Η ΔΙΑΔΟΧΗ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΣΤΟΝ "ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ"

Η ΔΙΑΔΟΧΗ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΣΤΟΝ “ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ”

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=========

Συμμερίζομαι απολύτως την αγάπη και το σεβασμό του π. Βασιλείου Βολουδακη προς το πρόσωπο του αείμνηστου π. Μάρκου Μανώλη.

Νομίζω όμως ότι ο αείμνηστος καλός εργάτης του Ευαγγελίου διέπραξε ένα τεράστιο σφάλμα το οποίο είναι ενδεχόμενο να αποβεί μοιραίο για την πορεία του “Ορθοδόξου Τύπου”.

“Είμαστε ανέτοιμοι”, αναφέρει σε πρόσφατο έρθο του στον “Ορθόδοξο Τύπο” ο σεβαστός π. Βασίλειος Βολουδάκης, “για να συνεχίσουμε επάξια το λειτούργημα της κατά Θεόν δημοσιογραφίας που αυτός ανέδειξε με μοναδικό τρόπο”.

Ο Π. ΜΑΡΚΟΣ ΔΕΝ ΜΕΡΙΜΝΗΣΕ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΔΟΧΗ ΤΟΥ

____________

Ας μας επιτραπεί η κατάθεση της ισχυρής πεποίθησης ότι ο αείμνηστος π. Μάρκος θα έπρεπε να είχε φροντίσει για τη διαδοχή του, όπως ο αείμνηστος π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος είχε φροντίσει για τη δική του διαδοχή.

Δυστυχώς αυτό δεν έγινε με αποτέλεσμα σήμερα να μην ξέρουμε ποια είναι η γραμμή του “Ορθοδόξου Τύπου” για πολλά θέματα. Παρουσιάζεται ανακόλουθος, από έκδοση σε έκδοση, ανάλογα με το ποιος ασκεί την ισχυρότερη επέμβαση στη χάραξη της πολιτικής του από τα παρασκήνια.

Σε κάποια στιγμή ακούστηκε ότι τον “Ορθοδοξο Τύπο” θα τον αναλάμβανε ο π. Βασίλειος Βολουδάκης.

Σε κάποια άλλη στιγμή ακούστηκε η φήμη ότι τον “Ορθόδοξο Τύπο” θα αναλάμβανε ο π. Σαράντης και οι άλλοι πατέρες που τον περιστοιχίζουν.

Αργότερα μαθεύτηκε ότι η λεγόμενη “παλαιά φρουρά” συνασπίσθηκε για να διατηρήσει τα κεκτημένα της δικαιώματα.

Αργότερα δόθηκε η εντύπωση ότι ο κ. Ζερβός επέβαλλε τη δική του προσωπική γραμμή.

Τώρα ακούγεται ότι ο π. Βασίλειος Βολουδάκης έχει τη δυνατότητα παρέμβασης στην πολιτική που χαράζει ο “Ορθόδοξος Τύπος”.

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΣ Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ

___________

Γνωρίζω από πρώτη πηγή - από τηλεφωνικη συνομιλία μου με τον π. Θεόδωρο Ζήση - ότι δυστυχώς ο σεβαστός Γέροντας προορίζει ως διάδοχο του π. Μάρκου συγκεκριμένο κληρικό ο οποίος είναι ο ακαταλληλότερος των ανθρώπων για μια τόσο σημαντική θέση.

Ο συγκεκριμένος κληρικός έπρεπε από καιρό - για πολλούς λόγους - να είχε κρεμάσει το πετραχήλι για να κυτάξει την ψυχή του. Πρέπει να αντιληφθεί ότι ο Χριστός τον αγαπά - όπως μας αγαπά όλους - και είναι έτοιμος να μας συγχωρέσει όλες μας τις αμαρτίες. Ο Χριστός σταυρώθηκε για όλους μας! Δεν εξαίρεσε κανένα από τη σωτηριώδη σταυρική Του θυσία.

Ο συγκεκριμένος κληρικός δεν πρέπει επ’ ουδενί λόγω να προορίζεται για διάδοχος του όντως ευλαβούς, συνετού και με συγκροτημένη θεολογική σκέψη αείμνηστου π. Μάρκου.

Η ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ

ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ

_____________

Στον καλό αδελφό που μου έστειλε - με ηλεκτρονικό μήνυμα - το ωραίο άρθρο του π. Βασιλείου Βολουδακη για ανάρτηση έστειλα μήνυμα με το οποίο τον ρωτούσα:

“Αγαπητέ κ. (αναφέρω το όνομά του),

Στο άρθρο που μου στείλατε του π. Βασιλείου αποσπώ την εξής πρόταση.

"Ἀξιοποίησε στὸ ἔπακρον κάθε ἄνθρωπο, πού βρέθηκε στὸ δρόμο τῆς ποιμαντικῆς του διακονίας, ὅσο στρεβλὸς κιʼ ἂν ἦταν ὁ ἄνθρωπος. Ἀξιοποίησε καὶ μεταμόρφωσε ἀνθρώπους, πού ἦσαν ἀποδιοπομπαῖοι ἀπὸ ὅλα τά περιβάλλοντα."

Παρακαλώ ζητήστε εκ μέρους μου την εξής διευκρίνιση.

Μεταξύ των μεταμορφωμένων και αξιοποιημένων από τον π. Μάρκο ο Γέροντας περιλαμβάνει και τον (αναφέρω το όνομα);

Παρακαλώ το σεβαστό Γέροντα να έχω συγκεκριμένη απάντηση και όχι του τύπου "ο Γέροντας μίλησε γενικά". Η ερώτησή μου είναι πολύ συγκεκριμένη και θα παρακαλέσω θερμά να τύχω συγκεκριμένης απάντησης.

Ευχαριστώ θερμά,

Παναγιώτης

Και πήρα την εξής απάντηση:

Καλημέρα κ. Τελεβάντε! Την ευχή του π. Μάρκου να έχουμε όλοι μας!

Ο π. Βασίλειος στην ερώτηση σας, απάντησε:

Ο π. ΜΑΡΚΟΣ ΔΕΝ ΣΥΝΕΡΓΑΣΘΗΚΕ ΜΕ ΤΟΝ π. (αναφέρει το όνομά του), ΟΥΤΕ ΤΟΝ ΕΔΕΧΘΗ ΩΣ ΑΠΟΔΙΟΠΟΜΠΑΙΟ, ΔΙΟΤΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΤΟΤΕ ΕΙΧΕ ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ. ΑΠΛΩΣ ΤΟΝ ΦΙΛΟΞΕΝΗΣΕ ΚΑΙ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΑΝ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ. ΣΥΝΕΠΩΣ, ΣΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΑ, ΔΕΝ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ Ο π. (αναφέρει το όνομά του).

Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΛΑΘΟΥΣ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ π. ΘΕΟΔΩΡΟ ΖΗΣΗ

___________

Από τα ανωτέρω εξάγεται αβίαστα το συμπέρασμα ότι ο εν λόγω εν παντί ακατάλληλος κληρικός για να διαδεχθεί τον π. Μάρκο, προωθήθηκε από τον π. Θεόδωρο Ζήση ο οποίος και έχει την ευθύνη για το τεράστιο αυτό σφάλμα, όπως του επεσήμανα άλλωστε και κατά τη διάρκεια της τηλεφωνικής συνομιλίας που είχαμε αλλά και σε ηλεκτρονικές επιστολές που του έστειλα.

Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΦΡΟΥΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ κ. ΖΕΡΒΟΥ

__________

Από ότι όμως φαίνεται (αυτό είναι απλά δική μου εικασία δεν είναι κάτι που γνωρίζω με βεβαιότητα) η συνεργασία με τον εν λόγω κληρικό θεωρήθηκε και από την “παλαιά φρουρά” και από τον κ. Ζερβό ως ιδανική λύση επειδή οι ίδιοι δεν έχουν τη θεολογική επάρκεια να πλοηγήσουν τον “Ορθόδοξο Τύπο”.

Ετσι - με τον εν λόγω ακατάλληλο κληρικό - ο μεν π. Θεόδωρος Ζήσης νιώθει ότι στον “Ορθόδοξο Τύπο” έχει άνθρωπο δικό του, ενώ η “παλαιά φρουρά” αισθάνεται ασφαλής ότι - με την “ψιλή” επιστασία αυτού του κληρικού - μπορεί να συνεχίσει να διευθύνει την αγωνιστική εφημερίδα.

Λυπάμαι να παρατηρήσω ότι αυτό είναι πράξη απίστευτης ακρισίας εκ μέρους και του π. Θεόδωρου Ζήση αλλά και της “παλαιάς φρουράς”.

“ΑΛΛΟ ΛΩΖΑΝΗ, ΑΛΛΟ ΚΟΖΑΝΗ...”

_____________

Αν η διαδοχή αυτή αφεθεί να τελεσφορήσει θα αποβεί μοιραία για την κατάληξη του “Ορθοδόξου Τύπου”. Και θα είναι κρίμα επειδή η εφημερίδα αυτή - με όλα της τα λάθη και με όλες της τις παραλείψεις - διαδραμάτισε καθοροστικά ευεργετικό ρόλο για πολλές δεκαετίες στα εκκλησιαστικά μας πράγματα. Τούτο όμως έγινε ΜΟΝΟΝ επειδή στο τιμόνι του αγρυπνούσε ο αείμνηστος π. Μάρκος.

Ο συγκεκριμένος κληρικός πρέπει να απομακρυνθεί αμέσως από τον “Ορθόδοξο Τύπο” και πρέπει να πειστεί να κρεμάσει το πετραχήλι.

ΝΕΑ ΗΓΕΣΙΑ ΣΤΟΝ "ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ"

_________________

Την ηγεσία του “ΟρθόδοξουΤύπου” πρέπει να αναλάβει άνθρωπος με φόβο Θεού και θεολογική επάρκεια.

Οι π. Θεόδωρος Ζήσης, π. Βασίλειος Βολουδάκης και π. Σαράντης Σαράντος λ.χ. - μεταξύ πολλών άλλων - έχουν όλες τις προυποθέσεις για να αναλάβουν τα ηνία του “Ορθοδόξου Τύπου”.

Αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχουν επιφυλάξεις για τους δύο τελευταίους από ορισμένους για διάφορους λόγους.

Ερωτώ όσους έχουν κρατούμενα για τον π. Βασίλειο και τον π. Σαράντη:

Οσες επιφυλάξεις και αν έχετε - για επιμέρους θέματα -μπορείτε να διαμφισβητήσετε ότι τόσον ο π. Βασίλειος, όσον και ο π. Σαράντης, είναι άνθρωποι με φόβο Θεού και πλούσιο ποιμαντικό έργο και ότι έχουν τη θεολογική επάρκεια για να αναλάβουν τη διαδοχή του π. Μάρκου;

Προφανώς ουδείς μπορεί να το διαμφισβητήσει αυτό!

Τώρα όμως τι γίνεται; Ποιος είναι ο καπετάνιος; Ποιος κάνει κουμάντο;

Αντιλαμβάνομαι ότι ο π. Θεόδωρος Ζήσης θα ήταν ίσως αποδεκτός από όλους - ή έστω από τους πλείστους - για τη θέση πλην όμως ή δεν του προτάθηκε ή δεν θέλει ή δεν μπορεί να αναλάβει τη διεύθυνση του “Ορθοδόξου Τύπου”.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορεί μέσω ενός τόσο ακατάλληλου προσώπου να πλοηγεί εξ αποστάσεως την πορεία του “Ορθοδόξου Τύπου”.

ΝΑ ΡΙΧΘΕΙ ΑΜΕΣΩΣ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

_________

“Not in my wildest dreams”, λένε οι Αμερικανοί σε αυτές τις περιπτώσεις. Ας μου επιτραπεί να το παραλλάξω: “Not in my wildest nightmares” δεν θέλω έστω και να σκέφτομαι τις συνέπειες που θα προκύψουν αν ο επίδοξος διάδοχος του αείμνηστου π. Μάρκου - κατορθώσει να εκτοπίσει - με τη μέθοδο του σαλαμιού και με την πάροδο του χρόνου - όλους τους σημερινούς πρωταγωνιστές του “Ορθοδόξου Τύπου” και αν κατορθώσει τελικά να αποκτήσει την πλήρη κυριαρχία της εφημερίδας, όπως την ασκούσε προηγουμένως ο αείμνηστος π. Μάρκος.

Θα είναι πλήρης εφαρμογή της λαικής έκφρασης: “Εκεί που κρεμάγανε οι καπεταναίοι τα άρματα, κρεμάνε οι γύφτοι τα νταούλια”.

Οχι για μόνον για καπετάνιος, αλλά ούτε για μούτσος της “ναυαρχίδας του αντιοικουμενιστικού αγώνα” - όπως αποκαλεί τον “Ορθόδοξο Τύπο” ο π. Θεόδωρος Ζήσης - δεν διαθέτει τα προσόντα ο εν λόγω κληρικός.

Ας ριχθεί, λοιπόν, στα κύματα με την ελπίδα ότι θα τον καταπιεί το κήτος και θα τον ξεβράσει στην απέραντη ακτή της μετανοίας της Νινευί.

Είναι - πρώτιστα - πράξη εν Χριστώ αγάπης προς τον ίδιο. Και υπέρ αυτού - όπως για όλους μας - Χριστός ο Μόνος αληθινός Θεός απέθανεν.

Παρακαλώ θερμά όλους τους επαίοντες να αναλάβουν τις ευθύνες τους πριν το κακό ολοκληρωθεί.

Θα είναι μεγάλη αμαρτία. Πολύ μεγάλη αμαρτία!

Παραθέτουμε στη συνέχεια το γλαφυρό και εμπεριστατωμένο άρθρο του π. Βασίλειου Βολουδάκη που μας έδωσε την αφορμή της σύνταξης του πιο πάνω σχόλιου.

*****

Ο π. ΜΑΡΚΟΣ, ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΘΕΟΥ ΩΣ «ΑΥΡΑΣ ΛΕΠΤΗΣ»!

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Βασίλειου Βολουδάκη

=============

Σε λίγες μέρες συμπληρώνεται ἕνας χρόνος ἀπὸ τῆς ἐκδημίας τοῦ π. Μάρκου. Ἕνας ὁλόκληρος χρόνος πού, παρ ὅτι γνωρίζαμε ἐξ ἀρχῆς ὅτι θὰ κυλοῦσε δύσκολα, λόγω τῆς ἀπουσίας του, αὐτὸς κύλησε πολὺ πιὸ ὀδυνηρὰ ἀπὸ τὸ ἀναμενόμενο καὶ ἀπέδειξε μὲ τὸν πιὸ κατηγορηματικὸ τρόπο, ὄχι μόνο τὴ δική μας ἀνεπάρκεια καὶ ἀδυναμία στὸ νὰ συνεχίσουμε ἐπάξια τό λειτούργημα τῆς κατὰ Θεὸν δημοσιογραφίας, ποὺ αὐτὸς ἀνέδειξε μὲ μοναδικὸ τρόπο, μαρτύρησε γιʼ αὐτὸ καὶ τὸ καθιέρωσε, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐν γένει ἐκκλησιαστικὴ γυμνότητα, μαλθακότητα καὶ ἀτολμία σὲ ἕνα κόσμο θεολογικῆς καὶ ἰδεολογικῆς συγχύσεως, φανατισμοῦ, μάχης ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, μάχης ἐναντίον τῆς Ἀληθείας καὶ τῆς σωφροσύνης.

Ἡ ἀναφορά μας, λοιπόν, στὸ πρόσωπό του ἔχει τὸν χαρακτήρα τῆς ἀπολογίας, τῆς ἐξομολογήσεως καὶ τῆς ἱκεσίας. Νοιώθουμε τὴν ἀνάγκη νὰ τοῦ ὁμολογήσουμε καὶ νὰ ἐξομολογηθοῦμε ὅτι τελικά, δὲν ἤμασταν ἕτοιμοι, γιὰ νὰ βαστάσουμε τὴν ἀπουσία του καὶ αὐτὸ μαρτυρεῖ τὴν πνευματική μας ὀκνηρία καὶ τὸ ὅτι ὀλιγωρήσαμε νὰ ἐργασθοῦμε, γιὰ νὰ ἀφομοιώσουμε ἐγκαίρως καὶ στὸ βαθμὸ ποὺ ἔπρεπε τὰ ὅσα ἐκεῖνος μᾶς ἔδειξε μὲ τὴ ζωή του, μὲ τὰ πλούσια ἔργα καὶ τὰ λόγια του. Ἡ ἀναχώρηση τοῦ π. Μάρκου ἀπὸ τὸν μάταιο καὶ φθαρτὸ κόσμο μας ἦταν γιὰ μᾶς ἀναπάντεχη. Ἦταν μιὰ ἐπιτιμητικὴ ἐπίσκεψη τοῦ Θεοῦ στὴ δική μας ἀμέλεια καὶ ἀγνωμοσύνη. Ἦρθε «ὡς παγὶς» καὶ μᾶς συνέλαβε ἀνέτοιμους. Ἦταν σὰν μιὰ ἀπὸ τὶς Παρουσίες τοῦ Θεοῦ, ποὺ γίνονται αἰφνδιαστικὰ κατὰ διαστήματα στὴν ἐπίγεια ζωὴ τοῦ καθενός μας γιὰ νὰ ἐξετασθοῦμε, ἐὰν καὶ κατὰ πόσον ἔχουμε ἑτοιμασθῆ, γιὰ νὰ μᾶς πάρη κοντά Του.

Τὸ ὅτι νοιώθουμε βαρύ τό ἐπιτίμιο αὐτῆς τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Θεοῦ, αὐτὸ δὲν βαρύνει τὸν Θεὸ ἀλλὰ ἐπιβαρύνει τὴ θέση μας, ἀφοῦ δὲν ἔχουμε καμιὰ ἀπολύτως ἀπολογία γιʼ αὐτὴν αὐτὴν μας τὴν ἔνδεια καὶ ἀνετοιμότητα…

Παρὰ ταῦτα, μᾶς παρηγορεῖ καὶ μᾶς ἐνισχύη τό νὰ ἀναπολοῦμε τὴν παρουσία τοῦ π. Μάρκου, ὡς Παρουσία τοῦ Θεοῦ μὲ τὴ μορφὴ «αὔρας λεπτῆς», ὡς παρουσία ποὺ «ἐβάδισε στὸ χιόνι χωρὶς νὰ ἀφήνη ἴχνη», γιὰ νὰ κάνη ἐμφανῆ σὲ ἐμᾶς μόνο τά ἴχνη Ἐκείνου! Γιὰ νὰ «ἐπακολουθήσωμεν τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ».

Εἴμαστε εὐγνώμονες καὶ μαρτυροῦμε ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος τῶν ψυχῶν μας, π. Μᾶρκος, ἔκαμε τὰ πάντα, ὥστε νὰ μὴ μᾶς λείψη τίποτε ἀπὸ τὴν προσωπικὴ πνευματική μας ζωὴ, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν πνευματικὴ ζωὴ τῆς Πατρίδος μας. Ἀξιοποίησε στὸ ἔπακρον κάθε ἄνθρωπο, πού βρέθηκε στὸ δρόμο τῆς ποιμαντικῆς του διακονίας, ὅσο στρεβλὸς κιʼ ἂν ἦταν ὁ ἄνθρωπος. Ἀξιοποίησε καὶ μεταμόρφωσε ἀνθρώπους, πού ἦσαν ἀποδιοπομπαῖοι ἀπὸ ὅλα τά περιβάλλοντα.

Ἦταν αὐτὸς ποὺ μᾶς ἔδειξε ἀνάγλυφα ὅτι σκοπὸς τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς Πίστεώς μας εἶναι τό νὰ ἀποκτήση ὁ καθένας ἀπὸ μᾶς πραγματικὴ σχέση μὲ τὸν Θεὸ καὶ τοὺς ἀνθρώπους. Μᾶς ἐξήγησε στὴν πράξη τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ: «Ὁ ἐξάγων ἄξιον ἐξ ἀναξίου ὡς τὸ στόμα μου ἔσται»! Ἔγινε «στόμα Θεοῦ» ὁ π. Μᾶρκος γιατί ἀπὸ ὅπου κι ἂν πέρασε δὲν ἄφησε ἀναξιοποίητο ἄνθρωπο! Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς εἶπε: «εἰ δυνατόν, μετὰ πάντων εἰρηνεύετε». Ὁ π. Μᾶρκος ἔκαμε καὶ τὰ ἀδύνατα δυνατὰ καὶ ἐπέτυχε νὰ εἰρηνεύη μὲ τοὺς πάντες καὶ νὰ εὐεργετῆ τοὺς πολεμίους του περισσότερο ἀπὸ τοὺς συνεργούς του στὴν ἱερά του Διακονία!

Αὐτὸ τὸ σπάνιο πνευματικὸ κατόρθωμα τὸ ἐπέτυχε ὄχι ἀπὸ καθέδρας, ἀλλὰ γενόμενος – αὐτὸς ὁ ὄντως σοφὸς καὶ θεολόγος νοῦς – μαθητὴς καὶ ὑποτακτικὸς ὅλων τῶν ἀνθρώπων, μικρῶν καὶ μεγάλων, σοφῶν καὶ ἰδιωτῶν, πλουσίων καὶ πτωχῶν, ἁμαρτωλῶν καὶ δικαίων. Ἡ ἀπουσία τῆς μορφῆς του ἀπὸ τὴν στρατευομένη Ἐκκλησία μας γίνεται κάθε μέρα καὶ περισσότερο αἰσθητὴ καὶ ὅσο περνοῦν οἱ μέρες θὰ γίνεται ἐντονώτερη. Ὡστόσο ὑπάρχει καὶ κινεῖται κοντά μας. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀφήση τώρα τὸ ἱερὸ ἔργο, ποὺ μὲ τόσο θεῖο ἔρωτα ἄσκησε μὲ τὸ ὀστράκινο σκεῦος του, περικείμενος τὴν ἀνθρωπίνη ἀσθένεια. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ παύση τώρα, ποὺ εἶναι ὅλος Θεία Ἐνέργεια, τὴ σχέση του μέ μᾶς, ἂν καὶ παντελῶς ἀναξίους του. Γιατί ποτέ, ὅσο ζοῦσε, δὲν ἀγάπησε τοὺς ἀνθρώπους ἀνάλογα μὲ τὴν ἀξία τους, ἀλλὰ ἀγάπησε «τοὺς πάντας ἐκτενῶς». Αὐτή του ἡ ἀγάπη εἶναι ποὺ μᾶς συγκροτεῖ καὶ μᾶς συγκρατεῖ καὶ πρὸς αὐτήν του τὴν ἀγάπη ἀπευθύνουμε «ἐκ βαθέων» τὴν ἱκεσία μας νὰ μείνη καὶ νὰ μένη «μεθʼ ἡμῶν, ὅτι πρὸς ἑσπέραν ἐστι καὶ κέκλικεν ἡ ἡμέρα». Τώρα τὸν ἔχουμε περισσότερο ἀνάγκη!

Αἰωνία Του ἡ μνήμη καὶ αἰωνία ἡ Παρουσία Του ἀνάμεσά μας!

ΠΗΓΗ:

“Ορθόδοξος Τύπος” Eφημ. 1874, 8 Απριλίου 2011