ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΑΚΟΥΟΝΤΑΣ ΠΟΙΜΕΝΑΣ Ἔθεσαν τὸν λύχνον τῆς ὁμολογίας «ὑπὸ τὸν μόδιον»! του Θεολόγου κ. Παν. ΣΗΜΑΤΗ

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΑΚΟΥΟΝΤΑΣ ΠΟΙΜΕΝΑΣ

Ἔθεσαν τὸν λύχνον τῆς ὁμολογίας 


«ὑπὸ τὸν μόδιον»!

του Θεολόγου κ. Παν. ΣΗΜΑΤΗ 

Προχθές Κυριακή γιορτάζαμε τοὺς Ἁγίους Πατέρες τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, οἱ ὁποῖοι «τῷ κόσμῳ ἐδείχθησαν ὑπέρλαμπροι φωστῆρες τῆς ἀληθείας Χριστοῦ... ἑπόμενοι ταῖς τῶν Ἀποστόλων διδαχαῖς». 
Καὶ ὀνομάζονται ἀπὸ τὸν ὑμνογράφο «Πατέρες μακάριοι καὶ θεόφρονες», ὡς «τήξαντες τὰς αἱρέσεις, τῶν δυσφήμων γλωσσάλγων, σβέσαντες τὰς φλογώδεις, τῶν βλασφήμων συγχύσεις» περὶ τοῦ «συνάναρχου Λόγου»Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Εἶναι αὐτοὶ ποὺ «τοὺς βαρεῖς ἤλασαν, καὶ λοιμώδεις λύκους, τῇ σφενδόνῃ τῇ τοῦ Πνεύματος, ἐκσφενδονήσαντες, τοῦ τῆς Ἐκκλησίας πληρώματος». 
Εἶναι αὐτοί, ποὺ ὁμολόγησαν τὴν ἀληθινὴ Πίστη περὶ τοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ, καὶ λόγῳ αὐτῆς τῆς ὁμολογίας ἐδιώχθησαν, προπηλακίστηκαν, ἔχασαν τὸν θρόνο τους καὶ ὑπέστησαν τόσο καὶ τόσα δεινά, γιατὶ κράτησαν τὴν Πίστιν «ἐπὶ τὴν λυχνίαν», ὅπως ἀκούσαμε στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή, «λάμπειν πάσαις Ἐκκλησίαις τε καὶ ψυχαῖς, καὶ παντὶ τῷ τῆς οἰκουμένης πληρώματι, μηκέτι εἰκαζόμενον, μηδὲ τῇ διανοίᾳ σκιαγραφούμενον, ἀλλὰ καὶ φανερῶς ἐκλαλούμενον» (Γρηγορίου Θεολόγου).

Καὶ σήμερα, πολλοὶ Πατέρες «καίουσι» τὸν «λύχνον»τῆς ὁμολογίας καὶ μᾶς ἔμαθαν κι ἐμᾶς νὰ τὸν ἀνάψουμε. 
Μὰ κατόπιν (στοὺς ἐσχάτους καιροὺς ποὺ διανύουμε), ἔθεσαν αὐτὸν «τὸν καιόμενον λύχνον ὑπὸ τὸν μόδιον»·καὶ κατὰ τὸν Μ. Ἀθανάσιον: «ὡς υἱοὶ τοῦ αἰῶνος ὄντες τούτου, φρονίμως πεποιήκασι (σ.σ. ἡ ἀσύνετος φρόνηση), κρύπτοντες ὑπὸ τὸν μόδιον τὸν ἑαυτῶν λύχνον, ἵνα νομίζηται φαίνειν, καὶ μὴ φαινόμενος ἀποσβεσθῇ καταγινωσκόμενος» (Μ. Ἀθανασίου).

Ἔτσι, ὅμως, θέτουν κι αὐτοὶ «στὸ θησαυροφυλάκιο» πρὸς φύλαξη, ὡς μουσειακὸ εἶδος κάποιες Ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ καὶ ὁδηγίες τῶν Πατέρων περὶ ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς.

Ἀκούσαμε στὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα νὰ συμβουλεύει τὸ στόμα τοῦ Χριστοῦ, ὁ ἀπόστολος Παῦλος:  
«Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει, ὢν αὐτοκατάκριτος». 
Καὶ ἄλλη φορὰ εἶπε: «...εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου· καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν»(Πράξ. κ΄ 29-30).

Καὶ ἐνῶ ὁ Ἀπόστολος συμβουλεύει τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ποιά εἶναι ἡ πρακτικὴ τῶν ποιμένων σήμερα, ἀπέναντι στοὺς αἱρετικοὺς οἰκουμενιστές; 
«Παραιτοῦνται» σήμερα οἱ ποιμένες ἀπὸ ὅσους αἱρετίζοντες ἐπισκόπους προέρχονται «ἐξ ὑμῶν αὐτῶν»καὶ διδάσκουν ἐπὶ ἔτη τὴν βλάσφημη διδασκαλία περὶ «διηρημένης» Ἐκκλησίας, «βαπτισματικῆς» θεολογίας, «εὐχαριστιακῆς» καὶ «μεταπατερικῆς» θεολογίας; 
Δυστυχῶς ὄχι. 
Κι ὅμως ἔχουν καταγγελθεῖ οἱ οἰκουμενισὲς ἐπίσκοποι, ἀλλὰ οἱ συνάδελφοί τους Μητροπολίτες ἔθαψαν τὶς καταγγελίες καὶ τὶς μηνύσεις ἐναντίον τους καὶ οὔτε ἐνημερώνουν τὸν κόσμο, οὔτε ἀπομακρύνονται ἀπὸ αὐτούς, οὔτε τοὺς ἀπομακρύνουν· ἀλλ’ ἀντίθετα τοὺς στέλνουν ―ὡς τὴν ἀφρόκρεμα Ὀρθοδοξου Ἤθους καὶ Πίστεως― στὰ διάφορα Συνέδρια, γιὰ νὰ μᾶς ἐκπροσωπήσουν!

Οἱ κατηγορηθέντες γιὰ αἵρεση, στέλνονται νὰ ἐκπροσωπήσουν τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία!!!

Ποιοί εἶναι αὐτοί; 
Πρόκειται γιὰ τοὺς μητροπολίτες Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο Σαββᾶτο, Δημητριάδος κ. Ἰγνάτιο Γεωργακόπουλο καὶ Περγάμου κ. Ζηζιούλα. Καὶ πίσω ἀπὸ αυτούς, ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος!

Ἀλλ’ ἀκούσαμε κι ἕναν ἀκόμη λόγο τοῦ Κυρίου σήμερα στὸ Εὐαγγέλιο: «Ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων ...ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾽ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, μέγας κληθήσεται...».

Ὅσοι θέλουν νὰ θεωροῦνται ὄχι ἁπλῶς ὀπαδοί, ἀλλὰ καὶ «ἀντιπρόσωποι» τοῦ Κυρίου, γιατί «λύουν»,παραβαίνουν  τὶς παραπάνω ἐνδεικτικὲς Ἐντολὲς τοῦ ἀποστόλου Παύλου;

Δυσκολεύονται τάχα νὰ ἐξακριβώσουν ποιοί εἶναι ψευδοποιμένες; 
Δύσκολο εἶναι νὰ διαβάσουν τὶς κακόδοξες δηλώσεις καὶ κακόδοξα ἔργα τῶν παραπάνω Ἐπισκόπων; 
Γιατί δὲν ἀποκαλύπτουν τὰ ὀνόματα τῶν ψεύτικων ποιμένων στὸ λαό; 
Δὲν γνωρίζουν ὅτι ἡ ἀποκάλυψη αὐτὴ μπορεῖ νὰ βοηθήσει τοὺς πιστοὺς νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τοὺς ψευδοποιμένες καὶ ἔτσι νὰ μὴ διακινδυνεύσουν τὴν σωτηρία τους ἐπικοινωνώντας μαζί τους; 
Γιατί, λοιπόν, δὲν τοὺς ἀποκαλύπτουν καὶ δὲν τοὺς κατονομάζουν οἱ πνευματικοί μας πατέρες;

Νὰ ὑποθέσουμε πὼς φοβοῦνται ἢ δειλιοῦν; 
Νὰ ὑποθέσουμε, δηλαδή, πὼς σκέφτονται: 
“Ἂν τοὺς ἀποκαλύψουμε, πρέπει πάραυτα, σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τοῦ Ἀποστόλου καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων (καὶ χωρὶς νὰ περιμένουμε κάποια Σύνοδο νὰ τοὺς καταδικάσει) νὰ παύσουμε νὰ συλλειτουργοῦμε μαζί τους, ὅπως ἔκαναν οἱ Πατέρες ποὺ σήμερα ἑορτάζουμε· πρέπει, ἐπίσης, νὰ παύσουμε νὰ παριστάμεθα σὲ φιέστες γιὰ τὴν ὑποδοχὴ τοῦ οἰκουμενιστὴ Πατριάρχη...”.

Αὐτό, ἄρα, εἶναι ποὺ δὲν ἀντέχουν νὰ κάνουν οἱ σύγχρονοι ποιμένες;

Εἶναι ἀλήθεια πώς, γιὰ νὰ καταγγείλεις καὶ νὰ ἀπαιτήσεις νὰ ἀπομακρυνθεῖ ὁ μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Σαββᾶτος (ὁ φίλος καὶ προστατευόμενος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου) θέλει κότσια, βάζεις σὲ κίνδυνο τὶς «κοινωνικές σου» σχέσεις, τὸ θρόνο σου, κι ἂν εἶσαι ἱερέας, τὴν θέση σου καὶ τὴν ἐλευθερία κινήσεως ποὺ σοῦ παρέχει ὁ Ἐπίσκοπος, ὅσο τοῦ κάνεις ὑπακοὴ στὴν οἰκουμενιστικὴ γραμμή του.

Ἔτσι, τὸ «παραιτοῦ» τοῦ ἀπ. Παύλου, τὴν ἀπομάκρυνση δηλ. ἀπὸ τὸν φιλο-οικουμενιστὴ συν-επίσκοπό τους, δὲν τὴν ἀντέχουν οἱ σύγχρονοι ἐπίσκοποι καὶ πολλοὶ ποιμένες καὶ γέροντες. 
Γι’ αὐτὸ καὶ δυὸ Μητροπολίτες ποὺ κατήγγειλαν καὶ ἀντιτάχθηκαν στὴν αἱρετικὴ διδασκαλία τοῦ κ. Σαββάτου, δὲν ἄντεξαν νὰ συνεχίσουν τὸν ἀγῶνα κατὰ τῆς αἱρετικῆς δοξασίας του· μὲ συνοπτικὲς διαδικασίες ὑποτάχθηκαν στὴν βούληση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, πίσω ἀπὸ τὸν ὁποῖον βρίσκεται ὁ Πατριάρχης καὶ πιὸ πίσω τὸ Βατικανό. (Στὸ βιογραφικό του, δὲν παρέλειψε ὁ κ. Σαββᾶτος νὰ μᾶς ἐνημερώσει πὼς σπούδασε ὡς ὑπότροφος στὰ διδακτήρια τοῦ Βατικανοῦ (1988-1991), λαβὼν δίπλωμα εἰδίκευσης στὴν “Πατερικὴ Θεολογία” καὶ στὴν ...“Οἰκουμενικὴ Κίνηση”!).

Τὸ ἐξωφρενικὸ δὲ εἶναι, ὅτι συνεχίζουν οἱ Ἐπίσκοποι νὰ συλλειτουργοῦν μὲ αὐτὸν ποὺ διαπίστωσαν πὼς ἐμμένει στὴν περὶ Οἰκουμενισμοῦ καὶ «διηρημένης» Ἐκκλησίας αἵρεση καί, ἀκόμα περισσότερο, ἐνῶ εἶχε ἐξαναγκασθεῖ σὲ παραίτηση ἀπὸ ἐκπρόσωπός μας στοὺς Διαλόγους μὲ τοὺς ἑτερόδοξους, κατόπιν ἄνωθεν ἐντολῶν, ἀποδέχτηκαν οἱ συνεπίσκοποί του νὰ ὁρισθεῖ καὶ πάλι ἐκπρόσωπος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος! 
Αὐτὸς δηλ., ὁ μηνυθεὶς ἐπὶ αἱρέσει μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Σαββᾶτος. 
Ἴσως, γιατὶ ἀποτελεῖ θεολογικὸ βοηθὸ τοῦ ἐκπροσώπου τοῦ Πατριαρχείου στοὺς Διαλόγους, γνωστὸ μητροπολίτη Περγάμου κ. Ζηζιούλα!

Παράκληση πρὸς ὅσους ἐπισκόπους καὶ ποιμένες καταδέχονται ἀκόμα νὰ ἀκοῦν καὶ νὰ προσέχουν τὸ λόγο καὶ τὶς γνῶμες λαϊκῶν· λόγο, ἀσφαλῶς, μὲ ἐλλείψεις καὶ πολλὲς φορὲς ἄκομψο, ὄχι ὅμως ἰδιοσύστατο καὶ ἰδιόγνωμο, ἀλλὰ λόγο ποὺ προσπαθεῖ μὲ ἀγωνία νὰ στηρίζεται κατὰ πάντα στὸ Εὐαγγέλιο καὶ τοὺς Πατέρες:

Ξεκαθαρεῖστε τὸ τοπίο ὡς πρὸς τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. 

Λάβατε ὑπεύθυνη θέση. 

Εἶναι ἡ αἵρεση τῶν ἐσχάτων (π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος). 

Δὲν εἶναι ἁπλῶς αἵρεση, εἶναι παναίρεση (ἅγ. Ἰουστῖνος Πόποβιτς). 

Ἀκολουθεῖστε τὰ βήματα τῶν Πατέρων ποὺ σήμερα ἑορτάζουμε (ἀλλιῶς γιατί τοὺς τιμᾶτε), οἱ ὁποῖοι δὲν συνεκάλεσαν τὶς Συνόδους γιὰ νὰ ἐρευνήσουν μόνο, ἂν ὑπάρχει αἵρεση καὶ αἱρετικοί, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἐξετάσουν καὶ δικάσουν τοὺς καταγγελθέντας αἱρετικοὺς (ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἤδη πολλοὶ πιστοὶ εἶχαν ἀπομακρυνθεῖ), νὰ καλέσουν τοὺς αἱρετικοὺς σὲ μετάνοια καί, ταυτόχρονα, νὰ προφυλάξουν τοὺς πιστοὺς (μὲ τὴν ἐπίσημη καταδίκη τῆς αἱρέσεως) ἀπὸ τὶς καταστρεπτικὲς συνέπειες τῆς αἱρέσεως.