Ο Χριστός το Φως του κόσμου

Ο Χριστός το Φως του κόσμου

Γράφει ο Βασίλειος Χ. Στεργιούλης

Χαρμόσυνο το μήνυμα των Χριστουγέννων. Το ανήγγειλε με τον άγγελό του στους αγραυλούντες ποιμένες ο ουράνιος σταθμός: «ετέχθη υμίν σήμερον σωτήρ» (Λουκ. 2,11).

Αναφέρεται στο μοναδικό θαύμα και μυστήριο που τελεσιουργήθηκε στο σπήλαιο της Βηθλεέμ. Στο μυστήριο της καθόδου του Θεού στη γη. Στην ενανθρώπηση του Σωτήρος.

Ήρθε στη γη ο αναμενόμενος Μεσίας. Η «προσδοκία των εθνών». Αυτός, που πρόσμενε εναγωνίως όλος ο κόσμος. Έγινε άνθρωπος ο προαιώνιος και υπερούσιος Θεός.

Το μέγεθος και τη σπουδαιότητα του μηνύματος αντιλαμβάνεται κανείς, εάν σκεφθεί τι θα γινόταν, αν κάποτε συνέβαινε να κατεβεί στη γη - αληθινά και πραγματικά - ένας άνθρωπος από το διάστημα. Από άλλον πλανήτη. Θα αποτελούσε το γεγονός αυτό πρώτη είδηση, έκτακτο δελτίο σε όλα τα μέσα ενημέρωσης. Θα κάλυπτε κάθε άλλη πληροφόρηση.

Το μήνυμα των Χριστουγέννων όμως δεν είναι ότι ήρθε στη γη ένας άνθρωπος από το διάστημα, αλλά ότι κατέβηκε στη γη ο ίδιος ο Θεός. Έγινε άνθρωπος ο Κτίστης ουρανού και γης. Ο Δημιουργός όλων των αστερισμών , των γαλαξιών και των ηλιακών συστημάτων.

Το μήνυμα των Χριστουγέννων κατά την πατερική έκφραση είναι ότι έγινε άνθρωπος «ο Ών». Ο αυθύπαρκτος δηλαδή Θεός, που δεν έχει αρχή και τέλος. Ο Άναρχος άρχεται. Ο Θεός Λόγος σαρκούται. Εισέρχεται στο χρόνο και στην ιστορία. Ας επιτραπεί εδώ μία μικρή παρένθεση. Όπως διηγείτο ο μακαριστός Μητροπολίτης Πενταπόλεως Ιγνάτιος, ονομαστός αλλοδαπός γιατρός , όταν κάποτε βρέθηκε στην Αφρική και είδε εικόνα του Ιησού Χριστού που έγραφε στο φωτοστέφανο «Ο ΩΝ» (δηλαδή Αυτός που πάντα υπάρχει), αναφώνησε αυθόρμητα: «Ο Ων, Όντος». Στην απορία δε του Μητροπολίτου πως γνωρίζει την κλίση της μετοχής αυτής του αρχαιοελληνικού ρήματος ειμί, απάντησε ότι διδάχθηκε την αρχαία ελληνική στην ιατρική σχολή. Πόσο διδακτικό είναι αυτό για μας τους Νεοέλληνες , που καταφρονούμε την πατρογονική μας πολιτιστική κληρονομιά!

Η Γέννηση του Χριστού δεν είναι μια φυσική γέννηση ανθρώπου έστω σπουδαίου, φιλοσόφου, ιδρυτή θρησκείας. Αλλά υπερφυσική. Γέννηση «εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου». Ο Χριστιανισμός και μάλιστα η Ορθοδοξία δεν είναι ανθρώπινη επινόηση, αλλά αποκάλυψη Θεού. Ο Θεός δεν ανακαλύπτεται, αλλά αποκαλύπτεται. Αποκαλύφθηκε εν χρόνω στο πρόσωπο του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, ο οποίος διακήρυξε: «ο εωρακός εμέ, εώρακε τον Πατέρα» (Ιω. 14,9).

Με τη Γέννηση του Χριστού «ο Αχώρητος παντί, χωρείται εν γαστρί». Αυτός, δεν τον χωρεί το σύμπαν, χωρεί στην ύπαρξη της Θεοτόκου. Εισέρχεται στη σφαίρα των δημιουργημάτων ο Δημιουργός. Γίνεται αυτό που δεν ήταν ως Θεός. Δηλαδή άνθρωπος, Και εκπληρώνεται η προφητεία που ειπώθηκε 600 χρόνια πριν τη Γέννησή Του: «Επί της γης ώφθη και τοις ανθρώποις συνανεστράφη» (Βαρ. 3, 37)

Δεν ήρθε ο Χριστός στη γη, με κοσμικό θόρυβο και τυμπανοκρουσίες. Αλλά απλά και αθόρυβα, ως ταπεινός και άσημος επισκέπτης. Γεννήθηκε σ’ ένα αχούρι, σ’ ένα σταύλο. Και ανακλίθηκε στη φάτνη των αλόγων ζώων. Και όλη η σύντομη επί της γης ζωή του - 33 μόνον χρόνια - υπήρξε απλή και ταπεινή. Δεν είχε ιδιοκτήτη οικία. Δεν φόρεσε πορφύρα και βύσσο, όπως οι πλούσιοι της εποχής του. Φτωχός και άσημος εξωτερικά, δεν προκάλεσε τον θαυμασμό του κόσμου. Και δεν συναναστράφηκε τους πλούσιους και μεγιστάνες της εποχής του, αλλά τους φτωχούς, τους ταπεινούς και καταφρονεμένους. Τους ανθρώπους του μόχθου και της βιοπάλης. Τον απλό λαό, τον αποκαλούμενο υποτιμητικά αμ χαάρετς από τους φαρισαϊκούς ιδίως κύκλους.

Έτσι απλά και ταπεινά με τον απλό λαό πέρασε την επίγεια ζωή του ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός από τη Ναζαρέτ. Πόλη, που δεν έχαιρε καλής φήμης. «Εκ Ναζαρέτ δύναταί τι αγαθόν είναι;» (Λουκ. 1, 26). Σ’ αυτήν την πόλη της Γαλιλαίας πέρασε τα περισσότερα χρόνια της παιδικής και εφηβικής Του ζωής ο Ιησούς Χριστός. Γι’ αυτό και οι σύγχρονοι εχθροί Του τον ονόμαζαν περιφρονητικά Ναζωραίο και Γαλιλαίο. Έτσι Τον ονόμαζαν και οι ανά τους αιώνες εχθροί Του. (αυτοκράτορας Ιουλιανός).

Όμως κάτω από αυτή την εξωτερική ασημότητα, απλότητα και ταπεινότητα κρυβόταν ο πλούτος της Θεότητάς Του. Μια γλυκιά, ελκυστική, άψογη, ανεπίληπτη και ανεπανάληπτη προσωπικότητα. Μια προσωπικότητα γεμάτη θεϊκό μεγαλείο. Μία προσωπικότητα που κατέπλησσε τους πάντες. Ακόμη και τους Μαθητές Του. Τους ανθρώπους του πιο στενού Του περιβάλλοντος. Φαινόμενο μοναδικό. Γιατί μικραίνει η εικόνα και του πιο σπουδαίου ανθρώπου στα μάτια των πολύ οικείων του προσώπων. Αυτών, που τον ζουν από κοντά. Εύστοχα παρατηρήθηκε ότι δεν υπάρχει μεγάλος άνδρας μπροστά στον θαλαμηπόλο του. Έμεναν λοιπόν έκθαμβοι οι Μαθητές του, μπροστά στο ανεπανάληπτο, στο εκπάλλου ωραιότητος ηθικό μεγαλείο του Χριστού. Αυτό, αφόπλιζε και τους εχθρούς Του. Και η υπέροχη σε απλότητα και άφθαστη σε ύψος νοημάτων διδασκαλία Του έκανε τα πλήθη να «κρέμονται» από τα χείλη Του . Εύστοχα ψάλλει ο ποιητής: «Η μορφή Σου η αγία και τα λόγια Σου τα θεία ρίχναν φως κι αθανασία στις αγνές καρδιές».

Θα μάκραινε πολύ ο λόγος , αν έπρεπε να αναφερθούμε στις θαυματουργίες και στις λοιπές πτυχές της ζωής του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού. Όλες προκαλούν κατάπληξη και θαυμασμό .Και βεβαιώνουν ότι ο Χριστός δεν εξηγείται με τα ανθρώπινα μέτρα. Είναι πέρα και έξω από κάθε ανθρώπινο μέτρο. Γιατί δεν είναι απλώς, ένας άνθρωπος , αλλά ο Θεάνθρωπος Κύριος. Αυτός που «έκλινεν ουρανούς και κατέβη» στη γη για να απαλλάξει τον κόσμο από τα δεσμά της αμαρτίας και της πλάνης. Και να τον ανεβάσει στα δυσθεώρητα ύψη της Θεότητας.

Ο Ιησούς Χριστός δεν είναι ένας από τους πολλούς, αλλά ο Ένας και Μοναδικός. Δεν συγκρίνεται κανείς μαζί Του. Χαμηλώνουν, σβήνουν και χάνονται μπροστά Του και οι πιο σπουδαίοι και επιφανείς, όπως οι πυγολαμπίδες μπροστά στο φως του ήλιου. Ο Χριστός είναι το Φως του κόσμου. Ο Ήλιος της δικαιοσύνης.

πηγή

Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΩΝ ΛΕΛΥΤΡΩΜΕΝΩΝ Εἰς τὴν Σύναξιν τῆς Κυρίας Θεοτόκου Ἀρχιμ. Γεώργιος [Καψάνης, † 2014]

Εἰς τὴν Σύναξιν τῆς Κυρίας Θεοτόκου

Ἀρχιμ. Γεώργιος [Καψάνης, † 2014],
Προηγούμενος Ἱ. Μ. Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγ. Ὄρους

.             Ὁ Κύριος τῶν ἁπάντων «ἔκλινεν οὐρανοὺς καὶ κατέβη» [Ψαλμ. ιζ´ 10] γενόμενος ἄνθρωπος «δι’ ἡμᾶς καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν». Καὶ ἡ Παναγία μας ταπεινὰ ὑπηρέτησε σ’ αὐτὸ τὸ μέγα μυστήριο. Γι’ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία σήμερα συνάγεται πρὸς τιμὴν τῆς Θεοτόκου.
.            Καὶ σκεπτόμεθα ὅλοι καὶ ἀναλογιζόμεθα, πόσα πολλὰ ὀφείλουμε στὴν Παναγία, διότι ἐὰν αὐτὴ δὲν εἶχε προσφέρει τὴν ἐλευθερία της στὸν Θεὸ ὁλοκληρωτικά, οὔτε ὁ Θεὸς θὰ εἶχε μπορέσει νὰ κατέβη καὶ νὰ γίνη ἄνθρωπος. Καὶ βλέπουμε εἰς ὅλο τὸ διάστημα τῆς ἐπιγείου ζωῆς της, ἀπὸ τότε ποὺ εἰσῆλθε εἰς τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων στὸν Ναὸ τοῦ Σολομῶντος, ἀπὸ τότε ποὺ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐπεφοίτησε καὶ συνέλαβε τὸν Θεάνθρωπο Χριστὸ εἰς τὴν ἁγία της κοιλία, ἀπὸ τότε ποὺ τὸν ἐγέννησε στὸ σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, καὶ μέχρι τῆς ἐνδόξου Μεταστάσεώς της, ὅτι ὅλη ἡ ζωή της ἦταν ζωὴ ἁγία, ἦταν ζωὴ τελείας ἀγάπης πρὸς τὸν Θεὸ καὶ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους. Ἴσως αὐτὸ τὸ «τελείας ἀγάπης» μόνο γιὰ τὴν Παναγία μποροῦμε νὰ τὸ ποῦμε. Καὶ γι’ αὐτὸ κατέστη ὄχι μόνο Μήτηρ τοῦ Λυτρωτοῦ ἀλλὰ καὶ , καὶ ἡ πρώτη τῶν λελυτρωμένων, καὶ ἡ προεξάρχουσα τῶν λελυτρωμένων. Γι’ αὐτὸ καὶ σὲ κάθε σύναξι τῆς Ἐκκλησίας ἡ Κυρία Θεοτόκος, ἡ Παναγία μας, προΐσταται τῶν λελυτρωμένων. Καὶ γι’ αὐτὸ ἐπαξίως σὲ κάθε Λειτουργία, μόλις κατέλθη τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ μεταβάλη τὸν ἄρτο καὶ τὸν οἶνο σὲ Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ, ἐμεῖς ἐκφωνοῦμε· «ἐξαιρέτως τῆς Παναγίας ἀχράντου, ὑπερευλογημένης, ἐνδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας», καὶ οἱ ψάλται ψάλλουν τὸ «Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς μακαρίζειν σε τὴν Θεοτόκον».
.              Ἔτσι λοιπὸν καὶ σήμερα ἰδιαιτέρως τὴν εὐχαριστοῦμε, τὴν εὐγνωμονοῦμε καὶ τὴν παρακαλοῦμε νὰ γίνη ἵλεως καὶ εὐσπλαγχνικὴ σὲ ὅλους μας, νὰ παραβλέψη τὴν ἀτέλειά μας, τὴν στενοχώρια, τὴν ὁποία τῆς δίνουμε κάθε τόσο, ὅταν ἁμαρτάνουμε, καὶ νὰ μᾶς ὁδηγήση ὅλους σὲ πραγματικὴ μετάνοια, σὲ πραγματικὴ καὶ εἰς βάθος ταπείνωσι, νὰ μᾶς σκεπάση μὲ τὴν Ἁγία της Σκέπη, μὲ τὴν Φωτεινή της Νεφέλη, μὲ τὸ Ἱερό της Μαφόριο. Νὰ μᾶς ἔχη πάντοτε ὑπὸ τὴν ἁγία της σκέπη καὶ μητρικὴ στοργὴ καὶ προστασία, καὶ τὴν ὥρα τοῦ θανάτου μας καὶ τὴν ὥρα τῆς κρίσεως, διότι ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι τὴν «πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς σὲ ἀνατίθημι Μῆτερ τοῦ Θεοῦ φύλαξον ἡμᾶς ὑπὸ τὴν Σκέπην σου».

Καλά Χριστούγεννα ή καλές γιορτές;

Καλά Χριστούγεννα ή καλές γιορτές;

Τελικός στόχος ασφαλώς είναι η απάλειψη του θρησκευτικού πνεύματος

Από τον Ραφαήλ Καλυβιώτη-  rkaliviotis@gmail.com

Αρκετοί από εσάς ίσως έχετε ακούσει κατά καιρούς, είτε στον χώρο εργασίας σας είτε αλλού, ότι η «πολιτικά ορθή» ευχή όσο πλησιάζουν τα Χριστούγεννα δεν είναι το «Καλά Χριστούγεννα» αλλά το «Καλές γιορτές». Ο λόγος; Επειδή υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που είτε είναι άθεοι είτε ασπάζονται κάποια άλλη θρησκεία και πιθανώς διά της ευχής σας «Καλά Χριστούγεννα» να θιγούν. 

Φυσικά η δήθεν αγνότητα που υποκρύπτεται κάτω από τον μανδύα της ανεξιθρησκείας δεν είναι απλώς ο σεβασμός στα πιστεύω του άλλου, αλλά η προοδευτικώς επιδεινούμενη τάση να μετατραπούν εξ ολοκλήρου τα δυτικά έθνη-κράτη σε ουδετερόθρησκες οντότητες. Και όταν λέμε ουδετερόθρησκες οντότητες δεν εννοούμε τέτοιες στις οποίες οφείλεται να επιδεικνύεται σεβασμός από έναν προτεστάντη προς κάποιον καθολικό. 

Αυτό πρέπει να θεωρείται κάτι δεδομένο και εκ των ων ουκ άνευ. Αλλωστε, η γηραιά ήπειρος έχει πληρώσει με πολύ αίμα τους θρησκευτικούς πολέμους με νύχτες σαν αυτήν του Αγίου Βαρθολομαίου, κατά την οποία εσφάγησαν Γάλλοι προτεστάντες από Γάλλους καθολικούς. Αλλά εννοούμε τη μετατροπή των δυτικών εθνών σε άχρωμους σχηματισμούς, μέσα στους οποίους απαγορεύεται επί της ουσίας το επίσημο κράτος να γιορτάζει την κυρίαρχη θρησκεία, ήτοι τον χριστιανισμό. 

Εκτός από το «πολιτικά ορθό» του πράγματος, η τάση αυτή καταδεικνύει και κάτι άλλο. Τη δημογραφική μεταλλαγή της Δύσης από εθνικά κυρίαρχες κουλτούρες σε πολυπολιτισμικές. Πολλοί ήταν εκείνοι που είδαν με αυτόν τον τρόπο την εκλογή στη δημαρχία του Λονδίνου του μουσουλμάνου Σαντίκ Καν, χαρακτηρίζοντας το γεγονός με το «London has fallen». Η δημογραφική γήρανση του γηγενούς πληθυσμού εν συνδυασμώ με την αθρόα μετανάστευση και τη δημογραφική έκρηξη των μουσουλμάνων έχει οδηγήσει σε αμφισβήτηση και φοβική αντιμετώπιση απέναντι σε έναν από τους βασικούς πυλώνες της πολιτισμικής ταυτότητας της Δύσης, του χριστιανισμού. Τοιουτοτρόπως, το «Καλές γιορτές» θεωρείται ευρύτερο, «δημοκρατικότερο» και πιο πλουραλιστικό από το «Καλά Χριστούγεννα». 

Φυσικά πρόκειται για έναν πόλεμο εναντίον του χριστιανισμού - ή, πιο συγκεκριμένα, για έναν πόλεμο που αφορά τη θρησκευτική φύση της Δύσης και όχι απλώς μία ένδειξη «ανοχής» του διαφορετικού. Πνευματικός και ιδεολογικός ηγήτορας είναι, όπως πάντα, η Αριστερά, η οποία θέλει να δημιουργήσει μια άκρως «κοσμική» κοινωνία. Δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν ότι η Αριστερά πιστεύει στον «κοσμικό» χαρακτήρα εξίσου ένθερμα όπως οι χριστιανοί πιστεύουν στον Χριστό. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το «Καλά Χριστούγεννα» ενοχλεί τόσο.

Τελικός στόχος ασφαλώς είναι η απάλειψη του θρησκευτικού πνεύματος, η άρνηση εκ μέρους του κράτους αναγνώρισης επίσημης θρησκείας και, εν τέλει, η ηγεμονία των αριστερών ελίτ στην κορυφή της ιεραρχίας του κράτους. Πολυεθνικές όπως η Starbucks έχουν κατηγορηθεί ότι συμμετέχουν σε αυτόν τον cultural war, αφού μια χρονιά αποφάσισαν να μην απεικονίζεται στις κούπες τους κάποιο χριστουγεννιάτικο δέντρο ή οτιδήποτε συμβολίζει την κυρίαρχη θρησκεία. Οταν υπήρξε ευρεία αντίδραση εναντίον της εταιρίας, την επόμενη χρονιά, συμπεριέλαβαν στις κούπες τους ξανά χριστουγεννιάτικα σύμβολα, αλλά προσθέτοντας και δύο χέρια από ζευγάρι ομοφυλόφιλων γυναικών. 

Είναι προφανές ότι η ατζέντα μετάλλαξης των κοινωνιών μας σε άχρωμες, αποστειρωμένες επικράτειες είναι ευρεία και πολυποίκιλη, με αποτέλεσμα όταν κόβει κάποιος το κεφάλι της λερναίας ύδρας να ξεφυτρώνουν δύο στη θέση της. Φυσικά, η Starbucks και η κάθε είδους εταιρία που επιλέγει να χρησιμοποιήσει τέτοιου είδους τακτικές θα συνεχίσουν να το πράττουν για τόσο όσο εμείς, οι συντηρητικοί πολίτες της Δύσης, τους το επιτρέπουμε. 

Οσο φοβόμαστε να υπερασπιζόμαστε τις ιδέες μας, όσο είμαστε φοβικοί απέναντι στον ίδιο μας τον συλλογικό εαυτό, όσο διά της ψήφου μας αφήνουμε συστημικά κόμματα να καθορίζουν την ατζέντα για χάρη ορισμένων ελίτ τόσο θα συμβάλλουμε και οι ίδιοι στην αποδόμηση της ίδιας της κουλτούρας μας και των βαθύτερων αξιών μας. Εάν διά των επιχειρημάτων μας και των ιδεών μας πείσουμε την πλειονότητα για την ποιότητα και την ορθότητα των λεγομένων μας, τότε το κοινό στο οποίο θα απευθύνονται τέτοιου είδους διαφημίσεις θα είναι τόσο μειοψηφικό ώστε να μην έχουν την πολυτέλεια να χάσουν χρήματα. Οι επιχειρηματίες άλλωστε πολιτικολογούν και αρλουμπολογούν ελεύθερα υπό την προϋπόθεση ότι δεν υφίστανται τις επιπτώσεις στην τσέπη τους. Υπό αυτήν την έννοια, λοιπόν, αγαπητοί αναγνώστες, «Καλά Χριστούγεννα», των απίστων συμπεριλαμβανομένων.

dimokratianews, 24.12.2017

πηγή

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος - Χριστὸς γεννᾶται (Ἀποσπάσματα ἐκ τῆς Ὁμιλίας ΛΗ´)

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος - Χριστὸς γεννᾶται

(Ἀποσπάσματα ἐκ τῆς Ὁμιλίας ΛΗ´)

Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε· Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν, ἀπαντήσατε· Χριστὸς ἐπὶ γῆς, ὑψώθητε. ᾌσατε τῷ Κυρίῳ πᾶσα ἡ γῆ καί, ἵν᾿ ἀμφότερα συνελὼν εἴπω, Εὐφραινέσθωσαν οἱ οὐρανοί, καὶ ἀγαλλιάσθω ἡ γῆ, διὰ τὸν ἐπουράνιον, εἶτα ἐπίγειον.

Ὁ Χριστὸς γεννιέται, δοξάσατε. Ὁ Χριστὸς ἀπὸ τὸν οὐρανὸ συναντῆστε (τον). Ὁ Χριστὸς ἐπάνω στὴν γῆ ὑψωθεῖτε. Τραγουδῆστε γιὰ τὸν Κύριο ὅλη ἡ γῆ καὶ νὰ γιὰ νὰ πῶ καὶ τὰ δυὸ μαζί: Νὰ εὐφρανθοῦν οἱ οὐρανοὶ καὶ νὰ ἀγαλλιάσει ἡ γῆ γιὰ τὸν ἐπουράνιο, ἔπειτα ἐπίγειο.

Κἀγὼ βοήσομαι τῆς ἡμέρας τὴν δύναμιν: Ὁ ἄσαρκος σαρκοῦται. Ὁ Λόγος παχύνεται. Ὁ ἀόρατος ὁρᾶται. Ὁ ἀναφὴς ψηλαφᾶται. Ὁ ἄχρονος ἄρχεται. Ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ Υἱὸς ἀνθρώπου γίνεται, «Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας» (Ἑβρ. 13, 8)

Καὶ ἐγὼ θὰ φωνάξω τὴν δύναμη (σημασία) τῆς ἡμέρας: Ὁ ἄσαρκος σαρκώνεται. Ὁ Λόγος γίνεται ὑλικός. Ὁ ἀόρατος ὀρᾶται. Ὁ ἀναφὴς ψηλαφιέται. Ὁ ἄχρονος ἀρχίζει, «Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερα ὁ ἴδιος καὶ στοὺς αἰῶνες».

Ἓν ἐκ δύο τῶν ἐναντίων, σαρκὸς καὶ Πνεύματος· ὧν τὸ μὲν ἐθέωσε, τὸ δὲ ἐθεώθη. Ὢ τῆς καινῆς μίξεως! ὢ τῆς παραδόξου κράσεως! ὁ ὢν γίνεται καὶ ὁ ἄκτιστος κτίζεται καὶ ὁ ἀχώρητος χωρεῖται, διὰ μέσης ψυχῆς νοερᾶς μεσιτευούσης Θεότητι καὶ σαρκὸς παχύτητι. Καὶ ὁ πλουτίζων πτωχεύει· πτωχεύει γὰρ τὴν ἐμὴν σάρκαν, ἵν᾿ ἐγὼ πλουτήσω τὴν αὐτοῦ Θεότητα. Καὶ ὁ πλήρης κενοῦται· κενοῦται γὰρ τῆς ἑαυτοῦ δόξης ἐπὶ μικρόν, ἵν᾿ ἐγὼ τῆς ἐκείνου μεταλάβω πληρώσεως. Τίς ὁ πλοῦτος τῆς ἀγαθότητος; Τί τὸ περὶ ἐμὲ τοῦτο μυστήριον; Μετέλαβον τῆς εἰκόνος καὶ οὐκ ἐφύλαξα· μεταλαμβάνει τῆς ἐμῆς σαρκός, ἵνα καὶ τὴν εἰκόνα σώσῃ καὶ τὴν σάρκα ἀθανατίσῃ. Δευτέραν κοινωνεῖ κοινωνίαν, πολὺ τῆς προτέρας παραδοξοτέραν· τότε μὲν τοῦ κρείττονος μετέδωκε, νῦν δὲ μεταλαμβάνει τοῦ χείρονος. Τοῦτο τοῦ προτέρου θεοειδέστερον· τοῦτο τοῖς νοῦν ἔχουσιν ὑψηλότερον.

Ἕνα (πρόσωπο) ἀπὸ δυὸ ἀντίθετα (φύσεις), σάρκα (ἀνθρώπινη φύση) καὶ Πνεῦμα (Θεία φύση). Ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἡ μιὰ (ἡ Θεία) ἐθέωσε, καὶ ἡ ἄλλη (ἡ ἀνθρώπινη) ἐθεώθηκε. Ὢ τῆς καινούργιας μίξεως! Ὢ τῆς παραδόξου συνθέσεως! Ὁ ὢν δημιουργεῖται καὶ ὁ ἄκτιστος κτίζεται καὶ ὁ ἀχώρητος χωρεῖται διὰ μέσου νοερῆς ψυχῆς ποὺ μεσιτεύει στὴν Θεότητα καὶ (διὰ μέσου) τῆς ὑλικότητας τῆς σάρκας. Καὶ ὁ πλουτίζων πτωχεύει. Ἐπειδὴ πτωχεύει (λαμβάνοντας) τὴν δική μου σάρκα, γιὰ νὰ πλουτήσω ἐγὼ ἀπὸ τὴν δική του Θεότητα. Καὶ ὁ πλήρης ἀδειάζει, ἐπειδὴ ἀδειάζει ἀπὸ τὴν δόξα του γιὰ λίγο, γιὰ νὰ μεταλάβω ἐγὼ ἀπὸ τὴν πληρότητά του. Ποιὸς ὁ πλοῦτος τῆς ἀγαθότητας; Τί εἶναι αὐτὸ τὸ μυστήριο (ποὺ ἔγινε) γιὰ μένα; Μετάλαβα τὴν εἰκόνα (του) καὶ δὲν τὴν ἐφύλαξα. Μεταλαμβάνει τὴν δική μου σάρκα, καὶ γιὰ νὰ σώσει τὴν εἰκόνα καὶ γιὰ νὰ ἀθανατήσει τὴν σάρκα. Δεύτερη πραγματοποιεῖ κοινωνία, πολὺ παραδοξότερη τῆς πρώτης (τῆς δημιουργίας). Τότε μετέδωσε τὸ καλύτερο (τὴν εἰκόνα του), ἐνῷ τώρα μεταλαμβάνει τὸ χειρότερο (τὴν σάρκα μου). Αὐτὸ εἶναι ἀπὸ τὸ προηγούμενο θεοπρεπέστερο. Αὐτὸ εἶναι σὲ ὅσους ἔχουν νοῦ ὑψηλότερο.

«Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε, Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν, ἀπαντήσατε, Χριστὸς ἐπὶ γῆς, ὑψώθηκε. ᾌσατε τῷ Κυρίῳ πᾶσα ἡ γῆ…» Μ᾿ ἕνα λόγο: Ἂς εὐφραίνωνται οἱ οὐρανοὶ καὶ ἂς ἀγάλλεται ἡ γῆ γιὰ τὸν ἐπουράνιο, ποὺ κατόπιν ἔγινε ἐπίγειος. Ὁ Χριστὸς παρουσιάζεται μὲ ἀνθρώπινο σῶμα, ἀγαλλιᾶσθε μὲ τρόμο καὶ χαρά. Μὲ τρόμο γιὰ τὴν ἐνοχὴ τῆς ἁμαρτίας καὶ μὲ χαρὰ γιὰ τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας…

Πάλι διαλύεται τὸ σκοτάδι, πάλι ὑπάρχει τὸ φῶς. Πάλι τιμωρεῖται μὲ σκοτάδι ἡ Αἴγυπτος καὶ πάλι ὁ ἰσραηλιτικὸς λαὸς φωτίζεται μὲ τὸν πύρινο στύλο. Ὁ λαὸς ποὺ καθόταν στὸ σκοτάδι τῆς ἀγνοίας, ἂς δὴ τὸ μεγάλο φῶς τῆς θεογνωσίας. «Τὰ ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδοὺ γέγονε τὰ πάντα καινά». Τὸ νεκρὸ γράμμα ὑποχωρεῖ. Τὸ πνεῦμα ἐπικρατεῖ. Οἱ σκιὲς τοῦ νόμου περνοῦν. Ἡ ἀλήθεια θριαμβεύει. Ὁ Μελχισεδέκ, ποὺ ἦταν ἕνας τύπος, τώρα δείχνει ποιὸν προεσήμαινε, δηλαδὴ τὸν Χριστό. Αὐτός, ποὺ ὡς Θεὸς δὲν ἔχει μητέρα, γεννιέται χωρὶς πατέρα. Γιατί στὸν Δημιουργό της φύσεως δὲν ἰσχύουν οἱ φυσικοὶ νόμοι. Ὅλα τὰ ἔθνη χειροκροτῆστε, γιατί «παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν, υἱὸς καὶ ἐδόθη ἡμῖν, οὗ ἡ ἀρχὴ ἐπὶ τοῦ ὠμοῦ αὐτοῦ καὶ καλεῖται τὸ ὄνομα αὐτοῦ μεγάλης βουλῆς ἄγγελος». Ἂς φωνάζῃ δυνατὰ ὁ Ἰωάννης Βαπτιστής: «Ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου». Καὶ ἐγὼ θὰ φωνάζω τὴν δύναμη καὶ τὴ σημασία τῆς μεγάλης αὐτῆς ἡμέρας (τῶν Χριστουγέννων).

Αὐτὸς ποὺ εἶναι ἄναρχος καὶ αἰώνιος, τώρα λαμβάνει ἀρχή. Αὐτὸς ποὺ εἶναι αὐθύπαρκτος, δημιουργεῖται. Αὐτὸς ποὺ εἶναι ἄπειρος, χωρεῖται στὴν περιορισμένη ἀνθρώπινη φύση. Αὐτὸς ποὺ πλουτίζει μὲ τὰ ἀγαθά Του τὸν κόσμο, γίνεται φτωχὸς, παίρνοντας ἀνθρώπινο σῶμα, γιὰ νὰ πλουτίσω ἐγὼ μὲ τὴν θεότητά Του. Ποιὸς μπορεῖ νὰ παραστήσει πόσος εἶναι ὁ πλοῦτος τῆς ἀγαθότητός Του; Γι᾿ αὐτὸ καὶ σὺ μαζὶ μὲ τὸν Ἀστέρα τρέξε καὶ μαζὶ μὲ τοὺς Μάγους φέρε Του γιὰ δῶρα, χρυσὸ καὶ λιβάνι καὶ σμύρνα. Τίμησέ Τον ὡς Βασιλέα καὶ Θεὸ καὶ ὡς Λυτρωτή, ποὺ νεκρώθηκε γιὰ σένα. Μαζὶ μὲ τοὺς ποιμένες δόξασέ Τον, μὲ τοὺς ἀγγέλους ὕμνησέ Τον, μὲ τοὺς ἀρχαγγέλους σκίρτησε ἀπὸ χαρά. Ἂς εἶναι κοινὴ ἡ πανήγυρις τῶν οὐρανίων καὶ τῶν ἐπιγείων δυνάμεων…»

http://users.uoa.gr

Πατερικός  Αντιγραφή από εδώ

Ποιμαντορική Εγκύκλιος Χριστουγέννων 2017 - Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος

Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ

ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ

Πρός

τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Παιδιά μου εὐλογημένα,

             Ὁ οὐρανὸς καὶ πάλι ἀνοίγει καὶ κατέρχεται ὁ Κύριός μας, γενόμενος ἄνθρωπος γιὰ νὰ θεραπεύσῃ τὸ πρόσλημα, δηλαδή τὴν ἀνθρώπινη φύση καὶ νὰ λυτρώσῃ, μὲ αὐτὴ Του τὴν κένωση, τὸ ἀνθρώπινο γένος.

            Ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος ὀνομάζει τὴν ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων Μητρόπολη τῶν Ἑορτῶν, ἐπειδή εἶναι τὸ κέντρο ὅλων τῶν ἑορτασμῶν, ἡ αἰτία καὶ ἡ ἀπαρχὴ ὅλων τῶν πανηγυρισμῶν.

            Ἡ ἱστορία ὑφαίνεται μὲ τὸ ὑφάδι τῆς ἄκρας ταπεινώσεως καὶ συγκαταβάσεως τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος «ἀγάπη ἐστὶ» κατὰ τὸν Ἱερώτατον Εὐαγγελιστὴν Ἰωάννη καὶ ἀγαπητικὰ προσφέρεται καὶ θυσιαστικὰ χαρίζεται, «ἳνα οἱ ἄνθρωποι ζωὴν ἔχωσι καὶ περισσὸν ἔχωσι».

            Ἆρα γε, θὰ κατανοήσῃ ὁ ἄνθρωπος, ὅτι ἡ μόνη πύλη σωτηρίας, ἡ μόνη ἐλπίδα, ἡ μόνη ὁδὸς γιὰ τὴν ὑπέρβαση τῆς φθαρτότητος καὶ τὴν ἀπόλαυση τῆς αἰωνίου μακαριότητος εἶναι ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός;

            Ἀλήθεια, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ προχωρήσῃ αὐτὸς ὁ κόσμος χωρὶς τόν σαρκί φανέντα Θεό; Πῶς θὰ ξεπεραστῇ ἡ μεγάλη ὀδύνη ἕνεκα τῆς ἐλλείψεως τῆς ἀγάπης μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν λαῶν τῆς γῆς, χωρίς τό ταπεινό προσκύνημα στό Σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ;

            Χωρὶς τὸν Θεὸ δὲν ὑπάρχει ζωή, ἀλλὰ κόλαση καὶ θάνατος. Χωρὶς τὸν Ἐμμανουήλ, οἱ λαοὶ παραπαίουν. Μακράν τοῦ Θεοῦ οἱ πόλεμοι, τὰ μίση καὶ τὰ πάθη σκιάζουν τὸν παγκόσμιο ὁρίζοντα. Ὁ σεβασμὸς στὴν ἀνθρώπινη προσωπικότητα ἐξέλιπε καὶ ὁ φρικτός "ρατσισμὸς" εἶναι ἡ τραγική ἐπιβεβαίωση τῆς ἀλλοτριώσεως τοῦ φρονήματος τῶν ἀνθρώπων.

            Ὅσοι  πιστοί, λοιπόν, ἂς ζήσωμε τὸ Μυστήριο τῆς κενώσεως τοῦ Θεοῦ καὶ ἂς τὸ κάνωμε ὑπόθεση τῆς προσωπικῆς μας  ζωῆς, τῆς οἰκογενειακῆς, ἀλλὰ καὶ τῆς κοινωνικῆς γενικώτερα.

            Ἡ ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων εἶναι καί προσωπικός ἀνακαινισμός, ἀλλά καὶ παγκόσμιος λυτρωμός. Εἶναι χαρὰ καὶ ἀγαλλίαμα συμπάσης τῆς κτίσεως. Ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα, ζώντας τὸ αἰώνιο παρόν, μὲ τὴν γλῶσσα τῆς ἀποκεκαλυμμένης καὶ σωζούσης ἀληθείας, μιλάει λυτρωτικὰ στὸν ἄνθρωπο. «Σήμερον γεννᾶται ἐκ Παρθένου, ὁ δρακὶ τὴν πᾶσαν ἔχων κτίσιν. Σήμερον ὁ Ἄναρχος ἄρχεται καὶ ὁ Λόγος σαρκοῦται...».

            «Ὁ Παλαιὸς ἡμερῶν παιδίον γέγονεν, ὁ ἐπὶ θρόνου ὑψηλοῦ καὶ ἐπηρμένου καθήμενος ἐν φάτνῃ τίθεται... ἐπειδὴ τοῦτο θέλει.  Θέλει γὰρ τὴν ἀτιμίαν ποιῆσαι τιμὴν, τὴν ἀδοξίαν ἐνδῦσαι δόξαν... Λαμβάνει μου τὴν σάρκα, ἵνα με ἁγιάσῃ· δίδωσί μοι τὸ Πνεῦμα αὐτοῦ, ἵνα με διασώσῃ...».

 Ἀδελφοί μου,

             Δόξα τῷ ἐνανθρωπήσαντι Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς ὀφθέντι, διὰ τὰς πολλάς πρὸς ἡμᾶς εὐεργεσίας Του. Δόξα τῷ Θεῷ, διότι ἐγεννήθημεν ἐν τῷ φωτί τῆς γνώσεως Αὐτοῦ, ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστὸν καὶ ἐνεδύθημεν Αὐτόν.

            Δόξα τῷ φανέντι Θεῷ, διότι σήμερα ὀρθοδόξως ἑορτάζωμε καὶ θεοπρεπῶς πανηγυρίζομε, γνωρίζοντες τὸ μέγα τῆς Οἰκονομίας Αὐτοῦ Μυστήριον.

            Ὁ ἑορτασμὸς μας ἂς καταστῇ ὑπόθεση οὐσιαστική, ἐσωτερικὴ, βιωματική καὶ λυτρωτικὴ ἐμπειρία, ὥστε ζώντας  τὰ παρόντα μέσα στὸ κλῖμα τῆς ἀγάπης τοῦ γεννηθέντος Σωτῆρος Χριστοῦ, νὰ ὁρῶμεν τὰ μέλλοντα, τὰ ἄφθαρτα καὶ αἰώνια, τὰ ὁποῖα ἀπολαμβάνουν ἤδη οἱ θεούμενοι ὅλων τῶν ἐποχῶν μὲ πρώτη τὴν Πανακήρατον Μητέρα Του, τοὺς Ἁγίους Ἀγγέλους, τοὺς Ποιμένας καὶ τοὺς Μάγους, τοὺς Ἀποστόλους καί Διδασκάλους, τούς Ὁσίους καὶ Μάρτυρας ὅλων τῶν ἐποχῶν.

             Ἀδελφοί μου,

            «Χριστὸς γεννᾶται  δοξάσατε. Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν ἀπαντήσατε. Χριστὸς ἐπὶ γῆς ὑψώθητε».

             Σᾶς ἀσπάζομαι ὅλους πατρικῶς ἐν φιλήματι ἁγίῳ καὶ σᾶς εὔχομαι ἐκ βάθους καρδίας ἒτη πολλὰ καὶ εὐλογημένα.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ο  Π Α Τ Ρ Ω Ν   Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

Ποιμαντορική Εγκύκλιος επί τη εορτή των Χριστουγέννων Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λευκάδος και Ιθάκης κ.κ. Θεοφίλου.

Θ Ε Ο Φ Ι Λ Ο Σ

Ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης

τῆς Θεοφρουρήτου Μητροπόλεως Λευκάδος καί Ἰθάκης

Ἀρ. Πρωτ.: 1431

Ἐν Λευκάδι, τῇ 5ῃ Δεκεμβρίου 2017

Πρός

Τόν Ἱερόν Κλῆρον, τίς Μοναστικές Ἀδελφότητες

καί τόν Εὐσεβῆ Λαό

τῆς Μητροπολιτικῆς περιφερείας μας

Ἀγαπητά μου πνευματικά παιδιά,

«Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐδικαιώθη ἐν πνεύματι,

ὤφθη ἀγγέλοις, ἐκηρύχθη ἐν ἐθνεσιν»

(Α΄ Τιμ. 3,16)

Ἑορτάζομε καί σήμερα τήν «μητρόπολιν τῶν ἑορτῶν», τήν μεγάλη Ἑορτή τῶν Χριστουγέννων. Τό Μέγα Μυστήριο τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ δευτέρου προσώπου τῆς Παναγίας Τριάδος, τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. «Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί». Ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ γεννηθείς πρό πάντων τῶν αἰώνων ἐκ τῆς οὐσίας τοῦ Πατρός, Θεός ἀληθινός ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, ὁμοούσιος τῷ Πατρί, «ὁ ὤν ἐν τῷ οὐρανῷ» (Ἰω. γ΄ 13) κατέρχεται στή γῆ καί σαρκοῦται ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας καί ἐκ Πνεύματος Ἁγίου. «Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν». «Ἐπὶ τῆς γῆς ὤφθη καί τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη».

Τό ἀνθρώπινο μυαλό ἀδυνατεῖ νά συλλάβῃ τό μυστήριο τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ, τήν ἄπειρη συγκατάβαση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ νά γίνῃ ἄνθρωπος γιά νά ὑψώσῃ καί νά θεώσῃ τόν ἄνθρωπο.

«Παράδοξο μυστήριον, οἰκονομεῖται σήμερον»

«Ὁ ἀχώρητος παντί, πῶς ἐχωρήθη ἐν γαστρί;»

«Ὁ ἐν κόλποις τοῦ Πατρός, πῶς ἐν ἀγκάλαις τῆς Μητρός;»

Ὁ Κύριος ἐκένωσε τόν ἑαυτόν Του, μορφήν δούλου λαβών. Προσέλαβε τήν ἀθρωπίνην φύσιν διά νά τήν θεραπεύση. Ἡ κάθοδος τοῦ Θεοῦ στή γῆ, λέγει ὁ Μέγας Ἀθανάσιος «δέν εἶναι αἴνιγμα, ἀλλά μυστήριον θεῖον».

«Τό ἀπ’ αἰῶνος ἀπόκρυφον μυστήριον, ἀποκαλύπτεται σήμερον». «Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, Υἱός τῆς Παρθένου γίνεται». Μοναδική στήν ἱστορία τοῦ κόσμου εἶναι ἡ σημερινή ἡμέρα. «Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἐξ ὕψους ὁ Σωτήρ ἡμῶν, ἀνατολή ἀνατολῶν καί οἱ ἐν σκότει καί σκιᾷ εὕρωμεν τήν ἀλήθειαν». Ἦλθε ὁ Ἰησοῦς στή γῆ «ἁμαρτωλούς σῶσαι». Ἦλθε «ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός». «Ἦλθε καλέσαι ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν».

«Ζητεῖς τήν αἰτίαν τοῦ γεγεννῆσθαι Θεόν ἐν ἀνθρώποις;», ἐρωτᾶ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης, καί δίδει τήν ἀπάντησιν ὁ ἴδιος, λέγων: «ἐδεῖτο γὰρ τοῦ ἰατρεύοντος, ἡ φύσις ἡμῶν ἀσθενήσασα». Δηλαδή, εἶχε τήν ἀνάγκη ἰατροῦ ἡ πεπτωκυΐα ἀνθρωπίνη φύσις, πού εἶχε ἀρρωστήσει καί ἦταν σέ ἀθλία κατάσταση. «Ἐδεῖτο τοῦ ἀνορθοῦντος, ὁ ἐν τῷ πτώματι ἄνθρωπος». Δηλαδή, εἶχε ἀνάγκη ἀνορθωτοῦ ὁ ἄνθρωπος πού ἢταν πτῶμα πνευματικό. «Ἐδεῖτο τοῦ ζωοποιοῦντος, ὁ ἐφαμαρτῶν τῆς ζωῆς». Δηλαδή, εἶχε ἀνάγκη ὁ ἄνθρωπος πού εἶχε ἁμαρτήσει ἐναντίον τῆς ζωῆς, ἀπό κάποιον πού θά τόν ζωογονοῦσε καί θά τοῦ ἔδινε νέαν ζωήν καί νέαν πνοήν. «Ἔχρηζε τῆς τοῦ φωτός παρουσίας ὁ καθειρμένος τῷ σκότει». Δηλαδή, εἶχε ἀνάγκη τῆς παρουσίας τοῦ οὐρανίου φωτός ὁ ἄνθρωπος πού ἦταν φυλακισμένος στό σκοτάδι καί στό χάος. «Ἐζήτει τόν λυτρωτήν ὁ αἰχμάλωτος, τόν συναγωνιστήν ὁ δεσμώτης, τόν ἐλευθερωτήν ὁ ἐν τῷ ζυγῷ τῆς δουλείας κατεχόμενος».

Ὁ Ἅγιος Κύριλλος ὁ Ἱεροσολύμων λέγει ὅτι ὁ Κύριος εἶναι ὁ οὐράνιος ἄρτος πού κατῆλθε στή γῆ γιά νά θρέψη τούς πεινασμένους πνευματικά ἀνθρώπους. Καί ὁ Προφήτης Ἡσαΐας, προφητεύων ὀκτακόσια χρόνια πρό Χριστοῦ τό σκοπό τῆς ἐνανθρωπήσεως, λέγει ὅτι θά ἔλθη ὁ Μεσσίας στή γῆ, θά γίνῃ ἄνθρωπος γιά νά χαρίσῃ στόν ἄνθρωπον ἐλευθερία ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας καί ἀπό τήν δύναμη τοῦ κακοῦ, λύτρωση καί κάθαρση ψυχική, φῶς ὑπερκόσμιο, καθοδηγητικό στήν πορεία του καί θά τοῦ ἐγκαινιάση νέαν περίοδον ζωῆς, ἀνταξίαν τοῦ ὑψηλοῦ προορισμοῦ του.

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ὅσο ἀβέβαια καί ἄδηλα εἶναι τά πράγματα τοῦ κόσμου καί τό μέλλον του, τόσο βέβαια, σίγουρα καί καθαρά εἶναι τά κατορθώματα τοῦ ἀνθρώπου, ὅταν ζεῖ μαζί μέ τόν Χριστό. Ἐκεῖνος μετέχει καί κοινωνεῖ τῶν παθημάτων τῆς παρούσης ζωῆς μας γιά νά μᾶς χαρίσει τή δική Του ζωή. Ἀρκεῖ ἐμεῖς νά Τόν ἀναζητήσουμε στή μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας, πού ὁ Ἴδιος ἵδρυσε καί ἄφησε στή γῆ καί νά βιώσουμε θυσιαστικά, ἐθελοντικά τή διδασκαλία Του.

Ὁ Θεός ἀποκαλύπτεται στίς ταπεινές, εἰλικρινεῖς, ἀπροκατάληπτες καί ἀπλές ψυχές καί κρύπτεται ἀπό τούς ἐπηρμένους, ἑγωϊστές, ἀλαζόνες καί θεληματικά προσκολλημένους στήν κακία καί τά ἀνθρώπινα πάθη.

Παρ’ ὅλα αὐτά, καί φέτος ἑορτάζουμε Χριστούγεννα. Γιατί, «ἄνθρωπος γίνεται Θεός, ἵνα Θεὸν τὸν Ἀδάμ ἀπεργάσηται». Γιά νά παρουσιάζεται καθημερινά ἀνάμεσά μας, ὅπως δηλώνει καί τό ὄνομά Του «Ἐμμανουήλ» (Ματθ. 1,23), πού θά πεῖ, ὁ Θεός εἶναι μαζί μας, εἶναι ἕνα μέ μᾶς, εἶναι κοντά μας ἡ Χάρη καί ἡ δύναμή Του. Ἄς μήν ξεχνᾶμε ποτέ τήν ἄκρα συγκατάβασή Του νά γεννηθεῖ ὡς ἄνθρωπος ἀπό ἀγάπη, φιλανθρωπία καί μέγα ἕλεος γιά τόν κάθε ἄνθρωπο. Καί ἐμεῖς ἄς Τόν παρακαλοῦμε καθημερινά, ὅπως ὁ ψαλμωδός Δαβίδ: «Τὸ ἔλεός σου Κύριε καταδιώξει με πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου» (ψαλμ. 22, 6). Αμήν!

Χριστός Ἐτέχθη! Ἀληθῶς Ἐτέχθη!

Διάπυρος πρός τόν Ἐνανθρωπήσαντα Σωτῆρα εὐχέτης ὅλων σας

Ο   ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΚΑΙ   ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ  ΣΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ

† Ὁ Λευκάδος καί Ἰθάκης  Θ ε ό φ ι λ ο ς

"..καὶ τόπος ἦν οὐδείς, τῷ καταλύματι"

Γράφει ο π. Φώτιος Βεζύνιας

 

   Χριστούγεννα… Δηλαδή Χριστού Γέννα... Όλοι μιλούν για το γεγονός της γεννήσεως, ιδιαίτερα στη σημερινή πτωχή πνευματικά εποχή.

   Μιλούν… χρησιμοποιώντας μεγάλα και πομπώδη λόγια!.. Αλλά αλήθεια, έφθασε κανείς να αισθανθεί αυτό που ένιωσαν η Παρθένος Μαρία, ο Μνήστωρ Ιωσήφ και το Θείο Βρέφος στη κοιλιά της μητέρας Του;.. Έχουμε άραγε δοκιμάσει  αυτήν την αίσθηση της απόλυτης αδιαφορίας του κόσμου; Της αρνήσεως να συμπεριλάβει έστω και λίγο, μέσα στις τόσες και τόσες φροντίδες του… την φροντίδα μιας γέννας; Μιας γέννας όχι σαν τις άλλες… Μιας γέννας που θα γεννήσει με την σειρά της την Ελπίδα της Σωτηρίας;

   Μας το μεταφέρει υπέροχα ο υμνωδός στα προεόρτια των Χριστουγέννων, με το απολυτίκιο:«Ἀπεγράφετο ποτέ, σὺν τῷ πρεσβύτη Ἰωσήφ, ὡς ἐκ σπέρματος Δαβίδ, ἐν Βηθλεὲμ ἡ Μαριάμ, κυοφοροῦσα τὴν ἄσπορον κυοφορίαν· ἐπέστη δὲ καιρός, ὁ τῆς Γεννήσεως, καὶ τόπος ἦν οὐδείς, τῷ καταλύματι, ἀλλ’ ὡς τερπνὸν παλάτιον τὸ Σπήλαιον, τῇ Βασιλίδι ἐδείκνυτο. Χριστὸς γεννᾶται, τὴν πρὶν πεσοῦσαν ἀναστήσων εἰκόνα.»

   Μας το περιγράφει πιο πριν ο ίδιος ο Άγιος Ευαγγελιστής Λουκάς λέγοντας: «…καὶ ἔτεκε τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐσπαργάνωσεν αὐτὸν καὶ ἀνέκλινεν αὐτὸν ἐν τῇ φάτνῃ, διότι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι. (Λουκ 2,7)». Ναι δεν βρέθηκε ένα απλό κρεβάτι στο κατάλυμα,  να φιλοξενήσει τη Γέννηση του Σωτήρος.

    Αυτό λοιπόν είναι το φρικτό γεγονός. Η αδιαφορία. Η έλλειψη φροντίδας. Το «….τόπος ἦν οὐδείς, τῷ καταλύματι» για την υποδοχή αυτής της «Γέννας»

Ο Κύριος μας είπε καθαρά «ἐγὼ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καὶ εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ· πᾶς ὁ ὢν ἐκ τῆς ἀληθείας ἀκούει μου τῆς φωνῆς» (Ιω. 18,37).

    Μέσα λοιπόν στα δύο χιλιάδες χρόνια… ο κόσμος συνεχίζει ακατάπαυστα να ζει ένα γεγονός «γέννας»…. Μιας πνευματικής «γέννας».

Ναι.. είναι ο τοκετός της Αληθείας.

Ο «κοσμικός»… κόσμος.. αλλά δυστυχώς και ο «πνευματικός»… κόσμος, δύσκολα δέχονται να επωμιστούν τις οδύνες ενός τέτοιου τοκετού. Γιατί ο «Χριστός γεννάται».. και γεννάται συνεχώς, μέσα από την αιωνίως αναπαραγομένη Αλήθεια. Η Αλήθεια Του, είναι  ο ίδιος ο Κύριος. Και η Αλήθεια της Εκκλησίας Του είναι η Αλήθεια της παρουσίας Του. Αυτός που δέχεται την Αλήθεια της Ορθοδόξου Πίστεως δέχεται τον ίδιο τον Κύριο.. ουσιαστικά.

    Αλλά που βρίσκει «κατάλυμα» αυτή η κρυμμένη στην Αλήθεια, παρουσία του Κυρίου μέσα στους αιώνες;  Συμβαίνει δυστυχώς όπως εκείνη την κρύα χειμωνιάτικη βραδιά, πριν δύο χιλιάδες χρόνια. Ναι… «τόπος ην ουδείς τω καταλύματι»  

    Για να μην πλατειάσουμε επτά Άγιες Οικουμενικές Σύνοδοι και «αμέτρητες» τοπικές.. μεγαλύτερες ή μικρότερες με τι ασχολήθηκαν; Ακριβώς με το γεγονός της γεννήσεως της «Αλήθειας».    Οι «πόνοι» πολλοί και οι «οδύνες» αβάστακτες.. Μα άραγε πόσοι στην ροή των γεγονότων έτσι όπως μας παραδίδονται από τους Άγιους Πατέρες, έδωσαν «κατάλυμα» στην Αλήθεια της Πίστεως; Ελάχιστοι… «…τόπος ην ουδείς τω καταλύματι».  

   Και θα ήταν και τελείως αδιάφορο ως γεγονός αν δεν λάμβανε, αυτή η συμπαράσταση και συμπαράταξη με την Αλήθεια, «υπόσταση» στα πρόσωπα των Αγίων Ομολογητών Πατέρων, και Μαρτύρων της Εκκλησίας.

   Αυτή την διάφανη Αλήθεια της Ορθοδόξου Πίστεως φρόντισε με μεγάλη «μαεστρία» να την διαστρέψει  η αίρεση του οικουμενισμού στην σύνοδο της Κρήτης. Αυτής της Αλήθειας την «Γέννα» καλούμαστε και πάλι ως Εκκλησία να «επιληφθούμε».

   Μα δυστυχώς μέσα στους αιώνες το ίδιο σκηνικό. Και.. «οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι.»  

Ελάχιστοι κινούνται  υπερασπιζόμενοι της Αληθείας.

Οι περισσότεροι με μισόλογα…

Οι περισσότεροι με χρησμούς «ήξεις… αφίξεις».

Η μεγάλη πλειοψηφία αποφαίνεται με το… «ερωτώ σε, έχε με παρητημένον»

  Οι ελάχιστοι παρίστανται και συμπορεύονται…

Οι βοσκοί…

Τα άδολα ζώα.. 

Η φτωχική φάτνη…

Οι εκ της ανατολής μάγοι…

Το ίδιο σκηνικό μετά από δυο χιλιάδες χρόνια. Και όλοι αυτοί όχι στο «κατάλυμα»… αλλά εκεί που δεν υπάρχει το «κατάλυμα». Εκεί που «κατάλυμα» γίνεται εκ του προχείρου… ένας στάβλος… μία φάτνη… ένα χουχούλιασμα ζεστό από τα χνώτα των άδολων ζώων.

  Εκεί γεννιέται παιδιά μου και πάλι η «Αλήθεια»… Όπως πριν από δύο χιλιάδες χρόνια.

   Γιατί η Αλήθεια… έτσι θέλει να γεννιέται…

   Γιατί η Αλήθεια έτσι θέλει να παρουσιάζεται…

   Γιατί η Αλήθεια δεν θέλει τα πλούσια και τα φανταχτερά… Αυτά είναι για τους μη έχοντες την Αλήθεια «παπικούς» και όσους τους μιμούνται…

   Γιατί η Αλήθεια θέλει να μας δοκιμάζει στους πόνους και τις οδύνες του τοκετού.

Γιατί η Αλήθεια είναι ο ίδιος ο Κύριος…

  Να λοιπόν το μήνυμα των Χριστουγέννων για φέτος.  

 

Χριστός γεννάται δοξάσατε_

Χριστός εν Αληθεία πεφανέρωται_

Χριστός επί γης σκιρτήσατε.

Άσωμεν τω Κυρίω  Πίστει Ορθή, και εν επιγνώσει,

αιρέσεως αχλύν, πάντες καθάρωμεν.

 

Καλά και Ευλογημένα Χριστούγεννα

π. Φώτιος Βεζύνιας.

πηγή

Στην νύχτα που χάρισε το φως στον κόσμο...

Σκέπτομαι, τούτη τη νύχτα, πώς γεννήθηκε ο Χριστός; Σκέπτομαι πως γεννήθηκε μόνος σε μισοσκότεινη φάτνη "διότι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι". Η φύση τον προσκύνησε με την συντροφιά των αλόγων ζώων. Οι πρώτοι που δέχονται το χαρμόσυνο μήνυμα, είναι οι φτωχοί ποιμένες, με τις καθάριες ψυχές, που στέκουν με δέος μπροστά στο σαρκωμένο θαύμα. Ένα άσημο χωριό, έμελλε να γίνει το κέντρο της γης. Η Βηθλεέμ, η πολύβουη σημερινή πόλη στα σπλάχνα της οποίας σήμερα βρίσκεται το αγιασμένο σπήλαιο , ο τόπος όπου "εγεννήθη Ιησούς ο λεγόμενος Χριστός".

Πέρασαν είκοσι αιώνες από εκείνη την νύχτα που έμελλε να φέρει το φως στην οικουμένη. Σκέπτομαι λοιπόν σήμερα, αν ξαναγεννιόταν ο Χριστός, ποιος τόπος θα μπορούσε να Τον φιλοξενήσει; Ποιες καθάριες ψυχές θα προσκαλούσε κοντά του να Τον προσκυνήσουν; Σκέπτομαι, πως θα επέλεγε και πάλι ό,τι απορρίπτουν οι άνθρωποι από κοντά τους. Θα ήθελε κοντά Του για συντροφιά, όσους μένουν μόνοι αυτή την άγια μέρα, γιατί η ανθρώπινη κοινωνία δεν τους θέλει κοντά της να μην μιανθεί αλλά να φάγει ελεύθερα στο γιορτινό τραπέζι...

Σκέπτομαι τον Χριστό να αποζητά την συντροφιά όσων πραγματικά η καρδιά τους Τον ψάχνει. Έτσι όπως οι εξ' ανατολών Μάγοι, τον αποζητούσαν να Τον δουν και να Τον προσκυνήσουν. Αγαπώ τον Χριστό, γιατί αγάπησε περισσότερο ό,τι οι άνθρωποι θεωρούν πως δεν αξίζει της αγάπης τους. Έτσι, στοχάζομαι πως μια τέτοια παρόμοια νύχτα μ' αυτήν που χάρισε το φως στον κόσμο, ο Χριστός θα διάλεγε να γεννηθεί και πάλι ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν θα περίμεναν ποτέ να Τον γνωρίσουν, ώστε να χάσουν κάθε ευκαιρία να συναντηθούν μαζί Του, όσοι θεωρούν δεδομένη την σωτηρία τους από Εκείνον!

Αγαπώ τον Χριστό, γιατί αγάπησε πραγματικά τον άνθρωπο! Πολλοί νομίζουν πως ότι έγινε, έγινε μόνον εκείνη τη νύχτα. Πόσο λάθος κάνουν... Ποιος μπορεί να διαψεύσει αυτό που οι αρχαίες προφητείες διατύπωσαν αποφθεγματικά! Αυτό που σημαίνει δηλαδή το όνομα Του: "Ἐμμανουήλ, ὅ ἐστιν μεθερμηνευόμενον Μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός". Είναι μαζί μας ο Θεός! Αυτό είναι τελικά το μεγαλύτερο νόημα τούτης της μέρας. Είναι μαζί μας ο Θεός! Τίποτα δεν μπορεί αυτό να το αλλάξει! Καλά Χριστούγεννα στις καθάριες ψυχές που Τον αναζητούν και τελικά θα Τον βρουν! 

                                                                         π. Θωμάς Ανδρέου

πηγή

ΕΥΧΕΣ

 Η     Γέννηση

Ένα άλλο βράδυ τον άκουσα να κλαίει δίπλα. Χτύπησα την πόρτα και μπήκα.  

Μου 'δειξε πάνω στο κομοδίνο ένα μικρό ξύλινο σταυρό. 

«Είδες - μου λέει - γεννήθηκε η ευσπλαχνία». 

Έσκυψα τότε το κεφάλι κι έκλαψα κι εγώ.

Γιατί θα περνούσαν αιώνες και αιώνες και δε θα 'χαμε να πούμε τίποτα ωραιότερο απ' αυτό.

Τάσος Λειβαδίτης - Ο Αδελφός Ιησούς








Εύχομαι 

σε όλους τους φίλους , 

πατέρες  

και αδελφούς,

 ο Τεχθείς Χριστός, 

η Εσαρκωμένη του Θεού Ευδοκία,

 να ανατέλει και να γεννάται αεί 

στις φάτνες των ψυχών σας!

Το  Άστρο της Βηθλεέμ να μας οδηγεί στην ζωή μας!

Καλά Χριστούγεννα και ολόφωτο νέο έτος!