ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΡΟΝΤΙΣΑ ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΜΕΣΑ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ

20.07.2015

ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ.

Αυτή την ώρα σας μιλώ,

δωδεκάτη βραδυνή.

Έρχομαι πάλι ο Πατήρ,

σας κάνω τήν τιμή.

Σας κάνω ενημέρωση 

γιά ό,τι θα συμβεί,

γιά τίς μέρες τίς δύσκολες

πού θά έρθουν στήν χώρα αύτἠ.

Θέλω πρώτα νά σας πω

γιά τούς πολιτικούς σας,

τούς κάνατε όλους θεούς,

τούς πουλήσατε τήν ψυχή σας.

Κι αυτοί με την σειρά τους τέκνα μου,

σας πούλησαν την γη σας.

Δεν βλέπετε πώς διαφωνούν 

μέσα στην βουλή;

Κι άλλες διαμάχες θα έχουν,

θα είναι σαν τρελλοί.

Νομίζετε πώς έχετε

 κυβέρνηση ελληνική;

Πόσο όμως πλανάσθε,

γιατί δεν κάνουν κουμάντο αυτοί.

Είναι μαριονέττες

στα χέρια των μασόνων

κι ανάλογα με τις εντολές

φτιάχνουν τον κάθε νόμο.

Δεν βλέπετε το ψέμα τους

και την υποκρισία;

Δεν έχουνε στο βλέμμα τους

καμμία παρρησία.

Θέλουν να εξοντώσουν 

από την χώρα αυτή,

το Χριστό, την Παναγία

καί τήν σημαία τήν ελληνική.

Ακόμα καί τό όνομα

νά αλλάξουν της Ελλάδας,

αυτά είναι τά σχέδια

πού έχουν στα φυλλάδια.

Κι εσείς τέκνα μου νομίζετε

πως είστε Ευρωπαίοι,

νοιώθετε ασφάλεια

κι αυτοί σας γράφουν χρέη.

Δεν χρωστάτε τίποτα,

όλα είναι φτιαχτά,

τά νομοσχέδια είναι άκυρα

καί αντισυνταγματικά.

Γρήγορα θά αποκαλυφθούν,

θά γίνουν γεγονότα,

θά φύγετε απ´ τήν Ε.Ο.Κ.

καί απ´ του εχθρού τήν μπότα.

Γιατί έτσι καί μείνετε

ακόμα μιά στιγμή

να ξέρετε θα χάσετε

όλη σας την γή.

Είστε σε πόλεμο φρικτό,

τό έχετε αντιληφθεί;

Αυτό πού θέλω τέκνα μου

να μάθετε καλά

είναι πως σας Αγαπώ

καί θλίβομαι βαθιά.

Γι´ αυτό καί επικοινωνώ

μαζί σας κάθε τόσο

γιατί έχω καί ΕΓΩ 

τα σχέδια μου καί θέλω να σας σώσω.

Κάντε ένα βήμα μόνο εσείς

καί εγώ τα ενενήντα εννέα,

διώξτε όλους τούς "θεούς"

καί ελάτε στον Πατέρα.

Η μετάνοια καί η προσευχή

καθώς καί η νηστεία,

θα διώξουν απ´την χώρα σας

όλα αυτά τά θηρία.

Γιατί εκτός απ´τό οικονομικό,

τό σχέδιο που υπεγράφη,

είναι να σφάζονται οι Χριστιανοί

καί νά πετιούνται σε χαντάκι.

Όμως καί πάλι η προσευχή

θά φέρει καί σ´αυτό τήν λύση.

Θα τό αναλάβει ο Αρχάγγελος Μιχαήλ,

καί κανέναν στήν Ελλάδα δέν θα αφήσει.

Θα στείλει αρρώστια ανίατη,

πολλοί θά προσβληθούνε

καί μέ πόνους αφόρητους

πολλοί θέ να χαθούνε.

Έτσι θα γίνει τό σχέδιο

του Μέγα Ταξιάρχη.

Θα αδειάσει τότε η χώρα σας,

θα μείνετε μονάχοι.

Καράβια θα τους παίρνουνε

στίς χώρες τους θα πάνε,

θά φοβηθούν τόσο πολύ

που πίσω τους δεν θα κοιτάνε.

Εάν εσείς μετανοιώσετε,

Εγώ κρατώ το λόγο,

καί κάνω πράξη όλα αυτά

μέσα σε λίγο χρόνο.

Όσο γιά την Ε.Ο.Κ.,

σας τό είπα πολλές φορές

γρήγορα θα διαλυθεί,

θα πάθει συμφορές.

Μαζί μ´αυτήν θα διαλυθεί

του μαμωνά το χρήμα.

Χαρτιά θα είναι τα Ευρώ

χωρίς καμμιά αξία.

Όσο για τα κράτη της

που έφτιαξαν αυτοκρατορία,

θα γκρεμιστούν από εκεί ψηλά,

θα πάθουν πανωλεθρία.

Γιατί ήθελαν να διαλύσουν 

την Ορθοδοξία

καί στόχος είναι η Ελλάδα μας

που έχει τα πρωτεία.

Όμως δεν αντιλήφτηκαν

πως την Ελλάδα όποιος πειράζει,

μέσα στο μάτι του Θεού,

βαθιά το χέρι βάζει.

Τέκνα μου δώστε Μου την μετάνοια,

να έχω εξουσία,

για να μπορέσω γρήγορα

να βάλω την τελεία.

Γιατί είμαι ελεύθερος Θεός,

ποτέ δεν σας πιέζω

κι αν εσείς δεν θέλετε

ΕΓΩ πώς να σας σώσω;

Εδώ όμως κλείνω το γραπτό,

γιατί πολλά σας είπα.

Σας λέω ότι σας ΑΓΑΠΩ

καί να έχετε ελπίδα.

ΑΜΗΝ!!!

πηγή

αφ’ ότου σκοτεινιάσει υπερβολικά ο νους των ανθρώπων,ώστε να αρνούνται με τη θέλησή τους τη Θεία Λειτουργία... Γέροντος Αρσενίου Μπόκα

Γέροντος Αρσενίου Μπόκα

«Το Αίμα του Αμνού της Θείας Μεταλήψεως συντηρεί την ψυχή βαθύτατα και στηρίζει τον κόσμο να στέκεται στα πόδια του. (…)

 Ιδού γιατί όλος ο κόσμος θα έπρεπε να είναι στη Θεία Λειτουργία, διότι η παράταση της ζωής του είναι δώρο της Θείας Λειτουργίας. (…)

 Συνεπώς όσο καιρό θα υπάρχουν άνθρωποι που θα ζητούν τη μετάνοια και τη Θεία Κοινωνία, ο σατανάς δεν θα έχει δύναμη. Τον εμποδίζει η δύναμη του Θεού. 

Αλλά, αφ’ ότου σκοτεινιάσει υπερβολικά ο νους των ανθρώπων, ώστε να αρνούνται με τη θέλησή τους τη Θεία Λειτουργία, λόγω της απιστίας τους, τις ημέρες εκείνες θα καταπαύσει να τελείται η θυσία αυτή και θ’ αρχίσει το “βδέλυγμα της ερημώσεως”».

Γέροντος Αρσενίου Μπόκα, Βίος, Λόγοι, Νουθεσίες  εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη, Θεσσαλονίκη 2004.

πηγή

Η πρώτη συνέντευξη του νέου Επισκόπου Χριστουπόλεως-"Οι Καθολικοί θα πρέπει να αλλάξουν τον τρόπο καθορισμού του Πάσχα"

υνέντευξη στον Μάνο Χατζηγιάννη 

"Μετά την εκλογή και τη χειροτονία μου, όμως, αυτό που κυριαρχεί δεν είναι το «μανθάνειν» αλλά το «πάσχειν» τα θεία και παράδοξα" ανέφερε μεταξύ άλλων στο πλαίσιο της εφ΄όλης της ύλης συνέντευξής του στο ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ ο νέος Επίσκοπος Χριστουπόλεως Μακάριος. Μιλάει για την πρόταση του Πάπα αναφορικά με τον κοινό εορτασμό του Πάσχα από Ορθοδόξους & Ρ/καθολικούς λέγοντας πως "η Καθολική Εκκλησία θα πρέπει να αλλάξει τον τρόπο καθορισμού της εορτής του Πάσχα", σχολιάζει τις επαφές του ποντίφικα με τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη διαβεβαιώνοντας πως "δεν υπάρχει καμία έκπτωση των ορθοδόξων δογμάτων ή καμιά παραποίηση της εκκλησιαστικής μας αλήθειας και των παραδόσεών μας", αναφέρεται στους "υπερορθόδοξους", εστιάζει στο σύγχρονο διωγμό των Χριστιανών και τέλος μοιράζεται τις εμπειρίες του από το Άγιον Όρος. 

Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη: 

-Σεβασμιώτατε, τι σημαίνει για εσάς η εκλογή σας στην θέση του βοηθού Επίσκοπου του Οικουμενικού Πατριάρχου με τον τίτλο της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Επισκοπής Χριστουπόλεως;
 

Αισθάνομαι ότι ο Θεός με ευλόγησε πλούσια χαρίζοντάς μου το αρχιερατικό αξίωμα. Θα υπηρετήσω ως Επίσκοπος στην Εσθονία κοντά σε μια μεγάλη εκκλησιαστική προσωπικότητα, τον Μητροπολίτη Στέφανο, ο οποίος ανέστησε την Αυτόνομη Εκκλησία της Εσθονίας κυριολεκτικά από τις στάκτες της, μετά την επανενεργοποίηση του Αυτόνομου καθεστώτος της από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Το να είσαι επίσκοπος σημαίνει ότι φέρεις στους ώμους σου τη μεγάλη ευθύνη της αποστολικής διαδοχής. Πιστεύω ότι ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει καθοριστικά τη ζωή του και να αναγεννηθεί μέσα από τρία πράγματα. Πρώτον με το να γνωριστεί και να σχετιστεί με το Χριστό, δεύτερον μετά από μια μεγάλη δοκιμασία (ένα θάνατο, ένα καρκίνο, ένα χωρισμό) και τρίτον όταν ο Θεός τον αξιώσει να γίνει επίσκοπος. Μέχρι τώρα όλα ήταν θεωρητικά. Μετά την εκλογή και τη χειροτονία μου, όμως, αυτό που κυριαρχεί δεν είναι το «μανθάνειν» αλλά το «πάσχειν» τα θεία και παράδοξα. Και τελικά το «πάσχειν» είναι που χαρίζει στον άνθρωπο την αιωνιότητα της ατελευτήτου επεκτάσεως. Το επισκοπικό αξίωμα σου χαρίζει πληρότητα, εσωτερική ειρήνη και χαρά, σου δημιουργεί αίσθηση δωρεάς και αγιότητος που δεν μπορεί εύκολα να περιγραφεί με λόγια. Προσπαθώ να διαχειρισθώ αυτή τη δωρεά του Θεού και προσέχω να μην τη χάσω. Δοξάζω αεννάως το Θεό.

-Επειδή αρκετός κόσμος δεν γνωρίζει επακριβώς, θα θέλατε να μας πείτε ποιός είναι ο ρόλος του Επισκόπου του Οικουμενικού Θρόνου παρά τω πλευρώ του Προκαθημένου της Εσθονικής Εκκλησίας;

Ο ρόλος και η διακονία του Επισκόπου είναι ο ίδιος όπου και αν αυτός διακονεί. Πέρα από τα διοικητικά και τις επί μέρους ή, αν θέλετε, τις κατά τόπους ανάγκες του ποιμνίου θεωρώ ότι ο Επίσκοπος καταγγέλει το Χριστό. Aλίμονο όμως, αν εμείς οι επίσκοποι μιλούμε για το Χριστό που είναι πανταχού παρών αλλά μπορεί να είναι απών από τη ζωή μας. Ο Χριστός είναι αγάπη. Η διακονία, επομένως, στην Εκκλησία δεν συνιστά μια, τρόπον τινα, ουδέτερη μορφή διοικήσεως αλλά μια μορφή παροχής χάριτος και αγάπης. Είχα πει στον χειροτονητήριο λόγο μου, και σας παρακαλώ να εύχεσθε να το καταφέρω, ότι μία δύναμη επιθυμώ να αποκτήσω: την δύναμη να αγαπώ. Όπου υπάρχει αγάπη υπάρχει φως κι όπου δεν υπάρχει αγάπη δεν ξημερώνει ποτέ.

Μέσα σε αυτό το αγαπητικό πλαίσιο οραματίζομαι να κινηθώ στην ευλογημένη γη της Εσθονίας, όπου με έταξε ο Θεός και παράλληλα με την διακονία μου θα προσπαθήσω να δώσω την καλή μαρτυρία του Οικουμενικού Πατριαρχείου και του μεγάλου Πατριάρχου μας Βαρθολομαίου. Όσον αφορά τον Μητροπολίτη Στέφανο, στο πλευρό του οποίου θα διακονήσω, έχω διαπιστώσει ότι είναι ένας πάρα πολύ πιστός άνθρωπος, μια σεμνή εκκλησιαστική φυσιογνωμία από τον οποίο περισσότερα παίρνει κανείς παρά δίδει. Δεν έχω, λοιπόν, περιθώρια να του δώσω πολλά. Μάλλον θα πάρω. Τα τέσσερα τελευταία χρόνια που συνεργαζόμαστε με αφορμή το Θεολογικό Σεμινάριο του Αγίου Πλάτωνος λαμβάνω από πλευράς του με ένα μοναδικό και εξαίσιο τρόπο εντατικά μαθήματα εκκλησιαστικού ήθους, θεολογικής σοφίας, πνευματικής εμπειρίας, διοικητικής ευθυκρισίας. Είναι σοφός και μεγάλος Ιεράρχης. Χαίρομαι διότι κοντά του είναι σαν να βρίσκομαι πάλι στο Πανεπιστήμιο.

-Το τελευταίο διάστημα γίνεται μια συζήτηση για κοινό εορτασμό του Πάσχα Ορθοδόξων & Ρωμαιοκαθολικών μετά την σχετική πρόταση του Πάπα Φραγκίσκου. Πως σχολιάζετε το σχετικό ζήτημα;

Το θέμα του κοινού εορτασμού του Πάσχα δεν είναι ζήτημα των τελευταίων ημερών ούτε φυσικά είναι ένα θέμα που απασχολεί μόνο τον Πάπα και την Λατινική Εκκλησία. Το ζήτημα έχει συζητηθεί ήδη από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια και επ’ αυτού απεφάνθη η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος. Είναι αυτονόητο ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν μπορεί στο σύνολό της να λάβει κάποια θέση για τον κοινό εορτασμό του Πάσχα αγνοώντας τις αποφάσεις αυτές, οι οποίες έχουν το κύρος των Ιερών Κανόνων. Από τότε και εξής, ο κοινός εορτασμός, έχει απασχολήσει πολλάκις την Εκκλησία και το πλήρωμα των πιστών, ιδιαίτερα μετά τη μετανάστευση των Ορθοδόξων στην Ευρώπη, στην Αμερική και στην Αυστραλία τους δύο τελευταίους αιώνες. Στις κοινωνίες αυτές το πλήρωμα δεν είναι ομοιογενές, έχουν γίνει πολλοί μεικτοί γάμοι, οι διακοπές των σχολείων για το Πάσχα και οι μέρες αργίας, καθορίζονται από το Πάσχα των Ρωμαιοκαθολικών. Αυτή η πραγματικότητα δημιουργεί πολλά πρακτικά προβλήματα. Ίσως γι’ αυτό η Ορθόδοξη Εκκλησία στη Φινλανδία εορτάζει Πάσχα πάντα με το Πάσχα των Λατίνων. Επειδή έχω ζήσει στο εξωτερικό αναγνωρίζω την πρακτική δυσκολία και ίσως συμφωνώ με τον Προκαθήμενο της Παλαιάς Ρώμης ότι είναι σκάνδαλο ο διαφορετικός εορτασμός του Πάσχα στη Χριστιανοσύνη. Είναι δύσκολο, όμως, η θέση αυτή, από πρόταση να γίνει πράξη, αφενός διότι θα υπάρξουν πολλές αντιδράσεις από την πλευρά της Ορθοδόξου Εκκλησίας και αφετέρου διότι δεν ξέρω αν ο Πάπας, που εισηγείται αυτή τη θέση, είναι διατεθειμένος να ακολουθήσει τον τρόπο που ορίζεται ο εορτασμός του Πάσχα των Ορθοδόξων. Αυτό θα ήταν το ιδανικότερο.Ουσιαστικά η Καθολική Εκκλησία θα πρέπει να αλλάξει τον τρόπο καθορισμού της εορτής του Πάσχα. Πρακτικά δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να γίνει κοινός εορτασμός.

-Ο Οικουμενικός Πατριάρχης έχει καθιερώσει το τελευταίο διάστημα συχνές επαφές με τον Πάπα Φραγκίσκο. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που αντιδρούν. Εσείς τι πιστεύετε;

Καταρχάς δεν έχει καθιερωθεί και δεν έχει θεσπιστεί τίποτα. Δεν έχει ληφθεί κάποια απόφαση που να λέει ότι ο Πάπας θα συναντιέτε με τον Πατριάρχη μια ή δύο φορές το χρόνο. Προσωπικά πιστεύω και εμπιστεύομαι τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Μέσα από το διάλογο και τις συναντήσεις σάς διαβεβαιώνω ότι δεν υπάρχει καμία έκπτωση των ορθοδόξων δογμάτων ή καμιά παραποίηση της εκκλησιαστικής μας αλήθειας και των παραδόσεών μας. Κάποιοι ανησυχούν, όμως όταν περάσει ο χρόνος διαπιστώνουμε όλοι μας ότι δεν έγινε κάποιο κακό και η ανησυχία ήταν μόνο για να γίνει θόρυβος. Γι᾽ αυτό πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στις κρίσεις μας. Από την άλλη, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, από όσο τον ξέρω, δεν κάνει κάτι το οποίο δεν μελετά προηγουμένως. Επίσης, γνωρίζω πολύ καλά ότι λαμβάνει υπόψη του όλες τις απόψεις, και τις θετικές και τις αρνητικές. Οπότε θεωρώ ότι δεν υπάρχει λόγος να ανησυχούμε. Ο Πατριάρχης μας θα δει, θα αφουγκραστεί και θα πράξει αναλόγως. Να του έχουμε εμπιστοσύνη. Να έχουμε εμπιστοσύνη στην Εκκλησία.

-Ποια είναι η άποψή σας για τους διαχριστιανικούς διαλόγους εν γένει ιδίως μετά από όσα παρατηρούμε στις άλλες ομολογίες; Ομοφυλόφιλοι ιερείς στους προτεστάντες, γυναίκες ιερείς & Επίσκοποι στους Αγγλικανούς και άλλα τινά. Πως θωρακίζεται η Ορθοδοξία μας απέναντι σε όλους αυτούς τους δήθεν προοδευτισμούς;

Δεν θέλω να διαχωρίσω την θέση μου ή να διαμορφώσω άλλη άποψη από αυτή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στο σύνολό της σχετικά με τους διαχριστιανικούς διαλόγους. Οι διάλογοι αυτοί γίνονται μετά από απόφαση όλων των κατά τόπους Αυτοκεφάλων Εκκλησιών και των Παλαιφάτων Πατριαρχείων, γι᾽ αυτό και μετέχουν σ᾽ αυτούς εκπρόσωποι όλων των Εκκλησιών. Θα ήθελα, λοιπόν, να σας παρακαλέσω να μου επιτρέψετε να μην κρίνω μία πανορθόδοξη πράξη. Αν με ρωτάτε για τα αποτελέσματα του διαλόγου με τους προτεστάντες ή με άλλες ομολογίες που δέχονται τους ομοφυλόφιλους, τις γυναίκες στην ιερωσύνη και άλλα παρόμοια θεωρώ ότι στις περιπτώσεις αυτές δεν θα φτάσουμε ποτέ σε κάποιο τέρμα. Στις περιπτώσεις αυτές ο διάλογος νομίζω πως γίνεται περισσότερο για να καταγγελθεί η αλήθεια και μόνο ή ακόμη για να γνωρίσει ο ένας τον άλλο, αφού ο πλησίον μας, όποιος κι αν είναι αυτός, είναι άξιος της αγάπης μας και όχι του μίσους μας.

Ωστόσο, θέλω στο σημείο αυτό να τονίσω ότι στο ποίμνιο της Εκκλησίας μας θα συναντήσωμε και τους «υπέρ ορθόδοξους», οι οποίοι χάριν της Ορθοδοξίας, υποστηρίζουν κακοδοξίες και δημιουργούν μερισμούς και σχίσματα ή όπως σημειώνει ο Άγιος Γρηγόριος «διαμοιράζουν τό Χριστό οι πολύ φιλόθεοι και φιλόχριστοι, οι οποίοι χάριν της αληθείας λένε ψέματα και χάριν της αγάπης σπέρνουν μίσος». Θα πρέπει, επομένως, να είμαστε προσεκτικοί μήπως με την υπερορθοδοξία μας κάνουμε περισσότερο κακό παρά καλό. Όσον αφορά στο πως θωρακίζεται η Ορθοδοξία απέναντι σε αυτούς τους δήθεν προοδευτικούς θεωρώ ότι η απάντηση δεν κρύβεται ούτε στην ανθρώπινη σοφία ούτε στην ανθρώπινη δύναμη. Κάποια πράγματα μέσα στη ζωή της Εκκλησίας συνιστούν δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Το Άγιο Πνεύμα έχει τεθωρακισμένη την Εκκλησία μας. Να μην φοβόμαστε.

-Πιστεύετε πως γενικότερα ο χριστιανισμός δέχεται μια τεράστια πολεμική διεθνώς; Πως κρίνετε τον σύγχρονο διωγμό των Χριστιανών στη Μέση Ανατολή και όχι μόνο;

Πιστεύω ότι ζούμε ημέρες σκληρού διωγμού κατά των χριστιανών και στη Μέση Ανατολή και στον λεγόμενο προοδευτικό δυτικό κόσμο. Στη Μέση Ανατολή είναι ξεκάθαρο αφού τα επίσημα στοιχεία μιλούν για σφαγή άνω των 100.000 ανθρώπων ετησίως μόνο και μόνο επειδή οι συνάνθρωποί μας αυτοί ομολογούν ότι πιστεύουν στο Χριστό. Στα προοδευτικά μέρη ο πόλεμος είναι ύπουλος, κρυφός και γίνεται με νομοθετήματα και φανερή άρνηση του Χριστού και του Ευαγγελίου. Ως άνθρωπος λυπούμε. Ως χριστιανός προσεύχομαι. Ως επίσκοπος χαίρομαι διότι γέμισε ο Παράδεισος νεομάρτυρες αγίους που θα πρεσβεύουν για μας.

-Ποιες είναι οι εμπειρίες σας από το Άγιον Όρος;
Τον τελευταίο καιρό δεν επισκέφθηκα το Άγιον Όρος λόγω των πολλών μου υποχρεώσεων αν και θα το ήθελα πολύ. Τα φοιτητικά μου χρόνια και μετά, κατά τα πρώτα χρόνια της Ιερωσύνης μου, επισκεφτόμουν πολλές φορές μέσα στο χρόνο το περιβόλη της Παναγίας μας. Είχα πολλές συναντήσεις με τον π. Παΐσιο.Προστάτιδά μου είναι η Παναγία η Πορταΐτισα και η Παραμυθία. Μάλιστα ήθελα να γίνω μοναχός στην Ιβήρων, λόγω της Πορταΐτισας άλλα ο π. Παΐσιος με απέτρεψε. Κάθε φορά που πάει κάποιος στο Άγιο Όρος γυρίζει διαφορετικός, πιο ανανεωμένος, πιο δυνατός. Γεμάτος εμπειρίες και ευλογίες. Το Άγιον Όρος είναι το μυροδοχείο του κόσμου. Όποιος το επισκεφθεί λαμβάνει ευλογία και χάρη. Χρίεται με το μύρο των δωρεών της Παναγίας μας. Γι’ αυτό προτρέπω τους ανθρώπους να το επισκέπτονται. Κανείς δεν γύρισε ζημιωμένος από ένα προσκύνημα στο Άγιον Όρος.

-Να μας πείτε κάτι τελευταίο για να κλείσουμε τη συζήτησή μας.

Να σας ευχαριστήσω που ζητήσατε να έχουμε αυτό το διάλογο, παρότι είμαι ο νεώτερος επίσκοπος της Εκκλησίας, και γνωρίζω ότι οι υπόλοιποι Πατέρες είναι σοφότεροι και αγιώτεροι εμού. Ευχαριστώ, λοιπόν, το«αγιορειτικό βήμα» και όλους τους συνεργάτες σας για την τιμή και την εμπιστοσύνη. Επίσης να σας παρακαλέσω να προσεύχεσθε για μένα να γίνω σωστός και καλός επίσκοπος και να φανώ αντάξιος των προσδοκιών της Εκκλησίας μας, του Οικουμενικού μας Πατριάρχου Βαρθολομαίου και του Προκαθημένου της Εσθονικής Εκκλησίας, Μητροπολίτου Στεφάνου. Ο Θεός να σας ευλογεί και να σας χαριτώνει. 

Πηγή

Ἐπιθυμία

Ἡ ὑπέρτατη τελειότητα γιὰ τὸ βουδισμὸ εἶναι ἡ «κατάπνιξη τῆς ἐπιθυμίας». Πόσο μακριὰ ἀπ' αὐτὸ τὸ ὄνειρο βρίσκονται οἱ ἄνθρωποι τῆς Βίβλου, ἀκόμα καὶ οἱ πλησιέστεροι στὸ Θεό! Ἀντίθετα, ἡ Βίβλος εἶναι γεμάτη ἀπὸ τὴν ταραχὴ καὶ τὴ διαμάχη ποὺ προκαλεῖ κάθε μορφὴ ἐπιθυμίας. Βέβαια, δὲν τὶς ἀποδέχεται ὅλες, καὶ οἱ πιὸ ἁγνὲς ἐπιθυμίες πρέπει νὰ ἐξαγνιστοῦν ριζικά, γιὰ νὰ πάρουν ὅλη τους τὴ δύναμη καὶ ν' ἀποδώσουν στὴν ἀνθρώπινη ὕπαρξη ὅλη της τὴν ἄξια.

I. Ἡ ἐπιθυμία ζωῆς

Στὴ ρίζα κάθε ἐπιθυμίας τοῦ ἄνθρωπου ὑπάρχει ἡ οὐσιαστική του ἔνδεια καὶ ἡ βασική του ἀνάγκη νὰ κατέχει τὴ ζωὴ μέσα στὴν πληρότητα καὶ στὴν ἀνάπτυξη τῆς ὑπάρξεώς του. Αὐτὸ τὸ φυσικὸ δεδομένο βρίσκεται στὴν τάξη τῶν πραγμάτων, καὶ ὁ Θεὸς τὸ καθιερώνει. Τὸ ἀξίωμα τῆς Σοφίας Σειράχ, «μὴ ἀφυστερήσῃς ἀπὸ ἀγαθῆς ἡμέρας, καὶ μερὶς ἐπιθυμίας ἀγαθῆς μὴ σε παρελθάτω» (Σειρ 14,14), δὲν ἐκφράζει βέβαια τὴν πιὸ ὑψηλὴ βιβλικὴ σοφία. Ἂν δὲν μπορεῖ νὰ ἀναγνωριστεῖ ὡς ἰδανικό, προϋποτίθεται ὅμως ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ σὰν μία φυσικὴ ἀντίδραση, γιατί, ἂν θυσιάζει ἐκεῖνος τὴ ζωή του, τὸ κάνει ὥστε τὸ ποίμνιό του «ζωὴν ἔχῃ καὶ περισσὸν ἔχῃ» (Ἰω 10,10).

Τὰ κείμενα τῆς Γραφῆς ἐπιβεβαιώνουν αὐτὴ τὴ φυσικὴ παρουσία καὶ τὴ θετικὴ σημασία τῆς ἐπιθυμίας. Πολλὲς συγκρίσεις μαρτυροῦν τὶς πιὸ σφοδρὲς ἐπιθυμίες: «ὅν τρόπον ἐπιποθεῖ ἡ ἔλαφος ἐπὶ τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων» (Ψλ 41,2), «ὡς ὀφθαλμοὶ δούλων εἰς χεῖρας τῶν κυρίων αὐτῶν» (122,2), ἤλπισεν ἡ ψυχή μου ἐπὶ τὸν Κύριον ἀπὸ φυλακῆς πρωίας μέχρι νυκτός» (129,6), «ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην» (50,10). Συχνὰ οἱ προφῆτες καὶ τὸ Δευτερονόμιο στηρίζουν τὶς ἀπειλές τους ἤ τὶς ἐπαγγελίες τους στὶς μόνιμες ἐπιθυμίες τοῦ ἀνθρώπου: νὰ φυτεύει, νὰ οἰκοδομεῖ, νὰ παντρεύεται (Δτ 28,30• 20,5 ἑξ• Ἀμ 5,11• 9,14• Ἠσ 65,21). Ἀκόμα καὶ ὁ ἡλικιωμένος, ποὺ ὁ Θεὸς τοῦ ἔδειξε «θλίψεις πολλὰς καὶ κακὰς», δὲν πρέπει νὰ πάψει νὰ περιμένει ὅτι Ἐκεῖνος «ἐπιστρέψας ζωοποιήσει αὐτόν... καὶ παρακαλέσει αὐτόν» (Ψλ 70,20 ἑξ).

II. Οἱ διαστροφὲς τῆς ἐπιθυμίας

Ἐπειδὴ ἡ ἐπιθυμία εἶναι κάτι οὐσιαστικὸ καὶ ἀνεκρίζωτο, μπορεῖ ν' ἀποτελέσει γιὰ τὸν ἄνθρωπο ἕνα μόνιμο καὶ ἐπικίνδυνο πειρασμό. Ἂν ἡ Εὔα ἁμάρτησε, εἶναι γιατί ἀφέθηκε νὰ γοητευθεῖ ἀπὸ τὸ ἀπαγορευμένο δέντρο, ποὺ ἦταν «καλὸν εἰς βρῶσιν καὶ ἀρεστὸν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἰδεῖν καὶ ὡραῖον τοῦ κατανοῆσαι» (Γεν 3,6). Ἐπειδὴ ἀκριβῶς ὑπέκυψε στὴν ἐπιθυμία της, ἡ γυναίκα θὰ γίνει ἀπὸ τότε θύμα τῆς ἐπιθυμίας ποὺ τὴν ὠθεῖ πρὸς τὸ σύζυγό της καὶ θὰ ὑποστεῖ τὸ νόμο τοῦ ἄνδρα (3,16). Γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα, ἡ ἁμαρτία εἶναι σὰν μιὰ ἄγρια ἐπιθυμία, ἕτοιμη νὰ σκιρτήσει, καὶ ποὺ πρέπει μὲ τὴ βία νὰ κρατηθεῖ ὑποταγμένη (4,7). Αὐτὴ ἡ ἀχαλίνωτη ἐπιθυμία εἶναι ἡ πλεονεξία ἤ ἡ φιληδονία, «ἡ ἐπιθυμία τῆς σαρκὸς καὶ ἡ ἐπιθυμία τῶν ὀφθαλμῶν καὶ ἡ ἀλαζονεία τοῦ βίου» (1 Ἰω 2,16• βλ Ἰακ 1,14 ἑξ), καὶ ἡ ἐπικράτειά της πάνω στὴν ἀνθρωπότητα εἶναι ὁ κόσμος, βασίλειο τοῦ Διαβόλου.

Ἡ Βίβλος, ὡς ἱστορία τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι γεμάτη ἀπ' αὐτὲς τὶς ἐπιθυμίες ποὺ παρασύρουν τὸν ἁμαρτωλό, ὡς λόγος τοῦ Θεοῦ, περιγράφει τὶς ὀλέθριες συνέπειές τους. Στὴν ἔρημο, ὁ Ἰσραήλ, ὅταν ὑποφέρει ἀπὸ τὴν πείνα, ἀντὶ νὰ τραφεῖ μὲ τὴν πίστη στὸ λόγο τοῦ Θεοῦ (Δτ 8,1-5), ἄλλο δὲν κάνει παρὰ νὰ θρηνεῖ ποὺ ἔχασε τὰ κρέατα τῆς Αἰγύπτου καὶ νὰ ὁρμᾶ στὰ ὀρτύκια — ἀλλὰ οἱ ἔνοχοι βρίσκουν τὸ θάνατο, θύματα τῆς πλεονεξίας τους (Ἀρ 11,4.34). Ὁ Δαβὶδ ὑποκύπτει στὴν ἐπιθυμία του καὶ ἀποκτᾶ τὴν Βηρσαβεὲ (2 Βασ 11,2 ἑξ), προκαλῶντας ἀλλεπάλληλες καταστροφὲς καὶ ἁμαρτίες. Ὁ Ἀχαάβ, ὑποκύπτοντας στὴν ἐπιθυμία του, ὕστερα ἀπό τὴ συμβουλὴ τῆς Ἰεζάβελ, καὶ παίρνοντας ἀπὸ τὸ Ναβουθαὶ τὸν ἀμπελώνα του, καταδικάζει σὲ θάνατο τὴ δυναστεία του (3 Βασ 21). Οἱ δυὸ πρεσβύτεροι ἐπιθυμοῦν τὴν Σωσάννα σὲ τέτοιο βαθμὸ ὥστε νὰ «διαστρέψουν τὸν ἑαυτῶν νοῦν» (Δν, Σωσάννα 8.9.20) καὶ πληρώνουν μὲ τὴ ζωὴ τους τὴν ἁμαρτία τους.

Ὁ Νόμος, ἀκόμα πιὸ κατηγορηματικά, ἀποβλέποντας στὴν καρδιά, τὴν πηγὴ τῆς ἁμαρτίας, ἀπαγορεύει τὴν ἔνοχη ἐπιθυμία: «οὐκ ἐπιθυμήσεις τὴν γυναῖκα... τὴν οἰκίαν τοῦ πλησίον σου» (Ἐξ 20,17). Ὁ Ἰησοῦς ἀποκαλύπτει τὴ σημασία αὐτῆς τῆς ἐπιθυμίας, δὲν τὴν ἐπινοεῖ (Μτ 5,28).

III. Ἡ μεταστροφὴ τῆς ἐπιθυμίας

Ἡ καινοτομία τοῦ Εὐαγγελίου εἶναι ἀρχικὰ ὅτι ἀποκαλύπτει μὲ ἀπόλυτη σαφήνεια ὅ,τι ἦταν ἀκόμα καλυμμένο στὴν ΠΔ: «τὰ δὲ ἐκπορευόμενα ἐκ τοῦ στόματος ἐκ τῆς καρδίας ἐξέρχεται, κάκεῖνα κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον» (Μτ 15,18). Ἐπίσης ἡ καινοτομία αὐτὴ εἶναι κυρίως ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο διακηρύττει ὡς βεβαιότητα τὴν ἀπελευθέρωση ἀπὸ τὶς ἐπιθυμίες ποὺ κρατοῦσαν δέσμιο τὸν ἄνθρωπο. Οἱ ἐπιθυμίες αὐτές, αὐτὸ «τὸ φρόνημα τῆς σαρκός», εἶναι ὁ θάνατος (Ρωμ 8,6), ἀλλὰ ὁ χριστιανὸς ποὺ κατέχει τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ εἶναι ἱκανὸς νὰ ἀκολουθήσει τὴν «ἐπιθυμίαν τοῦ πνεύματος», νὰ «σταύρωσῃ τὴν σάρκα σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις» (Γαλ 5,24• βλ Ρωμ 6,12• 13,14• Ἐφ 4,22) καὶ νὰ ἀφεθεῖ «Πνεύματι περιπατεῖν» (Γαλ 5,16).

Αὐτὴ ἡ «ἐπιθυμία τοῦ πνεύματος», ἀπελευθερωμένη χάρη στὸ Χριστό, ὑπῆρχε ἤδη στὸ Νόμο, ποὺ εἶναι «πνευματικός» (Ρωμ 7,14). Ὅλη ἡ ΠΔ διαπνέεται ἀπὸ μιὰ βαθιὰ ἐπιθυμία γιὰ τὸ Θεό. Κάτω ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία γιὰ ἀπόκτηση σοφίας (Παρ 5,19• Σειρ 1,20), κάτω ἀπό τὴ νοσταλγία τῆς Ἱερουσαλὴμ (Ψλ 136,5), κάτω ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία ν' ἀνεβεῖ κανεὶς στὴν ἁγία πόλη (127,5) καὶ στὸ Ναὸ (121,1), κάτω ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία νὰ γνωρίσει κανεὶς τὸ Λόγο τοῦ Θεοῦ μέσα ἀπὸ ὅλες τὶς μορφὲς του (118,20.131.174), κυλᾶ στὸ βάθος μιὰ ἐπιθυμία ποὺ μαγνητίζει ὅλες τὶς ἐνέργειες, ποὺ δίνει τὴν ἱκανότητα νὰ ξεσκεπάζει κανεὶς τὶς αὐταπάτες καὶ τὶς παραποιήσεις (βλ Ἀμ 5,18- Ἠσ 58,2), νὰ ὑπερνικᾶ ὅλες τὶς ἀπογοητεύσεις, ἡ μοναδικὴ ἐπιθυμία τοῦ Θεοῦ: «Τί γὰρ μοι ὑπάρχει ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ παρὰ σοῦ τί ἠθέλησα ἐπί τῆς γῆς; ἐξέλιπεν ἡ καρδία μου καὶ ἡ σάρξ μου, ὁ Θεὸς τῆς καρδίας μου καὶ ἡ μερίς μου ὁ Θεὸς εἰς τὸν αἰῶνα» (Ψλ 72,25 ἑξ• βλ 41,2- 62,2).

IV. Ἐπιθυμία κοινωνίας

Ἡ δυνατότητά μας νὰ ἐπιθυμοῦμε τὸ Θεὸ περισσότερο ἀπὸ καθετὶ στὸν κόσμο συνδέεται στενὰ μὲ τὴν ἐπιθυμία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ Ἰησοῦς κατέχεται ἀπὸ μιὰ διάπυρη καὶ ἀγωνιώδη ἐπιθυμία ποὺ θὰ τὴν κατευνάσει μόνο τὸ βάπτισμά του, τὸ Πάθος του (Λκ 12,49 ἑξ), τὴν ἐπιθυμία νὰ "δοξάσει τὸν Πατέρα του (Ἰω 17,4) καὶ νὰ δείξει στὸν κόσμο ὥς ποιὸ σημεῖο μπορεῖ νὰ τὸν ἀγαπᾶ (14,30 ἑξ). Αὐτὴ ὅμως ἡ ἐπιθυμία τοῦ Υἱοῦ ποὺ κατευθύνεται πρὸς τὸν Πατέρα του εἶναι ἀδιαχώριστη ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία ποὺ τὸν φέρνει πρὸς τοὺς δικούς του καὶ πού, ἐνῶ προχωροῦσε πρὸς τὸ Πάθος του, τὸν ὠθοῦσε νὰ ἐπιθυμεῖ «ἐπιθυμίᾳ... τὸ Πάσχα φαγεῖν» μαζί τους (Λκ 22,15).

Αὐτὴ ἡ θεϊκὴ ἐπιθυμία κοινωνίας μὲ τοὺς ἀνθρώπους, «ἐγὼ μετ' αὐτοῦ καὶ αὐτὸς μετ' ἐμοῦ» (Ἀπ 3,20), ἔχει βαθιὰ ἀπήχηση στὴν ΚΔ. Οἱ ἐπιστολὲς τοῦ Παύλου, ἰδιαίτερα, εἶναι γεμάτες ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία τοῦ Ἀποστόλου γιὰ τοὺς «ἀγαπητοὺς καὶ ἐπιπόθητους ἀδελφούς» (Φιλ 4,1), ποὺ τοὺς «ἐπιποθεῖ πάντας ἐν σπλάγχνοις Ἰησοῦ Χριστοῦ» (1,8), ἀπό τη χαρὰ νὰ νιώθει, χάρη στὴ μαρτυρία τοῦ Τίτου, «τὴν ἐπιπόθησιν» τῶν Κορινθίων γιὰ ἐκεῖνον (2 Κορ 7,7), βέβαιο καρπὸ τῆς ἐνέργειας τοῦ Θεοῦ (7,11). Μόνο αὐτὴ ἡ ἐπιθυμία εἶναι ἱκανὴ νὰ ἰσοσταθμίσει τὴ βασικὴ ἐπιθυμία τοῦ Παύλου ποὺ εἶναι γιὰ τὸ Χριστὸ καί, πιὸ συγκεκριμένα, γιὰ τὴν κοινωνία μαζί του, «τὴν ἐπιθυμίαν εἰς τὸ ἀναλῦσαι καὶ σὺν Χριστῷ εἶναι» (Φιλ 1,23), «καὶ ἐνδημῆσαι πρὸς τὸν Κύριον» (2 Κορ 5,8). Ἡ κραυγὴ τοῦ «ἀνδρὸς ἐπιθυμιῶν», ἡ κραυγὴ «τοῦ Πνεύματος καὶ τῆς Νύμφης» εἶναι: «Ἔρχου» (Ἀπ 22, 17). Γιατί, ἡ ἐπιθυμία τοῦ νέου ἀνθρώπου, ποὺ βαφτίστηκε στὸ θάνατο καὶ στὴν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, βρίσκει τὸ ἀποκορύφωμά της στὴν ἐλπίδα γιὰ κοινωνία μὲ τὸ Θεὸ ποὺ διατρέχει ὅλη τὴ Βίβλο.

PMG & JG (ΜΣ)

πηγή

Τὸ ποτὸ τοῦ Θεοῦ

Ἅγιος Αὐγουστῖνος

Στόν κόσμο πού ζοῦμε ἕνα πρᾶγμα εἶναι βέβαιο: ὁ θάνατος· κάποια στιγμή, ὅλοι μας, θά ἀφήσουμε αὐτή τήν ζωή· βιολογικά, θά πάψουμε νά ὑπάρχουμε.

Ὅλα τά ὡραῖα τοῦ κόσμου τούτου χαρακτηρίζονται ἀπό τήν σφραγίδα τῆς φθορᾶς· τῆς ἀστάθειας· τῆς ἀβεβαιότητας. Ὅπου κι ἄν στρέψεις τό βλέμμα σου θά ἰδεῖς, κυρίαρχο στοιχεῖο τήν ρευστότητα. Ἀκόμη καί ἡ δική μας παρουσία ἐπάνω στήν γῆ εἶναι μία περιπλάνηση. Ζοῦμε χωρίς μόνιμη κατοικία. Στό σπίτι πού σύ τώρα ζεῖς, θά σέ διαδεχθῆ κάποιος ἄλλος, ὅπως καί σύ διαδέχθηκες τόν προκάτοχό του. Τό ἀληθινό μας σπίτι εἶναι κάπου ἀλλοῦ. Στόν οὐρανό. Καί νά, τό παράξενο: δέν ξέρομε πότε θά ἀναχωρήσωμε· πότε θά ἀκούσωμε τήν φωνή τοῦ Πατέρα μας νά μᾶς καλεῖ νά γυρίσωμε στό σπίτι Του· στό σπίτι μας.

Πόσο ὄμορφη εἶναι ἡ ζωή! Τί γλυκειά πού εἶναι ἡ ζωή!

Ὅλοι μας ἔχομε ἀνάγκη καί ἀπό λίγη ἀναψυχή· λίγη «χαλάρωση», γιά νά μπορέσωμε νά συνεχίσωμε αὐτό τό ἐπίγειο προσκύνημά μας. Βέβαια, μέ τήν «χαλάρωση» δέν ἐννοῶ τήν ἁμαρτωλή διασκέδαση, οὔτε τήν σπατάλη. Γιά ρίξε μιά ματιά στόν ἄνθρωπο πού κατάλαβε ποῦ βρίσκεται ἡ πραγματική χαρά. Γι᾿ αὐτόν, ἀναψυχή εἶναι τό ζεστό περιβάλλον τῆς οἰκογένειάς του καί ἡ ἀνέμελη ζωή τῆς ἁπλότητας.

Ὅμως. Ὅσο ἀθῶα κι ἄν ζεῖ κανείς, ἀπολαμβάνοντας τήν ὀμορφιά τῆς ζωῆς καί τά ὡραῖα τοῦ κόσμου, διατρέχει τόν μέγιστο κίνδυνο: νά λησμονήσει τήν ἀληθινή του πατρίδα· τό πατρικό του σπίτι. Γι᾿ αὐτό, ὁ πανάγαθος Πατέρας, βλέποντας τό παιδί Του, μέσα στήν χαρά τῆς ζωῆς, νά ἀποπροσανατολίζεται, θέλοντας νά συμμετέχει καί αὐτός στήν χαρά του, τοῦ προσφέρει τό δικό Του ποτό: ἕνα μεῖγμα, δικῆς Του κατασκευῆς. Τοῦ ἀνακατεύει:

•τά χαρούμενα μέ τά λυπηρά·

•τά εὐχάριστα μέ τά δυσάρεστα·

•τά γλυκά μέ τά πικρά.

Γι᾿ αὐτό, καί σύ ἀδελφέ, μή κάνεις τό λάθος καί ἀπελπίζεσαι, ὅταν στήν πορεία τῆς ζωῆς σου δοκιμάζεις πίκρες, πόνο καί θλίψη. Τό ποτό τοῦ Θεοῦ, γιά σένα πού ταξιδεύεις γιά τήν ἀληθινή σου πατρίδα, εἶναι εὐεργεσία καί προστασία, ὥστε νά μή νομίσεις τό ξενοδοχεῖο (τήν παρούσα ζωή) σάν τήν μόνιμη κατοικία σου (τήν αἰώνια ζωή).

Θυμίσου, τότε, καί τό πάθημα τοῦ Πέτρου. Μέ μιά διαφορά: Ἐκεῖνος, περπάτησε ἐπάνω στά νερά μιᾶς λίμνης. Ἐσύ, περπατᾶς ἐπάνω στά νερά τῆς θάλασσας τοῦ κόσμου τούτου. Γιά σένα, κύματα εἶναι οἱ δοκιμασίες· καί φουρτούνα οἱ πειρασμοί· γύρω σου, οἱ ἄνθρωποι σάν ἄλλα ψάρια, «σκοτώνονται» ποιός θά καταβροχθίσει τόν ἄλλο. Ἐσύ ὅμως, μή φοβᾶσαι! Μή δειλιάζεις! Ξεκίνα. Περπάτα ἐπάνω στά νερά μέ σταθερότητα καί ἐμπιστοσύνη σέ Ἐκεῖνον πού σέ πρόσταξε νά περπατήσεις, γιά νά μή βυθισθεῖς. Ὁ Πέτρος φώναξε: ἐάν πράγματι εἶσαι Σύ Κύριε, πρόσταξε νά ἔρθω κοντά Σου. Τοῦ εἶπε ὁ Χριστός: Ἐμπρός, ἔλα! Ὁ Πέτρος ἄκουσε, ὑπάκουσε καί ξεκίνησε νά περπατάει ἐπάνω στά νερά. Ὅταν ὅμως, νοῦς καί καρδιά ἔπαυσαν νά ἀτενίζουν τόν Χριστό, ἄρχισε νά βουλιάζει. Καί μέσα στήν ἀπελπισία του φώναξε: «Κύριε, χάνομαι, σῶσε με». Καί ὁ Χριστός τόν ἅρπαξε ἀπό τό χέρι.

Καί ἐσύ, ἀδελφέ μου, τό ἴδιο κάμε. Ὅταν δυσκολεύεσαι νά πιεῖς τό ποτό πού σοῦ ἔφτιαξε ὁ Χριστός, φώναξε Του ὅπως ὁ Πέτρος: Κύριε, χάνομαι! Ἅπλωσε τό παντοδύναμο Σου χέρι καί κράτα με στήν ἐπιφάνεια τῆς θάλασσας γιά νά μήν πνιγῶ, νά μή χαθῶ! Καί τότε, θά Τόν ἰδεῖς νά ἁπλώνει τό χέρι Του καί νά σέ κρατάει γερά ἐπάνω ἀπό τά νερά.

πηγή

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΕΝΣΑΡΚΩΘΗΚΕ Ο ΜΕΓΙΣΤΟΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ..Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Ω ΑΛΕΞΑΝΔΡΕ - ΑΜΦΙΣΤΟΜΟΣ ΦΑΛΑΓΞ

“Το μήνυμα του οσίου Παΐσίου ευρίσκει απήχηση, διότι δεν υπάρχει δυσκολία την οποία εμπειρικώς δεν έζησεν ο γέροντας“

Ενα απόσπασμα από τον λόγο του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, κατά την αγρυπνία στην μνήμη του οσίου Παϊσίου (12 Ιουλίου 2015).

Ο άγιος μάς λέγει :

«Δεν έχετε χρήματα; Κι εγώ δεν είχα ποτέ, όλα τα εμοίραζα εις τους έχοντες ανάγκην. Είστε πτωχοί; Εγώ υπήρξα πτωχότερος από σας.[…] Πονείτε και κλαίτε; Μια ζωή επόνεσα και σήκωσε τις αμαρτίες των άλλων».

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναφερόμενος στο βίο του άγιου Παϊσίου, σημείωσε ότι τον «ανέδειξε ο Θεός κατά τους δυσκόλους τούτους δια την Ελλάδα καιρούς», υπογραμμίζοντας ότι «φωτίζει τα σκοτάδια της ανησυχίας, της αβεβαιότητος και της ανασφαλείας που μας τυλίγουν καθημερινώς» και πρόσθεσε: «Είναι μαζί μας, δίπλα μας κοντά μας, ο άγιος, δια να ομιλήσουμε με την ιδικήν του απλοϊκή φρασεολογία. Φρασεολογία ενός συγχρόνου Κοσμά του Αιτωλού. Είναι μαζί μας αυτάς τας δυσκόλους στιγμάς και μας λέγει : «Μη φοβείσθε, είμαι μαζί σας, ο Θεός είναι μαζί σας, δε θα σας αφήσει να δοκιμασθείτε περισσότερο από όσον ημπορείτε να αντέξετε. Όλα τα παραχωρεί δια το καλόν μας. Αι δυσκολίαι θα πάψουν, μόνον με τη δύναμη και με την χάρη του, θα πάψει η τρικυμία και θα έρθει η γαλήνη».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο Οικουμενικός Πατριάρχης εξέφρασε τη βεβαιότητα, ότι με αγάπη και πίστη προς το Θεό, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι πιστοί θα ξεπεραστούν.

«Η σημερινή εσπέρα είναι σημαδιακή. Δεν είναι μόνον η πρώτη εορτή της μνήμης του αγίου Παισίου, συμπίπτουσα με μίαν εξαιρετικώς κρίσιμον και καιρίαν για το έθνος των Ελλήνων, στιγμήν. Είναι κυρίως και πρωτίστως παραμυθίαν και παρηγορίαν. Εάν έχωμεν την αγάπην του Θεού και την ελπίδα μας εις εκείνον τότε έχουμε τα πάντα» είπε ο κ. Βαρθολομαίος και επανέλαβε με έμφαση : «Εάν έχωμεν την αγάπην του Θεού και την ελπίδα μας εις Εκείνον, τότε, μόνον, έχουμε τα πάντα».

«Το γένος μας επέρασε τόσες μπόρες και κλυδωνισμούς όπως έλεγε ο άγιος Παίσιος και δεν εχάθηκε. Δεν φοβόμαστε λοιπόν τας παροδικάς θυέλλας, οι ορθόδοξοι έλληνες , τας οποίας μετατρέπει εις γαλήνην, ο περιπατών επί των υδάτων Κύριος και ενισχών ημάς, όπως κάποτε τον λιποψυχίσαντα Απόστολον Πέτρον» πρόσθεσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης έκανε αναφορά στον ασκητικό βίο «του αγίου της θυσίας, της αγάπης, της πίστεως, της αυταπαρνήσεως, της αρετής, της καρτερίας, της υπομονής», και υπογράμμισε ότι «μας προστατεύει, μας παρηγορεί και μας παρακινεί προς επιστροφήν εις τας αξίας μας». «Τας αξίας του Θεού και του ρωμαίικου Γένους μας και του ορθοδόξου πολιτισμού μας» είπε ο κ. Βαρθολομαίος, σημειώνοντας ωστόσο ότι ο άγιος «είναι συγχρόνως και οικουμενικός άγιος» λόγω των μηνυμάτων, που εκπέμπει το παράδειγμα του, σε όλο τον κόσμο.

Πρόσθεσε, ότι ο άγιος Παϊσιος «εσφράγισε τη ζωή του με το εκούσιο μαρτύριο της συνειδήσεως» και ότι μέσα στη σημερινή εποχή «των πολλών και γενικών αλύτων αδιεξόδων» ο λόγος του είναι πάντοτε επίκαιρος, καθώς δείχνει τον τρόπο με τον οποίο η ελπίδα και η πίστη βοηθά τον άνθρωπο να ξεπερνά κάθε δυσκολία, κακουχία και αντιξοότητα.

«Το σημερινό μήνυμα του αγίου Παϊσίου μέσα εις τας πολλάς δυσκολίας ολοκλήρου του κόσμου είναι η ελπίς, που απευθύνεται εις κάθε απελπισμένο και προβληματισμένο άνθρωπο. Οι σύγχρονοι Έλληνες απόψε και πάντοτε πρέπει να έχουμε την προσοχή μας τεστραμμένη εις τον λόγον του, ο οποίος είναι πάντοτε σύγχρονος και επίκαιρος και ευεργετικός.
Ευρίσκει απήχηση, διότι δεν υπάρχει δυσκολία την οποία εμπειρικώς δεν έζησεν ο γέροντας ο άγιος Παΐσιος. Έτσι και σήμερα μας λέγει :

«Δεν έχετε χρήματα; Κι εγώ δεν είχα ποτέ, όλα τα εμοίραζα εις τους έχοντες ανάγκην.

Είστε πτωχοί; Εγώ υπήρξα πτωχότερος από σας.

Πεινάτε; Σε όλη τη ζωή μου εκουσίως πεινούσα. Ζούσα με μια ντομάτα, με λίγο παξιμάδι, με λίγο ψωμί.

Κρυώνετε; Πάντοτε εκρύωνα και δεν άναβα σόμπα στο κελί μου.

Είστε ταλαιπωρημένοι χωρίς φάρμακα, χωρίς μέλλον; Ήμουν ασθενής πάντοτε και ποτέ δεν εζήτησα από τον Θεό να μου πάρει την ασθένεια. Πέρασα κι εγώ από την δίστομον μάχαιραν τον πόνον την ασθενείας του καρκίνου.

Πονείτε και κλαίτε; Μια ζωή επόνεσα και σήκωσε τις αμαρτίες των άλλων».

πηγή

«Ο πονηρός εχθρός μου άρπαξε το κομποσχοίνι» - Γέροντας Παρθένιος

                    
Μία φοβερή διήγηση του Ηγούμενου της Ιεράς Μονής του Αγίου Παύλου στο Άγιον Όρος, Πατέρα Παρθενίου, που μιλάει για την επίθεση του πονηρού στον ίδιο την ώρα που κρατούσε το κομποσχοίνι και προσευχόταν.
Ακούστε παρακάτω την φοβερή διήγηση του Γέροντα Παρθενίου στην συνέντευξη που είχε δώσει, με τον απλοϊκό και χαρακτηριστικό τρόπο ομιλίας και περιγραφής του Γέροντα.

πηγή

το είδαμε : εδώ

"προσεύχομαι στην Εικόνα του Υιού μου για την Ελλάδα γιατί θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση".

Πρόσφατα στο εκκλησάκι του Αγίου Νεκταρίου στη Καμάριζα Λαυρίου μπήκε μια μαυροφορεμένη γυναίκα να προσευχηθεί.

Η νεαρή γυναίκα προσευχόταν θερμά γονατιστή κάτω από την Εικόνα του Χριστού.

Πέρασαν δύο ώρες και η γυναίκα συνέχιζε να προσεύχεται. Ο γέροντας Νεκτάριος Βιτάλης κουρασμένος περίμενε τη μαυροφορεμένη γυναίκα να τελειώσει την προσευχή της για να κλείσει την εκκλησία.Την πλησιάζει και της λέει κοπέλα μου είμαι κουρασμένος και σε περιμένω για να κλείσω, και η γυναίκα απαντάει: 

"προσεύχομαι στην Εικόνα του Υιού μου για την Ελλάδα γιατί θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση".

ΠΗΓΗ....http://taxidixoristaftotita.blogspot.gr/2015/07/blog-post_20.html?spref=fb

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΒΙΤΑΛΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΘΕΟΣΤΑΛΤΟΣ ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ,ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΕΧΕΙ ΔΕΙ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΜΕΛΙΝΟΥ ΜΕ ΤΙΤΛΟ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΒΙΤΑΛΗΣ,ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΟΤΙ ΤΟΥ ΕΙΧΕ ΞΑΝΑΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ,ΟΤΑΝ ΗΤΑΝ ΝΕΟΣ ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΥΕ ΣΕ ΚΟΥΡΕΙΟ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ.

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟΤΕ ΤΟΥ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑΤΟΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΤΑΝΟΙΕΣ ΤΟΥ.Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΝ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΝΕΟΣ ΕΚΑΝΕ ΜΕΤΑΝΟΙΕΣ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ,ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΓΕΡΟΝΤΕΣ.

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΒΙΤΑΛΗΣ ΑΠΟ ΜΙΚΡΗ ΗΛΙΚΙΑ ΗΤΑΝ ΕΥΣΕΒΗΣ,ΣΤΗΝ ΚΟΛΥΜΠΗΘΡΑ ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΒΑΠΤΙΖΑΝΕ ΕΙΧΕ ΦΑΝΕΙ ΕΝΑΣ ΣΤΑΥΡΟΣ!!

ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΟΡΑΜΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΛΕΝΗΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΛΕΩ ΟΠΟΥ ΕΣΚΑΒΕ ΣΤΟ ΠΡΟΑΥΛΙΟ ΜΙΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ 17 ΕΤΩΝ.

ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΚΑΜΑΡΙΖΑΣ ΛΑΥΡΙΟΥ,ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΙΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΑΝΙΑΤΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΕΚΤΑΡΙΟ.

Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΙΧΕ ΠΑΕΙ ΣΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΤΗΝ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ  1980 ,ΟΤΑΝ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΙΧΕ ΚΑΡΚΙΝΟ ΣΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΤΑΔΙΟ ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΛΙΓΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΖΩΗΣ,ΚΑΙ ΙΑΘΗΚΕ ΜΕ ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΤΡΟΠΟ.

ΕΙΝΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΥ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕ ΟΤΙ ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΘΑ ΧΡΕΚΟΠΗΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ 2011 ΤΟ ΕΛΕΓΕ.(Η ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΒΡΕΘΗΚΕ ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΕΛΙΔΑ FACEBOOK ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΒΙΤΑΛΗ  ΠΟΥ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΝΤΑΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΤΕΚΝΟ).

ΠΕΡΥΣΙ ΠΕΡΙΠΟΥ ΠΗΡΑΜΕ ΤΗΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΕΥΣΕΒΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ,ΟΤΙ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΙΟΥΛΙΟΣ ΟΤΑΝ ΧΡΕΩΚΟΠΗΣΟΥΜΕ.

Ο ΕΥΣΕΒΗΣ ΝΕΑΡΟΣ  ΕΙΧΕ ΚΑΤΑΓΡΑΨΕΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΣΕ ΨΗΦΙΑΚΟ ΜΕΣΟ.

ΦΕΤΟΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ Ο ΕΥΣΕΒΗΣ ΝΕΟΣ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ,ΤΟΥ ΕΙΠΕ  Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ 

ΝΑ ΤΗΝ ΣΒΗΣΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ,ΚΑΙ ΠΩΣ ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΙ Η ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΖΕΙ.

Η ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΜΑΣ ΔΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ ΠΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ.

ΤΟ ΟΤΙ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΡΟΕΙΔΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ,ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΑ ΜΕΤΡΑ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ.ΜΟΝΟ ΟΣΟΙ ΑΓΙΟΙ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΝ ΣΕ ΜΕΓΑΛΑ ΜΕΤΡΑ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ ΕΙΧΑΝ ΔΕΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥΣ.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ Ο ΠΟΘΟΣ ΜΑΣ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΑΥΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ,ΙΣΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΛΟΓΩ ΘΕΙΑΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ.

ΙΣΩΣ Ο ΘΕΟΣ ΘΕΛΕΙ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑΛΑΠΩΡΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΙΝΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ.

ΟΠΩΣ ΕΧΟΥΝ ΠΕΙ ΠΟΛΛΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ,ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ Ο ΘΕΟΣ ΟΣΕΣ ΕΝΑΡΕΤΕΣ ΨΥΧΕΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ,ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΙΝΑ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ.ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΕΥΑΙΣΘΗΤΕΣ ΨΥΧΕΣ.

ΕΜΕΙΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΜΑΣ ΥΜΝΟ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΝΕΚΤΑΡΙΟ ΒΙΤΑΛΗ

το είδαμε εδώ

Γιατί παντρευόμαστε; - Μητροπολίτης Σιατίστης Παύλος

πηγή

Δεν χρειάζεται στην προσευχή να λέμε λόγια ατέλειωτα,φτάνουν τα λίγα και απλά

Αν η γλώσσα μας προφέρει προσευχητικά λόγια και η διάνοιά μας ονειροπολεί, τίποτα δεν έχουμε να ωφεληθούμε. Απεναντίας, θα κατακριθούμε, επειδή ακριβώς με μεγαλύτερη υπομονή και εντατικότερη προσοχή μιλάμε σε 

 

ανθρώπους παρά στον Κύριό μας. Στο κάτω-κάτω, κι αν ακόμα δεν πάρουμε τίποτε απ' Αυτόν, το να βρισκόμαστε σε διαρκή επικοινωνία μαζί Του μικρό καλό είναι; Αν ωφελούμαστε πολύ, όταν συζητάμε μ' έναν ενάρετο άνθρωπο, πόσο θα ωφεληθούμε, αλήθεια, συνομιλώντας με τον Πλάστη, τον Ευεργέτη, το Σωτήρα μας, έστω κι αν δεν μας δίνει ό,τι Του ζητάμε;
Γιατί, όμως, δεν μας δίνει; Θα το τονίσω γι' άλλη μια φορά: Γιατί συνήθως Του ζητάμε πράγματα βλαβερά, νομίζοντας πως είναι καλά και ωφέλιμα. Δεν γνωρίζεις, άνθρωπέ μου, το συμφέρον σου. Εκείνος, που το γνωρίζει, δεν εισακούει την παράκλησή σου, γιατί φροντίζει περισσότερο από σένα για τη σωτηρία σου. Αν οι γονείς δεν δίνουν πάντα στα παιδιά τους ό,τι τους ζητούν, όχι βέβαια επειδή τα μισούν, μα επειδή, απεναντίας, υπερβολικά τα αγαπούν, πολύ περισσότερο θα κάνει το ίδιο ο Θεός, ο οποίος και περισσότερο από τους γονείς μας μας αγαπά και καλύτερα απ' όλους γνωρίζει ποιο είναι το καλό μας. Όταν, λοιπόν, αποκάνεις ικετεύοντας τον Κύριο, κι Εκείνος δεν σου δίνει σημασία, μην παραπονιέσαι. Ξεχνάς, άλλωστε, πόσες φορές εσύ άκουσες κάποιον φτωχό να σε παρακαλάει και δεν του έδωσες σημασία; Και αυτό το έκανες από σκληρότητα, ενώ ο Θεός το κάνει από φιλανθρωπία. Ωστόσο, ενώ δεν δέχεσαι να κατηγορήσουν εσένα, που από σκληρότητα δεν άκουσες τον συνάνθρωπό σου, κατηγορείς το Θεό, που από φιλανθρωπία δεν σε ακούει.
Είπα όμως προηγουμένως, ότι κι όταν ακόμα δεν σε ακούει, η ωφέλειά σου από την προσευχή είναι μεγάλη. Γιατί είναι αδύνατο ν' αμαρτήσει ένας άνθρωπος που προσεύχεται πρόθυμα και αδιάλειπτα, ένας άνθρωπος που συντρίβει την καρδιά του, ανεβάζει το νου του στον ουρανό και ομολογεί ταπεινά στον Κύριο τα αμαρτήματά του. Γιατί, ύστερ' από μία τέτοια προσευχή, πετάει μακριά κάθε φροντίδα για τα γήινα, αποκτάει φτερά, γίνεται ανώτερος από τ' ανθρώπινα πάθη. Τα δροσερά νερά δεν δίνουν στα φυτά τόση θολερότητα, όση δίνουν τα δάκρυα στο δέντρο της προσευχής, κάνοντάς το ν' ανεβαίνει ψηλά, ως το θρόνο του Θεού. Έτσι, μάλιστα, Εκείνος εισακούει την προσευχή μας. Και πώς να μην εισακούσει την προσευχή μιας ψυχής, που στέκεται μπροστά Του με αυτοσυγκέντρωση, με κατάνυξη, με ταπείνωση; Μιας ψυχής που έχει μεταφερθεί νοερά από τη γη στον ουρανό; Μιας ψυχής που έχει διώξει κάθε ανθρώπινο λογισμό, κάθε βιοτική μέριμνα, κάθε εμπαθή προσκόλληση, κι έχει αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στη μυστική και πανευφρόσυνη κοινωνία με τον Κύριό της;
Ναι, έτσι πρέπει να προσεύχεται ο χριστιανός. Αφού συγκεντρώσει και εντείνει όλη του τη σκέψη, τότε να ικετεύει το Θεό έμπονα. Δεν χρειάζεται να λέει ατέλειωτα λόγια, φτάνουν τα λίγα και απλά.

Αναρτήθηκε από Λάζαρος Ιορδανίδης

πηγή
το είδαμε εδώ

ΒΙΝΤΕΟ-ΣΟΚ! ΑΥΤΗ είναι η πιο αληθινή προφητεία που έχει ειπωθεί για την Ελλάδα!

Δείτε το προφητικό βίντεο για την Ελλάδα…

   το είδαμε εδώ

Ολόκληρη η ομιλία του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Η ΑΓΙΑ ΜΑΡΚΕΛΛΑ Η πολύαθλος και ένδοξος παρθενομάρτυς της Χίου

Ανάμεσα στους πολυάριθμους Αγίους, που κοσμούν το τοπικό αγιολόγιο και τη μακρόχρονη εκκλησιαστική ιστορία του μυροβόλου νησιού της Χίου είναι και η Αγία παρθενομάρτυς Μαρκέλλα που αποτελεί το ευλαβικό καύχημα των απανταχού της Γης Χίων και τον πολύτιμο πνευματικό θησαυρό για χιλιάδες προσκυνητές, οι οποίοι συρρέουν στον τόπο του μαρτυρίου της για να αποδώσουν τον οφειλόμενο σεβασμό στο μεγαλείο και τον ηρωισμό της, αλλά και για να ζητήσουν τη θαυματουργική της χάρη για την επίλυση σωματικών και ψυχικών ασθενειών.

Η Αγία Μαρκέλλα γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Βολισσό, στο ιστορικό αυτό κεφαλοχώρι της βορειοδυτικής Χίου. Για τον χρόνο της γέννησης, της ζωής και του μαρτυρίου της Αγίας υπάρχει σύγχυση και ασάφεια μεταξύ των βιογράφων. Σύμφωνα με τον βιογράφο της, Όσιο Νικηφόρο τον Χίο, η Αγία Μαρκέλλα έζησε και ήκμασε περί το 1500. Ο πατέρας της ήταν ειδωλολάτρης και η χριστιανή μητέρα της απεβίωσε σε νεαρά ηλικία. Η Μαρκέλλα διακρίθηκε από νωρίς για τη βαθιά της πίστη και αγάπη στον Χριστό, την καλοσύνη και αγνότητά της, τη σεμνότητα και την ευγένεια της ψυχής της. Προικισμένη με θεϊκή σοφία και αμέτρητα ψυχικά χαρίσματα επικοινωνούσε αδιάλειπτα με τον Θεό. Αυτόν τον “επίγειο άγγελο” φθόνησε ο εωσφόρος και θέλησε να την πολεμήσει με κάθε μέσο.

Έτσι ο ειδωλολάτρης και σκληρόκαρδος πατέρας της άρχισε να επιθυμεί ερωτικά την ίδια του την κόρη και να νιώθει προς αυτή μία αστείρευτη σαρκική επιθυμία. Όταν η Μαρκέλλα διαπίστωσε τον αναίσχυντο χαρακτήρα του σαρκολάτρη πατέρα της, εγκατέλειψε το πατρικό σπίτι και αναζήτησε καταφύγιο στα βουνά της περιοχής. Τότε ο πατέρας της κινούμενος από τις κτηνώδεις ορέξεις του και με απερίγραπτη μανία άρχισε να ψάχνει να βρει τη νεαρή και όμορφη Μαρκέλλα. Τότε η δύστυχη και έντρομη κόρη προσπάθησε να προστατευθεί και να σώσει την τιμιότητά της. Μία μεγάλη βάτος αποτέλεσε το ασφαλές καταφύγιο της Αγίας. Ένας βοσκός όμως αντιλήφθηκε τη Μαρκέλλα και υπέδειξε τη βάτο στον μανιακό πατέρα της. Τότε ο πατέρας έβαλε φωτιά στη βάτο για να την αναγκάσει να βγει έξω από αυτή. Η Μαρκέλλα κατάφερε και βρήκε διέξοδο και έτσι γλίτωσε από τα χέρια του σαρκολάτρη πατέρα της. Στη συνέχεια άρχισε να τρέχει πάνω στις πέτρες και τα βράχια, αλλά ο πατέρας της βλέποντας τη δυσκολία να τη φτάσει, αποφάσισε να τη σημαδέψει με το τόξο του και έτσι εκτόξευσε προς αυτή ένα βέλος. Η Αγία πληγώθηκε και το αγνό της αίμα πότισε τα βράχια. Παρόλα αυτά δεν έχασε την ψυχική της δύναμη και συνέχισε να τρέχει. Οι σωματικές της δυνάμεις άρχισαν όμως να την εγκαταλείπουν και κάποια στιγμή έπεσε κάτω ταλαιπωρημένη και πληγωμένη. Η βαθιά και ακλόνητη πίστη της την βοήθησε να βρει τη σωτήρια λύση. Με τα μάτια στραμμένα στον Ουράνιο Νυμφίο προσευχήθηκε και Του ζήτησε να σχίσει τον βράχο και να την κρύψει μέσα. Η παράκληση της Αγίας έγινε πραγματικότητα και έτσι ο βράχος σχίστηκε και δέχτηκε το σώμα της ενάρετης Μαρκέλλας μέχρι το στήθος. Ο σαρκολάτρης πατέρας φτάνοντας στον τόπο και βλέποντας το παράδοξο αυτό θαύμα, οργίστηκε ακόμη περισσότερο και έκοψε με ένα μαχαίρι τους μαστούς της και τους πέταξε στο βουνό. Στη συνέχεια αποκεφάλισε την κόρη του και πέταξε την κεφαλή της στη θάλασσα. Σύμφωνα με την παράδοση μία ασυνήθιστη λάμψη άρχισε να εκπέμπεται από την κεφαλή της Αγίας που στέφθηκε με τον ουράνιο και άφθαρτο στέφανο της άθλησης και της θεϊκής δόξας.

Ο σχισμένος βράχος που δέχτηκε το μαρτυρικό σώμα της Αγίας, αποτελεί μέχρι σήμερα για τους προσκυνητές σημείο ευλαβικής αναφοράς και πηγή ιαμάτων, αφού όσοι προσεύχονται με πίστη, παρατηρούν τον ερυθρό χρωματισμό των βράχων και το νερό να ατμίζει. Αναρίθμητα είναι τα θαύματα που με τη χάρη του Θεού έχει επιτελέσει η Αγία Μαρκέλλα από την εποχή του μαρτυρίου της έως τις ημέρες μας, ενώ μάρτυρες θαυμαστών σημείων έγιναν λαμπρές πνευματικές φυσιογνωμίες της Εκκλησίας μας, όπως ο Άγιος Μακάριος ο Νοταράς Επίσκοπος Κορίνθου, ο Άγιος Νεκτάριος Επίσκοπος Πενταπόλεως και ο βιογράφος και συντάκτης της Ακολουθίας της Αγίας, Όσιος Νικηφόρος ο Χίος, οι οποίοι συχνά προσέρχονταν στον τόπο του μαρτυρίου της Αγίας για να προσευχηθούν. Η μνήμη της Αγίας ενδόξου παρθενομάρτυρος Μαρκέλλης εορτάζεται κάθε χρόνο στις 22 Ιουλίου και λαμπρά πανήγυρις λαμβάνει χώρα στον φερώνυμο ιερό ναό της Αγίας που βρίσκεται επί της αμμώδους παραλίας στον ομώνυμο όρμο της Βολισσού και αποτελεί παγχιακό, αλλά και πανελλήνιο προσκύνημα.

Στη Χίο η Αγία Μαρκέλλα τιμάται επίσης με ομώνυμους ιερούς ναούς στα χωριά Καρυές και Άγιος Γεώργιος Συκούσης, αλλά και στις παραθαλάσσιες περιοχές Κώμη και Κάτω Φανά, ενώ επ’ ονόματί της τιμάται το ένα κλίτος του ιερού ενοριακού ναού της Αγίας Παρασκευής Καρδαμύλων, αλλά και γραφικό εκκλησάκι στο γειτονικό νησί των Ψαρών.

Η φιλοπατρία των απανταχού της Γης ευρισκομένων Χίων, αλλά και τα αναρίθμητα θαύματα της Αγίας οδήγησαν στην ανέγερση ιερών ναών επ’ ονόματι της πολυάθλου και ενδόξου παρθενομάρτυρος της Χίου. Έτσι η συνοικία του Βοτανικού στην Αθήνα κοσμείται με ενοριακό ναό της Αγίας Μαρκέλλας, ενώ τα τελευταία χρόνια ανεγέρθηκε περικαλλές παρεκκλήσιο στο όνομα της Αγίας και στην περιοχή της Κάτω Κηφισιάς. Στην Αττική παρεκκλήσια αφιερωμένα στην Αγία Μαρκέλλα υπάρχουν επίσης στην Ελευσίνα και στα Μέγαρα, ενώ η μνήμη της εορτάζεται και στον θεμελιωθέντα το 1878 ιερό ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Πειραιώς, όπου φυλάσσεται εικόνα της Αγίας, η οποία δωρήθηκε το 1905 από τους πρώτους Χιώτες έποικους. Στον περικαλλή και ιστορικό αυτό ναό του Πειραιώς λαμβάνει χώρα ο κατ’ έτος πανηγυρικός εορτασμός της μνήμης της από τη Χιακή Αδελφότητα Αττικοβοιωτίας «Ο Κοραής». Γραφικά εξωκκλήσια - παρεκκλήσια επ’ ονόματι της Αγίας Μαρκέλλας έχουν καταγραφεί επίσης στις Σπέτσες, την Άνδρο, τη Μήλο, τη Σαντορίνη, τη Σάμο, τους Λειψούς, τη Λέρο, την Παστίδα Ρόδου και την Πάλαιρο Αιτωλοακαρνανίας. 

Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος

Εκπαιδευτικός

Βιβλιογραφία

· Ασματική Ακολουθία, Βίος και Παρακλητικός Κανών της Αγίας παρθενομάρτυρος Μαρκέλλης της Χιοπολίτιδος, Έκδοσις Ιερού Προσκυνήματος Αγίας Μαρκέλλης, Βολισσός Χίου 1980.

πηγή