Ἡ μετάνοια

 

Φοβερό κακό καί ἐπικίνδυνη ἀρρώστια τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ ἁμαρτία. Τήν ἀπονευρώνει μέ δολιότητα καί τήν παραδίνει παράλυτη στήν αἰώνια κόλαση. Εἶναι ὅμως κακό πού ἐξαρτᾶται ἀπό τή δική μας θέληση. Εἶναι καρπός τῆς δικῆς μας προαιρέσεως.

Φοβερό κακό εἶναι ἡ ἁμαρτία, ἀλλά ὄχι καί ἀθεράπευτο. Τό θεραπεύει εὔκολα ἡ μετάνοια. Ὅση ὥρα κρατάει κανείς στό χέρι του τή φωτιά, ὁπωσδήποτε καίγεται. Μόλις ὅμως τήν τινάξει, παύει νά καίγεται. Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τήν ἁμαρτία• γιατί εἶναι κι αὐτή μία φωτιά πού κατακαίει τόν ἄνθρωπο. Γιά ὅσους μάλιστα δέν αἰσθάνονται αὐτό τό κάψιμο, λέει ἡ Γραφή: «μπορεῖ κανείς νά βάλει φωτιά μέσα στόν κόρφο του, δίχως τά ροῦχα του νά κάψει;» (Παροιμ. 6:27).

Ἡ ἁμαρτία δέν εἶναι κανένας ἐχθρός πού σέ πολεμάει ἀπ’ ἔξω, ἀλλά κακό πού φυτρώνει καί ἀναπτύσσεται μέσα σου. «Βλέπε μέ σωφροσύνη» (Παρ. 4:25), καί δέν θά νιώσεις αἰσχρή ἐπιθυμία. Νά θυμᾶσαι τή μέλλουσα κρίση, καί οὔτε πορνεία οὔτε μοιχεία οὔτε φόνος οὔτε ἄλλη παρανομία θά σέ κυριέψει ποτέ. Ὅταν ὅμως ξεχάσεις τόν Θεό, τότε θ' ἀρχίσεις νά σκέφτεσαι πονηρά καί νά ἐνεργεῖς παράνομα.

Στήν ἁμαρτία σέ σπρώχνει ὁ παγκάκιστος διάβολος. Σέ σπρώχνει, μά δέν μπορεῖ νά σέ ἀναγκάσει ν' ἁμαρτήσεις, ἄν ἐσύ ἀντιδράσεις. Δέν μπορεῖ νά σέ βλάψει, ἀκόμα κι ἄν χρόνια σέ σκανδαλίζει, ἄν ἐσύ ἔχεις τήν καρδιά σου κλειστή. Ἄν ὅμως χωρίς ἀντίδραση δεχθεῖς κάποια κακή ἐπιθυμία, πού σοῦ σπέρνει, θά σέ αἰχμαλωτίσει καί θά σέ ρίξει σέ βάραθρο ἁμαρτιῶν.

Ἴσως ὅμως νά πεῖς: Εἶμαι δυνατός στήν πίστη καί δέν θά μέ κυριέψει ἡ αἰσχρή ἐπιθυμία, ὅσο συχνά κι ἄν τή δεχθῶ. Ἀγνοεῖς, φαίνεται, ὅτι καί τήν πέτρα ἀκόμα τήν κομματιάζει πολλές φορές μία ρίζα πού εἶναι μέσα στή γῆ. Μή δέχεσαι λοιπόν τό σπόρο τῆς ἁμαρτίας, γιατί θά σοῦ διαλύσει τήν πίστη. Ξερίζωσε τό κακό πρίν ἀνθήσει, μήπως, δείχνοντας στήν ἀρχή ραθυμία, ἀργότερα τιμωρηθεῖς καί δοκιμάσεις τό τσεκούρι καί τή φωτιά. Φρόντισε νά γιατρευτεῖς ἔγκαιρα, ὅταν βρίσκεται στήν ἀρχή ἡ βλάβη τοῦ ματιοῦ, γιά νά μή γυρεύεις ἄσκοπα γιατρούς, ὅταν θά ἔχεις πιά τυφλωθεῖ.

Ὁ διάβολος, πού ἁμάρτησε πρῶτος, δημιουργεῖ ὅλα τά κακά. Αὐτό δέν τό λέω ἐγώ, ἀλλά ὁ Κύριος: «Ὁ διάβολος ἁμαρτάνει ἐξαρχῆς» (Α' Ἰωάνν. 3:8). Κανείς δέν εἶχε ἁμαρτήσει πρίν ἀπ’ αὐτόν. Ἁμάρτησε ὁ διάβολος χωρίς τίποτα νά τόν ἀναγκάσει, γιατί τότε ὑπεύθυνος γιά τήν ἁμαρτία θά ἦταν ὁ Θεός. Ἀπ’ Αὐτόν πλάστηκε ἀγαθός. Ἁμάρτησε ὅμως μέ τή δική του προαίρεση, καί, ἀπό τό ἔργο του, ὀνομάστηκε διάβολος. Γιατί, ἐνῶ πρῶτα ἦταν ἀρχάγγελος, κατάντησε ὕστερα νά διαβάλει, δηλαδή νά συκοφαντήσει τόν Θεό στούς πρωτοπλάστους. Ἐπίσης, ἐνῶ στήν ἀρχή ἦταν πιστός ὑπηρέτης τοῦ Θεοῦ, ἔπειτα ἔγινε σατανᾶς, δηλαδή ἐχθρός καί ἀντίπαλός Του. Γιατί ἡ λέξη σατανᾶς ἑρμηνεύεται ἀντικείμενος, δηλαδή αὐτός πού βρίσκεται στήν ἀντίθετη πλευρά, ὁ ἀντίπαλος.

Ὁ διάβολος, μετά τήν πτώση του, ὁδήγησε πολλούς στήν ἀποστασία. Αὐτός σπέρνει τίς ἁμαρτωλές ἐπιθυμίες σέ ὅσους τόν ἀκολουθοῦν. Ἀπ' αὐτόν προέρχονται ἡ μοιχεία, ἡ πορνεία καί κάθε ἄλλο κακό. Αὐτός ὁδήγησε τόν προπάτορα στήν παρακοή καί στήν ἐξορία. Ἐξαιτίας του ὁ Ἀδάμ, ἀντί γιά τόν παράδεισο, πού καρποφοροῦσε θεσπέσιους καρπούς, κληρονόμησε τή γῆ, πού ἔβγαζε ἀγκάθια.

Τί θά γίνει τώρα;

Ἀπατηθήκαμε καί χάσαμε τόν παράδεισο. Δέν ὑπάρχει ἄραγε σωτηρία;

Τυφλωθήκαμε. Δέν θά ξαναδοῦμε ἄραγε τό φῶς;

Γίναμε ἀνάπηροι. Δέν θά ξανασταθοῦμε ἄραγε στά πόδια μας;

Μέ μιὰ λέξη, πεθάναμε. Ἄραγε δέν θ' ἀναστηθοῦμε;

Ἀδελφέ μου, Αὐτός ποὺ ἀνέστησε ἀπό τόν τάφο τόν δίκαιο Λάζαρο, δέν ἔχει τή δύναμη ν' ἀναστήσει πολύ εὐκολότερα ἐσένα, ποὺ εἶσαι ἀκόμα ζωντανός; Αὐτός ποὺ ἔχυσε τό αἷμα Του γιά μᾶς, δέν θά μᾶς σώσει ἀπό τήν ἁμαρτία; Ἄς μήν ἀπελπιστοῦμε. Ἄς μή βυθιστοῦμε στήν ἀπόγνωση. Εἶναι φοβερό νά χάσουμε τήν ἐλπίδα τῆς συγχωρήσεως. Ὅποιος δέν προσδοκᾶ τή σωτηρία, ἁμαρτάνει ἀσυλλόγιστα. Ὅποιος ὅμως ἐλπίζει σ' αὐτήν, σπεύδει νά μετανοήσει.

Τό φίδι ἐγκαταλείπει τό παλιό του δέρμα. Ἐμεῖς δέν θά ἐγκαταλείψουμε τήν ἁμαρτία; Ἡ ἄκαρπη γῆ, ἄν καλλιεργηθεῖ μέ ἐπιμέλεια, μεταβάλλεται σέ καρποφόρα. Ἐμεῖς δέν μποροῦμε νά διορθωθοῦμε;

Ὁ Θεός εἶναι φιλάνθρωπος, ἀπέραντα φιλάνθρωπος. Γι’ αὐτό μή λές: Πόρνευσα, μοίχευσα, ἁμάρτησα. Καί μάλιστα ὄχι μία φορά, ἀλλά πολλές. Ἄραγε θά μέ συγχωρήσει; Ἄραγε θά μέ ἀπαλλάξει ἀπό τήν καταδίκη; Ἄκουσε τί λέει ὁ ψαλμωδός: «Πόσο μεγάλη, Κύριε, εἶναι ἡ ἀγαθότητά σου!» (Ψαλμ. 30:20).

Τά ἁμαρτήματά σου ποτέ δέν νικοῦν τό μέγεθος τῆς εὐσπλαχνίας τοῦ Θεοῦ. Τά τραύματά σου ποτέ δέν ξεπερνοῦν τή θεραπευτική Του δύναμη. Μόνο παραδόσου σ' Αὐτόν μέ πίστη. Ἐξομολογήσου τό πάθος σου. Πές κι ἐσύ μαζί μέ τόν Προφήτη Δαβίδ: «Θά ἐξομολογηθῶ μέ εἰλικρίνεια τήν ἀνομία μου στόν Κύριο». Θ' ἀκολουθήσει τότε αὐτό πού ἀναφέρει στή συνέχεια ὁ ἴδιος στίχος: «Κι ἐσύ, Κύριε, συγχώρεσες τήν ἀσέβεια τῆς καρδιᾶς μου» (Ψαλμ. 31:5).

Θέλεις νά γνωρίσεις τή φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ καί τό μέγεθος τῆς μακροθυμίας Του; Ἄκουσε τί ἔγινε μέ τόν Ἀδάμ: Ἔκανε παρακοή ὁ πρωτόπλαστος. Δέν μποροῦσε ὁ Θεός νά τόν παραδώσει ἀμέσως στό θάνατο; Καί βέβαια μποροῦσε. Τί κάνει ὅμως ὁ Φιλάνθρωπος; Τόν ἐξορίζει ἀπό τόν παράδεισο, ἀφοῦ ἦταν ἀνάξιος νά παραμένει πιά ἐκεῖ, ἀλλά τόν βάζει νά κατοικήσει ἀπέναντι, γιά νά βλέπει ἀπό ποῦ ξέπεσε καί τί ἔχασε καί ποῦ κατάντησε, ὥστε νά μετανοήσει καί νά σωθεῖ.

Ὁ Κάϊν, ὁ πρῶτος ἄνθρωπος πού γεννήθηκε, ἔγινε ἀδελφοκτόνος, ἐφευρέτης κακῶν, πρόδρομος ὅλων τῶν φθονερῶν καί τῶν φονιάδων. Ἐνῶ ὅμως σκότωσε τόν ἀδελφό του, σέ τί καταδικάστηκε; «Θά ζεῖς πλέον στενάζοντας καί τρέμοντας» (Γέν. 4:12). Φοβερό τό ἔγκλημα. Μικρή ὅμως ἡ καταδίκη.

Πραγματικά, μεγάλη εἶναι ἡ φιλανθρωπία πού ἔδειξε ὁ Θεός στόν Κάϊν. Μεγαλύτερη ὅμως εἶναι τούτη: Θυμήσου τήν ἐποχή τοῦ Νῶε. Ἁμάρτησαν οἱ γίγαντες καί ἁπλώθηκε στή γῆ ὑπερβολική παρανομία. Τιμωρία της θά ἦταν ὁ κατακλυσμός. Μ' αὐτόν ἀπειλεῖ ὁ Θεός. Τόν ἐξαπολύει ὅμως ὕστερ' ἀπό ἑκατόν εἴκοσι ὁλόκληρα χρόνια (Γέν. 6:3)!

Βλέπεις τό μέγεθος τῆς φιλανθρωπίας τοῦ Θεοῦ; Αὐτό ποὺ πραγματοποίησε ὕστερ' ἀπό ἑκατόν εἴκοσι χρόνια, δέν μποροῦσε νά τό πραγματοποιήσει ἀμέσως; Παράτεινε ὅμως τόσο πολύ τόν καιρό τῆς τιμωρίας, γιά νά δώσει χρόνο μετάνοιας. Ἄν μετανοοῦσαν οἱ ἁμαρτωλοί, ὁ Θεός δέν θά ἔστελνε τήν τρομερή καί δίκαιη τιμωρία.

Ἄς ἔρθουμε τώρα καί σέ παραδείγματα ἁμαρτωλῶν πού σώθηκαν μέ τή μετάνοια.

Ἴσως κάποια ἀπό τίς γυναῖκες νά πεῖ: Μόλυνα τήν ψυχή καί τό σῶμα μου μέ κάθε εἴδους ἀκολασίες. Ἄραγε μπορῶ νά σωθῶ;. Θυμήσου, γυναίκα, τή Ραάβ τήν πόρνη, καί προσδόκησε κι ἐσύ τή σωτηρία. Γιατί ἄν ἐκείνη, πού ἁμάρτανε φανερά καί μπροστά σέ ὅλους, σώθηκε μέ τή μετάνοια, δέν θά σωθεῖς κι ἐσύ μέ τόν ἴδιο τρόπο;

Ζήτησε νά μάθεις πῶς σώθηκε ἐκείνη. Αὐτό μόνο εἶπε: «Ὁ Θεός σας εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός Θεός στόν οὐρανό καί στή γῆ» (Ἰησ. Ναυῆ 2:11). Ἀπό τή βαθειά συναίσθηση τῆς ἀκολασίας της, δέν τόλμησε νά πεῖ, ὁ Θεός μου, ἀλλά ὁ Θεός σας. Ὁλοφάνερη ἔχει τή μαρτυρία τῆς σωτηρίας της στό στίχο τῶν Ψαλμῶν: «Θά θυμηθῶ τή Ραάβ καί τή Βαβυλώνα καί θά τίς συγκαταλέξω ἀνάμεσα σ' ἐκείνους πού μ' ἀναγνωρίζουν» (Ψαλμ. 86:4).

Πόσο μεγάλη εἶναι ἡ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ! Μνημονεύει καί τήν πόρνη μέσα στήν Ἁγία Γραφή. Καί μάλιστα δέν λέει ἁπλά, «Θά θυμηθῶ τή Ραάβ καί τή Βαβυλώνα», ἀλλά προσθέτει «πού μ' ἀναγνωρίζουν», οἱ ὁποῖες δηλαδή μέ γνωρίζουν καί μέ λατρεύουν.

Ὑπάρχει λοιπόν σωτηρία καί γιά τούς ἄνδρες καί γιά τίς γυναῖκες. Σωτηρία, τήν ὁποία προκαλεῖ ἡ μετάνοια.

Ἀλλά κι ἄν ἀκόμα ἕνας ὁλόκληρος λαός ἁμαρτήσει, ἡ ἁμαρτωλότητά του δέν ξεπερνάει τή φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἰσραηλιτικός λαός στήν ἔρημό τοῦ Σινᾶ λάτρεψε τό χρυσό μοσχάρι. Ὁ Θεός ὅμως δέν ἔπαψε τίς ἐκδηλώσεις τῆς φιλανθρωπίας Του. Οἱ ἄνθρωποι Τόν ἀρνήθηκαν. Ὁ Ἴδιος ὅμως δέν ἀρνήθηκε τόν ἑαυτό Του. Μολονότι λάτρεψαν τό εἴδωλο, δέν σταμάτησε νά τούς εὐεργετεῖ.

Καί τότε δέν ἁμάρτησε μόνο ὁ λαός. Ἁμάρτησε μαζί του καί ὁ Ἀαρών, ὁ ἀρχιερέας! Ἀναφέρει ὁ προφήτης Μωυσῆς: «Ἦταν πάρα πολύ ὀργισμένος ὁ Κύριος καί ἐναντίον τοῦ Ἀαρών τόσο, πού ἤθελε νά τόν ἐξοντώσει. Τότε, στή δύσκολη αὐτή ὥρα, προσευχήθηκα καί γιά τόν Ἀαρών, καί ὁ Θεός τόν συγχώρησε» (παράβαλλε Δευτ. 9:20).

Ἔσφαλε ὁ Δαβίδ. Καθώς σηκώθηκε τό δειλινό ἀπό τό κρεβάτι καί βημάτιζε στό δωμάτιο, κοίταζε ἀπρόσεκτα κι ἔπεσε σύντομα στό διπλό ἁμάρτημα τῆς μοιχείας καί τοῦ φόνου. Δέν νεκρώθηκε ὅμως ἡ καλή του διάθεση ν' ἀναγνωρίσει τό σφάλμα του.

Ἦρθε ὁ προφήτης Νάθαν, γιά νά τόν ἐλέγξει καί νά γιατρέψει τό τραῦμα του. Ὁ ὑπήκοος εἶπε στό βασιλιά πὼς ἁμάρτησε βαριά καί πῶς ὁ Θεός ἦταν ὀργισμένος μαζί του. Ὁ πορφυροφόρος Δαβίδ δέν ἀγανάκτησε. Δέν στάθηκε στό πρόσωπο τοῦ Προφήτη, ἀλλά ὕψωσε τή σκέψη σ' Αὐτόν πού τόν ἔστειλε. Δέν τόν σκλήρυνε ὁ ἐγωισμός τῆς ἐξουσίας πάνω σέ τόσο πλῆθος στρατιωτῶν, πού εἶχε γύρω του, γιατί ἔφερε στό νοῦ τοῦ τόν ἀγγελικό στρατό τοῦ Κυρίου. Δοκίμασε ἀγωνία, νιώθοντας σάν ὁρατό τόν Ἀόρατο. Καί ἀπάντησε στόν Προφήτη, ἤ μᾶλλον στόν ἴδιο τόν Θεό, πού τόν ἔστειλε: «Ἁμάρτησα στόν Κύριο!» (Β' Βασ. 12:13).

Βλέπεις τήν ταπεινοφροσύνη τοῦ βασιλιᾶ; Βλέπεις τήν ἐξομολόγησή του; Μήπως εἶχε ποτέ πρίν ἐλεγχθεῖ ἀπό κανένα; Μήπως εἶχαν μάθει τήν ἁμαρτία του πολλοί; Ἁμάρτησε, κι ἀμέσως ὁ προφήτης παρουσιάστηκε. Μόλις τοῦ ἀπήγγειλε τήν κατηγορία, ὁ φταίχτης ὁμολόγησε τό σφάλμα του. Καί ἐπειδή τό ὁμολόγησε μέ εἰλικρινῆ μετάνοια, γρήγορα ἐκδηλώθηκε καί ἡ θεραπεία, ἡ συγχώρηση.

Ὁ προφήτης Νάθαν παρηγόρησε τόν Δαβίδ μέ τήν ἀναγγελία τῆς συγχωρήσεως τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνος ὅμως δέν ἐγκατέλειψε τή μετάνοια. Ἀντί γιά βασιλική πορφύρα, ντύθηκε πένθιμο δουλικό σάκκο. Ἀντί σέ χρυσοστόλιστο θρόνο, κάθησε πάνω σέ χῶμα καί στάχτη. Καί δέν κάθησε μόνο πάνω σέ στάχτη, ἀλλά καί ἔφαγε στάχτη, καθώς ὁ ἴδιος λέει: «Τρώω στάχτη ἀντί γιά ψωμί καί τό νερό πού πίνω τό ἀνακατεύω μέ τά δάκρυά μου» (Ψαλμ. 101:10).

Ἔλιωσε ἀπ’ τά δάκρυα τά μάτια του, πού ἔγιναν ἀφορμή νά συλλάβει τήν αἰσχρή ἐπιθυμία: «Κάθε νύχτα λούζω τό κρεβάτι μου καί βρέχω τό στρῶμα μου μέ δάκρυα» (Ψαλμ. 6:7).

Οἱ ἄρχοντες τόν παρακαλοῦσαν νά διακόψει τή νηστεία. Αὐτός ὅμως δέν ὑποχωροῦσε. Ὁλόκληρη ἑβδομάδα νήστεψε ἀπό κάθε τροφή. Ἄν λοιπόν ἕνας βασιλιάς μέ τέτοιο τρόπο ἐκδήλωνε τή μετάνοιά του, ἐσύ, ὁ ἁπλός ἄνθρωπος, δέν θά ἐξομολογηθεῖς;

Ἀργότερα πάλι, ὅταν ἐπαναστάτησε ὁ Ἀβεσσαλώμ, ἐνῶ ὑπῆρχαν πολλοί ἄλλοι δρόμοι διαφυγῆς, ὁ Δαβίδ προτίμησε νά γλυτώσει φεύγοντας πρός τό ὄρος τῶν Ἐλαιῶν. Σάν νά προσευχόταν ἔτσι στό Λυτρωτή, πού ἔμελλε ἀπό κεῖ νά ἀναληφθεῖ στούς οὐρανούς. Στή δύσκολη μάλιστα ἐκείνη περίσταση, ὁ Σεμεΐ ἄρχισε νά βρίζει καί νά καταριέται τό βασιλιά. Ὁ Δαβίδ ὅμως τόν ἀντιμετώπιζε μέ ταπείνωση καί μακροθυμία, λέγοντας: «Ἀφῆστε τον! Ὁ Κύριος τοῦ εἶπε νά μέ καταριέται» (Β' Βασ. 16:10). Γιατί ἤξερε πὼς συγχωροῦνται οἱ ἁμαρτίες ἐκείνου πού συγχωρεῖ τούς ἄλλους.

Βλέπεις τήν ὠφέλεια τῆς ἐξομολογήσεως; Βλέπεις ὅτι σώζονται ὅσοι μετανοοῦν;

Ὁ Ἀχαάβ, ὁ βασιλιάς τῆς Σαμάρειας, ὑπῆρξε ὑπερβολικά παράνομος, εἰδωλολάτρης, προφητοκτόνος, ἀσεβὴς καί ἄδικος. Ὅταν ὅμως μέ τή Βασίλισσα Ἰεζάβελ σκότωσε τόν Ναβουθαί καί ἦρθε ὁ προφήτης Ἠλίας καί τόν ἀπείλησε, ἀμέσως ἔδειξε μετάνοια. Ξέσκισε τή βασιλική ἐνδυμασία καί φόρεσε τόν πένθιμο σάκκο. Τί εἶπε τότε ὁ φιλάνθρωπος Θεός στόν Ἠλία; «Βλέπεις τή μετάνοια τοῦ Ἀχαάβ; δέν θά τόν τιμωρήσω!» (παράβαλλε Γ΄ Βασ. 20:29).

Συγχωρεῖ ὁ φιλάνθρωπος Θεός τόν Ἀχαάβ, μολονότι ἔμελλε ἐκεῖνος νά συνεχίσει τίς ἁμαρτίες του. Ὁ Κύριος, βέβαια, δέν ἀγνοοῦσε τό μέλλον του, ἀλλά τώρα, στόν καιρό τῆς μετάνοιας, τοῦ χαρίζει τήν ἀνάλογη συγχώρηση. Εἶναι χαρακτηριστικό τοῦ δικαίου δικαστῆ νά ἀνταποκρίνεται κατάλληλα σέ κάθε περίσταση πού παρουσιάζεται.

Ὁ βασιλιάς Ἱεροβοάμ τελοῦσε θυσίες στό βωμό τῶν εἰδώλων. Ἐπειδή πρόσταξε νά συλλάβουν τόν Προφήτη, πού τόν κατέκρινε γιά τήν εἰδωλολατρία, τό χέρι του ἔμεινε ξερό. Μόλις δοκίμασε τήν τιμωρία τοῦ Θεοῦ, παρακάλεσε τόν Προφήτη: «Προσευχήσου στόν Κύριο γιά μένα» (Γ' Βασ. 13:6). Ἀποτέλεσμα τῆς μετάνοιας ἦταν νά γιατρευτεῖ τό χέρι του. Ἄν ὁ προφήτης γιάτρεψε τόν Ἱεροβοάμ, ὁ Χριστός δέν μπορεῖ νά σώσει ἐσένα, συγχωρώντας τίς ἁμαρτίες σου;

Ὑπερβολικά ἁμαρτωλός ὑπῆρξε καί ὁ Μανασσῆς. Πρόσταξε καί πριόνισαν τόν Ἠσαΐα. Μολύνθηκε μέ τήν εἰδωλολατρία. Πλημμύρισε τήν Ἱερουσαλήμ μέ αἵματα ἀθώων. Ὅταν ὅμως ὁδηγήθηκε αἰχμάλωτος στή Βαβυλώνα καί δοκίμασε τήν τιμωρία, ἔσπευσε νά θεραπευθεῖ μέ τή μετάνοια. Λέει ἡ Γραφή: «Ταπεινώθηκε βαθιά ὁ Μανασσῆς ἐνώπιόν τοῦ Θεοῦ τῶν πατέρων του καί ζήτησε τό ἔλεός Του. Ὁ Κύριος ἄκουσε τή θερμή του προσευχή, τόν ἐπανέφερε στήν Ἱερουσαλήμ καί τοῦ ξαναχάρισε τό θρόνο του» (Β' Παραλ. 33:12-13). Ἄν σώθηκε μέ τή μετάνοια αὐτός ποὺ πριόνισε τόν Προφήτη, ἐσύ, ποὺ ἀσφαλῶς δέν ἁμάρτησες τόσο φρικτά, δέν θά σωθεῖς; Πρόσεξε, νά μήν ἀμφιβάλλεις γιά τή δύναμη τῆς μετάνοιας.

Ἡ ἐξομολόγηση μπορεῖ καί τή φωτιά νά σβήσει καί τά θηρία νά ἡμερέψει. Ἄν ἀμφιβάλλεις, θυμήσου τί ἔγινε μέ τόν Ἀνανία, τόν Ἀζαρία καί τόν Μισαήλ μέσα στό καμίνι τῆς Βαβυλώνας. Πόσες βρύσες θά μποροῦσαν νά σβήσουν τή φλόγα ποὺ ἀνέβαινε σέ ὕψος σαράντα ἐννέα πήχεων; Ὅπου ὅμως ὑψωνόταν ἡ τεράστια φλόγα, ἐκεῖ σάν ποτάμι ξεχύθηκε ἡ πίστη τῶν τριῶν νέων καί ἐκεῖ ἀκούστηκε ἡ προσευχή τῆς μετανοίας: «Δίκαιος εἶσαι, Κύριε, γιά ὅλα ὅσα ἐπέτρεψες νά πάθουμε, γιατί ἁμαρτήσαμε καί ἀνομήσαμε» (Δὰνιήλ, Προσ. Ἀζαρία: 3, 5).

Ἡ μετάνοια διέλυσε τή φλόγα! Βεβαιώσου ἀπ’ αὐτό γιά τή δύναμή της νά σβήνει καί τή φλόγα τῆς κολάσεως.

Ἴσως ὅμως νά πεῖ κάποιος προσεκτικός ἀναγνώστης: Ὁ Θεός ἔσωσε τούς τρεῖς νέους ὄχι γιά τή μετάνοιά τους, ἀλλά γιά τήν πίστη τους. Ἐπειδή ὑπάρχει κι αὐτό τό ἐνδεχόμενο, θά σᾶς παρουσιάσω καί μίαν ἄλλη περίπτωση.

Τί γνώμη ἔχετε γιά τόν Ναβουχοδονόσορ; δέν μάθατε ἀπό τήν Ἁγία Γραφή ὅτι ἦταν ἄγριος, αἱμοβόρος, σκληρόκαρδος; δέν ἀκούσατε ὅτι κατέστρεψε τάφους καί ξέθαψε λείψανα βασιλιάδων; δέν ἀκούσατε ὅτι ὁλόκληρο λαό ἔσυρε στήν αἰχμαλωσία; δέν ἀκούσατε ὅτι τύφλωσε τό βασιλιά, ἀφοῦ πρῶτα τόν ὑποχρέωσε νά δεῖ τή σφαγή τῶν παιδιῶν του; δέν ἀκούσατε ὅτι συνέτριψε τά Χερουβείμ; (δέν ἐννοῶ, βέβαια, τούς ἀγγέλους μή σκεφτεῖ κανείς τίποτα τέτοιο. Ἐννοῶ τά γλυπτά, πού κάλυπταν τήν Κιβωτό τῆς Διαθήκης, ἀπ’ ὅπου ἀκουγόταν ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ). Ὁ Ναβουχοδονόσορ βεβήλωσε ἀκόμα καί τό καταπέτασμα τοῦ Ναοῦ. Πῆρε τό ἅγιο θυμιατήρι καί τό ἔστειλε σέ εἰδώλειο. Ἅρπαξε ὅλες τίς ἱερές προσφορές. Ἔβαλε φωτιά κι ἔκαψε τό Ναό ἀπό τά θεμέλια (Β' Παραλ. 36:11-21).

Μέ πόσες τιμωρίες ἄξιζε νά τιμωρηθεῖ αὐτός ποὺ σκότωσε βασιλιάδες, ποὺ ἔκαψε ἱερά, ποὺ αἰχμαλώτισε τό λαό, ποὺ τοποθέτησε ἅγια σκευή τοῦ Ναοῦ ἀνάμεσα στά εἴδωλα; δέν θά ἦταν ἄξιος νά θανατωθεῖ χίλιες φορές;

Γνωρίσατε ὡς ἐδῶ τό πλῆθος τῶν ἐγκλημάτων τοῦ Ναβουχοδονόσορ. Ἐλᾶτε τώρα νά μάθετε καί τοῦ Θεοῦ τή φιλανθρωπία.

Τιμωρήθηκε ὁ θηριώδης βασιλιάς νά ζεῖ σάν ἄγριο θηρίο μέσα στήν ἔρημο. Τιμωρήθηκε ὅμως μ' αὐτόν τόν τρόπο γιά νά σωθεῖ. Ἔβγαλε νύχια καί τρίχες σάν αὐτά πού ἔχει τό λιοντάρι, γιατί πρίν σάν λιοντάρι ἅρπαζε τά ἅγια καί οὔρλιαζε. Ἔτρωγε χόρτα σάν τό βόδι, γιατί πρίν σάν βόδι ζοῦσε, ἀγνοώντας τόν ἀληθινό Θεό, πού τοῦ εἶχε χαρίσει τό βασιλικό ἀξίωμα. Ὅταν ὅμως μέ τίς παιδαγωγικές αὐτές τιμωρίες ἀναγνώρισε τόν ὕψιστον Θεό καί προσευχήθηκε καί μετανόησε, τότε Ἐκεῖνος τοῦ χάρισε πάλι τό ἀξίωμά του (Δαν. 4:26-34).


Στόν Ναβουχοδονόσορ, πού ἁμάρτησε τόσο φοβερά καί μετανόησε, χάρισε ὁ Θεός τή συγχώρηση καί τή βασιλεία. Ἄν λοιπόν κι ἐσύ μετανοήσεις καί ζήσεις χριστιανικά, δέν θά σού χαρίσει τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν καί τή βασιλεία τῶν οὐρανῶν;

Φιλάνθρωπος εἶναι ὁ Κύριος. Γρήγορος στή συγχώρηση. Ἀργός στήν τιμωρία. Κανείς λοιπόν ἄς μήν ἀπελπίζεται γιά τή σωτηρία του.

Ὁ Πέτρος, ὁ κορυφαῖος τῶν Ἀποστόλων, φοβήθηκε μία δούλη κι ἀρνήθηκε τρεῖς φορές τό Χριστό. Μεταμελήθηκε ὅμως κι ἔκλαψε πικρά (Ματθαῖος 26:69-75). Τό κλάμα φανέρωνε τήν ὁλόψυχή του μετάνοια. Γι’ αὐτό δέν ἔλαβε μόνο τή συγχώρηση γιά τήν ἄρνηση, ἀλλά καί τήν ἀποκατάσταση στό ἀποστολικό ἀξίωμα.

Ἔχοντας λοιπόν, ἀδελφοί, τόσα παραδείγματα ἀνθρώπων πού ἁμάρτησαν καί μετανόησαν καί σώθηκαν, πρόθυμα κι ἐσεῖς νά μετανοεῖτε καί νά ἐξομολογεῖσθε. Ἔτσι θά λάβετε τή συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν σας καί θ' ἀξιωθεῖτε νά κληρονομήσετε τή βασιλεία τῶν οὐρανῶν μαζί μέ ὅλους τοὺς ἁγίους.
 πηγή

ΑΝΑΘΕΜΑΤΑ

πηγή

1) - Τοῖς ἐπαγγελλομένοις τά τῶν Ἑλλήνων, ἤτοι εἰδωλολατρῶν, δυσσεβῆ δόγματα καί ἀναβιοῦσι τά μυθικά αὐτῶν πλάσματα ἀρχαιολάτραις καί νεοπαγανισταῖς, ἀνάθεμα (γ΄).
 

2) - Ἀρείῳ τῷ πρώτῳ θεομάχῳ καί ἀρχηγῷ τῶν αἱρέσεων, ἀνάθεμα (γ΄).
 

 3) - Μακεδονίῳ τῷ δυσσεβεῖ καί Νεστορίῳ τῷ θεηλάτῳ, τῷ παθητήν λέγοντι τήν Ἁγίαν Τριάδα, καί Οὐαλεντίνῳ δυσσεβεῖ τῷ παράφρονι, ἀνάθεμα (γ΄).
 

4) - Πέτρῳ τῷ Κναφεῖ καί παράφρονι, τῷ λέγοντι «Ἅγιος Ἀθάνατος, ὁ σταυρωθείς δι’ἡμᾶς», ἀνάθεμα (γ΄).
 

5) - Παύλῳ τῷ Σαμοσατεῖ καί Θεοδοτίωνι τῷ τούτου συμμύστη καί ὁμόφρονι, σύν ἄλλῳ Νεστορίῳ παράφρονι, ἀνάθεμα (γ΄).
 

6) - Πέτρῳ Δειλαίῳ τῷ αἱρετικῷ, τῷ καί Λυκοπέτρῳ ἐπονομαζομένῳ, Εὐτυχίῳ τε καί Σαββελλίῳ τοῖς κακόφροσιν, ἀνάθεμα (γ΄).
 

7) - Ἰακώβῳ Ἀρμενίῳ τῷ Ζανζάλῳ, Διοσκόρῳ «πατριάρχῃ» Ἀλεξανδρείας καί Σεβήρῳ τῷ δυσσεβεῖ, ἅμα Σεργίῳ, Παύλῳ καί Πύρρῳ τοῖς ὀμόφροσι, σύν Σεργίῳ, μαθητῇ τοῦ Λυκοπέτρου, ἀνάθεμα (γ΄).

8) - Τοῖς Ὠριγενισταῖς καί τοῖς ὀπαδοῖς καί διαδόχοις αὐτῶν, ἀνάθεμα (γ΄).

9) - Ὅλοις τοῖς Εὐτυχιανισταῖς καί Μονοθελήταις καί Ἰακωβίτες καί Ἀρτζιβουρίταις καί ἁπλῶς πᾶσιν αἱρετικοῖς,  ἀνάθεμα (γ΄). 

10) - Τοῖς ἐκπεσοῦσι αἱρεσιάρχαις καί ἀρνουμένοις τήν Ἁγίαν Δ΄ Οἰκουμενικήν Σύνοδον, Καρεκίν Β΄ Ἀρμενίας, Θεοδώρῳ Β΄ Αἰγύπτου, Παύλῳ Αἰθιοπίας, Ἰγνατίῳ-Ἐφραίμ Β΄ Συροϊακωβιτῶν, Βασιλείῳ-Θωμᾷ Α΄ Μαλαμπαριανῶν-Ἰνδιάνων, τοῖς κακῶς ὀνομάζουσιν ἑαυτούς Ὀρθοδόξους καί τοῖς αὐτοῖς κοινωνοῦσι, ἀνάθεμα (γ΄). 

11) - Τοῖς ἀρνουμένοις τάς Ἁγίας Δ΄, Ε΄, ΣΤ΄ καί Ζ΄ Οἰκουμενικάς Συνόδους Μονοφυσίταις, Μονοθελήταις καί Μονοενεργήταις, ἀνάθεμα (γ΄).

12) - Τῷ φρυαξαμένῳ συνεδρίῳ κατά τῶν σεπτῶν Εἰκόνων, ἀνάθεμα (γ΄).

13) - Εἴ τις οὐ προσκυνεῖ τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν ἐν Εἰκόνι περιγραπτόν κατά τό ἀνθρώπινον, ἤτω  ἀνάθεμα (γ΄).
 

14) - Βαρλαάμ Καλαβρῷ, Γρηγορίῳ Ἀκινδύνῳ, Προχώρῳ Κυδώνι, Νικηφόρῳ Γρηγορᾷ, Γεωργίῳ Λαπίθῃ καί τοῖς ὀπαδοῖς καί διαδόχοις αὐτῶν, ἀνάθεμα (γ΄).

15) - Τοῖς κηρύσσουσι καί διδάσκουσι τήν αἵρεσιν τοῦ νεοβαρλααμισμοῦ, ἀνάθεμα (γ΄).

16) - Τῷ κανονικῶς ἀνυποστάτῳ καί ἐκπεσόντι αἱρεσιάρχῃ Πάπᾳ Παλαιᾶς Ρώμης Φραγκίσκῳ τῷ Α΄ καί τοῖς αὐτῷ κοινωνοῦσι, ἀνάθεμα (γ΄). 

17) - Τοῖς Μαρτίνῳ Λουθήρῳ, Ἰωάννῃ Καλβίνῳ, Οὐρλίχῳ Σβιγλίῳ καί Ἐρρίκῳ τῳ 8ῳ δυσσεβεῖ βασιλεῖ καί τοῖς σύν αὐτοῖς συγκροτήσασι τάς αἱρετικάς παραφυάδας τῆς Διαμαρτυρήσεως, ἀνάθεμα (γ΄).

18) - Τῷ αἱρεσιάρχῃ τῆς θρησκευτικῆς παρασυναγωγῆς τοῦ Ἀγγλικανισμοῦ Ἰουστίνῳ Γουέλμπι καί τοῖς αὐτῷ κοινωνοῦσι, ἀνάθεμα (γ΄).  

19) - Τοῖς ἀρνουμένοις καί καθυβρίζουσι τήν Παναγίαν, Ὁμοούσιον, Ἀδιαίρετον καί Ζωοποιόν Τριάδαν Ραββίνοις τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ, Ἰσλαμισταῖς καί μέλεσι τῆς ἀνωνύμου φυλλαδικῆς Ἑταιρίας Σκοπιά τοῦ Πύργου τῶν «Μαρτύρων» τοῦ Ἱεχωβᾶ, ἀνάθεμα (γ΄).

20) - Τοῖς δυσφημοῦσι τά ἱερά Μυστήρια τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Βαπτισταῖς, Ἀντβεντισταῖς καί Πεντηκοστιανισταῖς, ἀνάθεμα (γ΄). 

21) - Τοῖς κηρύσσουσι καί διδάσκουσι τήν παναίρεσιν τοῦ διαχριστιανικοῦ καί διαθρησκειακοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ, ἀνάθεμα (γ΄).

22) - Τοῖς κηρύσσουσι καί διδάσκουσι τήν μεταπατερικήν, νεοπατερικήν, συναφειακήν καί μετακανονικήν αἵρεσιν, ἀνάθεμα (γ΄).

23) - Τοῖς ἀρνουμένοις τάς Ἁγίας Η΄ καί Θ΄ Οἰκουμενικάς Συνόδους, τάς συγκληθείσας ἐπί Μεγάλου Φωτίου καί Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, παποφιλιοκβισταῖς, ἀνάθεμα (γ΄).

24) - Τῷ προτεσταντικῷ λεγομένῳ «Παγκοσμίῳ Συμβουλίῳ Ἐκκλησιῶν»-Αἱρέσεων, ἐν ᾧ διδάσκεται ὅτι ἅπασαι αἱ αἱρέσεις κλάδοι εἰσί τῆς Μιᾶς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, καί τοῖς Ὀρθοδόξοις, τοῖς συμμετέχουσι ἐν ταῖς ἀντικανονικαῖς συμπροσευχαῖς μεθ’αἱρετικῶν κατά τήν λεγομένην «ἑβδομάδα προσευχῆς ὑπέρ τῆς ἑνότητος τῶν χριστιανῶν», ἀνάθεμα (γ΄).

25) - Τοῖς ἀντορθοδόξοις κειμένοις τοῦ Τορόντο (1950), Μπαλαμάντ (1993), Σαμπεζύ (1994), Πόρτο Ἀλέγκρε (2006) καί Πουσάν (2013), ἀνάθεμα (γ΄).

26) - Τοῖς διδάσκουσι ὅτι αἱ αἱρέσεις, αἵτινες ἀπεκόπησαν ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, συμπεριλαμβάνονται ἐντός αὐτῆς, τάς ὁποῖας καί ὀνομάζουσι «ἀτελεῖς ἐκκλησίας» καί ὅτι ἔστι σωτήριος Χάρις, ἔγκυρον βάπτισμα καί ἐνεργοῦσα Χάρις τῆς ἱερωσύνης ἐκτός τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀνάθεμα (γ΄).   

27) - Τοῖς κηρύσσουσι καί διδάσκουσι τήν αἵρεσιν ὅτι ὁ ἐκάστοτε Οἰκουμενικός Πατριάρχης πρῶτος ἐστί ἄνευ ἴσου, ἀνάθεμα (γ΄).

28) - Τῇ ληστρικῇ, αἱρετικῇ καί οἰκουμενιστικῇ ψευδοσυνόδῳ τῆς Κρήτης τοῦ Ἰουνίου 2016, τῇ λεγομένῃ «Ἁγίᾳ καί Μεγάλῃ Συνόδῳ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», τοῖς κακοδόξοις αὐτῆς κειμένοις, ἅτινα θεσμοθετοῦσιν 

α) τήν διεξαγωγήν τοῦ διαλόγου μεταξύ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί αἱρέσεων μέ κριτήριον τάς προτεσταντικάς πλατφόρμας καί οὐχί τήν Ὀρθόδοξον Ὁμολογίαν, 

β) τήν  λεγομένην «ἀποκατάστασιν τῆς ἑνότητος τῶν Χριστιανῶν» καί τήν ἱστορικήν ὀνομασίαν τοῦ ὅρου «ἐκκλησία» διά τούς αἱρετικούς, 

γ) τόν Καταστατικόν Χάρτην  τοῦ προτεσταντικοῦ λεγομένου «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν»-αἱρέσεων καί τόν δογματικόν μινιμαλισμόν ὡς βάσιν τοῦ διαλόγου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μετά τῶν αἱρέσεων, 

δ) τήν «Δήλωσιν τοῦ Τορόντο» τοῦ 1950, σύμφωνα μέ τήν ὁποίαν i) ὑπάρχουσιν μέλη τῆς Ἐκκλησίας καί ἐκτός τῶν τειχῶν Αὐτῆς, ii) ὑπάρχει Ἐκκλησία ἐκτός τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί iii) τό ἀποτελεῖν μέλος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ περιεκτικώτερον ἔστιν ἤ τό ἀποτελεῖν μέλος τῆς ἰδίας Ἐκκλησίας, 

ε) τούς μεικτούς γάμους μέ πρόσχημα μίαν ψευδήν οἰκονομίαν, καί στ) τήν αἱρετικήν ζηζιούλιαν θεωρίαν περί ἀνθρωπίνου προσώπου, καί τοῖς ἀποδεχομένοις καί ἐφαρμόζουσι τάς αἱρετικάς αὐτῆς ἀποφάσεις, ἀνάθεμα (γ΄).
 

29) - Τῇ Μασονίᾳ καί τῷ διεθνῇ φρικώδῃ Σιωνισμῷ,  ἀνάθεμα (γ΄).
 

30) - Ὅλοις τοῖς αἱρετικοῖς,  ἀνάθεμα (γ΄).

Ουκρανία :Κυριακή της ορθοδοξίας ,ο επίσκοπος Λογγίνος 
της κανονικής εκκλησίας που υπάγετε στο πατριαρχείο Μόσχας ,αναθεματίζει τον οικουμενισμό και την ψευτοσύνοδο της Κρήτης ! 

Μπράβο η διακήρυξη της πίστεως καθαρής 
και ανόθευτης από τις σύγχρονες αιρέσεις 
και κακοδοξίες ! 
Ξεκάθαρα πράγματα ,ο θεολογικός και εκκλησιαστικός λόγος κοφτερός σαν μαχαίρι !
 Εχουμε πηξει στην θολολογία , στήν τέχνη της αμφισημίας. Η θολολογία και αμφισημία έχουν καθιερωθεί ως ένα δόγμα Αν κανείς δέν την γνωρίζει σου λέει ο άλλος τί παπάς και τί θεολόγος είσαι ; Δεν είσαι σέ θέση όχι νά μιλήσεις θεολογικά ,αλλά ούτε και ένα ευχέλαιο να κάνεις .Είσαι άξεστος και αγροίκος ,βρωμάς ,δέν είσαι πολιτισμένος ,δέν έχεις τρόπους ,ο λόγος σου είναι απελέκητος ,άτεχνος , δέν είσαι in ....Kαί έτσι οι διάφοροι κουταλιανοί που έκαναν τους καμπόσους στά εύκολα μπροστά στο λαό , τώρα μασάνε τά λόγια τους, συρρικνώνονται φοβισμένοι κάτω από το ράσο .
Θά πρέπει επι τέλους ο θεολογικός και εκκλησιαστικός λόγος να αποκτήσει την σφριγηλότητα της αιώνιας νεότητάς του , την επιθετικότητά του , την διαύγειά του , την λεβεντιά νά πεί τά πράγματα μέ το όνομά τους ....νά γίνει ένας αγιοπνευματικός λόγος πλήρης χάριτος, Αληθείας και απλότητος! 

Νομίζουμε ότι είναι καλό να γνωρίζουν οι Χριστιανοί την παράδοση 
και τις δυσκολίες στην ιστορία της Εκκλησίας. Για την ερμηνεία του κειμένου, 
και τις πιθανές παρερμηνείες έχει γράψει ένα περισπούδαστο άρθρο ο Επίσκοπος Ναυπάκτου
 π. Ιερόθεος
http://www.hsir.org/Theology_el/3d7027Orthodoxias-06.p

π.Άνθιμος Ρασσιάς Γιατί η η σιωπή δεν είναι πάντα ΧΡΥΣΟΣ!

Ο τρελός και η μαγκούρα ( Παραμύθι αληθινό για καλή Σαρακοστή ...)

πηγή

Παραμονές Σαρακοστής . Χαρούμενη είναι και φέτος η Μαρία …μα έχει μια αδιόρατη μελαγχολία το κάθε της χαμόγελο . Να ΄ ναι που στο σχολείο την κοιτάνε κάπως περίεργα οι άλλες μανάδες , από τότε  τους είπε πως τα μικρά  της τα "ακουμπάει" στο πετραχήλι του πνευματικού της    … Να ΄ναι που φέτος δεν τα στειλε σε κανένα χορό με μασκαράδες , που στα γενέθλια της μεγάλης το Σάββατο της Τυρινής δεν πρόσφερε κρεατάκι στα παιδάκια …

-Υπερβολική είσαι καημένη ! Στον δικό σου κόσμο ζεις και θέλεις πεισματικά να σε ακολουθήσουν ακόμα και τα μικρά παιδιά …Γιατί δεν έβαλες και κανένα κεφτεδάκι  και άσε τα  αυτά να αποφασίσουν ! Τα εισερχόμενα δεν βλάπτουν Μαρία ! μόνο τα εξερχόμενα ! Το είπε ο ίδιος ο Χριστός !

Δικοί της άνθρωποι της τα παν όλα τούτα … Και κείνη βάλθηκε να τους απαντά ήρεμα και   με  απλά λογάκια πως την Κυριακή της Τυρινής θυμόμαστε την …ξουρία των πρωτοπλάστων  που έλεγε και η γιαγιούλα της , που ο Θεός τους είπε μες σε χίλια δέντρα μόνο το ένα να μην ζυγώσουν …- Έτσι και εμείς την Τυρινή εβδομάδα σε ανάμνηση της θλιβερής εξώσεως , τρώμε τα πάντα πλην κρέατος …Και για  τα εισερχόμενα που είπε ο Κύριος , δεν εννοούσε ότι δεν πειράζει το να μην νηστεύουμε,  μα το είπε όταν  οι τυπολάτρες και υποκριτές  Φαρισαίοι, οι τυφλοί οδηγοί των τυφλών ,  τον  κατηγόρησαν ότι αφήνει τους μαθητάδες του να τρώνε με χέρια άνιπτα,  διδάσκοντάς τους έπειτα  για την καθαρή καρδιά …

Το βράδυ της Παραμονής της Συγχώρεσης  μετά την όμορφη γιορτούλα τους , θέλησε να πει  ένα παραμύθι στα παιδιά της πριν κοιμηθούν , μα πιο πολύ το είπε  για την δική της την ψυχή , που γύρευε  να γαληνέψει …

Ήτανε που λέτε παιδιά τα πολύ παλιά χρόνια μια πολιτεία μακρινή με δρόμους μεγάλους και σπίτια ψηλά  …Οι κάτοικοί της ζούσαν πολύ ευτυχισμένοι και χαρούμενοι. Όλο γιόρταζαν και τραγουδούσαν.  Έτρωγαν έπιναν και  συνεχώς γλεντούσαν . Μια ατέλειωτη γιορτή ήτανε η ζωή τους . Απ ' όποιο σπίτι και να περνούσες θα σου ' λεγαν : -  Πέρνα μέσα να φας να  πιεις και να χορέψεις και αύριο το πρωί μπορεί να ξεμπερδέψεις !  Κάθε χρόνο τέτοια εποχή  στην τεράστια πλατεία της πολιτείας , γινόταν το μεγάλο πανηγύρι . Εκεί μαζεύονταν όλοι οι  κάτοικοι ,  νέοι γέροι και παιδιά  και τρία ολόκληρα μερόνυχτα χορεύανε  , τρώγανε και πίνανε και καμιανού δεν δίνανε !  Την Τρίτη ημέρα,  όπως πάντα,  ήρθε και ο άρχοντας  ο βασιλιάς ο μέγας ! Κάθισε πάνω στον θρόνο του λοιπόν και απολάμβανε  και αυτός  τα γλέντια και τις χαρές …Έλεγε κάθε τόσο : Δώστε στον κόσμο να φάει και να πιεί με την ψυχή του !

Χορέψτε ! Τραγουδήστε ! Ξεφαντώστε ! φώναζε όλο ένα και δως του να πίνει και να τρώει κι εκείνος …

 Οι παρατρεχάμενοί του υπασπιστές , κόντηδες και κόμηδες με πλουμιστές στολές  , ενθουσιάζονταν που έβλεπαν τον βασιλιά τους τρισευτυχισμένο και τόσο μα τόσο  ….μπουκωμένο,    όπως κάθε χρόνο τέτοια μέρα ! Έκαναν ό,τι μπορούσαν για να τον ικανοποιήσουν  πιότερο …μέχρι και τις καμπάνες βάλανε να χτυπάνε ολοένα για να μην μπορεί να κοιμηθεί κανείς και όλοι να συνεχίζουνε  το ατέλειωτο το γλεντοκόπι !

Είχε φτάσει η  νύχτα στο μέσο της,  μόλις   ο Βασιλιάς φώναξε : Εμπρός,  αγκαλιαστείτε όλοι και χορέψτε στον ρυθμό του βασιλικού ταγκό!   Εμπρός μουσικάντηδες αρχινήστε ! Ξεκίνησαν εκείνοι λοιπόν να παίζουν δυνατά την μουσική που διέταξε ο Βασιλιάς ! Κάνανε όλοι ζευγάρια και άρχισαν  να χορεύουν και να περνούν από  μπροστά του καμαρωτοί -καμαρωτοί  ! Κάποια στιγμή κάπου  στο βάθος , ο Βασιλιάς ξεχώρισε έναν άνθρωπο . Δεν ήταν αυτός σαν όλους τους άλλους , τους ξέφρενους πανηγυριστές κατοίκους . Αυτός ήταν θλιμμένος και σκυφτός ολοένα . Καθόταν πάντα μόνος του , κανείς δεν του μιλούσε ...Όλοι τον ελυπόντουσαν , γιατί ποτέ του δεν χαιρότανε , ποτέ του  δεν γλεντούσε .... Του'  χανε βγάλει και ένα σωρό παρατσούκλια και τον φωνάζανε άχαρο και αλλοπαρμένο και  γρουσούζη και βλαμμένο… Διέταξε λοιπόν ο Βασιλιάς να του τον φέρουνε μπροστά του ! Σηκώθηκε λοιπόν εκείνος και με βροντερή φωνή και  τα φρύδια του  σμιχτά του λέει  : -Γιατί άνθρωπε δεν γελάς και δεν γλεντάς  ; Γιατί δεν χορεύεις , πως τολμάς  ; Δεν ακούς αυτήν την ονειρεμένη μουσική που παίζουν τα βιολιά και οι τρομπέτες , τα πιατίνια κι οι κορνέτες , δεν βλέπεις πως λικνίζονται οι όμορφες κοκέτες  ; -Βασιλιά μου , του λέει ένας στρατηγός σοφός  , έτσι είναι πάντα τούτος ο ...πτωχός βοσκός! Γι αυτό κανείς  δεν τον πλησιάζει  και είναι όλο μόνος του εκεί πάνω στο μαντρί του  …-Ναι , μα σήμερα είναι μέρα ξεχωριστή , της χρονιάς η  διαλεχτή ! φώναξε  ο Βασιλιάς έξαλλος  .. Οι μουσικοί σταμάτησαν και όλοι γύρισαν να τον ακούσουν με προσοχή  :
 - Δεν επιτρέπεται να είσαι έτσι ! Απαγορεύω σήμερα να μην είσαι χαρούμενος ! Απαγορεύεται να μην γιορτάζεις  όπως όλοι ! 

Αυτά είπε και περίμενε την απόκριση του  ανθρώπου μας ... –Βασιλιά μου , είπε εκείνος με σιγανή φωνή , χαρούμενος είμαι , μα είναι αλλιώτικη η δική μου η χαρά !-  Χόρεψε λοιπόν  , τραγούδησε και εσύ για να μου το αποδείξεις!  του είπε ο Βασιλιάς . Ξεκίνησε λοιπόν ο άνθρωπός μας τότε  να λέει ένα τραγούδι , που κανείς δεν φάνηκε να το καταλαβαίνει … Ελέησόν με ο Θεός ελέησόν με …την ουσίαν της ψυχής καταναλώσας ταις ασωτίαις έρημος ειμί αρετών ευσεβών …λιμώττων δε κράζω ο πατήρ των οικτιρμών προφθάσας συ με οίκτειρον ….

 Απότομα τον διέκοψε ένα χαχανητό που απλώθηκε σε όλην την τεράστια πλατεία …

- Τι είναι αυτά άνθρωπέ μου !!! έσκουξε ο Βασιλιάς και άρχισε να γελά τρανταχτά  .. Χα-χα-χα ! Αυτό δεν είναι τραγούδι ..αυτό είναι μοιρολόι ! είπε και όλοι γελώντας συμφώνησαν μαζί του …-Καλά εσύ σίγουρα είσαι τρελός! Λοιπόν από σήμερα είσαι επισήμως ο τρελός του Βασιλείου μου ! είπε και όλοι γέλασαν μέχρι δακρύων  ! Φέρτε μου αμέσως μια μαγκούρα!  είπε αυστηρά τώρα ο Βασιλιάς...Κόπασε η φασαρία και το χαρδαβαλιό  και όλοι νόμιζαν πως την ήθελε για να τιμωρήσει τον άνθρωπό μας που  δεν γιόρταζε σαν και κείνους ...Μα σε λίγο μόλις του την έφεραν,  άκουσαν τον Βασιλιά  να λέει : - Σε διατάζω από δω και στο εξής , να κρατάς συνέχεια  αυτήν την μαγκούρα και μόνο αν βρεθεί κάποιος άλλος πιο τρελός από σένα , που πολύ αμφιβάλλω , τότε και μόνο τότε θα την αποχωριστείς!  Φύγε τώρα από μπροστά μου τρελέ ,  γιατί  μας χαλάς την γιορτή ! Μουσικάντηδες ! ξαναρχίστε το ταγκό ! φώναξε και ο χορός ξεκίνησε και πάλι ! 

Κυλήσανε τα χρόνια και ο άνθρωπός μας,  πάντα από τότε γυρνούσε με την μαγκούρα που του' δωσε ο Βασιλιάς! Όλοι πλέον τον φωνάζανε τρελό και τον κορόιδευαν ! Εκείνος δεν κάκιωνε σε κανέναν , μόνο χαμογελούσε ...μα  είχε μια παράξενη μελαγχολία το κάθε του χαμόγελο …Πλησίαζε και ο καιρός της μεγάλης γιορτής ! Ετοιμασίες παντού !  Φορέματα , στολίσματα , μαγειρέματα και μυρουδιές , τύμπανα ,  και μουσικές και πρόβες εξαντλητικές  για τη μεγάλη γιορτή του χρόνου  ! Έξαφνα  μια είδηση διαδόθηκε σε όλη την πολιτεία . Ο Βασιλιάς έπεσε άρρωστος βαριά στο κρεβάτι και δεν σηκωνότανε…  Ήρθανε οι καλύτεροι γιατροί του βασιλείου και άλλοι  από πολύ μακριά , του δώσανε τα πιο δυνατά τους γιατροσόφια , μα ο Βασιλιάς δεν σηκωνόταν … Συμφορά  μας!  λέγανε οι άνθρωποι ... Τώρα πως θα γίνει το πανηγύρι μας δίχως τον Βασιλιά μας …Δυστυχία μας ! Όλοι μαζεύτηκαν έξω από το παλάτι ! Να σου και ο τρελός με την μαγκούρα του ..- Εσύ μας έλειπες του είπαν …Πήγε και αυτός και ζήτησε να δει τον Βασιλιά και επέμενε πολύ …Σαν το παν στον Βασιλιά πως τον ζητούσε ο τρελός με την μαγκούρα , εκείνος πάνω στην απελπισιά του,   σκέφτηκε πως ίσως να ξερε τούτος  κανένα ματζούνι θεραπευτικό εκεί στα βουνά  που τριγυρνούσε , για να τον κάνει καλά  και έτσι τους είπε να τον αφήσουν να ανέβει  …Πάει λοιπόν ο τρελός και στέκεται μπροστά στην Βασιλική κλίνη ..- Βασιλιά μου τι έχεις ;

- Ωχ ο δυστυχής πονάω και υποφέρω!  του απάντησε εκείνος .- Τι λένε οι γιατροί Βασιλιά μου ; -Εμένα δεν μου λένε τίποτε , μα φοβάμαι από τα πρόσωπά τους τα σκυθρωπά , πως λίγες είναι οι μέρες μου ,δεν θα τα καταφέρω …-Βασιλιά μου βλέπω πως  ετοιμάζεσαι για μεγάλο  ταξίδι ! είπε ο τρελός … -Δεν μου λες έχεις κανέναν να σε περιμένει εκεί που θα πας ;  Όχι… του αποκρίνεται εκείνος σαστισμένος,  δίχως να νογάει  όμως , για ποιο ταξίδι τον ρωτούσε ...

  -Βασιλιά μου έκλαψες ποτέ στην ζωή σου ; Δάκρυσες , μετάνιωσες για κάτι από όλα αυτά που έκανες και είπες σε ολάκερη τη ζήση σου  ; Τότε φάνηκε να καταλαβαίνει ο Βασιλιάς - Τι είναι αυτά που λες άνθρωπέ μου ! Φρουροί πετάξτε τον αμέσως έξω τον τρελό ! φώναξε με όσες δυνάμεις του  είχαν απομείνει…Τον πήραν τον άνθρωπό μας και τον πέταξαν έξω με τις κλωτσιές …Και έφυγε αυτός  για άλλη πολιτεία που ποτέ δεν μάθαμε ποια ήταν …Μόνο που κανείς δεν πρόσεξε πως μόλις τον βγάλανε από το παλάτι, για πρώτη φορά μετά από χρόνια  δεν βάσταγε  την μαγκούρα του ο… τρελός . Την είχε αφήσει πάνω  στο βασιλικό κρεβάτι δίπλα στον ετοιμοθάνατο βασιλιά   …όπως κάποτε εκείνος τον είχε διατάξει …

Τέλειωσε το παραμύθι,  μα μην είναι αληθινό ;

Αύριο το βράδυ  θα ρθω , άλλο πάλι  να σας πω !

Καληνύχτα ψυχούλες μου ! Καλή Σαρακοστή !

Ὁ Γέροντας Ἐφραὶμ τῆς Ἀριζόνα στὸ στόχατρο τῶν οἰκουμενιστῶν

Ἱερὰ Μητρόπολις Πειραιῶς, γραφεῖο ἐπὶ τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν παραθρησκειῶν

Στὶς ἔσχατες καὶ ἀποκαλυπτικὲς ἡμέρες ποὺ ζοῦμε οἱ ἁγιασμένες μορφὲς καὶ οἱ χαρισματοῦχοι γέροντες ὅλο καὶ περισσότερο σπανίζουν. Ὡστόσο ποτὲ ἡ Ἐκκλησία μας στὴν ἱστορική της πορεία δὲν ἔπαυσε νὰ ἀναδεικνύει ἁγίους, γιὰ νὰ ἀποτελοῦν φωτεινοὺς φάρους καὶ πνευματικοὺς καθοδηγητὲς στὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ. Ἕνας τέτοιος χαρισματοῦχος γέροντας τῶν ἡμερῶν μας, μὲ ἔκδηλα τὰ σημάδια τῆς παρουσίας τοῦ ἁγίου Πνεύματος στὴ ζωὴ καὶ στὸ ἔργο του εἶναι καὶ ὁ γέροντας Ἐφραὶμ τῆς Ἀριζόνας, πρώην ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Φιλοθέου...

Ἁγίου Ὅρους, γνήσιο πνευματικὸ τέκνο τοῦ ὀσιακῆς βιοτῆς μακαριστοῦ γέροντος Ἰωσὴφ τοῦ Ἠσυχαστοῦ. 

Ὁ γέρονας Ἐφραὶμ ὑπῆρξε μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες ἁγιορειτικὲς μορφὲς τῆς ἐποχῆς μας. Ἀξιώθηκε νὰ φθάσει σὲ μεγάλα μέτρα πνευματικῆς τελειώσεως καὶ νὰ λάβει ὑπερφυσικὰ χαρίσματα ἀπὸ τὸν Θεό. Τοῦτο μαρτυροῦν πολλοὶ ἄνθρωποι, ποὺ τὸν ἔζησαν ἀπὸ κοντὰ καὶ διηγοῦνται πολλὰ θαυμαστὰ γεγονότα ἀπὸ τὴν ζωή του. Ἡ παρουσία του καὶ ἡ ὅλη ποιμαντικὴ καὶ ἱεραποστολική του δράση ἀποτελεῖ μία ξεχωριστὴ εὐλογία, ὄχι μόνο γιὰ τὴν πατρίδα μας, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν βορειοαμερικανικὴ Ἤπειρο. Τὸ μέχρι σήμερα ποιμαντικὸ καὶ ἱεραποστολικό του ἔργο στὴν Ἑλλάδα, στὶς Η.Π.Α. καὶ στὸν Καναδὰ ὑπῆρξε τεράστιο καὶ ἀνεκτιμήτου ἀξίας, τὸ ὁποῖο φυσικὰ δὲν εἶναι δυνατὸν μέσα στὰ στενὰ πλαίσια ἑνὸς ἄρθρου νὰ ἀναλυθεῖ καὶ νὰ παρουσιαστεῖ. 

Ἐδῶ τοῦτο μόνον θὰ τονίσουμε, ὅτι ὁ γέροντας Ἐφραὶμ μὲ τὴν δυναμικὴ καὶ ἰσχυρή του προσωπικότητα, ἀλλὰ πρὸ παντὸς μὲ τὴν ἀκτινοβολία τῆς ἁγίας του ζωῆς, κατόρθωσε νὰ γίνει πόλος ἕλξεως καὶ αἴτιος σωτηρίας χιλιάδων ψυχῶν. Κατόρθωσε νὰ ἐπιβληθεῖ στὶς συνειδήσεις τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, νὰ κερδίσει τὴν ἀγάπη, τὴν ἐκτίμηση, τὸ σεβασμὸ καὶ τὴν ὁλοκληρωτικὴ ἀφοσίωση ὅλων αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ καὶ πολλῶν κληρικῶν, ἔτσι ὥστε νὰ ἀξιωθεῖ νὰ γίνει, μὲ τὴν οἰκονομικὴ συνδρομὴ πολλῶν πνευματικῶν του τέκνων, ἱδρυτὴς καὶ κτίτωρ μίας πλειάδος Ὀρθοδόξων Μοναστηριῶν, (εἴκοσι τὸν ἀριθμὸ) στὴν Ἀμερικὴ καὶ στὸν Καναδά. Σημαντικὴ ἐπίσης ὑπῆρξε ἡ συμβολή του στὴν ἀναμόρφωση καὶ ἀναζωπύρωση τοῦ ἁγιορειτικοῦ, καὶ ὄχι μόνον, μοναχισμοῦ στὴν Ἑλλάδα.

Ὅπως ὅμως πάντοτε συμβαίνει στὴ πνευματικὴ ζωή, κάθε πιστὸ καὶ συνειδητὸ μέλος τῆς Ἐκκλησίας μας ποὺ θὰ θελήσει νὰ βαδίσει τὴ στενὴ καὶ τεθλιμένη ὁδὸ τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, ὑφίσταται διωγμοὺς καὶ θλίψεις, σύμφωνα μὲ τὸν λόγο τοῦ Κυρίου μας «εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν καὶ ὑμᾶς διώξουσιν», (Ἰω.15,20), καὶ σύμφωνα μὲ τὸν θεόπνευστο λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου «πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται», (Β΄ Τιμ.3,12). Ἀπὸ τὸν πνευματικὸ αὐτὸ νόμο φυσικὰ δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ ἀποτελέσει ἐξαίρεση ὁ γέροντας Ἐφραίμ. Καὶ αὐτὸς λοιπὸν διώχθηκε καὶ συνεχίζει νὰ διώκεται μέχρι σήμερα καὶ ἔγινε ἀντικείμενο πολεμικῆς ἀπὸ κληρικοὺς ὅλων τῶν βαθμίδων καὶ λαϊκούς, ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὸν χῶρο τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Τὸ ἀδύνατο, κοντό, αὐτὸ γεροντάκι, ποὺ στὴν ἐξωτερική του ἐμφάνιση φαίνεται «μισὸς ἄνθρωπος» καὶ ὅταν τὸν ἀντικρίζεις, δὲν «σοῦ γεμίζει τὸ μάτι», τοὺς ἔχει «καθίσει στὸ στομάχι». Τοὺς ἐκνευρίζει καὶ τοὺς ἐξοργίζει. Τὸ πολύπλευρο ἔργο του σὰν «ἐνοχλητικὸ ψαροκόκαλο ἔχει κολλήσει στὸ λαιμό τους» καὶ δὲν ξέρουν πῶς νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ αὐτὸν καὶ πῶς νὰ ἐκμηδενίσουν τὸ ἔργο του.

Ὅπως πληροφορηθήκαμε ἀπὸ δημοσιεύσεις σὲ ἱστολόγια καὶ θρησκευτικὲς ἐφημερίδες, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ σχετικὰ πρόσφατη ἐκτενῆ μελέτη τοῦ γνωστοῦ ἀγωνιστῆ καὶ ὁμολογητὴ ἀρθρογράφου κ. Χρήστου Λιβανοῦ, μὲ τίτλο: «Εἰς χείρας ‘Ἡρώδου’ ὁ γέροντας Ἐφραὶμ τῆς Ἀριζόνας», ὁ πολυσέβαστος αὐτὸς γέροντας, τὸ καύχημα καὶ τὸ καμάρι τοῦ Ὀρθοδόξου ἁγιορειτικοῦ Μοναχισμοῦ, τοὺς τελευταίους μῆνες ὑφίσταται ἕνα πρωτοφανῆ, σκληρὸ καὶ ἄγριο διωγμό. Δέχεται ἕνα πλῆθος συκοφαντικῶν κατηγοριῶν ἀπὸ οἰκουμενιστικοὺς κύκλους. Ἔφθασαν μάλιστα στὸ σημεῖο οἱ διῶκτες του νὰ παρουσιάζουν τὸ ἔργο του ὡς ἔργο τοῦ διαβόλου! Ὅπως ἀναφέρει στὴ δημοσίευσή του ὁ κ Λιβανός, οἱ παρὰ πάνω οἰκουμενιστικοὶ κύκλοι, οὔτε λίγο οὔτε πολύ, παρουσιάζουν τὸν γέροντα ὡς αἱρετικό, ὡς πρωτοπόρο καὶ ἐμπνευστὴ μίας καινοφανοῦς αἱρέσεως, ἡ ὁποία ἔχει τὰ χαρακτηριστικὰ μίας ἰδιότυπης μορφῆς «γεροντισμοῦ», τὴν ὁποία ὀνομάζουν «Ἐφραιμισμό».

Προφανῶς ἐννοοῦν, ὅτι ὁ γέροντας μὲ τὴν ὅλη προσωπικότητά του ἔχει κατορθώσει νὰ ἐπιβληθεῖ στὰ πνευματικὰ τέκνα του κατὰ τέτοιο τρόπο καὶ σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε νὰ  ἀπαιτεῖ ἀπὸ αὐτὰ πλήρη καὶ τελεία ὑπακοὴ σὲ ὅλα, ἀκόμη καὶ στὶς λεπτομέρειες τῆς καθημερινῆς των ζωῆς καὶ ὅτι ἔτσι τὰ ἔχει μεταβάλει σὲ πειθήνια ὄργανά του. Πολὺ εὔστοχα σχετικὰ μὲ τὸ θέμα αὐτὸ παρατηρεῖ ὁ κ. Λιβανός: «Εἶναι ἄδικο καὶ ἐπικίνδυνο τὸ νὰ γενικεύωμε τὰ πράγματα, ρίπτοντες ἀνόμοια καὶ διαφορετικὰ εἴδη στὸ ἴδιο τσουβάλι. Κρούσματα νοσηρᾶς γεροντοπληξίας πιθανὸν νὰ ὑπῆρχαν καὶ μεταξὺ τῶν πνευματικῶν τέκνων τῶν πολυχαρισματούχων Γερόντων Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου καὶ Ἰακώβου Τσαλίκη, ποὺ προσφάτως κατέταξε στὸ Ἁγιολόγιό της ἡ Ἐκκλησία.

Φαντάζεσθε πόσο ἀναπολόγητοι θὰ ἤσαστε, ἐὰν ἐξ αἰτίας κάποιων νοσηρῶν φαινομένων ἐκ μέρους ὀλίγων πνευματικῶν τέκνων των, εἴχαμε συμπεριλάβει καὶ τὸν γεροντισμό, πού σχετιζόταν μὲ αὐτοὺς τοὺς Γέροντας, στὴ νεοφανῆ ‘αἵρεσι’ τοῦ ‘γεροντισμοῦ’;». Κατ’ ἀρχὴν εἶναι ἀνάγκη στὴν προκειμένη περίπτωση, νὰ κάνουμε μία στοιχειώδη διάκριση μεταξύ τοῦ ὑγιοῦς καὶ τοῦ νοσηροῦ γεροντισμοῦ. Ὁ μὲν πρῶτος ἀποτελεῖ ἀναπόσπαστο στοιχεῖο τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας Παραδόσεως, ὁ δὲ δεύτερος μία ἀρρωστημένη ἐκκλησιαστικὴ κατάσταση. Ἐπίσης εἶναι ἀνάγκη νὰ κάνουμε μία στοιχειώδη διάκριση μεταξὺ αἱρέσεως καὶ νοσηροῦ γεροντισμοῦ. Ὁ νοσηρὸς γεροντισμὸς εἶναι βέβαια μία ἀρρωστημένη ἐκκλησιαστικὴ κατάσταση, ὄχι ὅμως καὶ αἵρεση, στὴν ὁποία, (αἵρεση), εἶναι ἀνάγκη ὁπωσδήποτε νὰ ἐνυπάρχει τὸ στοιχεῖο τῆς δογματικῆς πλάνης στὶς ἀλήθειες τῆς πίστεως. Ἀλλιῶς δὲν μποροῦμε νὰ μιλᾶμε γιὰ αἵρεση.

Ὅπως ἀναφέρει ὁ ἀρθρογράφος, δὲν ἀποκλείεται μεταξὺ τῶν παρὰ πάνω χαρισματούχων γερόντων, ποὺ σήμερα εἶναι ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, νὰ ὑπῆρξαν, (ὡς ἐξαιρέσεις), φαινόμενα νοσηροῦ γεροντισμοῦ, δηλαδὴ νὰ ὑπῆρξαν περιπτώσεις ἀνθρώπων, ποὺ ἦταν νοσηρὰ προσκολλημένοι στὸν γέροντά τους, χωρὶς ὅμως νὰ εὐθύνονται γιὰ τὴν νοσηρὴ αὐτὴ προσκόλληση οἱ γέροντες. Δὲν εἶναι καθόλου παράξενο καὶ καθόλου ἀπίθανο νὰ ὑπῆρξαν παρόμοια φαινόμενα, (πάντοτε ὅμως ὡς ἐξαιρέσεις), καὶ στὴν περίπτωση τοῦ γέροντος Ἐφραίμ. Εἶναι λοιπὸν ὀρθὸ καὶ δίκαιο νὰ κατηγορεῖται ὁ γέροντας γιὰ νοσηρὸ γεροντισμό, ἐπειδὴ κάποια ἐλάχιστα πνευματικά του τέκνα, (προφανῶς ἐπιρρεπῆ ἀπὸ ψυχολογικῆς ἀπόψεως), προσκολλήθηκαν μὲ ἕνα ἀρρωστημένο τρόπο στὸν γέροντα; 

Ἀλλὰ τότε θὰ μποροῦσε νὰ ρωτήσει κανείς: Ποιὰ ἄραγε μπορεῖ νὰ εἶναι ἡ βαθύτερη αἰτία τῆς ἀδυσώπητης πολεμικῆς πού ἐξαπέλυσαν οἱ οἰκουμενιστὲς ἐναντίον τοῦ γέροντος; Ἡ βαθύτερη αἰτία σίγουρα δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ὁ «Ἐφραιμισμός», ἀλλὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ γέροντας μὲ τὴν ἱεραποστολικὴ καὶ ποιμαντική του δράση στὴν Ἀμερικὴ καὶ στὸν Καναδὰ ἀποκαλύπτει, ποιὰ εἶναι ἡ γνήσια πνευματικότητα τῆς Ὀρθοδόξου ἐν Χριστῷ ζωῆς καὶ ποιὰ ἡ νόθα καὶ ἀρρωστημένη «πνευματικότητα», τὴν ὁποία διαφημίζουν καὶ πλασάρουν οἱ οἰκουμενιστές. Ἀποκαλύπτει τὴν πνευματικὴ γύμνια τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος ὑπηρετεῖ δόλιους σκοπούς, τὴν πνευματικὴ σύνθλιψη τῆς ἀνθρωπότητας καὶ τὸ χειρότερο: τὴν ἐξαφάνιση τῆς Ὀρθοδοξίας στὴν χοάνη τῆς πανθρησκείας.

Ὅπως παρατηρεῖ ὁ κ. Λιβανός: «Στὸ ἁγιασμένο πρόσωπο τοῦ χαρισματούχου Γέροντος, οἰκουμενισταί, πατριαρχικοὶ καὶ κοσμικοὶ Ἑλληνοαμερικανοὶ ἔχουν ἀνακαλύψει τὸν νέον ἐπικίνδυνον ἐχθρόν τῆς Ὀρθοδοξίας! Τοὺς ἐνοχλεῖ καὶ πανικοβάλλει ἡ δι’ αὐτοῦ θεάρεστος ἄνθησις καὶ ἐπέκτασις τοῦ Ἑλληνορθοδόξου – Ἁγιορείτικου Μοναχισμοῦ καὶ ἡ πνευματικὴ ἀφύπνισις τῶν ὁμογενῶν στὴν Βορειοαμερικανικὴ ἤπειρο. ‘Ίδε ὁ κόσμος ὀπίσω αὐτοῦ ἀπῆλθεν’, λέγουν μεταξὺ των οἱ σύγχρονοι αὐτοὶ Φαρισαῖοι».

Καὶ συνεχίζει: «Καὶ εἰς τί τοὺς ἑπταισε ὁ Γέροντας Ἐφραίμ; Στοὺς μὲν ἐκκλησιαστικοὺς ἄρχοντας, οἱ ὁποῖοι στὴν πλειονότητά τους εἶναι οἰκουμενισταί, ἀνατρέπει τὰ καζάνια τους, (ὅπως κάποτε ὁ Χριστὸς τὰ τραπέζια τῶν ἀργυραμοιβῶν) καὶ χύνει τὴν ἀκατάλληλη πρὸς ψυχικὴ βρῶσι οἰκουμενιστικὴ σούπα, τὴν ὁποία προσπαθοῦν νὰ προσφέρουν στὸν ἀνυποψίαστο λαό. Καὶ ἀπ’ ὅση σούπα ἀπομένει μέσα στὰ καζάνια ἀφαιρεῖ τὰ δηλητηριώδη μανιτάρια καὶ ἄλλα βλαβερὰ ὑλικά, ἀντικαθιστώντας αὐτὰ μὲ ἀπαραίτητες πνευματικὲς βιταμίνες, θρεπτικὰ καὶ ψυχωφελῆ συστατικά. Αὐτό, φυσικά, δὲν τὸ ἀνέχονται οἱ οἰκουμενισταί.

Τόσο χρόνο σπατάλησαν γιὰ νὰ μάθουν τὴν συνταγή, ποὺ τοὺς ἐδίδαξαν σὲ τόσους διαλόγους θεολογικῆς μαγειρικῆς καὶ ἀλχημείας ἀλλόδοξοι ἀρχιμάγειροι καὶ ἀλχημισταὶ στὰ Νεοεποχίτικα διαχριστιανικὰ καὶ διαθρησκειακὰ μαγειρεῖα καὶ ἐργαστήρια, καὶ θὰ ἐπιτρέψουν τώρα σ’ ἕναν ἰσχνὸ Ἁγιορείτη καλόγερο νὰ τοὺς πετὰ τὴν ἕτοιμη γιὰ σερβίρισμα, ἀχνιστὴ καὶ νοστιμωτάτη (κατ’ αὐτοὺς) σούπα;». Νομίζουμε ὅτι ἀκριβολογεῖ ὁ ἀρθρογράφος καὶ δὲν χρειάζεται νὰ προσθέσουμε κανένα σχόλιο. Ὅποιος ἐνδιαφέρεται γιὰ περισσότερες λεπτομέρειες μπορεῖ διαβάσει τὴν ἐκτενῆ μελέτη τοῦ κ. Χ. Λιβανοῦ.

Θὰ κλείσουμε τὴν μικρὴ ἀναφορά μας στὸν ἅγιο γέροντα Ἐφραὶμ μὲ ἕνα ἀκόμη ἀπόσπασμα τοῦ ὡς ἄνω ἀρθρογράφου: «Ἀγαπητοὶ συμπατριῶται Ἀμερικῆς καὶ Καναδά, μὴ ἐπιτρέπετε σὲ πατριαρχικοὺς κύκλους νὰ σᾶς παραπλανοῦν μὲ τὴν ἀντιεφραιμικὴ προπαγάνδα τους, παρουσιάζοντας στὰ μάτια σας τὸ φῶς σκότος, τὸ γλυκὺ πικρὸ καὶ τὸν «γεροντισμὸ» ὡς αἵρεσι… ‘Ὥρα ὑμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι’. Ἔρχονται δύσκολα χρόνια, κατὰ τὰ ὁποία τὰ ‘ἐφραιμικὰ’ μοναστήρια, ποὺ πολεμεῖτε, θὰ ἀποδειχθοῦν ἀληθῶς καταφύγια. Καὶ σήμερα εἶναι ὄχι μόνο καταφύγια, ἀλλὰ καὶ ἀλεξικέραυνα καὶ ὀμπρέλλες πνευματικῆς προστασίας καὶ πολλὰ ἄλλα. Ναί, ἀλεξικέραυνα.

Τὶς ὧρες, ποὺ ἐσεῖς ἱδρώνετε χορεύοντες στὶς χοροεσπερίδες σας, στὰ μοναστήρια αὐτὰ μοναχοὶ καὶ μοναχὲς ἐπίσης ἱδρώνουν ἀπὸ ἄλλου εἴδους ἱδρώτα, ποὺ προκαλοῦν οἱ ἀμέτρητες ἐδαφιαῖες μετάνοιες, ποὺ κάνουν ὑπὲρ ὑγείας, ἐλέους καὶ σωτηρίας ὑμῶν καὶ τῶν οἰκογενειῶν σας. Ὁ Γέροντας Ἐφραὶμ εἶναι ἕνας μεγάλος εὐεργέτης σας καὶ σεῖς τὸν ὑβρίζετε καὶ διώκετε! Γιατί; Ἔχετε σκεφθῆ τὶς συνέπειες αὐτῆς τῆς συμπεριφορᾶς σας; Προειδοποίησε γι’ αὐτὲς ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς (Ματθ. 11,24)». Ἂς εὐχηθοῦμε οἱ ἀγαπητοὶ ἐξ’ Ἀμερικῆς ὁμογενεῖς νὰ μὴν μιμηθοῦν τοὺς Γαδαρηνούς, ποὺ ἐδίωξαν τὸν Χριστὸ ἀπὸ τὰ ὅρια τῆς ἐπαρχίας των, γιὰ νὰ μὴν  ἀποδειχθοῦν ἀχάριστοι στὴν μεγάλη αὐτὴ εὐλογία ποὺ ἀξιώθηκαν νὰ λάβουν ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ βρεθοῦν ἀναπολόγητοι ἐν ἡμέρα κρίσεως.

Ἐκ τοῦ Γραφείου ἐπὶ τῶν Αἱρέσεων καὶ τῶν Παραθρησκειῶν

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 15ῃ Φεβρουαρίου 2018

πηγή

Π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος: «Τὸ Καρναβάλι ὡς πομπὴ τοῦ Σατανᾶ πού ἔχουμε ἀποταχθεῖ κατὰ τὸ ἅγιό μας Βάπτισμα»

Εἴμεθα εἰς τὴν πρώτη μυσταγωγικὴ Κατήχηση τοῦ ἁγίου Κυρίλλου. Εἴδαμε μέχρι τώρα κάποια στοιχεῖα νὰ μᾶς λέγει γιὰ τὸ Βάπτισμα, καὶ ὅτι ἐγίνετο μία προκαταρκτικὴ ἐργασία, προκειμένου μετὰ νὰ προχωρήσουν εἰς τὸ Βάπτισμα.

 Ἕνα στοιχεῖο τῆς προκαταρκτικῆς ἐργασίας ἦταν ἡ ἀπόταξις τοῦ Σατανᾶ.

 Ἐκεῖνο τὸ «ἀποτάσσομαι σοί, Σατανᾶ». 

Αὐτὸ βεβαίως ἔχει μία περαιτέρω ἀνάλυση.

 Καὶ λέγει μετὰ ἀπὸ τὸ «ἀποτάσσομαι σοῖ, Σατανᾶ», ἀποτάσσομαι καὶ ὅλων τῶν ἔργων σου. 

Καὶ ἔργα τοῦ διαβόλου, ὅπως μᾶς λέγει ἐδῶ ὁ ἅγιος Κύριλλος εἶναι ἡ ἁμαρτία. Κατόπιν λέγει «ἀποτάσσομαι σοὶ Σατανᾶ»- τὸ «ἀποτάσσομαι» πάντα ὑπονοεῖται· ὅπως καὶ στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, «Πιστεύω» καὶ τὸ «Πιστεύω» προτάσσεται ἀλλὰ ὑπονοεῖται στὸ κάθε ἄρθρο τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως- ἔτσι καὶ ἐδῶ «καὶ πάση τὴ πομπή σου». Δηλαδὴ θέλω νὰ φύγω κι ἀπὸ κάθε πομπή σου. Ἀποτάσσομαι λοιπὸν κι ἀπὸ κάθε πομπή σου.
Καὶ τί εἶναι ἡ «πομπή»; Λέγαμε τὴν περασμένη φορὰ ὅτι εἶναι ἡ θεατρομανία. Ἐδῶ ἄς μου ἐπιτραπεῖ νὰ πῶ κάτι γιὰ τὸ καρναβάλι, ὅτι καὶ αὐτὸ εἶναι μία πομπὴ τοῦ Σατανᾶ. Ὅταν ὑπάρχει μάλιστα αὐτὴ ἡ μεταμφίεσις καὶ μάλιστα μὲ πρόσωπα τερατώδη, τραγίσια, φοβερά, δαιμονικά. Ὅλα αὐτὰ εἶναι πράγματι μία πομπὴ τοῦ Σατανᾶ.
Ἂν ἐρωτήσετε, γιατί πολλὲς φορὲς οἱ ἄνθρωποι μεταμφιέζονται, καὶ παίρνουν μὲ μάσκες τὸ πρόσωπο ἑνὸς τραγιοῦ, κατσίκας, μὲ κέρατα κ.λπ. πού εἶναι βεβαίως γνωστότατο, οἱ ρίζες τοῦ καρναβαλιοῦ εἶναι...
εἰδωλολατρικές, καὶ μάλιστα βακχικῆς προελεύσεως, δηλαδὴ στὴ λατρεία τοῦ Διονύσου γινόταν αὐτό· ὁ Διόνυσος δὲν εἶναι θεότης ντόπια, ἑλληνική, εἶναι φρυγικὴ καὶ εἰσήχθη ὡς λατρεία στὴν Ἑλλάδα· κατώτερος θεός, τῆς μέθης, τοῦ ἀφροδισιασμοῦ κ.λπ., γιατί, ἴσως δὲ νὰ μὴν τὸ ξέρατε αὐτό, συναντοῦμε σὲ ὅλες τὶς παραδόσεις τῶν λαῶν, ὅλων τῶν φυλῶν, ὅλης της γής, τῆς θεότητας ποὺ λατρεύουν, νὰ εἶναι αὐτοῦ τοῦ τύπου, μία τραγίσια μορφὴ μὲ κέρατα. Ἁπλούστατα, διότι ὁ διάβολος ἐνεφανίζετο εἰς τοὺς ἀνθρώπους μὲ αὐτὴν τὴν μορφήν. Γι’ αὐτὸ βρίσκομε σὲ ὅλες τὶς παραδόσεις τῶν λαῶν, τὶς λατρευτικές τους παραδόσεις, αὐτὲς τὶς δύσμορφες, τὶς ἄσχημες μορφές, γιατί εἶναι δαιμονικές. Τώρα γιατί παίρνουν αὐτὴν τὴν μορφήν; Ὁ Θεὸς τὸ ἐπιτρέπει αὐτὸ γιὰ νὰ γίνεται φανερὸ ὅτι τέτοιες θεότητες δὲν μποροῦσαν νὰ εἶναι ἀπὸ τὸν ἀληθινὸ Θεό.

 Γι’ αὐτὸ σας ξαναλέγω, ἔχομε αὐτὴν τὴν πανομοιότυπη φόρμα, θὰ ἔλεγα καλύτερα, ἕνα ἀρχέτυπο· καὶ τὸ ἀρχέτυπο αὐτὸ εἶναι σταθερό, καὶ εἶναι ὁ διάβολος. Ἔτσι, σ’ αὐτὲς τὶς ἐκδηλώσεις τοῦ καρναβαλιοῦ, ἔχομε τὶς μεταμφιέσεις, ποὺ πολλὲς μορφὲς εἶναι τερατώδεις καὶ μάλιστα μὲ στὺλ τραγιοῦ.

πηγή

Το Παλληκάρι ο Αρχιμανδρίτης Μάξιμος Καραβάς.

 

 

σ.σ. Αγαπητοί αδελφοί. 

Φαίνεται ότι από κάπου ‘έπεσε σύρμα’ να αρχίσουν εντεταμένες διώξεις κατά των Ομολογητών πατέρων που αντιτίθενται στην αιρετική ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου. Παραπομπές στο Συνοδικό Δικαστήριο δεν έχουν λάβει μόνο ο π. Θεόδωρος Ζήσης και ο π. Νικόλαος Μανώλης. Παραθέτω την απάντηση του ηρωικού Ηγουμένου Μαξίμου Καραβά, της Ιεράς Μονής Αγίας Παρασκευής Μηλοχωρίου, στον Μητροπολίτη Φλωρίνης, για την παραπομπή τους στο Συνοδικό Δικαστήριο, η οποία έγινε μάλιστα χωρίς διεξαγωγή Επισκοπικού Δικαστήριου. Είναι πραγματικά πολύ χαριτωμένη αυτή η απάντηση και αξίζει να την διαβάσετε. Η επιστολή αυτή αναγνώσθηκε σε πρόσφατη ομιλία του π. Θεοδώρου Ζήση απ’ όπου και την απομαγνητοφωνώ.

***

Εν Ιερά Μονή Αγίας Παρασκευής Μηλοχωρίου.

Προς τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Φλωρίνης Πρεσπών και Εορδαίας π. Θεόκλητον.

Σεβασμιώτατε, ελάβαμε από δικαστικό κλητήρα τα υπ’ αριθμών Πρωτοκόλλου (τάδε) .. ημερομηνίαν 31/01, κλητήρια γράμματά σας, δια των οποίων μας ενημερώνετε ότι μας παραπέμπετε στο Συνοδικό Δικαστήριο δια καθαίρεσιν.

Σας ευγνωμονούμε από καρδίας, διότι δια της πράξεώς σας αυτής μας αξιώνετε να αποδείξομε ότι είμεθα πιστά πνευματικά τέκνα του πνευματικού μας πατέρα, του μεγάλου αγωνιστή της Εκκλησίας μας, του πατρός Αυγουστίνου Καντιώτη.

Επιπλέον, μας αξιώνετε να γίνομε μιμηταί μυριάδων Αγίων «καθαιρεθέντων» υπό «Συνόδων», οι οποίες, αντί να ποιμαίνουν θεοσεβώς το υπό του Θεού εμπιστευθέν εις αυτούς ποίμνιον, κατασπαράσσουν αυτό ως βαρείς λύκοι.

Μας απειλείτε με καθαίρεση ελπίζοντες ότι θα μας τρομοκρατήσετε και ξεχνάτε ότι η καθαίρεση από τοιούτους Αρχιερείς είναι για εμάς η μεγαλυτέρα προαγωγή, αφού μας ανοίγετε την θύρα του Παραδείσου.

Ο Άγιος Αθανάσιος, ο ηρωικότερος των Αγίων και ο αγιότερος των ηρώων, καθηρέθη από «Σύνοδο».

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, η χρυσή σάλπιγγα της Εκκλησίας, καθηρέθη από «Σύνοδο».

Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ο μέγας δογματικός θεολόγος, ο μελωδός της Εκκλησίας,καθηρέθη από «Σύνοδο».

Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, ο άτλας της Ανατολικής Εκκλησίας, καθηρέθη από «Σύνοδο».

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, καθηρέθη από «Σύνοδο».

Και μυριάδες άλλων καθαιρεθέντων Αγίων.

Εάν τώρα μας πείσετε ότι οι Άγιοι αυτοί είναι στην κόλαση,

 θα επαναφέρουμε την μνημόνευση του ονόματός σας και θα ζητήσουμε δημοσίως συγνώμη.

Εάν όμως είναι στον Παράδεισο, 

όπως και είναι, τότε γιατί να φοβηθούμε μια τέτοια καθαίρεση που θα μας ανοίξει την θύρα του Παραδείσου; 

Να γιατί θα σας ευγνωμονούμε αιωνίως.

Με αιώνια ευγνωμοσύνη,

Αρχιμανδρίτης Μάξιμος Καραβάς και Αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος Καλαϊτζόπουλος.

***

Φαίη για το ΑΒΕΡΩΦ.

Πηγή: εδώ

το μεταφέρουμε από  εδώ

Οι δύο θεωρίες για την προφητεία για τη διπλή Πασχαλιά. Θα είναι το 2017 ή το 2018;;;

Γράφει ο Ζαχαρίας ο Μυτιληνιός


Πολλοί φίλοι με ρωτάτε για τη διπλή Πασχαλιά του 2017 και
πράγματι ήμουν πολύ επιφυλακτικός και ήθελα να το ψάξω το θέμα.
Χθες το βράδυ πέρασα τέσσερις ώρες να συζητάω το θέμα με τον
φίλο Μάκη, που τον θεωρώ ειδικό στο θέμα των προφητειών
και πραγματικά δυσκολευθήκαμε αρκετά να προβούμε σε ερμηνεία
 των λόγων του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, περί της χρονιάς που
ενδεχομένως να αναφερόταν.
α) Περίπτωση / θεωρία :

Ξεκινώντας την προσέγγιση θέλω να θέσω υπόψη κάποια
στοιχεία που ίσχυαν τον 18ο αιώνα, αλλά έχουν ας πούμε
ατονίσει σήμερα ή δεν τα θυμόμαστε ή δεν τα δίνουμε σημασία:

α)Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός έζησε τον 18ο αιώνα.

β)Την εποχή εκείνη υπήρχε ένα ημερολόγιο,
αυτό που σήμερααποκαλούμε"παλαιό" ή πάτριο ή ΓΟΧ.
 Οπότε έχουμε μια διαφορά 13ων ημερών.

γ)Ως "πασχαλιές" δεν οριζόταν μόνον το Πάσχα αυτό καθ΄αυτό,
αλλά όλες
οι εορτές που αφορούν τον Χριστό και την Παναγιά και κάποιες
 ειδικές εορτές
όπως του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου των Αγίων Αποστόλων
και η Σύναξη των Αρχεγγέλων. Βασικά πασχαλιά ήταν οποιαδήποτε
εορτή μπορούσε να
 "παραβιαστεί" η νηστεία της Τετάρτης και Παρασκευής.

Αν λοιπόν θέσουμε υπόψη αυτά τα στοιχεία τότε διπλή πασχαλιά
 μπορούμε
 να έχουμε μονάχα όταν συμπέσει το Πάσχα με την Εορτή του
 Ευαγγελισμού,
γιατί άλλες εορτές να συμπίπτουν δεν υπάρχουν.

Στην περίπτωση λοιπόν αυτή οι μοναδικές χρονιές που
συμπίπτει το Πάσχα
με τον Ευαγγελισμός είναι οι χρονιές που το Πάσχα
πέφτει 8 Απριλίου και
 οι χρονιές αυτές είναι μόνο 3 για τα επόμενα 100 χρόνια,
 το 2018, το 2029 και το 2070.

β)Περίπτωση / θεωρία : 
Πριν μερικά χρόνια βγήκε ένα ηχητικό ενός γέροντα
 που έκανε τη δική
 του ερμηνεία και έλεγε ότι "διπλή πασχαλιά"
είναι ότι εορτάσουν οι
 δύο εκκλησίες (Καθολική και Ορθόδοξη)μαζί το Πάσχα.
Αυτό στα χρόνια που ακολουθούν θα το συναντήσουμε
 μόνον δύο φορές.
Φέτος (2017) και μετά το 2024.