ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ή ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΣΕΝΑΡΙΟ;

“ΚΑΙ ΠΑΛΙ Ο ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΟΡΚΙΣΕΙ ΤΗΝ “ΚΑΤΟΧΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ””

ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ή ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΣΕΝΑΡΙΟ;

“5.28 λέγων͵ Παραγγελίᾳ παρηγγείλαμεν ὑμῖν μὴ διδάσκειν ἐπὶ τῷ ὀνόματι τούτῳ͵ καὶ ἰδοὺ πεπληρώκατε τὴν Ἰερουσαλὴμ τῆς διδαχῆς ὑμῶν͵ καὶ βούλεσθε ἐπαγαγεῖν ἐφ΄ ἡμᾶς τὸ αἷμα τοῦ ἀνθρώπου τούτου.

5.29 ἀποκριθεὶς δὲ Πέτρος καὶ οἱ ἀπόστολοι εἶπαν͵ Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις. …5.32 καὶ ἡμεῖς ἐσμεν μάρτυρες τῶν ῥημάτων τούτων͵ καὶ τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον ὃ ἔδωκεν ὁ Θεὸς τοῖς πειθαρχοῦσιν αὐτῷ. (Πραξ. ε’ 28-32)

Του Θεολόγου Ιωάννη Ρεντζίδη

=====================

Δυστυχώς οι συμβάσεις και τα μνημόνια πού έχουν υπογραφεί και τεθεί σε εφαρμογή τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, δεν δίδουν την αίσθηση σοβαρού και ελευθέρου Έθνους.

Με αφορμή τα “δάνεια” και τις οικονομικές συναλλαγές μερικοί εξουσιαστές καταλύουν κάθε έννοια ελευθερίας.

Από το 1941 έως το 2011 μεσολαβούν μόλις 70 χρόνια. Αλλά τα γεγονότα είναι τόσο κοντινά.

Μπορούμε να στήσουμε μία αερογέφυρα χρόνου σε επαναλαμβανόμενα γεγονότα;

[Βλέπε και σχετικό άρθρο μας: “Έτσι ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος αντιμετώπισε την “Κατοχική Κυβέρνηση””].

Α΄ Η Εκκλησία είναι θεσμός και οι Κληρικοί είναι θεσμικά πρόσωπα, αλλά σκέπτονται δεόντως

Η Εκκλησία, είναι Θεοσύστατος Οργανισμός, αλλά και θεσμικός φορέας μέσα στην Ελληνική Πολιτεία. Και επομένως είναι υπέρ της τάξεως και κατά πάσης ασυδοσίας.

Κάθε Κληρικός είναι θεσμικό πρόσωπο σ’ αυτό τον τόπο και δεν εργάζεται μέσα στην αταξία. Συνάμα, ο κάθε Κληρικός είναι χαρισματικό πρόσωπο και ποτέ δεν είναι υπέρ της αναληθείας. Βλέπει, κρίνει, αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει σ’ αυτό τον δύσμοιρο τόπο και καθοδηγεί τον λαό του Θεού.

Για παράδειγμα, βλέπει τη χώρα να τελεί υπό διάλυση και να της έχει επιβληθεί μία άτυπος Κατοχή. Δυστυχώς βλέπει στη Βουλή να περνούν, όχι νομοθεσίες άλλα υποτελειολογίες. Να ψηφίζονται όχι Τροπολογίες, αλλά Ντροπολογίες.

Διαπιστώνει ότι στις εξουσιαστικές ομάδες ανιχνεύεται πολύ “Πλουτώνιο” (κλεμμένος πλούτος), ενώ στον λαό μας ανιχνεύεται όχι “Πλουτώνιο”, αλλά πολύ-πολύ Πτωχόνιο (πείνα και δυστυχία).

Μέσα στο Εθνομηδενιστικό, κατά μεγάλο ποσοστό, πολιτικό σύστημα και μέσα σε μία εθελόδουλη εξουσιαστική ομάδα, κυριάρχησε η βαθύτατη διαφθορά. Με την κατάπτωση αυτή κατάντησαν να αλλάξουν έννοια ακόμη και οι βασικές λέξεις:

Η δωροδοκία των χαμηλόβαθμων υπαλλήλων λέγεται “Γρηγορόσημο”. Η δωροδοκία των υψηλόβαθμων υπαλλήλων ονομάζεται “Λάδωμα”. Η δωροδοκία των Διευθυντών και Διοικητών αποκαλείται “Μίζα”. Η δωροδοκία των Βουλευτών και των Υπουργών θεωρείται κατ’ ευφημισμόν “Xορηγία”. Και η υποταγή στους ξένους ονομάζεται “Ρεαλισμός”.

Κατά τη δύσκολη αυτή συγκυρία η Κυβέρνηση ζητάει σιωπή από αυτούς πού καταλαβαίνουν και συνενοχή από εκείνους πού δεν καταλαβαίνουν.

Κατ’ ανάγκη λοιπόν οι Κληρικοί, ως Χαρισματικοί Πνευματικοί Ηγέτες, οφείλουν να σκέπτονται και να καταλαβαίνουν. Να μην σιωπούν, αλλά να ενεργούν με δύναμη και θάρρος.

Β΄ Δεν βρέθηκε ούτε ένας!

Προσκαλείται ο Αρχιεπίσκοπος αλλά αρνείται να ορκίσει την Κυβέρνηση

Ας φαντασθούμε τώρα ένα πραγματικό ή…φανταστικό σενάριο:

Ο λαός νιώθει ότι η πολιτική εξουσία ξεπούλησε τη Χώρα και ότι βρισκόμαστε προ μιας Κατοχικής Κυβερνήσεως.

Οι εκπρόσωποι τού Κατοχικού συστήματος προσκαλούν - διατάζουν τον Προκαθήμενο της Εκκλησίας της Ελλάδος να προσέλθει για να ορκίσει την “Κατοχική Κυβέρνηση”. Τότε αυτός αρνείται σθεναρά, παρά τις απειλές, τις πιέσεις και τους εκβιασμούς.

Και τότε αυτή η εξουσία, αναγκαστικά, ζητά μία εναλλακτική λύση.

Προσκαλούνται οι Ιερείς και αρνούνται

Ο Αρχιεπίσκοπος προσκαλεί όλους τους Ιερείς σε Ιερή Σύναξη και θέτει ενώπιόν τους το εξής επιτακτικό δίλλημα:

-“Εάν κάποιος από όλους σας έχει τη συμμαρτυρία της συνειδήσεώς του, μπορεί ελεύθερα να μεταβεί και να ορκίσει την “Κατοχική Κυβέρνηση” χωρίς να έχει καμιά συνέπεια εκκλησιαστική”.

Και η απάντηση έρχεται καθαρή και αποφασιστική. Όλοι οι Πατέρες εγείρονται όρθιοι και με συγκινητική φωνή απαντούν σθεναρά:

-«ΌΧΙ!!! Ουδείς από μάς έχει αυτή την πρόθεση! Εμείς δεν είμαστε Προδότες των Πατερικών Παραδόσεων. Μόνο καθοδηγούμεθα από τις χαρισματικές μορφές των Πατέρων-Ηρώων αυτού τού τόπου!».

Προσκαλούνται όλοι οι Αρχιερείς και Ιερείς της Ελλάδος. Ούτε ένας δεν αποδέχεται την δουλική πράξη

Τότε ο Αρχιεπίσκοπος προσκαλεί όλους τους Αρχιερείς της Ελλάδος, περί τους εκατό, και όλους τους Ιερείς, περί τις οκτώ χιλιάδες, να προσέλθουν και εάν νιώθουν ότι πρέπει να το κάνουν, ελεύθερα ας ορκίσουν την Κυβέρνηση.

Η απάντηση είναι η πρέπουσα, η αναμενομένη από Ορθοδόξους Πατέρες.

Ουδείς γονατίζει, ουδείς υποτάσσεται, ουδείς προσέρχεται στον τόπο όπου περιμένουν οι προδότες!!! ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ!!!

Από οκτώ χιλιάδες Χιώτες, ουδείς δέχθηκε να πατήσει τον Τίμιο Σταυρό.

Η ιστορία αναφέρει ένα συγκλονιστικό περιστατικό από την καταστροφή της Χίου (την 30ή Μαρτίου τού 1822).

Όταν ο Τούρκος κατακτητής κατέλαβε το νησί συγκέντρωσε όλον τον πληθυσμό σε μία πλατεία. Εκεί υπήρχαν λευκασμένοι Γέροντες, νέοι άνδρες, πολλές γυναίκες και πλήθος από παιδιά.

Τότε οι βάρβαροι εκείνοι πέταξαν μπροστά στους Έλληνες αιχμαλώτους έναν μεγάλο Σταυρό με τον Εσταυρωμένο επάνω, και κάλεσαν τους Χριστιανούς εκείνους να πατήσουν με ασέβεια επάνω του.

-«Όποιος πατήσει επάνω στον Σταυρό, θα σώσει τη ζωή του», διεκήρυξαν οι σφαγείς εκείνοι.!

Και τότε ήλθε ουρανομήκης η υπέροχη απάντηση της μοναδικής θυσίας και της πίστεως. Ούτε ένας(!!!). Ούτε ένας (!!!), δεν προχώρησε στο ανοσιούργημα εκείνο. Ούτε ένας δεν αρνήθηκε την πίστη του στο Χριστό και την Ελληνικότητά του.

Γ΄ Ούτε ένας ρασοφόρος να μη δεχθεί

Θα θέλαμε στην περίπτωση του πραγματικού ή φανταστικού σεναρίου, ούτε ένας κληρικός να μη δεχθεί να ορκίσει μία “Κατοχική Κυβέρνηση”.

Ούτε ένας ένστολος να μη συνεργασθεί μαζί της.

Ούτε ένας Ρωμιός αυτού του τόπου να μη δώσει χείρα βοηθείας στους Εθνομηδενιστές και στους ύπουλους συνεργάτες της Ξένης Κατοχής.

Δ΄ Λάμπουσα Αλήθεια

Ζούμε σε δύσκολες εποχές αλλά η είδηση από μόνη της φωνάζει. Ἡ αλήθεια από μόνη της αποκαλύπτεται.

Δυστυχώς μερικοί κρατούν αμφίσημη στάση. Δεν τούς ενδιαφέρει η αλήθεια. Αλλά εμείς οφείλουμε να μη παραπλανούμεθα από την δειλία τους και από την τακτική τους.

Γνωρίζουμε ότι η αλήθεια λάμπει. Την βλέπουμε μπροστά μας και δεν θα επιτύχουν να μας τυφλώσουν με τις καταχθόνιες προπαγάνδες τους.

Ας ξυπνήσουμε. Ας αφουγκρασθούμε το των Αρχαίων Προγόνων μας σύνθημα ότι πρέπει να ακούμε και να κρίνουμε σωστά, έχοντας όλα τα δεδομένα: “Ἀκηκόατε, ἑωράκατε, πεπόνθατε, ἔχετε, δικάζετε” (Λυσίας).