Η ημέρα του Κυρίου (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Εἶναι δύσκολο νά μιλήσει κανείς γιά τή μέλλουσα κρίση. Ἐπειδή δέν θά πεῖ γιά τά παρόντα καί ὁρατά, ἀλλά γιά τά μέλλοντα καί ἀόρατα. Καί ἐγώ, πού θά μιλήσω, καί ἐσεῖς, πού θά μέ ἀκούσετε, χρειαζόμαστε πολλές προσευχές καί καθαρότητα τοῦ νοῦ καί φόβο Θεοῦ. Ἐγώ γιά νά μιλήσω σωστά, κι ἐσεῖς γιά ν᾿ ἀκούσετε προσεκτικά. Τό θέμα αὐτοῦ τοῦ λόγου εἶναι «ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου», τότε πού ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Κύριός μας, θά ἔρθει πάλι, ὄχι ὅμως πιά σά λυτρωτής, μά σάν κριτής, «ὅς ἀποδώσει ἑκάστῳ κατά τά ἔργα αὐτοῦ». Τότε, ὅταν θ᾿ ἀστράψει ἡ ὑπερουράνια λάμψη τῆς Θεότητός Του, ὁ αἰσθητός ἥλιος θά σκεπαστεῖ ἀπό τή λαμπρότητα τοῦ Δεσπότου τῆς κτίσεως, τ᾿ ἀστέρια θά σβηστοῦν καί ὅλα θά δώσουν τόπο στόν Ποιητή τους. «Ὥσπερ γάρ ἡ ἀστραπή ἀστράπτουσα ἐκ τῆς ὑπ᾿ οὐρανόν εἰς τήν ὑπ᾿ οὐρανόν λάμπει, οὕτως ἔσται καί ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ ἡμέρᾳ αὐτοῦ». Τότε ὁ Θεός θά τά γεμίσει ὅλα μέ τό φῶς Του, καί θά ᾿ναι πιά, μόνος Αὐτός, Ἡμέρα μαζί καί Θεός...

Ἐνῶ ὅμως γιά τούς δίκαιους καί τούς μετανοημένους ὁ Κύριος θά εἶναι Ἡμέρα ἀνέσπερη, ἀτέλειωτη καί γεμάτη χαρά παντοτινή, στούς ἁμαρτωλούς καί ἀμετανόητους θά εἶναι ἀπρόσιτος καί ἀθέατος, ἐπειδή στήν παρούσα ζωή δέν φρόντισαν νά καθαριστοῦν, γιά νά δοῦν καί ν᾿ ἀπολαύσουν τό φῶς τῆς δόξας Του. Δίκαια, ἑπομένως, θά τό στερηθοῦν. Γιατί ὁ πανάγαθος Θεός χάρισε στούς προπάτορές μας – καί διαμέσου αὐτῶν καί σέ μᾶς – τό αὐτεξούσιο, ἔτσι πού νά κάνουμε τό καλό ὄχι μέ γογγυσμό ἤ μέ βία, ἀλλά μέ τήν ἐλεύθερη προαίρεσή μας. Θέλησε καί θέλει νά τηροῦμε τίς ἐντολές Του μέ χαρά καί προθυμία, ἀφοῦ, ἐκπληρώνοντας πάντα τό ἀγαθό, πραγματοποιοῦμε τό «καθ᾿ ὁμοίωσιν», μοιάζουμε δηλαδή στό ἀπόλυτο Ἀγαθό, σ᾿ Ἐκεῖνον, τόν Θεό, γινόμαστε χαρισματικά Θεοί, κληρονομοῦμε τήν οὐράνια βασιλεία.

Πρῶτοι ὅμως οἱ πρωτόπλαστοι ὑπάκουσαν θεληματικά στό διάβολο, παραβαίνοντας τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ, ἔχασαν τήν ἐλπίδα νά ἐκπληρώσουν τό «καθ᾿ ὁμοίωσιν» κι ἔγιναν δοῦλοι τοῦ πονηροῦ. Στή συνέχεια κι ἐμεῖς, οἱ ἀπόγονοι τῶν πρωτοπλάστων, ὑποδουλωθήκαμε σ᾿ αὐτό τόν τύραννο, ὄχι μέ καμμιά βία, ἀλλά μέ τή θέλησή μας. Κι αὐτό τό ἔδειξαν φανερά ὅσοι εὐαρέστησαν τό Θεό πρίν ἀπό τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ, παραδίνοντας τό θέλημά τους στόν Κύριο καί ὄχι στό διάβολο.

Θέλοντας λοιπόν ὁ φιλάνθρωπος Θεός νά ἐλευθερώσει ἀπό τή σκλαβιά τοῦ διαβόλου ὅσους Τόν εὐαρέστησαν πρίν καί μετά τό Χριστό, καθώς κι ἐκείνους πού θά Τόν εὐαρεστοῦσαν στό μέλλον, μέχρι τή συντέλεια τῶν αἰώνων, καταδέχθηκε νά γίνει ὁ Ἴδιος ἄνθρωπος, τιμώντας καί δοξάζοντας ἔτσι τό ἀνθρώπινο γένος. Τόσο μεγάλη εἶναι ἡ ἀγαθότητα καί ἡ φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου μας, πού ὄχι μόνο δέν μᾶς τιμώρησε αἰώνια γιά τήν παράβαση τῶν ἀγίων ἐντολῶν Του, ἀλλά, ὄντας ἄφθαρτος καί αἰώνιος, ἔγινε ἄνθρωπος φθαρτός καί θνητός, σάν κι ἐμᾶς. Καί παρουσιάστηκε στή γῆ μέ σάρκα θεοφόρα, ὄχι μόνο μέ τή Θεότητά Του. Γιατί ἡ φανέρωση τῆς Θεότητός Του γίνεται κρίση σ᾿ αὐτούς πού θά φανερωθεῖ. Κι Ἐκεῖνος δέν ἦρθε νά κρίνει τόν κόσμο, ἀλλά νά τόν σώσει. Ἄν φανερωνόταν ἡ Θεότητα ὄχι ἑνωμένη μέ τήν ἀνθρώπινη φύση στό πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου, ἀλλά μόνη Της, θ᾿ ἀφανιζόταν ἡ κτίση ὁλάκερη, γιατί ὅλοι σχεδόν τότε ἦταν κυριευμένοι ἀπό τήν ἀπιστία καί τήν ἁμαρτία. Καί ἡ Θεότητα, δηλαδή ἡ χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος, δέν φανερώνεται σέ κανένα ἄνθρωπο ἄπιστο καί ἐμπαθῆ, τότε δέν φωτίζει, ἀλλά κατακαίει· δέν ζωογονεῖ, ἀλλά τιμωρεῖ.

Ἡ χάρη λοιπόν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι ἀπρόσιτη καί ἀθεώρητη στούς ἄπιστους καί τούς ἐμπαθεῖς. Στούς ἀνθρώπους ὅμως πού ἐργάζονται τίς ἐντολές μέ πίστη, φόβο Θεοῦ καί ἀληθινή μετάνοια, ἡ χάρη ἀποκαλύπτεται καί συνάμα ἀποκαλύπτει τήν κρίση, πού μέλλει νά γίνει. Αὐτοί βλέπουν τότε κιόλας, νοερά, τήν ἡμέρα τῆς θείας κρίσεως. Καί φωτισμένοι ἀπό τή χάρη, ἀντικρύζουν καθαρά τόν ἑαυτό τους, ποιοί εἶναι καί σέ τί πνευματική κατάσταση βρίσκονται. Κι ἔπειτα βλέπουν ὅλα τους τά ἔργα, τίς σωματικές πράξεις καί τίς ψυχικές ἐνέργειες. Κι ἔτσι κρίνονται καί ἀνακρίνονται μόνοι τους ἀπό τώρα, πρίν κριθοῦν ἀπό τόν Κριτή. Συλλογίζονται ἕνα πρός ἕνα ὅλα τ᾿ ἁμαρτήματά τους. Σκέφτονται πώς ἐξαιτίας τους χωρίστηκαν ἀπό τόν Θεό. Μέμφονται καί καταδικάζουν τούς ἑαυτούς τους καί μετανοοῦν βαθιά καί κάνουν νηστεῖες, ἀγρυπνίες, γονυκλισίες καί ἄλλα ἔργα ἀποδεικτικά τῆς συντριβῆς τους. Καί τότε ἔρχονται σέ κατάνυξη, καί κλαῖνε καί ὀδύρονται καί βυθίζονται μέσα σέ ποταμούς δακρύων. Κι ἔτσι, λίγο-λίγο, ξεπλένονται καί καθαρίζονται, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀπό τήν ἁμαρτία καί τά πάθη. Τοῦτο εἶναι τό δεύτερο βάπτισμα – τό βάπτισμα τῆς μετάνοιας στήν κολυμβήθρα τῶν δακρύων.

Μέ τό βάπτισμα αὐτό ὁ ἄνθρωπος γίνεται ὁλοκάθαρος, «υἱός φωτός καί ἡμέρας». Ἔτσιστή μέλλουσα κρίση δέν κρίνεται, γιατί αὐτοκατακρίθηκε πρωτήτερα· οὔτε ἐλέγχονται τά ἔργα του ἀπό τό φῶς τοῦ Κριτοῦ, γιατί φωτίστηκε ἐδῶ πρωτύτερα· οὔτε καίγεται ἀπό τή φωτιά τῆς κολάσεως, γιατί μπῆκε μόνος του σ᾿ αὐτήν πρωτύτερα· οὔτε θεωρεῖ πώς τότε μόνο θά ἔρθει «ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου», ἐπειδή ἤδη ἔχει γίνει ὁλόκληρος ἡμέρα φωτεινή κι ὁλόλαμπρη, μέ τή μετάνοια, τήν κάθαρση καί τή μνήμη τοῦ Θεοῦ· οὔτε βρίσκεται πιά μέσα στόν κόσμο ἤ μαζί μέ τόν κόσμο, ἐπειδή νοερά ἔχει βγεῖ ἔξω ἀπό τόν κόσμο, ἐκπληρώνοντας τό λόγο τοῦ Κυρίου: «ἐκ τοῦ κόσμου οὐκ ἐστέ, ἀλλ᾿ ἐγώ ἐξελεξάμην ὑμᾶς ἐκ τοῦ κόσμου». Νά γιατί ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφει: «Εἰ ἑαυτούς ἐκρίνομεν, οὐκ ἄν ἐκρινόμεθα· κρίνομενοι δέ ὑπό τοῦ Κυρίου παιδευόμεθα, ἵνα μή σύν τῷ κόσμῳ κατακριθῶμεν».

Ὅσοι λοιπόν ἕγιναν ἤδη «τέκνα φωτός» καί «υἱοί τῆς μελλούσης ἡμέρας», «ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατοῦντες», δέν θά δοῦν καί δέν θά φοβηθοῦν τήν ἡμέρα τοῦ Κυρίου, γιατί τή ζοῦν παντοτινά, λουσμένοι στό θεῖο φῶς. Γιά ὅσους ὅμως ζοῦν μέσα στό σκοτάδι τῶν παθῶν, ἡ ἡμέρα ἐκείνη – πύρινη, φοβερή, ὀλέθρια – θά ἔρθει ξαφνικά κι ἀναπάντεχα. Πότε; Ἄγνωστο. «Περί τῆς ἡμέρας ἐκείνης καί ὥρας οὐδείς οἶδεν, οὐδέ οἱ ἄγγελοι τῶν οὐρανῶν», λέει ὁ Χριστός. «Ὡς παγίς γάρ ἐπελεύσεται ἐπί πάντας τούς καθημένους ἐπί πρόσωπον πάσης τῆς γῆς». Καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος συμπληρώνει καί μᾶς συμβουλεύει: «Περί τῶν χρόνων καί τῶν καιρῶν, ἀδελφοί, οὐ χρείαν ἔχετε ὑμῖν γράφεσθαι· αὐτοί γάρ ἀκριβῶς οἴδατε ὅτι ἡ ἡμέρα Κυρίου ὡς κλέπτης ἐν νυκτί οὕτως ἔρχεται. Ὅταν γάρ λέγωσιν “εἰρήνη καί ἀσφάλεια”, τότε αἰφνίδιος αὐτοῖς ἐφίσταται ὄλεθρος καί οὐ μή ἐκφύγωσιν. Ὑμεῖς δέ, ἀδελφοί, οὐκ ἐστέ ἐν σκότει, ἵνα ἡ ἡμέρα ὑμᾶς ὡς κλέπτης καταλάβῃ· πάντες ὑμεῖς υἱοί φωτός ἐστε καί υἱοί ἡμέρας. Οὐκ ἐσμέν νυκτός οὐδέ σκότους. Ἄρα οὖν μή καθεύδωμεν ὡς καί οἱ λοιποί, ἀλλά γρηγορῶμεν καί νήφωμεν… Ὅτι οὐκ ἔθετο ἡμᾶς ὁ Θεός εἰς ὀργήν, ἀλλ᾿ εἰς περιποίησιν σωτηρίας διά τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἀποθανόντος ὑπέρ ἡμῶν, ἵνα σύν αὐτῷ ζήσωμεν». Ἀμήν.

 

(“ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΣΟΦΙΑΣ”, Πνευματικά κεφάλαια βασισμένα σέ κείμενα τοῦ ὁσίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου, ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ, ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ)

 

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά Μονή. Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης http://HristosPanagia3.blogspot.com

Πηγή

π.Ευσέβιος Βίττης!!!Τί θα συμβεί πριν από τη Δευτέρα Παρουσία!!!

π.Ευσέβιος Βίττης!!!Τί θα συμβεί πριν από τη δευτέρα παρουσία!!!

το είδαμε εδώ

Πίστη ΕΠΕΙΔΗ το τέλος πλησίασε;

1. Ακατανόητες νοοτροπίες

Μερικά πράγματα για έναν (πιστό) Χριστιανό είναι ακατανόητα, όταν τα συναντάει σε μια αίρεση. Γιατί ένας Χριστιανός αγνοεί τις προϋποθέσεις που οδηγούν σε ορισμένες νοοτροπίες άλλων θρησκειών, ή επειδή έχει συνηθίσει στην ορθή θεώρηση των πραγμάτων, δεν διανοείται ότι θα μπορούσε κάποιος συνάνθρωπός του να σκέφτεται με αυτό τον τρόπο.

Ένα ζήτημα, απ' αυτά που ένας πιστός Χριστιανός δυσκολεύεται να "χωνέψει", είναι η εμμονή ορισμένων αιρέσεων σαν τη Σκοπιά, με τον καιρό "του τέλους". Όταν τα πάντα περιστρέφονται γύρω απ' αυτό, όταν είναι το συχνότερο πράγμα που ακούγεται στις συνάξεις τους, όταν αποτελεί το επίκεντρο του "ευαγγελίου" τους, αυτό για έναν Χριστιανό αποτελεί μια αδιανόητη μανία, που φθάνει στα όρια της παραφροσύνης για έναν αιρετικό. Και δικαίως αναρωτιέται: "Μα γιατί κάνουν τόση φασαρία για κάτι τέτοιο;"

Ο ίδιος ο πιστός όμως μιας τέτοιας αίρεσης, θεωρεί την απάντηση σε ένα τέτοιο ερώτημα: "αυτονόητη". Του φαίνεται αδιανόητο, το ότι ένας άλλος συνάνθρωπός του, και μάλιστα πιστός, δείχνει τόση ψυχραιμία απέναντι στο μεγάλο γεγονός του τέλους του κόσμου όπως τον αντιλαμβανόμαστε σήμερα, και στο τέλος δισεκατομμυρίων ανθρώπων!

Δείτε τι γράφει η εταιρία Σκοπιά σε ένα (εκ των πολλών) τευχών της, που ασχολούνται με αυτό το θέμα, σε ένα άρθρο με τίτλο: "Είναι καιρός να μένουμε άγρυπνοι":

"Αν και βρισκόμαστε στον κόσμο, δεν πρέπει να είμαστε μέρος του, "διότι ο προσδιορισμένος καιρός πλησιάζει"... Είναι ολοφάνερο ότι ο κόσμος βυθίζεται ολοένα και περισσότερο προς την τελειωτική καταστροφή. Η ανάγκη να μένουμε άγρυπνοι είναι πιο κρίσιμη από οποτεδήποτε άλλοτε... Καθώς πλησιάζει ο καιρός, να μένετε άγρυπνοι, διότι ο Ιεχωβά είναι έτοιμος να φέρει συμφορά σε ολόκληρο το σύστημα του Σατανά!" (Σκοπιά 1 Νοεμβρίου 1995, σελ. 20).

Είναι προφανής, όχι μόνο η μεγάλη σημασία που δίνει η Σκοπιά στο "πότε θα έρθει το τέλος", αλλά και το ότι το τέλος αυτό, είναι Η ΑΙΤΙΑ για την οποία πρέπει οι οπαδοί της να μένουν πιστοί και σε εγρήγορση!

Θυμάμαι μια τηλεοπτική εκπομπή, στην οποία εμφανίσθηκε ένας πρώην Μάρτυρας του Ιεχωβά, (εμφανώς επηρεασμένος όμως από την Αντβεντιστική εσχατολογική νοοτροπία της Σκοπιάς), για να "πληροφορήσει" το τηλεοπτικό κοινό ότι δήθεν "το τέλος έρχεται σε λίγα χρόνια". Θυμάμαι ότι γελούσα με την απορία της ψυχολόγου της εκπομπής, που κατ' επανάληψιν τον ρωτούσε: "Ωραία! Και γιατί ΕΣΕΙΣ ήρθατε τώρα εδώ να μας πείτε γι' αυτό το τέλος; Μήπως θα το αλλάξετε; Και αν έρθει, τι αλλάζει με το ότι μας πληροφορήσατε γι' αυτό; Πού τη βλέπετε εσείς την αναγκαιότητα να μας μιλήσετε γι' αυτό; Τι θέλετε να παραστήσετε;" Και θυμάμαι επίσης με γέλιο, τον τρόπο που την κοιτούσε ο εν λόγω άνθρωπος, σαν να έβλεπε μια εξωγήινη! Η απορία ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του, καθώς δεν πίστευε στ' αυτιά του, για το ότι κάποια δεν μπορεί να διακρίνει τη σημασία ενός τέτοιου γεγονότος. Και αδυνατούσε σε όλη τη διάρκεια της εκπομπής, να καταλάβει το νόημα που έχουν αυτές οι ερωτήσεις!

Στο άρθρο αυτό λοιπόν, θα εξετάσουμε εν συντομία τα αίτια αυτής της διαφορετικής θεώρησης του ζητήματος, και θα δούμε τους λόγους που κάνουν τον έναν να το βλέπει έτσι, και τον άλλον διαφορετικά. Αναλυμένα από κάποιον που κάποτε τα έβλεπε έτσι, και σήμερα διαφορετικά.

2. Γιατί το τέλος δεν απασχολεί τόσο πολύ τους Χριστιανούς

Ας δούμε πρώτα τον λόγο που ο καιρός του τέλους, δεν απασχολεί τόσο πολύ έναν Χριστιανό:

Α. Για έναν Χριστιανό, ο Θεός είναι δίκαιος, και δεν πρόκειται να αδικήσει κανέναν. Όποτε λοιπόν και αν φέρει το τέλος, οι Χριστιανοί εμπιστεύονται τη δικαιοσύνη Του, και δεν ανησυχούν.

Β. Για τους Χριστιανούς, το τέλος, δεν ισοδυναμεί με πλήρη αφανισμό των αλλοθρήσκων, αλλά η πίστη μας είναι αυτή που λέει και η Αγία Γραφή, ότι θα γίνει "ανάσταση νεκρών, δικαίων και αδίκων" (Πράξεις 24/κδ: 15), γιατί "όλοι όσοι είναι στα μνήματα θα ακούσουν τη φωνή Του, και θα αναστηθούν" (Ιωάννης 5/ε: 28). Εφ' όσον λοιπόν θα υπάρξει ανάσταση ΟΛΩΝ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ των ανθρώπων, δεν μας απασχολεί το πώς ο Θεός θέλει να φέρει το τέλος του κόσμου. Όλοι, θα σταθούμε για κρίση στην ημέρα εκείνη της δικαιοκρισίας του Θεού.

Γ. Για εμάς, το τέλος δεν είναι μόνο το "ιστορικό" τέλος του κόσμου, αλλά ανεξαρτήτως του πότε θα έρθει το τέλος του κόσμου, ο θάνατος είναι για τον καθένα από εμάς το εσχατολογικό του τέλος. Γιατί για εμάς ο θάνατος δεν είναι το τέλος της ύπαρξης, αλλά χάριτι Θεού, ο προσωρινός χωρισμός της ψυχής από το σώμα μας. Και γνωρίζουμε ότι αφήνοντας αυτό τον κόσμο δια του θανάτου, ως πιστοί συναντούμε τον Κύριο, και αυτό για εμάς ισοδυναμεί με την ημέρα της κρίσεως, σαν να έφθασε για εμάς το τέλος του κόσμου. Αυτό σημαίνει, ότι επειδή κάθε ημέρα θα μπορούσε να είναι η τελευταία της ζωής μας, δεν μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα το τέλος του κόσμου ως προς τη σωτηρία μας, καθώς το τέλος θα μπορούσε για εμάς να έρθει αιώνες πριν το τέλος του κόσμου!

Αυτή είναι περιληπτικά η βασική Χριστιανική θεώρηση, που κάνει τους Χριστιανούς να μην "αγχώνονται" τόσο για το τέλος, όσο οι διάφορες εσχατολογικές αιρέσεις. Και αυτός είναι ο λόγος, που φαίνεται σ' εμάς παράξενη η "μανία" με το τέλος που έχουν διάφορες ομάδες κυρίως Προτεσταντικού τύπου.

Όμως υπάρχουν κάποιοι λόγοι, που κάνουν τις εσχατολογικές αιρέσεις να δίνουν μεγάλη σημασία στο τέλος, που για εμάς δεν ισχύουν. Ας δούμε για παράδειγμα τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, μια αίρεση που κατ' εξακολούθησιν, από την αρχή της ιστορίας της, πάσχει από εσχατολογική υστερία, σε σημείο που να έχει προβεί σεπλήθος ψευδοπροφητείες, και που έχει γι' αυτές διαψευσθεί κατ' επανάληψιν παταγωδώς.

3. Γιατί οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δίνουν τόση σημασία στο "τέλος" του κόσμου

Οι λόγοι που οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δίνουν τόση σημασία στο "τέλος" του κόσμου, είναι δύο ειδών:

Α. Λόγοι Μάρκετινγκ, και

Β. Λόγοι δογματικοί.

Ας τους δούμε από πιο κοντά:

Λόγοι Μάρκετινγκ:

Όπως και άλλες παρόμοιες αιρέσεις, (σαν τους Πεντηκοστιανούς για παράδειγμα, που υπερ-τονίζουν το θέμα της αρπαγής), η πρόσκληση νέων οπαδών τους, στηρίζεται στην αίσθηση της "πίεσης χρόνου". Είναι μια μέθοδος γνωστή στο μάρκετινγκ. Λέει ο διαφημιστής: "Τρέξτε να προλάβετε! Τώρα είναι η προσφορά! Αύριο είναι αργά! ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ έχουμε αυτό το προϊόν! Τώρα το προϊόν αυτό προσφέρεται για όλους, ή για όσους το προλάβουν!" Έτσι, ο υποψήφιος αγοραστής, σπεύδει να εκμεταλλευθεί την "ευκαιρία", ή την "έκπτωση", και αγοράζει το προϊόν, χωρίς να έχει το χρόνο πάντοτε να το εξετάσει σε βάθος, και χωρίς να γνωρίζει, ότι ίσως στο διπλανό "μαγαζί", υπάρχει κάποιο προϊόν καλύτερο ή φθηνότερο.

Η εταιρία Σκοπιά, είναι μια ανώνυμη μετοχική εταιρία, που πουλάει "δόγμα", "υπηρεσίες λέσχης" και ένα (κίβδηλο) αίσθημα ασφάλειας. Λέει στον κόσμο: "Επειδή το τέλος πλησιάζει, τρέξτε να προλάβετε! Ανά πάσα στιγμή κινδυνεύετε να πεθάνετε! Ελάτε σήμερα στην οργάνωσή μας, γιατί ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ θα σωθούμε από την καταστροφή που ΣΥΝΤΟΜΑ θα φέρει... ο Θεός! Όσοι είναι έξω από την οργάνωσή μας, θα πεθάνουν, έστω και αν είναι μωρά, μόνο και μόνο επειδή οι γονείς τους δεν έγιναν μέλη μας!" Κι έτσι, οι αφελείς, σπεύδουν να εκμεταλλευθούν αυτή την κίβδηλη ασφάλεια που τους προσφέρεται δήθεν δωρεάν, και πληρώνουν γι' αυτήν την πολύτιμη ψυχή τους, σε μια παμπόνηρη εταιρία! Εμπιστεύονται σε μια πονηρή εταιρία, να τους σώσει από τον Θεό της αγάπης!

Όπως ένας ασφαλιστής, παρουσιάζει τα πάντα μαύρα και επικίνδυνα, προκειμένου να πετύχει ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο, και λέει: "αύριο μπορεί να είναι αργά", έτσι και η Σκοπιά, προκειμένου υπογράψει ο υποψήφιος οπαδός της το συμβόλαιο του βαπτίσματος "στην από το πνεύμα κατευθυνόμενη οργάνωση", του υπερτονίζει τις κακές καταστάσεις στον κόσμο και "το τέλος", ως κίνητρο, για να τον κάνει να εισέλθει σε αυτήν.

Στην οργάνωση της Σκοπιάς, το δόγμα διαπλέκεται με το μάρκετινγκ, με τρόπο δυσδιάκριτο, από τον αφελή ή τον άπειρο. Του πουλούν "φύκια για μεταξωτές κορδέλες". Δόγματα κυριολεκτικά για γέλια, με τρομερά κενά λογικής και απαράδεκτη προχειρότητα, δόγματα χωρίς καμία αντοχή στο χρόνο και τη λογική ανάλυση, που κάθε λίγα χρόνια τα αλλάζουν ως "παλιό φως", και μία Αγία Γραφή εντελώς διαστρεβλωμένη και παραλλαγμένη, δίνονται στον υποψήφιο οπαδό της Σκοπιάς, ως "όπλα σωτηρίας", από το τέλος που (πάντα, εδώ και ενάμισι αιώνα) βρίσκεται κοντά, και σε λίγα χρόνια θα έρθει. Έτσι ώστε το υποψήφιο θύμα να εισέλθει βιαστικά στην οργάνωση, και μετά να υπόκειται στο φόβο της Αποκοπής, αν τολμήσει να αμφισβητήσει την εταιρία Σκοπιά!

Μοιάζει δηλαδή σαν αυτούς που πουλούν προστασία στα νυχτερινά κέντρα. Λένε: "αν μας ενισχύεις, εμείς θα σε ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΜΕ". Και αν ο άνθρωπος αρνηθεί, τότε του κάνουν το μαγαζί σμπαράλια. Όπως η εταιρία Σκοπιά σμπαραλιάζει τις οικογένειες όσων την εγκαταλείπουν! Πρώτα τους δημιουργεί "πίεση χρόνου" για να γίνουν βιαστικά μέλη της, χωρίς να το ψάξουν προσεκτικά, και μετά, ακόμα και αν θελήσουν να φύγουν, φοβούνται τις συνέπειες!

Το "τέλος", είναι για τη Σκοπιά το κίνητρο που θα κάνει τους οπαδούς της να γίνουν πειθήνια μέλη της, να φοβούνται να αμφισβητήσουν τα κακής ποιότητας προϊόντα της, και να κηρύττουν στον ελεύθερο χρόνο τους τις απόψεις της, για να σώσουν δήθεν και άλλους! ΓΙ' ΑΥΤΟ ΥΠΕΡΤΟΝΙΖΕΙ Η ΣΚΟΠΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ.

Δογματικοί λόγοι:

Βεβαίως, για τους οπαδούς της, το θέμα είναι διαφορετικό. Οι καημένοι αυτοί, δεν έχουν λόγους οικονομικού συμφέροντος να το υπερτονίζουν. Έχουν μόνο λόγους ψυχολογικού συμφέροντος. Να σωθούν, να σώσουν άλλους, και να νιώθουν ασφαλείς!

Τα δόγματα της Σκοπιάς, είναι πονηρά πλεγμένα γύρω από το τέλος. Ο κάθε πιστός της, νομίζει ότι "είναι ασφαλής" μέσα σε αυτήν, και ότι αν φύγει από αυτήν θα πεθάνει στον Αρμαγεδδώνα, που "είναι κοντά". Πιστεύει σε έναν επικίνδυνο θεό, που θα έρθει για να φέρει τον θάνατο και την καταστροφή στον κόσμο, ακόμα και στα μωρά. Και ο "θεός" αυτός, εξιλεώνεται με δύο τρόπους: α) Με το να είναι κάποιος πιστό μέλος της Σκοπιάς, και β) Με το να κηρύττει σε άλλους για να τους σώσει. Διαφορετικά, κατ' αυτούς, όταν έρθει να καταστρέψει τον κόσμο, θα τους ζητήσει λόγο επειδή δεν κήρυτταν μαζί με τη Σκοπιά για σωτηρία των άλλων, και θα σκοτώσει και αυτούς ως υπαίτιους του θανάτου των άλλων! Ένας θεός χειρότερος από τον διάβολο, που σκορπάει τρόμο και θάνατο στο διάβα του, και ζητάει από άλλους την ευθύνη για την καταστροφή που προκαλεί ο ίδιος!

Έτσι ο άνθρωπος αυτός, αφιερώνει τη ζωή του στη σωτηρία του εαυτού του, και των συνανθρώπων του, με τον τρόπο που του λέει η Σκοπιά: Με το να ζει σύμφωνα με τις επιταγές της, και με το να κηρύττει στους άλλους, ώστε να μπουν και αυτοί σε αυτή και να σωθούν.

Ο φόβος του "επειδή το τέλος είναι κοντά", και δεν πρέπει το τέλος να τον βρει έξω από "την οργάνωση της σωτηρίας", τον κάνει να μην αμφισβητεί αυτά που του λένε, και να είναι υπάκουος. Να καταπνίγει κάθε αμφιβολία και κάθε λογίκευση που θα μπορούσε να τον βοηθήσει να καταλάβει την απάτη στην οποία έχει εμπλακεί. Να συμπεριφέρεται απάνθρωπα στους πρώην ομοπίστους του, ακόμα και σε μέλη της οικογενείας του που αμφισβητούν την οργάνωση.

Για την κατευθυνόμενη αυτή συμπεριφορά του, υπεύθυνα είναι τα δόγματα εκείνα, με τα οποία τον έχει "εφοδιάσει" η οργάνωση, φτιαγμένα με τέτοιο πονηρό τρόπο, που να τον κρατούν σε μια συνεχή φοβία για το τέλος!

Γι' αυτόν ο Θεός δεν είναι ο στοργικός Πατέρας των Χριστιανών, που έστειλε τον γιο του να νικήσει τον θάνατο δια της αναστάσεως, αλλά ο φοβερός δικαστής Ιεχωβά, που ικανοποιεί τη δικαιοσύνη του με το αίμα του αθώου χάριν των ενόχων! Δεν είναι ο Θεός που συγχωρεί και τον ληστή στον σταυρό, αλλά αυτός που σκοτώνει ακόμα και τα μωρά στην ημέρα του Αρμαγεδδώνα, (σαν μικρά φιδάκια και δυνάμει φίδια), επειδή οι γονείς τους δεν έγιναν μέλη της Σκοπιάς! Δεν είναι ο Θεός που εκτιμά την αλήθεια, αλλά κάποιος που εκτιμάει μόνο μια οργάνωση με διαρκώς μεταβαλλόμενα δόγματα, έστω και αν αυτή έχει γεμίσει τον κόσμο με έντυπα γεμάτα αποτυχημένες ψευδοπροφητείες!

Για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, ο Θεός δεν είναι παντογνώστης, αλλά έχει εγκέφαλο και μνήμη, στην οποία διατηρεί ΜΟΝΟ όσους δεν ήταν αντίθετοι με την οργάνωσή "του". Οι άλλοι έχουν αφανισθεί, και δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να λάβουν μέρος στην ανάσταση, (έστω και αν η Αγία Γραφή μιλάει για ανάσταση ΟΛΩΝ).

4. Οι εσφαλμένες βάσεις της εσχατολογικής υστερίας

Μετά από όλα αυτά, νομίζω είναι προφανής ο λόγος που οι άνθρωποι της οργάνωσης αυτής, δίνουν τόση σημασία στο τέλος, και τα πάντα εκεί μέσα, περιστρέφονται γύρω από αυτή τη λέξη. Αλλά ας βάλουμε στην ανάλυσή μας μερικές "πινελιές" ακόμα, ως προς τα σημεία που κάνουν τη νοοτροπία τους να είναι αυτό που είναι, και ως προς τις εσφαλμένες βάσεις αυτής της νοοτροπίας:

Κατ' αρχήν, το ότι η οργάνωση τους έχει πει ότι ΔΕΝ θα αναστηθούν όλοι, και ότι ο θάνατος ισοδυναμεί με πλήρη αφανισμό, γι' αυτούς είναι πολύ σημαντικό δεδομένο. Προσέξτε όμως, ποιοι (κατά την οργάνωση) ΔΕΝ θα αναστηθούν:

1. Οι ασεβείς, δηλαδή αυτοί που γνώριζαν την εκάστοτε "οργάνωση του Ιεχωβά" (αρχαίο Ισραήλ, Αποστολική Εκκλησία και εκκλησία των Μαρτύρων της Σκοπιάς), και στράφηκαν εναντίον της. Αυτούς τους λένε "ασεβείς", και τους διαχωρίζουν από τους αδίκους. Κατ' αυτούς, οι άδικοι είναι όσοι αδίκησαν χωρίς να γνωρίζουν "την αλήθεια", ενώ οι ασεβείς τη γνώρισαν, και στράφηκαν εναντίον της. Αυτοί δεν υπάρχει λόγος να αναστηθούν κατά τη Σκοπιά, επειδή είναι εκούσιοι παραβάτες, συνεπώς δεν υπάρχει λόγος να υπάρχουν στον νέο κόσμο του Θεού, εφ' όσον εκεί θα κακοποιούν εκούσια.

2. Αυτοί που θα είναι ζωντανοί στην ημέρα του τέλους, (που κακώς η Σκοπιά την ταυτίζει με τον Αρμαγεδδώνα). Κατά τη Σκοπιά, όλοι όσοι θα είναι ζωντανοί την ημέρα του τέλους, θα πεθάνουν χωρίς καθόλου ανάσταση! Κατ' αυτούς, όσοι πεθαίνουν από το χέρι του Θεού, δεν αξίζουν ανάσταση.

Είναι προφανές, ότι οι δύο αυτές εξαιρέσεις των αναστημένων, κατά τη δογματική της Σκοπιάς, εξυπηρετούν πρακτικούς σκοπούς προσέλκυσης μελών, και αποτροπής τους στο να αρνηθούν τη Σκοπιά. Ο φόβος ότι το τέλος θα βρει κάποιους εκτός οργάνωσης, και θα πεθάνουν, χωρίς καμία ανάσταση, τους κάνει να ενταχθούν σε αυτήν βιαστικά, και μετά ο φόβος μη θεωρηθούν "ασεβείς", επειδή δήθεν γνώρισαν "την αλήθεια" της Σκοπιάς και την αρνήθηκαν, τους κάνει να φοβούνται να την αμφισβητήσουν, και να φύγουν από αυτή.

Ο φόβος φυλάει τα έρημα!

Η Σκοπιά, δεν έχει πρόβλημα με όσους αδίκησαν "και δεν γνώριζαν την οργάνωση του Θεού". Γι' αυτό, θεωρεί ότι αυτοί θα αναστηθούν. Το πρόβλημα το έχει με τους αντιπάλους της, και με όσους την αμφισβητούν, και εναντίον αυτών στρέφεται, και "τους θάβει" ως άξιους αιωνίου θανάτου. Γίνεται λοιπόν κριτής τους, προ της κρίσεως.

Φυσικά, η θεώρηση της Σκοπιάς, ότι όσοι πέθαναν από το χέρι του Θεού δεν θα αναστηθούν, έχει και τα παρελκόμενά της προβλήματα, όπως: Πώς είναι δυνατόν, ένας δίκαιος Θεός να μην αναστήσει τα μωρά που θα πεθάνουν στον Αρμαγεδδώνα; και ακόμα: Εφ' όσον ο Χριστός μίλησε για κρίση των Σοδόμων και Γομόρρων, που καταστράφηκαν από το χέρι Του, πώς είναι δυνατόν, αυτοί να αναστηθούν, αν καταστράφηκαν από το χέρι του Θεού; Αυτά τα λόγια του Χριστού ειδικά, έχουν δημιουργήσει τόσο πρόβλημα στην τακτική της Σκοπιάς να τρομοκρατεί τους οπαδούς της με το τέλος του Αρμαγεδδώνα, που διαρκώς "μπαλατζάρουν", από τη μία άποψη στην ακριβώς αντίθετη, και μια λένε ότι θα αναστηθούν, και μία όχι, σε μια διαρκή ανατροπή των προηγούμενων θέσεών τους. Υπάρχει έτσι μια διαρκής σύγχυση μεταξύ των μελών τους, που δεν τους επιτρέπει να σκεφθούν λογικά, και να δουν ότι ο Θεός δεν είναι δυνατόν στον Αρμαγεδδώνα να σκοτώσει τον κόσμο, και κυρίως, ότι πρόκειται να τους αναστήσει ΟΛΟΥΣ. Αυτό όμως είναι που θέλει να αποφύγει η Σκοπιά, γιατί διαφορετικά χάνει το "κίνητρο" που θα κάνει τον κόσμο να ενταχθεί βιαστικά και με φόβο, και ακόμα το βασικό κίνητρο για την όλη προσηλυτιστική της δραστηριότητα. Αν οι νεκροί του Αρμαγεδδώνα, αναστηθούν όλοι, τότε έχουν και πάλι ευκαιρία να μάθουν την "αλήθεια" της Σκοπιάς κατά τη Χιλιετή βασιλεία (που κατά τη Σκοπιά είναι μετά τον Αρμαγεδδώνα), και έτσι δεν υπάρχει επείγον λόγος να τρέχουν να κηρύττουν για να σώσουν τους άλλους, ούτε να ενταχθούν βιαστικά στη Σκοπιά.

Το δόγμα της Σκοπιάς, ότι οι νεκροί του Αρμαγεδδώνα δεν θα έχουν ανάσταση, οδηγεί τα μέλη της και σε ΦΡΙΚΤΕΣ νοοτροπίες και επιθυμίες! Προσωπικά έχω ακούσει ανθρώπους μέσα στη Σκοπιά, να εύχονται τον θάνατο των συγγενών τους, (ακόμα και των γονιών τους), που δεν είναι Μάρτυρες, ώστε "να μη τους βρει ζωντανούς ο Αρμαγεδδώνας, και να μπορέσουν να αναστηθούν και να σωθούν"!!! Και τους έχω δει αυτούς τους ίδιους, να ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ όταν οι γονείς τους πέθαναν, επειδή έτσι πίστευαν ότι οι συγγενείς τους εξασφάλισαν ανάσταση! Σκεφθείτε, σε τι παραλογισμό οδηγούν τα δόγματα της Σκοπιάς τους πιστούς τους! Να εύχονται τον θάνατο των συγγενών τους!

Όταν το μάρκετινγκ των αιρέσεων μετατρέπεται σε δόγμα, και ένα δόγμα διαμορφώνεται με τρόπο που να εξυπηρετεί την αύξηση και τα συμφέροντα της αίρεσης, δημιουργούνται τόσο χοντρές, αλλά και λεπτότερες και συχνά πιο αόρατες στρεβλώσεις στη συμπεριφορά των μελών της. Για παράδειγμα, ας δούμε τη διαστροφή των ΚΙΝΗΤΡΩΝ της πίστης των ανθρώπων της αίρεσης αυτής:

Το βασικό κίνητρο, είναι ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ! Προσέξτε στα κείμενα της Σκοπιάς, ότι η σωτηρία από τον Αρμαγεδδώνα, ΔΕΝ είναι "παρεπόμενο" της πίστης, αλλά αυτό το ίδιο το κίνητρο της πίστης στον Θεό! Με άλλα λόγια, ο άνθρωπος εκεί, δεν σώζεται επειδή πιστεύει, αλλά πιστεύει για να σωθεί! Εντάσσεται στην οργάνωση, και πιέζει τον εαυτό του να αγαπήσει έναν τόσο αλλοπρόσαλλο, εκδικητικό και αιμοχαρή θεό που σκοτώνει ακόμα και βρέφη χωρίς ανάσταση, μόνο και μόνο για να "σώσει το τομάρι του"! Κηρύττει στους άλλους, όχι για να τους βοηθήσει να αγαπήσουν τον Θεό της αγάπης, όπως οι Χριστιανοί, αλλά για να τους σώσει από έναν επικίνδυνο Θεό!

Αν το καλοσκεφθείτε, αυτός ο ωφελιμισμός, "περνάει στο αίμα" των οπαδών της θρησκείας αυτής, και αναζητούν στο κάθε τι στην πίστη τους, την ανταπόδωση και το συμφέρον. Θέλουν να είναι καλοί άνθρωποι, για να "τους το ανταποδώσει ο Θεός με σωτηρία", και να μην τους σκοτώσει. Θέλουν να κηρύξουν, για να μην τους ζητήσει λόγο για το αίμα των συνανθρώπων τους. Θέλουν να είναι μέλη της οργάνωσης, για να έχουν ανάσταση. Και ζουν ωφελιμιστικά ακόμα και την πίστη τους στη Σκοπιά, με το να την έχουν μετατρέψει σε λέσχη τρυφής!

Στα περιοδικά τους και στα βιβλία τους, απεικονίζεται ο παράδεισος, ως τόπος διασκέδασης και απόλαυσης, όχι από την παρουσία του Θεού της Αγάπης, αλλά από τα ζωάκια και τα φρουτάκια, και τα παιδάκια, (έστω και αν το συγκεχυμένο τους δόγμα, διδάσκει ότι τότε δεν θα υπάρχουν παιδιά!) Τα πάντα εκεί είναι μια πολύχρωμη διαφήμιση, παραπλήσια με τις διαφημίσεις μιας ασφαλιστικής εταιρίας, που σε κάνει να νιώθεις ασφαλής από αόριστους (ή καθορισμένους) κινδύνους.

Αντιθέτως, οι Χριστιανοί, λατρεύουμε τον Θεό, ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ, και όχι από φόβο, ή επειδή δήθεν πρέπει να μας σώσει. Τα κίνητρα ενός Χριστιανού, πρέπει να είναι ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗ. Δεν πρέπει να είναι ούτε ο φόβος, (ο οποίος είναι ΑΡΧΗ σοφίας, και όχι διαρκής απειλή), ούτε ο ιδιοτελής υπολογισμός σωτηρίας. Η λατρεία που αγαπάει και θέλει ο Θεός, είναι η λατρεία που δεν αποβλέπει σε ανταπόδωση. Και η διαγωγή που δεν υποκινείται, ούτε από το φόβο του θανάτου, ούτε από το φόβο της Αποκοπής (αφορισμού). Αλλά που υποκινείται ΚΥΡΙΩΣ από αγάπη.

Γι' αυτό για τους Χριστιανούς, το τέλος, δεν είναι Η ΑΙΤΙΑ για την οποία πρέπει να είμαστε πιστοί και καλοί. Την πίστη και την καλοσύνη, πρέπει να τα αναπτύσσουμε πάνω στη βάση της ΑΓΑΠΗΤΙΚΗΣ ΣΧΕΣΗΣ με τον Θεό της αγάπης, πάνω στη βάση της αγάπης τέκνου προς Πατέρα. Πατέρα που τον αγαπάς και τον ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ να έρθει στη ζωή σου, και όχι που ΦΟΒΑΣΑΙ μην έρθει και σε εκτελέσει εν ψυχρώ! Ο Χριστιανός, δεν κηρύττει στους άλλους, για να του προστατέψει από τον "επικίνδυνο θεό", αλλά για να μοιρασθεί μαζί τους, αυτό που ΗΔΗ ο ίδιος απολαμβάνει, μια ΣΧΕΣΗ αγάπης μεταξύ Πατρός και τέκνου, σχέση εμπιστοσύνης και τρυφερότητας, που οδηγεί στην ομοίωση με τον Θεό της αγάπης. Ο Χριστιανός δεν περιμένει τον Παράδεισο ως κάτι μελλοντικό, αλλά ΤΟΝ ΒΙΩΝΕΙ από ΤΩΡΑ, κατά τον λόγο της Αγίας Γραφής: "Χορτασμός ευφροσύνης είναι το πρόσωπό σου". Αυτός καθεαυτός ο Παράδεισος για τον Χριστιανό, δεν είναι επίγειες απολαύσεις, ζωάκια και φρουτάκια και παιδάκια. Είναι ΣΧΕΣΗ ΑΓΑΠΗΣ με τον Θεό, που ισχύει ΑΠΟ ΤΩΡΑ!

Εφ' όσον για τους Χριστιανούς, ΟΛΟΙ θα αναστηθούν, και ο καθένας θα απολαύει ΑΙΩΝΙΟ σώμα ανάλογο με τα έργα του, την αγάπη του και τον κόπο του, δεν υπάρχει πρόβλημα "να προλάβουν" τον Α ή τον Β πριν το τέλος. Ο Θεός δεν θα αδικήσει κανέναν! Αυτός είναι "ο Ποιμένας των ψυχών μας"! Και κρίνει όχι κατά το φαινόμενο, αλλά κατά την καρδιά.

5. Τι λέει η Αγία Γραφή για το τέλος ως αιτία πίστης;

Στο σημείο αυτό, ίσως άνθρωποι εσχατολογικών αιρέσεων, μας υποδείξουν σημεία της Αγίας Γραφής, που με μια βιαστική ματιά, ή που με μια Παλαιοδιαθηκική θεώρηση, δείχνουν το "επείγον του τέλους". Τέτοια εδάφια όμως, με μια προσεκτική μελέτη και ανάλυση, όχι μόνο δεν παρουσιάζουν "το τέλος" ως αιτία της πίστης, αλλά το αντίθετο!

Επειδή είναι πολλά, ας δούμε το χαρακτηριστικότερο, που χρησιμοποιεί κατ' επανάληψιν η Σκοπιά, για να τονίσει τη σημαντικότητα και το επείγον του τέλους:

Εβραίους 10/ι: 25: "μη αφήνοντας το να συνερχόμαστε μαζί, όπως είναι συνήθεια σε μερικούς, αλλά προτρέποντας ο ένας τον άλλον· και μάλιστα, τόσο περισσότερο, όσο βλέπετε να πλησιάζει η ημέρα".

Τι λέει λοιπόν αυτό το εδάφιο; Μήπως παρουσιάζει "το τέλος", (την ημέρα εκείνη), ως ΤΟΝ ΒΑΣΙΚΟ ΛΟΓΟ  της πίστης μας; Μήπως δικαιώνει την αιρετική θεώρηση;

Όχι βέβαια! Προσέξτε καλύτερα το εδάφιο: Λέει "τόσο περισσότερο, όσο βλέπετε την ημέρα". Το πλησίασμα της ημέρας εκείνης, ΔΕΝ είναι Ο λόγος, αλλά ένας ακόμα επιπρόσθετος λόγος, πάνω στον βασικό λόγο, (που όπως εξηγήσαμε προηγουμένως πρέπει να είναι η αγάπη).

Και για ποιο πράγμα μιλάμε; Για το: "να μαζευόμαστε μαζί οι Χριστιανοί και να προτρέπουμε ο ένας τον άλλον"! Δεν μιλάει εδώ για ένταξη σε κάποια οργάνωση, δήθεν για σωτηρία από την καταστροφή. Μιλάει για ΣΧΕΣΗ ΑΓΑΠΗΣ μεταξύ των Χριστιανών, και για αλληλοενθάρρυνση προς τον σκοπό της Θέωσης!

Και γιατί το πλησίασμα της ημέρας, είναι ένας επιπρόσθετος λόγος, για περισσότερη συνοχή στις σχέσεις των Χριστιανών; Επειδή όπως είπε ο απόστολος Παύλος, το μυστήριο της ανομίας συμπορεύεται με το μυστήριο της σωτηρίας (Β΄ Θεσσαλονικείς 2/β: 7). Και όσο η Εκκλησία με τον χρόνο θα αυξάνει και θα προοδεύει προς τον σκοπό της ένωσης με τον Χριστό στη Βασιλεία Του, τόσο και οι κίνδυνοι και οι εχθροί της Εκκλησίας, θα τελειοποιούν και αυτοί τις μεθόδους της πλάνης κατά τον Ιησού Χριστό (Ματθαίος 24/κδ: 9-13). Εκεί ο Χριστός μίλησε για ψύχρανση της αγάπης και για προβλήματα μεταξύ των Χριστιανών και των μεταξύ τους σχέσεων, ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ. Γι' αυτό μια εκκλησία με αγάπη και συνοχή, θα είναι ισχυρότερη και δυνατότερη εναντίον των όλο και ισχυρότερων προβλημάτων που θα αντιμετωπίζει από τους εχθρούς της στον προ του τέλους καιρό.

Το εδάφιο λοιπόν αυτό, δεν μιλάει καν για την ημέρα του τέλους, για κήρυγμα σωτηρίας από έναν καταστροφικό θεό, ή για ιδιοτελή ωφελιμιστική και υπολογισμένη τάση σωτηρίας. Μιλάει για μια διαρκή και σταδιακή ΣΥΣΦΙΞΗ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ του κάθε Χριστιανού με τους αδελφούς του, που θα αυξάνουν με την πάροδο του χρόνου, όσο ο χρόνος βαίνει προς την ημέρα του Κυρίου, ώστε να μπορέσει να αντέξει στα προβλήματα και τους πειρασμούς για τους οποίους μίλησε ο Κύριος ότι θα έρθουν λίγο πριν το τέλος.

Παρόμοια μπορούν να αναλυθούν και να κατανοηθούν και όλα εκείνα τα εδάφια που χρησιμοποιούν οι διάφορες αιρέσεις, ως δήθεν "μαρτυρίες της Αγίας Γραφής", για το "επείγον του τέλους", ως αιτία πίστης στον Θεό και προσέλευσης στην αίρεσή τους.

Ακόμα και εκείνο το εδάφιο στο οποίο ο Πέτρος μιλάει για "τη διάλυση των στοιχείων" και την καταστροφή "ουρανού και γης", ούτε εκείνο λέει κάτι τέτοιο, σαν αυτό που θα ήθελαν να λέει οι διάφορες αιρέσεις. Ας το θυμίσουμε λίγο, και ας το δούμε πολύ σύντομα, για να πάρουμε μια ακόμα ιδέα, του πώς διαστρέφονται τα εδάφια, ώστε να λένε αυτά που θέλει η κάθε αίρεση:

Β΄ Πέτρου 3/γ: 9-15: "Δεν βραδύνει ο Κύριος την υπόσχεσή του, όπως μερικοί το θεωρούν αυτό βραδύτητα· αλλά μακροθυμεί σε μας, μη θέλοντας μερικοί να απολεστούν, αλλά όλοι νάρθουν σε μετάνοια.

10 Θάρθει, όμως, η ημέρα τού Κυρίου, σαν κλέφτης μέσα στη νύχτα· κατά την οποία οι ουρανοί θα παρέλθουν με ορμητικόν συριστό ήχο, και τα στοιχεία, καθώς θα καίγονται, θα διαλυθούν, και η γη, και τα έργα που βρίσκονται σ' αυτή, θα κατακαούν.

11 Επειδή, λοιπόν, όλα αυτά διαλύονται, ποιοι πρέπει να είστε εσείς σε άγια διαγωγή και ευσέβεια, 12 προσμένοντας και σπεύδοντας στην παρουσία τής ημέρας τού Θεού, κατά την οποία οι ουρανοί, καθώς θα φλέγονται, θα διαλυθούν, και τα στοιχεία, ενώ θα καίγονται, θα χωνευτούν;

13 Όμως, σύμφωνα με την υπόσχεσή του, καινούργιους ουρανούς και καινούργια γη προσμένουμε, στους οποίους δικαιοσύνη κατοικεί.

14 Γι' αυτό, αγαπητοί, ενώ τα προσμένουμε αυτά, επιμεληθείτε να βρεθείτε μπροστά του με ειρήνη, χωρίς κηλίδα και χωρίς ψεγάδι . 15 Και θεωρείτε σωτηρία τη μακροθυμία τού Κυρίου μας".

Το χωρίο αυτό, το οποίο χρησιμοποιούν οι αιρέσεις για να τρομοκρατούν τους οπαδούς τους, αν το προσέξετε, έχει το ακριβώς αντίθετο νόημα!

Κατ' αρχήν, το βασικό του θέμα, δεν είναι το "επείγον", αλλά είναι Η ΜΑΚΡΟΘΥΜΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΜΟΝΗ του Θεού, να μετανοήσει αν είναι δυνατόν ΚΑΘΕ άνθρωπος. Συνεπώς, δεν μιλάμε για τη "βιασύνη" με την οποία εμποτίζουν οι αιρέσεις τα θύματά τους!

Ακόμα, μιλάει για ΑΓΝΩΣΤΗ ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΗ έλευση, και όχι για μια συνεχή "φαγούρα" του τύπου: "Να, το τέλος είναι κοντά! Τρέξτε να προλάβετε να σωθείτε!"

Και "το κάψιμο της γης και των ουρανών" που αναφέρεται, δεν σχετίζεται με καμία δήθεν καταστροφή, αλλά με την ΜΕΤΑΒΟΛΗ που θα υποστούν τα στοιχεία, κατά τη μεταμόρφωσή τους, από φθαρτά σε άφθαρτα, κατά την Παρουσία του Κυρίου μας! Δεν μιλάμε δηλαδή για "καταστροφή", αλλά για "ανακαίνιση"!!! Γι' αυτό μετά μιλάει κατ' ευθείαν για "καινούς (ανακαινισμένους) ουρανούς και καινή γη". Ο Θεός δεν θα έρθει να καταστρέψει, αλλά να ανακαινίσει!

Και όταν ο Πέτρος παροτρύνει σε μετάνοια και καλή διαγωγή, δεν το κάνει για να πει: "τρέξτε να σωθείτε". Διαφορετικά δεν θα μιλούσε για "μακροθυμία" του Θεού. Το κάνει για να δείξει ΤΗ ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ του να προσκολλάται κάποιος σε έναν κόσμο που τον περιμένει κατάργηση και ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗ! Και για να παροτρύνει τους πιστούς, να βρεθούν χωρίς ψεγάδι στην Παρουσία Του, ώστε να μην υπάρχει τίποτα άχρηστο στη δική τους ζωή, αλλά τα πάντα να είναι κατά Θεόν.

Βλέπετε τι γίνεται; Παίρνει μια αίρεση ένα χωρίο, το διαστρέφει πλήρως, και το βάζει να πει αυτά που θέλει εκείνη, για να "τρομάξει" τον κόσμο, και να τον κάνει να τρέξει στην παγίδα της!

Έτσι λοιπόν, αγαπητοί αδελφοί, ας θυμόμαστε, ότι "το τέλος", δεν είναι κάτι για να φοβόμαστε, αλλά κάτι για να ελπίζουμε και να περιμένουμε "προσμένοντας και σπεύδοντας" κατά τον απόστολο Πέτρο. Αγωνιζόμενοι με αγάπη και πίστη στην κάθε ημέρα που περνάει, να πλησιάσουμε περισσότερο τον ουράνιο Πατέρα μας, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό και τους αδελφούς μας.

Και όταν κάποιος μας πει: "Το τέλος είναι κοντά, ελάτε για να σωθείτε", θυμηθείτε τα λόγια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού:

"Βλέπετε, μη πλανηθείτε· επειδή, πολλοί θάρθουν στο όνομά μου, λέγοντας, ότι: Εγώ είμαι· και ο καιρός πλησίασε. Μη τους ακολουθήσετε!" (Λουκάς 21/κα: 8).

Ν. Μ.

πηγή

…Όπως ο Θεός έτρεφε τον Προφήτη Του Ηλία για τριάμισι χρόνια, έτσι θα τρέφει και τον λαό Του στην έρημο για ίσο χρονικό διάστημα

† Π. ΑΘΑΝ. ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ – Ο Προφήτης Ηλίας στην εποχή του και στα έσχατα. (Απομαγνητοφωνημένη ομιλία)
…Όπως ο Θεός έτρεφε τον Προφήτη Του για τριάμισι χρόνια, έτσι θα τρέφει και τον λαό Του στην έρημο για ίσο χρονικό διάστημα.

Αλλά εκεί στην έρημο ο προφήτης Ηλίας τί έτρωγε;
«Και οι κόρακες έφερον αυτώ άρτους το πρωί και κρέα το δείλης, και εκ του χειμάρρου έπινεν ύ­δωρ.»[35] Κοράκια του έφερναν ψωμί το πρωί, και το βράδυ του έφερναν κρέας, κι έπινε νερό από τον χείμαρρο.

 
Γιατί κοράκια; Ξέρετε ότι τα κοράκια είναι σαρκοβόρα. Το λέει και η Αγία Γραφή αυτό[36], αλλά το ξέρουμε κι από τη φύση τους. Τα κοράκια τρώνε κρέατα, και μάλιστα σάπια κρέατα. πτώματα τρώνε τα κοράκια. Βάζει λοιπόν κοράκια, στέλνει κοράκια, για να δείξει -τί;- ότι πρόκειται για θαύμα, που με τον τρόπο αυτό τονίζεται. Τα κοράκια, που μπορούν να φάνε το κρέας, και μάλιστα σε μία εποχή πείνας, δεν το τρώνε, αλλά το φέρνουν στον Προφήτη. Για να τονισθεί το θαύμα της προστασίας του Προφήτου από τον Θεό. Παρόμοια θα τρέφεται και η Εκκλησία στην έρημο.
Λέει πάλι το βιβλίο της Αποκαλύψεως: «όπως τρέφηται εκεί καιρόν και καιρούς και ήμισυ καιρού από προσώπου του όφεως»[37], για να τρέφεται εκεί η Εκκλησία, λέει, «καιρόν» -είναι το έτος- «και καιρούς» -είναι τα δύο χρόνια. δύο συν ένα, τρία- «και ήμισυ καιρού» -είναι ο μισός χρόνος- δηλαδή τριάμισι χρόνια, «από προσώπου του όφεως», δηλαδή για όσο καιρό ο Διάβολος και ο Αντίχριστος θα επικρατούν σ’ αυτόν τον κόσμο.
Τα ιστορικά προηγούμενα διαθρέψεως του λαού του Θεού αποτελούν εγγύηση για τη διατροφή του στα έσχατα.
Ώστε λοιπόν θα τρέφει ο Θεός. Πώς όμως θα τρέφει ο Θεός εκεί;
Ξέρουμε ότι ο παλαιός Ισραήλ τρεφόταν στην έρημο κατά θαυμαστό τρόπο σαράντα ολόκληρα χρόνια.[38] Ξέρουμε ακόμη ότι και οι Χριστιανοί στην έρημο, που κατέφευγαν από τους διωγμούς, τρέφονταν κατά τρόπο που οικονομούσε ο Θεός. Πώς όμως θα τρέφονται στα έσχατα οι Χριστιανοί που θα φεύγουν στην έρημο;
Αυτό το ξέρει ο Θεός, και θα το φανερώσει τότε. Δεν είπε ποτέ, φέρ’ ειπείν, στους Εβραίους στην Αίγυπτο «Όταν θα σας βγάλω στην έρημο, εγώ θα σας τρέφω με το μάννα». δεν είπε κάτι τέτοιο ο Θεός. αλλ’ όταν ο λαός βρέθηκε στην έρημο και είπαν «Τί θα φάμε;», τότε ο Θεός έριξε το μάννα.[39] Όταν λοιπόν και οι Χριστιανοί θα βρεθούν στις ερημιές και θα πουν «Τί θα φάμε;», τότε ο Θεός ξέρει τί θα δώσει. τώρα δεν το ξέρουμε αυτό.
Η απεικόνιση του Προφήτη με τον κόρακα που τον διατρέφει τονίζει την ιστορικότητά του ως τύπου των εσχάτων.
Αγαπητοί μου. ο μέγιστος των Προφητών, ο Ηλίας ο ένδοξος, έζησε τον ιστορικό τύπο των εσχάτων, όπως σας εξήγησα διά πολλών, για να μας δείξει πώς θα ζήσει κοντά του και η Εκκλησία.
Η Εκκλησία μας, ανάμεσα στα τόσα γεγονότα του πολυτάραχου βίου του προφήτου Ηλιού, ιστορεί, απεικονίζει δηλαδή επάνω σε εικόνες, ένα μόνο χαρακτηριστικό. να κάθεται μέσα σε μία σπηλιά, και εκεί να βλέπει τον κόρακα να του φέρνει το ψωμί ή το κρέας. Δεν δείχνει τίποτε άλλο η Ορθόδοξος Εκκλησία μας από τη ζωή του προφήτου Ηλιού. Ούτε την θαυμαστή εκείνη θυσία του στο Καρμήλιον όρος, ούτε ακόμα εκείνη την θεοπτεία του στο όρος Χωρήβ, δηλαδή στο Σινά, ούτε τίποτε απ’ όλα τ’ άλλα τα παράδοξα, παρά εικονίζει μόνο αυτό. Ξέρετε γιατί; Γιατί η Εκκλησία μας θέλει να τονίσει την ιστορικότητα του Προφήτου σαν τύπο των εσχάτων; αλλά και να μας πει -μόνο αυτή την εικόνα παίρνω κι εγώ από τον Προφήτη- να μας πει τί θα γίνει με τους πιστούς μας όταν θα έλθει το τέλος του κόσμου.
Όπως έλεγξε τον Αχαάβ, έτσι θα ελέγξει και τον Αντίχριστο.
Αγαπητοί μου, ο προφήτης Ηλίας, όπως σας είπα και προηγουμένως, θα δείξει τον Αντίχριστο αλλά και θα τον ελέγξει φοβερά, όπως έλεγξε και τον Αχαάβ.
Ξέρετε τί είπε στον Αχαάβ; Του είπε: «Το αίμα σου θα το γλύψουν τα σκυλιά και τα γουρούνια!». Έτσι έγινε, αγαπητοί μου. Πληγώθηκε σ’ έναν πόλεμο ο Αχαάβ, και τον πήγαν πληγωμένο σε μία πηγή. εκεί, λέει, που οι πόρνες λούζονται. Εκεί λοιπόν τον έπλυναν, του έπλυναν τις πληγές. Αλλά τόσο πολύ έτρεχε το αίμα, ακατάσχετο, που τελικά πέθανε εκεί. Και πήγαν μετά τα σκυλιά και τα γουρούνια και έγλυφαν εκεί το αίμα του Αχαάβ![40]
«Εσένα, λέει στην Ιεζάβελ, εσένα… εσένα… θα σε ποδοπατήσουν τα άλογα και θα σε λιανίσουν, και θα σε φάνε τα σκυλιά!…» Έτσι κι έγινε, αγαπητοί μου. Την πέταξαν από το παράθυρο του παλατιού κάτω στην αυλή. Πραγματικά, εκείνοι που ξεκλήρισαν την οικογένεια του Αχαάβ -άλλαξε η κυβέρνηση. να μην πολυλογώ- την πέταξαν από το παράθυρο, τα άλογα την ποδοπάτησαν, και σε λίγο πήγαν τα σκυλιά και την έφαγαν! Και λένε για μια στιγμή εκείνοι που μπήκαν μες στο παλάτι: «Για να πάμε να δούμε. τί έγινε αυτή;». Και πάνε κάτω και βλέπουνε μόνο γδαρμένα κόκκαλα… Την είχαν φάει τα σκυλιά![41]
Ελέγχει λοιπόν φοβερά ο Προφήτης. Έτσι θα ελέγξει και τον Αντίχριστο.
Αν για τους απίστους θα είναι φοβερός, τότε για τους δικαίους θα είναι μια αληθινή ευλογία. Αλλά και για τους απίστους θα είναι φοβερός ο Προφήτης.
Μας λέει το βιβλίο της Αποκαλύψεως ότι όταν ο Αντίχριστος θα τον συλλάβει μαζί με τον άλλο Προφήτη, τον Ενώχ, και θα τους κρεμάσει, θα τους φονεύσει, τότε τόσο θα χαρούν οι άνθρωποι -ακούστε. θα χαρούν!- ώστε θα ανταλλάξουν δώρα μεταξύ τους, γιατί επιτέλους απαλλάχτηκαν από έναν κήρυκα που τους βασάνιζε με τα λόγια του…[42] Οι αμαρτωλοί λοιπόν άνθρωποι θα χαρούν. Αλλά θα σταθεί όμως φοβερός, γιατί σε τρεισήμισι μέρες θα δουν τον προφήτη Ηλία να ανασταίνεται από τους νεκρούς και να ανεβαίνει στον ουρανό, και τότε θα τους πιάσει φόβος και τρόμος![43]
Αλλά εάν για τους απίστους ο Ηλίας θα είναι φοβερός, για τους δικαίους θα είναι μια αληθινή ευλογία. Γι’ αυτό και ο ύμνος των Πατέρων στο βιβλίο της Σοφίας Σειράχ, στο 48ο κεφάλαιο, στην Παλαιά Διαθήκη, που αναφέρεται στον προφήτη Ηλία, τελειώνει ως εξής: «μακάριοι οι ιδόντες σε και οι εν αγαπήσει κεκοσμημένοι, και γαρ ημείς ζωή ζησόμεθα»[44], ευτυχισμένοι αυτοί που θα σε δουν, ή που σε βλέπουν, αυτοί που ζουν στολισμένοι με αρετές. κι εμείς θα ζήσουμε και θα σε δούμε. Ο Σειράχ ζει περίπου εξακόσια χρόνια μετά τον Προφήτη. Λέει «θα σε δούμε»!
Τη χαρά και την ελπίδα που σκορπούσε ο προφήτης Ηλίας στους δικαίους της εποχής του θα σκορπίσει και στους δικαίους των εσχάτων αλλά και σ’ όλους που θα αναστηθούν.
Αγαπητοί μου, τον προφήτη Ηλία τον είδαν με χαρά και ελπίδα πρώτα-πρώτα εκείνοι οι εφτά χιλιάδες άνδρες στην εποχή του, όταν ήταν κρυμμένοι και δεν φανέρωναν την πίστη τους στον αληθινό Θεό. τότε που ο Προφήτης με παράπονο έφθασε να πει στον Θεό: «Κύριε, μόνος εγώ έμεινα να Σε λατρεύω. Όλοι οι άλλοι προσκύνησαν τα είδωλα!». «Όχι, Ηλία. ήταν η ελπίδα τους ο Προφήτης! εφτά χιλιάδες άνδρες δεν προσκύνησαν τον Βάαλ.» Αυτοί οι εφτά χιλιάδες άνδρες, άμα έβλεπαν τον Προφήτη να ελέγχει τον Αχαάβ, χαίρονταν. Χαίρονταν
Αλλά θα τον δουν με χαρά και ελπίδα και οι δίκαιοι των εσχάτων. Όταν θα κηρύσσει στα Ιεροσόλυμα, όλοι οι ευσεβείς, οι δίκαιοι, θα πουν: «Ήλθε ο Ηλίας. Ήλθε ο Ηλίας! Ελέγχει τον Αντίχριστο. Ήλθε ο Ηλίας!… Τα βάσανά μας τελειώνουν! Έρχεται ο Χριστός!…». Θα είναι λοιπόν και η ελπίδα των δικαίων των εσχάτων.
Θα τον δουν ακόμη και όλοι οι δίκαιοι που κατά τη δευτέρα Παρουσία θα αναστηθούν «και γαρ ημείς ζωή ζησόμεθα»,. όπως τον είδαν και οι τρεις Μαθητές στο Θαβώρ, ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης. γιατί κι εμείς θα ζήσουμε, όπως έγραφε ο συγγραφέας της Σοφίας Σειράχ το 200 π.Χ.
Αγαπητοί μου, αυτή είναι με λίγα λόγια η θαυμαστή προσωπικότητα του αγίου προφήτου Ηλιού. Κι εμείς, τελειώνοντας, τί άλλο θα μπορούσαμε να πούμε; Ω άγιε του Θεού Προφήτα, ένδοξε Ηλία, πρέσβευε υπέρ ημών!…
*απόσπασμα από την ομιλία.
35. Γ’ Βασ. 17, 6. 36. Βλ. Γέν. 8, 6-7 κ.α. 37. Αποκ. 12,14. 38. Βλ. Έξοδ. 16, 35 39. Βλ. Έξοδ. 16, 2-14. 40. Βλ. Γ’ Βασ. 20,19. 22, 30-38. 41. Βλ. Γ’ Βασ. 20, 23. Δ’ Βασ. 9,1-37. 42. Βλ. Αποκ. 11,10. 43. Βλ. Αποκ. 11,11-13. 44. Σ. Σειρ. 48, 11.45. Γ’ Βασ. 19, 14-18. Πρβλ. Ρωμ. 11, 3-4 46. Βλ. Ματθ. 17, 1-6. Μάρκ. 8, 2-9
«ΛΟΓΟΙ ΑΦΥΠΝΙΣΕΩΣ» † π. ΑΘΑΝ. ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΟΜΝΗΝΕΙΟΥ ΣΤΟΜΙΟΝ ΛΑΡΙΣΗΣ – ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
πηγή: εδώ
το είδαμε εδώ

Οκτώ είναι οι αιώνες του παρόντος κόσμου, καθώς το λέγει και ο Θεολόγος Γρηγόριος

Το είδαμε εδώ

ΠΑΤΗΡ ΙΩΑΝΗΣ ΚΡΕΣΤΙΑΝΚΙΝ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ.

Η σφραγίδα του Αντίχριστου θα εμφανιστεί, όταν αυτός θα κυριαρχήσει και θα λάβει την εξουσία και θα είναι ο ένας και μοναδικός κυβερνήτης στη γη τώρα όμως κάθε κράτος έχει τη δική του κεφαλή.
Γι’ αυτό μην πανικοβάλλεστε πρόωρα, αλλά να φοβάστε τώρα τα αμαρτήματα, που διανοίγουν και στρώνουν τον δρόμο στον μελλοντικό Αντίχριστο. Οι τωρινές όμως ταυτότητες είναι ίδιες με τις προηγούμενες.





ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ. ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΙΩΑΝΝΗ.

το είδαμε εδώ

Στο «μνημόνιο Χ» θα σε σφραγίσουν για να έχεις «ανοιχτές τράπεζες»

«Οι περισσότεροι θα εκλέξουν τον χρυσόν όχι τον Χριστόν»
Δείτε το βίντεο με τον Πατέρα Σάββα Αχιλλέως να μιλά για τους «έσχατους καιρούς» δηλαδή τις μέρες που διανύουμε και τον αντίχριστο που προετοιμάζουν μεθοδικά τον 


ερχομό του στην έδρα του τέρατος δηλαδή την Ευρωπαική Ένωση…!
Όσοι είστε καλοπροαίρετοι θα καταλάβετε γιατί εκλείσαν τις τράπεζες και που το πάνε! 
Rafail
πηγη 

Οι εφτά σάλπιγγες της Αποκάλυψης και ο συμβολισμός τους κατά τον Αιδέσιμο Μπηντ

«Η Εκκλησία, η οποία συχνά δηλώνεται με τον αριθμό επτά, είναι επιφορτισμένη με το καθήκον του κηρύγματος», λέει ο Αιδέσιμος Μπηντ από την δυτική Ορθόδοξη Εκκλησία. Και συνοπτικά αναφέρει ότι πνευματικά:

-Η 1η σάλπιγγα δηλώνει την κοινή καταστροφή των άθεων στη φωτιά και το χαλάζι,

-Η 2η σάλπιγγα την απέλαση του διαβόλου από την Εκκλησία με το αγριότερο κάψιμο της θάλασσας του κόσμου,

-Η 3η την πτώση των αιρετικών μακρυά από την Εκκλησία και τη διαφθορά τους από τα ρεύματα της γης,

-Η 4η σάλπιγγα δηλώνει την αποστασία των ψευδαδέλφων στο σκοτείνιασμα των άστρων,

-Η 5η την μεγαλύτερη εχθρότητα των αιρετικών, προδρόμων της εποχής του Αντιχρίστου,

-Η 6η τον ανοικτό πόλεμο του Αντιχρίστου και των δικών του εναντίον της Εκκλησίας, και την καταστροφή αυτού του εχθρού με την παρεμβολή (στο σημείο αυτό του κειμένου της Αποκαλύψεως) μιας ανακεφαλαίωσης από τον καιρό της έλευσης του Κυρίου,

-Η 7η σάλπιγγα δηλώνει την ημέρα της Κρίσης, στην οποία ο Κύριος θα δώσει την ανταμοιβή τους στους δικούς Του και θα κρίνει όσους έφθειραν τη Γη.

Οι δοκιμασίες αυτές σκοπό έχουν να μας καθαρίσουν πνευματικά και να μας ντύσουν με αρετές, αν τις διαβούμε σωστά. Αυτό ισχύει πάντα στο προσωπικό επίπεδο, όμως λόγω της στενότερης επαφής των λαών όσο πλησιάζουμε στο τέλος του κόσμου, έχουμε επηρεασμό πνευματικό σε πολύ μεγαλύτερη έκταση από ότι παλιότερα και σε πολύ λιγότερο χρόνο.

από το βιβλίο: «Η εξήγηση της Αποκάλυψης» του Edward Marshall (Venerable Beda)

πηγή

Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΙΣΜΑ ."ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ" ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ...

ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ

Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΙΣΜΑ

  

Κατά καιρούς γίνεται λόγος για την έλευση του Αντιχρίστου και το τι θα δημιουργήση στους ανθρώπους και τον κόσμο, και μάλιστα προσδιορίζεται και ιδιαίτερο χρονικό διάστημα που θα εμφανισθή.
Πολλοί μας ερωτούν γύρω από το θέμα αυτό, αλλά οι απαντήσεις ευρίσκονται στην Αγία Γραφή και ιδιαιτέρως στις επιστολές του Ευαγγελιστού Ιωάννου, του Αποστόλου Παύλου και στην Αποκάλυψη του Ιωάννου και σε όλη την ποιμαντική της Εκκλησίας. Στην συνέχεια απλώς μερικές νύξεις θα ήθελα να κάνω κυρίως γύρω από το πως αντιμετωπίζεται αυτή η κατάσταση.

1. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Α Καθολική του επιστολή κάνει λόγο για την έλευση του Αντιχρίστου, καθώς επίσης και την ενέργεια των αντιχρίστων και μάλιστα γράφει στους Χριστιανούς ότι επίκειται αυτή η ώρα. Συγκεκριμένα γράφει: «Παιδία, εσχάτη ώρα εστί, και καθώς ηκούσατε ότι ο αντίχριστος έρχεται, και νυν αντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν· όθεν γινώσκομεν ότι εσχάτη ώρα εστίν» (Α΄ Ιω. β , 18).

Κατά την ερμηνεία του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου που χρησιμοποιεί κείμενα εκκλησιαστικών συγγραφέων, εκτός από τον Αντίχριστο που θα εμφανισθή προς το τέλος του κόσμου και πλησίον της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού, υπάρχουν και πολλοί αντίχριστοι, οι οποίοι ήδη ενεργούν το έργο του Αντιχρίστου και στην εποχή του και σε κάθε εποχή και «είναι πρόδρομοι και προκήρυκες του καθ’ αυτό και κυρίως όντως κεκαλουμένου Αντιχρίστου». Όπως προ της ελεύσεως του Χριστού υπήρχαν Προφήτες, έτσι και προ της ελεύσεως του Αντιχρίστου θα εμφανισθούν οι πρόδρομοί του, οι ψευδοπροφήτες.
 

Έτσι, κατά ερμηνεία πολλών, αντίχριστοι ονομάζονται «οι δυσσεβείς αιρεσιάρχαι», οι οποίοι κρατούν και υπερασπίζονται «τα του Αντιχρίστου μιαρά δόγματα». Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στον επόμενο στίχο γράφει: «εξ ημών εξήλθον, αλλ ουκ ήσαν εξ ημών· ει γαρ ήσαν εξ ημών, μεμενήκεισαν αν μεθ ημων· αλλ ινα φανερωθώσιν ότι ουκ εισί πάντες εξ ημών» (Α΄ Ιω. β , 19). Πρόκειται για τους Χριστιανούς εκείνους που είχαν μάθει την αποκαλυπτική αλήθεια και την αγγελική πολιτεία, αλλά επειδή ήταν δουλωμένοι στις σαρκικές ηδονές, δεν μπόρεσαν να καταλάβουν «των ουρανίων αγαθών την μεγαλοπρέπεια και την ωραιότητα του νοητού Κόσμου και την μακαριότητα, και όντως άρρητον αγαλλίασιν του μέλλοντος αιώνος», κατά τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη. Οπότε επέστρεψαν στην ζωή της αποστασίας «και δεν ηθέλησαν να γένουν ερασταί αληθινοί της καθαράς εν Χριστώ πολιτείας».
Επομένως, προ της ελεύσεως του Αντιχρίστου εμφανίζονται οι πρόδρομοι του Αντιχρίστου, οι ποικίλης μορφής αιρετικοί, αλλά και οι Χριστιανοί εκείνοι που αντί να ζουν την Πολιτεία του Χριστού, με την καθαρότητα της καρδιάς και την αληθινή πίστη του νοός, ζουν με τα πάθη και τις αδυναμίες, χωρίς εσωτερική προσευχή και αληθινή πίστη στον Θεό. 
 
2. Όμως ο Ευαγγελιστής Ιωάννης δεν αρκείται στο να ομιλή περί του Αντιχρίστου και των προδρόμων του, αλλά κάνει λόγο για το πως αντιμετωπίζονται ο Αντίχριστος και οι πρόδρομοί του. Γι’ αυτό αμέσως μετά τους προηγουμένους στίχους γράφει: «και υμείς χρίσμα έχετε από του αγίου, και οίδατε πάντα» (Α΄ Ιω. β , 20). Δηλαδή, οι Χριστιανοί έχουν λάβει το χρίσμα από τον Θεό και γνωρίζουν να ξεχωρίζουν τις ενέργειες του Αντιχρίστου και των αντιχρίστων από τις ενέργειες του Χριστού και των ανθρώπων του Χριστού. Δεν πρόκειται περί αναγνώσεως βιβλίων, αλλά περί του χρίσματος το οποίο υπάρχει στην καρδιά και διδάσκει. 
Και πάλι ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ερμηνεύοντας τι είναι αυτό το χρίσμα, γράφει: «ήγουν ελάβετε την χάριν και ενέργειαν του αγίου Πνεύματος εις τας καρδίας σας από τον άγιον των αγίων Δεσπότην Χριστόν». Και πιο κάτω αναφερόμενος πως κάποιος λαμβάνει το χρίσμα του Αγίου Πνεύματος, γράφει: «την χάριν δε και ενέργειαν του αγίου Πνεύματος λαμβάνουν οι χριστιανοί δια του αγίου βαπτίσματος, και μάλιστα δια του χρίσματος του αγίου μύρου και ίσως δια τούτο χρίσμα και σφραγίς ονομάζεται η χάρις του αγίου Πνεύματος, ομωνύμως από το χρίσμα και την σφραγίδα του αγίου Μύρου. όθεν και όταν αυτό χρίεται εις τους χριστιανούς παρά του ιερέως, επιλέγονται τα λόγια ταύτα “σφραγίς δωρεάς Πνεύματος αγίου”».
 

Το χρίσμα του Αγίου Πνεύματος είναι η σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος που γίνεται κατά το μυστήριο του Χρίσματος, του αγίου Μύρου, κατά την ημέρα της Βαπτίσεώς μας.
Στην συνέχεια, στο ίδιο κεφάλαιο, ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, αναφέρεται και πάλι στο ότι το άγιο Χρίσμα, το οποίο έχει λάβει ο Χριστιανός κατά το άγιο Βάπτισμα, του διδάσκει να διακρίνη περί της αληθείας και του ψεύδους. Γράφει: «και υμείς, το χρίσμα ο ελάβετε απ αυτο, εν υμίν μένει, και ου χρείαν έχετε ίνα τις διδάσκη υμάς, αλλ ως το αυτό χρίσμα διδάσκει υμάς περί πάντων, και αληθές εστι και ουκ έστι ψεύδος, και καθώς εδίδαξεν υμάς μενείτε εν αυτώ» (Α΄ Ιω. β, 27).
 

Κατά την ερμηνεία του αγίου Νικοδήμου που χρησιμοποιεί κείμενα Πατέρων και εκκλησιαστικών συγγραφέων, το χρίσμα το οποίο έχει λάβει ο άνθρωπος είναι η Χάρις του Αγίου Πνεύματος που ενοικεί στις καρδιές των Χριστιανών και με τον λόγο του Ευαγγελιστού Ιωάννου παρακινούνται οι Χριστιανοί «να μένουν αναλλοίωτοι και αμετάτρεπτοι πάντοτε εν τη του αγίου Πνεύματος γνησία αγάπη και πίστη». Και κατά την συνήθεια του αγίου Νικοδήμου γράφει: «πως και με τι τρόπον» μένει αναλλοίωτος ο άνθρωπος ως προς την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος. Αυτό γίνεται με το να παραμένη ο άνθρωπος σταθερός στα δόγματα της θεολογίας και της ενσάρκου οικονομίας, όχι μόνον λογικά, αλλά υπαρξιακά. 
Επομένως, όσοι μιλούν περί του Αντιχρίστου και των προδρόμων του θα πρέπη να αναφέρονται σε όλα τα χωρία του Ευαγγελιστού Ιωάννου και να προσδιορίζουν κυρίως τι λέγει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης για τον τρόπο αντιμετωπίσεως του Αντιχρίστου και των προδρόμων του. Οι Χριστιανοί γνωρίζουν τους αληθινούς προφήτας από τους ψευδοπροφήτες και τον Χριστό από τον Αντίχριστο μόνον με την ενεργοποίηση του Χρίσματος, το οποίο έχουν λάβει από τον Θεό και ενεργείται μέσα στην καρδιά τους.
 

3. Για το χρίσμα του Αγίου Πνεύματος, το οποίο λέγεται και σφραγίδα, κάνει λόγο και ο Απόστολος Παύλος. Συγκεκριμένα στην επιστολή του προς τους Κορινθίους γράφει: «ο δε βεβαιών ημάς συν υμίν εις Χριστόν και χρίσας ημάς Θεός, ο και σφραγισάμενος ημάς και δους τον αρραβώνα του Πνεύματος εν ταις καρδίαις ημών» (Β΄ Κορ. α, 21-22). Εδώ σαφέστατα φαίνεται ότι ο Θεός είναι εκείνος, ο οποίος δίδει την βεβαίωση στους Χριστιανούς, Αυτός είναι εκείνος που μας χρίει. Η χρίση ταυτίζεται με την σφράγιση και αυτό γίνεται από τον Θεό, ο οποίος δίδει στις καρδιές μας τον αρραβώνα του Πνεύματος.
 

Εάν κανείς μελετήση και άλλα παράλληλα χωρία του Αποστόλου Παύλου για το τι σημαίνει αρραβώνας του Αγίου Πνεύματος, το τι σημαίνει να ψάλη κανείς ύμνους και ωδές πνευματικές στην καρδιά του, τότε θα καταλάβη ότι αυτό το χρίσμα – σφραγίδα είναι η νοερά – καρδιακή προσευχή που είναι έκφραση της αγάπης που αισθάνεται ο άνθρωπος προς τον Θεό.
 

Στον άνθρωπο εκείνον που έχει δεχθή την σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος, έχει γραφή το όνομα του Χριστού. Σ’ αυτό το θέμα αναφέρεται ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Αποκάλυψή του. «Και είδον άλλον άγγελον αναβαίνοντα από ανατολής ηλίου, έχοντα σφραγίδα Θεού ζώντος, και έκραξε φωνή μεγάλη τοις τέσσαρσιν αγγέλοις, οις εδόθη αυτοίς αδικήσαι την γην και την θάλασσαν, λέγων· μη αδικήσητε την γην μήτε την θάλασσαν μήτε τα δένδρα, άχρις ου σφραγίσωμεν τους δούλους του Θεού ημών επί των μετώπων αυτών. Και ήκουσα τον αριθμόν των εσφραγισμένων· εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες εσφραγισμένοι εκ πάσης φυλής υιών Ισραήλ» (Αποκ. ζ, 2-4). Εδώ φαίνεται σαφέστατα ότι ο άγγελος που είχε «σφραγίδα Θεού ζώντος» εσφράγισε τους δούλους του Θεού στα μέτωπά τους.
 

Παράλληλο χωρίο ανευρίσκεται και σε άλλα κεφάλαια της Αποκαλύψεως: «Και είδον, και ιδού το αρνίον εστηκός επί το όρος Σιών, και μετ΄ αυτού εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, έχουσαι το όνομα αυτού και το όνομα του πατρός αυτού γεγραμμένον επί των μετώπων αυτών» (Αποκ. ιδ, 1). Δηλαδή, οι σεσωσμένοι που στέκονται με το Αρνίο – τον Χριστό, είχαν το όνομα του Χριστού και του Πατρός Του γεγραμμένο στα μέτωπά τους. Και όπως λέγει στην συνέχεια το κείμενο, αυτοί έψαλαν «ωδήν καινήν», ενώπιον του θρόνου του Θεού, της οποίας το περιεχόμενο μόνον αυτοί γνώριζαν. Επομένως, η σφράγιση των Χριστιανών με το όνομα του Χριστού και του Πατρός Του συνδέεται με την «ωδήν καινήν», δηλαδή την νοερά προσευχή, την οποία αγνοούν οι άνθρωποι που δεν έχουν εμπειρία αυτής της καταστάσεως.
 

4. Όλα αυτά σημαίνουν ότι με το μυστήριο του αγίου Χρίσματος το οποίο συνδέεται με το μυστήριο του αγίου Βαπτίσματος λάβαμε την δωρεά του Αγίου Πνεύματος μέσα στην καρδιά, δια της σφραγίσεως των μελών του σώματός μας, όταν ο Ιερεύς έλεγε «σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου, αμήν». Αυτό το χρίσμα στην καρδιά ενεργεί ως φωτισμός νοός, ως έμπνευση, ως αγάπη προς τον Θεό, ως προσευχή, ως ελπίδα της αιωνίου ζωής, ως αρραβώνας του Πνεύματος. Η ομολογία των μαρτύρων και το μαρτύριο που ακολουθεί είναι ενεργοποίηση του αγίου Χρίσματος, δια του οποίου ορά τον Θεό, γι’ αυτό και το μαρτύριο των αγίων δεν είναι υπόθεση λογικής επεξεργασίας, συναισθηματικής εξάψεως και θυμικής ενεργείας, αλλά καρπός θεοπτίας – θεώσεως.
Όμως, όταν διαπράττουμε κάποια αμαρτία, τότε το χρίσμα που βρίσκεται στο βάθος της καρδιάς ενεργοποιείται δια της μετανοίας. Δηλαδή, η μετάνοια που εκδηλώνεται ως διάθεση αλλαγής βίου, ως αγάπη προ τον Θεό και ως προσευχή, είναι ενεργοποίηση της Χάριτος του αγίου Χρίσματος. Επίσης, αυτό το χρίσμα ενεργοποιείται με την νοερά καρδιακή προσευχή, που είναι η «καινή ωδή», την οποία ψάλλουν οι αναγεννημένοι υπό του Αγίου Πνεύματος.
 

Όταν όμως ο άνθρωπος αρνήται τον Χριστό, εγκαταλείπη την Ορθόδοξη Εκκλησία και αποδέχεται άλλες ομολογίες – αιρέσεις και θρησκείες, τότε χάνει αυτήν την δωρεά και για να επανέλθη στην Ορθόδοξη Εκκλησία πρέπει να λάβη πάλι το χρίσμα του Αγίου Πνεύματος με το μυστήριο του Χρίσματος.
 

Επομένως, οι Ποιμένες της Εκκλησίας δεν πρέπει να ομιλούν μόνον για τον Αντίχριστο και τους προδρόμους του, αλλά κυρίως και προ παντός θα πρέπη να βοηθούν τους Χριστιανούς να ζουν κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να ενεργοποιήται η Χάρη του Βαπτίσματος και του Χρίσματος, με την διαφύλαξη των εντολών του Χριστού και των δογμάτων, την ορθόδοξη βίωσή τους, την μετάνοια και την εσωτερική νοερά – καρδιακή προσευχή, διότι έτσι θα μπορέσουν να ξεχωρίσουν τις ενέργειες του Χριστού από τις ενέργειες του Αντιχρίστου. Διαφορετικά, θα συγχέουν τις άκτιστες με τις κτιστές ενέργειες και το χειρότερο θα θεωρούν ότι οι ενέργειες του Αντιχρίστου είναι ενέργειες του Χριστού η αντιστρόφως. Αυτή η διάκριση συνιστά την ορθόδοξη ποιμαντική. Και η ουσία της είναι η λεγομένη ησυχαστική παράδοση.
Όσοι αξιωθούν να χρισθή η καρδιά τους από το Άγιο Πνεύμα, ήτοι να γραφή στην καρδιά το όνομα του Αρνίου της αποκαλύψεως και του Πατρός Αυτού, θα αποφύγουν την σφραγισή τους από το θηρίο της αποκαλύψεως και τον πατέρα του, καθώς επίσης θα αποφύγουν και τους προδρόμους του.
 

Αυτή είναι η ουσία της ορθοδόξου ποιμαντικής που συνδέεται με την ησυχαστική παράδοση της Εκκλησίας. Γι’ αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία η διατήρηση του ορθοδόξου μοναχισμού. Κάθε αλλοίωση του ησυχαστικού πνεύματος του ορθοδόξου μοναχισμού διευκολύνει τους προδρόμους του Αντιχρίστου να κάνουν πολύ καλά την δουλειά τους και να πλανούν τους ανθρώπους.

πηγή