Επιστολή του Μητροπολίτη Μεσογαίας Νικόλαου προς στην Ιερά Σύνοδο για το Τάμα του Έθνους

Πρωτ. 447 Ἀριθμ. Δι­εκπ. 210

Ἐν Σπά­τοις, τῇ 25 ῃ Μαρ­τί­ου 2011

Πρὸς

Τὴν Ἱε­ρὰν Σύ­νο­δον

Τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος

Εἰς Ἀθή­νας

Μα­κα­ρι­ώ­τα­τε,

Σε­βα­σμι­ώ­τα­τοι ἅγι­οι ἀρ­χι­ε­ρεῖς,

Ἐσχά­τως, ὅλο καὶ πε­ρισ­σό­τε­ρον συ­ζη­τεῖ­ται τὸ θέμα τῆς ἐκ­πλη­ρώ­σε­ως τοῦ λε­γο­μέ­νου «Τά­μα­τος τοῦ Ἔθνους». Μά­λι­στα, κά­ποι­οι ἔχουν ἐκ­φρά­σει καὶ τὴν ἐπι­θυ­μί­αν ὅπως συμ­με­τά­σχουν εἰς τοῦ­το προσφέ­ρον­τες ἰδι­ό­κτη­τον ἔκτα­σιν καὶ ἱκα­νὸν χρη­μα­τι­κὸν πο­σόν.

Ὡσαύ­τως ἐγε­νό­μην ἀπο­δέ­κτης καί τι­νων ἐπι­στο­λῶν λίαν ἀγα­πη­τῶν Σε­βα­σμι­ω­τά­των ἀδελ­φῶν, ὑπο­στη­ρι­ζου­σῶν μετὰ πε­ρισ­σῆς θέρ­μης καὶ ἱκα­νῆς ἐπι­χει­ρη­μα­το­λο­γί­ας τὴν ὡς ἄνω ἰδέ­αν.

Εἶ­ναι τόσο συγ­κι­νη­τι­κὸν τὸ ὅτι εἰς τὰς στε­γνὰς πνευ­μα­τι­κῶς ἡμέ­ρας μας ὑπάρ­χουν πι­στοὶ ἀδελ­φοὶ καὶ τέ­κνα μας, οἱ ὁποῖ­οι κυ­ρι­αρ­χοῦν­ται ἀπὸ τοι­αύ­της μορ­φῆς εὐ­γε­νεῖς ὁρα­μα­τι­σμοὺς καὶ ἀνα­λαμ­βά­ν­ουν τοι­αύ­τας πρω­το­βου­λί­ας μὲ τό­σην ἀξι­ο­πρέ­πει­αν, εὐ­γέ­νει­αν ψυ­χῆς καὶ ζέ­σιν πί­στε­ως.

Διὰ τῆς πα­ρού­σης ἐπι­θυ­μῶ ὅπως καὶ ἡ τα­πει­νό­της μου ἑνώ­σῃ τὴν ἰσχνὴν αὐ­τῆς φω­νὴν μὲ τὰς προ­α­να­φερ­θεί­σας καὶ ἐκ­φρά­σῃ τὰ αἰ­σθή­μα­τά της, μά­λι­στα σή­με­ρον κατὰ τὴν με­γά­λην ἡμέ­ραν τῆς τε ἑορ­τῆς τοῦ Εὐ­αγ­γε­λι­σμοῦ τῆς Θε­ο­τό­κου καὶ τῆς ἱε­ρᾶς μνή­μης τῆς Ἐθνι­κῆς πα­λιγ­γε­νε­σί­ας τοῦ 1821.

Θε­ω­ρῶ, Μα­κα­ρι­ώ­τα­τε, ὅτι εἰς μίαν τό­σον στεῖ­ραν πνευ­μα­τι­κῶς ἐπο­χήν, ἡ ἐκ μέ­ρους τῆς Ἱε­ρᾶς Συνό­δου τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος ἀνά­λη­ψις πρω­το­βου­λί­ας διὰ τὴν ἐν τοῖς πρά­γμα­σιν ἐκ­πλή­ρω­σιν τοῦ «Τά­μα­τος τοῦ Ἔθνους», καὶ τὰς συ­νει­δή­σεις τῶν ἡρω­ι­κῶν καὶ εὐ­λα­βῶν προ­γό­νων μας θὰ ἀναπαύσῃ, καὶ εἰς τὴν ἀνα­ζω­πύ­ρω­σιν τῆς τε­τραυ­μα­τι­σμέ­νης ἐθνι­κῆς μας συ­νει­δή­σε­ως με­γά­λως θὰ συμβά­λῃ, καὶ τὴν ναρ­κω­μέ­νην πί­στιν τοῦ εὐ­λο­γη­μέ­νου λαοῦ μας θὰ ἀφυ­πνί­σῃ, καὶ τὴν παν­τα­χό­θεν βαλλο­μέ­νην ἱστο­ρι­κὴν ἀλή­θει­αν θὰ ἀπο­κα­τα­στή­σῃ, καὶ τὸ ὄνο­μα τοῦ Σω­τῆ­ρος Χρι­στοῦ θὰ δο­ξά­σῃ, καὶ τὸ κῦ­ρος τῆς Ἁγι­ω­τά­της Ἐκ­κλη­σί­ας μας εἰς τὸν σύγ­χρο­νον κό­σμον πα­νη­γυ­ρι­κῶς θὰ ἐπι­βε­βαι­ώ­σῃ, καὶ νέον ὅρα­μα εἰς τὸν λαόν μας θὰ προ­σφέ­ρῃ.

Τὸ τάμα τῶν πι­στῶν ἀγω­νι­στῶν προ­γό­νων μας ἐγέ­νε­το προ­κει­μέ­νου νὰ ἐκ­φρά­σουν τὴν εὐ­γνω­μο­σύ­νην των πρὸς τὸν ἀλη­θι­νὸν Θεόν, τὸν Κύ­ρι­ον ἡμῶν Ἰη­σοῦν Χρι­στόν, διὰ τὸ δῶ­ρον τῆς ἐλευ­θε­ρί­ας των. Σήμε­ρον, μετὰ πα­ρέ­λευ­σιν σχε­δὸν δύο αἰώνων, ἐπι­τα­κτι­κὴ εἶ­ναι ἡ ἀνάγ­κη νὰ ἀνα­νε­ώ­σω­μεν τὸ μέγα καὶ ἅγι­ον τοῦ­το τάμα, με­τα­μορ­φοῦν­τες τοῦ­το ἀπὸ προ­γο­νι­κὸν τάμα εὐ­γνω­μο­σύ­νης διὰ τὴν ἐλευ­θε­ρί­αν τοῦ ἔθνους μας εἰς ἡμέ­τε­ρον τάμα προ­σευ­χῆς διὰ τὴν προ­στα­σί­αν του ἀπὸ τὰς ἐπι­φαι­νο­μέ­νας ἀπει­λὰς καὶ τὴν ἐπι­κει­μέ­νην κα­τα­στρο­φήν. Καὶ νὰ μὴν ὑπῆρ­χε τὸ πα­λαι­ὸν τάμα ἡμεῖς θὰ ἔπρε­πε νὰ κά­μω­μεν νέον τάμα.

Τώρα, εἰς μίαν πε­ρί­ο­δον καθ’ ἣν βε­βη­λοῦ­ται ἡ ἱστο­ρία, πε­ρι­φρο­νεῖ­ται ἡ Ἐκ­κλη­σία, κα­ταρ­ρέ­ουν αἱ δι­α­χρο­νι­καὶ ἀξί­αι καὶ ὑβρί­ζε­ται τὸ ὄνο­μα τοῦ ἁγί­ου Θεοῦ, τὸ ὀφεί­λο­μεν εἰς τὴν ἱστο­ρί­αν μας, εἰς τὴν Ἐκκλη­σί­αν μας, εἰς τὸν ἀλη­θι­νὸν Θεόν μας, εἰς τὴν ἐπο­χήν μας. Τὸ χρει­ά­ζε­ται τὸ ἔθνος μας. Τώρα, ὅπου τὰ πάν­τα κα­τε­δα­φί­ζον­ται, ἡμεῖς νὰ οἰ­κο­δο­μή­σω­μεν τὸν ναὸν τοῦ Σω­τῆ­ρος ἡμῶν Χρι­στοῦ. Τώρα, ὅπου ὅλα λη­σμο­νοῦν­ται, ἡμεῖς νὰ ἐν­θυ­μη­θῶ­μεν τὸ τάμα τῶν προ­γό­νων μας. Τώρα, ὅπου τὰ ἑτε­ρό­δο­ξα χριστια­νι­κὰ σχή­μα­τα φαί­νε­ται πὼς κα­ταρ­ρέ­ουν καὶ ἐκ­φυ­λί­ζον­ται, ἡμεῖς νὰ δεί­ξω­μεν εἰς τὸν σύγ­χρο­νον κό­σμον τὸ ζων­τά­νε­μα τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου πί­στε­ώς μας, ὡς τοῦ­το πράτ­τουν καὶ ἄλ­λοι Ὀρ­θό­δο­ξοι λαοὶ τῆς περι­ο­χῆς μας. Τώρα, ὅπου εἰς τὴν χώ­ραν μας δὲν κτί­ζον­ται νέαι κατα­σκευ­αί, ἡμεῖς νὰ κα­τα­σκευ­ά­σω­μεν τὸν ναόν τῶν ὑπο­σχέ­σε­ων καὶ τῶν ἐλ­πί­δων μας, τὸν ναὸν τῆς συγ­χρό­νου ὁμο­λο­γί­ας μας, τῆς πί­στε­ώς μας εἰς τὸν πε­ρι­φρο­νη­μέ­νον ἀπὸ τὴν ἀλα­ζο­νεί­αν μας Θεόν μας. Ἡμεῖς πτω­χεύ­ον­τες ὑλι­κῶς νὰ ἐπιβεβαιώσω­μεν πνευ­μα­τι­κῶς ὅτι ἡ με­γα­λυ­τέ­ρα πτω­χεία μας εἶ­ναι ἡ ἀσυ­νέ­πειά μας ἔναν­τι τοῦ Θεοῦ καὶ ὅτι ἡ ἀνάγ­κη Του εἶ­ναι ἀσυγ­κρί­τως με­γα­λυ­τέ­ρα οἱ­ασ­δή­πο­τε ἄλ­λης.

Ἤδη, Μα­κα­ρι­ώ­τα­τε, ἡ Ἐκ­κλη­σία μας δι­α­θέ­τει ἐν τοῖς τα­μεί­οις αὐ­τῆς ἱκα­νὸν πο­σὸν τὸ ὁποῖ­ον ἔχει συλ­λε­γῆ τῇ συν­δρο­μῇ τῶν Ἱε­ρῶν Μη­τρο­πό­λε­ων ἀπὸ δε­κα­πεν­τα­ε­τί­ας πε­ρί­που πρὸς τὸν σκο­πὸν τῆς ἀνεγέρ­σε­ως Συ­νο­δι­κοῦ Με­γά­ρου. Τὸ πο­σὸν τοῦ­το θὰ ἠδύ­να­το νὰ χρη­σι­μο­ποι­η­θῇ διὰ τὴν κα­τα­σκευ­ὴν τοῦ «Τά­μα­τος τοῦ Ἔθνους», ἐν συν­δυ­α­σμῷ μὲ κα­τα­σκευ­ὴν καί τι­νων Συ­νο­δι­κῶν ἐγ­κα­τα­στά­σε­ων κατὰ τὸ πρό­τυ­πον τοῦ ἐν Μό­σχᾳ Ἱε­ροῦ Ναοῦ τοῦ Σω­τῆ­ρος Χρι­στοῦ. Θὰ ἦτο δυ­να­τὸν ἐπί­σης νὰ δι­ε­ξα­χθῇ ἐτη­σία λο­γία ἀνὰ πᾶ­σαν τὴν Ἐκ­κλη­σί­αν τῆς Ἑλ­λά­δος πρὸς συμ­πλή­ρω­σιν τοῦ ἀπαι­του­μέ­νου πο­σοῦ, ὥστε κατὰ τὸ ἔτος 2021 νὰ ἑορ­τά­σω­μεν πα­νη­γυ­ρι­κῶς τὴν δι­α­κο­σι­ο­στὴν ἐπέ­τει­ον τῆς ἐθνι­κῆς μας πα­λιγ­γε­νε­σί­ας. Ἐπὶ πα­ρα­δεί­γμα­τι, ἐὰν προ­σφέ­ρω­μεν ὅλαι αἱ Ἱε­ραὶ Μη­τρο­πό­λεις ἓν ΕΥΡΩ δι’ ἕκα­στον πο­λί­την τῆς δικαιοδο­σί­ας μας συμ­φώ­νως πρὸς τὴν ἐπι­κει­μέ­νην ἀπο­γρα­φήν, τότε ἡ συλ­λο­γή τοῦ ἀπαι­του­μέ­νου συμπλη­ρω­μα­τι­κοῦ πο­σοῦ δὲν θὰ ἀπο­τε­λῇ ἀνέ­φι­κτον στό­χον, ἀρ­κεῖ νὰ τὸ πι­στεύ­σω­μεν οἱ ἴδι­οι.

Μὲ τὸν τρό­πον αὐ­τὸν θὰ δώ­σω­μεν νέον ὅρα­μα εἰς τὸν λαόν μας. Καὶ τὸ κοι­νω­νι­κὸν ἔρ­γον δὲν θὰ δι­α­τα­ρα­χθῆ, καὶ ἡ πνευ­μα­τι­κή μας μαρ­τυ­ρία κατὰ ἅγι­ον τρό­πον θὰ κα­τα­τε­θῇ. Καὶ ἡ ἐκ­κλη­σι­α­στι­κὴ μέ­ρι­μνα τῶν πτω­χῶν καὶ πει­να­σμέ­νων δὲν θὰ ἀπο­μει­ω­θῆ, καὶ ἡ εὐ­λο­γία τοῦ Θεοῦ πλου­σί­ως θὰ σκε­πά­σῃ ὁλόκληρον τὸ ἔθνος μας.

Βέ­βαι­ος ὅτι ἡ ἀδύ­να­τη φωνή μου, δί­πλα εἰς τὴν ἰσχυ­ρὰν κραυ­γὴν τό­σων ἁγί­ων καὶ εὐ­λα­βῶν ἀδελ­φῶν δὲν θὰ πε­ρι­φρο­νη­θῇ καὶ αἰ­τού­με­νος τὰς θε­ο­πει­θεῖς Ὑμῶν εὐ­χάς, δι­α­τε­λῶ

Μετὰ βα­θυ­τά­του σε­βα­σμοῦ,

† ῾Ο Με­σο­γαί­ας καὶ Λαυ­ρε­ω­τι­κῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ