Παγκοσμιοποιημένα Χριστούγεννα

Τοῦ Κωνσταντίνου Χολέβα, Πολιτικοῦ Ἐπιστήμονος

«Ἐπὶ γὴς εἰρήνη καὶ ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» ψάλλουμε τὰ Χριστούγεννα καὶ ἔτσι τονίζουμε τὸ οἰκουμενικὸ καὶ πανανθρώπινο μήνυμα τῆς μεγάλης αὐτῆς ἑορτῆς καὶ πανηγύρεως. Ἡ σύγχυση, ὅμως, τῆς ἐποχῆς μας καὶ τὰ ἔξωθεν ἐρχόμενα ρεύματα τῆς ὑλιστικῆς καὶ ἰσοπεδωτικῆς παγκοσμιοποιήσεως τείνουν νὰ μετατρέψουν τὰ Χριστούγεννα σὲ ἕνα ἐμπορικὸ πανηγύρι καὶ σὲ μία ἀποθέωση τοῦ εὐδαιμονισμοῦ καὶ τοῦ καταναλωτισμοῦ. Τὰ περισσότερα μέσα ἐνημερώσεως μιλοῦν γιὰ δῶρα, διακοπὲς στὰ χιόνια, γιὰ ρεβεγιὸν καὶ ξενύχτια τὴν παραμονὴ τῶν Χριστουγέννων καὶ μὲ κάθε τρόπο προσπαθοῦν νὰ μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὴν παραδοσιακὴ ἑλληνορθόδοξη ἑορτὴ τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου. Προβάλλουν Χριστούγεννα .... χωρὶς Χριστό!

Στὸ βωμὸ τῆς παγκοσμιοποιήσεως θυσιάζεται ὁ ἀληθινὸς Ἅγιος καὶ Μέγας Βασίλειος καὶ μὲ τὸ ὄνομά του ἐμφανίζεται μία στρουμπουλὴ κοκκινοφορεμένη κούκλα ἡ ὁποία κατακλύζει καταστήματα καὶ σπίτια. Τί σχέση μὲ αὐτὰ τὰ ἐμπορικὰ τεχνάσματα μπορεῖ νὰ ἔχει ὁ σοφὸς Ἐπίσκοπος Καισαρείας, ὁ ὁποῖος χάριζε κυρίως πνευματικὰ δῶρα καὶ φώτιζε τοὺς συνανθρώπους του μὲ τὴν διδασκαλία καὶ τὴν φιλανθρωπία του; Ἀκόμη καὶ ὡς πρὸς τὸ ὄνομά του ἡ παγκοσμιοποιημένη ἐκδοχὴ τοῦ ἄη Βασίλη προκαλεῖ σύγχυση. Σάντα Κλάους τὸν λένε οἱ Δυτικοί, ὄνομα ποῦ παραπέμπει μᾶλλον στὸν Ἅγιο Νικόλαο παρὰ στὸν Ἅγιο Βασίλειο. Ἐμεῖς ἂς προσπαθήσουμε νὰ γιορτάσουμε ἑλληνορθοδόξως καὶ ἀνατολικῶς, γιὰ νὰ παραφράσουμε μιὰ σχετικὴ φράση τοῦ Παπαδιαμάντη, καὶ ἂς διδάξουμε στὰ παιδιὰ μᾶς ποιὸς ἦταν ὁ πραγματικὸς Ἅγιος Βασίλειος, ποιὰ ἦταν ἡ πατερική του σοφία, ποιὸ ἦταν τὸ τεράστιο κοινωνικό του ἔργο , πῶς δίδασκε τοὺς νέους νὰ μελετοῦν ἐπιλεκτικὰ τὰ ἀρχαῖα ἑλληνικὰ κείμενα σὰν τὴ μέλισσα ποῦ...

ἐπισκέπτεται τὰ ἄνθη καὶ ἀποφεύγει τὰ ἀγκάθια.

Ἡ παραδοσιακὴ Θεία Λειτουργία τῶν Χριστουγέννων ἀντικαθίσταται ἀπὸ τὰ ξενύχτια , τὰ ρεβεγιὸν καὶ τὴν χαρτοπαιξία γιὰ νὰ φανοῦμε δῆθεν μοντέρνοι καὶ παγκοσμιοποιημένοι. Ὄχι, εὐτυχῶς, ἡ ἐπισήμανση αὐτὴ δὲν ἀφορᾶ ὅλους τους Ἕλληνες. Εὐτυχῶς ὑπάρχουν πολλοί, μικροὶ καὶ μεγάλοι, ποῦ θὰ σηκωθοῦν ἐνωρὶς τὰ ξημερώματα γιὰ νὰ μετάσχουν τῆς Χριστουγεννιάτικης Θείας Λειτουργίας καὶ νὰ μεταλάβουν μετὰ ἀπὸ τὴ νηστεία ποῦ ἐτήρησαν. Ὑπάρχουν πολλοί, δόξα τῷ Θεῶ ποῦ ἐπιμένουν ἑλληνορθόδοξα καὶ ἀρνοῦνται νὰ μποῦν στὴν μηχανὴ τοῦ κυμὰ ποῦ ἀλέθει ἔθνη, πολιτισμούς, ἰδιαοπροσωπίες, ἀνεξαρτησίες.

Στὸ βωμὸ τῆς παγκοσμιοποιήσεως ἀρκετοὶ συμπατριῶτες μᾶς θυσιάζουν τὰ ἑλληνορθόδοξα Χριστούγεννα γιὰ νὰ ταξιδέψουν σὲ διάφορους προορισμοὺς ἐκτὸς Ἑλλάδος. Ἐπικαλοῦνται τὴ συγκίνησή τους γιὰ τὴν βραδυνῆ Θεία Λειτουργία ποῦ θὰ παρακολουθήσουν σὲ κάποιο χιονισμένο Ναὸ τῆς Κεντρικῆς ἢ Βορείου Εὐρώπης, ἀλλὰ τελικὰ ἀντὶ γιὰ τὸ Θεῖο Βρέφος καταλήγουν νὰ προσκυνοῦν τὶς προθῆκες καὶ τὰ ράφια τῶν πολυκαταστημάτων τῶν πόλεων τῆς Ἑσπερίας καὶ ἐπιστρέφουν μὲ βαλίτσες διπλὰ φορτωμένες ἀπὸ τά........ ἀποδεικτικὰ στοιχεῖα τῆς εὐλαβείας τῶν.

Παγκοσμιοποιημένες εἶναι καὶ πολλὲς ἀπὸ τὶς εὐχετήριες κάρτες ποῦ λαμβάνουμε αὐτὲς τὶς ἡμέρες. Θὰ μοῦ πεῖτε ὅτι σημασία ἔχει νὰ σὲ θυμηθεῖ κάποιος καὶ ὄχι ἡ ἀπεικόνιση ἐπάνω στὴν κάρτα. Δὲν διαφωνῶ, ἀλλὰ ἀφοῦ ἀποφασίζεις, Χριστιανέ μου, νὰ στείλεις γραπτῶς τὶς εὐχές σου σὲ ὁρισμένους φίλους, γιατί δὲν προτιμᾶς κάρτες μὲ Ὀρθόδοξη βυζαντινότροπη εἰκονογράφηση καὶ μοῦ στέλνεις χιονισμένα σκανδιναβικὰ τοπία μὲ ταράνδους ἢ εὐτραφῆ ἀγγελούδια οὐδεμία σχέση ἔχοντα μὲ τὴν Πίστη μας καὶ τὴν Λατρευτική μας τέχνη;

Τὸ σπουδαιότερο, ὅμως, δὲν εἶναι οὔτε οἱ κάρτες οὔτε τὰ ρεβεγιὸν οὔτε ἄλλες ἐξωτερικὲς ἐκδηλώσεις. Τὸ σπουδαιότερο εἶναι νὰ προετοιμασθοῦμε πνευματικά. Ὁ ἐνανθρωπίσας Κύριός μας καλεῖ νὰ ἐξομολογηθοῦμε, νὰ νηστέψουμε καὶ νὰ μεταλάβουμε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Ἔτσι θὰ τιμήσουμε τὴν Γέννησή Του. Ἔσι θὰ ὑποδεχθοῦμε τὸν σαρκωθέντα Λόγο καὶ θὰ κρατήσουμε βαθειὰ μέσα στὴν ψυχή μας τὸ «μήνυμα τῶν Χριστουγέννων». Ὅτι , δηλαδή, ὁ Θεὸς ἐσαρκώθη ὡς ἄνθρωπος «ἴνα ὁ ἄνθρωπος θεωθῆ». Γιὰ νὰ μπορέσει ὁ ἄνθρωπος νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὸ σκότος τῆς πλάνης καὶ νὰ φωτισθεῖ ἀπὸ τὴν ἀποκαλυφθεῖσα Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου. Ἂς προετοιμασθοῦμε, λοιπόν, γιὰ ἀληθινὰ ἑλληνορθόδοξα Χριστούγεννα καὶ τότε δὲν ἔχουμε τίποτε νὰ φοβηθοῦμε ἀπὸ τὴν ἰσοπεδωτικὴ παγκοσμιοποίηση.