Πρωτοπρ. Άγγελος Αγγελακόπουλος, Ο εγκωμιαστής του «πρωτείου του πάπα» και του «κειμένου της Ραβέννας» Σεβ. Μητρ. Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος ( Μέρος Δ΄)

Δείτε το Α Μέρος εδώ

Δείτε το Β Μέρος εδώ

Δείτε το Δ Μέρος εδώ

Εν Πειραιεί 13-1-2014

Ο ΕΓΚΩΜΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ «ΠΡΩΤΕΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΠΑ» ΚΑΙ ΤΟΥ «ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΡΑΒΕΝΝΑΣ» ΣΕΒ. ΜΗΤΡ. ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ (ΜΕΡΟΣ Δ΄)

Πρωτοπρεσβ. π. Άγγελος Αγγελακόπουλος,

εφημέριος Ι. Ν. Αγίας Παρασκευής Καλλιπόλεως Πειραιώς

Η ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ Ι. Μ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΜΕ ΘΕΜΑ  «’ΠΡΩΤΕΙΟ’, ΣΥΝΟΔΙΚΟΤΗΣ ΚΑΙ ΕΝΟΤΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ»

Ὅπως τονίσθηκε στήν Θεολογική καί ἐπιστημονική ἡμερίδα τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως μέ θέμα «‘'Πρωτεῖο'', Συνοδικότης καί Ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας», στό Στάδιο Εἰρήνης καί Φιλίας στίς 28-4-2010, «Τό παπικό ‘'πρωτεῖο'' δέν ἔχει θεολογική βάση οὔτε ἁγιοπνευματική καί ἐκκλησιολογική νομιμοποίηση. Στηρίζεται σαφῶς σέ κοσμικοῦ χαρακτῆρος νοοτροπία ἐξουσίας. Ἡ ἑνότητα ἀνήκει στή φύση τῆς Ἐκκλησίας ὡς σώματος Χριστοῦ καί ἐν Χριστῷ κοινωνίας. Ἡ ἀληθής Ἐκκλησία εἶναι μία. Ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας σέ ὅλες τίς ἐκδοχές τῆς -θεσμικές ἡ χαρισματικές- ἔχει σαφῶς ἁγιοπνευματική βάση. Παρέχεται μυστηριακῶς, συντηρεῖται, ὅμως, καλλιεργεῖται καί ἐκφαίνεται κατεξοχήν εὐχαριστιακῶς. 

Σύμφωνα μέ τήν «Ὁμολογία Πίστεως» τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει Συνόδου τοῦ 1727«οὐδεμίαν ἄλλην ἤντινα οὔν κεφαλήν ἀποδέχεται ἐν αὐτῆ τῆ Ἀνατολικῆ Ἐκκλησία, εἰμή τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν μόνον παρά τοῦ Πατρός δοθέντα κατά πάντα τῆ Ἐκκλησία καί θεμέλιον τόν αὐτόν». Κατά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογία δέν νοεῖται «πρῶτος» γενικά καί ἀόριστα χωρίς τήν παρουσία τῆς συγκεκριμένης συνόδου μίας ἐπαρχίας. Ὁ θεσμός τῶν πρεσβείων τιμῆς (αὐτός εἶναι ὁ ὅρος, πού χρησιμοποιεῖ ἡ ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστική παράδοση σέ ἀντίθεση μέ τόν μεταγενέστερο ὄρο «πρωτεῖο» πού χρησιμοποιεῖτε οἱ παπικοί) ἐκφράζει καί διασφαλίζει τήν ἑνότητα καί τήν συνοδικότητα τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας. Ἡ πενταρχία τῶν πατριαρχικῶν θρόνων εἶναι ἡ μορφή, τήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία ἔδωσε στόν θεσμό τῶν πρεσβείων τιμῆς κατά τήν πρώτη χιλιετία. Ἡ ἐξουσία τοῦ «πρώτου», ἡ ὁποία ἀπορρέει ἀπό τά πρεσβεία τιμῆς, εἶναι καρπός τῆς συνοδικότητος, ἐνῶ ἡ ἐξουσία, πού ἀρχίσατε νά οἰκειοποιεῖστε Ἐσεῖς, Ἐκλαμπρότατε, ἤδη ἀπό  τήν πρώτη χιλιετία εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς καταλύσεως τοῦ συνοδικοῦ πολιτεύματος τῆς Ἐκκλησίας. Στήν Ἐκκλησία τῆς πρώτης χιλιετίας δέν ὑφίστατο «θείω δικαίω» παπικό πρωτεῖο δικαιοδοσίας καί ἐξουσίας ἐφ’ ὅλης της Ἐκκλησίας, ἀλλά ἡ Ἐκκλησία εἶχε τό δικαίωμα νά ἀποφασίζει τά τῆς διοικήσεώς της καί χωρίς Ἐσᾶς, τόν «πάπα» καί ἀκόμα περισσότερο καί παρά τή δική Σας ἔντονη ἀντίθεση καί οἱ ἀποφάσεις της αὐτές εἶχαν καθολική ἰσχύ. Μετά τό σχίσμα τό 1054 ἡ αὐξανόμενη ἀξίωση τῶν παπῶν γιά πρωτεῖο ἐξουσίας ἐφ' ὅλης της ἐκκλησίας ἀνατρέπει πλήρως τήν ἁγιοπνευματική δομή τοῦ μυστηριακοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας, σχετικοποιεῖ καί πρακτικῶς καταργεῖ τή Συνοδικότητα ὡς ἁγιοπνευματική λειτουργία τοῦ σώματος αὐτοῦ καί εἰσάγει τό κοσμικό φρόνημα σ’ αὐτήν, ἀκυρώνει τήν ἰσοτιμία τῶν ἐπισκόπων, ἰδιοποιεῖται τήν ἀπόλυτη διοικητική ἐξουσία ἐφ’ ὅλης τῆς Ἐκκλησίας, παραμερίζοντας οὐσιαστικά τόν Θεάνθρωπο καί τοποθετώντας ὡς ὁρατή κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας ἕναν ἄνθρωπο. Μέ τόν τρόπο αὐτό ἐπαναλαμβάνει θεσμικά πλέον τό προπατορικό ἁμάρτημα. Ἡ ἀληθινή ἑνότητα ἐπιτυγχάνεται μέ τήν ἑνότητα στήν πίστη, στή λατρεία καί τήν διοίκηση. Αὐτό εἶναι τό πρότυπο ἑνότητος στήν ἀρχαία Ἐκκλησία, τήν ὁποία συνεχίζει ἀπαράλλακτα καί καθολικά ἡ Ὀρθόδοξη Καθολική Ἐκκλησία. Ἡ μέθοδος τῆς Οὐνίας εἰσάγει ψεύτικη ἑνότητα καί στηρίζεται σέ αἱρετική ἐκκλησιολογία, διότι ἐκτός τοῦ ὅτι ἐπιτρέπει πολυμορφία στήν πίστη καί τήν λατρεία, ἐξαρτᾶ τήν ἑνότητα ἀπό τήν ἀναγνώριση τοῦ πρωτείου τοῦ πάπα, πού εἶναι θεσμός ἀνθρωπίνου δικαίου, καί ἀνατρέπει τό συνοδικό πολίτευμα διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας, πού εἶναι θεσμός θείου δικαίου. Ἡ πολυμορφία γίνεται δεκτή μόνο σέ δευτερεύοντα θέματα τοπικῶν παραδόσεων καί ἐθίμων. Μετά τήν Α΄ Βατικανή Σύνοδο (1870) καί κυρίως τήν Β' (1962-1964) τό παπικό πρωτεῖο δέν ἀποτελεῖ μία ἁπλή διοικητική διεκδίκηση, ἀλλά οὐσιῶδες δόγμα πίστεως ἀπολύτως ὑποχρεωτικό γιά τή σωτηρία τῶν πιστῶν. Ἡ ἄρνησή του ἐπισύρει τό ἀνάθεμα τῆς Α΄ Βατικανῆς Συνόδου, ἡ ἰσχύς τοῦ ὁποίου παραμένει καί μετά τή Β΄ Βατικανή. «Διά τῆς αἱρετικῆς καί βλασφήμου δοξασίας τοῦ πρωτείου ἐξουσίας τοῦ «ἐπισκόπου» Ρώμης καί τῶν ἐξ αὐτῆς προελθόντων πνευματικῶν ἐπακολούθων (ὡς τό «ἀλάθητο» τοῦ πάπα καί ὁ ἀπολυταρχικός - μοναρχικός δεσποτισμός του ἐφ' ὁλοκλήρου του σώματος τῆς ὑπ' αὐτόν θρησκευτικῆς κοινωνίας, πού ἀπεσχίσθη ἐκ τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας), ὁ παπισμός ἐξελίχθηκε σέ ἀπολυταρχικό - μοναρχικό σύστημα μυστικιστικῆς κοσμοθεωρίας καί διαστροφῆς αὐτῆς ταύτης τῆς ἐννοίας τῆς Ἐκκλησίας, προσέβαλλε δηλ. καί διέστρεψε τήν Ἐκκλησιολογία Αὐτῆς...  Ἀποδείχθηκε νέος Ρωμαϊκός ἐθνισμός (paganismus) ὑπό πνευματική μεταμφίεση, ὁ ὁποῖος δηλητηρίασε αὐτήν ταύτην τήν καρδιά τῆς Ἐκκλησίας, ἀφαίρεσε τήν μυστική ἐλευθερία ἐν Χριστῷ ἑκάστου μέλους αὐτῆς καί ἀπέβη τό ἀναπόφευκτο καί μοιραῖο αἴτιο ταῆς σέ ἑκατοντάδες διαφόρων αἱρέσεων (τῆς διαμαρτυρήσεως, τοῦ παλαιοκαθολικισμοῦ κ.λπ.) ἐκπτώσεως ἐκ τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ὅπως καί τό ἀνυπέρβλητο ἐμπόδιο τῆς δυνατότητας ἀνθρωπίνως ἐπιστροφῆς αὐτῶν εἰς Αὐτήν»[1]. Κατά τήν ἐκτίμηση τῶν συνέδρων, ἡ προσπάθεια τοῦ συγχρόνου θεολογικοῦ Διαλόγου Ὀρθοδόξων καί παπικῶν γιά τήν ἀποκατάσταση τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας πρέπει ὁπωσδήποτε, πέραν τῆς ἀποβολῆς τῶν αἱρετικῶν διδασκαλιῶν τῆς Ρώμης (Φιλιόκβε, κτιστῆς Χάριτος, ἀλαθήτου, καθαρτηρίου κ.λπ.), νά στοχεύει καί στήν ὁριστική ἀποβολή τοῦ παπικοῦ πρωτείου καί ὄχι σέ κάποια κοινῶς ἀποδεκτή ἐπανερμηνεία του. Τέλος, κρίνεται ἀπαράδεκτο καί δέν γίνεται ἀποδεκτό ὡς «πρότυπο γιά τήν ἀποκατάσταση τῆς πλήρους κοινωνίας» τό συγκρητιστικό πλαίσιο τῆς «ἑνότητος ἐν τῆ ποικιλία»[2].

Ο ΟΜΟΤΙΜΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΑΘΗΝΩΝ,    ΑΙΔΕΣΙΜΟΛΟΓΙΩΤΑΤΟΣ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ

Κατά τόν Σεβ. κ. Χρυσόστομο, στό Κείμενο τῆς Ραβέννας «προσδιορίζονται οἱ ὄροι καί οἱ προϋποθέσεις χαρακτηρισμοῦ (§ 38), σημασίας (§ 35, β) καί ἀναγνώρισης τῶν ἀποφάσεων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων               (§ 37), οἱ ὁποῖες θεωροῦνται ὡς ἕνα ἔκτακτο γεγονός («καιρός») στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας (§ 39)».

Εἶναι, ὅμως, δυνατόν ἔνα τόσο προβληματικό κείμενο, πού δέν ἔχει πανορθόδοξη ἀποδοχή[3], νά τολμᾶ νά ἀμφισβητεῖ καί νά βάλλει τόσο ἀπροκάλυπτα ἐναντίον τῶν θεοπνεύστων καί ἁγιοπνευματικῶν ἀποφάσεων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων; Δέν ἀποτελεῖ αὐτό βλασφημία ἐναντίον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος;

Σύμφωνα μέ τόν ὁμότιμο καθηγητή τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν, αἰδεσιμολογιώτατο πρωτοπρεσβύτερο π. Γεώργιο Μεταλληνό, «ἡ Οἰκουμενική Σύνοδος εἶναι τό ἀνώτερο κριτήριο τῆς ἐκκλησιαστικότητος. Γιά μᾶς τούς Ὀρθοδόξους ὑψίστη μορφή ἐκκλησιαστικοῦ πολιτεύματος εἶναι ἡ Οἰκουμενική Σύνοδος. Κορυφή μας δέν εἶναι ἕνας ἄνθρωπος, ἕνας πάπας. Ἐδῶ εἶναι οὐσιαστική ἡ διαφορά μας μέ τόν παπισμό. Οἱ προτεστάντες τά κατήργησαν ὅλα, καί εἶναι πιό ἔντιμοι ἀπό τούς παπικούς. Εἶναι πιό ἔντιμοι, γιατί δέ θέλησαν νά κρατήσουν τίποτε ἀπό τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καί νά τό διαστρεβλώνουν. Ὁ παπισμός, ὅμως, ὑποκατέστησε τήν Οἰκουμενική Σύνοδο μέ τόν «πάπα» καί τήν ἔκανε ὄργανο τοῦ παπισμοῦ, θεραπαινίδα τῶν παπικῶν σχεδίων. Στήν Ὀρθοδοξία ὑπάρχει καί θά ὑπάρχει μέχρι τέλους τῆς ἱστορίας, ὡς ὕψιστος θεσμός στή ζωήν της, ἡ Οἰκουμενική Σύνοδος. Οἰκουμενική σημαίνει Σύνοδος ὅλου του κράτους. Κατά τόν ὄρο τοῦ Ξενοφῶντος καί στό Ἑλληνικό Βυζάντιο, στήν Ἑλληνική, δηλαδή, Ρωμανία, ἡ λέξη Οἰκουμένη, σημαίνει κατ' οὐσίαν τό κράτος, οἰκουμενικός διδάσκαλος, οἰκουμενικοί πατέρες κ.ο.κ. Ἡ Οἰκουμενική Σύνοδος, λοιπόν, εἶναι ἡ Σύνοδος ὅλου του κράτους καί ἀντιμετωπίζει τά μεγάλα προβλήματα τῆς πίστεως καί τάξεως τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ Οἰκουμενικές Σύνοδοι προϋποθέτουν κρίσεις στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, πού σημαίνει ὅτι ἀπειλεῖται ἡ σωτηρία. Καί τότε ἔρχεται ὡς στόμα τῆς Ἐκκλησίας ἡ Οἰκουμενική Σύνοδος, γιά νά διακηρύξει, σέ κάθε περίπτωση, τήν σώζουσα Ἀλήθεια, σύμφωνα μέ τούς Ἁγίους Προφῆτες, τούς Ἁγίους Ἀποστόλους, τούς Ἁγίους Πατέρες καί τίς Ἁγίες Μητέρες ὅλων τῶν αἰώνων»[4].

Μετά τόν παραπάνω σχολιασμό τοῦ Κειμένου τῆς Ραβέννας, μπορεῖ ὁ καθένας νηφαλίως καί ὀρθοδόξως σκεπτόμενος νά ἀντιληφθεῖ πόσο «ἀπόλυτα θεολογικό – ἐκκλησιολογικό κείμενο» εἶναι τό Κείμενο τῆς Ραβέννας καί πόσο «ἀποτελεῖ μία οὐσιαστική συμβολή στήν ὅλη πορεία τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου, παρά τίς ὅποιες ἐνστάσεις, ἐπιφυλάξεις, ἤ ὑπερβολικές παρερμηνεῖες, οἱ ὁποῖες τόσο βεβιασμένα ἔχουν ἐξαχθεῖ μέχρι σήμερα, ἀλλά καί στήν ὅλη ἐκκλησιολογική προβληματική τοῦ συγκεκριμένου Διαλόγου», ὅπως ὑπογραμμίζει ὁ Σεβ. κ. Χρυσόστομος.

Η ΔΙΑΚΟΠΗ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ

Ὁ Σεβ. κ. Χρυσόστομος ἱσχυρίζεται στό κείμενό του ὅτι «ὁποιαδήποτε ἐνδοεκκλησιαστική τάση ἀνάπτυξης τῆς θεωρίας ὅτι «ὁ ἐπιβεβλημένος σωτήριος, κανονικός καί ἁγιοπνευματικός δρόμος τῶν πιστῶν, κληρικοῦ καί λαϊκοῦ, εἶναι ἡ ἀκοινωνησία, ἡ διακοπή τοῦ μνημοσύνου τῶν ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι καθίστανται, συνυπεύθυνοι καί συγκοινωνοί τῆς αἱρέσεως καί τῆς πλάνης», εἶναι ὡς προτάσεις, ἐκκλησιολογικῶς ἀπαράδεκτες, οἱ ὁποῖες αὐτόματα συνεπάγονται καί τήν ἐκκλησιαστική αὐτονόμηση, μέ κανονικές συνέπειες».

Μέ τόν παραπάνω ἀπαράδεκτο ἰσχυρισμό καί μέ ἀπειλές περί κανονικῶν συνεπειῶν, ὁ Σεβ.    κ. Χρυσόστομος καταδεικνύει τό πόσο πολύ φοβᾶται τήν ἀντίδραση κλήρου καί λαοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι ἱεροκανονικά κατοχυρωμένος, μέ βάση τόν ιε΄ Ἱερό Κανόνα τῆς ΑΒ΄ Συνόδου ἐπί Μ. Φωτίου (861), νά ἀσκήσει προαιρετικά καί δυνητικά τό δικαίωμα νά διακόψει τό μνημόσυνο τοῦ ἐπισκόπου του, ὁ ὁποῖος δημοσία καί γυμνῆ τῆ κεφαλῆ κηρύσσει καί διδάσκει ἐπ’ Ἐκκλησίας αἵρεση, κατεγνωσμένη ἀπό ἅγιες Συνόδους καί Πατέρες.  

Ὁ ιε΄ Ἱερός Κανών διορίζει ἐπακριβῶς ὅτι : «Τά ὁρισθέντα περί πρεσβυτέρων καί Ἐπισκόπων καί Μητροπολιτῶν πολλῷ μᾶλλον ἐπί Πατριαρχῶν ἁρμόζει. Ὥστε εἴ τις Πρεσβύτερος ἤ Ἐπίσκοπος, ἤ Μητροπολίτης τολμήσοι ἀποστῆναι τῆς πρός τόν οἰκεῖον Πατριάρχην κοινωνίας, καί μή ἀναφέροι τό ὄνομα αὐτοῦ κατά τό ὡρισμένον καί τεταγμένον, ἐν τῆ θείᾳ Μυσταγωγίᾳ, ἀλλά πρό ἐμφανείας συνοδικῆς καί τελείας αὐτοῦ κατακρίσεως σχίσμα ποιήσοι · τοῦτον ὥρισεν ἡ ἁγία Σύνοδος πάσης ἱερατείας παντελῶς ἀλλότριον εἶναι εἴ μόνον ἐλεγχθείη τοῦτο παρανομήσας. Καί ταῦτα μέν ἐσφράγισταί τε καί ὥρισται περί τῶν προφάσει τινῶν ἐγκλημάτων τῶν οἰκείων ἀφισταμένων προέδρων, και σχίσμα ποιούντων καί τήν ἕνωσιν τῆς Ἐκκλησίας διασπώντων. Οἱ γάρ δι’ αἵρεσίν τινα παρά τῶν ἁγίων Συνόδων, ἤ Πατέρων, κατεγνωσμένην, τῆς πρός τόν πρόεδρον κοινωνίας ἑαυτούς διαστέλλοντες, ἐκείνου δηλονότι τήν αἵρεσιν δημοσίᾳ κηρύττοντος, καί γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ’ Ἐκκλησίας διδάσκοντος, οἱ τοιοῦτοι οὐ μόνον τῇ κανονικῇ ἐπιτιμήσει οὐχ ὑπόκεινται πρό συνοδικῆς διαγνώσεως ἑαυτούς τῆς προς τόν καλούμενον Ἐπίσκοπον κοινωνίας ἀποτειχίζοντες, ἀλλά καί τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται. Οὐ γάρ Ἐπισκόπων, ἀλλά ψευδεπισκόπων καί ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν, καί οὐ σχίσματι τήν ἕνωσιν τῆς Ἐκκλησίας κατέτεμον, ἀλλά σχισμάτων καί μερισμῶν τήν ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ρύσασθαι».

Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ἑρμηνεύοντας τόν παραπάνω Ἱερό Κανόνα, ἀναφέρει : «Ἑκεῖνα ὁποῦ οἱ ἀνωτέρω Κανόνες (ιγ’ καί ιδ’) ἐδιώρισαν περί Ἐπισκόπων καί Μητροπολιτῶν, τά αὐτά διορίζει, καί πολλῶ μᾶλλον, ὁ παρών Κανών, περί Πατριαρχῶν, λέγων ὅτι, ὅστις Πρεσβύτερος ἤ Ἐπίσκοπος ἤ Μητροπολίτης ἤθελε χωρισθῆ ἀπό τήν συγκοινωνίαν τοῦ Πατριάρχου αὐτοῦ, καί δέν μνημονεύη τό ὄνομα αὐτοῦ κατά τό σύνηθες (ὁ Μητροπολίτης δηλ. μόνος˙ ὁ γάρ Πρεσβύτερος τοῦ Ἐπισκόπου του τό ὄνομα μνημονεύει, ὁ δέ Ἐπίσκοπος τοῦ Μητροπολίτου του) πρό τοῦ νά φανερώσουν τά κατά τοῦ Πατριάρχου αὐτῶν εἰς τήν Σύνοδον καί παρά τῆς Συνόδου αὐτός νά κατακριθῆ˙ οὖτοι, λέγω, πάντες νά καθαίρωνται παντελῶς, οἱ μέν Ἐπίσκοποι καί Μητροπολῖται, πάσης Ἀρχιερατικῆς ἐνεργείας, οἱ δέ Πρεσβύτεροι, πάσης Ἱερατικῆς. Πλήν ταῦτα μέν νά γίνωνται, ἐάν δι’ ἐγκλήματα τινά, πορνείαν θετέον ἱεροσυλίαν καί ἄλλα, χωρίζονται οἱ Πρεσβύτεροι ἀπό τούς Ἐπισκόπους των, οἱ Ἐπίσκοποι ἀπό τούς Μητροπολίτας των, καί οἱ Μητροπολίτες ἀπό τούς Πατριάρχας των». Μέ ὑποσημείωσι στό σημεῖο αὐτό ἀναφέρει ὁ ἅγιος : «Ἀγκαλά καί ὁ λα΄ Ἀποστολικός ἀνεύθυνον κρίνει καί τόν χωριζόμενον, ἐάν γνωρίζει αὐτόν καί ἄδικον».Ἐάν δέ οἱ ρηθέντες πρόεδροι ἦναι αἱρετικοί καί τήν αἵρεσιν αὐτῶν κηρύττουσι παρρησία… (Μέ ὑποσημείωσι στό σημεῖο αὐτό ἀναφέρει ὁ ἅγιος : «Ἀπό τόν λόγον τοῦτον τοῦ Κανόνος φαίνεται ὅτι δέν πρέπει τινάς νά χωρίζηται, κατά τον Βαλσαμῶνα, ἀπό τόν Ἐπίσκοπόν του, ἐάν αὐτός ἔχη μέν καμμίαν αἵρεσιν, τήν φυλάττει, ὅμως, εἰς τό κρυπτόν καί δέν τήν κηρύττει˙ τυχόν γάρ αὐτός πάλιν ἀφ’ἑαυτοῦ μετά ταῦτα νά διορθωθῆ») …καί διά τοῦτο χωρίζονται οἱ εἰς αὐτούς ὑποκείμενοι, καί πρό τοῦ νά γένη ἀκόμη συνοδική κρίσις περί τῆς αἱρέσεως ταύτης, οἱ χωριζόμενοι αὐτοί, ὄχι μόνον διά τόν χωρισμόν δέν καταδικάζονται, ἀλλά καί τιμῆς τῆς πρεπούσης, ὡς ὀρθόδοξοι, εἶναι ἄξιοι, ἐπειδή, ὄχι σχίσμα ἐπροξένησαν εἰς τήν Ἐκκλησίαν μέ τόν χωρισμόν αὐτόν, ἀλλά μᾶλλον ἠλευθέρωσαν τήν Ἐκκλησίαν ἀπό τό σχίσμα καί τήν αἵρεσιν τῶν ψευδεπισκόπων αὐτῶν»[5].

Ὁ παραπάνω Ἱερός Κανῶν εἶναι σύμφωνος καί μέ ἄλλους Ἱερούς Κανόνες Τοπικῶν καί Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ὅπως ὁ λα΄ Ἀποστολικός, ὁ στ΄ τῆς ἐν Γάγγρα Τοπικῆς Συνόδου (340), ὁ ε’ τῆς ἐν Ἀντιοχεία Τοπικῆς Συνόδου (341), οἱ ι΄, ια΄ και ζβ΄ τῆς ἐν Καρθαγένη Τοπικῆς Συνόδου (419), ὁ ιη’ τῆς Δ΄ Οἰκ. Συνόδου (451), οἱ λα΄ καί λβ΄ τῆς ΣΤ΄ Οἰκ. Συνόδου (691), καί οἱ ιβ΄, ιγ΄, ιδ΄ τῆς ΑΒ΄ Συνόδου (861).

Ἀλήθεια, ἀπό ποῦ συμπεραίνει ὁ Σεβ. κ. Χρυσόστομος ὅτι «ἡ διακοπή τοῦ μνημοσύνου τῶν ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι καθίστανται, συνυπεύθυνοι καί συγκοινωνοί τῆς αἱρέσεως καί τῆς πλάνης, εἶναι ὡς προτάσεις, ἐκκλησιολογικῶς ἀπαράδεκτες, οἱ ὁποῖες αὐτόματα συνεπάγονται καί τήν ἐκκλησιαστική αὐτονόμηση, μέ κανονικές συνέπειες»;

Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

Ὁ Σεβ. κ. Χρυσόστομος ὑποστηρίζει στό κείμενό του ὅτι «οἱ ἔνθερμοι συντάκτες «Ὁμολογιῶν πίστεως» δέν εἶναι δυνατόν νά δροῦν ὡς αὐτονομημένα ἄτομα ἤ ἐκκλησιαστικές μονάδες, μάλιστα ἐν ονόματι "Λαοῦ τοῦ Θεοῦ", ἐρήμην τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ καί ἐπί τῆ βάσει κριτηρίων τῆς λεγομένης λαϊκῆς τους ἔκφρασης, "ἐνσυνειδήτως" ἤ ἀσυνειδήτως, ἤ τῆς ἀποκλειστικότητας μιᾶς ἀόρατης αὐθεντίας, μέ ἀποτέλεσμα νά θεωροῦν τούς ἑαυτούς τους ὅτι ἐκφράζουν τήν ἀπόλυτη "ἐκκλησιαστική συνείδηση"».

Εἶναι πασιφανῆς ἐδῶ ἡ ἐπίθεση τοῦ Σεβ. κ. Χρυσοστόμου ἐναντίον τοῦ θεολογικῶς, δογματικῶς καί ἐκκλησιολογικῶς ἄψογου κειμένου τῆς «Ὁμολογίας Πίστεως κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», τῶν συντακτῶν αὐτῆς καί τῶν ὑπογραψάντων αὐτήν.

Ὑπενθυμίζουμε στόν Σεβ. κ. Χρυσόστομο ὅτι τό κείμενο τῆς «Ὁμολογίας Πίστεως κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ» συντάχθηκε ἀπό τήν γνωστή «Σύναξη Ὀρθοδόξων κληρικῶν καί μοναχῶν», ὡς ἔκφραση τῆς καλῆς ἀνησυχίας καί ἀγωνίας τους γιά ὅσα συμβαίνουν στόν χῶρο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος ὀρθῶς χαρακτηρίσθηκε ὡς παναίρεση, ὡς ἡ χειρότερη αἵρεση ὅλων τῶν ἐποχῶν. Δέν ἔχει πολεμικό χαρακτήρα καί σχισματικές τάσεις. Ὅσοι τήν συνέταξαν καί τήν ὑπογράφουν, ἀρχιερεῖς, λοιποί κληρικοί, μοναχοί καί λαϊκοί εἶναι μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ὑπαγόμενοι σέ κανονικές ἐκκλησιαστικές δικαιοδοσίες. Ἐπιδιώκουν μέ νηφάλιο καί θετικό θεολογικό λόγο νά ἐπισημάνουν τούς κινδύνους ἀπό τήν ἐπί δεκαετίες σταδιακή ἐξάπλωση καί τωρινή ἐμπέδωση τῆς συγκρητιστικῆς καί καταστροφικῆς αὐτῆς διδασκαλίας, ἡ ὁποία ἀναιρεῖ τό δόγμα τῆς μοναδικῆς ἐν τῷ κόσμω σωτηριώδους ἀποκαλύψεως καί οἰκονομίας τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, ὡς καί τῆς ἐν συνεχεία συνεχίσεως καί πραγματώσεως τοῦ σωτηριώδους αὐτοῦ ἔργου ἀπό τήν Μία καί μοναδική, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, διά τοῦ ἐνεργοῦντος ἐν αὐτῆ Ἁγίου Πνεύματος, καί ὄχι ἀπό τίς ποικίλες αἱρέσεις καί πλάνες, τίς ὁποῖες διαχρονικά κατεδίκασε ἡ Ἐκκλησία διά συνόδων καί διά τῆς συμφωνίας τῶν Ἁγίων Πατέρων, μεταξύ αὐτῶν δέ τόν Παπισμό καί τόν Προτεσταντισμό.

Ἡ σύνταξη «Ὁμολογιῶν Πίστεως» εἶναι παραδεδομένη καί καθιερωμένη πρακτική στήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Ὅταν ἐμφανίζεται νέα αἵρεση, πού δημιουργεῖ σύγχυση εἰς τά τῆς πίστεως, οἱ ποιμένες κάθε ἐποχῆς, ἐπιβεβαιοῦντες ὅσα κατά τήν χειροτονία τους ὑποσχέθηκαν, προβαίνουν στήν σύνταξη ὁμολογιῶν, γιά νά περιχαρακώσουν καί ὁριοθετήσουν τήν δική τους πίστη, ὥστε νά διακρίνεται ἀπό τή πλάνη τῶν αἱρετικῶν, καί μέ τόν τρόπο αὐτό νά προφυλάξουν τούς πιστούς ἀπό τήν λύμη τῆς κακοδοξίας. Ἡ κατ' ἐξοχήν «Ὁμολογία Πίστεως», τό γνωστό «Πιστεύω», συντάχθηκε γιά νά ἀντιμετωπίσει τίς αἱρέσεις τῶν Ἀρειανῶν καί τῶν Πνευματομάχων. Μολονότι δέ πανηγυρικά ἀπαγγέλλεται ἀπό τόν βαπτιζόμενο διά τοῦ ἀναδόχου κατά τήν τέλεση τοῦ μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος, ἐν τούτοις ἐπαναλαμβάνεται πάλιν καί πολλάκις κατά τήν διάρκεια τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν τοῦ νυχθημέρου.

Ἡ σύνταξη νέων «Ὁμολογιῶν Πίστεως» ἐπιβάλλεται καί ἀπό τόν σεβασμό στίς ἀποφάσεις τῶν συνόδων νά τηρηθεῖ ἀπολύτως ἀναλλοίωτο μέχρι καί μίας συλλαβῆς τό «Πιστεύω»· γι' αὐτό καί σημαντικές μεταγενέστερες δογματικές διατυπώσεις δέν προστέθηκαν, ὅπως ἡ διδασκαλία περί τῆς Παναγίας ὡς Θεοτόκου, πράγμα πού δέν τήρησαν ὁ Παπισμός καί ἐξ αὐτοῦ ὁ Προτεσταντισμός μέ τήν προσθήκη τοῦ filioque εἰς τό Σύμβολο τῆς Πίστεως. Ἄν, λοιπόν, δέν συντάσσονταν νέες «Ὁμολογίες Πίστεως», πολλές νέες αἱρέσεις δέν θά καταδικάζονταν.

Ἡ ἐκκλησιαστική γραμματεία εἶναι γεμάτη ἀπό «Ἐκθέσεις ἤ Ὁμολογίες Πίστεως», ἀπό τίς ὁποῖες ἐνδεικτικῶς ὑπενθυμίζουμε μερικές : «Βραχεία Ἔκθεσις Πίστεως» τοῦ Μ. Ἀθανασίου· «Ἔκθεσις Πίστεως» τοῦ Ἁγίου Ἐπιφανίου· «Ὁμολογία Πίστεως» τοῦ πάπα Γρηγορίου Β'· «Ἔκθεσις Πίστεως» τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Δαμάσκηνου·  «Ὁμολογία Ὀρθοδόξου Πίστεως» τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ· «Ὁμολογία Πίστεως» τοῦ Ἁγίου Μάρκου Εὐγενικοῦ· «Ὁμολογία Πίστεως» τοῦ πατριάρχου Γενναδίου Β΄ Σχολαρίου·«Ὁμολογία Πίστεως» Μητροφάνους Κριτοπούλου, πατριάρχου Ἀλεξανδρείας·«Ὀρθόδοξος Ὁμολογία» Πέτρου Μογίλα, μητροπολίτου Κιέβου· «Ὁμολογία Πίστεως»Δοσιθέου, πατριάρχου Ἱεροσολύμων.

Ἡ συνοδική λειτουργία κατά τήν ὀρθή της ἔννοια περιλαμβάνει ὅλα τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἀπό τόν πρῶτο μεταξύ τῶν ἐπικόπων μέχρι τόν τελευταῖο πιστό. Ἡ«Σύναξη Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καί Μοναχῶν», μαζί μέ τό πλῆθος τῶν ὑπογραφόντων λαϊκῶν, συμμετέχουν κατά χρέος στήν διαμόρφωση τῆς ἐκκλησιαστικῆς συνειδήσεως γιά τήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί ἐλπίζουν ὅτι τό σῶμα τῶν ἐπισκόπων θά ἀναλάβει τίς εὐθύνες του καί θά προχωρήσει καί στήν ἐπίσημη συνοδική καταδίκη του[6].

῾Η «῾Ομολογία Πίστεως κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», πού συνέταξε ἡ «Σύναξη ᾿Ορθοδόξων κληρικῶν καί μοναχῶν» το 2009, ἀφοῦ δημοσιεύθηκε στόν «᾿Ορθόδοξο Τύπο», σέ διάφορες ἱστοσελίδες τοῦ Διαδικτύου καί στήν «Θεοδρομία», ἐξακολουθεῖ νά βρίσκεται στό ἐπίκεντρο τοῦ θεολογικοῦ ἐνδιαφέροντος. ῎Εχει ἐκτυπωθῆ σέ χιλιάδες ἀντιτύπων καί διανέμεται στούς πιστούς, οἱ ὁποῖοι σπεύδουν ὄχι ἁπλῶς πρόθυμα, ἀλλά μέ ἐνθουσιασμό καί μέ αἰσθήματα ἀνακουφίσεως νά προσυπογράψουν τό περιεχόμενό της. ᾿Αρκετοί κληρικοί τήν ξανατυπώνουν μέ δικά τους ἔξοδα καί πολλαπλασιάζουν τήν κυκλοφορία της. Μεταφράσθηκε στά ᾿Αγγλικά καί στά Ρουμανικά μέ προσωπική πρωτοβουλία πιστῶν. ᾿Αμέσως μάλιστα ὁ ἀδίκως καί ἀντικανονικῶς καθαιρεθείς Σέρβος ἐπίσκοπος Ράσκας καί Πριζρένης κ. ᾿Αρτέμιος, τήν τύπωσε σέ σχετικό τευχίδιο καί τήν κυκλοφορεῖ στά Σερβικά.

Κυριολεκτικά τό ὀρθόδοξο πλήρωμα ἀγκάλιασε τό ὁμολογητικό αὐτό κείμενο, ὅπως ἀγκάλιασε στό γνωστό θαῦμα ἡ ῾Αγία Εὐφημία τόν τόμο τῶν ᾿Ορθοδόξων Πατέρων τῆς Δ´ ἐν Χαλκηδόνι Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί πέταξε στά πόδια της τόν τόμο τῶν Μονοφυσιτῶν, ὑπογράφοντας καί ἐπικυρώνοντας τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία καί καταδικάζοντας τόν Μονοφυσιτισμό, μετριοπαθῆ καί ἀκραῖο τῶν Σεβήρου καί Εὐτυχοῦς· καταδικάζουν καί ἀπορρίπτουν ὅμοια οἱ πιστοί, ὅπως ἡ ῾Αγία Εὐφημία, τήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τήν χειρότερη καί πιό ἐπικίνδυνη αἵρεση ὅλων τῶν αἰώνων.

Χωρίς κανένα δισταγμό ἐφαρμόζουμε στή σημερινή ἐκκλησιαστική κατάσταση τή φράση τοῦ ἀπολυτικίου τῆς ῾Αγίας Εὐφημίας καί ὀνομάζουμε τούς Οἰκουμενιστάς κακοδόξους· δέν εὐφράνθηκαν ἀπό τήν «῾Ομολογία πίστεως κατά του Οἰκουμενισμοῦ», ἀλλά ἐνοχλήθηκαν, ἐστενοχωρήθησαν, κατῃσχύνθησαν.

Τήν «῾Ομολογία» ὑπογράφουν περίπου 25.000 κληρικοί, μοναχοί καί λαϊκοί, ἀνάμεσα στούς ὁποίους καί ἀρκετοί Σεβ. Μητροπολῖτες, ὅπως ὁ Πειραιῶς κ.κ. Σεραφείμ, ὁ Αἰτωλοακαρνανίας κ.κ. Κοσμᾶς, ὁ Κυθήρων κ.κ. Σεραφείμ, ὁ  Ἀντινόης κ.κ. Παντελεήμων, ὁ ἀδίκως καί ἀντικανονικῶς καθαιρεθείς Σέρβος ἐπίσκοπος Ράσκας καί Πριζρένης κ.κ. ᾿Αρτέμιος, ὁ Νευροκοπίου κυρός Ναθαναήλ, πολλοί ἡγούμενοι Ἁγιορειτικῶν Μονῶν, πολλοί ἀρχιμανδρίτες ἡγούμενοι Μονῶν, πρωτοπρεσβύτεροι, ἱερομόναχοι, πρεσβύτεροι, διάκονοι, μοναχοί, μοναχές, θεολόγοι κ.ἄ. Οὕτως ἤ ἄλλως ἡ «῾Ομολογία» εἶναι ὁμολογία, εἶναι ἔργο καί πράξη θεάρεστη, δέν εἶναι ἁπλᾶ λόγια καί χαρτοπόλεμος. Εἶναι πράξη παρρησίας καί θάρρους μέ πολύ προσωπικό κόστος, μέ κατασυκοφάντηση ὅσων πρωτοστατοῦν καί μέ ἀπειλές ἐναντίον τους[7].

---

[1] ΣΕΒ. ΜΗΤΡ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ, «Ὁ Παπισμός ὡς ἐκκλησιολογικό πρόβλημα (μέ ἀναφορά στό συνοδικό σύστημα τῆς Ἐκκλησίας)», Πρακτικά Θεολογικῆς Ἡμερίδος με θέμα «Πρωτεῖον», Συνοδικότης καί Ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας, Ἱερά Μητρόπολις Πειραιῶς, Πειραιεύς 2011, σ. 43.

[2] Πορίσματα Θεολογικῆς Ἡμερίδος μέ θέμα «Πρωτεῖον», Συνοδικότης καί Ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας, Ἱερά Μητρόπολις Πειραιῶς, Πειραιεύς 2011, σσ. 197-201.http://www.imp.gr/Nea.htm, http://www.impantokratoros.gr/porismata-hmerida.el.aspx

[3] Σχ. βλ. τό κείμενο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας κατά τή συνεδρία της στίς 25-26/12/2013, Πρακτικά Νο 157, http://www.romfea.gr/epikairotita/21314-2013-12-28-09-58-36.

[4] ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ, Ὁ ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς Πατέρας τῆς Θ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἔκδ. Ἱ. Μ. Μεγάλου Μετεώρου, Ἅγια Μετέωρα 2009, σσ. 13-14.

[5] ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Πηδάλιον, σ. 358.

[6] http://www.impantokratoros.gr/C692689D.el.aspx

[7] ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, «Ὁμολογία Πίστεως˙ Ηὔφρανε τούς Ὀρθοδόξους καί κατήσχυνε τούς κακοδόξους», Θεοδρομία ΙΑ² (Ἀπρίλιος-Ἰούνιος 2009) 163-175.

πηγή

ΟΤΑΝ Ο ΝΟΥΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΘΟΛΩΝΕΙ ΚΑΙ ΝΟΜΙΖΕΙ ΤΗΝ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Του Φώτη Μιχαήλ

Ιατρού

Στο ερώτημα των ημερών, πόσο ακόμα θα διαρκέσει η κρίση που περνάμε, έρχεται αμείλικτη, αλλά πάντοτε αδιάψευστη, να δώσει την δική της απάντηση η ιστορία:

Η κρίση θα πάρει τέλος όταν έρθει η ώρα να πετάξουνε οι άνθρωποι από πάνω τους την ρυπαρή χλαίνη της ύβρεως και να ενδυθούν την πολυτίμητη πορφύρα της αρετής. Όταν δούνε ότι ”πήρανε την ζωή τους λάθος” και αποφασίσουν να ”αλλάξουνε ζωή”.

Μπορεί να ακούγεται σαν χρησμός το παραπάνω αλλά, είτε το θέλουμε είτε όχι, έτσι γίνεται πάντοτε στην μακρόσυρτη ιστορία όλων των εθνών. Χωρίς καμιά εξαίρεση την ύβρι διαδέχεται πάντοτε η Νέμεσις:

Φερθήκαμε υβριστικά και τώρα ήρθε η ώρα να το πληρώσουμε. Να πληρώσουμε τα λάθη και τις παραλήψεις τις δικές μας και όχι βεβαίως την δίκαιη οργή του Θεού, όπως μερικοί συνηθίζουνε να λένε.

Ο Θεός μας πάνω απ’ όλα είναι Αγάπη. Επιβεβαίωση της θυσιαστικής Του Αγάπης ο Σταυρικός Του θάνατος. Η Αγάπη του Θεού είναι ξένη από εξαναγκασμούς και σκοπιμότητες. Δεν εννοείται σωτηρία με τιμωρίες και νομικίστικους υπολογισμούς.

Η Δικαιοσύνη Του και η άπειρη Αγάπη Του λειτουργούν εις τους αιώνες με απόλυτο σεβασμό απέναντι στην ελευθερία και το αυτεξούσιον του ανθρώπου.

Η ελευθερία μας όμως αυτή και το αυτεξούσιον ποτέ δεν ησυχάζουνε. Ο πόλεμος που δέχονται από την λύσσα των παθών είναι συνεχής και ανελέητος.

Κάθε φορά που θρονιάζονται μέσα μας τα πάθη και κατακυριεύουνε την ύπαρξή μας, τα κορυφαία αυτά δώρα του Θεού χάνουνε τον προσανατολισμό τους. Θολώνει τότε ο νους του ανθρώπου και νομίζει την υποδούλωση για ελευθερία. Ο άνθρωπος τότε από αυτοκράτορας της οικείας του γνώμης βυθίζεται ηθελημένα στα τάρταρα της έσχατης δουλικότητας.

Αποστρέφεται τον Ήλιο της Δικαιοσύνης και χάνει από μπροστά του το αληθινό νόημα της ζωής και του θανάτου. Με άλλα λόγια, βιώνει αυτό που ονομάζουμε σήμερα κρίση.

Μια εξαιρετική δηλαδή δοκιμασία της ελευθερίας του να απορρίψει ή να αποδεχθεί, ως γνώμονα της ζωής του, το θεόσδοτο μήνυμα της Νίκης κατά της φθοράς και του θανάτου.

                                                                                       

Ανάρτηση στο Εδώ Αθήναι 

ΤΟ ΑΘΩΣ ΘΕΩΡΕΙ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ

ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΩΝ "ΜΕΓΑΛΩΝ" ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ !!! 
ΜΕΓΑΛΗ Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗ ΔΙΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ

"ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑ: ΣΙΒΥΛΛΑ - ΣΟΛΩΝ - ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ - ΣΩΚΡΑΤΗΣ"

"ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑ ΠΛΑΤΩΝ - ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ"

"ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑ ΘΟΥΚΙΔΙΔΗΣ - ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ"

ΟΙ "ΕΠΙΦΑΝΕΙΣ" ΡΗΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΗΜΩΝ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΕΙΧΑΝ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΗ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΤΡΙΑΔΙΚΟΤΗΤΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΝΣΑΡΚΩΣΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ...
ΜΙΛΗΣΑΝ ΓΙ ΑΥΤΟ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΔΑΣΚΑΝ ΣΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΤΟΥΣ ...
Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΘΥΣΙΑΣΤΗΚΕ ...
ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΡΕΣΤΗ ΣΤΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΔΡΑ, ΑΦΑΝΙΖΟΝΤΑΣ Η ΕΚΤΕΛΩΝΤΑΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΑΝΑΦΕΡΘΗΚΕ ΜΕ ΕΥΛΑΒΕΙΑ ΣΤΟΝ ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ ...
Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΚΑΙ Ο ΠΛΑΤΩΝΑΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΤΙΜΗΣΑΝ ΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΔΙΔΑΞΑΝ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΤΡΙΑΔΙΚΟΤΗΤΑΣ, ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΤΟΥΣ ΝΑ ΥΠΟΔΕΧΘΟΥΝ ΤΗ "ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ" ...
ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΑΛΛΟΘΙ ΣΤΟΥΣ ΠΑΓΑΝΙΣΤΕΣ Η ΔΩΔΕΚΑΘΕΟΥΣ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΛΟΓΙΑ, ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΧΑΡΑ ΣΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΕΝΝΟΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΤΗΝ ΠΡΟΟΡΗΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ:
"ΔΙΑ ΤΟΥΤΟ ΛΕΓΩΝ ΠΡΟΣ ΥΜΑΣ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙ ΑΦΑΙΡΕΘΕΙ ΑΦ' ΥΜΩΝ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΔΟΘΕΙ ΕΙΣ ΕΘΝΟΣ ΚΑΜΝΟΝ ΤΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ ΑΥΤΗΣ" 
ΗΤΑΝ ΞΕΚΑΘΑΡΟΣ Ο ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΦΑΝΕΡΩΣΕ ΚΑΘΑΡΑ ΑΠΟ ΠΟΥ ΘΑ ΑΦΑΙΡΕΘΕΙ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΟΥ ΘΑ ΔΟΘΕΙ ...
ΤΡΕΜΟΥΝ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΕΥΝΟΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ ΧΙΛΙΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ, ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ ...
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΟΜΩΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ, ΔΙΑΔΙΔΕΤΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΔΙΑΔΙΔΕΤΑΙ ΑΠΟ ΓΕΝΙΑ ΣΕ ΓΕΝΙΑ ΓΙΑΤΙ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ ΚΑΙ ΔΙΑΙΩΝΙΖΕΙ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ ΠΟΥ ΑΠΕΔΩΣΕ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ...
ΟΙ ΓΡΑΦΕΣ ΕΙΝΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΕΣ !!! 

14 ΜΑΙΟΥ ΕΟΡΤΑΖΕΤΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ

ΑΓΙΟΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ Αναφέρεται χωρίς λεπτομέρειες βίου. Στην τράπεζα της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας, υπάρχουν δώδεκα ολόσωμες μορφές φιλοσόφων (Πυθαγόρας, Σωκράτης, Ομηρος, Αριστοτέλης, Σίβυλλα, Πλάτων, Πλούταρχος κ.ά.) εκατέρωθεν του Ιεσσαί σε τοιχογραφία που φιλοτέχνησε μεταξύ 1535 και 1541 ο Κρητικός ζωγράφος Θεοφάνης. Σ’ ένα πιο εξειδικευμένο μάτι, επίσης, δεν περνούν απαρατήρητες οι κολόνες ιωνικού και δωρικού ρυθμού που υποβαστάζουν τα κελιά και τον ξύλινο διάδρομο στην ιερά μονή Ιβήρων, οι ενεπίγραφες στήλες σε πηγάδια και κρήνες και άλλα αρχιτεκτονικά κατάλοιπα της προχριστιανικής περιόδου που βρίσκονται εντοιχισμένα επί χίλια και πλέον χρόνια στους στιβαρούς τοίχους των μοναστηριών. Τον άγνωστο, αλλά και ανεξερεύνητο «Προχριστιανικό Αθω» περιγράφει η νέα έκδοση του Κέντρου Διαφύλαξης Αγιορείτικης Κληρονομιάς του υπουργείου Μακεδονίας - Θράκης, που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Η συλλογική εργασία –με πλούσια εικονογράφηση– που προέκυψε από τις μελέτες επιστημόνων, κοσμικών και μοναχών, σε βιβλιοθήκες, τοιχογραφίες, στα κινητά και τα εντοιχισμένα οικοδομικά σπαράγματα προσφέρουν μια συνοπτική εικόνα για τον προχριστιανικό πολιτισμό που κληρονόμησε η Μοναστική Πολιτεία. Στην άνω εικονογραφία με τίτλο "ο σοφός Αριστοτέλης" κρατά επιγραφή που λέει : "ακάματος φύσει Θεού γέννησις εξ αυτού γαρ ο αυτός ουσιούται λόγος" !!!

πηγή

Δύο φορές κάνει μνημονεύσεις ονομάτων ο Ιερέας στην Θεία Λειτουργία

Την ώρα που ο Ψάλτης ψάλλει το «Άξιον εστιν» ο Ιερέας μπροστά στην Αγία Τράπεζα, ενώπιον του Ιησού Χριστού, μνημονεύει ονόματα των αδερφών χριστιανών. 
Δύο φορές κάνει μνημονεύσεις ονομάτων ο Ιερέας στην Θεία Λειτουργία: 
Την μια στην Προσκομιδή και την άλλη φορά , τώρα, μετά τον Καθαγιασμό.  Υπάρχει όμως η εξής διαφορά: Στην μεν Προσκομιδή μνημονεύει πρώτα των ζώντων τα ονόματα και έπειτα των τεθνεώτων. Τώρα όμως μετά τον Καθαγιασμό, μνημονεύονται πρώτα τα ονόματα των τεθνεώτων, των πεθαμένων τα ονόματα, και έπειτα των ζωντανών. Γιατί γίνεται αυτό; Είναι εύκολο να το βρούμε. Είπαμε προηγουμένως ότι ο Ιερέας μετά των Καθαγιασμό μνημονεύει των Προπατόρων, των Πατριαρχών, των Προφητών κ.λ.π. Δηλαδή. μνημονεύει ονόματα ήδη απελθόντων και κεκοιμημένων- και σαν συνέχεια λοιπόν αυτών των κεκοιμημένων έρχεται η μνημόνευση των ιδικών μας αγαπητών κεκοιμημένων προσώπων, που δίνουμε στον Ιερέα με το χαρτάκι να τα μνημονεύσει.
Ώστε λοιπόν, αγαπητοί μου, αν θέλουμε – και πολύ το θέλουμε! - να συναντάμε τα αγαπητά μας πρόσωπα, που έφυγαν από την αγκαλιά μας, να πηγαίνουμε στην Θεία Λειτουργία, να τους ανάβουμε κεράκι και να τα μνημονεύουμε!!!
Γιατί μπορούμε και εμείς την ώρα αυτή, που ο Ψάλτης λέει το «Άξιον εστιν», ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ λέγω, από μέσα μας, να μνημονεύουμε διάφορα ονόματα, συγγενών μας και γνωστών μας. Πρώτα όμως, ξαναλέγω, στο σημείο αυτό μνημονεύουμε τους κεκοιμημένους και έπειτα τους ζώντες.

πηγή / αντιγραφή

Η ΕΠΙ ΠΑΠΥΡΟΥ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ 1053 Μ.Χ

Η παρούσα προφητεία ευρέθη γεγραμμένη επί παπύρου εις την Ιερά Μονήν Κοζάνης:

"Ουαί και αλοίμονον εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν. Άδης έτοιμος προς Αγαρηνών και βαρβάρων. Νέος Ευρωπαϊκός πόλεμος. Ένωσις Ορθοδόξων λαών μετά της Γερμανίας, ήττα Γάλλων υπό Γερμανών, επανάστασις Ινδιών και χωρισμός αυτών από της Αγγλίας. Αγγλία περιορισθήσεται εις μόνον τους Σάξωνας. Νίκη Ορθοδόξων, ήττα Αγαρηνών, γενική σφαγή Αγαρηνών και βαρβάρων υπό ορθοδόξων λαών. Ανησυχία κόσμου. Γενική απελπισία επί της γης. Μάχη επτά κρατών εις Κωνσταντινούπολιν και τρία ημερονύκτια σφαγή. Νίκη μεγαλυτέρα κατά εξ κρατών. Συμμαχία. Συμμαχία εξ κρατών κατά εβδόμου κράτους Ρωσσίας και τρία ημερονύκτια σφαγή. Παύσις πολέμου υπό Αγγέλου και παράδοσις της πόλεως τοις Ελλήσι. Υπόκυψις Λατίνων εις αλάνθαστον πίστιν Ορθοδόξων. Υψωθήσεται η Ορθόδοξος πίστις από Ανατολάς μέχρι Δυσμών. Παύσις Πάπα Ρώμης. Ανακήρυξις ενός Πατριάρχου δι'όλην την Ευρώπην επί 5 έτη ή και 50 έτη, και τέλος των θλίψεων του κόσμου. Την εβδόμην ουκ εστί ταλαίπωρος, ουκ εστί εξόριστος. Επανερχόμενος εις τας αγκάλας της μητρός Εκκλησίας αγαλλόμενος. Ούτως έσται, ούτω γέννηται. Αμήν.

Αριθμός 3 (Αγία Τριάς). Εγώ ειμί το Α και το Ω, ο πρώτος και ο έσχατος, ο Θεός εις Χριστός. Τέλος μία ποίμνη εις ποιμην. Έσται εκ της αληθούς πίστεως Ορθοδόξου, ούτω γένοιτω. Αμήν. Αμήν! Δούλος Χριστού αληθινού.

Ος γέγραπται τα πάντα εν τω Χιλιοστώ πεντηκοστώ τρίτω (1053 μ.Χ.)"

πηγή

ΘΑΥΜΑ ΣΤΗ ΜΑΑΛΟΥΛΑ; ΝΕΚΡΟΣ Ο ΛΗΣΤΗΣ ΤΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ…

Σύλησαν και τον ιερό τάφο της Αγίας Θέκλας, οι τζιχαντιστές

Ο τζιχαντιστής/ληστής των Ιερών Μονών της Μααλούλα

Ο Τζιχαντιστής εντός της μονής με εμφανές το ενδιαφέρον…

Βρυξέλλες, Πορφύρης Δ. /Σταφυλά Π.

Το maaloula.org, δημοσίευσε τα πρώτα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα (τοπική ώρα), στις 14/01/14, ότι ο τζιχαντιστής Abou Jaafar, αρχηγός της ένοπλης ομάδας “Μάχη του μάρτυρα Abou Taan”, παρακλάδι του ” Ελεύθερου  Kalamoon”, βρέθηκε μυστηριωδώς δολοφονημένος. Πρόκειται για τον ένοπλο ισλαμιστή που έχει ταυτοποιηθεί εδώ και ημέρες από μαρτυρίες και βίντεο σαν πρωταγωνιστής  στην υφαρπαγή των εικόνων και των άλλων κειμηλείων από τις μονές της Μααλούλα, Αγία Θέκλας και Αγίου Σεργίου αντίστοιχα.  Το τοπικό ειδησεογραφικό αναφέρει μάλιστα ότι σκοτώθηκαν και όλα τα μέλη της οικογένειάς του. Δολοφονήθηκε με πιστόλι την Κυριακή 12/01/14, πιθανότατα  από “συντρόφους” του καθώς υπήρξε μεταξύ τους διαφωνία ως προς την ρευστοποίηση των κειμηλείων.

Για την ιστορική Μααλούλα που θεωρούνταν δεύτερος προσκυνηματικός προορισμός στη Μέση Ανατολή, μετά τα Ιεροσόλυμα, νέα στοιχεία έρχονται στο φως. Το λιβανέζικο Calam στις 13/01/14, μεταδίδει ότι “οι τζιχαντιστές σύλησαν ως και αυτόν τον τάφο της Αγίας Θέκλας”.

Συγκεκριμένα, ο π. Makarios Gulwma, γραμματέας του Πατριαρχείου Αντιοχείας και πάσης  Ανατολής για τους καθολικούς μελκίτες δήλωσε στο ρωσικό RIA Novosti :

“Oι μαχητές της Αλ Νούσρα και του  ”ελεύθερου Sham” αφαίρεσαν τις καμπάνες των εκκλησιών της ιστορικής πόλης της Μααλούλα, πυρπόλησαν το τέμπλο του καθολικού της μονής καθώς κι αυτό του μοναστηριού του Αγίου Σεργίου και σύλισαν τον τάφο της Αγίας Θέκλας σκάβοντάς τον. Έκαψαν όλους τους σταυρούς και τους κατέστρεψαν”. Ο ίδιος μάρτυρας καταγγέλει ότι έκλεψαν το μπρούτζινο άγαλμα του ένθρονου Ιησού που κοσμούσε τη μονή και που είχε ανεγερθεί από το Ορθόδοξο Ίδρυμα του Απόστολου Παύλου της Συρίας.Το άγαλμα το είχε φιλοτεχνήσει ο φημισμένος ρώσος γλύπτης  Alexandre Rukavhanikov. Ο π.Μακάριος μεταφέρει την αγανάκτηση προσφύγων από την μαρτυρική κωμόπολη: “Έκλεψαν τα πιο σημαντικά σύμβολά μας ,μέχρι και τις καμπάνες που μας καλούσαν σε προσευχή . Άνδρες της Τζαμπχάτ αλ Νούσρα έκαψαν τα σπίτια μας. Θέλουν να σβήσουν και το τελευταίο ίχνος του χριστιανισμού και ν’ ακυρώσουν την ύπαρξή του.  Αντάρτες της Τζαμπχάτ, του “ελεύθερου Sham” και της ταξιαρχίας ” Ελεύθερο  Kalamoon” δρουν σε αυτήν την περιοχή”.

Το ιερό της Αγίας Θέκλας προσκυνηματικός προορισμός πριν τον πόλεμο

Το περίτεχνο ορειχάλκινο άγαλμα του Ένθρονου Ιησού από την Μονή της Αγίας Θέκλας

ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ B U R Z U M ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΠΑΓΑΝΙΣΜΟΣ Αποκαλυπτική συνέντευξη του Varg Vikernes (αποσπάσματα)

Προβολή του συγροτήματος από την ιστοσελίδα http://essetai.blogspot.gr/2010/01/burzum.html

ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ

B U R Z U M 

 ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ   ΠΑΓΑΝΙΣΜΟΣ

Αποκαλυπτική συνέντευξη του Varg Vikernes (αποσπάσματα)

- Γιατί ξεκίνησες τους Burzum;

Για την ακρίβεια, δεν ξεκίνησα τους Burzum. Ξεκίνησα να παίζω μουσική και την ονόμασα Burzum! Βασικά ξεκίνησα να συνθέτω το 1987 και τότε ονόμαζα το project μου αυτό URUK-HAI. Το 1991 άλλαξα το όνομα σε Burzum αλλά αρκετά από τα κομμάτια που χρησιμοποίησα στα δύο πρώτα μου άλμπουμ είναι από την πρώτη περίοδο.

-Τι σημαίνει η λέξη Burzum;

Σημαίνει σκοτάδι και προέρχεται από μία γλώσσα άγνωστη από τους κοινούς ανθρώπους!

…

-Είσαι Σατανιστής; Πως μυήθηκες;

Μυήθηκα στον Σατανισμό όταν ήμουν ακόμη 10 χρονών. Βέβαια η μουσική σε εκείνη την ηλικία δεν έπαιξε κανένα ρόλο. Είμασταν μία παρέα με άλλους πέντε, μεγαλύτερούς μου και κάναμε μία τελετή με σκοπό να λάβουμε δαιμονική σοφία. Λόγω ηλικίας δεν κατάλαβα και πολλά πράγματα. Βασικά δεν θεωρώ τον ευατό μου Σατανιστή καθότι αυτό είναι μια μεγάλη σε εύρος έννοια. Θεωρώ τον ευατό μου περισσότερο ως αποκρυφιστή και λάτρη της σοφίας. Η ζωή ενός ανθρώπου είναι μια περίοδος προετοιμασίας για την είσοδο σε μία άλλη διάσταση στην οποία θα εισέλθουμε μετά τον Θάνατο. Ακόμη είμαι νέος και έχω πολλά πράγματα να μάθω. Παρ όλα αυτά, μου αρέσει η Χριστιανική Θρησκεία. Προκαλεί τόσο πόνο και παρακμή στους ανθρώπους!!!

-Εχεις κατηγορηθεί για διάφορες εγκληματικές ενέργειες.

Μέχρι τώρα το ποινικό μου μητρώο είναι καθαρό. Εχω κατηγορηθεί για εμπρησμούς εκκλησιών, παιδεραστία, εξάσκηση Σατανισμού, παράνομη κατοχή όπλων.. Βέβαια δεν έχω κατηγορηθεί για βιασμό και βεβήλωση τάφων.

Ολα αυτά ξεκίνησαν από μία συνέντευξή μου σε μία τοπική εφημερίδα η οποία την παρουσίασε ως συνέντευξη με έναν "Σατανιστή"! Η αστυνομία σε μια έφοδο στο σπίτι μου βρήκε γεμάτα πιστόλια, παράνομα μαχαίρια, Σατανιστικά βιβλία και ένα 15χρονο κορίτσι στο κρεβάτι μου. Η νόμιμη ηλικία στη Νορβηγία βέβαια είναι 16 ετών. Κατηγορήθηκα επίσης για φόνους διότι γνωρίζω πράγματα για δύο ανεξιχνίαστους φόνους. Αφορούν το φόνο ενός ομοφυλλόφυλου και ενός αράπη που χάθηκε κοντά στο σπίτι μου. Κατηγορήθηκα επίσης για εμπρησμό διότι γνώριζα για το που είχαν λάβει χώρα οι εμπρησμοί, πως ήταν το εσωτερικό των εκκλησιών και πως παραβιάστηκαν. Οι κατηγορίες αυτές πάντως κατέρευσαν διότι δεν υπήρχαν αποδείξεις. Η αστυνομία βέβαια προσπαθεί ώστε ο φάκελος αυτός να μην κλείσει. Το ίδιο συνέβη καί με την κατηγορία για παιδεραστία. Ούτως ή άλλως, η κοπέλα ήταν από την Σουηδία και εκεί η νόμιμη ηλικία είναι τα 15! Δεν τη γλίτωσα βέβαια για τα όπλα και όλη αυτή η ιστορία μου στοίχισε τουλάχιστον 6 εβδομάδες κράτησης (σ.σ. μιλάει για την πρώτη φυλάκιση του).

Είναι 1992, είναι Αύγουστος, ο μήνας γράφει 21. Ένα νέο περιστατικό έρχεται να προσελκύσει το ενδιαφέρον του κόσμου στους μακρυμάλληδες ταραξίες. Ο ντράμερ Faust των Emperor συλλαμβάνεται για το φόνο ενός ομοφυλόφιλου έξω από ένα μπαρ, κοντά στο πάρκο του Λιλεχάμερ. Η ιατροδικαστική έρευνα αναφέρει 20 μαχαιριές. Στην κατάθεσή του ισχυρίζεται πως το ερωτικό ενδιαφέρον του θύματος υπήρξε προσβλητικό για την προσωπικότητα και την αρσενική του ταυτότητα και ήταν ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο μπορούσε να αντιδράσει υπερασπιζόμενος την αντρική του τιμή. Δεν είναι ρατσιστής, δεν είναι σατανιστής. Οι δικαστές δε θα πειστούν. Θα καταδικαστεί σε φυλάκιση 14 ετών.  Εν έτει 1993 το metal, που μεσουράνησε ως είδος την προηγούμενη δεκαετία, βρίσκεται πλέον εμπορικά στα τάρταρα, το grunge ανατέλλει στον ήλιο της μουσικής βιομηχανίας από το Σιάτλ, η underground κοινότητα γράφει σε τετρακάναλα και τα μονολιθικά riff ταξιδεύουν σε προχειροφτιαγμένες κασέτες και ασπρόμαυρα φωτοτυπημένα Α4 με τα ταχυδρομεία.  Οι μάζες δεν πρόκειται ακόμα να πάρουν γραμμή τι γίνεται, οι μπάντες που βάφονται και ξύνουν τις κιθάρες πολλαπλασιάζονται σε όλη την Ευρώπη. Μια από αυτές, οι Γερμανοί Absurd, διατηρούν επικοινωνία με τον Aarseth και θα απασχολήσουν τα πρωτοσέλιδα για το φρικτό έγκλημα που θα διαπράξουν. Οι Hendrik Möbus, Sebastian Schauseil και Andreas Kirchner συναντούνται στις 29 Απριλίου με τον 15χρονο μαθητή Sandro Beyer στην πόλη Ζόντερχαουζεν. Θα τον πνίξουν ομαδικά με μία χορδή. Λίγες ώρες μετά τη δολοφονία, ο Kirchner θα επαναλαμβάνει επιληπτικά τη φράση «Σκατά! Γάμησα εντελώς τη ζωή μου», ενώ ο Möbus δηλώνει: «Κάθε λεπτό που περνάει πεθαίνει στον πλανήτη κι ένας άνθρωπος. Οπότε δε χρειάζεται να γίνεται μεγάλη φασαρία για αυτόν το φόνο». Το ίδιο καλοκαίρι το λουτρό αίματος θα ξεχειλίσει. Στις 10 Αυγούστου, λίγες μέρες πριν την πανσέληνο, ο Varg Vikernes θα μεταβεί μαζί με τον Snorre W. Ruch, ψυχή των Thorns, από το Μπέργκεν στο Όσλο. Παραμένει άγνωστο μέχρι σήμερα τι συζητήθηκε στα 500 χιλιόμετρα που διένυσε το φορτηγάκι Volkswagen στο οποίο επέβαιναν. Είναι η περίοδος που οι ανταγωνιστικές σχέσεις του Vikernes με τον Aarseth έχουν οξυνθεί αισθητά. Ο Aarseth εξομολογείται σε μέλος των Emperor: «Θα τον σκοτώσω τον Vikernes. Θα τον απομονώσω στο δάσος και θα τον σκοτώσω με ηλεκτροσόκ». Και το στεγνό δόσιμο είναι θέμα χρόνου. Ρουφ, ρουφ, ρουφ. Στις 3 τα ξημερώματα και μετά από έναν μεγάλο καυγά, ο Aarseth θα δεχτεί 23 μαχαιριές. Δύο στο κεφάλι. Πέντε στο λαιμό. Δεκάξι στην πλάτη. Ο νεκρός Aarseth θα αφεθεί στην εξώπορτα του σπιτιού του και ο Vikernes θα συλληφθεί μερικές μέρες αργότερα. Κατά τη διάρκεια της σύλληψής του θα βρεθεί μαζί με 150 κιλά δυναμίτιδας, με τα οποία ομολογεί πως σκόπευε να πυρπολήσει τη μεγαλύτερη εκκλησία της Νορβηγίας. Τα κίνητρα του φόνου δεν έχουν διευκρινιστεί. Στις ελεγχόμενες θεωρίες πως τα αίτια της διαμάχης ήταν οικονομικά ή περιείχαν ερωτική απογοήτευση, καθώς ο Aarseth κόρταρε επίμονα την κοπέλα του Vikernes, προστέθηκαν ανακρίβειες, ψεύδη και θηριώδεις υπερβολές. Η Ilsa ή Anghel, κατά άλλη εκδοχή, εμφανίστηκε στην ακροαματική διαδικασία με ένα μαύρο πέπλο που κάλυπτε το πρόσωπό της. Στην υπερασπιστική του γραμμή ο κατηγορούμενος υποστήριξε πως βρισκόταν σε νόμιμη αυτοάμυνα. Διατύπωσε πως το θύμα είχε σχεδιάσει να τον δολοφονήσει και να βιντεοσκοπήσει το έγκλημα προφασιζόμενος μια συνάντηση στο σπίτι του με πρόσχημα να συζητήσουν ένα επικείμενο δισκογραφικό συμβόλαιο. Σύμφωνα με την απολογία του θύτη, ο Aarseth επιχείρησε να του επιτεθεί με ένα μπουκάλι και μετά από συμπλοκή τραυματίστηκε θανάσιμα από τα θρυμματισμένα γυαλιά. Κατά τη διάρκεια της δίκης ο Vikernes κατηγορεί τους δημοσιογράφους, χαμογελά σαρκαστικά στις κάμερες τη στιγμή της ετυμηγορίας, επιβαρύνει με τον χειρότερο τρόπο την επικοινωνιακή διαχείριση της υπόθεσής του στην κοινή γνώμη. Το δικαστήριο επιβάλλει την ανώτατη ποινή φυλάκισης που προβλέπει η νορβηγική νομοθεσία, δηλαδή 21 χρόνια. Ο Snorre καταδικάζεται σε οκταετή κάθειρξη ως συνεργός, ενώ ο μπασίστας Samoth των Emperor κρίνεται ένοχος μαζί με τον Vikernes για τρεις περιπτώσεις εμπρησμού και προσβολής θρησκευτικών συμβόλων περνώντας μερικούς μήνες στο φρέσκο. Στους μήνες που ακολουθούν θα κυκλοφορήσει το πρώτο άλμπουμ των Mayhem. Ένας δίσκος για τον οποίο σκοτώθηκαν να τον βγάλουν. Και ίσως η μοναδική περίπτωση στην οποία δολοφόνος και θύμα ενώνουν τις δυνάμεις τους. Η δολοφονία του Aarseth μετατράπηκε γρήγορα από γεγονός σε μύθο. Διαθέτοντας τα απαραίτητα στοιχεία, όπως παράνομες εξωκαλλιτεχνικές δραστηριότητες και κατακριτέα ιδεολογικά συνονθυλεύματα ως συστατικά στοιχεία υποκουλτούρας, έστρεψε το ενδιαφέρον του κόσμου από τη σφαίρα της μουσικής σε εκείνη της αποκλίνουσας κοινωνικής και ψυχικά διαταραγμένης συμπεριφοράς. Το 1994 τίποτα δεν είναι πλέον ίδιο. Τα υπόλοιπα μέλη των Mayhem παίρνουν αποστάσεις από την υπόθεση για να ασχοληθούν με την ύπαρξη της μπάντας, δεκάδες γραφικοί νεαροί επιχειρούν να γίνουν επίδοξοι συνεχιστές των τραγικών πρωταγωνιστών, η δισκογραφία της σκηνής ξεπερνάει τα σύνορά της χωρίς να καταφέρει ουσιαστικά να ξεπεράσει το πνεύμα της: τα δαιμονισμένα blastbeats, την απόκοσμη ατμόσφαιρα των ουρλιαχτών, τη μηδενιστική προσέγγιση της ακουστικής, το βασανισμό των μετρονόμων. Αν για τα μίντια η υπόθεση έχει τελειώσει, κάτι τέτοιο δεν ισχύει για τον έγκλειστο μουσικό. Μέσα στη φυλακή ο Varg Vikernes μορφοποίησε τα πολιτικά του φρονήματα κάνοντας πολλούς να πιστεύουν πως η τιμωρία τον έκανε ακόμη πιο επικίνδυνο. Η έκδοση δύο ακόμη Burzum δίσκων σε ambient ύφος και οι συγγραφικές του δραστηριότητες κινήθηκαν σε ένα προπαγανδιστικό επίπεδο των ναζιστικών του αντιλήψεων, οι οποίες διακατέχονταν από την πίστη του στον εθνοσοσιαλισμό και σε συγκεχυμένα παγανιστικά ιδεολογήματα. Το 1996 με όψη γερμανού αξιωματικού της Βέρμαχτ αποκηρύσσει τις μουσικές δουλειές των Burzum, σημειώνοντας πως «τόσο η pop όσο και το metal είναι νεγροειδείς φόρμες και όλο το rock’n’roll βασίζεται στη νέγρικη μουσική». Σε συνέντευξή του παρατηρεί αναφορικά με τις συνθήκες διαβίωσής του πως αναγκάζεται να μοιράζεται ένα κελί με άλλους «δώδεκα βρομιάρηδες μουσουλμάνους», ενώ, όταν οι συντάκτες των ρωτούν για τον μακαρίτη Aarseth, εκείνος τον αποκαλεί «ποντικό». Ο Vikernes θεωρεί εαυτόν πολιτικό ακτιβιστή, επιμελείται τις εκδόσεις Norsk Hedensk Fronk του Νορβηγικού Παγανιστικού Μετώπου και στρατολογεί θεωρητικώς υποψήφιους άρειους εθνοσοσιαλιστές. Αν και του έχουν στερηθεί τα περιουσιακά δικαιώματα κι έχει τη δυνατότητα να συντάσσει μόνο κείμενα, χειρίζεται ολόκληρο το back-catalogue της δισκογραφικής του εταιρίας, Cymophane, μεταβιβάζοντας τα εμπορικά δικαιώματα στη μητέρα του. Η ίδια εταιρία θα πωληθεί αργότερα σε επιφανές μέλος του ακροδεξιού πολιτικού στερεώματος. Μια σειρά μανιφέστων στην ιστοσελίδα του και το βιβλίο «Vargsmål» με το απαύγασμα της κοινωνικοπολιτικής του θεώρησης τυπώνεται με εξώφυλλο τα νορβηγικά χρώματα και το φασιστικό σταυρό. Δηλώνει για τον Σατανισμό πως είναι άλλη μια πλευρά του Χριστιανισμού και, ως παγανιστής, χαρακτηρίζει όλες τις θρησκείες ως μια ανίατη μάστιγα τύπου HIV που σκοτώνουν το πνεύμα. Προσπαθεί να αποφύγει την έννοια «ναζί» λέγοντας πως είναι Οντινιστής. Η κοσμοθεώρησή του βέβαια ταυτίζεται απόλυτα με χιτλερικές αντιλήψεις και στην πραγματικότητα προμοτάρει το βιβλίο του ως το δικό του «Mein Kampf». [πηγή]

-Πως ένοιωσες όταν σε κατηγόρησαν για δολοφονίες και παιδεραστία;

Με κάνουν να νοιώθω φυσιολογικός με τον ευατό μου. Σκότωσα, αφήρεσα τη ζωή ανθρώπων ή ζώων! Η παιδεραστία είναι αρκετά συναρπαστική! Μου αρέσουν κοριτσάκια ηλικίας 10-12 ετών αλλά όχι μεγαλύτερα. Βασικά δεν με ενδιαφέρει ιδιέτερα αν κάποιος νομίζει ότι έχω κάνει ένα τέτοιο έγκλημα… μου αρέσει!

…

-  Ποιες είναι οι πολιτικές σου πεποιθήσεις;

Υποστηρίζω τις εθνικούς πολιτισμούς και τις καθαρές φυλές. Υπάρχουν ριζικές διαφορές μεταξύ ανθρώπων διαφορετικής φυλής και κουλτούρας. Βλέπω τον ευατό μου ταγμένο στο χώρο του Ναζισμού και πιστεύω ότι είναι το πιο ιδανικό σύστημα για ένα Εθνος να λειτουργήσει. Είμαι ενάντια στη δημοκρατία και υποστηρίζω τον κρατικό πατερναλισμό. Οι άνθρωποι δεν είναι ικανοί να σκέφτοναι από μόνοι τους, πρέπει να ακολουθούν έναν ηγέτη ή θεό... SIEG HEIL! Η ΝΟΡΒΗΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΟΡΒΗΓΟΥΣ, ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΑΓΝΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΕΙΑ ΦΥΛΗ ΜΑΣ!

…

-Ποιά είναι η μεγαλύτερη φιλοδοξία σου;

Να γίνω δικτάκτορας της Νορβηγίας και να την κάνω δυνατή, καθαρή και περήφανη ξανά. Να γίνω Θεός όταν πεθάνω. Να ταξιδέψω στα Αστρικά Πεδία όπου οι εκδηλώσεις των ονείρων μου με περιμένουν. Θα τα κατορθώσω αυτά ή θα πεθάνω. Θα κατέλθω στους κόσμους του Burzum μαζί με όλους όσους πιστεύουν τα ίδια με εμένα.

-  Πως πιστεύεις οτι μπορείς να υποστηρίξεις την πολιτική σου ανέλιξη;

Η γενιά που τώρα είναι 14-15 χρονών με λατρεύει. Σε μερικά χρόνια που θα έχουν μεγαλώσει θα με υποστηρίξουν.

-  Πιστεύεις δηλαδή οτι είσαι ακόμη ένα σημαντικό πρόσωπο στο χώρο του black metal;

Πιστεύω οτι είμαι σημαντικότερος στην κίνηση των οπαδών του Βόταν παρά στους "μπλακμεταλάδες". Ανάμεσα σ'αυτούς βέβαια μπορεί να βρίσκονται και κάποιο Βοτανιστές οι οποίοι ελπίζω οτι μπορούν να με εκτιμήσουν. To black metal είναι στη πραγματικότητα ένας ξένος τρόπος ζωής για μας. Είναι κι αυτό ένα μέρος του νεγροειδούς υπάνθρωπου "ροκ ν ρολ".

-  Πες μας για την N.H.F.

Είναι ένα ολιγομελές συμβούλιο ανθρώπων ταγμένων στην πίστη και όρκο στον Βόταν. Προσπάθησα να ξεκινήσω το N.H.F. σαν μία θρησκευτική κοινότητα. Λόγω της ποινικής μου κατάστασης αυτό δεν μπορώ να το κάνω. Απο την άλλη, ίσως είναι και καλύτερα να παραμείνει ένας κλειστός κύκλος. Τα μέλη μας είναι η αυριανή Ελίτ, αυτοί που θα ανατρέψουν την εβραιοχριστιανική υποδούλωση...

Το 2000 τερματίζει τη μουσική του δραστηριότητα και επικαλείται την άγνοια του κοινού ως επιχείρημα στην κριτική που του ασκείται για την καλλιτεχνική του απομόνωση. Στο σωφρονιστικό ίδρυμα του Τόνσμπεργκ θα προσφέρει εθελοντική εργασία κατασκευάζοντας λαμπτήρες. Παράξενο για έναν σκοτεινό τύπο. Έχοντας τη δυνατότητα να αποφυλακιστεί πρόωρα χάριν ευεργετικής διάταξης που προβλέπει ο νόμος, αρνείται την αποφυλάκιση με όρους αναστολής, αντιδρώντας στην τροπολογία που ψηφίζει το κοινοβούλιο για αύξηση του ορίου της σχετικής διάταξης από 12 σε 14 χρόνια. Οι πράξεις του όμως προδίδουν πως έχει μετανιώσει για το ψυχικό σθένος που έχει επιδείξει. Το 2003 συλλαμβάνεται στην προσπάθειά του να αποδράσει με τη βοήθεια της μητέρας του, Lene Bore. Στην κατοχή του βρίσκονται ένα αυτόματο AG3, 700 σφαίρες, διάφορα μαχαίρια διαβίωσης, μια ασφυξιογόνα μάσκα, συστήματα ενδοεπικοινωνίας και μια πυξίδα. Ο δρόμος του τον οδηγεί αυτή τη φορά στις φυλακές υψίστης ασφαλείας του Τρόντχαϊμ για τα επόμενα 6 χρόνια. Το 2009 αποφυλακίζεται έχοντας εκτίσει τα 15 από τα 21 χρόνια της ποινής που του επιβλήθηκε. Η αποφυλάκισή του συνέπεσε με την προβολή του ντοκιμαντέρ «Until The Light Takes Us» των Audrey Ewell και Aaron Aites, που παίχτηκε σε διεθνή φεστιβάλ, πραγματευόμενο την ιστορία του νορβηγικού ακραίου ήχου και φιλοξενώντας προσωπικές συνεντεύξεις όλων των εμπλεκομένων. Η «επανένταξη» του Vikernes στην κοινωνία θα αποβεί παραγωγική για την ετικέτα Burzum καθώς από το 2010 μέχρι σήμερα κυκλοφόρησε πέντε άλμπουμ. Ξαναθυμήθηκε το black metal-με τους πικρόχολους να ισχυρίζονται πως επιδίωξε μια καλή εξαργύρωση όλων όσων προηγήθηκαν-πειραματίστηκε με ambient φόρμες. Έχοντας αποκαλύψει στα τελευταία χρόνια της φυλακής πως έχει μια κόρη, γεννηθείσα το 1993, θα επιλέξει ως τόπο κατοικίας μια μικρή φάρμα στην περιοχή Τέλεμαρκ για να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του με τη συμβία του και το γιό που απέκτησε μαζί της το 2007. Αργότερα θα μετακομίσουν στο Λιμουζέ της Γαλλίας. Ποστάροντας φέτος στις 27 Απριλίου το τελευταίο-κατά δήλωσή του-metal τραγούδι ως συνθέτης με τίτλο «Back To The Shadows», θα επιχειρήσει να βάλει μία τελεία στις ατέρμονες συζητήσεις των οπαδών και του Τύπου για τα μουσικά «πισωγυρίσματά» του. Το πρόσφατο άλμπουμ «Sôl Αustan, Mâni Vestan» που κυκλοφόρησε το Μάιο προτιμά τις ambient, neofolk και ελαφρώς space διαδρομές.  Από την πρώτη μέρα της αποφυλάκισής του μέχρι σήμερα δεν σταμάτησε τις συγγραφικές του δραστηριότητες. Τόσο μέσω της ιστοσελίδας των Burzum όσο και του προσωπικού ιστολογίου «Thulean Perspective» που ξεκίνησε τον φετινό Ιανουάριο. Μαζί με την γυναίκα του θα «τρέξουν» και την ιστοσελίδα «Ancestral Cult». Μαζί «έτρεξαν» και τα φώτα της δημοσιότητας κατά την σύλληψή του. Όπως μετέδωσε το RTL, o Vikernes συνελήφθη το πρωί της 16ης Ιουλίου κοντά στην πόλη Σαλόν Λα Τουρ, μια κοινότητα στο νομό Κορέζ στην κεντρική Γαλλία ως ύποπτος για μακελειό που είχε στα σκαριά. Ο 40χρονος Νορβηγός συνελήφθη από τη γαλλική υπηρεσία πληροφοριών DCRI που αναφέρεται απευθείας στο υπουργείο Εσωτερικών της χώρας. Ερευνώντας σπιθαμή προς σπιθαμή την φάρμα-καταφύγιο, στην οποία ζει με τα τρία του παιδιά, για εκρηκτικά και όπλα, οι αρχές μελετούν όλα τα ενδεχόμενα. Αιτία; Η σύζυγός του, γνωστό ακροδεξιό στέλεχος και μέλος σκοπευτικής λέσχης, αγόρασε προ εβδομάδων τέσσερις χαριτωμένες καραμπίνες. Ανησυχητικός συντελεστής στην εξίσωση; Ο Vikernes επιπλέον υπήρξε ένας από τους 530 υποστηρικτές που έλαβαν το μανιφέστο 1518 σελίδων του Anders Breivik, υπεύθυνου για τη βομβιστική επίθεση στο κέντρο του Όσλο στη Νορβηγία τον Ιούλιο του 2011 και της επίθεσης με όπλο στο νησί Ουτόγια που είχε αποτέλεσμα τον θάνατο 77 ανθρώπων, λίγες ώρες πριν προβεί στις αποτρόπαιες πράξεις του. Τα μίντια έχουν σπεύσει να συνδέσουν ήδη τους δύο άνδρες, με τον Varg ωστόσο να έχει αναρτήσει μέσα στο 2012 την εξής δήλωση για τον Breivik: «Το μόνο που έχω να πω είναι πως εύχομαι να αυτοκτονήσεις. Δολοφόνησες περισσότερους Νορβηγούς από ότι έκανε ολόκληρος ο μουσουλμανικός πληθυσμός στη Νορβηγία τα τελευταία 40 χρόνια και ισχυρίζεσαι πως είσαι Νορβηγός εθνικιστής και πατριώτης (μαζί με τους Εβραίους αφέντες σου) εναντίον του Ισλάμ, για να μας προστατεύσεις εναντίον των εγκλημάτων τους; Λυπάμαι που το λέω, αλλά έκανες ένα μεγάλο λάθος».[πηγή]

…

-  Τι ακριβώς έγινε εκείνη τη νύχτα στις 10 Αυγούστου του 1993;

Βασικά έχω βαρεθεί να τη διηγούμαι αυτή την ιστορία γι αυτό θα σου κάνω μια περίληψη. Καταρχάς, ο Euronymous προσπάθησε να με δολοφονήσει. Το σχέδιο του μάλιστα ήταν να με ακινητοποιήσει με ένα πιστόλι, να με οδηγήσει σε κάποια ερημική τοποθεσία και εκεί να με σκοτώσει αφού πρηγουμένως θα με είχε βασανίσει αλύπητα. Μάλιστα σχεδίαζε όλη αυτή τη διαδικασία να τη μαγνητοσκοπήσει σε βίντεο! Ενας φίλος του μου εκμυστηρεύτηκε τα σχέδιά του και έτσι εκείνη τη νύχτα πήγα σπίτι του για να του πω να πάει να γαμηθεί. Αυτός πανικοβλήθηκε και άρχισε να με χτυπάει. Με χτύπησε στο στήθος και εγώ ανταπέδωσα, ρίχνοντάς τον χάμω. Αμέσως σηκώθηκε και κατευθύνθηκε προς τη κουζίνα για να πάρει ένα κουζινομάχαιρο. Το ένστικτο της αυτοάμυνας με οδήγησε να βγάλω ένα μικρό μαχαίρι που κουβαλούσα πάνω μου. Μάλλον πάνω στον πανικό του δεν κατάφερε να βρει ένα μαχαίρι και το έβαλε στα πόδια, τσιρίζοντας και ζητώντας βοήθεια απο τη γειτονιά. Έτρεξα ξωπίσω του και κατάφερα να τον σταματήσω. Έπεσε κάτω και εκείνη τη στιγμή τον σκότωσα χώνοντας το μαχαίρι μου στο κούτελο. Ο θάνατός του ήταν ακαριαίος.

Μάρτυρας εκείνη τη στιγμή ήταν ο Snorre, κιθαρίστας των Mayhem που είχε έρθει να επισκεφτεί τον Euronymous για να του δείξει μερικά ριφ. Πέρασε δίπλα μας αλλά έμεινε άπραγος και απομακρύνθηκε. Μόλις σκότωσα τον Euronymous, έτρεξα από πίσω του γιατί είχε τα κλειδιά του αυτοκινήτου μου. Κατάφερα να τον συνεφέρω από το αρχικό σοκ και γύρισε πίσω στο Bergen. Ο Euronymous προσπάθησε να με σκοτώσει, απέτυχε και έχασε τη ζωή του.

-  Τώρα που θα έχεις ξανασκεφτεί όλη αυτή την ιστορία, πιστεύεις ότι αν έδινες μια ευκαιρία στον Euronymous δεν θα είχαν εξελιχθεί έτσι τα πράγματα;

Θα μπορούσα μόνο να τον έχω χτυπήσει. Δεν θα άλλαζε τίποτα. Απλά θα του έδινα μια δεύτερη ευκαιρία να με σκοτώσει. Το λάθος μου είναι ότι δεν σκότωσα τον μάρτυρα, αυτό το υποκείμενο τον Snorre W. Ruch. To λάθος μου επίσης είναι ότι άφησα την αστυνομία να με πιάσει ζωντανό. Η δικαιοσύνη είναι ένα ψέμα. Καλύτερα να πεθάνεις με το κεφάλι ψηλά παρά να ζεις σέρνοντας στα γόνατα!

Ποια είναι η γνώμη σου για την υπόθεση του Breivik και αυτά που συνέβησαν στο Oslo και στο νησί Utoya; Είναι πολύ λυπηρό πως η ευρωπαϊκή φυλή περιθωριοποιήθηκε μέσα στο ίδιο το σπίτι της, την Ευρώπη, όπως και ο τρόπος που διάφορες ομάδες στρέφονται εναντίον αυτών που προσπάθησαν να μας καταστρέψουν σαν φυλή. Το πιο λυπηρό απ’ όλα είναι πως ο Breivik στοχοποίησε νεαρά παιδιά, αντί των άπιστων γονιών τους ή αυτών που τους έκαναν πλύση εγκεφάλου, κάνοντάς τους να αποδεχτούν την ιδέα της καταστροφής της φυλής τους, μέσω της μπασταρδοποίησης που δέχτηκε. Στην ιστοσελίδα μου μπορείς να βρεις κάποιες απόψεις μου για αυτή την υπόθεση σε δημοσιεύσεις με τον τίτλο War in Europe (part and II). Αλοίμονο! Εικάζω πως έχουμε δει μόνο την αρχή όλου αυτού του πράγματος [Sonik (τεύχος 79 σελ. 74]

-  Έχεις εμπλακεί σε φασαρίες μέσα στη φυλακή;

Πρόσφατα πλακώθηκα στο ξύλο με έναν αλλοδαπό. Με χτύπησε πισώπλατα. Σε μια ενστικτώδη κίνηση να αποφύγω ένα δεύτερο χτύπημα στο κεφάλι, έφαγα μια γροθιά στα σαγόνια. Τον έπιασα, τον πέταξα στο έδαφος και τον κράτησα εκεί μέχρι που μας χώρισαν οι φύλακες. Τον στείλανε σε άλλη φυλακή αλλά αν έρθει ξανά εδώ, οι σύντροφοί μου θα τον αποτελειώσουν. Δεν έχει σημασία αν μου έσπασε τα σαγόνια γιατί ο τελικός νικητής ήμουν εγώ. Τον ταπείνωσα και συμβολικά, τον σκότωσα. Αλλωστε ποιός νοιάζεται για έναν ασήμαντο αλλοδαπό; Θα πέθαινε ούτως ή άλλως γιατί κάποια στιγμή θα έχουμε τη Δύναμη να το κάνουμε αυτό. Η δολοφονία του τώρα θα ήταν "παράνομη", γιατί λοιπόν να τον καθαρίσουμε τώρα αφού αργότερα θα έχουμε τη νόμιμη εξουσία να τους καθαρίσουμε ΟΛΟΥΣ;!!!

…

-  Τι είναι κατα τη γνώμη σου η Ελευθερία;

Η Βαλχάλα είναι η Ελευθερία. Ο Βόταν είναι η Ελευθερία. HAIL WOTAN!

-  Απο που πηγάζει η αγάπη σου για την πατρίδα σου;

Το έθνος μου είναι η φυλή μου. Πιστεύω σε ένα Άρειο Έθνος και στη Μητέρα Γη. Η Μητέρα Γη είναι η γυναίκα του Βόταν και κατ'επέκταση, ανήκοντας σε μας παίρνουμε ένα μέρος απο τη Δύναμή του.

-  Θα ήθελες να έχεις ζήσει στην εποχή των Βίκινγκς;

Ο πολιτισμός και η κουλτούρα μεταβιβάζεται απο γενεά σε γενεά. Στις μέρες μας έχει μια τεχνολογική διάσταση. Νοιώθω τυχερός που ζω αυτή την εποχή γιατί είμαι απο τους τυχερούς αυτούς που έχουν επιλεγεί να καταστρέψουν την εβραιοχριστιανική αντικουλτούρα και να οικοδομήσουμε το Αρειο Έθνος του Βόταν.

-  Πιστεύεις στην προσωπική πίστη του ανθρώπου;

Δεν υπάρχει προσωπική πίστη. Αν μάλιστα αυτή η πίστη δεν έχει κληρονομηθεί μέσω Άρειου αίματος, τότε είναι άχρηστη. Χρειαζόμαστε Στρατιώτους που να υπακούουν διαταγές και όχι ανεμοπαρμένους κουλτουριάρηδες. Πιστεύουμε στον Βόταν μέσω των Αρχηγών μας. Υπακούς και ακολουθείς ή εκτελείσαι!

-  Πως μπορεί να χτυπηθεί ο χριστιανισμός και να φτάσουμε στη τελική Νίκη;

Η τελική Νίκη θα είναι μόνη η εξάλειψη όλων των χριστιανών, εβραίων, μουσουλουμάνων κλπ. Πρέπει να περάσουμε απο μία περίοδο απόλυτου ελέγχου των μαζών και πλύσης εγκεφάλου όλων των ανθρώπων. Οποιος αντισταθεί πρέπει να εξοντωθεί. Ο καλύτερος τρόπος να χτυπήσουμε την εβραιοχριστιανική γενιά είναι να την οδηγήσουμε σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο. Εκεί θα επικρατήσουν οι άγνωστες και μυστικές δυνάμεις που κατέχουν τα ανώτερα όντα.

…

- Σχετικά με τις θανατικές απειλές που δεχόσουν;

Δεχόμουν πολλές θανατικές απειλές στο διάστημα '91 με '92 αλλά μετά μειώθηκαν πάρα πολύ. Με τη σειρά μου δεν έμεινα άπραγος και γρήγορα απέκτησα το δικό μου οπλοστάσιο, αποτελούμενο απο διάφορα μαχαίρια και πιστόλια. Οταν έβγαινα έξω συνοδευόμουν απο δύο φίλους οι οποίο τροποντινά λειτουργούσαν και ως σωματοφύλακες. Ο περισσότερος κόσμος στο Bergen μας συμπαθούσε. Κάναμε συχνά επιθέσεις σε ξένους (όχι τουρίστες), πάνκηδες, φεμινίστριες και όποιον γενικά δεν τάσονταν μαζί μας. Είχαμε μάλιστα οργανώσει και περιπολίες στη πόλη με αυτοκίνητο που τις ονομάζαμε Miijo Patrolje (περιβαντολογική αστυνομία!) η οποία ασχολούταν με τους εχθρούς του Αρειου Νορβηγικού περιβάλλοντος!

- Και κάτι για το τέλος;

Θέλουμε να δημιουργήσουμε κάτι νέο καταστρέφοντας το παλαιό. Οι στόχοι μας δεν είναι απλά να σκοτώσουμε και να καταστρέψουμε το κόσμο όπως αυτός είναι σήμερα. Η καταστροφή των υπάνθρωπων και τις υποκουλτούρας τους θα οικοδομήσει κάτι νέο και θετικό. Οι στοίχοι μας είναι η αποίκηση του διαστήματος, η αναβίωση της Ζωής που έχει πεταχτεί στο ασυνείδητο του ανθρώπου απο τις εβραιογενείς θρησκείες και της επανεγκατάστασης της απευθείας επικοινωνίας του ανθρώπου με τους Θεούς. ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ. Το ερώτημα δεν είναι αν συμφωνείτε μαζί μας ή όχι. Το ερώτημα είναι αν είστε μαζί μας! Αν όχι, ετοιμαστείτε να πεθάνετε!

Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ TOY FOREST Φέτος συμπληρώνονται δέκα χρόνια από την δεύτερη (μουσική) και πρώτη(ιδεολογική) επανάσταση του black metal, το 1991. Κάνουμε τον διαχωρισμό αυτό διότι το black metal ήταν το πρώτο αυτοκέφαλο ρεύμα του χέβι μέταλ που ανέπτυξε την δική του ιδιόμορφη κουλτούρα και ιδεολογική ταυτότητα. Μέχρι τότε είχαμε μόνο "μουσική" και έναν απροσδιόριστο "τρόπο ζωής". Απο τότε μέχρι και σήμερα, το black metal εξελίχθηκε, πήρε διάφορα προσωπεία, παρήκμασε και βεβηλώθηκε. Σήμερα, το αυθεντικό πνεύμα των πρώτων ημερών αναβιώνει. Μπορεί οι κασέτες και τα βινύλια να αντικαταστάθηκαν με την πλαστικούρα των cd, μπορεί η επικοινωνία να πέρασε απο τα χειρόγραφα γράμματα στα ψηφιακά μυνήματα, το πνεύμα όμως παραμένει το ίδιο. Θα ήταν άτοπο σήμερα να χρησιμοποιούμε τις λεξεις "μουσικό" κίνημα ή ρεύμα.To black metal σήμερα είναι μία Μυστική Εταιρία. Οπως ο Τεκτονισμός για παράδειγμα, των περασμένων αιώνων, που αναπτύχθηκε μέσα απο τις συντεχνίες των οικοδόμων και αρχιτεκτόνων, έτσι και το Black Metal σήμερα είναι μία θεοσοφική εταιρία που δημιουργήθηκε μέσα απο συντεχνίες μουσικών, συγκροτημάτων, ανεξάρτητοί περιοδικών και δισκογραφικών εταιριών. Απ'αυτό το τεύχος σήμερα διακυρήσουμε πλέον και επίσημα οτι ο όρος Black Metal παύει να περιγράφει ένα "μουσικό" ή "ηχητικό" στυλ το οποίο δημιουργήθηκε και αναπτύχθηκε μέσα σε ένα άλλο μουσικό και ηχητικό πλαίσιο (χέβι μέταλ) Καλούμε τους αναγνώστες του παρόντος περιοδικού να σταματήσουν να διαβάζουν το FOREST ως ένα "μέταλ" ή "μουσικό" περιοδικό και να το θεωρήσουν ως ένα εγχειρίδιο ιδεολογικής, πολιτικής και μεταφυσικής μελέτης. Η μόνη "μουσική" επαφή πλέον του περιοδικού είναι το περιέχον cd και οι γνώσεις και απόψεις που αποδεξαμενίζονται μέσα απο τις συνεντεύξεις των "μουσικών". Οποιος αναγνώστης νομίζει οτι το παρόν περιοδικό δεν ικανοποιεί την "ενημέρωσή" του για τις καταναλωτικές "ανάγκες" επαύξησης της συλλογής του σε βιομηχανικά προϊοντα (cd, δίσκους κλπ), θα ήταν καλό να ανατρέξει πλέον σε άλλα έντυπα. Αν θέλετε μάλιστα τη γνώμη μας, περιορίστε τις αγορές και επικεντρώστε τον προϋπολογισμό σας στην αγορά βιβλίων και οπλισμού. Ναι, καλά διαβάσατε. Η γνώση και ο εξοπλισμός είναι τα μόνα εργαλεία που θα επιτρέψουν την ανάπτυξη και επιβίωση της Ελιτ του 21ου αιώνα. Η "νέα τάξη πραγμάτων" είναι η ΔΙΚΗ μας ΝΕΑ ΤΑΞΗ, η εξουσία των λίγων, των μυημένων στα Μυστήρια της Ζωής και του Θανάτου. Αργά και με προσεκτικά βήματα ετοιμάζουμε την Υπέρτατη Νίκη του Υπερανθρώπου. Παναγιώτης Τζανετάτος

Αποσπάσματα από το περιοδικό “The Forest”, τ.3, 10/2000

  (κρατήσαμε την ορθογραφία του περιοδικού αλλά θαμπώσαμε την φωτό για ευνόητους λόγους)

 πηγή