+ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ 1976: ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΝΑΡΧΙΑ. «ΟΙ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΘΑ ΚΛΟΝΙΣΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ, ΕΙΤΕ ΔΕΞΙΑ ΕΙΤΕ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΙΤΕ ΚΕΝΤΡΩΑ, ΘΑ Τ᾽ ΑΠΑΞΙΩΣΟΥΝ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΦΕΡΟΥΝ ΑΝΑΡΧΙΑ. ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΘΑ ΕΚΠΗΔΗΣΗ Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΔΙΚΤΑΤΩΡ, ΠΟΥ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΤΟΝ ΟΝΟΜΑΖΕΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ»

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ 1976: ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΝΑΡΧΙΑ. «ΟΙ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΘΑ ΚΛΟΝΙΣΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ, ΕΙΤΕ ΔΕΞΙΑ ΕΙΤΕ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΙΤΕ ΚΕΝΤΡΩΑ, ΘΑ Τ᾽ ΑΠΑΞΙΩΣΟΥΝ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΦΕΡΟΥΝ ΑΝΑΡΧΙΑ. ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΘΑ ΕΚΠΗΔΗΣΗ Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΔΙΚΤΑΤΩΡ, ΠΟΥ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΤΟΝ ΟΝΟΜΑΖΕΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ

ΟΙ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΝΑΡΧΙΑ

ΜΕΣΑ ΑΠ” ΑΥΤΗ ΘΑ ΕΚΠΗΔΗΣΗ Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΔΙΚΤΑΤΩΡ

ΠΟΥ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΤΟΝ ΟΝΟΜΑΖΕΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ

Τὸ μήνυμα τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου νὰ σταλῇ στοὺς βουλευτάς ἐκείνους ποὺ πῆραν ψήφους ἀπὸ τὸν ἑλληνικὸ λαό, γιατί πίστεψαν ὅτι ἔχουν κόκκινες γραμμές καὶ δὲν θὰ τὶς παραβιάζουν.

Ας μάθουν «οι πατριῶτες» βουλευτές, ὅτι γιὰ τὰ ευρώ τῶν τογλύφων δὲν ξεπουλᾶμε τὴν πατρίδα!
Ας προσέξουν τί εἶπε ὁ αγωνιστὴς ἱεράρχης Φλωρίνης π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης πριν ἀπὸ 40 χρόνια σε κύκλο ανδρῶν ερμηνεύοντας τὴν Β΄ Θεσσαλονικῆς ἐπιστολή καὶ βγαίνουν προφητικά σήμερα.
«Οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις θὰ κλονίσουν ὅλα τὰ καθεστῶτα, εἴτε δεξιὰ εἴτε ἀριστερὰ εἴτε κεντρῷα, θὰ τ᾽ἀπαξιώσουν στα μάτια τοῦ λαοῦ, γιὰ νὰ φέρουν τὴν ἀναρχία. Αυτὸ δὲν γίνεται καὶ στὴν Ἑλλάδα; Τὰ μεγάλα κόμματα δεξια, ἀριστερα καὶ κεντρώα ξεφτελίστηκαν με τα μνημόνια τῶν τοκογλύφων, που ἐπέβαλαν στὸ λαό. Τὰ μικρὰ κόμματα ποὺ συνεργάστηκαν καὶ στήριξαν αὐτὲς τὶς κυβερνήσεις ἐξαφανίστηκαν (Καρατζιαφέρης, Κουβέλης… Καὶ ο Καμμένος μὲ τὶς κόκκινες γραμμές, τὸν ἴδιο ολισθηρό δρόμο ἀκολουθεῖ). Τί μένει στοὺς Ἕλληνες; Απογοητευμένοι καὶ αηδισμένοι ἀπὸ ὅλους νὰ μην πᾶνε νὰ ψηφίσουν καὶ τότε θὰ γίνει αὐτὸ ποὺ ἔχουν στόχο οἱ μασόνοι. Θὰ γίνει ἀναρχία, ποὺ εἶναι τὸ κατάλληλο κλίμα γιὰ νὰ ἀναλάβει δράσι ο ἀντίχριστος!
Ας ἀκούσουμε τί λέει ο Γέροντας ἱεράρχης. Τὰ λόγια του εἶναι ἀπομαγνητοφωνημένα. Ὑπάρχουν και ηχητικά.
«Ἔρχεται ἡ ἀναρχία. Αὐτὸ ἐπιδιώκουν οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις. Θὰ κλονίσουν ὅλα τὰ καθεστῶτα, εἴτε δεξιὰ εἴτε ἀριστερὰ εἴτε κεντρῷα, θὰ τ᾽ἀπαξιώσουν στα μάτια τοῦ λαοῦ, γιὰ νὰ φέρουν τὴν ἀναρχία.
Τί θὰ πῇ ἀναρχία; Ἂς ὑποθέσουμε, ὅτι αὐτὴ τὴν ὥρα δὲν ὑπάρχει στρατός, δὲν ὑπάρχει χωροφυλακή, δὲν ὑπάρχει καμμιά ἐξουσία. Φαντάζεστε τί μπορεῖ νὰ γίνῃ; Θὰ ἐπικρατήσουν ἀμέσως τὰ ἄτακτα στοιχεῖα. 30, 40, 50, τὰ πλέον ἀπίθανα ἄτομα, θὰ ἔρθουν ἐπάνω στὴν ἐπιφάνεια καὶ θὰ δημιουργήσουν μιὰ χαώδη κατάστασι. Θὰ στήσουν στὴν πλατεῖα καρμανιόλα καὶ θὰ κόβουν κεφάλια, ἐν ὀνόματι κάποιας ἀγνώστου δυνάμεως.
Θὰ πέσουν, λοιπόν, τὰ καθεστῶτα καὶ θὰ δημιουργηθῇ μιὰ ἀναρχία παγκόσμια. Θὰ γίνῃ αὐτὸ ποὺ ἐπιδιώκουν οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις. Καὶ μέσα στὸ κλῖμα αὐτὸ τῆς ἀναρχίας θὰ ἐκπηδήσῃ ὁ ἀντίχριστος. Αὐτὸς θὰ εἶνε ὁ παγκόσμιος δικτάτωρ.
Βλέπουμε σήμερα εἶνε ἡ ἀναρχία νὰ ἐπεκτείνεται. Θὰ στραφοῦν οἱ γονεῖς κατὰ τῶν τέκνων, τὰ τέκνα κατὰ τῶν γονέων. Οἱ γυναῖκες κατὰ τῶν ἀνδρῶν, οἱ ἄνδρες κατὰ τῶν γυναικῶν. Οἱ ἐργάτες κατὰ τῶν πλουσίων, οἱ πλούσιοι κατὰ τῶν ἐργατῶν, οἱ μικροὶ κατὰ μεγάλων. Οἱ ἱερεῖς κατὰ ἱερέων, οἱ ἀρχιερεῖς κατὰ τῶν ἀρχιερέων…..
Τὸ ἴδιο τὸ παιδί σου θὰ σὲ σκοτώσῃ· καὶ θὰ ἔχῃ τὸ σπίτι σου ξενοδοχεῖο ὕπνου καὶ φαγητοῦ. Καὶ δὲ᾿ θὰ τολμᾷς νὰ τοῦ μιλήσῃς.
Μέσα ἀπὸ τὴν ἀναρχία θὰ ξεπηδήσῃ ὁ Ἀντίχριστος
Θὰ ἔρθῃ λοιπὸν μιὰ ἀναρχία στὸν κόσμο. Καὶ αὐτὴ ἡ ἀναρχία θὰ εἶνε τὸ κατάλληλο κλῖμα, ποὺ θὰ γεννηθῇ ὁ ἀντίχριστος. Αὐτὸς θὰ συγκεντρώσῃ ἐπάνω του πᾶσαν ἐξουσίαν καὶ θὰ διοικῇ κατὰ τρόπον ἀπαίσιον καὶ ἐλεεινόν.
Αὐτὸς θὰ καταργήσῃ ὅλες τὶς ἐξουσίες καὶ θὰ μείνῃ μονοκράτωρ καὶ κοσμοκράτωρ στὸν κόσμο. Τί μυστήρια πράγματα θὰ γίνουν!
Στὰ Ἡνωμένα Ἔθνη εἶνε τώρα 145 σημαῖες. Θὰ φύγουν ὅλες αὐτὲς καὶ θὰ ὑψωθῇ ἡ σημαία τοῦ ἀντιχρίστου. Καὶ θὰ εἶνε φοβερὰ καὶ τρομερὰ τὰ πράγματα. Καὶ δὲν θὰ συγκρίνεται σὲ φρίκη ἡ δουλεία αὐτὴ οὔτε μὲ τὴ δουλεία τοῦ Νέρωνος οὔτε μὲ τοῦ Στάλιν ἢ τοῦ Χίτλερ. Ἀλλὰ ἄξια ὧν ἐπράξαμεν ἀπολαμβάνομεν.
Ὡς τιμωρία τῆς ἀνθρωπότητος θὰ ἐπέλθῃ αὐτὴ ἡ κατάστασι.

το είδαμε : εδώ

ΟΙ ΑΓΕΝΝΗΤΟΙ ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΤΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ

 Παπαδόπουλος Θεόφιλος
 δάσκαλος

Ὁ Ἕλληνας μὲ τὸν ἑλληνισμό του καὶ τὴν ὀρθοδοξία του εἶναι σὰν τὸν ἐπιστήμονα ποὺ μὲ τὸν ἀξονικὸ τομογράφο του ἀνακαλύπτει καὶ τὸ παραμικρὸ ὀγκίδιο (τὰ κύτταρα ποὺ τρελάθηκαν). Ἔτσι, ὁ Ἕλληνας μὲ τὸν δικό του ἐξοπλισμὸ μπορεῖ νὰ ἐπισημαίνει τὶς δυσλειτουργίες (τὶς πλάνες) καὶ τὰ μικρόβια (τὶς ἀπάτες) ποὺ θὰ ὁδηγήσουν τὴν ἀνθρωπότητα στὸν ἀφανισμό. Σήμερα μόνο ὁ ἑλληνικὸς Λόγος μπορεῖ νὰ καταδείξει ὅτι ἡ Δύση φέρεται μὲ τὸν τρόπο ποὺ φέρονται τὰ «τρελὰ κύτταρα»: ἀναπτύσσονται μὲ ρυθμὸ παράλογο, μεταδίδουν τὴν ΄΄τρέλα΄΄ τους καὶ σὲ ἄλλα κύτταρα, ὄχι μόνο γειτονικὰ ἀλλὰ καὶ ἀπόμακρα, καὶ αὐτὸ ὅταν γενικευθεῖ, τότε ἡ ἀρρώστια δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ ὁδηγήσει σὲ ὀλέθρια ἀποτελέσματα.
Αὐτὸ ὅμως ἡ Δύση δὲν θέλει νὰ τὸ παραδεχτεῖ. Ἔχει τὴν αὐταπάτη ὅτι ὅλα πᾶνε καλά. Εὐθυγραμμίστηκε μὲ τὴ λογικὴ καὶ τὸ modus vivendi τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων. Καὶ συμπορεύεται. Βέβαια ὑπάρχουν κι ἐκεῖ «ἀντιστάσεις». Στὸν ἑλληνισμὸ ὅμως δὲν ὑπάρχουν μόνο ἀντιστάσεις, ὑπάρχουν καὶ θέσεις. Ὁ ἑλληνισμὸς εἶναι πρόταση γιὰ νὰ ξεπεράσουμε τὸ ἀδιέξοδο. Ἀλλά ἡ ΝΤΠ διατηρεῖ τὴ φρεναπάτη ὅτι μόνο ἐκείνη κατέχει τὸ μυστικὸ καὶ τὴ μέθοδο γιὰ νὰ πετύχει τὴν παγκόσμια ἐπικράτηση. Ὁ Ἑλληνισμὸς προβάλλοντας τὸ πνευματικὸ κριτήριο δημιουργεῖ στὴν ΝΤΠ σύγχυση, τῆς βάζει ἐμπόδια, τῆς φράζει τὸν δρόμο. Καὶ γιὰ τοῦτο ἡ τελευταία αὐτὴ ἐπιδιώκει νὰ ἐξοντώσει τὸν ἀντίπαλό της, νὰ τὸν ἀπαλείψει ἀπὸ προσώπου γῆς. Ἔτσι τὰ τελευταῖα χρόνια ἔχει ἐνταθεῖ ὁ πόλεμος. Ποτὲ ἄλλοτε ὁ Ἑλληνισμὸς (στὴν ὁλότητά του) δὲν ἔχει ἀλλοτριωθεῖ σὲ τέτοιο βαθμό, ποτὲ οἱ θεσμοί του δὲν εἶχαν κλονισθεῖ τόσο, ποτὲ ἡ γλῶσσα του δὲν εἶχε τόσο φτωχύνει.
Σχετικὰ μὲ τὴ μᾶζα, ἔφτασαν λίγα χρόνια γιὰ νὰ πετύχει τὸ σχέδιο πλήρως. Ἐξάλλου τὸ ἔχει πεῖ ὁ Κίσσιγκερ (σχεδιαστὴς τῆς Μεταπολίτευσης): «…ὁ ἑλληνικὸς λαὸς εἶναι λαὸς μὴ κυβερνήσιμος. Γι᾿ αὐτὸ πρέπει νὰ χτυπηθεῖ στὶς ρίζες του, τὶς πολιτιστικές του ρίζες…». Ἤθελε νὰ πεῖ: στὰ βιώματα ποὺ συνθέτουν τὸν χαρακτῆρα του. Καὶ αὐτὸ μὲ τοὺς μηχανισμοὺς ποὺ τέθηκαν σὲ ἐφαρμογὴ (κυρίως μέσα ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας) πέτυχε. Σήμερα ὁ ἕλληνας τῆς μάζας (ἔπαψε πιὰ νὰ εἶναι λαός) δὲν νιώθει οὔτε ὅτι εἶναι ταγμένος φρουρὸς (νὰ περιφρουρήσει τί;) οὔτε ὅτι μπορεῖ νὰ χρησιμεύσει σὰν μήτρα (ποὺ δυνάμει θὰ δώσει νέα βλαστάρια). Ἁπλῶς δὲν καταλαβαίνει κάτι τέτοιο οὔτε τὸ νιώθει. Ἀπ᾿ τὴν παράδοση, τὸ πολύ-πολύ, νὰ θέλει νὰ κρατήσει τὸ ρεμπέτικο καὶ τὸ μπουζούκι (ὡς ψευδοπολιτιστικὰ ὑποκατάστατα). Ὅσο γιὰ τὴν αὐριανὴ «ἑλληνικότητά» του οὔτε κἂν τὴ σκέφτεται: τοῦ πιπίλισαν τὸ μυαλὸ ὅτι αὔριο θὰ εἶναι Εὐρωπαῖος καὶ νὰ ἀποτινάξει αὐτὲς τὶς σωβινιστικὲς προκαταλήψεις.
Βέβαια δὲν ἀποκλείεται ἕνα θαῦμα ποὺ ἐντοπίζεται στὸ ἑξῆς συγκεκριμένο: Μέσα ἀπ᾿ αὐτὴν τὴν ἀλλοτριωμένη καὶ στεῖρα μᾶζα νὰ προκύψει (μήπως καὶ ἡ στεῖρα Σάρρα δὲν γέννησε καὶ μάλιστα σὲ ἡλικία 90 ἐτῶν κατόπιν ἐπεμβάσεως τοῦ Θεοῦ!) ὄχι κατ᾿ ἀνάγκην ἕνας Μεσσίας ἀλλὰ μιὰ ὁμάδα «γιγάντων» ὅπως ἐκείνη ποὺ φύτρωσε ἀπὸ τὰ δόντια ποὺ ἔσπειρε ὁ Κάδμος, καὶ οἱ ἐκλεκτοὶ μαζὶ μ᾿ αὐτὸν ἵδρυσαν νέαν πόλιν, τὴ Θήβα (αὐτὰ συμβαίνουν στὴν ἑλληνική Μυθολογία, καὶ νὰ ὑπενθυμίσω ὅτι ὁ Κάδμος πῆρε γιὰ σύζυγό του τὴν Ἁρμονία, εἰσήγαγε στὴν Ἑλλάδα τὰ γράμματα καὶ τὰ πρῶτα ἔργα πολιτισμοῦ). Δὲν ξέρω ἂν μποροῦνε νὰ ξαναγίνουν τέτοια πράγματα. Τὸ θαῦμα εἶναι μέσα στὴ λογικὴ τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἀλλὰ δὲν ποντάρουμε στὸ θαῦμα, ἁπλῶς τὸ ἀναφέρω. Ἡ ἀνθοφορία κατὰ τὴν ἄνοιξη εἶναι νόμος τῆς Φύσης, ἀλλὰ πρέπει νὰ βοηθήσει καὶ τὸ κλῖμα.

Πηγή

Τι έχει να προσφέρει η Εκκλησία στους ομοφυλόφιλους;

 

Omofylofilia.gr - Μια εναλλακτική για την ομοφυλοφιλία

Άρθρο του π. Charles Pope με μικρές προσαρμογές

Την προηγούμενη εβδομάδα, έγραψα ένα άρθρο σχετικά με τη διάχυτη σεξουαλική σύγχυση και αμαρτωλότητα στην κοινωνία μας, τόσο ετεροφυλοφιλική όσο και ομοφυλοφιλική.
Όπως μπορείτε να φανταστείτε, η συζήτηση πήρε φωτιά. Υπήρξαν πολλά σχόλια υποστήριξης και συμφωνίας. Υπήρξε επίσης κι ένας αρκετά μεγάλος αριθμός έντονων διαμαρτυριών για το άρθρο. Κάποιες από αυτές τις αντιδράσεις και αντιρρήσεις ήταν λογικά διατυπωμένες, αλλά ειλικρινά οι περισσότερες δεν ήταν και περιείχαν τις συνηθισμένες προσβολές και τη γελοιοποίηση που χαρακτηρίζει τη σύγχρονη συζήτηση, ιδιαίτερα στο διαδίκτυο.
Αλλά ίσως μια πτυχή της συζήτησης που αξίζει κάπως παραπάνω προσοχή είναι τι προσφέρει η Εκκλησία στους ομοφυλόφιλους. Γιατί συχνά ακούγεται ο ισχυρισμός ότι η Εκκλησία «δεν έχει τίποτα να προσφέρει» στους gay, τους ομοφυλόφιλους ή την ευρύτερη ομάδα που συχνά ονομάζεται ΛΟΑΤ κοινότητα.
Φυσικά αυτός ο ισχυρισμός περιλαμβάνει ένα είδος ρητορικής σοφιστείας, καθώς υποθέτει ότι, για να έχουμε «κάτι να προσφέρουμε», θα πρέπει να ανταποκριθούμε σε μια σειρά μάλλον συγκεκριμένων απαιτήσεων, δηλαδή να θέσουμε στο πλάι την αγιογραφική, θεολογική και φυσική διδασκαλία και να αποδεχθούμε την ομοφυλοφιλική συμπεριφορά ως φυσική, φυσιολογική ή ακόμη και ενάρετη.
Αυτό δεν μπορούμε να το κάνουμε. Και γι' αυτό, πολλοί από τους σύγχρονους επικριτές μας καταλήγουν σε μία προσέγγιση «ή όλα ή τίποτα», που απαιτεί 100% αποδοχή, ειδάλλως «δε θα έχουμε τίποτα να προσφέρουμε».
Ωστόσο, σε κάποιον καλοδιάθετο, που ίσως είναι ακόμη διατεθειμένος να ακούσει μία απάντηση του τι προσφέρει η Εκκλησία, θεωρώ βοηθητικό να προσφέρω μια απάντηση στην ερώτηση

«Τι έχει η Εκκλησία να προσφέρει στους ομοφυλόφιλους;»

Κατ' αρχήν, η Εκκλησία προσφέρει στους ομοφυλόφιλους ό,τι προσφέρει και σε όλους τους άλλους: την αλήθεια του λόγου του Θεού ερμηνευμένη αυθεντικώς, τα Μυστήρια της Σωτηρίας, ένα όραμα για τη ζωή, και τη μαρτυρία και την υποστήριξη της ζωής σε κοινότητα, μια κοινότητα με όσους είναι τώρα ζωντανοί καθώς και με τους κεκοιμημένους των οποίων τη φωνή και τη μαρτυρία ακόμη σεβόμαστε. Επίσης, προσφέρουμε σεβασμό βασισμένο στην αλήθεια.

Αλλά ας δούμε πιο λεπτομερειακά καθεμιά από αυτές τις περιοχές:

CC (BY-NC-SA) Ed Schipul

Την αλήθεια του λόγου του Θεού

Για την αλήθεια του Λόγου του Θεού, ο Απόστολος Παύλος έλεγε εύγλωττα στους επικριτές του καιρού του:
Δε χρησιμοποιούμε την εξαπάτηση, ούτε παραποιούμε το λόγο του Θεού. Αντίθετα, φανερώνουμε την αλήθεια και συστηνόμαστε σε κάθε ανθρώπινη συνείδηση κάτω από το βλέμμα του Θεού (Β΄ Κορινθίους 4:2).
Αφήστε με να μιλήσω προσωπικά ως ποιμένας ψυχών και να πω σε οποιονδήποτε ακούει (ανεξάρτητα από τον προσανατολισμό ή το παρελθόν του), σε οποιονδήποτε πλησιάζει την ενορία μου, που περνάει τις πόρτες της και σε όλους όσους μπορώ με οποιοδήποτε τρόπο να φτάσω: Προσπαθώ να μιλάω το Λόγο του Θεού απλά, το Λόγο που φανερώθηκε στην Αγία Γραφή και την Ιερή Παράδοση.
Δεν παραμορφώνω το λόγο του Θεού, όπως εντέλλεται ο Απόστολος Παύλος. Δε θα τον αρνηθώ, ούτε θα τον συντομέψω, ούτε θα ζητήσω να τον «απαλείψω», ούτε μπορώ να επιτρέψω να υπαχθεί σε ανθρώπινες, πολιτικές ή πολιτισμικές ατζέντες.
Όσο καλύτερα μπορώ προσπαθώ, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, να το παρουσιάσω απλά και να συστηθώ στη συνείδηση κάθε προσώπου. Ζητώ τη δύναμη και το κουράγιο να κηρύξω το Ευαγγέλιο, είτε είναι της μόδα είτε όχι (πρβλ. Α΄ Τιμ.) και να κηρύξω όλες τις συμβουλές του Θεού.
Αυτό είναι, πρώτα και κύρια, που προσφέρει η Εκκλησία στην ομοφυλοφιλική κοινότητα καθώς και σε κάθε άλλο πιστό: την πλήρη αλήθεια χωρίς περικοπές, διδαγμένη σε συμφωνία με τα Ιερά Κείμενα και την Ιερή Παράδοση.
Με το κήρυγμα δε σκοπεύω να προσβάλω, δε ψάχνω για καβγά. Μάλλον, ψάχνω να πανηγυρίσω χαρμόσυνα την αλήθεια του Ευαγγελία, την οποία έχω βρει συναρπαστική και ζωογόνα. Και πάλι συνειδητοποιώ ότι, παρά τις προθέσεις μου, υπάρχουν άνθρωποι κατά καιρούς, που θα προσβληθούν με ό,τι κηρύττω και διδάσκω. Αλλά το ότι θα προσβληθούν δε σημαίνει ότι τους έχω προσβάλει εγώ, ή σκόπευα να τους προσβάλω. Άλλη μια φορά, ας το τονίσω: δεν μπορώ, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, να παραμορφώσω το Λόγο του Θεού, όπως τον έχω λάβει. Δεν μπορώ και δεν μπορώ να εμπλακώ σε έργα εξαπάτησης ή σε οποιαδήποτε διαστρέβλωση του Λόγου του Θεού.

Δυστυχώς, σήμερα, υπάρχουν σε άλλες χριστιανικές ομολογίες Σύνοδοι και κήρυκες που όντως παραμορφώνουν το λόγο του Θεού, για να προσαρμοστούν στις σύγχρονες ατζέντες, όπως η ενθάρρυνση της ομοφυλοφιλικής δραστηριότητας. Έχουν πλανηθεί και οδηγούν και άλλους στην πλάνη, διαστρέφοντας το λόγο του Θεού, που είναι ξεκάθαρος για την αμαρτωλότητα των ομοφυλοφιλικών πράξεων (και πολλών ετεροφυλοφιλικών πράξεων, όπως η πορνεία, η μοιχεία, η αιμομιξία και άλλες διαταραγμένες και αφύσικες σεξουαλικές πράξεις που είναι πιο κοινές σήμερα μεταξύ των ετεροφυλοφίλων).
Δεν έχω το χρόνο να κάνω πλήρη ανάλυση της αγιογραφικής διδασκαλίας κατά των ομοφυλοφιλικών πράξεων. Γι' αυτό το άρθρο, αρκεί να πω ότι δεν υπάρχει τίποτε το ασαφές σχετικά με την ξεκάθαρη και σταθερή καταδίκη της ομοφυλοφιλικής δραστηριότητας σε κάθε στάδιο της Αγίας Γραφής, αρχίζοντας με τα αρχαιότερα βιβλία και περνώντας από κάθε στάδιο της Αγίας Γραφής, μέχρι και το πιο τελευταίο βιβλίο, την Αποκάλυψη. Οι απόπειρες να προσποιηθούμε ότι η Αγία Γραφή δε λέει αυτό που ξεκάθαρα λέει είναι στην καλύτερη των περιπτώσεων φαντασιόπληκτες και στη χειρότερη βαρύτατα αμαρτωλές. Και δείχνει ότι κάποιοι είναι παραδομένοι στην πλάνη και πιθανότατα οδηγούν κι άλλους σε αυτή την πλάνη.
Αυτό που η Εκκλησία προσφέρει πρώτιστα στην ομοφυλοφιλική κοινότητα και σε κάθε πιστό είναι η απλή αλήθεια της Αγίας Γραφής. Συστήνουμε τους εαυτούς μας και το λόγο του Θεού στη συνείδηση κάθε προσώπου. Αρνούμαστε να βουλιάξουμε στις σύγχρονες πλάνες και λέμε την αλήθεια με αγάπη.
Σε αυτούς που θα πουν ότι γίνομαι επικριτικός, θα πω μόνο ό,τι λέει η Αγία Γραφή. Δε χρειάζεται να κάνω κρίση γι' αυτό το θέμα, το έχει ήδη κάνει ο Θεός, και η κρίση Του είναι εκπεφρασμένη με συνέπεια και σαφήνεια ότι οι ομοφυλοφιλικές πράξεις είναι εφάμαρτες και λανθασμένες. Δεν μπορούν να γίνουν δεκτές με κανέναν τρόπο. Αυτή είναι η κρίση του Θεού, όχι η δική μου.
Και σε αυτούς που θα επιμείνουν να ζουν αντίθετα με το Λόγο του Θεού ή ακόμη χειρότερα ενθαρρύνοντας, διδάσκοντας και βοηθώντας τους άλλους να το κάνουν αυτό, ο λόγος του Θεού λέει ότι έχουν εξαπατηθεί (Β΄ Κορ. 4:2), ότι ο νους τους έχει σκοτισθεί από την κατάπνιξη της αλήθειας (πρβλ. Ρωμ. 1:18, 21), ότι ο θεός αυτού του αιώνα τύφλωσε τα μυαλά τους, για να μην μπορούν να δουν το φωτισμό του ευαγγελίου (Β΄ Κορ. 4:4) και ότι έχουν επιλέξει να ζουν όπως οι Εθνικοί, κατά τη ματαιότητα του μυαλού τους (Εφεσ. 4:17).
Αλίμονο σε εκείνους τους ηγέτες που αρνούνται το λόγο του Θεού και παραπλανούν τους άλλους. Γι” αυτούς ο Χριστός λέει: Κάθε φυτεία που δεν τη φύτεψε ο πατέρας μου ο ουράνιος θα ξεριζωθεί. Αφήστε τους. Είναι τυφλοί και οδηγοί τυφλών. Αν όμως ο τυφλός οδηγεί τον τυφλό, αμφότεροι θα πέσουν σε λάκκο (Ματθ. 15:13-14).
Η Εκκλησία προσφέρει στους ομοφυλόφιλους Χριστιανούς ένα καταφύγιο από όλη αυτή την πλάνη και τη σύγχυση για το θέμα αυτό. Δε χρησιμοποιούμε την εξαπάτηση, ούτε παραμορφώνουμε το λόγο του Θεού. Αντίθετα, παρουσιάζουμε απλά την αλήθεια και συστήνουμε τους εαυτούς μας στη συνείδηση όλων κάτω από το βλέμμα του Θεού (Β΄ Κορ. 4:2).

CC (BY-NC-ND) Jim Forest

Η Εκκλησία δε λέει τίποτε άλλο από αυτό που άκουσε από τον Κύριο. Και γι' αυτό διδάσκει:
Η ομοφυλοφιλία αναφέρεται στις σχέσεις μεταξύ ανδρών ή γυναικών που βιώνουν μια αποκλειστικό ή κυρίαρχη σεξουαλική έλξη προς πρόσωπα του ίδιου φύλου. Έχει πάρει μια ποικιλία μορφών κατά τη διάρκεια των αιώνων και σε διαφορετικούς πολιτισμούς. Η ψυχολογική της γένεση παραμένει εν πολλοίς ανεξήγητη. Στηριζόμενη στην Αγία Γραφή, που παρουσιάζει τις ομοφυλοφιλικές πράξεις ως πράξεις βαριάς διαφθοράς, η Παράδοση έχει διακηρύξει ότι «οι ομοφυλοφιλικές πράξεις είναι εγγενώς διαταραγμένες». Είναι ενάντιες στο φυσικό νόμο. Αποκλείουν τη σεξουαλική πράξη από το δώρο της ζωής. Δεν προέρχονται από μια γνήσια συναισθηματική και σεξουαλική συμπληρωματικότητα. Κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες δεν μπορούν να γίνουν δεκτές.

Τα ιερά Μυστήρια

Επιπρόσθετα, η Εκκλησία προσφέρει τη βοήθεια των Μυστηρίων, που σαν φάρμακα μάς βοηθούν να ζήσουμε τη χριστιανική ελευθερία. Καμία πτυχή της ηθικής ζωής δεν είναι απλή ή εύκολη σε αυτό τον κόσμο που έχει εμποτιστεί από την αμαρτία. Ζούμε σε έναν πεσμένο κόσμο, που κυβερνάται από έναν πεπτωκότα άγγελο και έχουμε κι εμείς οι ίδιοι πεπτωκυίες φύσεις. Τριπλά πεσμένοι, αλλά δεν είμαστε χωρίς βοήθεια. Έχουμε τον Κύριο Ιησού, που μάς λέει την αλήθεια και μας δυναμώνει και μας θεραπεύει με τα Μυστήριά Του.
Αυτό μπορώ να το βεβαιώσω. Έχοντας αφιερώσει έτσι τον εαυτό μου στην προσευχή, την Αγία Γραφή, τα Μυστήρια και την κοινωνία (Πράξεις 2:42), έχω δει τη ζωή μου να αλλάζει. Είμαι ένας καινούργιος άνθρωπος. Έχω δει αμαρτίες να πεθαίνουν και πολλές χάριτες να ζωντανεύουν. Είμαι πιο ειρηνικός, πιο σίγουρος, είμαι πιο υπομονετικός, ζηλωτής, αγνός, εύσπλαγχνος και συγχωρητικός. Δίνω στο Θεό όλη τη δόξα και Τον υμνώ για αυτή τη ζωή που μου έδωσε από το Σταυρό και μέσω της Εκκλησίας Του.

CC (BY-NC-ND) Hani Amir

Το όραμα μιας αγνής ζωής

Και όλο αυτό η Εκκλησία το προσφέρει επίσης στην ομοφυλοφιλική κοινότητα. Μαζί με ένα όραμα για τη ζωή. Και ποιο είναι το όραμα;
Τα ομοφυλόφιλα πρόσωπα καλούνται στην αγνότητα. Μέσα από τις αρετές της αυτοκυριαρχίας που τους διδάσκουν την εσωτερική ελευθερία, ενίοτε με την υποστήριξη ανιδιοτελών φίλων, με προσευχή και με τη χάρη των Μυστηρίων, μπορούν και πρέπει σταδιακά και αποφασιστικά να προσεγγίσουν τη Χριστιανική τελειότητα.
Ναι, ελευθερία είναι να ζεις αγνά! Είναι η ίδια κλήση που έχει κάθε Χριστιανός, η αγνότητα. Οι παντρεμένοι πρέπει να μένουν πιστοί στο μυαλό, την καρδιά και στο σώμα. Δεν πρέπει να εμπλέκονται σε αφύσικες σεξουαλικές πρακτικές στο γάμο τους ή να χρησιμοποιούν αντισύλληψη. Οι ανύπαντροι πρέπει να ζουν αγνά εγκολπούμενοι τον αγαμο βίο. Οι ομοφυλόφιλοι δεν μπορούν να παντρευτούν. Υπάρχουν επίσης πολλοί ετεροφυλόφιλοι που δε βρίσκουν ποτέ το δρόμο τους προς το γάμο. Η αγαμία είναι η κλήση σε περιπτώσεις σαν κι αυτή. Αυτό είναι το όραμα και αυτό είναι το σχέδιο. Η Εκκλησία προσφέρει την άγαμη ζωή σε όσους δεν μπορούν να παντρευτούν.
Τώρα, για αυτούς που ίσως χλευάσουν, θέλω να πω ότι είμαι μεγάλος πιστός της αγαμίας! Αν και ετεροφυλόφιλος, ως ιερέας έχω εγκολπωθεί τον άγαμο βίο ως τρόπο ζωής. Είμαι χαρούμενος, γεμάτος και έχω ζήσει επιτυχημένη τον άγαμο βίο καθ' όλη την ιερατική μου ζωή. Δεν έχω ξεφύγει ποτέ, ούτε μια φορά. Μπορώ να βεβαιώσω ότι η αγαμία είναι και δυνατή και υπέροχη.

Ο Ιησούς ήταν άγαμος, ο Απόστολος Παύλος ήταν άγαμος. Και σε αυτούς που δεν είναι ακόμη παντρεμένοι και σε αυτούς που δεν μπορούν να παντρευτούν ποτέ, σας συνιστώ την αγαμία και σας υπόσχομαι ότι μπορείτε και θα ζήσετε μια γεμάτη ζωή, μια χαρούμενη ζωή και μια ικανοποιητική ζωή εν Χριστώ Ιησού, αποδεχόμενοι τη ζωή που σας προσφέρει. Ως άγαμος, η πόρτα για το γάμο και τη σεξουαλική δραστηριοτητα είναι κλειστή, αλλά ανοίγουν πολλά άλλα ικανοποιητικά πράγματα, μια ζωή διακονία και διαθεσιμότητας που ειδάλλως μπορεί να μην ήταν δυνατή.
Η Εκκλησία προσφέρει την άγαμη και αγνή ζωή στην ομοφυλοφιλική κοινότητα. Ο ισχυρισμός ότι η ευτυχία δεν είναι πιθανή χωρίς σεξουαλική επαφή και/ή γάμο είναι ένα ψέμα που λέει ο σεξομανής πολιτισμός. Μπορώ να βεβαιώσω ότι η αγαμία είναι καλή και ικανοποιητική. Ξέρω επίσης πολλούς άλλους Χριστιανούς, τόσο ομοφυλόφιλους όσο και ετεροφυλόφιλους, που ζουν επιτυχώς άγαμες ζωές και δίνουν τη μαρτυρία της χάριτος του Θεού σε τέτοια θέματα.

CC (BY-NC-ND) Andreas Klodt

Σεβασμό και κατανόηση

Τέλος ας προσθέσω ότι η Εκκλησία προσφέρει στο ομοφυλόφιλο πρόσωπο σεβασμό και κατανόηση στηριγμένη στην αλήθεια. Βέβαια υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι σε αυτό τον κόσμο, που απαιτούν την πλήρη αποδοχή ως το μόνο τρόπο για να δείξεις σεβασμό και κατανόηση. Με αυτούς δεν μπορεί να υπάρξει καμία συλλογιστική. Αλλά για εκείνους που είναι διατεθειμένοι να ακούσουν και να αποδεχθούν ότι η κατανόηση και η αγάπη προσφέρεται μέσα στο φως της αλήθειας, η Εκκλησία έχει να πει αυτό:
Ο αριθμός των ανδρών και γυναικών που έχουν βαθιές ομοφυλοφιλικές τάσεις δεν είναι αμελητέος. Αυτή η κλίση, που είναι αντικειμενικά διαταραγμένη, συνιστά για τους περισσότερους εξ αυτών μια δοκιμασία. Πρέπει να γίνονται δεκτοί με σεβασμό, συμπάθεια και ευαισθησία. Κάθε δείγμα άδικης μεταχείρισης εις βάρος τους πρέπει να αποφεύγεται. Αυτά τα πρόσωπα καλούνται να εκπληρώσουν το θέλημα του Θεού στις ζωές τους και, αν είναι Χριστιανοί, να σηκώσουν τις δυσκολίες που μπορεί να συναντούν από την κατάστασή τους, όπως ο Κύριος σήκωσε το Σταυρό της θυσίας.

Υπάρχουν κάποιοι που θέλουν να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι η Εκκλησία έχει πορτιέρηδες που προσπαθούν να διακρίνουν και να κρατήσουν τους ομοφυλόφιλους ανθρώπους εκτός. Ή πιθανόν ότι, αν ανακαλυφθούν, θα αντιμετωπιστούν με μίσος, ή ότι θα τους στοχοποιήσουν για να τους γελοιοποιήσουν και να τους επιπλήξουν.
Δεν ισχύει. Η δική μου Εκκλησία είναι γεμάτη αμαρτωλούς, αρχής γενομένης από τον τύπο στον άμβωνα. Για όσους έρχονται στην Εκκλησία, υπάρχουν στιγμές που όλοι μας κρινόμαστε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο από την αλήθεια του Θεού σχετικά με τις αμαρτίες στις οποίες ρέπουμε περισσότερο. Αλλά υπάρχουν επίσης στιγμές που λαμβάνουμε μεγάλη παρηγοριά από αυτή την ίδια αλήθεια στους πειρασμούς και τις στεναχώριες που μας βρίσκουν.

Το καλό κήρυγμα παρηγορεί τους λυπημένους και λυπεί τους βολεμένους. Και είμαστε όλοι και στις δυο κατηγορίες. Εγώ και οι άλλοι ιερείς δεν πηγαίνουμε από κλίτος σε κλίτος για να κατηγορήσουμε ή να αντιμετωπίσουμε προσωπικά τους ανθρώπους. Δεν εξετάζω τις προσωπικές ζωές των ανθρώπων. Δε ρωτάω κάθε νεαρό ζευγάρι αν πορνεύει, ή κάθε επιχειρηματία αν κλέβει.
Κηρύττω το ευαγγέλιο, κηρύττω την καλή είδηση ότι ο Θεός μάς αγαπά και ότι με αυτή την αγάπη και τη χάρη μπορεί να μας σώσει από την πορνεία, την κλοπή, τις ομοφυλοφιλικές πράξεις, τη σκληρότητα, τη μνησικακία, την πλεονεξία και ούτω καθ' εξής.
Καλούμαστε όλοι στην ελευθερία, την ένδοξη ελευθερία των Παιδιών του Θεού.Δεν υπάρχουν ξεχωριστοί κανόνες για τους ομοφυλόφιλους ανθρώπους, για τους ετεροφυλόφιλους ανθρώπους ή για όποια άλλη κατηγορία. Είμαστε όλοι παιδιά του Θεού. Κάποιοι από εμάς καλούμαστε στο γάμο και την τεκνογονία, κάποιοι άλλοι όχι. Το σεξ είναι για το γάμο, χωρίς εξαιρέσεις. Υπάρχει αξιοπρέπεια και σεβασμό στην κοινή μας κλήση να ζούμε αγνά, άσχετα ποιοι είμαστε.
Η Εκκλησία έχει πολλά να προσφέρει, στους ομοφυλόφιλους, σε όλους τους ανθρώπους: την αλήθεια, τα μυστήρια, το όραμα για μια αγνή ζωή και την κοινωνία (: συντροφιά) των πιστών, που προσφέρει υποστήριξη και ενθάρρυνση σε όλους όσους βαδίσουν μαζί με τους άλλους ταλαίπωρους συναμαρτωλούς. 

πηγή

Αρχιεπίσκοπος Κρήτης: «Αναγκαίος σήμερα ο απλός Γάμος»

                            

Αρχιεπίσκοπος Κρήτης: «Αναγκαίος σήμερα ο απλός Γάμος»

                                                                                                                                      Του Πρωτοπρεσβυτέρου

Νεκταρίου Μαρκάκη

 Μαθήματα ανθρωπιάς, αγάπης, φιλανθρωπίας, και απλότητας μας ενέπνευσε ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ.κ. Ειρηναίος, το βράδυ της Τρίτης 14 Ιουλίου 2015, ο Οποίος τέλεσε το μυστήριο του Γάμου, στο Παρεκκλήσιο του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης, σε μελλονύμφους οι οποίοι αδυνατούσαν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις τελέσεως ενός σύγχρονου γάμου, λόγω της επικρατούσης χρηματοοικονομικής συγκυρίας η οποία μαστίζει τον τόπο μας.

       Έτσι, ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Κρήτης, προέβαλε εκείνον τον Γάμο, ο οποίος είναι μεν απλός, αλλά όμως μυστηριακός, έτσι όπως τον τελούσαν οι χριστιανοί των πρώτων χριστιανικών αιώνων. Ο Σεβασμιώτατος δεν προέβη σε κάτι νεωτερικό και ριζοσπαστικό. Έκανε κάτι πολύ απλούστερο και πρακτικό, αναβίωσε την μυστηριακή και παραδοσιακή τέλεση του Γάμου. Το μόνο που ζήτησε να υπάρχει, είναι οι δακτύλιοι (βέρες) και τα στέφανα. Τίποτε άλλο. Ούτε χρήματα, ούτε στολισμοί, ούτε πολυτελή ενδύματα, τίποτε μα τίποτε. Το μόνο που θα μπορούσε να θεωρηθεί δαπανηρό, είναι οι δακτύλιοι, αλλά και αυτό μπορεί να απλοποιηθεί, με την κατασκευή από υποδεέστερο του χρυσού μέταλλο, από ασήμι. Άλλωστε, μην ξεχνάμε ότι πολύ παλαιότερα, μόνο ο νυμφίος έφερε δακτύλιο από χρυσό. Η νύμφη φορούσε ασημένιο. Οπότε τι μας εμποδίζει σήμερα στην κατασκευή τους από ασήμι;

       Για την χρήση των στεφάνων του γάμου, ο Σεβασμιώτατος έστειλε το μήνυμα ότι τα στέφανα δεν είναι ιδιωτική επιλογή, αλλά σκεύη της Εκκλησίας. Κανείς δεν προσέρχεται στη Θεία Κοινωνία κρατώντας το δικό του ποτήριο ή τη λαβίδα του. Κανείς δεν πάει στη βάπτιση φέρνοντας την κολυμβήθρα του. κατά συνέπεια, κανείς δεν πορεύεται να στεφθεί με στέφανα της επιλογής του, τα οποία οφείλουν να βρίσκονται στο σκευοφυλάκιο της Εκκλησίας και με αυτά να στεφανώνεται κάθε ανδρόγυνο. Έτσι τα στέφανα θα είναι λειτουργημένα.

       Σχετικά με την ενδυμασία του ανδρογύνου, ο Σεβασμιώτατος στέλνει το μήνυμα της απλότητας. Δεν απαιτούνται ιδιαίτερα ενδύματα για το ανδρόγυνο. Ο σχεδιασμός του νυφικού, όπως έχει επικρατήσει, είναι δυτικής προελεύσεως και επιδράσεως των ενδυμάτων των δυτικών σαλονιών, τα φουρό και έχει εισαχθεί μάλλον την εποχή της βαυαροκρατίας. Η εγχώρια παλαιότερη πρακτική ήθελε την αμφίεση της νύφης να αποτελείται από παραδοσιακή φορεσιά, ενώ ακόμη παλαιότερα, το νυφικό ήταν απλό λευκό ένδυμα, κατάλοιπο του εμφώτιου, του βαπτιστικού δηλαδή ενδύματος.

       Οι λαμπάδες που χρησιμοποιούνται στο Γάμο, δεν χρειάζεται να είναι δαπανηρές. Αρκούν δύο απλές μικρές λαμπάδες τοποθετημένες σε κηροπήγια, από αγνό μελισσοκέρι, σύμβολο της καθαρότητας και εργατικότητας της οικογένειας, όπου όλοι στην οικογένεια, όπως στη κυψέλη οι μέλισσες, θα εργάζονται για να κομίζουν από τα ευώδη άνθη της αγιοπατερικής διδασκαλίας την γλυκύτητα της Πίστεως και θα φλέγονται από την πίστη στον Χριστό, έτσι όπως ακριβώς ανάβουν οι λαμπάδες.

       Όλα τα υπόλοιπα, στολισμοί, ενδύματα, εδέσματα, έξοδα, δαπάνες, θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν λίαν επιεικώς ως υπερβολές, ή ακόμη και ματαιότητες.

       Οι σύγχρονες ανάγκες στρέφουν το ενδιαφέρον της ετοιμασίας του γάμου στην πρακτική της απλότητας των πρωτοχριστιανικών αιώνων. Αυτό που θα είναι κύριο μέλημα και θα απασχολεί τους μελλονύμφους, θα είναι η πνευματική προετοιμασία για συμμετοχή στη Θεία Κοινωνία. Το ανδρόγυνο έτσι θα προσέρχεται στο μέγα μυστήριο, απαλλαγμένο από αθυμία και δυσφορία ετοιμασίας πολλών υλικών και δαπανηρών πραγμάτων, ενώ θα έχει τον πλούτο τον πραγματικό, εκείνον που δεν εκπίπτει ποτέ, τις πνευματικές αξίες και την σταθερότητα της Πίστεως, η οποία στηρίζει ουσιαστικά και υπαρξιακά κάθε ανδρόγυνο και κάθε οικογένεια.

       Ο Σεβασμιώτατος, τονίζει την εκκλησιαστική και μυστηριακή προοπτική του Γάμου, σε αντίθεση μιας, κοσμικού και καταναλωτικού τύπου, τελετής. Αυτό το σπουδαίο μάθημα και το σημαντικό μήνυμα για το Γάμο, μας ενέπνευσε ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ.κ. Ειρηναίος, ο Οποίος τέλεσε έναν απλό Γάμο, ως πρότυπο, πρόταση και αλλαγή στάσεως ζωής έναντι στη σύγχρονη οικονομική συγκυρία που μαστίζει τον τόπο μας και ως υπέρβαση από την καταναλωτική υποδούλωση που εγκλωβίζει το σύγχρονο άνθρωπο.  

πηγη

το είδαμε εδώ

Είσαι Χριστιανός; Γίνε φάρος!

Δείτε την γαλήνη που έχει ο φάρος ακόμα και όταν κτυπάτε αλύπητα από τα μανιασμένα κύματα. Δεν φοβάται, δεν δειλιάζει, γιατί γνωρίζει ότι έχει βαθιά και γερά θεμέλια. Έτσι λοιπόν και ο άνθρωπος του βιώνει την εν Χριστώ ζωή, μένει γαλήνιος ακόμα και μέσα στους πειρασμούς και τις δοκιμασίες, ακόμα και όταν τα μανιασμένα κύματα του πόνου και των πειρασμών τον κτυπούν. Μένει γαλήνιος γιατί έχει βαθιά και γερά θεμέλια. Έχει ταπείνωση, μετάνοια, πίστη και ελπίδα στον Θεό. Έχει νιώσει την αγάπη του Θεού στην ύπαρξή του και γι’ αυτό δεν φοβάται πλέον. Δεν φοβάται τίποτα, ακόμα και τον θάνατο. Ο άνθρωπος του Θεού, είναι σαν έναν φάρο. Φωτίζει και καθοδηγεί τους χαμένους. Μένει αμετακίνητος απέναντι στην αμαρτία, μένει πράος, ήσυχος και ειρηνικός όταν τον κτυπήσουν πειρασμοί και δυσκολίες. Η επίγεια ζωή μας είναι σαν την θάλασσα, γεμάτη εκπλήξεις. Άλλοτε ευχάριστες, άλλοτε δυσάρεστες. Χωρίς Χριστό η ζωή μας δεν είναι τίποτα άλλα παρά μία βρώμικη σταγόνα μπροστά στον αιώνιο και απέραντο ωκεανό της Χάριτος που η εν Χριστώ ζωή προσφέρει στον άνθρωπο. Είσαι χριστιανός; Γίνε φάρος για τους άλλους. Όχι με λόγια, όχι με υποδείξεις. Αλλά με την σιωπή σου, με την ταπείνωσή σου, με την συγχωρετικότητά σου, με την αγάπη σου, με την μετάνοιά σου, με την ζωή σου. Είσαι χριστιανός; Γίνε φάρος… πάψε να φοβάσαι τα κύματα των πειρασμών, πάψε να απελπίζεσαι με τις πρώτες δυσκολίες. Έχεις οδηγό της ζωής σου τον Αρχηγό της Ζωής και του Θανάτου, έχεις Πατέρα που σε αγαπά, έχεις Θεό που έγινε Άνθρωπος για σένα, έχεις θεμελιωτή της πίστεώς του, τον Παράκλητο.

Είσαι χριστιανός; Μάλλον... είμαι χριστιανός;

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

το είδαμε εδώ

ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: Η ΗΡΩΙΚΗ ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού

ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: Η ΗΡΩΙΚΗ ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού

        Η Εκκλησία μας έχει να επιδείξει «νέφος μαρτύρων», ανδρών και γυναικών, νέων και γερόντων, ευγενών και ασήμων, πλουσίων και φτωχών, ελευθέρων και δούλων. Είναι οι καλλίμαχοι Μάρτυρες, οι οποίοι κλήθηκαν από τις περιστάσεις, να δώσουν τη μαρτυρία τους για τον Εσταυρωμένο και Αναστάντα Χριστό, ως τον μοναδικό Λυτρωτή του ανθρωπίνου γένους. Τη μαρτυρία τους αυτή επισφράγισαν με απίστευτες ταλαιπωρίες, το αίμα τους, και εν τέλει με την ίδια του τη ζωή. Ένα τέτοιο εύοσμο άνθος της αρχαίας Εκκλησίας είναι η μεγαλομάρτυς και παρθενομάρτυς αγία Παρασκευή.

     Γεννήθηκε στη Ρώμη το 2ο μ. Χ. αιώνα, όταν οι σκληροί και απάνθρωποι διωγμοί κατά τον Χριστιανών ήταν σε πλήρη εφαρμογή. Οι ευσεβείς χριστιανοί γονείς της Αγαθόνικος και Πολιτεία, προφανώς ελληνικής καταγωγής, οικονομικά εύποροι και κοινωνικά καταξιωμένοι, μετέδωσαν στην μονάκριβη κόρη τους την ευσέβειά τους και την πίστη στο Σωτήρα Χριστό. 

Την ονόμασαν Παρασκευή, διότι γεννήθηκε την ημέρα της Παρασκευής, κατά την οποία προπαρασκευαζόμαστε για να εορτάσουμε την εβδομαδιαία εορτή της Αναστάσεως του Κυρίου μας, την Κυριακή.

      Η ευσεβής κόρη από παιδί άρχισε να μελετά το λόγο του Ευαγγελίου και να προσαρμόζει τη ζωή της στη ζωή του Χριστού, τον Οποίο αγάπησε με όλη τη δύναμη της ψυχής της. Ξεχώριζε δε από τα άλλα κορίτσια της Ρώμης για τον ενάρετο βίο της και την αγνότητά της. 

      Σε ηλικία είκοσι ετών έχασε τους γονείς της. Το γεγονός αυτό στάθηκε αφορμή να αλλάξει η πορεία της ζωή της. Το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να μοιράσει την μεγάλη περιουσία της στους φτωχούς και κατόπιν αφιέρωσε τον εαυτό της στη διακονία της Εκκλησίας, ήτοι: στη φιλανθρωπία και την ιεραποστολή. Η ρωμαϊκή εκκλησία της ανέθεσε την κατήχηση στις γυναίκες της Ρώμης. Έμπαινε στις πλούσιες επαύλεις ή τα σπίτια των φτωχών και κήρυττε το Ευαγγέλιο και τις αρχές της χριστιανικής πίστεως με ιδιαίτερο ζήλο και θέρμη. Μετέβαινε συχνά και στα  απομακρυσμένα μέρη, για να μεταστρέψει όσο το δυνατόν περισσότερους στην εν Χριστώ σωτηρία. Η φήμη της έφτασε γρήγορα στις ρωμαϊκές αρχές, οι οποίες είχαν κηρύξει απηνή διωγμό εναντίον των Χριστιανών, από τα χρόνια του θηριώδους Νέρωνα (67 μ. Χ.).

     Βρισκόμαστε στα χρόνια του Αντωνίνου Πίου (138-161 μ. Χ.). Οι δραστηριότητες της ευγενούς χριστιανής κόρης έφτασαν ως το ανάκτορο του αυτοκράτορα, ο οποίος έδωσε διαταγή να τη συλλάβουν και να την οδηγήσουν μπροστά του. Η σεμνή και όμορφη αρχοντοπούλα στάθηκε μπροστά στον φανατικό ειδωλολάτρη ηγεμόνα με πρωτοφανές θάρρος. Ο Αντωνίνος εντυπωσιάστηκε από το κάλλος και το θάρρος της Παρασκευής και γι’ αυτό δεν ήθελε να εφαρμόσει το νόμο, που προέβλεπε φρικτά βασανιστήρια σε όσους από τους χριστιανούς δεν ήθελαν να θυσιάσουν στους παγανιστικούς «θεούς» και να κάψουν λιβανωτό στο «θεό» αυτοκράτορα.

      Άνοιξε διάλογο μαζί της, ελπίζοντας ότι θα την μετέπειθε και θα αρνιόταν τη χριστιανική πίστη και θα θυσίαζε στα είδωλα και στο δικό του άγαλμα. Προσπάθησε με φτηνές κολακείες και υποσχέσεις να την πείσει. Επίσης επιχείρησε να της εξηγήσει ότι ως ρωμαίοι, έπρεπε να θυσιάζουν στους «θεούς», δείχνοντας έτσι την ευαρέσκειά τους σ’ αυτούς που τους προστάτευαν. Αλλά η Παρασκευή έμεινε αμετακίνητη στην πίστη της, αντικρούοντας με περισσό θάρρος, διαύγεια πνεύματος και λογικά επιχειρήματα τα λόγια του Αντωνίνου, τονίζοντάς του ότι ο μόνος αληθινός Θεός είναι ο Τριαδικός, τον οποίο μας αποκάλυψε ο σαρκωμένος Υιός Του.

      Η στάση της και τα λόγια της εξόργισε τον αυτοκράτορα, ο οποίος, βλέποντάς την αμετάπειστη, έδωσε εντολή να τη βασανίσουν, ελπίζοντας ότι δε θα άντεχε τα μαρτύρια και θα αρνιόταν την πίστη της. Φοβεροί δήμιοι ειδωλολάτρες εφάρμοζαν φρικτά μέσα βασανισμών κατά των χριστιανών. Στην αρχή της έβαλαν πυρακτωμένη περικεφαλαία στο κεφάλι. Η αγία δε λύγισε και υπόμεινε καρτερικά τους αφόρητους πόνους του εγκαύματος. Μετά την έκλεισαν σε σκοτεινή φυλακή, απομονώνοντάς την από τις άλλες χριστιανές γυναίκες. Το δεσμωτήριό της το μετέβαλλε σε τόπο προσευχής και δοξολογίας του Θεού. Άγγελος Κυρίου κατέβηκε τη νύχτα και την ελευθέρωσε. Αλλά δεν άργησε να συλληφθεί και πάλι και να οδηγηθεί ενώπιον του αυτοκράτορα, όπου αντέκρουσε ξανά με περισσότερο θάρρος και ψυχική δύναμη τις κολακείες και τις απειλές του. Τότε διέταξε να την ρίξουν σε λέβητα με καυτό λάδι. Ο Θεός όμως την προστάτεψε και δεν κάηκε μέσα στο λάδι που κόχλαζε! Ο αυτοκράτορας νόμισε πως δεν έκαιγε το λάδι, πλησίασε στον λέβητα να δει και τυφλώθηκε από τις πύρινες αναθυμιάσεις. Η αγία τον θεράπευσε θαυματουργικά και γι’ αυτό θεωρείται προστάτιδα των ματιών. Ο Αντωνίνος την άφησε ελεύθερη και σταμάτησε τους διωγμούς!

      Ύστερα από λίγο καιρό πέθανε ο Αντωνίνος και τον διαδέχτηκε ο Μάρκος Αυρήλιος (161-180 μ. Χ.). Αν και στωικός φιλόσοφος, συνέχισε με την ίδια μανία και αυτός τους διωγμούς εναντίον των χριστιανών. Από τους πρώτους χριστιανούς που συνέλαβαν ήταν η Παρασκευή. Έδωσε εντολή σε δύο έπαρχους, τον Ασκληπιό και τον Ταράσιο να τη βασανίσουν  με αγριότητα. Ύστερα από φρικτά βασανιστήρια την αποκεφάλισαν. Οι χριστιανοί της Ρώμης με μύριους κινδύνους κατόρθωσαν και πήραν το τίμιο λείψανο της αγίας και το έθαψαν σε κάποια κατακόμβη με τιμές, όπως αρμόζει σε μια ηρωική Μάρτυρα του Χριστού. Η μνήμη της τιμάται στις 26 Ιουλίου.

     Αυτοί είναι οι καλλίμαχοι Μάρτυρες της Εκκλησίας μας. Τα εύοσμα άνθη της πίστης και της αγνότητας. Στις θυσίες και στα αίματά τους θεμελιώθηκε και ανδρώθηκε η Εκκλησία του Χριστού!   

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ:Επιχείρηση «Νίκη»: Τα ελληνικά φτερά που αψήφησαν τον Αττίλα. 41 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο

41 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα, Δευτέρα 20 Ιουλίου, από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο: Με τον κυπριακό ελληνισμό να ξυπνά από τις σειρήνες και την Κερύνεια να δέχεται την επίθεση του «Αττίλα», ξεκίνησε ένα από τα πιο μακρόχρονα ζητήματα της διεθνούς πολιτικής, ύστερα από την τουρκική εισβολή που οδήγησε στην παράνομη κατοχή του 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Περισσότεροι από 43.000 στρατιώτες από την Τουρκία παραμένουν ακόμη στις κατεχόμενες περιοχές. Σημειώνεται ότι, ξεκινώντας από το Ψήφισμα 353 της 20ής Ιουλίου 1974 του Συμβουλίου Ασφαλείας, ο ΟΗΕ έχει κάνει εκκλήσεις για «άμεσο τερματισμό της ξένης στρατιωτικής επέμβασης στην Κυπριακή Δημοκρατία» και για «απομάκρυνση χωρίς καθυστέρηση από την Κυπριακή Δημοκρατία του ξένου στρατιωτικού προσωπικού που η παρουσία του δεν προβλέπεται από διεθνείς συμφωνίες».Πέραν της οικονομικής καταστροφής, που προκάλεσε η εισβολή και η βίαιη μετακίνηση πληθυσμού, περισσότερα από 3.000 άτομα σκοτώθηκαν, ενώ περίπου 1.400 Ελληνοκύπριοι παραμένουν αγνοούμενοι. Η “Αγκυρα προχώρησε στον συστηματικό εποικισμό των κατεχόμενων περιοχών με παράνομους εποίκους και υποχρέωσε πολλούς Τουρκοκυπρίους να μεταναστεύσουν στην Ευρώπη και αλλού.

«Νίκη»

Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο και οι εξελίξεις που την ακολούθησαν αποτελούν μια μαύρη σελίδα του σύγχρονου ελληνισμού, και ως εκ τούτου υπάρχουν σελίδες της που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστές στο ευρύ κοινό. Μία εξ αυτών είναι η επιχείρηση «Νίκη»: η αποστολή Ελλήνων καταδρομέων με μεταγωγικά αεροπλάνα Noratlas στην Κύπρο, την 21η προς 33η Ιουλίου, η οποία χαρακτηρίστηκε ως «αποστολή αυτοκτονίας» από τον διεθνή Τύπο, ωστόσο, παρά τις αντιξοότητες – περιλαμβανομένων φίλιων πυρών στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας- σημείωσε επιτυχία.

Η επιχείρηση αποφασίστηκε ενώ ήταν σε εξέλιξη η εισβολή, και εν μέσω πολιτικής αστάθειας στην Ελλάδα, με επιπτώσεις στη στρατιωτική ηγεσία. Η «Νίκη» είχε ως στόχο την ενίσχυση του αεροδρομίου της Λευκωσίας, ενώ η Εθνική Φρουρά και η ΕΛΔΥΚ μάχονταν κατά του εισβολέα. Οι προετοιμασίες έγιναν στη Σούδα και τα αεροσκάφη (20 Nord 2501D Noratlas και 10 C-47 Dakota, της 354 Moίρας Τακτικών Μεταφορών «Πήγασος»), θα αποβίβαζαν στο αεροδρόμιο την Α΄Μοίρα Καταδρομών (318 άνδρες). Η αποστολή θα λάμβανε χώρα υπό συνθήκες σιγής ασυρμάτου, κατά τη διάρκεια της νύχτας, χωρίς συνοδεία μαχητικών. Η αποστολή άρχισε στις 22:35, ωστόσο εν τέλει απογειώθηκαν μόνο 15 Noratlas, από τα οποία 2 παρουσίασαν βλάβη και προσγειώθηκαν σε Κρήτη και Ρόδο. Γύρω στις 02:00 άρχισαν οι προσγειώσεις στο αεροδρόμιο- ωστόσο λόγω έλλειψης συνεννόησης, το «Νίκη 4» δέχτηκε φίλια αντιαεροπορικά πυρά, καθώς οι πυροβολητές θεώρησαν ότι επρόκειτο για τουρκικά αεροσκάφη. Το αεροσκάφος συνετρίβη χιλιόμετρα από τον διάδρομο, ενώ πυρά δέχτηκε και το «Νίκη 6»- αλλά το πλήρωμά του κατάφερε να το προσγειώσει. Τελευταίο προσγειώθηκε το «Νίκη 15», ενώ το «Νίκη 14», που έφτασε ενώ είχε ξημερώσει, δεν προσγειώθηκε αλλά ακολούθησε εντολές και γύρισε πίσω στη Σούδα. Μετά την ολοκλήρωση της αποστολής, τα αεροσκάφη που ήταν σε θέση να πετάξουν επέστρεψαν στην Ελλάδα, ενώ τα υπόλοιπα καταστράφηκαν από τις φίλιες δυνάμεις στο αεροδρόμιο.

Το λάθος της αεράμυνας είχε αποτέλεσμα τον θάνατο 4 αεροπόρων και 29 καταδρομέων, καθώς και τον τραυματισμό 11. 278 καταδρομείς έμειναν στο κυπριακό έδαφος και πολέμησαν κατά του «Αττίλα».

Μανώλης Μπικάκης: Ο κομάντο που κατέστρεψε έξι τουρκικά τανκ

Ένας από τους Έλληνες καταδρομείς που πολέμησαν στην Κύπρο ήταν ο Μανώλης Μπικάκης. Ο νεαρός Κρητικός πρασινοσκούφης, μαζί με άλλους καταδρομείς, είχε αναλάβει την υπεράσπιστη της περιοχής «αριστερά της αντιπροσωπείας της Ford», καθώς οι τουρκικές δυνάμεις προωθούνταν στα προάστια της Λευκωσίας. Η μονάδα του ήρθε αντιμέτωπη με έξι τουρκικά άρματα μάχης Μ48Α2 και ένα τάγμα πεζικού. Ο Μπικάκης σε κάποια στιγμή αποκόπηκε- ωστόσο είχε ακόμα πυρομαχικά και το ΠΑΟ του (πυροβόλο άνευ οπισθοδρομήσεως). Όταν ο -αποκομμένος- Μπικάκης «τελείωσε» με την τουρκική δύναμη, τα έξι τουρκικά άρματα μάχης είχαν καταστραφεί και οι Τούρκοι πεζικάριοι υποχωρούσαν, έχοντας υποστεί άγνωστο αριθμό απωλειών. Ο Μπικάκης παρέμεινε στην περιοχή 4 ημέρες, πολεμώντας με ένα πολυβόλο που βρήκε.

Ο καταδρομέας Μπικάκης δεν έλαβε χρηματική ανταμοιβή, βραβείο, έπαινο, εύφημο μνεία ή κάτι ανάλογο. Επέστρεψε στην Ελλάδα και δούλεψε σαν οικοδόμος. Σκοτώθηκε σε τροχαίο το 1994. Τιμήθηκε μετά θάνατον από την Λέσχη Καταδρομέων Ημαθίας με ειδική πλακέτα που απεστάλη στους γονείς του στην Κρήτη, ενώ σημειώνεται ότι πρόσφατα ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Πάνος Καμμένος κατέθεσε στεφάνι στον τάφο του.

Τα υποβρύχια που θα μπορούσαν να είχαν σταματήσει τον «Αττίλα»

Ένα άλλο άγνωστο κεφάλαιο του «Αττίλα», από ελληνικής πλευράς – πολλές λεπτομέρειες του οποίου παραμένουν μυστικές- ήταν η αποστολή ελληνικών υποβρυχίων στην Κύπρο – νεότευκτων, γερμανικής κατασκευής- στην Κύπρο, τα οποία (δύο τον αριθμό- επρόκειτο για τα «Γλαύκος», «Νηρεύς» και «Τρίτων» σύμφωνα με κάποιες αναφορές) τα οποία ήταν σε θέση να προκαλέσουν βαριές απώλειες στην τουρκική αποβατική δύναμη κατά το δεύτερο σκέλος της επιχείρησης, πιθανότατα αλλάζοντας δραματικά τα δεδομένα όσον αφορά στην εξέλιξη του «Αττίλα». Σύμφωνα με κάποιες αναφορές, τα ελληνικά υποβρύχια βρέθηκαν κάποια στιγμή σε θέση να βλέπουν στα περισκόπιά τους τουρκικά αποβατικά στα ανοιχτά της Κερύνειας, ωστόσο αντί για εντολή πυρός (με ολέθριες επιπτώσεις για τη δύναμη εισβολής) διετάχθησαν να επιστρέψουν στην Ελλάδα.

Γέροντες-ερημίτες, Άγιοι και φυσικός κόσμος

Ασκηταριά στην Ι.Μ. Γουβερνέτου (Χανιά, Κρήτη)

Την έντονη συμφιλίωση γερόντων-ερημιτών με τον φυσικό κόσμο, παρατηρούμε και κατά τη μελέτη της ζωής τους. Πολλοί από αυτούς συνδέθηκαν με ορισμένα ζώα, και αυτά υπάκουαν και τους υπηρετούσαν.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο Σεραφείμ του Σάρωφ, ο οποίος συνδέθηκε με μια αρκούδα. Όπως ο ίδιος αναφέρει, η νηστεία καθιστά το σώμα «διαφανές και ανάλαφρο» και το μεταθέτει στην αρχέγονη κατάσταση του Αδάμ. Τα θηρία οσφραίνονται επάνω στον ασκητή ακριβώς αυτή την «καλή μυρωδιά του Αδάμ».¹⁶¹ Γράφει ο άγιος Ιασαάκ ο Σύρος: «Εάν θέλεις ίνα γένηται η καρδιά σου τόπος μυστηρίων του καινού κόσμου, πρώτον μεν πλούτησον ^{[1] [2] [3]} εν έργοις σωματικοίς, νηστεία, αγρυπνία, λειτουργία, ασκήσει, υπομονή, καθαιρέσει των λογισμών, και τοις λοιποίς».^[4]

Μέσα από τη διδαχή του ορθόδοξου ήθους, γίνεται κατανοητό, ότι η σχέση του ανθρώπου με τον Θεόν διέρχεται οπωσδήποτε μέσα από τη χρήση του κόσμου και δεν είναι απλά διανοητική ή νομικά «ηθική». Βιώνοντας το ασκητικό ήθος, ο πιστός αποδέχεται πως η σχέση ανθρώπου-Θεού εξαρτάται από τη χρήση του κόσμου. Έτσι, η άσκηση αποκτά ιδιαίτερη σημασία, καθώς η αποκοπή του σημερινού ανθρώπου από την άσκηση υπονομεύει την ευαγγελική αλήθεια της σωτηρίας^[5]. Το εν λόγω διακύβευμα δυστυχώς δεν γίνεται εύκολα αντιληπτό από τον σύγχρονο άνθρωπο, ο οποίος ασφυκτιά από την τεχνοκρατική οργάνωση και την καταναλωτική ευημερία, οι οποίες τον οδηγούν σε μία δεσμευτική ηθική, με συνέπεια να καταλήγει να διαχειρίζεται επιφανειακά την κρίση και τα προβλήματα της ζωής του. Ίσως περισσότερο από ποτέ ο άνθρωπος οφείλει στην εποχή μας να συνειδητοποιήσει πως ήθος χρειάζεται και όχι ηθική. Ο διαφορετικός τρόπος ζωής, δηλαδή ο πολιτισμός που αναζητούμε, θα ξεκινήσει από μία διαφορετική στάση και νοοτροπία και όχι από μια αυστηρή νομοθεσία. Σε αυτόν τον πολιτισμό, το ορθόδοξο ήθος δύναται να συμβάλει καίρια και αποφασιστικά, για να ζήσει ο κόσμος.^[6]

Αρχή για τον νέο τρόπο ζωής είναι να συνυπάρξει ο άνθρωπος αρμονικά με το περιβάλλον, όπως μάς διδάσκουν οι άγιοι της Εκκλησίας. Είναι αναγκαίο να αποστραφεί την πλεονεξία, την απληστία και τον καταναλωτικό βίο, μέσω της ασκήσεως. Το αιτιολογικό στήριξης είναι ότι υπεράνω όλων η κοινωνική αδικία, που γίνεται σε βάρος των άλλων με την απληστία και την κατάχρηση, οφείλει να περιοριστεί στην αυτάρκεια και ο άνθρωπος να επιζητεί τα πραγματικώς απαραίτητα. Αυτά αρμόζουν ειδικά σ’ έναν αληθινό Χριστιανό. Όλα όμως τα φυσικά πράγματα του κόσμου δόθηκαν από τον Θεό ως κοινά, για να καλύπτουν τις πραγματικές ανάγκες, με στόχευση να μην ενεργούν οι άνθρωποι παραχρηστικά σε βάρος του κόσμου και του περιβάλλοντος.^[7] Ειδικά στην εποχή μας, η εκμετάλλευση έχει απωλέσει το μέτρο και τον έλεγχό της, η παράχρηση και ο βιασμός της φύσης έχουν

υπερβεί τα όρια αντοχής. Οι Πατέρες και οι Άγιοι της Εκκλησίας προβάλλουν ένα αντικαταναλωτικό ήθος, το οποίο δεν στηρίζεται σε εφησυχασμό απέναντι στις σχέσεις ανθρώπου και περιβάλλοντος. Το ήθος αυτό είναι ιδιαίτερα σωτήριο, αφού μάς επιδεικνύει με ποιο τρόπο ο άνθρωπος θα περιορίσει την απληστία του απέναντι στη φύση, για να μπορέσει να αποκτήσει πάλι τους συνδετικούς δεσμούς μαζί της, πιο οργανικά και σταθερά, όπως δημιουργήθηκαν από το Θεό.^[8]

Η ασκητική χρήση του κόσμου συνδέεται άμεσα με την αγάπη για τη φύση, τον κόσμο, το περιβάλλον. Η αγάπη αυτή βοηθά τον άνθρωπο στο να βλέπει και να αναγνωρίζει καθετί μέσα στον κόσμο ως δημιουργήματα του Θεού, που θα τον βοηθήσουν στην προσπάθεια και στον αγώνα του να ενωθεί μαζί Του και όχι ως αντικείμενα υποτασσόμενα στο συμφέρον του. Κάθε απώλεια του περιβάλλοντος σημαίνει και απώλεια για τον άνθρωπο, διότι οδηγούνται σε απώλεια έργα αγάπης του Θεού, αποδυναμώνονται αξίες και αρετές του, με αποτέλεσμα το νόημα της ζωής του να μειώνεται. Αποδεχόμενος ο άνθρωπος την ασκητική χρήση του κόσμου, αποφεύγει να γίνεται εγωκεντρικός και ιδιοτελής.^[9]

Επιχειρώντας μία σύνοψη περί του ασκητικού ήθους, μπορούμε να υποστηρίζουμε πως πηγάζει από την αναγνώριση των υλικών αγαθών ως δώρων του Θεού. Ολόκληρη η ύλη και, κατ’ επέκταση, η κτίση αποκτά ιδιαίτερη σημασία, αφού προορίζεται για τον άνθρωπο. Οφείλει όμως ο άνθρωπος να χρησιμοποιεί μόνον τα υλικά αγαθά που είναι απαραίτητα, για να ικανοποιήσει τις ανάγκες του. Παράλληλα, οφείλει να κατανοήσει ότι η κτίση δεν αποτελεί ιδιοκτησία του, αλλά έχει την ευθύνη της διαχείρισής της.^[10] Υπό την προϋπόθεση ότι ο ασκούμενος γνωρίζει τον ιερό και αντικειμενικό σκοπό της άσκησης, εύλογα συνειδητοποιούμε ότι η άσκηση αποτελεί αναγκαιότητα με όποιο τρόπο και αν επιχειρείται. Δίχως αμφιβολία μπορεί να περιορίσει την απληστία του ανθρώπου, οδηγώντας τον μέσω της μετάνοιας στην επανόρθωση. Υπό το πρίσμα αυτό, η άσκηση είναι βασική και αναγκαία για τη σημερινή οικολογική ισορροπία,^[11] όπως θα αναλύσουμε και κατωτέρω.

^[1]    Μπαλατσούκας, 1996, σ. 129.

^[2]    Μπαλατσούκας, 1996, σ. 129-130.

^[3]    Νικολαΐδης, 1990, σ. 43.

^[4]    Γιανναράς, 1989, σ. 149.

^[5]    Γιανναράς, 1989, σ. 304.

^[6]    Γιαγκάζογλου, 2002, σ. 276.

^[7]    Μπαλατσούκας, 1996, σ. 88.

^[8]    Μπαλατσούκας σελ 88.

^[9]    Μπαλατσούκας, 1996, σ. 89.

^[10]   Ζορμπάς, 2002, σ. 332.

^[11]   Μπαλατσούκας σελ 88

πηγή

Θρησκεία / Ποιμαντική
Αντώνης Καγγελάρης, Θεολόγος

Οι «Λόγοι περί Ιερωσύνης» του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

21 Ιουλίου 2015

Στο παρόν μελέτημα θέλουμε να καταδείξουμε τη σημαντικότητα της ιεροσύνης μέσα στην Ορθόδοξη παράδοση. Η μορφή του Ιερέα, ο οποίος θα πρέπει να είναι μιμητής των Αποστόλων αλλά κυρίως του ίδιου του Ιησού, που είναι ο Μέγας Αρχιερεύς, περνώντας μέσα από το μικροσκόπιο της ιστορικής πραγματικότητας παραμένει πάντα η ίδια.  Το αγγελικό τού χαρακτήρα του, η εκούσια πτωχεία, η στέρηση, η κακουχία, η προσευχή αλλα και η υπακοή στο θέλημα του Θεού είναι ίσως τα βασικότερα χαρακτηριστικά που πρέπει να πηγάζουν από την προσωπικότητα του Ιερέα και που θα πρέπει να παραμένουν αναλλοίωτα στο διάβα της ιστορίας. Βέβαια η συμπόρευση με τη σύγχρονη πραγματικότητα αλλά και τις ανάγκες του ποιμνίου κρίνεται επίσης απαραίτητη, χωρίς όμως να ξεφεύγει από από τις βασικές αρχές που αναφέραμε.

Αφετηρία του παρόντος μελετήματος υπήρξαν οι έξι «Λόγοι περί Ιεροσύνης» του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Στη συνέχεια θα κάνουμε λεπτομερή ανάλυση της παραπάνω κειμενικής πηγής, θέλοντας να αναδείξουμε τη δυναμική του θέματος αλλά και τη διαχρονική του πορεία μέσα στο πέρασμα των αιώνων.

                Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μεταξύ των πάρα πολλών θεολογικών θεμάτων με τα οποία ασχολήθηκε στη πενηντάχρονη περίπου βιοτή του, εξέχουσα σημασία έδωσε στη σπουδαιότητα της Ιεροσύνης.  Έτσι, συγγράφει ένα αρκετά ογκώδες έργο με πρόφαση την άρνηση του επιστήθιου φίλου, Βασιλείου, στο Επισκοπικό αξίωμα αλλά με κύριους και πραγματικούς αποδέκτες όλους όσοι έχουν το Θείο Πόθο της Ιεροσύνης. Το έργο είναι διαιρεμένο σε τρία μέρη. Στο πρώτο που είναι ο Πρόλογος, ο Ιωάννης περιγράφει τη μακρόχρονη σχέση που συνδέει τους δύο άνδρες αλλά και τα αισθήματα αγάπης που τρέφουν ο ένας για τον άλλο.

Στο κυρίως μέρος που είναι και το εκτενέστερο, κάνει αναφορά σε τρεις βασικές αρχές: α) στο ότι ο εκλεγμένος ιερωμένος πρέπει να μετρά τις δυνάμεις του και συνυπολογίζει τις ευθύνες της αποδοχής αλλά και της απόρριψης, β) στο γεγονός ότι η ιεροσύνη χρειάζεται ηθική, πνευματική αλλά και διοικητική δύναμη και γ) ότι οι κληρικοί πρέπει να έχουν επαρκή μόρφωση για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα του ποιμνίου αλλά και των κακοδοξιών. Στο τρίτο μέρος, τον επίλογο, κλείνει με ένα χαιρετισμό προς τον εικονικό του φίλο Βασίλειο.

                Το σύγγραμμα αυτό έχει θεωρητικό χαρακτήρα και αποβλέπει σε μεγάλο βαθμό στη παραίνεση προς τα άτομα που έχουν το θείο πόθο της Ιεροσύνης καθώς επίσης και στην καταπολέμηση των εραστών του επισκοπικού θρόνου και αξιώματος προς χάριν φιλοδοξίας και πλουτισμού. Θέλοντας ο Ιερός Πατέρας να καταδείξει ότι η Ιεροσύνη είναι αξίωμα και Θείο Χάρισμα και όχι επάγγελμα, που ασκείται επί γης αλλά τα αποτελέσματά της ανεβαίνουν στους ουρανούς, κάνει εκτενείς αναφορές στις υποχρεώσεις αλλά και στις δυσκολίες που προκύπτουν στη ζωή του Ιερωμένου.

                Ξεκινάει λοιπόν ο Ιερός Χρυσόστομος και στον πρώτο του λόγο, ο οποίος είναι και καθαρά εισαγωγικός, προσπαθεί να εξηγήσει στον επιστήθιο φίλο του το λόγο για τον οποίο δεν συνασκήτευσαν. Και αυτός είναι η ίδια του η μητέρα. Καθώς ο Άγιος έμεινε από μικρή ηλικία ορφανός από πατέρα αισθανόταν ως ηθική υποχρέωση να γηροκομήσει τη μητέρα του. Στη συνέχεια, η κουβέντα φτάνει στο σημείο της είδησης ότι και οι δύο επιλέχθηκαν για το Επισκοπικό Αξίωμα. Βέβαια, ο Ιωάννης καταλαβαίνοντας ότι δεν ήταν έτοιμος ακόμη, αρνείται ενώ ο φίλος του, όντας σίγουρος ότι θα δεχθεί, δέχεται την κλήση. Έτσι ο Βασίλειος τον κατηγορεί ότι ουσιαστικά εξαπατήθηκε και θέλει να ακυρώσει την χειροτονία του. Αντίθετα, ο Άγιός  μας σε μια προσπάθειά του να τον πείσει να χειροτονηθεί, καθώς θεωρεί ότι είναι πολύ ικανός, προσπαθεί να του καταδείξει τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στην ‘’εύκαιρη’’ και ωφέλιμη απάτη, όπως τη χαρακτηρίζει, και στην βλάπτουσα αλήθεια. Η δεύτερη τις περισσότερες φορές κρίνεται χρησιμότερη και ωφελιμότερη.

[Συνεχίζεται}

πηγή

Η Εκκλησία δεν είναι Σχολή, αλλά Ζωή!

   Η Εκκλησία δεν ιδρύθηκε σαν μια φιλοσοφική Σχολή θεωρητικών συζητήσεων και διαλογισμών που δεν οδηγούν πουθενά. Ποιο είναι το αποτέλεσμα των θεωρητικών και φιλοσοφικών συζητήσεων; Η διαφωνία, η πολυμορφία των απόψεων και η ποικιλία των γνωμών.

  Η Εκκλησία όμως δεν αναζητά την αλήθεια. Έχει την Αλήθεια, την μία και μοναδική Αλήθεια των πραγμάτων, αποκαλυμμένη από τον ίδιο το Θεό που έγινε άνθρωπος. Ο Θεάνθρωπος Ιησούς ήταν η Αλήθεια. Το διακήρυξε ο ίδιος: «Εγώ είμι η οδός, η Αλήθεια και η ζωή». Αλλά και σας παρέδωσα την Αλήθεια δια των Αποστόλων και του Ευαγγελίου.

   Η Εκκλησία κυρίως ζει μέσα στο φως της καθολικής Αλήθειας και γι’ αυτό το σώμα της Εκκλησίας είναι εγγυητής για τη διαφύλαξη της μιας και μοναδικής Αλήθειας. Γι’ αυτό και ο Απ. Παύλος ονομάζει την Εκκλησία «στυλοβάτη και θεμέλιο της Αλήθειας».

          π. Γ.

πηγή