ΑΛΗΘΙΝΗ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ

῾᾽Αββᾶ, τί εἶναι ταπείνωση;᾽ ρώτησε μέ γνήσια ἀπορία ὁ ἕνας ἀπό τούς δυό καλόγερους πού εἶχαν ἔλθει νά ἐπισκεφτοῦν τόν μεγάλο ἀββᾶ ᾽Ιωάννη τόν Πέρση.

῾Η συζήτηση εἶχε ξεκινήσει ἀρκετή ὥρα πρίν, μετά τόν ἑσπερινό πού εἶχαν κάνει στό φτωχικό ἐκκλησάκι τοῦ ἀββᾶ ᾽Ιωάννη. Οἱ δυό καλόγεροι πού τόν βοήθησαν στά ψαλτικά κι ἔνιωσαν ξεχωριστή κατάνυξη ἀπό τήν ἱεροπρέπεια καί τήν δύναμη προσευχῆς τοῦ Γέροντα ἦταν γνωστοί του ἀπό παλιά. ῎Ερχονταν κατά καιρούς νά τόν ἐπισκεφτοῦν, νά τοῦ φέρουν κάποιο φίλεμα, νά συζητήσουν μαζί του πάνω σέ πνευματικά θέματα. ῎Ηξεραν ὅτι ὁ Γέροντας δέν ἦταν τυχαῖος. Χρόνια ἀσκητικῆς ζωῆς εἶχαν σμιλέψει τήν ψυχή του, τοῦ ᾽χαν δώσει μεγάλη ἐμπειρία στίς παγίδες τοῦ Πονηροῦ, τόν εἶχαν γλυκάνει ἀπό τίς ἐπισκέψεις τῆς χάρης τοῦ Θεοῦ.

Εἶχε ἔρθει ὁ ᾽Ιωάννης νεαρός ἀπό τήν Περσία στά εὐλογημένα καί ἁγιασμένα μέρη τῆς Συρίας. Κέντρο ἀσκητικό ἡ Συρία μέ σπουδαίους καί φημισμένους ἀσκητές ἔθελγε κάθε καλοπροαίρετη ψυχή πού ἡ ἀφιέρωση στόν Κύριο ἔβλεπε ὅτι ἦταν ἡ κλήση γιά τήν πορεία της. ῎Εψαξε ὁ ᾽Ιωάννης  καί ὑποτάχτηκε σέ ἅγιο καί ταπεινό Γέροντα στήν περιοχή τῶν Μονιδίων, περιοχή πού ὅπως σημαίνει τό ὄνομά της ἀποτελεῖτο ἀπό μικρά ἀσκηταριά, μικρές μονές, πού ὅλες μαζί συνιστοῦσαν μία ἀσκητική λαύρα. ᾽Εκεῖ ἔμεινε ἀρκετά χρόνια κάνοντας ἀδιάκριτη ὑπακοή, γι᾽ αὐτό καί προχώρησε ἀρκετά στά πνευματικά. Κι ὅταν ὁ Γέροντάς του ἔφυγε ἀπό τόν κόσμο τοῦτο, προβλέποντας μάλιστα τόν θάνατό του, ὁ ᾽Ιωάννης ἦταν ἐκεῖνος πού μέ δάκρυα στά μάτια τόν ἀποχαιρέτισε, πῆρε τήν εὐχή του, τόν παρεκάλεσε νά μήν τόν ξεχνᾶ ἐκεῖ πού θά πάει στόν Κύριο.

῾Ο ἀββᾶς ᾽Ιωάννης δέν ἔσπευσε νά ἀπαντήσει. Σηκώθηκε ἀπό τήν θέση του στό μικρό δωματιάκι πού εἶχε περάσει τούς καλόγερους καί πού λειτουργοῦσε καί ὡς ἀρχονταρίκι τοῦ ἀσκηταριοῦ του, καί ἀνασκάλεψε τά κούτσουρα πού ἔκαιγαν σέ μιά πυροστιά. Πρόσθεσε κανά-δυό ἀκόμη ξύλα.

῾Τί εἶναι ταπείνωση;᾽ ἐπανέλαβε κι ἐκεῖνος μονολογώντας. ῾Ποιός μπορεῖ νά σοῦ ἀπαντήσει, παιδί μου, παρά ἐκεῖνος πού τήν ἔχει στήν καρδιά του;᾽ Σταμάτησε.  ῾᾽Εγώ πάντως δέν ξέρω᾽ εἶπε χωρίς ταπεινολογία.  ῾Γιατί μιλώντας γι᾽ αὐτήν εἶναι σάν νά μιλᾶς γιά τόν ἴδιο τόν Θεό. Καί ποιός μπορεῖ νά μιλήσει γιά τόν Θεό, παρά ὅποιος ἔγινε κατοικητήριο τοῦ Θεοῦ; Μυστήριο ἡ ταπείνωση, παιδιά μου. Γι᾽ αὐτό καί πολλοί ἐπιχείρησαν νά τήν ὁρίσουν καί ἔπεσαν ἔξω. ῾Απλῶς περιέγραψαν κάποιες ἐπί μέρους πλευρές της᾽.

Κάποιο κούτσουρο στήν φωτιά σπίθισε ἀπό ἕνα ξαφνικό γύρισμα τοῦ ἀέρα κι ἔκανε τούς προσκυνητές καλόγερους νά στραφοῦν πρός τό μέρος της. Λίγο σάν νά ρίγησαν ἀπό τό κρύο πού εἶχε πέσει, καθώς τό βράδυ εἶχε προχωρήσει. ᾽Ανακάθισαν καλύτερα στίς θέσεις τους καί τά μάτια τους καί ὁ νοῦς τους στηλώθηκαν καί πάλι στόν ἀνολοκλήρωτο λόγο τοῦ Γέροντα.

῾Θά μπορούσαμε νά δώσουμε τό ἑξῆς παράδειγμα γιά τήν ταπείνωση καί τό μυστήριο πού περικλείει᾽ συνέχισε ἀργά ὁ ἀββᾶς ᾽Ιωάννης. ῾Μοιάζει μ᾽ ἕνα πιθάρι πού κλείνει μέσα θησαυρό πού κανείς δέν ἔχει δεῖ. Κι εἶναι τό πιθάρι αὐτό διπλοσφραγισμένο. Μόνο αὐτός πού τό κατέχει μπορεῖ νά τό ἀνοίξει καί ν᾽ ἀπολαύσει τό περιεχόμενό του. Τό μόνο πού γνωρίζουν ὅλοι οἱ ἄλλοι εἶναι τό ὄνομα τοῦ πιθαριοῦ. Γιατί τό γράφει ἀπέξω: ῾῾Η ἁγία ταπείνωση᾽. ῾Επομένως...᾽ κατέληξε ὁ ᾽Ιωάννης, ῾ἑπομένως... μή μοῦ ζητᾶτε νά σᾶς πῶ πράγματα πού δέν κατέχω᾽. Τό ᾽πε μέ μιά τέτοια φυσικότητα καί πειθώ, πού δέν ἄφηνε περιθώρια ἀμφισβήτησης.

῾Δηλαδή, Γέροντα, δέν ὑπάρχει τρόπος τελικά νά μάθουμε γιά τήν ταπείνωση; ῞Ολη ἡ ῾Αγία Γραφή, ὅλοι οἱ ἅγιοί μας, μᾶς λένε ὅτι χωρίς τήν ταπείνωση δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει πρόοδος πνευματική. Αὐτή εἶναι ἡ βάση κάθε ἀρετῆς καί μάλιστα τῆς σπουδαιότερης ἀπό ὅλες,  τῆς ἀγάπης. Μένουμε λοιπόν ξεκρέμαστοι;᾽ ρώτησε μέ ἀγωνία ὁ μικρότερος ἀπό τούς δύο καλόγερους.

῾Ο Γέροντας δέν ἔσπευσε καί πάλι νά ἀπαντήσει. Χαιρόταν πολύ γιά τήν συζήτηση πού ἔκαναν, γιατί τό περιεχόμενό της ἦταν γιά τό πιό οὐσιαστικό πράγμα στόν κόσμο: τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς. Καί χαιρόταν ξέχωρα πού δυό ἀδελφοί εἶχαν τέτοια γνήσια πνευματικά ἐνδιαφέροντα.

Σφίχτηκε λίγο ἡ καρδιά του. ῾Η σκέψη του πῆγε σέ ἄλλους προσκυνητές πού κατέφθαναν στό μέρος αὐτό, ἀλλά σάν τουρίστες.  ᾽Αντιμετώπιζαν αὐτόν καί τούς ἄλλους ἀσκητές πολλές φορές σάν ἁπλό θέαμα, μέ σκοπό νά ποῦν ὅταν θά γύριζαν πίσω ὅτι συναντήσαμε καί τόν τάδε ἀσκητή, διαστρεβλώνοντας τίς περισσότερες φορές τά λόγια του ἤ καί παρεξηγώντας συχνά τήν συμπεριφορά του. Τέτοιους ῾προσκυνητές᾽ δέν τούς ἤθελε ἡ καρδιά του καί δέν ἦταν λίγες οἱ φορές πού τούς ἀπέφευγε.

῾Παιδί μου, δέν μᾶς ἀφήνει ὁ Θεός. Μπορεῖ νά μήν ξέρουμε ἐπακριβῶς τί εἶναι ἡ ταπείνωση, ἀφοῦ αὐτήν ντύθηκε ὁ ἴδιος ὁ Θεός μας πού ἔγινε ἄνθρωπος, ἀλλά ὅταν βλέπει ἀνθρώπους νά Τόν ἀναζητοῦνε γνήσια, ἔρχεται ὁ ῎Ιδιος καί τούς καθοδηγεῖ ἤ στέλνει ἀνθρώπους Του νά γίνουν οἱ καθοδηγητές τῶν ἁπλουστέρων ἀνθρώπων. ᾽Εμεῖς λοιπόν χρειάζεται νά ἐπαινοῦμε τήν ταπείνωση, νά τήν θεωροῦμε ὡς πράγματι τήν βάση τῶν ἀρετῶν κι ᾽Εκεῖνος θά κάνει αὐτό πού ξέρει στήν ψυχή μας᾽.

Ξανασηκώθηκε κι ἔφτιαξε καί πάλι τά ξύλα στήν φωτιά. Φούντωσαν αὐτά κι ἅπλωσαν τήν θέρμη τους γιά νά ἀγκαλιάσουν τούς συζητητές. Παράλληλα ἄναψε κι  ἕνα λυχνάρι πού βρισκόταν παράμερα. Φωτίστηκε ὁ χῶρος καθώς φωτίζονταν καί οἱ ψυχές.

῾᾽Αλλά, ἄν δέν ξέρω νά σᾶς πῶ ἐγώ τί εἶναι ταπείνωση᾽, σάν ν᾽ ἀναγάλλιασε ὁ Γέροντας μ᾽ αὐτό πού ἑτοιμάστηκε νά πεῖ, ῾μπορῶ νά σᾶς πῶ γιά κάποιον πού πράγματι εἶχε τήν εὐλογημένη αὐτήν ἀρετή στόν ἀπόλυτο κατ᾽ ἄνθρωπον βαθμό. Ναί, ὁ Θεός μέ εὐλόγησε νά δῶ ταπεινό ἄνθρωπο καί νά καταλάβω πολύ καθαρά τήν δική μου μικρότητα᾽.

Τά μάτια τῶν καλογέρων ἄνοιξαν διάπλατα. Κράτησαν καί τήν ἀναπνοή τους ἀκόμη μή χάσουν καί τόν παραμικρό λόγο τοῦ ἀββᾶ ᾽Ιωάννη, τοῦ ἐκ Περσίας καταγομένου καί ταπεινοῦ κι αὐτοῦ ἀδελφοῦ, ἔστω κι ἄν τό ἀρνεῖτο αὐτός συνεχῶς.

῾Στό τέλος τοῦ 1353 ἀπό κτίσεως Ρώμης, (600 μ.Χ.), θέλησα νά ἐπισκεφτῶ τήν πρωτόθρονη Ρώμη, τό λίκνο αὐτό τῆς πίστεως, γιά νά προσκυνήσω τούς ἁγιασμένους τάφους τῶν μεγάλων ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου. Ἡ Ρώμη πάντοτε μέ ἔθελγε καί βρισκόταν σάν ὅραμα μπροστά μου, γιατί ἦταν ἡ ᾽Εκκλησία πού ὁ ἀπόστολος Παῦλος τήν ἀγαποῦσε ἰδιαίτερα, γιατί ἦταν ἡ πρώτη στήν ἱεραποστολή καί στήν ἐλεημοσύνη, γιατί κυρίως...᾽ δάκρυσε ὁ Γέροντας, ῾...εἶναι ὁ τόπος πού εἶναι ἅγιος ἀπό τό χυμένο αἷμα τόσων χιλιάδων καί χιλιάδων μαρτύρων τῆς πίστεως. Κι ἐκεῖ βεβαίως μαρτύρησαν καί οἱ μεγάλοι ἀπόστολοι.  ῾Ο Θεός λοιπόν μοῦ ἔβαλε αὐτήν τήν ἐπιθυμία καί βρέθηκα τήν χρονιά ἐκείνη στά ἁγιασμένα ἐκεῖνα μέρη᾽.

῾῾Υπῆρχε ὅμως κι ἕνας ἀκόμη λόγος᾽, συνέχισε ὁ Γέροντας, ῾κι αὐτό εἶναι πού θέλω νά σᾶς πῶ μιλώντας γιά τήν ταπείνωση. ᾽Επίσκοπος στήν Ρώμη ἦταν τότε, κι εἶναι ἀκόμη ἀπ᾽ ὅ,τι ξέρω, ὁ ἅγιος καί μεγάλος Γρηγόριος, αὐτός πού τόν λένε Διάλογο. ῾Η φήμη του ἔχει ξεπεράσει τά ὅρια τῆς πόλης πού εἶναι ἐπίσκοπος κι ὅλοι οἱ χριστιανοί προσβλέπουν σ᾽ αὐτόν σάν σέ πρότυπο. Κεφαλή μεγάλη στήν πίστη μας. ῎Εχουν γίνει γνωστά παντοῦ  καί ἡ μεγάλη του ποιμαντική μέριμνα γιά τούς πιστούς καί ἡ διοργάνωση ἱεραποστολῶν γιά νά φέρει στήν ἀληθινή πίστη κι ἄλλους ἀνθρώπους καί τά ἁγιοπνευματικά ὅμως κείμενά του. Θεωρεῖται μεγάλος συγγραφέας πού αὐτά πού γράφει τρέφουν τούς χριστιανούς. Καί γι᾽ αὐτόν λοιπόν θέλησα νά πάω. Εὐχήθηκα μάλιστα πολύ στόν Θεό νά μοῦ δώσει σημάδι ὅτι ἔχει εὐλογήσει τό προσκύνημά μου, φέρνοντας στόν δρόμο μου τόν ἅγιο αὐτόν᾽.

῾Τόν συνάντησες, Γέροντα;᾽ εἶπαν μέ ἀγωνία καί οἱ δύο.

῾Ναί, παιδιά μου. ῾Ο Θεός εὐδόκησε νά τόν συναντήσω, ἀλλά γιά νά μέ διδάξει καί νά δῶ ἔμπρακτα τί σημαίνει, ὅπως σᾶς εἶπα, ταπείνωση καί χριστιανική ἀγάπη᾽.

῾Λοιπόν, παιδιά μου, ἀφοῦ εἶχα κάνει τό προσκύνημα στούς τάφους τῶν ἀποστόλων τοῦ Κυρίου καί μέ δάκρυα στά μάτια εὐλογοῦσα τήν ὥρα πού τά χείλη μου ἀσπάζονταν τό χῶμα πού εἶχαν θαφτεῖ, προχώρησα καί πῆγα στό κέντρο τῆς πόλεως. ᾽Ατένιζα ὥρα τήν μεγάλη Πόλη, μέ τούς φαρδεῖς δρόμους, τίς πλατεῖες, τά ἀγάλματα, ἀλλά ἡ σκέψη μου ἦταν, ὅπως σᾶς εἶπα, στά χρόνια πού οἱ ἀπόστολοι βρίσκονταν ἐκεῖ. Τότε ἦταν πού ἄκουσα κάποιον ξεχωριστό θόρυβο καί εἶδα συνωστισμένους ἀνθρώπους λίγο πιό πέρα ἀπό ἐκεῖ πού καθόμουν, πού μέ τό δέος ζωγραφισμένο στά μάτια τους ἅπλωναν τά χέρια τους νά χαιρετίσουν κάποιον.  

῾Η καρδιά μου κτύπησε μέ ἀγωνία. Αὐτό πού εἶχα εὐχηθεῖ στόν Θεό τό ἐπέτρεψε νά τό ζήσω. Λίγα μέτρα μακριά μου περνοῦσε ὁ ἅγιος πάπας, ὁ μέγας Γρηγόριος. Δάκρυσα ἀπό τήν κατάνυξη πού ἔνιωσα καί κινήθηκα αὐθόρμητα νά πάω νά τόν προσκυνήσω. Νά τοῦ βάλω μετάνοια καί νά πάρω τήν εὐχή του.

᾽Αλλά κι ἐκεῖνος σάν νά μέ εἶδε. Εἶδε τήν καλογερική μου ἀμφίεση, κατάλαβε ὅτι εἶμαι προσκυνητής καί στράφηκε ὁλόκληρος πρός τό δικό μου μέρος, ἐρχόμενος σέ μένα.

᾽Αλλά τότε συνέβη κάτι πού δέν μπόρεσα ἐκείνη τήν στιγμή νά ἐξηγήσω. Δυό κληρικοί ἀπό τήν ἀκολουθία του, βλέποντας τήν κίνησή μου νά τόν προσκυνήσω, ἔσπευσαν γρήγορα καί μέ ἀγωνία στά μάτια τους ἄρχισαν νά μοῦ λένε: ῾῎Οχι, πάτερ, μήν βάζεις μετάνοια. Μήν προσκυνᾶς τόν πάπα᾽.

Παραξενεύτηκα πάρα πολύ καί, δέν σᾶς τό κρύβω, θεώρησα βλάσφημα τά λόγια τους. ᾽Εκεῖνοι ὅμως ἐπέμεναν. ᾽Αλλά κι ἐγώ ἐπέμεινα. Θεωροῦσα ὅτι ἦταν ἄπρεπο ἀπό πλευρᾶς μου νά μήν τοῦ βάλω μετάνοια, νά μήν χαιρετίσω τόν ἅγιο.

Τόν πλησίασα πάρα πολύ ἀλλά τότε συνέβη τό ἑξῆς: πρίν προλάβω νά τόν προσκυνήσω, ἐκεῖνος ἔσπευσε μέ μία ἀσυνήθιστα γρήγορη κίνηση καί πρόσπεσε μπρός στά πόδια μου. ῾Ο πάπας, ὁ ἐπίσκοπος τῆς Ρώμης, μπρούμυτα στήν γῆ μπροστά σ᾽ ἕναν ἁπλό παπα-καλόγερο.

Πρόσπεσα κι ἐγώ. Δέν ξέρω πόση ὥρα στάθηκα ἔτσι, ἀλλά ὅταν πῆγα νά ἀνασηκωθῶ, εἶδα ὅτι ἐξακολουθοῦσε ὁ ἅγιος νά κείτεται χάμω. Κατάλαβα τότε τήν ἀγωνία τῶν κληρικῶν τῆς συνοδείας του. ῾Ο ἅγιος προλάβαινε ὁποιονδήποτε πήγαινε νά τόν προσκυνήσει. ᾽Εκεῖνος πρῶτος ἔσπευδε καί δέν σηκωνόταν ἄν δέν σηκωνόταν πρῶτος ὁ ἄλλος.

Κατανύχθηκα. Βρέθηκα πρόσωπο πρός πρόσωπο μ᾽ ἕναν ἅγιο τοῦ Θεοῦ. Αἰσθάνθηκα πολύ ἔντονα τί θά πεῖ ταπείνωση καί τί σημαίνουν τά λόγια τοῦ Κυρίου πού ᾽Εκεῖνος πρῶτος τά ἔβαλε σέ ἐφαρμογή: ῾ὅποιος θέλει νά εἶναι πρῶτος ἀνάμεσά σας, ἄς εἶναι τελευταῖος ὅλων καί δοῦλος᾽.

᾽Αλλά ἡ ἔκπληξή μου δέν ἦταν μόνον αὐτή. ᾽Αμέσως ὁ πάπας Γρηγόριος, ὁ ἅγιος τοῦ Θεοῦ, μόλις σηκώθηκε μέ ἀγκάλιασε μέ θερμότητα καί μέ ἀσπάστηκε μέ τήν ἴδια τῆς προσκύνησης  ταπεινοφροσύνη, ἐνῶ μέ τό χέρι του μοῦ ἔδωσε τρία χρυσά νομίσματα. Στράφηκε μάλιστα στήν συνοδεία του κι ἔδωσε ἐντολή νά μοῦ δώσουν ἕνα καινούργιο ράσο καί ὅ,τι ἄλλο ἀναγκαῖο χρειαζόμουν. Στήν συνέχεια μοῦ εὐχήθηκε καί σάν νά ᾽χε κάνει τό φυσικότερο πράγμα τοῦ κόσμου προχώρησε τόν δρόμο του.

Εἶχα μένει ἀκίνητος. Τά δάκρυα κυλοῦσαν ἀνεμπόδιστα στό πρόσωπό μου καί δόξαζα τόν Θεό πού χάρισε στόν δοῦλο Του Γρηγόριο τέτοια ταπείνωση πρός ὅλους κι ἐλεημοσύνη καί ἀγάπη᾽.

Σταμάτησε ὁριστικά ὁ ἀββᾶς. Τά δάκρυα αὐλάκωναν καί τώρα τό ἅγιο πρόσωπό του, ἀλλά καί τῶν δυό καλογέρων. 

Τά κούτσουρα στήν φωτιά εἶχαν σβήσει ἀπό ὥρα, ἀλλά κανείς δέν τό εἶχε προσέξει. Γιατί μιά ἄλλη φωτιά μεγάλη καί δυνατότερη ἀπό τήν ὑλική ἔκαιγε τώρα μέσα στίς καρδιές τους.  

(Πηγή: ῾Λειμωνάριον᾽ ᾽Ιωάννου Μόσχου)

πηγή

Ἕνας ἁπλός παπάς τά ψέλνει σέ ἦχο βαρύ στόν πρωθυπουργό! Ἀνοικτή Ἐπιστολή πρός τόν κ. Σαμαρά Βαδίζετε μακράν τῶν παλμῶν τοῦ Ἑλληνορθόδοξου λαοῦ

Ἀξιότιμε κύριε Σαμαρά!

 

Γνωρίζω ὃτι κάποια μέρα θά διαβάσετε τήν ἐπιστολή αὐτή! Κατά ταῦτα ἀπευθύνω τόν εἰλικρινῆ χαιρετισμό μου πρός τό πολιτικό ἀξίωμα καί τό πρόσωπό Σας! Καί διά μέν τήν γνησιότητα τῆς λαϊκῆς τεκμηριώσεως τοῦ ἀξιώματος σας οὐδεμίαν γνώμην δύναμαι νά ἒχω, διά δέ τήν αὐθεντικότητα τῆς ἐν Χριστῶ ἀγάπης τοῦ γράφοντος πρός πάντα (ἐχθρόν ἢ φίλον) καί συνεπῶς πρός Ὑμᾶς, εἶμαι είς θέσιν νά σᾶς βεβαιώσω!

Αὐτή ἐξ ἂλλου εἶναι πού τόν παρακινεῖ νά σᾶς ὑπενθυμίσει κάποιες ἀναλλοίωτες ἀπό τόν χρόνο καταξιωμένες ἀλήθειες, πού πρός τό καλόν ἐννοούμενον συμφέρον σας (οἰασδήποτε μορφῆς) ὡς πολιτικοῦ καί ἀνθρώπου, θά ἦτο εὐχῆς ἒργον νά λάβετε πλέον περισσότερον ἢ σοβαρῶς ὑπ΄ὂψιν Σας!

Ἡ Ἐκκλησία κ. Σαμαρά, ἐπέζησεν ἀνά τούς αἰῶνας! Καί θά ζήση ἕως τέλους τῶν Αἰώνων! Οἱ ἀναρίθμητοι ἐχθροί της καί πολέμιοί της ἐξηφανίσθησαν! Αὐτή πάντα μένει! Γιατί εἶναι τό «μυστικό» Σῶμα τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, πού ἐσεῖς καταφώρως ἀγνοεῖτε! Πόσον ἀδιάφορη, ἀπίθανη καί ξένη θά ἀκούετε ἀπό Σᾶς («ἡγήτορα» ἑνός Ἒθνους χριστιανικοῦ!) καί τούς συνομοϊδεάτας σας, ἡ ἱερά παναλήθεια αὐτή! Καί πόσον μακράν εὐρίσκεσθε ἀπό τούς γνήσιους καί βαθύτερους παλμούς τοῦ Ἑλληνο-ὀρθοδόξου Λαοῦ!

Ἐνός Λαοῦ πού μόνον ὑπό τήν ἰδιότητα τῆς Ὀρθοδοξίας του παρέμεινε καί θά παραμείνη ἀναλλοίωτος κατά τήν ἐθνική του ταυτότητα, πού ἐσεῖς καί οἱ συνακόλουθοί σας μέ μηδενιστική μανία ἐπιχειρεῖτε μέ βάναυση ὑπουλότητα νά καταλύσετε ὃλως ἀσυνέτως!

Μακράν τῆς ἀληθείας

Ἀφαιρέσατε ἀπό τούς ἀσπόνδους «φίλους» μας Ἑβραίους τήν Βιβλική παραδοσιακή-ὃπως σκληροτραχήλως θέλουν να τήν ἐννοοῦν- συνείδησι καί θά δῆτε ἂν ὑπάρχη στό μέλλον Ἰουδαϊκό Ἒθνος τοῦ τύπου καί τῆς μορφῆς πού ἐπιμένουν νά προσδίδουν! Ἂν εἶσθε πράγματι Ἒλλην κατά τήν συνείδησι, τότε θά ἐννοῆτε τί θέλω νά σᾶς πῶ καί καταλογίσω! Ὡστόσο ἂν αὐτό εἶναι «ἰδιωτικό»-προσωπικό σας πρόβλημα, δέν εἶναι ὃμως ἑνός δημοσίου ἀνδρός πού διαβουλεύεται τίς τύχες ἑνός Ἒθνους! Ἰδικόν μας πάντως πρόβλημα εἶναι ἡ αὐτονόητη ὑπεράσπιση τῆς Ἐλληνο-ὀρθοδόξου ταυτότητός μας, τήν ὁποία οὕτως ἢ ἂλλως θά διατηρήσωμεν ἀλώβητη, παλαίοντας μέ ὃλες τίς δυνάμεις μας ἐναντίων αὐτῶν τοῦ Σκότους! Καί μή λησμονῆτε: «Σκληρόν πρός κέντρα λακτίζειν»!

Κε. Σαμαρά στήν σημερινή παγκόσμια πνευματική συσκότισι, καί γιά νά παραμείνωμε στόν κατά συνθήκη εὐρωπαϊκό δηλ. στόν ψευδοευρωπαϊκό χῶρο (πού τόν γνωρίζω ἐγγύτερον καί πολύ καλλίτερον ἀπό σᾶς) μέ τόν ἂνευ προηγουμένου ἀνηθικισμό τοῦ ἐφ΄ ὃλων τῶν πεδίων, τόν βαθύτατο, ἀποκρουστικό καί ἀνίατο ἐκφυλισμό του, μοναδική ἰσχυρά -ὑγιής δύναμις ἀντιστάσεως καί ἀναστροφῆς τοῦ καταλυτικοῦ ρεύματος ἀπανθρωποιήσεως τοῦ κτηνοβατοῦντος «ἀνθρώπου», παραμένει ἡ Ἐκκλησία! Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ!

Ἡ ἀποστολή της εἶναι πελώρια καί πνευματικῶς ἀπεριόριστη! Γιατί γι΄ αὐτήν ὁ ἂνθρωπος δέν εἶναι ἁπλῶς «ἂτομο» τῆς ἀτομοκρατικῆς-καπιταλιστικῆς κοινωνίας, ἢ ὁ μηδενιζόμενος-ἀπειροελάχιστος, ἀπρόσωπος ἀριθμός μιᾶς ἀμόρφου μάζας τῶν ὁλοκληρωτικῶν καθεστώτων. Αὐτά τόν στεροῦν τῆς συγκεκριμένης, ἀναπαλλοτριώτου, ὑπερχρονικῆς ὀντολογικῆς ὑποστάσεως ὡς ἀνεπαναλήπτου προσώπου καί τόν μηδενίζουν!

Μόνον ὁ Χριστιανισμός διά τῆς Ἐκκλησίας του δηλ. τῆς ὁρατῆς τοῦ ἐνθέου -ὀργανικῆς του ὑπάρξεως, μπορεῖ νά τά ξεπεράση, γιά νά δώση στόν ἂνθρωπο τήν αἲσθησι καί συναίσθησι τῆς αἰωνίας ἀξίας του, τῆς ἀξιοπρεπείας του, τήν αὐτοσυνείδησι τῆς ἀναντικαταστάτου μοναδικότητός του, μέ τήν βαρύτητα τῆς εὐθύνης του, πού ἁπλοκαμίζεται στόν ἐγκόσμιο καί μεταφυσικό χῶρο δηλ. στήν αἰωνιότητα, πού Σεῖς θέλετε νά ἀγνοῆτε στήν πρᾶξι καί πού δέν πιστεύετε!

Κοντολογῆς ἡ Ἐκκλησία τόν προσανατολίζει στήν προσωπική σχέσι του μέ τό Θεό καί πρόσωπο -εἰκόνα του δηλ. τόν πλησίον του, δηλ. ἀπ΄ αὐτόν πού οὐσιαστικῶς ἐσεῖς ἒχετε πρό πολλοῦ ἀποσυσχετισθῆ!

Κατά ταῦτα κ. Σαμαρά σεῖς καί οἱ συνεργάτες σας ἢ ὁμοϊδεάτες σας, εὑρίσκεσθε μακράν πάσης ἀληθείας! Καί ἂνευ ἀλήθειας ἡ χειραγώγησι ἐνός Ἒθνους ἀποβαίνει ἀδύνατη καί αὐτόχρημα καταστροφική! Ἡ Ἀλήθεια ὡστόσο θά σᾶς κρίνη! Καί θά εἶναι ἀδυσώπητη! Εἲτε θέλετε ἢ ὂχι!

Κατανοεῖστε ἐπί τέλους, ὃτι ἡ Ἐκκλησία δέν ἀποτελεί κάποιο κοινωνικό κύτταρο, τυχούσης θρησκευτικῆς κινήσεως, σέ κάποια τομή τοῦ κοινωνικοῦ βίου, ἢ ἕνα λιθαράκι στό παγερό οἰκοδόμημα πολιτικο-κοινωνικῆς συμβατότητος!

Ἡ Ἐκκλησία μέ τήν βαθειά-καίουσα συνείδησι, τῆς Θεανθρώπινης ἀποστολῆς της, δέν εἶναι συνδεδεμένη μέ καμμιά πρόσκαιρη ἰδεολογία!

Οἱ πνευματικές ἀρχές της ὡς ζῶσες –ζέουσες θεῖες πρωτοκαταβολές, μεταμορφώνουν τό κτῆνος πού ἐμφωλεύει, σέ ἂνθρωπο! Ἒχουν τό ὑψηλό -ἀνανεωτικό δυναμισμό, νά διανοίγουν ἀπροσπέλαστους, διαφορετικά, ὁρίζοντες! Νά προκαλοῦν ζυμώσεις ἀνωτέρας τάξεως καί ἐμβέλειας ἀπροσίτων ἐκτάσεων, σέ ὅλες τίς μορφές κοινωνικῆς δραστηριότητος! Ὁλίγη ἐπ΄αὐτοῦ ἱστορική μνήμη δέν θά ἒβλαπτε νά ἒχετε!

Κιβωτός ἀνθρωπιᾶς

Προωθοῦν δημιουργικά στήν πολιτιστική δρᾶσι καί ἀνύψωσι, αὐτή πού ἒχει σφραγίσει ἀνεξήτιλα, χάρις στό ἀπόλυτο-αἰώνιο ἀξιολογικό κόσμο πού ἐμπεριέχουν, τήν ἀνθρωπιστική μας ἀντίληψι καί συνείδησι! Αὐτή δηλ. πού ἀποτελεῖ τό μοναδικό κριτήριο καί βάσι, κάθε ὑγιοῦς ἀποτιμήσεως γιά τό καλό-ἀγαθό-ὡραῖο καί πού στήν μακραίωνη ἱστορική πορεία τῆς ἀνθρωπότητος κατέστη ἡ κιβωτός τῆς ἀνθρωπιᾶς τοῦ ἀνθρώπου! Ἢ καί αὐτό τό ἀγνοεῖτε;! Κατά συνέπειαν ἒχουν οἱ ἀρχές αὐτές ἀναπόφευκτα ἐπιρροή στήν ὃλη κοινωνική καί ἀκόμη πολιτικο-οἱκονομική τακτική!

Ἡ Ἐκκλησία ὡς ζωντανός ὁργανισμός, ἐντός τῆς ὁποίας δραστηριποιοῦνται οἱ συνιστῶσες θείων δυνάμεων,ἒχει   χ ρ έ ο ς   να ἀντιμετωπίζη   ὃ λ α   τά φλέγοντα προβλήματα ἀνθρώπινης δραστηριότητος, καί νά παίρνη ἀντίστοιχες θέσεις, πού νά συμφωνοῦν μέ τίς ἀνώτατες αὐτές πνευματικές ἀρχές! Μέσα στά εἰρηνικά, ἀλλά σαφῶς διαγεγραμμένα καί ἀπαραβίαστα πλαίσια τοῦ Θεανθρωπίνου χαρακτῆρος της! Τοῦτο σημαίνει πλήν ἂλλων, νά διαφυλάξη τόν Ἐλληνικό-Ὁρθόδοξο Λαό, μέ κοσμο-ἱστορική ἀποστολή του ἀπό τούς φονεῖς δηλ. φορεῖς τοῦ ἀφελληνισμοῦ του καί Ἀντιορθοδόξου μανίας κάθε πολιτικῆς ἢ ἂλλης φατρίας πού τήν ἀντιμάχεται! Μὴπως ἒχετε καί πάλιν ἀντίρρησι;!

 

Ὄργανα μαζικοῦ ἀποπροσανατολισμοῦ

Δέν μᾶς διαφεύγει καί δέν ἀποτελεῖ τυχαῖο γεγονός, ἡ καταπληκτική ὁμοιότητα τῶν ἐνεργειῶν σας καί γενικώτερα τῆς στάσεως ὑμῶν καί συνεργατῶν-ὁμοϊδεατῶν σας, ἀπέναντι τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, μέ αὐτάς τῶν ὁλοκληρωτικῶν καθεστώτων! Ἱδιαιτέρως μέ αὐτάς τῆς κομμουνιστικῆς ὀλιγαρχίας τῶν τυρράνων -ἐγκληματιῶν τῆς πάλαι ποτέ Σοβιετικῆς Ἐνώσεως! Τό κράτος ἐκεῖ ἐπεζήτει νά ρυθμίζει τά πάντα! Ἡ Ἐλευθερία τῶν πολιτῶν στήν πράξι εἶχε διαπομπευθῆ, ἡ ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια συνετρίβετο, ποδοπατεῖτο καί κατευτελίζετο! Ἐκατομμύρια ἀνθρωπίνων ὑπάρξεων ὑπέστησαν μαρτύρια καί εὗρον ἐπονείδιστον θάνατον ὑπό τῶν ἀναλγήτων τεράτων, πού εἶχον ἀνυψωθῆ ἀπό τό προπαγανδιστικό ὂργιο παραληρούντων φαντασιοκόπων, σέ ἰδεολογικά ἰνδάλματα!

Ὁ αὐτός ἀπόηχος συνηχεῖ μέ τά δικά σας ὄργανα μαζικοῦ ἀποπροσανατολισμοῦ, μέ τίς ἂοκνες προσπάθειες δυσφημίσεως ἀκέραιων χαρακτήρων, κατασυκοφαντήσεως ἀθώων, διαστροφῶν καί χαλκευμένων ψευδῶν, πρός ἀποπλάνησι τοῦ Λαοῦ καί κλονισμό τοῦ κύρους τῆς Ἐκκλησίας Του! Ματαιοπονεῖτε ὃμως ἐσεῖς καί οἱ ἀναχρονιστικές, ξεπερασμένες παραφυάδες λειψανοθηκῶν ἰδεολογικῆς τρομοκρατίας ψευδοσοσιαλιστικῆς καταγωγῆς!

Ποῦ βρίσκονται κ. Σαμαρά, σήμερα οἱ φρικιαστικές αὐτές φυσιογνωμίες, πού κατηγγέλθησαν ἀπό τούς ἰδίους ἰδεολογικούς-βρυκόλακες ἀνταγωνιστές;! Θέλετε νά τίς μιμηθεῖτε; Τόσον αὐτές οἱ ἐφιαλτικές μορφές, ὅσο καί τό καθεστώς των ἀνήκουν πρό πολλοῦ στό Μουσεῖο τοῦ Τρόμου! Ἡ Ἐκκλησία ὃμως ΖΗ!

Ὃσον καί ἂν ἐπιδιώκετε μέ τήν διαλυτική τακτική τῶν Ζίκ-Ζάκ τῶν ψευδουποσχέσεων πού ἀναιροῦνται τήν ἐπομένη, τῶν παλινωδιῶν, τῶν ἀναβολῶν, τῶν ἀναστολῶν, τῶν αἰφνιδιασμῶν καί ψευδο-τετελεσμένων, νά πραγματοποιήσετε τούς ὑποβολιμαίως προγραμματισμένους σκοπούς τῶν διακινητῶν σας, ἐρήμην τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, δέν θά ἐπιτύχετε!

 

Στρέψατε τήν προσοχήν σας στή δημόσια ἀσφάλεια, ὅπου ἡ διαφθορά καί ἡ ἐγκληματικότητα ἒχει λάβει ἰλιγγιώδεις διαστάσεις καί αὐξάνεται ἀκατασχέτως, ἄνευ οὐδενός πολιτειακοῦ φράγματος!

Στρέψατε τήν προσοχή σας στήν παιδεία, ὃπου ἡ σπουδάζουσα νεότης ἒχει ἀποβῆ πεδίον μηδενιστικῶν πειραματισμῶν, μέ ἀποτέλεσμα νά ἀγκομαχῆ καί νά παραπαίη μέ τήν πλήρη κατάρρευση κάθε μελλοντικῆς προοπτικῆς!

Στρέψατε τήν προσοχή σας στόν τομέα τῆς δημόσιας διοικήσεως, ὃπου ἡ ἀνευθυνότης, ἡ προχειρότης καί ἡ σύγχυσι ἀρμοδιοτήτων μέσα στό νέφος ἀλληλοσυγκρουμένης, ἀσαφοῦς νομολογίας, ὁδηγεῖ σέ παράφρονα ἀπόγνωσι!

Στρέψατε τήν προσοχή σας στόν χῶρο τῆς Ὑγείας, ὃπου ἡ ἀποκαρδιωτική ἀνασφάλεια καί ἡ παροχή στοιχειώδους περιθάλψεως γιά ἐντοπίους παντελῶς πρωτόγονη, ἒχει ἀποβῆ προνόμιο τῶν κεφαλαιούχων καί ὄχι τοῦ Λαοῦ!

Κε Σαμαρά εὑρίσκεσθε ἐκτός πάσης πραγματικότητος, ὃταν ἰσχυρίζεσθε τά ἀντίθετα! Διακατέχεσθε ἀπό τήν ἲδια ἀλαζονεία τῶν πάλαι ποτέ δικτατορίσκων τῆς Ἀν. Εὐρώπης! Οἱ Οὒλμπριχτ καί Χόνεκερ τῆς Ἀν. Γερμανίας, ἀπό τό βῆμα τῆς ἀρχομανίας των ἐθεῶτο στήν διαρκῆ κόλασι πού ἀπεργάζοντο στόν καταπιεζόμενο λαό, φανταστικούς παραδείσους καί ἐχειροκρότουν ἐν ὀνειρώδει καταστάσει μέ ἕνα καί σέ ἕνα ἀνύπαρκτο κοινό!

Ἀσυγκράτητη ἀρχομανία

Τά συμπτώματα ὡστόσο ἐξωπραγματικῶν παραστάσεων καταδεικνύουν σοβαρές ἀνωμαλίες τοῦ ψυχισμοῦ καί βεβαίως πρέπει νά ἀνησυχοῦμε βαθύτατα, ὃταν κυβερνῶντας ὑπόκεινται σ΄ αὐτά Ὀμοίας κατηγορίας!

Τό Ναπολεόντειο στῖγμα, ἐνδεικτικό ἐσωτερικῆς καταρρεύσεως, ἐπιχειρεῖ τήν νομοτελειακή-ὑποσυνείδητη ἐκτόνωσί του, ὑπό τήν μορφή τυφλῆς αὐταρεσκείας, πρωτοφανοῦς ἐπάρσεωςἂνευ ἲχνους αὐτογνωσίας, καί ἀσυγκρατήτου ἀρχομανίας!

Στρέψατε ἀκόμη τήν προσοχή σεῖς καί οἱ ευρωβουλευτές σας, στήν ἀκόλαστη δράσι τῶν ὑποκριτῶν ἐταίρων τῆς ψευδο-ευρωπαϊκῆς ἑνώσεως!

Ἀκόμη δέν ἀντελήφθητε στό χάος λιμναζούσης ψευδολογίας μέ τήν ὂζουσα κολακεία τυπικῶν φιλοφρονήσεων, ὅτι τόσον ἐσᾶς ὅσο καί τόν λαό μας, μᾶς μεταχειρίζονται ὡς ἀνθρώπους Β΄κατηγορίας; Ποῦ ζεῖτε; Ποῦ ἀλλοῦ, παρά στό μονόδρομο τοῦ σκοταδισμοῦ! Ἐνῶ κατά κόρον πρός τά ἒξω, διατυμπανίζουν γιά τούς ἰδιοτελεῖς σκοπούς των, τά δῆθεν «ἀγαθά» μιᾶς «ὑπερεθνικῆς» συνειδήσεως (κατασκευασμένης γιά ἐνδεεῖς ἀνεγκέφαλους), ταυτοχρόνως πρός τά ἒσω καί σέ πλήρη ἀντίθεση μέ τήν προηγούμενη τακτική, δέν παύουν νά λαμβάνουν δρακόντεια μέτρα αὐτοπροστασίας γιά τήν διασφάλισι τῶν πατρίων- πολιτιστικῶν παραδόσεων καί τῆς γλώσσης των, τονίζοντας μέ φανατισμό ρατσιστικῆς μέθης τήν   ἀ ν α γ κ α ι ό τ η τ α  δ ι α σ φ α λ ί σ ε ω ς   καί διατηρήσεως τῆς   ἐ θ ν ι κ ῆ ς   των   τ α υ τ ό τ η τ ο ς,   τῆς ἐνότητος των μή ἐπιδεχομένων τόν ἀφανισμό των στήν καταλυτική χοάνη μιᾶς εὐρωπαϊκῆς τάχα, καί ξένης ἀναγκαίως πανσπερμίας! (Ἀγγλία, Γερμανία, Γαλλία).

Εἰδικές ἐγγυήσεις

Ἐπίσης λαοί πληθυσμιακῶς μικρότεροι, τῆς τάξεως μεγέθους περίπου τῆς ἰδικῆς μας, γιά τούς αὐτούς λόγους ἐπιστρατεύουν τήν πολιτική τους ὁξύνοια καί ἀποσποῦν καί ἐπιτυγχάνουν εἰδικές ἐγγυήσεις περιοριστικές ἀναφορικῶς μέ τήν ἐγκατάστασι ἀλλοδαπῶν, μέχρι καί τῆς ἀπαγορευτικῆς ἐγκαταστάσεως σέ χώρους δικλεῖδες γιά τήν ἐθνική των ταυτότητα! (Δανία, Σουηδία, Ὁλλανδία)

Ἐσεῖς κ. Σαμαρά καί οἱ εὐρωβουλευτές σας μέ τά ὑπερμεγέθη θυλάκια τῆς εὐρωπαϊκῆς διαχειριστικῆς πληθωρικότητος, ποιά μέτρα ἐλάβατε γιά «ξέφραγο ἀμπέλι» τῆς χώρας μας;!

Καί πάλιν εὐρίσκεσθε ἐκτός πραγματικότητος, μειοδοτώντας ἀσυγγνώσεως ἒναντι τῶν τυράννων-ἐταίρων!

Μοιραίως καί πάλι, σέ μᾶς πέφτει δηλ. στό χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας μας, τό κολοσσιαῖο βάρος (πού ἀποδεχόμεθα) τῆς ὑπερασπίσεως τῶν παραδόσεων μας, τοῦ πεντακισχιλίου πολιτισμοῦ μας καί τῶν συναφῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου, αὐτῶν πού κατά τά πρότυπά σας μέ τά χείλη πιπιλίζετε χάριν διασκεδασμοῦ καί κατευνασμοῦ τῶν πνευμάτων, γιά νά μπορῆτε νά τά ἀποδυναμώσετε καί παραπλανῶντας τα νά τά ὑποτάξετε, καταργῶντας στήν πράξι καί τά στοιχειωδέστερα τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων των!

Ἀλλά τά πανανθρώπινα αὐτά δικαιώματα συνιστοῦν τό ἀναπνευστικό κέντρο τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἑλληνο-ορθοδόξου Ἐκκλησίας, πού ἐνσαρκὠνει τήν Θεανθρώπινη παρουσία πάνω στόν πολυπλαγκτό αὐτό πλανήτη, καί δέν θά ἐπιτρέψωμε σέ κανένα νά βάλη στά ἱερά καί ὅσια μας ἂνομα χεῖρα!

Σ΄ αὐτά ἀναπαύεται ἡ κορυφαία ἐντολή τῆς ἂμεσης σχέσεως Θεοῦ καί ἀνθρώπου! «Ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν Σου ἐν ὅλη τῆ καρδία Σου... καί τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν»! Ἀκριβῶς γι΄αὐτό, ἐπειδή μέσω τῆς Ἐκκλησίας του σώζεται ἡ ἀνθρώπινη εἰκόνα τοῦ Θεοῦ πού εἶναι ἀπαραβίαστη, εἶναι ἀδύνατο ποτέ, ὃπως σέ ὅλους τους, μέχρι τώρα τυραννίσκους συνέβη, νά ἀναλώσετε τήν αὐτοτέλεια, τήν αὐθεντία καί ἐπάρκεια τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Ἐλληνικοῦ-Ὀρθόδοξου Λαοῦ, πού θά πιστοποιήση ἐκ νέου τήν διαχρονική ταυτότητά του! Μάτην ἀγωνίζονται ἐκ τῶν παρασκηνίων τρίζοντας τούς ὀδόντες, οἱ ὀργῖλοι Σιωνιστές συμμαχοί σας μεθ΄ ὃλων τῶν ἀνθελληνικῶν στοιχείων! Ἡ Ἀκρόπολις τῆς Ὀρθοδοξίας δέν θά πέση!

Τοὐναντίον θά ἐνισχυθῆ καί θά μεγαλουργήση! Εἰς μάτην τά πειθήνια ὃργανά σας, ἐξειδικευμένα στά ἐργαστήρια ὁλοκληρωτικῆς ἐπιμορφώσεως, ἀκολουθοῦν τήν ἡλίθια καί ἀνιαρή τακτική δηλητηριασμοῦ τῶν συνειδήσεων, ἐπιχειροῦν νά ἐπέμβουν στό ἒργο τῶν Μητροπόλεων καί νά προκαλέσουν ἐκ τῶν ἒσω «ἀσφυξία»!

Ἡ ἀποδοτικότης εἶναι ἀνάξια λόγου καί ἀφορᾶ κατά τό πλεῖστον πνευματικῶς μογγολοειδεῖς, ὁμοίους τῶν προπαγανδιστῶν!

Ἀκόμη εἶναι δυνατόν νά ἀνευρεθοῦν ἐκτός αὐτῶν, κάποιοι στά δάχτυλα τῆς μιᾶς χειρός ἀριθμούμενοι «ἀνώτεροι»(!) κληρικοί, ὃπως συνέβη καί στήν Σοβιετική Ἕνωσι (ὃπου ἀνώτεροι κληρικοί εἶχον διαιρεθῆ σέ τρεῖς τάξεις), ἕτοιμοι δι’ ἰδιοτελεῖς σκοπούς νά συνεργαστοῦν στό καταλυτικό ἒργο μαζί σας, ἀλλά αὐτοί σεσημασμένοι ἀπό τό λαό, ἔχουν ἀπό μακροῦ χρεωκοπήσει στήν συνείδησί του καί αὐτή τῆς Ἐκκλησίας!

Κ. Σαμαρά, μή πλανᾶσθε! Καί ἡ ἰδική Σας πτῶσι εἶναι ζήτημα χρόνου! Καί θά εἶναι βαρεῖα!

Ὁ μακαρίτης Ναπολέων μέ μελαγχολία ἀνεπόλει τό παρελθόν του στό βράχο τῆς Ἁγίας Ἐλένης! Καί πολυκέφαλος Δράκων μέ τούς Χίτλερ, Μουσολίνι, Λένιν, Στάλιν κ.τ.λ. ἐξηφανίσθη, ἀφήνοντας τά κτηνώδη ἲχνη τοῦ περάσματός του σέ σελίδες ἀκολάστου ἰστορικῆς μνήμης! Ἐσεῖς ὡς νάνος, τί σελίδα φιλοδοξεῖτε νά γράψετε;

Τό μερίδιο Σας ὡστόσο, ἂν ἐπί τέλους ἀνανήψετε καί ἀφυπνιζόμενος διατελέσετε ὑπερασπιστής καί φύλακας τῶν δικαίων καί τῆς κληρονομιᾶς τοῦ Ἑλληνικοῦ-Ὁρθοδόξου Λαοῦ, ἀπέναντι τῆς Λερναίας Ὓδρας τῆς ψευδοευρωπαϊκῆς ἑνώσεως τό μερίδιό Σας θά εἶναι μέγα!

Ἐπιθυμοῦμε τή σωτηρίας σας, εὐχόμεθα γι΄ αυτήν διακαῶς καί θά ἦτο μεγίστη ἡ χαρά ἂν ἀπό τό «Σαῦλο» μᾶς διεδέχετο ἡ ἒκπληξι τοῦ «Παύλου»!

Ἀλλά ἂς γνωρίζετε! Ἀντιπροσωπεύομε τήν ἐσωτερική δύναμι τῆς Ἐκκλησίας καί εἲμαστε ὂχι χιλιάδες, ἀλλά ἐκατομμύρια, πού θά προβάλουν τά στήθη στήν παρανομία καί θά ἀντισταθοῦν μέχρι τῆς νίκης!

 

 

Ζῆ Κύριος ὁ Θεός ἡμῶν! Ἀμήν

Δαβίδ ὁ τοῦ Χριστοῦ

π. Χαραλάμπης Μάριο Ἀντ. Μπισλάνης

Συντάκτης: π. Χαράλαμπος Μάριο Μπισλάνης
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΜΑΪΟΣ 2014

Η κατάργηση της αργίας της Κυριακής

Τώρα τελευταία ο πόλεμος κατά της Εκκλησίας έγινε πιο σφοδρός. Μεταξύ των άλλων οι εχθροί της Εκκλησίας προσπαθούν να καταργήσουν επισήμως διά νόμου την αργία της Κυριακής. Φοβερό το τόλμημα. Με ύπουλο τρόπο και διάφορα προσχήματα επιχειρούν να επιβάλουν την εργασία κατά την ημέρα της Κυριακής. Να καταργηθεί η αργία, που είναι αιωνόβιος θεσμός, και να επιβληθεί η εργασία. Όχι την Κυριακή στην εκκλησία, αλλά στην εργασία…

Η κατάργηση της αργίας δεν είναι μόνον ένα πλήγμα κατά της Εκκλησίας, αλλά συνιστά και δράμα των εργαζομένων, οι οποίοι χάνουν την ευκαιρία να ξεκουρασθούν και να αναπαυθούν κάπως, αφού θα είναι υποχρεωμένοι να εργάζονται συνεχώς, χωρίς διακοπή. Γι’ αυτό και υπήρξαν πολλές διαμαρτυρίες από τους εργαζομένους. Δυστυχώς όμως ο νόμος ψηφίσθηκε από τους βουλευτές με μικρή πλειοψηφία.

Θα λατρεύουμε λοιπόν το χρήμα, τον Μαμωνά, και όχι τον Θεό της αγάπης; Σε τέτοιο κατάντημα οδηγεί η κατάργηση της αργίας της Κυριακής. Ίσως δεν έχουμε αντιληφθεί τι κινδύνους εγκυμονεί ο παράνομος αυτός νόμος.

Εδώ υπάρχει κίνδυνος αφανισμού του Έθνους μας, και πρέπει να ξυπνήσουμε, να διαμαρτυρηθούμε και να αντιδράσουμε. Όλοι στα όπλα, τα όπλα τα πνευματικά!

Βέβαια υπάρχουν πολλοί τρόποι διαμαρτυρίας. Ένας ίσως είναι ο πιο αποτελεσματικός και μπορούμε όλοι να τον χρησιμοποιήσουμε. Κάθε Κυριακή, που χτυπάει η καμπάνα, όλοι στην εκκλησία. Πως είναι οι εκκλησίες κατάμεστες τα Χριστούγεννα και το Πάσχα; Παρόμοια να είναι και την Κυριακή. Έτσι όλοι αυτοί που πολεμούν την Εκκλησία θα φοβηθούν και θα καταλάβουν ότι ο ορθόδοξος ελληνικός λαός δεν σηκώνει τέτοια αντιχριστιανικά νομοθετήματα. Είναι βλέπεις και οι ψήφοι που τις υπολογίζουν αφάνταστα οι κυβερνώντες.

Εδώ όμως πρέπει να παραδεχθούμε και ένα δικό μας τραγικό λάθος. Έχουμε εγκαταλείψει μόνοι μας την Εκκλησία. Μόνοι μας είμαστε αφορισμένοι. Δεν εκκλησιαζόμαστε τακτικά και γι’ αυτό έρχονται αυτοί με θράσος και θέλουν να επιβάλουν την κατάργηση της αργίας της Κυριακής. Πρέπει να ξυπνήσουμε και να καταλάβουμε ότι η Εκκλησίας έχει ακαταμάχητη δύναμη και μπορεί να τους εξαφανίσει. Έτσι, αν όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί τρέχαμε κάθε Κυριακή στην εκκλησία, θα τολμούσαν αυτοί να επιχειρήσουν τέτοιες παρανομίες;

Πηγή: «Κάθε Κυριακή στην Εκκλησία», Αρχιμ. Γεωργίου Δ. Μπίζα, εκδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», ΑΘΗΝΑΙ 2013

πηγή

Η Χάρις του Θεού ( Γέροντας Ευσέβιος Γιαννακάκης )

Η Χάρις του Θεού «η τα ασθενή θεραπεύουσα». Όταν εμείς αγωνιζόμαστε για αγνή και καθαρή ζωή, με προσευχή, Εξομολόγηση, θεία Κοινωνία, τότε δίνει πλούσια τη Χάρη Του, που αρδεύει την ψυχή, όπως το νερο ζωογονεί τα πάντα. Ο αδύναμος άνθρωπος που πέφτει, τρεκλίζει , όσο κι αν τον πολιορκεί η αμαρτία, να αγωνίζεται. Να μην το βάζει κάτω. Να λέει» ο Θεός είναι κοντά, μαζί μου· δεν θα μ’ αφήσει…



Γέροντας Ευσέβιος Γιαννακάκης
Πηγή

«ΜΕ ΤΟ “ΕΧΩ ΓΕΡΟΝΤΑ” ΑΦΑΝΤΟΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ» - ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ

Ξέρετε τι θα πει Γέροντας; Μόνο ο διάβολος ξέρει τι θα πει Γέροντας. Ο κατά σάρκα αδερφός αλλά και υποτακτικός του γερο-Ιωσήφ, ο πάτερ Αθανάσιος, είχε την Κοίμηση στη Νέα Σκήτη. Εκεί το Γεροντάκι που ζούσε πριν, εγώ το πρόλαβα, αλλά αυτό το ιστορικό που θα σας πω τώρα δεν το πρόλαβα, αλλά το άκουσα· το Γεροντάκι το πρόλαβα. Είχε έναν υποτακτικό. Ο υποτακτικός, ε, κρίσις Θεού, ήρθε στο τέλος να πεθάνει. Την προηγούμενη ημέρα, την παραμονή προτού να πεθάνει, πήγαν οι δαίμονες και του λένε: «Είσαι δικός μας, τώρα θα σε πάρουμε στην κόλαση γιατί έτσι κι έτσι...», τα

συνηθισμένα των διαβόλων. Το παιδί ταράχθηκε. Μπήκε μέσα ο Γέροντας:

- Παιδί μου, γιατί είσαι ταραγμένος; λέει.

- Γέροντα, Γέροντα, θα κολασθώ, ήρθαν οι δαίμονες να με πάρουν, μου είπαν ότι αύριο στις τρεις η ώρα θά' ρθουμε να σε πάρουμε.

- Αχ, παιδάκι μου, λέει, εσύ είσαι υποτακτικός, όταν έρθουν οι δαίμονες να τους πεις: «Εγώ έχω Γέροντα».

- Νά' ναι ευλογημένο.

Τέλειωσε, τον ειρήνευσε τον υποτακτικό! την άλλη μέρα παν οι δαίμονες κατά τη συνήθειά τους, βγάλε τη γλώσσα, τράβα από 'δω... «Τι ερχόσαστε σε μένα», λέει, «εγώ είμαι υποτακτικός, έχω Γέροντα». Με το «έχω Γέροντα» άφαντοι όλοι οι δαίμονες! Αυτός είναι ο Γέροντας.

ΠΗΓΗ : ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ, εκδ. Ι. ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΥ «ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ», ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΑ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ, 2000. 

πηγή

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΥΛΙΑ

πηγή

«Ο ΕΧΘΡΟΣ ΜΑΣ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΧΑΤΙΡΙΑ» – ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΠΑΠΑ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΑΓΚΑΣΤΑΘΗΣ (+1975)

Ο εχθρός μας ο διάβολος πάντοτε μας πολεμά. Πιο πολύ όταν δεν του κάνουμε τα χατίρια. Τότε από την κακία του βρίσκει χίλιους τρόπους να μας πειράξει.

Μια φορά γύριζα το βράδυ στο σπίτι, με χιόνι. Μου παρουσιάστηκε σαν χοίρος. Διαλύθηκε όμως σαν καπνός, μόλις έκανα το σημείο του Σταυρού. Κάποτε πάλι όταν λειτουργούσα, ακούω έξω να θορυβούν. Βγαίνω και βλέπω ότι χτίζανε πολυκατοικία Άλλος είχε μυστρί, άλλος φτυάρι. κλπ. τους σταύρωσα και εξαφανίστηκαν τα πάντα.

Εν’ απόγευμα περνούσα από την πλατεία του χωριού και πήγαινα στο σπίτι μου. Βλέπω στο καφενείο πολλούς άνδρες, άλλοι πίνανε κρασί, άλλοι χαρτοπαίζανε. Οι σατανάδες ήταν γύρω – γύρω πάνω στα κεφάλια τους, σε έναν μάλιστα ήταν σαν αρκούδα.

Μια μέρα γύριζα απ’ το χωράφι και περνώντας έξω από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου βλέπω ένα σατανά ξαπλωμένο. Τον ρωτώ, «τι κανείς εδώ»; Και μου απαντά:«Εγώ κάθομαι εδώ για να μην αφήνω κανένα να κάνει τον σταυρό του».

Μια φορά ήταν καλοκαίρι, με καλέσανε στο χωριό Κούρσοβο να κηδεύσω κάποιον. Όταν γύρισα στο χωριό μου στο δρόμο οι σατανάδες με πετροβολούσαν. Θέλανε να με σκοτώσουν. Άρχισα να λέγω τους Χαιρετισμούς και διαλύθηκαν σαν καπνός.

ΠΗΓΗ : ΠΑΠΑ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΑΓΚΑΣΤΑΘΗΣ, εκδ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ», ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.

πηγή

Αν θες να γλιτώσεις, φύγε... αν θέλεις να αγιάσεις, μείνε!

Смесители для душа и ванны
Детские игрушки, развивающие игры

    

Το 1933 ο περίφημος γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης σε ηλικία 21 ετών πήρε την μεγάλη απόφαση της ζωής του να εγκαταλείψει τον κόσμο και να γίνει μοναχός στο άγιο Όρος.

Έχοντας σαν οδηγό του την ανεπιφύλακτη πίστη και εμπιστοσύνη του στο Θεό έφτασε σε μια από τις πιο απομακρυσμένες και απαράκλητες περιοχές του Άθωνα, τα Καυσοκαλύβια. Εκεί η πρόνοια του Θεού τον οδήγησε στο ασκητικό Ησυχαστήριο του Οσίου Εφραίμ του Σύρου. Εκεί ζούσανε τρεις γέροντες, πολύ αυστηροί και τραχείς, κατά γενική ομολογία.
Έζησε κοντά τους με πολύ υπακοή, ταπείνωση και... υπομονή. Και τονίζουμε την υπομονή διότι οι γέροντες του (τους οποίους όλους γηροκόμησε και φρόντισε μέχρι την τελευταία τους πνοή), ήταν πάρα πολύ αυστηροί μαζί του. Του συμπεριφέρονταν απάνθρωπα. Το όνομά του δεν το άκουσε ποτέ να το λένε, παρά τον αποκαλούσαν πάντα με τα χειρότερα λόγια και πολλές φορές έφταναν και να τον χτυπούν.
Μια μέρα σαν άνθρωπος λύγισε και αγανακτισμένος πήρε την απόφαση να φύγει. Διστάζοντας όμως να εμπιστευτεί τον λογισμό του, σκέφτηκε να πάει πρώτα να τον εξομολογηθεί σε έναν πνευματικό στην Ιερά Μονή της Σιμωνόπετρας.
Με ειλικρίνεια εξέθεσε στον πνευματικό του όλη την αλήθεια και περιέγραψε τα γεγονότα. Αφού λοιπόν εξέθεσε όλα του δεινά που υφίστατο κοντά σε αυτούς τους ανθρώπους στο τέλος είπε: "Πάτερ δώσ' μου ευλογία να φύγω να γλιτώσω...". Ο διακριτικός πνευματικός αφού σκέφτηκε για λίγο του απάντησε: "Πάτερ Εφραίμ, αν θες να γλιτώσεις, φύγε, αν θέλεις να αγιάσεις μείνε... σκέψου και αποφάσισε". Ο Γέροντας Εφραίμ σκέφτηκε... και έμεινε....
Πέρασαν έτσι 45 ολόκληρα χρόνια. Ο τελευταίος από τους γέροντές του ο π. Νικηφόρος, ήταν ο χειρότερος απ' όλους... Μάλιστα τα τελευταία χρόνια αρρώστησε και έγινε ακόμα πιο δύστροπος και επιθετικός. Ο π. Εφραίμ, πιστός στην απόφασή του -γιατί αυτή είναι η λεβεντιά στη ζωή, να έχεις το θάρρος να την αντιμετωπίζεις και να σηκώνεις τον Σταυρό που σου οικονόμησε για τη σωτηρία σου η πρόνοια του Θεού- υπέμενε τα πάντα σαν νέος Ιώβ.
Το 1973 όταν κατάκοιτος πια ο γέροντας Νικηφόρος ψυχορραγούσε, ο π. Εφραίμ νύχτα και ημέρα καθόταν στο προσκέφαλό του και τον υπηρετούσε, ενώ συνέχισε να δέχεται "βροχή" τις ύβρεις και τις ταπεινώσεις.
Λίγο πριν το τέλος ο π.Νικηφόρος του είπε: "Σήκωσέ με. Σκύψε να σου πω..." Ο π.Εφραίμ πέρασε το χέρι του πίσω από την πλάτη του κατάκοιτου γέροντά του και έσκυψε το κεφάλι. Ξαφνικά το πρόσωπο του π. Νικηφόρου αλλοιώθηκε, έχασε την τραχύτητά του και πήρε την πιο ιλαρή έκφραση που μπορούσε να έχει ανθρώπινο πρόσωπο. Με όση δύναμη μπορούσε να επιστρατεύσει ο γέροντας άρπαξε το χέρι του π. Εφραίμ και του είπε: "Παιδί μου, εσύ δεν είσαι άνθρωπος, είσαι άγγελος... ευλόγησον..." του φίλησε το χέρι και ξεψύχησε στην αγκαλιά του...
Ανάμνηση του π. Διονυσίου Ανθόπουλου,
από διήγηση του γέροντος Αθανασίου Σιμωνοπετρίτου,
στην αδελφότητα της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά.
Δέσποινα Σεμερτζίδου
πηγη  το είδαμε εδώ

Επιστολή του Μητροπολίτη Ηλείας Γερμανού για δημοσίευμα εφημερίδας περί του εθίμου του Αϊ Γιάννη του Κλήδονα

Προς Τον αξιότιμον Διευθυντήν της Εφημερίδος ΠΡΩΤΗ Πύργου

Αξιότιμε κ. Διευθυντά,

Εδιάβασα στο σημερινό ( 23-6-2014) φύλλο της εγκρίτου Εφημερίδος σας ΠΡΩΤΗ ( σελίδα 18 ) δημοσίευμα του κ.Νίκου Ματσάνκου με τίτλο « Το έθιμο του Αϊ Γιάννη του Κλήδονα» και ως Επίσκοπος της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ηλείας, ως Ηλείος και ως άνθρωπος επόνεσα πολύ για την άγνοια των ανθρώπων σε βασικές διδασκαλίες της χριστιανικής μας πίστεως, για το ανακάτεμα από μερικούς των αξιών της ζωής και όσων την απαξιώνουν και για κάποιους άλλους που επαγγέλονται τους προοδευτικούς και ίσως χωρίς να το καταλαβαίνουν γυρίζουν τους ανθρώπους χιλιάδες χρόνια πίσω. Σας γνωρίζω λοιπόν τα εξής :

1. Θα αρχίσω από τον τίτλον του δημοσιεύματος : « Το έθιμο του Αϊ Γιάννη του Κλήδονα» . Είναι κλασσικό παράδειγμα ανακατώματος χριστιανισμού και μαγείας . Ο άγιος Ιωάννης ούτε είχε ούτε έχει ούτε μπορεί να έχη σχέσι με το μαγικό τρόπο του σκέπτεσθαι και ενεργείν , ως ο Κλήδονας . Και όμως ο αρθρογράφος σας τα συνέδεσε ! ! Ποτέ και από κανέναν ο κλήδονας δεν ονομάστηκε Κλήδονας του Αϊ Γιάννη . Ούτε ο άγιος Ιωάννης ονομάσθηκε ποτέ ο αϊ Γιάννης ο Κλήδονας. Απλώς κάποιοι συνεδύασαν την εορτή του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου με τους κλήδονες και τις πυροβασίες , επειδή συμπίπτει με την εαρινήν ισημερία.

2. Ο Καθηγητής της Λαογραφίας στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών Βασίλειος Οικονομίδης γράφει · «... Εις τους αρχαίους Έλληνες Κλήδονες ονομάζονται αι τυχαίως ακουόμεναι λέξεις , εκ των οποίων κάποιοι συνεπέραναν μάντεμα. Κατά την βυζαντινήν εποχήν το ρήμα κληδονίζομαι είχε και την σημασίαν : καλώ τους νεκρούς κατά την νεκρομαντείαν , κλήδων δε κατά τον Μιχ. Ψελλόν είναι δαιμόνων πονηρών πρόσκλησις . Εις τους μεταγενέστερους χρόνους η λέξις εσήμαινε ο,τι και σήμερον , δηλαδή το να ζητή τις να γνωρίση δια τινων σημείων εάν πρόκειται εις το μέλλον να ευτηχήση η να δυστυχήση.

Ο σημερινός κλήδονας είναι καθαρά κληρομαντεία , η οποία λαμβάνει χώραν κατά την εορτήν του γενεθλίου του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου ( 24 Ιουνίου )». ( Θ.Η.Ε Τόμος 7, στήλες 620-621 , λήμμα Κλήδονας).

Λοιπόν σ’ αυτά θέλει ο εκπολιτιστικός Σύλλογος Κάτω Παναγιάς να επιστρέψη τα Μέλη του ; Δηλαδή σ’ αυτά που ο Χριστός και ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος κατήργησαν ; Οι Πρόγονοί τους, όταν ήλθαν από την Μικρά Ασία στην Ηλεία έφεραν μαζί τους τους σταυρούς , τις εικόνες τους , τα λείψανα των αγίων τους, που τους εβοήθησαν και τους εστήριξαν στην ζωή . Τώρα τα δισέγγονά τους θα εγκαταλείψουν αυτά και θα επανέλθουν στην προ Χριστού ειδωλολατρεία ; Τώρα που είδαμε το « φως το αληθινόν » · Τώρα που απαλλαγήκαμε από την δουλεία των παθών και ζούμε ελεύθεροι , τώρα θα επανέλθουμε στην σκλαβιά των παθών και στο σκοτάδι της ζωής ;

3. Βεβαίως οι Έλληνες είμεθα παραδοσιακός Λαός και κρατάμε τις παραδόσεις μας. ΝΑΙ και πρέπει . Αλλά τις παραδόσεις που βοηθούν και ωφελούν τον άνθρωπον. Παράδοσις π.χ. για τους Κρήτες ήτο η «βεντέτα». Θα την συνεχίσουμε ; Ασφαλώς ΟΧΙ. Παράδοσις ήτο οι ανθρωποθυσίες. Θα τις ξαναρχίσουμε ; ΠΟΤΕ. Αυτά οι πρόγονοί τους ως αντιχριστιανικά, βλαβερά και επικίνδυνα τα έσβησαν και τα ξέχασαν . Τώρα τα δισέγγονα τους θα τα επαναφέρουν ;

4. Συνιστώ στους κατά τα άλλα καλούς νέους της Κάτω Παναγιάς και σ’όλους τους Ηλείους, αν θέλουν να τιμήσουν τις Παραδόσεις μας και τους προγόνους μας, και να βοηθήσουν τους συμπολίτες να χαρούν άλλους τρόπους , λογικούς, χρήσιμους και ωφέλιμους δια την ζωή να βρουν. Να βρουν τρόπους και μέσα που πραγματικά ανυψώνουν και αληθινά χαροποιηούν τους συνανθρώπους τους και όχι τους κλήδονες , τις μαγείες και τις μαγγανίες, που οδηγούν στην οπισθοδρόμησι, στο σκοτάδι και τελικά στην καταστροφή.

Με ευχές, ευχαριστίες και εκτίμησι

† Ο Ηλείας Γερμανός

πηγή

Ιδιόρρυθμο σύστημα – Πότε επιτρέπεται το κρασί στον Άθω

Φωτ.: Άρης Φωτιάδης

Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος έλεγε: «το κρασί δεν είναι αμαρτία, αλλά η μέθη». Στην πατερική και ασκητική γραμματεία υπάρχουν πολλές αναφορές για την διακριτική χρήση του ευλογημένου ποτού. Ο όσιος Αθανάσιος, ιδρυτής της Μ. Λαύρας, ήδη από την Υποτύπωση του 985 όρισε πότε και πόσο κρασί πίνουν οι μοναχοί. Οι κανόνες αυτοί επηρέασαν όλες τις μονές και ισχύουν σχεδόν ίδιοι μέχρι σήμερα.

Η νηστεία είναι όπως και η προσευχή για τους μοναχούς. Περίοδοι νηστείας που δεν επιτρέπεται ο οίνος είναι η Μεγάλη Σαρακοστή και η Μ. Εβδομάδα, της Κοιμήσεως Θεοτόκου 1-14 Αυγούστου, των Χριστουγέννων 15 Νοεμβρίου -24 Δεκεμβρίου, των Αγ. Αποστόλων 8 μέρες μετά την Πεντηκοστή ως τις 29 Ιουνίου. Τον υπόλοιπο χρόνο δεν  επιτρέπεται Τετάρτη και Παρασκευή και σε όσους νηστεύουν και Δευτέρα. Για τους ασθενείς, τους ηλικιωμένους και όσους κάνουν βαριές δουλειές γίνονται κάποιες εξαιρέσεις.

Ο όσιος Αθανάσιος όριζε τη μερίδα του μοναχού με το κρασοβόλιο, το ειδικό ποτήρι για το κρασί. Έγραφε για παράδειγμα ότι την Μ. Σαρακοστή έχουμε κατάλυση οίνου μόνο τα Σαββατοκύριακα: δύο κρασοβόλια στο γεύμα και ένα το βράδυ. Αναφέρει ακόμα και πώς θα γίνεται η πόση του οίνου, ένας κανόνας που τηρείται ως σήμερα στον Άθω.

 Όταν οι  μοναχοί συγκεντρώνονται στην Τράπεζα ο ηγούμενος χτυπά το κουδούνι που σημαίνει την έναρξη φαγητού και ευλογεί ΄την βρώσιν και την πόσιν’. Σε λίγο ακούγεται δεύτερος ήχος οπότε μοναχοί και επισκέπτες μπορούν να πιούν. Το ίδιο κουδούνι χτυπά και για το τελείωμα του φαγητού. Επομένως οι μοναχοί δεν έχουν πολύ ώρα μπροστά τους ώστε να ξεχαστούν με φαγητό και κρασί.

Όμως παρά τους αυστηρούς κανόνες οι εξαιρέσεις υπήρχαν και άρχισαν να γίνονται κανόνας μετά τον 14ο αι. Κύριος λόγος είναι ότι καταπατείται το κοινοβιακό τυπικό και πολλά μοναστήρια αρχίζουν να είναι ιδιόρρυθμα. Στα ιδιόρρυθμα οι μοναχοί δεν δεσμεύονται από υποσχέσεις για ακτημοσύνη και υπακοή στον ηγούμενο. Μπορούν να λειτουργούν με δικούς τους κανόνες, κάποιες φορές σε αντίθεση με τα πατερικά διδάγματα.

Ο όσιος Αθανάσιος στήριζε το κοινοβιακό σύστημα αλλά επιθυμούσε μια ειρηνική συνύπαρξη ανάμεσα στο κοινοβιακό και ερημητικό. Έτσι επέτρεψε σε κάθε μονή να έχει 5 ερημίτες που θα ζουν έξω απ τα τείχη της. Ο καθένας μπορούσε να έχει ένα μαθητή και το μοναστήρι έπρεπε να τους παρέχει τα απαραίτητα για τη διαβίωσή τους. Μέσα στους αιώνες οι μονές απέκτησαν σκήτες, κελιά, ασκηταριά με αποτέλεσμα εύκολα να ξεφεύγουν από τον αρχικό σκοπό τους. Κι ενώ τα Τυπικά των μοναστηριών ψέγουν την κατάχρηση οίνου και ιδίως της λαθροποσίας, το κρασί είτε ως κερδοφόρο εμπορικό προϊόν είτε ως γλυκόπιοτος πειρασμός συνεπήρε κάποιους.

 Ήδη επί Αλεξίου Κομνηνού υπάρχει επιστολή αποδιδόμενη στον Πατριάρχη Νικόλαο που αναφέρει ότι «οι Αγιορείται βαγένια (βαρέλια) έχουσι μέγιστα και ουσίας και γλυκοπάλαια….» κι αλλού « διότι ακούομεν, ότι οι ησυχασταί Αγιορείται εις τα καπηλεία ευρίσκονται και εις τα νούμερα εκράτησαν. Και βλασφημείται η αγγελική πολιτεία». (1)

Λόγοι φωτισμένων ηγουμένων, χρυσόβουλα και πατριαρχικές καταδίκες που εκδίδονται προσπαθούν να νουθετήσουν όσους παραβαίνουν τον κανονισμό. Όταν μετά τον 16ο αι. άρχισαν να αποστάζουν και ρακή τα πράγματα περιπλέχθηκαν. Η μεγάλη στροφή στον ιδιόρρυθμο τρόπο ανάγκασε τον Πατριάρχη Ιερεμία στις διατάξεις του 1574 να απαγορεύσει στους μοναχούς να αποστάζουν και να πίνουν ρακή ‘την πηγή κάθε κακού’.

Ζώντας τα σκαμπανευάσματα της βυζαντινής αυτοκρατορίας οι Αγιορείτες εξελίχθηκαν σε ικανούς διπλωμάτες. Μετά την κατάκτηση της Μακεδονίας από τους Οθωμανούς το 1371 ο Μιχαήλ Παλαιολόγος δήμευσε τα κτήματα των μονών για να πληρώσει τον στρατό του. Μερικά χρόνια αργότερα οι μοναχοί δηλώνουν υποταγή στο Σουλτάνο. Έτσι θα πληρώνουν μεν φόρους αλλά δεν θα απειλείται η ιδιοκτησία τους και το πιο κερδοφόρο προϊόν, το κρασί. Η αλήθεια είναι ότι χάρη στις συμφωνίες του 1383 και 1424 οι μοναχοί κατάφεραν να σώσουν την αυτονομία, την ιδιοκτησία και πάνω απ όλα τη θρησκεία τους (2). Οι Οθωμανοί γνώριζαν ότι οι μονές όχι μόνο διέθεταν πλούτο αλλά έχαιραν και του σεβασμού του λαού. Γι αυτό ήταν ελαστικοί με τους κατοίκους του Άθω.

Το 1433 ο Μουράτ καταπάτησε τις συμφωνίες και κατάσχεσε πλοία και ιδιοκτησίες των μονών. Οι αδελφοί όμως κατάφεραν να τα ξαναγοράσουν. Το 1568 ο Σελήμ Β΄ επιχείρησε να δημεύσει τα αγιορείτικα κτήματα. Και πάλι οι μοναχοί με τη στήριξη των κυβερνητών της Μολδοβλαχίας κατάφεραν να τα εξαγοράσουν. Μέχρι τα μέσα του 16ου αι. οι Αγιορείτες κατάφεραν να διατηρήσουν την ανεξαρτησία τους.

Οι αιώνες της κατοχής του Αγίου Όρους από τους Οθωμανούς αποτελούν μια ιδιαίτερη περίοδο για το ευλογημένο προϊόν της αμπέλου αλλά και τη ρακή που αρχίζει πια να αποστάζεται. Σχετίζεται με τη στάση των Μουσουλμάνων απέναντι στον οίνο  και στο εμπόριό του, που θα είναι ο επόμενος σταθμός στο ταξίδι μας στον κόσμο των αγιορείτικων κρασιών.

1. Ι. Παπάγγελου-Σ. Μαμαλούκου. ‘Το βαγεναρείο της Μονής Ιβήρων’, Ιστορία του ελληνικού κρασιού. Εκδ. ΕΤΒΑ 1992
2. Γκράχαμ Σπηκ. ‘ Άγιον Όρος ’. Εκδ. Ίνδικτος 2005
3. πηγή