν βίου,
  Κλητοῖς Θεοῦ σύνεστι δούλοις ἐν πόλῳ.
  
  Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, 
• Μνήμη 
• τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Γρηγορίου, τοῦ ἐν Ἀκρίτᾳ.
  
  Ὁ Γρηγόριος ἀρεταῖς λάμψας μέγα,
  Λαμπρῶς μεταστάς, καὶ μέγα πλουτεῖ κλέος.
  
  Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ,
•  Μνήμη 
• τοῦ ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Φωστηρίου.
  Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ,
•  ὁ Ἅγιος Μάρτυς Σάϊς, ἐν θαλάσσῃ βληθείς, τελειοῦται.
  
  Ἦλθον θαλάσσῃ εἰς βάθη, λέγει Σάϊς,
  Φυγὼν τὰ ποτίζοντα τῆς πλάνης βάθη.
  
  Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ,
•  ὁ Ἅγιος Μάρτυς Θεόειδος ὑπὸ δημίων πατούμενος τελειοῦται.
  
  Πόδες πατοῦντες σαρκίον Θεοείδου,
  Ψυχὴν ἀποθλίβουσι ληνῷ τοῦ πόλου.
  
  Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ,
•  ἡ Ὁσία Δομνίνα ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
• 
  Χαρίζεταί σοι τὴν ἄνω κληρουχίαν,
  Δομνίνα, σαρκὸς ἡ κάτω κακουχία.
  
  Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, 
• ἡ Ὁσία Τατιανὴ ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
  
  Τατιανὴ τακεῖσα νηστείαις πάλαι,
  Νῦν Ἀγγέλοις σύνεστι νηστείας φίλοις.
  
  Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις,
•  ὁ Θεὸς ἐλέησον ἡμᾶς.

Γιατί με χτυπάει ο θεός;

Γνωρίζουμε ότι η υπομονή είναι πολύτιμη αρετή, που μας καθιστά αρεστούς στον Θεό. Αλλά η άσκηση της υπομονής δεν είναι καθόλου εύκολο κατόρθωμα.

Θέλει βέβαια επιστράτευση ψυχικών δυνάμεων. Θέλει οπωσδήποτε θερμή και πολλή προσευχή για να έλθει η χάρις του Θεού και να δυναμώσει την ψυχή. Αλλά θέλει και σκέψεις πνευματικές, για να παρηγορείται και να ενισχύεται η ψυχή.

Ένα γεγονός θα σου διηγηθώ, αδελφέ, που συνέβη κάποτε και έχει γραφεί και δίδει την ευκαιρία πολλών σκέψεων για να απαντηθεί το ερώτημα, γιατί ο Θεός επιτρέπει τους πόνους στη ζωή μας;

Κάποτε, ενώ ήταν χειμώνας και νύχτα, ναυάγησε ένα μικρό αλιευτικό πλοιάριο στια ακτές του Καναδά. Ο πλοίαρχος και ο γιος του, μοναδικοί επιβάτες του μικρού αλιευτικού , βγήκαν στην ακτή κολυμπώντας ,με βρεγμένα ρούχα και σε άσχημη κατάσταση. Γλύτωσαν από τον κίνδυνο του πνιγμού. Τώρα όμως θα πέθαιναν από το κρύο και τα βρεγμένα ρούχα. Ενώ ο πατέρας βρισκόταν σε απόγνωση, είδε, στο βάθος του δάσους που εκτεινόταν μπροστά τους, ένα αμυδρό φως. Ήταν η μοναδική ελπίδα.

Το μέρος ήταν έρημο και άγνωστο. Πουθενά δεν φαινόταν κάποια κατοικία. Πατέρας και γιος άρχισαν λοιπόν να βαδίζουν προς το αμυδρό φως που έβλεπαν στο δάσος τρέμοντας, βέβαια, από το κρύο, καθώς ήταν μούσκεμα. Εάν έφθαναν εγκαίρως στο φως και έβρισκαν κάποια περιποίηση , θα γλύτωναν το βέβαιο θάνατο.

Εκεί όμως που βάδιζαν, ο γιος άρχισε να μουδιάζει, γατί τα βρεγμένα ρούχα και το πολύ κρύο τον πάγωναν. Το βάδισμά του έγινε πολύ δύσκολο και διέτρεχε τον κίνδυνο να μουδιάσουν τα πόδια του περισσότερο και να μην μπορούν να βαδίσουν καθόλου. Ο πατέρας κοίταζε να ενισχύσει το παιδί του και να το ενθαρρύνει, ώστε να συνεχίσει να περπατά. Μα δυστυχώς το μούδιασμα των ποδιών αυξανόταν και η δυσκολία του βαδίσματος γινόταν δυσχερέστερη.

Τότε ο πατέρας σοφίστηκε το εξής τέχνασμα: απέσπασε ένα κλαδί από ένα δένδρο που βρέθηκε δίπλα του? με το κλαδί αυτό άρχισε να χτυπά τα πόδια του παιδιού , το οποίο δεν μπορούσε πια σχεδόν καθόλου να βαδίσει. Ο γιος διαμαρτυρήθηκε στην αρχή γιατί τον χτυπούσε ο πατέρας. Και ο πατέρας, με πονεμένη αλλά στοργική φωνή, του απάντησε:

- Παιδί μου, πρέπει να βαδίσεις! Νίκησε το μούδιασμα των ποδιών σου και προχώρα!

- Πατέρα, δεν μπορώ! Φώναξε το παιδί. Τα πόδια μου μουδιάζουν όλο και περισσότερο!

Τότε ο πατέρας έσφιξε την καρδιά του και άρχισε να χτυπά στα πόδια το παιδί του πολύ δυνατότερα. Τα πόδια του παιδιού μάτωσαν, αλλά εξαναγκάστηκε να βάλει τα δυνατά του και να συνεχίσει το περπάτημα. Τελικά, κουτσαίνοντας και με μόχθο, έφθασε μαζί με τον πατέρα του στο σπιτάκι στο οποίο έβλεπαν το φως.

Ήταν ματωμένα τα πόδια του και πληγιασμένα από το ράβδισμα με την κλάρα, που είχε αποσπάσει ο πατέρας από το δέντρο.

Το παιδί βρισκόταν σε άθλια κατάσταση, αλλά ήδη είχαν φθάσει στο σπίτι. Εκεί απόλαυσαν αμέσως τη στοργή και την περιποίηση. Και έτσι σώθηκαν, πατέρας και γιος, από το βέβαιο θάνατο.

Τι έκανε ο πατέρας; Θλιβερό καθήκον! Εξαναγκάστηκε να χτυπά το παιδί του στα πόδια δυνατά για να το αναγκάσει να φτάσουν στο σπίτι της σωτηρίας. Πικρό το μέσο, αλλά σωτήριο για τη ζωή τους.

Αυτό γίνεται πολλές φορές στη ζωή. Ο Θεός Πατέρας που μας αγαπά, θέλει οπωσδήποτε τη σωτηρία μας. Κάποτε εμείς οι άνθρωποι αμελούμε και κωφεύουμε στη φωνή Του. Και τότε ο Θεός Πατέρας από στοργή επιτρέπει κάποιο μαστίγωμά μας, για να ξυπνήσουμε από το λήθαργο ψυχική αμέλειας και να αφυπνιστούμε πνευματικά. Επιτρέπει ο Θεός θλίψεις και δοκιμασίες για πνευματική μας ωφέλεια. «Ον γαρ αγαπά Κύριος παιδεύει, μαστιγοί δε πάντα υιόν ον παραδέχεται» ( Παροιμ. γ΄,12 ) . Πικρό το ποτήριο του πόνου, αλλά σωτήριο.

Αδελφέ μου, τίποτε δεν γίνεται τυχαία. Το ότι ο Θεός επέτρεψε αυτή τη δοκιμασία την οποία περνάς, σημαίνει ότι έχει το σοφό σχέδιό Του. Είναι για το καλό σου. Δέξου τη θλίψη σαν επίσκεψη Θεού. Υποτάξου στο θέλημα του Θεού. Παρακάλεσε μεν τον Θεό να σε βγάλει από τη δοκιμασία και να σου πάρει τον πόνο. Και παρακάλεσε και πάλιν και πολλάκις, με επιμονή και πίστη, να σου αφαιρέσει ο Θεός την δοκιμασία. Αλλά, αν η αγαθότης Του δεν σου αφαιρεί τη θλίψη, δείξε υπομονή και υποταγή. Ειπέ μες στην καρδιά σου: « Κύριε, γενηθήτω το θέλημά Σου. Όχι όπως θέλω εγώ, αλλά όπως θέλεις Εσύ». Ειπέ μαζί με τον Κεμπήσιο Θωμά: «Κύριε, αν θες να είμαι στο φως, έσο ευλογημένος. Εάν θες να μην είμαι στο φως, πάλιν έσο ευλογημένος. Εάν θες να έχω χαρά, έσο ευλογημένος. Εάν θες να έχω θλίψη και δοκιμασία, πάλιν έσο ευλογημένος». Η υπομονή σου, αδελφέ μου, και η υποταγή σου στον Θεό ανεβαίνουν ως θυμίαμα ενώπιον του θρόνου της θείας χάριτος.

Είναι άπειρα τα παραδείγματα ανθρώπων που σώθηκαν από βέβαιη ψυχική καταστροφή με το ξύπνημα το πνευματικό, που τους έφερε μια δοκιμασία στη ζωή. Άκουσα με τα αυτιά μου κάποιους να λέγουν: «Έχασα την υγεία μου, αλλά βρήκα την υγεία της ψυχής μου. Και είμαι ευτυχής» ή «Γνώρισα τον Θεό μέσα από τη θλίψη και τη δοκιμασία. Ήμουν βουτηγμένος στην αμαρτία και ο Θεός επέτρεψε να χάσω το εμπόριό μου και να βυθιστώ στην φτώχεια. Μα άνοιξαν τα μάτια μου στο φως της πίστεως! Και ζω τώρα πολύ φτωχότερα, αλλά πολύ περισσότερο ευτυχισμένος «.

Επίσης, είδα πολλές φορές στη ζωή μου πονεμένους και πενθούντας για τον θάνατο προσφιλών τους προσώπων ανθρώπους, οι οποίοι ζούσαν ως τότε τελείως ξένοι προς την Εκκλησία, μετά όμως από το φρικτό φαρμάκι του πόνου, τους είδα να αλλάζουν τρόπο ζωής, να αφυπνίζονται πνευματικά, να ενδιαφέρονται για τη μετά θάνατον ζωή, που ως τότε δεν τους είχε απασχολήσει , να βρίσκουν την παρηγοριά τους στην Εκκλησία και να σώζονται πνευματικά.

Το σχέδιο του Θεού στη ζωή μας, αδελφέ μου, είναι σοφό και στοργικό. Να τα δεχόμαστε όλα από το χέρι του Θεού με υποταγή, ταπείνωση και πιστότητα στην αγάπη Του. Υπάρχουν στιγμές που είναι συμφέρον για εμάς κάποιος πόνος ή κάποια δοκιμασία . Εμεί είμαστε πολλές φορές κοντόφθαλμοι. Ο Θεός βλέπει πολύ μακρύτερα από εμάς.

Έχω δει πλειστάκις και στην προσωπική μου ζωή, κάτω από μια δοκιμασία να κρύβεται μεγάλη ψυχική ωφέλεια. Έχω δει το χέρι του Θεού πολλές φορές στη ζωή μου, αδελφέ, άλλοτε να με θωπεύει και άλλοτε να με χαστουκίζει. Όμως πάντοτε είδα ότι το χέρι ήταν στοργικό και αποβλέπει στη δική μου σωτηρία.

πηγή

Ο γ. Παΐσιος, για τον μακαριστό γέροντα Ευθύμιο, Ηγούμενο της Ι. Μ. Εσφιγμένου

Με χαρά διάβασα στο βιβλίο "ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ, Γέροντας Παΐσιος, 1924-1994 / Β' Τόμος (Σελ. 353) την καλή άποψη για τον μακαριστό Ηγούμενο της Ι. Μ. Εσφιγμένου, του γέροντος Παϊσίου. Χωρίς να είμαι παλαιοημερολογίτης και σε μια φάση της ζωής μου που ήμουν μακριά από την Εκκλησία αλλά επισκεπτόμουν το Άγιον Όρος από περιέργεια, έτυχε να γίνω μάρτυρας θαυμαστών σημείων από τον εν λόγω Ηγούμενο.

Είμαι μικρός για να επεισέλθω σε λεπτομέρειες και των διαφορών με τους παλαιοημερολογίτες που ούτως ή άλλως μόνο διαχωρισμό και σκανδαλισμό φέρνουν, αλλά σαν έκφραση ευχαριστίας για των όσων μου προσέφερε σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής μου καταθέτω απλά την μαρτυρία ότι επρόκειτο για έναν χαρισματούχο μοναχό καθώς και την μαρτυρία από τον γέροντα Παΐσιο σχετικά με αυτόν :

Μοναχός Ιωσήφ Διονυσιάτης

Το καλοκαίρι του 1982, επισκέφτηκα το Γέροντα Παΐσιο στην Παναγούδα, για να συμβουλευτώ για την αποστολή που μας ανέθεσε η ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους, για την προσέγγιση της Ι. Μ. Εσφιγμένου. Διστακτικά, μου απάντησε:

«Ο ηγούμενος, Γέροντας Ευθύμιος, είναι καλοπροαίρετος, αλλά κάποιοι άλλοι πατέρες θα ανατρέψουν τα πράγματα».

Όπως το είπε, έτσι και έγινε.

πηγή

Περί του Μεγάλου Αγιασμού

του Αρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη

Γύρω ἀπό τήν χρήση τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ ἐπικρατεῖ στίς ἡμέρες μας μιά σύγχυση. Ἄλλοι λένε, πώς μποροῦμε νά τόν πίνουμε καθημερινά, (ὅπως καί τόν Μικρό Ἁγιασμό) καί ἄλλοι λένε «ὄχι, ἀλλά χρειάζεται προηγουμένως νηστεία». Πῶς καί ποῦ θά βροῦμε τήν σωστή ἀπάντηση; Κοιτώντας πρός τά πίσω· πρός τήν Παράδοση. Τί ὑπῆρχε ἐν ἰσχύϊ στήν Ἐκκλησία μας. Ἔτσι «περπατᾶμε» Ὀρθόδοξα.
Ἀνέκαθεν οἱ χριστιανοί ἀνήμερα τῶν Θεοφανείων ἔπαιρναν Μεγάλο Ἁγιασμό στά σπίτια τους, ράντιζαν τά ὑπάρχοντά τους, καί τόν κρατοῦσαν (στά σπίτια τους) σάν «εὐλογία», «εἰς ἐνιαυτόν ὁλόκληρον φυλάττουσιν»... μᾶς πληροφορεῖ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (P. G. 49, 366). (Περισσότερα: Παν. Τρεμπέλα, «Μικρόν Εὐχολόγιον» τ. Β΄ σελ. 53-57). Μεγάλος Ἁγιασμός γινόταν καί τό ἀπόγευμα τῆς παραμονῆς τῶν Φώτων «ἀποκλειστικώς καί μόνον νά ὑδρευθῶσιν οἱ πιστοί»,(Παν. Τρεμπέλας, Μικρόν Εὐχολόγιον, τ, Β΄σελ.17). Καί ἀπό ὅτι φαίνεται, ἔπιναν (Μεγάλο Ἁγιασμό) καί τήν παραμονή ἑσπέρας, ἐφόσον μέχρι τότε παρέμειναν νηστικοί, γιά νά κοινωνήσουν κατά τήν ἑσπερινή Θ. Λειτουργία. Ὅμως σύν τῷ χρόνῳ ὁ Μ. Ἁγιασμός ἀπό παραμονή ἑσπέρας, «μεταφέρθηκε» παραμονή πρωί. Καί τό ἐρώτημα εἶναι, ἄν καί στήν περίπτωση αὐτή, ἔπιναν Μ. Ἁγιασμό, χωρίς δηλαδή νά ἔχει προηγηθεῖ νηστεία. Δέν ἔχουμε ἐπ’ αὐτοῦ σαφεῖς καί ξεκάθαρες μαρτυρίες.
Ὑποστηρίζεται, πώς ἡ νηστεία παραμονῆς τῶν Φώτων, εἶναι γιά τή γιορτή (τῶν Φώτων) καί ὄχι γιά τή μετάληψη τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ. Ὅμως: Παραμονή τῶν Φώτων γινόταν ἑσπερινή Θ. Λειτουργία, ὁπότε νήστευαν, ὄχι γιά τή γιορτή τῶν Φώτων, ἀλλά γιά τήν ἑσπερινή Θ. Λειτουργία. Παρόλο ὅμως πού ἡ ἑσπερινή Λειτουργία τῆς παραμονῆς ἔγινε πρωϊνή, (τῆς παραμονῆς), ἡ νηστεία, (πού τηρεῖτο γιά τήν ἑσπερινή Λειτουργία), διατηρήθηκε. Γιατί; Γιά τή γιορτή τῶν Θεοφανείων;
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος μᾶς λέει, πώς ἡ νηστεία τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς δέν θεσπίσθηκε πρός «τιμήν τοῦ Πάσχα», ἀλλά ἐπειδή τό Πάσχα θά κοινωνοῦσαν οἱ πιστοί. «Παλιά οἱ χριστιανοί προσέρχονταν στά Μυστήρια χωρίς τήν προετοιμασία, καί μάλιστα στήν ἐποχή πού τά παρέδωσε ὁ Κύριος. Βλέποντες, λοιπόν, οἱ Πατέρες τή ζημία πού προερχόταν ἀπό αὐτό, καθιέρωσαν τίς σαράντα ἡμέρες νηστείας τοῦ Πάσχα». (Κατά Ἰουδαίων, Γ΄, P.G. 48,867)Γιά τόν ἴδιο λοιπόν λόγο καθιερώθηκαν καί οἱ νηστεῖες τῶν Χριστουγέννων, τῆς Παναγίας, τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων κ.λ.π. Μέ βάση λοιπόν τήν «θέση» αὐτή τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ἡ νηστεία τῆς παραμονῆς τῶν Φώτων, δέν εἶναι γιά τή γιορτή τῶν Φώτων, ἀλλά (ὅπως θά δοῦμε) γιά τήν μετάληψη τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ. Εἶναι δυνατόν νά ἔχουμε 15 μέρες νηστεία γιά τή γιορτή τῆς Παναγίας, 40 γιά τά Χριστούγεννα (καί κατά τόν ἀείμνηστο κ.Ἰω. Φουντούλη, παλιά νήστευαν ἀκόμα μιά ἑβδομάδα ἐν ὄψει τῶν ἑορτῶν τοῦ «ἁγίου Δημητρίου», τοῦ «Σταυροῦ», τῶν «Ταξιαρχῶν» κ.ἄ.,), καί γιά τή μεγάλη Δεσποτική γιορτή τῶν Θεοφανείων νά ἔχουμε μόνο μία ἡμέρα;
Τό ἐπιχείρημα, ὅτι μεσολαβεῖ ἡ δωδεκαήμερη κατάλυση εἰς πάντα, καί δέν ἦταν δυνατό ἡ νηστεία γιά τά Θεοφάνεια νά γίνει παραπάνω ἀπό μία ἡμέρα, δέν εὐσταθεῖ. Παλαιότερα ἡ κατάλυση εἰς πάντα ἔκλεινε στήν ἀπόδοση τῶν Χριστουγέννων, 31 Δεκεμβρίου, «καί γάρ ὡς αὐτήν τήν ἡμέραν (τῶν Χριστουγέννων) καί ἑτέρας ἕξ διαλύομεν»( Ὅσιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, P.G. 99, 1697). Ἀκόμα: Παλαιότερα, (μέχρι τόν 12ον αἰώνα) ἡ νηστεία τῶν Χριστουγέννων ἦταν μιά ἑβδομάδα. ( Γ. Ράλλη-Μ.Ποτλῆ, Σύνταγμα..., τ. Δ΄σελ. 488, ΝΕ’ Ἀπόκρισις Θεοδώρου Βαλσαμῶνος). Ὁπότε δέν ἦταν δύσκολο μέ τό κλείσιμο τῆς γιορτῆς τῶν Χριστουγέννων (31 Δεκεμβρίου), νά καθιερωθεῖ μιά λ.χ. πενθήμερη νηστεία γιά τή γιορτή τῶν Θεοφανείων. Ὄχι μόνο δέν ἔγινε, ἀλλά ὅταν αὐξήθηκαν οἱ μέρες τῆς νηστείας τῶν Χριστουγέννων, (ἀπό ἑπτά ἔγιναν σαράντα) αὐξήθηκαν καί οἱ ἡμέρες τῆς καταλύσεως, ἀπό ἑπτά μέρες ἔγιναν δώδεκα. Ἡ νηστεία δηλαδή τῆς παραμονῆς τῶν Θεοφανείων δέν καταλύθηκε οὔτε ἀπό τήν «ἐπιδρομή» τῆς δωδεκαημέρου καταλύσεως! Γιατί;
Ὅλα τά «στοιχεῖα» δείχνουν πώς ἡ μονοήμερη αὐτή νηστεία παρέμεινε γιά τή μετάληψη τοῦ Μ. Ἁγιασμοῦ. Ἀνήμερα τῆς γιορτῆς «κρατοῦσαν» Μεγάλο Ἁγιασμό στά σπίτια τους «εἰς ἐνιαυτόν ὁλόκληρον φυλάττουσιν», μᾶς εἶπε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (P. G. 49, 366). Δέν μᾶς εἶπε, πώς ἔπιναν καθημερινά, (γιατί χρειαζόταν νηστεία), ἀλλά τόν κρατοῦσαν σάν εὐλογία στά σπίτια τους. Εἶχαν ἄλλωστε τότε τέτοια «ψύχωση» μέ τή νηστεία, ὥστε ἔνιωθαν ντροπή (!) νά πᾶνε στήν ἐκκλησία, γιά νά ἀκούσουν κήρυγμα, (Μ. Τεσσαρακοστή ἀπόγευμα), ἐπειδή καί μόνο ἔτυχε νά καταλύσουν λίγο τή νηστεία! ( Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ὁμιλ. 9& 10 εἰς Ἀδριάντας). Πόσο μᾶλλον νά πιοῦν Μεγάλο Ἁγιασμό!
Καί αὐτό ἴσχυε μέχρι τελευταῖα στήν πατρίδα μας. «Τό ὕδωρ τοῦτο (τῶν Θεοφανείων) ἐχρησιμοποίουν ὡς καί ἡμεῖς σήμερον», σημειώνει ὁ καθηγητής Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, Ἀρχιμ. Βασ. Στεφανίδης, (Ἐκκλησιαστική Ἱστορία, ἔκδοση Δ΄, σελ. 117). Μέ τό «σήμερον» δέν ἐννοεῖ τό δικό μας «σήμερα», 2011, (πού ἄλλαξαν πράγματα καί καταστάσεις...), ἀλλά τήν ἐποχή, τή δεκαετία τοῦ 1940, πού ὁ καθηγητής συνέγραφε τό βιβλίο του. Καί ἄν ρωτήσουμε τούς παλαιοτέρους, πού ἔζησαν στήν ἐποχή ἐκείνη, θά μᾶς εἰποῦν αὐτό πού ἀναφέρει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: Κρατοῦσαν τόν ἁγιασμό σάν «εὐλογία» στό σπίτι τους, χωρίς νά πίνουν καί νά ραντίζουν, ἐκτός ἀπό τήν ἡμέρα τῶν Θεοφανείων. «Τήν παραμονή ὅλοι νήστευαν, γιά νά πιοῦν ἁγιασμό τό πρωί τῆς γιορτῆς», μᾶς πληροφορεῖ ἡ Μικρασιάτισσα Φιλιώ Χαϊδεμένου). (Τρεῖς αἰῶνες, μιά ζωή», ἐκδόσεις «Λιβάνη» σελ.64). Ἄν ὁ Μεγάλος Ἁγιασμός ἦταν σέ καθημερινή χρήση (μετάληψη, ραντισμός, κ.λ.π.), δέν ὑπῆρχε λόγος νά προκύψει ἀργότερα (8ος μ.Χ. αἰ.), ὁ Μικρός Ἁγιασμός.

πηγή

Θαυμαστές επεμβάσεις του Οσίου Πορφυρίου

1. Την Β΄ Κυριακή των Νηστειών, του αγίου Γρηγορίου Παλαμά, το έτος 1993, 

πνευματικό του παίδι η Α.Κ. ήταν άρρωστη μία περίπου εβδομάδα με ιγμορίτιδα. Καταρροή, δακρύρροια, σφοδρός πονοκέφαλος και πόνος αφόρητος στα ιγμόρεια. Φάρμακα δεν είχε πάρει. Εκεί περί το τέλος του Όρθρου οι πόνοι έφτασαν σε παροξυσμό. Την έπιασε απελπισία και, όπως μας είπε, φώναξε δυνατά, μέσα από την καρδιά της, άφωνα: «Γέροντα 

Πορφύριε, δεν με βλέπεις; Θα τρελαθώ από τον πόνο. Σταύρωσε με να μου πέραση». Δεν είχε, λέει, τελειώσει την τελευταία λέξη. Ο πόνος κόπηκε «με το μαχαίρι». Η καταρροή και η δακρύρροια σταμάτησαν, αισθάνθηκε σαν να μην είχε περάσει αυτήν την ταλαιπωρία και από εκείνη την ημέρα και επί μία τριετία ούτε καν συναχώθηκε.

2. Η Μ.Κ., την ίδια χρονιά, το 1993, αρρώστησε στην επαρχία από ειλεό. Είχε 

βεβαρημένο ιστορικό με την ασθένεια αυτή και στο παρελθόν ειχε υποβληθή σε επικίνδυνες -μέχρι τα πρόθυρα του θανάτου- εγχειρήσεις. Ο ειλεός δεν λυνόταν επί δύο-τρεις ημέρες και αποφασίστηκε να χειρουργηθή. Όλα ήταν έτοιμα. Το παιδί της που γνώριζε τον ΓέρονταΠορφύριο, προσέβλεψε στην φωτογραφία του και του είπε: «Γέροντα, εκεί στην κλινική θα πεθάνη η μάνα μου. Σε παρακαλώ, λύσε τον ειλεό». Σε τρία λεπτά, και ενώ την ωδηγούσαν στο χειρουργείο ο ειλεός λύθηκε.

 Αδαμαντίας Πιπεράκη-Καβαγιά, Βίος και ασματική ακολουθία του Οσίου Πατρός ημών Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου, Αθήνα/ΠΗΓΗ/Μεταφορά

Ως άνθρωπος τα έκανα θάλασσα,ως Θεός λυπήσου με…

Έλεγαν για κάποιον αββά Απολλώ στην Σκήτη, ότι όταν ήταν στον κόσμο ήταν τσοπάνος αγροίκος (άξεστος και αφελής). Και συνέβη κάποτε να δει στο χωράφι κάποια γυναίκα έγκυο, και κυριευμένος από την ενέργεια του Διαβόλου είπε: «Θέλω να δω πώς είναι τοποθετημένο το βρέφος στην κοιλιά της». Και αφού την ξέσχισε, είδε το βρέφος. Και αμέσως ένιωσε χτύπημα στην καρδιά του και με συντριβή ήλθε στη Σκήτη και ανέφερε στους πατέρες αυτή την πράξη του.

Τους άκουσε να ψάλλουν: «οι ημέρες τής ζωής μας είναι εβδομήντα χρόνια, και όταν οι δυνάμεις μας είναι μεγάλες, ογδόντα χρόνια το παραπάνω από αυτά είναι κόπος και πόνος». Και τους είπε: «Είμαι σαράντα χρονών, και δεν έχω κάνει ούτε μία προσευχή. Και τώρα, αν ζήσω άλλα σαράντα χρόνια, δεν θα παύσω να προσεύχομαι στον Θεό να μου συγχωρήσει τίς αμαρτίες μου».

Και, πράγματι, δεν ασχολιόταν ούτε με εργόχειρο, αλλά πάντοτε προσευχόταν λέγοντας: «Αμάρτησα ως άνθρωπος, λυπήσου με ως Θεός!»(«εγώ μεν ως άνθρωπος ήμαρτον, Συ δε ως Θεός ελέησον»).

 

Και ή ευχή αυτή έγινε ή μελέτη του νύκτα και ήμερα. Υπήρχε κάποιος αδελφός πού έμενε μαζί του και τον άκουσε να λέγει: «Σε ενόχλησα, Κύριε, άφησε με λίγο ν’ αναπαυθώ».
Και του δόθηκε «πληροφορία» ότι ό Θεός του συγχώρησε όλες τίς αμαρτίες του, ακόμη και τον φόνο τής γυναίκας. Για το παιδί όμως δεν έλαβε «πληροφορία». Και του είπε κάποιος από τους γέροντες: «Και τον θάνατο του παιδιού σου τον συγχώρησε ό Θεός, αλλά σ’ αφήνει, στον πόνο, γιατί συμφέρει στην ψυχή σου».

 

Ό ίδιος είπε για την υποδοχή των αδελφών, ότι πρέπει να προσκυνούμε τους αδελφούς που έρχονται να μας επισκεφθούν, επειδή δεν προσκυνούμε αυτούς, αλλά τον Θεό. «Γιατί, λέγει, είδες τον αδελφό σου, είδες τον Κύριο τον Θεό σου και αυτό, λέγει, το πήραμε από τον Αβραάμ. Και όταν δέχεσθε (τους αδελφούς), να τους πιέζετε να αναπαυθούν γιατί κι αυτό το μάθαμε από τον Λωτ πού πιεστικά φιλοξένησε τους αγγέλους».

 

(Από την «Φιλοκαλία…» της σειράς Ε.Π.Ε., Αποφθέγματα Γερόντων, τόμ. 1, σελ.153-Ί57.)

πηγή

 

Το κήρυγμα της Κυριακής: Κυριακή προ των Φώτων

Του Αρχιμανδρίτου Παϊσίου Λαρεντζάκη

Ιεροκήρυκος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης

 

«Φωνή βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἑτοιμάσατε τήν ὁδόν Κυρίου, εὐθείας ποεῖτε τάς τρίβους αὐτοῦ».

Η σημερινή Κυριακή στη γλώσσα της Εκκλησίας μας ονομάζεται Κυριακή προ των Φώτων. Ονομάζεται έτσι διότι προηγείται της μεγάλης εορτής των Θεοφανείων. Επίσης με το ευαγγελικό ανάγνωσμα μάς παρουσιάζει το πρόσωπο και το έργο του τιμίου, ενδόξου, Προφήτου, Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου. Κι αυτό γίνεται διότι ο Ιωάννης προηγήθηκε του Κυρίου για να αναδειχθεί Πρόδρομός Του. Ο Τίμιος Πρόδρομος άρχισε το βάπτισμα της μετανοίας με σκοπό να προπαρασκευάσει το λαό για την υποδοχή του Μεσσία. Έτσι ο Πρόδρομος είναι η «ἀρχή τοῦ εὐαγγελίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ τοῦ Θεοῦ».

Ο μεγάλος αυτός Προφήτης, «ὁ μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν», είχε προφητευθεί από τους μεγάλους Προφήτες. Τον είχαν προαναγγείλει οι Προφήτες Ησαΐας· «φωνή βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ· ἑτοιμάσατε τήν ὁδόν τοῦ Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τάς τρίβους τοῦ Θεοῦ ἡμῶν»  και Μαλαχίας· «Ἰδού ἐγώ ἐξαποστέλλω τόν ἂγγελόν μου, καί ἐπιβλέψεται ὁδόν πρό προσώπου μου, καί ἐξαίφνης ἣξει εἰς τόν ναόν ἑαυτοῦ Κύριος, ὃν ὑμεῖς ζητεῖτε, καί ὁ ἂγγελος τῆς διαθήκης, ὃν ὑμεῖς θέλετε· ἰδού ἒρχεται, λέγει Κύριος παντοκράτωρ» . Τον υποδήλωσε ο προφήτης Ωσηέ. Τον περίμενε ο ισραηλιτικός λαός ως έναν άλλο Ηλία, ο οποίος θα εμφανιζόταν λίγο πριν την έλευση του Χριστού «ἐτοιμάσαι πάντα». Τον προανήγγειλε άγγελος Κυρίου στον πατέρα του Ζαχαρία. Κι ο ίδιος ο Ζαχαρίας είχε προφητεύσει ότι το νήπιο εκείνο, ο Ιωάννης, θα γινόταν Προφήτης, που θα ετοίμαζε «τάς ὁδούς τοῦ Κυρίου». Θα ήταν ο Πρόδρομος και ο προάγγελος της έλευσης του Θεανθρώπου Λυτρωτή· θα κήρυττε στην έρημο προς τα πλήθη του λαού που θα ερχόταν να τον ακούσουν· θα βροντοφωνούσε να ετοιμάσουν τις καρδιές τους για την υποδοχή του Κυρίου Ιησού. Οι καρδιές σείονται, οι ψυχές καττανύσονται, οι συνειδήσεις συγκλονίζονται. Οι πάντες τον ακούν με προσοχή, με ευλάβεια, με συντριβή. Τον αναγνωρίζουν Προφήτη του Θεού. Δέχονται τα λόγια του ως λόγια του Θεού. Μετανοούν, εξομολογούνται τις αμαρτίες τους, βαπτίζονται στον Ιορδάνη ποταμό, ετοιμάζουν τους εαυτούς τους για την υποδοχή του Σωτήρα, ο οποίος θα βάπτιζε όχι με νερό, όπως ο Τίμιος Πρόδρομος αλλά «ἐν Πνεύματι ἁγίῳ καί πυρί». Ο Πρόδρομος «θα ήταν φωνή ανθρώπου που φωνάζει στην έρημο: Ετοιμάσατε την οδόν του Κυρίου, κάνετε τους δρόμους του ευθείς».

Τι εννοούσαν όμως οι Προφήτες με τα συμβολικά αυτά λόγια και τα οποία επανέλαβε για τον εαυτό του ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, ως απάντηση σε μια επιτροπή Λευϊτών, που τον ρωτούσαν «τις εἶ;». Εγώ, είπε σ’ αυτούς, είμαι «φωνή βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, εύθύνατε τήν ὁδόν τοῦ Κυρίου» . Ποιος είναι όμως αυτός ο δρόμος του Κυρίου, που πρέπει να ετοιμαστεί και να ευθυγραμμιστεί;

Όταν πρόκειται να ανοιχθεί και να ετοιμαστεί ένας δρόμος νέος για την εξυπηρέτηση του κόσμου, θα προηγηθούν μελέτες και σχέδια. Θα γίνουν όλες εκείνες οι απαραίτητες ενέργειες για να ετοιμαστεί ο χώρος που θα περάσει ο δρόμος. Οι προσπάθειες μεγάλες, χρονοβόρες, επίπονες, ώστε το αποτέλεσμα να είναι το καλύτερο δυνατόν.

Για «ὁδόν Κυρίου» μιλάνε οι Προφήτες. Για δρόμο δηλαδή που θα περάσει και θα κάνει σταθμούς ο Κύριος. Ποιος είναι αυτός ο δρόμος; Είναι η καρδιά του καθενός μας, που οφείλει να ανοιχθεί και να ευθυγραμμιστεί για τον Κύριο. Με άλλα λόγια, η καρδιά μας πρέπει να απαλλαγεί από τα προσκόμματα και τα εμπόδια εκείνα που την καθιστούν άβατη, ακάθαρτη και απρόσιτη στο Θεό. Τέτοια εμπόδια είναι οι αδυναμίες και τα πάθη, ο εγωισμός με τις πολλές και διάφορες εκδηλώσεις του, η ποικιλία των αμαρτωλών έξεων. Είναι ο σκοτασμός της διανοίας από πλάνες και προλήψεις, η εκφυλισμένη θέλησή μας που παρουσιάζεται υποτονική και απρόθυμη για το αγαθό, αντίθετα πρόθυμη και δραστήρια για το πονηρό. Λέει ο Κύριος: «Ἒσωθεν ἐκ τῆς καρδίας τῶν ἀνθρώπων οἱ διαλογισμοί οἱ κακοί ἐκπορεύονται, μοιχεῖαι, πορνεῖαι, φόνοι, κλοπαί, πλεονεξίαι, πονηρίαι, δόλοι, ἀσέλγεια, ὀφθαλμός πονηρός, βλασφημία, ὑπερηφανία, ἀφροσύνη» .

Όλα αυτά είναι που κάνουν αδιάβατη την βασιλική οδό, την οδό από την οποία θα περάσει ο Κύριος. Αυτά κάνουν την καρδιά ανάξια να την επισκεφθεί ο Κύριος και να την κάνει σταθμό στη σωτήρια πορεία του. Είναι οι «σκολιαί ὁδοί» στις οποίες αφθονούν «τριβόλοι καί παγίδες· ὁ δέ φυλάσσων τήν ἑαυτοῦ ψυχήν ἀφέξεται αὐτῶν», θα φύγει μακριά απ’ αυτές. Αυτή την καρδιά πρέπει πάντοτε με τη βοήθεια του Κυρίου να την καθαρίσουμε, να την απαλλάξουμε από τα πάθη, να την στολίσουμε με τις αρετές, να την κάνουμε άδολη και ευθεία, για να «ἐμπεριπατήσῃ» και να ενθρονισθεί σ’ αυτή ο Θεός.

Όμως οδός Κυρίου την οποία πρέπει να κάνουμε ευθεία και να καθαρίσουμε είναι και οι καρδιές των ανθρώπων γύρω μας. Για τους ανθρώπους της εποχής του στάλθηκε ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, για να τους προετοιμάσει για την υποδοχή του Κυρίου. Έτσι και ο καθένας από μας, τηρουμένων των αναλογιών, στέλνεται από τον Κύριο για να καλλιεργήσει στις καρδιές των συνανθρώπων του το πόθο της λυτρώσεως, να αναγγείλει σ’ αυτούς τον Λυτρωτή, τον Θεό, που έγινε για χάρη μας άνθρωπος, να τους προπαρασκευάσει και ενθαρρύνει για την υποδοχή του Κυρίου.

Υπάρχουν γύρω μας πολλές καλοπροαίρετες καρδιές. Παρά τα όποια προβλήματα που κατά καιρούς αναφύονται, πολλοί είναι εκείνοι που περιμένουν ένα φίλο, να τους οδηγήσει κοντά στον Χριστό, όπως άλλοτε ο Φίλιππος τον Ναθαναήλ. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ αυτό που γράφει ο Απόστολος Παύλος· «Θεοῦ ἐσμεν συνεργοί» . Είμαστε συνεργάτες και όργανα του Θεού στο έργο του Ευαγγελίου για την πνευματική καθοδήγηση και προετοιμασία των συνανθρώπων μας, των αδελφών μας. Ένας καλός λόγος στην κατάλληλη περίσταση, ένα πνευματικό βιβλίο, μια επίσκεψη σε ώρα ασθένειας και ιδιαίτερα το καλό μας παράδειγμα, είναι θεόσδοτα μέσα, με τα οποία ετοιμάζουμε την οδό, ώστε να επισκεφθεί ο Κύριος τους αδελφούς μας.

Όταν μ’ αυτό τον τρόπο προετοιμάσουμε τον εαυτό μας, όταν εργασθούμε έτσι για την προπαρασκευή των άλλων, συνεργούμε και εμείς στην ετοιμασία της οδού του Κυρίου. Τότε η καρδιά όχι μόνο η δική μας αλλά και των άλλων «ἒσται ὁδός καθαρά, καί ὁδός ἁγία κληθήσεται, καί οὐ μή παρέλθῃ ἐκεῖ ἀκάθαρτος… Καί οὐκ ἒσται ἐκεῖ λέων, οὐδέ τῶν πονηρῶν θηρίων οὐ μή ἀναβῇ ἐπ’ αυτήν, οὐδέ μή εὑρεθῇ ἐκεί, ἀλλά πορεύσονται ἐν αὐτῇ λελυτρωμένοι καί συνηγμένοι διά τόν Κύριον». Αμήν.