«Διαβάζετε την ευχή σε ψυχορραγούντα για να βγει η ψυχή του ψευτορωμέικου»

Γι' αυτόν το νεκρό, το ψευτορωμέικο, να μην κλάψει κανείς

Μου έλεγε το πρωί αγαπητός πνευματικός αδελφός, για κάποιον γνωστό του ο οποίος υποστήριζε πως «όπως σ' αυτούς που έχουν βαρύτατα αμαρτήματα αργεί να βγει η ψυχή του έτσι συμβαίνει και με την ψυχή του ψευτορωμέικου, το οποίο βαραίνουν 192 χρόνια βαρύτατης αμαρτωλής ζωής και γι' αυτό καθυστερεί να βγει...». Συμπλήρωσε δε πως «θα έπρεπε, γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, να διαβάζουμε την ευχή σε ψυχορραγούντα για να λυτρωθεί κι αυτό κι εμείς μαζί...»

Αμήν!

Μην ξεχνάτε :

«Μετά την μπόρα την δαιμονική θα 'ρθει ηλιακάδα η θεϊκή.»

Να μην λείπει κανείς...

Υ.Σ. 

Ευχή σε ψυχορραγούντα 

 

- Κύριος, ο Θεός των δυνάμεων, 
ο μέγας και φοβερός, 
ο πλούσιος και υπεράγαθος, 
ο ελεήμων και εύσπλαγχνος, 
σκύψε και άκουσέ με τον αχρείο και αμαρτωλό. 
Συ που έσωσες τον Ιωνά 
από την κοιλιά του κήτους 
και τον Δανιήλ από το στόμα των λιονταριών, 
λύτρωσε με, Χριστέ, την ώρα του θανάτου 
απ' το ζοφερό σκοτάδι του άρχοντος της πονηριάς. 
Μην αφήσης τον διάβολο να έρθη 
πάνω απ' το επιθανάτιο κρεββάτι του δούλου Σου. 
Να μη δη η ψυχή μου, Κύριε, 
τον ζόφο των δαιμόνων, 
ούτε στον νυν αιώνα, ούτε στον μέλλοντα, 
ούτε όταν ψυχορραγώ, ούτε όταν ανεβαίνη η ψυχή μου στον αιθέρα. 
Να μη καγχάση ο καταραμένος δράκοντας 
κατά της άθλιας μου ψυχής, 
όταν θα εγκαταλείπη τούτο το αισχρόβιο σώμα. 
Να μην την αρπάξη, Κύριέ μου, Χριστέ μου, 
Ιησού μου,Θεέ μου,το φως μου, 
να μην την αρπάξη 
το βρωμερό πνεύμα της δυσωδίας 
και την παρασύρη στον όλεθρο. 
Ας μη δουν τα μάτια μου, 
δέσποτα και Θεέ του ουρανού και της γης, 
την απαίσια και σκοτεινιασμένη του όψη. 
Αλλά την ώρα εκείνη του τέλους μου, 
βασιλιά μου άγιε, τρισάγιε, και δοξασμένε, 
στείλε μου το έλεος και την αλήθεια Σου. 
Στείλε κείνη τη μέρα, Θεέ μου, 
τον αρχιστράτηγο Μιχαήλ πάνω απ' τον δούλο Σου. 
Στείλε μου τον Γαβριήλ, τον Ουριήλ, τον Ραφαήλ, 
τους μεγάλους και λαμπρούς ταξιάρχες, 
μαζί με όλη την άχραντη και τρισμακάρια στρατιά τους, 
για να συντρίψουν τον αχόρταγο δράκοντα του άδη, 
που τρίζει τα δόντια του και ποθεί ν' αρπάξη 
και να καταπιή όποιον ζη μ' ευσέβεια. 
Βύθισέ τον, Θεέ μου, την ώρα της εξόδου μου 
μαζί με όλο το βρωμερό του στράτευμα 
στην άβυσσο, στον τάρταρο, στο σκότος 
και στων «οδόντων» τον βρυγμό. 
Στείλε,Κύριέ μου Ιησού Χριστέ, 
η ευφροσύνη μου,η ανάστασή μου, 
στείλε την ώρα κείνη τον φιλάνθρωπο, 
τον ελεήμονα Παράκλητο Θεό, 
το Πνεύμα της Αληθείας, 
να παραλάβη το δικό του πνεύμα 
στην απαράμιλλη γλυκύτητα 
και στην αθάνατη αγιότητά του. 
Στείλε το, 
για να μ' ενισχύση με ρομφαία που θα προπορεύεται 
και θα συντρίβει τους πονηρούς εξουσιαστές του σκότους, 
τους ακάθαρτους δαίμονες. 
Γιατί, αν τούτα τα βδελύγματα της ανομίας 
γκρεμιστούν στο πυρ, στο σκότος, στο χάος, 
στον άδη, θα μπορέσω ανώδυνα να περάσω τους αιθέρες 
να φτάσω κοντά σε Σένα,το τρισήλιο φως, 
να προσπέσω στους οικτιρμούς Σου, 
να καταφιλήσω τ' άχραντα πόδια Σου, 
να γεμίσω απ' τη θεότητα, απ' τ' άγιό Σου Πνεύμα 
και να σου ομολογήσω τ' αμέτρητα θαυμάσια 
που έκανες για χάρη μου; 
Πως μ' έφερες στην μετάνοια, 
πως μ' εζωοποίησες, 
πως «εκ των αβύσσων της γης πάλιν ανήγαγές με»! 
Όλα θα τ' απαριθήσω μπρος στους αγίους αγγέλους, 
για να με κυριεύση το θάμπος 
της γλυκύτατης και πανευφρόσυνης θεϊκής ηδονής. 
Και θα σου ψάλλω τότε το μέγα 
των ασμάτων άσμα, 
έξαλλος απ' την άφατη ευωδία, 
τη χάρη και τη θεϊκή Σου ωραιότητα!... 

 

Άκουσε με, Θεέ μου, κι' ας παρανομώ 
κάθε μέρα μπροστά στα μάτια Σου. 
Άκουσε με, βασιλιά μου, λυτρωτή μου, 
κι' αξίωσέ με να μπω στη δόξα Σου, 
καθώς νύχτα - μέρα σε ικετεύω και δέομαι 
και παρακαλώ την αθάνατη 
και ζωοπάροχη μεγαλωσύνη Σου. 
Σε θερμοπαρακαλώ και πάλι και πάντα, 
Κύριέ μου Ιησού Χριστέ! 
Την ώρα της εξόδου μου, στείλε μου να μ' ενδυναμώση 
την ολόφωτη Παρθένο, τον καθαρώτατο ναό, 
το ιερό θησαύρισμα του πλούτου Σου, Χριστέ μου. 
Στείλε μου την ώρα εκείνη 
τον άγιο πρόδρομο και βαπτιστή Ιωάννη, 
τα λαμπερά αστέρια - τους αποστόλους - 
τους προφήτες και τους μάρτυρες, 
τους κήρυκες και τους ευαγγελιστές, 
ομολογητές, οσίους και δικαίους, 
για να δοξασθή το πλάσμα Σου. 
Ναι, αθάνατε Κύριε, επάκουσέ μου 
του αμαρτωλού και αξίωσέ με να κερδίσω 
την ανέκφραστη δόξα Σου, 
την αγέραστη και τρισμακάρια. 
Αλλά, Κύριέ μου, 
δώσε άνεση και σε κάθε δούλο Σου που ψυχορραγεί, 
όπου θ' ακουσθή τούτη η προσευχή, 
για να ντροπιάζωνται τα ρυπαρά δαιμόνια. 
Σύντριψέ τα, δέσποτα, με το κραταιό Σου χέρι. 
Διάλυσέ τα, δυνατέ, με τη ρομφαία Σου. 
Κάψε τα,κραταιέ και υψηλέ και φοβερέ 
με την αστραπή της πυρίπνοης δύναμής Σου. 
Ας είναι, Θεέ μου, αυτή η προσευχή 
για όσους βρίσκονται στο ψυχορράγημα 
δροσιά και ανακούφιση, 
ύπνος και γαλήνη, ευωδία και χαρά, 
στερέωμα και καταφυγή, θάρρος και βοήθεια. 
Ναι, Κύριε, ο Θεός των πατέρων μου των αγίων, 
που ευαρέστησαν ενώπιον Σου 
απ' των αιώνων τα βάθη ως σήμερα, 
μη μου περιφρονήσης το αίτημα, Άγιε. 
Μη μου αποστρέψης τη δέηση, εύσπλαγχνε. 
Αλλά φύτεψε μέσα σ' αυτή μου την προσευχή 
δίστομη ρομφαία, θεϊκή, επουράνια, 
φαρμακερή για τους δαίμονες 
κι' οργισμένη εναντίον των πνευμάτων της πονηριάς· 
γεμάτην όμως συμπάθεια, συγγνώμη, 
ευσπλαγχνία και καλωσύνη. 
Ώστε, αν τύχη νάχη αυτός που ψυχομαχάει πολλές αμαρτίες 
και διαβασθή πάνω του τούτη η προσευχή, 
να ελαφρύνης κείνη την ώρα, Κύριε, το βάρος του, 
να ελεήσης, άγιε, το πνεύμα του 
και ν' αγιάσης την άνοδό του προς Εσένα. 
Στεφάνωσέ τον με τους οικτιρμούς Σου. 
Γράψτον στο βιβλίο του ελέους Σου, 
χάρισέ του την τρυφή του παραδείσου. 
Παράβλεψε τις ανομίες του με το άφατο 
πέλαγος των πλουσίων δωρεών 
της ευσπλαγχνίας Σου. 
Συγχώρεσέ τον, ελέησε την άθλια ψυχή του 
και σώσε την. 
Σπλαγχνίσου, βοήθησε, ελέησε, σκέπασε και 
φύλαξέ τον κατά το μέγα Σου έλεος. 
Δείξε του φιλανθρωπία. 
Στείλε του αγγέλους ειρήνης. 
Στείλε του την άχραντη αγάπη Σου. 
Άνοιξε του την ένδοξη αγκαλιά Σου, 
πλημμύρισέ τον μ' όλες τις άϋλες ευωδίες, 
για να φύγουν καταντροπιασμένοι από κοντά του 
οι σιχαμεροί κι' απατεώνες δαίμονες. 
Κάνε τους στάχτη, Κύριε, 
μέσα στης γέεννας το πυρ 
που τολμάνε να ταράζουν και να φοβίζουν τη δόλια ψυχή. 
Κι' αυτό ας γίνεται, Κύριε, παντού, 
όπου ακουσθή η τιποτένια μου δέηση. 
Ναι, δέσποτα Ιησού Χριστέ, το φως του φωτός, 
επάκουσέ μου σαν πανάγαθος 
και δώσε χάρη κι' έλεος σ' αυτή μου την προσευχή. 
Δώρησε όλο τον εαυτό Σου βοηθό και σκεπαστή και σωτήρα, 
σ' όποιον θα επικληθή το όνομα 
του βορβορωμένου Νήφωνος. 
Άκουσε με, Κύριε, 
άκουσέ με, φιλάνθρωπε και άγιε 
και χάρισέ μου όσα ζήτησα 
ικετεύοντας το κραταιό όνομά Σου. 
Αμήν!...

πηγή