α) Ο πρώτος είναι να γνωρίσεις τη μηδαμινότητά σου και να συνειδητοποιήσεις ότι από μόνος σου δεν μπορείς να κάνεις κανένα καλό για το οποίο να αξιωθείς τη βασιλεία των ουρανών.
β) Ο δεύτερος είναι να ζητάς πολλές φορές βοήθεια απ’ το Θεό με θερμές και ταπεινές δεήσεις να γνωρίσεις τη μηδαμινότητά σου. Αυτό είναι δικό Του χάρισμα. Αν θέλεις να λάβεις τη γνώση της μηδαμινότητάς σου, πρέπει πρώτα να σκεφτείς γυμνό από αυτή τη γνώση τον εαυτό σου, αλλά και ολοκληρωτικά αδύνατο για να την αποκτήσεις από μόνος σου. Έπειτα να μιλήσεις ελεύθερα πολλές φορές μπροστά στη μεγαλειότητα του Θεού, και πιστεύοντας σταθερά ότι από το πέλαγος της ευσπλαχνίας Του θα σου τη δώσει, όταν αυτός κρίνει ότι είναι η ώρα. Γνώριζε και μην αμφιβάλλεις καθόλου ότι θα την απολαύσεις.
γ) Ο τρίτος τρόπος είναι να συνηθίσεις να φοβάσαι πάντα τον εαυτό σου και τους αναρίθμητους εχθρούς στους οποίους δεν είσαι ικανός να φέρεις την παραμικρή αντίσταση. Να φοβάσαι τη μακρόχρονη συνήθειά τους να πολεμούν, τις πανουργίες τους και τα στρατηγικά τους σχέδια, τις μεταμορφώσεις τους σε αγγέλους φωτός, τα αναρίθμητα τεχνάσματα και τις παγίδες που σου στήνουν κρυφά στον προσωπικό σου δρόμο της αρετής.
δ) Ο τέταρτος τρόπος είναι, όταν πέσεις σε κάποιο σφάλμα, να περάσεις πλέον έντονα στη σκέψη της απόλυτης αδυναμίας σου. Γιατί γι’ αυτό το σκοπό ο Θεός παραχώρησε να πέσεις σ’ αυτό, για να γνωρίσεις καλύτερα την ασθένειά σου. Έτσι με την πτώση σου να μάθεις όχι μόνο να περιφρονείς εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου ως τιποτένιο αλλά και να θέλεις να περιφρονείσαι από τους άλλους ως αδύναμος. Χωρίς αυτή τη θέληση για περιφρόνηση δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί αυτή η ενάρετη απιστία προς τον εαυτό σου, η οποία έχει το θεμέλιο της στην αληθινή ταπείνωση και στη λεγόμενη έμπρακτη γνώση από τη δοκιμασία των πειρασμών.
Από τα παραπάνω ο καθένας βλέπει πόσο είναι αναγκαίο σε εκείνον που θέλει να ενωθεί με το ουράνιο άκτιστο φως το να γνωρίσει τον εαυτό του. Αυτήν τη γνώση η ευσπλαχνία του Θεού συνηθίζει να τη δίνει διαμέσου των πτώσεων στους υπερήφανους και όσους έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους. Αφήνοντάς τους δηλαδή με δίκαιο τρόπο να πέφτουν σε κάποιο σφάλμα, από το οποίο νόμιζαν πως μπορούν να φυλαχτούν. Έτσι να γνωρίσουν την αδυναμία τους και να μην πιστεύουν πλέον καθόλου στον εαυτό τους.
Αλλά αυτό το μέσο, με το οποίο αγωνίζεσαι και έχεις κακουχίες από την πτώση, δε συνηθίζει πάντα να το χρησιμοποιεί ο Θεός, παρά μόνο όταν τα άλλα μέσα, τα πιό ελεύθερα που είπαμε, (δηλαδή οι τρεις προηγούμενοι τρόποι) δεν προξενήσουν στον άνθρωπο αυτή την επίγνωση του εαυτού του. Τότε αφήνει τον άνθρωπο να πέσει σε σφάλματα μεγαλύτερα ή μικρότερα, ανάλογα με το αν είναι μεγαλύτερη ή μικρότερη η υπερηφάνεια και η υπόληψη που έχει στον εαυτό του. Ώστε, όπου δεν υπάρχει καμιά τέτοια εμπιστοσύνη στο εγώ, όπως η Παρθένος Μαρία που ταπεινώθηκε και αποδέχθηκε αμέσως το θέλημα του Κυρίου, εκεί αντίστοιχα δεν πρόκειται να υπάρξει καμιά πτώση. Λοιπόν, αν εσύ πέσεις, τρέξε αμέσως με το νου σου στην ταπεινή γνώση του εαυτού σου και με επίμονη προσευχή ζήτησε από το Θεό να σου δώσει το αληθινό φως, για να γνωρίσεις τη μηδαμινότητά σου. Και να μην πιστεύεις καθόλου στον εαυτό σου, αν θέλεις να μην ξαναπέσεις πάλι και μάλιστα σε χειρότερη βλάβη και φθορά.
(Αγ. Νικοδήμου Αγιορείτου, «Αόρατος πόλεμος», αποδ. στη Νεοελληνική Δ.Π.Νέστωρ)
δ) Ο τέταρτος τρόπος είναι, όταν πέσεις σε κάποιο σφάλμα, να περάσεις πλέον έντονα στη σκέψη της απόλυτης αδυναμίας σου. Γιατί γι’ αυτό το σκοπό ο Θεός παραχώρησε να πέσεις σ’ αυτό, για να γνωρίσεις καλύτερα την ασθένειά σου. Έτσι με την πτώση σου να μάθεις όχι μόνο να περιφρονείς εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου ως τιποτένιο αλλά και να θέλεις να περιφρονείσαι από τους άλλους ως αδύναμος. Χωρίς αυτή τη θέληση για περιφρόνηση δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί αυτή η ενάρετη απιστία προς τον εαυτό σου, η οποία έχει το θεμέλιο της στην αληθινή ταπείνωση και στη λεγόμενη έμπρακτη γνώση από τη δοκιμασία των πειρασμών.
Από τα παραπάνω ο καθένας βλέπει πόσο είναι αναγκαίο σε εκείνον που θέλει να ενωθεί με το ουράνιο άκτιστο φως το να γνωρίσει τον εαυτό του. Αυτήν τη γνώση η ευσπλαχνία του Θεού συνηθίζει να τη δίνει διαμέσου των πτώσεων στους υπερήφανους και όσους έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους. Αφήνοντάς τους δηλαδή με δίκαιο τρόπο να πέφτουν σε κάποιο σφάλμα, από το οποίο νόμιζαν πως μπορούν να φυλαχτούν. Έτσι να γνωρίσουν την αδυναμία τους και να μην πιστεύουν πλέον καθόλου στον εαυτό τους.
Αλλά αυτό το μέσο, με το οποίο αγωνίζεσαι και έχεις κακουχίες από την πτώση, δε συνηθίζει πάντα να το χρησιμοποιεί ο Θεός, παρά μόνο όταν τα άλλα μέσα, τα πιό ελεύθερα που είπαμε, (δηλαδή οι τρεις προηγούμενοι τρόποι) δεν προξενήσουν στον άνθρωπο αυτή την επίγνωση του εαυτού του. Τότε αφήνει τον άνθρωπο να πέσει σε σφάλματα μεγαλύτερα ή μικρότερα, ανάλογα με το αν είναι μεγαλύτερη ή μικρότερη η υπερηφάνεια και η υπόληψη που έχει στον εαυτό του. Ώστε, όπου δεν υπάρχει καμιά τέτοια εμπιστοσύνη στο εγώ, όπως η Παρθένος Μαρία που ταπεινώθηκε και αποδέχθηκε αμέσως το θέλημα του Κυρίου, εκεί αντίστοιχα δεν πρόκειται να υπάρξει καμιά πτώση. Λοιπόν, αν εσύ πέσεις, τρέξε αμέσως με το νου σου στην ταπεινή γνώση του εαυτού σου και με επίμονη προσευχή ζήτησε από το Θεό να σου δώσει το αληθινό φως, για να γνωρίσεις τη μηδαμινότητά σου. Και να μην πιστεύεις καθόλου στον εαυτό σου, αν θέλεις να μην ξαναπέσεις πάλι και μάλιστα σε χειρότερη βλάβη και φθορά.
(Αγ. Νικοδήμου Αγιορείτου, «Αόρατος πόλεμος», αποδ. στη Νεοελληνική Δ.Π.Νέστωρ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά