Άγιοι χριστιανοί μάρτυρες προ Χριστού

Επτά παιδιά που βασανίστηκαν μέχρι θανάτου!

...μαζί με τη μητέρα τους και το δάσκαλό τους

Άγιοι χριστιανοί μάρτυρες προ Χριστού

Πολλά παιδιά βασανίζονται και σκοτώνονται σ' όλες τις εποχές. Εκείνα που πεθαίνουν εξαιτίας της πίστης τους στο Θεό, τα τιμάμε ως αγίους (τα λέμε "παιδομάρτυρες", δηλ. "παιδιά μάρτυρες"). Για τα υπόλοιπα, προσευχόμαστε.

Ας μη νομίσει κανείς πως αυτό σημαίνει κάποια διάκριση σε βάρος τους - το πιο πολύτιμο δώρο που μπορούμε να δώσουμε σε κάποιον, είναι η προσευχή.

1 Αυγούστου γιορτάζουμε 7 αρχαίους παιδομάρτυρες, που θανατώθηκαν από τους ειδωλολάτρες μαζί με άλλους πιστούς, και μαζί με το δάσκαλό τους και τη μητέρα τους (η μητέρα έπεσε μόνη της στη φωτιά μετά τα παιδιά της, όμως θεωρείται μάρτυρας, όχι αυτόχειρας). Ο λόγος; Αρνούνταν να φάνε χοιρινό κρέας, επειδή η εβραϊκή θρησκεία το απαγορεύει!

Ο δήμιός τους; Ένας Έλληνας, ο βασιλιάς της Συρίας Αντίοχος ο Επιφανής (τους επέβαλλε να φάνε χοιρινό, για να πατήσουν την πίστη τους).

Η εθνικότητά τους; Εβραίοι.

Η ιστορία τους είναι γραμμένη στην Παλ. Διαθήκη, στο βιβλίο Β΄ Μακκαβαίων, κεφ. 6, απ' την αρχή, αλλά ιδίως από το στίχ. 18 έως τέλος (το μαρτύριο του γέρο δάσκαλου, του αγίου Ελεάζαρ), και στο κεφ. 7 (το μαρτύριο παιδιών & μάνας).

Α, να μην ξεχάσουμε, το γεγονός συνέβη τα μέσα του 2ου αι. π.Χ. Είναι δηλ. άγιοι μάρτυρες που έζησαν κάπου 160 χρόνια πριν το Χριστό. Πιστοί του αληθινού Θεού φυσικά, άγιοι της Παλ. Διαθήκης (όπως πολλοί άλλοι).

Μα πώς γίνεται να τιμάμε ως αγίους Εβραίους, "εχθρούς" των Ελλήνων; Έλα ντε; Εδώ σκίζουν τα ρούχα τους πολλοί εθνικιστές... Εμείς, ως Έλληνες αλλά κι ορθόδοξοι χριστιανοί, λέμε απλά: τέτοια που έκαναν εκείνοι οι "Έλληνες", να τους βράσω. Διαβάστε να δείτε τι τρομερά πράγματα τους έκαναν! Ναι, χίλιες φορές είναι άγιοι οι 7 Μακκαβαίοι παίδες, με τη μητέρα τους (αγία Σολομωνή) και το γέρο δάσκαλο Ελεάζαρ.

Να το κεφ. 7, από εδώ.

Οι επτά Μακκαβαίοι

(1) Συνέβη δε το κατωτέρω γεγονός : Συνελήφθησαν επτά αδελφοί μετά της μητρός των και ηναγκάζοντο υπό του βασιλέως να φάγουν χοίρειον κρέας απηγορευμένον υπό του Θείου Νόμου, βασανιζόμενοι διά μαστιγώσεων με μαστίγια τα οποία είχον κατασκευασθή από νεύρα.

(2) Ο πρώτος δε εκ των αδελφών αυτών εξ ονόματος των άλλων είπε προς τον βασιλέα: «Τι θέλεις να ερωτάς και τι θέλεις να μάθεις από εμάς; είμεθα έτοιμοι να αποθάνωμεν παρά να παραβώμεν τους νόμους των πατέρων ημών».

(3) Ο βασιλεύς θυμωθείς λίαν διέταξε να θέσουν εις την πυράν τηγάνια και λέβητας.

(4) Όταν αυτά αμέσως επυρώθησαν, διέταξεν ο βασιλεύς αμέσως να κόψουν την γλώσσαν εκείνου, ο οποίος είχε την πρωτοβουλίαν να ομιλήση ούτω, έπειτα διέταξε και αφηρέθη το δέρμα της κεφαλής του, απεκόπησαν τα άκρα του σώματός του υπό τα βλέμματα των άλλων αδελφών του και της μητρός του.

(5) Όταν αυτός κατήντησε ανίκανος καθόλου να κινηθή, διότι πλήρως ηκρωτηριάσθη, ο βασιλεύς διέταξεν, ενώ ακόμη ανέπνεε να βάλουν αυτόν εις την πυράν, δια να τηγανίσουν αυτόν. Ενώ δε ο ατμός του τηγανιού ανεδίδετο επί μακρόν, οι αδελφοί του μετά της μητρός του παρεκίνουν αλλήλους να αποθάνουν γενναίως λέγοντες τα κατωτέρω:

(6) «Κύριος ο Θεός βλέπει και είναι τη αληθεία πράγματι συμπαθής προς ημάς, όπως μας το είπεν ο Μωυσής εις την ωδήν, εν τη οποία διεμαρτύρετο ενώπιον όλου του Ισραηλιτικού λαού λέγων : Ο Κύριος ευσπλαγχνίζεται τους δούλους του».

(7) Όταν κατ΄αυτόν τον τρόπον υπέστη τον μαρτυρικόν θάνατον ο πρώτος αδελφός, ωδήγουν οι αξιωματικοί του βασιλέως τον δεύτερον αδελφόν εις το μαρτύριον. Αφού απέσπασαν το δέρμα της κεφαλής μετά των τριχών, ηρώτων αυτόν εάν θέλει να φάγει χοίρειον κρέας, πριν βασανισθεί εις έκαστον εκ των άλλων μελών του σώματός του.

(8) Αυτός εις την γλώσσαν των πατέρων του απήντησεν: «Όχι!» Δια τούτο και αυτός υπέστη με την σειράν του τα αυτά βασανιστήρια ως και ο πρώτος.

(9) Όταν ευρίσκετο εις την στιγμήν να εκπνεύση είπε προς τον βασιλέα: «Συ μεν αλιτήριε, αφαιρείς εξ ημών την παρούσαν ζωήν, ο Βασιλεύς όμως του κόσμου θα μας αναστήσει εις μίαν αιώνιον ζωήν, εφ’ όσον ημείς απεθάνομεν πιστοί εις τους νόμους Του».

(10) Έπειτα απ’ αυτόν εβασανίσθη ο τρίτος αδελφός. Εις την αίτησιν του δημίου εξήγαγεν αμέσως την γλώσσαν του και τας χείρας του έτεινε μετά θάρρους

(11) και ατρομήτως είπεν: «Εκ του εν ουρανοίς Θεού έχω τα μέλη ταύτα, αλλά και χάριν των νόμων του Θεού περιφρονώ ταύτα, διότι εκ του Θεού ελπίζω να επανεύρω αυτά μίαν ημέραν».

(12) Αυτός ο ίδιος ο βασιλεύς και εκείνοι, οι οποίοι ηκολούθουν αυτόν, εξεπλάγησανμε το θάρρος του νεαρού τούτου ανθρώπου, ο οποίος ουδόλως ελάμβανεν υπ’ όψιν τους πόνους εκ των βασανιστηρίων.

(13) Αποθανόντος και αυτού ωδήγησαν τον τέταρτον υιόν εις τα βασαβιστήρια (14) προκειμένου και αυτός να εκπνεύσει είπε προς τον βασιλέα: «προτιμότερον είναι να αποθνήσκει τις δια των χειρών των ανθρώπων, με την ελπίδαν την οποίαν έχει προς τον Θεόν, ότι θα αναστηθεί υπ’ Αυτού! Δια σε όμως η ανάστασίς σου δεν θα είναι προς ζωήν». 

Συγκεντρωτικό βιβλίο για τους παιδομάρτυρες (δες το εδώ)

 

(15) Κατόπιν οδηγήθη ο πέμπτος υιός , τον οποίον εβασάνιζον.

(16) Αυτός προσηλώσας το βλέμμα του προς τον βασιλέα είπεν: « Έχεις την δύναμιν μεταξύ των ανθρώπων, αν και θνητός και δύνασαι να πράξης παν ό,τι θέλεις. Δεν πρέπει όμως να πιστεύσης, ότι το γένος ημών έχει εγκαταλειφθή υπό του Θεού.

(17) Περίμενε συ και θα ίδεις την μεγάλην δύναμιν του Θεού πόσο σε και την φυλήν σου θα βασανίσει».

(18) Έπειτα δε απ’ αυτόν ωδήγουν προς το μαρτύριον τον έκτον αδελφόν. Προκειμένου και αυτός να αποθάνη είπε προς τον βασιλέα: «Μη πλανάσαι ματαίως. Διότι ημείς οι ίδιοι έχωμεν επισύρει τας συμφοράς ταύτας εις εαυτούς αμαρτήσαντες ενώπιον του Θεού μας. Δι’ αυτό επήλθον εις ημάς τα εκπληκτικά ταύτα κακά.

(19) Αλλά συ δεν πρέπει να φαντασθής, ότι θα είσαι ατιμώρητος, αφού ετόλμησας να γίνεις Θεομάχος».

(20) Η μήτηρ δε η οποία ήτο πολύ αξιοθαύμαστος και αξία αγαθής μνήμης, βλέπουσα να αποθνήσκουν οι επτά υιοί της εν διαστήματι μιας ημέρας, υπέμεινε γενναίως τα μαρτύρια των υιών της, διότι είχε τας ελπίδας της προς τον Κύριον.

(21) Αυτή παρεκίνει ένα έκαστον εκ των υιών της εις την μητρικήν των γλώσσαν και πλήρης ευγενεστάτων συναισθημάτων ενεθάρρυνεν αυτούς μεταβάλλουσα την γυναικείαν τρυφερότητα εις ανδρικόν θάρρος. Και έλεγεν προς αυτούς:

(22) «Δεν γνωρίζω πως εγεννήθητε εις την κοιλίαν μου, ούτε εγώ σας έδωκα πνεύμα και ζωήν. Δεν είμαι εγώ εκείνη, η οποία συνεκέντρωσα και εταξηνόμησα τα στοιχεία, τα οποία απετέλεσαν το σώμα σας.

(23) Δι’ αυτό λοιπόν ο Δημιουργός του κόσμου, Εκείνος, ο οποίος έπλασεν τον άνθρωπον ευθύς εξ’ αρχής, εκείνος ο οποίος έδωσεν αρχήν εις όλα τα πράγματα, Αυτός και πάλιν εν τη ευσπλαγχνία Του θα αποδώση το πνεύμα και την ζωήν προς υμάς, διότι τώρα σεις περιφρονείτε τον εαυτόν σας χάριν των νόμων Αυτού».

(24) Ο Αντίοχος επειδή ενόμιζεν, ότι περιεφρονείτο και υπωπτεύετο, ότι υβρίζετο δια των λόγων της μητρός αυτής, όταν ακόμη ο νεώτερος υιός της ευρίσκετο εν ζωή, όχι μόνον απηύθηνεν ο βασιλεύς εις αυτόν παροτρύνσεις δια λόγων απλών, αλλ’ υπέσχετο εις αυτών δια όρκων, να κάμη αυτόν πλούσιον και ευτηχή, να κάμη αυτόν φίλον του και να εμπιστευθή εις αυτόν υψηλάς θέσεις, εάν εγκαταλέιψη τους νόμους των πατέρων του.

(25) Επείδη όμως ο νεαρός αυτός αδελφός ουδεμίαν προσοχήν έδιδεν εις τας προσφοράς αυτάς του βασιλέως, ο βασιλεύς προκαλέσας την μητέραν παρεκίνει αυτήν, ίνα συμβουλεύσει τον υιόν της δια την σωτηρίαν του.

(26) Όταν ο βασιλέυς επί πολύν χρόνον παρεκίνει αυτήν, η μήτηρ εδέχθη να πείσει τον υιόν.

(27) Κύψασα Δε αυτή προς τον υιόν και χλευάσασα τον ωμόν βασιλέα, κατ’ αυτόν τον τρόπον ωμίλησε με την γλώσσαν των πατέρων της και είπε προς τον υιόν της: «παιδί μου λυπήσου εμέ, η οποία σε έφερον εννέα μήνες εν τη κοιλία μου, εμέ η οποία εθήλασά σε και έφερον μέχρι της ηλικίας αυτής που είσαι.

(28) Σε εξορκίζω, παιδί μου, να ίδης τον ουρανόν και την γην και όλα τα εν αυτή. Θέλω να γνωρίζεις, ότι ο Θεός εδημιούργησε αυτά εκ του μηδενός και το γένος των ανθρώπων δια του Θεού ήλθεν εις την ύπαρξιν.

(29) Μη φοβηθείς τον δήμιον αυτόν, αλλά έσο αντάξιος των αδελφών σου, δέξαι τον θάνατον, ίνα σε επανεύρω μετά των αδελφών σου εις τον καιρόν του ελέους του Θεού, της αναστάσεως των νεκρών.

(30) Ενώ η μήτηρ ωμίλει ακόμη, ο νεώτερος αυτός αδελφός είπε προς τους δημίους: «Τι περιμένετε; Δεν υπακούω εις την εντολήν του βασιλέως, υπακούω εις τας εντολάς του νόμου, ο οποίος εδώθη διά του Μωϋσέως εις τους πατέρας υμών.

(31) Συ δε βασιλεύ, γενόμενος αίτιος όλων των συμφορών αυτών εναντίον των Εβραίων δεν θα αποφύγεις την τιμωρόν χείραν του Θεού.

(32) Ημείς υποφέρομεν δια τας αμαρτίας μας.

(33) Εάν ο Κύριος ημών, ο οποίος είναι ο πραγματικός ζων Θεός, ίνα τιμωρήσει και διορθώση ημάς έδειξε προς στιγμήν τον θυμόν του, πάλιν θα συμφιλιωθεί μεθ’ ημών των δούλων αυτού.

(34) Συ δε, ασεβέστατε και πάντων ανθρώπων μιαρώτατε, μη υπερηφανεύεσαι ματαίως καυχώμενος και στηριζόμενος εις ελπίδας ψευδείς και υψώνων την φονικήν και άδικον χείραν σου εναντίον των δούλων του Θεού (35) διότι δεν εξέφυγες ακόμη την καταδίκην του Παντοκράτορος και επόπτου Θεού ημών, του εποπτεύοντος επί όλου του κόσμου.

(36) Οι αδελφοί ημών πρόσκαιρον υποστάντες θλίψιν, ευρίσκονται υπό την προστασίαν του Θεού δια υποσχέσεως υποσχομένης μίαν αιώνιον ζωήν. Συ όμως δια της καταδίκης του Θεού θα υποστής την τιμωρίαν της υπερηφανείας σου.

(37) Ως προς εμέ, όπως και οι άλλοι αδελφοί μου θα παραδώσω το σώμα μου και την ζωήν μου χάριν των νόμων των πατέρων μου παρακαλών τον Θεόν να φανή αμέσως ίλεως προς τον λαόν Του και να οδηγήσει και σε δια βασάνων και θλίψεων εις το να ομολογήσεις, ότι είναι ο μόνος Θεός.

(38) Εύχομαι δε όπως εις εμέ και εις τους αδελφούς μου στματήση ο Θεός την οργήν Του , η οποία δικαίως εστράφη ενάντίον ολοκλήρου του γένους ημών.

(39) Ο βασιλεύς περιελθών εις μεγάλην οργήν διέταξεν, όπως ο νεώτερος αυτός αδελφός βασανισθεί περισσότερο απ’ τους άλλους αδελφούς, διότι βαρέως έφερεν την περιφρόνησιν αυτού.

(40) Ούτως απέθανε και ο νεαρός αυτός αδελφός καθαρός πάσης ειδωλολατρίας και πλήρως αφωσιομένος εις τον Θεόν.

(41) Τέλος απέθανε μαρτυρικώς τελευταία και η μήτηρ έπειτα από τους υιούς.

(42) Αρκετά λοιπόν είναι τα ανωτέρω, τα οποία ανέφερον δια την υπόθεσιν, τον διασκορπισμόν των σπλάγχνων των μαρτύρων και δια τας υπερβολικάς σκληρότητας του Αντιόχου επί των Ιουδαίων.

Διαβάστε και αυτό το κείμενο του αγ. Γρηγορίου Θεολόγου, με παρουσίαση του Γέροντα Δανιήλ Γούβαλη, για τους αγίους 7 παίδες. Ας σημειωθεί πως το σώμα της αγίας μητέρας τους, άφθαρτο, φυλάσσεται στο Πατριαρχείο ΚΠόλεως.