Είναι αξιοπρόσεκτο το γεγονός πως οι άρχοντες των Ιουδαίων επιτάχυναν τους σχεδιασμούς τους για εξόντωση του Ιησού,αμέσως μετά την μεγάλη απήχηση που είχε στον λαό η εκ νεκρών ανάσταση του Λαζάρου. Κι είναι ακόμα πιο περίεργο το τι συνέβαινε στην καρδιά του Ιούδα ο οποίος μάλλον είδε ως αυτόπτης μάρτυρας το πρωτάκουστο θαύμα ή το έμαθε από αυτόπτες μάρτυρες , των οποίων η μαρτυρία δεν μπορούσε να αμφισβητηθεί... 
  Ποιος ξέρει τι να σκέφτηκε ο μετά ταύτα προδότης  , βλέποντας τον Χριστό να δακρύζει μπροστά στον τάφο του φίλου Του ή να εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα πάνω σε ένα γαϊδουράκι χωρίς όμως να αναλαμβάνει κάποιον ρόλο κοσμικού εξουσιαστή, όπως ίσως θα επιθυμούσε ο Ιούδας...

Σαν σε τεντωμένο σχοινί όλη η ιστορία του κόσμου αλλά κι η δική μας σύντομη προσωπική βιογραφία ...
Ένα «κλικ» στην ψυχή, μια απόφαση στιγμής και το σκοτάδι γίνεται φως ή το αντίθετο ...
Λάζαρος, Μάρθα , Μαρία, μωρές και φρόνιμες παρθένες,  Ιούδας και Πέτρος , πόρνες που γίνονται μυροφόρες ευαγγελίστριες και μαθητές που γίνονται εξωμότες και προδότες...
Πώς να βρείς μια ορθολογική εξήγηση στα συμβαίνοντα της Μεγαλοβδομάδας ;.
Θαρρώ πως σ΄εμάς μένει το τελωνικό «ιλάσθητι μοι» και το ληστρικό «μνήσθητι μου», για να μη πάει στράφι η τόσο ακατανόητη αγάπη που Tον κατέβασε στο έσχατο σημείο του εξευτελισμού και Tον  ανέβασε στο Σταυρό...
Η πάντων χαρά, Χριστός,
η αλήθεια, το φώς,
η ζωή του Κόσμου, η ανάστασις
τοις εν γη πεφανέρωται, τη αυτού αγαθότητι·
και γέγονε τύπος της Αναστάσεως,
τοις πάσι παρέχων θείαν άφεσιν.
(κοντάκιο της εορτής του Λαζαροσάββατου)