ΚΥΡΙΑΚΗ Ι' ΛΟΥΚΑ ΤΑ ΔΕΣΜΑ

 

«Ταύτην δε, θυγατέρα Αβραάμ ούσαν, ην εδησεν ο σατανάς ιδού δέκα και οκτώ έτη, ουκ έδει λυθήναι από του δεσμού τούτου τη ημέρα του σαββάτου;»
(Λουκ. 13, 16)

Η θεραπεία της συγκύπτουσας
Μια επιτίμηση, αγαπητοί, μια επιτίμηση βλέπουμε μέσα στο Ευαγγέλιο της Γ΄ Κυριακής του Λουκά. Βλέπουμε το Χριστό να ελέγχει κάποιον και να τον επιτιμά. «Υποκριτά»!
Ποιόν ονομάζει υποκριτή ο Χριστός; Έναν άνθρωπο, που μέσα του είχε φωλιάσει ο φθόνος κι η κακία. Ένα χαιρέκακο και πονηρό άνθρωπο. Ποιος ήταν; Ό αρχισυνάγωγος, δηλαδή αυτός που διηύθυνε τη συναγωγή. Συναγωγή ήταν η αίθουσα που μαζεύονταν οι Εβραίοι και διάβαζαν το Νόμο και τον ερμήνευαν. Μέσα σε μία τέτοια συναγωγή μπήκε κάποτε ο Χριστός και δίδαξε τη μέρα του Σαββάτου. Και έκανε θαύμα μεγάλο. Κι ύστερα γύρισε στον αρχισυνάγωγο, στο Φαρισαίο εκείνο, και του είπε: «Υποκριτά»! Μα γιατί; Τι έκανε; Να τι έκανε: Μέσα στη συναγωγή έγινε ένα μεγάλο θαύμα. Όλοι χάρηκαν. Αυτός λυπήθηκε κι αγανάκτησε.
Μία γυναίκα ευλαβής την έκανε καλά ο Χριστός. Ήταν 18 χρόνια καμπουριασμένη. Να σηκώσει το κεφάλι δεν μπορούσε. Με τα τέσσερα περπάταγε. Κι όμως πήγαινε κάθε Σάββατο στη συναγωγή. Κυρτωμένη, σέρνοντας πήγαινε στη συναγωγή. Ας το ακούσουν μερικοί, που έχουν την υγεία τους, που έχουν τα πόδια τους γερά και το κορμί τους ίσιο, κι όμως λείπουν την Κυριακή απ’ την εκκλησία. Αυτή η γυναίκα θα τους καταδικάσει κατά την ήμερα της κρίσεως...
Είδε λοιπόν τη γυναίκα τη συγκύπτουσα ο Χριστός, τη λυπήθηκε και της είπε: «Γύναι, απολέλυσαι της ασθενείας σου». Γυναίκα, συ που 18 χρόνια υπέφερες, ήρθε η ώρα να βραβευτεί η πίστη σου κι η υπομονή σου, ήρθε η ώρα να γίνεις καλά... Κι αμέσως! Το είπε ο Χριστός κι έγινε. Τινάχτηκε το κορμί της συγκύπτουσας και «παραχρήμα ανωρθώθη».
Λαός πολύς βλέπει το θαύμα. Ανάμεσα τους κι ο φαρισαίος αρχισυνάγωγος. Χαίρεται ο λαός, λυπάται εκείνος. Γιατί; Φθονούσε το Χριστό. Δεν ήθελε τη δόξα του. Βρίσκει λόγο να τον κατηγορήσει. Σάββατο ήταν η μέρα εκείνη. Ημέρα του Θεού και των καλών έργων. Μα ο αρχισυνάγωγος κατηγορεί το Χριστό. Προσπαθεί να μειώσει την εντύπωση και το θαυμασμό που είχε ο λαός στο Χριστό. Τι; Τον θαυμάζετε; Μα δεν βλέπετε; Σήμερα είναι Σάββατο, επιτρέπεται να εργάζεται και σήμερα;... Για εργασία πέρασε το θαύμα ο αρχισυνάγωγος!
Κι ο Χριστός, που ήταν όλο αγάπη, που μίλαγε με συμπόνια στους πονεμένους και στους αμαρτωλούς, μόλις είδε την υποκρισία και την κακότητά του, τον έλεγξε. «Υποκριτά, έκαστος υμών τω σαββάτω ου λύει τον βουν αυτού ή τον όνον από της φάτνης και απαγαγών ποτίζει;». Υποκριτά, συ το Σάββατο λύνεις το γαϊδουράκι σου και το βόδι σου, πούνε δεμένα στο σταύλο, τα παίρνεις και τα πηγαίνεις για πότισμα. Αυτή τη γυναίκα, «ην έδησεν ο σατανάς ιδού δέκα και οκτώ έτη, ούκ έδει λυθήναι από του δεσμού τούτου τη ημέρα του σαββάτου;». Τα ζώα σας τα λύνετε. Αυτή τη γυναίκα πούνε δεμένη 18 χρόνια, δεν πρέπει να τη λύσω τη μέρα του Σαββάτου;
Ντροπιάστηκε απ’ την απάντηση του Χριστού ο αρχισυνάγωγος. Κι ο όχλος, που ήξεραν τι φαρμακερά φίδια υποκρισίας ήσαν οι Φαρισαίοι, χάρηκαν πολύ και δόξασαν το Θεό.

Τα δεσμά της αρρώστιας
«Ην έδησεν ο σατανάς». Ήταν δεμένη η συγκύπτουσα του σημερινού Ευαγγελίου 18 χρόνια σ’ αυτή την κατάσταση. Λες και πήρε κάποιος ένα σχοινί και της έδεσε το κεφάλι κάτω και της κύρτωσε το κορμί. Δεμένη με τα δεσμά τής αρρώστιας. Και μόνο αυτή; Την ώρα αυτή υπάρχουν χιλιάδες, εκατομμύρια άνθρωποι, πούνε δεμένοι πάνω σε κάποιο κρεββάτι, πούνε καθηλωμένοι πάνω στο κρεββάτι του πόνου. Είναι δεμένοι με μια αρρώστια Πονούν, βογκούν, υποφέρουν, μα δεν μπορούν να λύσουν τα δεσμά και να σηκωθούν απ’ το κρεββάτι. Όλοι αυτοί οι άρρωστοι, που πληγωμένοι πονούν και γογγύζουν, ας πάρουν θάρρος απ’ το θαύμα της θεραπείας της συγκύπτουσας. Ποιος το είπε πως θα πεθάνεις; Οι γιατροί; Γίνονται, αγαπητέ μου, και θαύματα. Αυτά που δεν λύνουν οι γιατροί, τα δεσμά της αγιάτρευτης αρρώστιας, τα λύνει ο Χριστός.

Τα ευλογημένα δεσμά
Μα δεν είναι μονάχα αυτά τα δεσμά, τα δεσμά της αρρώστιας, που δένουν πολλούς. Υπάρχουν κι άλλα δεσμά. Υπάρχουν δεσμά ευλογημένα, αλλά και δεσμά καταραμένα. Υπάρχουν τα δεσμά του Θεού και τα δεσμά του σατανά. Όλοι μας είμαστε δεμένοι. Αφού είμαστε χριστιανοί, είμαστε δεμένοι με τα δεσμά της πίστεως, της ορθοδόξου πίστεως. Κάποτε δεθήκαμε. Πότε; Όταν βαφτιστήκαμε, τι άλλο κάναμε; Δεθήκαμε με τα άγια δεσμά της ορθοδόξου πίστεως. Δώσαμε τότε υπόσχεση, πως θάμαστε δούλοι Ιησού Χριστού, αιχμάλωτοι τού θεού, δεμένοι με το σχοινί της αγάπης του Θεού. «Συνετάχθημεν τω Χριστώ».
Είσαι δεμένος, αδελφέ μου, μέσα στη μάνδρα της Ορθοδοξίας. Γιατί ζητάς να λυθείς, να σπάσεις τα δεσμά τής πίστεως; Όχι, δεν θα φύγουμε απ’ την Ορθοδοξία. Είμαστε δεμένοι πάνω στον ιστό, πάνω στο κατάρτι του πλοίου της Εκκλησίας.
Ευλογημένα τα δεσμά της πίστεως. Ευλογημένα τα δεσμά του γάμου. Είσαι παντρεμένος; Είσαι δεμένος. Είσαι δεμένος μαζί με άλλον. Είστε σύζυγοι, δηλαδή βρίσκεστε κάτω απ’ τον ίδιο ζυγό. Αυτός ο δεσμός του γάμου είναι ιερός. Κανένας δεν επιτρέπεται να διαλύει αυτό τον ιερό δεσμό. Ο απόστολος Παύλος λέει: «Δέδεσαι γυναικί; μη ζήτει λύσιν» (Α' Κορ. 7, 27). Μη ζητάς να διάλυσης το γάμο σου. Μη ζητάς διαζύγιο... Αν σκέφτονταν οι άνθρωποι ότι, αφότου παντρεύτηκαν, δέθηκαν, θα υπέφεραν το ζυγό, θα σήκωναν το σταυρό της οικογενειακής ζωής μέχρι τέλους. Δεσμός είναι ο γάμος, δεν είναι ασύδοτη ζωή. Δεσμός, αλλά ευλογημένος.
Άλλα ευλογημένα δεσμά είναι τα δεσμά τού καθήκοντος. Ο καθένας είναι δεμένος πάνω σ’ ένα καθήκον. Πρέπει να το εκτελεί. Μη ζητάς λοιπόν να λύσης αυτά τα δεσμά του καθήκοντος και να εγκατάλειψης το ιερό χρέος σου, που έχεις απέναντι στο Θεό και στους ανθρώπους.
Υπάρχουν κι άλλα ευλογημένα δεσμά. Μας τα δείχνει ο απόστολος Παύλος. Βρίσκεται στην Έφεσο. Μπροστά του βλέπει το μέλλον. Βλέπει δεσμά και θλίψεις. «Δεσμά με και θλίψεις μένουσι» (Πράξ. 20, 23). Βλέπει τα δεσμά της φυλακής. Και πράγματι δέθηκε στη φυλακή της Ρώμης για την αγάπη του Χριστού. Δεμένο το κορμί του, μα λεύτερη η ψυχή του. Μέσα απ’ τη φυλακή γράφει: «Κακοπαθώ μέχρι δεσμών ως κακούργος» (Β' Τιμ. 2, 9). Και στα πνευματικά του παιδιά υπενθυμίζει τα δεσμά του, τις αλυσίδες πουταν δεμένος, και λέει: «Μνημονεύετε μου των δεσμών» (Κολ. 4, 18). Χιλιάδες, εκατομμύρια χριστιανούς τους έδεσαν μέσα στις φυλακές και δεμένους τους οδήγησαν στο μαρτύριο και στο θάνατο.

Τα σατανικά δεσμά
Αυτά είναι τα ευλογημένα δεσμά, τα δεσμά του Θεού. Αλλά υπάρχουν και τα καταραμένα δεσμά, τα δεσμά του σατανά. «Ην έδησεν ο σατανάς». Δένει ο Χριστός με την αγάπη του, μα δένει κι ο σατανάς με τα πάθη του. Τον αρχισυνάγωγο τον είχε δέσει ο σατανάς. Λύθηκε η συγκύπτουσα, μα ο αρχισυνάγωγος έμεινε δεμένος με τα δεσμά του φθόνου. Αλλά κι εμείς; Δεμένοι είμαστε. Μας έχει δέσει ο σατανάς με τα πάθη μας. Δεν ακούτε τι λέει ο άνθρωπος για κάποιο πάθος που έχει; -Δεν μπορώ να το κόψω... Μας δένει σφιχτά, με κόμπους, και δεν μπορούμε να λυθούμε. Ο ένας είναι δεμένος με μία γυναίκα. Έχει παράνομο δεσμό. Πρόδωσε τον ευλογημένο δεσμό του γάμου του κι έμπλεξε στα δίχτυα της παρανομίας. Ή, αν είναι άγαμος, είναι δεμένος με τα δεσμά κάποιου αμαρτωλού έρωτα, που τον σέρνει και τον κάνει ό,τι θέλει. Ο άλλος είναι δεμένος με το πάθος του χρήματος. Γέρασε και δεν λέει να ξεκολλήσει απ’ το πουγκί και απ’ τη φιλαργυρία του. Ο άλλος είναι δεμένος με το πάθος της χαρτοπαιξίας. Ξενυχτά πάνω στο πράσινο τραπέζι και παίζει περιουσίες ολόκληρες. Ο άλλος είναι δεμένος με το πάθος του τσιγάρου. Ένα τσιγάρο τον κυβερνά. -Δεν μπορώ, σού λέει, να το κόψω... Προτιμά να μη φάει, παρά να μην καπνίσει. Ο άλλος είναι δεμένος με τη μόδα. Ό,τι λέει η μόδα, όχι ό,τι λέει ο Θεός. Όταν λέει το Ευαγγέλιο, πως πρέπει νάνε σεμνά τα ρούχα των γυναικών, δυστροπούν οι γυναίκες και λένε: -Ωχ, δεσμευτικό είναι το Ευαγγέλιο. Μας δεσμεύει. Δεν μας αφήνει να κάνουμε ό,τι θέλουμε... Όταν όμως διατάζει η μόδα, τότε δεν λένε τίποτα οι γυναίκες. Δέχονται και δεσμεύονται με τα οποιαδήποτε δεσμά της μόδας. Ο άλλος είναι δεμένος με το πάθος μιας παιδικής κακής συνήθειας, που δεν μπορεί να την κόψει, βασανίζεται, κλαίει, μα δεν καταφέρνει ν’ αποδεσμευθεί. Ο άλλος είναι δεμένος με κάτι παράξενες ιδέες, με υλιστικές αντιλήψεις, με πλανεμένες κοσμοθεωρίες, με ανόητες προλήψεις, με σατανικές δεισιδαιμονίες...

Υπάρχει ο Λυτρωτής
Όλοι είμαστε δεμένοι. Μοιάζουμε με τον αετό εκείνο, που του έδεσαν τα πόδια πάνω σ’ ένα βράχο. Τινάζει τα φτερά ο καημένος ο αετός, κάνει να πετάξει, αγναντεύει τους γαλανούς ουρανούς, μα εις μάτην. Είναι δεμένος. Αδελφέ μου, εσύ είσαι ο αετός, πλασμένος να διασχίζεις τους αιθέρες μιας ανώτερης πνευματικής ζωής. Τι; Είσαι δεμένος; Νοιώθεις μια δύναμη να σε κρατά αιχμάλωτο; Είσαι ο Προμηθέας Δεσμώτης, που τα κοράκια της αμαρτίας σου κατατρώνε τα σωθικά; Έλα! Πόσα χρόνια είσαι δεμένος με ένα πάθος; Πόσα χρόνια είσαι δεμένος με τις αμαρτίες σου; Η γυναίκα του σημερινού Ευαγγελίου ήταν 18 ολόκληρα χρόνια. Εσύ πόσα χρόνια είσαι δεμένος;
Όσα χρόνια κι αν είσαι δεμένος και βασανίζεσαι, μην απελπίζεσαι. Υπάρχει ο Λυτρωτής. Είναι εκείνος, που ήρθε στον κόσμο «ίνα λύση τα έργα του διαβόλου» (Α' Ίωάν. 3,8). Αυτός με το πανάγιο Αίμα του λύνει τα αμαρτήματα μας. Δίνει την άφεση. Αυτός για τη λύση των αμαρτημάτων μας έδωσε το μυστήριο τής 'Εξομολογήσεως. Τόπε ο ίδιος: «Όσα εάν λύσητε επί της γης, έσται λελυμένα εν τω ουρανώ» (Ματθ. 18, 18). Όσα κι αν είναι τα αμαρτήματα σου, λύνονται με την Εξομολόγηση. Εκεί, στο ιερότατο αυτό μυστήριο, θ’ ακούσεις τον πνευματικό να σου λέει: «Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού διά της εμής έλαχιστότητος έχει σε λελυμένον και συγκεχωρημένον».

Πάρε την απόφαση
Αδελφέ μου! Θυμάσαι τον Μ. Αλέξανδρο; Προχωρώντας στα βάθη της Μ. Ασίας, κοντά στο Σαγγάριο ποταμό, συνάντησε το Γόρδιο δεσμό. Κόμπος χιλιοδεμένος, που κανένας δεν μπορούσε να τον λύση. Ήρθε ο Αλέξανδρος, σήκωσε το ξίφος του, έδωσε μια δυνατή σπαθιά στον κόμπο και τον έκοψε. Γόρδιος δεσμός οι αμαρτίες και τα πάθη μας. Αρκετά παραμείναμε στα δεσμά. Μπρος, καιρός να σπάσουν τα δεσμά, να συντριβούν οι αλυσίδες που μας τυλίξανε σφιχτά.
Πάρε την απόφαση. Σήκωσε το ξίφος της θελήσεως σου και τρέξε και γονάτισε μπροστά στον πνευματικό. Πες όλα τα αμαρτήματα σου... Τότε, ω! τότε, κάποια σταγόνα από το Αίμα του Εσταυρωμένου θα πέσει πάνω στο δεμένο κόμπο των αμαρτημάτων σου, και θα λυθεί αμέσως, θα διαλυθεί, θα εξαφανισθεί. Θ’ ακούσεις και συ: «Απολέλυσαι της ασθενείας σου».

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι' ΛΟΥΚΑ

«Ταύτην δε, θυγατέρα Αβραάμ ούσαν, ην εδησεν ο σατανάς ιδού δέκα και οκτώ έτη, ουκ έδει λυθήναι από του δεσμού τούτου τη ημέρα του σαββάτου;»
(Λουκ. 13, 16)

Η θεραπεία της συγκύπτουσας
Μια επιτίμηση, αγαπητοί, μια επιτίμηση βλέπουμε μέσα στο Ευαγγέλιο της Γ΄ Κυριακής του Λουκά. Βλέπουμε το Χριστό να ελέγχει κάποιον και να τον επιτιμά. «Υποκριτά»!
Ποιόν ονομάζει υποκριτή ο Χριστός; Έναν άνθρωπο, που μέσα του είχε φωλιάσει ο φθόνος κι η κακία. Ένα χαιρέκακο και πονηρό άνθρωπο. Ποιος ήταν; Ό αρχισυνάγωγος, δηλαδή αυτός που διηύθυνε τη συναγωγή. Συναγωγή ήταν η αίθουσα που μαζεύονταν οι Εβραίοι και διάβαζαν το Νόμο και τον ερμήνευαν. Μέσα σε μία τέτοια συναγωγή μπήκε κάποτε ο Χριστός και δίδαξε τη μέρα του Σαββάτου. Και έκανε θαύμα μεγάλο. Κι ύστερα γύρισε στον αρχισυνάγωγο, στο Φαρισαίο εκείνο, και του είπε: «Υποκριτά»! Μα γιατί; Τι έκανε; Να τι έκανε: Μέσα στη συναγωγή έγινε ένα μεγάλο θαύμα. Όλοι χάρηκαν. Αυτός λυπήθηκε κι αγανάκτησε.
Μία γυναίκα ευλαβής την έκανε καλά ο Χριστός. Ήταν 18 χρόνια καμπουριασμένη. Να σηκώσει το κεφάλι δεν μπορούσε. Με τα τέσσερα περπάταγε. Κι όμως πήγαινε κάθε Σάββατο στη συναγωγή. Κυρτωμένη, σέρνοντας πήγαινε στη συναγωγή. Ας το ακούσουν μερικοί, που έχουν την υγεία τους, που έχουν τα πόδια τους γερά και το κορμί τους ίσιο, κι όμως λείπουν την Κυριακή απ’ την εκκλησία. Αυτή η γυναίκα θα τους καταδικάσει κατά την ήμερα της κρίσεως...
Είδε λοιπόν τη γυναίκα τη συγκύπτουσα ο Χριστός, τη λυπήθηκε και της είπε: «Γύναι, απολέλυσαι της ασθενείας σου». Γυναίκα, συ που 18 χρόνια υπέφερες, ήρθε η ώρα να βραβευτεί η πίστη σου κι η υπομονή σου, ήρθε η ώρα να γίνεις καλά... Κι αμέσως! Το είπε ο Χριστός κι έγινε. Τινάχτηκε το κορμί της συγκύπτουσας και «παραχρήμα ανωρθώθη».
Λαός πολύς βλέπει το θαύμα. Ανάμεσα τους κι ο φαρισαίος αρχισυνάγωγος. Χαίρεται ο λαός, λυπάται εκείνος. Γιατί; Φθονούσε το Χριστό. Δεν ήθελε τη δόξα του. Βρίσκει λόγο να τον κατηγορήσει. Σάββατο ήταν η μέρα εκείνη. Ημέρα του Θεού και των καλών έργων. Μα ο αρχισυνάγωγος κατηγορεί το Χριστό. Προσπαθεί να μειώσει την εντύπωση και το θαυμασμό που είχε ο λαός στο Χριστό. Τι; Τον θαυμάζετε; Μα δεν βλέπετε; Σήμερα είναι Σάββατο, επιτρέπεται να εργάζεται και σήμερα;... Για εργασία πέρασε το θαύμα ο αρχισυνάγωγος!
Κι ο Χριστός, που ήταν όλο αγάπη, που μίλαγε με συμπόνια στους πονεμένους και στους αμαρτωλούς, μόλις είδε την υποκρισία και την κακότητά του, τον έλεγξε. «Υποκριτά, έκαστος υμών τω σαββάτω ου λύει τον βουν αυτού ή τον όνον από της φάτνης και απαγαγών ποτίζει;». Υποκριτά, συ το Σάββατο λύνεις το γαϊδουράκι σου και το βόδι σου, πούνε δεμένα στο σταύλο, τα παίρνεις και τα πηγαίνεις για πότισμα. Αυτή τη γυναίκα, «ην έδησεν ο σατανάς ιδού δέκα και οκτώ έτη, ούκ έδει λυθήναι από του δεσμού τούτου τη ημέρα του σαββάτου;». Τα ζώα σας τα λύνετε. Αυτή τη γυναίκα πούνε δεμένη 18 χρόνια, δεν πρέπει να τη λύσω τη μέρα του Σαββάτου;
Ντροπιάστηκε απ’ την απάντηση του Χριστού ο αρχισυνάγωγος. Κι ο όχλος, που ήξεραν τι φαρμακερά φίδια υποκρισίας ήσαν οι Φαρισαίοι, χάρηκαν πολύ και δόξασαν το Θεό.

Τα δεσμά της αρρώστιας
«Ην έδησεν ο σατανάς». Ήταν δεμένη η συγκύπτουσα του σημερινού Ευαγγελίου 18 χρόνια σ’ αυτή την κατάσταση. Λες και πήρε κάποιος ένα σχοινί και της έδεσε το κεφάλι κάτω και της κύρτωσε το κορμί. Δεμένη με τα δεσμά τής αρρώστιας. Και μόνο αυτή; Την ώρα αυτή υπάρχουν χιλιάδες, εκατομμύρια άνθρωποι, πούνε δεμένοι πάνω σε κάποιο κρεββάτι, πούνε καθηλωμένοι πάνω στο κρεββάτι του πόνου. Είναι δεμένοι με μια αρρώστια Πονούν, βογκούν, υποφέρουν, μα δεν μπορούν να λύσουν τα δεσμά και να σηκωθούν απ’ το κρεββάτι. Όλοι αυτοί οι άρρωστοι, που πληγωμένοι πονούν και γογγύζουν, ας πάρουν θάρρος απ’ το θαύμα της θεραπείας της συγκύπτουσας. Ποιος το είπε πως θα πεθάνεις; Οι γιατροί; Γίνονται, αγαπητέ μου, και θαύματα. Αυτά που δεν λύνουν οι γιατροί, τα δεσμά της αγιάτρευτης αρρώστιας, τα λύνει ο Χριστός.

Τα ευλογημένα δεσμά
Μα δεν είναι μονάχα αυτά τα δεσμά, τα δεσμά της αρρώστιας, που δένουν πολλούς. Υπάρχουν κι άλλα δεσμά. Υπάρχουν δεσμά ευλογημένα, αλλά και δεσμά καταραμένα. Υπάρχουν τα δεσμά του Θεού και τα δεσμά του σατανά. Όλοι μας είμαστε δεμένοι. Αφού είμαστε χριστιανοί, είμαστε δεμένοι με τα δεσμά της πίστεως, της ορθοδόξου πίστεως. Κάποτε δεθήκαμε. Πότε; Όταν βαφτιστήκαμε, τι άλλο κάναμε; Δεθήκαμε με τα άγια δεσμά της ορθοδόξου πίστεως. Δώσαμε τότε υπόσχεση, πως θάμαστε δούλοι Ιησού Χριστού, αιχμάλωτοι τού θεού, δεμένοι με το σχοινί της αγάπης του Θεού. «Συνετάχθημεν τω Χριστώ».
Είσαι δεμένος, αδελφέ μου, μέσα στη μάνδρα της Ορθοδοξίας. Γιατί ζητάς να λυθείς, να σπάσεις τα δεσμά τής πίστεως; Όχι, δεν θα φύγουμε απ’ την Ορθοδοξία. Είμαστε δεμένοι πάνω στον ιστό, πάνω στο κατάρτι του πλοίου της Εκκλησίας.
Ευλογημένα τα δεσμά της πίστεως. Ευλογημένα τα δεσμά του γάμου. Είσαι παντρεμένος; Είσαι δεμένος. Είσαι δεμένος μαζί με άλλον. Είστε σύζυγοι, δηλαδή βρίσκεστε κάτω απ’ τον ίδιο ζυγό. Αυτός ο δεσμός του γάμου είναι ιερός. Κανένας δεν επιτρέπεται να διαλύει αυτό τον ιερό δεσμό. Ο απόστολος Παύλος λέει: «Δέδεσαι γυναικί; μη ζήτει λύσιν» (Α' Κορ. 7, 27). Μη ζητάς να διάλυσης το γάμο σου. Μη ζητάς διαζύγιο... Αν σκέφτονταν οι άνθρωποι ότι, αφότου παντρεύτηκαν, δέθηκαν, θα υπέφεραν το ζυγό, θα σήκωναν το σταυρό της οικογενειακής ζωής μέχρι τέλους. Δεσμός είναι ο γάμος, δεν είναι ασύδοτη ζωή. Δεσμός, αλλά ευλογημένος.
Άλλα ευλογημένα δεσμά είναι τα δεσμά τού καθήκοντος. Ο καθένας είναι δεμένος πάνω σ’ ένα καθήκον. Πρέπει να το εκτελεί. Μη ζητάς λοιπόν να λύσης αυτά τα δεσμά του καθήκοντος και να εγκατάλειψης το ιερό χρέος σου, που έχεις απέναντι στο Θεό και στους ανθρώπους.
Υπάρχουν κι άλλα ευλογημένα δεσμά. Μας τα δείχνει ο απόστολος Παύλος. Βρίσκεται στην Έφεσο. Μπροστά του βλέπει το μέλλον. Βλέπει δεσμά και θλίψεις. «Δεσμά με και θλίψεις μένουσι» (Πράξ. 20, 23). Βλέπει τα δεσμά της φυλακής. Και πράγματι δέθηκε στη φυλακή της Ρώμης για την αγάπη του Χριστού. Δεμένο το κορμί του, μα λεύτερη η ψυχή του. Μέσα απ’ τη φυλακή γράφει: «Κακοπαθώ μέχρι δεσμών ως κακούργος» (Β' Τιμ. 2, 9). Και στα πνευματικά του παιδιά υπενθυμίζει τα δεσμά του, τις αλυσίδες πουταν δεμένος, και λέει: «Μνημονεύετε μου των δεσμών» (Κολ. 4, 18). Χιλιάδες, εκατομμύρια χριστιανούς τους έδεσαν μέσα στις φυλακές και δεμένους τους οδήγησαν στο μαρτύριο και στο θάνατο.

Τα σατανικά δεσμά
Αυτά είναι τα ευλογημένα δεσμά, τα δεσμά του Θεού. Αλλά υπάρχουν και τα καταραμένα δεσμά, τα δεσμά του σατανά. «Ην έδησεν ο σατανάς». Δένει ο Χριστός με την αγάπη του, μα δένει κι ο σατανάς με τα πάθη του. Τον αρχισυνάγωγο τον είχε δέσει ο σατανάς. Λύθηκε η συγκύπτουσα, μα ο αρχισυνάγωγος έμεινε δεμένος με τα δεσμά του φθόνου. Αλλά κι εμείς; Δεμένοι είμαστε. Μας έχει δέσει ο σατανάς με τα πάθη μας. Δεν ακούτε τι λέει ο άνθρωπος για κάποιο πάθος που έχει; -Δεν μπορώ να το κόψω... Μας δένει σφιχτά, με κόμπους, και δεν μπορούμε να λυθούμε. Ο ένας είναι δεμένος με μία γυναίκα. Έχει παράνομο δεσμό. Πρόδωσε τον ευλογημένο δεσμό του γάμου του κι έμπλεξε στα δίχτυα της παρανομίας. Ή, αν είναι άγαμος, είναι δεμένος με τα δεσμά κάποιου αμαρτωλού έρωτα, που τον σέρνει και τον κάνει ό,τι θέλει. Ο άλλος είναι δεμένος με το πάθος του χρήματος. Γέρασε και δεν λέει να ξεκολλήσει απ’ το πουγκί και απ’ τη φιλαργυρία του. Ο άλλος είναι δεμένος με το πάθος της χαρτοπαιξίας. Ξενυχτά πάνω στο πράσινο τραπέζι και παίζει περιουσίες ολόκληρες. Ο άλλος είναι δεμένος με το πάθος του τσιγάρου. Ένα τσιγάρο τον κυβερνά. -Δεν μπορώ, σού λέει, να το κόψω... Προτιμά να μη φάει, παρά να μην καπνίσει. Ο άλλος είναι δεμένος με τη μόδα. Ό,τι λέει η μόδα, όχι ό,τι λέει ο Θεός. Όταν λέει το Ευαγγέλιο, πως πρέπει νάνε σεμνά τα ρούχα των γυναικών, δυστροπούν οι γυναίκες και λένε: -Ωχ, δεσμευτικό είναι το Ευαγγέλιο. Μας δεσμεύει. Δεν μας αφήνει να κάνουμε ό,τι θέλουμε... Όταν όμως διατάζει η μόδα, τότε δεν λένε τίποτα οι γυναίκες. Δέχονται και δεσμεύονται με τα οποιαδήποτε δεσμά της μόδας. Ο άλλος είναι δεμένος με το πάθος μιας παιδικής κακής συνήθειας, που δεν μπορεί να την κόψει, βασανίζεται, κλαίει, μα δεν καταφέρνει ν’ αποδεσμευθεί. Ο άλλος είναι δεμένος με κάτι παράξενες ιδέες, με υλιστικές αντιλήψεις, με πλανεμένες κοσμοθεωρίες, με ανόητες προλήψεις, με σατανικές δεισιδαιμονίες...

Υπάρχει ο Λυτρωτής
Όλοι είμαστε δεμένοι. Μοιάζουμε με τον αετό εκείνο, που του έδεσαν τα πόδια πάνω σ’ ένα βράχο. Τινάζει τα φτερά ο καημένος ο αετός, κάνει να πετάξει, αγναντεύει τους γαλανούς ουρανούς, μα εις μάτην. Είναι δεμένος. Αδελφέ μου, εσύ είσαι ο αετός, πλασμένος να διασχίζεις τους αιθέρες μιας ανώτερης πνευματικής ζωής. Τι; Είσαι δεμένος; Νοιώθεις μια δύναμη να σε κρατά αιχμάλωτο; Είσαι ο Προμηθέας Δεσμώτης, που τα κοράκια της αμαρτίας σου κατατρώνε τα σωθικά; Έλα! Πόσα χρόνια είσαι δεμένος με ένα πάθος; Πόσα χρόνια είσαι δεμένος με τις αμαρτίες σου; Η γυναίκα του σημερινού Ευαγγελίου ήταν 18 ολόκληρα χρόνια. Εσύ πόσα χρόνια είσαι δεμένος;
Όσα χρόνια κι αν είσαι δεμένος και βασανίζεσαι, μην απελπίζεσαι. Υπάρχει ο Λυτρωτής. Είναι εκείνος, που ήρθε στον κόσμο «ίνα λύση τα έργα του διαβόλου» (Α' Ίωάν. 3,8). Αυτός με το πανάγιο Αίμα του λύνει τα αμαρτήματα μας. Δίνει την άφεση. Αυτός για τη λύση των αμαρτημάτων μας έδωσε το μυστήριο τής 'Εξομολογήσεως. Τόπε ο ίδιος: «Όσα εάν λύσητε επί της γης, έσται λελυμένα εν τω ουρανώ» (Ματθ. 18, 18). Όσα κι αν είναι τα αμαρτήματα σου, λύνονται με την Εξομολόγηση. Εκεί, στο ιερότατο αυτό μυστήριο, θ’ ακούσεις τον πνευματικό να σου λέει: «Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού διά της εμής έλαχιστότητος έχει σε λελυμένον και συγκεχωρημένον».

Πάρε την απόφαση
Αδελφέ μου! Θυμάσαι τον Μ. Αλέξανδρο; Προχωρώντας στα βάθη της Μ. Ασίας, κοντά στο Σαγγάριο ποταμό, συνάντησε το Γόρδιο δεσμό. Κόμπος χιλιοδεμένος, που κανένας δεν μπορούσε να τον λύση. Ήρθε ο Αλέξανδρος, σήκωσε το ξίφος του, έδωσε μια δυνατή σπαθιά στον κόμπο και τον έκοψε. Γόρδιος δεσμός οι αμαρτίες και τα πάθη μας. Αρκετά παραμείναμε στα δεσμά. Μπρος, καιρός να σπάσουν τα δεσμά, να συντριβούν οι αλυσίδες που μας τυλίξανε σφιχτά.
Πάρε την απόφαση. Σήκωσε το ξίφος της θελήσεως σου και τρέξε και γονάτισε μπροστά στον πνευματικό. Πες όλα τα αμαρτήματα σου... Τότε, ω! τότε, κάποια σταγόνα από το Αίμα του Εσταυρωμένου θα πέσει πάνω στο δεμένο κόμπο των αμαρτημάτων σου, και θα λυθεί αμέσως, θα διαλυθεί, θα εξαφανισθεί. Θ’ ακούσεις και συ: «Απολέλυσαι της ασθενείας σου».

 

ΤΑ ΔΕΣΜΑ