Περί Να είστε σε επιφυλακή για την ψυχή σας! (Άγ.Ιωάννης Μαξίμοβιτς)

Τήρησε σθεναρά την πνευματική επιφυλακή, επειδή δεν γνωρίζεις πότε θα σε καλέσει ο Κύριος κοντά Του. Κατά την επίγειο ζωή σου, να είσαι έτοιμος ανά πάσα στιγμή να Του δώσεις λογαριασμό. Πρόσεχε να μην σε πιάσει στα δίχτυα του ο εχθρός, ή να σε ξεγελάσει, προκαλώντας σε να πέσεις σε πειρασμό. Καθημερινά εξέταζε την συνείδησή σου, δοκίμαζε την καθαρότητα των λογισμών σου, τις προθέσεις σου. 

   Κάποτε ήταν ένας βασιλιάς, ο οποίος είχε ένα γιο πονηρό. Έχοντας χάσει κάθε ελπίδα για αλλαγή προς το καλύτερο, ο πατέρας καταδίκασε τον γιο του σε θάνατο. Του έδωσε ένα μήνα περιθώριο για να προετοιμαστεί.  Πέρασε ο μήνας, και ο πατέρας ζήτησε να παρουσιασθεί ο γιος του. Προς μεγάλη του έκπληξη, παρατήρησε πως ο νεαρός ήταν αισθητά αλλαγμένος: το πρόσωπό του ήταν αδύνατο και χλωμό, και ολόκληρο το κορμί του έμοιαζε να είχε υποφέρει.  «Πώς και σου συνέβη τέτοια μεταμόρφωση, γιέ μου;» ρώτησε ο πατέρας.  «Πατέρα μου και κύριέ μου,» απάντησε ο γιος, «πώς είναι δυνατόν να μην έχω αλλάξει, αφού η κάθε μέρα με έφερνε πιο κοντά στον θάνατο;»  «Καλώς, παιδί μου», παρατήρησε ο βασιλιάς. «Επειδή προφανώς έχεις έρθει στα συγκαλά σου, θα σε συγχωρήσω. Όμως, θα χρειαστεί να τηρήσεις αυτή την διάθεση επιφυλακής της ψυχής σου, για την υπόλοιπη ζωή σου.»  «Πατέρα μου,» απάντησε ο γιος, «αυτό είναι αδύνατο. Πώς θα μπορέσω να αντισταθώ στα αμέτρητα ξελογιάσματα και τους πειρασμούς;»  Ο βασιλιάς τότε διέταξε να του φέρουν ένα δοχείο γεμάτο λάδι, και είπε στον γιο του: «Πάρε αυτό το δοχείο, και μετάφερέ το στα χέρια σου, διασχίζοντας όλους τους δρόμους της πόλεως. Θα σε ακολουθούν δύο στρατιώτες με κοφτερά σπαθιά. Εάν χυθεί έστω και μία σταγόνα από το λάδι, θα σε αποκεφαλίσουν.»  Ο γιος υπάκουσε. Με ανάλαφρα, προσεκτικά βήματα, διέσχισε όλους τους δρόμους της πόλεως, με τους στρατιώτες να τον συνοδεύουν συνεχώς, και δεν του χύθηκε ούτε μία σταγόνα. 

Όταν επέστρεψε στο κάστρο, ο πατέρας τον ρώτησε: «Γιέ μου, τι πρόσεξες καθώς τριγυρνούσες μέσα στους δρόμους της πόλεως;»  «Δεν πρόσεξα τίποτε.»  «Τι εννοείς, ‘τίποτε’;» τον ρώτησε ο βασιλιάς. «Σήμερα ήταν μεγάλη γιορτή – σίγουρα θα είδες τους πάγκους που ήταν φορτωμένοι με πολλές πραμάτειες, τόσες άμαξες, τόσους ανθρώπους, ζώα…»  «Δεν είδα τίποτε απ’ όλα αυτά» είπε ο γιος. «Όλη η προσοχή μου ήταν στραμμένη στο λάδι μέσα στο δοχείο. Φοβήθηκα μην τυχόν μου χυθεί μια σταγόνα και έτσι χάσω τη ζωή μου.»  «Πολύ σωστή η παρατήρησή σου» είπε ο βασιλιάς. «Κράτα λοιπόν αυτό το μάθημα κατά νου, για την υπόλοιπη ζωή σου. Να τηρείς την ίδια επιφυλακή για την ψυχή μέσα σου, όπως έκανες σήμερα για το λάδι μέσα στο δοχείο. Να στρέφεις τους λογισμούς σου μακριά από εκείνα που γρήγορα παρέρχονται, και να τους προσηλώνεις σε εκείνα που είναι αιώνια. Θα είσαι ακολουθούμενος, όχι από οπλισμένους στρατιώτες, αλλά από τον θάνατο, στον οποίον η κάθε μέρα μας φέρνει πιο κοντά. Να προσέχεις πάρα πολύ να φυλάς την ψυχή σου από όλους τους καταστροφικούς πειρασμούς.»  Ο γιος υπάκουσε τον πατέρα, και έζησε έκτοτε ευτυχής.  «Γρηγορείτε, στήκετε εν τη πίστει, ανδρίζεσθε, κραταιούσθε» (Α’ Προς Κορινθίους 16:13). 

Ο Απόστολος δίνει αυτή την σημαντική συμβουλή, για να στρέψει στην προσοχή τους προς τον κίνδυνο του κόσμου τούτου, να τους καλέσει σε συχνή εξέταση της καρδιάς τους, επειδή χωρίς αυτό, είναι εύκολο κανείς να καταστρέψει την καθαρότητα και το πάθος της πίστεώς του και χωρίς να το αντιληφθεί, να περάσει στην αντίπερα όχθη του πονηρού και της απιστίας.  Όπως είναι βασική μας μέριμνα να προσέχουμε εκείνα που μπορούν να ζημιώσουν την φυσική μας υγεία, έτσι οφείλουμε να έχουμε σαν πνευματική μας μέριμνα να προσέχουμε εκείνα που μπορούν να ζημιώσουν την πνευματική μας ζωή και το έργο της πίστεως και της σωτηρίας. Συνεπώς, πρέπει να ελέγχετε προσεκτικά και με προσήλωση τα εσωτερικά σας ορμέμφυτα: είναι εκ Θεού, ή από το πνεύμα του πονηρού; Να φυλάγεσθε από τους πειρασμούς του κόσμου τούτου, και από τους κοσμικούς ανθρώπους. Να φυλάγεσθε από τους κρυφούς εσωτερικούς πειρασμούς που προέρχονται από το πνεύμα της αδιαφορίας και απροσεξίας την ώρα της προσευχής εξ αιτίας της φθίνουσας Χριστιανικής αγάπης. 

Αν στρέψουμε την προσοχή μας στον νου μας, θα παρατηρήσουμε ένα χείμαρρο αλλεπάλληλων λογισμών και ιδεών. Ο χείμαρρος αυτός είναι αδιάκοπος, τρέχει γοργά προς κάθε κατεύθυνση και κάθε στιγμή – στο σπίτι, στην εκκλησία, στην εργασία, όταν διαβάζουμε, όταν συζητούμε…  Συνήθως το ονομάζουμε «σκέψη», γράφει ο Επίσκοπος Θεοφάνης ο Έγκλειστος, αλλά στην πραγματικότητα είναι μια διαταραχή του νοός, ένα σκόρπισμα, μια έλλειψη συγκέντρωσης και προσοχής. Το ίδιο συμβαίνει και στην καρδιά. Έχετε ποτέ παρατηρήσει την ζωή της καρδιάς; Δοκιμάστε να το κάνετε, έστω για ένα μικρό διάστημα, και παρατηρήστε τι θα ανακαλύψετε: Προκύπτει κάτι δυσάρεστο, και ταράζεστε. Σας βρίσκει κάποια δυστυχία, και νοιώθετε λύπηση για τον εαυτό σας. Βλέπετε κάποιον που δεν συμπαθείτε, και αμέσως αναβλύζει μέσα σας η εχθρότητα. Συναντιέστε με κάποιον ισότιμό σας, ο οποίος εν τω μεταξύ σας έχει προσπεράσει κοινωνικά, και αρχίζετε να τον φθονείτε. Αναπολείτε τα ταλέντα σας και τις ικανότητές σας, και αρχίζετε να νοιώθετε υπερηφάνεια…. Όλη αυτή η σαπίλα: ματαιοδοξία, σαρκική επιθυμία, λαιμαργία, ακηδία, κακία… η μία στοιβαγμένη πάνω στην άλλη, τελικά καταστρέφουν την καρδιά. Και όλα αυτά μπορούν να διαπεράσουν την καρδιά μέσα σε λίγα μόνο λεπτά. Για τον λόγο αυτό, κάποιος ασκητής που ασκούσε αυστηρό έλεγχο στον εαυτό του, είπε -πολύ σωστά- ότι «η καρδιά του ανθρώπου είναι γεμάτη από δηλητηριώδη φίδια. Μόνο οι καρδιές των αγίων είναι απαλλαγμένες από αυτά τα φίδια: τα πάθη.» 

Τέτοια όμως απαλλαγή αποκτάται μονάχα μέσω μιας μακροχρόνιας και δύσκολης διαδικασίας αυτογνωσίας, προσωπικής ενασχόλησης και επιφυλακής προς την έσω ζωή μας, δηλαδή, την ψυχή. 

Να είστε προσεκτικοί. Να είστε σε επιφυλακή για την ψυχή σας! Να στρέφετε τους λογισμούς σας μακριά από εκείνα που γρήγορα παρέρχονται, και να τους προσηλώνετε σε εκείνα που είναι αιώνια. Έτσι θα βρείτε την χαρά που ποθεί η ψυχή σας, και για την οποία διψά η καρδιά σας. 

Αγίου Ιωάννου Μαξίμοβιτς

πηγή 

Το είδαμε εδώ

Η συγχώρεση και η μακροθυμία ενός χωρικού

Αληθινή ιστορία
Πριν πολλά χρόνια και μετά την λήξη του εμφυλίου σπαραγμού και του αδελφοκτόνου πολέμου, σε κάποιο χωριό, έγινε ένας φόνος, για πολιτικούς μάλλον λόγους και εξαιτίας του μεγάλου φανατισμού, που επικρατούσε εκείνη την εποχή.
Κατηγορήθηκε, λοιπόν, κάποιος χωριανός, ο Πέτρος Γ. και με τις μαρτυρίες πέντε συγχωριανών του δικάστηκε και καταδικάστηκε σε 30 χρόνια φυλάκιση.

Ο κατηγορούμενος όμως ισχυρίζετο συνεχώς ότι ήταν αθώος. Κλείσθηκε σε αγροτικές φυλακές, αλλά μέρα-νύχτα διαλαλούσε και μονολογούσε ότι ήταν αθώος. Σ' αυτές τις φυλακές πήγαινε μια φορά τον μήνα ένας ευλαβέστατος ιερεύς και λειτουργούσε στο εκκλησάκι που υπήρχε και κατόπιν δεχόταν για εξομολόγηση όσους εκ των φυλακισμένων το επιθυμούσαν. Ύστερα από 5-6 μήνες, πήγε και ο εν λόγω χωριανός στον ευλαβή εκείνον ιερέα και εξομολόγο, και ενώπιον του Αγίου Θεού και μπροστά στο πετραχήλι του Πνευματικού, βεβαίωνε με όρκους ότι ήταν αθώος.
Από τότε που εξομολογήθηκε μέσα στις φυλακές ο Πέτρος Γ., άλλαξε τελείως διαγωγή και έγινε ο άνθρωπος της προσευχής και της μελέτης του Ευαγγελίου, που του δώρησε εκείνος ο καλός ιερεύς. Μέσα σ' έναν χρόνο αλλοιώθηκε τόσο πολύ, που όλοι οι συγκρατούμενοί του και βαρυποινίτες άρχισαν να τον σέβονται και να του φέρονται φιλικά. Και με την Χάρι και τον φωτισμό του Θεού γρήγορα πείσθηκε ο ευλαβής ιερεύς για την αθωότητά του, ώστε του επέτρεπε να κοινωνεί κάθε φορά που λειτουργούσε στις φυλακές.
Ο ιερεύς προσπάθησε κάτι να κάνει μέσω κάποιων δικηγόρων, αλλά οι μάρτυρες ήσαν απολύτως κατηγορηματικοί, γιατί ήσαν δήθεν παρόντες στον φόνο. Παρά ταύτα ο Εξομολόγος πίστευε ότι όντως ήταν αθώος και θύμα σκευωρίας. Ο Πέτρος Γ. όχι μόνο προσευχόταν με το Όνομα του Ιησού Χριστού, που το έμαθε από το βιβλίο «Οι περιπέτειες ενός προσκυνητού», αλλά μελετούσε το Ευαγγέλιο και κοινωνούσε των αχράντων Μυστηρίων, σκορπώντας σε όλους τους συγκρατουμένους του πολλή καλοσύνη. Συγχωρούσε δε με όλη του την καρδιά και τους κατηγόρους του και αυτόν ακόμα τον άγνωστο φονιά. Δεν φταίνε, οι καημένοι, έλεγε. Φταίει το πολιτικό και ιδεολογικό πάθος, φταίει και ο διάβολος που τους σκοτείνιασε το μυαλό κι έτσι κρύψανε την αλήθεια.
Θεέ μου, συγχώρεσε τους. και από μένα να 'ναι συγχωρεμένοι. και χάρισέ τους πλούτη και αγαθά πολλά, αλλά χάρισε τους προπαντός και ιδιαιτέρως φωτισμό και υγεία.
Έτσι πέρασαν 19 χρόνια. Κατόπιν, λόγω της καλής και αρίστης διαγωγής και επειδή έκανε και στις τότε αγροτικές φυλακές, όπου εμειώνετο η ποινή, αποφυλακίσθηκε. Ήταν πλέον 50 ετών. Στο χωριό όμως δεν έγινε δεκτός, επειδή τον πίστευαν όλοι για φονιά και κυρίως οι συγγενείς του φονευμένου. Έτσι, μετακόμισε σε μια γειτονική πόλι και έκαμε τον εργάτη, τον οικοδόμο και κυρίως τον μαραγκό, δουλειά που την έμαθε στην φυλακή.
Η ζωή του όμως εξακολουθούσε να είναι ζωή ενός αληθινού χριστιανού, με την ακριβή συμμετοχή στα Μυστήρια, με την σωστή τήρηση των ευαγγελικών εντολών και ιδιαιτέρως με την προσευχή. Η προσευχή ήταν το οξυγόνο της ζωής του. Η Ευχή και το Ευαγγέλιο ήσαν γι' αυτόν «άρτος ζωής» και «ύδωρ ζων». Μία κοπέλα 42 ετών, θεολόγος σε κάποιο Γυμνάσιο της περιοχής, πληροφορήθηκε από τον Πνευματικό των φυλακών, που ήταν και δικός της Πνευματικός, τα πάντα για τον Πέτρο Γ.και ιδιαιτέρως για το πόσο ήτο αφοσιωμένος στον Χριστό και στην Εκκλησία Του. Πήγε, τον βρήκε και κατόπιν τον ζήτησε η ίδια σε γάμο!. Από τον ευλογημένο αυτό γάμο προήλθαν δυο παιδιά, υγιέστατα.
Ύστερα από μερικά χρόνια, στο χωριό που έγινε ο φόνος, κάποιος αρρώστησε βαριά με ανεξήγητους φοβερούς πόνους σε όλο του το σώμα. Η επιστήμη με τους γιατρούς και τις κλινικές εξετάσεις, που ήσαν προηγμένες, στάθηκαν αδύνατον να τον βοηθήσουν!!! Ούτε καν την αιτία δεν μπόρεσαν να εντοπίσουν!
Έτσι, μια βραδιά στο σπίτι του, αφού επέστρεψε από το νοσοκομείο, σ' αυτήν την φοβερή κατάσταση, άρχισε να κραυγάζει μέσα στους φοβερούς του πόνους ότι αυτός ήταν ο φονιάς και με τους 4 ψευδομάρτυρες, τους οποίους εξαγόρασε με μεγάλα χρηματικά ποσά, κατηγόρησαν τον Πέτρο Γ., που συμπτωματικά περνούσε από εκείνο το σταυροδρόμι, την ώρα που έγινε ο φόνος.
Φώναξαν τον αστυνόμο του τμήματος του χωριού, υπέγραψε την ομολογία του κατονομάζοντας και τους 4 ψευδομάρτυρες και συνεργούς του. Ποια νομική διαδικασία ακολουθήθηκε μετά, δεν γνωρίζω. Η ομολογία του όμως έκανε κρότο στο χωριό, προκαλώντας σύγχυση, ταραχές και πολλές κατάρες, οι οποίες βάραιναν τον φονιά. Παρά ταύτα, η ψυχή του φονιά δεν έφευγε. Κι αυτός εξακολουθούσε να τσιρίζει και να κραυγάζει.
Ο Πέτρος Γ., όπως ήταν επόμενο, το έμαθε. Δεν κίνησε όμως καμιά διαδικασία για την αποκατάσταση της τιμής του με αναθεώρηση της δίκης, με μηνύσεις κατά των ενόχων και άλλων ενδίκων νομίμων μέσων. Αλλά τι έκανε; Πήγε στο σπίτι του φονιά!...Οι πάντες πάγωσαν. Οι περισσότεροι χωρικοί, όταν τον είδαν να περνάει μέσα από το χωριό, από την ντροπή τους κρύφτηκαν. Πάγωσε και ο φονιάς όταν τον αντίκρισε, και με γουρλωμένα τα μάτια από την έκπληξη και την φρίκη, τον άκουσε να του λέει: Γιώργο, σε συγχωρώ με όλη μου την καρδιά. Και σ' ευχαριστώ, γιατί ήσουν η αιτία να γνωρίσω τον Χριστό με την Εκκλησία Του και τα άγια Μυστήρια της. Εύχομαι να Τον γνωρίσεις κι εσύ, με μετάνοια και προσευχή!

Τον αγκάλιασε, τον φίλησε και έφυγε, ενώ κάποια δάκρυα κρυφά έτρεχαν από τα μάτια του.
Ο θρίαμβος της δικαιοσύνης του Θεού ήλθε, ύστερα από 35 χρόνια! Αλλά υπήρξε και θρίαμβος της εμπιστοσύνης, της πίστεως και της αδιάλειπτου προσευχής του αδικημένου Πέτρου Γ. στην Πρόνοια του Θεού. Και ταυτόχρονα στέφανος δόξης στην υπομονή και μακροθυμία, που έδειξε τόσα χρόνια. Ευλογήθηκε η μετέπειτα ζωή του, όπως προείπαμε, μ' έναν χριστιανικό γάμο και με οικογένεια που ήτο «κατ' οίκον εκκλησία» και με δύο τρισευλογημένα παιδιά. Και μάλιστα, μετά την ολοκάρδια συγχώρηση που έδωσε και την αγάπη που έδειξε προς όλους, πολλαπλασιάσθηκε η ευλογία του Θεού στο σπιτικό του. Είχε την Χάρι του Θεού πάνω του, την ευλογία της Παναγίας, την προστασία των Αγίων και την συμπαράσταση των Αγγέλων.
Εκοιμήθη οσιακώς σε ηλικία 80 ετών, το 1999. Παρών στην κοίμηση του ήταν και ο εννενηντάχρονος ιερεύς των φυλακών, που μού διηγήθηκε αυτό το γεγονός, για να με διαβεβαιώσει ότι λίγο πριν το τέλος του Πέτρου Γ., Άγγελοι και Αρχάγγελοι πλημμύρισαν το δωμάτιο του, τους οποίους έβλεπε όχι μόνο ο ψυχορραγών με τα μάτια του, αλλά και ο εν λόγω ιερεύς. Αυτοί και παρέλαβαν την ψυχή του, μετά το τελευταίο σημείον του σταυρού που έκανε ο Πέτρος Γ., λέγοντας:
- Άγγελέ μου! Άγγελέ μου, δεν την αξίζω αυτή την τιμή. Και τούτο ειπών, εκοιμήθη!.
Ο άνθρωπος αυτός, παρ' όλο που ήταν έγγαμος και ζούσε μέσα στον σημερινό κόσμο, μετά από την τεράστια και άδικη δοκιμασία και ταλαιπωρία του στην φυλακή, μαζί με βαρυποινίτες, είχε καρπούς της Ευχής, της θείας Κοινωνίας και της ευαγγελικής ζωής. Η έγγαμη ζωή του δεν τον εμπόδισε να λέγει μερα-νύχτα την Ευχή, όπως την έμαθε από το βιβλίο «Οι περιπέτειες ενός προσκυνητού».
πηγή

Ό Γέρων Γαβριήλ του 'Αγ. Όρους" Παράνομα τά Παγκόσμια Συμβούλια Εκκλησιών"

Παράνομα τά Παγκόσμια Συμβούλια Εκκλησιών

Λέει γέροντα μία μερίδα του κλήρου πώς καλά κάνει ό Πατριάρχης και κινείται με αυτόν τον τρόπο απέναντι στους παπικούς. Γιατί αν ενωθούμε, όλοι αυτοί οι ρωμαιοκαθολικοί (τους όποιους μερικοί ήδη τούς θεωρούν κατηχούμενους!) θα αναγνωρίσουν την ορθότητα της πίστεώς μας και θα γίνουν ορθόδοξοι;

Το είπαμε στην αρχή. Μπορεί ό Ήλιος να πάψει να βγαίνει από την Ανατολή και να πάει να βγαίνει στη Δύση, μπορεί κάποτε να γίνει αυτό. Ό Πάπας ποτέ δεν θα αρνηθεί το

αλάθητο, το πρωτείο, (Φιλιόκβε).

Ποτέ δεν θα άκολουθήσει εμάς ό Πάπας, άλλα έχει απαίτηση εμείς να τον άκολουθήσουμε και να τον προσκυνήσουμε.

Τί λέει ό Απόστολος Παύλος στον Τίτο; «Αίρετικόν άνθρωπο μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού» (ΤΙΤ. 3,10).

Τά Παγκόσμια Συμβούλια Εκκλησιών πού γίνονται είναι παράνομα, γιατί δεν παίρνουμε εντολές από τον ουρανό.

Δεν ήξερε ό Απόστολος Παύλος τί έγραφε;

Ένας αιρετικός δεν γυρίζει ποτέ, αν δεν έπέμβει Θεός να τον φωτίσει.

«Αίρετικόν άνθρωπο μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού».

Φεύγε, παράτησέ τον. Μή ασχολείσαι μαζί του και κάνε προσευχή να τον φωτίσει ό Θεός.

Το κοινόν Ποτήριον

Γέροντα, όταν φτύσουμε στο κοινό ποτήριο, να κοινωνούμε εμείς από καθολικούς και οι καθολικοί από εμάς, όταν φτύσουμε στο σημείο να γίνεται μνημόνευση του ονόματος του Πάπα στις ορθόδοξες Θείες Λειτουργίες, τότε τί πρέπει να κάνουμε;

Θα χωρίσουμε από αυτούς και δεν θα έχουμε καμιά επικοινωνία μαζί τους, γιατί αν τούς άκολουθήσουμε, θα πάμε μαζί τους στην κόλαση.

Εύχόμεθα να είναι Ορθόδοξοι και να μή είναι Μασόνοι

Γέροντα πιστεύουν μερικοί ότι ό Οικουμενικός Πατριάρχης και οι άλλοι Πατριάρχες, ό Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και οι αλλοί Επίσκοποι δεν είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι αλλά είναι Μασόνοι υψηλόβαθμοι και δεν πιστεύουν στο Θεό.

Λένε, πώς είναι δυνατόν να είναι αυτοί Ορθόδοξοι, αφού ασυστόλως και άδεώς παραβαίνουν τούς Αποστολικούς Κανόνες, τούς κανόνες των Οικουμενικών και Τοπικών συνόδων, απορρίπτουν και αθετούν τη διδασκαλία τών μεγάλων πατέρων της Εκκλησίας μας;

Αναρωτιούνται μήπως τελικά δεν πιστεύουν στο Θεό, στην αθανασία της ψυχής, στον αόρατο κόσμο, τούς Αγγέλους και τούς δαίμονες, στην Κόλαση και στον Παράδεισο, στη μέλλουσα Κρίση και ανταπόδοση;

Μήπως όλα αυτά τά θεωρούν παραμύθια;

Εύχόμεθα να είναι Ορθόδοξοι και να πιστεύουν στο Θεό. Μακάρι να μή είναι μασόνοι και εχθροί του Θεού και της Παναγίας, και αντίχριστοι.

Αν αυτοί είναι όντως μασόνοι και άθεοι και άπιστοι με τά ύψηλά διάσημά τους, θα καταλάβουν τά φρικτότερα μέρη της Κολάσεως.

Τά άπαισιώτερα και τά πλέον άποτρόπαια ονόματα Αρχιερέων πού γνώρισε ό κόσμος σέ όλες τις προχριστιανικές και μεταχριστιανικές έποχές εν τη ροή τών αιώνων είναι δύο: Άννας και Καϊάφας, Χριστοκτονοι και Θεοκτόνοι.

Απευθυνόμενος κανείς προς τον Οικουμενικό πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο με αμείωτο το σεβασμό προς τον πάνσεπτο Οικουμενικό θρόνο, πηγή και αμύντορα των Ορθοδόξων δογμάτων μέχρι το τέλος του 19ου αιώνος θα μπορούσε να τού ειπεί:

Παναγιώτατε,

Οι λειτουργικές αυτές φιέστες και τά όσα απαράδεκτα υπογράφονται ώς συμφωνίες και ώς δήθεν θεολογικά κείμενα, υπενθυμίζουν το Ίουδαϊκόν Συνέδριο του Καϊάφα. Το παράνομο εκείνο Συνέδριο εις το όποιον συνεφωνήθη ή Σταύρωσις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Πράγματι, βλέποντας κανείς και μελετώντας τις όλες κινήσεις, φέρει εις τον νουν του τά όσα, μεταξύ των άλλων, αναφέρει η προς Εβραίους επιστολή: «Άνασταυρούντας έαυτοίς τον Υιόν του Θεού και παραδειγματίζοντας» (Έβρ 6,6). Τούτο, δηλαδή ή Ανασταύρωσις του Χριστού συμβαίνει διότι αν και ύφίσταται ή πίστις εις την Θεότητα του Χριστού, όμως όταν άλλοιούται ή ακριβής Δογματική διδασκαλία, όπως αυτή την κατέχει ή Ορθόδοξος Εκκλησία μας, τότε ή απλή πίστις δεν ωφελεί και δεν οδηγεί τον άνθρωπο εις την σωτηρία.

Και ομολογουμένως ό Οικουμενισμός με όλα του τά παρελκόμενα καταλύει την Μοναδική Αποκάλυψη του Θεού, η όποια διασφαλίζεται διά της ακριβούς και αναλλοίωτου Ορθοδόξου Δογματικής μας διδασκαλίας.

Άλλωστε όπως γράφει και ό "Αγ. Ιάκωβος ό άδελφόθεος στην καθολική του επιστολή: «Σύ πιστεύεις ότι ό Θεός εις έστι καλώς ποιείς και τά δαιμόνια πιστεύουσι και φρίσσουσι» (Ίακ. 2,19).

Φέρεσθε ώς σύγχρονοι «Άννες και Καϊάφες». Στις φοβερές και άντορθόδοξες ενέργειες, δηλώσεις σας κ.λπ., πού εμείς αντιδρούμε και δεν δεχόμεθα, φυσικά, ενώ Εσείς δεν διαρρηγνύετε τά ιμάτια σας, όμως άλλοτε ιεροκρυφίως, άλλοτε φανερώς, πιέζετε, επιπλήττετε, απειλείτε κλπ. ημάς τούς όντως Ορθόδοξους και μάς έχετε βαπτίσει άντιοικουμενιστάς, φονταμενταλιστάς κλπ.

Θέλετε δηλαδή να συμφωνήσουμε και να πούμε «Άρον, άρον ένωσον ημάς, με την παπικήν πλάνην» όπερ έστί Άρον, άρον Σταύρωσον Χριστόν πάλιν και πολλάκις.

Ο παπισμός ισχυρίζεται ότι δέχεται την Θεότητα του Χριστού, αλλά με την αλλοίωση και την μή αποδοχή τών Δογμάτων στην ουσία αρνείται και υβρίζει την Θεότητα.

Εμείς δεν συμφωνούμε και δεν πρόκειται να δεχθούμε τά όσα πράττετε και σχεδιάζετε.

Εμείς δεχόμεθα τας αποφάσεις τών Αγίων Οικουμενικών Συνόδων και τας διδασκαλίας τών Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων μας και κηρύττουμε την Μίαν Αγίαν Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν.

πηγή

Γιατί φοβούνται οι δεσποτάδες την φωνή των ρασοφόρων;

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος αφού επέλυσε όλα τα φλέγοντα ζητήματα που απασχολούν την Εκκλησία «κατά τάς Συνεδρίας τῆς 9ης Δεκεμβρίου 2014 καί τῆς 14ης Ἰανουαρίου ἐ.ἔ., διεξῆλθε τό ζήτημα τῆς δημιουργίας καί τηρήσεως σελίδων στό διαδίκτυο (μέσα κοινωνικῆς δικτυώσεως ἤ καί αὐτοτελῶν ἱστοσελίδων ὑπό διάφορες μορφές) ἐπ’ ὀνόματι Ἐνοριῶν.» (Όλη η Εγκύκλιος στην εδώ). 
Και αφού αναφέρει ένα σορό ασχετοσύνες και κανόνες συμπεριφοράς. Προσπαθεί να μαζέψει τους παπάδες και περισσότερο του μοναχούς ώστε να μην εκφράζουν τον λόγο τους. 
«Ὁ δημόσιος λόγος πού ἀναπαράγει τά προαναφερθέντα χαρακτηριστικά δέν εἶναι ἁπλῶς «παράνομος» ἤ «ἀνήθικος» ἤ «ἀντικανονικός». Εἶναι λόγος παντελῶς ἄσχετος μέ τήν Ἐκκλησία, ἀποτελεῖ «αἵρεση», δηλαδή ἐκτροπή τοῦ κληρικοῦ καί τοῦ μοναχοῦ ἀπό τήν ἀποστολή στήν ὁποία προσῆλθε ἑκουσίως, καί προτίμηση (αἵρεση) προσωπικῆς ἐκδοχῆς γιά τό καθῆκον του ὡς κληρικοῦ ἤ μοναχοῦ καί τό περιεχόμενο τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ γεγονότος, καί, ὡς τοιοῦτος, εἶναι λόγος ἀποδοκιμαστέος.

Ἀποτελεῖ περιεχόμενο ποιμαντικῆς εὐθύνης ἑκάστου Ἐπισκόπου ἡ παρακολούθηση καί ἐπίβλεψη τῆς τηρήσεως τῶν ὡς ἄνω ὅρων, ὅπως καί ἡ λήψη  καταλλήλων μέτρων πρός παῦσιν τυχόν φαινομένων ἐκτροπῆς.» 
Ο Αρχιεπίσκοπος να μαζέψει τους δεσποτάδες του που λένε πολλά βλακώδη και μετά να φιμώσει τους ιερείς και τους μοναχούς.

Γιατί φοβούνται οι δεσποτάδες 

την φωνή των ρασοφόρων; 

 Να αποσυρθεί το συντομότερο η αντιδημοκρατική αυτή εγκύκλιος.

Αν το κάνει η Σύνοδος τότε οι Δεσποτάδες να μην την κοινοποιήσουν.

Αν την κοινοποιήσουν σημαίνει πως υπάρχει φόβος από τις ελεύθερες φωνές

πηγή

Ό Γέρων Γαβριήλ του 'Αγ. Όρους "Δεν έχουν Ιεροσύνη - Εχθροί Θεού και Παναγίας "

Δεν έχουν Ιεροσύνη

-       Γέροντα Γαβριήλ είναι μερικοί ιερωμένοι πού λένε ότι οι παπικοί έχουν ιεροσύνη. Τι απαντάμε με αυτούς;

Όχι δεν έχουν ιεροσύνη. Το λένε οι Άγιοι. 'Ο Άγιος Νικόδημος στο Πηδάλιο λέει: οι παπικοί είναι αβάπτιστοι, είναι παμπάλαιοι αιρετικοί. Πώς έχουν ιεροσύνη;

Κι ύστερα ρωτάμε τούς ιερείς αυτούς πού λένε ότι οι παπικοί είναι έκκλησή και πρέπει να ενωθούμε και τούς βάζουν μέσα στην Εκκλησία και τούς δίνουν αντίδωρο:

Όταν τελούν την Θεία Λειτουργία και λένε τις ευχές των κατηχουμένων τί λένε εκεί πέρα;

Όσοι κατηχούμενοι, προέλθετε... οι κατηχούμενοι, προέλθετε... όσοι κατηχούμενοι, προέλθετε. Μή τις των κατηχουμένων.

(Όσοι είσαστε κατηχούμενοι να πηγαίνετε... οι κατηχούμενοι να πηγαίνετε... όσοι είσαστε κατηχούμενοι, να πηγαίνετε. Κανένας έδώ από τούς κατηχούμενους).

Τί είναι οι κατηχούμενοι; Είναι γραμμένοι στις δέλτους της Εκκλησίας και κατηχούνται και σε λίγο θα γίνουν και αυτοί μέλη της Εκκλησίας.

Κι όμως ούτε αυτούς ή Εκκλησία τούς αφήνει να πάρουν μέρος σέ όλη τη Θεία Λειτουργία.

Όταν κάνετε τη Θεία Λειτουργία, θέατρο παίζετε; Δεν πιστεύετε σέ αυτά πού λέτε;

Πώς θα βάλεις ένα αιρετικό και θα τού δώσεις αντίδωρο;

Αναφέρεται το έξης:

'Ο Πατριάρχης ό Αθηναγόρας έκανε την άρση τών αναθεμάτων. Και κοιμήθηκε. Ό πατήρ Θεόκλητος ό Διονυσιάτης ζούσε, κι εμφανίστηκε ένα βράδυ στον ύπνο του σαν αρκούδα ό Αθηναγόρας, και λέει στον Θεόκλητο:

-       Θεόκλητε, Θεόκλητε, τί έκανα, τί έκανα...

Εχθροί Θεού και Παναγίας

Γέροντα ποιό είναι το αποτέλεσμα μιας αίρεσης στον άνθρωπο;

Κάποτε πήγαν στον άββά Αγάθωνα οι πατέρες να τον πειράζουν. Τού λένε είσαι πόρνος. Είμαι άπαντάει. Είσαι γαστρίμαργος. Είμαι. Είσαι θυμώδης. Είμαι. Είσαι τούτο. Είμαι. Είσαι αιρετικός. Αντέδρασε!

Τού λένε γιατί το έκανες αυτό;

Αυτά όλα πού μου είπατε προηγούμενα δέ με χωρίζουν από το Θεό. Ή αίρεση με χωρίζει από το Θεό.

Οι αιρετικοί είναι εχθροί τού Θεού και της Παναγίας. Δεν πρέπει να έχουμε με αυτούς φιλίες.

Ό Πάπας είναι άρχιαιρεσιάρχης. Είναι Αντίχριστος. Πρόδρομος τού Αντίχριστου. Όργανο του Σατανά.

Διαβάστε τά αναθέματα. Δείτε τί αναθέματα έχει ή Εκκλησία την Κυριακή της Ορθοδοξίας. Τι αναθέματα έχει γι’ αυτούς τούς αιρετικούς.
πηγή

ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ: Ο ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΓΝΗΣΙΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ !

Υπάρχουν κάποιες προσωπικότητες που όχι μόνο σηματοδοτούν την ιστορία με το δυναμικό τους πέρασμα, αλλά κυλώντας ο χρόνος, οι άνθρωποι αισθάνονται ολοένα και περισσότερο την ανάγκη της παρουσίας τους και της ευλογίας τους.

Άνευ αμφιβολίας μια τέτοια προσωπικότης υπήρξε και ο αοίδιμος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως Πωγωνιανής και Κονίτσης, Σεβαστιανός.

Πολλοί υπήρξαν αυτοί που τον γνώρισαν και τον άκουσαν, αλλά περισσότεροι είναι εκείνοι που τώρα θα ήθελαν να γνωρίσουν τον ανεπανάληπτο αυτόν ιεράρχη τής Εκκλησίας μας, δοθέντος ότι στις 12 Δεκεμβρίου τού 2014 έκλεισε εικοσαετία από της κοιμήσεώς του.

Βεβαίως, ο αείμνηστος Σεβαστιανός είχε καταστεί γνωστός, τόσο στο Πανελλήνιο, όσο και στον όπου γης Ελληνισμό και όχι μόνον, για τον ατρόμητο χαρακτήρα του και τον ακατάπαυστο αγώνα του υπέρ των δικαίων τού Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού και υπέρ τής απελευθερώσεως της “αρχεγόνου Ελλάδος”, τουτέστιν της αιματοποτισμένης και εις έτι αλυτρώτου Βορείου Ηπείρου.

Στις καρδιές και στα ώτα όσων αξιώθηκαν να τον ακούσουν και να παρακολουθήσουν τις εθνεγερτικές του εκείνες ομιλίες, ακόμα αντηχούν τα ελληνόψυχα συνθήματά του: “Κουράγιο αδελφοί βορειοηπειρώτες”, “έρχεται και για σας η ώρα τής λευτεριάς” και η επίσης συγκλονιστική επωδός που έκανε τις ψυχές να ριγούν από συγκίνηση “Χριστός Ανέστη και η Βόρειος Ήπειρος ανέστη, αδελφοί”!

Κάθε έτος τον μήνα Φεβρουάριο, και όταν μέσα στο κατάλευκο της χιόνος, προμηνύεται ο ερχομός τής ανοίξεως, όσοι γνωρίζουν την Ελληνική Ιστορία, και όσοι ακόμα αισθάνονται στις φλέβες τους να ρέει το αίμα τής Ρωμιοσύνης, μνημονεύουν του Αυτονομιακού Αγώνος τού 1914. Του Αγώνος που ξεκίνησαν οι Βορειοηπειρώτες πατέρες και αδελφοί και ο οποίος αγώνας εστέφθη υπό επιτυχίας για τα απαράγραπτα δίκαια, σχηματίζοντας την κυβέρνηση του Γεωργίου Χρηστάκη – Ζωγράφου, με την ομόθυμη συμπαράσταση των γενναίων Μητροπολιτών, Δρυϊνουπόλεως Βασιλείου και Βελάς και Κονίτσης Σπυρίδωνος Βλάχου.

Κάθε Φεβρουάριο λοιπόν, επί σειρά ετών ο αείμνηστος Μητροπολίτης τού χρέους και της θυσίας, Σεβαστιανός, με το επιτελείον του, τους άμεσους συνεργάτες, τον Πα.Συ.Β.Α και τα λεβεντόπαιδα της Σ.Φ.Ε.Β.Α. στο ακριτικό Δελβινάκιον (όπου και η έδρα τής Ιεράς Μητροπόλεως) και με την ολοπρόθυμη συμμετοχή πλήθους κλήρου και λαού, αφού τελούσε την συγκλονιστική Θεία Λειτουργία και εκφωνούσε τον εθνεγερτικό του λόγο (που θα τον ζήλευαν ακόμη και ρήτορες της αρχαιότητος), ολοκλήρωνε τις εκδηλώσεις με την δυναμική πορεία και την ανάγνωση του ψηφίσματος στο ηρώον τής πόλεως. Χρόνια τωόντι ανεπανάληπτα, όταν μάλιστα σκεφθεί κανείς πως όλα αυτά κάποιες χρονιές ελάμβαναν χώρα υπό βροχήν, μέσα στο κρύο και στον πάγο, αλλά με καρδιές που φλέγονταν “διά του Χριστού την πίστην την αγίαν και της Πατρίδος την ελευθερίαν”!

Ναι, ο Μητροπολίτης Σεβαστιανός, που κατείχε όπως βεβαίως και ο διάδοχός του, τον επίζηλο τίτλο “πάσης Βορείου Ηπείρου”, αποτελούσε τον χρυσό κρίκο στην αδιάσπαστη χρυσή αλυσίδα των αυθεντικών ιεραρχών. Των ιεραρχών εκείνων που δεν προσκύνησαν και σε ουδένα συμβιβασμό προχώρησαν για να έλθουν στα ύπατα αξιώματα της διοικήσεως και αυτής τής Αρχιερωσύνης.

Ο Σεβαστιανός επιστρατεύθηκε από την ίδια την Εκκλησία για να καταστεί όντως “επί – σκοπός” στο προκεχωρημένο φυλάκιον της Ελλαδικής Εκκλησίας και στα αιματοβαμμένα χώματα του ακριτικού Ελληνισμού που περιλαμβάνει η έκτασις της πτωχής μεν, αλλά ηρωικής Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως. Ήταν η εποχή εκείνη που πράγματι η Ελλαδική Εκκλησία με αρχιεπίσκοπο τον Ιερώνυμο τον Α΄ γνώριζε πού κρύβονταν τα πνευματικά διαμάντια τής Χάριτος και της εκκλησιαστικής ποιμαντικής, τα ενεφάνιζε ώστε να καθοδηγούν το ποίμνιον και με αυτά κοσμούσε το πολύτιμο στέμμα τού επισκοπικού αξιώματος. Εποχές που συγκινούσαν αλλά και συγκινούν ιδίως σήμερα τον κάθε πιστό που αγωνίζεται και αγωνιά για την πορεία τής Εκκλησίας, βιώνοντας ταυτοχρόνως το κατάντημα του Έθνους.

Το να θελήσουμε όμως να κάνουμε ειδική αναφορά στους εθνικούς αγώνες τού Σεβαστιανού, τούτο θα απαιτούσε τόμους ολοκλήρους, αφού η πολύπλευρη και πολυσχιδής δράσις τού ανδρός, στον εθνικό μας μόνο τομέα, ακόμα δεν έχει πλήρως καταγραφεί και παραμένει εν πολλοίς άγνωστος, ακόμα και γι' αυτούς που ασχολούνται με το Βορειοηπειρωτικό.

Ιερά υποχρέωσις προς τον τομέα αυτό μάς συνέχει και δοθείσης ευκαιρίας θα πρέπει κάποτε να ξεκινήσει το έργο αυτό, το οποίο θα φωτίσει πτυχές άγνωστες και θα φέρει στην επιφάνεια πρόσωπα και καταστάσεις που διαδραμάτισαν ρόλο στην εξέλιξη του θέματος, και όχι μόνο.

Πτυχές άγνωστες της λαμπρής αυτής προσωπικότητος που έχουν να κάμουν και με την καθαυτό πνευματική και κοινωνική διακονία και προσφορά τού Ιεράρχου που έως τώρα επισκιάζονται από το φωτεινό αστέρι του Βορειοηπειρωτικού Αγώνος.

Τούτο το τονίζουμε διότι ο Μητροπολίτης Σεβαστιανός είχε πρωτίστως κατακτήσει την αγιότητα. Ευρίσκετο σε ύψη πνευματικά δυσθεώρητα που ολίγα πρόσωπα κατορθώνουν στην ζωή τους να προσεγγίσουν. Και ομολογουμένως κατέστη εθνικός ηγέτης και αγωνιστής, διότι προηγουμένως είχε βαδίσει τον δύσκολο, κακοτράχαλο, σκληρό και ανηφορικό, συνάμα δε και ευλογημένο δρόμο τής Ορθοδόξου Πνευματικότητος. Οι αγιασμένες προσωπικότητες με τις οποίες διατηρούσε επί σειρά ετών αδιατάρακτη φιλία και βίωναν τον συμπνευματισμό, όπως ο Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, ο Γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, αλλά και τόσοι άλλοι σύγχρονοι όσιοι που τον τιμούσαν, τον αγαπούσαν και τον εμπιστεύονταν κατά τρόπο μοναδικό, αποδεικνύουν τού λόγου το αληθές περί της προσωπικότητος του ιερού ανδρός.

Αλλά ο αείμνηστος, θα πρέπει να παραδεχθούμε πως με τον βίο και την πολιτεία του, με τις περίφημες εγκυκλίους του που αποτελούν πλέον εθνικά και εκκλησιαστικά κειμήλια, και κυρίως με την στεντόρεια φωνή του, αποτελεί έναν έλεγχο. Μάλιστα, έναν έλεγχο προς τους ηγέτες των πυλώνων τού Έθνους. Κυρίως όμως του εκκλησιαστικού και αυτού του εθνικού τομέως, τώρα μάλιστα που ορισμένοι, ως μη όφειλε, συμβιβάστηκαν και αλλοίμονο ντρέπονται να κάνουν λόγο περί των απαραγράπτων Ελληνικών μας Δικαίων και αυτών των Ελληνορθοδόξων Ιδανικών, τουτέστιν της Πίστεως, της Πατρίδος και του θεσμού τής ευλογημένης ελληνικής Οικογένειας.

Βεβαίως το μόνο που δεν θα επιτρέψουμε στον εαυτόν μας (ως τέκνα πνευματικά τού Σεβαστιανού) είναι το να πέσουμε στην απογοήτευση. Το μόνο, τονίζουμε, που θα αρνηθούμε και θα αποδιώξουμε είναι τα μαύρα σύννεφα από τον ορίζοντα της συνειδήσεώς μας. Και τούτο διότι όχι απλώς γνωρίζουμε ότι εγγύς τού θρόνου τής Χάριτος όπου ευρίσκεται τώρα ο αείμνηστος Γέροντας Επίσκοπος, δέεται και προσεύχεται ακαταπαύστως για το Έθνος και υπέρ τής Βορείου Ηπείρου και της Κύπρου μας, αλλ' η πολύτιμος παρακαταθήκη του μας φωτίζει και μας καθοδηγεί στην οδόν τού χρέους και της εκπληρώσεως των ιερών μας όρκων.

Αυτή είναι η πραγματικότητα και ουδέποτε θα λησμονήσουμε των ευλογημένων του λόγων, ότι τον τελευταίο λόγο τον έχει ο Θεός, ο οποίος αγαπά και ευλογεί την αλήθεια και όσους αγωνίζονται και δίνουν και αυτή την ζωή τους γι' αυτή και για την Ελλάδα.

Του δε αειμνήστου Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως Πωγωνιανής και Κονίτσης κυρού Σεβαστιανού, αιωνία η μνήμη και η ευχή και προσευχή του είθε να μας συνοδεύει στα όμορφα, ανηφορικά και ευλογημένα μονοπάτια τής Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού.

Αμήν.

Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος

ΣΟΚ! Ο Βαρουφάκης προβλέπει χρεοκοπία εντός του ΕΥΡΩ και δείχνει το μεσαίο ΔΑΚΤΥΛΟ στους ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ!! (ΒΙΝΤΕΟ)

Μια ξεχωριστή ερμηνεία έδινε το 2013, στο πλαίσιο σεμιναρίου, ο τωρινός υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, για το ποια είναι η λύση στο πρόβλημα της ελληνικής οικονομικής κρίσης.
Ο κ. Βαρουφάκης, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, έκανε μια ανάλυση για το ευρώ σημειώνοντας ότι «Είναι άλλο πράγμα να λέμε δεν έπρεπε να έχουμε το ευρώ και άλλο πράγμα να λέμε ότι φεύγουμε».
«Εάν καταρρεύσει το ευρώ θα έχουμε απίστευτη ύφεση στη Γερμανία και στασιμοπληθωρισμό στην υπόλοιπη Ευρώπη. Η παγκόσμια οικονομία δεν θα μπορέσει να αντέξει το χτύπημα. Οι οικονομίες της Κίνας και της Βραζιλίας θα έχουν αντίστροφη πορεία. Η παγκόσμια οικονομία δεν θα μπορέσει να αντέξει το χτύπημα» ανέφερε ο Γιάνης Βαρουφάκης.
«Εγκλημα κατά της ανθρωπότητας»
Ο υπουργός Οικονομικών ανέφερε ότι αυτό που έκαναν οι τρεις προηγούμενες κυβερνήσεις ήταν ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
«Δεν υπεραμύνομαι του γεγονότος ότι μείναμε στο ευρώ ακολουθώντας τις προτάσεις που μας έρχονταν μέσω Βρυξελλών ή Φρανκφούρτης» έλεγε ο Γιάνης Βαρουφάκης για να παρουσιάσει μετά την πρότασή του.
«Η δικιά μου πρόταση ήταν η Ελλάδα, τον Γενάρη του 2010, να χρεοκοπήσει μέσα στη ζώνη του ευρώ και να υψώσει το μεσαίο δάκτυλο στην Γερμανία λέγοντας “τώρα μπορείτε να λύσετε το πρόβλημα μόνοι σας”» ήταν τα λόγια του υπουργού Οικονομικών.
Το παράδειγμα της Αργεντινής
Αναφορικά με τη χρεοκοπία της Αργεντινής ο Γιάνης Βαρουφάκης αναφέρει ότι συμφωνεί με τη μισή στρατηγική της, δηλαδή τη χρεοκοπία, αλλά όχι την επιστροφή στο νόμισμα.
Οπως τονίζει ο Ελληνας οικονομολόγος η Αργεντινή είχε πέσο. Είχε ήδη το δικό της νόμισμα. Ηταν συνδεδεμένο με το δολάριο (1 πέσο = 1 δολάριο), αλλά στις τράπεζες και στις τσέπες των πολιτών υπήρχε πέσο και μπορούσε να το υποτιμήσει.
«Αν δεν έχεις δικό σου νόμισμα δεν μπορείς να το κάνεις» σημείωνε ο Βαρουφάκης και προσέθετε «Δεν μπορείς να ανακοινώσεις ότι σε οκτώ μήνες θα έχουμε τι δικό μας νόμισμα το οποίο και θα υποτιμήσουμε. Αυτή θα ήταν η συνταγή για να ρευστοποιηθεί όλος ο πλούτος και να φύγει από την Ελλάδα.
Εκτός κι αν είχαμε ένοπλους φρουρούς στα σύνορα για να εμποδίσουμε τους πολίτες να βγάλουν τα χρήματά τους, αλλά αυτό θα σήμαινε ότι θα έπρεπε να φύγουμε από την Ευρωπαϊκή Ενωση».
Επιπλέον, κατά τον Γιάνη Βαρουφάκη η Αργεντινή, όταν χρεοκοπούσε και ύψωνε το μεσαίο δάκτυλο στο ΔΝΤ, είχε τεράστιες εκτάσεις για να καλλιεργήσει εκατομμύρια τόνους σόγια την οποία ήθελε να αγοράσει η Κίνα εκείνη τη στιγμή.
«Η Ελλάδα δεν έχει τίποτα να πουλήσει» επισήμανε ο κ. Βαρουφάκης.
Η διαδικασία για εθνικό νόμισμα
«Δεδομένου ότι δεν είχαμε δικό μας νόμισμα και τίποτα να πουλήσουμε θα ήταν αυτοκτονία να βγούμε από το ευρώ» έλεγε ο Βαρουφάκης.
«Πρέπει να ξεκινήσουμε τη διαδικασία, να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε να δημιουργήσουμε ένα νόμισμα, όχι επειδή εμείς μπορεί να επιλέξουμε να φύγουμε, αλλά επειδή μπορεί η Ευρώπη να μην υπάρχει μετά από λίγο. Μπορεί να φύγει η Γερμανία. Πιο πιθανό είναι για μένα να φύγει η Γερμανία» σημείωνε ο κ. Βαρουφάκης προσθέτοντας ότι δεν έχει δογματική θέση για το αν πρέπει κάποιος να φύγει από το ευρώ ή όχι.
«Είναι καθαρά ζήτημα κόστους και οφελών ανθρώπινου πόνου» σημείωνε ο κ. Βαρουφάκης.
Η περίπτωση της Κύπρου
Στη συνέχεια ο κ. Βαρουφάκης εξέφρασε την άποψη ότι η Κύπρος πρέπει να φύγει αμέσως από το ευρώ γιατί είναι ήδη εκτός ευρώ.
«Εχουν κατεστραμμένο τραπεζικό σύστημα και έλεγχο στις αναλήψεις, γιατί να έχουν και επισκέψεις από την Τρόικα» τόνισε ο οικονομολόγος.
«Μια ελληνική κυβέρνηση να βγει και να πει παιδιά χρεοκοπούμε δεν θα πληρώσουμε την επόμενη δόση. Εχεις μια κατεστραμμένη οικονομία που δανείζεται από τον Μηχανισμό σταθερότητας για να πληρώσει την ΕΚΤ. Είναι όχι μόνο ηλίθιο αλλά η επιτομή του μισανθρωπισμού. Να πούμε όχι σε αυτό αλλά γιατί να φύγουμε; Ας τους βάλουμε μπροστά στις αντιφάσεις τους» καταλήγει ο Γιάνης Βαρουφάκης.
Δείτε όλο το βίντεο στα αγγλικά

πηγή

Ό Γέρων Γαβριήλ του 'Αγ. Όρους Το βιβλίο του Όσίου Νήφωνος " Γέροντα στα ζητήματα της πίστεως ό Θεός πώς θέλει τον άνθρωπο;"

Το  βιβλίο του Όσίου Νήφωνος

Γέροντα στα ζητήματα της πίστεως ό Θεός πώς θέλει τον άνθρωπο;

Αναφέρεται σέ ένα βιβλίο τού οσίου Νήφωνος το εξής:

Πήγε ένας στον Άγιο και λέει είμαι λυπημένος, πού χάθηκε ό βασιλιάς Σολομών με τόση σοφία. Λέει κι ό Άγιος- κι εγώ είχα αυτήν τη λύπη. Ό επισκέπτης τότε πίεζε τον Άγιο να του πει κάτι επάνω σέ αυτό το θέμα. Αφού τον πίεσε πολύ, του λέει κι εγώ είχα αυτήν την γνώμη πώς ό Σολομών χάθηκε, αλλά μου εμφανίστηκε ό Χριστός και μου λέει:

-       Δέ χάθηκε ό  Σολομών ‘όπως εσείς νομίζετε. Παρασύρθηκε μεν από τις παλλακίδες κι ίδρυσε ειδώλια κι έκανε ιερείς τών ειδώλων αλλά ρητά δεν με αρνήθηκε. Κι εγώ σαν Θεός πού είμαι και σώζω όσους θέλω, πήρα υπόψη μου πώς τόσα χρόνια βασανίστηκε και στον Αδη και τον έσωσα.

Ό Απόστολος Παύλος λέει σέ μία επιστολή του (Έβρ.

11,32-33)• «έπιλείψει γάρ με διηγούμενον ό χρόνος περί Γεδεών, Βαράκ τε και Σαμψών και Ίεφθάε, Δαυίδ τε και Σαμουήλ και τών προφητών, οι διά πίστεως κατηγωνίσαν- το βασιλείας, είργάσαντο δικαιοσύνην, έπέτυχον έπαγγελιών».

Ό Σαμψών είχε πέσει σέ σαρκική αμαρτία με τη Δαλιδά, μία ειδωλολάτρισσα. Και όμως ό Απόστολος Παύλος τον κατατάσσει μεταξύ τών σεσωσμένων, γιατί δεν αρνήθηκε « την πίστη του.

Ό Θεός θα κρίνει με επιείκεια τούς χριστιανούς πού έχουμε αδυναμίες και αγωνιζόμαστε και μετανοούμε.

Στα θέματα όμως της πίστεως θα είναι πολύ αυστηρός. Δεν θα σωθεί κανένας πού θα αρνηθεί την πίστη του. Έστω και το παραμικρό να κάνει, την παραμικρή παραχώρηση.

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ
πηγή

Σημείωμα του STRATFOR είναι για το τριπλό ρήγμα «Ουκρανία-Ιράν-Ελλάδα».

stratfor(σ.σ.netakias ευχαριστώ τον αρχαιοπτέρυγα που το εντόπισε)
Η παράγραφος για Ελλάδα λέει:. «Πολλοί έχουν χαρακτηρίσει την πρόσφατη συμφωνία των Βρυξελλών ως μια νίκη για το Βερολίνο κατά της Αθήνας καθώς οι υπουργοί οικονομικών της ευρωζώνης, συμπεριλαμβανομένης της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Γαλλίας, στάθηκαν πίσω από τη Γερμανία κατά της Ελλάδας και αρνούνται το δικαίωμα της να παρακάμψει τις υποχρεώσεις του χρέους. Επίσης η Μέρκελ δεν είναι διατεθημένη να στοιχηματίσει ένα απεριόριστο ποσό των γερμανών φορολογούμενων για μια πρόχειρη ελληνική δεσμεύση να μειώσει το κόστος δανεισμού και να επιβάλλει διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις σε έναν πληθυσμό που, προς το παρόν, εξακολουθεί να βλέπει το κυβερνών κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ ως σωτήρα κατά της λιτότητας.
Μέσα σε τέσσερις μήνες, η Ελλάδα και η Γερμανία θα είναι στα μαχαίρια και πάλι, και η Ελλάδα κατά πάσα πιθανότητα θα εξακολουθήσει να στερείται τα διαπιστευτήρια λιτότητας και το Βερολίνο θα πρέπει να πείσει τους δικούς του ευρωσκεπτικιστές, ότι έχει το θεσμικό βάρος και την αξιοπιστία να επιβάλει γερμανικη λιτότητα στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Όσο περισσότερο χρόνο στη Γερμανία αγοράζει, τοσό πιο άκαμπτη θα γίνει η γερμανική και ελληνική διαπραγματευση, και το πιο σοβαρά οι εμπόροι, οι επιχειρηματίες κι οι πολιτικοί θα πρέπει να λαμβάνουν την απειλή για το λεγόμενο Grexit, ως πρώτη από μια αλυσίδα γεγονότων που θα μπορούσε να καταστρέψει την ευρωζώνη «.
olympia
Το είδαμε εδώ

Αγνώστου μοναχού: Ερμηνεία του "Κύριε ελέησον''

Και αυτό το μικρό κείμενο, που πραγματεύεται με χαριτωμένη απλότητα για την μονολόγιστη ευχή, παραδίδεται από τους συλλέκτες των πατερικών κειμένων της Φιλοκαλίας ανωνύμως και μέσα από τις προθέσεις τους να γνωσθεί και να καλλιεργείται από τον λαόν του Θεού η γλυκύτατη νοερά προσευχή.

Για να θεμελιώσει δε την αναγκαιότητα της εκζητήσεως του θείου ελέους, ο συντάκτης του μικρού αυτού δοκιμίου ανατρέχει στην εποχή των Αποστόλων, που παρέδωσαν την ευχή, συμφώνως και προς άλλους διδασκάλους της νοεράς προσευχής. Παρ' ότι περιέχει απόψεις κοινές πλέον, γύρω από την ευχή του Ιησού, όμως, στην απλότητα του, οικοδομεί, πείθει, κατανύσσει με την ιδιαίτερη χάρη του, οπότε και με αυτό επιτυγχάνεται ο σκοπός των εκδοτών της Φιλοκαλίας, ώστε να δικαιούται να ενσωματωθεί σ' αυτή.

Κείμενο

Το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», και συντομότερα «Κύριε ελέησον», από τον καιρό των Αποστόλων χαρίστηκε στους Χριστιανούς και ορίστηκε να το λένε ακατάπαυστα, όπως και το λένε. Τι σημαίνει όμως τούτο το «Κύριε ελέησον», είναι πολύ λίγοι σήμερα που το ξέρουν, κι έτσι φωνάζουν καθημερινά ανωφελώς, αλλοίμονο, και ματαίως το «Κύριε ελέησον», και το έλεος του Κυρίου δεν το λαβαίνουν γιατί δεν ξέρουν τι ζητούν.

Γι' αυτό πρέπει να ξέρομε πως ο Υιός και Λόγος του Θεού, αφότου σαρκώθηκε και έγινε άνθρωπος και υπέμεινε τόσα πάθη και σταυρώθηκε και χύνοντας το πανάγιο αίμα Του εξαγόρασε τον άνθρωπο από τα χέρια του διαβόλου, από τότε έγινε Κύριος και εξουσιαστής της ανθρώπινης φύσεως. Και προτού βέβαια σαρκωθεί ήταν Κύριος όλων των κτισμάτων, ορατών και αοράτων, ως δημιουργός και ποιητής τους, όμως των ανθρώπων και των δαιμόνων που δε θέλησαν από μόνοι τους να τον έχουν Κύριο και εξουσιαστή τους, δεν ήταν και Αυτός Κύριος τους, ο Κύριος όλου του κόσμου.

Ο πανάγαθος Θεός δηλαδή, και τους Αγγέλους και τους ανθρώπους τους έκανε αυτεξούσιους και τους χάρισε το λογικό, να έχουν γνώση και διάκριση· γι' αυτό, ως δίκαιος που είναι και αληθινός, δε θέλησε να τους αφαιρέσει το αυτεξούσιο και να τους εξουσιάζει με τη βία και χωρίς τη θέλησή τους. Αλλά εκείνους που θέλουν να είναι κάτω από την εξουσία και διακυβέρνησή Του, εκείνους ο Θεός και τους εξουσιάζει και τους κυβερνά· εκείνους πάλι που δε θέλουν, τους αφήνει να κάνουν το θέλημα τους, ως αυτεξούσιοι που είναι.

Για τούτο και τον Αδάμ που πλανήθηκε από τον αποστάτη διάβολο κι έγινε κι αυτός αποστάτης του Θεού και δε θέλησε να υπακούσει στην εντολή Του, τον άφησε ο Θεός στο αυτεξούσιό του και δε θέλησε να τον εξουσιάζει τυραννικά. Αλλά ο φθονερός διάβολος που τον πλάνησε εξαρχής, δεν έπαψε κι έπειτα να τον πλανά, ώσπου τον έκανε παρόμοιο στην αλογία με τα κτήνη τα ανόητα και ζούσε πλέον σαν ζώο άλογο και ανόητο. Μα ο πολυέλεος Θεός τον σπλαχνίστηκε τελικά κι έτσι χαμήλωσε τους ουρανούς και κατέβηκε στη γη κι έγινε άνθρωπος για τον άνθρωπο· και με το πανάχραντο αίμα Του τον λύτρωσε από τη δουλεία της αμαρτίας και δια μέσου του ιερού Ευαγγελίου τον οδήγησε πως να ζει θεάρεστα. Και, κατά τον Θεολόγο Ιωάννη, μας έδωσε εξουσία να γίνομε τέκνα Θεού2 και με το θειο βάπτισμα μας αναγέννησε και μας ανέπλασε και με τα άχραντά Του μυστήρια τρέφει καθημερινά την ψυχή μας και τη ζωογονεί.

Και μ' ένα λόγο, με την άκρα Του σοφία βρήκε τον τρόπο να μένει πάντοτε αχώριστος μ' εμάς κι εμείς με Αυτόν, για να μην έχει πλέον καθόλου τόπο σ' εμάς ο διάβολος. Ορισμένοι όμως από τους Χριστιανούς, ύστερα από τόσες χάριτες που αξιώθηκαν και υστέρα από τόσες ευεργεσίες που έλαβαν από τον Δεσπότη Χριστό, πλανήθηκαν πάλι από το διάβολο και εξαιτίας του κόσμου και της σάρκας ξεμάκρυναν από το Θεό και κατακυριεύονται από την αμαρτία και από το διάβολο κάνοντας τα θελήματά του.

Όμως δεν είναι τελείως αναίσθητοι ώστε να μην αισθάνονται το κακό που έπαθαν. Καταλαβαίνουν το σφάλμα τους και γνωρίζουν την υποδούλωσή τους, αλλά δεν μπορούν αυτοί μόνοι τους να γλυτώσουν και γι' αυτό προστρέχουν στο Θεό και φωνάζουν το «Κύριε ελέησον» για να τους ευσπλαχνιστεί ο πολυέλεος Κύριος και να τους ελεήσει, να τους δεχτεί σαν τον άσωτο υιό και να τους δώσει πάλι τη θεία χάρη Του και μέσω αυτής να γλυτώσουν από τη δουλεία της αμαρτίας, ν' απομακρυνθούν από τους δαίμονες και να λάβουν πάλι την ελευθερία τους, για να μπορέσουν με τον τρόπο αυτό να ζήσουν θεάρεστα και να φυλάξουν τις εντολές του Θεού.

Αυτοί λοιπόν οι Χριστιανοί που, όπως είπαμε, με τέτοιο σκοπό φωνάζουν το «Κύριε ελέησον», αυτοί θα επιτύχουν εξάπαντος και το έλεος του πανάγαθου Θεού και θα λάβουν τη χάρη Του να ελευθερωθούν από τη δουλεία της αμαρτίας και να σωθούν. Εκείνοι όμως που δεν έχουν είδηση από αυτά που είπαμε, μήτε γνωρίζουν τη συμφορά τους που είναι καταδουλωμένοι στα θελήματα της σάρκας και στα κοσμικά πράγματα, μήτε έχουν ευκαιρία να συλλογιστούν την υποδούλωση τους, αλλά χωρίς τέτοιο σκοπό φωνάζουν μόνο το «Κύριε ελέησον», περισσότερο από συνήθεια, αυτοί πως είναι δυνατό να λάβουν το έλεος του Θεού; Και μάλιστα τέτοιο θαυμάσιο και άπειρο έλεος;

Γιατί είναι καλύτερα να μη λάβουν το έλεος του Θεού, παρά να το λάβουν και πάλι να το χάσουν, επειδή τότε είναι διπλό το φταίξιμο τους. Άλλωστε, αν κανείς δώσει κανένα πετράδι πολύτιμο στα χέρια μικρού παιδιού ή κανενός αγροίκου άνθρωπου που να μην ξέρει τι αξίζει, και αυτοί το πάρουν στα χέρια τους και το χάσουν, είναι φανερό πως δεν το έχασαν εκείνοι αλλά αυτός που τους το έδωσε.

Και για να καταλάβεις καλύτερα τα λεγόμενα, συλλογίσου πως στον κόσμο τούτο εκείνος που είναι άπορος και φτωχός και θέλει να πάρει ελεημοσύνη από κάποιο πλούσιο, πηγαίνει και του λέει «ελέησον με», δηλαδή «λυπήσου με για τη φτώχεια μου και δος μου τα αναγκαία». Και πάλι, εκείνος που έχει χρέος και θέλει να του το χαρίσει ο δανειστής του, πηγαίνει και του λέει «ελέησόν με», δηλαδή «λυπήσου με για την ανέχειά μου και χάρισέ μου αυτό που σου χρωστώ». Όμοια και ο φταίχτης, θέλοντας να τον συγχωρήσει εκείνος στον οποίο έφταιξε, πηγαίνει και του λέει «ελέησόν με», δηλαδή «συγχώρεσέ με για ό,τι σου έκανα». Από την άλλη μεριά, ο αμαρτωλός φωνάζει στο Θεό το «Κύριε ελέησον» και δεν ξέρει μήτε τι λέει, μήτε γιατί το λέει, αλλά μήτε τι είναι το έλεος του Θεού που τον παρακαλεί να του το δώσει, μήτε σε τι τον συμφέρει το έλεος που ζητά, και μόνο από συνήθεια φωνάζει «Κύριε ελέησον», χωρίς να ξέρει τίποτε. Πως λοιπόν να του δώσει ο Θεός το έλεός Του, αφού αυτός, καθώς δεν το ξέρει, το καταφρονεί και πάλι το χάνει σύντομα και αμαρτάνει περισσότερο;

Το έλεος του Θεού δεν είναι άλλο, παρά η χάρη του Παναγίου Πνεύματος, την οποία πρέπει να ζητούμε από το Θεό εμείς οι αμαρτωλοί και να φωνάζομε ακατάπαυστα το «Κύριε ελέησον», δηλαδή «λυπήσου με, Κύριε μου, τον αμαρτωλό, στην ελεεινή κατάσταση που βρίσκομαι, και δέξου με πάλι στη χάρη Σου· δος μου πνεύμα δυνάμεως, για να με δυναμώσει ν' αντισταθώ στους πειρασμούς του διαβόλου και στην κακή συνήθεια της αμαρτίας· δος μου πνεύμα σωφρονισμού, για να σωφρονιστώ, να έρθω σε αίσθηση του εαυτού μου και να διορθωθώ· δος μου πνεύμα φόβου, για να σε φοβούμαι και να φυλάγω τις εντολές Σου· δος μου πνεύμα αγάπης για να σε αγαπώ και να μην απομακρύνομαι πλέον από κοντά Σου· δος μου πνεύμα ειρήνης, για να φυλάγει την ψυχή μου ειρηνική και να συγκεντρώνω όλους μου τους λογισμούς και να είμαι ήσυχος και ατάραχος· δος μου πνεύμα καθαρότητας, για να με φυλάγει καθαρό από κάθε μολυσμό· δος μου πνεύμα πραότητας, για να είμαι ήμερος στους αδελφούς μου Χριστιανούς και να απέχω από το θυμό· δος μου πνεύμα ταπεινοφροσύνης, για να μη φαντάζομαι τα υψηλά και υπερηφανεύομαι».

Εκείνος λοιπόν που γνωρίζει την ανάγκη που έχει από όλα αυτά και τα ζητά από τον πολυέλεο Θεό, φωνάζοντας το «Κύριε ελέησον», αυτός βεβαιότατα θα λάβει εκείνο που ζητά και θα επιτύχει το έλεος και τη θεία χάρη του Κυρίου. Όποιος όμως δεν ξέρει τίποτε από αυτά που είπαμε, αλλά από συνήθεια μόνο φωνάζει το «Κύριε ελέησον», αυτός δεν είναι δυνατό να λάβει ποτέ το έλεος του Θεού· γιατί και πρωτύτερα έλαβε πολλές χάριτες από το Θεό μα δεν τις αναγνώρισε, μήτε ευχαρίστησε το Θεό που του τις έδωσε.

Αυτός έλαβε το έλεος του Θεού όταν πλάστηκε κι έγινε άνθρωπος· έλαβε το έλεος του Θεού όταν αναπλάστηκε με το άγιο βάπτισμα κι έγινε ορθόδοξος Χριστιανός· έλαβε το έλεος του Θεού όταν γλύτωσε από τόσους κινδύνους ψυχικούς και σωματικούς που δοκίμασε στη ζωή του· έλαβε το έλεος του Θεού τόσες φορές που αξιώθηκε να κοινωνήσει τα άχραντα μυστήρια· έλαβε το έλεος του Θεού όσες φορές αμάρτησε στο Θεό και τον πίκρανε με τις αμαρτίες του και δεν εξολοθρεύτηκε, μήτε τιμωρήθηκε παιδαγωγικά όπως του έπρεπε· έλαβε το έλεος του Θεού όταν με διάφορους τρόπους ευεργετήθηκε από το Θεό και δεν το αναγνώρισε, αλλά όλα τα λησμόνησε και δε φρόντισε καθόλου για τη σωτηρία του.

Αυτός λοιπόν ο Χριστιανός πως να λάβει το έλεος του Θεού χωρίς να το αισθάνεται και χωρίς να γνωρίζει πως δέχεται τέτοια χάρη από το Θεό, καθώς είπαμε, μήτε να ξέρει τι λέει, αλλά να φωνάζει μόνο το «Κύριε ελέησον» χωρίς κανένα στόχο και σκοπό, εκτός από μόνη τη συνήθεια;
πηγή

Ό Γέρων Γαβριήλ του 'Αγ. Όρους "Ή στάσις τών Ορθοδόξων έναντι τών Παπικών και τών Φιλοπαπικών "

Ή στάσις τών Ορθοδόξων έναντι τών Παπικών και τών Φιλοπαπικών

Γέροντα ποιά στάση πρέπει να κρατάμε εμείς οι λαϊκοί απέναντι στους ιερείς τούς παπικούς και στους δικούς μας παπολάτρες;

Την εποχή της Φραγκοκρατίας, στην Κύπρο, οι Ορθόδοξοι επίσκοποι εκδιώχθηκαν, και επιβλήθηκε στις ’Ορθόδοξες Εκκλησίες και τά μοναστήρια ή μνημόνευση τών Λατίνων επισκόπων.

Ο Ορθόδοξος λαός δεν εκκλησιαζόταν στους ναούς των, επειδή μνημονεύονταν τότε οι Λατίνοι επίσκοποι.

Ό Άγιος Γερμανός Β' Κωνσταντινουπόλεως (1222- 1240) γράφει μία επιστολή στους Κυπρίους τότε και τούς λέει:

«Εξορκίζω όλους τούς λαϊκούς, όσοι είστε γνήσια τέκνα της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, να φεύγετε ολοταχώς από τούς ιερείς πού υπέπεσαν στην υποταγή στους Λατίνους, και μήτε σέ εκκλησία να συγκεντρώνεστε μαζί τους, μήτε να παίρνετε οποιαδήποτε ευλογία από τά χέρια τους. Είναι καλύτερα να προσεύχεσθε στο Θεό στα σπίτια σας μόνοι, παρά να συγκεντρώνεστε στην εκκλησία μαζί με τούς Λατινόφρονες. Ει δ' άλλως, θα υποστείτε την ίδια κόλαση μ' αυτούς».

-         Γέροντα είναι σημαντική ή ακριβής και ανόθευτη τήρηση της πίστεως; Πρέπει να αγωνιζόμαστε για την διατήρησή της;

Διαβάζουμε στο βίο του Μεγάλου Παϊσίου, 19 Ιουνίου, τα έξης:         _

Έστειλε τον υποτακτικό του για μία δουλειά ό Άγιος. Και στο δρόμο ό υποτακτικός βρήκε ένα Εβραίο. Του λέει ό Εβραίος ότι ό Μεσαίας δεν γεννήθηκε ακόμη, τον περιμένουμε. Και ό υποτακτικός είπε:

-         Μπορεί να είναι κι έτσι. (Δεν συμφώνησε απόλυτα).

Κι όταν γύρισε στον γέροντά του, τον Άγιο, να βάλει

μετάνοια του λέει:

-         Δεν σέ γνωρίζω ποιός είσαι;

Με αυτόν τον λόγο πού είπε έφυγε ή Χάρη του Θεού.

Θα αναφερθούμε και πάλι στον Μέγα Αθανάσιο. Χρόνια ολόκληρα ταλαιπωρήθηκε. Πήγε εξορία. Ακόμη και ό Μέγας Κωνσταντίνος τον εξόρισε, γιατί παρασύρθηκε από τον Ευσέβιο Νικομήδειας και από την αδελφή του πού είχε τά φρονήματα τών άρειανών. Για ένα ι (γιώτα) αγωνίστηκε!

Λέγαν οι άρειανοί ότι ό Υιός είναι ομοιούσιος με τον Πατέρα. Ό Άγιος τούς έλεγε όχι ομοιούσιος αλλά ομοούσιος. Έχουν την ίδια ουσία. Τά Τρία Θεία Πρόσωπα πανύψιστα, στηρίζονται στη μία και αυτή Θεία ουσία.

Κι έφερνε για παράδειγμα, ό σκύλος μοιάζει με το λύκο, ό σκύλος, όμως δεν είναι λύκος. Ό χαλκός μοιάζει με το χρυσό,-άλλα ό χαλκός δεν είναι χαλκός. Ό άργυρος μοιάζει με τον κασσίτερο, όμως ό άργυρος δεν είναι κασσίτερος.

πηγή

π. Γεώργιος Μεταλληνός: Οἰκουμενισμός καί Μασονία πηγαίνουν μαζί

Ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνός εὐθαρσῶς ὑποστηρίζει ὅτι ὁ οἰκουμενισμός και ἡ μασονία συμπορεύονται! Ἀπό τά ὅσα ἐπισημαίνει ὁ κοινός νοῦς ἀντιλαμβάνεται ὅτι ὑπάρχουν κληρικοί της ἀνώτατης βαθμίδας, οἱ ὁποῖοι βρίσκονται παγιδευμένοι στα δίκτυα τῆς μασονίας... καί τοῦ νοσηροῦ οἰκουμενισμοῦ, παρά τίς ὅποιες -καλές μέν γιά λαϊκή κατανάλωση διαβεβαιώσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Μιλᾶ ἐπίσης καί ἀναλύει γιά τόν τρόπο πού κάποιοι ἐργάζονται γιά νά ἐξυπηρετηθεῖ ὁ «μεγάλος ἀδελφός» καί ἡ «παγκοσμιοποίηση»! Καταθέτει μέ παρρησία τήν ὀρθόδοξη θέση περί τῶν λεγομένων θεολογικῶν διαλόγων κρούοντας γιά ἄλλη μία φορά τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου.

 

ΜΕΡΟΣ Β (τελευταῖο)

 

• Ἡ Μαρξιστικο-σοσιαλιστική πλευρά πρέπει νά κηρύσσει ἀθεΐα, γιά νά ταυτιστεῖ μέ τά ἀφεντικά τῆς Εὐρώπης. Μέ λίγα λόγια, ἡ ἴδια κίνηση, πρός δύο κατευθύνσεις... καί στήν κορυφή εἶναι τό μεγάλο ἀφεντικό, ὁ «μεγάλος ἀδελφός».

 

 

• Μέσα στά Κοινοβούλια τοῦ κόσμου ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΙΠΟΤΕ!!! Τά μέν ξένα εἶναι ἡ πηγή τοῦ Σιωνισμοῦ (ὄχι τῶν Ἑβραίων... ἄλλο εἶναι οἱ Ἑβραῖοι...), τῆς Μασονίας καί τῆς ἀρνήσεως τοῦ Χριστοῦ μέ χίλιους τρόπους, τό δέ δικό μας Κοινοβούλιο ἔχει ἁπλῶς πρόσωπα, τά ὁποῖα ἐκτελοῦν τίς ἐντολές τῶν ξένων, ὡς ξένοι εἰς τήν Ἑλλάδα κι ὄχι ὡς Ἕλληνες πρός τούς ξένους.

 

• Ξέρετε, ἡ ταυτότητά μας εἶναι πρῶτον ἡ Πίστις μας, ἡ Ὀρθοδοξία. Χωρίς Ὀρθοδοξία δέν ὑπάρχει πλέον Ἑλληνισμός. Ὄχι «παπαδίστικη» Ὀρθοδοξία, ὄχι δική μου Ὀρθοδοξία... ἀλλά Ὀρθοδοξία τοῦ Χριστοῦ, τῶν Ἀποστόλων, τῶν Προφητῶν καί τῶν Ἁγίων μας. Αὐτή εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία, γιά τήν ὁποία πρέπει ὅλοι μας νά ἀγωνιζόμεθα.
  

• Δυστυχῶς, φτάσαμε σέ τέτοιο σημεῖο, διασπάσεως. Δέν ἀναγνωρίζουμε ὁ ἕνας τόν ἄλλο στίς Θεολογικές Σχολές... καί Ἀθηνῶν καί Θεσσαλονίκης. Ἡ Θεσσαλονίκη εἰδικά εἶναι χρόνια τεμαχισμένη καί σέ σύγκρουση λόγῳ τοῦ κομματισμοῦ.

 

- Δίδεται ἡ ἐντύπωση ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα δηλώνει ἀποῦσα ἀπό τά προβλήματα τῆς καθημερινότητας.

 

- Δέν ξέρω! Ὑπάρχουν φαινόμενα μέσα στόν χῶρο τῆς Ἱεραρχίας, δυστυχῶς, ἀποκαρδιωτικά! Μέ προβληματίζει ἡ σχέση μέ τόν Οἰκουμενισμό. Σημειῶστε Οἰκουμενισμός καί Μασονία πηγαίνουν μαζί. Μήν ξεχνᾶμε αὐτό τό πρᾶγμα. Θά μοῦ πεῖτε, κατηγορῶ κάποιους γιά Μασόνους; Ὄχι! Ἀλλά ὑπάρχουν βάσιμες ὑποψίες. Καί μάλιστα ὅταν ἔχουμε καί δηλώσεις τῶν ἴδιων τῶν Μασόνων γιά διάφορα πρόσωπα. Δέν μιλῶ γιά τόν Μακαριώτατο... δόξα τῷ Θεῷ δέν ὑπάρχουν γι' αὐτόν τέτοιες κατηγορίες. Ὁπότε, λοιπόν, γιατί νά ἀσχοληθοῦν μέ τά θέματα τῆς ταυτότητός μας; Ξέρετε, ἡ ταυτότητά μας εἶναι πρῶτον ἡ Πίστις μας, ἡ Ὀρθοδοξία. Χωρίς Ὀρθοδοξία δέν ὑπάρχει πλέον Ἑλληνισμός. Ὄχι «παπαδίστικη» Ὀρθοδοξία, ὄχι δική μου Ὀρθοδοξία... ἀλλά Ὀρθοδοξία τοῦ Χριστοῦ, τῶν Ἀποστόλων, τῶν Προφητῶν καί τῶν Ἁγίων μας. Αὐτή εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία, γιά τήν ὁποία πρέπει ὅλοι μας νά ἀγωνιζόμεθα. Τό δεύτερο συστατικό τῆς ταυτότητός μας εἶναι ἡ Γλῶσσα μας. Καί τό τρίτο συστατικό εἶναι ἡ Ἱστορία μας. Νά κινούμεθα μέσα στήν ἴδια ἱστορική διαδικασία, πού παράγει ἀνάλογες στάσεις καί συμπεριφορές μέσα στήν ἱστορική μας πορεία. Κάποιοι, λοιπόν, καί στόν ἐκκλησιαστικό χῶρο, κάνουμε πολιτική, καί μάλιστα κομματισμό, πολλές φορές. Ἀς ποῦμε, ὁ ἕνας κάνει τόν σταυρό του, ὁ ἄλλος δηλώνει ὅτι εἶναι ἄθεος, καί δέν ξέρουμε ὅτι καί οἱ δύο συμπεριφέρονται κατά τάς ἐντολάς τῶν Εὐρωπαίων κυρίων καί ἀφεντικῶν «τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι». Δηλαδή, ἡ Μασονική πλευρά μιλάει γιά πίστη σέ θεό... ποιός εἶναι ὁ θεός αὐτός; Κι ὁ Διάβολος ὀνομάζεται θεός! Ἡ Μαρξιστικο-σοσιαλιστική πλευρά πρέπει νά κηρύσσει Ἀθεΐα, γιά νά ταυτιστεῖ μέ τά ἀφεντικά τῆς Εὐρώπης. Μέ λίγα λόγια, ἡ ἴδια κίνηση, πρός δύο κατευθύνσεις... καί στήν κορυφή εἶναι τό μεγάλο ἀφεντικό, ὁ «μεγάλος ἀδελφός». Ἡ Πίστις, λοιπόν, τῶν Ἁγίων μας εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία. Ξέρετε, ἕνας μεγάλος ἀριθμός Σεβασμιωτάτων, Μητροπολιτῶν, ἦταν μαθητές μου καί αἰσθάνομαι χαρά, ὅταν βλέπω κάποιον πρώην μαθητή μου νά γίνεται Ἐπίσκοπος, ἀλλά κάποιες φορές αἰσθάνομαι καί λύπη, διότι λέω πέρασε, ὅπως λέμε στήν Κέρκυρα, ἀλλά δέν κόλλησε... Ὅταν ἐκτρέπεται εἰς τόν Οἰκουμενισμό καί μοῦ λέει ὁ Παπισμός εἶναι Ἐκκλησία, ὁ Προτεσταντισμός εἶναι Ἐκκλησία καί πρέπει νά ἔχουμε ἀγάπη καί συνεργασία... Βεβαίως νά ἔχουμε ἀγάπη καί συνεργασία, ἀλλά ὅταν ἔχω ἀπέναντί μου τήν διαστροφή, τό διαβολικό φρόνημα, πρέπει νά προσέχω μήπως μέ αὐτήν τήν ἀγάπη, πού δέν εἶναι ἀγάπη Χριστοῦ, καί μ' αὐτή τήν συνεργασία γίνω κι ἐγώ ὄργανο τοῦ Διαβόλου καί τῶν συνεργατῶν του.

 

- Μά κι ὁ Διάβολος γιά «ἀγάπη» μιλάει...

 

- Ἔτσι, μετασχηματίζεται εἰς Ἄγγελον Φωτός! Καί ζητεῖ νά καταπιεῖ ὅλους τούς ἄλλους...

 

- Δυστυχῶς, αὐτό παρατηρεῖται καί στίς Θεολογικές μας Σχολές, μιᾶς καί εἴπατε γιά τούς φοιτητές σας πού ἔγιναν Ἐπίσκοποι, εἶναι ἡ ἀπουσία ἀπό μορφές τέτοιες, πού θά προσέδιδαν τό θεολογικό κῦρος καί θά ἀναδείκνυαν τίς Σχολές αὐτές σέ ἰσχυρά Ὁρθόδοξα μετερίζια.

 

- Ἐν πολλοῖς, ἀλλά ὄχι καθ' ὁλοκληρίαν, ἰσχύει αὐτό πού εἴπατε. Ἡ ἀρρώστεια ἔχει προχωρήσει, ὄχι τώρα, ἀπό παλιότερα. Εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός, τόν ὁποῖο πολλές φορές θεραπεύουμε ὡς Θεολόγοι, Καθηγητές, Πανεπιστημιακοί. Ζητῶ συγγνώμη πού θά τό πῶ, ὅταν ἔδινα διδακτορικές ἐξετάσεις, πού εἶχα ἕνα θέμα ἐπικίνδυνο, γιά τήν δράση τῶν Δυτικῶν προπαγανδῶν, καί μάλιστα τῶν Μισιοναρίων στήν καθ' ἡμᾶς Ἀνατολή, ὁ μακαρίτης ὁ Ἀγουρίδης, τόν ὁποῖο ἐκτιμοῦσα ὡς ἄνθρωπο καί δέν παύω νά προσεύχομαι γιά τήν ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς του (ἄλλο τό ἕνα, ἄλλο τό ἄλλο), μοῦ εἶπε σέ μιά στιγμή ἐκρήξεως: «Γιατί δέν ἠσχολεῖσο περί Ἁγίας Τριάδος, περί Καντηλαπτῶν εἰς τόν Χρυσόστομον, καί πῆρες αὐτό τό θέμα;»... Καταλαβαίνετε;... Καί μετά δήλωσε εἰς τήν κατάθεση τῆς ἀπόψεώς του, πού εἶναι στήν Σχολή (ἄς τήν δεῖ ὅποιος θέλει), ὅτι δέν εἶμαι κατάλληλος ψυχικά καί πνευματικά νά προχωρήσω μέσα στή Σχολή, δηλαδή νά ἔχω ἀνέλιξη!!! Μέ ἔβγαζε τρελό, μέ λίγα λόγια! Ὁπότε, ὅταν ὁ Οἰκουμενισμός ἔχει εἰσχωρήσει μέσα στίς Σχολές μας, τότε μᾶς κάνει νά σταυροκοπούμεθα καί γιά ἕναν ἀκόμη λόγο ἐκτός ἀπό τόν προφανή...διότι εὐτυχῶς δέν ἠχρειώθησαν πάντες, ἕως ἑνός, ἀλλά ὑπάρχει καί τό λεῖμμα... Ὑπάρχουν συνάδελφοι, οἱ ὁποῖοι μέ εὐσέβεια, μέ πίστη, μέ ἐπιστημοσύνη ἀνώτερη τῶν Οἰκουμενιστῶν (πού προβάλλονται σέ ἀντίθεση μέ τούς Ὀρθοδόξους), συνεχίζουν το καθῆκον τους ἀπέναντι στήν Θεολογία τῆς Ἐκκλησίας μας, πού ἄν δέν εἶναι Πατερική, τότε δέν εἶναι Θεολογία, ἀλλά εἶναι κάτι ἄλλο.

 

- Αὐτοί συνήθως μένουν στό περιθώριο...

 

-     Σύμφωνοι! Νά μήν ξεχάσω μόνο κάτι... Γιά λόγους σοβαρούς δέν ἤμουν εἰς τήν ἑορτήν τοῦ Ἁγίου Φωτίου καί στήν συζήτηση στήν Πεντέλη καί διάβασα ἕνα σχόλιο τοῦ Μακαριωτάτου, τό ὁποῖο μέ ἐνθουσίασε! Καί δέν τό λέγω κολακευτικά, διότι δέν περιμένω νά μέ κάνει κανείς Ἐπίσκοπο... Νά μοῦ ζήσει ἡ οἰκογένειά μου, τά παιδιά μου, τά ἐγγόνια μου, μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ!.. Εἶπε λοιπόν ὁ Μακαριώτατος: «... Ἐμεῖς οἱ Θεολόγοι ἔχουμε εὐθύνες καί τό καλύτερο πού θά εἴχαμε νά κάνουμε, εἶναι νά καθίσουμε καί νά δοῦμε τά σφάλματά μας. Πρέπει νά γυρίσουμε τό φύλλο καί νά δοῦμε ἐμεῖς τί κάνουμε, σάν Ἐκκλησία καί σάν Θεολογικές Σχολές... Φτιάχνουμε (λέγει παρακάτω) στρατιῶτες καί ὁπαδούς κι ὄχι μέλη τῆς Ἐκκλησίας...». Μέχρι πρίν τήν τελευταία φράση συμφωνῶ ἀπόλυτα. Δυστυχῶς, φτάσαμε σέ τέτοιο σημεῖο, διασπάσεως. Δέν ἀναγνωρίζουμε ὁ ἕνας τόν ἄλλο στίς Θεολογικές Σχολές... καί Ἀθηνῶν καί Θεσσαλονίκης. Ἡ Θεσσαλονίκη εἰδικά εἶναι χρόνια τεμαχισμένη καί σέ σύγκρουση λόγῳ τοῦ κομματισμοῦ. Οἱ μέν βλέπουν μέ τό ἕνα μάτι πρός τά ἐδῶ, κι οἱ ἄλλοι μέ τό ἄλλο μάτι βλέπουν πρός τά ἐκεῖ... Ἐπίσης ἡ διάσπαση αὐτή ἔχει προχωρήσει καί στούς φοιτητές... Γι' αὐτό καί δέν μᾶς σέβονται οἱ φοιτητές μας. Περιβάλλουν καί ἑνώνονται, λοιπόν, οἱ φοιτητές (μοῦ τό 'χουν πεῖ πολλές φορές) σέ παραδοσιακούς Καθηγητές, οἱ ὁποῖοι ἔχουν συνείδηση τῆς ἀποστολῆς τους... Κι αὐτή εἶναι ἡ νέα γενιά, πού, δόξα τῷ Θεῷ, ὑπάρχει! Τώρα τό τελευταῖο πού εἶπε ὀ Μακαριώτατος, γιά τό ὅτι φτιάχνουμε ὁμαδοῦλες... τό λέω μέ πολύ σεβασμό (ἐγώ τόν γνωρίζω καί αὐτός μέ ἀγαπᾶ ἀπό τά φοιτητικά μας χρόνια)... Ξέρετε, μπορεῖ νά ὑπάρχει φιλοδοξία σέ κάποιους κληρικούς νά ἔχουν κι αὐτοί τό περιβάλλον τους... τό ζοῦμε πολλές φορές αὐτό... Συμβαίνει, ὅμως, καί κάτι ἄλλο... Ὅταν γίνονται ἀντίστοιχες ὁμάδες γύρω ἀπό Μητροπολίτες μας, πού εἶναι δοσμένοι στήν διακονία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τότε κι ἐμεῖς διαχωρίζουμε τήν στάση καί τήν θέση μας. Αὐτό δέν σημαίνει ὅτι δέν σεβόμεθα τόν ἐπισκοπικό βαθμό. Ἀλλά πολλές φορές, ὅπως λέγω καί γιά μᾶς τούς Πρεσβυτέρους, εἴμαστε «ἀχθοφόροι» τῆς Ἱερωσύνης κι ὄχι φορεῖς τῆς Ἱερωσύνης! Ὁπότε ἰσχύει ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ γιά τούς Φαρισαίους, «κατά τούς λόγους αὐτῶν ποιεῖτε...», διότι ἦταν γραφή, λόγοι Θεοῦ, «... κατά δέ τά ἔργα αὐτῶν μή ποιεῖτε». Ἡ ὁμαδοποίηση, λοιπόν, σέ μικρές ὁμάδες δέν εἶναι πάντα «ἁμαρτία» ἡμῶν τῶν ἄλλων... Ἀλλά εἶναι «ἁμαρτία» καί τῶν τοπικῶν μας πνευματικῶν, ὑποτίθεται, ἡγετῶν, ὅπως εἶναι οἱ Ἐπίσκοποί μας, οἱ ὁποῖοι μᾶς προδίδουν σέ πολλά σημεῖα καί μᾶς διαψεύδουν. Ὁπότε μένουμε μακριά, χωρίς νά παύουμε νά σεβόμεθα τόν Ἐπισκοπικό βαθμό, πού σέ τελευταία ἀνάλυση, κάθε βαθμός τῆς Ἱερωσύνης δέν εἶναι δικός μας, εἶναι Ἰησοῦς Χριστός, τόν Χριστό δηλαδή σεβόμεθα. Σεβόμεθα, ἀλλά δέν ὑπακούουμε πάντοτε. Πιστεύω αὐτό ἐννοοῦσε καί ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπός μας.

 

- Εἶπε καί κάτι ἄλλο ὁ Μακαριώτατος... «μᾶς βλέπουν καί δέν μᾶς θέλουν»!

 

- Αὐτό εἶναι ἐπισήμανση μιᾶς πραγματικότητος...

 

- Ἑλλάδα καί Ὀρθοδοξία, πατέρα Γεώργιε! Κάποιοι δουλεύουν συστηματικά τόν τελευταῖο καιρό γιά τό «διαζύγιο». Ἐπιχειροῦν νά δώσουν τέλος σέ μιά συμπόρευση αἰώνων. Λέτε νά τό καταφέρουν;

 

- Τό λέγω πολλά χρόνια! Ἡ ἐπιθυμία πολλῶν, ἤδη ἀπό τό τέλος τοῦ 18ου αἰῶνος, μέ τήν εἰσβολή τοῦ «Διαφωτισμοῦ», τοῦ Κοραϊκοῦ Διαφωτισμοῦ, καί τήν μανία τοῦ «Ἐξευρωπαϊσμοῦ», πολλοί ἄρχισαν νά σκέφτονται κάτι τέτοιο. Νά ἀπαλλαγοῦν, δηλαδή, ἀπό τήν Ὀρθοδοξία. Ξέρετε, τό λέγω συχνά χρόνια τώρα... ἐπιτρέψτε μου το «λέγω», διότι τά δουλεύω αὐτά τά θέματα. Κι ὅποιος δουλεύει αὐτά τά θέματα, τά ζεῖ συνεχῶς!

 

- Τά θυμᾶμαι πού τά λέγατε ἀπό τά φοιτητικά μου χρόνια...

 

- Μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ! Γι' αὐτό μέ πλήρωνε ἡ Πολιτεία, γιά νά διδάσκω τήν Ἱστορία μας. Ἐν πάσῃ περιπτώσει, αὐτό πού λέγουν κάποιοι, κι ἔχει φουντώσει σήμερα, δηλ. χωρισμός Ἐκκλησίας-Πολιτείας, ὁ ὅρος αὐτός εἶναι Φράγκικος... ὁ δικός μας εἶναι Ἱερωσύνη καί Βασιλεία, στό Βυζάντιο καί μετά τό Βυζάντιο. Αὐτοί λένε χωρισμός Ἐκκλησίας-Πολιτείας... δέν τούς ἐνδιαφέρει ὁ παπάς, ὁ Ἐπίσκοπος, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κ.λ.π. Γιά ἐμᾶς δέν τούς καίγεται καρφί, μᾶς πετᾶνε στήν θάλασσα! Ὁ Χριστός τούς ἐνδιαφέρει! Πρέπει νά ἀποσυνδέσουν τόν Χριστό ἀπό τόν βίο μας, τόν ἀτομικό-προσωπικό καί τόν κοινωνικό καί πολιτικό βίο, μέ τήν Ἀριστοτελική σημασία, τόν βίο τοῦ Ἔθνους. Θέλουν νά σβήσουν τελείως κάθε ἴχνος Πατερικῆς καί Ἀποστολικῆς Ὀρθοδοξίας σ' αὐτόν τόν κόσμο! Ξέρετε γιατί; Γιά νά μήν ἐλεγχόμεθα. Τά φαύλα πράσσοντες μισοῦν τό φῶς. Γι' αὐτό ἡ Εἰδωλολατρεία, καί ἡ ἀρχαῖα καί ἡ νεώτερη, γίνεται δεκτή, διότι δέν ἀπαιτεῖ συγκεκριμένο τρόπο ζωῆς. Ξέρετε ποιός τό εἶπε αὐτό; Ὁ μεγάλος Γερμανός Φιλόσοφος-Θεολόγος-Μαθηματικός, ὁ Λάιμπνιτς. Ἄν ἡ Γεωμετρία μᾶς ἔλεγε τί πρέπει νά πράξουμε, θά τήν εἴχαμε βγάλει ἀπό τό σχολεῖο! Τί εἶναι ἡ Γεωμετρία; Τό ἀθωότερο, καί γιά μένα, τοὐλάχιστον, τό ὡραιότερο μάθημα, πού ἀπαιτεῖ μυαλό νά δουλέψει. Καταλάβατε; Ὁ Χριστός ζητεῖ τρόπο ζωῆς, γιά νά φθάσεις νά γίνεις Θεός κατά Χάριν, ἐκεῖ, δηλαδή, πού αὐτός μᾶς ἔχει προορίσει. Τί τιμή! Δέν μᾶς λέει, ἐλᾶτε νά μοῦ πλένετε τά πόδια, νά μέ ὑπηρετεῖτε... Αὐτός πλένει τά πόδια μας καί μᾶς λέει, «θά σᾶς ἀνεβάσω μέχρι τό ὕψος τῆς θεότητας», κατά Χάριν... Δέν ἀλλάζει ἡ φύση μας, ἀλλά φθάνουμε μέχρι ἐκεῖ πού εἶναι ὁ Τριαδικός Θεός! Λοιπόν, τί ἄλλο θέλουμε;
Ὄχι! Δέν θέλουμε νά ἐργασθοῦμε, νά κοπιάσουμε γι' αὐτή τήν πορεία. Διά τῆς στενῆς πύλης νά εἰσέλθουμε. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ποιός εἶναι ὁ βαθύτερος λόγος. Ὁπότε ὁ χωρισμός Ἐκκλησίας-Πολιτείας σημαίνει ἀποσύνδεση τῆς Ὀρθοδοξίας τῶν Ἁγίων μας, κι ὄχι τῆς δικῆς μου «ὀρθοδοξίας», ἀπό τήν ζωή τοῦ Ἔθνους μας.

 

- Νά τό ποῦμε καί λίγο διαφορετικά;... Βλέπουμε πώς μέ νόμους πλέον προσπαθοῦν νά βγάλουν τό Εὐαγγέλιο ἀπό τήν καθημερινότητά μας, νά βγάλουν, δηλαδή, τίς ἀξίες τοῦ Εὐαγγελίου. Βλέπουμε ἐπίσης νά ἔχουν ἀλλάξει οἱ ρόλοι, πατέρα Γεώργιε. Κάποτε οἱ Ἐπίσκοποι ἦταν αὐτοί πού διαμόρφωναν τό ἦθος καί οἱ Πολιτικοί ἦταν αὐτοί πού ἐφάρμοζαν καί διέχεαν τό ἦθος αὐτό μέσα στήν καθημερινότητα, στή ζωή τοῦ λαοῦ. Σήμερα βλέπουμε τό ἀντίστροφο. Οἱ Πολιτικοί νά «διαμορφώνουν» τό ἦθος καί οἱ Ἐπίσκοποι, καί ἡ Ἐκκλησία γενικότερα, νά ἀσχολοῦνται μέ τό ἔργο τῶν Πολιτικῶν, δηλαδή μέ τό κοινωνικό ἔργο.

 

- Ὅταν λέμε «Ἐκκλησία», πρέπει νά ξέρουμε ὅτι δέν εἶναι ἡ Ἱεραρχία μόνο...ἀλλά καί ὁ λαός... ἡ Ἐκκλησία ὡς σῶμα.

 

- Ἀκριβῶς! Ἐννοῶ ὅλοι μας, κλῆρος καί λαός...

 

- Καί Ἐκκλησία, στήν ἀνθρώπινη ὑπόστασή της. Γιατί ἡ θεία ὑπόστασή της δέν ὑφίσταται καμμία συνέπεια. Ἡ ἀνθρώπινη πλευρά δεινοπαθεῖ κι ὁδηγούμεθα ἐκεῖ πού ὁδηγούμεθα... Εἴπατε κάτι πού εἶναι ἀπόλυτα σωστό, καί χαίρω πού ὑπήρξατε μαθητής μου... Ἡ ἀποστολή μας δέν εἶναι νά κάνουμε σισίτια καί νά βοηθοῦμε οἰκονομικά καί ὑλικά τούς ἀνθρώπους. Αὐτό προϋποθέτει τήν σχέση μας μέ τόν Χριστό. Ἡ σχέση μας μέ τόν Χριστό ὡς προσωπική Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ πηγή τοῦ φιλανθρώπου καί κοινωνικοῦ μας ἔργου. Λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς, καί πολλοί ἄλλοι Πατέρες, ὅτι ἐάν κάποιος κάνει ἔργα ἀγάπης, ἀλλά δέν ἔχει σχέση μέ τόν Χριστό πού εἶναι ἡ πηγή τῆς ἀγάπης καί παντός ἔργου ἀγαθοῦ, τότε εἶναι δαιμονικά τά ἔργα του! Δηλαδή, δέν κάνει ἔργο ἀγάπης, ἀλλά δουλεύει γιά τήν προβολή του. Βλέπετε συχνά κάποιους πού θέλουν νά βοηθήσουν καί μαζεύουν τά τηλεοπτικά κανάλια γύρω τους... Ὁ Θεός ἄς τούς χαρακτηρίσει... ἐγώ δέν θά τό πῶ, γιατί θά εἶναι βαρύς ὁ λόγος μου! Προτιμῶ ἐκεῖνον πού λέει «δέν πιστεύω τίποτα», γιατί μπορεῖ κάποια στιγμή σάν τόν τελώνη νά πεῖ «ὁ Θέος, ἰλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ» -χωρίς νά θέλω νά δικαιώσω κανέναν στόν χῶρο τῆς Πολιτικῆς- ἀλλά προτιμῶ αὐτόν, παρά τόν ἄλλον, πού προσπαθεῖ νά κοροϊδέψει τόν Θεό μας καί νά ἐπιτύχει τούς στόχους του μέσῳ τοῦ ἐμπράκτου χλευασμοῦ τῆς Πίστεώς μας. Αἰσθάνομαι ἀγανάκτηση, ὅταν μοιράζουμε τρόφιμα, ἐμεῖς οἱ κληρικοί, καί μᾶς ἐπαινοῦν οἱ δημοσιογράφοι καί τά ΜΜΕ γενικότερα. Μά αὐτό δέν ἐπαινεῖται! Ἄν δέν τό κάνουμε αὐτό, σημαίνει ὅτι δέν εἴμαστε Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί... δέν ἔχουμε σπλάγχνα οἰκτιρμῶν καί φιλανθρωπίας... δέν εἴμαστε πατέρες! Πατέρας, τί σημαίνει; ὅτι ἀνταποκρίνεται σέ ὅλες τίς ἀνάγκες τῶν παιδιῶν του, καί τίς πνευματικές καί τίς ὑλικοβιοτικές, σωματικές ἀναγκες.

 

- Κυρίως, θά ἔλεγα, πατέρα Γεώργιε, τίς πνευματικές. Γιατί, ὅπως βλέπουμε ἀπό τό παράδειγμα τοῦ Κυρίου, πρῶτα δίδασκε τό λαό κι ὕστερα τούς ἔδινε ὑλική τροφή, γιά νά φᾶνε, καί μάλιστα θαυματουργικά!

 

- Καί κάτι ἄλλο ἦρθε στήν ἐπιφάνεια τώρα, κ. Μακρῆ... Εἶπα πατέρες πρός τά παιδιά μας... καί λέει ὁ Χριστός: «ποιό παιδί θά ζητήσει ἀπό τόν πατέρα του νά τοῦ δώσει ψάρι κι ἐκεῖνος θά τοῦ δώσει φίδι»; Δηλαδή, δέν ἐπαινεῖται οὔτε εἶναι ἀξιόμισθη ἡ πατρική στάση ἀπέναντι σ' ὅλα τά παιδιά μας... ὅλος ὁ κόσμος, παιδιά μας εἶναι. Κι αὐτοί οἱ ξένοι, δυνάμει, παιδιά μας εἶναι... εἶναι πλάσματα τοῦ Θεοῦ! Ποιός, λοιπόν, θά μοῦ πεῖ «μπράβο παπα-Γιώργη, πού ἔδωσες ἐλεημοσύνη ἤ ἔθρεψες κάποιον πού πεινοῦσε»; Πρέπει νά τό ἔχουμε ὑπ' ὄψιν αὐτό, ὅτι ὁ Χριστός μας ὅλη μέρα δίδασκε καί τό βράδυ ὁ Πέτρος, πού ἦταν ὁ πιό θαρραλέος ἀπ' ὅλους, τοῦ λέει... «Κύριε, πεινᾶνε οἱ ἄνθρωποι... στείλτους κάπου νά πᾶνε νά ἀγοράσουν». Καί τί τοῦ εἶπε ὁ Χριστός; «Δότε ὑμεῖς αὐτοῖς φαγεῖν»! Νά! Αὐτή εἶναι ἡ Χριστιανική Πολιτική! Χρόνια τά λέμε. Κι αὐτή διακονεῖται, κατά τούς Ἁγίους μας, ὄχι ἀπό μᾶς τούς παπάδες... δέν εἴμαστε πολιτικοί κι οὔτε θά γίνουμε... διακονείται ἡ Πολιτική αὐτή ἀπό τούς Κυβερνῶντες, τούς Πολιτικούς μας, ἐάν εἶναι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί. Διάκονος ἐγώ στά Ἐκκλησιαστικά, στά ἐσωτερικά τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, κατά τόν Μέγα Κωνσταντῖνο, καί Ὑπουργοί, δηλαδή ὑπηρέτες τοῦ λαοῦ, οἱ Πολιτικοί μας. Ἑδῶ ὑπάρχει ἄρνηση τῆς ταυτότητας, πολλές φορές, κι ἀπό τήν μία κι ἀπό τήν ἄλλη πλευρά!

 

- Θά ἤθελα, πατέρα Γεώργιε, νά ἐπισημάνουμε καί τό ἑξῆς. Μερικοί ἀπ’ αὐτούς πού ἔφαγαν τά ψάρια καί τούς ἄρτους πέρασαν καί στήν ἀπέναντι ὄχθη τῆς Τιβεριάδος , ακολουθώντας τόν Χριστό μας. Ἀλλά ὁ Κύριος ἀρνήθηκε νά τούς ταΐσει... 

 

- Μπράβο! Θαυμάσιο αὐτό πού μᾶς θυμίσατε! Αὐτό συμβαίνει στόν δρόμο! Ὑπάρχουν γνήσιοι ζητιάνοι, πού καταλαβαίνεις ὅτι σ' ἔχουν ἀνάγκη, ἀλλά ὑπάρχουν καί ζητιάνοι κατ' ἐπάγγελμα, αὐτό μήν τό ξεχνᾶμε. Βέβαια, ὁ Χρυσόστομος ἔλεγε, προτιμῶ νά ἀπατηθῶ ἐγώ, παρά νά ἀπατήσω ἐγώ κάποιον. Ἑπομένως, σ' ὅλους θά δώσω ἐλεημοσύνη, ἀλλά ξέρω ὅτι κάποιος μπορεῖ νά μέ κοροϊδεύει. Ξέρετε πότε καταλαβαίνω τήν ψεύτικη ζητανιά; Ὅταν λέγω σέ ἀνθρώπους πού εἶναι ἀρτιμελείς νά πᾶνε στήν τάδε Ἐνορία, πού εἶναι ἐκεῖ κοντά, ὅπου ὑπάρχει φαγητό κάθε μέρα καί μπορεῖτε νά πάρετε, κι ἐκεῖνοι μοῦ λένε «τί σχέση ἔχουμε ἐμεῖς μέ τήν Ἐκκλησία;»... Καί τότε ἀπαντῶ... «ἄν σέ δῶ νά πεθαίνεις, θά σοῦ δώσω ὅ,τι μπορῶ ὡς βοήθεια γιά νά μή φύγεις πρόωρα ἀπ' τη ζωή, ἀλλά μ' αὐτό πού μοῦ λές εἶσαι ἀνάξιος βοηθείας... Δέν εἶναι τό στομάχι μόνο πού πρέπει νά τραφεῖ... «οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος». Ἑπομένως ὀφείλουμε νά συμπαραστεκόμεθα, ἀλλά νά βλέπουμε καί λίγο παραπάνω... ὄχι νά γίνει ὀρθόδοξος ὁπωσδήποτε ὁ ἄλλος, ἀλλά νά ὑπάρχει ἡ διάθεση νά «σπάσει» ἡ καρδιά, νά σπάσει ὁ τσαμπουκάς, πού λέγαμε καί στό στρατό, νά ταπεινωθεῖ καί νά καταλάβει πώς ἔχει ἀνάγκη τόν Θεό καί τήν Πίστη.

 

- Πατέρα, Γεώργιε, ἄν σᾶς πρότεινε κάποιος ὑποψηφιότητα γιά Εὐρωβουλευτή, θά τήν δεχόσασταν;

 

- Μοῦ τό εἶπαν αὐτό στήν δεκαετία τοῦ '90. Ἦρθαν δύο Καθηγητές Πανεπιστημίου συνάδελφοι, ἀπό κάποιο Κόμμα, δέν ἔχει σημασία ποιό, καί ἤθελαν νά μέ πείσουν νά εἶμαι Εὐρωβουλευτής σέ ἐκλόγιμη θέση. Τούς ἀπάντησα ὅτι ἄν ἤθελα νά γίνω Πολιτικός, θά γινόμουν. Ὁ ρόλος μου εἶναι αὐτός τοῦ παπᾶ καί τοῦ δασκάλου. Θά σᾶς τροφοδοτῶ ἐρευνητικά ἀπό τό ἕνα ἄκρο τοῦ Κοινοβουλίου μέχρι τό ἄλλο... Δέν κάνω καμμία διάκριση. Ἀλλά ἀφήνω σέ σᾶς νά κάνετε τό ἔργο τῆς Πολιτικῆς Διακονίας. Προσπαθῶ, μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, νά ἐπιτελῶ τό ἔργο τῆς Πνευματικῆς Διακονίας καί νά διδάσκω γι' αὐτό, πού εἶναι προϋπόθεση καί τοῦ ἄλλου ἔργου.

 

- Πατέρα Γεώργιε, σήμερα, ὅμως, ἡ Εὐρώπη ἔχει ἀνάγκη ἀπό δασκάλους, καί μάλιστα σωστούς δασκάλους.

 

- Μήν περιμένετε ὅτι ἄν πᾶμε ἐμεῖς, ὄχι ὁ Μεταλληνός... ὁ Παπαζήσης... δέν ξέρω ποιός ἄλλος... ἄνθρωποι μέ ἀνώτερη Παιδεία ἀπό ἐμᾶς καί πνευματικότητα... μήν νομίζετε ὅτι θά κάνουν τίποτε! Τί εἶπε ὁ Χριστός στή διήγηση περί τοῦ πλουσίου καί τοῦ πτωχοῦ Λαζάρου; Ἔχουν Μωϋσέα καί τούς Προφῆτες... Ἄν δέν τούς δεχθοῦν, κι ὅλος ὁ Ἅδης νά ἀναστηθεῖ, οὐ μή πεισθήσονται... Καταλάβατε ποιό εἶναι τό πρόβλημα; Βέβαια, ἐμεῖς διδάσκουμε, κηρύττουμε, διαλέξεις κάνουμε συνεχῶς, μᾶς ἀκούει πολύς κόσμος, καί στήν Ἑλλάδα καί στό Ἐξωτερικό, πού κάποιες γλῶσσες χειριζόμεθα, ἀλλά ἀπό 'κεῖ καί πέρα ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ θά λειτουργήσει γιά νά τούς ὁδηγήσει. Μέσα στά Κοινοβούλια τοῦ κόσμου ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΙΠΟΤΕ!!! Τά μέν ξένα εἶναι ἡ πηγή τοῦ Σιωνισμοῦ (ὄχι τῶν Ἑβραίων... ἄλλο εἶναι οἱ Ἑβραῖοι...), τῆς Μασονίας καί τῆς ἀρνήσεως τοῦ Χριστοῦ μέ χίλιους τρόπους, τό δέ δικό μας Κοινοβούλιο ἔχει ἁπλῶς πρόσωπα, τά ὁποῖα ἐκτελοῦν τίς ἐντολές τῶν ξένων, ὡς ξένοι εἰς τήν Ἑλλάδα κι ὄχι ὡς Ἑλληνες πρός τούς ξένους.

 

- Πατέρα Γεώργιε, χίλια εὐχαριστῶ γιά τήν συνέντευξή σας.

 

- Κι ἐγώ σᾶς εὐχαριστῶ γιά τήν τιμή. Ὁ Θεός μαζί σας. Κρατᾶτε τόν ΣΤΥΛΟ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ψηλά καί ἀναμμένο συνεχῶς, διότι χρειαζόμαστε τήν ἀκτινοβολία του.

 

- Κι ἐμεῖς χρειαζόμαστε τίς προσευχές σας, πατέρα Γεώργιε.

 

- Ἀμήν! Νά 'στε καλά.

 

- Εὐλογεῖτε!

ΠΗΓΗ

www.orthodoxia.gr   

 

Συντάκτης: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΚΡΗΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΜΑΡΤΙΟΣ 2014