Λόγια πατρικής καρδιάς

 

Χαραλάμπους Ιερέως Μαρκέτου Εφημερίου Ιερού Ναού Αγ. Νικολάου Λιβαθηνάτων ή Ξένων Ληξουρίου.

Προς
τους απανταχού Κεφαλλονίτες κ λοιπούς Έλληνες χριστιανούς πολίτες του κόσμου.
Αγαπητοί,
Σε όλους μας είναι γνωστό, ότι σε λίγες μέρες ολόκληρος ο κόσμος ο χριστιανικός θα εορτάσει και πάλι το κοσμοσωτήριο γεγονός της γεννήσεως του θεανθρώπου Ιησού Χριστού. Ο Θεός απρόσκλητος ως αγνοούμενος από τον άνθρωπο μπαίνει μέσα στην ιστορία και δια του χωροχρόνου γίνεται από αναφής αντιληπτός, από άχρονος χρονικός και από αχώρητος χωρητός. Ο σκοπός της ενανθρωπήσεως του Θεού δεν είναι δοξασμός από τους ανθρώπους αλλά η μέχρι σταυρού και θανάτου προσφορά της ανιδιοτελούς αγάπης, της οποίας την πόρτα ο άνθρωπος είχε κλείσει με την αυτοθέλητη ιδιοτέλεια του, απέναντι στον εαυτό του, στο θεό και στον κόσμο.
Με τη φανέρωση του Ιησού Χριστού στην ιστορία, ο κόσμος για πρώτη φορά θα ζήσει ένα θαύμα, το οποίο ξεπερνά τις λογικές και πνευματικές του ικανότητες του ανθρώπου, ο οποίος αγωνιζόταν μέσα στους διαφόρους των θρησκειών πολιτισμούς, να βρει το πρότυπο του και να συνταυτιστεί με αυτό. Και το θαύμα έγινε με την ενανθρώπηση του Θεού.
Αυτό λοιπόν που δεν κατόρθωσε η ανθρωποκεντρική θρησκεία, η ανθρώπινη φιλοσοφία, η νομικίστικη απόδοση του δικαίου, το κατόρθωσε η δύναμη της αγάπης, η οποία είναι η μόνη δυνατή να οικοδομεί χωρίς να γκρεμίζει και να χαρίζει χωρίς να ζητεί. «Ο Θεός είναι αγάπη». Άρα τα Χριστούγεννα δεν είναι απλά μια γιορτή αλλά η φανέρωση της αγάπης του μόνου και πραγματικού Θεού μέσα στον κόσμο.
Τα τελευταία χρόνια πολύ ραγδαία παρατηρείται η απομάκρυνση του ανθρώπου σ' αυτό το κάλεσμα της αγάπης του Θεού. Μέσα στην εκκοσμίκευση των πραγμάτων της πίστεως οι χριστιανικές κοινωνίες παραμόρφωσαν το περιεχόμενο και τη σημασία των χριστιανικών εορτών και πρωτίστως των Χριστουγέννων, με αποτέλεσμα ο κόσμος να ζει Χριστούγεννα χωρίς Χριστό, χωρίς αγάπη με κοινωνικές αδικίες και οικονομικές ανισότητες. Όλα αυτά ερμηνεύουν το γεγονός, ότι η ζωή μας βρίσκεται πολύ μακριά από το βρέφος της Βηθλεέμ.
Τα τελευταία γεγονότα που διαδραματίζονται στην πατρίδα μας, από ηθικοκοινωνικής και οικονομικής πλευράς είναι τραγικά έως και ακαταλόγιστα. Εκεί που έχουμε φθάσει μπορούμε να πούμε: «τα των φίλων άπιστα, τα του κράτους ακυβέρνητα».
Δεν είναι λίγοι οι συνάνθρωποι μας οι οποίοι μέσα από το βάρος των προβλημάτων αγανακτούν και φθάνουν στην κατάθλιψη και στην απόγνωση. Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια έφθασε στο απόγειο του κοινωνικού και οικονομικού ευτελισμού της και το μεγάλο μας λάθος, που συνεχίζεται μέχρι και αυτή τη στιγμή, η εμπιστοσύνη στους χρηματολάτρες του σύμπαντος κόσμου, όπως αυτοί εκφράζονται μέσα από τις τράπεζες, τα χρηματιστήρια και τους διάφορους οικονομικούς συσχετισμούς, μας έφτασε στο σημερινό κατάντημα του διεθνούς διασυρμού μας. Κρίμα που ο ελληνισμός, μια τεράστια ηθικοπνευματική δύναμη σαν το Σαμψών της Παλαιάς Διαθήκης, τόσο αφελώς ξεγελάστηκε από την Δαλιδά του ψεύτικου ευδαιμονισμού και της πρόχειρης εφημερότητος και παρέδωσε τον πολιτισμό του, που στηρίζοταν όχι στην ύλη αλλά στη σοφία του πνεύματος και στη δύναμη του λόγου.
Τρέξαμε σαν πεινασμένα, από παιχνίδι παιδιά στις αγορές του κόσμου για να πάρουμε το παντεσπάνι της ανθρώπινης λαιμαργίας γιατί δεν μας αρκούσε το ψωμί της τιμιότητας, της λιτότητας και της ηθικής. Γίναμε ένας λαός χωρίς αυτοσυνειδησία, υποθηκεύοντας καθημερινώς τη γη μας, την οποία έχουν πολλές φορές ποτίσει με το αίμα της λευτεριάς οι πρόγονοι μας και καταντήσαμε ένας λαός εμπορεύσιμος στα ενεχυροδανειστήρια των τοκογλύφων της εποχής μας.
Η εποχή μας μοιάζει σαν εκείνη της αρχαίας Αθήνας του 6ου π.Χ. αιώνα, ώσπου ανέλαβε την κυβέρνηση της πόλεως ο σοφός Σόλων, ο οποίος με τον νόμο της σεισάχθειας (απόσεισις βαρών) απελευθέρωσε τους ανθρώπους από τα χρέη, απαγόρευσε την προσωπική δουλεία του οφειλέτου και της οικογενείας αυτού και βελτίωσε τους όρους δανεισμού για το μέλλον και δι αυτών ανόρθωσε την κοινωνία και την οικονομία της πόλεως. Δυστυχώς όμως για μας σήμερα όπως τα πράγματα δείχνουν τουλάχιστον δια το εγγύς μέλλον, δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιος εκ των ταγών της πατρίδος μας ο οποίος να έχει την σοφία του Σόλωνα και την δύναμη του Ηρακλή στη θέληση, δια τούτο το κατόρθωμα.
Δυστυχώς, χωρίς πάσης αντιλογίας, οι πολιτικοί μας είναι διαμελισμένοι. Ο νους τους είναι ευρωπαϊκός, η καρδιά τους είναι χρηματοφιλόδοξη και μόνον τα πόδια τους πατούν το έδαφος της Ελλάδας.
Η Ελλάδα δεν έφθασε ποτέ σ' αυτό το διπλό ξεπεσμό ύλης και πνεύματος γιατί σε εποχές υλικής φτώχειας ήταν γεμάτη από πνευματικό πλούτο, τον οποίο φύλαγαν μέσα στα δοχεία της ψυχής, άνθρωποι βουτηγμένοι στα νάματα της πίστεως και στα διδάγματα της σοφίας. Ο πραγματισμός των τεχνοκρατών μας οδήγησε σ' έναν πολιτισμό του οποίου η δραστηριότητα βρίσκεται μεταξύ ψυγείου και τηλεοράσεως, εφόσον μάθαμε να τρώμε εκείνα που μας πεθαίνουν και εκείνα που μας τυφλώνουν στη ζωή. Όσο θα πορευόμαστε έτσι θα μοιάζουμε σαν τους χοίρους οι οποίοι αρέσκονται να λούζουν το βρώμικο κορμί τους στη λάσπη των περιττωμάτων της αδηφάγου φύσεως τους.
Είναι καιρός πλέον μέσα από την δοκιμασία αυτή να αναθεωρήσουμε τις συντεταγμένες της απολελυμένης ζωής μας, να λουστούμε μέσα στα νάματα της ελληνορθοδόξου παραδόσεως μας για να έχει και η ζωή μας ουσία και περιεχόμενο σε μια συνέχεια πολιτισμού αντάξιου της πατρίδος μας. Μόνον τότε θα καταλάβουμε ότι τα Χριστούγεννα αλλά και κάθε άλλη γιορτή της πίστεως μας, έρχονται να μας αλλάξουν την ψυχή προς το καλύτερο και τελειότερο, να δώσουν χρώμα γιορτινά αιώνιο μέσα από ακατάλυτες αξίες και όχι από δέντρα και λαμπιόνια με φως που τρέμει και πριν ακόμη ανάψει σβήνει, στο σκοτάδι του κόσμου.
Καλές γιορτές.