Το ιστολόγιο μας, συνεχίζει το αφιέρωμα τιμής στους κληρικούς που ποτέ δεν εμφανίστηκαν με την αλαζονεία της αρετής αλλά απόμειναν μέσα στην ταπείνωση της αμαρτολότητας που όλοι μας σέρνουμε πίσω μας. Και στάθηκαν δίπλα στο Λαό του Θεού και σε κάθε πονεμένο άνθρωπο. Το αφιέρωμα μας σήμερα είναι στον Μητροπολίτη Χίου Ιωακείμ Στρουμπή.
Σπάνια φωτογραφία του αοίδημου Ιωακείμ στα Καρδάμυλα σε λιτανεία του πολιούχου Αγίου Νικολάου (1938). Τον πλαισιώνουν οι έγκριτοι Καρδαμύλιοι Ιωάννης Μ. Ξυλάς, Γ. Σβώκος και Ι. Κουλουμούνδρας. Στο άκρο δεξιά ο Δημήτρης Φραγκούλης. (Από το αρχείο του Δημ. Ν. Λαϊνα)
Ασφαλώς δεν υπάρχει Χιώτης που να μην «χειροκρότησε» την έξοχη απόφαση να στηθεί η προτομή του αοίδημου Μητροπολίτου Χίου (και πρώην Κορυτσάς – Αρδαμερίου – Καρδαμύλων) Ιωακείμ Στρουμπή. Μάλιστα νομίζουμε ότι «αργήσαμε» πολύ όλοι να σκεφθούμε αυτήν την δίκαιη απότιση φόρου τιμής στον ηρωικό «Δεσπότη της κατοχής» (1941 – 1944) που στάθηκε τόσο στοργικά κοντά στο δοκιμαζόμενο ποίμνιό του.
Με την ευκαιρία αυτή θυμήθηκα ότι και πριν λίγα χρόνια η έγκριτη αθηναϊκή συνάδελφος «Έθνος» είχε ασχοληθεί με το έργο του Ιωακείμ, πράγμα που με έκανε να ζητήσω τη φιλοξενία ενός κειμένου μου στις στήλες της.
Αισθάνομαι πολύ υπόχρεος γιατί η καλή εφημερίδα μου παρεχώρησε ευχαρίστως τον χώρο της για μια τρίστηλη «επιφυλλίδα» της (και μάλιστα «εντός πλαισίου») στο φύλλο της 21/1/985, από το οποίο αναδημοσιεύω το παρακάτω κείμενο, γιατί είναι πάντα επίκαιρο και ―κατά τη γνώμη μου― αποκαθιστά όλη την αλήθεια για τον μακαριστό Ποιμενάρχη και τα «παρασκήνια» της αφαιρέσεως της Έδρας του το 1946. Το κείμενο εκείνο είχε ως εξής:
«Στο αγαπητό «Έθνος» δημοσιεύθηκε πριν λίγες μέρες μια αρκετά εκτεταμένη έρευνα του κ. Χρήστου Θεοχαράτου σχετικά με τον μακαριστό Αρχιερέα πρώην Χίου Ιωακείμ Στρουμπή από τον οποίο ―όπως είναι γνωστό― αφαιρέθηκε στα 1946 η Μητροπολιτική Έδρα λόγω πολιτικής σκοπιμότητας.
Σαν συμπατριώτης του αοίδημου Ι. Στρουμπή τον οποίο γνώρισα από μικρό παιδί ―αλλά και ασχολήθηκα με το όλο θέμα του― επιθυμώ να προσθέσω τα παρακάτω σαν συμβολή στην αντικειμενική θεώρηση ενός αληθινά ατυχούς εκκλησιαστικού προβλήματος με πολιτικές προεκτάσεις:
1) Ο Ιωακείμ Στρουμπής στάθηκε φυσιογνωμία καλοσύνης, πραότητας, αγαθότητας, ανεξικακίας και ήθους. Προσέτι υπήρξε αφιλοκερδής και έζησε εν πτωχεία, χωρίς περιουσία και «υπάρχοντα». Ακόμα και τα Αρχιερατικά του άμφια ήταν λιγοστά και άνευ αξίας.
2) Υπήρξε αληθινός πατριώτης και περισσότερο φανατικός πατριδολάτρης της Χίου την οποία είχε μέχρι το τέλος του μέσα στην ψυχή του.
3) Στην Κατοχή ετήρησε άψογη στάση και η ένταξή του στο ΕΑΜ υπήρξε πράξη που υπαγόρευσε η εθνική του συνείδηση. Ας σημειωθεί ότι οι Κατοχικές Αρχές (και ειδικότερα ο τότε νομάρχης Ελευθέριος Πρόκος) ήλθαν σε σύγκρουση μαζί του πλην όμως οι Γερμανοί δεν τον επείραξαν μέχρι τέλους της Κατοχής, διότι δεν είχαν στοιχεία στα χέρια τους εναντίον του. Πάντως ο Ιωακείμ εδρούσε εναντίον τους ενεργά.
4) Ο Ιωακείμ υπήρξε θύμα, βέβαια, πολιτικής σκοπιμότητας από το επικρατήσαν μετακατοχικό «πνεύμα», όχι όμως θύμα «ρασοφόρου Δοσιλογισμού» όπως γράφτηκε, γιατί ευτυχώς σ’ όλο το διάστημα της Κατοχής δεν έχουμε κρούσματα συνεργασίας Μητροπολιτών με τους κατακτητές.
Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι επικεφαλής της ελληνικής εκκλησίας (και στην Κατοχή και μεταγενέστερα) ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Δαμασκηνός ―νους και ψυχή της Αντίστασης στην Αθήνα με πληθωρική δράση― ενώ και ο διάδοχος του Στρουμπή, στην κενή πλέον έδρα του στη Χίο, Παντελεήμων Φωστίνης υπήρξε αρχηγός της Αντίστασης στην Καρυστία και συνεργάτης του Τσιγάντε στην οργάνωση «Μίδας 614». Το ίδιο και ο Σάμου Ειρηναίος κ.α.
5) Το ατυχές, στην περίπτωση του Ιωακείμ, είναι ότι αρκετοί Χιώτες έσπευσαν να τον κατηγορήσουν και για άλλα δευτερεύοντα θέματα που έδωσαν λαβή στο κύριο «σώμα» της κατηγορίας για την «εκπαραθύρωσή του…». Και το έπραξαν εν γνώσει της αναληθείας των, χωρίς τύψεις και λύπη. Άλλοι δε που μπορούσαν να μιλήσουν και να τον σώσουν ―δυστυχώς εσιώπησαν από δειλία ή καιροσκοπία.
6) Ίσως σχεδόν αναπολόγητος εκρίθη ο Ιωακείμ, διότι ο σταλείς τότε ως Συνοδικός έξαρχος (ο Θηβών και Λεβαδείας, Πολύκαρπος) έμεινε πολύ λίγες μέρες στη Χίο και ίσως δεν μπόρεσε να καταλήξει σε σωστά συμπεράσματα για τον κατηγορούμενο Αρχιερέα.
7) Θέμα αποκατάστασης του Ιωακείμ είναι μόνο ηθικό διότι οι Αρχιερείς στερούνται μόνο την Διοίκηση των Μητροπόλεών των. Κατά τα λοιπά Αρχιερατικά των καθήκοντα είναι 100% ισότιμοι των εν ενεργεία συναδέλφων των (ως σχολιάζοντες) τελούντες όλα τα Μυστήρια και Χοροστασίες, ακωλύτως. Ενθυμούμαι π.χ. ο ίδιος ότι οι Κοζάνης Ιωακείμ και Ηλείας Αντώνιος, (που απώλεσαν τις έδρεν των, μαζί με τον Χίου Ιωακείμ), για πολλά χρόνια χοροστατούσαν ως κανονικοί Αρχιερείς, ασχέτως της εκπτώσεως των.
8) Πάντως ―πέρα από τα παραπάνω αναπτυχθέντα― ο χρόνος και η αντικειμενική μελέτη των ιστορικών δεδομένων της εποχής εκείνης, μακριά από φανατισμούς και πάθη, έχουν οδηγήσει στο γενικό συμπέρασμα ότι καμιά πλέον «σκιά» δεν σκεπάζει το αληθινό εθνικό πρόσωπο και το πατριωτικό έργο του Ιωακείμ Στρουμπή.»
Του ΔΗΜΗΤΡΗ Ν. ΛΑΪΝΑ
πηγή
(ΕΝΑ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΣΤΟ «ΕΘΝΟΣ») ΤΟ 1985
Σπάνια φωτογραφία του αοίδημου Ιωακείμ στα Καρδάμυλα σε λιτανεία του πολιούχου Αγίου Νικολάου (1938). Τον πλαισιώνουν οι έγκριτοι Καρδαμύλιοι Ιωάννης Μ. Ξυλάς, Γ. Σβώκος και Ι. Κουλουμούνδρας. Στο άκρο δεξιά ο Δημήτρης Φραγκούλης. (Από το αρχείο του Δημ. Ν. Λαϊνα)Ασφαλώς δεν υπάρχει Χιώτης που να μην «χειροκρότησε» την έξοχη απόφαση να στηθεί η προτομή του αοίδημου Μητροπολίτου Χίου (και πρώην Κορυτσάς – Αρδαμερίου – Καρδαμύλων) Ιωακείμ Στρουμπή. Μάλιστα νομίζουμε ότι «αργήσαμε» πολύ όλοι να σκεφθούμε αυτήν την δίκαιη απότιση φόρου τιμής στον ηρωικό «Δεσπότη της κατοχής» (1941 – 1944) που στάθηκε τόσο στοργικά κοντά στο δοκιμαζόμενο ποίμνιό του.
Με την ευκαιρία αυτή θυμήθηκα ότι και πριν λίγα χρόνια η έγκριτη αθηναϊκή συνάδελφος «Έθνος» είχε ασχοληθεί με το έργο του Ιωακείμ, πράγμα που με έκανε να ζητήσω τη φιλοξενία ενός κειμένου μου στις στήλες της.
Αισθάνομαι πολύ υπόχρεος γιατί η καλή εφημερίδα μου παρεχώρησε ευχαρίστως τον χώρο της για μια τρίστηλη «επιφυλλίδα» της (και μάλιστα «εντός πλαισίου») στο φύλλο της 21/1/985, από το οποίο αναδημοσιεύω το παρακάτω κείμενο, γιατί είναι πάντα επίκαιρο και ―κατά τη γνώμη μου― αποκαθιστά όλη την αλήθεια για τον μακαριστό Ποιμενάρχη και τα «παρασκήνια» της αφαιρέσεως της Έδρας του το 1946. Το κείμενο εκείνο είχε ως εξής:
«Στο αγαπητό «Έθνος» δημοσιεύθηκε πριν λίγες μέρες μια αρκετά εκτεταμένη έρευνα του κ. Χρήστου Θεοχαράτου σχετικά με τον μακαριστό Αρχιερέα πρώην Χίου Ιωακείμ Στρουμπή από τον οποίο ―όπως είναι γνωστό― αφαιρέθηκε στα 1946 η Μητροπολιτική Έδρα λόγω πολιτικής σκοπιμότητας.
Σαν συμπατριώτης του αοίδημου Ι. Στρουμπή τον οποίο γνώρισα από μικρό παιδί ―αλλά και ασχολήθηκα με το όλο θέμα του― επιθυμώ να προσθέσω τα παρακάτω σαν συμβολή στην αντικειμενική θεώρηση ενός αληθινά ατυχούς εκκλησιαστικού προβλήματος με πολιτικές προεκτάσεις:
1) Ο Ιωακείμ Στρουμπής στάθηκε φυσιογνωμία καλοσύνης, πραότητας, αγαθότητας, ανεξικακίας και ήθους. Προσέτι υπήρξε αφιλοκερδής και έζησε εν πτωχεία, χωρίς περιουσία και «υπάρχοντα». Ακόμα και τα Αρχιερατικά του άμφια ήταν λιγοστά και άνευ αξίας.
2) Υπήρξε αληθινός πατριώτης και περισσότερο φανατικός πατριδολάτρης της Χίου την οποία είχε μέχρι το τέλος του μέσα στην ψυχή του.
3) Στην Κατοχή ετήρησε άψογη στάση και η ένταξή του στο ΕΑΜ υπήρξε πράξη που υπαγόρευσε η εθνική του συνείδηση. Ας σημειωθεί ότι οι Κατοχικές Αρχές (και ειδικότερα ο τότε νομάρχης Ελευθέριος Πρόκος) ήλθαν σε σύγκρουση μαζί του πλην όμως οι Γερμανοί δεν τον επείραξαν μέχρι τέλους της Κατοχής, διότι δεν είχαν στοιχεία στα χέρια τους εναντίον του. Πάντως ο Ιωακείμ εδρούσε εναντίον τους ενεργά.
4) Ο Ιωακείμ υπήρξε θύμα, βέβαια, πολιτικής σκοπιμότητας από το επικρατήσαν μετακατοχικό «πνεύμα», όχι όμως θύμα «ρασοφόρου Δοσιλογισμού» όπως γράφτηκε, γιατί ευτυχώς σ’ όλο το διάστημα της Κατοχής δεν έχουμε κρούσματα συνεργασίας Μητροπολιτών με τους κατακτητές.
Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι επικεφαλής της ελληνικής εκκλησίας (και στην Κατοχή και μεταγενέστερα) ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Δαμασκηνός ―νους και ψυχή της Αντίστασης στην Αθήνα με πληθωρική δράση― ενώ και ο διάδοχος του Στρουμπή, στην κενή πλέον έδρα του στη Χίο, Παντελεήμων Φωστίνης υπήρξε αρχηγός της Αντίστασης στην Καρυστία και συνεργάτης του Τσιγάντε στην οργάνωση «Μίδας 614». Το ίδιο και ο Σάμου Ειρηναίος κ.α.
5) Το ατυχές, στην περίπτωση του Ιωακείμ, είναι ότι αρκετοί Χιώτες έσπευσαν να τον κατηγορήσουν και για άλλα δευτερεύοντα θέματα που έδωσαν λαβή στο κύριο «σώμα» της κατηγορίας για την «εκπαραθύρωσή του…». Και το έπραξαν εν γνώσει της αναληθείας των, χωρίς τύψεις και λύπη. Άλλοι δε που μπορούσαν να μιλήσουν και να τον σώσουν ―δυστυχώς εσιώπησαν από δειλία ή καιροσκοπία.
6) Ίσως σχεδόν αναπολόγητος εκρίθη ο Ιωακείμ, διότι ο σταλείς τότε ως Συνοδικός έξαρχος (ο Θηβών και Λεβαδείας, Πολύκαρπος) έμεινε πολύ λίγες μέρες στη Χίο και ίσως δεν μπόρεσε να καταλήξει σε σωστά συμπεράσματα για τον κατηγορούμενο Αρχιερέα.
7) Θέμα αποκατάστασης του Ιωακείμ είναι μόνο ηθικό διότι οι Αρχιερείς στερούνται μόνο την Διοίκηση των Μητροπόλεών των. Κατά τα λοιπά Αρχιερατικά των καθήκοντα είναι 100% ισότιμοι των εν ενεργεία συναδέλφων των (ως σχολιάζοντες) τελούντες όλα τα Μυστήρια και Χοροστασίες, ακωλύτως. Ενθυμούμαι π.χ. ο ίδιος ότι οι Κοζάνης Ιωακείμ και Ηλείας Αντώνιος, (που απώλεσαν τις έδρεν των, μαζί με τον Χίου Ιωακείμ), για πολλά χρόνια χοροστατούσαν ως κανονικοί Αρχιερείς, ασχέτως της εκπτώσεως των.
8) Πάντως ―πέρα από τα παραπάνω αναπτυχθέντα― ο χρόνος και η αντικειμενική μελέτη των ιστορικών δεδομένων της εποχής εκείνης, μακριά από φανατισμούς και πάθη, έχουν οδηγήσει στο γενικό συμπέρασμα ότι καμιά πλέον «σκιά» δεν σκεπάζει το αληθινό εθνικό πρόσωπο και το πατριωτικό έργο του Ιωακείμ Στρουμπή.»
Του ΔΗΜΗΤΡΗ Ν. ΛΑΪΝΑ
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά