Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Σάββατο, Απριλίου 16, 2011

Για μία ακόμη φορά η μετάνοια είχε θαυματουργήσει!

 



 
Ρώτησαν κάποτε έναν παλαιό Αγιορείτη Γέροντα: Τί είναι το Άγιον Όρος; Και απάντησε: Το όρος των μετανοούντων! Άλλος πάλι είπε: Ο μοναχός ενδύεται τη μετάνοια. Καίεται ολόκληρος από την αγάπη του Θεού και ζει εν μετάνοια!
Στη σκήτη της Αγίας Άννης πριν πολλά χρόνια ζούσαν πέντε κατά σάρκα αδελφοί σε μία καλύβη μαζί. Από φθόνο του διαβόλου περιέπεσαν σε φιλονικίες, ώστε κάποιοι μοναχοί τους αποκαλούσαν ταραχοποιούς. Κάθε βράδυ αυτοί όμως έβαζαν μετάνοια και συνεχωρούντο. Η κατάσταση αυτή κράτησε για χρόνια. Κάποτε δεν ακουγόταν καμιά ταραχή από αυτή την καλύβη. Ο Δίκαιος της σκήτης πληροφορήθηκε στον ύπνο του την ομαδική εκδημία των πέντε αδελφών. Πήγε μαζί με άλλους αδελφούς στην καλύβη και βρήκαν τους πέντε αδελφούς κεκοιμημένους, την ώρα πού έβαζαν μετάνοια μετά το απόδειπνο και ζητούσαν συγχώρεση ό ένας από τον άλλο. Τους παρέλαβε ο Θεός της συγγνώμης και των οικτιρμών την πιό κατάλληλη ώρα. Η μετάνοια τους σημείο δικαιώσεως και σωτηρίας. Σημείο διορθώσεως και ανεξικακίας των άλλων. Σημείο προσοχής να μη καταλαλούμε τον πλησίον.
Στις αρχές του 20ού αιώνος ένας αρχιληστής από την Κρήτη, που ήταν ο φόβος και ο τρόμος των Τούρκων, έφθασε μετανοημένος στο Άγιον Όρος και κατευθύνθηκε στη σκήτη της Αγίας Άννης. Εκάρη μοναχός και ονομάστηκε Ιωακείμ. Ασκήτευε πλησίον του κοιμητηρίου της σκήτης, καθοδηγούμενος από τους πατέρες, προς τους οποίους έδειχνε μεγάλη υπακοή και πολλή ταπείνωση. Μετά μία πενταετία μετώκησε σε μία απόμερη σπηλιά, για μεγαλύτερη άσκηση, τρεφόμενος με λίγο παξιμάδι. Υπέμενε πολλούς πειρασμούς και δοκιμασίες με μεγάλη γενναιότητα. Κάποτε τον βρήκαν μέσα στο χιόνι να προσεύχεται. Παρεπονείτο πως του χάλασαν την ωραία ησυχία. Με πολλές στερήσεις και κακουχίες ειλικρινή μετάνοια έζησε επί 25 έτη στη σκήτη. Όταν διήλθαν από το σπήλαιό του τρεις Ρώσοι προσκυνητές, έδωσε στον πρώτο τρία κουκιά, στον δεύτερο λίγο λιβάνι και στον τρίτο ένα λουλούδι. Όταν τον ρώτησαν οι πατέρες τί σήμαιναν αυτά τους είπε με απλότητα: Στον πρώτο έδωσα τρία κουκιά, γιατί θα γίνει μοναχός, στον δεύτερο λιβάνι, γιατί όταν γυρίσει σπίτι του θα βρει τον πατέρα του νεκρό και στον τρίτο ένα λουλούδι, γιατί θα νυμφευθεί και θα δώσει στη σύζυγο του το λουλούδι. Έτσι κι έγινε. Μετά από μικρή ασθένεια, προείδε το τέλος του και ανεπαύθη εν Κυρίω. Για μία ακόμη φορά η μετάνοια είχε θαυματουργήσει.

(Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, «Χριστός χριστιανούς χαρά χαρίζει»)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...