ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΝ ΜΑΘΕΤΕ ΟΙ ΕΝΟΙΚΟΥΝΤΕΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ- Ο ΝΩΕ, ΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΝ ΜΑΘΕΤΕ

 ΟΙ ΕΝΟΙΚΟΥΝΤΕΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ

Ο παρανομος καταγγέλει τον νομιμο....

Ο νομιμος, δεν εχει να φοβηθει κατι...

Ο νομιμος, εφαρμοζει τον νομο και στο παρανομο...

Ο παρανομος δεν το δεχεται, και βαζοντας το κεφαλι κατω,

σαν μπαγκλαντεσιανος, συνεχιζει και κανει την παρανομια του...

Ο νόμιμος ΞΑΝΑ εφαρμοζει τον νομο στον παρανομο....

Ο παρανομος κρυβεται οταν ερχεται ο Νομος 

να τον ελεγξει για τριτη φορα μεσα σε δυο ημερες....

Για να καλύψει και να δικαιολογήσει τα κόμπλεξ του

 και να γίνει πιστευτός, επικαλείται τον Θεό και ορκίζεται 

ακόμα και στην ζωή του..

Και η ζωη συνεχιζεται.....

Τελικα ειχε δικιο ενας Γεροντας...

"Το χειροτερο και αδυνατο πραγμα πανω σε εναν ψευτη

 ή κουτσομπολη δεν ειναι τα ψεμματα του και οι μπουρδολογιες 

που γεμιζει τους αλλους.....

 

ΑΔΥΝΑΤΕΙ να πιστεψει τις Αληθειες για το ατομο του"....

"-Καλύτερα να σε κρίνει ο Θεός, παρά η συνείδησή σου.."

"-Γιατί γέροντα;"

"-Είναι απλό παιδί μου..  Από τον Θεό, μπορεί να συγχωρεθείς... 

Από την συνείδηση σου όμως ... ΠΟΤΕ..!!"

Άλλωστε μην ξεχνάς τι έγινε και στην εποχή του Νώε.

Η παρανομία, έδινε και έπαιρνε τότε...

Ο Νώε όμως είχε μια αποστολή από τον Θεό. 

Να φτιάξει την Κιβωτό... 

Και όλη η πόλη, τον χλεύαζε και τον ειρωνεύονταν...

Ακόμα και όταν όλα τα ζώα πέρναγαν μέσα από τα 

σοκάκια και τους δρόμους, και πήγαιναν στην ΄Κιβωτό, 

καρφί δεν τους καίγονταν.. 

Όταν όμως η Κιβωτός τελείωσε, μπήκαν μέσα μόνο αυτοί

 που πίστεψαν σε αυτή την Αποστολή...

Όταν όμως άρχισαν να πέφτουν οι χοντρές στάλες...,

 

όλος ο κόσμος τότε στον τρελο-Νώε έτρεξε να σωθεί και 

να μπεί στην Κιβωτό...

Ο Νώε τους λυπήθηκε και η καρδιά του έγινε χίλια κομμάτια..

Ποτάμι έτρεχαν τα δάκρυα του για αυτούς που εκλιπαρούσαν

να μπουν στην Κιβωτό...

Η εντολή όμως από τον Θεό ήταν άλλη...

"-Εσύ Νώε στο κατάστρωμα, και Εγώ στην πόρτα του πλοίου"

Το αποτέλεσμα, το γνωρίζουμε.. Πνίγηκαν όλοι και 

αφανίστηκαν από το πρόσωπο της Γής...

"-Γέροντα, είναι κακός ο θεός;"

"-Κακός ο θεός δεν είναι... Αγάπη και Δικαιοσύνη είναι.. 

Και όταν την εφαρμόσει την Δικαιοσύνη Του,

 εμείς ως Παιδιά Του, οφείλουμε και έχουμε χρέος 

να Υπακούσουμε στο θέλημα Του" 

"-Και γιατί επιτρέπει να περνάμε όλες αυτές τις δοκιμασίες;"

"-Γιατί , γνωρίζει ο Θεός, ότι αντέχουμε παιδί μου.. 

Και όσο αντέχει ο Άνθρωπος, τόσες περισσότερες 

δοκιμασίες θα του δίνει ο Θεός..

Γιαυτό ο Χριστιανός λέγεται και Αγωνιστής... 

Η ζωή μας εδώ στην Γή είναι ένας διαρκής αγώνας 

και πάλη με το Άνομο και το Κακό..

Και όταν φτάνεις στο τέρμα, και έρχεται ο 

πρόεδρος και σου βάζει το στεφάνι στο κεφάλι,

 

τότε τα ξεχνάς όλα.."

Μην ξεχνάς ότι ζούμε στις έσχατες Ημέρες.. 

Στην Αποκάλυψη λέει

 "Ο αδικών αδικήσατω έτι και η δικαιοσύνη εργάσατω"

 

Βλέπει ο Θεός όμως...

Βόγκλης Αλέξανδρος

Στρατιωτικός

Κτήτωρ Ιερού ΙΔ Ναιδρίου

Αγίου Θεράποντος επισκόπου Κύπρου

Η ΣΚΕΠΗ ΤΟΥ ΠΑΠΠΟΥ

πηγή

"Ο ΕΚ ΠΕΝΙΑΣ ΒΑΣΙΛΕΑΣ" (ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ)

ΠΟΙΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΕΥΟΜΕΝΟΥ ΕΚ ΠΕΝΙΑΣ ΒΑΣΙΛΕΑ 






ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΕΥΟΜΕΝΟΥ ΒΑΣΙΛΕΑ ΕΙΝΑΙ ΤΡΙΠΛΟ ...
ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ ΘΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΣΑΝ ΑΞΙΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΚΑΙ ΕΠΙΤΕΤΡΑΜΜΕΝΟΣ  ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ: ΠΡΩΤΟΝ ΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ ΔΙΚΑΙΗΣ ΚΡΙΣΗΣ, ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΚΑΙ ΤΡΙΤΟΝ ΤΗΝ ΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΓΗ ...
Ο ΠΙΣΤΟΣ ΒΑΣΙΛΕΑΣ ΠΑΡΑΒΑΛΛΕΤΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ Μ.ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ (ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ ΕΝΘ' ΑΝΩΤ. ΣΕΛ.207) ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΑΡΕΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΥΣΕΒΕΣ ΕΚΕΙΝΟΥ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΚΑΙ ΥΠΕΡΒΑΛΛΕΙ (ΛΕΟΝΤΟΣ ΣΟΦΟΥ, ΣΕΛ.107, 1149)
Ο Μ.ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣΕ ΣΤΗΝ ΤΟΤΕ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΔΙΩΓΜΟΥΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΒΑΒΥΛΩΝΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΚΛΛΗΣΙΑΣ ...
Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΘΑ ΒΑΣΙΛΕΥΣΕΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΑΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ...
Ο ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΕΙΡΗΝΕΥΣΕ ΤΟΥΣ ΤΟΤΕ ΛΑΟΥΣ, Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΘΑ ΕΙΡΗΝΕΥΣΕΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ...
Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΕΚΤΙΣΕ ΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ, Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΘΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΕΙ ...
Ο Μ.ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΥΓΚΑΛΕΣΕ ΤΗΝ Α' ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ, Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΘΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ, ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΝ Η' ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ...
Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΝΑΚΗΡΥΞΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΠΙΣΗΜΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ, Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΘΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΔΙΚΑΙΩΣ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΗΝ ΔΙΑΔΩΣΕΙ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΘΝΗ ...
ΘΑ ΤΙΜΩΡΗΣΕΙ ΤΗΝ ΑΣΕΒΕΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΕΙ ΕΠΙΓΕΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΘΕΑΡΕΣΤΗ, ΣΕ ΤΥΠΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΧΟΥΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ, ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ...
Ο ΒΑΣΙΛΕΑΣ ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΛΑΜΨΕΙ <<ΩΣ Ο ΗΛΙΟΣ>> (ΑΠΟΚ.Ι'1), ΘΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΕΙ ΣΕ <<ΠΑΝ ΕΘΝΟΣ ΚΑΙ ΦΥΛΗΝ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΑΝ ΚΑΙ ΛΑΟΝ ΤΟ ΑΙΩΝΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΟΥΤΩ ΘΑ ΦΩΤΙΣΤΕΙ Η ΓΗ ΕΚ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ ΑΥΤΟΥ>> (ΑΠΟΚ.ΙΗ'1) ...


ΟΙ ΠΡΟΟΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ ΤΟΝ ΔΙΚΑΙΩΝΟΥΝ
<<ΜΕΓΑΛΟΣ ΧΑΛΑΣΜΟΣ ΚΟΣΜΟΥ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΣΚΑΣΕΙ ΤΟ ΤΟΠΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ...
ΤΟΤΕ ΣΕ ΠΑΡΑΓΚΕΣ ΘΑ ΚΑΤΑΝΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ...>>
<<ΘΑ ΣΑΣ ΦΟΡΤΩΣΟΥΝ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΑΣΗΚΩΤΟ ΦΟΡΟ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΦΤΑΣΟΥΝ ...>>
<<Ο ΧΑΛΑΣΜΟΣ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΤΥΦΛΟ ΚΑΙ ΚΑΣΙΔΙΑΡΗ ...>>
<<ΚΑΛΟΤΥΧΟΣ ΟΠΟΙΟΣ ΖΗΣΕΙ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ>>, 
ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΣ ΑΝΑΛΑΜΠΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ !!!

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΕΥΟΜΕΝΟΥ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΠΡΟΟΡΗΣΑΝ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ: ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ, ΛΕΩΝ Ο ΣΟΦΟΣ, ΟΣΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ Ο ΣΑΛΟΣ, ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ, ΜΕΘΟΔΙΟΣ ΚΑΙ ΤΑΡΑΣΙΟΣ, ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ, Ι.ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ, Ι.ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ, ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΤΗΣ ΝΥΣΣΗΣ, ΑΝΩΝΥΜΟΥ ΠΑΡΑΦΡΑΣΗ, ΔΑΝΙΗΛ ΚΑΙ ΙΕΖΕΚΙΗΛ, ΑΝΔΡΕΟΥ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ  ...
ΠΟΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΚΑΙ Η ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΑΣΕΒΕΙΣ ΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΝΤΟΛΟΔΟΧΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ;
ΠΟΙΑ Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΠΙΣΤΩΝ Η ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΩΝ ;
ΠΩΣ ΘΑ ΕΠΙΤΥΧΕΙ ΤΗΝ ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ;)
πηγή

«ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΩΣ; » Πρεσβ. Ἀθανασίου Μηνᾶ

«Καὶ δὸς ἡμῖν σήμερον τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον»

(μιὰ διαφορετικὴ ἑρμηνεία στὸ σήμερα)

«ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΩΣ; »

(Πρεσβ. Ἀθανασίου Μηνᾶ)

Ὁ Τριαδικὸς Θεὸς καὶ ὁ Σωτήρας Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι καὶ τὸ

 ἀντικείμενο τῆς ἐλπίδος μας καὶ ὁ Δημιουργός της.

Ἐλπίς, μὴ στηριζομένη ἐπὶ τοῦ Σωτῆρος Μεσσίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, 

εἶναι πλάνη καὶ ἀπάτη.

Ὁ ἅγιος γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, μὲ τὴ χάρη τοῦ 

Θεοῦ, εἶχε προειδοποιήσει: «Ὅλα ὅσα λέγονται καὶ γίνονται στὶς

 ἡμέρες μας διέπονται καὶ διαποτίζονται ἀπὸ τὸ πνεῦμα τῆς 

πλάνης καὶ τῆς ἀπάτης». Ἀλλὰ καὶ στὴν Καινὴ Διαθήκη

 παροτρύνει ὁ Ἀπ. Παῦλος στὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή, 

κεφ. γ΄, 13: «ἀλλὰ παρακαλεῖτε ἑαυτοὺς καθ᾿ ἑκάστην

 ἡμέραν ἄχρις οὗ τὸ σήμερον καλεῖται, ἵνα μὴ σκληρυνθῇ 

ἐξ ὑμῶν τις ἀπάτῃ τῆς ἁμαρτίας». Ἐκτὸς τούτου καὶ 

στὸ μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος, τοῦ εἰσαγωγικοῦ ἀπαραιτήτου 

μυστηρίου γιὰ τὴ σωτηρία μας, κατὰ τὴν εὐχὴ ποὺ σφραγίζει

 ὁ ἱερεὺς τὸ νερό, λέει: «Ἐπιφάνηθι Κύριε τούτῳ· καὶ δὸς

 μεταποιηθῆναι τὸν ἐν αὐτῷ βαπτιζόμενον, εἰς τὸ

 ἀποθέσθαι μὲν τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον, τὸν

 φθειρόμενον κατὰ τὰς ἐπιθυμίας τῆς ἀπάτης, ἐνδύσασθαι 

δὲ τὸν νέον, τον ἀνακαινούμενον κατ᾿ εἰκόνα τοῦ 

κτίσαντος αὐτόν, ἵνα γενόμενος σύμφυτος τῷ ὁμοιώματι 

τοῦ θανάτου σου διὰ τοῦ Βαπτίσματος, κοινωνὸς και 

τῆς ἀναστάσεώς σου γένηται...».

Σύμφωνα, λοιπόν, μὲ ὅλους τοὺς παραπάνω λόγους, 

χαρὰ καὶ ἀγάπη, εἰρήνη καὶ ἀνάπαυση, δὲν μπορεῖ νὰ 

ὑπάρχει εἰ μὴ μόνον διὰ τῆς πρὸς ἀλλήλους ἐν 

Χριστῷ ὁμοφροσύνης καὶ ὀρθοδόξου βιοτῆς. 

Τελεία καὶ παῦλα!

Ἐν τούτοις, σήμερα βλέπουμε τὴν πανταχοῦ ἀποστασία

 ἀπὸ τὸν Χριστό, ποὺ ὁδηγεῖ τοὺς ἀνθρώπους τῆς Νέας 

Ἐποχῆς εἰς παράλυσιν καὶ ψυχοσωματικὴν διαστροφήν, 

ὥστε ἀπὸ πρόσωπα νὰ παραμορφώνονται σὲ ἄτομα, 

κινούμενα χωρὶς Χριστό, χωρὶς ἐλπίδα. Εὔχομαι νὰ ὑπάρξει, 

παντοῦ καὶ ἐν πᾶσι, εἰλικρινὴς μετάνοια. 

Σὲ ἀντίθετη περίπτωση, τὰ πράγματα, ὁ κόσμος, 

θὰ ὁδηγοῦνται ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο, στὸ 

χείριστο καὶ τελικά, στὴν ἀπώλεια.

Παρακαλῶ, ἂς γνωρίζουμε καὶ τοῦτο. Πλησιάζει ἡ 

ὥρα ποὺ τὸ ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ θὰ μισεῖται καὶ θὰ 

διώκεται ἀπὸ ὅλους ὅσους εὑρίσκονται ἐκτὸς 

Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς εἶναι σαφής:

« Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ, γινώσκετε ὅτι ἐμὲ πρῶτον ὑμῶν 

μεμίσηκεν. εἰ ἐκ τοῦ κόσμου ἦτε, ὁ κόσμος ἂν τὸ ἴδιον 

ἐφίλει∙ ὅτι δὲ ἐκ τοῦ κόσμου οὐκ ἐστέ, ἀλλ’ ἐγὼ ἐξελεξάμην 

ὑμᾶς ἐκ τοῦ κόσμου, διὰ τοῦτο μισεῖ ὑμᾶς ὁ κόσμος. 

μνημονεύετε τοῦ λόγου οὗ ἐγὼ εἶπον ὑμῖν∙ οὐκ ἔστι δοῦλος

 μείζων τοῦ κυρίου αὐτοῦ. εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν, 

εἰ τὸν λόγον μου ἐτήρησαν, καὶ τὸν ὑμέτερον τηρήσουσιν. 

ἀλλὰ ταῦτα πάντα ποιήσουσιν ὑμῖν διὰ τὸ ὄνομά μου, 

ὅτι οὐκ οἴδασι τὸν πέμψαντά με.» (Ἰω., κεφ.ιε΄, στ.18-21).

Ἐξ αὐτοῦ τούτου τοῦ λόγου, ὁ Κύριος, λίγο πρὶν τὴν φρικτὴν 

Σταύρωσιν καὶ τὴν εἰς Ἅδου κάθοδον, τὴν λαμπροφόρον

 Ἀνάστασιν, τὴν ἔνδοξον Ἀνάληψιν καὶ τὴν φοβερὰ καὶ 

Ἁγία Πεντηκοστή, προσευχήθηκε ἐκτενῶς πρὸς τὸν Οὐράνιο 

Πατέρα, ὄχι μόνον διὰ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους, ἀλλὰ καὶ 

διὰ ὅλους ὅσους θὰ ἐπίστευαν δι’αὐτῶν εἰς τὸν Ἰησοῦν

 Χριστὸν ἕως τῆς συντελείας τῶν αἰώνων¹. Δηλαδὴ γιὰ

 ἐκείνους 

ποὺ μὲ ὑπομονὴ ἐργάζονται καὶ τηροῦν τὶς ἐντολές 

Του κατὰ πάντα.

Ἄς προσέξουμε ὅμως!!! Αὐτὸς ὁ τελευταῖος λόγος, δηλαδὴ τὸ

 νὰ ἐργαζόμαστε μὲ ὑπομονὴ εἰς τέλος² καὶ νὰ τηροῦμε τὶς ἐντολὲς 

τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τὸ νὰ πιστεύουμε, νὰ 

ὁμολογοῦμε καὶ νὰ διαλαλοῦμε ὅτι ὁ Χριστὸς Ἰησοῦς εἶναι ὁ

 μόνος ἀληθινὸς καὶ μοναδικὸς Σωτήρας τοῦ κόσμου, μετ’οὐ 

πολλὰς ἡμέρας, θὰ διώκεται στὴν πατρίδα μας ὡς ρατσιστικὸ

 ἔγκλημα. Λὲς καὶ δὲν εἶναι αὐτὴ ἡ ἴδια ἡ δίωξη ἡ κατ᾿ ἐξοχὴν 

πράξη τοῦ ρατσισμοῦ! Ὦ τοῦ παραλόγου!

Ἀγαπητά μου παιδιά, τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν εἶναι ἐμφανῆ.

Ὅλοι σχεδὸν οἱ νόμοι ποὺ ψηφίζονται στὴν πατρίδα μας

 ὅπως καὶ σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ τὰ πλάτη τοῦ κόσμου, σὲ ἕναν

 καὶ μόνο σκοπὸ ἀποβλέπουν. Νὰ ἀπομακρύνουν τοὺς 

ἀνθρώπους ἀπὸ τὸν Ζωηφόρο Λόγο τοῦ Χριστοῦ καὶ 

νὰ τοὺς ὁδηγήσουν στὸν δυσώδη καὶ βορβορώδη ἐπερχόμενο 

Ἀντίχριστο. Γιὰ τὸ σκοπὸ αὐτὸ χρησιμοποιοῦνται ὅλα 

τὰ μέσα (τηλεόραση, ραδιόφωνο, ἴντερνετ, ἔντυπος τύπος, 

ἀφίσσες, παιχνίδια), μὲ πρῶτο καὶ καλύτερο τὴν χωρὶς Θεὸ

 «ἐπιστήμη» - χωρὶς αὐτὸ νὰ σημαίνει ὅτι δὲν ὑπάρχουν κατὰ

 καιροὺς φωτεινὲς ἐξαιρέσεις. 

Ἡ ὁποιαδήποτε νεοεποχήτικη διδασκαλία, συζήτηση ἤ 

ἐνημέρωση προβάλλεται πανταχοῦ, δεικνύει καὶ κατευθύνει

 εὐθέως πρὸς τὸν Ἑωσφόρο καὶ ἔτσι ἑτοιμάζεται δικτατορικὰ

 ὁ δρόμος τοῦ «ἑνός», δηλαδὴ τοῦ ἀντὶ τοῦ Χριστοῦ

 καὶ Θεοῦ, ἀντιχρίστου!

Βλέπουμε ἤδη μὲ πόση λυσσώδη μανία πολεμοῦν τὴν

 ἀργία τῆς Κυριακῆς, τὴν ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου.

Ἡ εἰδωλολατρεία καὶ ὁ σατανισμὸς διδάσκονται καθαρὰ 

καὶ ξεδιάντροπα, ἀκόμα καὶ σὲ τρυφερὲς ἡλικίες, σὰν μοναδικὴ

 καὶ ἀναγκαία τροφὴ τῶν ἀνθρώπων γιὰ ἀπόκτηση δύναμης

 καὶ κυριαρχίας. Ἀλλ᾿ εἰς μάτην! Ἔφθασαν, μάλιστα, οἱ ἄρχοντες

 τοῦ σκότους σὲ τέτοιο ζοφερὸ χάος καὶ ἀ-νοησία, ὥστε νὰ μὴν

 μποροῦν νὰ διακρίνουν τὸν Δημιουργό τους καὶ νὰ 

ὑποστηρίζουν ὅτι κατάγονται ἀπὸ τοὺς πιθήκους. 

Ὦ τῆς βλασφημίας τὸ ὕψωμα!!! Καὶ δὲν τὰ κρατοῦν τουλάχιστον

 γιὰ τὸν ἑαυτό τους τὰ ὅσα πιστεύουν, ἀλλὰ παρασύρουν μαζί 

τους στὸ θάνατο, ἐκβιαστικὰ ἤ δελεαστικὰ μύριους χίλιους

 κακομοίρηδες. Ξεχνοῦν σαφῶς ἤ ἀδιαφοροῦν γιὰ τὸ Ἀποκ.

 ιγ΄, 10: «εἴ τις εἰς αἰχμαλωσίαν ἀπάγει, εἰς αἰχμαλωσίαν 

ὑπάγει· εἴ τις ἐν μαχαίρᾳ ἀποκτέννει, δεῖ αὐτὸν ἐν μαχαίρᾳ

 ἀποκτανθῆναι. ὧδέ ἐστιν ἡ ὑπομονὴ καὶ ἡ πίστις τῶν

 ἁγίων».(Ἄν κανεὶς παρασύρει ἄλλους σὲ αἰχμαλωσία, θὰ

 αἰχμαλωτισθεῖ καὶ αὐτός. Ἄν κανεὶς φονεύσει μὲ μαχαίρι 

πρέπει καὶ αὐτὸς σύμφωνα μὲ τὴ θεία δικαιοσύνη νὰ φονευθεῖ

 μὲ μαχαίρι. Ἐδῶ θὰ φανεῖ ἡ ὑπομονὴ καὶ ἡ πίστη τῶν Χριστιανῶν).

Βιασμοὶ, βίαιοι θάνατοι, ληστεῖες, ἀσέλγειες, ἐκμετάλλευση 

ψυχῶν καὶ σωμάτων ἀνήκουν στὴν ἡμερησία διάταξη ὅλων 

τῶν κοινωνικῶν τάξεων. Ἀποτέλεσμα τούτων, εἶναι νὰ 

ὑπάρχει παντοῦ ἀνασφάλεια, δάκρυα, ἀπελπισία καὶ πολὺς πόνος.

Ἄς προσέξουμε ἀκόμη καὶ τοῦτο. Ὅτι καὶ ἡ δημιουργία τοῦ Θεοῦ, τοῦ 

Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐξανίσταται καὶ διαμαρτύρεται. Πρωτοφανῆ

 σημεῖα καὶ τέρατα συμβαίνουν συχνὰ-πυκνὰ σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ πλάτη 

τοῦ πλανήτη μας, ἀποδεικνύοντας καὶ διατρανώνοντας ἔτσι, μὲ

 αὐτοὺς τοὺς φοβεροὺς «γογγυσμούς», τὰ ἐπερχόμενα δεινὰ στὸν 

ταλαίπωρο κόσμο μας.

Ὅλα αὐτὰ εἶναι ἀρχὲς ὠδίνων³. Οἱ ὠδίνες ἕπονται.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

Μακάριοι εἶναι ὅλοι ὅσοι πορεύονται αὐτὴν τὴν κρίσιμη 

ὥρα μὲ πραγματικὴ μετάνοια, συνεχῆ δάκρυα καὶ 

ἀδιάλειπτη προσευχή, γαντζωμένοι κυριολεκτικὰ στὸ Σῶμα 

τοῦ Χριστοῦ, δηλαδὴ στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

Μακάριοι, ὅσοι βαπτισμένοι καὶ μυρωμένοι Ὀρθοδόξως ἐμπιστεύονται

 ἀπόλυτα τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ κοινωνοῦν 

ἀκατακρίτως τὸ Πανάχραντο Σῶμα Του καὶ τὸ Τίμιο Αἷμα Του, ποὺ 

εἶναι τὸ φάρμακο τῆς ἀθανασίας καὶ τῆς αἰωνίου ζωῆς, ὁ Παράδεισος.

Ἄς μάθουμε τέλος, ὅτι ἀλάνθαστο κριτήριο Ὀρθοδόξου ἐλπίδος, αὐτὲς 

τὶς δύσκολες ὧρες, εἶναι ἡ καρδιακὴ εἰρήνη, χαρὰ καὶ ἀνάπαυση, ὅπως

 καὶ ἡ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι βεβαιότητα πὼς αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν,

 φανερώνουν τοῦ λόγου τὸ ἀληθές, ὅτι δηλαδὴ πλησιάζει ἡ 

ἀπολύτρωσις ἡμῶν ( Λουκ., κεφ.κα΄, στ.28.: «ἀρχομένων 

δὲ τούτων γίνεσθαι ἀνακύψατε καὶ ἐπάρατε τὰς κεφαλὰς ὑμῶν, 

διότι ἐγγίζει ἡ ἀπολύτρωσις ὑμῶν.» Ἀλλὰ καὶ Ἀποκ. ιγ΄, 6-8:

 «καὶ ἤνοιξε τὸ στόμα αὐτοῦ (τὸ θηρίον) εἰς βλασφημίαν πρὸς τὸν

 θεόν, βλασφημῆσαι τὸ ὄνομα αὐτοῦ καὶ τὴν σκηνὴν αὐτοῦ,

 ...καὶ προσκυνήσουσιν αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς...»).

Γένοιτο Κύριε Ἰησοῦ. Σὲ Σένα ἀνήκει ἡ Δόξα, ἡ Δύναμις καὶ τὸ 

Κράτος εἰς τοὺς αἰώνας. Ἀμήν.

1 «Οὐ περὶ τούτων δὲ ἐρωτῶ μόνον, ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν πιστευόντων διὰ τοῦ λόγου αὐτῶν εἰς ἐμέ,

 ἵνα πάντες ἕν ὦσι, καθὼς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ἕν ὦσιν, ἵνα ὁ κόσμος

 πιστεύσῃ ὅτι σύ με ἀπέστειλας.» (Κατὰ Ἰωάν., κεφ.ιζ΄, 20-21)

2 «...ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται.» (Κατὰ Ματθ., κεφ.κδ΄, στ.13)

3 Ματθ., κεφ.κδ΄, στ.7-8 : « ...ἐγερθήσεται γὰρ ἔθνος ἐπὶ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν, καὶ 

ἔσονται λιμοὶ καὶ λοιμοὶ καὶ σεισμοὶ κατὰ τόπους∙ πάντα δὲ ταῦτα ἀρχὴ ὠδίνων»

Νεογέννητο παιδί και προσευχή

Ο Χριστός είπε ότι όταν γεννηθεί ένα παιδί, η μητέρα ξεχνάει τους πόνους της διά την χαράν ότι εγεννήθη άνθρωπος εις τον κόσμον. Τα λόγια Του δείχνουν ότι για τον Ίδιο τον Θεό η γέννηση του κάθε παιδιού είναι ένα γεγονός: κάθε πρόσωπο είναι στα μάτια τού Θεού μοναδικό, είναι ένας άλλος, ένα εσύ.

Ένας γέροντας συμβούλεψε κάποια μητέρα η οποία σύντομα θα γεννούσε να βάλει μια πνευματική σφραγίδα στο παιδί λέγοντας την προσευχή τού Ιησού κατά τη διάρκεια της παραμονής της στο νοσοκομείο, ακόμα και την ώρα τού τοκετού.

Αν προσευχόμαστε και σιγά-σιγά μαθαίνουμε να ζούμε μέσα στο πνεύμα της προσευχής, δημιουργούμε μια ατμόσφαιρα μέσα στην οποία τα παιδιά γεύονται την προσευχή και την παρουσία τού Θεού. Αν μένουμε μέσα σ’ αυτό το πνεύμα, τότε, ακόμα και χωρίς λόγια ακόμα και πριν μάθουν να μιλούν, τα παιδιά μπορούν να αποκτήσουν εντελώς φυσικά ένα αισθητήριο για την προσευχή και την επιθυμία να γνωρίσουν τον Θεό.


Όταν γεννηθεί το παιδί τους, οι γονείς εκφράζουν την αγάπη τους γι’ αυτό με πολλούς τρόπους· ένας από αυτούς — και μάλιστα από τους πιο δυνατούς — είναι η προσευχή. Οι γονείς μπορούν να προσεύχονται κοντά στο παιδί τους, να λένε τις προσευχές τους κοντά του η κοντά στο κρεβάτι του και γενικά να το περιβάλλουν με προσευχή. Οι γονείς μπορούν να προσεύχονται ενδόμυχα τη στιγμή που αγκαλιάζουν το παιδί τους.

Μπορούν να ευλογούν το παιδί με το σημείο του Σταυρού και να παρακαλούν τον Θεό, την Παναγία και τους άγιους να ευλογούν και να προστατεύουν το παιδί τους. Όταν οι γονείς πηγαίνουν να ρίξουν μια ματιά στο παιδί τους την ώρα που κοιμάται, για να δουν αν όλα πάνε καλά, μπορούν να προσεύχονται γι’ αυτό και να κάνουν επάνω του το σημείο του σταυρού, από το κεφάλι ως τα πόδια και από τα αριστερά προς τα δεξιά. Γνωρίζω κάποιον πατέρα, ο οποίος προσευχόταν κάθε βράδυ για το γιό του γονατιστός δίπλα στο κρεβάτι του, ενώ εκείνος κοιμόταν, και παρακαλούσε θερμά τον Θεό να γεμίσει τη ζωή του παιδιού με τη χάρη Του.

Αδελφής Μαγδαληνής, ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΗΜΕΡΑ, Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας.
πηγή

ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΤΥΡΟΣ ΕΥΤΥΧΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΜΕΛΙΤΗΝΗΣ

Τῌ ΚΗ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
ΜΑΪΟΥ

Μνήμη 
τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Εὐτυχοῦς ἢ Εὐτυχίου,
 Ἐπισκόπου Μελιτηνῆς.

Τῇ ΚΗ' τοῦ αὐτοῦ μηνός,
 Μνήμη 
τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Εὐτυχοῦς, Ἐπισκόπου Μελιτηνῆς.

Ὡς εὐτυχῶς σὺ εὐτύχησας τρισμάκαρ!
Θείας τετευχώς, Εὐτυχές, κληρουχίας,
Εἰκάδι ὀγδοάτῃ Εὐτυχέα ἔνθεν ἄειραν.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, 
Μνήμη '
τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Ἑλικωνίδος.

Ἑλικωνὶς τμηθεῖσα τὴν κάραν ξίφει
Οὐχ Ἑλικῶνα, ἀλλ' Ἐδὲμ τρυφὴν ἔχει.

Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις,
 ὁ Θεός,
ἐλέησον ἡμᾶς.
Ἀμὴν

Προτροπές για την ημέρα της Κυριακής (του αγ. Γρηγορίου του Παλαμά).

Προτροπές για την ημέρα της Κυριακής (του αγ. Γρηγορίου του Παλαμά).

«Μια ημέρα την εβδομάδα, που ονομάζεται Κυριακή, διότι είναι αφιερωμένη στον Κύριο που αναστήθηκε κατ’ αυτήν εκ των νεκρών και προϋπέδειξε και προεπιβεβαίωσε την κοινή ανάσταση, κατά την οποία θα σταματήσει κάθε γήινο έργο· αυτή λοιπόν την ημέρα να την αγιάσεις και να μην κάμεις κανένα βιοτικό έργο, εκτός από τα αναγκαία· να δώσεις ελευθερία σε όλους όσοι είναι υπό τις διαταγές σου ή μαζί σου, ώστε να δοξάσετε μαζί εκείνον που μας απέκτησε με το θάνατό του και αναστήθηκε και συνανέστησε τη φύση μας. 

Να θυμάσαι τον μέλλοντα αιώνα και να μελετάς όλες τις εντολές και τα διατάγματα του Κυρίου και να εξετάσεις τον εαυτό σου, μήπως παρέβηκες ή παρέλειψες κάτι, και να διορθώσεις σε όλα τον εαυτό σου. 

Κατά την διάρκειά της να διαμένεις στο ναό του Θεού και να μετάσχεις στις συνάξεις του· επίσης να μεταλάβεις με ειλικρινή πίστη και ακατάκριτη συνείδηση το άγιο σώμα και αίμα του Χριστού, να αρχίσεις προσεκτικότερο βίο και να ανανεώσεις τον εαυτό σου και να τον ετοιμάσεις για την υποδοχή των μελλόντων αγαθών, χάριν των οποίων τα γήινα αγαθά ούτε τις άλλες ημέρες δεν πρέπει να πολυχρησιμοποιήσεις, αλλά την Κυριακή χάριν των αφιερώσεων στο Θεό, θα τα αποφύγεις όλα, εκτός από τα αναγκαιότατα, χωρίς τα οποία είναι αδύνατον να ζήσεις. 

Έτσι λοιπόν, έχοντας τον Θεό τόπο καταφυγής, δεν θα μετακινηθείς, δεν θα ανάψεις το πυρ των παθών και δεν θα σηκώσεις το βάρος των αμαρτιών, και έτσι θα αγιάσεις την ημέρα των Σαββάτων, καταπαύοντας την διάπραξη των κακών. Να συνάψεις επίσης με την Κυριακή και τις αναγνωρισμένες μεγάλες εορτές, πράττοντας τα ίδια και αποφεύγοντας τα ίδια».

(Απόσπασμα από τον ‘’Δεκάλογο της κατά Χριστόν Νομοθεσίας’’, ΕΠΕ 8, σελ. 493- 495).

πηγή

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΜΕ ΤΟ SEX; ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ;

π.Βαρνάβας Γιάγκου - Η Χαρά του Έρωτα - Νέο Αρχονταρίκι

Ο πατήρ Βαρνάβας Γάγκου, υπεύθυνος νεότητας της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης συζητάει με τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνάτιο με θέμα την χαρά του έρωτα, τους νέους και το σεξ. Εκπομπή Νέο Αρχονταρίκι - 26 Μαϊου 2013 Παράλληλα στην εκπομπή ακούγονται οι απόψεις νέων ανθρώπων για τον έρωτα και το σεξ.

πηγή

Ομιλία πατέρα Ανδρέα Κονάνου: «Η άσκηση στη πόλη λέγεται Οικογένεια»

Ομιλία του πατέρα Ανδρέα Κονάνου με θέμα: «Η άσκηση στη πόλη λέγεται Οικογένεια»

 πηγή

Ό θυμός του Αγίου Τύχωνα του Ζάντονσκ

Ό Άγιος Τύχων του Ζάντονσκ είχε φύση εκρηκτική.

Θύμωνε συχνά με τους ανθρώπους, μετάνιωνε, καί πάλι θύμωνε.

 Αυτή τήν αδυναμία του όμως τήν συναισθανόταν πιο έντονα 

άπ’ ότι οποιοσδήποτε άλλος. Πολύ προσευχόταν στο Θεό, 

να τον διορθώσει και να τον σώσει ο Θεός από τον τόσο 

οργίλο χαρακτήρα του. Καί πράγματι, κατά την Πρόνοια του 

Θεού του συνέβη κάτι που θα τιθάσευε γιά πάντα το θυμό του

 και θα τον οδηγούσε στην ταπεινοφροσύνη καί τη συντριβή.

Μετά από μία προσευχή στην οποία ζητούσε άπ’ το Θεό μιά αρρώστια 

που να τον θεραπεύσει άπ’ το θυμό, κοιμήθηκε, και στό όνειρο του 

είδε τον εαυτό του μέσα σ’ ένα ναό. Βγαίνει ο ιερέας από το ιερό

 κρατώντας στα χέρια του ένα μικρό παιδί, σκεπασμένο με διαφανές 

μαντίλι. Ο Άγιος πλησίασε το παιδί, το κοίταξε, και ρώτησε τον ιερέα

 «ποιό είναι τ’ όνομα του παιδιού»;

Ο ιερέας του απάντησε. «Βασίλειος» (που στά ελληνικά σημαίνει Βασιλιάς). 

Τότε ο Τύχων κατέβασε το μαντίλι άπ’ το παιδί καί το φίλησε στο

 δεξί μάγουλο. Εκείνη τη στιγμή το παιδί τον χτύπησε με το δεξί του

 χέρι στ’ αριστερό μάγουλο τόσο δυνατά, ώστε φώναξε άπ’ τον πόνο

 καί ξύπνησε. Αισθάνθηκε ότι τον πονά ολόκληρη η αριστερή πλευρά 

από την κορυφή ως τα νύχια. Ευχαρίστησε το Θεό, και από τότε

 ποτέ πιά δε θύμωνε σε κανέναν και γιά τίποτα. 

πηγη / αντιγραφή

Ο Μηχανόβιος που έγινε Μοναχός

Ζούσε την τρέλα της νεότητός του με μοτοσυκλέτα πολλών κυβικών και από ταχύτητα μέγιστη 150 χιλιόμετρα ανά ώρα πού ήταν ρυθμισμένη… μετά από μεταποίηση της μηχανής, έφτασε να τρέχει με 230 χιλιόμετρα ανά ώρα. Επιδιδόταν δε και σε αυτοσχέδιους συναγωνισμούς με άλλους παρομοίους του με μεγάλα χρηματικά στοιχήματα 400 και 500 χιλιάδες δραχμές.
Όμως ένα απόγευμα στους είδικούς δρόμους πού επέλεγαν να τρέξουν (τους υποτίθεται χωρίς μεγάλη κυκλοφορία αυτοκινήτων), κατά την ώρα ενός αυτοσχέδιου συναγωνισμού παρά την προσπάθειά του να αποφύγει ένα αυτοκίνητο, έγινε σφοδρή σύγκρουση και πετάχτηκε 10 μέτρα μακριά μέσα σε ένα
χαντάκι έξω από το δρόμο.
Η μοτοσυκλέτα βεβαίως διαλύθηκε και ο ίδιος υπέστη θανάσιμα τραύματα. Τον περισυνέλεξαν και τον μετέφεραν στο νοσοκομείο. Μετά από την επιβεβαίωση των ιατρών, τον οδήγησαν κατευθείαν στο νεκροτομείο, όπου ένας νοσοκόμος – νεκροτόμος ανέλαβε να τον πλύνει και να τακτοποιήσει τα εγχυμένα σπλάχνα του προκειμένου να τον παραλάβει το γραφείο τελετών πού είχαν στείλει οι συγγενείς του.
Είχαν περάσει περίπου 8 ώρες από το συμβάν. Εκείνη την στιγμή ανοίγει τα μάτια του, σηκώνεται και κάθεται στο μαρμάρινο τραπέζι του νεκροτομείου. Ο νοσοκόμος έντρομος βάζει τις φωνές και αρχίζει να τρέχει προς την έξοδο πανικόβλητος. Αμέσως καταφθάνουν οι ιατροί, τον παραλαμβάνουν και τον οδηγούν στο χειρουργείο όπου μετά από τις απαιτούμενες προσπάθειες «συναρμολόγησης» άρχισε να παρουσιάζει σημεία βελτίωσης.
Παρέμεινε αρκετό χρονικό διάστημα εως ότου θεραπεύτηκε πλήρως και εξήλθε από το νοσοκομείο υγιής. Στη συνέχεια δι΄ αγνωστους δι΄ ημάς λόγους, γνωστούς όμως εις τον ίδιον, εξεδήλωσε την επιθυμία να γίνει μοναχός!
Ο ίδιος διηγείται:… όταν μετά την σύγκρουση τραυματίστηκα θανάσιμα (κατά την δήλωση των ιατρών) ένοιωσα ότι βγήκα από το σώμα μου και αιωρούμενος πέρασα κατά περίεργο τρόπο ανάμεσα από μία κολόνα της ΔΕΗ χωρίς να συγκρουστώ μαζί της.
Στη συνέχεια βρέθηκα σε ένα περιβάλλον με μισοσκόταδο και τελείως κενό. Ένοιωθα πανάλαφρος σαν πούπουλο να αιωρούμαι σ΄ αυτό το κενό και πολύ περίεργος για το πού βρισκόμουν και τι μου ειχε συμβεί.
Ενώ περιπλανιόμουνα για αρκετό χρόνο, άρχισα να διακρίνω μία φωτεινή γυναικεία μορφή να με πλησιάζει μέσα σ΄ ένα ολόφωτο λευκό νέφος. Όταν πλησίασε αρκετά διέκρινα ότι είχε μία υπερκόσμια γλυκιά έκφραση.
Αμέσως την συνέκρινα με τις αγιογραφίες πού είχα δει στους ιερούς ναούς όταν με πήγαινε μικρό παιδί η μητέρα μου και συμπέρανα ότι ήταν η μορφή της Ύπεραγίας Θεοτόκου.
… ήρθα για τα δάκρυα της μάνας σου…. εσύ θα ζήσεις, θα ζήσεις και θα Μας υπηρέτησης….μού είπε με γλυκό και ειρηνικό ύφος και σιγά σιγά άρχισε να χάνεται.

Μετά από αυτό όλα σαν να έσβησαν, ένοιωσα να διαλύομαι και μία δύναμη να με απορροφά με ορμή και να με κατευθύνει κάπου. Αμέσως ένοιωσα σαν να ξύπνησα από λήθαργο. Βρέθηκα γυμνός με ένα πολυτραυματισμένο σώμα στο μαρμάρινο τραπέζι του νεκροτομείου, ενώ ταυτόχρονα άκουγα κάτι (σαν ουρλιαχτά) από έναν άνθρωπο καθώς απομακρυνόταν τρέχοντας προς την πόρτα…
Ο νέος αυτός μετά την πλήρη θεραπεία του, ηρθε στο Άγιον Όρος, στην Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου, όπου συνάντησε τον ηγούμενο πατέρα Χριστόδουλο και αφού του διηγήθηκε το περιστατικό του ατυχήματός του εξεδήλωσε την επιθυμία να γίνει μοναχός.
Πράγματι εκεί ο γέροντας μετά την απαραίτητη δοκιμασία τον έκειρε μοναχό και του έδωσε το 

Σήμερα είναι ένας ευλαβής μοναχός, ο οποίος δεν έπαυσε ποτέ να διηγείται την παράξενη συνάμα και ψυχωφελή αυτή ιστορία της ζωής του.
Στη συνέχεια αναχώρησε για ένα ησυχαστήριο στην Καστοριά όπου ήταν και η ιδιαίτερη πατρίδα του.
πηγή

Ο Χριστιανισμός ως επανάσταση

 επανάσταση

Η πίστη και ο αγώνας για τη βελτίωση του κόσμου μας και των συστημάτων του είναι

 αναμφισβήτητα καλή. Εκατομμύρια είναι οι αγωνιστές της ελευθερίας, του αγώνα κατά 

της φτώχειας, του αιτήματος για δικαιοσύνη. Ο κόσμος μας, ωστόσο, ελάχιστα έχει

 βελτιωθεί στο πέρασμα των αιώνων. Βασικότατη καμπή αυτή της αλλαγής υπήρξε 

μια “εισβολή στην ανθρώπινη ιστορία”. Η ζωή και το έργο του Χριστού πάνω στη γη.

Για τους καλόπιστους ερευνητές ο Χριστιανισμός υπήρξε η πιο μεγάλη επανάσταση.

 Η πιο μεγάλη πνευματική επανάσταση. Δεν παρουσίασε ένα επαναστατικό πρόγραμμα,

 για να αλλάξει το κοινωνικό ή πολιτικό κατεστημένο με εξωτερικές μεταρρυθμίσεις. 

Έριξε μέσα στην ανθρωπότητα ή μάλλον στις καρδιές, ένα σπέρμα επαναστατικό που

 θα τις αναμοχλεύει αδιάκοπα. Δεν έφερε απλώς ένα νέο πρόγραμμα ζωής, έφερε

 μια καινούργια ζωή, δεν επεδίωξε να αλλάξει βίαια και βεβιασμένα συνήθειες 

εξωτερικές ή συστήματα κοινωνικά.

Θέλησε να αλλάξει όχι τα συστήματα, αλλά τους ίδιους τους ανθρώπους, να 

μεταμορφώσεις τις καρδιές και έτσι με νέους και αναγεννημένους ανθρώπους

 να οικοδομήσει μια νέα κοινωνία. Ήξερε πολύ καλά, ότι οποιαδήποτε αλλαγή,

 μεταρρύθμιση ή επανάσταση, που δεν αλλάζει και δε μεταμορφώνει τον άνθρωπο

 και δεν ανακαινίζει και δεν εξαγνίζει την καρδιά του, είναι ματαιοπονία και αυταπάτη.

 Χωρίς την επανάσταση μέσα στην καρδιά τα αποτελέσματα είναι επιφανειακά,

 προσωρινά και ασήμαντα. Το είδαμε αυτό σε πολλές “επαναστάσεις” ή 

“αλλαγές”. Χωρίς μια διαδικασία αυτοαλλαγής, τα υποκείμενα της αλλαγής 

αλλοτριώνονται και τα επαναστατικά κινήματα μετατρέπονται σε αντιδραστικά.

Δεν ήταν, λοιπόν, επαναστατική η διδασκαλία του Χριστιανισμού και δεν 

ήταν επαναστάτης ο Χριστός; Μα η πρώτη λέξη που πρόφερε στην αρχή της

 δημόσιας δράσης Του, το πρώτο κήρυγμά Του, άρχισε με μια λέξη κατ’ εξοχήν 

επαναστατική: «Μετανοείτε» (Ματθ. δ΄17). Αλλάξτε, δηλαδή, νοοτροπία και ζωή.

 Κάντε στροφή εκατόν ογδόντα μοίρες και βάλτε νέες αρχές και κατευθύνσεις.

 Αρχίστε μια καινούργια ζωή.

Τι σημαίνει τώρα νέα ζωή για το Χριστιανό; Τέτοια ζωή δε θα μπορούσε ούτε 

να τη φανταστεί κι ο πιο τολμηρός επαναστάτης του υλισμού. Μια ζωή αληθινά 

προοδευτική, ζωή αγάπης, δικαιοσύνης, αλήθειας, ελευθερίας, που και σήμερα, 

αν και πέρασαν δυο χιλιάδες χρόνια από τότε, για πολλούς είναι ασύλληπτη.

 Είναι η νέα ζωή, που έφερε ο Χριστός στη γη, αληθινά επαναστατική και 

πρωτοποριακή, που όμοιά της δε γνώρισε ούτε θα γνωρίσει ποτέ ο κόσμος.

 Μια ζωή απαιτητική, ριζοσπαστική, που αποστρέφεται τα ημίμετρα και τους 

συμβιβασμούς, τις υποχωρήσεις και τις παραχωρήσεις. Όσοι θέλουν να δουν

 αν ήταν αληθινά προοδευτική και ριζοσπαστική η διδασκαλία και η νέα ζωή 

που έφερε ο Χριστός στη γη, ας διαβάσουν προσεκτικά την περίφημη 

«επί του όρους ομιλία» Του. Δεν υπάρχει πιο επαναστατική διδασκαλία. 

Αυτή έδωσε το σύνθημα και τη δύναμη για την αποτίναξη των δεσμών της

 αμαρτίας και κάθε τυραννίας. Εκεί μακαρίζονται και προβάλλονται προς μίμηση 

«οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην» (Ματθ. ε΄ 6) και όχι την αδικία,

 «οι ειρηνοποιοί» και όχι οι ειρηνοκάπηλοι. Προχωρεί από την επιφάνεια στο

 βάθος και χτυπάει το κακό στη ρίζα του, γιατί βλέπει πίσω από την πράξη

 την επιθυμία που κυοφόρησε μέσα στην καρδιά.

Δυστυχώς τα δυο χιλιάδες χρόνια που πέρασαν έχουν ξεθωριάσει πολλά πράγματα. 

Ο Χριστιανισμός έγινε για πολλούς κατεστημένο, ρουτίνα, άχρωμος και νεκρός 

τυπικισμός, αναιμική και ασπόνδυλη πίστη, χειρότερη και από την απιστία. 

Για άλλους είναι ένα ηρεμιστικό, ένα αναλγητικό για τις δοκιμασίες της ζωής.

 Άλλοι τον βλέπουν σαν ασφαλιστική εταιρεία ζωής αιωνίου.

Όλα όμως αυτά ποια σχέση έχουν με το Χριστιανισμό; Η απάθεια, η ακινησία 

και η μοιρολατρία μπορεί να έχουν σχέση με τις ανατολικές θρησκείες. 

Αστρονομική, όμως, είναι η απόσταση, που χωρίζει από τη δυναμική θρησκεία 

του πιο μεγάλου πνευματικού Επαναστάτη, που «ήρθε να βάλει φωτιά στη γη» 

(Λουκ. ιβ' 49).

Από την αρχή ως το τέλος το μήνυμα του Ευαγγελίου, για εκείνους φυσικά που 

το μελετούν σοβαρά και υπεύθυνα, είναι μια επανάσταση. Αυτή η πλευρά η

 ριζοσπαστική του Χριστιανισμού συχνά μάς διαφεύγει. Διαφεύγει όχι μονάχα 

από τους αρνητές ή τους πολεμίους της πίστης, αλλά και από πολλούς

 καλοπροαίρετους Χριστιανούς. Κάποτε όμως πρέπει όλοι να γνωρίσουμε το

 τόσο επίκαιρο και για την εποχή μας αφυπνιστικό μήνυμα του Χριστού.

Από το περιοδικό της “Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσης”, φοιτητικού τομέα του

 Συλλόγου Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Δράσεως.

πηγή