Σκέψεις πάνω στην Φάτνη Αρχιμανδρίτου Φωτίου Γαβριελάτου

Πτωχότερος από όλους, εγεννήθει στο υγρό σπήλαιον της Βηθλεέμ, κοιμήθηκε στην φάτνη,

 δέχθηκε δώρα από τον πεπτωκότα χοϊκό Αδάμ.

               Αρχιμανδρίτου Φωτίου Γαβριελάτου
Ιεροκήρυκος Ι. Μ. Κεφαλληνίας

O ΛΥΤΡΩΤΗΣ ΗΛΘΕΝ
Η προσδοκία των καιρών, ο πόθος ο βαθύς, των Προφητών η αναμονή, των ανθρώπων η ελπίδα, ανέτειλε επιτέλους ο ήλιος της δικαιοσύνης. Δεν είναι πλέον θαμπή η ελπίς, είναι χειροπιαστή πραγματικότητα διότι ΘΕΟΣ ΕΦΑΝΕΡΩΘΗ ΕΝ ΣΑΡΚΙ.
Αντιλαμβάνεται από τους ανθρώπους το μέγεθος και τη σημασία του γεγονότος; Μπορεί ο άνθρωπος κάθε εποχής να καταλάβει όλο το μεγαλείο και την δόξα ΤΟΥ; ΜΠΟΡΕΙ ο άνθρωπος να ατενίσει την θεία δόξα και να ζήσει; – εφόρεσε λοιπόν την ανθρωπίνην φύσιν. ΚΑΙ ήλθεν…….Ζαλίζεται ο νους, πώς να συλλάβει την άπειρη αγάπη; Ανερμήνευτη θα μείνει η του Θεού συγκατάβασις!!!
Ο Άχρονος Θεός παίρνει θέση μέσα στην διαδοχή της ανθρώπινης ιστορίας, με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να ζει μέσα στην ιστορία του Θεού, την ιστορία που θα του καθορίσει την δική του πορεία προς την Βασιλεία Του.
Ο ΘΕΟΣ ΗΛΘΕ ΠΤΩΧΟΣ!
Πτωχότερος από όλους, εγεννήθει στο υγρό σπήλαιον της Βηθλεέμ, κοιμήθηκε στην φάτνη, δέχθηκε δώρα από τον πεπτωκότα χοϊκό Αδάμ. Ο αναλλοίωτος Θεός και τέλειος πέρασε τα στάδια της ανθρώπινης αναπτύξεως μέχρι να γευθεί ακόμα και τον θάνατο του ανθρώπου, που ως αντιδάνειο τον επιστρέφει στον άνθρωπο που με τον θάνατό του, μπορεί να γευθεί την αιώνια Ζώη, αφού ο θάνατος έχασε την δύναμή του.
ΗΛΘΕΝ ως ΑΓΙΟΣ και ΙΣΧΥΡΟΣ για να δώσει την μάχη προσωπικά με τον εχθρό, τον διάβολο, με σκοπό να μας ελευθερώσει από τα δεσμά της αμαρτίας και να μας ανεβάσει στα ύψη της Αγιότητός ΤΟΥ.
ΗΛΘΕΝ η ΑΓΑΠΗ, αγάπη που ξέρει να προσφέρει και να δίνει τα πάντα. Αυτό επισφράγισε με το πανάγιο σώμα και αίμα Του πάνω στο ξύλο με το οποίο κατεργάστηκε την σωτηρία μας. Το πανάγιο σώμα Του πλέον παραδόθηκε μέσα στο χρόνο ως εκκλησία, στην οποία βρίσκεται παρατεινόμενος ως πνευματική τροφή και αίτιον προσωπικής ανύψωσης. Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ πλέον ως το ”καινόν-έσχατο” σώμα που εισέρχεται στον κόσμο, το θεανθρώπινο σώμα του Χριστού, που οικοδομεί και αυξάνει το Άγιο Πνεύμα, είναι ο νέος παράδεισος όπου ο άνθρωπος καλείται να οδηγηθεί στην θέωση, είναι η κατά Θεόν πατρίδα των ανθρώπων. Εδώ συντελείται η νέα κοινωνία ΖΩΗΣ και ΑΓΑΠΗΣ, ανάμεσα στον Θεό και στην ανθρωπότητα. Η εκκλησία είναι η ίδια η ιστορία και η δυνατότητα της σωτηρίας που πηγάζει απο το σπήλαιο της απόλυτης πτωχείας, ”ΕΠΤΩΧΕΥΣΕ ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΩΝ”. Είναι ο τόπος και τρόπος με τον οποίο ο Θεός εργάζεται το σχέδιο του χοϊκού Αδάμ. Η Εκκλησία είναι το σημείο της συνάντησης ιστορίας και εσχάτου, Θεού και ανθρώπου. Ο Άνθρωπος έξω από την εκκλησία βρίσκεται μακριά από το βαθύτερο νόημα του σπηλαίου της Γεννήσεως, αιχμάλωτος στα πάθη, χωρισμένος, μόνος, αδύναμος στην αυτονομία του. Είναι δηλαδή αμέτοχος στις δωρεές του Αγίου Πνεύματος. Τι θα είμεθα χωρίς τον σαρκωθέντα ΛΟΓΟ; Λαός πορευόμενος εν χώρα και σκιά θανάτου, αλύτρωτοι Προμηθείς δεσμώτες, απελπισμένοι μελλοθάνατοι, χωρίς ελπίδα αιωνίου ζωής. Αιώνια διψασμένοι για θεοκοινωνία, αιχμάλωτοι του διαβόλου, δούλοι των παθών, λάτρεις των λογής-λογής ειδώλων, κυνηγοί της ψευδούς θεώσεως, αιώνια καταδικασμένοι. Ο σημερινός άνθρωπος βρίσκεται σ΄ αυτήν την τραγική κατάσταση γιατί δεν αναγνωρίζει την πνευματική του αναπηρία που τον οδηγεί στο να γεννά κρίσεις διαφόρων καταστάσεων βασιζόμενος στον εγωισμό του και στα παράγωγά του. Ο άνθρωπος πρέπει να καταλάβει ότι είναι ”ποίημα Θεου” και πρέπει να φθάσει στο καθ΄ ομοίωση, να γίνει δηλαδή ”ΘΕΟΕΙΔΗΣ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ”.!!!!
Έτσι λοιπόν μπορούμε μαζί με τον γεννηθέντα Κύριο μας να φωτίσουμε την καρδιά μας και να δονήσουμε την ψυχή μας από παλμούς ιερούς για να κάνουμε πράξη αυτό που λέγεται ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΙΣ. Επανόρθωσις είναι το μέσο με το οποίο κερδίζεται το παρελθόν, γίνεται ειρηνικό το μέλλον και η απαλλαγή των λαθών, αλλά πρέπει να είναι έμπρακτη και αποτελεσματική. Ο ΘΕΟΣ σκύβει στοργικά από το ύψος της Θείας δόξης Του, κρατά στην αγκαλιά Του τον καθένα μας, για να μας οδηγήσει σε μια προσωπική συνάντηση μαζί Του.

Περιµένοντας τόν Ἀναµενόµενο

 

Πλάτωνος, Ἀλκιβιάδης δεύτερος

(Ἀπόσπασµα ἀπό τό ἔξοχο βιβλίο «Ἰησοῦς Χριστός - ἡ προσδοκία τῶν ἐθνῶν» ποὺ ἀναλύει µέρος ἑνός διαλόγου τοῦ Πλάτωνος (400 χρόνια π.Χ) στό ὁποῖο ὁ Σωκράτης διαλέγεται µέ τόν Ἀλκιβιάδη ἐπί τοῦ θέµατος τῆς προσευχῆς. Εἶναι ἐντυπωσιακό νά παρατηρεῖ κανείς τώρα τό πῶς ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἑτοίµασε τήν ἀνθρωπότητα δηµιουργώντας τήν προσδοκία γιά τήν ἔλευση τοῦ Κυρίου).



Καταπληκτικὴ εἶναι καὶ ἡ στιχοµυθία µεταξὺ τοῦ Σωκράτη καὶ τοῦ Ἀλκιβιάδη στὸ ἔργο τοῦ Πλάτωνος «Ἀλκιβιάδης δεύτερος» (ΧΙΙΙ-ΧIV, 150D ἐξ.), τὸ ὁποῖο εἶναι ἀφιερωµένο στὸ θέµα τῆς προσευχῆς. Ἐδῶ ὁ Σωκράτης ἀναπτύσσει µεταξὺ ἄλλων καὶ τὶς ἑξῆς ἀλήθειες:

α) Ὅτι οἱ προσευχόµενοι δὲν γνωρίζουν ποιὸ εἶναι τὸ πραγµατικό τους συµφέρον, ὥστε νὰ τὸ ζητοῦν ἀπό τούς θεούς, γι’ αὐτὸ πολλὲς φορὲς ζητοῦν πράγµατα ποὺ δὲν τοὺς συµφέρουν, ὅπως π.χ. τὴν βλάβη τῶν ἄλλων

β) ὅτι ἡ προσευχὴ δὲν µπορεῖ νὰ εἶναι ἀποτελεσµατικὴ ἂν ἡ ὑλικὴ θυσία ποὺ προσφέρεται µαζὶ µ’ αὐτὴν δὲν προέρχεται ἀπὸ ψυχή εὐσεβῆ καὶ δίκαιη- «θὰ ἦταν φοβερὸ ἐὰν οἱ Θεοὶ ἀπέβλεπαν στὰ δῶρα καὶ τὶς θυσίες µας καὶ ὄχι στὴν ψυχή, ἐὰν δηλαδὴ εἶναι κάποιος ὅσιος καὶ δίκαιος»,

καὶ γ) γιὰ τοὺς λόγους αὐτοὺς ἡ ἐπικοινωνία µὲ τὸν Θεὸ διαµέσου τῆς προσευχῆς δὲν εἶναι τόσο εὔκολη ὅπως φαίνεται, δὲν εἶναι ἀπαλλαγµένη ἀπὸ σφάλµατα καὶ κινδύνους καὶ δὲν εἶναι πάντοτε ἀποτελεσµατική.

Ἀπὸ αὐτὰ ὁ Σωκράτης συµπεραίνει ὅτι τὸ µόνο ποὺ ἔχει νὰ κάνη ὁ ἄνθρωπος εἶναι νὰ περιµένη. µέχρις ὅτου φθάση ὁ καιρὸς νὰ διδαχθῆ ἀπὸ κάποιον πῶς πρέπει νὰ συµπεριφέρεται πρὸς τοὺς θεοὺς καὶ τοὺς ἀνθρώπους: «ἀναγκαῖον οὖν ἐστι περιµένειν. ἕως ἂν τις µάθῃ ὡς δεῖ πρὸς θεοὺς καὶ πρὸς ἀνθρώπους διακεῖσθαι».

Μετὰ τὴν διαπίστωσι αὐτὴ στὴν ὁποία κατέληξε ὁ Σωκράτης, ὁ Ἀλκιβιάδης τὸν ἐρωτᾶ: «Πότε οὖν παρέσται ὁ χρόνος οὗτος, ὦ Σώκρατες, καὶ τὶς ὁ παιδεύσων; ἥδιστα γὰρ ἂν µοι δοκῶ ἰδεῖν τοῦτον τὸν ἄνθρωπον τὶς ἐστιν», δηλαδή: «Πότε θὰ ἔλθη αὐτὴ ἡ ὥρα, ὦ Σωκράτη, καὶ ποιὸς θὰ µᾶς τὸ µάθη αὐτό; Μὲ πολὺ πόθο θὰ ἔβλεπα, νοµίζω, αὐτόν τὸν ἄνθρωπο, ποιὸς εἶναι». Στὴν ἐρώτησι αὐτὴ ὁ Σωκράτης ἀπαντᾶ ὅτι ὁ Ἀναµενόµενος εἶναι «οὗτος ὧ µέλει καὶ περί σοῦ», δηλαδὴ «αὐτὸς ποὺ φροντίζει (νοιάζεται) καὶ γιὰ σένα». Τὸν χαρακτηρίζει µάλιστα στὸ σηµεῖο αὐτὸ Θεάνθρωπο: «Θεὸν ἠδὲ (καί) ἄνδρα».

Ἡ φροντίδα γιὰ ὅλους τούς ἀνθρώπους εἶναι τὸ ἔργο τοῦ Ἀναµενόµενου Θεανθρώπου, ἀλλὰ γιὰ νὰ γνωρίση Αὐτὸν ὅποιος θέλει, πρέπει πρῶτα νὰ ἀφαιρέση ἀπὸ τὴν ψυχὴ του τὸ κάλυµµα, τὴν ὁµίχλη ποὺ τὸν ἐµποδίζει νὰ Τὸν δῆ. Σ’ αὐτὰ τὰ λόγια τοῦ Σωκράτη, ὁ Ἀλκιβιάδης ἀποκρίνεται: «Ἄς µοῦ ἀφαίρεση, ἐὰν θέλη, αὐτὸ τὸ κάλυµµα ἤ ὅ,τι ἄλλο, διότι ἐγὼ ἔχω ἀποφασίσει νὰ µὴν παραβῶ καµµία ἀπὸ τὶς προσταγὲς του, ὅποιος νὰ εἶναι αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος, ἐὰν πρόκειται νὰ γίνω καλλίτερος». Μὲ τὴν ὁµολογία αὐτὴ ὁ Ἀλκιβιάδης ἐκδηλώνει

α) τὸν πόθο του νὰ γίνη καλλίτερος,

β) τὴν πεποίθησι ὅτι αὐτὸ θὰ µπόρεση νὰ τὸ πραγµατοποίηση µόνον ὁ Ἀναµενόµενος Θεάνθρωπος,

γ) γι’ αὐτὸ καὶ εἶναι ἐσωτερικὰ προπαρασκευασµένος νὰ ἀποδεχθῆ πλήρως τὶς ἐντολὲς τοῦ Διδασκάλου αὐτοῦ.

Στὸ ἄκουσµα τῆς τριπλῆς αὐτῆς ὁµολογίας ὁ Σωκράτης ἐπαναλαµβάνει ὅτι ὁ Ἀναµενόµενος «ἔχει ἀξιοθαύµαστη προθυµία γιὰ σένα». Ἡ χρῆσι τοῦ ἐνεστῶτος «ἔχει» ἐδῶ δείχνει τὴν βεβαιότητα, τὸ θεωρεῖ τετελεσµένο, εἶναι προφητική: ἔχει ἀξιοθαύµαστη φροντίδα γιὰ τὸν Ἀλκιβιάδη καὶ γιὰ ὅλους τους ἀνθρώπους ὁ Ἀναµενόµενος ἀκόµη καὶ πρὶν ἀπὸ τὴν ἐµφάνισί του στὸν κόσµο.

Αὐτὸ σηµαίνει - λέγει ὁ Ἀλκιβιάδης καὶ συµφωνεῖ ὁ Σωκράτης - ὅτι πρέπει νὰ ἀναβάλουµε τὴν προσφορὰ θυσίας «γιὰ τότε», µέχρι δηλαδὴ ὁ Ἀναµενόµενος νὰ µᾶς διδάξη πῶς πρέπει νὰ προσευχώµαστε καὶ νὰ προσφέρουµε θυσίες. Καὶ παρατηρεῖ συµπερασµατικὰ ὁ Ἀλκιβιάδης: «τοῖς θεοῖς δὲ καὶ στεφάνους καὶ τἄλλα πάντα νοµιζόµενα τότε δώσοµεν, ὅταν ἐκείνην τὴν ἡµέραν ἐλθοῦσαν ἴδω˙ ἤξει δ’ οὐ διὰ µακροῦ, τούτων θελόντων»- δηλαδὴ πρὸς τὸ παρὸν θὰ διακόψουµε τὴν λατρεία καὶ «θὰ προσφέρουµε στοὺς θεοὺς καὶ στεφάνια καὶ ὅλα τὰ ἄλλα, ὅταν δῶ νὰ ἔλθη ἐκείνη ἡ µέρα - καὶ δὲν θ’ ἀργήση νὰ ἔλθη, ἐὰν αὐτοί τὸ θέλουν». Δὲν φανερώνεται ὁ φωτισµὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος κι ἐδῶ ὅπως καὶ στὸν Ἀββακοὺµ ποὺ προφήτευσε «ἐὰν καθυστερήση, περίµενέ τον µὲ ὑποµονή, διότι θὰ ἔλθη σίγουρα καὶ δὲν θ’ ἀργήση» (β’ 3);

Στὸ τέλος δὲ τοῦ διαλόγου ὁ Σωκράτης λέγει ὅτι διατρέχουν περίοδο «κλύδωνος» (τρικυµίας).

Ἀπὸ τὸν διάλογο αὐτὸ προκύπτουν τὰ ἑξῆς συµπεράσµατα:

1) ὑπῆρχε ἔντονη ἡ προσδοκία ἑνὸς ξεχωριστοῦ στὴν δύναµι καὶ στὸν φωτισµὸ ἀνθρώπου, µὲ ἐντελῶς διαφορετικὲς ἰδιότητες, ποὺ θὰ ἔχη δικό του κῦρος καὶ θὰ εἶναι αὐθεντικὸς Παιδαγωγός· θὰ διδάξη τοὺς ἀνθρώπους ὅ,τι δὲν µποροῦσε νὰ τοὺς διδάξη κανεὶς µέχρι τότε. Θὰ τοὺς ἀπεκάλυπτε τὴν ἀληθινὴ Θρησκεία (πῶς πρέπει νὰ φερώµαστε στὸν Θεό) καὶ τὴν ἀληθινὴ Ἠθικὴ (πῶς πρέπει νὰ φερώµαστε στοὺς ἀνθρώπους),

2) ἡ ἔντονη αὐτή προσδοκία  τοῦ ὑπερανθρώπου Διδασκάλου ὠφειλόταν στὴν συναίσθησι τοῦ ἀνθρώπου ὅτι βρίσκεται µέσα στὴν ζωὴ σὰν σὲ τρικυµισµένη θάλασσα, στὴν ὁποία ἐπικρατεῖ τέτοια ὁµίχλη ποὺ δὲν τὸν ἀφήνει νὰ δῆ τὴν ἀλήθεια - εἶναι ἕνα συναίσθηµα ἀνάλογο µὲ τοῦ µεγάλου Θεολόγου καὶ ἡσυχαστοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαµᾶ, ὁ ὁποῖος ἐναγωνίως ἀπευθυνόταν πρὸς τὸν Θεὸ µὲ τὰ λόγια «φώτισόν µου τὸ σκότος, φώτισόν µου τὸ σκότος» ἔχοντας βαθιὰ πιστέψει ὅτι µόνον Αὐτός, ἡ Πηγὴ τοῦ ἄκτιστου Φωτός, µπορεῖ νὰ διαλύση τὴν ὁµίχλη ποὺ ἐπικρατεῖ µέσα στὸν ἄνθρωπο,

3) ὅτι ὁ Ἀναµενόµενος ὅπου νὰ εἶναι θὰ ἔλθη - καὶ µέχρι τότε πρέπει νὰ µὴ συνεχίζεται ἡ λατρεία, ἀφοῦ δὲν τελεῖται σωστά, ἀλλὰ κάθε λατρευτικὴ ἐκδήλωσι νὰ ἀναβληθῆ µέχρι νὰ ἔλθη ὁ Προσδοκώµενος Ὑπεράνθρωπος Διδάσκαλος καὶ νὰ διαφώτιση τὸν ἄνθρωπο πῶς νὰ τελῆ τὴν ἀληθινὴ καὶ Θεοπρεπῆ λατρεία.

Τὴν ἴδια ἀνησυχία εἶχε καὶ ἡ «αἱρετική» Σαµαρεῖτις, ὅταν ἀπηύθηνε στὸν Κύριο τούς θαυµαστοὺς λόγους: «οἶδα ὅτι Μεσσίας ἔρχεται, ὁ λεγόµενος Χριστὸς. Ὅταν ἔλθῃ ἐκεῖνος, ἀναγγελεῖ ἡµῖν πάντα»(Ἰωαν. δ’ 25), ἀφοῦ προηγουµένως εἶχε προηγηθῆ ἡ ἐρώτησί της καὶ ἡ ἀπάντησί Του γιὰ τὴν ἀληθινὴ λατρεία. Καὶ στὸ τέλος τὴν τιµᾶ µὲ τὴν ἀποκάλυψι τῆς ταυτότητός Του, πρᾶγµα ποὺ συστηµατικὰ ἀπέφευγε νὰ τὸ κάνη ἄµεσα σὲ ἄλλες περιπτώσεις: «Λέγει αὐτῆ ὁ Ἰησοῦς, Ἐγώ εἰµι ὁ λαλῶν σοι» (Ἰωαν. δ’ 25).

Εὔλογα λοιπὸν ἀναφωνεῖ ὁ Κλήµης ὁ Ἀλεξανδρεὺς στοὺς Στρωµατεῖς (5, 13): «Δὲν εἶναι δυνατόν, νοµίζω, νὰ προαναγγελθῆ σαφέστερα ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες ὁ Σωτῆρας µας».
πηγή

Άγιος Μάρτυς Σεβαστιανός και οι συν αυτώ

Ο άγιος μάρτυς Σεβαστιανός και οι συν αυτώ Ζωή, Τραγκυλίνος, Νικόστρατος, Κλαύδιος, Κάστωρ, Τιβούρτιος, Κάστουλος, Μαρκελλίνος και Μάρκος έζησαν και άθλησαν κατά τους χρόνους των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού (284- 305 μ.Χ.) και Μαξιμιανού (286-305 μ.Χ.). Ο Σεβαστιανός καταγόταν από τα Μεδιόλανα (σημ. Μιλάνο), ήταν μέλος της συγκλήτου βουλής και οδηγούσε πολλούς στην πίστη στο Χριστό. Ο Μαρκελλίνος και ο Μάρκος, κατά σάρκα αδελφοί, υπέμειναν μακροχρόνια κάθειρξη για την πίστη τους στο Χριστό και υποβλήθηκαν σε πολλά βασανιστήρια. Τελικά ελήφθη η απόφαση για αποκεφαλισμό τους. Τότε ο Τραγκυλίνος, ο πατέρας τους, όντας ειδωλολάτρης, και η μητέρα τους Μαρκία παρ’ ολίγο, με τους θρήνους και οδυρμούς τους, να τους εμποδίσουν να θυσιάσουν και τη ζωή τους για το Χριστό. Και τούτο ίσως να γινόταν, αν δεν παρενέβαινε ο αοίδιμος Σεβαστιανός, ο οποίος με την παρρησία του δεν στερέωσε μόνο στην πίστη τους αδελφούς Μαρκελλίνο και Μάρκο, αλλά προσέλκυσε στο Χρι­στό και τον Τραγκυλίνο, τον πατέρα τους. Ο δε Τραγκυλίνος προσέλκυσε τον έπαρχο στο Χριστό και τον κατήχησε.

Αμέσως λοιπόν τότε ο έπαρχος προσκάλεσε τον ενδοξότατο και μακαριστό Σεβαστιανό και τον ιερέα Πολύκαρ­πο και τους παρεκάλεσε να τύχει και αυτός της σωτηρίας και να απαλλαγεί και από μια αρρώστια που τον είχε προσβάλει και τον βασάνιζε. Και πράγματι, ο έπαρχος απαλλάχτηκε θαυματουργικώς από την ασθένειά του, πίστευσε ολοψύχως στο Χριστό, συνέτριψε τα είδωλα που είχε στην οικία του και αναγεννήθηκε διά του θείου Βαπτίσματος. Ο δε αοίδιμος επίσκοπος Γάιος τους αδελφούς Μαρκελλίνο και Μάρκο τους χειροτόνησε διακόνους, τον πατέρα τους, τον Τραγκυλίνο, τον χειροτόνησε ιερέα και τον μακαριστό Σεβαστιανό τον διόρισε συνήγορο της Εκκλησίας.

Όταν ξέσπασε ο διωγμός του Διοκλητιανού κατά του χριστιανισμού, οι άγιοι Τραγκυλίνος, Μαρκελλίνος και Μάρκος, καθώς επίσης και οι άγιοι Νικόστρατος, Κλαύδιος, Κάστωρ, Τιβούρτιος, Κάστουλος και Ζωή συνελήφθησαν από τους ειδωλολάτρες και, αφού ανακρίθηκαν ποικιλοτρόπως και βασανίστηκαν, δέχτηκαν το πέρας του βίου και ανήλθαν στεφανηφόροι στη βασιλεία των ουρανών. Ο δε άγιος Σεβαστιανός, κληθείς από τον Διοκλητιανό και ανακριθείς, κατατρυπήθηκε, όπως ήταν φυσικό, με πυκνά βέλη και εν συνεχεία του κατατσάκισαν το σώμα με ρόπα­λα. Έτσι λοιπόν ο άγιος Μάρτυς, ολόκληρος κατακομματιασθείς, παρέδωσε το πνεύμα του στο Θεό και κοσμήθηκε με τον αμάραντο στέφανο του μαρτυρίου.

( Γεωργίου Δ. Παπαδημητρόπουλου, Με τους Αγίους μας, Δεκέμβριος, εκδ. Αποστ. Διακονίας, σ. 182-183)

Τι άλλο θα ακούσουμε από τον Πάπα: "Η Μαρία μαγείρευε και σιδέρωνε τα πουκάμισα του Ιωσήφ"

«Η οικογένεια της Ναζαρέτ δεν ήταν ψεύτικη, μη πραγματική. Η Μαρία, η μαμά μαγείρευε, έκανε τις δουλειές του σπιτιού, σιδέρωνε τα πουκάμισα, ο Ιωσήφ εργαζόταν ως ξυλουργός», με αυτό τον τρόπο ο Πάπας Φραγκίσκος κατά την καθιερωμένη του ομιλία στη γενική ακρόαση της Τετάρτης θέλησε να περάσει το μήνυμα της αξίας της πραγματικής οικογένειας.

Όπως εξήγησε ο ποντίφικας, ο Ιησούς ήταν ένα παιδί που δε γεννήθηκε σε καμία πρωτεύουσα, αλλά στην περιφέρεια της Ναζαρέτ, ήταν δηλαδή «ένας υποταγμένος Θεός. Πέρασε 30 χρόνια εκεί. Δεν έκανε θαύματα, ούτε θεράπευσε κανέναν εκείνα τα χρόνια. Αυτό που ήταν σημαντικό ήταν η οικογένεια. Ο Ιησούς δεν αποθαρρύνθηκε, όμως».

 

Ο προκαθήμενος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας πρόσθεσε ότι ο Ιωσήφ είχε αφιερώσει τη ζωή του στην προστασία του παιδιού και της συζύγου του κυρίως στις πιο δύσκολες στιγμές. 

Όπως είπε, λοιπόν, τα σημερινά παιδιά μπορούν να εμπνευστούν από τον Ιησού και να ανακαλύψουν το δρόμο τους και να κάνουν όνειρα για το μέλλον.

πηγή

ΓΙΟΡΤΑΖΕΤΕ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ΧΩΡΙΣ ΕΜΕΝΑ

Όπως θα ξέρεις, πλησιάζουμε ξανά στην ημερομηνία των γενεθλίων μου. Κάθε χρόνο γίνεται γιορτή προς τιμήν  μου, έτσι και φέτος.

Αυτές τις μέρες ο κόσμος κάνει πολλά ψώνια, γίνονται διαφημίσεις μέχρι και στο ράδιο, την τηλεόραση και παντού κανείς δεν μιλά για κάτι άλλο εκτός από το τι λείπει μέχρι να έρθει εκείνη η μέρα...

Είναι ευχάριστο να ξέρω ότι τουλάχιστον μία μέρα τον χρόνο κάποιοι  με σκέφτονται.

Όπως θα γνωρίζεις πριν από πολλά χρόνια ξεκίνησαν να γιορτάζουν τα γενέθλιά μου. Στην αρχή φαινόντουσαν να καταλαβαίνουν και με ευχαριστούσαν γι' αυτό που έκανα για εκείνους. Όμως σήμερα κανείς δεν γνωρίζει τι γιορτάζουν.

Οι άνθρωποι συναντώνται και περνούν πολύ καλά όμως κανείς δεν ξέρει περί τίνος πρόκειται....

Θυμάμαι πέρυσι, την ημέρα των γενεθλίων που έκαναν μια μεγάλη γιορτή προς τιμήν  μου. Στο τραπέζι υπήρχαν τα πάντα, όλα ήταν διακοσμημένα όμορφα και υπήρχαν πολλά δώρα, αλλά ...; Ξέρεις τι;...

Ούτε που με κάλεσαν, ενώ ήμουν ο επίτιμος καλεσμένος κανείς δεν θυμήθηκε να με καλέσει. Και η γιορτή γινόταν για μένα...

Και όταν έφτασε η μεγάλη μέρα... με άφησαν απ' έξω, μου έκλεισαν την πόρτα... εγώ ήθελα να βρεθώ στο τραπέζι μαζί τους...

Η αλήθεια είναι ότι δεν εξεπλάγην γιατί τα τελευταία χρόνια όλοι μου κλείνουν την πόρτα. Μιας και δεν με κάλεσαν, σκέφτηκα να παραβρεθώ χωρίς να κάνω θόρυβο κι έτσι μπήκα και στάθηκα σε μια γωνίτσα.

Διασκέδαζαν όλοι, κάποιοι έλεγαν ιστορίες, γελούσαν, πέρναγαν πολύ καλά, μέχρι που έφτασε ένας....

Γέρος χοντρός, ντυμένος στα κόκκινα με άσπρα γένια... Και φώναζε... χο, χο, χο!, λες και είχε πιει λίγο παραπάνω...κάθισε βαριά - βαριά σε μια πολυθρόνα και... Όλοι έτρεξαν καταπάνω του λέγοντας...Άγιε Βασίλη! ...λες και η γιορτή ήταν γι' αυτόν...

Ήρθαν τα μεσάνυχτα και όλοι άρχισαν να αγκαλιάζονται, άπλωσα κι εγώ τα χέρια μου ελπίζοντας πως κάποιος θα  με αγκαλιάσει... Και ξέρεις; Κανείς δεν με αγκάλιασε.

Ξαφνικά άρχισαν όλοι να ανταλλάσσουν δώρα, ένας-ένας τα άνοιγαν μέχρι που τελείωσαν όλα... Πλησίασα να δω μήπως παρ' ελπίδα υπήρχε κάποιο για μένα, αλλά δεν υπήρχε τίποτα...

Πώς θα αισθανόσουν αν την ημέρα των γενεθλίων σου αντάλλασσαν δώρα όλοι μεταξύ τους κι εσένα δεν σου δώριζαν τίποτα;

Τότε κατάλαβα ότι Εγώ περίσσευα σε εκείνη τη γιορτή, βγήκα χωρίς να κάνω θόρυβο, έκλεισα την πόρτα κι αποσύρθηκα...

Κάθε χρόνος που περνάει είναι χειρότερα, ο κόσμος θυμάται μόνο το δείπνο, τα δώρα και τις γιορτές. Κανείς δεν θυμάται εμένα...

Θα ήθελα αυτά τα Χριστούγεννα να  επιτρέψεις να έρθω στη ζωή σου, να αναγνωρίσεις ότι πριν από δύο χιλιάδες χρόνια ήρθα σε αυτόν τον κόσμο για να δώσω τη ζωή  Μου για σένα, στον σταυρό, και να σε σώσω.

Το μόνο που θέλω σήμερα είναι να το πιστέψεις με όλη σου την καρδιά ...

Πηγή

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ Ο τρωθείς υπό βελών ένδοξος μάρτυς του Χριστού

Μεταξύ των ενδόξων μαρτύρων του 3ου μ.Χ. αιώνα, που έλαβαν από τον στεφανοδότη Κύριο τον αμάραντο στέφανο της αιωνίου δόξας είναι και ο τιμώμενος από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας στις 18 Δεκεμβρίου Άγιος Σεβαστιανός και οι συν αυτῴ μαρτυρήσαντες Ζωή, Τραγκυλίνος, Νικόστρατος, Κλαύδιος, Κάστωρ, Τιβούρτιος, Κάστουλος, Μαρκελλίνος και Μάρκος. Ο Άγιος Σεβαστιανός έζησε και μαρτύρησε επί των ημερών του αυτοκράτορος Διοκλητιανού (245 - 313μ.Χ.) , ο οποίος υπήρξε σκληρότατος διώκτης των χριστιανών και βασίλευσε μεταξύ των ετών 284-305μ.Χ. Καταγόταν από τα Μεδιόλανα της Ιταλίας, το σημερινό Μιλάνο, το οποίο ανακηρύχθηκε από τον Διοκλητιανό πρωτεύουσα του δυτικού τμήματος της αυτοκρατορίας. Ο Σεβαστιανός ήταν γόνος εκλεκτών γονέων, οι οποίοι διακρίνονταν για την υψηλή κοινωνική τους θέση, τη μεγάλη τους ευσέβεια και τη βαθιά χριστιανική πίστη.
Γι’ αυτό και ανατράφηκε με τα νάματα της αληθινής πίστεως στον Ιησού Χριστό. Παράλληλα η ευφυΐα, η γενναιότητα, το ήθος και η υπευθυνότητά του απέσπασαν τον θαυμασμό και την εκτίμηση του αυτοκράτορος Διοκλητιανού, ο οποίος τον προσέλαβε στην αυτοκρατορική του φρουρά. Μάλιστα τον ανέδειξε ως πρώτο της συγκλήτου και πρώτο του στρατιωτικού καταλόγου, γεγονός που αποδεικνύει τη μεγάλη ευαρέσκεια του αυτοκράτορος και την αμέριστη εμπιστοσύνη στο πρόσωπο και τις ικανότητες του. Όμως ο Διοκλητιανός δεν γνώριζε και δεν φανταζόταν ποτέ ότι ο Σεβαστιανός, ο αναδειχθείς από αυτόν στην αξιοζήλευτη θέση του πρώτου στο τάγμα των πραιτωριανών, ήταν χριστιανός. Ήταν όμως «κεκρυμμένος» όχι από φόβο για το μαρτύριο υπέρ της χριστιανικής πίστεως, αλλά για να μπορεί ανυποψίαστα να διδάσκει τον λόγο του Θεού μέσα στα ανάκτορα και για να μπορεί να μπαίνει μέσα στις φυλακές και να στηρίζει στην πίστη τους χριστιανούς, εμψυχώνοντάς τους και προετοιμάζοντάς τους για το μαρτύριο. Είναι ενδεικτικό ότι παρηγορούσε τους φυλακισμένους χριστιανούς, τους δίδασκε δε ότι η παρούσα ζωή είναι μάταια και πρόσκαιρη και ότι θα πρέπει να προσβλέπουν μόνο στην απόλαυση των αιωνίων αγαθών. 

Μεταξύ των συλληφθέντων χριστιανών ήταν και δύο αδέλφια, ο Μαρκελλίνος και ο Μάρκος, οι οποίοι μετά τα σκληρά βασανιστήρια που υπέστησαν, ήταν καταδικασμένοι σε θάνατο. Όμως ο έπαρχος της πόλεως Χρωμάτιος έδωσε προθεσμία τριάντα ημερών για να προσέλθουν οι γονείς και συγγενείς τους για να τους μεταπείσουν να αρνηθούν τον Χριστό και έτσι να μην θανατωθούν. Ο πατέρας τους, ονόματι Τραγκυλίνος, επισκέφθηκε τα δύο παιδιά του και άρχισε οδυρόμενος να τα παρακαλεί να αλλάξουν στάση και να λυπηθούν τα νειάτα και την ομορφιά τους. Επιπλέον τους επισήμανε ότι ως πατέρας δεν θα έχει πλέον κανέναν να τον φροντίσει στα γηρατειά του, να τον ενταφιάσει και να γίνει ο κληρονόμος του. Η μητέρα τους, ονόματι Μαρκία, έκλαιγε απαρηγόρητη και παρακαλούσε τα παιδιά της να μην την εγκαταλείψουν και την αφήσουν μόνη μέχρι τα γεράματά της. Έτσι το κελί της φυλακής γέμισε θρήνους και οδυρμούς, αφού και πολλοί φίλοι προσπαθούσαν να μεταπείσουν τα δύο παιδιά να αναλογισθούν τη γλυκύτητα και την ομορφιά της ζωής. Ο Σεβαστιανός παρακολουθώντας τα κλάματα και τους θρήνους των γονέων και των φίλων, επισκέφθηκε τη φυλακή για να ενθαρρύνει τους δύο συλληφθέντες και καταδικασθέντες χριστιανούς. Εκεί αποκάλυψε τη χριστιανική του ιδιότητα και απευθυνόμενος προς όλους κήρυξε το μεγαλείο της χριστιανικής πίστεως. Στον λόγο του ο Άγιος Σεβαστιανός τόνισε ότι η παρούσα ζωή είναι πρόσκαιρη, ενώ η ζωή που χαρίζει ο Κύριος σ’ αυτούς που θα μαρτυρήσουν για το πάντιμο όνομά Του είναι αιώνια και ατελεύτητος, αφού θα λάβουν ως ανταμοιβή τη Βασιλεία των Ουρανών. Άλλωστε ο ίδιος ο Κύριος λέγει: «ὅστις γὰρ ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτόν κᾀγώ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου, τοῦ ἐν οὐρανοῖς». Παράλληλα έθεσε ο Σεβαστιανός τον εαυτό του ως εγγυητή για τα ουράνια αγαθά που θα λάβουν ο Μαρκελλίνος και ο Μάρκος μετά τη θυσία τους για την αγάπη του Χριστού, αφού θα συνευφραίνονται μαζί με τον Ιησού Χριστό και θα θυμούνται τους γονείς και τους συγγενείς τους επικαλούμενοι το όνομα του Κυρίου και τη βοήθειά Του. Γι’ αυτό και παρότρυνε τους γονείς να σταματήσουν να θρηνούν για την απώλεια της ζωής των παιδιών τους, στα δε παιδιά επέστησε την προσοχή τους, εμψυχώνοντάς τα και λέγοντάς τους να μην υποκύψουν στις παγίδες του διαβόλου, ο οποίος επιδιώκει με κάθε τρόπο να τους στερήσει τη σωτηρία και την αιώνια ζωή. Και καθώς ο Σεβαστιανός ενθάρρυνε με αυτά τα λόγια τους δύο νεαρούς αθλητές του Χριστού, ένα υπερκόσμιο ουράνιο φως περιέλουσε τον χώρο και τον ίδιο, την ίδια δε στιγμή ένας λαμπροφόρος νεανίας παρουσιάσθηκε και στάθηκε δίπλα του. 

Όμως και ένα άλλο θαυμαστό γεγονός έλαβε χώρα, γεγονός που επιβεβαίωσε στους παριστάμενους την παντοδυναμία του ενός και αληθινού Θεού. Την εποχή αυτή μια γυναίκα που ονομαζόταν Ζωή και ήταν σύζυγος του Νικοστράτου, ο οποίος είχε το αξίωμα του πριμικηρίου, ήταν εντελώς βουβή. Ακούγοντας τον Σεβαστιανό να μιλάει για τον Ιησού Χριστό, εντυπωσιάσθηκε και συγκινήθηκε τόσο πολύ, ώστε άρχισε να ικετεύει τον Σεβαστιανό να της χαρίσει την υγεία και την πλήρη θεραπεία της. Ο Άγιος Σεβαστιανός επικαλέσθηκε τότε το όνομα του Χριστού και αμέσως ξαναβρήκε η Ζωή τη λαλιά της. Αμέσως ευχαρίστησε και δόξασε τον Θεό για τη θεραπεία που της χάρισε και ασπάσθηκε τη χριστιανική πίστη. Μόλις είδε το θαύμα ο Νικόστρατος, απελευθέρωσε τους δύο νεαρούς αθλητές του Χριστού, τον Μαρκελλίνο και τον Μάρκο, και αφού τους ζήτησε συγνώμη για τα βασανιστήρια που υποβλήθηκαν, τους προέτρεψε να φύγουν από τη Ρώμη. Όμως οι δύο μάρτυρες αρνήθηκαν να φύγουν και έτσι να χάσουν τον στέφανο της δόξας από τον Δωρεοδότη Κύριο, ενώ στον Νικόστρατο που επέδειξε προθυμία στο να μαρτυρήσει για τον Χριστό, του πρότειναν να συγκεντρώσει στο σπίτι του όλους τους φυλακισμένους, τους οποίους και να προσφέρει ως δώρο στον Θεό, στη συνέχεια δε να μαρτυρήσει για το όνομα Του. 

Τη συνάθροιση των φυλακισμένων χριστιανών στο σπίτι του Νικοστράτου πληροφορήθηκε ο έπαρχος Χρωμάτιος, ο οποίος έδωσε εντολή στον Κλαύδιο να συλλάβει τον Νικόστρατο και να τον οδηγήσει ενώπιον του. Ο Χρωμάτιος θέλησε να μάθει τον λόγο της συγκέντρωσης όλων των φυλακισμένων στο σπίτι του και τότε εκείνος για να προστατεύσει τους χριστιανούς, του απάντησε ότι το έκανε για να προκαλέσει τον φόβο των χριστιανών. Ο έπαρχος άφησε ελεύθερο τον Νικόστρατο, ο οποίος μίλησε στον Κλαύδιο για τη βαθιά χριστιανική πίστη του Σεβαστιανού, ο οποίος αδιαφορώντας για τα αξιώματα και την αυτοκρατορική δόξα, ενθάρρυνε τους χριστιανούς με τον λόγο του για τον Ιησού Χριστό, γεγονός που επιβεβαιώνεται και με τα τελούμενα θαύματα διὰ της χάριτός Του. Μόλις άκουσε αυτά ο Κλαύδιος, πήγε αμέσως στο σπίτι του και αφού πήρε τα δύο άρρωστα παιδιά του, πήγε στο σπίτι του Νικοστράτου και πέφτοντας στη γη παρακαλούσε για τη θεραπεία των παιδιών του. Στο σπίτι είχαν συγκεντρωθεί άνδρες και γυναίκες, οι οποίοι κατηχούνταν στη χριστιανική πίστη και προετοιμάζονταν για το άγιο Βάπτισμα. Εκλήθη μάλιστα ένας ευσεβής ιερέας, ονόματι Πολύκαρπος, ο οποίος βάπτισε όλους τους κατηχούμενους , οι δε ασθενείς θεραπεύτηκαν πλήρως από τις ασθένειές τους. Πρώτα βαπτίσθηκαν τα δύο άρρωστα παιδιά του Κλαυδίου και ακολούθησαν και οι υπόλοιποι. Συνολικά ασπάσθηκαν τη χριστιανική πίστη 64 άτομα, μεταξύ δε αυτών οι δύο γονείς των νεαρών αθλητών, Τραγκυλίνος και Μαρκία, και όλη η οικογένεια του Νικοστράτου. Μάλιστα ο Τραγκυλίνος θεραπεύτηκε και από την αρθρίτιδα που τον ταλαιπωρούσε για πολλά χρόνια. 

Όταν πέρασαν οι τριάντα ημέρες που είχε δώσει ως προθεσμία ο Χρωμάτιος για να μεταπεισθούν ο Μαρκελλίνος και ο Μάρκος, ο έπαρχος απευθυνόμενος στον Τραγκυλίνο τον ρώτησε, εάν εξακολουθούν τα παιδιά του να πιστεύουν στον Χριστό και να αρνούνται να θυσιάσουν στους προγονικούς θεούς. Τότε ο Τραγκυλίνος απάντησε ότι όχι μόνο τα παιδιά του, αλλά και εκείνος γνώρισε τον Χριστό και πιστεύει σ’ Αυτόν, γεγονός που τους κάνει να αισθάνονται ευτυχισμένοι. Τότε ο Χρωμάτιος εξεπλάγη από αυτή την αποκάλυψη και αμέσως ο Τραγκυλίνος βρήκε την ευκαιρία να μιλήσει για τον Ιησού Χριστό ως τον μόνο αληθινό Θεό, ο οποίος δημιούργησε τον άνθρωπο και όλο το σύμπαν. Τόνισε μάλιστα ότι όσοι Τον αγνοούν, ζουν μέσα στην πλάνη, ενώ διακήρυξε την παντοδυναμία Του και μέσα από το θαύμα που έκανε στον ίδιο, αφού ενώ ήταν παράλυτος λόγω της αρθρίτιδας, τώρα μπορεί πλέον να περπατήσει. Ακούγοντας ο έπαρχος, ο οποίος έπασχε και αυτός από αρθρίτιδα, αυτή την ομολογία πίστεως και τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις, εντυπωσιάσθηκε σε τέτοιο βαθμό, ώστε είπε στον Τραγκυλίνο να φέρει την επόμενη ημέρα κρυφά τον Σεβαστιανό και τον ιερέα Πολύκαρπο, οι οποίοι με την κατήχηση και το άγιο Βάπτισμα θα μετέτρεπαν τον πρώην διώκτη των χριστιανών σε ένθερμο αγωνιστή της πίστεως στον Ιησού Χριστό. Την επόμενη ημέρα παρουσιάσθηκαν μπροστά στον έπαρχο ο Τραγκυλίνος μαζί με τον Σεβαστιανό και τον Πολύκαρπο. Ο Χρωμάτιος άρχισε να τους παρακαλεί να τον θεραπεύσουν από την ασθένειά του και εκείνος υποσχέθηκε να τους προσφέρει όσα αγαθά επιθυμούν. Τότε ο Σεβαστιανός και ο Πολύκαρπος του ζήτησαν ως απαραίτητη προϋπόθεση να πιστέψει στον Θεό με όλη του την καρδιά, αλλά παράλληλα να καταστρέψει και όλα τα είδωλα που υπήρχαν στο σπίτι του. Ο έπαρχος έπραξε όπως ήθελαν, αλλά ο γιος του, ονόματι Τιβούρτιος, διατηρούσε τις αμφιβολίες του σχετικά με τη χριστιανική πίστη και την παντοδυναμία του Θεού. Παρόλο που είχαν συντριβεί όλα τα είδωλα, υπήρχε και ένα, στο οποίο είχε σκαλισθεί όλη η αστρολογία και η κίνηση των ουρανίων σωμάτων και είχε απομείνει όρθιο. Το αξιοθαύμαστο αυτό για τη τέχνη του είδωλο το κρατούσε ο Τιβούρτιος επίμονα και προειδοποίησε, ότι εάν δεν θεραπευτεί ο πατέρας του από τη νόσο μετά τη συντριβή αυτού του ειδώλου, θα ριχθούν μέσα σε πυρακτωμένα καμίνια ο Σεβαστιανός και ο Πολύκαρπος. Εάν όμως αποκατασταθεί η υγεία του, τότε θα γίνει χριστιανός και θα λάβει και το άγιο Βάπτισμα. Οι δύο χριστιανοί αποδέχθηκαν την πρόταση - πρόκληση του Τιβούρτιου και αμέσως μετά τη συντριβή του ειδώλου και την προσευχή τους στον Κύριο, ένα υπέρλαμπρο φως περιέλουσε τον Χρωμάτιο. Ταυτόχρονα ένας ολόφωτος νεανίας παρουσιάσθηκε και του είπε ότι ο Χριστός τον απέστειλε για να τον απαλλάξει από την ασθένεια που τον βασανίζει. Εκείνη τη στιγμή ο Χρωμάτιος έγινε εντελώς υγιής και το θαύμα ανατάραξε την ψυχή του γιου του, ο οποίος επιθυμούσε πλέον να βαπτισθεί χριστιανός. Αφού πατέρας και γιος προετοιμάσθηκαν για το μεγάλο και ιερό μυστήριο του Βαπτίσματος, προσευχόμενοι και νηστεύοντας μερικές ημέρες, έγιναν χριστιανοί και βαπτίσθηκαν στο όνομα του Τριαδικού Θεού. Κατόπιν ο Χρωμάτιος παραιτήθηκε από το αξίωμα του επάρχου, ενώ διαμοίρασε την περιουσία του στους φτωχούς και απελευθέρωσε τους περίπου 1.400 δούλους του, οι οποίοι ασπάσθηκαν τη χριστιανική πίστη και έμειναν στην υπηρεσία του. 

Όμως την εποχή αυτή ο διωγμός εναντίον των χριστιανών άρχισε να γίνεται σκληρότερος , αφού κανένας δεν μπορούσε να πουλήσει ή να αγοράσει αγαθά, εάν δεν πρόσφερε θυσία στους ειδωλολατρικούς θεούς. Γι’ αυτό και ο Χρωμάτιος με την πνευματική καθοδήγηση του Επισκόπου Γαΐου συγκέντρωσε στο σπίτι του όλους τους χριστιανούς, στους οποίους παρείχε όλα τα αγαθά. Αλλά η απειλητική κατάσταση με τους διωγμούς άρχισε να εντείνεται ολοένα και περισσότερο. Έτσι ο Χρωμάτιος πρότεινε στον Γάιο να πάρει τους ασθενέστερους χριστιανούς και να τους μεταφέρει σε κτήμα του στην Καμπανία, όπου θα μπορούσαν εκεί να συντηρηθούν και να ζήσουν με ασφάλεια και χωρίς να διατρέχουν κίνδυνο. Η μετάβαση των ασθενέστερων χριστιανών στην Καμπανία θα έπρεπε να συνοδευτεί και με την παρουσία είτε του Σεβαστιανού είτε του ιερέως Πολυκάρπου. Όμως στο σημείο αυτό υπήρξε διαφωνία μεταξύ των δύο ανδρών, αφού και οι δύο επιθυμούσαν να μείνουν στη Ρώμη για να μαρτυρήσουν. Όμως καθ’ υπόδειξη του Γαΐου ο ιερέας Πολύκαρπος αναχώρησε με την ομάδα των ασθενέστερων χριστιανών για την Καμπανία, ενώ ο Σεβαστιανός έμεινε στη Ρώμη για να υπερασπισθεί τους διωκόμενους χριστιανούς. Ενδεικτικό είναι ότι ο Τιβούρτιος, ο γιος του Χρωματίου, επέμενε να μείνει στη Ρώμη και όχι να ακολουθήσει τον πατέρα του και μ’ αυτό τον τρόπο να λάβει τον στέφανο του μαρτυρίου. Το αίτημά του έγινε αποδεκτό από τον Γάιο και έτσι έμεινε μαζί με τους αγωνιζόμενους και διωκόμενους χριστιανούς. Ο Γάιος ανέλαβε το δύσκολο έργο της εμψύχωσης του αγωνιστικού φρονήματος των δοκιμαζομένων χριστιανών και χειροτόνησε διακόνους τον Μαρκελλίνο και τον Μάρκο, ενώ ο πατέρας τους, ο Τραγκυλίνος, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος, τον δε γενναίο Σεβαστιανό τον κατέστησε έκδικο της Εκκλησίας (defensor Ecclesiae), δηλαδή προστάτη και υπερασπιστή των φτωχών και των αδυνάτων. Την εποχή αυτή συνέβη όμως και ένα θαυμαστό γεγονός, που ενίσχυσε την πίστη και επιβεβαίωσε την παντοδυναμία του αληθινού Θεού. Κάποιος έπεσε από μεγάλο ύψος και όλοι πίστευαν ότι ήταν νεκρός. Τον βαριά τραυματισμένο πλησίασε ο Τιβούρτιος, ο οποίος αφού προσευχήθηκε στον Κύριο, αποκαταστάθηκε πλήρως η υγεία του ασθενούς. Η οικογένεια του παρ’ ολίγο νεκρού συγκινήθηκε από το θαύμα διά της χάριτος του Κυρίου και αφού κατηχήθηκε από τον Γάιο, έλαβε και το άγιο Βάπτισμα. 

Όμως ο αδυσώπητος διωγμός εναντίον των χριστιανών εξακολουθούσε να μαίνεται και φρικτά βασανιστήρια ανέμεναν τους χριστιανούς για την άρνησή τους να θυσιάσουν στα είδωλα. Έτσι η Ζωή, η σύζυγος του Νικοστράτου, συνελήφθη να προσεύχεται στον τάφο του Αποστόλου Πέτρου και αρνούμενη να προσφέρει θυσία στον ανδριάντα του Άρεως, φυλακίσθηκε και κατόπιν κρεμάσθηκε κατωκέφαλα. Αφού την κατέκαυσαν, έδεσαν στο σώμα της μια βαρειά πέτρα και την πέταξαν στον ποταμό Τίβερη. Ο ιερέας Τραγκυλίνος πληροφορούμενος τα συνταρακτικά αυτά γεγονότα, εντυπωσιάσθηκε από τη γενναιότητα και το αγωνιστικό φρόνημα της Ζωής και αμέσως μετέβη στον τάφο του Αποστόλου Παύλου για να προσευχηθεί. Εκεί συνελήφθη και ρίχθηκε και αυτός στον Τίβερη. Στην προσπάθεια όμως του Νικοστράτου και του Κλαυδίου να βρουν το σώμα του Τραγκυλίνου και να το ενταφιάσουν, συνελήφθηκαν και αυτοί και μετά από πολλά βασανιστήρια, τους έριξαν και αυτούς στον Τίβερη, ενώ μαζί μ’ αυτούς βρήκαν φρικτό θάνατο μεταξύ άλλων και τα παιδιά του Κλαυδίου. Όμως τη σύλληψη δεν διέφυγε και ο Τιβούρτιος, ο οποίος προδόθηκε από τον Κουρτουνάτο που υποδυόταν τον χριστιανό και μάλιστα τη στιγμή που και οι δύο προσεύχονταν. Ο Τιβούρτιος οδηγήθηκε μαζί με τον υποτιθέμενο χριστιανό ενώπιον του επάρχου Φλαβιανού και αφού ξεσκέπασε την υποκρισία του Κουρτουνάτου και αρνήθηκε να θυσιάσει στους ψεύτικους θεούς, οδηγήθηκε έξω από την πόλη, όπου και αποκεφαλίσθηκε. Αλλά και ο Κάστουλος, ο οποίος έκρυβε τους χριστιανούς, συνελήφθη και αφού μαστιγώθηκε ανελέητα, ρίχθηκε μέσα σε βόθρο. Ενδεικτικό είναι ότι και ο Μαρκελλίνος και ο Μάρκος, οι δύο αυτοί θαρραλέοι αγωνιστές της πίστεως, συνελήφθηκαν και έμειναν δεμένοι σ’ έναν πάσσαλο δεχόμενοι τις ύβρεις του όχλου. Παρέμειναν όμως σταθεροί και ακλόνητοι στην πίστη τους στον Σωτήρα και Λυτρωτή Χριστό και παρέδωσαν το πνεύμα τους στον Κύριο από τις πληγές που προκάλεσαν οι λόγχες των στρατιωτών. 

Όλη αυτή την περίοδο των διωγμών ο γενναίος αθλητής του Χριστού Σεβαστιανός δεν μένει αδρανής. Εμψυχώνει τους φυλακισμένους χριστιανούς, τους φέρνει στη φυλακή το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου για να κοινωνήσουν, ενώ περισυλλέγει τα σώματα των μαρτυρικώς τελειωθέντων χριστιανών και τα μεταφέρει στις κατακόμβες για να μην συλληθούν. Όμως μια ημέρα αποκαλύφθηκε και στον ίδιο τον αυτοκράτορα Διοκλητιανό ότι ο ευφυής, ικανός και γενναίος Σεβαστιανός είναι χριστιανός. Μόλις πληροφορήθηκε ο σκληρόκαρδος χριστιανομάχος αυτοκράτορας τη χριστιανική ιδιότητα του Σεβαστιανού, εκλήθη να δώσει εξηγήσεις. Και τότε ο μακάριος και αξιοθαύμαστος Σεβαστιανός ομολόγησε ενώπιον του Διοκλητιανού το μεγαλείο και την ανωτερότητα του ενός και αληθινού Θεού και την παραφροσύνη της λατρείας των ψεύτικων και αναίσθητων θεών που είναι κατασκευασμένοι από ανθρώπους. Η θαρραλέα αυτή ομολογία εξαγρίωσε σε τέτοιο βαθμό τον παρανοϊκό αυτοκράτορα, ο οποίος έδωσε την εντολή να οδηγήσουν τον Σεβαστιανό έξω από τα ανάκτορα και αφού τον γδύσουν και τον δέσουν πάνω σ’ ένα δένδρο, να του ρίξουν απειράριθμα δηλητηριώδη βέλη για να τον φονεύσουν. Ο ένδοξος μάρτυς του Χριστού δέχθηκε με αγαλλίαση το φρικτό μαρτύριο και στρέφοντας τα μάτια του στον Ουρανό, προσευχήθηκε ζητώντας από τον Θεό να συγχωρήσει τους δολοφόνους του. Όταν οι στρατιώτες πίστεψαν ότι είναι πλέον νεκρός, τον άφησαν και αποχώρησαν. Όταν νύχτωσε, ήρθε η σύζυγος του Καστούλου στον χώρο του μαρτυρίου για να ενταφιάσει το υπό των δηλητηριωδών βελών χτυπημένο άψυχο σώμα του μάρτυρος. Όμως με έκπληξη διαπίστωσε ότι ο Σεβαστιανός ανέπνεε και ήταν ακόμη ζωντανός. Αμέσως τον πήρε στο σπίτι της και αφού του πρόσφερε την πρέπουσα περιποίηση, επανάκτησε πλήρως την υγεία του. Μόλις οι χριστιανοί πληροφορήθηκαν ότι ο Σεβαστιανός ζει, τον επισκέφθηκαν και τον παρακάλεσαν να εγκαταλείψει τη Ρώμη όσο το δυνατόν γρηγορότερα, διότι τον περιμένουν ακόμη σκληρότερα βασανιστήρια. Όμως ο γενναίος υπερασπιστής των φτωχών και των αδυνάτων και αήττητος στρατιώτης του Χριστού επιθυμώντας να λάβει τον αμάραντο στέφανο του μαρτυρίου, όχι μόνο δεν εγκατέλειψε την πόλη, αλλά πληροφορούμενος ότι ο Διοκλητιανός θα μετέβαινε στον ναό για να προσφέρει θυσία στα είδωλα, επεδίωξε να τον συναντήσει. Έτσι παρουσιάσθηκε ενώπιον του χριστιανομάχου αυτοκράτορος, ο οποίος μόλις τον αντίκρισε, νόμιζε ότι έβλεπε ένα φάντασμα. Όταν όμως έκπληκτος ρώτησε, εάν πρόκειται για τον Σεβαστιανό, ο οποίος κατ’ εντολήν του φονεύθηκε με βέλη, εκείνος απάντησε ότι πράγματι είναι ο Σεβαστιανός, του είπε δε ότι τον ανέστηκε εκ νεκρών ο Κύριος, ο Οποίος του έδωσε και πάλι τη ζωή. Γι’ αυτό και τώρα θα πρέπει να σταματήσει να προσκυνά τα ακάθαρτα δαιμόνια και να καταδιώκει τους χριστιανούς. Στο άκουσμα αυτών των λόγων διέταξε οργισμένος ο Διοκλητιανός να συλληφθεί αμέσως ο ένδοξος μάρτυς του Χριστού και να χτυπηθεί ανελέητα με ρόπαλα μέχρι να ξεψυχήσει. Μέσα από το φρικτό αυτό μαρτύριο ο γενναίος Σεβαστιανός παρέδωσε το πνεύμα του και έτσι έλαβε από τον Κύριο τον αμάραντο στέφανο του μαρτυρίου, συναριθμούμενος στην ατελείωτη χορεία των ενδόξων μαρτύρων της πίστεώς μας. 

Ο Άγιος ένδοξος μάρτυς Σεβαστιανός, του οποίου η μνήμη τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας στις 18 Δεκεμβρίου, υπολογίζεται ότι μαρτύρησε το 295 - 296μ.Χ. , ενώ σύμφωνα με τα λατινικά συναξάρια αναφέρεται ως έτος μαρτυρίου το 298μ.Χ., η δε μνήμη του εορτάζεται από την Καθολική Εκκλησία στις 20 Ιανουαρίου. Μετά τη μαρτυρική τελείωση του Αγίου Σεβαστιανού δόθηκε η εντολή να ριχθεί το τίμιο σώμα του μέσα σ’ έναν βόθρο για να αποφευχθούν οι εκδηλώσεις λατρείας κατά τη διάρκεια του ενταφιασμού του από τους χριστιανούς. Όμως τη νύχτα μετά το μαρτύριο του Αγίου εμφανίσθηκε σε όραμα ο Άγιος Σεβαστιανός σε μια ευσεβή γυναίκα, ονόματι Λουκίνη, και αφού της υπέδειξε τον ακριβή τόπο, όπου βρισκόταν το σώμα του, της έδωσε την εντολή να το ενταφιάσει στην Κρύπτη, όπως και έγινε. Η Κρύπτη φέρει μέχρι σήμερα την ονομασία «Κατακόμβη του Αγίου Σεβαστιανού», επ’ ονόματι του οποίου κτίσθηκε από πάνω ο περιώνυμος ναός της Ρώμης, ρυθμού βασιλικής. Ο Άγιος Σεβαστιανός είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στη Δυτική Εκκλησία, γεγονός που επιβεβαιώνεται και από την ευρεία διάδοση της τιμής του στην Ιταλία, την Ισπανία και τη Γαλλία. Πολλές πόλεις της Ευρώπης και της Λατινικής Αμερικής φέρουν το όνομά του, ενώ πολυάριθμοι είναι και οι ναοί που έχουν ανεγερθεί προς τιμήν του στις ρωμαιοκαθολικές χώρες. Η πόλις της Παβίας στη Βόρεια Ιταλία τον τιμά ως προστάτη και πολιούχο, αφού απάλλαξε και έσωσε την πόλη από επιδημία, ενώ ιδιαίτερη τιμή απολαμβάνει ο Άγιος και από την Καθολική Κοινότητα της Άνω Σύρου, όπου υπάρχει ομώνυμος ενοριακός ναός. Στην πατρίδα μας ο Άγιος Σεβαστιανός τιμάται επίσης με ομώνυμο ιερό ναό στο Λινοπότι της Κω, ο οποίος βρίσκεται εντός του Στρατοπέδου «ΙΑ΄ Παλαιολόγος» και είναι ο μοναδικός ορθόδοξος ναός προς τιμήν του Αγίου. Επίσης τιμάται με ιδιαίτερη ευλάβεια και στην Κωνσταντινούπολη, όπου παραπλεύρως του Ιερού Ναού του Αγίου Δημητρίου Σαρμασικίου υπάρχει το περίφημο Αγίασμα του Αγίου Σεβαστιανού. Σύμφωνα με την παράδοση κατά τις αρχές του 19ου αιώνα παρουσιάσθηκε ο Άγιος σε όραμα σε μια γυναίκα και της υπέδειξε τον τόπο, όπου βρισκόταν το Αγίασμα. 

Η ευχή όλων μας είναι ο Άγιος ένδοξος μάρτυς Σεβαστιανός, ο τρωθείς υπό βελών και γι’ αυτό τον λόγο καθιερωθείς ως προστάτης άγιος των σκοπευτών, να αποτελέσει ένα ολόφωτο πρότυπο και σύμβολο σταθερότητος «ἄχρι θανάτου» για την πίστη του στον Ιησού Χριστό, διδάσκοντας και παραδειγματίζοντας τους σημερινούς χριστιανούς με την παρρησία της ομολογίας του και με το ακμαίο αγωνιστικό του φρόνημα. 

Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος 

Εκπαιδευτικός 

Βιβλιογραφία 

* Μαρτύριον, Ιερά Ακολουθία και Παρακλητικός Κανών του Αγίου ενδόξου μεγαλομάρτυρος Σεβαστιανού και των συν αυτῴ, ων η μνήμη τῃ ΙΗ΄ Δεκεμβρίου, Εκδίδονται επιμελείᾳ Αρχιμ. Δοσιθέου, Ηγουμένου της κατ’ Ευρυτανίας Ιεράς και Σεβασμίας Σταυροπηγιακής Μονής Παναγίας Τατάρνης

Εικόνες

(1) Φορητή εικόνα του Αγίου Σεβαστιανού δια χειρός του Ιερομονάχου Ρωμανού Φωκάκη. Φιλοτεχνήθηκε το 2005 και ανήκει στην ιδιωτική συλλογή του Γιάννη Σουλιώτη.
(2) Στην κατακόμβη του Αγίου Σεβαστιανού στη Ρώμη κατανύσσεται και εντυπωσιάζεται ο φιλίστορας και φιλάγιος επισκέπτης.
(3) Η κατακόμβη του Αγίου Σεβαστιανού στη Ρώμη είναι μία από τις παλαιότερες και ανά τους αιώνες γνωστές κατακόμβες.
(4) Εξωτερική άποψη του Ναού του Αγίου Σεβαστιανού στη Ρώμη.
(5) Εσωτερική άποψη του Ναού του Αγίου Σεβαστιανού στη Ρώμη.
(6) Η κρύπτη του Αγίου Σεβαστιανού κάτωθι του ομωνύμου ναού στη Ρώμη.
(7) Ο τρωθείς υπό βελών πανθαύμαστος και ένδοξος μάρτυς του Χριστού Άγιος Σεβαστιανός.
(8) Η δυτικής τεχνοτροπίας εικονογραφική παράσταση του Αγίου Σεβαστιανού στο ομώνυμο καθολικό ναό της Άνω Σύρου. (www.cathecclesia.gr)
(9) Ο καθολικός Ιερός Ναός του Αγίου Σεβαστιανού.
(10) Το Αγίασμα του Αγίου Σεβαστιανού παραπλεύρως του Ιερού Ναού του Αγίου Δημητρίου Σαρμασικίου στην Κωνσταντινούπολη.
(11) Ο Ιερός Ναός του Αγίου Σεβαστιανού στο Λινοπότι της Κω εντός του Στρατοπέδου "ΙΑ' Παλαιολόγος". (www.kosnews24.gr)
(12) Η ανθοστόλιστη εικόνα του Αγίου Σεβαστιανού κατά την ημέρα της ετήσιας πανηγύρεως του ομωνύμου Ιερού Ναού στο Λινοπότι της Κω. (www.kosnews24.gr)

ΠΗΓΗ

Θλιμμένη Ελλάδα ...

Η κοινωνία δεν είναι η σέκτα των υπεραμειβόμενων «αστέρων» της πολιτικής και της «ενημέρωσης». Ούτε εκφράζουν τις πολύπλοκες δομές της τα ολίγιστα (σε αριθμό και αξία) θέματα που προβάλλουν -με τα γνωστά κριτήρια- οι τηλεοπτικοί σταθμοί στα δελτία ειδήσεων.

Ολοι είμαστε κομμάτια της, αλλά μας υπερβαίνει. Για να την κατανοήσουμε πρέπει να έχουμε την πρόθεση και τις ικανότητες να το πράξουμε. Μερικές ικανότητες είναι σύμφυτες, άλλες επίκτητες. Μια απ' αυτές είναι ο συνδυασμός των διαθέσιμων πληροφοριών.

Οι πληροφορίες για την κατάσταση της πατρίδας μας είναι
κακές. Απ' όπου και να κοιτάξει την κατάσταση κάποιος θα διαπιστώσει ότι η κατηφόρα συνεχίζεται και οι ιστορίες «επιτυχίας» που αναμετέδιδαν οι συνήθεις ύποπτοι προπαγανδιστές ήταν πιο ευφάνταστες και από τη «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» του Ντίκενς.

Η στασιμότητα και η θλίψη είναι δύο χαρακτηριστικά, δύο σταθερές της «επιτυχούς» πορείας της χώρας. Από τη μία, όπως έγραψε η «δημοκρατία», οι πολίτες «τρέχουν μαζικά στις εφορίες για να καταθέσουν τις πινακίδες».

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, «ξεπερνούν τους 50.000 οι ιδιοκτήτες Ι.Χ. που έχουν παραδώσει τις πινακίδες εφέτος για να μην καταβάλουν τα παράλογα τέλη κυκλοφορίας».

Η συνέχεια αναμένεται ελαφρώς χειρότερη, μια και εφέτος ο συνολικός αριθμός των οδηγών που θα παραδώσουν πινακίδες «μπορεί να ξεπεράσει τους 135.000, δηλαδή τον περσινό αριθμό ιδιοκτητών που παρέδωσαν πινακίδες». Η ακινησία δεν μπορεί να θεωρηθεί ένδειξη... ακμής.

Οι αλάνθαστες μετρήσεις των επιστρεφόμενων πινακίδων στις εφορίες, αν συνδυαστούν με τις στατιστικές της ΕΛ.ΣΤΑΤ. και του Ευρωβαρόμετρου, μας λένε τα πάντα!

Οι Ελληνες, από τον πιο χαρούμενο λαό της Ευρώπης (το 2004) έγιναν οι δυστυχέστεροι όλων, τα ποσοστά κατάθλιψης στην πατρίδα μας αυξήθηκαν κατά 50% μέσα στην τριετία 2011-2014 και το 74% των πολιτών θεωρεί ότι η ποιότητα ζωής στην Ελλάδα δεν είναι καλή.

Τέλος, το 49% πιστεύει ότι η οικονομική κατάσταση θα χειροτερέψει τον επόμενο χρόνο. Αυτό είναι ιστορία επιτυχίας και έξοδος από την κρίση;

πηγή

"ΘΑ ΣΕ ΣΤΑΜΑΤΑΝΕ ΝΑ ΣΕ ΡΩΤΗΣΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ" (ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑΣ)

ΟΙ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΠΟΥ ΑΜΕΣΑ ΘΑ ΣΤΙΓΜΑΤΙΣΟΥΝ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΜΕΛΛΟΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ "ΣΟΥΡΩΤΗΡΙ"  ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΕΜΜΕΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ ...

ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΠΟΥ 

  "ΘΑ ΣΕ ΣΤΑΜΑΤΟΥΝ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΡΩΤΗΣΟΥΝ ΓΙΑ EΚEINON"

ΓΙΑΤΙ ΟΛΟΙ ΘΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΚΟΥΣΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ;

ΤΙ ΘΑ ΕΧΕΙ ΣΥΜΒΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΥΞΗΣΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΕΠΑΦΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟ;

ΠΟΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΟΙΑ Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΟΥΣ;

 ΠΩΣ ΘΑ ΒΑΔΙΣΟΥΜΕ ΔΙΠΛΑ ΔΙΠΛΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΚΤΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ;

ΠΩΣ ΘΑ ΔΙΑΝΕΜΗΘΟΥΝ ΟΙ ΡΟΛΟΙ ΟΛΩΝ ΜΑΣ ΟΣΩΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΤΟ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΡΑΜΑ ΚΑΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ;

ΠΟΙΟΣ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΓΝΩΣΤΕΣ ΟΙ ΕΠΙΤΑΓΕΣ ΤΟΥ;

ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΔΙΑΛΥΣΗΣ ΤΟΥ ΟΡΑΤΟΥ ΚΑΙ ΑΟΡΑΤΟΥ, ΥΛΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΕΙΔΩΛΟΥ ...

ΜΙΑ ΔΙΑΛΥΣΗ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝΕΤΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΩΡHΣΗ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ "ΘΕΪΚΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ" ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΘΑ ΒΙΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΤΟΥΤΟΥ ...
Η ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΙΣ ΚΑΚΟΥΧΙΕΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΘΑ ΔΙΑΔΕΧΘΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΕΣΕΙΣ, ΟΛΑ ΔΗΛΑΔΗ ΕΚΕΙΝΑ ΠΟΥ ΕΔΙΝΑΝ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ...

ΦΟΥΣΚΩΣΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΕ ΝΑ ΦΘΑΣΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟ, ΟΤΑΝ ΟΜΩΣ ΑΠΛΩΣΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΝΑ ΤΟΝ ΠΙΑΣΕΙ, ΕΝΙΩΣΕ ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ NA ΤΟΝ ΧΩΡΙΖΕΙ 

ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΝ ...

ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΒΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΗΣΕΙ ΓΕΦΥΡΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΝ ΦΕΡΟΥΝ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ, ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΝΑ ΤΟΝ ΑΚΟΥΣΕΙ, Η ΝΑ ΤΟΝ ΔΕΙ, ΜΑΤΑΙΑ ΟΜΩΣ, ΑΦΟΥ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ HTAN ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ ...

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΙΠΛΑ, ΤΟΥ ΦΩΝΑΖΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ, ΑΛΛΑ Ο ΠΡΕΣΒΥΩΠΑΣ ΚΑΙ ΚΟΥΦΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΔΥΝΑΤΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΔΕΙ, Η ΝΑ ΤΟΝ ΑΚΟΥΣΕΙ ...

   ΑΚΟΥΕΙ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΤΟΥ 'ΕΓΩ' ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΜΙΜΕΙΤΑΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ, 

ΕΚΕΙΝΗ ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΞΑΠΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΛΑΝΕΥΕΙ ...

ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΣΤΗΝΕΙ ΓΥΡΩ ΤΟΥ ΤΕΙΧΗ ΚΑΙ ΜΟΝΩΝΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ, ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ ΔΙΩΞΕΙ ΤΙΣ ΕΝΙΣΧΥΣΕΙΣ (ΑΓΙΟΥΣ) ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΟΥΝ ...

 ΑΚΟΥΕΙ ΔΗΛΑΔΗ ΜΟΝΟ ΤΗ ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΒΙΑΙΟ, ΑΠΑΙΤΗΤΙΚΟ, ΕΠΑΧΘΕΣ, ΤΥΡΑΝΝΙΚΟ ΚΑΙ ΕΞΟΝΤΩΤΙΚΟ, ΤΟΣΟ ΩΣΤΕ ΝΑ ΧΑΘΕΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ Η ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ...

ΘΕΛΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΝΑ ΥΠΑΚΟΥΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΟΚΛΙΝΕΤΑΙ, ΝΑ ΣΚΥΒΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑ ...

ΚΑΤΑ ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΤΟ ΠΕΤΥΧΕ, ΑΛΛΑ ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ !!!

ΣΤΟ ΚΡΙΣΙΜΟ ΚΑΙ ΕΠΩΔΥΝΟ ΜΕΣΟΔΙΑΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΗΔΗ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΚΥΛΑΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΒΙΩΝΟΥΜΕ, Ο ΧΡΟΝΟΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΤΡΕΧΕΙ ΓΡΗΓΟΡΟΤΕΡΑ (ΔΩΡΟ ΘΕΟΥ), ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΠΙΣΩ ΤΟΥ ΜΑΥΡΕΣ ΚΥΛΙΔΕΣ ΑΠΑΝΘΡΩΠΙΑΣ, ΑΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ, ΕΝΩ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΑΓΚΟΜΑΧΩΝΤΑΣ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΓΡΑΨΕΙ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ "ΚΑΚΟΥ", ΟΣΟ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΑΠΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ ΤΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ ΠΟΥ ΠΝΙΓΕΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΛΑΣΕΙ
ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ...
ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΘΑ ΧΤΥΠΗΣΕΙ ΠΑΛΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ...
ΘΑ ΕΠΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΙΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ, ΑΦΟΥ Η ΑΝΙΣΗ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΕ ΤΟ ΚΑΚΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΝΤΕΛΕΣΕΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ...
 Ο ΣΑΤΑΝΑΣ ΕΧΕΙ ΣΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΟΛΑ ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΔΙΝΟΥΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΣΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ, ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΟΜΩΣ ΤΟ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟ ΟΠΛΟ: ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ !!!
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΑ ΤΗΝ ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΕΙ (ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΟ) !!!

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΠΟΥ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΑ ''ΔΕΙ'' ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ, Η ΩΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΝΙΩΣΕΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΚΑΙ ΤΗ ΧΑΡΗ ΤΟΥ, ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΤΗΝ ΠΟΝΗΡΙΑ ΚΑΙ ΑΠΑΝΘΡΩΠΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ...
ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΤΟΥ, ΖΗΤΗΣΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΛΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΦΘΑΛΜΟΦΑΝΕΣ ΑΦΟΥ ΛΥΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑ ΘΑ ΠΡΟΣΔΙΔΕΙ ...

ΓΙΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΟ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ ...

ΕΝΔΥΜΑ ΚΑΙ ΣΤΕΓΗ, ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΑΝΑΣΑ, ΦΑΓΗΤΟ ΚΑΙ ΝΕΡΟ ΠΟΥ ΘΑ ΓΕΜΙΣΕΙ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΕ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ ...

ΦΑΝΕΡΑ ΚΑΙ ΑΜΕΣΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΩΝ
''ΦΩΤΕΙΝΩΝ ΥΠΗΡΕΤΩΝ'' ΤΟΥ ...

ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΑΝΙΑΤΕΣ ΘΑ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΘΟΥΝ ΤΑΧΙΣΤΑ, ΨΥΧΙΚΑ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ ΘΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΔΩΣΟΥΝ ΕΛΠΙΔΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΘΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΝΑ ΕΔΡΑΙΩΘΕΙ ΣΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ...

ΥΛΙΚΗ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΝΥΞΗ ΘΑ ΑΠΟΓΕΙΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ, ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ...

''Η ΓΗ ΘΑ ΠΑΡΑΓΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ'' ...

ΘΑ ΓΕΝΝΟΒΟΛΑ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ...

ΤΑ ΟΡΙΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΘΑΥΜΑ ΚΑΙ ΤΟ 'ΔΥΝΑΤΟΝ' ΘΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ Η ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΜΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ
'KATANOHTO' ...

ΟΠΛΙΣΜΕΝΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΕΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΘΑ ΝΙΩΣΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΑΛΛΟΤΕ ...

ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΛΙΚΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΕΝΣΑΡΚΩΜΕΝΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ ΚΑΙ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ ΘΑ ΑΙΣΘΑΝΘΕΙ, ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ...

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥΣ ΘΑ ΠΡΟΩΘΗΣΕΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ''ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ'' ΚΑΙ Η ''ΑΝΑΛΑΜΠΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ...''

Ο ΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΣΤΟΧΟΣ ΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙ
ΧΡΟΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ...

Η Β' ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΘΑ ΔΙΑΚΟΨΕΙ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΣΗ ΤΟΥ ...

ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ ΟΜΩΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΠΟΛΛΑ ΕΜΠΟΔΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΑΓΕΝΝΗΜΕΝΟ ΚΑΚΟ ΠΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΟ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΑΡΑΧΩΡHΣΗ ΘΕΟΥ,
ΘΑ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙ ΤΟΥΣ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ ...

ΕΔΩ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΕΥΘΥΝΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΜΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΓΓΟΝΙΑ ΜΑΣ, ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΜΦΥΣΥΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ''ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ'' ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ, 

ΤΗN ΤΕΛΕΙΟΤΕΡΗ ΔΗΛΑΔΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΔΟΘΕΙ ΠΟΤΕ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟ, 

ΩΣΤΕ ΝΑ ΟΠΛΙΣΤΟΥΝ ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ ...

ΜΠΟΡΕΙ ΧΡΟΝΙΚΑ ΝΑ ΑΡΓΗΣΕΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΚΑΚΟ (50 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ), ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΜΟΙΡΟΙ ΕΥΘΥΝΩΝ ...

ΑΓΑΠΗΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΟΠΛΟ ΠΟΥ ΟΠΛΙΖΕΙ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΓΟΝΙΔΙΩΝ, ΤΟΥΣ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ !!!    

πηγή

Η Ορθόδοξη πίστη και η Μασονία

Είναι δυνατόν κάποιος να είναι χριστιανός Ορθόδοξος

και ταυτοχρόνως να είναι και Μασόνος;
 

Γράφει ο Πρωτ. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος. Δρ. Θ
 http://img.pathfinder.gr//clubs/files/60261/51.html

Πηγή: περιοδικό "Διάλογος", τ. 32, Απρίλιος-Ιούνιος 2003.

Η Φραγγομασονία διαθέτοντας Μυστήρια, αποτελεί θρησκεία. Γι' αυτό και την συμπεριλαμβάνουμε στην ενότητα των θρησκειών. Κάτι για το οποίο το παρόν άρθρο του π. Βασιλείου είναι ενδεικτικό.

Βασική τακτική διαφόρων ομάδων, κινήσεων, οργανώσεων κ. α όπου ο χαρακτήρας τους, οι διδασκαλίες και οι πρακτικές είναι απολύτως ασυμβίβαστες με την ορθόδοξη πίστη μας, είναι η προσπάθεια χειραγώγησης των ανθρώπων μέσω της παραπληροφόρησης. Τακτική η οποία κατ’ εξοχήν χρησιμοποιείται από τον Τεκτονισμό ή Μασονία. Μόνιμη επωδός των διαφόρων Τεκτόνων αποτελεί ο ισχυρισμός, ότι αποτελούν απλώς φιλοσοφική οργάνωση που αποβλέπει στην αναζήτηση της αλήθειας, στην κοινωνική και ατομική πρόοδο χωρίς να έχουν θρησκευτικό χαρακτήρα. Άποψη που προσπαθούν να τη διαδώσουν με κάθε πρόσφορο μέσο και σε κάθε ευκαιρία. Θεωρούν μάλιστα ότι μπορεί κάποιος να είναι ταυτοχρόνως και χριστιανός και Τέκτονας. Ισχύει όμως κάτι τέτοιο; Είναι δυνατόν κάποιος να είναι χριστιανός ορθόδοξος και ταυτοχρόνως να είναι και Μασώνος; Για την Ορθόδοξη πίστη μας κάτι τέτοιο είναι όχι μόνον αδύνατο αλλά και αδιανόητο. Εν προκειμένω είναι χρήσιμο να θυμηθούμε ότι η Εκκλησία μας έχει κατ’ επανάληψη τοποθετηθεί για τον Τεκτονισμό κατά τρόπο σαφή, υπεύθυνο και συγκεκριμένο. Υπενθυμίζουμε χαρακτηριστικά: Ι) Η Διορθόδοξος Επιτροπή που συνεδρίασε στη Μονή Βατοπαιδίου από 8-23/6/1930 στο Άγιον Όρος χαρακτηρίζει τον Τεκτονισμό «ως σύστημα αντιχριστιανικόν και πεπλανημένον». ΙΙ) Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος στις 12-10 1933 συν τοις άλλοις υπογραμμίζει ότι ο Τεκτονισμός «υπομιμνήσκει τας παλαιάς εθνικάς μυστηριακάς θρησκείας ή λατρείας, από των οποίων κατάγεται και των οποίων συνέχειαν και αναβίωσιν αποτελεί» (Περ. Εκκλησία 48, (4-12-1933), σ. 1). ΙΙΙ) Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος τον Νοέμβριο του 1972 επαναλαμβάνει «ότι η Μασονία είναι αποδεδειγμένως θρησκεία μυστηριακή, προέκτασις των παλαιών ειδωλολατρικών θρησκειών, όλως ξένη και αντίθετος προς την εξ αποκαλύψεως σωτηριώδη αλήθειαν της Αγίας ημών Εκκλησίας. Διαδηλοί κατηγορηματικώς ότι η ιδιότης του Μασώνου υπό οιανδήποτε μορφήν είναι ασυμβίβαστος προς την ιδιότητα του χριστιανού μέλους του Σώματος του Χριστού» (Περ. Εκκλησία 50, (1973), σ. 17). IV) Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος τον Οκτώβριο του 1996 την θωρεί «παγανιστική θρησκεία» ασυμβίβαστη με το χριστιανισμό και τη χαρακτηρίζει «ως αντίχριστον σύστημα» (Περ. Εκκλησία 73(1996), σσ. 673-674). Διάφοροι τεκτονικοί κύκλοι ισχυρίζονται ότι αυτές οι αδαμαντίνου διαύγειας Ορθόδοξες τοποθετήσεις είναι ανακρίβειες, αστήρικτες θεωρητικές διακηρύξεις και είναι, πάντα κατά τους ισχυρισμούς τους, καρπός μιας ισχυρής προκατάληψης. Ισχύει όμως κάτι τέτοιο; Αναμφιβόλως όχι. Αντιθέτως αυτοί οι ισχυρισμοί αποτελούν μια ακόμα προσπάθεια μασωνικής παραπληροφόρησης. Και τούτο γιατί αποδεικνύεται εύκολα και ο παγανιστικός και ο αποκρυφιστικός και ο αντιχριστιανικός χαρακτήρας του Τεκτονισμού από πλήθος μασωνικών κειμένων – μαρτυριών. Ως αποδείξεις θα παραθέσουμε ενδεικτικά θέσεις από την Εγκυκλοπαίδεια της Ελευθέρας Τεκτονικής, αφ’ ενός μεν γιατί αποτελεί έκδοση της Μασωνικής Στοάς Όμηρος, αφ’ ετέρου δε γιατί ο συντάκτης των διαφόρων λημμάτων παραθέτει και απόψεις και άλλων Μασόνων Ελλήνων και ξένων, έτσι ώστε να καθίσταται το εν λόγω έργο πιο αντιπροσωπευτικό για το χώρο του. α) Η παρουσία αποκρυφιστικών στοιχείων στον Τεκτονισμό. Διαβάζουμε στην εν λόγω Μασωνική εγκυκλοπαίδεια σχετικά με τους ανώτερους βαθμούς του Τεκτονισμού ότι: «οι Ανώτεροι βαθμοί του ουδέν άλλο είναι ή συμπύκνωσις των διαφόρων μορφών του "εσωτερισμού" προσφέρουσα εις τον Τέκτονα ευρύ πεδίον ερεύνης εις την σφαίραν του υπεραισθητού» (σ. 127). Στην ίδια σελίδα επίσης αναφέρεται: «παραμένει αναντίρρητον ότι η όλη διάρθρωσις των πέραν του 3 βαθμών του περικλείει μέγιστον μέρος της Αποκρύφου επιστήμης και του μυστηρίου συγχρόνως. Άλλως θα ήτο αδύνατον να ερμηνευθούν και να κατανοηθώσιν οι βαθμοί ούτοι, τα σύμβολα και αι αλληγορίαι των» (σ. 127. Πρβλ. και σ. 103). Σταματούν όμως εδώ οι μαρτυρίες; Όχι. Θα αναφέρουμε μια ακόμη χαρακτηριστική από τις πολλές. Σ' αυτή ομολογείται η παρουσία στον Τεκτονισμό της ιουδαϊκής αποκρυφιστικής παράδοσης της Καββάλα. Αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Εις πλείστους ανωτέρους Τεκτονικούς βαθμούς γίνεται χρήσις της Καββάλα, ολόκληρα δε Τεκτονικά δόγματα έχουν στηριχθή επί των αρχών της» (σ. 507). Και αλλού «Η προσεκτική μελέτη των διαφόρων Τεκτονικών βαθμών αποδεικνύει την αναμφισβήτητον επίδρασιν της καββαλιστικής παραδόσεως επί του Τεκτονισμού» (σ. 510 ). Η παρουσία παγανιστικών στοιχείων στον Τεκτονισμό Χαρακτηριστικές είναι επίσης και οι μαρτυρίες που υπάρχουν στην εν λόγω Μασωνική εγκυκλοπαίδεια για την παρουσία του παγανιστικού στοιχείου στον Τεκτονισμό. Αναφέρουμε ενδεικτικώς δύο: «Ουδείς όμως εξετάζων προσεκτικώς τους τρόπους, καθ' ούς η ανάστασις ή η επιστροφή εις την ζωήν εδιδάσκοντο δια συμβόλων και τελετών εις τα Αρχαία μυστήρια και διδάσκονται και σήμερον εις την τεκτονικήν μύησιν δύναται να αρνηθή, ότι ο Τεκτονισμός απέρρευσεν εκ των αρχαίων μυστηρίων» (σ. 93. Πρβλ. A. G. Mackey, An Encyclopaedia of Freemasony, Vol. 2, Chicago 1947, σ.851). Με την ίδια επίσης βεβαιότητα και σαφήνεια αλλού ομολογείται ότι «οι τρεις πρώτοι συμβολικοί βαθμοί δεν είναι τι άλλο ή πιστή επανάληψις των περί "αθανασίας της ψυχής" διδαγμάτων των Αιγυπτιακών, των Διονυσιακών, των Ορφικών, των Ελευσίνιων και των Μιθραϊκών Μυστηρίων» (σ. 127. Βλ και σσ.151, 633 ). Η παρουσία αντιχριστιανικών διδασκαλιών στον Τεκτονισμό Από το πλήθος των πλανών που αποτελούν αντιλήψεις του Τεκτονισμού θα σταθούμε ενδεικτικά μόνο σε μία περίπτωση, στην αντιχριστιανική πλάνη της μετενσάρκωσης. Εξόχως διαφωτιστικά είναι όσα αναφέρονται για αυτήν στην Μασωνική εγκυκλοπαίδεια. Αναφέρονται, λοιπόν, τα εξής: «Ο Ελευθεροτεκτονικός εσωτερισμός πρεσβεύει επίσης, ως είναι φυσικόν, το δόγμα της μετενσαρκώσεως άνευ του οποίου δεν είναι δυνατόν να νοηθή και στηριχθή ο περί εξελίξεως νόμος.(...) Αθανασία ψυχής άλλως τε, ως την πρεσβεύει ο Ελευθεροτεκτονισμός, δεν θα ήτο νοητή άνευ της μετενσαρκώσεως» (σ. 607). Οι Μασωνικές μαρτυρίες αποδεικνύουν ότι οι θέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας για τον Τεκτονισμό επιβεβαιώνονται από την πραγματικότητα και δεν αποτελούν αστήρικτες κατηγορίες που είναι καρπός προκατάληψης, όπως ισχυρίζονται διάφοροι τεκτονικοί κύκλοι. Ταυτοχρόνως όμως αποδεικνύουν και την απόπειρα παραπληροφόρησης που επιχειρείται από τον Τεκτονισμό σχετικά με τη φύση και τα χαρακτηριστικά της οργάνωσής τους. Είναι νομίζουμε αυτονόητο ότι κάποιος που θέλει να είναι συνειδητός Ορθόδοξος Χριστιανός δεν μπορεί να είναι ταυτοχρόνως και Τέκτονας. Ποια σχέση μπορεί να έχει το φως του Ευαγγελίου με την αποκρυφιστική και παγανιστική καταχνιά του Τεκτονισμού; Αναμφιβόλως καμία. Η μύηση και η ένταξη κάποιου στη Μασονία είναι επιστροφή από το χώρο της ζωής, από το χώρο της κατά Χριστόν" καινής κτίσης" (Β Κορ 5, 17) που είναι η Εκκλησία στο χώρο της σκιάς και του θανάτου (Ματθ. 4, 16. Λουκ 1, 79).

Πηγή

Γέροντας Θαδδαίος: Υπάρχει διαρκής πόλεμος μεταξύ καλού και κακού.

Ένας άνθρωπος της ύλης δεν μπορεί να καταλάβει έναν πνευματικό άνθρωπο. Ότι λέει ένας πνευματικός άνθρωπος αποτελεί για τον άνθρωπο της ύλης μια φαντασία, διότι η ουράνια λογική είναι ολότελα διαφορετική από τη λογική του κόσμου τούτου. Ωστόσο, όταν συζητά κανείς με έναν άνθρωπο της ύλης μπορεί ίσως να τον κάνει να συμπεράνει ότι υπάρχει τελικά κάτι που κινεί τον κόσμο, και ότι υπάρχει αρμονία στο σύμπαν και δυσαρμονία στη γη.

Επομένως, οι υιοί του φωτός έχουν κληθεί να λάμψουν με τη ζωή τους όσο περισσότερο μπορούν, ώστε να σκορπίσουν το φως παντού. Διότι ο ίδιος ο Κύριος είπε, «Πυρ ήλθον βαλειν επί την γην, και τι θέλω ει ήδη ανήφθει!» (Λουκ. 12,49). Αυτό το πυρ είναι η θεία αγάπη.

Εμείς οι χριστιανοί έχουμε κληθεί να σκορπίσουμε στη γη την ατμόσφαιρα του ουρανού, την αιωνιότητα, την αγάπη, την ειρήνη, την αλήθεια και την ηρεμία. Αλλά είναι πολύ δύσκολο, αφού εκ νεότητός μας έχουμε μάθει την οργή και την ανυπακοή¨ έχουμε εθιστεί στο να ανταποδίδουμε τα ραπίσματα και να προσεγγίζουμε τον καθένα με δυσπιστία και επιφυλακτικότητα. Έχουμε επιτρέψει να μπει στην καρδιά μας πολύ κακό και πρέπει τώρα να απαλλαγούμε από δαύτο.

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας διδάσκει ότι όλο το κακό προέρχεται πρωτίστως από μας και δευτερευόντως από τον διάβολο. Αν επαγρυπνούμε, τηρώντας κραταιό στην πίστη τον νου και την καρδιά μας, δεν έχει σε μας πρόσβαση ο διάβολος. 

Ο διάβολος ενεργεί μονάχα πάνω στους δικούς μας κακούς λογισμούς και επιθυμίες. Όταν οργιζόμαστε ή φθονούμε, ή όταν συντηρούμε μέσα μας για μεγάλο χρονικό διάστημα βίαια συναισθήματα απέναντι σε κάποιον, ανοίγουμε από μόνοι μας το παράθυρο της καρδιάς μας στους δαίμονες. 

Εκείνοι κατόπιν τρέφουν τις αμαρτίες μας και τις καλλιεργούν, κι εμείς δεν μπορούμε να τους ξεφορτωθούμε εύκολα. Ενίοτε βαλτώνουμε σε μια συγκεκριμένη αμαρτία για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, που καθίσταται αυτή δεύτερη φύση μας. Σ’ αυτή την περίπτωση, μόνο ο Θεός μπορεί να μας σώσει, τόσο από τον ίδιο μας τον εαυτό όσο και από τα νύχια των δαιμόνων.

Η μετάβαση από αυτή τη ζωή στην αιωνιότητα είναι πολύ δύσκολη. Πριν από αυτό μας το πέρασμα, μπορούμε να προσευχηθούμε, αλλά μετά από αυτό δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για τον εαυτό μας – μόνο τα αγαπημένα μας πρόσωπα μπορούν να μας βοηθήσουν με τις προσευχές τους. Στην κατάσταση που θα μας βρει ο Κύριος την ώρα του θανάτου μας, έτσι και θα μας κρίνει.

Αυτός είναι και ο λόγος που πρέπει να προσευχόμαστε για τα αγαπημένα μας πρόσωπα που έχουν αναχωρήσει από αυτή τη ζωή¨ αυτό είναι το πιο σημαντικό που χρειάζονται από μας. Ο Κύριος εισακούει τις προσευχές μας, όταν προσευχόμαστε εκ καρδίας, τότε κι Εκείνος θα είναι μαζί μας εκεί. Θα ακούει τις προσευχές μας ακόμα κι αν είμαστε πολύ αμαρτωλοί, αλλά συνάμα θα περιμένει από μας να μετανοήσουμε όσο ακόμα είναι καιρός.

Εμφανίστηκε σε όραμα κάποτε η Υπεραγία Θεοτόκος μπροστά σε κάποιον από τους Αγίους Πατέρες, ο οποίος ποθούσε να πληροφορηθεί πόσο γρήγορη είναι η κίνηση του πνεύματος. Του είπε: «Όταν ζητάμε μεσολάβηση, λαμβάνουμε συχνά βοήθεια άμεσα, ειδικά όταν βρισκόμαστε μεταξύ ζωής και θανάτου.

Λαμβάνουμε βοήθεια άμεσα, αν κραυγάσουμε εκ βάθους καρδίας». Η Υπεραγία Θεοτόκος απάντησε ότι το πνεύμα ανταποκρίνεται με την ταχύτητα της σκέψης κι ακόμα γρηγορότερα. Με τους λογισμούς μας μπορούμε να είμαστε παντού σε χρόνο μηδέν.

Μπορεί να μην έχουμε καν τον χρόνο να σκεφτούμε και η βοήθεια είναι κιόλας εδώ. Είναι μια ταχύτητα αφάνταση. Ο νους του ανθρώπου μπορεί να διαπεράσει την αιωνιότητα μέσα σε μια και μόνο στιγμή.

Υπάρχει διαρκείς πόλεμος μεταξύ καλού και κακού. Επιθυμούμε να είμαστε καλοί, αλλά τα πνεύματα της πονηρίας δεν θέλουν να έχουμε ούτε ένα καλό χαρακτηριστικό στην προσωπικότητά μας – μόνο αρνητικά. Γι’ αυτό και πρέπει να πολεμάμε. Δεν μπορούμε να πολεμάμε μόνοι μας, αλλά ο Κύριος είναι προστάτης μας, διότι από τη στιγμή που θα Του ζητήσουμε ειλικρινά να μας βοηθήσει, θα έρθει αμέσως προς βοήθειά μας.

Εκδόσεις Εν πλω

Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας

Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα

πηγή