Ύμνος στην Θεοτόκο(Ποίημα του Νίκου Καζαντζάκη)

Παρατίθεται από την τραγωδία Χριστός του Νίκου Καζαντζάκη ένα συναρπαστικό ποίημα για την Παναγία, το καλύτερο που υπάρχει από σύγχρονο συγγραφέα (Ν. Ματσούκας, καθηγητής Θεολογικής ΑΠΘ):
“- Παρθένα Μάνα, που σαν πνέμα επιάστη ο σπόρος
στο αφίλητο κορμί, κι’ ο Λόγος εσαρκώθη
το αμόλευτο τρυγώντας σπλάχνο σου σα βρέφος!
Ω Δέσποινά μου Υποταγή, τον πόνο δέξου τον
και συ, σαν το σταυρό, και γείρε το κεφάλι
με υπομονή, κατά γης χαμογελώντας -
να μην πνιγεί, Κυρά, στα κλάματά σου ο κόσμος!
Εσύ ’σαι η κιβωτός, που σαν αυγό στην άβυσσο
λάμπεις και στου Θεού τη σκοτεινιά αρμενίζεις,
βαθιά τα σπέρματα όλα μέσα σου φρουρώντας,
Το πράσινο δρεπανωτό πατάς φεγγάρι,
κι όλες στα χέρια σου κρατώντας τις ελπίδες μας
στον άγριον ουρανό κατάφορτη ανεβαίνεις.
κι αχνογελώντας στέκεσαι δεξά στο γιό σου,
Εσύ ’σαι το ανθισμένο κλαρί στην άβυσσο
της δύναμής του. εσύ ’σαι ο στοχασμός ο πράος
μες στο φλεγόμενο καμίνι της οργής του.
Αναμεσός στης Ζωής το δέντρο και της γνώσης,
στον κήπο του Θεού συ φύτεψες, Κυρά μου,
το αφράτο, της Καλοσύνης δέντρο.
κι ως πότιζές το με το κλάμα, επήρε μπόι,
πετάει κλαριά, σκεπάζει τ’ άλλα δέντρα, ανθίζει
ρίχνει καρπό, σαν την καλή ελιά, και φέγγει-
Κι ο Παντοδύναμος στον ίσκιο του αναπαύεται.
Κι η Δεύτερη φριχτή σαν έρθει Παρουσία
κι οι αρχάγγελοι άσπλαχνα τα ερίφια θα χωρίζουν
απ’ τ’ αρνιά, θα σκύψεις τότε εσύ στο γιό σου,
παρακλητικά, να μεσιτέψεις, Ελεούσα!
Τ’ αδάμαστα μεμιάς θα του μερώσουν φρένα
Κι οι τάξες θα χαλάσουν οι διπλές, και δίκαιοι
θ’ αγκαλιαστούν με αμαρτωλούς, κι αγνές παρθένες
με τις γυναίκες που πολύ στη γη αγάπησαν.
Νικάς τη Δικαιοσύνη Εσύ με την αγάπη.
κι όλοι μαζί θα σύρουμε χορό, και θα’ σαι
στον κάβο του χορού, Κυρά, και θα χορεύεις
στον αβασίλευτο ήλιο του Θεού χαρούμενη
και ταπεινή πολύ, σαν την καρδιά του ανθρώπου!

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ

 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ: ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΜΙΜΗΣΗ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=========

Πολλές φορές γράψαμε - στο πρόσφατο και απώτερο παρελθόν - εναντίον της πρακτικής της παρουσίας πολλών αρχιερέων στα ονομαστήρια ενός ιεράρχη και εκφράσαμε την πικρία μας για την εκκοσμίκευση που εισήλθε στην Εκκλησία.

Αυτή τη φορά χαιρόμαστε χαρά μεγάλη επειδή μας δίνεται η αφορμή να επαινέσουμε - με όλη μας την καρδιά - τον ταπεινό και σεμνό επίσκοπο Παροναξίας κ. Καλλίνικο, ο οποίος γιόρτασε τα ονομαστήριά του, χωρίς την παρουσία άλλων αρχιερέων.

Ας σημειωθεί ότι όχι μόνον δεν προσκάλεσε αρχιερείς στη γιορτή του ο Σεβασμιότατος, αλλά και απέτρεψε να παραστούν και όσους Ιεράρχες του τηλεφώνησαν και του εξέφρασαν την επιθυμία να παραστούν.

Ακόμη και ο Σεβ. Μητροπολίτης Σύρου που πήγε, με δική του πρωτουβουλία, παρέστη χωρίς να συμμετάσχει στην ακολουθία του εσπερινού ή στη Θεία Λειτουργία.

Μόνον οι ιερείς της Μητροπόλεως πήγαν να συμπροσευχηθούν με τον πνευματικό τους πατέρα και να ζήσουν μαζί τη χαρά της πνευματικής οικογένειας για τα ονομαστήρια του ποιμενάρχη της.

Ευχόμαστε εκ μέσης καρδίας έτη πολλά στο Σεβασμιότατο, ο οποίος εμπνέει τους πιστούς με τη φυσική ταπείνωση και σεμνότητα που τον διακρίνουν.

Είθε ο Αγιος Θεός να φωτίσει όλους τους αρχιερείς μας να γιορτάζουν με την ίδια σεμνότητα και το ίδιο εκκλησιαστικό φρόνημα τα ονομαστήριά τους και να αποφεύγονται όσες πρακτικές εκπορεύονται από το πνεύμα της εκκοσμίκευσης που μαστίζει την Εκκλησία.

Παραθέτουμε στη συνέχεια την είδηση που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

*****

ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ ΕΟΡΤΑΣΕ ΤΑ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ

================

Χωρίς την παρουσία Μητροπολιτών αλλά μόνο με τους ιερείς της Νάξου και της Πάρου, ο Σεβ. Μητροπολίτης Παροναξίας κ. Καλλίνικος ο οποίος άγει τα ονομαστήρια του, λειτούργησε στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό της Παναγίας της Χρυσοπολιτίσσης Νάξου.

Την Θεία Λειτουργία παρηκολούθησε πλήθος πιστών, οι Αρχές του Τόπου, εκπρόσωποι του Ναυτικού, του Στρατού και των Σωμάτων Ασφαλείας.

Αξίζει να αναφερθεί ότι από την Σύρο μετέβη σήμερα το πρωί ο Σεβ. Μητροπολίτης Δωρόθεος, ο οποίος και ευχήθηκε φιλαδέλφως στον εορτάζοντα Μητροπολίτη να είναι τα έτη του καλλίνικα και η ποιμαντορία του, πολυχρόνια και ευλογημένη από τον Θεό.

Ο Μητροπολίτης Παροναξίας από την πλευρά του, ευχαρίστησε τον Μητροπολίτη Σύρου κ. Δωρόθεο, τους παρισταμένους ιερείς και τους πιστούς, ενώ τους ευχήθηκε υγεία και τα έργα τους επίσης να είναι καλλίνικα.

Σημείωση Romfea.gr: Να σημειωθεί ότι πολλοί Αρχιερείς και κληρικοί από την Αθήνα και άλλες Μητροπόλεις, εξέφρασαν την επιθυμία να παραστούν στα ονομαστήρια, αλλά σεβάστηκαν την επιθυμία του κ. Καλλινίκου να εορτάσει μόνος του με τους ιερείς της Επαρχιας του.

Χαιρετισμός του Αρχιεπισκόπου Κύπρου Χρυσοστόμου κατά τη Γενική Συνέλευση του Συμβουλίου Εκκλησιών Μέσης Ανατολής

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ Α.Μ. ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΜΕΣΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ

Γενική Συνέλευση του Συμβουλίου Εκκλησιών Μέσης Ανατολής

Al-Salaamu ‘Aleikum, Εἰρήνη ὑμῖν! I greet you all in Peace.

Η έννοια της Ειρήνης δεν μπορεί να περιοριστεί σε μια λέξη με την οποία εκφράζουμε το χαιρετισμό μας. Ούτε πάλι σε μια λέξη, που υποδηλώνει την απουσία πολέμου. Τούτο γιατί η έννοια της ειρήνης, είναι κάτι περισσότερο από μια απλή λέξη: Δηλώνει την παρουσία του Θεού μεταξύ των ανθρώπων, ανεξαρτήτως των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων, αποτελεί βασική αξία σε όλες τις θρησκείες και φτάνει όλους εκείνους τους ανθρώπους, που την αναζητούν, σύμφωνα με τις θρησκευτικές τους παραδόσεις και πεποιθήσεις τους.

Δυστυχώς, όμως, στην περιοχή της Μέσης Ανατολής η ειρήνη δεν κυριαρχεί. Συχνά γινόμαστε μάρτυρες, φρικτών πράξεων βίας που σπέρνουν το θάνατο, τον τρόμο και τον πόνο στους ανθρώπους. Γινόμαστε, επίσης, μάρτυρες θρησκευτικής μισαλλοδοξίας και διακρίσεων. Αναγνωρίζοντας την ευθύνη μας να εργαζόμαστε για την ειρήνη, η οποία είναι απόρροια της ευθύνης μας έναντι και του Θεού γιατί όλοι οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν κατ΄ εικόνα Του, συγκεντρωθήκαμε, σήμερα, οι Εκπρόσωποι των Ορθοδόξων Εκκλησιών της Μέσης Ανατολής, έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες και τις προκλήσεις και να προχωρήσουμε μπροστά, πέρα από απλές ρητορικές εκφράσεις. Είμαστε εδώ για να ενσαρκώσουμε τις ηθικές αξίες μας σε πράξεις, που θα συμβάλλουν στην καλλιέργεια της ειρήνης στην περιοχή.

Οι εναλλακτικοί τρόποι, που απορρίπτουν τη βία και τον πόλεμο πρέπει συνεχώς και επίμονα να επιδιώκονται. Γι’ αυτό το λόγο βρισκόμαστε εδώ, στον ιερό τόπο της Κοιλάδας του Ιορδάνη, για να δημιουργήσουμε ένα Ορθόδοξο Συμβούλιο, μέσα στο οποίο οι Εκπρόσωποι των Ορθόδοξων Εκκλησιών της Μέσης Ανατολής, θα μπορούν να έχουν συναντήσεις και συζητήσεις, αναζητώντας απαντήσεις σε πολλά και σημαντικά θέματα, που σχετίζονται με τη Χριστιανική παρουσία στη Μέση Ανατολή. Ωστόσο, η δέσμευσή μας για μεγαλύτερη και καλύτερη κατανόηση δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο ανάμεσα στους Χριστιανούς. Είναι, επίσης, ευθύνη μας, να αναπτύξουμε αρμονικές και φιλικές σχέσεις μεταξύ Χριστιανών, Μουσουλμάνων και Εβραίων. Κατά συνέπεια, θα πρέπει να επαναβεβαιώσουμε τις κοινές αξίες της αγάπης, του αμοιβαίου σεβασμού και της αλληλοκατανόησης, όπως αυτά τόσο εύστοχα και ωραία διαγράφονται στην Αγία Γραφή: «Ἀγαπῶμεν ἀλλήλους, ὅτι ἡ ἀγάπη ἐκ τοῦ θεοῦ ἐστι, καὶ πᾶς ὁ ἀγαπῶν ἐκ τοῦ Θεοῦ γεγέννηται καὶ γινώσκει τὸν Θεόν. ὁ μὴ ἀγαπῶν οὐκ ἔγνω τὸν Θεόν, ὅτι ὁ θεὸς ἀγάπη ἐστίν» (α’, Ιω. δ’, 7). Απευθύνουμε, λοιπόν, τους χαιρετισμούς μας προς ολόκληρο το Μουσουλμανικό κόσμο, αυτή την ξεχωριστή ημέρα, η οποία σηματοδοτεί την έναρξη του ιερού μήνα του Ραμαζανιού, κατά τον οποίο δίνεται στους πιστούς χρόνος για περίσκεψη, για πίστη και λατρεία του Θεού καθώς και η ευκαιρία για πνευματική κάθαρση και φώτιση.

Η Εκκλησία της Κύπρου, παραμένει πιστή στις πεποιθήσεις και τις ιδέες της αγάπης, της ειρήνης και της συμφιλίωσης. Δέσμευσή μας είναι η προώθηση του διαλόγου μεταξύ διαφορετικών θρησκειών σε παγκόσμιο, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, όχι μόνο στη θεωρία αλλά και στην πράξη. Για την Εκκλησία της Κύπρου, ο διάλογος με Τουρκοκύπριους μουσουλμάνους στην ίδια μας την πατρίδα, είναι υπαρξιακής σημασίας, λόγω του γεγονότος ότι το βόρειο τμήμα του νησιού μας είναι σκλαβωμένο και υπό Τουρκική στρατιωτική κατοχή. Βασικά Ανθρώπινα Δικαιώματα παραβιάζονται καθημερινά και η θρησκευτική ελευθερία δεν γίνεται σεβαστή. Έκτοτε, και σε όλα αυτά τα χρόνια από το 1974, μέχρι σήμερα, δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να τελέσουμε τα θρησκευτικά μας καθήκοντα ή να προστατεύσουμε και να συντηρήσουμε τις από αιώνων παλιές εκκλησίες και μοναστήρια μας. Ως Εκκλησία της Κύπρου, γνωρίζουμε, ότι μόνο μέσα από τον ειλικρινή και ανοικτό διάλογο με τους Τουρκοκύπριους, θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τις διαφορές μας και να οικοδομήσουμε εμπιστοσύνη μεταξύ μας. Αρκεί να αναφέρουμε ότι το Κυπριακό πρόβλημα ουδέποτε υπήρξε πρόβλημα θρησκευτικό, καθότι ζούσαμε ειρηνικά και αρμονικά, Ελληνοκύπριοι Χριστιανοί και Τουρκοκύπριοι Μουσουλμάνοι.

Για το λόγο αυτό, η Εκκλησία της Κύπρου, προωθώντας τον διάλογο με την Τουρκοκυπριακή Θρησκευτική Ηγεσία, διοργάνωσε τη περασμένη εβδομάδα ένα Φόρουμ Διαλόγου Νέων, με τη συμμετοχή Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων νέων, Ισραηλινών και Παλαιστινίων. Κύριος στόχος της πρωτοβουλίας αυτής ήταν να έρθουν μαζί νέοι άνθρωποι διαφορετικών Θρησκειών (Χριστιανών, Μουσουλμάνων και Εβραίων) και διαφόρων εθνικοτήτων, ώστε μέσα από το διάλογο μεταξύ τους, να κατανοήσουν καλύτερα και βαθύτερα ο ένας τις προσδοκίες, τις ανησυχίες, και τις πεποιθήσεις του άλλου. Επιπλέον, οι νέοι μας είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν για το πώς η κάθε θρησκεία διδάσκει το σεβασμό των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και της Θρησκευτικής ελευθερίας και της λατρείας, αλλά και το πώς μπορούν αυτές οι διδαχές να εφαρμοστούν σε πρακτικό επίπεδο στην καθημερινή τους ζωή. Για το λόγο αυτό, οι νέοι είχαν τη δυνατότητα να επισκεφθούν αντίστοιχους θρησκευτικούς χώρους και να παρακολουθήσουν τις προσευχές της Παρασκευής σε ένα τζαμί, το Shabbat σε μια συναγωγή το Σάββατο και την Θεία Λειτουργία στην εκκλησία την Κυριακή.

Με αυτές τις σκέψεις, θα θέλαμε να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας προς τον Μακαριώτατο Πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεόφιλο, γι’ αυτήν την πρωτοβουλία του. Αυτό, αποδεικνύει το πραγματικό και το ειλικρινές ενδιαφέρον του για την ειρήνη στην περιοχή. Οι προσπάθειές του αποτελούν πηγή έμπνευσης και ενθάρρυνσης για τους ανθρώπους μας, ώστε να διατηρήσουν το δικαίωμα στις μελλοντικές γενιές, να ζήσουν σε έναν καλύτερο, πιο ασφαλή και ειρηνικό κόσμο.

Εκφράζουμε, επίσης, την εκτίμησή μας και τις θερμές μας ευχές προς την Αυτού Μεγαλειότητα το Βασιλιά του Χασεμιτικού Βασιλείου της Ιορδανίας Abdullah II, του οποίου οι συνεχείς προσπάθειες για ειρήνη και κατανόηση των ανθρώπων, έχουν μετατράψει την Ιορδανία σε ένα εξαίρετο παράδειγμα Θρησκευτικής Ελευθερίας. Επιπλέον, οι πρωτοβουλίες της Αυτού Μεγαλειότητος ξεκινώντας από το «Μήνυμα Αμμάν», «Κοινός Κόσμος» και την πρόσφατη «Εβδομάδα Διαθρησκειακής Αρμονίας», έχουν δημιουργήσει γέφυρες επικοινωνίας μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων, που στηρίζονται σε δύο κοινά θεμελιώδη Θρησκευτικά Διδάγματα: την Αγάπη προς το Θεό και την αγάπη προς τον Πλησίον.

Ολοκληρώνοντας, θα θέλαμε να τονίσουμε ότι η διαδικασία ειρήνευσης είναι θέμα ατομικής και θεσμικής επιλογής. Η δύναμη είτε να αυξήσουμε τον πόνο, που υπέκειται ο κόσμο μας, είτε να συμβάλουμε προς την επούλωση των πληγών του, είναι στο χέρι μας. Για άλλη μια φορά, είναι θέμα επιλογής. Σήμερα, ακολουθώντας τις προτροπές της Αγίας Γραφής: «Τεκνία μου, μὴ ἀγαπῶμεν λόγῳ μηδὲ τῇ γλώσσῃ, ἀλλ’ ἐν ἔργῳ καὶ ἀληθείᾳ» (α’ Ιω. γ’, 18), βρισκόμαστε εδώ γιατί έχουμε κάνει τις επιλογές μας: Έχουμε επιλέξει την ειρήνη πάνω από τον πόλεμο, την ελπίδα πάνω από την απελπισία, και την αγάπη πάνω από το μίσος.

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,

Κλείνουν ὅλα τὰ ἑλληνικὰ σχολεῖα στὴν Ἀλβανία, λόγω μνημονίου!

Μεγάλο πλῆγμα γιὰ τὴν γλωσσικὴ καὶ πολιτιστικὴ ταυτότητα τῆς Ἑλληνικῆς Μειονότητας

Κλείνουν ὅλα τὰ ἑλληνικὰ σχολεῖα στὴν Ἀλβανία. Αὐτό, ἀποτελεῖ ἰσχυρὸ πλῆγμα κατὰ τῆς γλωσσικῆς καὶ πολιτιστικῆς ταυτότητας τῆς Ἑλληνικῆς Μειονότητας. Μετὰ τὴν ἀπόφαση τοῦ ἑλληνικοῦ ὑπουργείου Παιδείας νὰ περικόψει τὰ λειτουργικὰ ἔξοδα αὐτῶν τῶν σχολείων καὶ νὰ μὴν ἀνανεώσει ἀποσπάσεις ἐκπαιδευτικῶν, τὰ μειονοτικὰ σχολεῖα στὴν Ἀλβανία θὰ βάλουν, ἐξαιτίας τοῦ μνημονίου, λουκέτο. Δὲν λήφθηκε ὑπόψη ἡ ἰδιαιτερότητα

τῶν σχολείων αὐτῶν, ποὺ σχετίζεται μὲ τὸ μέλλον τοῦ Ἑλληνισμοῦ στὴν περιοχή...

Κάτοψη

Ιερομόναχος Διόδωρος Αγιορείτης, Μόνο οι ορθόδοξοι και οι μάρτυρες του Ιεχωβά αντιτίθενται στίς μεταμοσχεύσεις;

ΜΟΝΟ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΑΝΤΙΤΙΘΕΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ;

Σχόλια σέ ἄρθρο τοῦ γ.Μωυσέως τοῦ Ἁγιορείτου στήν ἐφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ τῆς 19/6/2011

Ἱερομόναχος Διόδωρος Ἁγιορείτης

Μέ μεγάλο ἐνδιαφέρον διάβασα τό περί μεταμοσχεύσεων ἄρθρο τοῦ Γέροντος Μωϋσέως, τό ὁποίο δημοσιεύθηκε στήν εφημέριδα Μακεδονία στις 19/6/2011 καί ἐν συνεχείᾳ ἀναρτήθηκε στό διαδικτυακό περιοδικό «Πεμπτουσία» τῆς Μονῆς Βατοπεδίου. Μετά τό τέλος τῆς ἀναγνώσεως τό ἐνδιαφέρον μετατράπηκε σέ ἔκπληξη, ἀπορία καί ἀμηχανία.

Τό ἄρθρο ἐμφορείται ἀπό ἐμπάθεια, ἀφοῦ σύμφωνα μέ τόν Γέροντα μόνο οἱ ἐμπαθείς ὀρθόδοξοι καί οἱ μάρτυρες τοῦ Ἱεχωβά ἀντιτίθενται στίς μεταμοσχεύσεις. Δηλαδή ὅποιος δέν συμφωνεί μέ τόν Γεροντά Μωϋσή εἶναι, κατά τά γραφόμενά του, ἐμπαθῆς, σκληρός, ἀσυγκίνητος, ἀφιλάδελφος, χωρίς καλές γνώσεις (τουλάχιστόν ὄχι τόσο καλές ὅσο τοῦ εἰδήμονος Γέροντος) ,παραποιεί τά λεγόμενα τῶν ἄλλων, εἶναι φανατισμένος, ἐμπαθῆς, ἀγχωμένος καί ἔχει μίσος. Αὐτά εἶναι τά χάλια ὅσων διαφωνοῦμε. Εἶμαστε μέ ἄλλα λόγια τέρατα, χάλια χριστιανοί.

Ἐπίσης κουράστηκε νά ἀπαντάει, ἀλλά δέν ἀναφέρει ποιός τόν ρώτησε.

Θέλοντας νά προσφέρω ἀπάντηση καί ἀντίλογο στόν μονόλογο-κλαψούρισμα, καταγράφω τήν δική μου θέση τεκμηριώνοντας τήν, ἐλπίζοντας νά εἰσακουστεί ἀφοῦ σύμφωνα μέ τόν Γέροντα, μερικοί «δέν θέλουν καθόλου νά πεισθούν, να βγούν λίγο ἀπό τά δικό τους, τό ὁποίο θεωροῦν ὡς μόνο ὀρθό».

Τό 1959 περιγράφηκε στήν Γαλλία γιά πρώτη φορά ὁ ἐγκεφαλικός θάνατος. Τό 1968 στό πανεπιστήμιο τοῦ Χάρβαρντ καθιερώθηκε ὁ ὁρισμός τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου καί καθορίστηκαν τά κριτήρια που καθορίζουν τόν ἐγκεφαλικό θάνατο (ὁρισμός μή ἀναστρέψιμου κῶματος). Τό 1971 στήν Μινεσότα τῶν Η.Π.Α. ὑποστηρίχθηκε ὅτι ἡ βλάβη τοῦ ἐγκεφαλικοῦ στελέχους ἰσοδυναμεί μέ θάνατο. Τό 1976 δημοσιεύονται τά κριτήρια γιά τήν διάγνωση τοῦ ἐγκεφαλικού θανάτου.

Ὅλη αὐτή ἡ συζήτηση γιά τίς μεταμοσχεύσεις κρατάει 40 χρόνια.

Νά σημειωθεί ὅτι ἄλλο ἐγκεφαλικός θάνατος καί ἀλλο κλινικός θάνατος. Στόν κλινικά νεκρό ἔχουμε διακοπή τῆς καρδιακῆς λειτουργίας καί ἐπέρχεται ὁ καρδιακός θάνατος, ἐνῶ στόν ἐγκεφαλικά νεκρό ἔχουμε καταστολή καί ἀπώλεια τῆς λειτουργίας τοῦ ἐγκεφαλικοῦ στελέχους.

Στήν περίπτωση τοῦ ἐγκεφαλικά νεκροῦ, γίνονται κλινικές δοκιμασίες, ὅπως ἔλεγχος τῶν ἀντανακλαστικῶν του εγκεφαλικού στελέχους, ἡ δοκιμασία τῆς ἄπνοιας καί ἐργαστηριακός ἔλεγχος.

Γιά τήν ἰατρική καί τήν νομική ἐπιστήμη, ὁ θάνατος εἶναι ἕνας καί ὁρίζεται ὡς «ἡ ἀνεπανόρθωτη ἀπώλεια τῆς ἰκανότητας γιά συνείδηση, σέ συνδυασμό μέ τήν ἀνεπανόρθωτη ἀπώλεια τῆς ἰκανότητας γιά αὐτόματη ἀναπνοή». Ἐφόσον, δηλαδή τεθεί ἡ διάγνωση τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου, τό ἄτομο θεωρείται νεκρό καί ἡ παραπέρα θεραπευτική ὑποστήριξη θεωρείται ἄσκοπη ΕΚΤΟΣ ἐάν πρόκειται νά γίνει δωρεά ὀργάνων γιά μεταμόσχευση.

Ἀπαραίτητη προΰπόθεση γιά τήν δωρεά ὀργάνων, σύμφωνα μέ τούς γιατρούς, «εἶναι ἡ διατήρηση τῆς βιωσιμότητας τῶν ἰστῶν τοῦ δότη». Διατηροῦν ἐν ζωῇ, μά ἄλλα λόγια, τόν ἀσθενή μόνο γιά νἀ ἀφαιρέσουν ὄργανα ἀφοῦ τερματίσουν τῆν ζωή του.

Νομίζω ὅτι καθίσταται σαφῆς ἡ τεράστια καί θεμελιώδης διαφορά μεταξύ ἐγκεφαλικού καί βιολογικοῦ θανάτου. Τό γεγονός ὅτι ὁ ἀσθενής δέν μπορεί νά ἐπικοινωνήσει μέ τό περιβάλλον καί διατηρείται ζωντανός μέ μηχανική ὑποστήριξη, δέν δίνει σέ κανέναν τό δικαίωμα νά τερματίσει τήν ζωή του. Εὐρισκόμενος σέ μηχανική ὑποστήριξη ἀναπνέει, κτυπάει ἡ καρδία του, λειτουργεί τό ἥπαρ (σηκώτι) καί τά νεφρά του. Δέν γνωρίζουμε ὅμως τί γίνεται ἐντός του. Τίς νοερές δηλαδή λειτουργίες του.

Ἡ διαδικασία ἀφαίρεσης ὀργάνων, εἶναι ὁ τερματισμός τῆς μηχανικῆς ὑποστήριξης, καί ἐνῶ ὁ ἀσθενῆς ἀρχίζει νά πεθαίνει, μά μπορώντας νά ἀναπνεύσει, τοῦ ἀφαιρουνται ἐνῶ εἶναι ζωντανός τά ὄργανά του. Γνωστή εἶναι στόν ἰατρικό κόσμο ἡ κραυγή κατά τήν διάρκεια τῆς πρώτης τομῆς που οἱ ἴδιοι τήν ἑρμηνεύουν ὡς τήν ἀπελευθέρωση τοῦ ἀέρα που συγκρατήθηκε στους πνεύμονες.

Γιά ὅσους ὑποστηρίζουν ὅτι ὁ δότης εἶναι νεκρός, ρωτάω, γιατί δἐν ἀφαιροῦν ὄργανα ὅπως ἥπαρ, καρδιά κτλ ἀπό πτώματα (πτωματικούς δότες); Γιατί μέ πολύ απλά λόγια, ὅταν πεθάνει ὀ ἄνθρωπος νεκρώνονται ὅλα τά ὄργανα.

Γιατί τέτοια μεγάλη σπουδή ἀπό τους γιατρούς νά πείσουν νωρίς γιά τόν τερματισμό τῆς μηχανικῆς στήριξης καί τήν δωρεά ὀργάνων; Γιατί τέτοια σύγχυση μέ πονηρούς ὄρους ὅπως ἐγκεφαλικός καί βιολογικός θάνατος, προθανάτιο στάδιο καί ἡθικά διλήμματα τοῦ τύπου κρατώντας τόν ἀσθενή ἐν ζωῇ ὑποφέρει; Γιατί μέ τήν πίστωση χρόνου στόν ἀσθενή, τά ὄργανά ἀρχίζουν νά φθείρονται καί δέν εἶναι συμβατά πρός μεταμόσχευση.

Ἔτσι ἀρχίζει ἀπό διαφόρους ἐπιτήδειους ἡ ἐκμετάλλευση καί προσπαθούν νά χρησιμοποιήσουν τᾶ συναισθήματα τῶν συγγενῶν μέ ἀτάκες τύπου ὁ ἀδικοχαμένος νέος ζεῖ τώρα μέσα στόν τάδε, ἤ ἔδωσε ζωή στόν δείνα καί ἄλλα φαιδρά. Ἔτσι, τερματίζοντας τήν ζωή κάποιου δίνουμε χαμόγελο ζωῆς κάπου αλλοῦ.

Κάποιοι φαίνεται προσπαθούν νά καθησυχάσουν τους ἑαυτούς τους. Αὐτούς τους παραπέμπω στόν γνωστό μύθο τοῦ Αἰσώπου γιά τήν ἀλεπού που ἔκοψε τήν οὐρά της.

Παραπέμπω ὅμως, τόν Γέροντα, στίς γνώμες τῶν προσφάτων ἁγίων καί φωστήρων τῆς Ἐκκλησίας μας.

Τόν Γέροντα Παΐσιο:

«Καί ὅταν μερικά ὄργανα κινούνται μέ ὑποστηρικτικές ἐνέργειες καί τότε ἐξακολουθεί νά ενεργή ἡ ψυχή μέσα στόν ἄνθρωπο, ἐφ' ὅσον ἐνεργεί σε ἄλλο ὑγιές σωματικό ὄργανο. Πάντως, ὅσο ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου βρί­σκεται, ἔστω καί ὑπολειτουργούντων τῶν ὀργάνων τοῦ σώματος, μέσα στό σώμα, μπορεί νά μήν λειτουργή ἡ διανοητική λειτουργία, ἡ μνήμη ἤ ἴσως καί ἡ αἴσθηση, ἀλλά ἐφ' ὅσον λειτουργεί ἡ καρδιά, λειτουργεί ἡ νοερά ἐνέργεια τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτό σημαίνει ὅτι τότε ὁ ἄνθρωπος μπορεί νά μήν ἔχη συνείδηση τοῦ περιβάλλο­ντος κόσμου, μπορεί νά μή σκέπτεται, μπορεί νά μήν αἰσθάνεται ἤ ἀκόμη μπορεί ἀμυδρῶς νά ἀντιλαμβάνεται, ἀλλ' ὅμως ὑπάρχει ἡ ψυχή καί εἶναι δυνατόν νά ἔχη κοινωνία μέ τόν Θεό. Καί βέβαια, ἐάν ἔχη συνηθίσει στήν ζωή του νά προσεύχεται, τότε ἡ νοερά του ἐνέργεια βρίσκεται σέ μεγάλη ἔνταση, δηλαδή ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀδιάλειπτη προσευχή.»

"Πώς ἐπεμβαίνουμε βίαια σέ ἕναν ἄνθρωπο, τοῦ ὁποίου δέν λειτουργούν μερικές ἐγκεφαλικές λειτουργίες, ἀλλά ἐπειδή λειτουργεί ἡ καρδιά καί ὑπάρχει ἀκόμη ἡ ψυχή, ὁ ἄνθρωπος αἰσθάνεται;" (Ε.κ.Μ., σ. 361) "Μήπως τόν βίαιο χωρισμό τῆς ψυχῆς ἀπό τό σώμα τόν κάνουμε ἀκόμη βιαιότερο καί ἐπομένως μεγαλώνουμε τόν πόνο τῆς ψυχῆς, ὅταν λαμβάνουμε τά ὄργανα τοῦ σώματος, ἐνώ ἀκόμη ζῇ ὁ ἄνθρωπος;" (ἐνθ. ἀν.) "...μήπως στεκόμαστε λίγο ἀνάλγητοι ἀπέναντι τοῦ ψυχορραγούντος καιί μήπως δέν σεβόμαστε τίς πλέον συγκλονιστικές προσωπικές πλευρές τῆς ζωῆς του;" (ενθ. αν.) 'Μήπως ἡ υἱοθέτηση σκληρῶν ἐπιλογῶν, ἔστω γιά τήν παράταση τῆς ζωῆς ἑνός ἄλλου ἀνθρώπου, ἐκλαμβάνεται ὡς βίαιη ἐνέργεια καί μία ἰδιότυπη «δολοφονία»;"

*Ἀπό το βιβλίο "Μαρτυρίες Προσκυνητών. Γέροντας Παϊσιος ὁ Ἁγιορείτης. 1924-1994", Ἐκδόσεις "ΑΓΙΟΤΟΚΟΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ", Ἐπιμέλεια: Νικόλαος Δ. Ζουρνατζόγλου, Ἐπισμηναγός Ε.Α., Κεφ. Δ': Μαρτυρίες Ἁγιορείτου Μοναχού Η., σελ. 121-126

Ἐπίσης παραπέμπω στήν ἐπιστολή τοῦ Γέροντος Σωφρωνίου τοῦ Ἔσσεξ, πρός τήν ἀδελφήν του Ἀλεξάνδρα, μέ ἡμερομηνίαν 11.3.1968, ἀναφέρονται καί τά ἑξῆς ἀποκαλυπτικά διά τό θέμα μας:

«Μέ τήν εὐκαιρία αὐτή θά σοῦ πῶ ὅτι μέ τόν πιό κατηγορηματικό τρόπο εἶμαι ἐναντίον τῆς μεταμοσχεύσεως τῆς καρδιᾶς. Ἐκτός τῶν ἄλλων, ἡ πράξη αὐτή βρίσκεται σχεδόν πάντοτε στά ὅρια τοῦ φόνου τοῦ δότη. Ἰδιαίτερα κατά τούς τελευταίους καιρούς τό πιό «ἐπιτυχημένο», ἀπό ἰατρική ἄποψη, πείραμα ἔγινε στή Νότια Ἀφρική…Ὅταν γίνεται λόγος γιά τόν «ζωολογικό κῆπο», τότε μπορεῖ νά ἐπιτραποῦν τέτοιες ἐγχειρήσεις. Ἴσως σοῦ φανῆ σκληρός αὐτός ὁ λόγος. Ἀλλά ἐγώ πνίγομαι ἀληθινά μέχρι φρίκης ἀπό τήν εἰκόνα τῆς ἐπικαιρότητάς μας, δηλαδή ἀπό τούς ἀτέλειωτους φοβερούς ἐκβιασμούς, τούς φόνους, πού εἶναι ἀδύνατον νά δεῖς ἀκόμη καί στόν κόσμο τῶν ἄγριων θηρίων»

*Ἀρχιμ. Σωφρονίου, Γράμματα στή Ρωσία, Ἱ.Μονή Τιμίου Προδρόμου, Ἔσσεξ Ἀγγλίας, 2009, σελ. 291 - 292.

Ἐπίσης παραπέμπομεν σέ ἄρθρα τοῦ μοναχοῦ Ἡσαΐα, τοῦ Κελλίου Παναγούδα, που δημοσίευσε στο περιοδικό «Παρακαταθήκη» καί μπορεί κανείς νά τά βρεί στήν ηλεκτρονική διεύθυνση, στα τεύχη 73 καί 74.

Οἱ θέσεις τοῦ Γέροντος Μωϋσέως εἶναι ἀπολύτως δικές του καί προσωπικές καί στηρίζονται μόνο στήν μεταμόσχευση τήν ὁποία ὑπεβλήθη καί στους γνωστούς συναισθηματισμούς του. Τόν Γέροντα τόν σεβόμαστε, τόν ἀγαπάμε καί προσυχόμαστε καί γιά τόν ἴδιο καί τήν ὑγιεία του καί γιά τήν συνοδεία του.

Πέραν τούτου, οἱ περί μεταμοσχεύσεων ἀπόψεις του, που εἶναι ἀπό παλαιά γνωστές,εἶναι πεπλανημένες καί κακόδοξες, στηρίζονται μόνο στις δικές του απόψεις χωρίς να θεμελιώνονται ἐκκλησιαστικῶς, σκανδαλίζουν τους πιστούς καί προκαλούν ζημιά στήν Ἐκκλησία.

Τήν ἄποψή μας τήν δημοσιεύουμε ὅπως ζητάει ὁ ἴδιος, δηλαδή τεκμηριώνοντάς την. Ἀναμένουμε καί τήν ιδική του ἄποψη τεκμηριωμένη ἤ ἐπιτέλους νά ἀναγνωρίσει τήν πλάνη του καί να ἀνακαλέσει τις κακοδοξίες του καί τους συναισθηματισμούς του.

Τά δημοσίως λεγόμενα δημοσίως ἐλέγχονται.

Ἐπίσης ἀπορούμεν πῶς ἡ Μονή Βατοπεδίου δημοσίευσε ἕνα τέτοιο ἄρθρο ἄκριτά καί ἄσκεφτά, ἐντελῶς προσωπικό καί χωρίς ουσία καί τεκμηρίωση τῶν ἀπόψεων τοῦ συγγραφέα. Ἴσως νά μήν πρόλαβαν νά τό διαβάσουν; Ἴσως νά τους συγκίνησαν οἱ ἀερολογίες καί οἱ ἀγαπολογίες καί νά δάκρυσαν; Ἐπειδή κάποιοι μας στήριξαν ἐν καιρῷ πειρασμού δέν σημαίνει ὅτι σημοσιεύουμε σελίδες ἀπό δακρύβρεκτα προσωπικά ἡμερολόγια.

Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον

Άγιοι χριστιανοί μάρτυρες προ Χριστού

Επτά παιδιά που βασανίστηκαν μέχρι θανάτου!

...μαζί με τη μητέρα τους και το δάσκαλό τους

Άγιοι χριστιανοί μάρτυρες προ Χριστού

Πολλά παιδιά βασανίζονται και σκοτώνονται σ' όλες τις εποχές. Εκείνα που πεθαίνουν εξαιτίας της πίστης τους στο Θεό, τα τιμάμε ως αγίους (τα λέμε "παιδομάρτυρες", δηλ. "παιδιά μάρτυρες"). Για τα υπόλοιπα, προσευχόμαστε.

Ας μη νομίσει κανείς πως αυτό σημαίνει κάποια διάκριση σε βάρος τους - το πιο πολύτιμο δώρο που μπορούμε να δώσουμε σε κάποιον, είναι η προσευχή.

1 Αυγούστου γιορτάζουμε 7 αρχαίους παιδομάρτυρες, που θανατώθηκαν από τους ειδωλολάτρες μαζί με άλλους πιστούς, και μαζί με το δάσκαλό τους και τη μητέρα τους (η μητέρα έπεσε μόνη της στη φωτιά μετά τα παιδιά της, όμως θεωρείται μάρτυρας, όχι αυτόχειρας). Ο λόγος; Αρνούνταν να φάνε χοιρινό κρέας, επειδή η εβραϊκή θρησκεία το απαγορεύει!

Ο δήμιός τους; Ένας Έλληνας, ο βασιλιάς της Συρίας Αντίοχος ο Επιφανής (τους επέβαλλε να φάνε χοιρινό, για να πατήσουν την πίστη τους).

Η εθνικότητά τους; Εβραίοι.

Η ιστορία τους είναι γραμμένη στην Παλ. Διαθήκη, στο βιβλίο Β΄ Μακκαβαίων, κεφ. 6, απ' την αρχή, αλλά ιδίως από το στίχ. 18 έως τέλος (το μαρτύριο του γέρο δάσκαλου, του αγίου Ελεάζαρ), και στο κεφ. 7 (το μαρτύριο παιδιών & μάνας).

Α, να μην ξεχάσουμε, το γεγονός συνέβη τα μέσα του 2ου αι. π.Χ. Είναι δηλ. άγιοι μάρτυρες που έζησαν κάπου 160 χρόνια πριν το Χριστό. Πιστοί του αληθινού Θεού φυσικά, άγιοι της Παλ. Διαθήκης (όπως πολλοί άλλοι).

Μα πώς γίνεται να τιμάμε ως αγίους Εβραίους, "εχθρούς" των Ελλήνων; Έλα ντε; Εδώ σκίζουν τα ρούχα τους πολλοί εθνικιστές... Εμείς, ως Έλληνες αλλά κι ορθόδοξοι χριστιανοί, λέμε απλά: τέτοια που έκαναν εκείνοι οι "Έλληνες", να τους βράσω. Διαβάστε να δείτε τι τρομερά πράγματα τους έκαναν! Ναι, χίλιες φορές είναι άγιοι οι 7 Μακκαβαίοι παίδες, με τη μητέρα τους (αγία Σολομωνή) και το γέρο δάσκαλο Ελεάζαρ.

Να το κεφ. 7, από εδώ.

Οι επτά Μακκαβαίοι

(1) Συνέβη δε το κατωτέρω γεγονός : Συνελήφθησαν επτά αδελφοί μετά της μητρός των και ηναγκάζοντο υπό του βασιλέως να φάγουν χοίρειον κρέας απηγορευμένον υπό του Θείου Νόμου, βασανιζόμενοι διά μαστιγώσεων με μαστίγια τα οποία είχον κατασκευασθή από νεύρα.

(2) Ο πρώτος δε εκ των αδελφών αυτών εξ ονόματος των άλλων είπε προς τον βασιλέα: «Τι θέλεις να ερωτάς και τι θέλεις να μάθεις από εμάς; είμεθα έτοιμοι να αποθάνωμεν παρά να παραβώμεν τους νόμους των πατέρων ημών».

(3) Ο βασιλεύς θυμωθείς λίαν διέταξε να θέσουν εις την πυράν τηγάνια και λέβητας.

(4) Όταν αυτά αμέσως επυρώθησαν, διέταξεν ο βασιλεύς αμέσως να κόψουν την γλώσσαν εκείνου, ο οποίος είχε την πρωτοβουλίαν να ομιλήση ούτω, έπειτα διέταξε και αφηρέθη το δέρμα της κεφαλής του, απεκόπησαν τα άκρα του σώματός του υπό τα βλέμματα των άλλων αδελφών του και της μητρός του.

(5) Όταν αυτός κατήντησε ανίκανος καθόλου να κινηθή, διότι πλήρως ηκρωτηριάσθη, ο βασιλεύς διέταξεν, ενώ ακόμη ανέπνεε να βάλουν αυτόν εις την πυράν, δια να τηγανίσουν αυτόν. Ενώ δε ο ατμός του τηγανιού ανεδίδετο επί μακρόν, οι αδελφοί του μετά της μητρός του παρεκίνουν αλλήλους να αποθάνουν γενναίως λέγοντες τα κατωτέρω:

(6) «Κύριος ο Θεός βλέπει και είναι τη αληθεία πράγματι συμπαθής προς ημάς, όπως μας το είπεν ο Μωυσής εις την ωδήν, εν τη οποία διεμαρτύρετο ενώπιον όλου του Ισραηλιτικού λαού λέγων : Ο Κύριος ευσπλαγχνίζεται τους δούλους του».

(7) Όταν κατ΄αυτόν τον τρόπον υπέστη τον μαρτυρικόν θάνατον ο πρώτος αδελφός, ωδήγουν οι αξιωματικοί του βασιλέως τον δεύτερον αδελφόν εις το μαρτύριον. Αφού απέσπασαν το δέρμα της κεφαλής μετά των τριχών, ηρώτων αυτόν εάν θέλει να φάγει χοίρειον κρέας, πριν βασανισθεί εις έκαστον εκ των άλλων μελών του σώματός του.

(8) Αυτός εις την γλώσσαν των πατέρων του απήντησεν: «Όχι!» Δια τούτο και αυτός υπέστη με την σειράν του τα αυτά βασανιστήρια ως και ο πρώτος.

(9) Όταν ευρίσκετο εις την στιγμήν να εκπνεύση είπε προς τον βασιλέα: «Συ μεν αλιτήριε, αφαιρείς εξ ημών την παρούσαν ζωήν, ο Βασιλεύς όμως του κόσμου θα μας αναστήσει εις μίαν αιώνιον ζωήν, εφ’ όσον ημείς απεθάνομεν πιστοί εις τους νόμους Του».

(10) Έπειτα απ’ αυτόν εβασανίσθη ο τρίτος αδελφός. Εις την αίτησιν του δημίου εξήγαγεν αμέσως την γλώσσαν του και τας χείρας του έτεινε μετά θάρρους

(11) και ατρομήτως είπεν: «Εκ του εν ουρανοίς Θεού έχω τα μέλη ταύτα, αλλά και χάριν των νόμων του Θεού περιφρονώ ταύτα, διότι εκ του Θεού ελπίζω να επανεύρω αυτά μίαν ημέραν».

(12) Αυτός ο ίδιος ο βασιλεύς και εκείνοι, οι οποίοι ηκολούθουν αυτόν, εξεπλάγησανμε το θάρρος του νεαρού τούτου ανθρώπου, ο οποίος ουδόλως ελάμβανεν υπ’ όψιν τους πόνους εκ των βασανιστηρίων.

(13) Αποθανόντος και αυτού ωδήγησαν τον τέταρτον υιόν εις τα βασαβιστήρια (14) προκειμένου και αυτός να εκπνεύσει είπε προς τον βασιλέα: «προτιμότερον είναι να αποθνήσκει τις δια των χειρών των ανθρώπων, με την ελπίδαν την οποίαν έχει προς τον Θεόν, ότι θα αναστηθεί υπ’ Αυτού! Δια σε όμως η ανάστασίς σου δεν θα είναι προς ζωήν». 

Συγκεντρωτικό βιβλίο για τους παιδομάρτυρες (δες το εδώ)

 

(15) Κατόπιν οδηγήθη ο πέμπτος υιός , τον οποίον εβασάνιζον.

(16) Αυτός προσηλώσας το βλέμμα του προς τον βασιλέα είπεν: « Έχεις την δύναμιν μεταξύ των ανθρώπων, αν και θνητός και δύνασαι να πράξης παν ό,τι θέλεις. Δεν πρέπει όμως να πιστεύσης, ότι το γένος ημών έχει εγκαταλειφθή υπό του Θεού.

(17) Περίμενε συ και θα ίδεις την μεγάλην δύναμιν του Θεού πόσο σε και την φυλήν σου θα βασανίσει».

(18) Έπειτα δε απ’ αυτόν ωδήγουν προς το μαρτύριον τον έκτον αδελφόν. Προκειμένου και αυτός να αποθάνη είπε προς τον βασιλέα: «Μη πλανάσαι ματαίως. Διότι ημείς οι ίδιοι έχωμεν επισύρει τας συμφοράς ταύτας εις εαυτούς αμαρτήσαντες ενώπιον του Θεού μας. Δι’ αυτό επήλθον εις ημάς τα εκπληκτικά ταύτα κακά.

(19) Αλλά συ δεν πρέπει να φαντασθής, ότι θα είσαι ατιμώρητος, αφού ετόλμησας να γίνεις Θεομάχος».

(20) Η μήτηρ δε η οποία ήτο πολύ αξιοθαύμαστος και αξία αγαθής μνήμης, βλέπουσα να αποθνήσκουν οι επτά υιοί της εν διαστήματι μιας ημέρας, υπέμεινε γενναίως τα μαρτύρια των υιών της, διότι είχε τας ελπίδας της προς τον Κύριον.

(21) Αυτή παρεκίνει ένα έκαστον εκ των υιών της εις την μητρικήν των γλώσσαν και πλήρης ευγενεστάτων συναισθημάτων ενεθάρρυνεν αυτούς μεταβάλλουσα την γυναικείαν τρυφερότητα εις ανδρικόν θάρρος. Και έλεγεν προς αυτούς:

(22) «Δεν γνωρίζω πως εγεννήθητε εις την κοιλίαν μου, ούτε εγώ σας έδωκα πνεύμα και ζωήν. Δεν είμαι εγώ εκείνη, η οποία συνεκέντρωσα και εταξηνόμησα τα στοιχεία, τα οποία απετέλεσαν το σώμα σας.

(23) Δι’ αυτό λοιπόν ο Δημιουργός του κόσμου, Εκείνος, ο οποίος έπλασεν τον άνθρωπον ευθύς εξ’ αρχής, εκείνος ο οποίος έδωσεν αρχήν εις όλα τα πράγματα, Αυτός και πάλιν εν τη ευσπλαγχνία Του θα αποδώση το πνεύμα και την ζωήν προς υμάς, διότι τώρα σεις περιφρονείτε τον εαυτόν σας χάριν των νόμων Αυτού».

(24) Ο Αντίοχος επειδή ενόμιζεν, ότι περιεφρονείτο και υπωπτεύετο, ότι υβρίζετο δια των λόγων της μητρός αυτής, όταν ακόμη ο νεώτερος υιός της ευρίσκετο εν ζωή, όχι μόνον απηύθηνεν ο βασιλεύς εις αυτόν παροτρύνσεις δια λόγων απλών, αλλ’ υπέσχετο εις αυτών δια όρκων, να κάμη αυτόν πλούσιον και ευτηχή, να κάμη αυτόν φίλον του και να εμπιστευθή εις αυτόν υψηλάς θέσεις, εάν εγκαταλέιψη τους νόμους των πατέρων του.

(25) Επείδη όμως ο νεαρός αυτός αδελφός ουδεμίαν προσοχήν έδιδεν εις τας προσφοράς αυτάς του βασιλέως, ο βασιλεύς προκαλέσας την μητέραν παρεκίνει αυτήν, ίνα συμβουλεύσει τον υιόν της δια την σωτηρίαν του.

(26) Όταν ο βασιλέυς επί πολύν χρόνον παρεκίνει αυτήν, η μήτηρ εδέχθη να πείσει τον υιόν.

(27) Κύψασα Δε αυτή προς τον υιόν και χλευάσασα τον ωμόν βασιλέα, κατ’ αυτόν τον τρόπον ωμίλησε με την γλώσσαν των πατέρων της και είπε προς τον υιόν της: «παιδί μου λυπήσου εμέ, η οποία σε έφερον εννέα μήνες εν τη κοιλία μου, εμέ η οποία εθήλασά σε και έφερον μέχρι της ηλικίας αυτής που είσαι.

(28) Σε εξορκίζω, παιδί μου, να ίδης τον ουρανόν και την γην και όλα τα εν αυτή. Θέλω να γνωρίζεις, ότι ο Θεός εδημιούργησε αυτά εκ του μηδενός και το γένος των ανθρώπων δια του Θεού ήλθεν εις την ύπαρξιν.

(29) Μη φοβηθείς τον δήμιον αυτόν, αλλά έσο αντάξιος των αδελφών σου, δέξαι τον θάνατον, ίνα σε επανεύρω μετά των αδελφών σου εις τον καιρόν του ελέους του Θεού, της αναστάσεως των νεκρών.

(30) Ενώ η μήτηρ ωμίλει ακόμη, ο νεώτερος αυτός αδελφός είπε προς τους δημίους: «Τι περιμένετε; Δεν υπακούω εις την εντολήν του βασιλέως, υπακούω εις τας εντολάς του νόμου, ο οποίος εδώθη διά του Μωϋσέως εις τους πατέρας υμών.

(31) Συ δε βασιλεύ, γενόμενος αίτιος όλων των συμφορών αυτών εναντίον των Εβραίων δεν θα αποφύγεις την τιμωρόν χείραν του Θεού.

(32) Ημείς υποφέρομεν δια τας αμαρτίας μας.

(33) Εάν ο Κύριος ημών, ο οποίος είναι ο πραγματικός ζων Θεός, ίνα τιμωρήσει και διορθώση ημάς έδειξε προς στιγμήν τον θυμόν του, πάλιν θα συμφιλιωθεί μεθ’ ημών των δούλων αυτού.

(34) Συ δε, ασεβέστατε και πάντων ανθρώπων μιαρώτατε, μη υπερηφανεύεσαι ματαίως καυχώμενος και στηριζόμενος εις ελπίδας ψευδείς και υψώνων την φονικήν και άδικον χείραν σου εναντίον των δούλων του Θεού (35) διότι δεν εξέφυγες ακόμη την καταδίκην του Παντοκράτορος και επόπτου Θεού ημών, του εποπτεύοντος επί όλου του κόσμου.

(36) Οι αδελφοί ημών πρόσκαιρον υποστάντες θλίψιν, ευρίσκονται υπό την προστασίαν του Θεού δια υποσχέσεως υποσχομένης μίαν αιώνιον ζωήν. Συ όμως δια της καταδίκης του Θεού θα υποστής την τιμωρίαν της υπερηφανείας σου.

(37) Ως προς εμέ, όπως και οι άλλοι αδελφοί μου θα παραδώσω το σώμα μου και την ζωήν μου χάριν των νόμων των πατέρων μου παρακαλών τον Θεόν να φανή αμέσως ίλεως προς τον λαόν Του και να οδηγήσει και σε δια βασάνων και θλίψεων εις το να ομολογήσεις, ότι είναι ο μόνος Θεός.

(38) Εύχομαι δε όπως εις εμέ και εις τους αδελφούς μου στματήση ο Θεός την οργήν Του , η οποία δικαίως εστράφη ενάντίον ολοκλήρου του γένους ημών.

(39) Ο βασιλεύς περιελθών εις μεγάλην οργήν διέταξεν, όπως ο νεώτερος αυτός αδελφός βασανισθεί περισσότερο απ’ τους άλλους αδελφούς, διότι βαρέως έφερεν την περιφρόνησιν αυτού.

(40) Ούτως απέθανε και ο νεαρός αυτός αδελφός καθαρός πάσης ειδωλολατρίας και πλήρως αφωσιομένος εις τον Θεόν.

(41) Τέλος απέθανε μαρτυρικώς τελευταία και η μήτηρ έπειτα από τους υιούς.

(42) Αρκετά λοιπόν είναι τα ανωτέρω, τα οποία ανέφερον δια την υπόθεσιν, τον διασκορπισμόν των σπλάγχνων των μαρτύρων και δια τας υπερβολικάς σκληρότητας του Αντιόχου επί των Ιουδαίων.

Διαβάστε και αυτό το κείμενο του αγ. Γρηγορίου Θεολόγου, με παρουσίαση του Γέροντα Δανιήλ Γούβαλη, για τους αγίους 7 παίδες. Ας σημειωθεί πως το σώμα της αγίας μητέρας τους, άφθαρτο, φυλάσσεται στο Πατριαρχείο ΚΠόλεως.

ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΤΗΣ «ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ»

π.ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ


ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ, ΓΚΟΥΡΟΥΪΣΜΟΣ, ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΑΘΗΝΑ 1997 – 4Η ΕΚΔΟΣΗ
ΓΙΑ ΑΓΟΡΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΜΕ ΤΗΝ Π. Ε. Γ, τηλ. 210 6396665



Οι διάφορες ομάδες της λεγόμενης «Νέας Επο­χής» και ιδιαίτερα οι «ψυχολατρείες», που υπόσχονται να «αναπτύξουν» ολόκληρο το «δυναμικό» τού «έσω ανθρώπου», τη διεύρυνση της συνείδησης πέρα από τα όρια τού συγκεκριμένου προσώπου και το «συντονισμό» της με την «Υπέρτατη Συνείδηση» ή «Υπερσυνειδητότητα» με στόχο τον «υπεράνθρωπο», χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους και τεχνικές.


Οι επί μέρους ομάδες εκφράζουν πολλές τάσεις και χρησιμοποιούν διάφορες τεχνικές αυτοεμπειρίας, διαλογισμού, αναγέννησης (Rebirthing), βοοενεργητική, μουσική, λαϊκή θεραπευτική, οικοδομική βιολογία, ηλιακή ενέργεια, προστασία του περιβάλλοντος, ραδιοαίσθηση, μεταβίβαση σκέψης κ.ο.κ. (New Age Forum - πρόγραμμα Sailbranz, σ. 2).


Στη «Νέα Εποχή» μπορεί κανείς να βρει όλες τις ανατολικές τεχνικές, που χρησιμοποιούνται για την α­πόκτηση τού «φωτισμού»: Το ζεν, τη γιόγκα, κινήσεις αναπνοής, χορού, μορφές θεραπευτικής της λεγόμενης «ανθρωπιστικής ψυχολογίας» και της «υπερπροσωπικής ψυχολογίας» (Transpersonale). Ακόμη χρησιμοποι­ούνται τεχνικές από το χώρο του αποκρυφισμού, που υπόσχονται να ανακαλύψουν τα μυστήρια της ύπαρξης του άνθρωπου και τις «απόκρυφες δυνάμεις». Έτσι χρη­σιμοποιούνται μέθοδοι που είναι σε χρήση στους ροδόσταυρους, στη θεοσοφία, στην ανθρωποσοφία, την τάση ενοποίησης της ανατολικής και δυτικής σκέψης, δηλαδή της κοσμοθεωρίας των ασιατικών θρησκειών (ολική θεώρηση τού κόσμου) με τις φυσικές επιστήμες.


Στο ρεύμα της New Age κινούνται με μεγάλη ευ­κολία ονόματα όπως ο Khan και ολόκληρος ο σουφισμός της Δύσης, ο Δάσκαλος Tai Chuan ΑΙ Huanc, ο Rolig Thumber και άλλοι εκπρόσωποι της ινδιάνικης θρησκείας, ο Carlos Castaneda με τις εμπειρίες του από τη χρήση της Mescalin (είδος ναρκωτικού), εκ­πρόσωποι της «μητρικής θεότητας», προσωπικότητες τού Θιβετιανού βουδισμού, όπως οι αποθανόντες Chögyam Trungpa και Anagarika Govinda. Σε μας τους Έλληνες είναι γνωστός ο Ole Nydhal από την ελληνική τηλεόραση (!), όπως και ο Δαλάι Λάμα. Από τις φυσι­κές επιστήμες αναφέρουμε τα ονόματα τού Fritjof Capra και τού David Bohm. Στο «ρεύμα» της «Νέας Επο­χής» ανήκουν επίσης και οι τεχνικές τού γκουρού Ράζνις και τού David Spranger.


Κλείνοντες και το κεφάλαιο αυτό παρατηρούμε πως οι διάφορες ομάδες για τις οποιες κάνουμε εδώ λόγο χρησιμοποιούν ποικίλες τεχνικές. Όμως μερικές φορές οι τεχνικές αυτές, που θεμελιώνονται στην ασιατική κοσμοθεωρία και αποβλέπουν σε θρησκευτικούς σκοπούς, παρουσιάζονται στη Δύση διαφορετικά σαν «επιστημονικές» μέθοδοι, που αποβλέπουν, όχι στην α­παλλαγή τού άνθρωπου από το βασανισμό της Samsa­ra, δηλαδή στην «απελευθέρωση» από το θάνατο και τη ζωή, αλλά προσφέρονται σαν δήθεν «συνταγές» προς λύση όλων των προβλημάτων της ζωής. Εδώ αναφερόμαστε ειδικώτερα στη γιόγκα και στο διαλογι­σμό, που είναι σε χρήση σε όλες τις γκουρουιστικές κινήσεις.


Όποιος μυείται σ' αυτές τις τεχνικές με τη θέλησή του ή και χωρίς να το αντιληφθεί, αρνείται το ιερό βάπτισμα και το ιερό χρίσμα, εντάσσεται στη λατρεία «άλλων θεών», τους οποίους επικαλείται και λατρεύει κατά το διαλογισμό.


Οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται στις αποκρυφιστικές ομάδες αποβλέπουν στην ανακάλυψη «κρυφών δυνάμεων» μέσα στον άνθρωπο ή έξω από αυτόν και στη χρησιμοποίησή των για τους σκοπούς τού άνθρω­που.


Ειδικότερα στον πνευματισμό χρησιμοποιούνται διάφορα αντικείμενα (τραπεζάκι, ποτήρι, εκκρεμές, κ.ο.κ.), με σκοπό την επικοινωνία με τα «πνεύματα» και την «άμεση πληροφόρηση». Παρόμοια αντικείμενα χρησιμοποιούνται σαν όργανα, με σκοπό την ύπνωση ενός μέντιουμ, το οποίο μεταδίδει με διάφορους τρό­πους τα «μηνύματα» και εκτελεί δήθεν «θαυμαστά φαι­νόμενα», όπως «αυτόματες θεραπείες» κ. α.


Στις διάφορες ομάδες της «Νέας Εποχής» χρησι­μοποιούνται όλες οι τεχνικές στις οποίες αναφερθήκαμε και πολλές άλλες από διάφορους χώρους (ανθρωπιστι­κή ψυχολογία, ψυχολογία τού βάθους, μασάζ, μουσι­κή, χορός, ζωγραφική, κ.ο.κ.). Τις περισσότερες φορές οι τεχνικές αυτές παρουσιάζονται με το μανδύα της ε­πιστήμης και πάντως χωρίς να γίνονται αντιληπτές οι αποκρυφιστικές διασυνδέσεις των ομάδων και η εξωχριστιανική τους διδαχή. Η αποξένωση από την προη­γούμενη πίστη έρχεται βαθμιαία. Οι κινήσεις αυτές δεν αποβλέπουν σε απότομη ρήξη με την Εκκλησία, αλλά στην αλλαγή τού θρησκευτικού φρονήματος των οπα­δών.
http://www.egolpion.com/texnikes_neas-epoxhs.el.aspx

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2011/08/blog-post_343.html#ixzz1ToDufhVN

Η ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Η ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ

«Δέσποινα και Μήτηρ του Λυτρωτού,
δέξαι παρακλήσεις αναξίων σων ικετών,
ίνα μεσιτεύσης προς τον εκ σου τεχθέντα.
Ω Δέσποινα του κόσμου, γενού μεσίτρια»

Παράκλησις!  Ακούει την λέξιν ο άπιστος, ειρωνεύεται, κινεί περιφρονητικώς τους ώμους του και ερωτά:  Υπάρχουν λοιπόν εις τον 20όν αιώνα, αιώνα διασπάσεως του ατόμου, υπάρχουν τόσο καθυστερημένα πνεύματα, ώστε να προσεύχονται, να κάμνουν δεήσεις και παρακλήσεις και να πιστεύουν εις τον κόσμον υπερφυσικών δυνάμεων;  Προσευχή!  Παράκλησις!  Του φαίνεται, παράξενον ακατάληπτον το φαινόμενον της προσευχής.  Δεν το πιστεύει ο άπιστος!  Όπως ακριβώς ένας άγριος της κεντρώας Αφρικής δεν πιστεύει τον Ευρωπαίον, ο οποίος του λέγει, ότι υπάρχει μηχάνημα –ο ασύρματος- με το οποίον ημπορεί να μεταδώσει την φωνήν του εις απόστασιν εκατοντάδων χιλιομέτρων και ν’ ακούσει από το άλλο άκρον της γης την φωνήν ανθρώπων, τους οποίους ουδέποτε είδεν.  Αλλ’ ο άπιστος δεν παραδέχεται ύπαρξιν πνευματικού κόσμου.  Είναι υλιστής και γνωρίζει μόνον να ζυγίζει και να μετρά την ύλην.  Δι’ αυτόν μόνον ύλη υπάρχει.  Όλα είναι ύλη.  Ύλη είναι ο θεός του.  Πέραν απ’ αυτήν δεν υπάρχει τίποτε.  Ο δυστυχής!  Πιστεύει εις την ύλην, εις την δύναμιν της ύλης, πιστεύει ότι ένα ελάχιστον μόριον της ύλης που λέγεται άτομον εγκλείει μέσα του μυστηριώδεις δυνάμεις, αι οποίαι δια της επιστήμης αποδεσμευόμεναι δύνανται να συνταράξουν ωκεανούς, να αλλάξουν την κοίτην των ποταμών και να βυθίσουν στόλον ολόκληρον θωρηκτών.  Πιστεύει εις την ύλην και τα θαύματά της!  Αλλ’ εάν τον ερωτήσης:  Ποίος έκανε, ποίος έπλασε την ύλην, το πρώτον μόριον της ύλης;  Ποίος εφωδίασε την ύλην με μυστηριώδεις δυνάμεις;  Ο άπιστος, ο υλιστής δεν απαντά, δεν δύναται ν’ απαντήση.  Τι ν’ απαντήση;

Διότι πέραν από τας δυνάμεις του υλικού κόσμου υπάρχουν αι απείρως μεγαλύτεραι δυνάμεις του πνευματικού κόσμου.  Τας αισθάνονται, τας ζουν οι πιστοί του Κυρίου μαθηταί, οι αληθινοί χριστιανοί!  Εάν ο άπιστος έκαμνε τον κόπον και ηρώτα χιλιάδας συγχρόνων ανθρώπων του τι φρονούν περί προσευχής, θα ήκουε από τα στόματα μυριάδων ανθρώπων και των πέντε ηπείρων, μικρών και μεγάλων, αναλφαβήτων και σοφών επιστημόνων, ότι η προσευχή κάμνει θαύματα, ενώνει ουρανόν και γην, εξυψώνει την ζωήν των ανθρώπων εις άφθαστα ύψη.  Βιβλιοθήκη ολόκληρος θα εσχηματίζετο εάν ήθελε κανείς να καταγράφει εις βιβλία τα άπειρα της προσευχής θαύματα.  Αι μητέρες θα εδιηγούντο τα θαύματα που είδαν.  «Είχα το παιδί μου – θα έλεγε εις τον άπιστον η μητέρα- το είχα βαρειά άρρωστον  Τα φάρμακα που ηγόρασα από τα φαρμακεία πανάκριβα, μηδέν αποτέλεσμα.  Οι ιατροί που εκάλεσα έκαμναν ιατροσυμβούλιον, διεφώνησαν, διεκπληκτίσθησαν και επί τέλους μου είπαν:  Δεν υπάρχει σωτηρία.  Έτσι μόνη μου ελπίδα έμεινε η βοήθεια του Παντοδυνάμου.  Ήτο νύκτα, μεσάνυκτα.  Το παιδί εκαίετο εις τον πυρετόν.  Παραληρούσε.  Μα εγώ δεν απηλπίσθηκα.  Γονάτισα.  Έκαμα την προσευχήν μου.  Τα μάτια μου εγέμισαν δάκρυα.  Θεέ μου, βοήθησέ με.  Σώσε το παιδί μου.  Παναγία κάμε το θαύμα σου!  Και το θαύμα έγινε.  Το πρωί το παιδί ήτο απύρετο.  Άπιστε!  Συ που δεν πιστεύεις εις την δύναμιν της προσευχής σε ερωτώ εγώ η μητέρα που είδα το θαύμα μέσα εις το σπίτι μου, ποίος έκανε καλά το παιδί μου;»  -Πόσα  τέτοια θαύματα έχουν να διηγηθούν εις τον άπιστον αι πισταί, αι χριστιαναί μητέρες.  Και πόσα άλλα θαύματα έχουν να εξιστορήσουν με όλην την δραματικότητά των οι ηρωικοί στρατιώται του τελευταίου μας πολέμου, που μέσα από χαλάζι σφαίρες εσώθησαν με την προσευχήν που έβγαινε από την καρδίαν των.  Κύριε!  Σώσον μας!  Θαύματα λοιπόν αι μητέρες.  Θαύματα οι στρατιώται.  Θαύματα έχει να διηγηθεί κάθε πιστόν τέκνον του Θεού που εις διαφόρους περιστάσεις της ζωής του έμαθεν από της μικράς του ηλικίας να χρησιμοποιή τον μυστικόν ασύρματον της προσευχής.  Ο Θεός ακούει και σπεύδει εις την βοήθειαν του πλάσματός του.
Η προσευχή!  Η παράκλησις!  Δύναμις αόρατος τεραστία του ανθρώπου που γνωρίζει να την χρησιμοποιεί κατά την διδασκαλίαν του Θεανθρώπου.  Και την δύναμιν της διαλαλούν όχι μόνον μικροί και ασήμαντοι οι οποίοι όμως δια την αθωότητα της καρδίας των ευρίσκονται πλησιέστερον προς την Θεότητα, αλλά και σοφοί επιστήμονες διεθνούς φήμης, οι οποίοι εβραβεύθησαν με το βραβείο Νόμπελ.  Και αυτοί πιστοποιούν τα θαυμαστά αποτελέσματα της προσευχής!  Αναφέρομεν εκ των πολλών τον Γάλλον επιστήμονα  Αλέξιον Καρρέλ βιολόγον και φυσιολόγον παγκοσμίου φήμης, του οποίου το σύγγραμμα «ο άνθρωπος, σ’ αυτό το άγνωστον» έχει μεταφρασθεί εις πλείστας γλώσσας.  Γράφει ο Καρρέλ: «Η σημερινή αντίληψις, ότι η προσευχή, ημπορεί να επηρεάσει και να θεραπεύσει παθολογικάς καταστάσεις, εξάγεται από παρατηρήσεις που εκάμαμεν εις αρρώστους, οι οποίοι εις έναν λεπτόν έγιναν καλά από κάθε λογής αρρώστειαν, όπως φυματίωσιν των οστών και του περιτοναίου, ψυχρά αποστήματα, πληγάς, καρκίνον κλπ.  Η προσευχή!  Και εις πολλάς περιστάσεις δεν είναι ανάγκη ο ίδιος ο άνθρωπος να προσεύχεται ή να έχει μέσα του θρησκευτικήν πίστιν· αρκεί κάποιος που ευρίσκεται κοντά του να προσεύχεται…  Και τα γεγονότα αυτά (θεραπεία ασθενών δια της προσευχής) δεν ηθέλησαν ποτέ να τα κοιτάξουν οι υγιεινολόγοι, οι ιατροί, οι παιδαγωγοί και οι κοινωνιολόγοι.»  Πιστεύουν λοιπόν και οι επιστήμονες της ολκής ενός Καρρέλ, κλίνουν το γόνυ ενώπιον της Ανωτάτης θελήσεως του Δημιουργού και επικαλούνται την προστασίαν Του.
Η προσευχή!  Η παράκλησις!  Ακριβώς διότι η προσευχή έχει τοιαύτην δύναμιν, δι’ αυτό και οι πιστοί χριστιανοί τώρα εις τους εσπερινούς του Δεκαπενταυγούστου τρέχουν χαρούμενοι εις τους Ι. Ναούς και στα εξωκλήσια της θεομήτορος Κόρης δια να προσευχηθούν θερμότερον προς τον Λυτρωτήν του κόσμου, τον οποίον ηξιώθη να γεννήσει η αγνή και η Ταπεινή κόρη της Ναζαρέτ.  Ακούοντες δε οι πιστοί τον γλυκύτατον παρακλητικόν κανόνα προς την Υπεραγίαν Θεοτόκον τα μάτια των δακρύζουν· κάτι το αόρατον, το μυστηριώδες αισθάνονται εις τα βάθη της ψυχής των.  Λες δεν πατούν την στιγμήν εκείνην την γην.  Η ψυχή απογειούται, μεταφέρεται εις κόσμους υπερκοσμίους, παίρνει νέας δυνάμεις δια να συνεχίσει τον σκληρόν αγώνα της ζωής, τον αγώνα της πίστεως και της αρετής.
Χριστιανοί Έλληνες!  Η εφετεινή περίοδος της Νηστείας της Θεοτόκου συμπίπτει με το ιστορικόν γεγονός, ότι 21 έθνη τας ημέρας αυτάς συσκέπτονται επάνω εις τα μεγάλα προβλήματα της παγκοσμίου ειρήνης.  Κρίσιμοι ημέραι δια την Πατρίδα μας, η οποία προσδοκά Δικαιοσύνην, και δια την Ανθρωπότητα ολόκληρον, η οποία κουρασμένη διψά ειρήνην.  Κρίσιμοι αι ημέραι.  Ο Σατανάς το παν θα πράξει να τορπιλίσει την ειρήνην και να σπείρει νέους σπόρους μίσους.  Δι’ αυτό τας ημέρας αυτάς, κατά τας οποίας συνεδριάζουν τα έθνη, ημείς οι χριστιανοί έλληνες που πιστεύομεν εις την δύναμιν της προσευχής ας πέσωμεν εις τα γόνατα.  Ας παρακαλέσωμεν θερμώς τον ουράνιον Πατέρα.  Ας ζητήσουμεν και την μεσιτείαν της Υπεραγίας Θεοτόκου.  Πόσες φορές η Υπεραγία Θεοτόκος δεν έκαμε τα θαύματά της και δεν επροστάτευσε την μικράν μας, την μαρτυρικήν μας Πατρίδα;  Ας προσευχηθώμεν λοιπόν και τώρα με πίστιν ακράδαντον.  Και να είσθε βέβαιοι ότι αι προσευχαί μας θα επηρεάσουν τας αποφάσεις του Συνεδρίου κατά τρόπον μυστηριώδη, δια ν’ αξιωθώμεν ν’ ακούσωμεν:  ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.  ΕΙΡΗΝΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ.

+Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης