Τά όνειρα ! Δεισιδαιμονίες, προλήψεις καί η θέση τής Εκκλησίας...

Σπίτι στό φεγγάρι μέσα στά σύννεφα !

  Ο "πεινασμένος καρβέλια βλέπει " λέει θυμόσοφα ο λαός ! Μήπως έχει καί άδικο ;

Σεβασμιώτατε, Μητροπολίτα κ. Άνθιμε

Με τη δική σας ευχή και εντολή, με την υπομονή των Σεβαστών Πατέρων και για την πνευματική καλλιέργεια των εν Χριστώ αδελφών μας , θα παρουσιάσουμε σήμερα ένα θέμα που απασχολεί πολλούς από εμάς και που πολλές φορές μας οδηγεί μέσω των λαθεμένων επιλογών μας στην πνευματική μας φθορά.

Το θέμα είναι:

 1. Τα όνειρα και πως ερμηνεύονται από τη επιστήμη της Ψυχολογίας και από την Θεολογία της Εκκλησίας.

 2. Οι δεισιδαιμονίες και οι προλήψεις που βασανίζουν τη ζωή μας.

Κατ’ αρχήν όμως να δώσουμε την ετυμολογία της λέξης «όνειρο».

Η λέξη «όνειρο» είναι σύνθετη και προέρχεται από τη λέξη «ον» που σημαίνει υπάρχω, και το ρήμα «είρω» που σημαίνει αφηγούμαι, συνάπτω, συναρμολογώ.

ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΑ

Η επιστήμη της Ψυχολογίας δίνει τον εξής ορισμό για τα όνειρα:

«Όνειρο είναι η έκφραση του υποσυνείδητου που μας φέρνει κατά τη διάρκεια του ύπνου αντιμέτωπους με πρόσωπα, καταστάσεις, επιθυμίες, χαρακτήρες που καταπιέζουμε στην καθημερινότητά μας. Θεωρείται ως διαδικασία ψυχολογικής αυτοθεραπείας του εγκεφάλου μας. Ο εγκέφαλός μας κωδικοποιεί και αποθηκεύει πληροφορίες στη μνήμη του. Οι πληροφορίες αυτές όταν το σώμα κοιμάται δημιουργούν μία εικονική κίνηση (σαν μικρή ταινία-εναλλαγή εικόνων) τις οποίες επεξεργάζεται».

Η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου βλέπει όνειρα και απλά οι περισσότεροι δε τα θυμούνται...
Τα όνειρα μας δεν είναι ασπρόμαυρα
Οι γεννημένοι με τύφλωση βλέπουν όνειρα βασισμένα στις υπόλοιπες αισθήσεις τους

Τα ζώα επίσης ονειρεύονται...

Τα συμπεράσματα αυτά έχουν βγει από μελέτες επιστημόνων οι οποίοι μελετούν τη διαδικασία του ύπνου και των ονείρων βασισμένοι κυρίως στη τεχνική του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος

Σε ένα ηλεκτροεγκεφαλογράφημα οι επιστήμονες τοποθετούν ηλεκτρόδια στο κρανίο ενός ανθρώπου και καταγράφουν τις διαφορές δυναμικού που δημιουργούνται από τις ηλεκτρικές λειτουργίες των νευρικών κυττάρων.

Με βάση αυτή την κατηγοριοποίηση εγκεφαλικής δραστηριότητας, ο ύπνος έχει διαχωριστεί σε 5 φάσεις και κατά τη διάρκεια μιας νύχτας ο ύπνος του ανθρώπου διαρκεί 2 με 3 κύκλους αυτών των φάσεων:

Σύμφωνα με υπολογισμούς στη διάρκεια 30 ετών καθένας μας θα έχει περίπου 10 χιλιάδες όνειρα. Αν οι πιθανότητες επαλήθευσης είναι μια στις χίλιες (επιλέγω αυτή την πιθανότητα λόγω του είναι μια συνηθισμένη καθημερινή έκφραση που υπονοεί το αδύνατο) τότε καθένας από μας θα έχει στη διάρκεια αυτή των 30 ετών τουλάχιστον 10 «προφητικά» όνειρα.

Αφήνοντας τη μεταφυσική στην άκρη μπορούμε να σκεφτούμε ορθολογικά και στο τέλος να διαλέξουμε την εκδοχή που μας ταιριάζει. Η σίγουρη στιγμή που η επιστήμη θα δώσει την ξεκάθαρη απάντηση δεν έχει έρθει ακόμη αν και είναι θέμα χρόνου. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι ένας πολύ βαθύς ωκεανός γεμάτος μυστικά και πολυπλοκότητα και μόλις κάναμε την πρώτη μας βουτιά.

Κλείνοντας να πούμε ότι όνειρα δεν είναι μόνο αυτά που έχουμε όταν κοιμόμαστε αλλά και εκείνα που δε μας αφήνουν να κοιμηθούμε…

Πώς τα ερμηνεύει η ψυχολογία ;

Χθες βράδυ ονειρεύτηκα ότι προσπαθούσα να ισορροπήσω επάνω σε ένα λεπτό σκοινί σαν ακροβάτης, αλλά δυσκολευόμουν αρκετά να το κάνω. Πριν καλά καλά με προδώσει η κακή ισορροπία μου, ξύπνησα έντρομη και αναρωτιόμουν πού ήμουν, ποιος ήμουν, ήμουν όντως ένας αγχωμένος ακροβάτης που ονειρευόταν ή απλά έβλεπα ένα αρκετά παράξενο όνειρο…;

Όλοι μας σχεδόν καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι με την μαγευτική εμπειρία του ονείρου!

Όλοι μας έχουμε δει τον εαυτό μας να παίρνει μέρος σε όνειρα υπερπαραγωγές, με σενάριο καλύτερο και από ταινία του Steven Spielberg, ή όνειρα στα οποία οι πρωταγωνιστές τους έχουν υπερφυσικές ικανότητες και ο σουρεαλισμός είναι διάχυτος παντού.

Άλλα πάλι όνειρα θα μπορούσαμε να τα χαρακτηρίσουμε ως εντελώς ασυνάρτητα, χωρίς αρχή μέση και τέλος και χωρίς κάποιο ξεκάθαρο νόημα. Αρκετές είναι και οι φορές όμως, που ερχόμαστε αντιμέτωποι με όνειρα που τα χαρακτηρίζουμε ως «εφιάλτες», δηλαδή όνειρα των οποίων το περιεχόμενο δεν μας είναι καθόλου ευχάριστο.

Υπάρχει, αλήθεια, κάποια εξήγηση από ψυχολογικής πλευράς για τα όνειρα που βλέπουμε, πέρα από τους κλασσικούς ονειροκρίτες, οι οποίοι θεωρούνται πλέον μικροαστικός μύθος;

Ο πρώτος που ξεκίνησε την διερεύνηση της ουσιαστικής ερμηνείας του μυστηρίου των ονείρων δεν είναι άλλος από τον γνωστό αυστριακό ψυχίατρο και «πατέρα της ψυχανάλυσης», Sigmund Freud ( Σίγκμουντ Φρόϊντ ).

Ο Freud, στο ομώνυμο βιβλίο του για τα όνειρα, «η ερμηνεία των ονείρων», υποστηρίζει πως τα όνειρα περιέχουν πολλά κρυφά νοήματα για τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων, τα συναισθήματά τους, τους φόβους τους, καθώς και για τα κίνητρα της συμπεριφοράς τους.

Αυτά τα κίνητρα, δηλαδή τις κινητήριες δυνάμεις που ωθούν σε συγκεκριμένες συμπεριφορές και σκέψεις, υποστήριζε πως είναι ολοφάνερα μέσα στα όνειρα. Το μόνο που χρειάζεται να κάνει το άτομο είναι να τα αφήσει να βγουν στην επιφάνεια. Επίσης, μέσω των ονείρων, τα άτομα μπορούν να κατανοήσουν και να αντιμετωπίσουν ακόμα και τους πιο κρυφούς φόβους τους. Θεώρησε έτσι τα όνειρα ως μέσο αυτοανάλυσης και αυτογνωσίας.

Επίσης, σύμφωνα με την θεωρία του, τα όνειρα εκφράζουν επιθυμίες μας οι οποίες είτε είναι απαγορευμένες, είτε δεν είναι δυνατό να εκπληρωθούν στην καθημερινή μας ζωή. Όλες αυτές οι ανεκπλήρωτες επιθυμίες συσσωρεύονται στον ψυχισμό μας και εκφράζονται με συγκαλυμμένο τρόπο υπό την μορφή του ονείρου. Με αυτό τον τρόπο ο ψυχισμός μας «ανακουφίζεται» κατά κάποιο τρόπο από το άγχος των ανεκπλήρωτων ενστίκτων μας.

Έπειτα από κάποια χρόνια, ο μαθητής του Sigmund Freud, Carl Jung ( Κάρολος Γιούνγκ ), ήρθε σε έντονη διαμάχη μαζί του, καθώς υποστήριξε πως το όνειρα συμβάλουν στην προσωπική μας ωρίμανση και μας βοηθάνε να επιλύσουμε προβλήματα που μας απασχολούν.

Επιπλέον, είπε πως τα όνειρα περιέχουν συναισθήματα και σκέψεις μας, τα οποία μας βοηθάνε να κατανοήσουμε τη σχέση μας με τους άλλους. Τέλος, πίστευε πως κάποιες φορές τα όνειρα μας αποφορτίζουν και μας ξεκουράζουν όταν βιώνουμε μια έντονη καθημερινότητα γι’ αυτό και βλέπουμε κάποιες φορές όνειρα με φαντασμαγορικό περιεχόμενο.

Αν και έχουν περάσει αρκετά χρόνια από την διατύπωση των παραπάνω απόψεων περί ονείρων, αν και η επιστήμη έχει προχωρήσει αρκετά στα θέματα του ύπνου και στο τι συμβαίνει στο εγκέφαλό μας καθώς ονειρευόμαστε, το μυστήριο που αφορά την ύπαρξη και την θεματολογία των ονείρων ακόμα συνεχίζει να πλανάται, χωρίς να έχει επιλυθεί οριστικά. Οι ψυχαναλυτικές θεωρίες έχουν βοηθήσει αρκετά στην κατανόηση τους όμως.

Το μόνο που έχουμε να κάνουμε μέχρι να φτάσουμε στην απόλυτη κατανόηση και ερμηνεία των ονείρων είναι να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε. Keep on dreaming! Τα όνειρα δεν τελειώνουν ποτέ, όπως λένε στο τραγούδι τους οι New Order.

Τα βασικά σημεία από την «Ερμηνεία των Ονείρων» (1899) του Φρόιντ:

1. Για να κατανοήσουμε το όνειρο πρέπει να αναλύσουμε τι κρύβουν οι επιθυμίες και οι συμβολισμοί του και όχι η εικόνα που βλέπουμε.

2. Οι εφιάλτες που βλέπουμε είναι η αντίδραση του εαυτού μας σε πολύ δυνατές επιθυμίες μας.

3. Κάθε όνειρο που βλέπουμε είναι συμπυκνωμένη εικόνα , έχει δηλαδή πολλαπλές σημασίες και ερμηνείες.

4. Πολλές φορές στα όνειρά μας γίνεται μεταφορά συναισθημάτων για να ξεγελαστεί ο εγωϊσμός του ανθρώπου και να μη γίνει λογοκρισία(του εαυτού μας).

5. Σε κάθε όνειρο η κάθε σκέψη αντιπροσωπεύεται από μία εικόνα.

Καρλ Γιουνγκ (μαθητής του Φρόιντ):

Πίστευε ότι τα όνειρα δεν αντανακλούν μόνο το υποσυνείδητο αλλά και την πραγματική και συνειδητή ζωή του κάθε ανθρώπου. Ο Γιουνγκ έδινε την ίδια σημασία και στο έκδηλο μήνυμα του ονείρου.

Ο Φρόιντ ζητούσε από τους ανθρώπους να δουν κάθε ένα σύμβολο ξεχωριστά και να προσπαθήσουν να καταλάβουν τι ακριβώς λογοκρίθηκε με βάση αυτό το σύμβολο. Ο Γιουνγκ ζητούσε από τους ανθρώπους να συσχετίσουν τις εικόνες ή τα σύμβολα που είδαν με την καθημερινή τους ζωή.

Κάλβιν Χόλ

Η ανάλυση επίσης ανέδειξε κάποια κοινά θέματα σχετικά με:

- το σχολείο

- μας κυνηγούν...

- κάποιος μας επιτίθεται

- τρέχουμε πολύ αργά και δεν πάμε πουθενά

- πέφτουμε

- φτάνουμε κάπου αργοπορημένοι

- κάποιο ζωντανό πρόσωπο είναι νεκρό στο όνειρο, ή ότι κάποιο νεκρό πρόσωπο είναι ζωντανό στο όνειρο

- τα δόντια μας πέφτουν

- πετάμε

- μελλοντικά γεγονότα όπως γενέθλια και επέτειοι

- γεγονότα του παρελθόντος

- ερωτευόμαστε τυχαίους ανθρώπους

- στιγμές αμηχανίας και ντροπής

- αποτυχία σε εξετάσεις

- δυσκολία να κινηθούμε ή να δούμε καθαρά

- αυτοκινητιστικά ατυχήματα

- μας ενοχοποιούν για κάποιο έγκλημα που δεν διαπράξαμε

- είμαστε γυμνοί σε κοινή θέα

- χάνουμε το αυτοκίνητο μας

- χανόμαστε και δεν γνωρίζουμε που βρισκόμαστε

Τα όνειρα που προκύπτουν κατά τη διάρκεια του ύπνου είναι εικόνες που μας δημιουργούν οι σκέψεις μας και τα συναισθήματα μας. Όνειρα έχουμε στη φάση εκείνη του ύπνου που ονομάζεται REM (Rapid Eye Movement).

Υπάρχουν διάφορες θεωρίες όσον αφορά την ερμηνεία των ονείρων, αλλά ο πραγματικός σκοπός τους είναι ακόμη άγνωστος.

Ποια είναι η όμως σημασία του περιεχομένου των ονείρων σας; 

Σύμφωνα με την ψυχολογία των ονείρων, τα στοιχεία των ονείρων είναι στενά συνδεδεμένα με το περιβάλλον και τις εμπειρίες που εκτίθεται ο καθένας.

Η παρουσία των χρωμάτων στα όνειρα είναι το αποτέλεσμα μιας μακρόχρονης έκθεσης σε έγχρωμα (πολύ)μέσα.

Αυτό προκύπτει από μια μελέτη που δείχνει ότι οι άνθρωποι της ασπρόμαυρης εποχής συνήθιζαν να έχουν ασπρόμαυρα όνειρα πιο συχνά από ό, τι χρωματιστά.

Ποιοι παράγοντες οδηγούν σε ευχάριστα και δυσάρεστα όνειρα;

Τα όνειρα που σχετίζονται με την κατάσταση του μυαλού σας. Είναι φυσικό να έχετε δυσάρεστα όνειρα όταν βιώνετε μια περίοδο με πολύ στρες ή έχετε άγχος. Τα αρνητικά όνειρα ως επί το πλείστον οφείλονται σε κακή κατάσταση του μυαλού. Σε αντίθεση με αυτό, μπορείτε να δείτε ευχάριστα όνειρα, όταν το μυαλό σας δεν βρίσκεται σε μια καταθλιπτική κατάσταση. Όταν αισθάνεστε καλά για τη ζωή, αυτό αντανακλά και στα όνειρά σας.

Ποια είναι τα επαναλαμβανόμενα όνειρα;

Όνειρα που συμβαίνουν κατ’ επανάληψη είναι τα επαναλαμβανόμενα όνειρα. Υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες εικόνες ανθρώπων ή τόπων που συμβαίνει να εμφανίζονται συχνά στα όνειρα. Οι άνθρωποι με διαταραχή μετατραυματικού στρες έχουν επαναλαμβανόμενα όνειρα του τραυματικού γεγονότος.

Αυτά τα όνειρα μπορούν να μεταφέρουν ένα μήνυμα για κάτι που δεν παρατηρούμε. Μερικά από τα πιο συνηθισμένα επαναλαμβανόμενα όνειρα είναι εκείνα που μπορεί να πέφτουμε από ένα ύψος (μπορεί να σημαίνει ότι νιώθουμε την έλλειψη υποστήριξης), να χάνουμε τις εξετάσεις (μπορεί να σημαίνει ότι στην πραγματικότητα φοβούμαστε τις εξετάσεις) και να είμαστε ανίκανοι να κινηθούμε(μπορεί να σημαίνει ότι στην πραγματική ζωή είμαστε σε μια κατάσταση που δεν είναι εύκολο να βγούμε από αυτή ).

Τι είναι οι εφιάλτες;

Οι εφιάλτες είναι άσχημα όνειρα που δημιουργούν αισθήματα τρόμου ή θλίψης. Το πρόσωπο που έχει έναν εφιάλτη βλέπει φρικιαστικές εικόνες ή βιώνει καταστάσεις και εμπειρίες που προκαλούν φόβο ή δυσφορία στο όνειρό του. Οι νυχτερινοί τρόμοι δεν είναι το ίδιο με τους εφιάλτες. Τα παιδιά βιώνουν συχνά εφιάλτες που συμβαίνουν κατά τις πρώτες ώρες του ύπνου. Μετά από έναν εφιάλτη το πρόσωπο που το έχει δει έχει τα μάτια του ανοιχτά και με βλέμμα πανικού. Οι εφιάλτες είναι λιγότερο συχνοί στους ενήλικες.

Ονειρεύονται οι τυφλοί άνθρωποι;

Ναι κάνουν όνειρα. Οι ακουστικές αισθήσεις είναι πιο συχνές στα όνειρά τους. Οι εικόνες απουσιάζουν ή είναι λιγότερο συχνές ή θολές. Εξαρτάται επίσης από το αν το πρόσωπο είναι τυφλό εκ γενετής ή έχει χάσει την όραση του σε ένα ατύχημα ή από κάποια ασθένεια χρόνια αργότερα. Στην δεύτερη περίπτωση, οι τελευταίες τους αναμνήσεις-εικόνες αντανακλούν στα όνειρά τους.

Μπορεί τα όνειρα να προβλέψουν το μέλλον; Μήπως κάθε όνειρο έχει κάτι να πει για το τι πρόκειται να συμβεί στο μέλλον;

Ναι, τα όνειρα μπορούν να προβλέψουν το μέλλον, αλλά δεν είναι όλα τα όνειρα προγνωστικά. Τα περισσότερα όνειρα είναι αντανακλάσεις των σκέψεων μας εκείνη τη δεδομένη στιγμή. Αλλά υπάρχουν θεωρίες που υποστηρίζουν την ύπαρξη ονείρων που ονομάζονται προαισθητικά όνειρα. Οι θεωρητικοί λένε ότι η ικανότητα προαισθητικών ονείρων είναι σπάνια και την έχουν πολλοί λίγα άτομα.

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΑ...

Πέρα όμως όλων των επεξηγήσεων και των ορισμών που προσπάθησαν πολλοί μέχρι και τις ημέρες μας να δώσουν, τα όνειρα είναι και παραμένουν ένα ανεξήγητο φαινόμενο, ένα μυστήριο.

Πώς είναι δυνατόν κάτι που βλέπουμε στο όνειρό μας, ένα πρόσωπο, μια κατάσταση έπειτα από αρκετές ημέρες να πραγματοποιείται;

Ή πως είναι δυνατόν πρόσωπα αγαπημένα τα οποία έχουμε χάσει να τα βλέπουμε στον ύπνο μας σε κατάσταση χαράς ή λύπης;

Υπάρχουν άραγε όνειρα τα οποία θεωρούνται ότι προέρχονται από τον Θεό ή τον διάβολο; Υπάρχουν άραγε όνειρα αποκαλυπτικά, όνειρα μετανοίας ή όνειρα που μας προβλέπουν το μέλλον;

Σε όλα αυτά έρχεται τώρα πλέον να απαντήσει η Εκκλησία, η οποία δεν έρχεται σε αντιπαράθεση με την επιστήμη, αλλ’ αντιθέτως συμβαδίζει μαζί της όπου αυτό κρίνεται αναγκαίο. Η Εκκλησία δεν έρχεται να ερμηνεύσει ούτε και να επεξηγήσει τα όνειρα, αντιθέτως έρχεται να μας πει να μη δίνουμε καμία σημασία σε αυτά διότι σε ένα μεγάλο ποσοστό αυτά προέρχονται από δαιμονικές επιρροές...

Οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας ασχολήθηκαν και με την περίπτωση των ονείρων. Γνώστες, από προσωπικές εμπειρίες, των μεθόδων και των τεχνασμάτων του διαβόλου, αλλά και της χάριτος του Θεού, διείδαν μέσα από την εκδήλωση των ονείρων αφ’ ενός τις προσβολές και επιθέσεις των δαιμονικών δυνάμεων, αφ’ ετέρου τις αποκαλύψεις των μυστηρίων του Θεού.

Σύμφωνα με τους αγίους οι αιτίες των ονείρων, έτσι όπως αυτές παρουσιάζονται στην Αγία Γραφή και στα κείμενα των Πατέρων, είναι κυρίως οι εξής:

1ον Ψυχοσωματικές. Ο Μ. Βασίλειος στο έργο του «Όροι κατ’ Επιτομήν» αναφέρει: «Τα όνειρα είναι απήχημα των καθημερινών φροντίδων, κινήσεων και σκέψεων».

2ον Δαιμονικές. Δημιουργούν σύγχυση στον άνθρωπο με απώτερο σκοπό την απώλεια της ψυχής του. Ο πονηρός είναι πνεύμα, «νους ασώματος», όπως αναφέρει ο όσιος Ησύχιος στη Φιλοκαλία, και δια της φαντασίας της ημέρας μας βομβαρδίζει με λογισμούς που τη νύχτα μας τους επαναφέρει στο μυαλό.

Ενώ στον Ευεργετινό αναφέρεται ότι τα όνειρα είναι νυχτερινά φαντάσματα, που όπως την ημέρα ο διάβολος μας απασχολεί με πονηρούς λογισμούς για να μην ασχολούμαστε με την προσευχή και με τα αγαθά έργα, έτσι και το βράδυ με τα όνειρα-φαντάσματα και με πολλούς τρόπους μας ταράζει τη διάνοια.

Γι’ αυτό και η Εκκλησία στην Ακολουθία του Αποδείπνου παρακαλεί ο πιστός τον Κύριο «...και πάσης σατανικής φαντασίας απηλλαγμένον...». Αλλά και στον Άγγελό μας προσευχόμαστε «...σκέπασόν με εν τη παρούση νυκτί και διαφύλαξόν με από πάσης επηρείας του αντικειμένου».

3ον Από το Θεό. Όπως θα δούμε και παρακάτω στα κείμενα της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης.

Αλλά ας δούμε πρώτα πώς ορίζουν και ερμηνεύουν οι Πατέρες τα όνειρα. Ο Μέγας Βασίλειος γράφει πως «η των ονείρων φύσις ασαφής και πλαγία και ου μικράς δεομένη της εκ του νου εντρεχείας»˙ δηλ. τα όνειρα είναι ως προς τη φύση τους ασαφή και διφορούμενα και ως προς την εκδήλωσή τους προέρχονται από την κίνηση και δραστηριότητα του νου, που αποτελεί το «ηγεμονικόν» μέρος της ψυχής.

Την ίδια σκέψη διατυπώνει και ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος γράφοντας πως το όνειρο (ενύπνιο) είναι «η κίνησις του νοός εν ακινησία σώματος». Όταν δηλαδή το σώμα ακινητοποιείται κατά τη διάρκεια του ύπνου, ο νους διαρκώς κινείται. Η κίνηση αυτή του νου συνιστά το όνειρο. Βέβαια, η κίνηση (ενέργεια) αυτή δεν βρίσκεται στον κανονικό της ρυθμό, γιατί οι αισθήσεις και η βούληση έχουν αδρανοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό κατά την ώρα του ύπνου. Γι’ αυτό και οι εικόνες των ονείρων εμφανίζονται με αταξία και φέρονται με σύγχυση και ασάφεια.

Σύμφωνος προς τη διαπίστωση αυτή είναι και ο Άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης, ο οποίος σημειώνει ότι τα όνειρα αποτελούν φανταστικές κινήσεις του νου του ανθρώπου που γίνονται κατά τη διάρκεια του ύπνου, όταν αδρανούν πλέον οι αισθήσεις και οι άλλες λειτουργίες του σώματός του. Τα όνειρα δημιουργούνται με τη φαντασία, η οποία αποτελεί, μετά την πτώση του ανθρώπου, φυσική δύναμη της ψυχής.

Οι Πατέρες τοποθετούν το φανταστικό μέρος της ψυχής μεταξύ του νου και της αισθήσεως, εκεί όπου δημιουργούνται και αναπτύσσονται οι εμπαθείς εικόνες (τα είδωλα, ψεύτικες εικόνες των παθών), επηρεαζόμενοι και από την ελληνική σκέψη. Ας θυμηθούμε τον αρχαίο φιλόσοφο Επίκουρο τρείς αιώνες πριν το Χριστό, οποίος είπε: «Τα όνειρα δεν έχουν θεία προέλευση, ούτε δύναμη μαντική, αλλά προκαλούνται από σύμπτωση ειδώλων».

Το μυστήριο των ονείρων φαίνεται να είχε απασχολήσει και την ζωή των ανθρώπων στην Παλαιά Διαθήκη. Στη Σοφία Σειράχ αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Κεναί ελπίδες και ψευδείς ασυνέτω ανδρί και ενύπνια άφρονας. Ως δρασσόμενος σκιάς και διώκων ανέμων, ούτως επέχων ενυπνίοις. Τούτο κατά τούτου όρασις ενυπνιών κατέναντι προσώπου ομοίωμα προσώπου…» (Σοφίας Σειράχ λδ΄)˙ δηλ. εκείνος που πιστεύει στα όνειρα ομοιάζει με αυτόν που κυνηγά τη σκιά του και προσπαθεί να την πιάσει.

Οι δαίμονες της κενοδοξίας (κατά τον Άγιο Ιωάννη της Κλίμακος), εμφανίζονται στον ύπνο μας σαν προφήτες. Συμπεραίνουν, σαν πανούργοι που είναι, μερικά από τα μέλλοντα να συμβούν και μας τα προαναγγέλλουν.

Και όταν αυτά πραγματοποιηθούν, εμείς μένουμε έκθαμβοι και υπερηφανευόμαστε ως τάχα προορατικοί. Σε όσους πιστεύουν στα όνειρα ο δαίμονας αυτός φάνηκε πολλές φορές σαν αληθινός προφήτης. Σε όσους όμως τον περιφρονούν πάντοτε αποδείχθηκε ψεύτης. Διότι, σαν πνευματική ύπαρξη που είναι, βλέπει όσα συμβαίνουν μέσα στην ατμόσφαιρα και μόλις αντιληφθεί ότι κάποιος πεθαίνει, τρέχει αμέσως σε εκείνους που είναι ευκολόπιστοι και τους το προλέγει με τα όνειρα. Τίποτε μελλοντικό δεν γνωρίζουν οι δαίμονες από προγνωστική άποψη. Το μόνο που μπορούν να κάνουν και να προβλέψουν είναι το τι σύμφωνα με την ζωή που κάνει ο άνθρωπος πρόκειται να του συμβεί, αλλά και αυτό όχι πάντοτε με επιτυχία. Ο διάβολος μπορεί να πλανέψει και να διαβάλει πολλούς ανθρώπους, άλλωστε αυτή είναι και η εργασία του.

Ας θυμηθούμε πόσους ασκητές δεν πήγε να πλανέψει στον ύπνο τους όταν αυτός ο μισόκαλος δεν μετασχηματίστηκε σε άγγελο φωτός. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα που μας αναφέρει το Γεροντικό:

«Ήταν ένας μοναχός και του φανερωνόταν στον ύπνο του συνεχώς άγγελοι και του προέλεγαν τι μέλλει γενέσθαι τη επαύριω, βλέποντας ο μοναχός ότι όλα αυτά που έβλεπε στο όνειρό του γινόταν πραγματικότητα ενθουσιάστηκε και νόμισε ότι είχε φτάσει σε μεγάλα πνευματικά ύψη.

Μια μέρα λοιπόν του εμφανίζεται και πάλι στο όνειρό του άγγελος φωτός και του λέγει να πάει να πέσει στο πηγάδι και εξαιτίας της πνευματικότητάς του θα τον σηκώσουν άγγελοι και δεν θα πάθει τίποτα. Έτσι λοιπόν και έπραξε. Όταν όμως έπεσε στο πηγάδι δεν τον σήκωσαν άγγελοι, διότι στο όνειρό του αυτοί οι άγγελοι φωτός ήταν δαίμονες». Συμπερασματικά λοιπόν αυτός ο μοναχός έχασε και την ζωή του αλλά και την ψυχή του διότι πίστεψε στα όνειρα. Εάν λοιπόν αρχίζουμε να πιστεύουμε στους δαίμονες κοιμώμενοι, ύστερα θα εμπαιζόμαστε από αυτούς και ξύπνιοι. Εκείνος που πιστεύει στα όνειρα είναι εντελώς άσοφος και άπειρος, ενώ αυτός που δεν πιστεύει είναι πραγματικά σοφός και συνετός, κατά τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακος.

Ποικίλουν τα παραδείγματα από την Παλαιά  έως και την Καινή Διαθήκη στα οποία ο διάβολος εξαπάτησε τους ανθρώπους. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά την θυσία του Αβραάμ, κατά την οποία στην ιουδαϊκή γραμματεία και σύμφωνα με το βιβλίο των ιωβηλαίων, η θυσία του Ισαάκ δεν υποκινήθηκε από τον Θεό αλλά από «μαστεμά» (τον διάβολο), ο οποίος προσπάθησε να μειώσει τις αρετές του Αβραάμ ενώπιον του Θεού.

Φανερώνεται λοιπόν ο διάβολος στο όνειρο του Αβραάμ και του λέγει να θυσιάσει τον μονογενή του υιό. Ο Αβραάμ υπάκουος εκτελεί την εντολή, αλλά ο Θεός παρεμβαίνει και σώζει τον Ισαάκ. Ο διάβολος όμως δεν σταματά εδώ, αλλά εμφανίζεται σε όνειρο της Σάρρας και της λέγει ψευδώς ότι ο Αβραάμ θυσίασε τον υιό τους, με αποτέλεσμα να πεθάνει η Σάρρα, σύμφωνα με την ταργκουμική γραμματεία του Ψευδο-Ιωνάθαν. Υπάρχουν όμως και ποικίλα όνειρα τα οποία προέρχονται από τον Θεό, όμως εδώ χρειάζεται αρκετή προσοχή.

Στην Καινή Διαθήκη υπάρχουν μερικά όνειρα, που προέρχονται από τον Θεό. Αυτά είναι τα όνειρα του δίκαιου Ιωσήφ.

1) Στον δίκαιο Ιωσήφ, όταν ήθελε λαθραία να απολύσει την Παρθένο Μαρία δια την εγκυμοσύνη, ο Άγγελος στο όνειρο του είπε: «Ιωσήφ, μη φοβηθείς να παραλάβεις για σύζυγο την Μαριάμ...».

2) «Άγγελος Κυρίου φαίνεται στο όνειρο του Ιωσήφ λέγοντας: Να σηκωθείς να παραλάβεις το παιδί και την Μητέρα Αυτού και φύγε στην Αίγυπτο».

3) Ο ευαγγελιστής Ματθαίος λέγει περί των Μάγων: «Και συμβουλευόμενοι στο όνειρο να μην ανακάμψουν προς τον Ηρώδη, δια άλλης οδού αναχώρησαν στην χώρα τους» (Ματθ β,12).

4) Ο απόστολος Παύλος, όταν ήταν στην Τρωάδα της Μικράς Ασίας, είδε στον ύπνο του ένα Μακεδόνα, που τον παρακαλούσε να έλθει στην Ευρώπη. «Όραμα την νύκτα είδε ο Παύλος˙ άνδρας Μακεδόνας στάθηκε παρακαλώντας τον λέγοντας: Πέρνα στην Μακεδονία να μας βοηθήσεις» (Πραξ. 16, 9).

5) Την ώρα που ο Πιλάτος βασάνιζε με συνεχείς ανακρίσεις τον Ιησού, η γυναίκα του τού είπε: «Μην πράξεις εσύ τίποτα σ' Αυτόν το δίκαιο, γιατί πολλά έπαθα σήμερα στο όνειρο μου γι' Αυτόν». (Ματθ. 27, 19)

Ποιος λοιπόν έπειτα από αυτά, που αναφέρουν η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη, μπορεί να αμφισβητήσει, ότι έχουμε όνειρα, τα οποία προέρχονται από τον Θεό ή τον διάβολο;

Εκτός όμως αυτών, υπάρχουν και όνειρα που ονομάζονται αποκαλυπτικά. Σύμφωνα με αυτά, μας φανερώνει ο Θεός διάφορες εικόνες που έχουν χαθεί ή ακόμη και σημεία ανεύρεσης λειψάνων. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά την αποκάλυψη που δέχτηκε η Οσία Πελαγία για την ανεύρεση της θαυματουργού εικόνας της Μεγαλόχαρης της Τήνου. Επίσης υπάρχουν και σήμερα αποκαλυπτικά σημεία ανεύρεσης λειψάνων, όπως την φανέρωση μιας μαυροφορεμένης στον ύπνο μιας γυναίκας αποκαλύπτοντάς της σημείο ταφής των δέκα μαρτύρων στη νήσο Κρήτη. Ακόμη όμως έχουμε και την παρουσία οσίων στο όνειρο γυναίκας σε συγκεκριμένο σημείο μιας μονής, και με τα έργα ανακαίνισης που πραγματοποιήθηκαν στην συγκεκριμένη μονή βρήκαν τα λείψανα εκείνου του οσίου που είχε εμφανιστεί στο όνειρο εκείνης της γυναίκας, στο συγκεκριμένο σημείο που είχε δει τον όσιο στον ύπνο της, ήταν τα ιερά λείψανα του Οσίου Ευμενίου στην Ιερά Μονή Παναγίας του Κουδουμά.

Αυτά όμως τα όνειρα είναι ελάχιστα στη ζωή των χριστιανών, και πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο Θεός εάν ακόμη και σε αυτά τα αποκαλυπτικά όνειρα εμείς δεν δώσουμε σημασία, ούτε θα αγανακτήσει ούτε και θα εξοργιστεί μαζί μας. Χρειάζεται επομένως μεγάλη ωριμότητα και διάκριση στα όνειρα και σε αυτά ακόμη που νομίζουμε ότι προέρχονται από τον ίδιο τον Θεό.

Πώς μπορούμε όμως να κάνουμε διάκριση καλού και κακού ονείρου; Είμαστε εμείς σε θέση να διακρίνουμε το καλό από το κακό όνειρό; Ή ακόμη είναι σε θέση οι «γεροντάδες» να μας ερμηνεύσουν τις βουλές του Θεού και να μας πουν αν ένα όνειρο είναι εκ Θεού ή εκ του πονηρού; Πράγματι αυτά είναι κρίσιμα και σπουδαία ερωτήματα στην πνευματική ζωή.

Και αυτό διότι ο διάβολος βλέπουμε να πλανά τους ασκητές τις ερήμου, πόσο μάλλον τους μοναχούς και τους πνευματικούς του κόσμου τούτου. Το μόνο που αρμόζει σε αυτές τις περιστάσεις είναι να μη δίνουμε καμία σημασία στα όνειρα και οι πνευματικοί πρέπει αυτό να το ξεκαθαρίσουν στους εξομολογουμένους τους. Ακόμη και αν ένα όνειρο είναι αποκαλυπτικό και προέρχεται από τον Θεό και δεν υπακούσουμε, δεν πρόκειται να εξοργιστεί ο Θεός ούτε να αμαρτήσουμε εμείς που δεν υπακούσαμε, διότι γνωρίζει ο Κύριος ότι αυτό το κάνουμε από φόβο της πανουργίας των δαιμόνων.

Υπάρχουν όμως και όνειρα-οράματα, τα οποία αν και είναι λίγα είναι αποκαλυπτικά της παρουσίας του Θεού. Μας προλέγουν τη μέλλουσα κρίση και την κόλαση. Ξυπνάμε έντρομοι. Σε αυτά πρέπει να δίνουμε σημασία διότι μας ανάγουν στην μετάνοια. Πέρα όμως αυτών η φιλοκαλία προσπαθεί να κάνει μια διάκριση των ονείρων.

Έτσι χωρίζει αυτά που είναι από το Θεό και αυτά που προέρχονται από τον διάβολο. Αυτά που είναι εκ Θεού είναι ελάχιστα στη ζωή του ανθρώπου.

Και τα αναγνωρίζουμε από την χαρμολύπη και από τα δάκρυα που μας φέρνουν όταν ξυπνήσουμε. Ενώ αυτά που είναι εκ του σατανά είναι πολυάριθμα καθώς δεν μας φέρνουν καμία συγκίνηση, κανένα δάκρυ και μας κάνουν να απορούμε και να προσπαθούμε να τα ερμηνεύσουμε.

Με αυτά ο σατανάς έχει σκοπό να μας παραπλανήσει, να μας εξάψει τη φαντασία, να μας καλλιεργήσει μίση και έχθρες, να μας ρεζιλέψει, να μας κλονίσει την πίστη, να μας κάνει να περνούμε δυστυχισμένοι τις μέρες μας, να μας βυθίζει σε αμφιβολίες, να μας δημιουργεί ψευδαισθήσεις, να μας υποβάλλει να πιστεύουμε ότι επικοινωνούμε με τον Χριστό την Παναγία και πολλά άλλα.

Με μόνο σκοπό να μας εξαπατά για να χάσουμε την αθάνατη ψυχή μας.

Συμπερασματικά, η Εκκλησία μας προτρέπει να μη δίνουμε καμία σημασία στα όνειρα, αν θέλουμε να είμαστε ασφαλείς. Αν δεν θέλουμε, τότε είμαστε έρμαιο της τύχης μας, και η ζημιά θα είναι ανεπανόρθωτη στην ψυχή μας.

Δεισιδαιμονίες και πλάνες: Ποιες είναι, ώστε να τις αποφεύγουμε;

«Εγώ είμαι πολύ θρήσκος άνθρωπος. Να φανταστείτε ότι ποτέ δεν αρχίζω κάποια εργασία ημέρα Τρίτη». Η άγνοια και η σύγχυση είναι προφανής. Προσπαθήσαμε να μαζέψουμε υλικό για διάφορες δεισιδαιμονίες και προλήψεις που ταλαιπωρούν τον άνθρωπο, αλλά διαπιστώσαμε ότι είναι τόσες πολλές που είναι αδύνατον να αναφερθούν όλες εδώ.

Οι κάθε είδους προλήψεις και δεισιδαιμονίες, τα όποια είδωλα, είναι εντελώς ασυμβίβαστα και αντίθετα με την χριστιανική πίστη και συνάμα προσβάλουν την ελευθερία του ανθρώπου. Η βαθύτερη αιτία των προλήψεων είναι η έλλειψη πίστης και εμπιστοσύνης στον αληθινό Θεό.

Κι εδώ συμβαίνει το παράδοξο: Ο άνθρωπος την πίστη στον Θεό την θεωρεί «οπισθοδρόμηση» Την εμπιστοσύνη στην πάνσοφη πρόνοια Του την περιφρονεί. Και από την άλλη υποδουλώνεται σε πράγματα άλογα και γελοία, σε πέταλα και κρεμμύδια, σε κατακάθια του καφέ και σε τραπουλόχαρτα!!!

Είναι ποτέ δυνατόν, τα κατακάθια του καφέ στο φλιτζάνι να απεικονίσουν το μέλλον;

Είναι ποτέ δυνατόν, οι κινήσεις των άστρων να προσδιορίζουν την ζωή μας;

Είναι ποτέ δυνατόν, η ημέρα γεννήσεως κάθε ανθρώπου να τον κατατάσσει σε ζώδιο-αστερισμό, και να ισχύουν για εκατομμύρια ανθρώπους του ίδιου ζωδίου οι ίδιες οδηγίες που δίνουν οι «ειδικοί αστρολόγοι» στα ωροσκόπια;

Είναι ποτέ δυνατόν, κάθε τραπουλόχαρτο να παίρνει αυθαίρετα νόημα και να ορίζει την ζω μας;

Με ποια λογική ο αριθμός 13 ή η μέρα Τρίτη, φέρνει κακό;

Με ποια λογική το πέταλο φέρνει γούρι; Και που την βρήκε το πέταλο την ιδιότητα να απομακρύνει τα κακά; Τα χαϊμαλιά, οι χάντρες, τα μάτια έχουν μεγαλύτερη δύναμη από τον Σταυρό;

Είναι δυνατόν για κάθε κακό ή αναποδιά που μας συμβαίνει να φταίνε πάντα κάποιοι άλλοι; Δεν πήγε καλά ο αρραβώνας; Του έκαναν μάγια. Δεν πήγαν καλά οι δουλειές; Τον γλωσσόφαγαν. Έχει πονοκέφαλο; Τον μάτιασαν. Αλλά ας πούμε ότι πράγματι έχουμε απανωτές αναποδιές, που θα τρέξουμε;… στις «ξεματιάστρες»; ή στον Ιερέα και στα μυστήρια της Εκκλησίας μας;

Η ποικιλία όμως των προλήψεων είναι ανεξάντλητη.

ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ ΓΑΜΟΥ...

Με ποια λογική δυο αδέρφια δεν μπορούν να παντρευτούν μέσα στον ίδιο χρόνο; Ή αδέρφια γεννημένα κατά τον ίδιο μήνα άλλου έτους, δεν «κάνει» να παρευρεθεί ο ένας στον γάμο του άλλου;

Με ποια λογική δεν «κάνει» να παντρευτούμε μήνα Μάιο ή σε δίσεκτο έτος;

Με ποια λογική αυτοί που θα παραλάβουν τον κουμπάρο πρέπει να γυρίσουν από άλλο δρόμο για να μην «χαλάσει» ο γάμος;

Με ποια λογική δεν κάνει το νιόπαντρο ζευγάρι να φυτέψει δέντρα κατά τον πρώτο χρόνο του γάμου τους;

Γιατί η νύφη δεν πρέπει να σκουπίσει το σπίτι της την πρώτη εβδομάδα μετά τον γάμο της.

Γιατί λέμε ότι «χαλάει» το προξενιό αν μπούμε από μια είσοδο και βγούμε από μια άλλη;

ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ ΤΕΚΝΟΓΟΝΙΑΣ...

Αλλά και για την τεκνογονία πόσες προλήψεις υπάρχουν…Π.χ. αν ακούσει η μητέρα να λαλεί κουκουβάγια, θα γεννήσει κορίτσι, αν ακούσει μπούφο, θα γεννήσει αγόρι. Την όγδοη ημέρα αντί να έρθει ο Ιερέας και να δίνεται το όνομα του παιδιού, πολλές μητέρες φτιάχνουν γλυκά για να γλυκάνουν τις «μοίρες», να’ χει το παιδί καλή μοίρα.

Και πολλοί τέλος αντί να εφοδιάζουν τα παιδιά τους με το πανίσχυρο όπλο του σταυρού, τα εμπιστεύονται στις πράσινες, μπλε και κόκκινες χάντρες και στα ειδωλολατρικά φυλακτά.

ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ ΓΙΑ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ, ΑΜΦΙΑ ΚΑΙ ΙΕΡΑ

ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ...

Η παρουσία ενός κληρικού ειδικά το πρωί είναι για αρκετούς κακός οιωνός!
Πολλοί είναι αυτοί που απαγορεύουν στον ιερέα να επισκεφτεί έναν ασθενή στο σπίτι ή στο νοσοκομείο λόγω της πρόληψης που επικρατεί ότι η παρουσία του κληρικού θα προκαλέσει τον θάνατο του!

Αυτά όμως αποτελούν πλάνη και ασέβεια του ανθρώπου προς τον Θεό και τον λειτουργό του.

Δεν είναι επίσης λίγες οι φορές που οι χριστιανοί ζητούν παράλογα πράγματα από τους ιερείς π.χ. την ζώνη, την άγια ζέση, το άγιο μύρο και πολλά άλλα. Το χειρότερο είναι ότι ζητούν όλα αυτά γιατί έτσι τους συμβούλεψε κάποιος μάγος.

ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ ΤΡΟΦΩΝ...

Και έπεται συνέχεια…το αλάτι μην χυθεί κάτω, ούτε καφές ή λάδι…το κρασί δεν πειράζει, προς Θεού μην σπάσει καθρέπτης και αν υπάρχει τζάκι και τρίζουν τα ξύλα…αλλοίμονο! Βουίζει το δεξί αυτί; είναι για καλό, αν βουίζει το αριστερό είναι για κακό…τρεμοπαίζει το μάτι; φαγωμάρα στην μύτη ή στο χέρι;

Ο λόξιγκας;… Μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε την μαύρη γάτα.

Πραγματικά δεν έχουν τέλος οι προλήψεις. Οι περισσότερες ίσως προλήψεις συνδέονται με το τέλος της επίγειας ζωής του ανθρώπου. Ο άνθρωπος κάποια μέρα, είτε σε βαθύ γήρας είτε σε νεότερη ηλικία θα έλθει αντιμέτωπος «με την φοβεράν ώραν του θανάτου».

 Κανείς όμως δεν γνωρίζει ποια θα είναι αυτή η ώρα, παρά μόνον ο Θεός, ο Κύριος της ζωής και του θανάτου. Το μόνο που μας προτρέπει είναι να είμαστε άγρυπνοι και έτοιμοι: «Γρηγορείτε!». Την φιλάνθρωπη αυτή προτροπή οι άνθρωποι λησμονούν ή αγνοούν και προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από μύριες προλήψεις. π.χ. Ο ασθενής ξεψύχησε.

Σε πολλά χωριά τρέχουν να χύσουν όλα τα νερά από δοχεία και άλλα σκεύη γιατί το νερό αυτό θεωρείται πεθαμένο. Μόλις βγαίνει ο νεκρός από την πόρτα σπάνε ένα πιάτο, ένα σκεύος για να μείνει εκεί το κακό. Άλλοι πάλι τοποθετούν στον τάφο διάφορα τρόφιμα για να φάει ο νεκρός. Πολλοί είναι αυτοί που γυρίζουν από άλλο δρόμο για να μην δευτερώσει το κακό.

Άλλοι πάλι δεν τρώνε κρέας για σαράντα μέρες. Το χειρότερο όμως από όλα είναι ότι οι πενθούντες δεν εκκλησιάζονται γιατί λένε ότι αυτό απαγορεύεται!

Έτσι υπάρχουν άνθρωποι που για χρόνια ολόκληρα δεν εκκλησιάζονται δεν συμμετέχουν στα μυστήρια και αποκόπτονται από την Εκκλησία. Στερούν τον εαυτό τους από την παρηγοριά και την ελπίδα που δίνει η εκκλησία, απομονώνονται, φθείρουν την υγεία τους και παραδίδονται σε σκέψεις απελπισίας.

Ζουν όπως οι άθεοι «οι μη έχοντες ελπίδα» και η ζωή τους μεταβάλλεται σε τραγωδία…

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Σεβασμιώτατε,

Ο άνθρωπος προικίστηκε από τον Θεό με λογική και ελευθερία. Και η αλήθεια είναι ότι σε απόλυτο βαθμό μόνο μέσα στην Εκκλησία βιώνει τα αγαθά αυτά ως δημιούργημα της Αγίας Τριάδας.

Αν και πέρασαν 2000 χρόνια από τη στιγμή που γεννήθηκε ο Χριστός, ο Ήλιος της δικαιοσύνης, πολλοί άνθρωποι αγνοούμε το Φως το Αληθινό και ζούμε στο σκοτάδι της ανελευθερίας. Την ελευθερία τη χάρισε ο Θεός στους ανθρώπους και ο ίδιος την σεβάστηκε. Ο άνθρωπος όμως παραμένει δέσμιος των ονείρων του, των προλήψεών του και των δεισιδαιμονιών του.

Γι’ αυτό και κάθε χριστιανός που θέλει να πιστεύει στο Χριστό πρέπει να γίνει ένας Μωυσής. Για να συντρίψει όπως εκείνος οποιαδήποτε είδωλα-προλήψεις-δεισιδαιμονίες τα οποία είναι εντελώς ασυμβίβαστα με την χριστιανική πίστη και προσβάλλουν την ανθρώπινη ελευθερία. Όποιος πιστεύει σε αυτά και σε κάθε είδους αγύρτες και χαρισματούχους δεν μπορεί να πάρει υπεύθυνες αποφάσεις ούτε για τη ζωή του, ούτε για το μέλλον του επειδή δεν είναι ελεύθερος .

Αντίθετα η πίστη στο Θεό ελευθερώνει το μυαλό του ανθρώπου και του δίνει τη δυνατότητα για μια ελεύθερη και δημιουργική ζωή. Με τα όνειρα δε μπορούμε να ζήσουμε δημιουργικά, θυμηθείτε το λόγο του Γάλλου ποιητή Βαλερί: «ο καλύτερος τρόπος για να κάνεις τα όνειρά σου να βγουν αληθινά είναι να ξυπνήσεις». 

Κάποτε ρώτησαν τον όσιο Πορφύριο :

«Γέροντα, πιστεύω πολύ στα όνειρα και όταν το βράδυ δω ένα όνειρο που νομίζω πως είναι κακό προμήνυμα, ολόκληρη την επόμενη μέρα είμαι αναστατωμένος, διότι φοβούμαι ότι θα μου συμβεί κάτι κακό. Όπως για παράδειγμα χθες που είδα στον ύπνο μου ψάρια».

Και ο γέροντας απάντησε: «Μην πιστεύεις, παιδί μου, ποτέ στα όνειρα. Τώρα που θα φύγεις από εδώ, πήγαινε στην ψαραγορά, αγόρασε ψάρια και τηγάνισέ τα να τα φας. Αυτό να κάνεις πάντα με τα όνειρά σου».

Μην ξεχνάτε το λόγο του Ευαγγελιστού Ιωάννου που μένει πάντα επίκαιρος: «Τεκνία, φυλάξατε εαυτούς από των ειδώλων» (ονείρων-δεισιδαιμονιών-προλήψεων).

Σας ευχαριστώ.

------------------------------------

Ι.Μ.Αλεξανδρουπόλεως Το απόγευμα της Κυριακής 30 Νοεμβρίου 2014 στα πλαίσια των εποικοδομητικών ομιλιών που εκφωνούνται κάθε Κυριακή απόγευμα εναλλάξ στο Μητροπολιτικό Ναό, στη Χριστιανική Εστία και στο Κέντρο Νεότητος, πραγματοποιήθηκε στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου ομιλία που εξεφώνησε ο Πρωτοσύγκελλος της Μητροπόλεως Αλεξανδρουπόλεως π. Ειρηναίος Λαφτσής.

Το θέμα της ομιλίας του Πρωτοσυγκέλλου ήταν "Η θέση της Εκκλησίας για τα όνειρα. Δεισιδαιμονίες και προλήψεις".   

Αρκετός κόσμος παρακολούθησε με ενδιαφέρον την ομιλία του π. Ειρηναίου που αναφέρθηκε σε ένα πρόβλημα που μαστίζει τη σύγχρονη Εκκλησία και τους πιστούς που εμπιστεύονται ονειροκρίτες και καφετζούδες και όχι την ορθόδοξη διδασκαλία της Εκκλησίας μας.

---------------------------

Πηγές-Βιβλιογραφία

- Ευεργετινός

- Φιλοκαλία

- Γεροντικόν

- www.apostoliki-diakonia.gr

- Παλαιά και Καινή Διαθήκη

- Ευαγγέλου Καρακοβούνη, Τα όνειρα. Εκδ. Αποστολική Διακονία

- Sigmund Freud, Η ερμηνεία των ονείρων.

- «Δεισιδαιμονίες και προλήψεις», Εκδ. Ιερά Μονή Σαγματά.

-Γ. Χατζησωτηρίου, «Ιστορίες από τα χωριά των Μεσογείων».

- Ιωάννου Φουντούλη, «Απαντήσεις εις λειτουργικάς απορίας». 

  πηγή

Ὁ ἅγιος Ἀμβρόσιος Μεδιολάνων ἑρμηνεύει μέ ἁπλότητα, ἀλλά καί βαθύτητα, τό «Πάτερ ἡμῶν...»

Ὁ ἅγιος Ἀμβρόσιος Μεδιολάνων (Δ΄ αἰ.), σέ μιά ἀπό τίς μυσταγωγικές του Κατηχήσεις, ἑρμηνεύει μέ ἁπλότητα, ἀλλά καί βαθύτητα, τό «Πάτερ ἡμῶν...», βοηθώντας μας νά τό κατανοήσωμε καλύτερα.

Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι παρεκάλεσαν τόν Χριστό: «Κύριε, δίδαξον ἡμᾶς προσεύχεσθαι, καθώς Ἰωάννης ἐδίδαξε τούς μαθητάς αὐτοῦ» (Λουκ. ια΄, 1). Τότε ὁ Κύριος τούς παρέδωσε τήν Κυριακή προσευχή (Ματθ. στ΄, 9-13).

Πάτερ ἡμῶν
Ἡ πρώτη λέξι, πόσο εἶναι γλυκειά! Μέχρι τώρα δέν τολμούσαμε νά στρέψωμε τό βλέμμα πρός τόν οὐρανό. Χαμηλώναμε τά μάτια στήν γῆ καί, ξαφνικά, δεχθήκαμε τήν χάρι τοῦ Χριστοῦ κι ὅλα τά ἁμαρτήματά μας συγχωρέθηκαν. Ἀπό πονηροί δοῦλοι, πού ἤμασταν, ἐγίναμε καλοί «υἱοί». Μήν ὑπερηφανευώμεθα, ὅμως,γιά τήν δική μας προσπάθεια, ἀλλά γιά τήν χάρι τοῦ Χριστοῦ. «Χάριτί ἐστε σεσωσμένοι», λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Ἐφεσ. β΄,5). 

Τό νά ὁμολογήσωμε τήν χάρι δέν εἶναιοἴησι, δέν εἶναι ἔπαρσι, ἀλλά πίστι. Τό νά διακηρύξωμε αὐτό πού ἐλάβαμε δέν εἶναι ὑπερηφάνεια, ἀλλά ἀφοσίωσι.ἄς ὑψώσωμε τά μάτια πρός τόν Πατέρα, πού μᾶςἀναγέννησε μέ τό λουτρό τοῦ Βαπτίσματος, πρός τόν Πατέρα, πού μᾶς «ἐξηγόρασε» μέ τόν Υἱό Του κι ἄς ποῦμε: «Πάτερ ἡμῶν». 

Εἶναι αὐτή μιά καλή, μιά ταπεινήκαύχησι. Σάν ἕνα παιδί, Τόν ὀνομάζομε πατέρα. Ἀλλά, μή διεκδικοῦμε κάποιο προνόμιο. Μέ τόν εἰδικό κι ἀπόλυτο τρόπο δέν εἶναι Πατέρας παρά τοῦ Χριστοῦ μονάχα.Γιά μᾶς εἶναι ὁ κοινός Πατέρας. Γιατί μόνο Ἐκεῖνον τόν ἐγέννησε, ἐνῶ ἐμᾶς μᾶς ἐδημιούργησε. Ἄς λέμε λοιπόν καί μεῖς, κατά χάριν, «Πάτερ ἡμῶν», γιά νά γίνωμεἄξιοι νά εἴμαστε παιδιά Του. Ἄς κάνωμε δική μας τήν εὔνοια καί τήν τιμή, πού ἐχάρισε στήν Ἐκκλησία.

Ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς
Τί σημαίνει «ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς»; ἄς ἀκούσωμε τήν Γραφή, πού λέγει: «Ὑψηλός ἐπί πάντα τά ἔθνη (ὑψηλότερος ἀπὸ ὅλα τά ἔθνη), ὁ Κύριος, ἐπί τούς οὐρανούς ἡδόξα αὐτοῦ» (Ψαλμ. ριβ΄, 4). Παντοῦ θά δοῦμε νά γίνεται λόγος ὅτι ὁ Κύριος εἶναι στούς οὐρανούς, γιά τούς ὁποίους λέγει ὁ ψαλμωδός: «Οἱ οὐρανοί διηγοῦνται δόξανΘεοῦ» (Ψαλμ.ιη΄,2). Ὁ οὐρανός εἶναι ἐκεῖ ὁπού ἔχουν σταματήσει οἱ ἁμαρτίες. Ὁ οὐρανός εἶναι ἐκεῖ ὁπού οἱ παραβάσεις τιμωροῦνται. Ὁ οὐρανός εἶναι ἐκεῖ ὁπού δένὑπάρχει καμμιά πληγή θανάτου.

Ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου
Τί σημαίνει «ἁγιασθήτω;». Σάν νά εὐχώμαστε νά ἁγιασθῆ Ἐκεῖνος, πού εἶπε:»ἅγιοι ἔσεσθε, ὅτι ἅγιος ἐγώ Κύριος ὁ Θεός ὑμῶν» (Λευϊτ. ιθ΄, 2). Σάν νά ἔχη τήνδύναμι ὁ δικός μας λόγος, νά αὐξήση τή δική Του ἁγιότητα... Ὄχι, δέν εἶναι αὐτό. Ζητᾶμε νά ἁγιασθῆ ὁ Θεός «ἐν ἡμῖν», ἐντός μας. Τό ἁγιαστικό του ἔργο νά φθάση σέμᾶς.

Ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου
Ἆρα γε δέν εἶναι αἰώνια ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ; Ὁ Ἰησοῦς λέγει: «Ἐγώ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καί εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τόν κόσμον» (Ἐγώ γι᾿ αὐτό γεννήθηκα καί γι᾿αὐτό ἦλθα στόν κόσμο, Ἰωάν. ιη΄, 37), καί μεῖς λέμε: «ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου», σάν νά μήν ἔχη ἔλθει. ὅμως, τό αἴτημα αὐτό ἔχει ἕνα διαφορετικό νόημα. Ὁ Θεός ἔρχεται,ὅταν δεχώμαστε τήν χάρι Του. Ὁ ἴδιος τό βεβαιώνει: «Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντός ὑμῶν ἐστι» (Λουκ. ιζ΄, 21).

Γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καί ἐπί τῆς γῆς
Μέ τό Αἶμα τοῦ Χριστοῦ ὅλα εἰρήνευσαν καί στόν οὐρανό καί στήν γῆ. Ὁ οὐρανός ἁγιάσθηκε, ὁ διάβολος ἐκδιώχθηκε. Βρίσκεται πιά ἐκεῖ, ὁπού βρίσκεται ὁἄνθρωπος, τόν ὁποῖον ἀπάτησε. «Γενηθήτω τό θέλημά σου» σημαίνει νά ἔλθη εἰρήνη στήν γῆ, ὅπως ὑπάρχει στόν οὐρανό.

Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον
Προτοῦ ἐκφωνήσει ὁ ἱερέας, κατά τήν Θ. Εὐχαριστία, τά λόγια τοῦ Χριστοῦ: «Λάβετε φάγετε... πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες...», αὐτό πού προσφέρομε ὀνομάζεται ἄρτος. Μετά τήν ἐκφώνησι δέν τό ὀνομάζομε πιά ἄρτο, ἀλλά Σῶμα. Γιατί, ὅμως, στήν Κυριακή προσευχή, τήν ὁποίαν ἀπαγγέλλομε μετά τόν καθαγιασμό, λέμε «τόν ἄρτονἡμῶν»; ...Ἀλλά, προσθέτομε «τόν ἐπιούσιον», δηλαδή τόν ἀπαραίτητο γιά τήν συντήρησι τῆς οὐσίας. Τήν ὑπόστασι τῆς ψυχῆς μας δέν τήν ἐνισχύει ὁ ἄρτος ὁ ὑλικός, πού μπαίνει στό σῶμα μας, ἀλλ᾿ ὁ ἄρτος ὁ οὐράνιος. Τόν ὀνομάζομε, ὅμως, κι «ἐπιούσιο», πού σημαίνει ἐπίσης «καθημερινό», γιατί οἱ ἀρχαῖοι ὀνόμαζαν τήν «αὔριον»: «ἐπιοῦσαν ἡμέραν». Ἔτσι ἐκφράζομε δύο ἔννοιες μέ μιά λέξι.

Ἐάν, ὅμως, ὁ ἄρτος αὐτός εἶναι καί καθημερινός καί ἀπαραίτητος γιά τήν συντήρησι τῆς οὐσίας, γιατί περιμένομε νά περάση ἕνας ὁλόκληρος χρόνος, γιά νάμεταλάβωμε; ἄς λάβωμε κάθε ἡμέρα αὐτό πού μᾶς χρειάζεται κάθε ἡμέρα. Ἄς ζοῦμε κατά τέτοιο τρόπο, ὥστε νά εἴμεθα ἄξιοι νά μεταλαμβάνωμε κάθε ἡμέρα. Γιατί,ἐκεῖνος πού δέν εἶναι ἄξιος νά τόν λαμβάνη κάθε ἡμέρα, δέν θά εἶναι ἄξιος νά τόν δεχθῆ οὔτε μιά φορά τόν χρόνο. 

 Ὁ Ἰώβ προσέφερε κάθε ἡμέρα θυσία γιά τούς γιούςτου, ἀπό φόβο μήπως διέπραξαν κανένα ἁμάρτημα μέ τά λόγια ἤ μέ τίς ἐνθυμήσεις τῆς καρδιᾶς τους (Ἰώβ α΄, 5). Καί μεῖς ἀκοῦμε πώς, κάθε φορά πού προσφέρεται ἡἀναίμακτος θυσία, ἀναπαριστάνεται ὁ θάνατος καί ἡ Ἀνάστασι καί ἡ Ἀνάληψι τοῦ Κυρίου, καί ξαναδίδεται ἡ συγχώρησι τῶν ἁμαρτιῶν, καί δέν δεχώμεθα τόν ἄρτο τῆςζωῆς; Ὅποιος ἔχει μιά πληγή ζητάει κάποιο φάρμακο. Τό νά εἴμαστε ὑποταγμένοι στήν ἁμαρτία εἶναι μιά πληγή.

 Τό οὐράνιο φάρμακο εἶναι τά ἄχραντα Μυστήρια.
Ἄν μεταλαμβάνωμε κάθε ἡμέρα, τότε ἡ κάθε ἡμέρα εἶναι γιά μᾶς μία «σήμερον». Ἐάν σήμερα ὁ Χριστός εἶναι μέσα μας, ἀναγεννάει κι ἀνασταίνει τήν σημερινή μας ἡμέρα. Μέ ποιόν τρόπο; Ὁ Πατήρ ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς λέγει στόν Ἰησοῦ: «Υἱός μου εἶ σύ, ἐγώ σήμερον γεγέννηκά σε» (Ψαλμ. β΄, 7). Τό «σήμερον» εἶναι ἡ ἡμέρα κατάτήν ὁποίαν ὁ Χριστός ἀνασταίνεται. Ὑπάρχει τό χθές καί τό σήμερα. ὅμως, ὁ Ἀπόστολος λέγει: «Ἡ νύξ προέκοψεν, ἡ δέ ἡμέρα ἤγγικεν» (Ρωμ. ιγ΄, 12). Ἡ νύχτα τῆς«χθές» πέρασε. Ἡ σημερινή ἡμέρα ἔφθασε.

Ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν,ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν
Ποιό ἄλλο εἶναι τό «ὀφείλημα», τό χρέος, ἐκτός ἀπό τήν ἁμαρτία; ἄν δέν δεχώμασταν χρήματα ἀπό ἕναν ξένο δανειστή, δέν θά χρωστούσαμε. Ἀκριβῶς γι᾿ αὐτόντόν λόγο μᾶς καταλογίζεται ἁμαρτία.
Εἴχαμε στήν διάθεσί μας τό «χρῆμα» καί ὠφείλαμε μ᾿ αὐτό νά γεννηθοῦμε πλούσιοι. Ἤμασταν πλούσιοι, πλασμένοι «κατ᾿ εἰκόνα καί καθ᾿ ὁμοίωσιν Θεοῦ» (Γεν. α΄, 26-27). Ἐχάσαμε αὐτό πού κατείχαμε, δηλαδή τήν ταπείνωσι, ὅταν ἀπό ὑπερηφάνεια προεβάλαμε διεκδικήσεις. Ἐχάσαμε τό χρῆμα μας. Ἐμείναμε γυμνοί σάν τόνἈδάμ. Πήραμε ἀπό τόν διάβολο ἕνα δάνειο, πού δέν μᾶς ἦταν ἀπαραίτητο. Κι ἔτσι ἐμεῖς, πού ἤμασταν ἐλεύθεροι «ἐν Χριστῷ», ἐγίναμε αἰχμάλωτοι τοῦ διαβόλου. Ὁἐχθρός κρατοῦσε τό γραμμάτιο. 

Ἀλλ᾿ ὁ Κύριος τό κάρφωσε πάνω στόν Σταυρό καί τό ἔσβησε μέ τό Αἶμα Του (Κολ. β΄,14-15). Ἐξάλειψε τό χρέος καί μᾶς ἐλευθέρωσε.Ἑπομένως ἔχει ἰδιαίτερη σημασία αὐτό πού λέμε: 

« ῎Αφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν». Ἄς τό προσέξωμε: «ἄφες ἡμῖν..., ὡς καίἡμεῖς ἀφίεμεν...», (Συγχώρησέ μας..., ὅπως κι ἐμεῖς συγχωροῦμε). Ἄν συγχωροῦμε, τότε κάνομε κάτι πού εἶναι ἀπαραίτητη προϋπόθεσι γιά νά συγχωρηθοῦμε. Ἄν δένσυγχωροῦμε, πῶς ζητοῦμε, πῶς ἀπαιτοῦμε ἀπό τόν Θεό νά μᾶς συγχωρήση;

Καί μή εἰσενέγκης ἡμᾶς εἰς πειρασμόν,ἀλλά ρύσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ

Ἄς τό προσέξωμε αὐτό: «Μή εἰσενέγκης», μή μᾶς ἀφήνεις νά πέσωμε σέ πειρασμό, στόν ὁποῖο δέν μποροῦμε νά ἀντισταθοῦμε. Δέν λέγει: «Μή μᾶς ὁδηγεῖς στόνπειρασμό». Ἀλλά σάν ἀθλητές, πού θέλουμε νά ἀγωνιστοῦμε, ζητᾶμε νά ἔχωμε τήν δύναμι ν᾿ ἀντισταθοῦμε στόν ἐχθρό, δηλαδή στήν ἁμαρτία.

 Ὁ Κύριος, πού σήκωσε στούς ὤμους Του τίς ἁμαρτίες μας καί συγχώρησε τά λάθη μας, εἶναι ἱκανός νά μᾶς προστατεύση καί νά μᾶς φυλάξη ἀπό τά τεχνάσματα τοῦ διαβόλου, πού μᾶςπολεμάει, ὥστε ὁ ἐχθρός, πού γεννάει συνεχῶς τό κακό, νά μή μᾶς κατακτήση. ὅποιος ἐμπιστεύεται στόν Θεό, δέν φοβᾶται τόν διάβολο. Γιατί «εἰ ὁ Θεός ὑπέρ ἡμῶν, τίςκαθ᾿ ἡμῶν;» (Ρωμ. η΄, 31). Σ᾿ Αὐτόν, λοιπόν, ἀνήκει ἡ τιμή καί ἡ δόξα, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

πηγή

Το  είδαμε   εδώ

To e;idamw 

 

ἐάν θέλουμε μέ σιγουριά νά εἰσακούσει ὁ Θεός τήν δέησή μας,...ἄς βάλουμε καλύτερα τά μικρά μας παιδιά νά προσευχηθοῦν

Εάν θέλουμε μέ σιγουριά

νά εἰσακούσει ὁ Θεός

τήν δέησή μας γιά ὅλα αὐτά

πού μᾶς ἀπασχολοῦν,

ἄς βάλουμε καλύτερα

τά μικρά μας παιδιά

νά προσευχηθοῦν

Τοῦ ἀρχιμ.Ἰακώβου Κανάκη

Ὑπάρχει στό βιβλίο τοῦ προφήτη Ἠσαΐα μιά συγκλονιστική περικοπή, ἡ ὁποία περιγράφει, μέ περισσή γλαφυρότητα, τόν πόνο τοῦ προφήτη γιά τήν παρακμή τῆς λατρείας τοῦ Θεοῦ στήν ἐποχή του.  Δέν ἀναφέρεται στό γενικό κακό, πού πλεόναζε στήν κοινωνία ἐπί τῶν ἡμερῶν του, ἀλλά στό πῶς ἀσκούσαν τά λατρευτικά τους καθήκοντα οἱ «πιστοί» ἄνθρωποι. Τό θλιβερό εἶναι ὅτι ἀναγινώσκοντας τό κείμενο αὐτό σήμερα συναντᾶς μεγάλες ὁμοιότητες ἤ καί ταύτιση μέ τήν νοοτροπία καί συμπεριφορά κάποιων θρησκευτικῶν ἄνθρωπων τῆς ἐποχῆς μας.

Καταρχήν παραθέτουμε τό προφητικό κείμενο σέ μετάφραση: «Ἀκούσατε τόν λόγον, ὁ ὁποῖος δέν εἶναι δικός μου, ἀλλ᾽εἶναι λόγος τοῦ Κυρίου…Ἐάν φέρετε σιμιγδάλι ὡς θυσία, εἶναι τοῦτο μάταιο καί ἀνωφελές. Τό θυμίαμά σας μοῦ εἶναι ἀηδές καί σιχαμένον· δέν ἀνέχομαι τίς ἑορτές τῶν πρωτομηνιῶν σας καί τά Σάββατα καί τήν μεγάλη ἡμέρα τοῦ Ἐξιλασμοῦ, τήν ἱερωτάτην αὐτήν ἑορτήν…Ὅταν ὑψώνετε τά χέρια εἰς προσευχήν, θά ἀπομακρύνω μέ ἀποστροφήν τά μάτια μου ἀπό σᾶς. Καί ἐἀν παρατείνετε τήν παράκλησίν σας καί πληθύνετε αὐτήν, δέν θά σᾶς εἰσακούσω, διότι τά χέρια σας εἶναι γεμᾶτα αἷμα ἀδελφικόν…γίνατε καθαροί, ἀφαιρέσατε τίς πονηριές ἀπό τίς ψυχές σας…ζητήσατε μέ ὅλη σας τήν καρδιά τό δίκαιο, γλυτώσατε αὐτόν πού ἀδικεῖται ἀπό τά χέρια τοῦ ἀδικοῦντος αὐτόν, ἀποδώσατε τό δίκαιον εἰς τό ὀρφανόν καί δικαιώσατε τήν ἀδικουμένην χήραν…».  Γίνεται φανερό ὅτι ὁ προφήτης ἐλέγχει μέ δριμύτητα τήν ἀρρωστημένη λατρεία τῶν συμπολιτῶν του. Οἱ Ἰουδαῖοι πίστευαν ὅτι εἶναι ὁ ἐκλεκτός λαός τοῦ Θεοῦ καί ἔτσι θεωροῦσαν ὅτι προσφέροντας στό Θεό ὑλικά ἀγαθά εἶχαν τακτοποιήσει καί τά τῆς ψυχῆς τους. Δέν τούς ἐνδιέφερε ὅτι στήν κοινωνία ἀδικοῦσαν τόν συνάνθρωπο καί εἰδικά τίς εὐπαθεῖς ὁμάδες, ὅπως τίς χῆρες καί τά ὀρφανά. Ἀπό τήν μιά, ἔκαναν ὅλα τά παράνομα καί ἀπό τήν ἄλλη ἡσύχαζαν τήν συνείδησή τους μέ τίς δωρεές-προσφορές στό Θεό. Πρόκειται γιά μιά θρησκευτική παθογένεια, τήν ὁποία ἕνας πραγματικός προφήτης, πού βίωνε τήν ἀλήθεια, δέν μποροῦσε νά ἀφήσει ἀπαρατήρητη. Τούς μιλοῦσε μέ σκληρή γλῶσσα γιατί ἔτσι τό καλοῦσε ἡ ἐποχή. Ἔπρεπε κάποιος νά τούς ἀφυπνίσει. Ἀλλά αὐτό πού κυρίως θίγει ὁ προφήτης εἶναι ὄχι τόσο τό λάθος τους ἀλλά ὁ ἐμπαιγμός τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀμετανοησία τους. Πράγματι, εἶναι ἀπόφθευγμα τῶν ἁγίων μας, τό νά σφάλλει κάποιος εἶναι ἀνθρώπινο, τό νά ἐμμένει ὅμως σ᾽αὐτό εἶναι δαιμονικό. Τό προαναφερόμενο κείμενο καταλήγει σέ κάτι πολύ ἐνθαρρυντικό καί παρήγορο. Μιλᾶ γιά τήν μετάνοια ὡς ὀρθή στάση ζωῆς καί λέει μέ βεβαιότητα πῶς ὁ Θεός θά βοηθήσει αὐτόν πού θά τήν βιώσει στήν ζωή του. «Καί ἀφοῦ μετανοήσετε, ἐλᾶτε νά συζητήσουμε καί νά λογαριαστοῦμε, λέγει ὁ Κύριος. Καί στήν περίπτωσιν ἀκόμη, πού οἱ ἁμαρτίες μᾶς θά εἶναι σάν τό ἐλαφρύ κόκκινο χρῶμα, θά τό λευκάνω σάν τό χιόνι· καί ἐάν ἀκόμη εἶναι σάν τό βαθύ κόκκινο χρῶμα, θά τίς λευκάνω σάν τό ἄσπρο τῶν προβάτων μαλλί».

Παρατηροῦμε πῶς οἱ προηγούμενες περικοπές ἐπιβεβαιώνουν μιά μεγάλη καί βασική ἀλήθεια· ὅτι ὁ Θεός εἰσακούει τίς προσευχές τῶν μετανοημένων γιά τά λάθη τους  ἀνθρώπων ὅπως ἐπίσης καί τῶν ἁγνῶν στήν ψυχή. Ἔτσι, ἐάν θέλουμε μέ σιγουριά νά εἰσακούσει ὁ Θεός τήν δέησή μας γιά ὅλα αὐτά πού μᾶς ἀπασχολοῦν, ἄς βάλουμε καλύτερα τά μικρά μας παιδιά νά προσευχηθοῦν. Τέτοιες καρδιές ἀγαπᾶ ὁ Χριστός καί γι᾽αὐτό ἔφερνε αὐτά σάν παράδειγμα στίς ὁμιλίες Του. Ἄς γίνουμε σάν τά παιδιά ἔστω καί ἄν ἡ ζωή ζητᾶ νά γινόμαστε ἄγρια θηρία γιά νά ἐπιζήσουμε. Ἄλλωστε τό γνωρίζουμε καί ἀπό τούς μακαρισμούς: «οἱ καθαροί τῆ καρδία θά δοῦν τόν Θεό». 

 πηγή

Το είδαμε εδώ

Θαυμαστά Γεγονότα

Αρχιμ. Χρυσοστόμου Γκελμπέση

ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Είμαι ένας υπέργηρος ιερομόναχος από την Ι. Μονή Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου. Εις την Ιερά Μονή κατετάγην την 17ην Σεπτεμβρίου 1935 και την 1η Οκτωβρίου επήγα όπως όλοι οι δόκιμοι τότε της Ι. Μονής στα Στροφάδια. Τα Στροφάδια είναι δυο νησάκια που απέχουν 40 μίλια από την Ζάκυνθο. Εκεί δεν υπάρχει τίποτε άλλο παρά μόνο το Μοναστήρι, όπου και ο τάφος του Αγίου Διονυσίου και ο φάρος. Εκεί έμεινα 4,5 χρόνια. Πολλά θαύματα άκουσα και είδαν τα μάτια μου. Θα σας αναφέρω λίγα προς δόξαν του Τριαδικού Θεού και της Παναγίας μας.

Οι πατέρες εκεί είχαν μεγάλη ευλάβεια και αγάπη προς την Παναγία μας. Όλη την ημέρα έλεγαν Παντοχαρά μου. Παναγία μου Παντοχαρά μου. Και η Παναγία μας όλους τους προστάτευε και τους ανακούφιζε από τους κόπους και τις ταλαιπωρίες της εκεί σκληρής ζωής. Είχαν φτιάξει 3 καμίνια διά να βγάζουν κεραμίδια και τούβλα που χρειάζονταν για τις ανάγκες τους, λόγω της δύσκολης συγκοινωνίας (διότι δεν υπήρχαν καΐκια με μηχανές, μόνο με πανιά ταξίδευαν) να προμηθευτούν τα αναγκαία από τη Ζάκυνθο. Έτσι εξαναγκάστηκαν και έφτιαξαν τα καμίνια.

Εργάζονταν πολύ σκληρά και η Παναγία μας, σαν άλλη στοργική μάννα, τους περίμενε στην πύλη της Μονής και τους σκούπιζε τον ιδρώτα. Ένας μοναχός ονόματι Αβέρκιος, λέγει στην Παναγίας μας· «Παναγία μου εγώ είμαι αμαρτωλός, δεν θέλω να με σκουπίσης», και του λέγει η Παναγία:

― Α! Αβέρκιε, αν δεν σε σκουπίσω δεν θα είσαι παιδί δικό μου.

― Να με σκουπίσης Παντοχαρά μου, να με σκουπίσης.

Αυτό το περιστατικό μου το διηγούντο αυτοί οι άγιοι Πατέρες της Μονής.

* * *

Άλλο θαύμα που το έζησα ο ίδιος όταν ήμουν εφημέριος. Μας χάλασε ο μύλος και δεν είχαμε αλεύρι να ζυμώσουμε. Σκεφτήκαμε λοιπόν με τον συνεφημέριό μου, διότι δεν υπήρχε άλλος τρόπος να επικοινωνήσουμε με το Μοναστήρι μας στη Ζάκυνθο, να φτιάξουμε δύο επιστολές και να τις βάλουμε σε δύο μπουκάλες καλά σφραγισμένες και χρήματα μέσα. Τις σταυρώσαμε στην εικόνα της Παντοχαράς μου και στο λείψανο του Αγίου Διονυσίου και τις πετάξαμε στη θάλασσα, μέσα στο γράμμα είχαμε σημειώσει και την ώρα που το πετάξαμε. Μέσα σε λίγη ώρα η μία μπουκάλα πήγε στο λιμάνι του Κατάκωλου και η άλλη στην παραλία της Κυπαρισσίας. Εκείνος που βρήκε την μπουκάλα στο Κατάκωλο πήγε στο καφενείο και προσκαλούσε τον κόσμο να θαυμάση, πώς η μπουκάλα έφτασε μέσα σε τόσο λίγη ώρα στο λιμάνι τους, ενώ η απόσταση από τα Στροφάδια είναι 42 μίλια! Ο άνθρωπος αυτός έστειλε το γράμμα στη Ζάκυνθο, στο Μοναστήρι και σε τρεις ημέρες ήλθε ο μάστορας και μας έφτιαξε το μύλο.

* * *

Άλλο συγκλονιστικό θαύμα είναι το εξής:

Απ’ το χωριό Μάραθος της νήσου Πρώτης ήρχετο συχνά στα Στροφάδια ένα καΐκι για ψάρεμα. Μια γυναίκα από εκεί λέγει σ’ αυτούς που είχαν το καΐκι.

― Παίρνετε αυτό το μπουκάλι το λάδι να ανάψετε τα κανδήλια της Παναγίας μας που το έχω τάμα;

― Βεβαίως το παίρνουμε, απάντησαν και το έβαλαν στο αμπάρι του καϊκιού.

Όταν όμως έφτασαν στα μέσα της διαδρομής λένε μεταξύ τους.

― Δεν παίρνουμε το λάδι της γριάς να το φάμε; Μήπως η Παναγία θα φάη το λάδι;

― Πήγαινε πάρτο απ’ το αμαπάρι.

Κατέβηκε ο ένας εξ αυτών εις το αμπάρι, ψάχνει, πουθενά το λάδι.

― Πού τόβαλες; φέρε μου το τιμόνι και πήγαινε εσύ να το φέρης.

Κατεβαίνει και αυτός, πουθενά το λάδι. Αναρωτιόντουσαν μεταξύ τους τι έγινε!

Μόλις έφτασαν στα Στροφάδια, στο σημείο που πήγαν να δέσουν το καΐκι, βλέπουν μπροστά τους το μπουκάλι με το λάδι.

Συντετριμμένοι πήραν το μπουκάλι και μου το έφεραν στο Μοναστήρι.

― Πάτερ θέλαμε να φάμε το λάδι της γριάς και μας το πήρε η Παναγία μέσα από το καΐκι. Πάρτο ν’ ανάψης τα κανδήλια.

* * *

Εις τα πενήντα χρόνια που έκαμα στο Μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου, είδα πάρα πολλά θαύματα που έκανε ο άγιος, εξ αυτών θα γράψω λίγα για να δήτε πόση παρρησία έχει ο άγιος εις τον Θεόν.

Ένα παιδάκι ηλικίας 7-8 ετών από το χωριό Βανάτο Ζακύνθου έπαιζε μέσα στο αμπέλι τους.

Ένας κυνηγός όμως, που κυνηγούσε σ’ αυτή την περιοχή, μόλις είδε να σηκώνεται ένα ορτύκι έριξε μια ντουφεκιά χωρίς να προσέξει το παιδάκι που το σκέπαζαν τα φύλλα του αμπελιού, και κατά λάθος χτύπησε το παιδί στο πρόσωπο και συγκεκριμένα στα δυο του μάτια.

Οι γονείς του πήγαν το παιδί στο Γιατρό τον κ. Νταγιάντα. Ο Γιατρός είπε ότι πρέπει να του βγάλουμε τους βολβούς ειδάλλως κινδυνεύει να πεθάνη από μόλυνση. Τελικά απεφάσισαν οι γονείς και ο γιατρός να αφαιρέσουν τους βολβούς και βυθίστηκε το παιδάκι επί είκοσι χρόνια μέσα στο σκοτάδι. Τυφλό πια ζητιάνευε για να εξοικονομήση τα προς το ζην.

Κάθε χρόνο, όταν εορτάζει ο άγιος Διονύσιος, συνηθίζουμε να γίνεται περιφορά του αγίου σκηνώματος μέσα στην πόλη, τότε πολλοί άρρωστοι ξαπλώνουν κατά γης, για να περάσει από πάνω τους το άγιο Λείψανο.

Σε μια, λοιπόν, τέτοια εορτή λέγει ο τυφλός σε κάποιον.

― Βρε παιδί μου, δεν έχω μάτια, δεν με ξαπλώνεις στο δρόμο που θα περάση ο άγιος, μήπως μου δώση το φως μου;

Ο καλός αυτός άνθρωπος τον ξάπλωσε στο δρόμο και όταν ο τυφλός αισθάνθηκε ότι ήταν ο άγιος από πάνω του, σήκωσε τα χέρια του και έπιασε τα πόδια του Αγίου και με όλη τη δύναμη της ψυχής του φώναξε.

Άγιε του Θεού, δώσε μου το φως μου να σ’ αφήσω να φύγης.

Έτρεξε η επιτροπή να του πάρη τα χέρια αλλά αυτός ήταν χειροδύναμος και συνέχιζε να φωνάζη: «Όχι, δεν τον αφήνω να φύγει».

― Άγιε μου Διονύσιε, δος μου το φως μου.

Αυτομάτως απέκτησε καινούρια μάτια.

Αυτό το θαύμα το είδα με τα μάτια μου.

* * *

Ένα άλλο επίσης συγκλονιστικό θαύμα είναι το εξής:

Ένα κοριτσάκι από την Καλιφόρνια της Αμερικής ήταν παράλυτο. Είχε σοβαρό πρόβλημα στη σπονδυλική του στήλη. Συχνά έβλεπαν στον ύπνο τους και αυτό και η μητέρα της ένα καλόγηρο που τους καλούσε να έρθουν στη Ζάκυνθο και τους υποσχόταν ότι το κοριτσάκι θα γίνη καλά.

Τελικά απεφάσισαν να έρθουν στο νησί μας αν και δεν ήξευραν να μιλάνε ελληνικά.

Ένας καλός γιατρός, ονόματι Κούμανης, μιλούσε καλά την Αγγλική γλώσσα και λέγει στη μητέρα του κοριτσιού γεμάτος απορία.

― Καλά ήλθες από την Καλιφόρνια στη Ζάκυνθο; Ποίος είναι ικανός από εμάς να θεραπεύση το παιδί σου;

Η μητέρα του απάντησε ότι έβλεπαν ένα καλόγηρο που τους παρότρυνε γι’ αυτό.

Αμέσως κατάλαβε ο γιατρός και της υπέδειξε να πάη στο Ναό του αγίου Διονυσίου. Κατά θεία συγκυρία ήταν και η εορτή του Αγίου Διονυσίου.

Επήγαν λοιπόν στην εκκλησία και στον Εσπερινό μόλις βγάλαμε τον Άγιο στην Ωραία Πύλη, καθώς ήταν το κοριτσάκι ακίνητο, παράλυτο δίνει ένα σάλτο και πάει και αγκαλιάζει τα πόδια του Αγίου, και έλεγε στην ελληνική γλώσσα, παρ’ όλο που δεν την ήξερε.

― Αυτός ερχόταν στην Καλιφόρνια και μου έλεγε, πως θα με κάνει καλά.

Το τι έγινε δεν μπορεί κανείς να το περιγράψει. Και η μητέρα της ευχαριστώντας τον Άγιο έφυγε με το κοριτσάκι της υγιέστατο.

* * *

Άλλο θαύμα του Αγίου Διονυσίου.

Κατά την Ιταλογερμανική κατοχή το 1942 απέναντι απ’ την εκκλησία του Αγίου είχαν αράξει τα πλοία των Γερμανών. Το βράδυ εκείνο ήλθαν τα αεροπλάνα των Άγγλων και εβομβάρδισαν τα πλοία, οι βόμβες έπεσαν 13 μ. από την εκκλησία, 13 μ. από το καμπαναριό και 13,20 μ. από την νέα Εκκλησία. Έπεσαν 12 βόμβες και εξεράγησαν οι  6. Τα βλήματα έφθασαν στα θεμέλια της Εκκλησίας χωρίς να πάθει τίποτα.

Εκείνη την ώρα εγώ καθόμουνα πάνω στο παράθυρό μου και η πίεση του αέρος με πέταξε 3 μ. μέσα στο κελλί μου.

Το πρωί ήλθαν οι στρατηγοί των Γερμανών και των Ιταλών και μας είπαν ότι όχι μόνο έπρεπε να καταστραφεί η Εκκλησία αλλά και τα γύρω σπίτια.

Ο δε Ιταλός έλεγε: «θαύμα του αγίου Διονυσίου» και μας παρεκάλεσαν να ανοίξουμε τον Άγιο για να προσκυνήσουν.

* * *

Στο Μοναστήρι μας τον άγιο Διονύσιο υπήρχαν άγιοι άνθρωποι, νάχουμε την ευχή τους.

Ένας ιερεύς ονόματι Ανδρόνικος, ένα Σάββατο, ενώ λειτουργούσε στον Άγιο Διονύσιο, ήλθε κοινώνησε και μου λέει: π. Χρυσόστομε φεύγω, φεύγω, φεύγω, δος μου την ευχή σου. Εν συνεχεία πήγε στον ηγούμενο και του είπε: Άγιε ηγούμενε, συγχώρησέ με, φεύγω.

― Πού πας Ανδρόνικε; του λέει μ’ απορία ο ηγούμενος.

― Φεύγω για την άνω Ιερουσαλήμ, πάω στην Πατρίδα.

Εφ’ όσον πήρε την συγχώρησι από τον ηγούμενο, πήγε σ’ όλους τους πατέρες συγχωρέθηκε και πήρε την ευχή τους, πήγε στο κελλάκι του, ετοιμάσθηκε φόρεσε την ιερατική του στολή, ξάπλωσε στο κρεβάτι του και κοιμήθηκε τον αιώνιο ύπνο.

Επίσης και ο μοναχός Γρηγόριος, ένας λεβεντάνθρωπος, πλύθηκε, φόρεσε τα ρασάκια του, πήγε πρώτα και προσκύνησε στην Παναγία μας, μετά πήγε σ’ όλους τους πατέρες και ζήτησε συγχώρηση, εν συνεχεία στο κελλί του και εκοιμήθη τον ύπνο του δικαίου.

* * *

Ένας μοναχός ονόματι Δαυίδ που, δυστυχώς, είχε κυριευθεί από το πάθος της πλεονεξίας, είχε το διακόνημα να ανάβη τα καντήλια, αυτός τσιγγουνευόταν το λάδι και έβαζε λίγο, το υπόλοιπο το κρατούσε και το πούλαγε.

Ένας άλλος μοναχός που τον πήρε είδησι, του λέγει: Πάτερ μου το λάδι που κρατάς θα γίνη θάλασσα και θα σε πνίξη. Και όντως έτσι και έγινε. Μία μέρα που ερχόταν με κάποιο ανηψιό του από τα Στροφάδια στη Ζάκυνθο, δυστυχώς πνίγηκαν. Μεγάλο κακό η πλεονεξία, και «ο Θεός ου μυκτηρίζεται»…

* * *

Η ευσπλαχνία και το έλεος του Θεού μας, φαίνεται στο μυστήριο της εξομολογήσεως. Ήμουν στο μετόχι του Αγίου Διονυσίου που έχουμε στην Κεφαλληνία, στα Χιονάτα. Μία μέρα, που ήμουνα στο χωράφι, βλέπω ένα κύριο να έρχεται καβάλα στο άλογό του, σταματάει και μου λέει: Θέλω τον παπά του αγίου Διονυσίου.

― Τι τον θέλεις; τον ρωτάω.

― Να εξομολογηθώ, μου λέει.

― Έλα πάμε του λέω.

Αυτός ο άνθρωπος ονόματι Κυρηναίος ήταν αντάρτης. Κι ο καημένος είχε κάνει πολλές αμαρτίες στη ζωή του, εκτός από φόνο. Είχε όμως τόση μετάνοια που επί 3 ½ ώρες τον εξομολογούσα και τα δάκρυα του έτρεχαν ποτάμι. Από τους λυγμούς πολλές φορές, ούτε να μιλήσει δεν μπορούσε, και εγώ τον άφηνα να συνέλθει και μετά να συνεχίσει. Στο τέλος μου λέει: ευτυχώς παπά μου που δεν έφυγα, γιατί μόλις σε είδα ότι ήσουνα τόσο νέος, μούλεγε ο λογισμός μου να γυρίσω πίσω.

Του λέω: άκουσε παιδί μου, για να σου δώσω να κοινωνήσης το Σώμα και το Αίμα του Χριστού μας πρέπει να κάνεις κάποιο κανόνα πρώτα.

― Ότι μου πήτε πάτερ μου.

― Λοιπόν, άκουσε παιδί μου. Επί τρεις μήνες θα κάνεις κάθε μέρα 100 μετάνοιες. Σε τρεις μήνες θα ξανάρθεις να τα πούμε.

Σε τρεις ακριβώς μήνες έρχεται ο Κυρηναίος και μου λέει:

― Ότι μου είπες, πάτερ μου, το έκανα, έχω ένα καλυβάκι στο χωράφι μου και εκεί πήγα και έμεινα και έκανα τις μετάνοιές μου.

― Εντάξει παιδί μου, του λέω, θα συμπληρώσουμε λίγο κανόνα ακόμη. Για να μη πολυλογώ βάζοντάς του κανόνα, αφού συμπληρώθηκε 1,5 χρόνος από την πρώτη του εξομολόγηση, έκρινα ότι ήλθε η ώρα για να κοινωνήση των αχράντων μυστηρίων.

Τα περισσότερα κακά τα είχε κάνει σε ένα χωριό που λέγεται Αγρίνιο.

Εκεί σκέφτηκα να κοινωνήση, αφού πρώτα ζητήσει συγχώρηση από όλους τους χωριανούς.

Του λέω λοιπόν.

― Άκουσε, Κυρηναίε μου, αύριο θα πάω να λειτουργήσω στα Αγρίνια, νάρθεις εκεί να σε κοινωνήσω.

― Μα παπά μου, αν με δουν θα με λυντσάρουν,  έχω κάνει τόσα κακά σ’ αυτούς τους ανθρώπους.

― Μη φοβάσαι, του λέω, θα καθίσης κοντά στην πόρτα του ιερού και αν δεις κάποια ύποπτη κίνηση, έλα μέσα. Έλα πρωί-πρωί, θα σε περιμένω εκεί.

Εγώ είχα πάει από το προηγούμενο βράδυ στο χωριό και μίλησα στους κατοίκους του χωριού για την αγάπη που πρέπει να έχουμε ακόμη και στους εχθρούς μας και να τους συγχωράμε, για να μας συγχωρήση κι εμάς ο Θεός και να εξαλείψη τα πλήθη των ανομιών μας.

Δεν τους ανέφερα όμως τίποτε για τον Κυρηναίο. Την άλλη ημέρα, Κυριακή πρωί, βλέπω τον Κυρηναίο να με περιμένη από τα χαράματα έξω από την εκκλησία.

― Φοβάμαι πάτερ μου, μου λέει.

― Μη φοβάσαι, παιδί μου, κάνε ότι σου είπα.

Πράγματι ήλθε και κάθισε κοντά στην πόρτα του ιερού.

Γρήγορα μαθεύτηκε στο χωριό ότι ήλθε ο Κυρηναίος και γέμισε η εκκλησία από κόσμο. Όταν πλησίασε η ώρα της θείας Κοινωνίας, έκανα νόημα στον Κυρηναίο να ζητήση συγχώρηση από όλους.

Ανέβηκε ο Κυρηναίος στα σκαλάκια του Ιερού και άρχισε να εξομολογείται με λυγμούς δημοσίως, ότι τους είχε κάνει και να ζητάει συγχώρηση από όλους.

Τότε όλο το εκκλησίασμα φώναζε: «συγχωρημένος νάσαι».

Κανείς δεν μπορεί να φαντασθεί, τι ατμόσφαιρα συγκινητική επικρατούσε σ’ όλο το εκκλησίασμα.

Με συντριβή και πλήρη μετάνοια κοινώνησε των Αχράντων μυστηρίων.

Στο τέλος της θείας Λειτουργίας συναγωνίζονταν οι χωρικοί ποιος θα πάρει τον Κυρηναίο στο σπίτι του, για να του κάνη το τραπέζι.

* * *

Συγχρόνως με τις υπηρεσίες μου στον Άγιο Διονύσιο έκτιζα και το Μοναστήρι αφιερωμένο στην Παναγία μας την Ελευθερώτρια. Η φροντίδα της Παναγίας μας και η άμεση βοήθειά της ήταν ολοφάνερη.

Όταν δεν είχα καθόλου χρήματα για να συνεχίσω το έργο, άγνωστοι άνθρωποι μου έδιναν χρήματα, όπως μια κυρία από την Καλιφόρνια, ήλθε στη Ζάκυνθο και μου λέει: Η μάννα μου μού άφησε 1000 δολ. να τα δώσω σε μία εκκλησία και τα έφερα σε σας.

Επίσης όταν θα έφερναν την εικόνα της Παναγίας μας από την Αθήνα, που αγιογράφησε ο κ. Αντώνιος Στανίτσας, δεν είχα ούτε μία δραχμή για να τους περιποιηθώ. Ήμουνα πολύ στενοχωρημένος και όπως βάδιζα στην Παραλία, ένας φίλος μου από απέναντι μου φώναξε να μου δώση ένα αναψυκτικό για να δροσιστώ.

Την ώρα που το έπινα όρθιος, καταϊδρωμένος και κουρασμένος περνάει ο ταχυδρόμος και μου λέει: «Πάτερ μου έχετε μία επιταγή, αλλά επειδή ήταν πολλά τα χρήματα, δεν τα πήρα μαζί μου, να πάτε να τα πάρετε».

Πήγα στο ταχυδρομείο και πήρα 5.000 δρχ. εκείνη την εποχή, μου τα έστειλε μία άγνωστη γυναίκα, και έτσι με τα χρήματα αυτά τους εξυπηρέτησα όλους.

* * *

Ένα άλλο θαυμαστό περιστατικό είναι το εξής. Μου χρειάζονταν 62 τσουβάλια τσιμέντο. Χρήματα δεν είχα για να τα αγοράσω και οι εργασίες είχαν σταματήσει, ο μάστορας λόγω της καθυστερήσεως, επειδή είχε και άλλες δουλειές, ήθελε να χαλάσει την σκαλωσιά, διότι χρειαζόταν τα ξύλα.

― Μη τα χαλάς, βρε παιδί μου, του λέω, θα τα βρούμε τα τσιμέντα.

Κι όπως καθόμουν σκεπτικός και αμήχανος, έρχονται δύο άγνωστοι άνθρωποι και μου λένε: θέλουμε τον π. Χρυσόστομο.

― Εγώ είμαι, τους λέω.

― Πάτερ μου ο κ. Μιχαηλίδης σας στέλνει 62 σακιά τσιμέντο.

Ακριβώς όσα χρειαζόμασταν. Μεγάλη η Χάρις της Παναγίας μας.

Μια χρονιά που είχε μεγάλη ανομβρία η στάθμη του πηγαδιού μας είχε πολύ κατεβεί και κινδυνεύαμε να μείνουμε χωρίς νερό, σημειωτέον, ότι εμείς πίνουμε από αυτό το νερό και μ’ αυτό καλύπτουμε όλες τις ανάγκες της Μονής.

Διάβασα μια σχετική ευχή, ρίχνοντας μέσα και ένα Σταυρό με τίμιο ξύλο (φυσικά τον Σταυρό τον είχαμε δέσει και τον ανασύραμε), αμέσως η στάθμη του νερού ανέβηκε και έκτοτε ποτέ δεν μας έχει λείψει αυτό το ευλογημένο αγαθό.

Πώς κανείς να μην ευχαριστεί την Παναγία μας, που μέρα-νύχτα σαν στοργική μάννα φροντίζει να καλύπτει όλες τις ανάγκες των παιδιών της και δέεται αενάως για την σωτηρία μας; γι’ αυτό και εμείς ας ψάλλουμε αδιαλείπτως  ΧΑΙΡΕ ΠΑΡΘΕΝΕ ΧΑΙΡΕ, ΧΑΙΡΕ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ, ΧΑΙΡΕ ΔΕΔΟΞΑΣΜΕΝΗ, ΧΑΙΡΕ ΝΥΜΦΗ ΑΝΥΜΦΕΥΤΕ!

* * *

Εκτός από τον Άγιο Διονύσιο, με την βοήθεια του Θεού και της Παναγίας μας, κατόπιν πολλής προσευχής, με αξίωσε ο Θεός και η Παναγία μας και έφτιαξα ένα μικρό μοναστήρι προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου της Ελευθερωτρίας.

Και τα θαύματα της Παναγίας μας είναι πάρα πολλά. Σε πολλές άτεκνες μητέρες έχει χαρίσει παιδάκια. Πολλούς δαιμονισμένους έχει θεραπεύσει, καρκινοπαθείς και από άλλες ασθένειες. Θα μνημονεύσω μόνο ένα πολύ συγκλονιστικό θαύμα. Έγινε όταν ο αγιογράφος Κων/νος Μπάρμπας αγιογραφούσε τον Παντοκράτορα. Ήλθε ένας παράλυτος ονόματι Νικόλας Χαϊκάλης από την Αθήνα.

Περπατούσε με πατερίτσες και υποβασταζόμενος από την γυναίκα του και τις αδελφές του. Στην κυριολεξία τα πόδια του τα έσερνε.

Με παρεκάλεσε να κάνω μια παράκληση στην Παναγία με την ελπίδα της θεραπείας.

Όταν άρχισα να κάνω την παράκληση, αυτός παίρνει αγκαλιά μια μικρή εικόνα της Παναγίας της Ελευθερωτρίας που βρίσκεται πάνω στο θρόνο της μεγάλης εικόνος και παρακαλούσε κλαίγοντας την Παναγία να του χαρίση την υγεία του. Σε λίγο αισθάνθηκε τέτοια δύναμη στα πόδια του και άρχισε να περπατάει χωρίς καμμιά βοήθεια.

Δεν το πίστευε. Αλήθεια περπατάω; έγινα καλά; φώναζε και βάζει τις πατερίτσες στον ώμο του και έφυγε τρέχοντας. Ο δε αγιογράφος έμεινε έκπληκτος από το θαύμα αυτό, που το είδε με τα μάτια του.

Έγραψα εν ολίγοις κάποια από τα θαύματα τα οποία έζησα στο διάβα της μοναχικής και ιερατικής μου διακονίας.

Εύχεσθε και για μένα

Μετ’ απείρων ευχών

Αρχιμ. Χρυσόστομος

Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"
Πηγή

Η ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ «ΙΝΑ ΠΑΝΤΕΣ ΕΝ ΩΣΙ», ΤΗΣ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ Του θεολόγου κ. Β. Χαραλάμπους

Η ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ «ΙΝΑ ΠΑΝΤΕΣ ΕΝ ΩΣΙ», ΤΗΣ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ

Του θεολόγου κ. Β. Χαραλάμπους

=====

Τον τελευταίο καιρό με λύπη παρατηρούμε να παρερμηνεύεται ευρέως από τους οικουμενιστές, η Αρχιερατική προσευχή του Χριστού «ίνα πάντες εν ώσι». Επεξηγείται ως υπονοούσα η φράση «ίνα πάντες εν ώσι», την ένωση των «εκκλησιών» διαφόρων δογμάτων. Αυτό είναι εννοιολογική στρέβλωση της Αρχιερατικής προσευχής του Χριστού. Η Αρχιερατική προσευχή του Χριστού «ίνα πάντες εν ώσι», τιτλοφορεί δυστυχώς παρερμηνευόμενη και θεολογικά κείμενα ακόμα.

Ο Χριστός λέγει «ους δέδωκας μοι» Ιω.17,16  και σε αυτούς αναφέρεται όταν λέγει «ίνα πάντες εν ώσι». Είναι εκείνοι οι οποίοι «τον λόγον αυτού τετηρήκασι». «Εγώ περί αυτών ερωτώ· ου περί του κόσμου ερωτώ, αλλά περί ων δέδωκάς μοι» Ιω. 17,9. Το «περί ων δέδωκάς μοι» καταδεικνύει επακριβώς ποιους εννοεί.

Ο λόγος τούτος αφορά την ενότητα ‘’εν τη Εκκλησία’’. Πού είδαν οι οικουμενιστές την ένωση των ‘’εκκλησιών’’ στη φράση «ίνα πάντες εν ώσι» και μάλιστα με τα βαβέλεια οικουμενιστικά πρότυπα του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών;

Επακόλουθο λοιπόν της εννοιολογικής στρέβλωσης της Αρχιερατικής προσευχής του Χριστού, «ίνα πάντες εν ώσι», είναι το γεγονός ότι αποδίδουν  τον λόγο τούτο στην ένωση των «εκκλησιών» κάθε δόγματος σε μία εκκλησία. Οι οικουμενιστές παρερμηνεύουν την Αρχιερατική προσευχή του Χριστού. Με το «ίνα πάντες εν ώσι» εννοούν, την ένωση των «εκκλησιών» διαφόρων δογμάτων, παρερμηνεία η οποία αφορμάται από την ανθρωπάρεσκη αγάπη. 

Είναι το «εμπαθές νόημα», κατά τον λόγο του Αγίου Νείλου του ασκητή, γιατί όντως πρόκειται περί εμπαθούς εννοίας της «αγάπης», η οποία διαστρέφει  την αγάπη προς τον Θεό και την αγάπη προς τον άνθρωπο. Το κάλλος της εν Χριστώ αγάπης, «εν αληθεία» νοείται και συνεπώς είναι θεάρεστο να επιζητείται Ορθοδόξως η επιστροφή πάντων των ανθρώπων στην Μία Αγία  Εκκλησία. Ο Χριστός  στην Αρχιερατική προσευχή λέγει «Ου περί τούτων δε ερωτώ μόνον, αλλά και περί των πιστευόντων δια του λόγου αυτών εις εμέ» Ιω. 17,20. Την αναφορά του Χριστού «αλλά και περί των πιστευόντων διά του λόγου αυτών εις εμέ», οι οικουμενιστές πώς την ερμηνεύουν;

Δεν θα ήταν καθόλου υπερβολή να πούμε ότι τούτο το κείμενο, στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο που διασώζει την Αρχιερατική προσευχή, διασώζει και το κάλλος της «εν Χριστώ» ενότητας. Την ενότητα τούτη εκκλησιολογικώς τη διεφύλαξε  η Συνοδικότητα. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει «Μέγα αγαθό Σύνοδος· αύτη γαρ αυτήν (την αγάπην δηλαδή) θερμοτέραν εργάζεται και εξ αυτής πάντα τίκτεται τα  αγαθά» (Ομιλία  Προς Εβραίους 19,1-2). Η Συνοδικότητα της Εκκλησίας την Εκκλησιαστική ενότητα διεφύλαξε, καθώς και το κάλλος της εν Χριστώ αγάπης. «Μεγάλη η δύναμις της Συνόδου, ήγουν των Εκκλησιών» λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (Ομιλία  Εις Β΄Κορινθίους 18,3 ). Η Συνοδικότητα διεφύλαξε και την οικουμενικότητα της Εκκλησίας γιατί στο τέλος με την παρερμηνεία της φράσης «ίνα πάντες εν ώσι», εξυπονοούν οι οικουμενιστές σαφέστατα το ελλιπές στην οικουμενικότητά της.

Οι οικουμενιστές αλλιώς εννοούν την ενότητα, με την παραγνώριση της «εν αληθεία» ενότητας. Δίνουν λανθασμένη ερμηνεία στο «πάτερ άγιε, τήρησον αυτούς εν τω ονόματί σου ω δέδωκάς μοι, ίνα ώσι εν καθώς ημείς» Ιω. 17,11. Λησμονούν την ενότητα ‘’εν τη αληθεία‘’. Ο Χριστός στην Αρχιερατική προσευχή λέγει «αγίασον αυτούς εν τη αληθεία σου· ο λόγος ο σος αλήθεια εστι» Ιω. 17,17. Αυτήν την αλήθεια οι αληθινοί μαθητές του Χριστού τη μεταλαμπαδεύουν και στους εκτός Εκκλησίας. Καταληκτικά θα επαναλάβω την ερώτηση: Την αναφορά του Χριστού «αλλά και περί των πιστευόντων διά του λόγου αυτών εις εμέ», οι οικουμενιστές πώς την ερμηνεύουν;

πηγή

Καλὴ 25η Δεκεμβρίου ἢ μήπως καλὰ καὶ εὐλογημένα Χριστούγεννα;

TOY Πρεσβυτέρου Γεωργίου Χριστοδούλου

Λίγες ἡμέρες ἔχουν πλέον ἀπομείνει γιὰ τὴν ὀμορφότερη ἴσως ἡμέρα τῆς χρονιᾶς. Ἔχεις ἤδη ὀργανώσει ἢ ἔχεις ἀρχίσει νὰ σχεδιάζεις τὸν προσωπικό σου χάρτη εὐτυχίας καὶ καλοπέρασης γιὰ τὶς ἡμέρες ποὺ ἔρχονται. Σίγουρα ἔχεις στολίσει τὸ χῶρο σου μὲ τὰ πιὸ ἐντυπωσιακὰ λαμπιόνια καὶ μὲ ὁτιδήποτε ἄλλο σὲ κάνει νὰ αἰσθάνεσαι γιορτινά. Σίγουρα ἔχεις σκεφτεῖ το ποῦ καὶ μὲ ποιοὺς θὰ βρίσκεσαι τὴν 25η του μηνός, φτιάχνοντας παράλληλα στὸ μυαλό σου καὶ τὸ κατάλληλο στὺλ γιὰ νὰ ἐντυπωσιάσεις, χωρὶς βέβαια νὰ τὸ παραδέχεσαι, λέγοντας ἁπλά… γιὰ νὰ ἀρέσεις στὸν ἑαυτό σου. Σίγουρα ἔχεις ἐπισκεφτεῖ διάφορα sites ὥστε νὰ ἐνημερωθεῖς γιὰ τὸ πιὸ in ρεβεγιὸν πρόγραμμα ἐκείνης τῆς ἡμέρας γιὰ νὰ περάσεις ὅσο τὸ δυνατὸν καλύτερα. Ἐνδεχομένως, νὰ φαντάζεσαι καὶ τὸν ἔρωτα τῆς ζωῆς σου ποὺ θὰ σὲ ταξιδέψει ἐκεῖνες τὶς ἡμέρες σὲ παραμύθια ἄλλης ἐποχῆς.

ΘΕΕ ΜΟΥ! Ἴσως καὶ νὰ κάνω λάθος… ἴσως σὲ ἀδίκησα μὲ τὴν ἐπιπολαιότητά μου νὰ κρίνω τὴ Νεότητά σου λόγω ἐποχῆς. Ζητῶ νὰ μὲ συγχωρέσεις… νὰ μὲ συγχωρέσεις γιὰ τὴν πνευματικὴ ἐπίθεση πού σου ἔκανα διότι σίγουρα, ἐσὺ ποὺ νιώθεις ἀδικημένος καὶ θιγμένος, ἔχεις λιώσει τὰ γόνατά σου στὴν προσευχὴ καὶ τὴ νηστεία αὐτῆς τῆς Σαρακοστῆς ποὺ διανύουμε.

Σίγουρα σκέφτεσαι ἀνυπόμονα τὸν ἐκκλησιασμὸ ἐκείνης τῆς ἡμέρας καὶ τὸ πόσο δοξολογικὴ θὰ εἶναι ἡ δέηση ποὺ....

θὰ ἀπευθύνεις σὲ Ἐκεῖνον ποὺ γεννήθηκε σὲ φάτνη γιὰ νὰ σοῦ διδάξει τὴν ἁπλότητα. Σίγουρα δὲ σὲ ἀγγίζει ἡ ¨θλίψη-φαινόμενο¨ τῶν ἡμερῶν ποὺ ἐμφανίζεται πάντοτε μετὰ ἀπὸ μιὰ ἐξαντλητικὴ ὑλικὴ χαρά. Τέλος, τὸ πιὸ σίγουρο καὶ εὐχάριστο, εἶναι ὅτι δὲν κινδυνεύεις ἀπὸ κάποιο θανατηφόρο τροχαῖο ἀτύχημα τὰ ξημερώματα τῆς 25ης, λόγω ὑπερβολικῆς κατανάλωσης ἀλκοολούχων ποτῶν, ἐπειδὴ θὰ βρίσκεσαι ἐκείνη τὴ νύχτα σὲ κάποια ἀγρυπνία ἢ θὰ ἔχεις ξαπλώσει γιὰ νὰ πᾶς νωρὶς τὸ πρωὶ στὴν Ἐκκλησία. Ἂν λοιπὸν τὰ κάνεις ὅλα αὐτά, τότε ἕνα μόνο θὰ σὲ παρακαλέσω νὰ προσέξεις, τὴν ὑποκρισία, θὰ σοῦ δώσω καὶ ἕνα σύντομο παράδειγμα.

Κάποτε σὲ ἕνα Σαρακοστιανὸ τραπέζι παρευρέθηκε καὶ ὁ π. Μάρκος Μανώλης. Ἡ τράπεζα στολισμένη μὲ κάθε λογὴς θαλασσινὰ ἐδέσματα. Ὅταν ρωτήθηκε ὁ π. Μάρκος γιὰ τὸ τί ἤθελε νὰ βάλουν στὸ πιάτο του, ἐκεῖνος ζήτησε ἕνα βραστὸ αὐγὸ πρὸς ἔκπληξη ὅλων. Μόλις τὸ πῆρε, τὸ ἔκοψε στὰ τέσσερα καὶ ἔφαγέ το 1/4. 

Στὴν ἐρώτηση ἂν ἤθελε κάτι ἄλλο ἀπάντησε: «Εὐχαριστῶ, νηστεύω».

Ἂν λοιπὸν ἀνήκεις στὴν πρώτη κατηγορία σου εὔχομαι καλὴ 25η Δεκεμβρίου. 

Ἂν ἀνήκεις στὴ δεύτερη, σοῦ εὔχομαι καλὰ καὶ εὐλογημένα Χριστούγεννα.

πηγή

Το είδαμε εδώ

Ὁ ὑποκριτὴς καὶ φθονερὸς γέμει καὶ δολιότητος Εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα Κυριακῆς Ι' Λουκᾶ (Λουκ. ΙΓ' 10-17)π. Ἰωὴλ Κωνστάνταρος

Γράφει ὁ πατὴρ Ἰωὴλ Κωνστάνταρος

Εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα Κυριακῆς Ι' Λουκᾶ (Λουκ. ΙΓ' 10-17)

Δὲν ὑπάρχει περισσότερο ἀποκαλυπτικὸ κείμενο γιὰ τὴν ἀνθρωπίνη συμπεριφορὰ ἀπὸ τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ “ἐνεργῆς καὶ τομώτερος ὑπὲρ πάσαν μάχαιραν δίστομον” (Ἑβρ. Δ' 12), ξεσχίζει τὸ κάθε προσωπεῖο καὶ φανερώνει τὸ ἴδιο τὸ πρόσωπο. Καὶ ἐὰν αὐτὸ συμβαίνει σὲ κάθε περίπτωση πλαστοπροσωπίας, πολὺ περισσότερο τοῦτο τὸ βλέπουμε νὰ ἐπιβεβαιώνεται στὴν περίπτωση τοῦ ὑποκριτοῦ. Τοῦ ὑποκριτοῦ καὶ μάλιστα αὐτοῦ ποὺ μὲ τὸ “λίφτινγκ” τοῦ ψεύδους προσπαθεῖ στὰ μάτια τῶν πιστῶν νὰ ἐμφανίσει τὴν δῆθεν προσωπική του εὐσέβεια, τὴν παραδοσιακότητα τῶν θεσμῶν καὶ γιατί ὄχι τὴν πατερικὴ συνέχεια καὶ διαδοχή.

Κλασσικὸ παράδειγμα τέτοιας ἀποκρουστικῆς συμπεριφορᾶς, παρουσιάζεται στὸ πρόσωπο τοῦ ἀρχισυναγώγου τῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς. Ἡ ὑποκριτική του εὐσέβεια στὸ Θεό, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν κακεντρέχειά του, δείχνουν τὸ κατάντημα στὸ ὁποῖο μπορεῖ νὰ φθάσει ὁ ἄνθρωπος ὅταν τελικῶς περνᾶ στὸ στρατόπεδο τῶν ἐχθρῶν του Χριστοῦ. Πράγμα φυσικὰ ποὺ δὲν εἶναι καθόλου δύσκολο νὰ συμβεῖ ὅταν νομίζει κάποιος ὅτι....

μπορεῖ νὰ ξεγελᾶ τοὺς πιστούς, τοὺς ὁσίους ἀλλὰ καὶ αὐτὸν τὸν ἴδιο τὸν Χριστό.

Τὸ κείμενο τῆς Εὐαγγελικῆς μας περικοπῆς δείχνει ἀφ' ἑνὸς τὴν πίστη τῆς ταπεινῆς συγκύπτουσας γυναίκας, ποὺ παρὰ τὴν ἀντικειμενική της ἀδυναμία οὐδέποτε ἀπουσιάζει ἀπὸ τὴν λατρεία τοῦ Θεοῦ, ἀφ' ἑτέρου δὲ τὴν καταισχύνη τῶν ἐχθρῶν του Χριστοῦ. Αὐτῶν, ποὺ ἀντὶ νὰ δοξάσουν τὸν Θεὸ γιὰ τὴν θεραπεία, αὐτοὶ τὸ ἴδιο τὸ θαυμαστὸ γεγονός, τὸ διαστρέφουν ἀκριβῶς γιὰ νὰ κατηγορήσουν καὶ νὰ χτυπήσουν τὸν Κύριο.

Ἂς ἐμβαθύνουμε ὅμως δι΄ ὀλίγων στὸ μεγάλο αὐτὸ πρόβλημα. Στὸ πρόβλημα ποὺ εἶχαν ὄχι μόνο οἱ ἡγέτες τοῦ Ἰσραὴλ ἀλλ' ἐὰν δὲν προσεχθεῖ, κάνει τὴν φρικτή του παρουσία μέσα σὲ κάθε κοινωνία ἀλλὰ καὶ σ' αὐτὸν τὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας Θὰ λέγαμε μάλιστα πὼς ἡ ὑποκρισία ἀποκτᾶ τὴν χειροτέρα της μορφὴ στὸν ἱερὸ χῶρο τῆς πίστεως, ἰδίως ὅταν ἐμφανίζεται μεταξὺ ἐκείνων ποὺ ἔταξαν τὸν ἑαυτόν τους ὡς “ἐργάτες τοῦ ἀμπελώνος” καὶ ὡς “διάδοχοι τῶν ἁγίων Ἀποστόλων”. Μεταξὺ αὐτῶν οἱ ὁποῖοι ἀντικειμενικῶς θὰ ἔπρεπε νὰ χτυποῦν αὐτὴ τὴ νόθο κατάσταση στὸ χῶρο τῆς χάριτος καὶ νὰ ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ αὐθεντικὸς ποιμένας καὶ καθοδηγητής, ἀφοῦ πρῶτα ὁ ἴδιος βρίσκεται τουλάχιστον στὸ στάδιο τῆς καθάρσεως, ταυτοχρόνως χαίρεται καὶ ἀγαλλιᾶται ὅταν βλέπει πὼς τὸ λογικὸ ποίμνιο ἀναπαύεται στὴ ζωὴ τῶν ἁγίων καὶ στὴν ὀρθόδοξη δογματικὴ ἐκκλησιολογία.

Ἀλλὰ χρειάζεται νὰ ἐμβαθύνουμε στὴν κακὴ ψυχολογικὴ κατάσταση καὶ στὴν πνευματικὴ ἀνισορροπία ποὺ παγιώνεται μὲ τὴν ὑποκρισία καὶ τὴν κακεντρέχεια.

Γιατί ἄραγε νὰ συμβαίνει αὐτό; Γιατί ἄνθρωποι ποὺ ἐνῶ θὰ ἔπρεπε νὰ βρίσκονται στὴν ἐντελῶς ἀντίθετη κατάσταση, δήλ. στὴ χαρὰ καὶ στὸν ἐνθουσιασμὸ τῆς πίστεως, ὅταν βλέπουν σὲ ἄλλους πνευματικὴ πρόοδο καὶ ὅταν σημειώνεται γνησία ἐκκλησιαστικὴ οἰκοδομή, ἐμφανίζουν αὐτοῦ του εἴδους τὰ καρκινώματα; Τὴν ἀπάντηση στὰ δίκαια αὐτὰ ἐρωτήματα τὴν δίνει ἡ ἴδια ἡ πραγματικότητα ἑρμηνευομένη ἀπὸ τὴν διδαχὴ καὶ τὴν ἐμπειρία τῶν Ἁγίων Πατέρων.

Κατ' ἀρχὰς ὑφίστανται σὲ κάθε ἐποχὴ καὶ σὲ κάθε τόπο ὅσοι ἀναξίως κατέλαβαν ἀξιώματα καὶ μάλιστα ἀνώτερα, σὲ ὅλους βεβαίως τοὺς κλάδους καὶ τοὺς θεσμούς. Ὅσον ἀφορᾶ συγκεκριμένα τὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, ἐδῶ πρόκειται γιὰ τὶς περιπτώσεις τῶν ἀνθρώπων ποὺ δὲν εἰσέρχονται στὴν αὐλὴ τῶν προβάτων “διὰ τῆς θύρας, ἀλλὰ ἀναβαίνουν ἀλλαχόθεν”. Αὐτοὶ ὅσο καλὸ θέατρο καὶ ἂν προσπαθοῦν νὰ παίξουν, θὰ ἔλθει ἡ ὥρα ποὺ ἐπάνω στὰ πράγματα θὰ δείξουν τὴν ὑποκρισία ξεσπώντας ταυτοχρόνως καὶ τὴν κακία τοὺς ἐναντίον ὅσων “ἐν φόβω καὶ τρόμω” κατεργάζονται τὴν προσωπική τους σωτηρία καὶ συνάμα ἀγωνίζονται καὶ ἀγωνιοῦν γιὰ τὴν πρόοδο τῶν ψυχῶν ποὺ τοὺς ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεός.

Ἐπίσης, ὑπάρχουν καὶ οἱ περιπτώσεις ὅσων μετὰ τὴ χειροτονία τοὺς δελεάστηκαν ἀπὸ τὸν πειρασμὸ τοῦ χρήματος μὲ ἀποτέλεσμα, ἀντὶ στὸ θυσιαστήριο τῆς καρδιᾶς νὰ λατρεύεται ὁ Χριστός, τώρα τὴν θέση τῆς λατρείας νὰ ἔχει καταλάβει ὁ “χρυσὸς μόσχος” τοῦ μαμμωνὰ καὶ ἐξαιτίας αὐτοῦ νὰ περιφρονοῦνται, νὰ λοιδωροῦνται καὶ νὰ εἰρωνεύονται οἱ πάντες καὶ τὰ πάντα. Ἀποτέλεσμα τῆς ὅλης καταστάσεως; Ὁ κισσὸς τῆς ὑποκρισίας νὰ καταπνίγει ὁτιδήποτε “ἀγαθόν” καὶ εὐάρεστον τόσο στοὺς ἰδίους, ἐὰν ἤθελε ποτὲ προκύψει, ὅσο καὶ σὲ ὅσους “ἐνέπτυσαν τὸν κερδῶον Ἐρμήν”. Ὅταν μάλιστα κανεὶς κηρύσσει “ἀδαπάνως τὸ Εὐαγγέλιο”, στὴν διψασμένη γιὰ τὴν ἀλήθεια κοινωνία μας, ἀπὸ τὸ “λόμπυ” τοῦ “χρηματιστηρίου” εὐθὺς ἀμέσως μπαίνει στὸ στόχαστρο τῆς “ἱερᾶς ἐξετάσεως”.

Φυσικά, στὴν παράταξη τῶν “ἀνόμων κριτών” ποὺ κατὰ τὸ μᾶλλον ἢ ἧττον γνωρίζουν τέλεια ὅλες τὶς πολιτικοκοινωνικὲς οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ αὐτὲς τὶς ἐκκλησιαστικὲς (κυρίως δὲ αὐτὲς) διατάξεις, (ὅπως οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι), ἀφοῦ βεβαίως διαθέτουν “μόρφωσιν εὐσεβείας” καὶ μάλιστα μὲ ποικίλες περγαμηνές, τίθενται καὶ ὅσοι ἕνεκεν ἁμαρτίας, ξέπεσαν ἠθικῶς. Ξέπεσαν καὶ ἀντὶ νὰ κρεμάσουν τὸ χαρακτηριστικὸ ἄμφιο τοῦ ἱερατικοῦ τους βαθμοῦ (ὀράριον, ἐπιτραχήλιον, ὠμοφόριον), ἀντὶ νὰ ζητήσουν ἐν κλαυθμῶ καὶ ταπεινώσει τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, αὐτοὶ σκληρύνθηκαν στὴν ἁμαρτωλότητά τους καὶ συνεπικουρούσης τῆς ἀπυθμένου κακίας τους, μεταπήδησαν στὴν παράταξη τοῦ Ἰούδα. Ἔτσι προσβάλλουν, συκοφαντοῦν καὶ κατηγοροῦν ὅσους ἀγωνίζονται καὶ προοδεύουν στὴν ὀρθόδοξη πνευματικότητα.

Τὸ χαρακτηριστικὸ μάλιστα αὐτῶν τῶν τραγικῶν καὶ πλεγματικῶν προσωπικοτήτων εἶναι τὸ θράσος. Θράσος  “χιλίων λόρδων” ποὺ τοὺς κάνει νὰ οἰκειοποιοῦνται τὸν Θεό, τοὺς ἁγίους καὶ γενικῶς τὴν θεολογία καὶ τοὺς ἱεροὺς κανόνες, μὴ ὑπολογίζοντας πὼς αὐτοῦ του εἴδους ἡ συμπεριφορὰ τοὺς ἐξευτελίζει στὰ μάτια τῶν πιστῶν, ἀφοῦ ἐπιτέλους τὸ κάθε μέλος τῆς Ἐκκλησίας ἀνέκαθεν, ἀλλὰ πολὺ περισσότερο σήμερα δύναται νὰ ἔχει εὔκαιρη καὶ ἄμεση πρόσβαση στὶς πηγὲς τῆς πίστεως καὶ νὰ γνωρίζει πῶς, πότε καὶ γιατί ἐλέχθησαν καὶ ἐγράφησαν τὰ κείμενα ποὺ κατέχει ἡ Ἐκκλησία μας, τόσο ὡς γραπτὴ ὅσο καὶ ὡς προφορικὴ ἱερὰ Ἀποστολικὴ παράδοση.

Καὶ τὸ ὅτι τὰ πρόσωπα αὐτὰ ποὺ “ἀπαστράπτουν” μέσα στὰ χρυσοποίκιλτα ἄμφια γίνονται καταγέλαστα, τοῦτο εἶναι τὸ μόνο βέβαιον. Τὸ θέμα ὅμως εἶναι πότε ἐπιτέλους θὰ τὸ κατανοήσουν, ἐὰν ὄντως τοὺς ἐνδιαφέρει ἡ “καλή τους φήμη”.

Ἀλλὰ ὁμολογουμένως θὰ ἀποτελοῦσε παράλειψη ἐὰν δὲν ἀνοίγαμε λίγο ἀκόμα τὸ παραπέτασμα τῆς κακεντρεχοῦς ὑποκρισίας γιὰ νὰ δοῦμε μία ἰδιάζουσα καὶ πολὺ λεπτὴ περίπτωση. Ἴσως νὰ ἀποτελεῖ τὴν πλέον ἐπικίνδυνη καὶ καμουφλαρισμένη ὑποκρισία, ἀφοῦ προξενεῖ ὀδύνη καὶ ἀνοίγει πληγὲς σὲ ὅσους ἔχουν τὴν “εὐλογία” νὰ δέχονται τὶς “ἐπισκέψεις” τῶν ὅσων τὴν ἐκτρέφουν στὴν στενή τους καρδιά.

Ἐδῶ ὁ λόγος γίνεται γιὰ ὅσους δὲν ἔχουν τίποτε ἀπὸ τὰ ὅσα παραπάνω ἀρνητικὰ ἀναφέρθηκαν, εἶναι ὅμως ἐγκλωβισμένοι καὶ παγιωμένοι στὸν προσωπικό τους ὑποκειμενισμό. Ἀρνοῦνται νὰ δεχθοῦν σὲ κάποιον ἄλλον μία οὐσιαστικὴ ἔκφραση χάριτος καὶ ἕνα διαφορετικὸ χάρισμα τοῦ Πνεύματος. Ὅταν μάλιστα αὐτὸ γίνεται ἀποδεκτὸ μὲ ἐνθουσιασμὸ ἀπὸ τὸ ποίμνιο ποὺ διαισθάνεται καὶ ἀναγνωρίζει τὸ εἰλικρινὲς καὶ τὸ αὐθεντικό, τότε οἱ περὶ ὧν ὁ λόγος χάνουν τὴν ψυχραιμία καὶ τὴν ἐν πολλοῖς ἐξωτερικὴ καὶ παγερή τους ἠρεμία, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ στέλνουν τὸ “ἀνεπίφθονο” κάπου μακριά... γιὰ διακοπές...

Ὁ φόβος ὅτι δῆθεν θὰ αὐτοαναιρεθοῦν καὶ ὅτι θὰ ἀρνηθοῦν ὅσα ἔτη καὶ ἐνιαυτοὺς οἰκοδομοῦσαν στὸν ψυχικό τους κόσμο, τώρα τοὺς κάνει νὰ συκοφαντοῦν κατὰ τὸν πιὸ ὑποκριτικὸ τρόπο τῆς ψευδοευσέβειας ἀκόμα καὶ τοὺς πλέον ἀνεπίληπτους, ἁγνοὺς καὶ ἀκούραστους ἐργάτες τῆς σπορᾶς τοῦ λόγου. Καὶ ναὶ μέν, μπροστὰ σὲ ὅσους ἔχουν δεχθεῖ τὶς ἐπισκέψεις τῆς χάριτος, οὐδέποτε θὰ ἐκφράσουν λόγο ἐπαινετικὸ (γιὰ λόγους δῆθεν συνέσεως, οὐσιαστικῶς ὅμως γιὰ νὰ μὴν παραδεχθοῦν τὴν δῆθεν ἐπισκίασή τους), στὴν ἀπουσία ὅμως τῶν στοχοποιημένων “συναδέλφων” τους, ἡ ἀντλία τῆς καρδιᾶς τοὺς ἀνεβάζει στὰ χείλη (ἀπὸ) τὸ φαρμάκι ποὺ “διασφαλίζεται” στὸ ταμεῖον τῆς ὑπάρξεως.

Ὅπως δὲ ἔλεγε σύγχρονος ἀσκητὴς καὶ ἄνθρωπος ἀγάπης: “ὁ λόγος περὶ τῆς ὑποκρισίας τῶν φθονερῶν αὐτῆς τῆς ἀποκλίσεως, κάνει ὅσους γνώρισαν τὰ “δήγματα” τῆς ἀγάπης τους νὰ μὴν ἀντέχουν ἔστω καὶ τὸν μικρότερο ἀπόηχο τῆς ἀναμνήσεως τους”. Ἔτσι λοιπὸν καὶ ἐδῶ ἐπαληθεύεται ὁ Χρυσοστόμειος λόγος. Ὁ λόγος τοῦ Ἁγίου Πατρὸς ποὺ γνώρισε ὅσο ἐλάχιστοι τὶς ἐκφράσεις τῆς ὑποκρισίας, τῆς δολιότητας καὶ τῆς μοχθηρίας: “ὁ ὑποκριτὴς θέλει νὰ φαίνεται ὡς εὐλαβής, θέλει καλεῖσθαι ἅγιος καὶ προσκυνεῖσθαι ὑπὸ πάντων· ὁρᾶς αὐτοῦ τὸ ἔξωθεν σχῆμα καὶ νομίζεις αὐτὸν κατὰ Θεὸν ποιεῖν τὰ πάντα, ἡ δὲ καρδία τοῦ φθόνου γέμει καὶ δολιότητος καὶ παντὸς εἴδους κακών”.

Καὶ κατόπιν αὐτῶν θὰ ἐρωτήσει κάποιος: “Τί ἀποτέλεσμα ἔχουν ὅλες αὐτὲς οἱ συμπεριφορές;”. Μὰ χρειάζεται ἀπάντηση στὸ ἐρώτημα; Ὅ,τι ἀποτέλεσμα εἶχε καὶ ἡ παρέμβαση τοῦ ἀρχισυναγώγου τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς. Δήλ. Τὸν ἐξευτελισμὸ τῶν συγχρόνων ἀρχισυναγώγων, τὴ νίκη τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς πίστεώς Του καὶ φυσικὰ τὴν εὐλογία σὲ ὅσους συγχρόνους δὶ' ὑπομονῆς λιτανεύουν τὸν ὄντως δυσβάστακτο σταυρὸ τῆς “ἀδελφικής” κακίας, τῆς συκοφαντίας καὶ ὄχι μόνον.

Τελικῶς, οἱ κακὲς αὐτὲς προσωπικότητες στὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς κοινωνίας γενικώτερα, δίχως νὰ τὸ θέλουν ἀναδεικνύουν τὴν ἀρετή, προσθέτοντας ταυτοχρόνως στέφανα δόξης σὲ αὐτοὺς τοὺς ὁποίους “καταρτίζουν”. Ἐπιπροσθέτως δέ, ἀποκαλύπτουν οἱ ἴδιοι τὸ οὐσιαστικό τους περιεχόμενο κάτω ἀπὸ τὰ “πλατιὰ φυλακτήρια τους” καὶ φυσικὰ δὲν διαφεύγουν τοῦ θεϊκοῦ βλέμματος, ἀφοῦ ὅπως τονίζει ὁ ψαλμωδὸς ἀπευθυνόμενος  στὸν ἴδιο τὸν Θεὸ “ἐμίσησας πάντας τοὺς ἐργαζομένους τὴν ἀνομίαν· ἀπολεῖς πάντας τοὺς λαλοῦντας τὸ ψεύδος” (Ψάλμ. Ἐ' 6-7).

Ἀμήν.