«Καλά Χριστούγεννα» αδελφοί, ναί, αλλά δεν αρκούνε μόνο οί ευχές. Ο κόσμος πεινάει γύρω μας…

Τά φετινά Χριστούγεννα άς γίνουν γιορτή προσέγγισης καί αγάπης πρός τούς φτωχούς αδελφούς μας...
Γιατί σήμερα αυτοί, αλλά αύριο, καθόλου παράδοξο, να είμαστε  εμείς πού θά τρέχουμε μ΄ ένα τάπερ στό χέρι...
Τις μέρες αυτές, πού θάπρεπε νάναι χαρούμενες και γελαστές ( κατά τον ποιητή ), όπως εκείνες τις παλιές εποχές πού ζήσαμε, γυρίζεις το βλέμμα γύρω σου και σπανίως να συναντήσεις ανέμελο και χαμογελαστό πρόσωπο. Τά μαγαζιά κλείνουν το ένα μετά το άλλο και μόνο οι καφετέριες αυτού τού φθηνού εμπορεύματος, του καφέ, δουλεύουν…Παρηγορούν κυρίως την νεολαία αλλά και ανθρώπους πού θέλουν να βγούνε έξω και να ξεδώσουν, να πάρουν τον αέρα τους βρέ αδελφέ, και να μη κλειστούν στους τέσσαρες τοίχους ίδιοι κατάδικοι στην μονοτονία τής ζωής…Δουλεύουν βέβαια και τα καλλυντικά, ουρές βλέπεις στα φωταγωγημένα μαγαζιά τους και η απορία μένει και παραμένει…

--«Μά καλά, με τέτοια ανεργία και ανέχεια ποιές αγοράζουν σήμερα καλλυντικά;».

---«Οί κομψευάμενες, και οί…κοκότες» έλεγε δηκτικά ένας φίλος.

Δεν θα συμφωνήσουμε μαζί του αλλά δεν αποκλείεται αυτή η αγορά «ειδών σωματικής περιποίησης» να είναι ένας ακόμη τρόπος διαφυγής καί εκτόνωσης, όπως ο καφές,  από μία πιεστική προσωπική ανέχεια πού θέλει κάπου να ξεφύγει ακόμη και μέσω ενός φθηνού καλλυντικού…

Είναι όμως μόνον αυτά; Ασφαλώς όχι ! Πίσω απ΄ ότι επιφανειακά φαίνεται υπάρχει μια άλλη τραγωδία πού έχει να κάνει με μία πιο προσγειωμένη ανέχεια…Τι κάνουμε άραγε εδώ στην πολιτεία μας γι΄αυτό το κακό, μέρες Χριστουγεννιάτικες και Πρωτοχρονιάτικες πού μας έρχονται;

Πηγή:  http://patrablog.blogspot.com  

Άνθρωποι  λοιπόν που έχασαν τη δουλειά τους και οποιοδήποτε άλλο εισόδημα, παιδιά μικρά που η οικογένεια δεν μπορεί να τους εξασφαλίσει ένα πιάτο φαγητό, μαθητές που πηγαίνουν στο ολοήμερο σχολείο, χωρίς μεσημεριανό από το σπίτι. Η ανέχεια και η πείνα πλέον δεν κρύβονται...


Με ντροπή αλλά και με ευγνωμοσύνη, με το τάπερ ανά χείρας από τις 12 το μεσημέρι και μετά συμπολίτες φτάνουν στην περιοχή της Αγίας Σοφίας στην Πάτρα και στον χώρο που στεγάζει τη Δομή Συσσιτίων, για να πάρουν το φαγητό της ημέρας.

Από ένα ρεπορτάζ πού είδαμε πρό καιρού στο thebest.gr  της Ελευθερίας Μακρυγένη πού βρέθηκε στο χώρο που ετοιμάζονται καθημερινά γεύματα για 197 ανθρώπους  μάθαμε για μια άλλη αφανή πραγματικότητα. Την ίδια ώρα οι αιτήσεις για να ενταχθούν κι άλλοι στο πρόγραμμα, από τον Σεπτέμβριο και μετά αυξάνονται...

Η συνομιλία μας με την κοινωνική λειτουργό της «Δομής Συσιτίων», Μαρία Καλύβα είναι αποκαλυπτική.

«Σιτίζουμε τους ανθρώπους μας και αργίες και Κυριακές, Χριστούγεννα και Πάσχα. Υπάρχουν κι άλλες αιτήσεις ,αλλά δεν υπάρχουν τρόφιμα για να εξυπηρετηθούν κι άλλοι άνθρωποι. Έχουμε σταματήσει να δεχόμαστε αιτήσεις , καθώς δεν υπάρχουν άλλοι πόροι. Κάθε εβδομάδα έχουμε γύρω στις 10 νέες αιτήσεις. Μέχρι πρόσφατα δεν υπήρχε αυτός ο αριθμός. Από τον Σεπτέμβριο και μετά παρατηρείται αυτή η αύξηση. Μέχρι τώρα βλέπαμε μεμονωμένα άτομα, ένα δύο, τώρα βλέπουμε οικογένειες, εξαμελείς, εφταμελείς, που ο σύζυγος ή η σύζυγος έχει χάσει τη δουλειά του και δεν υπάρχει εισόδημα». λέει .

Καθημερινά σχεδόν τα εφτά κορίτσια κι αγόρια που εργάζονται στη Δομή βλέπουν καταστάσεις που μοιάζουν απίστευτες για τη σύγχρονη εποχή. Τα φαινόμενα ασιτίας και μάλιστα παιδιών δεν είναι υπερβολή, αλλά πραγματικότητα.

«Πολύ πρόσφατα μας είχε έρθει μια παραπομπή από υπηρεσία εδώ στην Πάτρα για τέσσερα παιδιά, τα οποία δεν είχαν πατέρα και η μητέρα νοσηλευόταν στο νοσοκομείο και ήταν τρεις μέρες νηστικά. Ήταν πραγματικά σε πολύ άσχημη κατάσταση. Εκεί πέρα από το φαγητό δώσαμε κι άλλες προμήθειες. Έφερε ο καθένας πράγματα από το σπίτι του, ρούχα κλπ. Ήταν ηλικίας από 8 έως 20 ετών».

Από την άλλη υπάρχουν περιπτώσεις απόρων, οι οποίοι ξεκινούν με τα πόδια από τα Σύνορα και τα Ζαρουχλαίικα για να πάνε μέχρι την Αγία Σοφία για να παραλάβουν το συσσίτιο. «Μας φιλάνε τα χέρια για να πάρουνε ένα μπολ φαγητό» λέει η κ. Καλύβα.

Οι άνθρωποι που σιτίζονται από τη Δομή είναι κυρίως ηλικίας 30 έως 60 ετών, ανάμεσα στους οποίους συναντάμε μεμονωμένα άτομα, πολυμελείς οικογένειες με μικρά παιδιά, αλλά και περιπτώσεις φοιτητών. «Είναι άνθρωποι που έχασαν τη δουλειά τους και δεν έχουν κανένα εισόδημα. Χαρακτηριστικά έχουμε μια κυρία με δύο παιδιά, η οποία βρίσκεται σε επίσχεση εργασίας, εργαζόταν σε οργάνωση στην Πάτρα, τυπικά δεν φαίνεται άνεργη αλλά έχει τρία χρόνια να πληρωθεί». Επιπλέον το συσσίτιο καλύπτει τις ανάγκες παιδιών από τρία ολοήμερα σχολεία της Πάτρας. «Έχουμε στείλει έγγραφα στα σχολεία, αν κάποιος διευθυντής ή εκπαιδευτικός εντοπίσει κάποιο περιστατικό παιδιού που υποσιτίζεται να μας ενημερώσει. Βέβαια είναι δύσκολα τα πράγματα, αλλά δίνουμε προτεραιότητα στα παιδιά και στις οικογένειες. Αυτή είναι η μόνη προτεραιότητα και δεν δίνουμε σημασία γενικά σε άλλες προϋποθέσεις, δηλαδή αν κάποιος είναι Έλληνας, αν έχει άλλο πρόβλημα. Εμείς κοιτάμε να καλύψουμε ανθρώπους που πραγματικά πεινάνε».

Το φαγητό ετοιμάζεται κάθε πρωί. Η Ειρήνη βάζει στη φωτιά τις μεγάλες κατσαρόλες, ώστε μέχρι τις 12 περίπου να είναι έτοιμο να μοιραστεί.

Μεγάλες ανάγκες για τρόφιμα και πρώτες ύλες...

Η Δομή Συσσιτίου λόγω των αυξανόμενων περιστατικών έχει μεγάλη ανάγκη από πρώτες ύλες και τρόφιμα προκειμένου να καλυφθεί η σίτιση όσο το δυνατόν περισσότερων ανθρώπων. «Δυστυχώς αντιμετωπίζουμε ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα αυτή τη στιγμή με τα τρόφιμα. Κυρίως προέρχονται από εθελοντικές προσφορές και δωρεές. Αυτό γίνεται μέσα από δράσεις που κάνουμε για την ευαισθητοποίηση και αφύπνιση της τοπικής κοινότητας, μέσα από συνεργασίες με σούπερ μάρκετ και μπορώ να σας πω ότι ένα είναι το σούπερ μάρκετ που μας έχει στηρίξει πολύ στο έργο μας. Έχουμε κάνει νύξη σε όλα τα σούπερ μάρκετ, για να μπουν καλάθια συγκέντρωσης τροφίμων, να μας προσφέρουν πράγματα που δεν χρησιμοποιούν την επόμενη μέρα ή είναι κοντά στη λήξη τους, αλλά δεν έχουμε πάρει απάντηση, παρά μόνο από τη συγκεκριμένη αλυσίδα. Έχουμε πολύ μεγάλη βοήθεια από την ενορία της Αγίας Σοφίας και τον πατέρα Ερμόλαο. Βέβαια και αυτή έχει βρεθεί σε δύσκολη θέση. 200 γεύματα την ημέρα είναι 6000 γεύματα το μήνα», εξηγεί η Μαρία Καλύβα

Από την πλευρά του Δήμου...

«H προηγούμενη δημοτική αρχή μπορούμε να πούμε ότι βοήθησε αρκετά στο έργο μας. Δεν προσέφερε ύλες, αλλά προσέφερε υπηρεσίες. Π.Χ. να τρέξουμε ένα πρόγραμμα του ιδρύματος Σταύρου Νιάρχου, για τον εξοπλισμό της κουζίνας, που αποτελεί δωρεά του.Η τωρινή δημοτική αρχή, ενδεχομένως επειδή είναι στην αρχή ακόμα δεν έχει παρουσιάσει κάτι».

H λειτουργία της Δομής...

«Η Δομή Συσσιτίου έχει γίνει από ένα πρόγραμμα του ΕΣΠΑ, το πρόγραμμα Άμεσης Αντιμετώπισης Φτώχειας. Ουσιαστικά το πρόγραμμα στηρίζει μόνο τους μισθούς μας και τα πάγια λειτουργικά έξοδα, χωρίς να υπάρχει ένας προϋπολογισμός για τρόφιμα. Είναι πολύ λίγα τα χρήματα και προσπαθούμε σε συνεργασία με την ΑΜΚΕ Στήριξη, που έχει αναλάβει την υλοποίηση του προγράμματος να κάνουμε οικονομία από όλα τα άλλα, για να δώσουμε και κάποια χρήματα για τρόφιμα ή για μπουκάλες πχ υγραερίου, που χρησιμοποιούμε για να μαγειρεύουμε» δηλώνει η κοινωνική λειτουργός.

Η Δομή ξεκίνησε το 2013 και "λειτουργεί υπό την εποπτεία της Κοινωνικής Σύμπραξης που αφορά την υλοποίηση του Σχεδίου Δράσης για τη δημιουργία νέων ή και τη συνέχιση της λειτουργίας υφιστάμενων Κοινωνικών Δομων Άμεσης Αντιμετώπισης της Φτώχειας στον Δήμο Πατρέων.

Η Κοινωνική Σύμπραξη αποτελείται από τους φορείς:
Δήμος Πατρέων, Κοινωνικός Οργανισμός Δήμου Πατρέων, ΣΤΗΡΙΞΗ ΑΜΚΕ, Πανεπιστήμιο Πατρών, Όμιλος Εθελοντών κατά του καρκίνου 'Αγκαλιάζω", Σοροπτιμιστικός Όμιλος Πάτρας, Σύλλογος Γεωπόνων Αχαΐας, Σύλλογος Βιοκαλλιεργητών Αχαΐας" αναφέρει το σχετικό ενημερωτικό φυλλάδιο. Σε αυτή απασχολούνται επτά άτομα. Εκτός από τη Μαρία Καλύβα, είναι οι: Μαρία Ανδρικοπούλου, Σπύρος Αθανασίου, Γιώργος Κοντογεωργόπουλος, Ειρήνη Μπέκα, Αναστασία Χρυσικού και Χαράλαμπος Κωστόπουλος, οι οποίοι από το πόστο του ο καθένας, φροντίζoυν για την παρασκευή του φαγητού, τη διοικητική λειτουργία και την καθαριότητα του χώρου.

Οι άνθρωποι της Δομής καλούν πολίτες και επιχειρήσεις να δώσουν τη βοήθειά τους στο μέτρο του δυνατού. «Kαθημερινά παραλαμβάνουμε τρόφιμα εδώ. Ότι μπορεί να δώσει ο καθένας, έστω κι από ένα από ένα μακαρόνι να φέρει είναι χρήσιμο. Αρκετοί μάλιστα μας φέρνουν ότι μπορούν κάθε Πέμπτη που γίνεται λαϊκή αγορά στην περιοχή».

Δράσεις ευαισθητοποίησης και συγκέντρωσης τροφίμων

Στις 13 Δεκεμβρίου στην πλατεία Γεωργίου έγινε η δράση «Δώσε το παρών», όπου συγκεντρώθηκαν κάποια τρόφιμα.

Σχολεία θα βρεθούν στη δομή για να μαγειρέψουν φέρνοντας τα τρόφιμα, ενώ το ίδιο σχεδιάζεται να γίνει και με κάποιες αθλητικές ομάδες.

Σε σούπερ μάρκετ θα τοποθετηθούν καλάθια και στις 22 και 23 Δεκεμβρίου στο «Τeatro στη Veso Mare, θα πραγματοποιηθεί χριστουγεννιάτικο παζάρι, τα έσοδα του οποίου θα διατεθούν για την αγορά προϊόντων.

INFO

Η Δομή Παροχής Συσσιτίου λειτουργεί στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού της Αγίας Σοφίας. Τηλ. Επικοινωνίας: 2610 -462554.

Email:domiparoxis.syssitiwn@gmail.com

http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/300744

------------------------

ΕΙΧΑΜΕ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΜΗΝΥΣΕΙΣ…

Απίστευτη υπόθεση παίρνει τον δρόμο για τα δικαστήρια της Πάτρας. Σύμφωνα με πληροφορίες ένας κάτοικος της περιοχής της Αγίας Σοφίας κατέθεσε μήνυση προς τον Δήμο και τα μέλη του…
Για ποιο λόγο νομίζετε; Επειδή, σύμφωνα με τα όσα λένε οι πληροφορίες ενοχλείται από τις μυρωδιές των φαγητών που μοιράζει ο Δήμος στην περιοχή σε άπορους και σε ανθρώπους που δεν έχουν ούτε καν τα απαραίτητα για να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαί.
Ο συγκεκριμένος άνθρωπος διαμένει προφανώς κοντά στα μαγειρεία της περιοχής της Αγίας Σοφίας, εκεί όπου διανέμεται να το συσσίτιο. Ενοχλείται όμως από τον θόρυβο που δημιουργείται κάθε φορά και προφανώς και από την παρουσία των απόρων που πηγαίνουν στο συσσίτιο, ο αριθμός των οποίων δυστυχώς μεγαλώνει.
Στο σκαμνί  θα κάτσουν ο Δήμος και μέλη της ΜΚΟ PRAKSIS που έχουν αναλάβει το έργο της σίτισης των απόρων.

http://www.patrasevents.gr/article/33836-patra-ekane-mynisi-gia-ta-sysitia-stin-agia-sofias-ton-peirazoyn-oi-aporoi-o-thorybos-kai-oi-murodies-ton-fagiton

πηγή 

Πού βρίσκονται σήμερα τα Δώρα των Μάγων και ποια η Ιστορία τους;

 

Η ιστορία των τριών μάγων που ακολουθούν το λαμπρότερο άστρο του ουρανού και ταξιδεύουν από την Ανατολή για να προσκυνήσουν το Θείο Βρέφος είναι γνωστή στους περισσότερους από μας. Ας την δούμε λίγο πιο αναλυτικά και ας μάθουμε τι είναι το Λιβάνι, ο Χρυσός και τα Σμύρνα και που βρίσκονται σήμερα.
Μάγοι ονομάζονταν σοφοί οι οποίοι ασχολούνταν με τις φυσικές επιστήμες, την αστρονομία (αστρολογία ονομαζόταν τότε), την ιατρική, αλλά και με θρησκευτικά ζητήματα ή με απόκρυφες γνώσεις (μαντεία, ερμηνεία φυσικών φαινομένων, ονειροκριτική), και κατείχαν θέση βασιλικών συμβούλων, ακολουθώντας ακόμη και το στρατό στις εκστρατείες. Σύμφωνα με παράδοση που προέρχεται από το απόκρυφο Αρμενικό Ευαγγέλιο παιδικής ηλικίας του Ιησού (συριακό πρωτότυπο που μεταφράστηκε στα Αρμενικά κατά τον 11ο αιώνα), οι μάγοι ήταν τρεις και τα ονόματα αυτών, Μελχιώρ, Βαλτασάρ και Γασπάρ.
Πολλές οι αντιρρήσεις που υπάρχουν για τον αριθμό και τα ονόματα των μάγων, αλλά κάτι παραμένει ίδιο σε όλες τις εκδοχές.
Τα δώρα τους στο Χριστό.
Τα δώρα που έφεραν οι σοφοί της ανατολής στο βασιλιά που είχε μόλις γεννηθεί ήταν χρυσός, λιβάνι και σμύρνα.

1. Ο Μελχιόρ έφερε τον χρυσό, που συμβόλιζε ότι το βρέφος θα γινόταν βασιλιάς.
2. Ο Γκασπάρ έφερε το λιβάνι, σύμβολο της θείας καταγωγής.
3. Ο Βαλτάσαρ έφερε τη σμύρνα (ή μύρο), η οποία συμβόλιζε τον πρόωρο θάνατο του Ιησού.

Σύμφωνα με την ιστορική και θρησκευτική μας παράδοση, πριν από την Κοίμησή της η Παναγία παρέδωσε τα Τίμια Δώρα μαζί με την Τίμια Εσθήτα και την Αγία Ζώνη της στην Εκκλησία των Ιεροσολύμων.
Μετά από τετρακόσια χρόνια ο αυτοκράτορας Αρκάδιος τα μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη όπου και έμειναν εκεί μέχρι την άλωση. Εξαίρεση αποτελεί ενα μεσοδιάστημα 60 χρόνων όπου για να μην πέσουν στα χέρια των σταυροφόρων μεταφέρθηκαν στη Νίκαια της Βιθυνίας.
Να, όμως, που η μητέρα του Μωάμεθ του Κατακτητή, η Μάρω, ήταν χριστιανή και μάλιστα ευλαβέστατη. Αυτή τα παρέλαβε μετά την άλωση και τα μετέφερε αυτοπροσώπως στη Μονή Αγίου Παύλου στο Άγιον Όρος όπου βρίσκονται και μέχρι σήμερα. Και δεν ήταν τυχαία η επιλογή της. Ο ίδιος της ο πατέρας, ο βασιλεύς της Σερβίας Γεώργιος, είχε κτίσει τον καθολικό ναό της μονής.
Κατά την αγιορείτικη παράδοση, καθώς η Μάρω ανέβαινε από τον αρσανά, η Παναγία την εμπόδισε με υπερφυσικό τρόπο να παραβιάσει το άβατο του αθωνικού βουνού. Υπάκουα, η καλή χριστιανή παρέδωσε τα
Τίμια Δώρα στους μοναχούς, οι οποίοι στο σημείο που εμφανίστηκε η Θεοτόκος έστησαν ένα Σταυρό με την ονομασία «Σταυρός της Βασιλίσσης». Όρθιο και σωζόμενο μέχρι σήμερα...
Ή αυθεντικότητα των Τιμίων Δώρων στηρίζεται κατά ένα μέρος στην προφορική παράδοση και κατά το υπόλοιπο στην ιστορία. Εκείνο όμως που ακράδαντα βεβαιώνει την αυθεντικότητα των Τιμίων Δώρων είναι η άρρητη ευωδία πού oρισμένα άπ' αυτά αδιαλείπτως και ορισμένα κατά καιρούς αναδίδουν και ή πλούσια ιαματική και θαυματουργική χάρις πού μέχρι τις μέρες μας αναβλύζουν.
Ό χρυσός βρίσκεται υπό την μορφή εικοσιοκτώ επιμελώς σκαλισμένων επιπέδων πλακιδίων, ποικίλων σχημάτων (παραλληλογράμμων, τραπεζοειδών, πολυγώνων κτλ.) και διαστάσεων περίπου 5 εκ. χ 7 εκ. Κάθε πλακίδιο έχει διαφορετικό σχέδιο πολύπλοκης καλλιτεχνικής μικροεπεξεργασίας. Ό λίβανος και ή σμύρνα διατηρούνται ως μείγμα υπό την μορφή εξήντα δύο περίπου σφαιρικών χανδρών μεγέθους μικρής ελιάς. Βλ. φώτο

Επειδή κυρίως ή πνευματική αλλά και ή υλική, ιστορική και αρχαιολογική αξία των Τιμίων Δώρων είναι ανυπολόγιστη, φυλάσσονται με ιδιαίτερη επιμέλεια στο θησαυροφυλάκιο της Ιεράς Μονής Αγίου Παύλου. Για λόγους ασφαλείας είναι κατανεμημένα σε διάφορες λειψανοθήκες, μόνο μέρος δε αυτών εκτίθεται εις προσκύνησαν των επισκεπτών της Ιεράς Μονής ή μεταφέρεται προς αγιασμό εκτός Αγίου Όρους στις κατά τόπους Ιερές Μητροπόλεις.

Τα Παγκοσμιοποιημένα Χριστούγεννα.

«Ἐπί γῆς εἰρήνη καί ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» ψάλλουμε τά Χριστούγεννα καί ἔτσι τονίζουμε τό οἰκουμενικό καί πανανθρώπινο μήνυμα τῆς μεγάλης αὐτῆς ἑορτῆς καί
πανηγύρεως. Ἡ σύγχυση, ὅμως, τῆς ἐποχῆς μας καί τά ἔξωθεν ἐρχόμενα ρεύματα τῆς ὑλιστικῆς καί ἰσοπεδωτικῆς παγκοσμιοποιήσεως τείνουν νά μετατρέψουν τά Χριστούγεννα σέ ἕνα ἐμπορικό πανηγῦρι καί σέ μία ἀποθέωση τοῦ εὐδαιμονισμοῦ καί τοῦ καταναλωτισμοῦ. Τά περισσότερα μέσα ἐνημερώσεως μιλοῦν γιά δῶρα, διακοπές στά χιόνια, γιά ρεβεγιόν καί ξενύχτια τήν παραμονή τῶν Χριστουγέννων καί μέ κάθε τρόπο προσπαθοῦν νά μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπό τήν παραδοσιακή ἑλληνορθόδοξη ἑορτή τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου. Προβάλλουν Χριστούγεννα .... χωρίς Χριστό!

Στό βωμό τῆς παγκοσμιοποιήσεως θυσιάζεται ὁ ἀληθινός Ἅγιος καί Μέγας Βασίλειος καί μέ τό ὄνομά του ἐμφανίζεται μία στρουμπουλή κοκκινοφορεμένη κούκλα ἡ ὁποία κατακλύζει καταστήματα καί σπίτια. Τί σχέση μέ αὐτά τά ἐμπορικά τεχνάσματα μπορεῖ νά ἔχει ὁ σοφός Ἐπίσκοπος Καισαρείας, ὁ ὁποῖος χάριζε κυρίως πνευματικά δῶρα καί φώτιζε τούς συνανθρώπους του μέ τήν διδασκαλία καί τήν φιλανθρωπία του; Ἀκόμη καί ὡς πρός τό ὄνομά του ἡ παγκοσμιοποιημένη ἐκδοχή τοῦ ἅη Βασίλη προκαλεῖ σύγχυση. Σάντα Κλάους τόν λένε οἱ Δυτικοί, ὄνομα πού παραπέμπει μᾶλλον στόν Ἅγιο Νικόλαο παρά στόν Ἅγιο Βασίλειο.

Ἐμεῖς ἄς προσπαθήσουμε νά γιορτάσουμε ἑλληνορθοδόξως καί ἀνατολικῶς, γιά νά παραφράσουμε μιά σχετική φράση τοῦ Παπαδιαμάντη, καί ἄς διδάξουμε στά παιδιά μας ποιός ἦταν ὁ πραγματικός Ἅγιος Βασίλειος, ποιά ἦταν ἡ πατερική του σοφία, ποιό ἦταν τό τεράστιο κοινωνικό του ἔργο , πῶς δίδασκε τούς νέους νά μελετοῦν ἐπιλεκτικά τά ἀρχαῖα ἑλληνικά κείμενα σάν τή μέλισσα πού ἐπισκέπτεται τά ἄνθη καί ἀποφεύγει τά ἀγκάθια.
Ἡ παραδοσιακή Θεία Λειτουργία τῶν Χριστουγέννων ἀντικαθίσταται ἀπό τά ξενύχτια , τά ρεβεγιόν καί τήν χαρτοπαιξία γιά νά φανοῦμε δῆθεν μοντέρνοι καί παγκοσμιοποιημένοι. 

Ὄχι, εὐτυχῶς, ἡ ἐπισήμανση αὐτή δέν ἀφορᾶ ὅλους τούς Ἕλληνες. Εὐτυχῶς ὑπάρχουν πολλοί, μικροί καί μεγάλοι, πού θά σηκωθοῦν ἐνωρίς τά ξημερώματα γιά νά μετάσχουν τῆς Χριστουγεννιάτικης Θείας Λειτουργίας καί νά μεταλάβουν μετά ἀπό τή νηστεία πού ἐτήρησαν. Ὑπάρχουν πολλοί, δόξα τῶ Θεῶ πού ἐπιμένουν ἑλληνορθόδοξα καί ἀρνοῦνται νά μποῦν στήν μηχανή τοῦ κυμᾶ πού ἀλέθει ἔθνη, πολιτισμούς, ἰδιαοπροσωπίες, ἀνεξαρτησίες. Στό βωμό τῆς παγκοσμιοποιήσεως ἀρκετοί συμπατριῶτες μας θυσιάζουν τά ἑλληνορθόδοξα Χριστούγεννα γιά νά ταξιδέψουν σέ διάφορους προορισμούς ἐκτός Ἑλλάδος. Ἐπικαλοῦνται τή συγκίνησή τους γιά τήν βραδυνή Θεία Λειτουργία πού θά παρακολουθήσουν σέ κάποιο χιονισμένο Ναό τῆς Κεντρικῆς ἤ Βορείου Εὐρώπης, ἀλλά τελικά ἀντί γιά τό Θεῖο Βρέφος καταλήγουν νά προσκυνοῦν τίς προθῆκες καί τά ράφια τῶν πολυκαταστημάτων τῶν πόλεων τῆς Ἑσπερίας καί ἐπιστρέφουν μέ βαλίτσες διπλᾶ φορτωμένες ἀπό τά........ ἀποδεικτικά στοιχεῖα τῆς εὐλαβείας των.

Παγκοσμιοποιημένες εἶναι καί πολλές ἀπό τίς εὐχετήριες κάρτες πού λάμβάνουμε αὐτές τίς ἡμέρες. Θά μοῦ πεῖτε ὅτι σημασία ἔχει νά σέ θυμηθεῖ κάποιος καί ὄχι ἡ ἀπεικόνιση ἐπάνω στήν κάρτα. Δέν διαφωνῶ, ἀλλά ἀφοῦ ἀποφασίζεις, Χριστιανέ μου, νά στείλεις γραπτῶς τίς εὐχές σου σέ ὁρισμένους φίλους, γιατί δέν προτιμᾶς κάρτες μέ Ὀρθόδοξη βυζαντινότροπη εἰκονογράφηση καί μοῦ στέλνεις χιονισμένα σκανδιναβικά τοπία μέ ταράνδους ἤ εὐτραφῆ ἀγγελούδια οὐδεμία σχέσηἔχοντα μέ τήν Πίστη μας καί τήν Λατρευτική μας τέχνη; Τό σπουδαιότερο, ὅμως, δέν εἶναι οὔτε οἱ κάρτες οὔτε τά ρεβεγιόν οὔτε ἄλλές ἐξωτερικές ἐκδηλώσεις. Τό σπουδαιότερο εἶναι νά προετοιμασθοῦμε πνευματικά.

Ὁ ἐνανθρωπίσας Κύριος μᾶς καλεῖ νά ἐξομολογηθοῦμε, νά νηστέψουμε καί νά μεταλάβουμε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Ἔτσι θά τιμήσουμε τήν Γέννησή Του. Ἔσι θά ὑποδεχθοῦμε τόν σαρκωθέντα Λόγο καί θά κρατήσουμε βαθειά μέσα στήν ψυχή μας τό «μήνυμα τῶν Χριστουγέννων». Ὅτι , δηλαδή, ὁ Θεός ἐσαρκώθη ὡς ἄνθρωπος «ἵνα ὁ ἄνθρωπος θεωθῆ». Γιά νά μπορέσει ὁ ἄνθρωπος νά ἀπαλλαγεῖ ἀπό τό σκότος τῆς πλάνης καί νά φωτισθεῖ ἀπό τήν ἀποκαλυφθεῖσα Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου. Ἄς προετοιμασθοῦμε, λοιπόν, γιά ἀληθινά ἑλληνορθόδοξα Χριστούγεννα καί τότε δέν ἔχουμε τίποτε νά φοβηθοῦμε ἀπό τήν ἰσοπεδωτική παγκοσμιοποίηση.

πηγή

Ο Θεός θα δώσει τη λύση.

Ό Καλός Θεός όλα θα τα οικονομήσει με τον καλύ­τερο τρόπο, αλλά χρειάζεται πολλή υπομονή και προ­σοχή, γιατί πολλές φορές, με το να βιάζωνται οι άνθρω­ποι να ξεμπλέξουν τα κουβάρια, τα μπλέκουν περισσό­τερο. Ό Θεός με υπομονή τα ξεμπλέκει. Δεν θα πάει πολύ αυτή ή κατάσταση. Θα πάρει σκούπα ό Θεός! Κατά το 1830, επειδή υπήρχε στο Άγιον Όρος πολύς τουρκικός στρατός, για ένα διάστημα δεν είχε μείνει στην Μονή Ιβή­ρων κανένας μοναχός. Είχαν φύγει οι Πατέρες, άλλοι με τα άγια Λείψανα, άλλοι για να βοηθήσουν στην Επανά­σταση. Ερχόταν στο μοναστήρι μόνον ένας μοναχός από μακριά πού άναβε τα κανδήλια και σκούπιζε. Μέσα και έξω από το μοναστήρι ήταν τουρκικός στρατός, και αυτός ό καημένος σκούπιζε και έλεγε: «Παναγία μου, τι θα γίνει μ’ αυτήν την κατάσταση;». Μία φορά πού προσευχόταν με πόνο στην Παναγία, βλέπει να τον πλησιάζει μία γυ­ναίκα – ήταν ή Παναγία – πού έλαμπε και το πρόσωπο της ακτινοβολούσε. Τού παίρνει την σκούπα από το χέρι και τού λέει: «Εσύ δεν ξέρεις να σκουπίζεις καλά· εγώ θα σκουπίσω». Και άρχισε να σκουπίζει. Υστέρα εξαφανί­σθηκε μέσα στο Ιερό. Σε τρεις μέρες έφυγαν όλοι οι Τούρκοι! Τους έδιωξε ή Παναγία.

Ό Θεός άτι δεν είναι σωστό θα το πετάξει πέρα, όπως το μάτι πετάει το σκουπιδάκι. Δουλεύει ό διάβολος, άλλα δουλεύει και ό Θεός και αξιοποιεί το κακό, ώστε να πρό­κυψη από αυτό καλό. Σπάζουν λ.χ. τα πλακάκια και ό Θεός τα παίρνει και φτιάχνει ωραίο μωσαϊκό. Γι’ αυτό μή στενοχωρήσθε καθόλου, διότι πάνω από όλα και από όλους είναι ό Θεός, πού κυβερνά τα πάντα και θα καθίσει τον καθέναν στο σκαμνί, για να απολογηθεί για το τι έπραξε, οπότε και θα τον ανταμείψει ανάλογα. Θα αμει­φθούν αυτοί πού θα βοηθήσουν μία κατάσταση και θα τιμωρηθεί αυτός πού κάνει το κακό. Τελικά ό Θεός θα βάλει τα πράγματα στην θέση τους, αλλά ό καθένας μας θα δώσει λόγο για το τι έκανε σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια με την προσευχή, με την καλωσύνη.

Σήμερα προσπαθούν να γκρεμίσουν την πίστη, γι’ αυτό αφαιρούν σιγά-σιγά από καμμιά πέτρα, για να σωριασθεί το οικοδόμημα της πίστεως. Όλοι όμως ευθυνό­μαστε για το γκρέμισμα αυτό· όχι μόνον αυτοί πού αφαι­ρούν τις πέτρες και το γκρεμίζουν, άλλα και όσοι βλέ­πουμε να γκρεμίζεται και δεν προσπαθούμε να το υπο­στυλώσουμε. Οποίος σπρώχνει στο κακό τον άλλον θα δώσει λόγο στον Θεό γι’ αυτό. Και ό διπλανός όμως θα δώσει λόγο, γιατί έβλεπε εκείνον να κάνη κακό στον συ­νάνθρωπο του και δεν αντιδρούσε. Ό κόσμος εύκολα πιστεύει έναν άνθρωπο πού έχει τον τρόπο να πείθει.

- Ό λαός, Γέροντα, είναι σαν θηρίο.

- Εγώ από τα θηρία δεν έχω παράπονο.  Βλέπεις, τα ζώα δεν μπορούν να κάνουν μεγάλο κακό, γιατί δεν έχουν μυα­λό, ενώ ό άνθρωπος πού φεύγει μακριά από τον Θεό γί­νεται χειρότερος από το μεγαλύτερο θηρίο! Κάνει μεγά­λο κακό. Το δυνατό ξίδι γίνεται από το χαλασμένο κρα­σί. Τα άλλα Τα τεχνητά ξίδια δεν είναι τόσο δυνατά… Πιο φοβερό είναι, όταν ό διάβολος συμμαχήσει με έναν άνθρω­πο διεστραμμένο· τότε κάνει διπλό κακό στους άλλους, όπως ό σαρκικός λογισμός, όταν συμμαχήσει με την σάρ­κα, τότε κάνει μεγαλύτερο κακό στην σάρκα. Για να συνεργασθεί ό διάβολος με έναν τέτοιο άνθρωπο, πρέπει αυτός να είναι υπολογίσιμος, να έχει κακή προαίρεση, κακία.

Στην συνέχεια, Θεός φυλάξοι, αυτοί θα φέρουν δυ­σκολίες, θα στριμώξουν ανθρώπους, μοναστήρια. Ή Εκκλησία, ό Μοναχισμός, θα τους κάνη κακό, γιατί θα τους εμπόδιση στα σχέδια τους. Μόνον πνευματικά μπο­ρεί να αντιμετωπισθεί ή σημερινή κατάσταση, όχι κοσμι­κά. Θα σηκωθεί ακόμη λίγη φουρτούνα, θα πετάξει έξω κονσερβοκούτια, σκουπίδια, όλα Τα άχρηστα, και μετά θα ξεκαθαρίσουν Τα πράγματα. Σ’ αυτήν την κατάσταση θα δείτε, άλλοι θα έχουν καθαρό μισθό και άλλοι θα ξο­φλούν χρέη. Θα γίνουν έτσι Τα πράγματα, πού δεν θα στε­νοχωριέται κανείς για την ταλαιπωρία πού θα περνάνε – δεν θα λέει φυσικά«δόξα σοι ό Θεός».

Πόσο ό Θεός μας αγαπά! Αυτά πού γίνονται σήμε­ρα και αυτά πού σκέφτονται να κάνουν, αν γίνονταν πριν από είκοσι χρόνια πού είχε περισσότερη πνευμα­τική άγνοια ό κόσμος, θα ήταν πολύ δύσκολα. Τώρα ξέ­ρει ό κόσμος· ή Εκκλησία δυνάμωσε. Ό Θεός αγαπάει τον άνθρωπο, το πλάσμα Του, και θα φροντίσει γι’ αυτά πού τού χρειάζονται, φθάνει ό άνθρωπος να πιστεύει και να τηρεί τις εντολές Του.

Σεπτεμβρίου 3, 2012 — Χαράλαμπος

(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ B΄ – ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ)

πηγή

Ηρώδες και βρυκόλακες…

Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, στην Έφεσο, αρχίζοντας το Ευαγγέλιο του, γράφει: «Στην αρχή ήταν ο Λόγος. Και Θεός ήταν ο Λόγος, απ’ τον οποίο όλα έγιναν και τίποτε χωρίς αυτόν δεν έγινε…».
Και ο Ηράκλειτος, κάπου έξι αιώνες νωρίτερα, κι αυτός από την Έφεσο, μας λέει: «Ο Λόγος βρίσκεται παντού και πάντοτε». Και εκφράζει την απορία του, γιατί «οι άνθρωποι, μολονότι ακούν και βλέπουν το Λόγο, εντούτοις συμπεριφέρονται ανόητα». Και δίνει την ερμηνεία πως φταίει το γεγονός πως έχουν «βάρβαρες ψυχές». Γεγονός που βλέπουμε να επαληθεύεται στις μέρες μας. Αφού, για παράδειγμα, σε λίγο γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα, οπότε υποδεχόμαστε τον Ήλιο της ειρήνης, της αγάπης και της Δικαιοσύνης. Και αυτή ακριβώς τη στιγμή έρχονται οι ντόπιοι και ξένοι βάρβαροι να συνταιριάσουν τη γέννηση του Θεού και Λόγου με το δικό τους παραλογισμό και αμοραλισμό.
Κι έτσι, αντί για την τυπική, φολκλορική, έστω, ατμόσφαιρα με τα χριστόψωμα και τα μελομακάρονα, τους βιομηχανικούς αγγέλους, τους ποιμένες και τους μάγους και τα ανούσια δεσποτικά λογύδρια ακούμε τους βρυχηθμούς των σατανικών τοκογλύφων συνταιριασμένες με τις αλλόκοτες στριγκλιές των πολιτικών βρυκολάκων και των τηλεοπτικών εφιαλτών. Που μέσα απ’ τα εξωνημένα ΜΜΕ, μας προαναγγέλλουν σεισμούς και τυφώνες ολοκληρωτικής καταστροφής. Και αποφαίνονται, με βάση τα πραγματολογικά δεδομένα: «Εμείς σας σπλαχνιζόμαστε και θέλουμε να σας εξασφαλίσουμε ένα είδος ευθανασίας. Αλλά εσείς μας εξαναγκάζετε να εφαρμόσουμε σε βάρος σας τον ακαριαίο θάνατο»!…
Ασφαλώς και δεν μας το λένε έτσι. Αντίθετα μάλιστα μας σερβίρουν την κακουργία τους μακιγιαρισμένη με μια πολύ φιλάνθρωπη γλώσσα. Και φθάνουν μάλιστα στο σημείο να μας μιλούν κιόλας για τη σωτηρία μας. Όπως οι ιεροεξεταστές, όταν έκαιγαν τους αιρετικούς και τους Εβραίους. Ή, όπως οι ναζί, όταν οδηγούσαν τα θύματά τους στα κρεματόρια με την υπόκρουση της βαγνερικής μουσικής. Ή, για να ’ρθουμε στο πνεύμα της γιορτής των Χριστουγέννων, όπως ο Ηρώδης, που ήθελε να πληροφορηθεί τον τόπο και το χρόνο της γέννησης του Χριστού, προκειμένου να τον προσκυνήσει και να του προσφέρει τα καλούδια του. Όπως τα είχε προσφέρει σε όλη τη γκάμα του σογιού του με τις αλλεπάλληλες δολοφονίες τους….
Ένα από τα δολιότερα όπλα των ξενόδουλων και αργυρώνητων ΜΜΕ είναι και οι λεγόμενες δημοσκοπήσεις. Με τις οποίες, χωρίς ίχνος ντροπής, κάνουν το άσπρο μαύρο. Έτσι, ώστε να μας πείσουν ότι αυτό, που βλέπουμε και ακούμε και νιώθουμε είναι αυταπάτη. Κι ότι η μοναδική αλήθεια είναι αυτή, που εκείνοι μας σερβίρουν. Τη στιγμή, που οι ίδιοι μέσα απ’ τα ίδια τα στοιχεία, που παρουσιάζουν, αυτοδιαψεύδονται και γελοιοποιούνται. Έχουν, για παράδειγμα, εξαφανίσει τα μικρότερα αντιμνημονιακά κόμματα. Προκειμένου να πτοήσουν και τρομοκρατήσουν τους βουλευτές τους, έτσι ώστε να μην επιμείνουν στην αρνητική, σχετικά με την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, ψήφου τους. Αλλά και το λαό, προκειμένου να κρατηθεί δέσμιος της δολοφονικής πολιτικής τους και να αποδεχτεί σιωπηλός τη συνέχιση του καθεστώτος της κλιμακούμενης δολοφονίας του. Προηγείται, μας λένε, δημοσκοπικά ο ΣΥΡΙΖΑ, δεδομένου ότι επαγγέλλεται βελτιώσεις σχετικά με την εξαθλίωση στην οποία μας έφερε το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία. Αλλά να που ο μαζοχιστής λαός πάσχει από ανίατο σύνδρομο μαζικής αυτοκτονίας, και δεν θέλει στη συντριπτική του πλειονότητα με τίποτε τις εκλογές. Γιατί επιθυμεί οπωσδήποτε να συνεχιστεί αντί πάσης θυσίας σταθερό και ασφαλές το καθεστώς της πολύτροπης γενοκτονίας σε βάρος του. Και βέβαια ο Σαμαράς προηγείται ως καταλληλότερος πρωθυπουργός στις προτιμήσεις του λαού. Όπως προηγείτο παλιότερα και ο Γιωργάκης κι ακόμη πιο παλιά αλληλοδιαδόχως οι Κωστάκηδες. Και σταθερά κάθε προηγούμενος του επόμενου. Δηλαδή, ο κάθε ανοίκειος και αποκρουστικός για το λαό και για να θυμηθούμε και τον κ. Γιούγκερ, «οικείος», στο διαχρονική εταιρία δολοφόνων. Και το πλέον τραγικό και οξύμωρο είναι που οι λαοκτόνοι και εθνοκτόνοι αυτοί πρώην και νυν βγαίνουν σαν τους βρυκόλακες μέσα από την τέφρα της ανυποληψίας τους, προκειμένου να στηρίξουν το καθεστώς, που «δόξασε» τη μωρία τους και την κακουργία τους. Όπως συμβαίνει και τώρα. Και μιλούν οι εθνοκτόνοι και λαοκτόνοι αυτοί εν ονόματι του λαού και της πατρίδας, που ασύστολα κατέστρεψαν και καταστρέφουν και, εντούτοις, ξεδιάντροπα καπηλεύονται. Και φτάνουν στο κατάντημα να επικαλούνται τη «συνείδηση» και να μιλούν για «τις θυσίες του λαού, που δεν πρέπει να πάνε χαμένες», τη στιγμή, που αυτοί οι συνειδητά ασυνείδητοι θυσίασαν και θυσιάζουν με όλους τους δυνατούς τρόπους, με πωρωμένη συνείδηση μεσαιωνικών ιεροεξεταστών. Και όλο αυτό το δημοσκοπικό παραλήρημα διεκτραγωδείται, γιατί, όπως φαίνεται, πέρα απ’ την ψυχολογική τρομοκρατία, που βάναυσα ασκούν σε βάρος μας, προετοιμάζουν το έδαφος για κάποιου είδους εκλογική νοθεία που μαγειρεύουν. Γιατί έχουμε πάθει κι έχουμε μάθει πολλά από κάποιες τέτοιου είδους «εκπλήξεις». Οι οποίες, παρά την καταφανή αντίθεση του λαού εκκολάφθηκαν μέσα στους σκοτεινούς λαβύρινθους, του ηλεκτρονικού-πιθανότατα-υπόκοσμου. Και παρουσίασαν ως λαοπρόβλητους αποκρουστικούς τύπους, ξενόδουλους και ξενοκίνητους. Πράγμα, που καθόλου παράξενο να επαναλάβουν και στην τωρινή κρίσιμη για τα ληστρικά συμφέροντά τους συγκυρία.
Πάντως εμείς σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να υποκύψουμε στην οποιαδήποτε διατεταγμένη παραπλάνηση και τρομολαγνεία τους. Γιατί εδώ σ’ αυτόν τον τόπο κυρίαρχο ήταν διαχρονικά-και στη αρχαία και στη χριστιανική Ελλάδα-το πνεύμα του Λόγου και Ήλιου της Δικαιοσύνης. Και σε καμιά περίπτωση του παραλογισμού και αμοραλισμού, που θέλουν να μας επιβάλλουν οι Ηρώδες τοκογλυφοι με τους βρικόλακες πολιτικούς και τους τηλεοπτικούς εφιάλτες.
παπα-Ηλίας
http://papailiasyfantis.wordpress.com

Μητροπολίτης Σιατίστης: »Το πολιτικό σύστημα αποδεικνύεται ανάξιο της πατρίδας»

oode

Γιά μιἀ ἀκόμη φορἀ τό πολιτικό σύστημα ἀποδεικνύεται ἀνάξιο τῆς πατρίδας καί τῆς ἱστορίας της.
Ζύγισα πολύ μέσα μου αὐτή τήν φράση πρίν τήν καταγράψω, ἀλλά νομίζω ὅτι εἶναι ἀληθινή.
Στό παρελθόν ἡ πατρίδα μας πέρασε δύσκολες ὧρες, τώρα ὅμως αἰσθάνομαι, καί μακάρι νά κάνω λάθος, ὅτι ἔχουμε φθάσει σέ ἕνα ὁριακό σημεῖο.

Καἰ ἐνῶ ἐτούτη τήν ὥρα ἀπαιτεῖται ἡ κοινή συναίνεση ὅλων γιά τό σήμερα καί γιά τό αὕριο αὐτοῦ τοῦ τόπου, καί δέν ὑπάρχει ἄλλη λύση ἐκτός ἀπό τήν κοινή συναίνεση, καί ἐνῶ αὐτό τό ξἐρουν πολύ καλά, ὅλοι οι σοβαροί ἄνθρωποι ἀπό ὅλα τά κόμματα, κυριαρχοῦν δυστυχῶς οἱ ἀκραῖοι καί οἱ ἔξαλλοι καί οἱ τιποτένιοι σέ ὅλους τούς πολιτικούς χώρους.
Περνοῦν καθημερινά ἀπό τίς ὀθόνες τίς τηλεοπτικές άνθρωποι απίθανοι, πού πιστεύουν ὅτι εἶναι καί σπουδαῖοι, ἐνῶ ἐπί τῆς οὐσίας εἶναι κλόουν πού ὅμως δέν μᾶς διασκεδάζουν, ἀλλά μᾶς ἀνησυχοῦν γιατί ἡ γυμνότητα τους εἶναι πλέον ὁρατή.
Μιλοῦν γιά ἀξίες αὐτοί πού ἡ μοναδική τους ἀξία ἦταν τό χρῆμα καί μοναδική τους ἱκανότητα ἡ λεηλασία αὐτοῦ τοῦ τόπου.
Τούς ἀκοῦς νά μιλᾶνε καί διερωτᾶσαι ἀπό ποιά χώρα ἔρχονται. Παριστάνουν τούς σπουδαίους αὐτοί πού ἤδη ἔχουν δώσει ἐξετάσεις καί ἀποδείχθηκαν πολύ μικροί.
Αὐτός ὁ τόπος, ὅπως ἤδη εἴπαμε, ἔχει περάσει καί ἄλλοτε δύσκολες ὧρες καί ἄντεξε καί ἀνορθώθηκε.
Εἶναι σημαντικό ὅμως νά θυμόμαστε ὅτι πέρασε καί ἀμετάκλητες Ἐθνικές καταστροφές, καί σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σέ ἕνα τέτοιο ἐνδεχόμενο.
Ἕνα μικρό λάθος καί ἡ ἑπόμενη ἡμέρα ἴσως νά εἶναι πολύ διαφορετική. Πάρα πολύ σύντομα ξεχάσαμε τήν Ἐθνική τραγωδία τῆς Κύπρου, πού καί αὐτήν ἡ ἀφροσύνη μας δημιούργησε.
Αὐτό τό ξέρουν ὅλοι, αὐτό τούς τό φωνάζουν ὅλοι, αὐτό τούς τό παραγγέλουν ὅλοι ἐντός καί ἐκτός Ἑλλάδος, ἀλλά αὐτοί κάνουν πῶς δέν τό βλέπουν καί δέν τό ἀκοῦν.
Ἄραγε οἱ ἡγέτες μας δέν ἔχουν συμβούλους ἤ περιμάζεψαν ἀνίκανους ἀνθρώπους, ὅπως δυστυχῶς συνήθως συμβαίνει σέ ὅλες τίς αὐλές, ὅπου συνήθως ἐπικρατοῦν οἱ ἀσήμαντοι πού πλειοδοτοῦν σέ ἐξαλλοσύνη καί ὄχι οἱ σοβαροί πού ἀποσύρονται στό περιθώριο;
Αὐτοί πού ἐνδιαφέρονται περί «πάρτης» καί ὄχι περί Πάτρης. Μήπως εἶμαι ὑπερβολικός ἤ κινδυνολόγος; Θά χαιρόμουν πρῶτος ἄν συνέβαινε κάτι τέτοιο.
Φοβοῦμαι ὅτι οἱ μεγάλοι μονομάχοι ἔχουν αὐτοεγκλωβιστεῖ μέ τούς ἑκατέρωθεν κομπάρσους γύρω τους.
Ὁ ἕνας μοιάζει νά βιάζεται νά παραδώσει τήν ἐξουσία καί ὁ ἄλλος προσπαθεῖ νά τήν ἀποφύγει.
Ἄν τό θῦμα αὐτῆς τῆς ὑπόθεσης ἦταν κάποιος ἀπό τούς δύο, δέν θά εἶχε ἰδιαίτερη σημασία.
Αὐτός ὅμως πού πραγματικά κινδυνεύει δέν εἶναι κάποιος ἀπό τούς δύο, ἀλλά ἡ Πατρίδα καί θά ἦταν τραγικό νά κινδυνεύσει ἀπό τήν ἀνικανότητα τους.
Τό μοναδικό πού αἰσθάνομαι νά προέχει εἶναι ἡ Ἑνότητα ὅλων! ἡ Ἑνότητα ὅλων! ἡ Ἑνότητα ὅλων!
Γνωρίζω ὅτι κάποιοι θά ἐνοχληθοῦν μέ τό κείμενο αύτό. Κάποιοι θά προσπαθήσουν νά τό διαστρέψουν. Τό ἔχουν ξανακάνει ἄλλωστε στό πρόσφατο παρελθόν.
Κάποιοι θά διερωτηθοῦν γιατί ὁμιλῶ. Κάποιοι θά μοῦ ἀμφισβητήσουν ἀκόμη καί τό δικαίωμα νά ὁμιλῶ, σάν νά μήν εἶμαι κανονικός πολίτης αὐτῆς τῆς χώρας.
Αὐτοί εἶναι τά φασιστοειδῆ πού τά συναντᾶ κανείς σέ ὅλους τούς χώρους, ἐνδεδυμένα βέβαια μέ ἔνδυμα δημοκρατικότητας καί πλεονάζοντος «προοδευτισμοῦ».
Δέν μέ ἐνδιαφέρουν ὅμως αὐτοί. Ἐγώ ἀναζητῶ ἐκείνους πού ἀκόμη σκέπτονται, προβληματίζονται καί ἀνησυχοῦν. Εὐτυχῶς καί αὐτοί ὑπάρχουν παντοῦ.
Παλεύετε, Κύριοι τοῦ πολιτικοῦ συστήματος, γιά τό ἐάν στίς 29 Δεκεμβρίου ἡ χώρα θά ἔχει ἤ δέν θά ἔχει Πρόεδρο καί δέν σᾶς ἀπασχολεῖ τό ἐάν, καί ἐξ αἰτίας τῆς ἀδιαλλαξίας σας, αὐτός ὁ τόπος δέν θά χρειάζεται πλέον Πρόεδρο!
Ξεσηκωθεῖτε ὅλοι οἱ σοβαροί καί ἀπαιτεῖστε ἕνα καί μόνον. Ἑνότητα! Πρίν εἶναι ἀργά.
To είδαμε εδώ

Η ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Η ομορφιά της κατήχησης αυτής είναι σπάνια. H ενημέρωση και η γνώση που μας μεταδίδει ο πατήρ Λέβ από κάθε άποψη, μέ­σα σε μια μοναδικά ξεκούραστη ανάγνωση, ίσως γίνει αιτία, αν κάποιοι μπορέσουν την παραμονή των Χριστουγέννων, να προσέλ­θουν από δίψα γνώσης στους Ναούς μας. Βέβαια, είναι πάντα εργάσιμη ημέρα, κι αυ­τό δεν είναι δυνατό για τους νέους ή τους μεσήλικες. Σε κάποιες ενορίες τελούν την α­κολουθία αυτή την προπαραμονή από τις 20:00 έως τα μεσάνυχτα κι έτσι μπορούν να προσέλθουν εργαζόμενοι και νέοι. Και απο­δίδει. Οι Ναοί είναι κατάμεστοι.

Η 24η Δεκεμβρίου παρουσιάζει πολύ ενδιαφέροντα λειτουργικά χαρακτη­ριστικά, που όμως κάπως μας μπερδεύ­ουν. Αφ' ενός. η παραμονή της Γεννήσεως είναι το αποκορύφωμα της ελπίδας και της προσμονής Του. Αφ' ετέρου, οι ακολουθίες αυτής της μέρας μας αναγγέλλουν ήδη τη Γέννηση ως γεγονός: όχι μόνο ζητούμε με θέρμη την έλευση Του. αλλά ήδη η Εκκλησία μάς δίνει τα ευαγγελικά αναγνώσματα της εορτής. Αυτή η ανάμειξη των δύο στοι­χείων - μετάνοια μέσα στην προσμονή και ταυτόχρονα αναγγελία του αναμενόμενου γεγονότος σαν να έχει ήδη πραγματοποιη­θεί - εξηγείται από το παιχνίδι διαφόρων ιστορικόλειτουργικών παραγόντων μάλ­λον παρά ως σκόπιμα αποφασισμένο σχέ­διο με παιδαγωγικό σκοπό. (Το ίδιο παρα­τηρείται εξάλλου και το Μέγα Σάββατο.) Αυτό που έχει σημασία είναι πώς θα αξιο­ποιήσουμε αυτή τη διπλή σημασία της 24ης Δεκεμβρίου. Το γεγονός ότι. ήδη από την παραμονή των Χριστουγέννων ακούμε να διαβάζονται τα αγιογραφικά αναγνώσμα­τα και να ψάλλονται οι ύμνοι της Γεννήσε­ως, δεν καθιστά άχρηστη τη χαρούμενη προσευχή της 25ης Δεκεμβρίου. Αντίθετα, προετοιμάζει και διευκολύνει αυτή την προσευχή.

Οι ακολουθίες της παραμονής είναι μα­κρύτερες από εκείνες της εόρτιας ημέρας. Κατά τη διάρκεια τους ακούμε βιβλικές διηγήσεις για τη Γέννηση πολύ λεπτομερέ­στερες από αυτές που θα ακούσουμε την επομένη. Με τον τρόπο αυτό, η Εκκλησία έχει ήδη βάλει ενώπιον μας ένα πανόραμα από τα περιστατικά της Γεννήσεως - κάθε λεπτομέρεια - έχει αναφερθεί ένας πλήρης πίνακας έχει δημιουργηθεί στη διάνοια μας. Τη μέρα των Χριστουγέννων, η Εκ­κλησία δεν επανέρχεται σε όσα έχει ήδη πει· υποτίθεται ότι τα γνωρίζουμε και τα έχουμε στοχαστεί. Οι ακολουθίες της εορ­τής είναι συντομότερες και στρέφουν την προσοχή μας σε κάποια μόνο σημεία, δί­νοντας μας την ευκαιρία να γευθούμε τους ως πνευματικούς καρπούς λόγους ζωής που ήδη γνωρίζουμε. Η 24η Δεκεμβρίου εί­ναι μια προετοιμασία, μια διδασκαλία, έ­να εγκώμιο που «υποδέχεται» το γεγονός. Η 25η είναι το πλήρωμα, η καρποφορία, το εγκώμιο που το επιστέφει.

Το πρωί της 24ης Δεκεμβρίου, οι «κανονι­κές Ώρες» μετονομάζονται σε «Βασιλικές» και τελούνται με ιδιαίτερη επισημότητα. Κά­θε Ώρα περιλαμβάνει, πέρα από τους ψαλ­μούς και τα τροπάρια, ένα ανάγνωσμα από την Παλαιά Διαθήκη, μια περικοπή από τον Απόστολο και μία από το Ευαγγέλιο.

Κατά την Πρώτη Ώρα διαβάζεται από­σπασμα από τον Προφήτη Μιχαία σχετικά με τη Βηθλεέμ, τη μικρή πόλη από την ο­ποία «εξελεύσεται ο άρχων του Ισραήλ».

Προφητείας Μιχαίου τὸ Ἀνάγνωσμα

(Κεφ. 5,1-3)

Tάδε λέγει Κύριος· Καὶ σὺ Βηθλεὲμ οἶκος τοῦ Ἐφραθᾶ μὴ ὀλιγοστὸς εἶ ἐν χιλιάσιν Ἰούδα· ἐκ σοῦ γάρ μοι ἐξελεύσεται τοῦ εἶναι εἰς ἄρχοντα ἐν τῷ Ἰσραὴλ, καὶ αἱ ἔξοδοι αὐτοῦ ἀπ' ἀρχῆς, ἐξ ἡμερῶν αἰῶνος. Διὰ τοῦτο δώσει αὐτοὺς ἕως καιροῦ τικτούσης, τέξεται· καὶ οἱ ἐπίλοιποι τῶν ἀδελφῶν αὐτοῦ ἐπιστρέψουσιν ἐπὶ τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ. Καὶ στήσεται, καὶ ὄψεται, καὶ ποιμανεῖ τὸ ποίμνιον αὐτοῦ ἐν ἰσχύϊ Κύριος, καὶ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ ὀνόματος Κυρίου τοῦ Θεοῦ αὐτοῦ ὑπάρξουσι· διότι νῦνμεγαλυνθήσονται ἕως ἄκρων τῆς γῆς.

Το αποστολικό ανάγνωσμα μας θυμίζει ό­τι «Πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως πάλαι ὁ Θεὸς λαλήσας τοῖς πατράσιν ἐν τοῖς Προφήταις, ἐπ' ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τούτων ἐλάλησεν ἡμῖν ἐν Υἱῷ» Το Ευαγγέλιο πε­ριγράφει την αμηχανία του Ιωσήφ και το αγγελικό μήνυμα που τον καθησύχασε.

Την Τρίτη Ώρα, ένα κείμενο του προφή­τη Βαρούχ διακηρύσσει ότι ο Θεός «ἐπὶ τῆς γῆς ὤφθη καὶ τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη». Στο αποστολικό ανάγνωσμα ο Παύλος δηλώνει στους Γαλάτες ότι «ὁ νόμος παιδαγωγὸς ἡμῶν γέγονεν εἰς Χριστόν... Ἐλθούσης δὲ τῆς Πίστεως, οὐκ ἔτι ὑπὸ παιδαγωγὸν ἐσμεν... Ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε». Και η περικοπή του Ευαγγελίου διηγείται τη Γέννηση του Χριστού στη Βη­θλεέμ και την προσκύνηση των Ποιμένων.

Την Έκτη Ώρα. ο Προφήτης Ησαΐας προ­αναγγέλλει τη Γέννηση: «Ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶλήψεται καὶ τέξεται υἱὸν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουὴλ. Βούτυρον καὶ μέλι φάγεται πρὶνἢ γνῶναι αὐτὸν ἢ προελέσθαι πονηρὰ, ἐκλέξεται τὸ ἀγαθὸν». Η επιστολή του Αποστόλου για μια ακόμη φορά αναφέρεται στην υπεροχή του Ιησού επί των αγγέλων και μας προειδο­ποιεί πολύ σοβαρά: «πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας;Το Ευαγγέλιο διηγείται την πορεία και την προσκύνηση των Μάγων.

Την Ενάτη Ώρα, ακούμε τον Ησάία: «Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν υἱὸς καὶ ἐδόθη ἡμῖν,... καὶ καλεῖται τὸ ὄνομα αὐτοῦ Μεγάλης βουλῆς Ἄγγελος, θαυμαστὸς σύμβουλος, Θεὸς ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, πατὴρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος·...». Το αποστο­λικό ανάγνωσμα μας δίνει την αιτία της Γίνσαρκώσεως: «ὤφειλε κατὰ πάντα τοῖς ἀδελφοῖς ὁμοιωθῆναι, ἵνα ἐλεήμων, γένηται καὶ πιστὸς ἀρχιερεὺς τὰ πρὸς τὸν Θεόν, εἰς τὸ ἱλάσκεσθαι τὰς ἁμαρτίας τοῦ λαοῦ. Ἐν ᾧ γὰρ πέπονθεν αὐτὸς πειρασθείς, δύναται τοῖςπειραζομένοις βοηθῆσαι.». Το Ευαγ­γέλιο από τον Ματθαίο διηγείται την ανα­χώρηση των Μάγων, τη φυγή στην Αίγυπτο και τη σφαγή των νηπίων.

Οι ύμνοι που πλαισιώνουν τόσο τις Ώρες, όσο και τον Εσπερινό είναι ήδη ύμνοι θριάμβου:

Δεῦτε ἀγαλλιασώμεθα τῷ Κυρίῳ, τὸ παρὸν μυστήριον ἐκδιηγούμενοι, τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ διαλέλυται, ἡ φλογίνη ῥομφαία τὰ νῶτα δίδωσι, καὶ τὰ Χερουβίμ παραχωρεῖ τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς, κἀγὼ τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς μεταλαμβάνω, οὗ προεξεβλήθην διὰ τῆς παρακοῆς. Ἡ γὰρ ἀπαράλλακτος εἰκὼν τοῦ Πατρός, ὁ χαρακτήρ τῆς ἀϊδιότητος αὐτοῦ, μορφὴν δούλου λαμβάνει, ἐξ ἀπειρογάμου Μητρὸς προελθών, οὐ τροπὴν ὑπομείνας· ὃ γὰρ ἦν διέμεινε, Θεὸς ὢν ἀληθινός· καὶ ὃ οὐκ ἦν προσέλαβεν, ἄνθρωπος γενόμενος διὰ φιλανθρωπίαν· αὐτῷ βοήσωμεν· ὁ τεχθεὶς ἐκ Παρθένου Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς.

Ωστόσο, παρά τη χαρά που την διατρέ­χει, η παραμονή των Χριστουγέννων δεν χάνει τον χαρακτήρα της μετανοίας. Η νη­στεία της ημέρας αυτής θα πρέπει να τη­ρείται με τρόπο ιδιαίτερα προσεκτικό. Στη Ρωσία υπάρχει το έθιμο να νηστεύουν την 24η Δεκεμβρίου μέχρις ότου φανεί το πρώτο άστρο· μας θυμίζει έτσι και το ά­στρο που οδήγησε τους Μάγους στη Βη­θλεέμ αλλά και τον Χριστό που είναι το φως το αληθινό. Μακάρι αυτή η μέρα να είναι νηστεία και της καρδιάς μας: ας α­πέχουμε από κάθε σκέψη και κάθε λόγο κακό ή άχρηστο, ας περιμένουμε μέσα σε ατμόσφαιρα ησυχίας και συγκεντρώσεως τον Σωτήρα που έρχεται προς εμάς. Η νύ­χτα πέφτει. Σε λίγο θα φανεί το πρώτο ά­στρο, σηματοδοτώντας, κατά το ημερολό­γιο της Εκκλησίας μας, την αρχή της νέας μέρας και της μεγάλης εορτής των Χρι­στουγέννων. Μακάρι μαζί με το πρώτο αστέρι να ανατείλει για μας το φως του Κυρίου μας, κατά τα λόγια του αποστό­λου Πέτρου: «Και έχομεν βεβαιότερον τον προφητικόν λόγον, ώ καλώς ποιείται προσέχοντες ώς λύχνω φέγγοντι εν αύχμηρώ τόπω, εως ου ημέρα διαυγάση και φω­σφόρος άνατείλη εν ταΐς καρδίαις ημών».

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Εγεννήθη ο Χριστός ενός μοναχού της Ανατολής ( Lev Gillet) , μετάφραση: Πολυξένη Τσαλίκη

πηγή

ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΗ ΕΟΡΤΗ; ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΙΟ ΟΣΟΙ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΟΥΣ; ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ;

Του Ιωάννη Νικολάου

 

      Υπάρχουν πολλοί, που θέλουν να ονομάζονται και «Χριστιανοί», οι οποίοι αρνούνται (όσο παράξενο κι αν φαίνεται αυτό), να εορτάσουν το συγκλονιστικό γεγονός τής ενανθρωπίσεως τού Υιού και Λόγου τού Θεού, και ταυτοχρόνως το πιο χαρμόσυνο γεγονός εις την ιστορία τής ανθρωπότητος. Μεταξύ αυτών είναι και οι επονομαζόμενοι  Μάρτυρες τού Ιεχωβά, οι οποίοι προβάλλουν τις αντιρρήσεις τους για το εάν πρέπει να εορτάζεται το γεγονός αυτό τής ενσαρκώσεως τού Κυρίου. Καλούμεθα, λοιπόν, να δώσουμε μερικές απαντήσεις, αποδίδοντας ταυτοχρόνως και την πραγματική διάσταση αυτού τού χαρμόσυνου γεγονότος.

   Θα εξετάσουμε πρώτα την ένσταση τών ακολούθων τής Σκοπιάς, ότι οι εορτές γενικά, όπως και τα Χριστούγεννα, έχουν ειδωλολατρική, δηλαδή μη Χριστιανική προέλευση. Είναι αλήθεια, ότι μπορεί να φαίνεται πως διάφορες εορτές, συμπίπτει να γίνονται σε χρόνο που παλαιά, αρχαίοι λαοί, εόρταζαν τις δικές τους εορτές. Να φαίνεται ότι αυτές οι εορτές έχουν προέλευση και σχετίζονται με ήθη, έθιμα και πράξεις ειδωλολατρίας ή παγανισμού. Είναι όμως επίσης αλήθεια, ότι υπάρχουν ένα σωρό πράγματα, τα οποία έχουν την προέλευσή τους εις τον παγανισμό και όμως τα χρησιμοποιούμε συχνά!

ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΒΙΟΥ ΜΕ ΚΑΘΑΡΑ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΗ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ

   Πολλά πράγματα τής ζωής μας έχουν εμφανώς ειδωλολατρική προέλευση. Ένα παράδειγμα είναι το ετήσιο ημερολόγιό μας! Εάν εξετάσουμε έναν-έναν τούς μήνες θα διαπιστώσουμε, ότι οι περισσότεροι έχουν ειδωλολατρική προέλευση!

   Ο Ιανουάριος είναι προς τιμήν τής πιο επίσημης (διπρόσωπης) Ρωμαϊκής θεότητος, τού Ιανού. Ο Φεβρουάριος είναι ο τελευταίος μήνας τού λατινικού ημερολογίου. Κατ’ αυτόν ετελούντο εορτές και πρόσφεραν εις τούς θεούς «θερμόν άλας». Θιβρός = θερμός, το οποίο στα λατινικά είναι febris. Μάρτιος, προς τιμήν τού θεού Άρεως που στα λατινικά είναι Αrs, το οποίο, με την προσθήκη τού ευφωνικού Μ, γίνεται Mars. Απρίλιος, εκ τού λατινικού aprilius που προέρχεται από το ελληνικό Apru, δηλαδή «Αφρώ», με το οποίο ονόμαζαν οι Έλληνες Ετρούσκοι την εκ τού αφρού γεννηθήσα θεά Αφροδίτη. Μάϊος, προς τιμήν τής Μαίας, τής μητέρας τού θεού Ερμή, οι Λατίνοι ονόμασαν τον μήνα Maius, γι’ αυτό ακριβώς και σήμερα η «εορτή τής μητέρας» εορτάζεται αυτό τον μήνα. Ιούνιος, προς τιμήν τού Ιουνίου Βρούτου (Junius Brutus). Ιούλιος, προς  τιμήν τού Ιουλίου Καίσαρος. Αύγουστος, προς τιμήν τού Καίσαρος Αυγούστου. Σεπτέμβριος, από τον αριθμό επτά που στα λατινικά είναι septem, διότι αρχικώς ήταν ο έβδομος μήνας και όχι ο ένατος όπως είναι σήμερα. Οκτώβριος, εκ τού οκτώ που στα λατινικά είναι octo, διότι αρχικώς ήταν ο όγδοος μήνας. Νοέμβριος, εκ τού novem το οποίο προέρχεται εκ τού εννέ(F)α, διότι αρχικώς ήταν ο ένατος μήνας. Δεκέμβριος, εκ τού decem, το οποίο προέρχεται από το ελληνικό δέκα, εφόσον αρχικώς ήταν ο δέκατος μήνας.

   Πολλές φορές, ζευγάρια εορτάζουν την επέτειο τού γάμου τους. Αλλά το ίδιο συνήθιζαν να κάνουν ζευγάρια και εις την ειδωλολατρική εποχή τών αρχαίων λαών. Το ίδιο επίσης συνηθίζουν να κάνουν και οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά. Τα δαχτυλίδια στο γάμο έχουν επίσης ρίζες παγανιστικές. Μήπως πρέπει να ξεδιαλέγουμε όλα τα μικρά και μεγάλα πράγματα, για να βρούμε τί ρίζα έχει το καθένα κι έτσι να τα απορρίψουμε; Μήπως αυτό φέρνει στη μνήμη μας τούς Φαρισαίους οι οποίοι «διύλιζαν τον κώνωπα, και κατάπιναν την κάμηλο» (Ματθ. 23:24), δηλαδή «στράγγιζαν το κουνούπι (από το κρασί), αλλά κατάπιναν την καμήλα» ψάχνοντας να βρουν τί είναι καθαρό και τί είναι ακάθαρτο; Αυτός είναι ο στόχος τής Χριστιανικής μας πορείας;

Η ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΤΗΣ ΣΚΟΠΙΑΣ

«Εξ άλλου, το ότι απλώς οι ειδωλολάτρες μπορεί κάποτε ή σε κάποιο τόπο να χρησιμοποίησαν ένα ωρισμένο σχέδιο, αυτό δεν σημαίνει αυτομάτως ότι οι αληθινοί λάτρεις πρέπει πάντοτε να το αποφεύγουν. Επί παραδείγματι, στη διακόσμησι του ναού του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ είχαν περιληφθή σχέδια από φοινικόδενδρα, ροδιές και ταύρους. Το γεγονός ότι άλλες θρησκείες μπορούσαν να πάρουν αυτά τα φυσικά πράγματα που έφτιαξε ο Θεός και να τα χρησιμοποιήσουν σαν σύμβολα στην λατρεία ειδώλων, δεν το καθιστούσε εσφαλμένο για τους αληθινούς λάτρεις να τα χρησιμοποιήσουν για διακοσμητικούς σκοπούς....Επομένως, για ποιο πράγμα πρέπει να ενδιαφέρεται κυρίως ο Χριστιανός; Όχι για το τι μπορεί να σήμαινε πριν από χιλιάδες χρόνια ένα ωρισμένο σύμβολο, ή πώς μπορεί να το θεωρούν στην άλλη άκρη του κόσμου, αλλά τι σημασία έχει τώρα για τους περισσοτέρους ανθρώπους του τόπου του» (Ξύπνα, 22.05.1977, σελ.13-14 η υπογράμμιση δική μας).

   Οι ίδιοι λοιπόν οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, αντιφάσκουν κι έρχονται σε σύγκρουση με τούς εαυτούς τους, διότι έχουν γράψει εις τα επίσημα έντυπά τους (όπως το παραπάνω), ότι δεν χαρακτηρίζει την λατρεία η ιστορία τών μέσων που χρησιμοποιούνται, αλλά η λατρεία χαρακτηρίζεται άμεσα από το πώς χρησιμοποιείται και το πώς τελείται. Λέγουν λοιπόν, ότι δεν είναι ανάγκη αφ’ ενός να εξετάζει κανείς με λεπτομέρεια τα αντικείμενα που χρησιμοποιεί (εάν είχαν ειδωλολατρική προέλευση), και αφ’ ετέρου, ότι εάν κάποιος χρησιμοποιεί τρόπους ή μεθόδους για την λατρεία τού αληθινού Θεού (που πιθανόν χρησιμοποιούνταν εις το παρελθόν και από μη Χριστιανικούς λαούς), αυτό δεν αλλοιώνει την απόδοση τής λατρείας.

   Κι εδώ φαίνεται η ασυνέπεια τής Εταιρίας Σκοπιά. Καμία Χριστιανική εορτή, δεν εορτάζει κάτι από εκείνα που εόρταζαν οι αρχαίοι ειδωλολάτρες. Κι αν συνέπιπτε εις την ημερομηνία μίας Χριστιανικής εορτής, να υπάρχει κάποια ειδωλολατρική εορτή, ουδεμία σημασία έχει η ημέρα αυτή σήμερα για εμάς. Για παράδειγμα τα Χριστούγεννα. Πολύ πριν αρχίσουν οι Χριστιανοί να εορτάζουν την γέννηση τού Χριστού, οι ειδωλολάτρες εόρταζαν, εις τις 25 Δεκεμβρίου, την «Ημέρα τής Γεννήσεως τού Ανικήτου Ηλίου» («Dies Natalis Solis Invicti»). Εόρταζαν δηλαδή την διάβαση τού Ηλίου εκ τού χειμερινού ηλιοστασίου και την τροπή αυτού εκ τού Νοτίου εις το Βόρειο ημισφαίριο, τής οποίας αποτέλεσμα ήταν η αύξηση τής διάρκειας τής ημέρας και η ελάττωση τής διάρκειας τής νύχτας.

   Όταν άρχισαν οι Χριστιανοί να εορτάζουν την Γέννηση τού Χριστού, όλα αυτά αντικαταστάθηκαν. Και εις αντικατάσταση αυτής τής παλαιάς εορτής (που κατόπιν διατάγματος εισήγαγε εις την Ρώμη ο αυτοκράτορας Αυρηλιανός το 275 μ.Χ.), οι Χριστιανοί έβαλαν την δική τους εορτή. Τώρα τι θα πούμε; Ότι η σημερινή εορτή, έχει σχέση, και είναι απομεινάρι τής αρχαίας ειδωλολατρικής εορτής; Μήπως οι Χριστιανοί εννοούν σήμερα με την εορτή τών Χριστουγέννων, αυτά που εννοούσαν οι αρχαίοι ειδωλολάτρες; Μήπως εξακολουθούμε, δηλαδή, να λατρεύουμε τον Ήλιο; Όχι! Μπορεί για μερικούς να είναι περίοδος καταχρήσεων και κραιπάλης, αλλά αυτό δεν είναι το Χριστιανικό μήνυμα. Για εμάς, η δόξα τού Ήλιου τής Δικαιοσύνης, που ανέτειλε εις τον κόσμο, τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, που εγεννήθη για εμάς ως άνθρωπος, ΟΥΔΕΜΙΑ σχέση έχει με την τιμή που απέδιδαν εις τον ήλιο, (τον κτιστό ήλιο), οι αρχαίοι λάτρεις του.

   Έτσι λοιπόν, στηριζόμενοι κι εμείς εις τα ίδια τα λεγόμενα τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά που διαβάσαμε ανωτέρω (Ξύπνα, 22.05.1977, σελ.13-14), μπορούμε να πούμε, ότι η εορτή τών Χριστουγέννων (όπως και κάθε άλλη Χριστιανική εορτή), αποδίδει δόξα, τιμή, λατρεία και αίνο εις τον αληθινό Θεό, και κατά συνέπειαν ουδείς πρέπει να εξετάζει και να ασχολείται, με το ποιοι και πότε εις το παρελθόν εόρταζαν (πιθανόν σε παρόμοιες ημερομηνίες), ειδωλολατρικούς θεούς.

ΠΡΕΠΕΙ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΝΑ ΤΗΡΟΥΝ ΕΟΡΤΕΣ;

   Κι ερχόμαστε τώρα  στο δεύτερο σημείο, εις αυτό δηλαδή που οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά ισχυρίζονται, ότι στην Αγία Γραφή (και ιδιαίτερα στην Καινή Διαθήκη), δεν αναφέρονται εορτές, ότι πρέπει δηλαδή οι Χριστιανοί να εορτάζουν μόνον την εορτή τού «Αναμνηστικού Δείπνου του Κυρίου». Αλλά η Γραφή αποδεικνύει, ότι ΚΑΙ κατά την εποχή τής Παλαιάς ΚΑΙ κατά την εποχή τής Καινής Διαθήκης υπάρχουν άγιες εορτές. Αναφέρουμε ενδεικτικά ορισμένες εξ αυτών:

  «Ενθυμού την ημέραν του σαββάτου, διά να αγιάζης αυτήν·  9. εξ ημέρας εργάζου και κάμνε πάντα τα έργα σου· 10. η ημέρα όμως η εβδόμη είναι σάββατον Κυρίου του Θεού σου....ευλόγησε Κύριος την ημέραν του σαββάτου και ηγίασεν αυτήν» (Έξοδ. 20:8-11). Ο Θεός διέκρινε μεταξύ τών ημερών τής εβδομάδος, ξεχώρισε δηλαδή κι ευλόγησε την εβδόμη ημέρα και την όρισε, δια τής τετάρτης εντολής τού Δεκαλόγου, ως εορτή τών Εβραίων, την πλέον βασική εορτή τους.

   «Και η ημέρα αύτη θέλει είσθαι εις εσάς εις μνημόσυνον· και θέλετε εορτάζει αυτήν εορτήν εις τον Κύριον εις τας γενεάς σας· κατά νόμον παντοτεινόν θέλετε εορτάζει αυτήν» (Έξοδ. 12:14). Με αυτά τα λόγια θέσπισε ο Θεός το Εβραϊκό Πάσχα, έως ότου θα ερχόταν το Χριστιανικό Πάσχα. Με παρόμοιο τρόπο ο Θεός θέσπισε και άλλες εορτές για τούς Εβραίους, όπως είναι η εορτή τής Πεντηκοστής (Έξοδ. 23:16), τού Εξιλασμού (Λευιτ. 23:26-32) και τής Σκηνοπηγίας (Λευιτ. 23:33-36, 39).

«Και την πρώτην ημέραν του εβδόμου μηνός έφερεν Έσδρας ο ιερεύς τον νόμον έμπροσθεν της συνάξεως ανδρών τε και γυναικών και πάντων των δυναμένων να εννοώσιν ακούοντες... 9. Η ημέρα αύτη είναι αγία εις Κύριον τον Θεόν σας.... 10. Και είπε προς αυτούς, Υπάγετε, φάγετε παχέα και πίετε γλυκάσματα, και αποστείλατε μερίδας προς τους μη έχοντας μηδέν ητοιμασμένον· διότι η ημέρα είναι αγία εις τον Κύριον ημών· και μη λυπείσθε· διότι η χαρά του Κυρίου είναι η ισχύς σας» (Νεεμ. 8: 2, 9-10).

   Εις την ανωτέρω παράθεση παρατηρούμε, ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μία από τις καθιερωμένες εορτές τού Νόμου, αλλά με την 1^η ημέρα τού 7^ου μηνός, κατά την οποία συμβαίνει ένα χαρμόσυνο γεγονός, η επιστροφή τών Εβραίων εις τα Ιεροσόλυμα από την Βαβυλώνια αιχμαλωσία. Ο Νεεμίας, ο Έσδρας και οι Λευίτες ορίζουν την ημέρα αυτή ως αγία και μ’ αυτόν τον τρόπο, ως λαός τού Θεού, θα μπορούσαμε να πούμε ότι νομοθετούν.

   Παρατηρούμε λοιπόν, με ποιον τρόπο καθιερώθηκε η ημέρα αυτή ως αγία, ως ημέρα εορτής, και με ποιον τρόπο προτρέπει ο Νεεμίας και ο Έσδρας τούς Ισραηλίτες να την εορτάσουν. Ποιος ήταν λοιπόν ο τρόπος τον οποίο υπεδείκνυε εμμέσως ο Θεός, για να εορτάζεται αυτή η αγία ημέρα; Ήταν η ανάγνωση και η ερμηνεία τού Νόμου, αλλά επίσης (εκτός από την πνευματική θα λέγαμε ευχαρίστηση και τροφή), ήταν και η υλική αγαλλίαση, και αυτό γινόταν με παράσταση τραπέζης, δηλαδή με φαγητό και ποτό.

   Παράλληλα όμως, η τράπεζα αυτή, είχε τον χαρακτήρα τής κοινωνίας και τής ελεημοσύνης προς τούς μη έχοντας. Η αγία ημέρα, η εορτή δηλαδή για τον Κύριο, συμπεριλαμβάνει την χαρά ολοκλήρου τού λαού, και έτσι πρέπει να εορτάζονται και οι Χριστιανικές εορτές. Αυτό βέβαια πόρω απέχει από το να οδηγείται κανείς σε κραιπάλη και μέθη, και τελικά να απομακρύνεται από τον σκοπό τής εορτής, που είναι ο αίνος και η δόξα προς τον Κύριο, αλλά και η υλική ευφροσύνη.

«Ἐκκαθάρατε οὖν τὴν παλαιὰν ζύμην, ἵνα ἦτε νέον φύραμα, καθώς ἐστε ἄζυμοι. Καὶ γὰρ τὸ πάσχα ἡμῶν ὑπὲρ ἡμῶν ἐτύθη Χριστός· 8. ὥστε ἑορτάζωμεν μὴ ἐν ζύμῃ παλαιᾷ, μηδὲ ἐν ζύμῃ κακίας καὶ πονηρίας, ἀλλ' ἐν ἀζύμοις εἰλικρινείας καὶ ἀληθείας» (Α΄ Κορ. 5:7-8) δηλαδή «Πετάξτε λοιπόν το παλαιό προζύμι τής διαφθοράς, για να είστε νέο ζυμάρι, όπως είστε (σαν χριστιανοί) χωρίς το προζύμι τής διαφθοράς. Διότι και εμείς έχουμε πασχάλιο αμνό. Και ως δικός μας πασχάλιος αμνός θυσιάστηκε για εμάς, ο Χριστός. Γι’ αυτό ας εορτάζουμε (όπως οι Εβραίοι με άζυμα έτσι κι εμείς) χωρίς το παλαιό προζύμι (τής ειδωλολατρίας) και χωρίς το προζύμι τής αμαρτίας και φαυλότητος, αλλά με άζυμα καθαρότητος και αρετής».

   Συμφώνως προς το χωρίο τούτο, έχουμε κι εμείς οι Χριστιανοί Πάσχα, ανώτερο από το Εβραϊκό, διότι ο δικός μας πασχάλιος αμνός είναι ο Χριστός, και εορτάζουμε κι εμείς και προτρεπόμεθε να εορτάζουμε πνευματικότερα από τούς Ιουδαίους. 

Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΠΕΡΙ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

«Καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ ἄγγελος· Μὴ φοβεῖσθε· ἰδοὺ γὰρ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαρὰν μεγάλην ἥτις ἔσται παντὶ τῷ λαῷ, 11. ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτὴρ ὅς ἐστιν Χριστὸς Κύριος ἐν πόλει Δαυῒδ» (Λουκ. 2:10-11) δηλαδή «Ο δε άγγελος τούς είπε: ‘Μη φοβείσθε, διότι ιδού σάς αναγγέλω χαρά μεγάλη, η οποία θα είναι για όλο τον λαό, ότι γεννήθηκε σήμερα για εσάς στην πόλη τού Δαυίδ σωτήρ, ο οποίος είναι ο Χριστός (ο Μεσσίας), ο Κύριος’ (ο Γιαχβέ)». Ο άγγελος, απευθυνόμενος εις τούς ποιμένες, αφού τούς ενθαρρύνει τούς λέγει: «Σάς αναγγέλω μία μεγάλη χαρά, η οποία θα είναι για όλο τον λαό». Όλος δηλαδή ο λαός θα χαίρεται, διότι σήμερα εγεννήθη ο Σωτήρας αυτού τού λαού, ο οποίος είναι ο κεχρισμένος Θεός!

   Ποιος είναι αυτός ο λαός που θα χαίρεται και πώς θα χαίρεται; Πότε πραγματοποιείται η προφητεία τού αγγέλου, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά κι όσοι εν γένει αρνείστε την εν λόγω εορτή; Και ομιλούμε περί προφητείας, διότι ο άγγελος είπε, ότι η αναγγελία περί τής μεγάλης χαράς «ἔσται παντὶ τῷ λαῷ». Το ρήμα «ἔσται» έχει μελλοντική έννοια και σημαίνει «θα είναι». Και η ρήση τού αγγέλου δεν είναι μόνον προφητεία, αλλά συνιστά και ΠΡΟΤΡΟΠΗ προς τον λαό τού Θεού να συμμετέχει εις την μεγάλη χαρά τής Γεννήσεως. Εκείνο όμως το βράδυ, κανείς λαός δεν εχάρη, αλλά ούτε και εις τα επόμενα χρόνια κάποιος λαός εόρτασε την Γέννηση τού Χριστού. Και ασφαλώς ο άγγελος δεν εννοούσε τον Εβραϊκό λαό (εφόσον αυτός απέρριψε τον Μεσσία), αλλά τον λαό τού Ιησού, δηλαδή τον Χριστιανικό λαό («τέξεται δὲ υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν, αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν», Ματθ. 1:21). Και δεν είναι ο λαός μιάς εποχής, αλλά ο λαός όλων τών εποχών. Αυτός ο λαός θα χαίρεται για την Γέννηση τού Χριστού. Και βέβαια αυτός ο λαός ΔΕΝ είναι οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, και όσοι απορρίπτουν τον εορτασμό τής γεννήσεως τού Χριστού!   

   Πράγματι, ο λαός τού Θεού, μιμούμενος τον πνευματικό κόσμο, τούς αγγέλους, που έψελναν δοξολογίες την νύχτα τής Γεννήσεως τού Θεανθρώπου, νιώθει την παρουσία τού Θεού, γι’ αυτό και συνθέτει ύμνους και δοξολογίες για το ανεπανάληπτο γεγονός τής ενανθρωπίσεως τού Υιού και Λόγου τού Θεού!

   Μόνον οι αιρετικοί αρνούνται να συνεορτάσουν (με τούς αγγέλους), διότι όπισθεν αυτών κρύβεται ο Διάβολος, για τον οποίον η σάρκωση τού Λόγου έγινε η απαρχή τής συντριβής και τής κατάργησής του (Κολασ. 2:15)!!!

πηγή

Θα έλθεις στη γιορτή μου;

Όπως θα ξέρεις, φτάσαμε ξανά στην ημερομηνία των γενεθλίων μου. Κάθε χρόνο γίνεται γιορτή προς τιμήν μου, έτσι κι εφέτος. 
Αυτές τις μέρες ο κόσμος κάνει πολλά ψώνια, γίνονται διαφημίσεις στο ράδιο, την τηλεόραση, το Διαδίκτυο και παντού κανείς δεν μιλά για κάτι άλλο εκτός από το τι λείπει μέχρι να έρθει εκείνη η μέρα... 
Είναι ευχάριστο να ξέρω ότι τουλάχιστον μία μέρα τον χρόνο κάποιοι με σκέφτονται!

Όπως θα γνωρίζεις πριν από πολλά χρόνια ξεκίνησαν να γιορτάζουν τα γενέθλιά μου. Στην αρχή φαίνονταν να καταλαβαίνουν και με ευχαριστούσαν γι’ αυτό που έκανα για εκείνους. Όμως σήμερα κανείς δεν γνωρίζει πια τι ακριβώς γιορτάζουν.
Οι άνθρωποι συναντώνται και περνούν πολύ καλά, όμως κανείς δεν ξέρει περί τίνος πρόκειται....
Θυμάμαι πέρυσι, την ημέρα των γενεθλίων που έκαναν μια μεγάλη γιορτή προς τιμή μου. Στο τραπέζι υπήρχαν τα πάντα, όλα ήταν διακοσμημένα όμορφα και υπήρχαν πολλά δώρα, αλλά… 
Ξέρεις κάτι;...                                           
Ούτε που με κάλεσαν! Ενώ ήμουν ο επίτιμος καλεσμένος κανείς δεν θυμήθηκε να με καλέσει.  Και η γιορτή, τάχα, γινόταν για μένα...
Και όταν έφτασε η μεγάλη μέρα...  με άφησαν απ’ έξω, μου έκλεισαν την πόρτα...
Παρ΄ όλο που εγώ ήθελα τόσο πολύ να βρεθώ στο τραπέζι μαζί τους...

Η αλήθεια είναι ότι δεν εξεπλάγην, γιατί τα τελευταία χρόνια όλοι μου κλείνουν την πόρτα. Μιας και δεν με κάλεσαν λοιπόν, σκέφτηκα να παραβρεθώ χωρίς να κάνω θόρυβο κι έτσι μπήκα και στάθηκα σε μια γωνίτσα.
Διασκέδαζαν όλοι, κάποιοι έλεγαν ιστορίες, γελούσαν, πέρναγαν πολύ καλά, μέχρι που έφτασε ένας....
Γέρος χοντρός, ντυμένος στα κόκκινα με άσπρα γένια... Και φώναζε...  χο, χο, χο!,  λες και είχε πιει λίγο παραπάνω... κάθισε βαριά βαριά σε μια πολυθρόνα και... Όλοι έτρεξαν καταπάνω του λέγοντας... Άγιε Βασίλη! …λες και η γιορτή ήταν γι’ αυτόν... Και ούτε που ήταν ο Άγιος Βασίλειος!
Ήρθαν τα μεσάνυχτα και όλοι άρχισαν να αγκαλιάζονται, άπλωσα κι εγώ τα χέρια μου ελπίζοντας πως κάποιος θα με αγκαλιάσει... Και ξέρεις; Κανείς δεν με αγκάλιασε!
Ξαφνικά άρχισαν όλοι να ανταλλάσσουν δώρα, ένας ένας τα άνοιγαν μέχρι που τελείωσαν όλα...                                                            
Πλησίασα να δω μήπως παρ’ ελπίδα υπήρχε κάποιο δώρο για μένα, αλλά μάταια, δεν υπήρχε τίποτα... 
Πώς θα αισθανόσουν αν την ημέρα των γενεθλίων σου αντάλλασσαν δώρα όλοι μεταξύ τους κι εσένα δεν σου δώριζαν τίποτα;
Τότε κατάλαβα ότι εγώ περίσσευα σ΄ εκείνη τη γιορτή, βγήκα χωρίς να κάνω θόρυβο, έκλεισα την πόρτα κι αποσύρθηκα...
Κάθε χρόνος που περνάει είναι χειρότερα, ο κόσμος θυμάται μόνο το δείπνο, τα δώρα και τις γιορτές. Κανείς δεν θυμάται εμένα... 
Θα ήθελα αυτά τα Χριστούγεννα να μου επιτρέψεις να έρθω στη ζωή σου, να αναγνωρίσεις ότι πριν από δύο χιλιάδες χρόνια ήρθα σε αυτόν τον κόσμο για να δώσω τη ζωή μου για σένα, για να φέρω τη σωτηρία στους ανθρώπους, για να τους φανερώσω την αλήθεια, να τους κάνω πραγματικά ευτυχισμένους.
Το μόνο που θέλω σήμερα είναι να το πιστέψεις αυτό με όλη σου την καρδιά ...
Θα σου πω κάτι: σκέφτηκα, μιας και πολλοί δεν με προσκαλούν στη γιορτή που κάνουν, θα κάνω τη δική μου γιορτή και θα είναι σπουδαία, όπως κανένας δεν την έχει φανταστεί, μια γιορτή πολύ μεγάλη. Ακόμη κάνω τις τελευταίες προετοιμασίες, στέλνω πολλές προσκλήσεις και σήμερα υπάρχει μία ειδικά για εσένα. 
Θέλω μόνο να μου πεις αν θέλεις να βοηθήσεις, θα σου κρατήσω μια θέση και θα γράψω το όνομά σου, στη μεγάλη λίστα μου με τους καλεσμένους ... Ετοιμάσου γιατί όταν όλα θα είναι έτοιμα, μια μέρα που δεν θα το περιμένει κανείς, θα κάνω μια μεγάλη γιορτή...

Στους καιρούς της κρίσης...
ετέχθη ημιν σήμερον Σωτήρ.
Η Πίστη, η Ελπίδα κι η Αγάπη
ας φωλιάσουν στις ψυχές μας.Ευλογημένα Χριστούγενα.

πηγή