Ο μητροπολίτης Αμβρόσιος μιλά για τους μητροπολίτες Ζακύνθου Χρυσόστομο και Βρεσθένης Θεόκλητο

Με τρόπο ειλικρινή αλλά μαχητικό ο μητροπολίτης Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιος στο προσωπικό του ιστολόγιο, απαντώντας σε επικριτή του, αναφέρεται στις σχέσεις του με τον μητροπολίτη Ζακύνθου κ. Χρυσόστομο και τον μητροπολίτη Βρεσθένης κ. Θεόκλητο (φωτο), για τον οποίο αναφέρει μεταξύ άλλων:! Είναι ικανός και νεώτατος! Δεν ημπορεί και δεν πρέπει να παραμένη εις το περιθώριον της εκκλησιαστικής ζωής και μάλιστα εις περίοδον μεγάλης κρίσεως, όπως η παρούσα, όπου και η φιλτάτη ημών Πατρίς και η Μητέρα Εκκλησία διέρχονται περίοδον μεγάλης δοκιμασίας. Σήμερον υπάρχει ανάγκη γενικής επιστρατεύσεως!
Συγκεκριμένα ο κ .Αμβρόσιος αναφέρει μεταξύ άλλων:
α) Με τον Σεβ. Ζακύνθου κ. Χρυσόστομονείχομεν διαφορές επί θεμάτων εκκλησιαστικής φύσεως, ενίοτε δε και αναιτίως εισέπραττον την αντίθεσίν του προς τον μακαριστόν Αρχιεπίσκοπον Χριστόδουλον. Ήλθεν λοιπόν η ώρα να δώσωμεν αμοιβαίας εξηγήσεις, να ζητήσωμεν αμοιβαίως συγγνώμην, να συγχωρήσωμεν ο εις τον έτερον και να ανταλλάξωμεν ασπασμόν αγάπης, εφαρμόζοντες το «αγαπήσωμεν αλλήλους, ίνα εν ομονοία ομολογήσωμεν»....
β) Τα αυτά θα είχον να σημειώσω και δια την περίπτωσιν του Σεβ. Μητροπολίτου Βρεσθένης κ. Θεοκλήτου. Είναι ο Ιεράρχης, ο οποίος, εκουσίως ενεργών, εγένετο ολοκαύτωμα, προκειμέ-νου να περισώση τον θρόνον του ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος κατά την τραγικήν εκείνην περίοδον, ήτις απεκλήθη «εκκλησιαστικόν τσουνάμι»! Ήτο η εποχή, ότε η συκοφαντία, οι ψίθυροι και η κακοήθεια κατά του ιερού Κλήρου ευρίσκοντο εις το απώγειόν των! Ο μακαριστός Χριστόδουλος δεν ηδυνήθη να συγκρατήση εαυτόν! Παρασυρόμενος, και ίνα αρέση εις τα ΜΜΕ, δεν προέβη εις αντίκρουσιν των εν πολλοίς ανυποστάτων καταγγελιών, αλλ άφῆκε την Εκκλησίαν ανυπεράσπιστον! Θύμα των ψιθύρων τότε υπήρξε και ο Σεβ. Μητροπολίτης Καρδίτσης κ. Θεόκλητος!

Ας γνωρίζει λοιπόν ο κ. Σημάτης, ότι ο Σεβ. κ. Θεόκλητος, παρά τό γεγονός ότι οι κατηγορίες εναντίον του «δι’ ανάρμοστον συμπεριφοράν» προήρχοντο από ανώτατον Κληρικόν, διατελούντα υπό το επιτίμιον της ακοινωνησίας (και συνεπώς «ένοχος ένοχον ου ποιεί), προέβαλε προς την Διαρκή Ιεράν Σύνοδον την απαίτησιν, όπως τηρηθή η κανονική διαδικασία διεξαγωγής ανακρίσεων! Τας ανακρίσεις ανέλαβεν ο Σεβ. Μητροπολίτης Ξάνθης κ. Παντελεήμων. Της κατηγορίας λοιπόν μηδαμώς αποδειχθείσης, δι ἀποφάσεως της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, ο φάκελλος ἐτέθη εἰς το Αρχείον. Ούτω πως ο υπό το κράτος της εντάσεως των ημερών εκείνων παραιτηθείς Μητροπολίτης κ. Θεόκλητος απεδόθη λευκός εις την Εκκλησίαν! Ας το είπωμεν δια μίαν εισέτι φοράν: παραιτούμενος ο Σεβ. κ. Θεόκλητος, διέσωσε τον κλονιζόμενον αρχιεπισκοπικόν Θρόνον και έδωσε τέλος εις την κατά της Εκκλησίας μετωπικήν επίθεσιν των Μ.Μ.Ε. Και ταύτα μεν όσον αφορά την κατηγορίαν-συκοφαντίαν «δι’ ανάρμοστον συμπεριφοράν».

Ως προς το έτερον ζήτημα, της αναμείξεως δηλ. του Σεβ. κ. Θεοκλήτου εις το επικληθέν «παραδικαστικόν κύκλωμα», ουδεμίαν ούτος είχεν ανάμειξιν, απόδειξις δε τούτου είναι ότι ουδέποτε ουδεμία κατ’ αυτού εκινήθη ανακριτική η και προανακριτική διαδικασία υπό της ελληνικής Δικαιοσύνης, ουδεμία εισαγγελική κατ’αυτού παραγγελία απηγγέλθη, ουδέποτε και υφ’ ουδεμιάς δικαστικής Αρχής ηνωχλήθη! Παρά ταύτα τα ΜΜΕ διέδιδον την χαλκευθείσαν «κατηγορίαν», ήτις όμως ως απεδείχθη ήτο μία κατάπτυστη συκοφαντία!
Κατά την περίοδον εκείνην θύμα της εντόνου φημολογίας και της γενομένης παραπληροφορήσεως υπήρξα και εγώ, ο υποσημειούμενος! Το «σφάλλειν ανθρώπινον»! Με την συμπεριφοράν μου σήμερα διαγράφεται αυτομάτως πάσα αντίθετος ενέργεια του χθες εκ μέρους μου.
Έχω δηλώσει επανειλημμένως, ότι δεν μάχομαι και δεν αντιμάχομαι «πεσμένα καλάμια»! Εις την προκειμένην περίπτωσιν έλαχεν ο κλήρος εις εμέ να πράξω κάτι περισσότερον: δηλ. να προστατεύσω έναν αδικηθέντα εν Χριστώ Αδελφόν μου, τον οποίον και εγώ αθελήτως είχον αδικήσει κατά την περίοδον της δοκιμασίας του. «Meaculpa»!
Ας έλθωμεν τώρα εις την τρέχουσαν επικαιρότητα. Ο Σεβ. Μητροπολίτης κ. Θεόκλητος ολίγον προ του Πάσχα με ηρώτησεν ευγενικώς, εάν θα ηδύνατο να έλθη κοντά μας, («κάπου εις τα Καλάβρυτα» όπως είπεν επί λέξει), «δια να εορτάση την Μεγάλην Εβδομάδα και το Πάσχα». Χωρίς δευτέραν σκέψιν απήντησα αμέσως καταφατικώς! Όταν τελικώς ήλθεν εις το Αίγιον άνοιξα την αγκάλην μου και τον εδέχθην με περίσσειαν αγάπης. Είναι ευπρόσδεκτος και ομοτράπεζος! Τον τιμώ υπερβαλλόντως! Είναι ικανός και νεώτατος! Δεν ημπορεί και δεν πρέπει να παραμένη εις το περιθώριον της εκκλησιαστικής ζωής και μάλιστα εις περίοδον μεγάλης κρίσεως, όπως η παρούσα, όπου και η φιλτάτη ημών Πατρίς και η Μητέρα Εκκλησία διέρχονται περίοδον μεγάλης δοκιμασίας. Σήμερον υπάρχει ανάγκη γενικής επιστρατεύσεως! «Πας ο δυνάμενος φέρειν όπλα, επιστρατεύεται»! Άνοιξα λοιπόν την αγκάλην μου και με περίσσειαν αγάπης εδέχθην τον Σεβ. κ. Θεόκλητον. Αυτό ήτο το καθήκον μου!
Εκείνος ησθάνθη μεγάλην ανακούφισιν και χαράν! Τα τείχη έπεσαν! Οι καρδιές άνοιξαν! Το χθες υπερεκεράσθη, παρήλθεν! Η αγάπη ενίκησεν! Ο Χριστός μεγαλύνεται! Τόσον οι Κληρικοί μας όσον και οι πιστοί της Μητροπόλεώς μας εδέχθησαν τον Σεβασμιώτατον με σεβασμόν και αγάπην! Τον υποδέχονται και του αποδίδουν περισσήν τιμήν! Αυτή είναι η καθαρή αλήθεια, είτε αρέσει είτε όχι εις τον κ Σημάτην. «Τον ερχόμενον προς με, ου μη εκβάλω έξω»! (Ιωάνν, κεφ. 6 στ. 37) Απ’ εδώ και εμπρός το τι θα πράξω δια τον Σεβ. Μητροπολίτην Βρεσθένης κ. Θεόκλητον δεν θα το συζητήσω με τον «αποτειχισθέντα» κ. Σημάτην! Ας προσέξη περισσότερον τα της ψυχής του. Ούτε συνδιοικητής εις τα της Μητροπόλεως είναι, ούτε κριτής του Επισκόπου του. Τελικά «η κρίσις ανέλεος τω μη ποιήσαντι έλεος• κατακαυχάται έλεος κρίσεως» (Ιακ. κεφ. 2 στ. 13).