Άγιος Ευγένιος ο Αιτωλός: Ένας άγνωστος διδάσκαλος του γένους

α) Κάθε εποχή και κάθε γωνιά της πατρώας ελληνικής γης έχει αναδείξει σπουδαίες προσωπικότητες, που αγωνίστηκαν σε δύσκολους χρόνους για την πνευματική αναγέννηση του λαού. 

Με τον τρόπο αυτό στερεώθηκε η χριστιανική πίστη, διατηρήθηκε η ελληνική γλώσσα και συνεχίστηκε η παράδοση του βυζαντινού πολιτισμού. Το έργο αυτό ήταν ιδιαζόντως επίπονο κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας. Η περιοχή της Αιτωλίας είχε το προνόμιο να είναι γενέτειρα σπουδαίων ανδρών, που διακρίθηκαν για την καλοκαγαθία, τον ένθεο ζήλο και την προσφορά στο γένος.

Ευγένιος Γιαννούλης ο Αιτωλός. Κληρικός, διδάσκαλος του Γένους. Εικόνα του Β. Κοκοράκη (Αθήνα, Συλλογή Π.Κ. Βλάχου).

β) Από την Αιτωλία κατάγονται τρεις διδάσκαλοι του γένους που έδρασαν κατά τον 17ο και 18ο αιώνα. Πρόκειται για τον Ευγένιο Γιαννούλη, τον Κοσμά Αιτωλό και τον αδελφό του Χρύσανθο. Οι δύο πρώτοι έχουν ενταχθεί στο αγιολόγιο της Εκκλησίας, ενώ αναμένεται η ένταξη του Χρύσανθου. Ο Ευγένιος και ο Κοσμάς γεννήθηκαν στο Μέγα Δένδρο, ενώ ο Χρύσανθος στον Ταξιάρχη, χωριά που ανήκουν στον σημερινό δήμο Θέρμου. Κατά την τουρκοκρατία, μπορεί η περιοχή αυτή να έφτασε σε έσχατο όριο απαιδευσίας, αλλά ταυτόχρονα γέννησε σοφούς και φιλογενείς άνδρες.

γ) Ο Ευγένιος Αιτωλός, ο οποίος είναι άγνωστος στο ευρύ κοινό, γεννήθηκε στα τέλη του 16ου αιώνα και αναπαύθηκε εν ειρήνη το 1682 στην «ανήλιο Γούβα» των Αγράφων, ξημερώματα της εορτής της θείας Μεταμορφώσεως. Το 1982 το οικουμενικό πατριαρχείο, ύστερα από εισηγήσεις εγκρίτων κληρικών και λαϊκών αλλά και τεκμηριωμένη πρόταση του μητροπολίτου Καρπενησίου και της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, ανακήρυξε άγιο τον Ευγένιο Αιτωλό και όρισε η μνήμη του να τιμάται στις 5 Αυγούστου.

δ) Ο βιογράφος του, ιερομόναχος Αναστάσιος Γόρδιος, διέσωσε πολλές πληροφορίες για τον οσιακό βίο και τη δράση του αγίου Ευγενίου. Καταρχήν ασκήθηκε στην ιερά μονή Βλοχού Τριχωνίδος κοντά στον ιερομόναχο Αρσένιο, από τον οποίο έμαθε τα πρώτα γράμματα, καλλιγραφία και μουσική. Στην ιερά μονή Τατάρνης Ευρυτανίας χειροτονήθηκε διάκονος, ενώ στην ιερά μονή Ξηροποτάμου Αγίου Όρους κοντά στον επίσκοπο Χαραλάμπην εντρύφησε βαθύτερα στην πνευματική ζωή και διδάχθηκε ανώτερα ελληνικά και τα «ποιητών έπη».

ε) Περνώντας από την Αλεξάνδρεια, προκειμένου να μεταβεί για προσκύνημα στο Σινά, γνωρίστηκε με τον πατριάρχη Κύριλλο Λούκαρη, ο οποίος βλέποντας την ευσέβειά του τον χειροτόνησε πρεσβύτερο. Η πρώτη λειτουργία του Ευγενίου ως πρεσβυτέρου έγινε στον ναό της Παναγίας στην κορυφή του όρους Σινά. Υπήρξε μαθητής του Θεοφίλου Κορυδαλλέως και του Μελετίου του Συρίγου και δίδαξε ο ίδιος στην Άρτα, στο Αιτωλικό, στο Μεσολόγγι, στο Καρπενήσι και αλλού.

στ) Τιμούσε ιδιαίτερα την Παναγία και τους αγίους και συνέθεσε ασματικούς κανόνες για τον Άγιο Διονύσιο τον εν Ολύμπω. Δείγμα της ποιητικής σοφίας ο παρακάτω θεομητορικός ύμνος: «Η κόσμου κοσμήσασα την ακοσμίαν ως τέξασα του κόσμου κοσμήτορα κόσμησον δέομαι, θεοκόσμητε, την άκοσμον ψυχήν μου ευκόσμοις κοσμούσαν σε ύμνοις, πανύμνητε».

ζ) Υπερασπιζόμενος την ελευθερία του ανθρώπου έναντι των δεισιδαιμονιών της εποχής γράφει: «Ότι οι δαίμονες προβάλλουσι μόνον και κολακεύουσι και κεντούσιν τον άνθρωπον εις το κακόν και δείχνουσι το πικρόν γλυκύ και το φαρμάκι γλυκύτερον του μέλιτος, αλλά την θέλησιν του ανθρώπου και το αυτεξούσιον δεν το δυναστεύουσι μήτε δύνονται· την θέλησιν και το αυτεξούσιον του ανθρώπου μήτε ο δημιουργός των όλων Θεός δεν το εξουσιάζει, αλλ’ όλα τα λογικά τα άφηκεν αυτεξούσια». Αλλού αναφερόμενος στο ευμετάβολο της γνώμης των ανθρώπων σημειώνει: «Τα των ανθρώπων και απλώς τα υπό την σελήνην πάντων των ποταμίων ρευμάτων ευμεταβολώτερα -καθ’ Ηράκλειτον- πεφύκασι και των παλιρροιών ασθενέστερα». Και μόνη η παράθεση των κειμένων αυτών φανερώνει τη σοφία του ανδρός και την επικαιρότητα των θεόπνευστων λόγων του σε μια κοινωνία ακοσμίας, διαστροφής, παραλογισμού, ιδιότυπης δεισιδαιμονίας και έλλειψης του μέτρου.

Πηγή: Εφημ. “Μακεδονία”, 4-8-2013

" ΠΡΟΦΗΤΙΚΑ ΚΑΙ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ" (ΤΟΥ Π. ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ)

ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΛΙΜΕΝΙΖΟΝΤΑΙ ΣΕ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΛΙΜΑΝΙΑ, ΣΕ ΛΙΓΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΘΑ ΤΑ ΒΟΜΒΑΡΔΙΖΟΥΝ !!!

"ΟΣΟ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΨΗΦΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΧΡΗΜΑΤΗ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗ ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΘΑ ΦΥΓΟΥΝ ...
ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΤΟ ΜΕΣΟΔΙΑΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ...

ΤΟ ΒΟΔΙ ΘΑ ΜΠΕΙ ΣΤΟ ΧΩΡΑΦΙ ΓΡΗΓΟΡΟΤΕΡΑ ΑΠ' ΟΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ ...
ΤΟ ΘΝΗΣΙΓΕΝΕΣ ΜΟΡΦΩΜΑ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ ΔΙΑΛΥΕΤΑΙ ΓΙΑΤΙ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΙΣΧΥΕΙ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ...
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΦΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ...
ΟΙ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΘΑ ΒΡΑΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΣΤΟΛΩΝ ...
ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΖΗΣΕΤΕ ΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΑ: ΣΤΙΣ ΗΠΑ; ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ; ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ; Η ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;
ΠΟΙΟΣ ΕΓΓΥΗΘΗΚΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;
ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΕΝΩ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΛΙΜΑΝΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ, ΣΕ ΛΙΓΟ ΘΑ ΤΑ ΒΟΜΒΑΡΔΙΖΟΥΝ;
ΠΩΣ ΘΑ ΔΙΑΤΑΡΑΧΘΕΙ ΑΠΟΤΟΜΑ ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ Η ΣΧΕΣΗ ΑΥΤΗ;
ΜΗΠΩΣ ΓΙΑΤΙ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΤΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ, ΤΑΓΙΠ ΕΡΝΤΟΓΑΝ, ΑΝΑΓΚΑΣΤΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙ ΠΟΙΟΥΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΥΠΗΡΕΤΕΙ;
ΘΑ ΤΟ ΔΕΙΞΕΙ ΟΤΑΝ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΑ ΣΤΕΝΑ ...
ΜΗΠΩΣ ΤΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΑΙΤΙΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΠΡΟΚΛΗΣΗΣ -  ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΟΝ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ;
ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΛΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΤΑΓΟΥΝ;
ΒΛΕΠΟΥΝ ΜΗΠΩΣ ΚΑΤΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΝ;
ΜΑΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΣΑΝ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΟΤΙ ΟΙ ΔΥΤΙΚΟΙ ΘΑ ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ...
ΜΑΛΛΟΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΥΠΟΣΤΟΥΝ ...
ΠΑΝΤΩΣ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΘΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΕΞΙ ΜΗΝΕΣ ΟΙ ΡΩΣΟΙ (ΟΣΟ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΤΑ ΛΑΧΑΝΑ) ΠΟΥ ΦΥΤΕΥΟΝΤΑΙ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΓΕΝΑΡΗ  ...
ΘΑ ΜΑΣ ΔΩΣΕΙ ΑΡΑΓΕ Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ ΒΑΤΟΠΕΔΙΝΟΥ ΠΡΟΚΗΡΥΣΣΟΝΤΑΣ ΕΚΛΟΓΕΣ Η ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΠΡΩΤΑ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ...
Ο ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ ΠΑΝΤΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΚΑΥΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ...
Η ΑΝΟΧΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΟΚΙΜΑΖΕΤΑΙ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΑΛΛΑ ΝΑ ΞΕΡΟΥΝ ΟΙ ΕΠΑΙΟΝΤΕΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΤΟΜΗ ΕΚΤΟΝΩΣΗ ΤΟΥ ...
ΑΡΑΓΕ ΟΙΣΕΙΣΜΟΙ, ΟΙ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ Η ΟΙ ΕΞΟΝΤΩΤΙΚΕΣ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΘΑ ΜΟΝΟΠΩΛΗΣΟΥΝ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ...
ΤΟ ΚΑΚΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΗΝ ΠΕΣΟΥΝ ΟΛΑ ΜΑΖΙ ΕΠΑΝΩ ΤΟΥ ...>>

το είδαμε  εδώ

"Για ποια οικία του Πατρός μιλάει εδώ ο Χριστός;"

«Εν τη οικία του πατρός μου μοναί πολλαί εισίν»

 (Άγιος Λουκάς αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

«Μη ταρασσέσθω υμών η καρδία· πιστεύετε εις τον Θεόν, και εις εμέ πιστεύετε» (Ιω. 14:1).

     Δεν ταράζεται η καρδιά μας; Ταράζεται, όταν βλέπουμε αυτά που γίνονται γύρω μας, ταράζεται, όταν πέφτουμε σε πειρασμούς· όταν ο Κύριος μάς στέλνει δοκιμασίες, όταν έχουμε θλίψεις και όταν μας κυριεύει η κατάθλιψη, η καρδιά μας ταράζεται.

Αλλά ο Κύριος μάς λέει· «Μη ταρασσέσθω υμών η καρδία· πιστεύετε εις τον Θεόν, και εις εμέ πιστεύετε». Μόνο αυτό χρειάζεται· η πίστη στον Θεό, στον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Αυτή η πίστη αποδιώχνει κάθε θλίψη και κάθε ταραχή και είναι για μας το μοναδικό καταφύγιο στις δυσκολίες, τις δοκιμασίες και τις στενοχώριες.

«Εν τη οικία του πατρός μου μοναί πολλαί εισίν· ει δε μη, είπονΑΝ υμίν· πορεύομαι ετοιμάσαι τόπον υμίν» (Ιω. 14:2). Για ποια οικία του Πατρός μιλάει εδώ ο Χριστός; Βέβαια η έκφραση αυτή είναι συμβολική. Ο Θεός δεν έχει ανάκτορα σαν αυτά που έχουν οι γήινοι βασιλιάδες. Δεν έχει παλάτια με δωμάτια για τους υπηρέτες

και τα μέλη της βασιλικής οικογένειας. Δεν έχει ο Θεός ορατά κτίρια χτισμένα με τούβλα και λάσπη. Τότε τι σημαίνουν αυτά τα λόγια του Κυρίου;

Σημαίνουν το εξής· ο καθένας από μας κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής του, με τα δικά του χέρια, χτίζει το μέλλον του. Αν η καρδιά μας είναι γεμάτη πίστη, ελπίδα και αγάπη, τότε ετοιμάζουμε για τον εαυτό μας μία ζωή μακάρια, ζωή αιώνια, γιατί αποστρεφόμαστε την οδό της αδικίας. Αλλά ο καθένας από μας σε διαφορετικό βαθμό αποκτά την καθαρότητα της καρδιάς, την πίστη, την αγάπη και την ελπίδα.

Υπάρχουν μεγάλοι άγιοι, οι οποίοι ενώ βρίσκονταν σ’ αυτή τη ζωή γίνονταν άγγελοι εν σαρκί, αποκτούσαν τα πολύτιμα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και ανέβαιναν στο ύψος της θεογνωσίας. Αυτοί οι άγιοι, όταν περνούσαν στην αιώνια ζωή, είχαν ήδη την ικανότητα να επικοινωνούν άμεσα με τον Θεό, διότι η καρδιά τους είχε γίνει ναός του Θεού.

Εμείς που πολύ απέχουμε από το να είμαστε άγιοι, τι μπορούμε να περιμένουμε; Αν δεν πράττουμε έργα αδικίας και δεν καταδικάζουμε μ’ αυτά τον εαυτό μας σε αιώνιο βάσανο, τότε, μπορούμε να περιμένουμε την ανάπαυση και την χαρά στην αιώνια ζωή. Αλλά επειδή η καρδιά μας δεν έχει καθαρότητα, που είχαν οι άγιοι του Θεού, επειδή υπάρχει πολλή ακαθαρσία μέσα μας, γι’ αυτό δεν είμαστε ικανοί να επικοινωνούμε άμεσα και σε βάθος με τον Θεό, όπως οι άγιοι. Δεν έχουμε τη δυνατότητα να κατοικούμε στις μονές που πλημμυρίζουν από άκτιστο φως, όπου κατοικεί ο ίδιος ο Θεός, ακόμα δεν είμαστε άξιοι. Γι’ αυτό ο Θεός μάς έχει ετοιμάσει μικρές κατοικίες διότι στην οικία του επουράνιου Πατέρα «μοναί πολλαί εισίν». Ο Θεός έχει μεγάλες και ένδοξες μονές, υπάρχουν μεσαίες, υπάρχουν και μικρές, σύμφωνα με το μέτρο του καθενός. Ο καθένας θα λάβει σύμφωνα με τα έργα του και τον βαθμό της καθαρότητας που έχει η καρδιά του.

Αλλά και αυτοί που θα κατοικήσουν ακόμα και σε πιο μικρές μονές θα συνεχίσουν στην αιώνια ζωή τον δρόμο προς την τελειότητα. Και αυτό που δεν πρόλαβαν ή δεν μπόρεσαν να κάνουν κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής τους, θα το κάνουν εδώ στις μικρές επουράνιες κατοικίες. Έτσι σταδιακά θα ανεβαίνουν όλο και πιο ψηλά φωτιζόμενοι και αγιαζόμενοι από τον Θεό. Και αυτούς, όπως και τούς μεγάλους αγίους, τους περιμένει αιώνια χαρά και αγαλλίαση.

Και αυτό είναι μεγάλη παρηγοριά για μας τους αδύναμους χριστιανούς που δεν έχουμε καθόλου προχωρήσει στον δρόμο που μας έδειξε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός λέγοντας· «Έσεσθε ουν υμείς τέλειοι, ώσπερ ο πατήρ υμών ο εν τοις ουρανοίς τέλειος εστίν» (Μτ. 5, 48). Πολύ μακριά είμαστε ακόμα. Αλλά ας μην απογοητευόμαστε· αν και είμαστε αδύναμοι, όμως, γνωρίζουμε ότι στην οικία του επουράνιου Πατέρα μας υπάρχουν πολλές κατοικίες.

Αν δεν είμαστε σαν τους αμαρτωλούς εκείνους ανθρώπους που μισούν τον Θεό και τον βλασφημούν και για τους οποίους ο απόστολος Παύλος επιστολή λέει· «Ή ουκ οίδατε ότι άδικοι βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι; μη πλανάσθε· ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτραι ούτε μοιχοί ούτε μαλακοί ούτε αρσενοκοίται ούτε πλεονέκται ούτε κλέπται ούτε μέθυσοι, ου λοίδοροι ουχ άρπαγες βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι» (Α΄ Κορ. 6:9-10). Αν δεν είμαστε τέτοιοι, τότε ας μην χάνουμε την ελπίδα μας, υπάρχει και για μας τόπος στο σπίτι του επουράνιου Πατέρα μας.

Στη συνέχεια ο Κύριος λέει· «Ει δε μη, είπον αν υμίν· πορεύομαι ετοιμάσαι τόπον υμίν» (Ιω. 14:2). Δηλαδή· «Αν δεν υπήρχαν στο σπίτι του Πατέρα μου πολλοί τόποι διαμονής θα σας έλεγα· εγώ πηγαίνω να σας ετοιμάσω τόπο». Ο Χριστός το είπε στους αποστόλους του αλλά και σε όλους τούς χριστιανούς. Εμείς πρέπει να το ξέρουμε.

«Και εάν πορευθώ και ετοιμάσω υμίν τόπον, πάλιν έρχομαι και παραλήψομαι υμάς προς εμαυτόν, ίνα όπου ειμί εγώ και υμείς ήτε» (Ιω. 14:3). Ο Χριστός έχει ετοιμάσει τον τόπο για τους αποστόλους του και για όλους τους καθαρούς στην καρδιά και άξιους της κοινωνίας με τον Θεό.

Και πότε θα έλθει; Μήπως εδώ γίνεται λόγος για την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού; Όχι, ο Κύριος λέει ότι αν τηρούμε τις εντολές του θα μας αγαπήσει ο επουράνιος Πατέρας του και θα έλθουν μαζί με τον Πατέρα και θα κατοικήσουν μαζί μας. Ο Κύριος ερχόταν στους αποστόλους του, ερχόταν στους μάρτυρες τότε που υπέφεραν αφάνταστα βασανιστήρια και τους ενδυνάμωνε. Έρχεται και τώρα και κατοικεί στην καρδιά των άκακων και καθαρών ανθρώπων. Θα έλθει στο τέλος της ζωής μας όταν η ψυχή μας θα χωριστεί από το σώμα. Ερχόταν στους αποστόλους, όταν, μετά από πολλά βασανιστήρια, η ψυχή τους άφηνε το σώμα, επειδή όλοι οι απόστολοι, εκτός από τον άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο, είχαν μαρτυρικό τέλος. Ερχόταν για να συναντήσει την ψυχή τους. Το ίδιο θα έλθει να συναντήσει τις ψυχές των καλών, δικαίων και καθαρών ανθρώπων.

«Και όπου εγώ υπάγω οίδατε, και την οδόν οίδατε. λέγει αυτώ Θωμάς· Κύριε, ουκ οίδαμεν πού υπάγεις· και πώς δυνάμεθα την οδόν ειδέναι» (Ιω. 14:4-5). Τι απάντησε ο Χριστός στον Θωμά; «Εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον πατέρα ει μη δι’ εμού» (Ιω. 14:6). Για όλους μας Αυτός είναι η οδός που οδηγεί στην Βασιλεία του Θεού. Μας έδειξε αυτή την οδό. Μας έδωσε τις εντολές του, τις οποίες αν τις τηρούμε θα μας οδηγήσουν στη Βασιλεία του.

Αυτός που είναι η Αλήθεια φανέρωσε στον κόσμο την αλήθεια. Την φανέρωσε με τη διδασκαλία του, με τα θαύματα, με το θείο του πρόσωπο και με την αγάπη του που ο κόσμος δεν μπορεί να την κατανοήσει. Με την αγάπη που εκχύθηκε πάνω στον Σταυρό του Γολγοθά. Να πιστεύουμε ότι Αυτός, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, είναι η Οδός, η Αλήθεια και η Ζωή. Μόνο Αυτός προσφέρει τη γνήσια, καθαρή και θεία ζωή.

«Ουδείς έρχεται προς τον πατέρα ει μη δι’ εμού». Να θυμόμαστε καλά αυτό τον λόγο.Αυτός είναι η Οδός μας προς τον Θεό, η Οδός προς την Βασιλεία των Ουρανών. Κανείς δεν ήλθε ποτέ στον Πατέρα παρά μόνο μέσω αυτής της Οδού. Να το θυμόμαστε. Με όλη την καρδιά μας να πιστεύουμε σ’ Αυτόν, να τηρούμε τις εντολές Του. Να πάρουμε την σταθερή απόφαση να ακολουθήσουμε τον δρόμο που Αυτός μας έδειξε. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να έλθουμε στον Πατέρα και θα μας ανοιχθεί η είσοδος στη Βασιλεία του Θεού. Αυτό να μας αξιώσει ο πανάγαθος και ελεήμων Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Αμήν.

(Από το βιβλίο: Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας, Λόγοι και ομιλίες, τόμος Γ’. Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2003, σελ. 52-6.)

Πηγή   από  εδώ

το είδαμε εδώ

Βίντεο με τον π. Σάββα Αχιλλέως: 50 χρόνια Εξορκισμοί

Με αφορμή την κοίμηση του αγωνιστή π. Σάββα Αχιλλέως δημοσιεύουμε το παρακάτω βίντεο με τίτλο: Ο μεγαλύτερος εξορκιστής π.Σάββας Αχιλλέως στην εκπομπή της Ελίτας

Αξίζει τον κόπο να αφιερώσετε λίγο χρόνο και να το παρακολουθήσετε...

πηγή.
το είδαμε εδώ

ΑΛΛΑΓΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ

             Παλαιότερα οι νέοι ονειρεύονταν την αλλαγή της κοινωνίας ως τρόπο υπέρβασης της κρίσης και των αδικιών. Αλλαγή σήμαινε γκρέμισμα του κατεστημένου. Αντικατάσταση των ισχυρών. Μία νέα κοινωνία, χωρίς εξουσία αλλά με τη ελευθερία της αυτοδιάθεσης. Σήμερα μία μειοψηφία εξακολουθεί να πιστεύει σ’  αυτές τις ιδέες. Συνήθως αναρχικοί και μπαχαλάκηδες. Οι περισσότεροι αρκούνται στην αλλαγή του κόσμου σε μία εικονική πραγματικότητα. Και ΑΝ...

      Μένουν οι ανθρώπινες σχέσεις. Κι εκεί επενδύουμε στην αλλαγή. Των άλλων. Από εκείνους εξαρτάται η επιτυχία της όποιας σχέσης. Εμείς είμαστε οι άψογοι. Ή «σε όποιον αρέσουμε». Το εγωκεντρικό φρόνημα μάς καθιστά βέβαιους ότι είμαστε αυτάρκεις. Ακόμη κι αν καταλαβαίνουμε τα ελαττώματα του χαρακτήρα μας, ανταπαντούμε ότι και οι άλλοι έχουν. Άρα, αν μας αγαπούνε, οφείλουν να μας αποδεχτούν. Κανείς δεν αλλάζει για χάρη του άλλου. Όλα είναι θέμα εξουσίας. Θα επικρατήσει αυτός που είναι πιο δυνατός να αντέξει στην πίεση του άλλου.

        Η αλλαγή προϋποθέτει ταπείνωση. Ο πολιτισμός μας μιλά για αυτοεκτίμηση. Δρόμοι μάλλον αλληλοαποκλειόμενοι. Αυτός που είναι ταπεινός, εκτιμά αλλιώτικα τον εαυτό του. Τον θεωρεί εικόνα Θεού, που έχει αμαυρωθεί από τα πάθη. Συγκρίνει τον εαυτό του με τον Απόλυτο Θεό και τους αγίους και αισθάνεται την ανεπάρκειά του. Έναντι των άλλων θεωρεί τον εαυτό του πάντων έσχατο και διάκονό τους. Αλλαγή είναι η αγάπη και η προσφορά σ’ αυτούς. Εκτιμά τον εαυτό του αγαπώντας τους άλλους.

Ένας τέτοιος δρόμος δεν ταυτίζεται με αυτό που ζητά η εποχή μας, την αυτοεκτίμηση. Να πιστεύουμε στις δυνάμεις μας. Να μη λογαριάζουμε τη γνώμη των άλλων αλλά να παλεύουμε για τα δικαιώματά μας. Πιστεύοντας στον εαυτό μας διεκδικούμε την αναγνώριση. Και τονίζουμε την αυτοεκτίμηση προσέχοντας την εξωτερική μας εμφάνιση, αποκτώντας γνώσεις, αξιοποιώντας τα ηλεκτρονικά μέσα. Δύσκολα βεβαίως μπορούμε να εστιάσουμε στις ελλείψεις μας. Ή εργαζόμαστε σ’  αυτές, με σκοπό όχι την προσφορά στο διαπροσωπικό και συλλογικό επίπεδο, αλλά απαιτώντας την αποδοχή. Κάποτε υποτιμούμε τους άλλους. Κάποτε νικιόμαστε από τη γνώμη τους, μειώνοντας από μόνοι μας την αξία μας.

        Η Εκκλησία ζει την αλλαγή μέσα από την μετάνοια, ως διαφορετική πορεία σκέψης και  προσανατολισμού. Αφετηρία της ο αγώνας για υπέρβαση της αμαρτίας και ένταξη του «εγώ» στο σώμα του Χριστού, στην κοινότητα. Την ίδια στιγμή προβάλλει ως στόχο ζωής την μεταμόρφωση του εαυτού μας μέσα από την κοινωνία με τον Χριστό. Μεταμόρφωση σημαίνει εκδίωξη του κακού και βίωση του φωτός στη ζωή μας. Παλεύω με τα ελαττώματά μου για να φωτιστώ και να φωτίσω. Εκτιμώ τον εαυτό μου, γιατί νιώθω ότι τον αγαπά ο Χριστός. Δε συμβιβάζομαι με το κακό, αλλά αγωνίζομαι να το ξεπεράσω. Παρηγορώ, μοιράζομαι, προσεύχομαι και παλεύω για έναν διαφορετικό κόσμο, όπου ο Χριστός φωτίζει τις καρδιές και με κάνει να βλέπω τον εαυτό μου σε σχέση με τον άλλο και μαζί του. Και εκεί όπου δεν φαίνεται αλλαγή, Του εμπιστεύομαι τα πάντα, δια της προσευχής στο όνομά Του. Μεταμορφώνομαι σημαίνει γνωρίζω τα όριά μου και αφήνομαι στην αγάπη Του.

           Η μεταμόρφωση ξεκινά εντός μας. Προϋποθέτει άνοδο στο Θαβώρ της Εκκλησίας, έξοδο από την κυριαρχία του εδώ και τώρα και εμπιστοσύνη. Δρόμοι και τρόποι αληθινά νεανικοί. Αυτοί που λείπουν από την εγωκεντρική εποχή μας. 

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια»

στο φύλλο της Τετάρτης 3 Αυγούστου 2016

το είδαμε εδώ

Μεταμόρφωση: Τελικά τί είδαν οι μαθητές και τί οι προφήτες;

Συζήτηση με τον π. Στυλιανό Μακρή

-Πάτερ, τελικά τι είδαν οι μαθητές στο όρος Θαβώρ και τί είδαν οι προφήτες που συζήτησαν με τον Χριστό;

-Είδαν το «μετά» της ομορφιάς.
Δηλαδή, όχι απλώς την σαρκωμένη ομορφιά, τον «Ωραίο κάλλει Χριστό», αλλά αυτό που προορίζεται να γίνει ο καθένας στην καινή κτίση δηλαδή Όμορφος, τουτέστιν με την μορφή του θείου κάλλους.

Όλοι είδαν τον ίδιο Χριστό στο όρος Θαβώρ.
«Αλλ’ ως εχώρουν...». Δηλαδή όσο η προσωπική πνευματική τους κατάσταση τούς επέτρεπε.
Η Μεταμόρφωση είναι μία Αποκάλυψη.
Αποκάλυψη της μορφής του Πρώτου και του Εσχάτου.
Γι’αυτό και οι μαθητές εντυπωσιάστηκαν από αυτήν την Ομορφιά που βίωσαν και πρότειναν να μείνουνε εκεί κι άλλο.
Οι προφήτες είδαν την σαρκωμένη που γνώρισαν ως άσαρκη.

Το θέμα είναι να καταργήσουμε το δύσμορφον των παθών μας, ώστε να φτάσουμε και εμείς στο «μετά» της δικής μας μορφής, δηλαδή στην μεταμόρφωσή μας, στην ομορφιά μας, στην ομορφιά Του.

πηγή

το είδαμε εδώ

Μεταμόρφωση και παραμορφώσεις…

Στις 6 Αυγούστου η Εκκλησία υψώνει μπροστά μας έναν αδιάψευστο καθρέφτη.
Έτσι ώστε να δούμε και μέσα σ’ αυτόν τον καθρέφτη σε ποιο βαθμό έχουμε μεταμορφωθεί ή μήπως κατατρυχόμαστε από μυριάδες μεταμορφώσεις και σαν άτομα και σαν κοινωνία…

π. Ηλίας Υφαντής

Αρχ. Παύλος Δημητρακοπούλος, «Ο πάλαι τω Μωσεί συλλαλήσας, επί του όρους Σινά διά συμβόλων…»

5

 «Ο πάλαι τω Μωσεί συλλαλήσας, επί του όρους Σινά διά συμβόλων…»

Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου

Πρ. Ιερού Ναού Τιμίου Σταυρού Πειραιώς

Για μια ακόμη φορά η αγία μας Εκκλησία εορτάζει και πανηγυρίζει την μεγάλη δεσποτική εορτή της θείας του Κυρίου μας Μεταμορφώσεως και καλεί όλους εμάς τα πιστά τέκνα της εις μέθεξιν του μυστηρίου.

Με τα εμπνευσμένα και θεοφώτιστα τροπάρια, τους ύμνους και τα αναγνώσματα, με την συμμετοχή μας στην ευχαριστιακή σύναξη και με την όλη εορταστική ατμόσφαιρα των ημερών αυτών, επιθυμεί να μας χειραγωγήσει και να μας καταστήσει κοινωνούς της θείας δόξης του μεταμορφωθέντος Κυρίου.

Με οδηγό τους αγίους Πατέρες της Εκκλησίας μας θα προσπαθήσουμε να εστιάσουμε την προσοχή μας και να αναλύσουμε, εν ολίγοις ένα από τα θεοφώτιστα τροπάρια της πλουσιότατης υμνογραφίας μας, προκειμένου έτσι να προσεγγίσουμε μία ακόμη σημαντικώτατη πτυχή του όλου θαύματος της Μεταμορφώσεως. Πρόκειται για το πρώτο στιχηρό ιδιόμελο των αποστίχων του εσπερινού, της εορτής: «Ο πάλαι τω Μωσεί συλλαλήσας, επί του όρους Σινά διά συμβόλων, Εγώ ειμί λέγων ο Ών, σήμερον επ’ όρους Θαβώρ μεταμορφωθείς επί των μαθητών, έδειξε το αρχέτυπον κάλλος της εικόνος, εν εαυτώ την ανθρωπίνην αναλαβών ουσίαν. Και της τοιαύτης χάριτος μάρτυρας παραστησάμενος, Μωϋσήν και Ηλίαν, κοινωνούς εποιείτο της ευφροσύνης, προμηνύοντας την έξοδον δια Σταυρού, και σωτήριον Ανάστασιν». Εκείνος ο οποίος κάποτε συνομίλησε με τον Μωϋσή, λέγει ο ποιητής, πάνω στο όρος Σινά με σύμβολα, λέγοντας εγώ είμαι ο Ών, ο υπάρχων, είναι ο Ιησούς, ο οποίος σήμερα μεταμορφώθηκε πάνω στο όρος Θαβώρ ενώπιον των μαθητών του και έδειξε κατ’ αυτήν, την δόξαν της θείας φύσεώς του, φέροντας επάνω του την ανθρώπινη φύση.Και αφού παρέστησε ως μάρτυρες αυτής της συγκαταβάσεώς του τον Μωϋσή και τον Ηλία, τους κατέστησε κοινωνούς αυτής της πανευφρόσυνης θέας, καθ’ όν χρόνον αυτοί προανήγγειλαν τον επικείμενον σταυρικόν του θάνατον και την επακολουθήσασαν σωτήριον Ανάστασιν.

Ευθύς εξ’ αρχής ο θεοφώτιστος υμνογράφος, ο μέγας δογματικός Πατήρ της Εκκλησίας μας άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, αντιπαραβάλλει την θεοφάνεια, την αποκάλυψη του Θεού στον Μωϋσή πάνω στο όρος Σινά, με την αποκάλυψη της Θεότητός του στο όρος Θαβώρ.Διασαφίζει ξεκάθαρα, ότι ο ενανθρωπήσας Θεός Λόγος, ο Ιησούς Χριστός, ήταν εκείνος, ο οποίος κάποτε, πάνω στο όρος Σινά, ως άσαρκος Λόγος αποκαλύφθηκε στον Μωϋσή και συνομίλησε μαζί του δια συμ-βόλων, δηλαδή εν στύλω νεφέλης και εν πυρί, σύμφωνα με την μαρτυρία της βιβλικής διηγήσεως «είπε Κύριος προς Μωϋσήν, ιδού εγώ παραγίνομαι προς σε εν στύλω νεφέλης» (Εξ. 19,9) και λίγο πιο κάτω λέγει «το όρος Σινά εκαπνίζετο όλον διά το καταβεβηκέναι επ’ αυτώ τον Θεόν εν πυρί» (Εξ.19,18). Με την φράση «εγώ ειμί λέγων ο Ών», ο ποιητής μας παραπέμπει σε μία ακόμη Θεοφάνεια του Θεού προς τον Μωϋσή, πάλι στο όρος Σινά, πέραν αυτής κατά την οποίαν έλαβε τις πλάκες του νόμου. Πρόκειται για την Θεοφάνεια εκείνη, κατά την οποία ο Θεός αποκαλύπτεται «εν πυρί φλογός βάτου», η οποία εκαίετο μεν, αλλά δεν κατεκαίετο. Τότε, στη συνομιλία που είχε ο Θεός με τον Μωϋσή, είπε μεταξύ άλλων προς αυτόν «εγώ ειμί ο Ών», εγώ είμαι ο υπάρχων, ο οποίος δηλαδή έχω την ύπαρξη από τον εαυτό μου και δεν την οφείλω σε κάποιον άλλον. Πράγματι, ο Θεός είναι ο μόνος αδημιούργητος, ενώ ο άνθρωπος, ως δημιούργημα του Θεού οφείλει την ύπαρξή του σ’ Αυτόν.

Εάν στο όρος Σινά ο Θεός αποκαλύφθηκε στον Μωϋσή ως άσαρκος Λόγος, στο όρος Θαβώρ αποκαλύπτεται όχι πλέον ως άσαρκος, αλλά ως ένσαρκος Λόγος «εν εαυτώ την ανθρωπίνην αναλαβών ουσίαν», δηλαδή φέροντας επάνω του την ανθρώπινη φύση. Η αποκάλυψη αυτή του ενανθρωπήσαντος Λόγου ήταν ασυγκρίτως υπεροχώτερη από τις άλλες αποκαλύψεις του Θεού στην εποχή της Παλαιάς Διαθήκης, διότι κατ’ αυτήν ο Θεός «έδειξε το αρχέτυπον κάλλος της εικόνος». Εάν η εικόνα του αρχετύπου είναι ο άνθρωπος, τότε το αρχέτυπον της εικόνος είναι ο Θεός, αφού ο άνθρωπος είναι κατ’ εικόνα Θεού πλασμένος. Το κάλλος του αρχετύπου είναι η ωραιότης και η δόξα του θείου και ακτίστου εκείνου φωτός, το οποίον έλαμψε από τον μεταμορφωθέντα Κύριον. Είναι η δόξα της θείας φύσεως, που πηγάζει και από τα τρία πρόσωπα της παναγίας Τριάδος.

Η Θεοφάνεια στο όρος Θαβώρ ήταν υπεροχώτερη από τις άλλες θεοφάνειες και για έναν ακόμη σπουδαιότατον λόγον. Κατ’ αυτήν έχουμε παρόντες ως μάρτυρες του μεταμορφωθέντος Κυρίου δύο μεγάλα πρόσωπα της Παλαιάς Διαθήκης, τον Μωϋσή και τον Ηλία. Ο πρώτος είναι ο εκπρόσωπος του νόμου και ο δεύτερος των προφητών. Ποίον όμως ήταν το νόημα και ο σκοπός της παρουσίας των δύο αυτών κορυφαίων ανδρών; Στο ερώτημα αυτό απαντώντας ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος παρατηρεί: «ίνα μάθωσιν, ότι και θανάτου και ζωής εξουσίαν έχει και των άνω την ζωήν και των κάτω των νεκρών κρατεί. Διά τούτο τον τετελευτηκότα (δηλαδή τον Μωϋσή που πέθανε) και τον ουδέπω τούτο παθόντα (δηλαδή τον Ηλία που δεν πέθανε) εις μέσον άγει».Ένας άλλος ερμηνευτής, ο Ζηγαβηνός παρατηρεί:«Συμπαρέστησεν ως δούλους, τους επισημοτέρους των εν τη παλαιά λαμψάντων, ίνα φανεί το μέσον εαυτού τε κακείνων και πόσον αυτός διαφέρει τούτων».

Ένας άλλος Πατήρ της Εκκλησίας μας, ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, αναλύει πλατύτερα το θέμα αυτό και μας δίδει δύο ακόμη σπουδαιότατες ερμηνείες της παρουσίας των δύο ανδρών. Λέγει λοιπόν ότι, επειδή οι Εβραίοι συνεχώς κατηγορούσαν τον Χριστόν, ότι παραβαίνει τον Μωσαϊκό Νόμο και τον θεωρούσαν βλά-σφημο, επειδή σφετεριζόταν την δόξα του Θεού Πατρός, που δεν του άρμοζε και έλεγαν: Αυτός δεν είναι από τον Θεόν, διότι δεν τηρεί την αργία του Σαββάτου και αλλού πάλι έλεγαν ότι: σε λιθοβολούμε όχι για κάποιο καλό έργο, αλλά εξ’ αιτίας βλασφημίας και ότι, ενώ είσαι άνθρωπος κάνεις τον εαυτό σου Θεό. Σε άλλη πάλι περίπτωση, όπως μας πληροφορεί ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, στην συνομιλία τους με τον θεραπευθέντα εκ γενετής τυφλό ισχυρίζοντο, ότι: εμείς γνωρίζουμε ότι στον Μωϋσή ομίλησε ο Θεός. Αυτός μας είναι άγνωστος και δεν ξέρουμε από πού ήρθε. Για να φανεί λοιπόν, ότι αυτές οι κατηγορίες είναι αποτέλεσμα φθόνου και ότι αυτός είναι ανεύθυνος από αυτές, δεν είναι δηλαδή ούτε παραβάτης του νόμου, ούτε σφετεριστής της δόξης του Θεού, συγκαλεί στο πλευρό του τον Μωϋσή και τον Ηλία. Διότι οι Ιουδαίοι μπορούσαν να αντιληφθούν, ότι ο Μωϋσής, ο οποίος τους παρέδωσε το νόμο, δεν θα παρέβλεπε την, καθώς νόμιζαν, παράβαση του νόμου και δεν θα δεχόταν να παρασταθή δίπλα του. Κατά παρόμοιο τρόπο και ο Ηλίας, που αγωνίστηκε για την επικράτηση της δόξης του Θεού, δεν θα παρίστατο και δεν θα υπάκουε σ’ έναν αντίθεο, που ονόμαζε τον εαυτό του ίσο με τον Θεό.

Οι δύο άνδρες της Παλαιάς Διαθήκης, συμπαριστάμενοι κατά την ώρα της Μεταμορφώσεως καθίσταντο, κατά τον ποιητή, κοινωνοί θείας ευφροσύνης. Όχι μόνον δε τούτο, αλλά επί πλέον συνομιλούν με τον Χριστόν και προαναγγέλουν την αναχώρησή του από την παρούσα ζωή δια του σταυρού και της αναστάσεώς του. Οι δύο προφήτες Μωϋσής και Ηλίας, όχι μόνο με την απλή παρουσία τους, αλλά και με όσα λέγουν, αποδεικνύουν, ότι ο Ιησούς είναι ο Μεσσίας, ο προκηρυχθείς υπό των προφητών και διαβεβαιώνουν τους τρείς μαθητές, οι οποίοι άκουγαν την συζήτησή τους, ότι όλα όσα επρόκειτο να πραγματοποιηθούν στην Ιερουσαλήμ ήταν μέσα στο προαιώνιο σχέδιο της ενσάρκου θείας οικονομίας για την σωτηρία του ανθρώπου.

Θα κλείσω την σύντομη αυτή ανάλυση με μία ακόμη ερμηνευτική παρατήρηση ενός νεοτέρου ερμηνευτού, άξια πολλής προσοχής λόγω των πρακτικών της προεκτάσεων στην ιδική μας καθημερινή ζωή. Η παρουσία των δύο προφητών αλλά και των τριών κορυφαίων μαθητών κατά την ώρα της Μεταμορφώσεως είχε και ένα ακόμη διδακτικό σκοπό σπουδαιότατο για όλα τα μέλη της Εκκλησίας, για όλους εμάς. Αποσκοπούσε να μας διδάξη, ότι μόνον άνθρωποι της πίστεως και της αρετής, όπως ήταν οι προφήτες και οι απόστολοι, «της ενθέου δόξης αξιωθήσονται», θα αξιωθούν να απολαύσουν τα αγαθά της βασιλείας των ουρανών. Μη μας πλανά η ιδέα, ότι αμετανόητοι αμαρτωλοί, μένοντες μέχρι θανάτου στην απιστία και την φαυλότητα θα δούν πρόσωπο Θεού και θα βρούν έλεος. Ούτε Χριστιανοί, οι οποίοι αρκούνται σε μία εξωτερική τυπική θρησκευτικότητα, η οποία δεν αγγίζει το βάθος της καρδιάς τους και δεν φέρνει σαν αποτέλεσμα την εσωτερική μεταμόρφωση της ψυχής των. Ποτέ ένα τέτοιο πράγμα. Ο Κύριος είναι ο άγιος των αγίων και στους αγίους επαναπαύεται. Μόνον καθαροί και άγιοι και πιστοί, που έζησαν εν μετανοία, ή τουλάχιστον, που αγωνίζονταν για την κάθαρση της ψυχής των, μόνον αυτοί θα γίνουν κληρονόμοι της βασιλείας του. Όπως σημειώνει χαρακτηριστικά ο Λουκάς, οι τρείς μαθητές «διαγρηγορήσαντες» είδον την δόξαν του Θεού. Απαιτείται νήψις πολλή και εγρήγορσις και σύντονος πνευματικός αγώνας για την κάθαρση της ψυχής, που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την Θέα του Θεού, αφού μόνον «οι καθαροί τη καρδία τον Θεόν όψονται».

\

Ὁ «ξεροκέφαλος» Νεομάρτυς ἅγιος Ιωάννης καί ἡ νηστεία τοῦ Δεκαπενταυγούστου

Νόμους φυλάττων νηστίμου καιροῦ πόθῳ,

ζωὴν ἔθυσας, ὦ Ἰωάννη μάκαρ.

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης καταγόταν ἀπὸ τὰ μέρη τῆς Μονεμβασίας. Ὁ ἱερέας πατέρας του καταγόταν ἀπὸ τὸ Γεράκι, ἐνῶ ἡ μητέρα του ἀπὸ τὸ γειτονικὸ χωριὸ Γοῦβες τῆς Μονεμβασίας. Στὶς Γοῦβες, σύμφωνα μὲ μαρτυρίες, τοποθετήθηκε ἐφημέριος ὁ πατέρας τοῦ Νεομάρτυρα καὶ ἐκεῖ γεννήθηκε τὸ 1758 ὁ Ἰωάννης, γι’ αὐτὸ καὶ κατὰ πολλούς, πῆρε τὴν προσηγορία Γουβιώτης. Ἀπὸ μικρὸς ὁ Ἰωάννης, προσπαθοῦσε νὰ μιμεῖται τὴν ζωὴ τοῦ ἱερέα πατέρα του, τὸν βοηθοῦσε στὶς δουλειὲς τῆς Ἐκκλησίας, ἐνῶ πάντα θυμόταν ὅτι αὐτὸς ἦταν «παπᾶ υἱὸς» καὶ ἔπρεπε νὰ προσέχει τὴν συμπεριφορά του, ὥστε νά᾽ ναι παράδειγμα γιὰ τὰ ὑπόλοιπα παιδιὰ τῆς ἡλικίας του... 

Τὸ ἔτος 1770 οἱ ὀρδὲς τοῦ Ἀλβανοῦ Χατζῆ Ὀσμάν, ἀφοῦ κατέπνιξαν κάθε σημεῖο ἑλληνικῆς ἀντίστασης, ἔφτασαν καὶ στὶς Γοῦβες. Οἱ Ἀρβανίτες σκότωσαν τὸν πατέρα τοῦ Ἰωάννη καὶ ἐν συνεχείᾳ αἰχμαλώτισαν τὸν ἴδιο καὶ τὴν μητέρα του, ἐνῶ τοὺς πῆραν μαζί τους στὴν Λάρισα, ὅπου ἐκεῖ πουλήθηκαν δύο καὶ τρεῖς φορὲς ὁ καθένας ξεχωριστά. Ὕστερα ἀπὸ δύο χρόνια ξαναπουλήθηκαν ἀλλὰ αὐτὴ τὴν φορὰ ἀγοράσθηκαν ἀπὸ τὸ ἴδιο ἀφεντικό, ἕναν Τοῦρκο ποὺ εἶχε κτήματα καὶ ὑποστατικά. 

Αὐτὸς ὁ Τοῦρκος δὲν εἶχε παιδιὰ καὶ βλέποντας τὰ χαρίσματα τοῦ Ἰωάννη, ὁ ὁποῖος ἦταν πολὺ ἔξυπνος γιὰ τὴν ἡλικία του, πρόθυμος, πειθαρχικὸς καὶ σβέλτος στὴν δουλειά, σκέφτηκε μαζὶ μὲ τὴν γυναίκα του νὰ τὸν κάνουν ψυχοπαίδι τους. Ἀπὸ τὴν στιγμή, λοιπόν, ἐκείνη, προσπαθοῦσε καθημερινὰ νὰ τὸν διαστρέψει ἀπὸ τὴν πίστη τῶν χριστιανῶν καὶ νὰ τὸν κάνει Ὀθωμανό. Ἀρχικά, προσπάθησε μὲ κολακεῖες καὶ ὑποσχέσεις καὶ κατόπιν μὲ φοβέρες καὶ βασανισμούς, νὰ...

κάμψει τὴν ἀντίσταση τοῦ 15χρονου Ἰωάννη, ὁ ὁποῖος ὅμως ἔστεκε στερεὸς καὶ ἀκλόνητος στὴν χριστιανικὴ πίστη του.

Μία μέρα ὁ ἀφέντης κουράστηκε νὰ παρακαλεῖ τὸν Ἅγιο νὰ ἀλλαξοπιστήσει καὶ θυμωμένος ὅπως ἦταν, τὸν ὁδήγησε στὴν αὐλὴ τοῦ Τζαμιοῦ. Ἐκεῖ μαζεύτηκαν πολλοὶ Ἀγαρηνοί, ποὺ προσπαθοῦσαν μὲ χτυπήματα, φοβέρες καὶ σπαθισμοὺς νὰ κάνουν τὸν Μάρτυρα νὰ τουρκίσει. Ἡ ἀπάντηση ὅμως τοῦ Ἰωάννη ἦταν ξεκάθαρη: Ἐγὼ δὲν γίνομαι Τοῦρκος. Χριστιανὸς εἶμαι καὶ Χριστιανὸς θέλω νὰ πεθάνω.

Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τὸν Ἀγαρηνὸ καὶ ἡ γυναίκα του προσπαθοῦσε καθημερινὰ μὲ μαγεῖες καὶ σατανικὰ γοητεύματα νὰ ξεμυαλίσει τὸν Ἅγιο ἢ νὰ τὸν κάνει νὰ κυριευτεῖ ἀπὸ σαρκικὲς ἐπιθυμίες καὶ ἔτσι νὰ τὸν τουρκίσουν. Ἀλλά, ὁ Ἰωάννης, ἔχοντας τὸν Θεὸ μέσα του ἔμεινε καθαρὸς ἀπ’ ὅλα. Ἡ θεία χάρη τὸν φύλαξε ἀπ’ ὅλα τὰ διαβολικὰ τεχνάσματα τῆς γυναίκας τοῦ Ἀγαρηνοῦ.

Ἔφθασε ὅμως ἡ νηστεία τῆς Παναγίας, τὸν δεκαπενταύγουστο. Ὁ Τοῦρκος, μόλις κατάλαβε ὅτι ὁ Ἰωάννης δὲν ἤθελε νὰ χαλάσει τὴν νηστεία καὶ νὰ ἀρτυθεῖ, ἀποφάσισε νὰ τὸν κλείσει σ’ ἕνα στάβλο. Ἐκεῖ τὸν κλειδαμπάρωσε γιὰ ὅλο τὸ διάστημα τῶν 15 ἡμερῶν καὶ πότε τὸν κρεμοῦσε καὶ τὸν κάπνιζε μὲ ἄχυρα καὶ πότε τὸν χτυποῦσε μὲ τὸ σπαθὶ του προσπαθώντας νὰ τὸν κάνει νὰ φάει καὶ νὰ χαλάσει τὴν νηστεία. Ἀλλὰ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὄχι ἁπλῶς δὲν ἔφαγε ἀρτυμένα φαγητά, ἀλλὰ οὔτε κἂν τὰ δοκίμασε καὶ παρακαλοῦσε καὶ προσευχόταν στὴν Παναγία νὰ τὸν βοηθήσει νὰ μὴν ἀρτυθεῖ, ἐνῶ προτιμοῦσε καλύτερα νὰ θανατωθεῖ παρὰ νὰ χαλάσει τὴν νηστεία.

Ὁ ἀφέντης του, βλέποντας ὅτι δὲν πείθεται, τὸν ἄφηνε νηστικὸ 2 καὶ 3 ἡμέρες, χωρὶς νὰ τοῦ δίνει τίποτε νὰ φάει. Ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριά, ἡ μητέρα τοῦ Ἰωάννη στεκόταν κοντὰ στὸν γιό της καὶ βλέποντάς τον ἀποκαμωμένο ἀπὸ τὰ βασανιστήρια καὶ ἀπὸ τὴ νηστεία, τὸν παρακινοῦσε νὰ φάει λέγοντάς του: Φάε γιέ μου ἀπὸ αὐτὰ τὰ φαγητὰ γιὰ νὰ μὴν πεθάνεις καὶ ὁ Θεὸς καὶ ἡ Παναγία σὲ συγχωροῦν, γιατί δὲν τὸ κάνεις μὲ τὸ θέλημά σου, ἀλλὰ ἀπὸ ἀνάγκη. Λυπήσου με καὶ ἐμένα τὴν φτωχὴ καὶ στενοχωρημένη μητέρα σου καὶ μὴ θελήσεις νὰ πεθάνεις παράκαιρα καὶ μὲ ἀφήσεις ἀπαρηγόρητη σ’ αὐτὴ τὴν σκλαβιὰ καὶ ξενιτιά.

Στὶς παρακλήσεις αὐτὲς τῆς μητέρας του ὁ Ἰωάννης ἀπάντησε: Γιατί κάνεις ἔτσι μητέρα μου καὶ γιὰ ποιό λόγο κλαῖς; Γιατί δὲν μιμεῖσαι καὶ σὺ τὸν Πατριάρχη Ἀβραάμ, ὁ ὁποῖος γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ θέλησε νὰ θυσιάσει τὸν μοναδικὸ γιό του, ἀλλὰ μόνο κλαῖς καὶ θρηνεῖς; Ἐγὼ εἶμαι παπᾶ υἱὸς καὶ πρέπει νὰ φυλάγω καλλίτερα ἀπὸ τοὺς γιοὺς τῶν λαϊκῶν τοὺς νόμους καὶ τὰ ἔθιμα τῆς Ἐκκλησίας μας, γιατί ὅταν δὲν φυλᾶμε τὰ μικρά, πῶς μποροῦμε νὰ φυλάξουμε τὰ μεγάλα; Ὕστερα ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἀπάντηση, ἐξαγριωμένος πιὰ ὁ Τοῦρκος, στὶς 19 Ὀκτωβρίου 1773 τοῦ ἔδωσε μία θανατηφόρα μαχαιριὰ στὴν καρδιὰ καὶ μετὰ ἀπὸ δύο ἡμέρες ὁ Ἅγιος Ἰωάννης πέθανε καὶ ἔλαβε τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.

Ἡ μνήμη του τιμᾶται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας στὶς 21 Ὀκτωβρίου

πηγή

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος) «Ἡ ἐκκοσμικευμένη ἀντιπαράθεση Φαναρίου – Μόσχας συνεχίζεται σὲ κάθε σημεῖο τῆς Γῆς…».

Τὸ ταξίδι τοῦ Πατριάρχη

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασοπούλου

.         Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος στὶς 27 Ἰουλίου ἐπέστρεψε στὴν ἕδρα του, στὴν Κωνσταντινούπολη, μετὰ ἀπὸ ἕνα 12ήμερο ταξίδι ἐκτὸς Τουρκίας. Τὸ γνωστοποίησε τὸ Φανάρι μὲ ἐπίσημη κατατοπιστικὴ ἀνακοίνωση, ποὺ ὅμως προκαλεῖ εὔλογα ἐρωτηματικά.
.         Στὴν ἀνακοίνωση τῆς ἀναχώρησης δὲν ἀναφερόταν ὁ τόπος προορισμοῦ. Σ’ αὐτὴν τῆς ἐπιστροφῆς ἀναφέρεται ὅτι ἐπισκέφθηκε τὴ Σλοβενία καὶ τὴ Γαλλία.Ἐκ παραδρομῆς δὲν ἀναφέρεται ὅτι μετέβη καὶ στὴν Ἑλβετία. Καὶ ἐνῶ γιὰ τὴν ἐπίσκεψη στὴ Γαλλία ὑπάρχουν λεπτομέρειες, γιὰ τὴ Σλοβενία οὐδέν. Τί ἤθελε στὴ Σλοβενία ὁ κ. Βαρθολομαῖος; Τὴν ἐπίσκεψή του σ’ αὐτὴν πληροφορήθηκε ἡ διεθνὴς κοινὴ γνώμη ἀπὸ τὴ διαμαρτυρία τοῦ οἰκείου Ὀρθοδόξου Μητροπολίτου Ζάγκρεμπ καὶ Λιουμπλιάνας (δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου τῆς Σερβίας) Πορφυρίου. Ἡ πράξη τῆς ἐπίσκεψης τοῦ Πατριάρχη στὴ Σλοβενία, χωρὶς νὰ ἐνημερώσει τὸν οἰκεῖο ποιμενάρχη της, εἶναι σοβαρὸ ἐκκλησιολογικὸ ἀτόπημα, ποὺ ἀσφαλῶς δὲν εἶναι τυχαῖο. Τίποτε δὲν πράττει τυχαῖα τὸ Φανάρι. Τὸ θέμα ποὺ ἔθεσε ὁ κ. Πορφύριος εἶναι μήπως ντὲ φάκτο τὸ Φανάρι δὲν ἀναγνωρίζει τὴδικαιοδοσία τοῦ Πατριαρχείου τῆς Σερβίας στὴ Σλοβενία. Μήπως τὴ θεωρεῖ περιοχὴ τῆς διασπορᾶς στὴν Εὐρώπη καὶ ἑπομένως αἰσθάνεται ὅτι ἔχει ἐπ’ αὐτῆς ἐκκλησιαστικὴ δικαιοδοσία!…
.         Ἂν ὁ φόβος τοῦ Σέρβου Μητροπολίτη ἔχει ἔρεισμα, τότε ὁ κ. Βαρθολομαῖος προκαλεῖ νέο ρῆγμα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ συγκεκριμένα μεταξὺ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ τοῦ Πατριαρχείου τῆς Σερβίας. Στὸ Βελιγράδι ἔντονος εἶναι ὁ προβληματισμός. Ἡ εὔθραυστη ἰσορροπία μεταξὺ τῶν Μητροπολιτῶν, ποὺ διαφωνοῦν μὲ τὰ οἰκουμενιστικὰ ἀνοίγματα τοῦ Φαναρίου καὶ αὐτῶν ποὺ τὰ ἀνέχονται ἢ καὶ τὰ ἐπικροτοῦν, κινδυνεύει νὰ ἀνατραπεῖ ὑπὲρ τῶν πρώτων. Ἡ θρυαλλίδα τῆς ρήξεως τῶν σχέσεων Φαναρίου καὶ Βελιγραδίου μπορεῖ νὰ εἶναι ἡ Σλοβενία… Στὴ Σερβία ὑπάρχει ἡ σκέψη ὅτι τὸ Φανάρι ἐφαρμόζει ἀντίποινα γιὰ τὴν ἀρνητικὴ στάση ἱεραρχῶν τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας στὴ Σύνοδο τῆς Κρήτης καὶ εἰδικότερα στὸ κείμενο γιὰ τὶς σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μὲ τοὺς ἑτεροδόξους.
.         Ἡ Σλοβενία εἶναι μία χώρα 2.000.000 κατοίκων στὰ βόρεια τῆς παλιᾶς Γιουγκοσλαυίας. Ὁ σλαβικὸς λαός της, ὑποταγμένος γιὰ πολλὰ χρόνια στοὺς Ἀψβούργους καὶ στὴν Αὐστροουγγαρία, ἐκδυτικίστηκε. Τὸ 90% περίπου τῶν κατοίκων της ἀκολουθοῦν τὸ Λατινικὸ δόγμα. Οἱ Λουθηρανοὶ εἶναι 2% καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι (κυρίως Σέρβοι) εἶναι ἐπίσης τὸ 2% τοῦ πληθυσμοῦ, ἤ, περίπου, 40.000. Οἱ σχέσεις τῶν Σλοβένων μὲ τοὺς Σέρβους δὲν εἶναι οἱ καλύτερες, ἀλλὰ ὄχι καὶ τόσο κακὲς ὅσο εἶναι μεταξὺ Σέρβων καὶ Κροατῶν, Σέρβων καὶ Ἀλβανῶν – Κοσοβάρων καὶ Σέρβων μὲ τοὺς μουσουλμάνους Βοσνίους. Ἂν πράγματι ὁ κ. Βαρθολομαῖος ἀναμιχθεῖ στὰ ἐκκλησιαστικὰ πράγματα τοῦ Πατριαρχείου τῆς Σερβίας θὰ ἐπαναλάβει τὸ λάθος του τῆς Ἐσθονίας, ὅπου ἡ ἐκκοσμίκευση τὸν ὁδήγησε σὲ ρήξη μὲ τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας. Τὰ ἐπακόλουθά της ἐξελίσσονται ἀκόμη… Στὴν Ἐσθονία ὅσοι ἀκολουθοῦν τὸ Φανάρι δὲν εἶναι περισσότεροι ἀπὸ 5.000. Στὴν ἐν λόγῳ χώρα ζοῦν περίπου 200.000 Ρῶσοι, ποὺ ἀκολουθοῦν τὴ Ρωσικὴ Ἐκκλησία…
.         Σημειώνεται ὅτι τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας, μὲ τὴ συμπαράσταση τοῦ Προέδρου τῆς Ρωσίας, Βλαδίμηρου Πούτιν, ἔκαμε αἰσθητὴ τὴν παρουσία του στὴ Σλοβενία, λίγες ἡμέρες μετὰ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ κ. Βαρθολομαίου στὴν ἐν λόγῳ χώρα. Ὁ Μητροπολίτης Βολοκολὰμσκ κ. Ἱλαρίων, ὑπεύθυνος τῶν ἐξωτερικῶν ὑποθέσεων τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας, ἐπισκέφθηκε ἐπίσημα τὴ Σλοβενία ἀπὸ τὶς 28 ἕως τὶς 31 Ἰουλίου 2016. Συναντήθηκε μὲ τὸν Ὀρθόδοξο Μητροπολίτη κ. Πορφύριο καὶ μαζὶ τέλεσαν τρισάγιο στὴ μνήμη τῶν Ρώσων στρατιωτῶν ποὺ σκοτώθηκαν στὴ Σλοβενία κατὰ τὸν Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Παρέστησαν ἐπίσης στὴν ἀποκάλυψη μνημείου γιὰ τοὺς πεσόντας Ρώσους στρατιῶτες στὴ Σλοβενία κατὰ τοὺς Α΄ καὶ Β΄ Παγκοσμίους Πολέμους. Στὶς τελετὲς παρέστησαν οἱ Πρόεδροι τῆς Ρωσίας Βλ. Πούτιν καὶ Σλοβενίας Μπ. Παχόρ. Ἡ ἐκκοσμικευμένη ἀντιπαράθεση Φαναρίου – Μόσχας συνεχίζεται σὲκάθε σημεῖο τῆς Γῆς….         Τὶς ἴδιες ἡμέρες τῆς ἀπουσίας του εἰς Σλοβενία, Γαλλία καὶ Ἑλβετία ὁ κ. Βαρθολομαῖος ἀπέστειλε ὡς ἐκπρόσωπό του στοὺς ἑορτασμοὺς τῆς Οὐκρανίας, γιὰ τὸν ἐκχριστιανισμὸ τῶν Ρώς, τὸν οὐκρανικῆς καταγωγῆς 42χρονο Ἀρχιεπίσκοπο Τελμησσοῦ κ. Ἰώβ. Ὁ Πρόεδρος τῆς Οὐκρανίας Πιότρ Ποροσένκο δέχθηκε τὸν κ. Ἰὼβ στὸ προεδρικὸ μέγαρο καὶ τοῦ ἔθεσε πάλι τὸ θέμα τῆς αὐτοκεφαλίας τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς χώρας του. Σὲ ἀπάντηση ὁ κ. Ἰὼβ διαβεβαίωσε τὸν Οὐκρανὸ Πρόεδρο ὅτι τὸ Φανάρι ἐξετάζει μὲ συμπάθεια τὸ αἴτημά του, ἀλλὰ στὴ συνέχεια ἀκολούθησε τὴ λιτανεία τοῦ ὑπὸ τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας Μητροπολίτη Κιέβου καὶ πάσης Οὐκρανίας κ. Ὀνουφρίου καὶ ὄχι τὴν ἀντιλιτανεία τῶν σχισματικῶν Ὀρθοδόξων. Ἂν πήγαινε σ’ αὐτούς, τότε τὸ χάσμα τοῦ Φαναρίου μὲ τοὺς Ρώσους θὰ μετατρεπόταν σὲ σχίσμα…
.             Τὰ περίεργα τῶν ἐνεργειῶν τοῦ κ. Βαρθολομαίου ἄρχισαν μὲ τὸν Μητροπολίτη Ἀδριανουπόλεως καὶ συνεχίζονται μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Τελμησσοῦ… Τὸν Ἀρχιμανδρίτη τῆς Μητροπόλεως Μεγάρων Ἀμφιλόχιο Στεργίου, πού, ἄγνωστο γιατί, δὲν διατηροῦσε καὶ δὲν διατηρεῖ τὶς καλύτερες τῶν σχέσεων μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο κ. Ἱερώνυμο, ἐπιδίωξε ὁ Πατριάρχης νὰ τὸν ἐπιβάλει στὴ Μητρόπολη Ἰωαννίνων. Ἀπέτυχε παταγωδῶς. Ὁ κ. Ἀμφιλόχιος ἔλαβε ἐλάχιστες ψήφους. Σὲ ἀπάντηση ὁ κ. Βαρθολομαῖος τὸν παίρνει ὑπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ δικαιοδοσία του, τὸν χειροτονεῖ Μητροπολίτη Ἀδριανουπόλεως καὶ τὸν ὁρίζει ἐκπρόσωπό του στὸ γραφεῖο τοῦ Πατριαρχείου στὴν Ἀθήνα. Φυσικὰ ἔκτοτε δὲν ὑπάρχει καμία ἐπικοινωνία τοῦ Ἀθηνῶν μὲ τὸν Ἀδριανουπόλεως καὶ ἔχουν ψυχρανθεῖ σὲ βάθος καταψύξεως οἱ σχέσεις τοῦ Ἀθηνῶν μὲ τὸν Κωνσταντινουπόλεως.
.             Τὸν ἐκ Μόντρεαλ καταγόμενο καὶ τὸν ἕλκοντα ἐξ Οὐκρανίας τὴν καταγωγὴ κ. Ἰὼβ Γκέτσα ὁ κ. Βαρθολομαῖος ἐπιδίωξε νὰ τὸν ἐπιβάλει ὡς Ἀρχιεπίσκοπο τῶν Ρώσων τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης, ποὺ εἶναι ὑπὸ τὴ δικαιοδοσία του. Πρόκειται γιὰ τοὺς Ρώσους ποὺ μετὰ τὴν ἐπανάσταση τῶν μπολσεβίκων κατέφυγαν κυρίως στὴ Γαλλία, ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλες χῶρες τῆς δυτικῆς Εὐρώπης, γενόμενοι πολιτικοὶ πρόσφυγες. Ἔκτοτε, ἐπειδὴ δὲν ἤθελαν νὰ βρίσκονται ὑπὸ τὴ δικαιοδοσία τῆς ὑπὸ τὸν σοβιετικὸ ζυγὸ Ρωσικῆς Ἐκκλησίας, προσέφυγαν στὸ Φανάρι, ποὺ εὐχαρίστως τοὺς δέχθηκε. Στὴ Γαλλία μεταξὺ αὐτῶν ἀναδείχθηκαν σπουδαῖοι Ὀρθόδοξοι θεολόγοι. Οἱ Ἀφανάσιεφ, Εὐδοκίμοφ, Λόσκι, Μέγιεντορφ, Μπουλγκάκοφ, Σμέμαν καὶ Φλορόφσκι εἶναι μερικοὶ ἀπὸ αὐτούς. Ἡ διὰ τῆς πυγμῆς τῆς ἐξουσίας ἀπόπειρα ἐπιβολῆς ἀπὸ τὸν κ. Βαρθολομαῖο ἑνὸς μὴ εὐρωπαίου, μὴ ρώσου καὶ ἄπειρου ἀκόμη περὶ τὴν Ὀρθόδοξη Θεολογία καὶ Ἐκκλησιολογία νεαροῦ ἀρχιμανδρίτου προκάλεσε τὴν εὔλογη ἀντίδραση τῶν ὑπὸ τὸ Φανάρι ρώσων τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης. Ὁ κ. Βαρθολομαῖος δὲν ἀγνόησε τὶς προειδοποιήσεις τους. Προχώρησε στὴ χειροτονία του καὶ ἐπιχείρησε νὰ τὸν ἐπιβάλει… Εἰς μάτην. Οὐδεὶς τὸν δέχθηκε… Ἀποτέλεσμα νὰ ἀπαλλαγεῖ τῶν καθηκόντων του σὲ λιγότερο ἀπὸ δύο χρόνια…
.           Στὴ θέση του ἔγινε δεκτὸς ἀπὸ τοὺς Ρώσους τῆς Δυτ. Εὐρώπης, ὡς ἐνδιάμεση λύση, ὁ Γάλλος, γεννηθεὶς στὸ Μπορντὸ τὸ 1942, ἀρχιμανδρίτης Ἰωάννης Ρενετό. Ἀπὸ τὸν 42χρονο στὸν 74χρονο… Σὲ ἀπάντηση καὶ μὲ τὸ πεῖσμα ποὺ διαθέτει ὁ Πατριάρχης ὅρισε τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Τελμησσοῦ ἐκπρόσωπο Τύπου στὴ Σύνοδο τῆς Κρήτης καὶ συμπρόεδρο τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου μὲ τοὺς Ρωμαιοκαθολικούς, στὴ θέση τοῦ 85χρονου κ. Ἰωάννου (Ζηζιούλα). Μὲ τὸν κ. Ζηζιούλα μπορεῖ κανεὶς νὰ διαφωνεῖ σὲ θεολογικὲς ἀπόψεις του, ἀλλὰ δὲν μπορεῖ νὰ τοῦ ἀρνηθεῖ τὴ θεολογική του κατάρτιση. Ὁ κ. Ἰὼβ τί μπορεῖ νὰ προσφέρει στὸν θεολογικὸ διάλογο; Καὶ τί γνωρίζει ἀπὸ διοίκηση, ὥστε νὰ μπορεῖ νὰ κατευθύνει ἀποτελεσματικὰ τὴ συζήτηση καὶ νὰ προεδρεύει ἐνδοορθοδόξων διασκέψεων; Πιθανὸν νὰ εἶναι καλὸς στὴ μεταφορὰ ἀπόψεων, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἀρκεῖ. Καὶ σὰ νὰ μὴν ἔφταναν αὐτά, ὁ κ. Βαρθολομαῖος τὸν ὅρισε, ἕναν Οὐκρανό, ἐκπρόσωπό του στοὺς ἑορτασμοὺς τῆς Οὐκρανίας, γιὰ νὰ βάλει σὲ πειρασμὸ καὶ ἀνησυχία τοὺς Ρώσους…

πηγή

το είδαμε εδώ