Κυριακή Β΄νηστειών: Εξομολόγηση,το μυστήριον και λουτρόν των δακρύων του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λέρου κ Παισίου

«Τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου»

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Στην σημερινή ευαγγελική περικοπή ο Πολυεύσπλαγχνος Κύριος λέγει στον
παραλυτικό: «παιδί μου, συγχωρούνται οι αμαρτίες σου» και συγχρόνως του
 λέγει: «σήκω επάνω και πήγαινε στο σπίτι σου».
Διπλή χαρά και αγαλλίαση δια τον ποτέ παράλυτο, δια τον δυστυχισμένο
 εκείνο άνθρωπο που, χρόνια επάνω στο κρεβάτι του πόνου και στην στρωμνή
 των κακώσεων, δεν μπορούσε να βρεί την ποθούμενη ανάπαυση του
ταλαιπωρημένου σώματός του.
Η αγάπη και η ανιδιοτελής προσφορά τεσσάρων ανθρώπων οδηγεί τον
 παράλυτο σε Εκείνον που γνωρίζει τα βάθη των καρδιών των ανθρώπων
, σε Εκείνον που ήλθε στην γή εξ’ ουρανών δια να ελευθερώσει το ανθρώπινο
 γένος από την αμαρτία.
Ο Ιατρός της ψυχής και του σώματος θεραπεύει τον παράλυτο και με τον Θείο
 και σωτήριο λόγο του τον αναγεννά πνευματικά και σωματικά και του παρέχει
 το δικαίωμα να επιστρέψει υγιής στο σπίτι του.
Το «αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου», προϋποθέτει μετάνοια και ειλικρινή
 εξομολόγηση, πράγμα το οποίο βλέπει κανείς στο πρόσωπο του παραλυτικού
 εκείνου ανθρώπου της Καπερναούμ.
Η εξομολόγηση, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι το μυστήριο εκείνο της Εκκλησίας μας,
 με το οποίο συγχωρούνται οι τυχόν αμαρτίες μας με την χάρη του Αγίου Πνεύματος,
που τις διαπράξαμε μετά τη Βάπτισή μας.
Το μυστήριο της εξομολόγησης είναι θεοσύστατο, το παρέδωσε αυτός ο Ιησούς
Χριστός, ο αιώνιος δομήτωρ της Εκκλησίας μας: «Αμήν, λέγω υμίν, όσα εάν δήσητε
 επί της γής, έσται δεδεμένα εν τω Ουρανώ και όσα εάν λύσητε επί της γής, έσται
λελυμένα εν τω Ουρανώ».
Η αληθινή εξομολόγηση σώζει τον άνθρωπο από την αμαρτία, η οποία αμαρτία είναι
 παράβαση και παρακοή του Θείου Νόμου και ριζώνει μέσα στην ψυχή του ανθρώπου
και την καταστρέφει, ως ο σκόρος το ρούχο και ο σκώληκας το φυτό.

Εάν δεν αποβάλει από μέσα του ο άνθρωπος την αμαρτία με το μυστήριο της 

εξομολόγησης, τότε χάνεται και απομακρύνεται από το έλεος και την ευσπλαχνία του

 Θεού Πατρός. Η συνεχής δε παρακοή του Θείου Νόμου γίνεται πλέον συνήθεια στον 

άνθρωπο και μάλιστα δύσκολα δύναται να απεμπλακεί και να ελευθερωθεί από τα

 δεσμά της αμαρτίας· γίνεται δούλος αυτής και «τα οψώνια της αμαρτίας θάνατος εστί»,

 θάνατος πνευματικός, πού είναι ο χωρισμός του ανθρώπου από τον Θεό.

Ο άνθρωπος εκείνος που ειλικρινά μετανοεί, προσέρχεται, ανοίγει την καρδιά του και
με δάκρυα μετανοίας εναποθέτει το βάρος των αμαρτιών του στον Πνευματικό Πατέρα,
πού είναι ο αντιπρόσωπος του Θεού στην γή και παίρνει την άφεση, την συγχώρηση:
 «Παιδί μου, ο Θεός να σε συγχωρέσει», του λέγει ο Πνευματικός.
Έτσι, το Πνεύμα του Θεού ανοίγει την καρδιά του ταπεινώς εξομολογούμενου και του
παρέχει νέα πνευματική ζωή, τελεία αναμόρφωση. Το είναι του ολόκληρο
συγκλονίζεται και θερμαίνεται με την χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Ευλογία και συνάμα χαρά και αγαλλίαση δια τον εξομολογούμενο από την ώρα
 αυτή, κατά την οποίαν αναμορφώνεται ηθικά και μέσα του κυριαρχεί ηρεμία,
 βασιλεύει ο Χριστός, ο Σωτήρας και Λυτρωτής, διότι η αμαρτία νικήθηκε, έχασε
 την εξουσία της, απώλεσε την δύναμή της.
Με την ειλικρινή μετάνοια και εξομολόγηση ο άνθρωπος ελευθερώνεται από την
αμαρτία, γίνεται νέος άνθρωπος κατά Χριστόν και με την Θεία Χάρη και το άπειρο
 έλεος του Θεού Πατρός λαμβάνει, ως δώρο πολύτιμο, την ειρήνη της ψυχής του
 και την δύναμη να πράττει την αρετή, το καλό, το τέλειο, το αγαθό.
Όπως το δένδρο γνωρίζεται από το καρπό που προσφέρει, έτσι και η
αληθινή μετάνοια και εξομολόγηση καταφαίνεται από τα έργα και τις πράξεις
 του μετανοούντος.
Με το Μυστήριο της Μετανοίας και της Εξομολόγησης ο αληθώς εξομολογούμενος
 παίρνει γνώση και συναίσθηση της ηθικής κατάστασής του από τον πνευματικό
 του πατέρα και χαίρεται δι΄ αυτό πού πράττει, ως άνθρωπος πλέον ελεύθερος
από την αμαρτία.
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Το μυστήριο της Εξομολόγησης είναι η πνευματική κολυμβήθρα του Σιλωάμ,
είναι η οικία εκείνη την οποία απεστέγασαν οι τέσσερις τραυματιοφορείς της
σημερινής Ευαγγελικής περικοπής, προκειμένου ο παράλυτος να ακούσει υπό
 του Σωτήρος Χριστού το «τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου, και σοι λέγω,
έγειρε και άρον τον κράββατόν σου και ύπαγε εις τον οίκον σου».

«Μετάνοια», λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος, «πάσης ψυχικής και σωματικής 

ασθενείας ιατρείον και σωτήριον φάρμακον».

Η κολυμβήθρα του Σιλωάμ και η οικία της Καπερναούμ δεν βρίσκονται μακριά
από εμάς και δεν είναι ανάγκη να δαπανήσουμε χρήματα, μια και σήμερα
υπάρχει πρόβλημα οικονομικό! Είναι πλησίον μας, αρκεί να επιδείξουμε
θέληση αγαθή και να συναισθανθούμε το βάρος των αμαρτιών μας.
«Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς».
Ο Ετάζων καρδίας και νεφρούς, Κύριος, μας καλεί να μας θεραπεύσει από τις
 πληγές μας, να μας ανακουφίσει από το βάρος της αμαρτίας και να μας
απαλλάξει από τις κακίες μας.
Μας καλεί πάντοτε, ιδιαιτέρως τις άγιες αυτές ημέρες της Αγίας και
Μεγάλης Τεσσαρακοστής, να προστρέξουμε στον πνευματικό πατέρα
 μας και εν μετανοία και εξομολογήσει να εναποθέσουμε σ΄Αυτόν το βάρος
 των αμαρτιών μας, δια να λάβουμε παρά αυτού την άφεση και συγχώρηση.
Έτσι θα γνωρίσουμε και εμείς την ανόρθωση και ανακαίνιση της ψυχής και
του σώματός μας, πού είναι θείο δώρο και έτσι, υγιείς στην ψυχή και το
 σώμα θα διανύσουμε τον χρόνο της ζωής μας στον κόσμο αυτό ως τέκνα
φωτός.
Ας μην αναβάλουμε για το τέλος της ζωής μας την ιερά εξομολόγηση, διότι
 δεν γνωρίζουμε την ώρα του θανάτου μας, ο οποίος ως κλέπτης εν νυκτί
έρχεται. Μετά τον θάνατο δεν υπάρχει μετάνοια και διόρθωση. Μετά θάνατον
υπάρχει κρίση και ανταπόδοση.
Ας μην απελπιζόμαστε, εάν πράξαμε πολλές αμαρτίες. Ο Θεός Πατέρας
 μας, αγαθός, πολυεύσπλαχνος και οικτίρμων, θα συγχωρήσει δια του αίματος
 του Μονογενούς Υιού Αυτού όλες τις αμαρτίες μας· «έστιν ελπίς και μετά την
 αμαρτίαν, έστιν ίασις και μετά το έλκος», μας λέγει ο Μέγας Βασίλειος.
Ας προσέλθουμε, λοιπόν, τώρα πού υπάρχει καιρός μετανοίας στο λουτρό της
 Ιεράς Εξομολόγησης με συντετριμμένη την καρδιά και με ειλικρινή ταπείνωση
 ενώπιοι ενωπίω στον πνευματικό πατέρα μας.
Και έτσι, κάτω από το πετραχήλι του με λουτρό δακρύων και με ειλικρίνεια
 να εναποθέσουμε τις αμαρτίες μας, δια να ακούσουμε από τα χείλη του,
 εκείνο πού άκουσε και ο παράλυτος της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής
 από το αψευδές στόμα του Θεανθρώπου Ιησού: «τέκνον, αφέωνταί σοι αι
αμαρτίαι σου, άρον τον κράββατόν σου και περιπάτει». ΑΜΗΝ.

Ο Λ.Κ.Α.Παΐσιος