Κυριακή Β Νηστειών Η Π Ι Σ Τ Η Β Ρ Α Β Ε Υ Ε Τ Α Ι ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΓΙΟΥ ΒΑΡΝΑΒΑ

«ἐδών δέ ὁ Ἰησοῦς τήν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ·  τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου.»                                                                (Μᾶρκ. β΄ 5)

                   Ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς ἡμέρας, ἀγαπητοί ἀδελφοί, περιγράφει τό θαῦμα τῆς θεραπείας ἑνός παράλυτου ἄνδρα ἀπό τήν πόλη Καπερναούμ.  Τό θαῦμα τοῦτο ἀναφέρεται καί ἀπό τούς τρεῖς συνοπτικούς εὐαγγελιστές, δηλαδή τούς Ματθαῖο, Μᾶρκο καί Λουκᾶ.  Ἀξιοσημείωτο εἶναι ὅτι ὁ εὐαγγελιστής Ματθαῖος ὀνομάζει τήν Καπερναούμ, πόλη δική τοῦ Χριστοῦ.  Μᾶς λέγει ὅτι: «ἦλθεν εἰς τήν ἰδίαν πόλιν»  (Ματθ. θ΄ 1).  Ἡ ἔννοια ἐδῶ βέβαια δέν εἶναι ἡ ἰδιοκτησία.  Τί νά εἶναι ἄραγε;  Σέ τούτη τήν πόλη ὁ κόσμος ἦταν πιό δεκτικός, ὅσον ἀφορᾶ τό λόγο τοῦ Κυρίου.  Οἱ ψυχές τῶν ἀνθρώπων ἦταν πιό εὔπλαστες καί καταδεχτικές ὥστε ὁ Κύριος σέ τοῦτο τό μέρος ἐπετέλεσε πολλά ἄλλα θαύματα.  Γιά τοῦτο ὁ εὐαγγελιστής τήν ὀνομάζει, πόλη δική τοῦ Χριστοῦ. 

                        Κάποιος ὅταν ἀκούει αὐτήν τήν περικοπή, τήν προσοχή του τραβᾶ  ἡ πυκνή προσέλευση τοῦ κόσμου πρός τόν Κύριο.  Τότε δέν ὑπῆρχαν τά σημερινά μέσα ἐπικοινωνίας καί διαδόσεως τῶν πληροφοριῶν.  Πῶς λοιπόν οἱ ἄνθρωποι ἐπληροφοροῦντο; Τοῦτο ὀφείλεται σέ ὅσα μάθαιναν οἱ ἄνθρωποι ἀπό τούς ἄλλους, ὅσον ἀφορᾶ τά θαύματα, τά ὁποῖα ἔκανε ὁ Κύριος στήν εὐλογημένη γῆ τῆς Παλαιστίνης.

                        Ἐντύπωση προξενεῖ τό παράδειγμα τῶν τεσσάρων ἀνθρώπων ἀλλά καί τοῦ ἰδίου τοῦ παράλυτου, οἱ ὁποῖοι μέ προθυμία καί πίστη προσῆλθαν πρός τόν Κύριο.  Ἐκεῖνοι τόν κουβάλησαν πάνω στό στρῶμα του καί ὅταν ἔφθασαν στό σπίτι, ὅπου δίδασκε ὁ Κύριος, ὁ ἀριθμός τοῦ πυκνοῦ πλήθους δέν τούς ἐπέτρεψε νά πλησιάσουν τόν Κύριο.  Τί συμβαίνει ὅμως στή συνέχεια; 

                        Ἐκεῖνοι ἀντί νά ὑποχωρήσουν, πεισμώνουν, τόν ἀνεβάζουν στή στέγη, μετακινοῦν τά κεραμίδια καί ἀπ’ ἐκεῖ τόν κατεβάζουν, κείμενο στό στρῶμα, ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.  Ὁ Κύριος δέν παρεπονέθη, οὔτε παρατήρησε κανένα γιά τό θόρυβο, τίς σκόνες καί τή διακοπή τῆς διδασκαλίας του.  Ἀπευθύνοντας μάλιστα τό λόγο πρός τόν παράλυτο, τόν ἀποκαλεῖ παιδί του.  «τέκνον ἀφεῶνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου».  (Μᾶρκ. β΄ 5).  Ὁ Κύριος συγχωρεῖ  στόν ἄνθρωπο ὅλα τά λάθη καί τίς ἁμαρτίες του μόνο μέ τό λόγο Του. 

                        Μποροῦμε νά τονίσουμε ὅτι πίστη δέν ἐξεδήλωσαν μόνο οἱ τέσσερις ἐθελοντές καί εὐεργέτες τοῦ παράλυτου ἀλλά καί ὁ ἴδιος.  Ἐκεῖνος ἀποδέχθηκε νά ὑποστεῖ ὅλη τήν ταλαιπωρία τῆς μεταφορᾶς μέσα ἀπό τούς δρόμους τῆς πόλεως καί τῆς ἀναρρίχισης στή στέγη τοῦ σπιτιοῦ.  Σίγουρα ἤλπιζε στή θεραπεία του, τῆς ὁποίας καί ἀξιώθηκε.

                        Μέσα σ’ ἐκεῖνο τό πλῆθος, λέγει τό εὐαγγέλιο, εὑρίσκοντο καί κάποιοι γραμματεῖς καί Φαρισαῖοι (Λουκ. ε΄ 21), οἱ ὁποῖοι ἄρχισαν νά κατακρίνουν τόν Κύριο καί νά λένε: Ποῖος εἶναι αὐτός νά προσβάλλει τό Θεό καί νά συγχωρεῖ ἁμαρτίες.  Αὐτό τό ἔργο ἀνήκει μόνο στό Θεό.

                        Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὡς Θεός, γνώριζε τίς σκέψεις τους.  Γιά τοῦτο τούς εἶπε: Γιατί σκέπτεσθε ἔτσι;  Τί εἶναι πιό εὔκολο νά πῶ στόν παράλυτο; Συγχωροῦνται οἱ ἁμαρτίες σου ἤ σήκω, πάρε τό στρῶμα σου καί προχώρα;  Γιά νά δεῖτε λοιπόν ὅτι ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἔχει τήν ἐξουσία νά συγχωρεῖ πάνω στή γῆ ἁμαρτίες, λέγει στόν παράλυτο: Σ’ ἐσένα μιλῶ.  Σήκω, πάρε τό στρῶμα σου καί πήγαινε σπίτι σου.  Ἐκεῖνος ὑπάκουσε ἀμέσως, πῆρε τό στρῶμα του καί προχώρησε ἔξω μπροστά σ’ ὅλους.  Ἐκεῖνοι ἐθαύμασαν καί δοξάζοντας τό Θεό ἔλεγαν: Ποτέ ὡς τώρα δέν εἴδαμε τέτοια πράγματα.

                        Ὁ Κύριος μετά τήν Ἀνάστασή Του ἀπό τούς νεκρούς ἀφοῦ χαιρέτησε τούς Ἀποστόλους, τούς παραχώρησε τήν ἐξουσία νά καθαρίζουν τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων χορηγώντας τους ἄφεση ἁμαρτιῶν.  Στή συνέχεια οἱ Ἀπόστολοι μετέδωσαν αὐτήν τήν ἐξουσία στούς διαδόχους τους Ἐπισκόπους, οἱ ὁποῖοι τήν ἐξασκοῦν ὡς σήμερα, πλένοντας τόν ἐσωτερικό κόσμο τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας.  Ἰδιαίτερα τίς μέρες τῆς Ἁγίας καί Μ. Τεσσαρακοστῆς οἱ πιστοί πλησιάζουν πιό ταχτικά τό ἐξομολογητήριο γιά νά ταχτοποιήσουν τά ζητήματα τῆς ψυχῆς τους.  Τοῦ ἐξουσιαστῆ τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί Κυρίου ἡμῶν ἡ τιμή καί ἡ δόξα καί ἡ βασιλεία στούς αἰῶνες.  Ἀμήν!