ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ ΙΕΡΕΜΙΑΣ, ΠΑΣΧΑ 2016

IEΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

  ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, 1 Μαΐου 2016

ΠΑΣΧΑ 2016

1. Πάσχα ἡ σημερινή ἡμέρα, ἀδελφοί χριστιανοί, ἡ μεγαλύτερη γιορτή τῆς χριστιανοσύνης. Ὁ Ἀρχηγός τῆς πίστης μας, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, δέν εἶναι πεθαμένος, ἀλλά ἀναστημένος. Αὐτό γιορτάζουμε σήμερα: Τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας. Ὅλα τά ψευδοθρησκεύματα ἔχουν πεθαμένο ἀρχηγό. Ἐμεῖς ἔχουμε ἀναστημένο Ἀρχηγό. Ὁ ὄχλος τῶν Ἰουδαίων, καθοδηγούμενος ἀπό τούς «μορφωμένους» του, τούς Γραμματεῖς καί τούς Φαρισαίους, θανάτωσαν τόν Ἰησοῦ Χριστό καί τόν ἔβαλαν σέ τάφο. Καί ἔβαλαν μάλιστα καί φρουρά στρατιωτῶν, γιά νά φρουρεῖ τόν τάφο, μήν ἔρθουν τάχα οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ καί κλέψουν τό σῶμα Του καί ποῦν ἔπειτα ὅτι ἀναστήθηκε. Ἀλλά περιμένετε, παρακαλῶ! Τί ἦταν αὐτό πού συνέβηκε τήν τρίτη ἡμέρα μετά τόν θάνατο τοῦ Χριστοῦ; Ἀναστήθηκε ὁ Χριστός! Τρόμαξαν οἱ στρατιῶτες, πού φρουροῦσαν τόν τάφο τοῦ Χριστοῦ, σάστισαν καί ἐξευτελίστηκαν οἱ ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων, ἀγαλλίασαν ὅμως οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ καί ὅλοι οἱ πιστοί του καί διαλαλοῦσαν θαρρετά τήν Ἀνάστασή Του. Δέν ἦταν δυνατόν νά συμβεῖ διαφορετικά, ἀδελφοί χριστιανοί. Δέν ἦταν δυνατόν ἡ ψυχρή πλάκα τοῦ μνήματος νά κρατήσει τόν Χριστό στόν τάφο, γιατί ὁ Χριστός εἶναι Θεός. Καί ὅλο τό χῶμα τῆς γῆς δέν μπορεῖ νά θάψει τόν Θεό.

2. Ἡ ἀνάσταση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀδελφοί χριστιανοί, διαποτίζει ὅλη τήν πίστη μας καί τήν λατρεία μας στόν Θεό, ἀλλά, γιά μᾶς τούς Ἕλληνες ἰδιαίτερα, ἔγινε δύναμη ἰσχυρή καί μᾶς ἔδωσε ὁρμή γιά τούς ἀγῶνες τῆς φυλῆς μας. Ὅπως οἱ Ἑβραῖοι σταύρωσαν τόν Χριστό, ἔτσι καί οἱ Τοῦρκοι σταύρωσαν καί ἔθαψαν τήν πατρίδα μας τήν Ἑλλάδα. Πραγματικά, τήν ἔβαλαν σέ τάφο. Καί ὅλοι πίστευαν ὅτι πάει πιά ἡ Ἑλλάδα!... Ἀλλά, τί εἶναι αὐτό πού συνέβηκε τήν 25η Μαρτίου τό 1821; Ὁ δικός μας Δημητσανίτης Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανός, τήν ἡμέρα πού γιόρταζε ἡ Παναγιά, ὕψωσε τό Λάβαρο τῆς Ἐπαναστάσεως καί ὅρκισε τούς Ἕλληνες νά ξεσηκωθοῦν σέ ἀγῶνα, γιά νά τινάξουν τόν τύραννο κατακτητή καί νά ἐλευθερωθοῦν. Δηλαδή νά ἀναστηθοῦν! Καί ἀναστηθήκαμε, ὦ χριστιανοί. Ἡ πατρίδα μας Ἑλλάδα βγῆκε ἀπό τόν τάφο δουλείας 400 χρόνων καί τρόμαξαν τά Βαλκάνια καί ὅλοι οἱ λαοί γιά τό θαῦμα αὐτό.

3. Καί τώρα πικρό νά τό πῶ, χριστιανοί μου, ἀλλά θά τό πῶ. Καί στά σημερινά τά χρόνια βάλθηκαν μερικοί νά θάψουν τά ἰδανικά μας, τήν πνευματική μας αὐτή περιουσία καί τά βιώματά μας, μέ τά ὁποῖα μεγαλούργησε ἡ φυλή μας καί δοξάστηκε στά πέρατα. Καί αὐτά τά βιώματα εἶναι ἡ πίστη μας καί ἡ παιδεία μας. Παλαιά ἔλεγε ἡ γιαγιά στό ἐγγονάκι της: «Ἄντε, παιδί μου, στό σχολειό νά μάθεις γράμματα, γιά νά μοῦ ἐξηγᾶς τό Εὐαγγέλιο»! Μά στά σημερινά τά χρόνια στά Σχολεῖα μας σκότωσαν τήν ὡραία ἑλληνική μας γλώσσα, μέ τό καλπάζον ὕφος της καί τήν μεγαλοπρέπειά της, καί στά Σχολεῖα μας πάλι δέν ἐπιτρέπεται νά διδάσκεται τό Εὐαγγέλιο σάν θρησκευτικό μάθημα, ὅπως γινόταν τόσα χρόνια μέχρι τώρα. Τήν μεγάλη αὐτή ζημιά στήν Παιδεία τῆς πατρίδας μας τήν ἔκανε ὁ σημερινός ὑπουργός τῆς Παιδείας. Αὐτός ὁ κύριος μέ ἀπόφασή του ἀφαίρεσε ἀπό τήν Παιδεία τήν ψυχή της, πού εἶναι ἡ πίστη στόν Ἰησοῦ Χριστό. Αὐτήν τήν πίστη στόν Ἰησοῦ Χριστό μέ τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία μάθαιναν καί σπούδαζαν μέχρι τώρα οἱ μαθητές στά Σχολεῖα μας μέ τό θρησκευτικό μάθημα. Ἀλλά ὁ κύριος ὑπουργός τό μάθημα αὐτό τό μεταβάλλει στά χρόνια μας σέ θρησκειολογία, λόγο, δηλαδή, γιά ὅλα τά θρησκεύματα.

Νέο σταύρωμα αὐτό καί νέα ταφή τῆς Πατρίδας μας!... Ἀλλά μή φοβᾶστε, χριστιανοί! Γρήγορα θά σβήσουν οἱ σταυρωτές καί θά καταπέσουν τά σχέδιά τους καί θά σαρωθοῦν καί θά πεταχθοῦν στούς κάδους τῶν ἀχρήστων καί αὐτοί οἱ ἴδιοι θά γραφοῦν μέ μελανά γράμματα, γιατί τόλμησαν νά ἀφαιρέσουν τήν ὀρθόδοξη παιδεία ἀπό τά χρυσᾶ μας παιδιά. Καί τό λέμε αὐτό μέ βεβαιότητα, γιατί πιστεύουμε στόν ἀναστάντα Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, πού πάντα χαρίζει τήν ἀνάσταση στήν ἀγαπημένη μας πατρίδα τήν Ἑλλάδα, ἡ ὁποία Τόν πιστεύει καί Τόν λατρεύει ὀρθοδόξως καί Τόν θεολογεῖ μέ μεγάλους Πατέρες τῆς Ἑλληνικῆς φυλῆς μας.

Χριστός Ἀνέστη, ἀδελφοί μου χριστιανοί!

Χρόνια Σας πολλά!

Εὐλογία στίς οἰκογένειές Σας!

Νά ζήσει – καί θά ζήσει – ἡ Ὀρθόδοξη πίστη μας

καί ἡ πατρίδα μας Ἑλλάδα!

† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

Πρόσφυγες στην Ειδομένη βαπτίζονται Ορθόδοξοι από τον μητροπολίτη Γουμενίσσης

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΑΞΙΟΥΠΟΛΗ: ΖΑΧΟΣ ΚΑΡΕΚΛΑΣ

Έξι πρόσφυγες που διαμένουν το τελευταίο διάστημα στην Ειδομένη βάφτισε, κατόπιν αιτήματός τους, σήμερα το πρωί ο μητροπολίτης Γουμενίσσης κ. Δημήτριος.

Στον ναό της Παναγίας Άξιον Εστί στην Αξιούπολη του Κιλκίς, ο μητροπολίτης Γουμενίσσης, μαζί με τον εφημέριο του ναού πατέρα Ιγνάτιο Καλογεράκη και κληρικούς της περιοχής, τέλεσε το μυστήριο της βάπτισης κατά το οποίο έλαβαν το χρίσμα του Ορθόδοξου Χριστιανού τέσσερις Σύριοι και δύο Ιρακινοί. Μεταξύ αυτών, ένα παιδάκι δύο ετών με τον πατέρα του και ένας έφηβος. Οι έξι αυτοί πρόσφυγες εξεδήλωσαν εδώ και αρκετό καιρό την επιθυμία να βαφτισθούν και να γίνουν Ορθόδοξοι Χριστιανοί.

Σε αποκλειστικές δηλώσεις που έκανε ο μητροπολίτης Γουμενίσσης στο orthodoxia.info εξήγησε πώς του ζήτησαν οι συγκεκριμένοι πρόσφυγες να τους βαπτίσει αλλά και το στάδιο της κατήχησης από το οποίο πέρασαν.

“Κατά τη διάρκεια των επισκέψεών μου στην Ειδομένη, ορισμένοι πρόσφυγες συγκινούνταν με αυτά που τους έλεγα για τον Χριστό. Τους έβλεπες να κλαίνε. Με ρωτούσαν αν μπορούν και αυτοί να γίνουν Χριστιανοί”, περιγράφει ο κ. Δημήτριος στο orthodoxia.info.

“Τους απαντούσα να περιμένουν, να δούμε κατά πόσο είναι πηγαίο και αυθόρμητο το αίτημά τους, να κατηχηθούν και μετά κάνουμε και τη βάπτιση”, προσθέτει.

Οι βαπτισθέντες, το τελευταίο διάστημα, δεχόντουσαν καθημερινά και για αρκετές ώρες την κατήχηση από τον μητροπολίτη Γουμενίσσης και τους συνεργάτες του και νήστευαν. Την Μ. Τρίτη του εξεδήλωσαν και πάλι την επιθυμία τους να βαπτισθούν, όπως λέει ο κ. Δημήτριος, κι έτσι τους ανακοίνωσε ότι η βάπτισή τους θα γίνει το Μ. Σάββατο.

“Είναι άνθρωποι φιλότιμοι, καλοσυνάτοι και έχουν περιεχόμενο”, δηλώνει ο μητροπολίτης Γουμενίσσης, εκφράζοντας τη χαρά και την ικανοποίησή του για το γεγονός της βάπτισης των προσφύγων.

Οι νεοφώτιστοι έλαβαν τα ονόματα Ραφαήλ, Άγγελος, Δανιήλ, Παύλος, Χρήστος και Δημήτριος. Ανάδοχοι είναι κάτοικοι της περιοχής. Ένας εξ αυτών, μάλιστα, είναι γιατρός με καταγωγή από τη Συρία, ο οποίος ζει και εργάζεται πολλά χρόνια στη χώρα μας, ενώ έχει διατελέσει ιατρός και στο νοσοκομείο της Γουμένισσας.

Νωρίτερα το πρωί, πριν μεταβή στην Αξιούπολη για την ομαδική βάφτιση, ο μητροπολίτης Γουμενίσσης τέλεσε τη θεία λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου στο καθολικό της μονής της Παναγίας Γουμένισσας. Το ξεχωριστό στοιχείο της λειτουργίας που γίνεται το πρωί του Μ. Σαββάτου είναι ότι τελείται εκτός του ιερού, επάνω στο κουβούκλιο του Επιταφίου.

πηγή

το είδαμε εδώ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΡΑΜΑΣ Π Α Σ Χ Α Λ Ι Ο Σ Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ ΕΤΟΥΣ 2016

Π  Α  Σ  Χ  Α  Λ  Ι  Ο  Σ

Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η    Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ

ΕΤΟΥΣ  2016

Π Α Υ Λ Ο Σ

          Ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δράμας,

πρός

          τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τούς εὐσεβεῖς καί εὐλογημένους Χριστιανούς τῆς μαρτυρικῆς Ἐπαρχίας ταύτης, εὐχήν καί εὐλογίαν ἐπί τῇ λαμπροφόρῳ Ἀναστάσει τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ.

«Ἀνέστη Χριστός, καί νεκρός οὐδείς ἐπί μνήματος».

          Στόν πανηγυρικό λόγο τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου εἰς τήν λαμπροφόρον Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ πού θά διαβάσουμε τή νύχτα τῆς Ἀναστάσεως, μέ πανηγυρικό τόνο ὁ ἅγιος μᾶς δηλώνει τά παραπάνω. 

          Τί σημαίνει ἄραγε ; Μήπως αὔριο δέν θά πεθάνουν ἄνθρωποι ; Μήπως ὁ πόνος, οἱ θλίψεις καί τό πένθος δέν θά εἶναι αὔριο συνοδοιπόροι στή ζωή μας ;

          Ἀσφαλῶς αὔριο καί τά νοσοκομεῖα θά λειτουργοῦν καί κηδεῖες θά γίνουν.

          Εὔλογο καί τό ἐρώτημα πού ἀκολουθεῖ. Γιατί μέ τόση λαμπρότητα καί βεβαιότητα ἡ Ἐκκλησία σέ τόνους πανηγυρικούς κηρύττει τό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ;

          Ἄλλη ἡ δύναμη τοῦ θανάτου πρίν τήν Ἀνάσταση καί ἄλλη μετά.

          Ἡ ζωή πού χάρισε στούς «ἐν τοῖς μνήμασι» εἶναι ζωή πού βγαίνει μέσα ἀπό τά μνήματα. Ἡ Ἐκκλησία πιστεύει στή ζωή, κηρύττει τή ζωή καί εἶναι ταυτισμένη μέ τήν ἀλήθεια πού εἶναι ἡ Ἀνάσταση καί ἡ Ζωή. 

          Ὁ θάνατος καί ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τελεσίδικες καί ὁριστικές συνέπειες γιά ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα.

          Τό μυστήριο τῆς Ἀναστάσεως ἄρχισε μέ τόν Χριστό καί θά τελειώσει μέ τήν ἀνάσταση ὅλων τῶν ἀνθρώπων καί τήν ἀφθαρτοποίηση ὅλης τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό πανηγυρίζουμε. Μετά Χριστόν καί μέ τόν Χριστό, βλέπουμε καί ἀντιμετωπίζουμε τόν θάνατο κάτω ἀπό τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως, τῆς ζωῆς καί τῆς ἀθανασίας.

          Μετά τήν ἁμαρτία τῶν πρωτοπλάστων μπῆκε στόν ἄνθρωπο ὁ θάνατος, ὡς ἀσθένεια πού προῆλθε ἀπό τήν ἀπομάκρυνση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό. Ἡ Ἐκκλησία διδάσκει ὅτι μετά τήν πτώση ἐπῆλθε ὁ πνευματικός θάνατος, ὁ χωρισμός τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό καί ἀκολούθησε ἀργότερα ὁ σωματικός θάνατος.

          Στό βιβλίο τῆς Ἀποκάλυψης ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης κάνει λόγο γιά τόν δεύτερο θάνατο. Τόν πνευματικό. «Μακάριος καί ἅγιος ὁ ἔχων μέρος ἐν τῇ ἀναστάσει τῇ πρώτῃ ̇ ἐπί τούτων ὁ δεύτερος θάνατος οὐκ ἔχει ἐξουσίαν» (Ἀποκ. 20,6). Πρώτη ἀνάσταση εἶναι ἡ χάρη πού λαμβάνουμε κατά τό ἅγιο βάπτισμα. Δεύτερη ἀνάσταση εἶναι ἡ ἐκ νεκρῶν ἀνάσταση κατά τή δευτέρα παρουσία.

          Ἡ πτώση τοῦ Ἀδάμ προξένησε ἀσθένεια σ’ ὁλόκληρη τήν ἀνθρώπινη φύση, ὁ σταυρός καί ἡ Ἀνάσταση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, τοῦ νέου Ἀδάμ, θεράπευσε τήν ἀνθρώπινη φύση.

          Οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ Ἅγιοι μάρτυρες ἀποκαλοῦν τούς ἑαυτούς τους «μάρτυρες τῆς ἀναστάσεως» (Πράξ. 2,32) τοῦ Χριστοῦ. Τόσο σπουδαία πίστευαν ὅτι εἶναι ἡ ἀλήθεια τῆς Ἀναστάσεως. Καί πράγματι ὅσο γρήγορα ἡ ἀλήθεια αὐτή ἐπιβεβαιώθηκε, τόσο γρήγορα ἐπιβεβαιώθηκε καί ἡ ἀλήθεια ὅλων ὅσων ὁ Κύριός μας ἔπραξε καί δίδαξε.

          Ὅσο ἡ ἀλήθεια τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ εἶναι σημαντική γιά τήν πίστη μας, ἄλλο τόσο ἡ ἀλήθεια γιά τήν δική μας ἀνάσταση εἶναι σημαντική γιά τήν ζωή μας. Ὅταν ἐνστερνιστοῦμε αὐτή τήν ἀλήθεια τότε καί οἱ κανόνες γιά μιά ζωή κατά Θεόν στερεώνονται μέσα μας.

          Ὁ χριστιανός ζεῖ ἐν Χριστῷ καί κατά Χριστόν, τόν μιμεῖται ἀκόμη καί μετά τόν θάνατό του, παρουσιάζοντας σέ πολλές περιπτώσεις τό ἄφθαρτο ἔνδυμα τοῦ σώματός του. Καθώς σιωπηλά τά ὀθόνια τοῦ Κυρίου ἐπί τοῦ ἄδειου τάφου Του διακηρύσσουν τήν Ἀνάστασή Του, τό ἴδιο κάνει καί τό ἄφθαρτο λείψανο τοῦ ἁγίου πού χαριτώθηκε – καί τέτοια ὑπάρχουν πολλά – ἀνακαλώντας στή μνήμη μας τήν μελλοντική μας ἀνάσταση, ὄχι σάν κάτι ἄγνωστο σέ μας, ἀλλά σάν κάτι πού λόγῳ τῆς ἀπορροφήσεώς μας μέ τά γήϊνα συχνά λησμονοῦμε.    

          Τά πρίν ἀπό τόν τάφο καί τά μετά δέν χωρίζονται ἀλλά συνδέονται. Δηλαδή ἀνάλογα μέ τό πῶς θά ζήσει ὁ ἄνθρωπος σ’ αὐτή τή ζωή θά εἶναι τό πρόκριμα γιά τό πῶς θά ζήσει στήν ἄλλη τήν αἰώνια. Ἡ παροῦσα ζωή εἶναι στάδιο ἀγωνιστικό ἀπ’ τό ὁποῖο θά κριθεῖ ἡ θέση μας στόν ἄλλο κόσμο. 

          Ἀπό τήν ὥρα πού ὁ Χριστός μέ τόν θάνατό Του ἀποκαθιστᾶ τή σχέση τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό, ὁ τάφος χάνει τή φρίκη του καί μεταμορφώνεται σέ τόπο ἀνάπλασης καί ἀνατολή τῆς ἀνέσπερης ἡμέρας.

          Μετά τόν θάνατο τοῦ Χριστοῦ, ὁ τάφος γιά τόν ἄνθρωπο δέν εἶναι τόπος καταστροφῆς, ἀλλά τρόπος μεταμορφώσεως «ἵνα μή τό κακόν ἀθάνατον γένηται». Ὅ,τι ἐνταφιάσουμε στήν ὑπακοή τοῦ Χριστοῦ, δέν τό χάνομε, ἀλλά τό διασώζουμε αἰώνια. Αὐτή εἶναι ἡ νίκη τοῦ Χριστοῦ πού μᾶς προσφέρεται δωρεάν. Αὐτήν τήν νίκη τήν κέρδισε ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός, μέσα στήν ἱστορία, γιά τόν ἄνθρωπο. Γι’ αὐτό καί μεῖς οἱ πιστεύοντες σ’ Αὐτόν καί στήν νίκη Του ψάλλουμε «Χριστός ὁ Θεός ἡμᾶς διεβίβασεν ἐπινίκιον ἄδοντας».

          Αὐτῷ ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς αἰῶνας. ΑΜΗΝ. 

Μετά τῶν Πασχαλίων Πατρικῶν ἡμῶν εὐχῶν

διάπυρος πρός τόν Ἀναστάντα Κύριον

εὐχέτης πάντων ὑμῶν

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

†  Ο ΔΡΑΜΑΣ   Π Α Υ Λ Ο Σ

Ο ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΣΕ ΖΩΝΤΑΝΗ ΣΥΝΔΕΣΗ

Σε  ζωντανή σύνδεση απο 

τον ιερό ναό Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου Για να συνδεθείτε  πιέστε εδώ

Ποιμαντορική Εγκύκλιος ΠΑΣΧΑ Μητροπολίτη Παντελεήμονα

Ἡ φωνή τοῦ ἀγγέλου ἠχεῖ καί πάλι ἀπόψε μεταδίδοντας σέ ὅλους μας τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου. Ἀκοῦμε καί ἐμεῖς τή φωνή του νά ἀπευθύνει τό χαρμόσυνο ἄγγελμα καί σέ μᾶς, πού σάν τίς Μυροφόρες γυναῖκες καί σάν τούς μαθητές καί ἀποστόλους του, ἤρθαμε γιά νά τοῦ προσφέρουμε τά μύρα τῆς ἀγάπης μας.

«Δράμετε καί τῷ κόσμῳ κηρύξατε ὡς ἠγέρθη ὁ Κύριος».

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι γεγονός. Ἡ νέκρωση τοῦ θανάτου εἶναι πραγματικότητα. Ἡ σωτηρία καί ἡ λύτρωση τοῦ ἀνθρωπίνου γένους εἶναι ἡ νέα ἀλήθεια πού κυριαρχεῖ στόν κόσμο. Καί ὅπως ὅλα τά μεγάλα καί σπουδαῖα γεγονότα ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά τά ζήσει καί νά τά πανηγυρίσει παρά μόνο κοινοποιώντας τα καί σέ ἄλλους, ὅσο τό δυνατό περισσότερους, ἀνθρώπους· γι᾽ αὐτό καί ὁ ἄγγελος ἀπευθύνει καί σέ μᾶς τήν προτροπή: «Δράμετε καί τῷ κόσμῳ κηρύξατε ὡς ἠγέρθη ὁ Κύριος.

Κανείς δέν μπορεῖ νά σταθεῖ ἀδιάφορος ἀπέναντι στό κοσμοϊστορικό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος. Ὅσοι δέν θέλουν νά τό πιστεύ­σουν, ὅσοι ἀρνοῦνται νά δοῦν τό κενό μνημεῖο καί νά δεχθοῦν τό μήνυμα τοῦ ἀγγέλου, αὐτοί «ἐκλείπουν ὡσεί καπνός», ἐξαφανίζονται καί ἀπο­μακρύνονται σάν τούς στρατιῶτες πού φύλασσαν τόν τάφο τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά δέν θέλησαν νά πιστεύσουν ὅτι ἐξῆλθε τοῦ τάφου ἀναστημένος. Ὅσοι δέν θέλουν νά πιστεύσουν ὅτι ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἀνέτρεψε τά δεδομένα τῆς ἱστορίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους· ὅσοι δέν θέλουν νά παρα­δεχθοῦν ὅτι ὁ θάνατος τοῦ Χριστοῦ νίκησε ὁριστικά τόν θάνατο πού εἶχε εἰσέλθει διά τῆς ἁμαρτίας στόν κόσμο καί εἶχε καταστήσει ὑπόδουλό του τόν ἄνθρωπο, δέν ἀντέχουν τή χαρά. Δέν μποροῦν νά αἰσθανθοῦν τήν ἀγαλλίαση. Δέν μποροῦν νά νιώσουν τό φῶς τοῦ ἐκ τάφου Ἀναστάντος Κυρίου νά πληροῖ τή ψυχή τους καί τή ζωή τους.

Ὑπάρχουν ὅμως καί ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι σάν τούς μαθητές τοῦ Χριστοῦ, καί τίς μυροφόρες, σάν τά δισεκατομμύρια τῶν ἀνθρώπων πού ἀνά τούς αἰῶνες πίστευσαν στό θαῦμα τῆς Ἀναστάσεως, πού δέν ἀνα­ζη­τοῦν ἄλλες ἀποδείξεις, πού δέν δυσπιστοῦν στό γεγονός, ἀλλά μέ ἀνοικτή καρδιά τό ἀποδέχονται καί τό ζοῦν.

Εἴμαστε ὅλοι ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, πού αὐτή τήν ὥρα «θανάτου ἑορτά­ζομεν νέκρωσιν, Ἅδου τήν καθαί­ρεσιν, ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου, ἀπαρ­χήν· καί σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τόν αἴ­τιον». Εἴμαστε ὅλοι ἐμεῖς πού ἀκοῦμε ἀπόψε τήν προτροπή τοῦ ἀγγέλου πρός τίς μαθήτριες τοῦ Κυρίου: «δρά­μετε καί τῷ κόσμῳ κηρύξατε ὡς ἠγέρ­θη ὁ Κύριος».

Ἐμεῖς δέν ἀποχωροῦμε ἀπογοητευμένοι ἀπό τό κενό μνημεῖο. Δέν ἀπο­χωροῦμε κατῃσχυμμένοι, γιατί ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ματαίωσε τά σχέ­διά μας ἤ ἀκύρωσε τήν ὑπόστασή μας. Ὁ δικός μας προορισμός προσ­διο­ρί­ζεται ἀπό τόν λόγο τοῦ ἀγγέλου: «δράμετε καί τῷ κόσμῳ κηρύξατε ὡς ἠγέρθη ὁ Κύριος». Ἀποστολή μας εἶναι νά μεταφέρουμε τό μήνυμα τῆς Ἀνα­στάσεως, νά μεταφέρουμε τό φῶς τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου στόν κό­σμο. Γιατί τό ἀναστάσιμο μήνυμα δέν ἀπευθύνεται μόνο σέ ὁρισμένους, δέν ἀπευθύνεται μόνο σέ λίγους. Ἀπευθύνεται καί ἀφορᾶ κάθε ἄνθρωπο. Τό ἀναστάσιμο μήνυμα εἶναι αὐτό πού περιμένει ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος, πού ἀντιμετωπίζει τόν φόβο καί τήν ἀγωνία γιά τό αὔριο· πού ἀντιμετω­πίζει τήν ἀπογοήτευση καί τήν ἀπαισιοδοξία γιά ὅσα συμβαίνουν γύρω μας· πού ἀντιμετωπίζει τό σκότος τῆς ἀμφιβολίας καί τῆς ἀπιστίας, τή ψυχρότητα ἑνός κόσμου ἀπό τόν ὁποῖο λείπει ἡ ἀγάπη, ἡ ἀλληλεγγύη, τό ἐνδιαφέρον καί ἡ φροντίδα γιά τόν πλησίον.

Τό ἀναστάσιμο μήνυμα εἶναι αὐτό πού ἀναγεννᾶ τόν ἄνθρωπο καί τοῦ χαρίζει ἐλπίδα καί προοπτική, πού τοῦ χαρίζει φῶς ἀνέσπερο στή ζωή του καί πλημμυρίζει τή ψυχή του μέ τή χαρά τῆς Ἀναστάσεως.

Ἄς σπεύσουμε, λοιπόν, ἀδελφοί μου, νά γίνουμε καί ἐμεῖς ἀγγελιο­φό­ροι τοῦ χαρμοσύνου μηνύματος τῆς Ἀναστάσεως μαζί μέ τούς ἀποστόλους του καί τίς μυροφόρες γυναῖκες γιά νά τό αἰσθανθοῦμε ἀκόμη ἰσχυρότερο νά γεμίζει τή ψυχή μας καί τή ζωή μας.

Διάπυρος πρός τόν Ἀναστάντα Κύριον εὐχέτης

† Ὁ Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας Παντελεήμων

«Χριστός Ανέστη», «Αληθώς Ανέστη», Η αναστάσιμη ομολογία

«ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ - ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ», Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ

Του   Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που δεν εκλαμβάνουν την Ζωηφόρο και Αγία Ανάσταση, ως μεγίστη έκφραση αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο.  Με την Ανάσταση του ο Χριστός εχάρισε ζωήν «τοις εν τοις μνήμασι».  «Εκ γαρ θανάτου προς ζωήν, και εκ γης προς ουρανόν, Χριστός ο Θεός, ημάς διεβίβασεν».  Το μέγεθος της δωρεάς καθορίζει το μέγεθος και το κάλλος της Θείας αγάπης.  Για τούτο και εμείς την Άγια τούτη μέρα της Ανάστασης, ομολογούμε «Χριστός Ανέστη», «Αληθώς Ανέστη». 

Ομιλώντας ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς για την Ανάσταση του Χριστού αναφέρει : «Οι άνθρωποι κατεδίκασαν τον Θεόν εις θάνατον· ο Θεάνθρωπος όμως δια της αναστάσεώς Του ‘’καταδικάζει’’ τους ανθρώπους εις αθανασίαν.  Δια τα κτυπήματά τους ανταποδίδει τους εναγκαλισμούς· δια τας ύβρεις τας ευλογίας· δια τον θάνατον την αθανασίαν.  Ποτέ δεν έδειξαν οι άνθρωποι τόσον μίσος προς τον Θεόν, όσο όταν Τον εσταύρωσαν· ποτέ δεν έδειξαν ο Θεός τόσην αγάπην προς τους ανθρώπους, όσην όταν ανέστη».

«Χάρις εις την ανάστασιν του Χριστού», σημειώνει ο μεγάλος αυτός Ομολογητής, «χάρις εις την νίκην επί του θανάτου οι άνθρωποι εγίνοντο και γίνονται χριστιανοί.  Όλη η ιστορία του Χριστιανισμού δεν είναι τίποτε άλλο από τι, παρά ιστορία ενός και μοναδικού θαύματος, του θαύματος της  του Χριστού αναστάσεως, το οποίον συνεχίζεται διαρκώς εις όλας τας καρδίας των χριστιανών από ημέρας εις ημέραν, από έτους εις έτος, από αιώνος εις αιώνα μέχρι της Δευτέρς Παρουσίας»

Την Αγία τούτη μέρα της Ανάστασης ομολογούμε «Χριστός Ανέστη», «Αληθώς Ανέστη».  Ο αναστάσιμος χαιρετισμός είναι πρωτίστως μια ομολογία.  «Χριστός Ανέστη», «Αληθώς Ανέστη».   Τούτη η μέρα είναι ημέρα που όλοι ανεξαιρέτως, με τον αναστάσιμο χαιρετισμό ομολογούμε την πίστη μας στο γεγονός της Ανάστασης του Χριστού μας.  Για τούτο στο Άγιο Όρος καθ΄όλη τη Διακαινήσιμο Εβδομάδα, αποτελεί και τον  μόνο χαιρετισμό.  Ενω διαβαίνοντας  το Άγιον Όρος την υπόλοιπη περίοδο ακούς το ‘’Ευλογείτε’’, και την απάντηση ‘’ο Κύριος’’,  κατά τη Διακαινήσιμο Εβδομάδα ακούς  τούτο τον χαιρετισμό της αναστάσιμης ομολογίας. «Χριστός Ανέστη», «Αληθώς Ανέστη».  

«Εις τέσσαρας μόνον λέξεις συγκεφαλαιούνται και τα τέσσαρα Ευαγγέλια του Χριστού : Χριστός ανέστη!  Αληθώς ανέστη!» σημειώνει ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς.  Η αναστάσιμη τούτη ομολογία είναι  πηγή ανεκλαλήτου χαράς «ην ουδείς δύνατι να άρη αφ’ ημών». «Χριστός Ανέστη», «Αληθώς Ανέστη». 

πηγή

Η Ποιμαντορική εγκύκλιος του Μητροπολίτη κ.κ. Κοσμά για το Πάσχα

Ο ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Κ Ο Σ Μ Α Σ

ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

Προς τον ιερόν κλήρον, τις μοναστικές αδελφότητες και τον ευσεβή λαό της καθ’ ημάς θεοσώστου Ιεράς Μητροπόλεως

«Εγώ ειμί ο πρώτος και ο έσχατος και ο ζων, και εγενόμην νεκρός

και ιδού ζων ειμί εις τους αιώνας των αιώνων

και έχω τας κλεις του θανάτου και του άδου…» (Αποκ. α , 17-18).

Αυτές τις αιώνιες αλήθειες απεκάλυψε και εφανέρωσε ο Αναστάς Κύριος στον Ευαγγελιστή Ιωάννη, όταν ο άγιος Απόστολος ήταν εξόριστος στην Πάτμο «δια τον λόγον του Κυρίου και την μαρτυρίαν Ιησού Χριστού» (στ. 9), προσφέροντάς του τα του ιερού βιβλίου της Αποκαλύψεως.

Μη φοβάσαι Ιωάννη, του είπε: Εγώ είμαι ο πρώτος, διότι αιωνίως υπάρχω, αλλά και έσχατος, διότι θα είμαι πάντοτε. Είμαι Εκείνος που ζει διαρκώς, είμαι η ταυτοζωή. Και έγινα νεκρός, διότι όπως είδατε απέθανα ως άνθρωπος για τη σωτηρία των ανθρώπων. Όμως παρά τον θάνατό μου, ζω εις τους αιώνας των αιώνων.

Δεν απέθανα διότι ήθελαν οι εχθροί μου, οι σταυρωταί μου. Δεν σταυρώθηκα επειδή οι άρχοντες των Εβραίων με κατεδίκασαν στον θάνατο και ο Ρωμαίος ηγεμών εθεώρησε την καταδίκη μου. Όλα αυτά μπορούσα να τα απομακρύνω, να τα διαλύσω, να τα αποτρέψω.

«Εγενόμην νεκρός» εκουσίως, διότι ο Ίδιος το θέλησα, κινούμενος από αγάπη για τον πεσόντα άνθρωπο. Αυτό ήταν και το θέλημα του Ουρανίου Πατρός, αυτό χάρισε τη σωτηρία και τη λύτρωσι στον κόσμο. Το θέλησα και «εγενόμην νεκρός», το θέλησα και εφώναξα «τετέλεσται», το θέλησα και ενταφιάσθηκα ως κοινός άνθρωπος εν τω «καινώ μνημείω». «Ουδείς αίρει την ψυχήν μου απ’ εμού, αλλ’ εγώ τίθημι αυτήν απ’ εμαυτού. Εξουσίαν έχω θείναι αυτήν και εξουσίαν έχω πάλιν λαβείν αυτήν…» (Ιω. ι , 18).

«Και ιδού ζων ειμί εις τους αιώνας έχω τας κλεις του θανάτου και του άδου…».

Γνωρίστε το, πιστεύσατέ το, παρά τον θάνατό μου ως ανθρώπου, ζω εις τους αιώνας των αιώνων. Νίκησα τον θάνατο, συνέτριψα το κράτος του, έχω στα χέρια μου τα κλειδιά του θανάτου και του άδου, έλαβα εξουσία επί του άδου.

Αγαπητοί, σήμερα Κυριακή του Πάσχα, ημέρα και εορτή της λαμπροφόρου Αναστάσεως, ζούμε και εμείς το θαύμα των θαυμάτων, την μοναδική νίκη, τη συντριπτική νίκη του Χριστού μας κατά του διαβόλου, του θανάτου και της φθοράς. Ζούμε την λαμπροφόρο Ανάστασι του Χριστού μας.

Ο θάνατος ως καρπός της αποστασίας μας και της αμαρτίας, νικήθηκε ολοκληρωτικά. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός μας είναι ο Ένας, ο Μοναδικός τον οποίον δεν μπόρεσε να κατακρατήση ο θάνατος και ο άδης. Είναι ο μόνος Αναμάρτητος εμπρός στην παρουσία του οποίου κονιορτοποιήθηκε η επικράτεια του θανάτου. Είναι Εκείνος στον οποίο κατοικεί ολόκληρος η θεότης, μέσα στο σώμα και την ανθρώπινη ψυχή, την οποία προσέλαβε με τη σάρκωσί του (Κολασ. β , 9).

Έτσι, ο Αναστάς Κύριος, χάρισε λύτρωσι και αποκατάστασι στο αρχαίο κάλλος κάθε ψυχής, που θα θελήση να ζήση συνειδητά με πίστι, με υπακοή, με συνέπεια μέσα στην Εκκλησία Του. Χάρισε αγάπη και συγγνώμη στα πιστά μέλη της Εκκλησίας, που ποθούν την μετάνοια.

«Μηδείς οδυρέσθω πταίσματα, συγγνώμην εκ του τάφου ανέτειλε» διακηρύσσει ο Ιερός Χρυσόστομος. Θα χαρίση προσωπική Ανάστασι σε κάθε χριστιανό, όταν η «εσχάτη σάλπιγξ» (Α Κορ. ιε , 52) θα σημάνη κατά την Δευτέρα Παρουσία.

«Χριστός εγήγερται εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο…» (Α Κορ. ιε , 20).

Σήμερα, αγαπητοί, αυτή την μεγάλη ημέρα, όλοι εμείς, κληρικοί και λαϊκοί, ας σταθούμε με ευγνωμοσύνη εμπρός στον Αναστάντα Κύριό μας. Ας Τον ευχαριστήσουμε με όλη μας την δύναμι, για τα σωτήρια δώρα και χαρίσματα που μας προσέφερε με την Ανάστασί Του.

Ζώντας όμως συνειδητά το μυστήριο της Αναστάσεώς Του, ας στερεώσουμε μέσα μας την πίστι στο θαύμα της Αναστάσεως, στην παντοδυναμία Του, στην συνεχή παρουσία Του κοντά μας.

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι ανάμεσά μας, στις ψυχές μας, στη ζωή μας, υπάρχει σήμερα ανασφάλεια, σύγχυσι, φοβία, αβεβαιότητα. Προβλήματα πολύμορφα, δυσκολίες, κρίσεις, επιδρομές, πολέμιοι πίστεως και πατρίδος, μας φέρουν αγωνία και ταραχή. Υποχωρήσεις προδοτικές, συμβιβασμοί, περιφρονήσεις αξιών, ιδανικών, αιωνίων αληθειών, ύβρεις ακόμη κατά της ορθοδοξίας μας και της φιλοπατρίας, μας θορυβούν, μας αποθαρρύνουν. Ισχυροί της γης, αξιωματούχοι, σκοτισμένοι άνθρωποι, αιρετικοί, μάρτυρες του Ιεχωβά, παπικοί, πεντηκοστιανοί, οικουμενισταί πολεμούν με πάθος τον Αναστάντα, την θεότητά Του, την ορθόδοξο αλήθειά Του.

Μέσα σε όλα αυτά και σήμερα ακούγεται η φωνή του Αναστάντος Κυρίου μας προς τον Ευαγγελιστή Ιωάννη: «Και ιδού ζων ειμί εις τους αιώνας», είμαι κοντά σας.

Μη φοβώμαστε, αγαπητοί, τους διώκτας και πολεμίους του Χριστού μας. Αιώνες πολλούς τόσοι πανίσχυροι, φαινομενικά ισχυροί, πολέμησαν με μανία τον Αναστάντα, αλλά συντρίφτηκαν. Που είναι; Ποιός τους θυμάται; Ελάκτισαν προς κέντρα, πληγώθηκαν, χάθηκαν. Ο Χριστός, ο Αναστάς Κύριος, «ιδού ζων» είναι, «εξήλθε νικών ίνα νικήση» (Αποκ. στ , 2). Μην πτοηθούμε λοιπόν. Σήμερα να τονώσουμε την πίστι μας, να αγαπήσουμε τον Αναστάντα Κύριο, να θελήσουμε να ζούμε με συνέπεια την ορθόδοξο αλήθεια, να μείνουμε ανεπηρέαστοι, αταλάντευτοι εμπρός στις προκλήσεις, στις προδοσίες, στις απειλές, στις λυσσαλέες επιθέσεις των στρατευμένων εχθρών του Αναστάντος Χριστού μας, της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, του φωτός και της αληθείας, της σωτηρίας μας.

Ελάτε όλοι, σήμερα, να πάρουμε φως και δύναμι από τον κενό τάφο και ηνωμένοι, απτόητοι, ισχυροί να υμνολογούμε, να δοξάζουμε, να ομολογούμε «λόγοις και έργοις» τον Αναστάντα και την Ανάστασί Του. Ελάτε να διακηρύξουμε ότι ο Αναστάς ζων και παντοδύναμος, ζει στις καρδιές των Ορθοδόξων Ελλήνων και ποτέ δεν θα Τον απομακρύνη κανείς.

Σε αυτήν την χώρα των ηρώων και των μαρτύρων, ο Αναστάς Κύριος χάρισε ελευθερία, φως, ζωή και ποτέ δεν θα παύση να προσφέρη τα σωτήρια δώρα της Αναστάσεως Του.

Αγαπητοί, «Πάσχα ιερόν, Πάσχα καινόν, Πάσχα άμωμον, Πάσχα μέγα, Πάσχα των πιστών» σήμερα. «Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός». Ο Κύριος Ιησούς Χριστός μας εν τάφω κατήλθε ως άνθρωπος, καθείλε την δύναμι του άδου, ενίκησε, ανέστη και ιδού ζων είναι εις τους αιώνας. Είναι πάντοτε ανάμεσά μας.

Μαζί Του κι εμείς νικηταί, άξιοι της αφθαρσίας, της ζωής, της αιωνιότητος. Καλή και Αγία Ανάστασι.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ

Statement by the President Obama on the Occasion of Orthodox Easter

THE WHITE HOUSE Office of the Press Secretary 
April 29, 2016


 Michelle and I extend our best wishes to members of the Orthodox Christian community here in America and around the world as they observe Holy Friday and the Feast of the Resurrection. For Orthodox Christians, this is a time to remember the sacrifice of Jesus Christ, to rejoice in the victory of the Resurrection and to be transformed by the renewing of our minds in accordance with God’s will. 

We lift up in prayer the members of the Orthodox community who have been persecuted for their faith and subjected to unspeakable acts of violence, and we seek the release of those who have been kidnapped. 

  We remember those who have been driven from their homelands and who have seen their religious institutions desecrated or destroyed.  And we stand in solidarity with Orthodox Christians and people of all faiths, and pledge to continue our work to ensure that all people are able to live in peace, justice, and freedom. 

During this season of hope, we remember that the light shines in the darkness, and the darkness has not overcome it.  We wish all who celebrate a blessed Easter.

πηγή

Πασχάλιος Ποιμαντορική Εγκύκλιος Μητροπολίτου Πειραιώς Σεραφείμ

ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 2016

  Ἀδελφοί προσφιλέστατοι καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἠγαπημένα,

Χριστός Ἀνέστη!

«Τόν Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν καί φωτίσαντα πάντα δεῦτε προσκυνήσωμεν». 

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἑορτή πλημμυρισμένη μέ ὁλόλαμπρο φῶς. Καί ἀκτινοβολεῖ κύματα φωτός πρός ὅλες τίς κατευθύνσεις τῆς οἰκουμένης. «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια», ψάλλει ἡ Ἐκκλησία. Καί ὁ Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός συμπληρώνει : «Αὐτή ἡ τῆς Ἁγίας Κυριακῆς Λαμπρά καί φαεσφόρος ἡμέρα, ἐν ἧ τό ἄκτιστον φῶς σωματικῶς, ἐκ τοῦ τάφου πρόεισιν (προβάλλει) ὡς νυμφίος ὡραῖος τῷ κάλλειτῆς ἀναστάσεως». 

Μέ τήν Ἀνάσταση, ὁλόκληρη ἡ κτίση ἀποκτᾶ τό νέο φῶς. Τό ἔρεβος τῆς ἁμαρτίας, τά σκότη τῆς ἀδικίας, τοῦ μίσους, τοῦ ψεύδους, τοῦ θανάτου ὑποχωροῦν ἐμπρός στόν θρίαμβο τοῦ Ἀναστάντος. Ὅπως συνοψίζει ἡ Θεία Λειτουργία τοῦ Μ. Βασιλείου : Ὁ Χριστός, «ἀναστάς τῇ τρίτῃ ἡμέρα, καί ὁδοποιήσας πάση σαρκί τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασιν, καθότι οὐκ ἧν δυνατόν κρατεῖσθαι ὑπό τῆς φθορᾶς τόν ἀρχηγό τῆς ζωῆς, ἐγένετο ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων, πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν, ἵνα ἧ αὐτός τά πάντα ἐν πᾶσι πρωτεῦων». Αὐτό τό μοναδικό γεγονός ἑορτάζουμε σήμερα. 

Ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστός διακήρυξε ὅτι «Φῶς εἰμί τοῦ κόσμου» (Ἰω. 9:5). Ἡ ἀναλογία εἶναιπροφανής.  Τό φῶς εἶναι ἐκεῖνο πού ἀποκαλύπτει καί ἀναδεικνύει τήν ὑπέροχη ποικιλία τῶν χρωμάτων τῆς δημιουργίας. Χωρίς τό φῶς, ὅλη ἡ κτίση βυθίζεται σέ σκότη παγερά, θανατηφόρα. Χωρίς αὐτό, δέν ὑπάρχει ζωή. Τό ὁλόλευκο φῶς τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ ἀποκαλύπτει τό πνευματικό κάλλος, τήν ὡραιότητα τοῦ σύμπαντος. Καί προσφέρει πλήρωμα ζωῆς, πού προεκτείνεται στήν αἰωνιότητα. 

Ὁ νέος πλοῦτος τῶν γνώσεων μας σχετικά μέ τό φυσικό φῶς, τό «κτιστό φῶς» (κατά τή θεολογική ὁρολογία) διευρύνει ἀκόμη περισσότερο τούς συμβολισμούς καί τίς ἐκπληκτικές ἐπιδράσεις τοῦ πνευματικοῦ φωτός στόν κόσμο. Τό φυσικό φῶς, γενικά, εἶναι πολύ οἰκεῖο, ἀλλά συγχρόνως ἀκατανόητο. Παρομοίως, ὁ Ἀναστάς Χριστός παραμένει γνωστός καί οἰκεῖος, συγχρόνως ὅμως εἶναι ἀπερινόητος καί ἀπρόσιτος ὡς πρός τή θεία Του φύση. «Ὁ Θεός καλεῖται φῶς ὄχι ὡς πρός τήν οὐσία ἀλλά ὡς πρός τήν ἐνέργειά Του» (Ἁγ. Γρηγόριος ὁ Παλαμάς). 

«Τόν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν καί φωτίσαντα πάντα δεῦτε προσκυνήσωμεν». Δέν ἀρκεῖ ὅμως νά ἀτενίζουμε δοξολογικά τόν ἀναστάντα Χριστό. Ἡ Ἐκκλησία προτρέπει τόν καθένα μας νά προσλάβει προσωπικά τό ἀναστάσιμο φῶς. «Δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός». Γιά νά φωτισθοῦν οἱ καρδιές μας, πού συχνά σκοτεινιάζουν ἀπό τή μελαγχολία καί τήν κατάθλιψη. Μέ μιά προϋπόθεση πάντοτε : Νά ἐπιμένουμε «τῇ πίστει τεθεμελιωμένοι ἀπό τῆς ἐλπίδος τοῦ Εὐαγγελίου» (Κολοσ. 1:23). Ἀνάλογα μέ τή δεκτικότητα πίστεως, ὁ καθένας μας ἀπορροφᾶ καί χαίρεται τό ζωογόνο πασχαλινό φῶς. 

«Ὅσο περισσότερο προχωροῦμε πρός τήν κάθαρση, τόσο πιό πολύ Τό βλέπουμε (τό θεῖο φῶς) - ἐξηγεῖ ὁ Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός – καί ὅσο περισσότερο Τό ἀτενίζουμε, τόσο  πιό πολύ τό ἀγαποῦμε καί ὅσο περισσότερο Τό ἀγαπήσουμε, τόσο πιό πολύ Τό ἀντιλαμβανόμαστε. Αὐτό μᾶς ἀποκαλύπτεται καί γίνεται ἀντιληπτό· καθώς λίγο διαχέεται πρός τά ἔξω». («Ὅσον ἄν καθαρώμεθα, φανταζόμενον, καί ὅσον ἄν φαντασθῶμεν, ἀγαπώμενον, καί ὅσον ἄν ἀγαπήσωμεν, αὖθις νοούμενον· αὐτό ἑαυτοῦ θεωρητικόν τε καί καταληπτικόν· ὀλίγον τοῖς ἔξω ἐκχεόμενον»). 

Ἄς ἀπολαύσουμε, λοιπόν, στά βάθη τῆς ψυχῆς μας, προσωπικά, τό πάλευκο πασχαλινό φῶς. Τό Πάσχα δέν εἶναι κάτι πού περιορίζεται στό παρελθόν· εἶναι Γεγονός πού ἀδιάκοπα ἀνανεώνει. 

«Τόν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν καί φωτίσαντα πάντα δεῦτε προσκυνήσωμεν». Καί στή συνέχεια, ἀδελφοί μου, ἄς μεταφέρουμε τό φῶς Του, ὅπως μεταδίδουμε τό ἀναστάσιμο φῶς στή σβησμένη λαμπάδα τοῦ πλησίον, στό ἄμεσο ἤ εὐρύτερο συγγενικό, κοινωνικό περιβάλλον. Καί ἀκόμη ἄς συμβάλουμε στό χρέος τῆς Ἐκκλησίας γιά νά μεταδοθεῖ τό ἀναστάσιμο φῶς στίς πιό λησμονημένες          καί ἀδικημένες γωνιές τῆς οἰκουμένης. Καθώς ἐπίσης, στά πολυφωτισμένα, μέ τεχνητό φῶς, πολυτελή καταλύματα, ἐκεῖ ὅπου οἱ ἔνοικοι τους βιώνουν τό ἔρεβος τῆς προσωπικῆς μοναξιᾶς, τοῦ ἐσωτερικοῦ διχασμοῦ καί κενοῦ, βυθισμένοι στήν ὁλοσκότεινη νύκτα ἀνείπωτων παθῶν. 

Ὁ Χριστός ἐπέμεινε ὅτι καί ὅσοι μένουν ἐν Αὐτῷ, οἱ ἀληθινοί μαθηταί Του, ὀφείλουν νά γίνουν «φῶς τοῦ κόσμου» (Ματθ. 5:14). Ἡ λάμψη τοῦ δικοῦ Του πνευματικοῦ φωτός δέν συνδέεται              μέ ἐκστατικές καταστάσεις· (νεοπλατωνικοῦ, ἰνδουϊστικοῦ ἤ βουδιστικοῦ τύπου), ἀλλά μέ συγκεκριμένα ἔργα ἀγάπης. «Οὕτω λαμψάτω τό φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τά καλά ἔργα καί δοξάσωσι τόν πατέρα ὑμῶν τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (Ματθ. 5:16). Κάθε πιστός  - ἰδιαίτερα σέ κρίσιμες ἐποχές, ὅπως ἡ σημερινή - ἔχει χρέος νά ἐκφράζει τήν πίστη του μέ ἔργα ἀγάπης πρός ὅλους ἀνεξαιρέτως, ἰδιαίτερα σέ ὅσους μαστίζονται ἀπό τήν ἀνέχεια, τόν πόνο καί τήν ἀπόγνωση. Τό ὁλόλαμπρο φῶς τῆς Ἀναστάσεως ἀφύπνησε τίς συνειδήσεις εὐγενῶν ψυχῶν σέ διάφορα μήκη καί πλάτη τῆς γῆς κατά τή διάρκεια τῆς ἱστορίας, γιά νά ἀγωνισθοῦν σθεναρά γιά τήν ἐλευθερία, τήν ἀλήθεια, τή συμφιλίωση, τήν ἀξιοπρέπεια τῶν ἀδικουμένων ἀνθρώπων. Τό λευκό τοῦ φυσικοῦ φωτός ἀποτελεῖ, ὡς γνωστόν, σύνθεση διαφόρων χρωμάτων. Καί τό πάλλευκο φῶς τοῦ Ἀναστημένου Χριστοῦ ἀναλύεται σέ ποικίλους χρωματισμούς στή ζωή. Αὐτό, λοιπόν τό φῶς, καλοῦμεθα νά τό ἀκτινοβολήσουμε στήν κοινωνία μας : 

Φῶς εἰρήνης μέ τόν ἑαυτόν  μας, μέ τούς γύρω μας, μέ τόν κόσμο ὁλόκληρο. 

Φῶς δικαιοσύνης, ἀγωνιζόμενοι γιά μιά δίκαιη κοινωνία σέ τοπικό καί παγκόσμιο ἐπίπεδο. 

Φῶς ἀληθείας στή διερεύνηση τῆς ἱστορίας, στήν ἀνάλυση τῆς κοινωνικῆς πραγματικότητας. 

Φῶς ἐλπίδος γιά τή συμφιλίωση ἀνθρώπων καί λαῶν. 

Φῶς ἀγάπης, ὅπως τήν προσδιόρισε ὁ Χριστός καί ὅπως τήν βίωσαν ὅσοι τόν ἀκολούθησαν μέ συνέπεια. 

Φῶς ἀπό τό ἀνέσπερο πασχαλινό φῶς, πού ἀποκαλύπτει τήν τελική ὑπέρβαση τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου μέ τή δύναμη τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. 

Αὐτό τό ὁλόλευκο ἀναστάσιμο φῶς, μέ ὅλους τούς χρωματισμούς του, ἄς μᾶς ἀφυπνήσει κατά τή φετινή πασχαλινή περίοδο καί ἄς ὁδηγήσει, πιστούς καί ὀλιγόπιστους, σέ μιά νέα προσπάθεια γιά περισσότερη ἀλληλοκατανόηση, καταλλαγή, συναδέλφωση καί δημιουργική πορεία. 

Εὔχομαι μέ ὅλη μου τήν καρδιά νά γιορτάσουμε τό Πάσχα μέ ἀνανεωμένη τήν ἀγωνιστικότητα γιά μιά κοινωνία ἀλληλεγγύης καί συνευθύνης. Χριστός Ἀνέστη! ἀδελφοί μου. Ἡ βεβαιότητα αὐτή ἄς καταυγάζει τήν ὕπαρξή μας μέ ὁλόλευκο φῶς ἐλπίδος γιά τό παρόν καί τό μέλλον τό δικό μας, τοῦ τόπου μας, τοῦ κόσμου ὁλόκληρου.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Μέ θερμές Πατρικές εὐχές

Ο  Μ  Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Τ Η Σ  Σ Α Σ