Ἐπίθεση κατὰ τοῦ οὐρανοῦ

 

Κάλλιστος Γουέαρ (Ἐπίσκοπος Διοκλείας)

(Οἱ ἀντιδράσεις ἐξ ἀφορµῆς τῆς γνωστῆς ὑποθέσεως τῆς µονῆς Βατοπαιδίου, τὸ κλίµα ποὺ ἔχει δηµιουργηθεῖ, οἱ τρόποι ἔκφρασης ποὺ χρησιµοποιοῦνται, δηµιουργοῦν στὴν καρδιὰ τοῦ πιστοῦ ἰδιαίτερα συναισθήµατα. Ἐν µέσῳ αὐτῶν τῶν συναισθηµάτων ἔπεσε στὰ χέρια µας τὸ θαυµάσιο βιβλίο τοῦ ἐπισκόπου Διοκλείας Κάλλιστου Ware «H ὀρθόδοξη Ἐκκλησία». Παραθέτουµε ἀπόσπασµα τοῦ βιβλίου ἀναφερόµενο στὸ τρόπο ποὺ ἔζησε ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας τὴν περίοδο 1917-1988. Εὐκαιρία γιὰ ἐκτίµηση τῆς σχέσης µας µὲ τά µεγάλα καί καίρια τῆς ζωῆς.)

«Αὐτοί πού ἐπιθυµοῦν νά Μέ δοῦν, θά περάσουν µέσα ἀπό βάσανα καί ἀπελπισία»
Ἐπιστολή τοῦ Βαρνάβα vii, 11.

Ἀπὸ τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1917, ὅταν οἱ Μπολσεβίκοι κατέλαβαν τὴν ἐξουσία, µέχρι περίπου τὸ 1988, τὸ ἒτος ποὺ ὁ Ρωσικὸς Χριστιανισµὸς γιόρτασε τὴ χιλιετηρίδα του, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στὴ Σοβιετικὴ Ἕνωση ἔζησε σὲ µία κατάσταση πολιορκίας. Ἡ ἔνταση τοῦ διωγµοῦ διέφερε ἀπὸ ἐποχὴ σὲ ἐποχὴ σ’ αὐτὰ τὰ ἑβδοµήντα χρόνια, ἀλλὰ ἡ βασικὴ στάση τῶν Κοµµουνιστικῶν Ἀρχῶν παρέµεινε ἡ ἴδια: ἡ θρησκευτικὴ πίστη, σὲ ὅλες της τὶς ἐκφάνσεις, εἶναι ἕνα λάθος ποὺ πρέπει νὰ καταπνιγεῖ καὶ νὰ ξερριζωθεῖ. Σύµφωνα µὲ τὰ λόγια τοῦ Στάλιν, «Τὸ Κόµµα δὲν µπορεῖ νὰ παραµείνει οὐδέτερο µπροστὰ στὴ θρησκεία. Διεξάγει ἕναν ἀντιθρησκευτικὸ ἀγώνα ἐναντίον κάθε θρησκευτικῆς προκατάληψης». Γιὰ νὰ κατανοήσουµε τὴν πλήρη σηµασία ποὺ ἔχουν αὐτὰ τὰ λόγια, θὰ πρέπει νὰ θυµηθοῦµε πὼς τὸ Κόµµα, ὑπὸ τὸν Σοβιετικὸ Κοµµουνισµό, ἦταν ἐντελῶς ταυτισµένο µὲ τὸ Κράτος.

Κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο, ἀπὸ τὸ 1917 καὶ ἐφεξῆς, οἱ Ὀρθόδοξοι καὶ οἱ ἄλλοι χριστιανοὶ βρέθηκαν µπροστὰ σὲ µία κατάσταση, ποὺ ὅµοιά της δὲν ὑπῆρξε ἄλλη στὴν ἱστορία τοῦ ἀρχέγονου Χριστιανισµοῦ. Ἡ Ρωµαϊκὴ Αὐτοκρατορία, ἂν καὶ κατὰ καιροὺς καταδίωκε τοὺς χριστιανούς, ὅµως δὲν ἦταν κατὰ καµία ἔννοια ἀθειστικό κράτος, προσανατολισµένο στὴν καταπίεση αὐτῆς τῆς ἴδιας τῆς θρησκείας. Οἱ Ὀθωµανοί Τοῦρκοι, πιστοὶ τοῦ ἑνὸς Θεοῦ, ἂν καὶ δὲν ἦσαν χριστιανοί, φάνηκαν ἀρκετὰ ἀνεκτικοὶ ἀπέναντι στὴν Ἐκκλησία, καθὼς εἴδαµε. Ὁ Σοβιετικὸς ὅµως Κοµµουνισµός, λόγω τῶν βασικῶν του ἀρχῶν, ἦταν στραµµένος σὲ µιά ἐπιθετικὴ καὶ στρατευµένη ἀθεία. Δὲν τοῦ ἀρκοῦσε ἕνας οὐδέτερος χωρισµὸς µεταξὺ Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας, ἀλλά ἐπεζήτησε µὲ ὅλα τὰ µέσα, εὐθέα καὶ πλάγια, νὰ ἀναποδογυρίσει ὅλη τὴν ὀργανωµένη ἐκκλησιαστικὴ ζωή, καὶ νὰ ἐξαλείψει κάθε θρησκευτικὴ πίστη.

Οἱ Μπολσεβίκοι, µόλις κατέλαβαν τὴν ἐξουσία, ἔσπευσαν νὰ βάλουν σὲ ἐνέργεια τὸ πρόγραµµά τους. Ἡ Νοµοθεσία τοῦ 1918 ἀπέκλεισε τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ κάθε συµµετοχὴ στὴν ἐκπαίδευση καὶ δήµευσε ὅλη τὴν ἐκκλησιαστικὴ περιουσία. Ἡ Ἐκκλησία ἔπαυσε νὰ ἒχει ὁποιοδήποτε δικαίωµα ἁπλῶς δὲν διέθετε καµιὰ νοµικὴ ὑπόσταση. Τὰ ἄρθρα τοῦ Σοβιετικοῦ Συντάγµατος ἔγιναν ὅλο καὶ πιὸ σκληρά.

Τὸ Σύνταγµα τοῦ 1918 ἐπέτρεπε τὴν «ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς καὶ ἀντιθρησκευτικῆς προπαγάνδας» (ἄρθρο 13), ἀλλά στὸν «Νόµο γιὰ τὶς θρησκευτικὲς Ἑνώσεις» ποὺ µπῆκε σ’ ἐφαρµογὴ τὸ 1929, αὐτὸ ἄλλαξε καὶ ἒγινε «ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς πίστης καὶ τῆς ἀντιθρησκευτικῆς προπαγάνδας». Εἶναι πολὺ σηµαντικὴ ἐδῶ ἡ διάκριση: στοὺς χριστιανοὺς ἐπιτρεπόταν -τουλάχιστον θεωρητικά- ἐλευθερία πίστης, ἀλλὰ δὲν τοὺς ἐπιτρεπόταν καµιὰ ἐλευθερία προπαγάνδας.

Η Ἐκκλησία ἐθεωρεῖτο ἁπλῶς ὡς µία λατρευτικὴ Ἕνωση. Οὐσιαστικά τῆς ἐπετράπη νὰ τελεῖ τὶς θρησκευτικὲς ἀκολουθίες καὶ στὴν πράξη -µετὰ µάλιστα ἀπὸ τὸ 1943-ἀποδόθηκαν ὁρισµένες ἐκκλησίες στὴ λατρεία. Ἐπίσης µετὰ ἀπὸ τὸ 1943 ἐπετράπη στὴν Ἐκκλησία νὰ διατηρεῖ λίγες ἱερατικὲς σχολὲς καὶ νὰ ἔχει κάποια περιορισµένη ἐκδοτικὴ δραστηριότητα. Ἀλλά πέρα ἀπ’ αὐτὰ δὲν τῆς ἐπετράπη οὐσιαστικὰ τίποτε ἄλλο.

Μ’ ἄλλα λόγια οἱ ἐπίσκοποι καὶ ὁ κλῆρος δὲν µποροῦσαν ν’ ἀσχοληθοῦν µὲ τὸ φιλανθρωπικὸ ἤ τὸ κοινωνικὸ ἔργο.Ἡ ἐπίσκεψη τῶν ἀσθενῶν ἦταν πολὺ περιορισµένη. Ἦταν ἀδύνατο τὸ ποιµαντικὸ ἔργο στὶς φυλακές, στὰ νοσοκοµεῖα ἤ στὰ ψυχιατρεῖα. 0ἱ ἐνοριακοὶ ἱερεῖς δὲν µποροῦσαν νὰ ὀργανώσουν κανενὸς είδους νεανικὲς ὁµάδες ἤ κύκλους µελέτης. Δὲν µποροῦσαν νὰ ὀργανώσουν κατηχητικὰ γιὰ τὰ παιδιά. Ἡ µόνη κατήχηση ποὺ οὐσιαστικὰ µποροῦσαν νὰ προσφέρουν στὸ ποίµνιό τους ἦταν µέσω τοῦ κηρύγµατος κατὰ τὴ διάρκεια τῶν ἀκολουθιῶν. (Συχνὰ µάλιστα δὲν ἄφηναν ἀνεκµετάλλευτη µία τέτοια εὐκαιρία: θυµᾶµαι τὴ συµµετοχή µου στὴν τέλεση µιᾶς Λειτουργίας, στὴ δεκαετία τοῦ ‘70, κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ὁποίας ἔγιναν τέσσερα ἤ πέντε διαφορετικὰ κηρύγµατα. Τὸ ἐκκλησίασµα τὰ παρακολούθησε µὲ µεγάλη προσοχὴ καὶ στὸ τέλος εὐχαρίστησε τὸν κήρυκα µὲ ἐκδηλώσεις µεγάλης εὐγνωµοσύνης - ἦταν µιά ἐµπειρία ποὺ δὲν τὴν ἒχω συνήθως ὅταν κηρύττω στὴ Δύση!)

Ὁ κλῆρος δὲν µποροῦσε νὰ ὀργανώσει κάποια ἐνοριακὴ βιβλιοθήκη, καθόσον τὰ µόνα βιβλία ποὺ ἐπιτρεπόταν νὰ ὑπάρχουν στὴν ἐκκλησία ἦσαν τὰ λειτουργικὰ βιβλία γιὰ λατρευτικὴ χρήση. Δὲν διέθεταν οὔτε φυλλάδια, οὔτε τὸ παραµικρότερο ἄλλο πληροφοριακὸ ὑλικό. Ἀκόµη καὶ ἡ Ἁγία Γραφὴ ἦταν σπάνιο εἶδος, ποὺ ἀνταλλασσόταν στὴ µαύρη ἀγορὰ σὲ τεράστιες τιµές. Τὸ χειρότερο δὲ ἀπ’ ὅλα ἦταν πὼς ὁ κάθε κληρικός, ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο µέχρι τὸν ταπεινότερο ἐνοριακὸ ἱερέα, χρειαζόταν νὰ ἒχει ἄδεια ἀπὸ τὸ Κράτος γιὰ νὰ ἐξασκήσει τὸ λειτούργηµά του, καὶ βρισκόταν κάτω ἀπὸ τὴ στενὴ καὶ ἀνελέητη παρακολούθηση τῆς µυστικῆς ἀστυνοµίας. Κάθε λέξη ποὺ ἔλεγε ὁ ἱερέας στὰ κηρύγµατά του σηµειωνόταν προσεκτικά. Ὁλόκληρη τή µέρα, κάποια ἐχθρικὰ καὶ παρατηρητικὰ µάτια θὰ παρακολουθοῦσαν ποιὸς ἐπισκεπτόταν τὴν ἐκκλησία γιὰ βαπτίσεις ἤ γάµους, γιὰ ἐξοµολόγηση ἤ ἁπλὴ προσωπικὴ συζήτηση.

Τὸ ὁλοκληρωτικὸ κοµµουνιστικὸ καθεστὼς χρησιµοποίησε ὅλες τὶς δυνατὲς µορφὲς ἀντιθρησκευτικῆς προπαγάνδας, ἐνῶ εἶχε στερήσει ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία κάθε δικαίωµα ἀνταπάντησης. Πρῶτα ἀπ’ ὅλα ὑπῆρχε ἡ ἀθειστικὴ διδασκαλία ποὺ µεταδιδόταν συστηµατικὰ σὲ κάθε σχολεῖο. Οἱ δάσκαλοι ἔπαιρναν ἐντολές, σὰν αὐτή:

΄΄Ὁ Σοβιετικὸς δάσκαλος πρέπει νὰ καθοδηγεῖται ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ ἐπιστηµονικοῦ πνεύµατος τοῦ Κόµµατος. Ὑποχρεοῦται ὄχι µόνον νὰ εἶναι ὁ ἴδιος ἄπιστος, ἀλλά καὶ νὰ εἶναι ἕνας δραστήριος προπαγανδιστὴς τῆς Ἀθεΐας µεταξὺ τῶν ἄλλων, νὰ εἶναι φορέας τῶν ἰδεῶν τοῦ στρατευµένου προλεταριακοῦ ἀθεϊσµοῦ. Μὲ ἱκανότητα καὶ ἠρεµία, µὲ λεπτότητα καὶ ὑποµονὴ θὰ πρέπει ὁ Σοβιετικὸς δάσκαλος νὰ ἀποκαλύπτει καὶ νὰ ὑπερβαίνει τὶς θρησκευτικὲς προκαταλήψεις στὴ διάρκεια τῆς ἐργασίας του στὸ σχολεῖο ἀλλά καί ἔξω ἀπ’ αὐτό, κάθε µέρα΄΄.

Ἔξω ἀπὸ τὸ σχολεῖο, µιά τεράστια ἀντιθρησκευτικὴ ἐκστρατεία διεξαγόταν ἀπὸ τὸν Σύνδεσµο Στρατευµένων Ἀθέων. Τὸν Σύνδεσµο αὐτὸν ἀντικατέστησε τὸ 1942 ἡ λιγότερο ἐπιθετικὴ «Πανενωσιακὴ Ἑταιρεία γιὰ τὴ διάδοση τῆς Ἐπιστηµονικῆς καὶ Πολιτικῆς Γνώσης». Ἡ ἀθεΐα καλλιεργεῖτο συστηµατικὰ µεταξὺ τῶν νέων ἀπὸ τὸν Σύνδεσµο Νέων Κοµµουνιστῶν. Δηµιουργήθηκαν Μουσεῖα Θρησκείας καὶ Ἀθεΐας, συχνὰ σὲ πρώην ἐκκλησίες, ὅπως στὸν Καθεδρικὸ Ναὸ τῆς Παναγίας τοῦ Καζάν, στὴν Ἁγία Πετρούπολη. Στὴ δεκαετία τοῦ ‘20 διοργανώνονταν στοὺς δρόµους ἀντιθρησκευτικὲς «λιτανεῖες» µὲ ὠµὸ καὶ προκλητικὸ χαρακτήρα, ἰδιαίτερα τὸ Πάσχα καὶ τὰ Χριστούγεννα. Ἐδῶ ἔχουµε µιά περιγραφὴ ἀπὸ κάποιον αὐτόπτη µάρτυρα: ΄΄Δὲν ὑπῆρχαν διαµαρτυρίες ἀπό τούς σιωπηλοὺς δρόµους -τὰ χρόνια τοῦ τρόµου, εἶχαν κάνει καλὰ τὴ δουλειά τους — καὶ ὅλοι προσπαθοῦσαν νὰ παρακάµψουν τὸν δρόµο ὅταν συναντοῦσαν αὐτὴ τὴν προκλητικὴ «λιτανεία». Ἐγώ, προσωπικά, ποὺ παραβρέθηκα στὸ Καρναβάλι τῆς Μόσχας, µπορῶ νὰ διαβεβαιώσω πὼς δὲν ὑπῆρχε οὔτε µιά σταγόνα λαϊκῆς εὐχαρίστησης σ’ αὐτό. Ἡ πορεία ἐκινεῖτο σὲ ἄδειους δρόµους καὶ ἡ προσπάθειά της νὰ δηµιουργήσει γέλιο ἤ πρόκληση συναντοῦσε τὴ βαθιὰ σιωπὴ τῶν τυχαίων περαστικῶν.΄΄

Ὄχι µόνο ἔκλεισε ἕνας µεγάλος ἀριθµὸς ἐκκλησιῶν στὶς δεκαετίες τοῦ ‘20 καὶ τοῦ ‘30, ἀλλά καὶ πάρα πολλοὶ ἐπίσκοποι, ἱερεῖς, µοναχοί, µοναχὲς καὶ λαϊκοὶ κλείστηκαν σὲ φυλακὲς καὶ σὲ στρατόπεδα συγκέντρωσης. Δὲν µποροῦµε νὰ ὑπολογίσουµε πόσοι ἐκτελέστηκαν ἤ πέθαναν ἀπὸ τὰ βασανιστήρια. Ὁ Νικήτας Στροῦβε µᾶς δίνει ἕναν κατάλογο µὲ 130 ὀνόµατα µαρτύρων ἐπισκόπων, ἀλλὰ ἀκόµη κι αὐτὸν τὸν ἀποκαλεῖ «προσωρινὸ καὶ ἀτελῆ». Ὁ συνολικὸς ἀριθµὸς τῶν ἱερέων ποὺ µαρτύρησαν πρέπει νὰ φτάνει σὲ δεκάδες χιλιάδες. Φυσικὰ οἱ Χριστιανοὶ δὲν ἦσαν κατὰ κανένα τρόπο οἱ µόνοι ποὺ ὑπέφεραν κατὰ τὴν ἐποχὴ τῆς τροµοκρατικῆς ἐξουσίας τοΰ Στάλιν, ἀλλ’ ὑπέφεραν περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλον. Τίποτε δὲν θὰ µποροῦσε νὰ συγκριθεῖ µὲ ὅ,τι συνέβαινε στοὺς διωγµοὺς κατὰ τὴ Ρωµαϊκὴ περίοδο. Τὰ λόγια τοῦ Πρωτόπαπα Ἀββακούµ, ποὺ ἒζησε τὸν δέκατο ἕβδοµο αἰώνα, βγῆκαν ἀληθινὰ στὴν περίοδο τοῦ κοµµουνιστικοῦ καθεστῶτος, τρεῖς αἰῶνες ἀργότερα: «Ὁ Σατανᾶς ἀπέσπασε ἀπὸ τὸν Θεὸ τὴ φωτεινὴ Ρωσία µας, γιὰ νὰ γίνει κόκκινη ἀπὸ τὸ αἷµα τῶν µαρτύρων».

Πῶς ἐπηρέασε τὴν Ἐκκλησία ἡ κοµµουνιστικὴ προπαγάνδα καὶ οἱ διωγµοί; Σὲ πολλὲς περιοχὲς ὑπῆρξε µιά καταπληκτικὴ ἀναζωογόνηση τῆς πνευµατικῆς ζωῆς. Οἱ ἀληθινοὶ Ὀρθόδοξοι πιστοί, καθαρισµένοι ἀπὸ τὰ κοσµικὰ στοιχεῖα, ἐλευθερωµένοι ἀπὸ τὸ βάρος τῶν ψευδῶν µελῶν τῆς Ἐκκλησίας ποὺ ἁπλῶς συµµορφώνονταν µὲ τοὺς τύπους γιὰ κοινωνικοὺς λόγους, «κεκαθαρµένοι ὡς διὰ πυρός», συγκεντρώθηκαν καὶ ἀντιστάθηκαν µὲ ἡρωισµὸ καὶ ταπείνωση. Ἕνας Ρῶσος τῆς διασπορᾶς ἒχει γράψει: «Ἐκεῖ ὅπου δοκιµάστηκε ἡ πίστη, ἡ χάρις ξεχύθηκε ἄφθονη, καὶ συνέβησαν τὰ πιὸ καταπληκτικὰ θαύµατα: εἰκόνες ποὺ ἀνακαινίστηκαν µπροστὰ στὰ ἔκθαµβα µάτια τῶν πιστῶν(1), θόλοι τῶν ἐκκλησιῶν ποὺ ἔλαµψαν µ’ ἕνα φῶς ποὺ δὲν εἶναι ἀπὸ τὸν κόσµο αὐτό... Μολαταῦτα, πολὺ λίγοι τὰ πρόσεξαν αὐτά. Ἡ ἔνδοξη πλευρὰ ὅσων συνέβησαν στὴν Ρωσία δὲν ἐνδιέφερε σχεδὸν καθόλου τὸ σύνολο τῆς ἀνθρωπότητας... Ὁ σταυρωµένος καὶ ἐνταφιασµένος Χριστὸς πάντοτε θὰ κρίνεται ἔτσι ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ εἶναι τυφλοὶ στὸ φῶς τῆς ἀναστάσεώς Του». Τὸ ἐκπληκτικὸ δὲν εἶναι πὼς ἕνας τόσο µεγάλος ἀριθµὸς ἀνθρώπων ἐγκατέλειψε τὴν Ἐκκλησία στὴν ὥρα τοῦ διωγµοῦ, ἐπειδὴ αὐτὸ ἀνέκαθεν συνέβαινε, καὶ χωρὶς ἀµφιβολία θὰ ξανασυµβεῖ. Ἐκπληκτικότερο εἶναι τὸ γεγονὸς πὼς τόσοι πολλοὶ παρέµειναν πιστοί.



(1). Lossky, Ή Μυστική Θεολογία της Ανατολικής Εκκλησίας. Ἡ θαυµατουργή «ἀνακαίνιση τῶν εἰκόνων», στήν ὁποία ἀναφέρεται ὁ Λόσσκυ, ἔλαβε χώρα σέ ἀρκετές περιοχές ὑπό τό κοµµουνιστικό καθεστώς. Εἰκόνες καί τοιχογραφίες, µαυρισµένες καί παραµορφωµένες ἀπό τόν καιρό, ξαφνικά, χωρίς καµιά ἀνθρώπινη ἐπέµβαση, ἀπόκτησαν ξανά τά λαµπρά καί φωτεινά χρώµατά τους

Μοναχισμός και μαρτύριο.(Γερ. Παϊσίου)

 

 

«Πρέπει να πέσουν μερικοί για να σωθεί η κατάσταση!»

Δύσκολα χρόνια!… Θα περάσουμε τράνταγμα. Ξέρετε τί θα πει τράνταγμα; Αν δεν έχετε λίγη κατάσταση πνευματική, δεν θα αντέξετε. Θεός φυλάξοι, θα φθάσουμε να έχουμε ακόμη και άρνηση πίστεως. Κοιτάξτε να αδελφωθείτε, να ζήσετε πνευματικά, να γαντζωθείτε στο Χριστό. Αν γαντζωθείτε στο Χριστό, δεν θα φοβάστε ούτε διαβόλους ούτε μαρτύρια. Οι άνθρωποι στον κόσμο έχουν από πολλές πλευρές στριμώγματα, φόβους. Αλλά, όταν κανείς είναι κοντά στο Χριστό, τί να φοβηθεί; Θυμάστε τον Άγιο Κήρυκο: Τριών χρονών ήταν και, όταν πήγε να τον… κατηχήσει ο τύραννος, του έδωσε μια κλωτσιά. Διαβάστε Συναξάρια. Τα Συναξάρια πολύ βοηθούν, γιατί συνδέεται κανείς με τους Αγίους και φουντώνει μέσα του η ευλάβεια και η διάθεση για θυσία.
Αυτή η ζωή δεν είναι για βόλεμα, θα πεθάνουμε που θα πεθάνουμε, τουλάχιστον να πεθάνουμε σωστά! Μια που δεν κάνουμε τίποτε άλλο, αν μας αξιώσει ο Θεός για ένα μαρτύριο, καλά δεν θα είναι; [...]
Ο μοναχός πρέπει να είναι πάντοτε έτοιμος, και τότε δεν φοβάται τίποτε. Τί να φοβηθεί; Το θάνατο; Αυτός θα του ανοίξει την πόρτα του Παραδείσου, γιατί κάτω από την πλάκα του τάφου είναι κρυμμένο το κλειδί της αιωνιότητας. Άλλωστε ο μοναχός, όποτε και αν πεθάνει, εν μετανοία βρίσκεται. Η φυγή του από τον κόσμο και το σχήμα του αυτό δηλώνουν. Μετανοεί και προχωρεί να κάνει λεπτή πνευματική εργασία. Όσο αυξάνει η αγάπη για το Θεό και τον πλησίον, τόσο ελαττώνεται η αγάπη για τον εαυτό του, και δεν τον υπολογίζει. Και τότε ισχύει εκείνο που γράφει ο Απόστολος Παύλος: «Τίποτε δεν μπορεί να με χωρίσει από την αγάπη του Χριστού».
Τους κοσμικούς η σκέψη τού μαρτυρίου τους αναγκάζει να καταφεύγουν στο Θεό και να λένε από φόβο «Χριστέ μου, Παναγία μου», ενώ ο μοναχός θέλει να είναι συνέχεια κοντά στο Θεό, γιατί Τον αγαπάει. Πολλοί από τους κοσμικούς κάνουν το καλό, γιατί φοβούνται να μην πάνε στη κόλαση. Ο μοναχός όμως κάνει το καλό από ευγνωμοσύνη, για να ευχαριστήσει τον Ευεργέτη του Θεό.
-Γέροντα, πώς θα νιώσω το μαρτύριο και την άσκηση;
-Για να νιώσεις και εσύ λίγο τί θα πει μαρτύριο, να δέχεσαι έστω με χαρά την περιφρόνηση. Εκείνοι που θέλουν να μαρτυρήσουν για την αγάπη του Χριστού, αλλά δεν υπάρχει μαρτύριο, μπορούν την αγάπη τους αύτη, από την οποία καίγονται, να την εκδηλώσουν με άσκηση σωματική για τις ψυχές των κεκοιμημένων που καίγονται, για να βρουν λίγη ανάπαυση. Όπως το μαρτύριο είναι πανηγύρι, έτσι και η άσκηση είναι πανηγύρι, γιατί αποφεύγει κανείς όλη την ανθρώπινη παρηγοριά και βρίσκει την θεία,
Οι άγιοι Μάρτυρες ένιωθαν μεγάλη χαρά που τούς δινόταν ή ευκαιρία να μαρτυρήσουν. Από το μαρτύριο ξεκίνησε ο ασκητισμός στην πνευματική ζωή. Όταν ανέλαβε την εξουσία ο Μέγας Κωνσταντίνος, έβγαλε τους Χριστιανούς από τις φυλακές -γιατί τους είχαν εκεί, για να τους τελειώσουν- άλλους σακατεμένους κ.λπ., και σταμάτησαν τα μαρτύρια. Αλλά εκείνοι που περίμεναν στις φυλακές με χαρά τη σειρά τους, για να μαρτυρήσουν, όταν ελευθερώθηκαν, πολύ στενοχωρήθηκαν που τους χάλασε ο Μέγας Κωνσταντίνος τη δουλειά. Εκεί που περίμεναν το μαρτύριο με χαρά, βρέθηκαν ελεύθεροι. Οπότε, από την αγάπη τους προς το Θεό και τη φλόγα που είχαν να μαρτυρήσουν, πήραν τα βουνά. Γι’ αυτό τα μαρτύρια που θα τους έκανε ο Διοκλητιανός, ο Μαξιμιανός, τα έκαναν μόνοι τους στον εαυτό τους με την άσκηση. Άλλος πήγαινε και κρεμιόταν με σχοινιά από τα χέρια σε κανένα δένδρο· προσευχόταν με πόνο, αλλά αγαλλόταν θεϊκά. Άλλος δενόταν για την αγάπη του Χριστού. «Έτσι θα με έδενε, έλεγε, ο Διοκλητιανός»! Και ένοιωθαν μεγάλη χαρά που βασάνιζαν τον εαυτό τους. Ξεκίνησαν οι πρώτοι με αυτή τη θεία τρέλλα, τη θεία παλαβομάρα, και δόθηκαν στην άσκηση για την αγάπη του Χριστού και μετά τους μιμήθηκαν στην άσκηση και άλλοι. Έτσι μπήκε ο ασκητισμός στη θρησκεία μας. Άλλοι πάλι πιο…παλαβοί είπαν «είμαστε πρόβατα του Χριστού!» και έτρωγαν μόνο χορτάρι από τη γη. Αυτοί ήταν οι λεγόμενοι «βοσκοί». Ζούσαν τόσο έντονα τις ευεργεσίες του Θεού και τη δική τους μηδαμινότητα. που έλεγαν: «Είμαι ζώο αχάριστο, σε όλη μου τη ζωή θα τρώω χόρτα», και έτσι έκαναν. Έτρωγαν χόρτα και χαίρονταν. Φτερούγιζε η καρδιά τους από αγάπη προς το Χριστό. «Πρόβατο του Χριστού, έλεγαν, δεν είμαι; Θα τρώω χόρτα». Αργότερα όμως το απαγόρευσε η Εκκλησία, γιατί οι κυνηγοί πολλούς τους περνούσαν για άγρια ζώα και τους σκότωναν.
Σήμερα αυτά δεν μπορούν να τα καταλάβουν οι άνθρωποι θεωρούν ανοησίες! «Γιατί να τρώω χόρτα σαν το ζώο;», λένε ή «για ποιό σκοπό να κρεμιέμαι έτσι και να ταλαιπωρώ το σώμα μου;». Είδες όμως τί λέει ο Αββάς Ισαάκ; «Μακάρι να μας αξιώσει ο Θεός να κάνουμε τέτοιες αταξίες», να φθάσουμε σ’ αυτή την πνευματική αταξία.

(Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, «Λόγοι. Β΄» – Πνευματική αφύπνιση. Ι. Ησυχαστήριον Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος, Σουρωτή Θεσ/νίκης-αποσπάσματα)

Χαρισματική ποιμαντορία

του Μητροπολίτου Αττικής και Μεγαρίδος κυρίου ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ

Πρίν λίγο καιρό, στά μέσα τοῦ μήνα Νοέμβρη, συγκλονιστήκαμε καθηλώνοντας τήν προσοχή μας καί τήν προσευχή μας στήν ἀκτινοβόλο φυσιογνωμία τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καί σέ παράλληλη ἐκκλησιαστική τελετή μνημονεύσαμε ἕνα μεγάλο πατέρα τῆς Ἐκκλησίας μας, δυναμικό λειτουργό καί φωτεινό πατέρα τῆς οἰκουμενικῆς ὀρθοδοξίας, τόν μακαριστό Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν Ἱερώνυμο Κοτσώνη.

Ἡ ταυτόχρονη ἀναφορά στούς δυό πατέρες μας, πού μέ τήν πιστότητά τους στίς ἀποστολικές παραδόσεις, μέ τήν ἡρωϊκή ἀντιπαράθεσή τους μέ τό σκληρό διωγμό καί μέ τήν ἁγιασμένη καί θυσιαστική ποιμαντική τους φροντίδα ὑπηρέτησαν τό μεγαλεῖο τῆς ὀρθοδοξίας καί ἡ ἐπιμνημόσυνη ἀναφορά στόν ἥρωα τῆς ἐποχῆς μας, τόν ἀείμνηστο Ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο, γεμίζουν τήν ψυχή μας μέ θάμβος καί μᾶς δίδουν ἀφορμές γιά ἀναθεώρηση καί μείζονα ἐμπλουτισμό τῆς πνευματικῆς μας θωράκισης καί τῆς γνησιότερης προσέγγισης στά φωτεινά πατερικά ὑποδείγματα.

Ἐντυπωσιασμένος ἀπό τά προσωπικά μου βιώματα(ὅσα κατόρθωσα νά συλλέξω καί νά ἐγγράψω στό θυλάκιο τῆς ψυχῆς μου κατά τή σκληρή περίοδο τοῦ πολέμου 1940) ἀποφάσισα νά προσφέρω μέ τίς σελίδες τῆς “Ἐλεύθερης Πληροφόρησης” μερικά θησαυρίσματα ἐκείνης τῆς ἐποχῆς καί μερικές ἀναγραφές πού χαράσσουν τό μέγεθος τῆς προσωπικότητος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου, τίς ἀντοχές του στήν περιπέτεια καί τήν ἀποφασιστικότητά του στό κήρυγμα καί στήν πρακτική διδαχή τῆς ἐλπίδας. Τό κείμενο πού μεταφέρω εἶναι καταχωρημένο στό περιοδικό “ΕΚΚΛΗΣΙΑ” τῆς 21ης Ἰουνίου 1941 καί ἀναδημοσιευμένο στήν ταπεινή ἱστορική δική μου προσφορά στή βιογραφία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου τοῦ μόχθου καί τῆς ἀγάπης πού κυκλοφορεῖ μέ τόν τίτλο: “Ἱερώνυμος Κοτσώνης, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τῶν Ἀποστολικῶν ὁραματισμῶν”.

Ἀποτελεῖ ἔκθεση πεπραγμένων τῆς Ὑπηρεσίας Προνοίας Στρατευομένων τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν κατά τό πρῶτο ἑξάμηνο τῆς σκληρῆς πολεμικῆς ἀναμέτρησης τοῦ 1940. Τήν ἔκθεση αὐτή τήν συνέταξε καί τήν παρουσίασε στόν μητροπολιτικό Ναό τῶν Ἀθηνῶν, ὁ τότε ὑπεύθυνος τῆς ἐκκλησιαστικῆς προνοίας ἀρχιμ. Ἱερώνυμος Κοτσώνης σέ συγκέντρωση περισσοτέρων τῶν τριῶν χιλιάδων συνεργατῶν καί συνεργατριῶν, στήν ὁποία προεξῆρχε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Χρύσανθος.

“Μόλις πρό ἡμερῶν συνεπληρώθη ἑξάμηνον, ἀφ᾿ ἧς ἡμέρας ὁ Μακαριώτατος ἐκάλεσεν εἰς τήν Ἀρχιεπισκοπήν τούς πρώτους συνεργάτας τοῦ ἔργου. Ἐπεθύμει ἵνα δώσῃ εἰς τά εὐσεβῆ τέκνα τῆς Ἐκκλησίας τήν εὐκαιρίαν νά συμμετάσχωσιν ὄχι ἁπλῶς εἰς ἕν οἱονδήποτε φιλανθρωπικόν ἔργον, ἀλλ᾿ εἰς τήν ἐκδήλωσιν μακραίωνος ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως, τῆς ἐξασκήσεως δηλ. τῶν ἔργων τῆς ἀγάπης, ὑπό τό πνεῦμα καί τόν χαρακτῆρα τῆς χριστιανικῆς πίστεως.

Τά προβλήματα, τά ὁποῖα παρουσιάζοντο ἐνώπιον τῶν πρώτων συνεργατῶν, ἦσαν πολλά καί μεγάλα, ἐκεῖνο ὅμως τό ὁποῖο κατεβλήθη προσπάθεια νά ἀντιμετωπισθῇ εὐθύς ἐξ ἀρχῆς ἦτο πῶς οἱ μέν εἰς τό Μέτωπον ἀγωνιζόμενοι ἤ εἰς τά νοσοκομεῖα νοσηλευόμενοι στρατιῶται θά ἀπέκτων τήν Ἐκκλησίαν ὡς σύντροφόν των, αἱ δέ οἰκογένειαί των θά ἐπανεύρισκον ἐν τῷ προσώπῳ τῆς Ἐκκλησίας τόν προστάτιν των, ὁ ὁποῖος ἦτο μακράν των. Ἡ πρόνοια, ἡ φροντίς, ἡ ὁποία ἐμπνέεται ἀπό τήν χριστιανικήν ἀγάπην, ἦτο ὁ σκοπός.

Εἰς τήν ἀρχήν βεβαίως οὐδείς ἠδύνατο νά φαντασθῇ ὅτι τό ἔργον θά ἐλάμβανε τήν σημερινήν του ἔκτασιν, διότι οὐδείς ἠδύνατο νά προΐδῃ ποῖον ἡφαίστειον δραστηριότητος δύναται νά ἀνάψῃ ἡ ὑπό τῆς χριστιανικῆς πίστεως ὁδηγουμένη ἀγάπη πρός τόν πλησίον καί ποῖα ἀποτελέσματα ἔχει ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ ἐπί ἔργα ἄδολα καί εἰλικρινῆ, σκοπός τῶν ὁποίων εἶναι ἡ ὠφέλεια τοῦ πλησίον καί ἡ δόξα ἡ ἰδική Του.

Τά πράγματα ὅμως ἦλθον νά τό ἀποδείξουν. Χωρίς νά δοθῇ οὐδεμία δημοσιότης εἰς τό ἔργον, εἰς διάστημα ὀλιγώτερον τῶν δύο μηνῶν ἀπό τῆς πρώτης συγκεντρώσεως αἱ ὀλίγαι ἑκατοντάδες τῶν πρώτων συνεργατῶν ἀνέρχονται εἰς χιλιάδας. Περί τάς δύο καί ἡμίσειαν χιλιάδες κυριῶν καί δεσποινίδων ἀνελάμβανον τό σπουδαιότατον ἔργον τῆς ἐπικοινωνίας μετά τῶν οἰκογενειῶν τῶν στρατευθέντων,αἱ ὁποῖαι εἰς τήν περιφέρειαν τῶν Ἀθηνῶν, Πειραιῶς καί Περιχώρων ἀνήρχοντο εἰς ἑξήκοντα περίπου χιλιάδας. Τό μέγεθος καί ἡ σπουδαιότης τοῦ ἔργου δύναται νά ἐκτιμηθῇ, ὅταν σκεφθῇ τις ὅτι αἱ οἰκογένειαι αὗται ἀποτελοῦν τό 1/3 περίπου τοῦ ὅλου πληθυσμοῦ τῆς περιφέρειας ταύτης.

Ἀφ᾿ ἑτέρου τό ζήτημα τῆς ὑγιεινῆς περιθάλψεως τῶν οἰκογενειῶν σχεδόν ἐλύετο. Τριακόσιοι εἴκοσι πέντε ἰατροί καί μαῖαι ἐκ τῶν ἐγκριτοτέρων, πασῶν τῶν εἰδικοτήτων, ἀνταποκρινόμενοι εἰς ἔκκλησιν τοῦ Μακαριωτάτου, ἀνέλαβον ἄνευ οὐδεμιᾶς ἀμοιβῆς τήν ἰατρικήν περίθαλψιν τῶν οἰκογενειῶν, πραγματοποιήσαντες ὑπέρ τάς 12.000 ἰατρικῶν ἐπισκέψεων δωρεάν.

Ὡσαύτως πολλοί φαρμακοποιοί προσέφεραν δωρεάν φαρμακευτικά παρασκευάσματα ἐκ τῶν φαρμακείων των, ἐνῷ αἱ μεγαλύτεραι τῶν φαρμακευτικῶν Ἑταιρειῶν παρεχώρησαν ἱκανάς ποσότητας σπεσιαλιτέ πρός δωρεάν παροχήν εἰς τάς οἰκογενείας.

Ἐν τῷ μεταξύ διά πολλάς ἐκ τῶν οἰκογενειῶν τῶν ἐφέδρων ἐγενᾶτο ὀξύ τό ζήτημα τῆς στέγης, διότι ἠπειλοῦντο ἀπό τούς ἰδιοκτήτας των δι᾿ ἐξώσεως. Καί τό ζήτημα ὅμως τοῦτο διηυθετήθη, διότι κατ᾿ ἀρχάς μέν, κατόπιν ἐκκλήσεως τοῦ Μακαριωτάτου, ὑπέρ τούς πεντήκοντα δικηγόροι προσέφεραν δωρεάν τάς ὑπηρεσίας των, ἵνα ὑπερασπίζωσι τάς οἰκογενείας τῶν στρατευθέντων ἐνώπιον τῶν δικαστηρίων, πρό τῶν ὁποίων 1.000 περίπου οἰκογένειαι ἐπροστατεύθησαν, εἶτα δέ δι᾿ ἐνεργειῶν τοῦ Μακαριωτάτου καί τῶν μελῶν τοῦ Συμβουλίου τοῦ Δικαστ. Τμήματος τοῦ Κεντρ. Γραφείου ἐπετεύχθη ἵνα ψηφισθῇ νόμος, προστατεύων ἀποτελεσματικότερον τάς οἰκογενείας τῶν ἐφέδρων ἀπό τῶν ἐξώσεων.

Ἐκ παραλλήλου, ἐντός τοῦ αὐτοῦ χρονικοῦ διαστήματος, ἐπετεύχθη ἡ ἵδρυσις 173 Παραρτημάτων τῆς Ὑπηρεσίας Προνοίας Στρατευομένων εἰς τάς διαφόρους ἐνορίας τῆς μνημονευθείσης περιφέρειας, παρέστη δέ ἀνάγκη τῆς δημιουργίας 2 Κεντρικῶν Γραφείων, τά ὁποῖα διά τήν στέγασίν των ἀπήτησαν συντόμως 5 κεντρικά κτίρια.

Ὅτε ἤρχιζε ἡ ἐργασία, Ταμεῖον δέν ὑπῆρχε, διότι τό ἔργον ἤρχισε χωρίς νά ὑπάρχῃ πρός τοῦτο οὐδ᾿ ὀβολός. Εἰς τά πρῶτα ἔξοδα τῆς Ὑπηρεσίας(γραφική ὕλη, ἀγορά τῶν πρώτων ἐπίπλων κλπ.) ἐπίκουρος ἦλθεν ἡ Ἀποστολική Διακονία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τό Δ.Σ. τῆς ὁποίας ἐψήφισεν εἶτα πίστωσιν ἐκ 200 χιλ. δραχμῶν. Αἱ ἀνάγκαι ὅμως ἦσαν πολύ μεγαλύτεραι.

Φάρμακα, γάλα διά τούς ἀσθενεῖς καί τά παιδιά, ἐνδύματα, σκεπάσματα, δικαστικά ἔξοδα ὑπέρ τῶν οἰκογενειῶν, ἀπήτουν πολύ μεγαλύτερα χρηματικά κεφάλαια. Πλήν καί ἐδῶ συνέβη, ἐκεῖνο τό ὁποῖο συμβαίνει εἰς ὅλα τά ἁγνῶς χριστιανικά ἔργα. Ὅτι, δηλαδή, οὐδέποτε ἡ ἐργασία σταματᾷ δι᾿ ἔλλειψιν χρημάτων. Καί πράγματι αἱ κυρίαι καί δεσποινιδες τῶν Παραρτημάτων, αἱ ὁποῖαι διά τῆς ἐπικοινωνίας πρός τάς οἰκογενείας ἤρχοντο εἰς ἄμεσον ἐπαφήν πρός τάς ὑπάρχουσας ἀνάγκας, ἐκίνουν πάντα λίθον διά νά τάς θεραπεύσουν.

Ἔτρεχον πρός τά διάφορα ἱδρύματα Κοινωνικῆς Προνοίας, ἐζήτουν τήν συνδρομήν τῶν γνωστῶν των, τό σπουδαιότερον δέ ἐξ ὅλων, ἔδιδον αἱ ἴδιαι, ἐκ τοῦ ὑστερήματός των, ἵνα ἀνταπεξέλθωσιν εἰς τάς ἀνάγκας, τάς ὁποίας ἔβλεπαν γύρω των. Ὑπῆρξαν πτωχαί ὑπάλληλοι, αἱ ὁποῖαι ἀπό τόν μικρόν μισθόν των διέθετον σημαντικά ποσά χάριν τῶν ἀναγκῶν τοῦ Παραρτήματός των. Τοιουτοτρόπως ἐκ τῶν στατιστικῶν 140 περίπου Παραρτημάτων-δυστυχῶς διά τά ὑπόλοιπα δέν ἔχομεν σχετικά στοιχεῖα-βλέπομεν ὅτι διετέθησαν ἀπό τάς κυρίας περί τά 4 ἑκατομμ. 800 χιλ. δραχμῶν διά γάλα ἀσθενῶν καί παιδιῶν, διά φάρμακα, ἐνδύματα, σκεπάσματα καί ἄλλας ἀνάγκας.

Ἐφ᾿ ὅσον ὅμως τό ἔργον ἐπροχώρει καί ἐκ τῶν ἀποτελεσμάτων ἐγένετο γνωστή ἡ ἀξία του, ἤρχισαν συρρέουσαι εἰς τό Ταμεῖον τῆς Ὑπηρεσίας καί αἱ δωρεαί καί ἐπιχορηγήσεις. Ἰδιαιτέρως ἀξιόλογος, ὡς εἶναι γνωστόν, ἦτο ἡ ἐνίσχυσις ἡ ὁποία ἐδόθη ὑπό τῆς Ἐπιτροπῆς Διαχειρίσεως τοῦ Ἀμερικανικοῦ Ἐράνου Περιθάλψεως καί εἰς χρῆμα καί εἰς εἴδη διά τήν μεταξύ τῶν οἰκογενειῶν τῆς Ὑπηρεσίας ἡμῶν διανομήν. Ἀπό τῆς ἡμέρας μάλιστα τῆς πρώτης ἐκρήξεως εἰς τόν λιμένα Πειραιῶς, ὅτε ἐδημιουργήθη διά τήν Ὑπηρεσίαν ἡμῶν καί ἡ σημαντική τάξις τῶν βομβοπλήκτων, περιλαμβάνουσα, μετά τῶν ἐξ ἄλλων περιφερειῶν τῆς Ἑλλάδος προσφύγων, περί τάς 18 χιλιάδας οἰκογενείας καί παρέστη ἡ ἀνάγκη ταχυτέρας βοηθείας τῶν πολεμοπαθῶν τούτων, ἱδρύθη καί νέον Τμῆμα τῆς Ὑπηρεσίας ἡμῶν, τό Τμῆμα Περιθάλψεως θυμάτων ἀεροεπιδρομῶν. Εἰς ἀμφότερα τά Τμήματα ταῦτα τῆς Ὑπηρεσίας, ἤτοι τῶν οἰκογενειῶν τῶν στρατευθέντων καί τῶν βομβοπλήκτων, διωχετεύθησαν διά τοῦ Κεντρικοῦ Γραφείου ἕτερα 20 ἑκατομμύρια δραχμῶν εἰς χρῆμα καί εἶδος, ἐκτός τῶν ὑπό τῶν κυριῶν διατεθέντων.

Εἰς τά 20 ἑκατομμύρια περιλαμβάνονται δύο περίπου ἑκατομμύρια δραχμῶν, αἱ ὁποῖαι διετέθησαν διά παροχήν ἐργασίας κατ᾿ οἶκον. Τό τμῆμα τοῦτο τοῦ ὅλου ἔργου προέκυψε ἐκ τῆς ἀνάγκης τῆς παροχῆς ἐργασίας. Τό Ταμεῖον Ἀνταλλαξίμων κατέβαλε τά πρῶτα ἐργατικά, σύν τῷ χρόνῳ δέ παρεσχέθη ἐργασία εἰς 12 1/2 περίπου χιλιάδας ἄτομα, τά ὁποῖα ἔλαβον τήν χάριν νά κερδίσωσι τό βοήθημά των διά τοῦ κόπου των, νά προσφέρωσι δέ συγχρόνως καί τάς ὑπηρεσίας των εἰς τήν Πατρίδα. Διότι ἡ παροχή ἐργασίας ἐν συνεργασίᾳ πρός τό Ἵδρυμα “Φανέλλα τοῦ Στρατιώτου” εἶχε συνδυασθῆ πρός τό πλέξιμον μαλλίνων εἰδῶν διά τόν μαχόμενον Στρατόν, διά τόν ὁποῖον ἑτοιμάσθησαν διά τοῦ τρόπου τούτου, 53.984 ζεύγη καλτσῶν, 14.509 ζεύγη γαντιῶν, 7.803 περιλαίμια καί 1046 πουλόβερ.

Ἀλλά τό ἔργον τῶν κυριῶν, ἔχον κυρίως πνευματικόν χαρακτῆρα καί ἀποσκοποῦν νά ἐκδηλώσῃ ὅλην τήν στοργήν τῆς Ἐκκλησίας ἔναντι τῶν ὑπό τήν πρόνοιάν Της οἰκογενειῶν, δέν τελειώνει διά τῆς χορηγήσεως χρηματικοῦ τινος βοηθήματος ἤ ἑνός σκεπάσματος ἤ ὀλίγου γάλακτος κλπ. Ὁ ψυχικός σύνδεσμος, τόν ὁποῖον δημιουργεῖ ἡ συχνή ἐπαφή τῆς οἰκογένειας μετά τῆς ἐπισκεπτρίας κυρίας, συντελεῖ ὥστε πάντα τά προβλήματα τῆς οἰκογενείας νά ἀποτελέσωσιν ἀτομικά προβλήματα δι᾿ αὐτήν τήν ἐπισκέπτριαν.

Ζητήματα ἐνώπιον δημοσίων ἀρχῶν, εἰσαγωγή εἰς νοσοκομεῖα κ.τ.τ. τά ὁποῖα ἀπαιτοῦσι καί γνώσεις ἀναλόγους καί κόπους πολλούς, ἀνελαμβάνοντο ἀπό τάς ἐπισκεπτρίας. Οὕτω, κατά τάς ὑπαρχούσας πάντοτε στατιστικάς, δι᾿ ἐνεργειῶν τῆς Ὑπηρεσίας, εἰς 2418 οἰκογενείας ἐξησφαλίσθη τό ἐφεδρικό ἐπίδομα, δι᾿ ἑτέρας 6655 οἰκογενείας ἐπετεύχθη ἡ ἐγγραφή εἰς τά λαϊκά συσσίτια καί 560 ἄτομα εἰσήχθησαν εἰς Νοσοκομεῖα, ἐνῷ εἰς πολλάς χιλιάδας ἀνέρχονται τά ἄτομα τά ὁποῖα διά τῆς Ὑπηρεσίας ἡμῶν ὡδηγήθηκαν εἰς ἰατρεῖα, ἐπέτυχον ἐργαστηριακάς ἐξετάσεις δωρεάν κλπ.

Ὁ ψυχικός ὅμως σύνδεσμος μεταξύ οἰκογενείας καί ἐπισκεπτρίας κατώρθωσε νά δημιουργήσῃ ἔτι βαθύτερα ἀποτελέσματα. Κατώρθωσε νά ἐπιτρέψῃ καί εἰς τήν ἐπισκέπτριαν νά εἰσέλθῃ βαθύτερον εἰς τήν ψυχήν τῆς γυναικός, τήν ὁποίαν ἐπεσκέπτετο, καί νά θεραπεύσῃ πληγάς, αἱ ὁποῖαι τίς οἶδε ἐπί πόσον ἀκόμη θά ἔμενον ἀνοικταί. Τοιουτοτρόπως κατωρθώθη ἡ διευθέτησις 181 παρανόμων συμβιώσεων, τινές τῶν ὁποίων ὑφίσταντο ὑπέρ τήν δεκαετίαν, ἡ τέλεσις ἑτέρων 121 γάμων καί ἡ ἐπίτευξις νομιμοποιήσεως ὑφισταμένων ἐξωγάμων σχέσεων.

Εἰς ταῦτα δέον νά προστεθῇ ἡ βάπτισις ἑκατοντάδων τέκνων ἀβαπτίστων, ἡ διά πρώτην φοράν προσέλευσις πολλῶν εἰς τά μυστήρια τῆς ἱ. ἐξομολογήσεως καί τῆς Θ. Εὐχαριστίας κ.ἄ. Ἡ ἐξιστόρησις δέ τῶν περιπτώσεων βαθείας ψυχικῆς ἐπαφῆς, ἡ ὁποία μόνον μεταξύ δύο γυναικείων ψυχῶν εἶναι δυνατόν νά ἐπιτευχθῆ, ὑπό τήν σκέπην τῆς ἀγάπης τοῦ Κυρίου, θά ἀπήτει χρόνον μακρόν, διότι θά ἔφθανεν εἰς τήν ἀντιμετώπισιν ἔτι σοβαρωτέρων ἠθικῶν δεινῶν.

Θά προσθέσωμεν μόνον ὀλίγα τινά διά τήν μετά τῶν στρατιωτῶν ἐπικοινωνίαν. Αὕτη ἐν τῇ περιφερείᾳ μέν τῆς Πρωτευούσης ἐπετυγχάνετο ἀφ᾿ ἑνός μέν διά τῶν μελῶν τῶν ὁμάδων ἐπισκέψεως τραυματιῶν, ἀφ᾿ ἑτέρου δέ διά καταλλήλων βιβλίων καί ἐντύπων.

Δι᾿ ἕκαστον Νοσοκομεῖον ὑπῆρχε ὁμάς ἐπισκέψεως, εἰς τήν ὁποίαν μετεῖχον μόνον κύριοι, σκοπός τῆς ὁποίας ἦτο νά ἔλθῃ εἰς στενήν ψυχικήν ἐπαφήν πρός τούς τραυματίας, ἵνα ἐμπεδώσῃ τό ἤδη ζωηρόν εἰς τάς ψυχάς των θρησκευτικόν αἴσθημα. Κατά τάς ἐπισκέψεις ταύτας, παρετηρεῖτο ἀληθής θρησκευτική δίψα. Κατά χιλιάδας ἀριθμοῦνται οἱ προσελθόντες εἰς τά μυστήρια τῆς ἱ. ἐξομολογήσεως καί Θ. Εὐχαριστίας, εἰς δεκάδας δέ χιλιάδων ἀνέρχονται τά μεταξύ αὐτῶν διανεμηθέντα θρησκευτικά καί ἠθοπλαστικά βιβλία, τά ὁποῖα, εἰς ὁσονδήποτε μεγάλον ἀριθμόν καί ἄν διανέμοντο, ἀπεδεικνύοντο πάντοτε ἀνεπαρκῆ, ἔναντι τῆς ὑφισταμένης ζητήσεως.

Ἐκεῖ ὅμως ὅπου καί διά τάς ὑφισταμένας ταχυδρομικάς δυσκολίας ἦτο ἀδύνατον νά ἀνταποκριθῶμεν πρός τάς ὑφισταμένας ἀνάγκας, ἦτο τό Μέτωπον. Ὑπῆρχον ἐν τῷ Μετώπῳ περί τά 400 πρόσωπα, τά ὁποῖα εἶχον ἀναλάβει τήν μεταξύ τῶν συναδέλφων των διανομήν καταλλήλων βιβλίων καί ἐντύπων, διανεμηθέντων οὕτω περί τάς 100.000 ἀντιτύπων. Ὁ ἀριθμός ὅμως οὗτος ἦτο ἀνεπαρκέστατος, διότι καθ᾿ ἑκάστην κατέφθανον εἰς τό Κεντρ. Γραφεῖον αἰτήσεις πρός ἀποστολήν καί ἄλλων βιβλίων.

Τά ἀνωτέρω ἐπετεύχθησαν δι᾿ ἐθελοντικῆς ἐργασίας, διά μισθούς δαπανηθέντων μέχρι τέλος Ἀπριλίου μόνον 15 χιλ. δραχμῶν.
Πάντα τά ἀνωτέρω ἀφορῶσι εἰς τό ἔργον τῆς Ὑπηρεσίας Προνοίας Στρατευομένων, τῆς ὁποίας ἡ ἀποστολή ἔληξεν ἀπό τοῦ τέλους Ἀπριλίου. Πλήν τό ἀρξάμενον ἔργον θά ἐξακολουθήσῃ. Ἡ ἀποκτηθεῖσα πεῖρα θά χρησιμοποιηθῇ. Καί τά μέν Παραρτήματα τῶν ἐνοριῶν ἤρχισαν νά χρησιμοποιῶνται διά τήν περίθαλψιν τῶν πολεμοπαθῶν, ἡ δέ “Συντροφιά τοῦ Ἀγωνιστοῦ” θά ἐξακολουθήσῃ νά παρέχῃ τάς ὑπηρεσίας της ὡς “Γραφεῖον ἐξυπηρετήσεως ἀναπήρων καί τραυματιῶν πολέμου”, διά τήν διεκπεραίωσιν τῶν ὑποθέσεων τῶν προσφιλῶν ἡμῶν ἡρώων. Τά ὑλικά μέσα ἐλπίζομε ὅτι δέν θά λείψουν. Ἀλλά καί ἡ προθυμία καί ἡ ἀνάγκη πρός ἐργασίαν ἀφθονοῦν. Ἡ Ἐκκλησία ἑπομένως δέν δύναται παρά νά ἐργασθῇ. Αὐτό ἀπαιτεῖ ἡ ἱστορία της, αὐτό ἀπαιτεῖ ὁ προορισμός της, αὐτό ὁ Θεάνθρωπος ἱδρυτής Της. Ἡμεῖς δέν ἔχομεν παρά νά τήν ἀκολουθήσωμεν πιστῶς. Εἶμαι δέ βέβαιος ὅτι διερμηνεύω τά αἰσθήματα πάντων ὑμῶν, ἐάν ἐκφράσω πρός τόν Μακαριώτατον τήν βαθυτάτην πάντων ἡμῶν εὐγνωμοσύνην, διότι ἐκάλεσεν ἡμᾶς ὡς συνεργάτας Του εἰς μίαν τοιαύτην ὑψηλήν τῆς Ἐκκλησίας ἀποστολήν”.

Ο Εχθρός έπεσε στην παγίδα που έστησε ο ίδιος!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου


"Ει εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσιν"!
Ο ΚΥΡΙΟΣ

Κανείς δεν μπορεί να δουλεύει σε δύο κυρίους. Η διοίκηση της Εκκλησίας ή με την εξουσία θα είναι ή με το λαό του Θεού. Ποια άλλα μέτρα περιμένει να λάβει εναντίον της Πίστεως η εξουσία, για να συνειδητοποιήσει τον διωγμό; Το Κακό δρα πλέον απροκάλυπτα.

Η δίωξη του Γέροντος Εφραίμ δεν εξέπληξε καθόλου τους πιστούς. Δεν τους έθλιψε. Μάλλον τους χαροποίησε. Ο ελληνικός λαός που νιώθει στο πετσί του την καταπίεση και τη θλίψη περιμένει την Εκκλησία να γίνει ο σύμμαχός του στον πόλεμο που δέχεται από την εξουσία. Είναι η μόνη συνεκτική του δύναμη. Η Εκκλησία θα ενώσει το λαό.

Ο Γέροντας Εφραίμ είναι το σκεύος της επιλογής του Κυρίου, για να νιώσει ο λαός του Θεού , ότι η Εκκλησία, το σώμα του Χριστού συμπάσχει μαζί του.

Η Ορθοδοξία είναι η μόνη ενωτική δύναμη του λαού. Η Ορθοδοξία διωκομένη θα ενώσει τους πιστούς. Θα συνειδητοποιήσουν ότι τα σχέδια του Εχθρού και θα υπερασπιστούν την πίστη τους.

Ο Εχθρός με τη δίωξη του Γέροντα Εφραίμ έπεσε στην παγίδα που έστησε ο ίδιος. Είθε ο διωγμός της Εκκλησίας να ενταθεί και να συνεχιστεί. Δεν κινδυνεύει η Ορθόδοξη Πίστη από τους διωγμούς, αλλά από την παθητικότητα και τον εφησυχασμό.

Ο Θεός έχει μεγάλη υπομονή. Φυλάττει το αυτεξούσιο των ανθρώπων, των αγγέλων και των δαιμόνων. Ήδη παρεχώρησε στον Εχθρό να αποθρασυνθεί στην πνευματική του τύφλωση. Ο Εχθρος εγκαταλείπει την τακτική της πνευματικής νάρκης και της υποκατάστασης του πνεύματος και επιτίθεται φανερά κατά της Ορθοδοξίας.

Αισθάνεται άραγε ο Εχθρός τόσο δυνατός; Είνα πεπεισμένος ότι οι πιστοί δεν θα βγούν με τίποτε από το λήθαργό τους; Ή βρίσκεται σε απόγνωση και δεν ξέρει τί κάνει;
Οι μερες που ζούμε είναι αποκαλυπτικές.

Στα ολοκληρωτικά καθεστώτα οι καλύτεροι πολίτες είναι στη φυλακή!

Στα ολοκληρωτικά καθεστώτα οι καλύτεροι πολίτες είναι στη φυλακή. Έτσι μπορεί να πει κανείς ότι όταν σε μια χώρα οι καλύτεροι πολίτες κλείνονται στη φυλακή το καθεστώς είναι ολοκληρωτικό. Ακόμα κι οι δίκαιοι νόμοι εφαρμόζονται επιλεκτικά. Οι δικαστές δεν απονέμουν δικαιοσύνη, γιατί δεν έχει σημασία ποιος έχει δίκαιο και ποιος έχει άδικο. Σημασία έχει τί είναι σκόπιμο και τι δεν είναι.

Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα κλείνουν στη φυλακή τους καλύτερους πολίτες τους.Αυτό συνάγεται από τις μαρτυρίες αυτών που υπήρξαν κρατούμενοι στις φυλακές αυτές και κατέγραψαν τις εμπειρίες τους από αυτές.

Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα εφαρμόζουν τους νόμους επιλεκτικά. Τα δικαστήρια δεν απονέμουν δικαιοσύνη. Οι δικαστές δεν απονέμουν δικαιοσύνη σύμφωνα με τη συνείδησή τους. Οι δικαστές όπως κι οι άλλοι πολίτες δεν είναι ελεύθεροι. Η δικαιοσύνη είναι διατεταγμένη. Οι δικαστικές αποφάσεις είναι αποφάσεις σκοπιμότητας.

Τί πρέπει να γνωρίζουμε άλλο οι Έλληνες για να γίνει κοινή συνείδηση ότι η δημοκρατία δεν λειτουργεί στη χώρα μας; Μέρες Χριστουγέννων ο ηγούμενος της μεγαλύτερης Μονής της Ελλάδος κρίνεται ύποπτος φυγής και διατάσσεται η προφυλάκισίς του!

Τέτοιες ενέργειες της εξουσίας στρέφονται κυρίως εναντίον της.Όταν μια εξουσία καταδιώκει τους καλύτερους πολίτες της είναι επικίνδυνη για τον ίδιο το λαό. Είναι υποχρεωμένη να παίρνει ολοένα και χειρότερα μέτρα εναντίον του. Αλλά τα μέτρα έχουν τα όριά τους.Η ενέργειά της εξαντλείται. Κανείς σωστός άνθρωπος δεν συνεργάζεται μαζί της. Ή θα καταπέσει από μόνη της ή ο λαός θα εξεγερθεί και θα την ανατρέψει.

Μόσχος Εμμανουήλ Λαγκουβάρδος

"Ακόμα μια τέτοια "νίκη"!"

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Τί ανταποδώσω τω Κυρίω περί πάντων, ων ανταπέδωκέ μοι" (Ψαλμ.115,3)

Η παραβολή, του κακού δούλου, όπως καταγράφεται από τον Ευαγγελιστή Ματθαίο μοιάζει με "πύρρεια νίκη" όσον αφορά τη συμπεριφορά του και το τελικό αποτέλεσμα. Η συμπεριφορά του είναι συμπεριφορά νικητή, το δε αποτέλεσμα είναι η "νίκη" του να μετατραπεί σε πανωλεθρία. Γράφει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος για τον πονηρό δούλο: "Εάν δε είπη ο κακός δούλος εκείνος εν τη καρδία αυτού, χρονίζει ο κύριός μου ελθείν, και άρξεται τύπτειν τους συνδούλους αυτού, εσθίη δε και πίνη μετά των μεθυόντων, ήξει ο κύριος του δούλου εκείνου εν ημέρα η ου προσδοκά και εν ώρα η ου γινώσκει και διχοτομήσει αυτόν. και το μέρος αυτού μετά των υποκριτών θήσει. εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων".

(Αν όμως ο κακός εκείνος δούλος πει μέσα του:"αργεί να ρθει ο κύριός μου" κι αρχίσει να χτυπάει τους συνδούλους του και να τρώει και να πίνει μαζί με μέθυσους, θαρθεί ο κύριός του μια μέρα που κι αυτός δεν θα τον περιμένει και σε ώρα που δε θα την υποψιάζεται, θα του επιβάλει σκληρή τιμωρία και θα τον ρίξει στον τόπο που τιμωρούνται οι υποκριτές. Εκεί θα κλαίει και θα τρίζει τα δόντια του.)

Η ιστορία της "πύρρειας νίκης" από την οποία προήλθε και η παροιμιώδης αυτή φράση είναι γνωστή: Ο βασιλεύς Πύρρος νίκησε τους Ρωμαίους, αλλά έχασε το μισό στρατό του! Και είπε τότε, "ακόμα μια τέτοια νίκη και δεν θα μας μείνει καθόλου στρατός". Δεν ξέρουμε κάτω από ποιες συνθήκες διεξήχθη η μάχη και ποιοι ήταν οι στρατηγοί του Πύρρου, που του πρόσφεραν μια τέτοια νίκη, που ισοδυναμούσε με πανωλεθρία! Ήταν άραγε ειλικρινείς με τον Πύρρο;Τους εμπιστεύθηκε ο βασιλεύς και άλλες τέτοιες μάχες ή τους κατέταξε στους υποκριτές;

Το ουσιαστικό γνώρισμα σε παρόμοιες νίκες είναι η υποκρισία. Αυτοί που καταγάγουν πύρρειες νίκης διακρίνονται από την υποκρισία τους. Κανένας αληθινός άνθρωπος δεν είναι μαζί τους. Η βασιλεία τους τελειώνει όταν η υποκρισία τους αποκαλυφθεί από όλους. Εν τω μεταξύ έχουν χάσει όλους τους αληθινούς και ανιδιοτελείς ανθρώπους, γιατί έχουν αντιληφθεί ότι είναι επικίνδυνοι όχι μόνο για τους εχθρούς τους αλλά και για τους δικούς τους. Θα είμαστε πιο κοντά στην αλήθεια, αν λέγαμε ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι άρρωστοι!

Η αναιτιολόγητη και γι΄ αυτό ανακλητή προφυλάκιση του Γέροντα Εφραίμ είναι μια "πύρρειος νίκη" γι΄ αυτούς που την εμπνεύστηκαν και την διεξήγαγαν! Ακόμα κι άλλες τέτοιες νίκες και δεν θα ΄χουν καθόλου πολίτες με το μέρος τους. Η Επιστήμη λέει, πως ακόμα και στην πιο πωρωμένη ψυχή μένουν ίχνη ελευθερίας. Όταν θίγεται το περί δικαίου συναίσθημα όλοι το νιώθουν!

"Ει και ο έξω ημών άνθρωπος διαφθείρεται, αλλ΄ ο έσωθεν ανακαινούται ημέρα και ημέρα" (Κορινθ.Β',κεφ.Δ΄)

 

Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κοσμάς: Αρκετά χρησιμοποίησαν το «τέχνασμα» Βατοπαιδίου για να κτυπήσουν την Εκκλησία του Χριστού

Δήλωση του Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κοσμά για την προφυλάκιση του αρχιμ. Εφραίμ

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς, με αφορμή την απόφαση για την προφυλάκιση του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου, Αρχιμ Εφραίμ έκανε τις ακόλουθες δηλώσεις:

«Απίστευτη και ανέλπιστη είναι η απόφασι να προφυλακισθή ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου και μάλιστα μέσα στις άγιες ημέρες των Χριστουγέννων.

Η απόφασι αυτή, η οποία κατελύπησε όλο τον ορθόδοξο κόσμο, είναι μια ακόμη απόδειξι του μένους και της πολεμικής κάποιων αξιωματούχων εναντίον της μητρός Ορθοδόξου Εκκλησίας και μάλιστα του ορθοδόξου μοναχισμού.

Διερωτάται όμως κανείς. Δεν βλέπουν! Τόσο σκοτισμένοι είναι; Τόσο εθελοτυφλούν όλοι αυτοί που πολεμούν την Εκκλησία του Χριστού μας;

Δεν βλέπουν που οδηγείται η Χώρα μας χωρίς Χριστό, τον οποίον αγωνίζονται να ξεριζώσουν από τις καρδιές των Ελλήνων;

Δεν βλέπουν πόσο καταρρέει η Ελλάδα, χωρίς ζωντανή σχέσι με την Εκκλησία;

Ελευθέρωσαν την Πατρίδα μας όλοι αυτοί οι πολέμιοι από τόσους κακοποιούς, από τόσους επιζήμιους και επικίνδυνους, οι οποίοι κυκλοφορούν ανενόχλητοι και λυμαίνονται τον τόπο μας και έμεινε μόνο ο π. Εφραίμ ως επικίνδυνος για τη χώρα μας.

Ο Ηγούμενος π. Εφραίμ είναι η απειλή της τάξεως και της ασφάλειας;

Αρκετά πλέον. Ας σταματήσουν να κτυπούν την μητέρα Εκκλησία.

Ας σοβαρευθούν κάποτε. Δεν φταίει η Εκκλησία για την κακοδαιμονία τους. Φταίει ο ναρκισσισμός τους και η απουσία του Χριστού από τη ζωή τους.

Τα μοναστήρια μας μόνο βοήθησαν και έσωσαν. Μόνο βοηθούν, ωφελούν και σώζουν την πατρίδα.

Από άλλους, των οποίων την υποτέλεια, την κακοδοξία και την διαστροφή χειροκροτούμε, κινδύνευσε και κινδυνεύει η χώρα μας και ο λαός μας.

Λυπούμαστε και αποδοκιμάζουμε την απόφασι αυτή και παρακαλούμε τους πολλούς συνειδητούς και πιστούς δικαστές μας να υψώσουν αγωνιστική φωνή για να ανακληθή η συγκεκριμένη απόφασι, κατά του π. Εφραίμ. Η Ελληνική Δικαιοσύνη δεν πρέπει να ανεχθή άλλο τον πόλεμο κατά της αμωμήτου πίστεώς μας.

Αρκετά χρησιμοποίησαν το «τέχνασμα» Βατοπαιδίου για να κτυπήσουν την Εκκλησία του Χριστού.

Δεν τους πιστεύουμε πλέον. Η Εκκλησία δεν φοβείται τους διωγμούς και τα μαρτύρια. Η κεφαλή της, ο Χριστός «εξήλθε νικών» και θα νικήση.

Ἕνα σοβαρό ποιμαντικό πρόβλημα

Τά τελευταῖα χρόνια ἡ πατρίδα μας ἔγινε κέντρο πολυπολιτισμικό. Ἄνθρωποι ἀπό ὅλα τά μέρη τῆς γῆς εὑρῆκαν ἐδῶ καταφύγιο. Κυρίως ἔφηβοι καί νέοι, ἄλλοι μόνοι τους καί ἄλλοι μέ τίς οἰκογένειές τους, ἐγκαταστάθηκαν στή χώρα μας, εὑρῆκαν δουλειά καί ἀπολαμβάνουν, οἱ περισσότεροι τουλάχιστον, καλύτερες συνθῆκες διαβίωσης σε σχέση μέ τή χώρα προέλευσής τους.

Ἡ χώρα μας, πάντοτε φιλόξενη καί οἱ ἕλληνες ἰδιαίτερα εὐαίσθητοι στό θέμα τῆς φιλανθρωπίας, πού ἄλλωστε εἶναι καί ἡ πεμπτουσία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας τῆς ὁποίας εἶναι μέλη, πρόσφεραν καί προσφέρουν στούς οἰκονομικούς μετανάστες τά πάντα. Τόν πρῶτο μάλιστα καιρό σημειώθηκαν τέτοια περιστατικά προσφορᾶς καί θυσίας γιά τήν ἐξυπηρέτηση ὅλων τῶν νομίμως ἐδῶ ἐγκατεστημένων, ἀκόμη καί τῶν λαθρομεταναστῶν, πού τιμοῦν τόν τόπο μας καί κάνουν τή χώρα μας ἀξιοθαύμαστη καί ἀξιοσέβαστη.

Ὅλοι αὐτοί οἱ ἄνθρωποι εἶναι χριστιανοί ὀρθόδοξοι, ἐκτός ἐλάχιστων ἐξαιρέσεων πού ἀνήκουν σέ διάφορες θρησκεῖες ἀπό τίς πιό γνωστές μέχρι τίς πιό πρωτάκουστες.

Ἀρκετοί ἀπό αὐτούς δέν ἀνήκουν σέ καμιά θρησκεία καί δέν πιστεύουν πουθενά, γιατί δέν τούς δόθηκε ἡ εὐκαιρία νά ἀκούσουν, ἄλλωστε «πῶς πιστεύσωσι χωρίς κηρύσσοντος», καί ἄλλοι, διότι δέ θέλησαν.
Ὅλοι αὐτοί οἱ ξενόφερτοι μαζί τους ἔφεραν καί τά ἤθη καί ἔθιμά τους, πού ἀποτελοῦν τοῦ κάθε λαοῦ τήν ὑπόσταση καί δέν εἶναι καθόλου εὔκολο νά τά ἀφήσουν ἐκεῖ ἀπό ὅπου προέρχονται.

Ὁ ἄνθρωπος, ὅμως, ὡς δημιούργημα κατά τόν Ἀριστοτέλη «μιμητικόν, ἐπιστήμης δεκτικόν», αὐτά πού βλέπει καί ἀκούει, ὅταν τοῦ κάνουν ἐντύπωση, προσπαθεῖ νά τά μιμηθεῖ. Στήν προσπάθεια προσλήψεως τῶν στοιχείων τοῦ θαυμασμοῦ ἤ ἐντυπωσιασμοῦ συνδέεται μέ τά πρόσωπα καί αὐτός ὁ σύνδεσμος, πού ἀρχίζει ἀπό τό ἐνδιαφέρον καί τήν καλή περιέργεια γιά μάθηση καί μίμηση, καταλήγει σέ συμπάθεια, σέ ἀγάπη, σέ ἔρωτα καί φθάνει ἀκόμη σέ γάμο.

Καί στό σημεῖο αὐτό κάνουν τήν ἐμφάνισή τους σοβαρά προβλήματα πού πρέπει πλέον νά ἀπασχολήσουν ὄχι μόνο τό κράτος ἀλλά ἰδιαίτερα τήν Ἐκκλησία μας. Ὁ γάμος, ἡ βάπτιση καί ἡ θεία κοινωνία εἶναι μυστήρια ζωτικῆς σημασίας χωρίς τά ὁποῖα εἶναι ἀδύνατη ἡ ἔνταξή μας στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί ἀνέφικτη ἡ σωτηρία μας.

Μποροῦμε, ἄραγε, νά προσφέρουμε αὐτά τά ζωτικά μυστήρια σ΄ ὅλους τούς ξένους πού ἔχουν κατακλύσει τήν πατρίδα μας, ὅταν τά ζητήσουν;

Τό κράτος τούς παρέχει, ἐλάχιστες τό τελευταῖο καιρό, εὐκολίες γιά δουλειά καί ἰατροφαρμακευτική περίθαλψη. Ἐμεῖς ὡς Ἐκκλησία μποροῦμε νά τούς δεχθοῦμε ὡς μέλη καί νά τούς ἐνσωματώσουμε στούς κόλπους της;

Τό ἐρώτημα εἶναι πολύ βασικό καί ἔχει πολλές διαστάσεις, ὥστε νά μήν μπορεῖ ν΄ἀπαντηθεῖ μέ ἕνα ναί ἤ μέ ἕνα ὄχι.

Μία γενική ἀπάντηση εἶναι, ὅτι ὅποιος ἐπιθυμεῖ νά γίνει χριστιανός ὀρθόδοξος πρέπει πρῶτα νά κατηχηθεῖ μέ προσοχή καί ὑπομονή καί νά δώσει τή διαβεβαίωση ὅτι θά τηρήσει τοῦ Θεοῦ τίς ἅγιες ἐντολές καί θ΄ἀποδεχθεῖ τήν Ἁγία Γραφή καί τίς παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας μας. Τότε καί μόνο τότε γίνεται εὐχαρίστως ἀποδεκτός καί, ἀφοῦ βαπτιστεῖ, δικαιοῦται νά λαμβάνει μέρος σ΄ὅλα τά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας.

Πρίν βαπτισθεῖ, ἀκόμη καί στήν περίοδο τῆς κατηχήσεώς του, δέν ἐπιτρέπεται ἡ συμμετοχή του σέ κανένα Μυστήριο, ἑπομένως ἀπαγορεύεται ἡ μετάδοση σ΄αὐτόν καί τῆς θείας κοινωνίας.

Καί ἐδῶ ἀποκαλύπτεται τό μεγάλο ποιμαντικό πρόβλημα, πού πρέπει νά τό ἀντιμετωπίσουμε οἱ κληρικοί καί οἱ δάσκαλοι μέ σοβαρότητα καί εὐθύνη.

Ὅταν ὑπάρχουν στά Σχολεῖα μας παιδιά ἀβάπτιστα, δέν πρέπει νά κοινωνοῦν τῶν ἀχράντων μυστηρίων, ἔστω καί ἄν τό ἐπιθυμοῦν, μιμούμενα τά βαπτισμένα παιδιά τῶν ὀρθοδόξων.

Ἡ ἀπαγόρευση δέν ἔχει καμία σχέση μέ τήν περιφρόνηση αὐτῶν τῶν παιδιῶν, τά ὁποῖα ὀνομάζουμε πολλές φορές περιφρονητικά «τριτοκοσμικά». Ἡ ἀπαγόρευση ἔχει σχέση μέ τή θέση τους στήν Ἐκκλησία.

Μόνο τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας τά βαπτισμένα στό ὄνομα τῆς ἁγίας Τριάδος ἔχουν τό δικαίωμα τῆς θείας κοινωνίας καί τῆς συμμετοχῆς τους σ΄ὅλα τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας.

Εἶναι ἀνάγκη νά προηγηθεῖ ἡ βάπτιση αὐτῶν τῶν παιδιῶν καί ὕστερα ὡς μέλη τῆς μεγάλης αὐτῆς οἰκογένειας πού λέγεται ἐπί γῆς στρατευομένη Ἐκκλησία νά κινηθοῦν ἐλεύθερα στό χῶρο της, ἀπολαμβάνοντας τίς θεῖες εὐλογίες της.

Γιά τούς λόγους αὐτούς εἶναι ἐπιτακτική ἀνάγκη οἱ ἱερεῖς μας καί οἱ ἐκπαιδευτικοί νά ἐνημερώνουν αὐτούς τούς μαθητές πού δέν ἔχουν κάνει βάπτιση, ὅτι δέν ἐπιτρέπεται νά κοινωνοῦν, ὅταν βλέπουν τά ἄλλα ὀρθόδοξα καί βαπτισμένα παιδιά νά προσέρχονται στή θεία κοινωνία.

Καί βέβαια θά πρέπει ὁ τρόπος τῆς ἀπαγόρευσης νά γίνεται μέ εὐγένεια, καλοσύνη καί διάκριση, γιά νά μήν πληγώσουμε τίς εὐαίσθητες ψυχές τους, ἀλλά καί ἐμεῖς νά μή γίνουμε αἰτία βεβηλώσεως τοῦ ἱεροῦ Μυστηρίου.

Νά σημειώσω ἐδῶ καί ἕνα παράδοξο, πού μοῦ ἔλεγε ἐκπαιδευτικός, ὅτι ἕνας πατέρας ἕλληνας ὀρθόδοξος χριστιανός δέν ἔχει βαπτίσει τό παιδί του πού εἶναι περίπου 6 ἐτῶν. Ἔχει, ὅμως, τήν ἀπαίτηση νά τό κοινωνεῖ ὁ ἱερέας ἔστω ἀβάπτιστο καί προσθέτει ὅτι θά τό βαπτίσει, ὅταν μεγαλώσει καί τό θελήσει μόνο του. Εἶναι καί αὐτό τό περιστατικό ἀπό τά τόσα περίεργα πού παρατηροῦνται στό χῶρο τῆς ὀρθοδοξίας μας.

Ἐξυπακούεται ὅτι οὔτε αὐτό τό παιδί τῶν «ὀρθοδόξων χριστιανῶν» ἐπιτρέπεται νά κοινωνήσει ἀβάπτιστο. Τό Μυστήριο τοῦ βαπτίσματος εἶναι ἡ θύρα ἀπό τήν ὁποία εἰσέρχεται στήν περιοχή τῆς χάριτος ὁ κάθε ἄνθρωπος.

Ἐλπίζω ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας θά ἔχει συμπαραστάτη καί βοηθό κάθε ὀρθόδοξο Χριστιανό καί στό θέμα αὐτό τῆς ἐνημερώσεως τῶν φιλοξενουμένων στήν πατρίδα μας ἀλλόθρησκων συνανθρώπων μας.

Ὁ Μονεμβασίας καί Σπάρτης ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ

Παύλος, μητρ. Γλυφάδας: "Η προφυλάκιση Εφραίμ ήταν σκληρή και σκανδαλώδης"

 

 Ο  Μητροπολίτης Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης & Βάρης, επισκέφθηκε στις Φυλακές, τον Ηγούμενο Εφραίμ.

O Μητροπολίτης Γλυφάδας. Ε. Β. Β. & Β. κ. Παύλος επισκέφθηκε την Πέμπτη 29/12/2011 το πρωί, τον δέσμιο Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου, Γέροντα Εφραίμ, στις φυλακές Κορυδαλλού οπου κρατείται .

Ο Σεβασμιώτατος, πριν εισέλθει εντός του Σωφρονιστικού Καταστήματος Κορυδαλλού, εξέφρασε και προφορικώς την συμπαράστασή του, προς τον δοκιμαζόμενο Γέροντα Εφραίμ, με την παρακάτω δήλωση:

«Ο τρόπος για την απόφαση προφυλάκισης του Γέροντος Εφραίμ, ήτο άστοχος, άδικος, σκανδαλώδης, ασεβής, σκληρός, ακατάλληλος στον χρόνο, ανεπίτρεπτος.

Με όσους συμπαρίστανται στην δοκιμασία του Γέροντος Εφραίμ, Επίσκοποι, Πρεσβύτεροι, Διάκονοι, Μοναχοί και Μοναχές, η Ιερά Κοινότης, η Επιστασία του Αγίου Όρους, λαϊκοί, το πλήρωμα της Εκκλησίας και όσοι άλλοι εκτός Ελλάδος, συμφωνούμεν απόλυτα, επιβεβαιούμεν και επικροτούμεν.

Πολιτικές σκοπιμότητες, πολιτικά τερτίπια, προσωπικά συμφέροντα είχαν σκοπόν να θίξουν και να εκθέσουν την Εκκλησίαν.

Αλλά η Εκκλησία διωκομένη, ενδυναμούται. «Και πύλαι Άδου, ου κατισχύσουσιν Αυτήν».

Ο Γέροντας Εφραίμ πιστεύει ακράδαντα στην Πρόνοια του Θεού και στην απόλυτη Δικαιοσύνη του Θεού.

Μέσω των Χριστιανικών αιώνων, πόσοι δεν εδιώχθησαν; δεν μαρτύρησαν για την δόξαν του Θεού;

Οι διώκτες, με την κοίμησή τους, ελησμονήθησαν και θα λησμονηθούν. Οι αδικηθέντες και μαρτυρήσαντες, για την αλήθειαν και τον Χριστό θα τιμώνται και δεν θα ξεχασθούν, δεν θα λησμονηθούν.

Προσευχόμεθα ολοκαρδίως και για τον Γέροντα και για την απορφανισμένην Αδελφότητα, με τους πλέον από 120 Μοναχούς, όπως ο Γεννηθείς και Σταυρωθείς και Αναστάς Κύριος μας, τους στηρίζει, τους παρηγορεί, τους ενισχύει και τους οπλίζει με την ελπίδα και την υπομονή, για την λήξη της δοκιμασίας τους, το συντομώτερον.

Η Πολιτεία δυστυχώς περίτρανα απέδειξεν αδυναμίαν να αποδώσει το δίκαιον και να τιμωρηθούν οι υπαίτιοι.

32 οι κατηγορούμενοι, ο ένας και δη κληρικός, Καθηγούμενος πολυάριθμης Μονής είναι στη φυλακή. Οι υπόλοιποι που είναι;»

Μέσα στις φυλακές, όπου φυλάγεται ο Γέροντας, ο Ποιμενάρχης μας, είχε την ευκαιρία να συζητήσει μαζί του, να τον στηρίξει και να ενημερωθεί για τις τελευταίες εξελίξεις στην υπόθεσή του.

-------------------------------------------

πηγή: www.romfea.gr/

Ἀλ.Παπαδιαμάντης «Νά παύση ἡ συστηματική περιφρόνησις τῆς θρησκείας ἐκ μέρους τῶν πολιτικῶν»...

Νά παύση ἡ συστηματική περιφρόνησις τῆς θρησκείας ἐκ μέρους πολιτικῶν ἀνδρῶν, ἐπιστημόνων, λογίων, δημοσιογράφων καί ἄλλων. Ἡ λεγομένη ἀνωτέρα τάξις νά συμμορφωθῆ μέ τά ἔθιμα τῆς χώρας, ἄν θέλη νά ἐγκλιματισθῆ ἐδῶ. Νά γίνη προστάτις τῶν πατρίων καί ὄχι διώκτρια. Νά άσπασθῆ καί νά ἐγκολπωθῆ τάς ἐθνικᾶς παραδόσεις. Νά μή περιφρονῆ ἀναφανδόν ὅ,τι παλαιόν, ὅ,τι ἐγχώριον, ὅ,τι ἑλληνικόν. Νά καταπολεμηθῆ ὁ ξενισμός, ὁ πιθηκισμός, ὁ φραγκισμός... Νά μή χάσκωμεν πρός τά ξένα»... «Ἠμύνθησαν περί πάτρης οἱ ἄστοργοι πολιτικοί, οἱ ἐκ περιτροπῆς μητρυιοί τοῦ ταλαιπώρου ὠρφανισμένου Γένους;... ἄμυνα περί πάτρης δέν εἶναι αἵ σπασμωδικαί, κακομελέτητοι καί κακοσύντακτοι ἐπιστρατεῖται, οὐδέ τά σκωριασμένης ἐπιδεικτικότητος θωρηκτά. Ἄμυνα περί πάτρης θά ἦτο ἡ εὐσυνείδητος λειτουργία τῶν θεσμῶν, ἡ ἐθνική ἀγωγή, ἡ χρηστή διοίκησις, ἡ καταπολέμησις τοῦ...

ξένου ὑλισμοῦ καί τοῦ πιθηκισμοῦ, τοῦ διαφθείραντος τό φρόνημα καί ἐκφυλίσαντος σήμερον τό ἔθνος, καί ἡ πρόληψις τῆς χρεωκοπίας. Τίς ἠμύνθη περί πάτρης; Καί τί πταίει ἡ γλαῦξ, ἡ θρηνοῦσα ἐπί ἐρειπίων; Πταίουν οἱ πλάσαντες τά ἐρείπια. Καί τά ἐρείπια τά ἔπλασαν οἱ ἀνίκανοι κυβερνῆται της...

Γέροντας Ἐφραὶμ καὶ Ἱερὰ Μονὴ Βατοπεδίου

 

Γράφει ὁ Ἄρχ. Ἰωὴλ Κωνστάνταρος

Ἀρκετὲς φορὲς στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας μας, ἕως τώρα, ἔχουμε δεῖ ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι, δίχως νὰ ἔχουν διαπράξει ἐγκλήματα ἢ πράξεις ἐνοχῆς, νὰ κατηγοροῦνται, νὰ καταδικάζονται, νὰ διασύρονται, νὰ κλείνονται στὶς φυλακὲς ἢ καὶ νὰ ἐξορίζονται!

Πρὶν μάλιστα ἀπὸ μερικὰ χρόνια, ἀκριβῶς στὸν χῶρο τῆς ἐκκλησιαστικῆς διοικήσεως, ζήσαμε πρωτόγνωρα δραματικὰ γεγονότα. Εἴδαμε Ἀρχιερεῖς, ἐντελῶς ἀκατηγόρητους ἀπὸ δογματικῆς, νομοκανονικῆς καὶ ἠθικῆς ἀπόψεως, ἄψογες στὴν κυριολεξία προσωπικότητες, νὰ καταδικάζονται ἀναπολόγητοι καὶ νὰ ἐκδιώκονται ἀπὸ τὸ ἀγαπημένο τοὺς ποίμνιο, βάσει κατάπτυστων συντακτικῶν πράξεων…

Σήμερα, ὅλοι οἱ πιστοὶ ζοῦμε ἕνα ἄλλο μεγάλο δράμα, μὲ πρωταγωνιστοῦν πρόσωπον τὸν Γέροντα Ἐφραίμ, καθηγούμενο τῆς Μεγίστης Ἱερᾶς Μονῆς Βατοπαιδίου. Ὁπωσδήποτε οἱ ἐπεκτάσεις τοῦ διωγμοῦ αὐτοῦ, εἶναι τόσο κοινωνικές, ὅσο καὶ Ἐθνικές. «Ἴσασιν οἱ μεμυημένοι».

Βεβαίως, δὲν θ’ ἀσχοληθοῦμε στὸ ἄρθρο μᾶς αὐτὸ μὲ τὴν νομικὴ πλευρὰ τοῦ ζητήματος. Τοῦτο μόνο σημειώνουμε. Εἰδικοὶ καὶ κορυφαῖοι περὶ τὴν Νομικὴ Ἐπιστήμη, ἤδη ἀπεφάνθησαν ὅτι ἡ ἀπόφαση τοῦ ἐγκλεισμοῦ τοῦ Γέροντος Ἐφραὶμ στὶς φυλακές, εἶναι διάτρητη ἀπὸ κάθε ἄποψη, τόσο νομική, ὅσο βεβαίως καὶ ἠθικὴ (καὶ μάλιστα ἐν μέσω τῶν μεγάλων ἑορτῶν τῆς Χριστιανοσύνης).

Πράγματι, φίλοι μου, θὰ πρέπει νὰ ζεῖ κανεὶς ἐκτὸς πραγματικότητας καὶ μάλιστα Ἑλληνικῆς, γιὰ νὰ...

μὴ βλέπει ὅτι…

Ἀλλ’ ἂς ἀφήσουμε τώρα τὸ νομικὸ κεφάλαιο τῆς ὅλης ὑποθέσεως, ποὺ ἄλλωστε, ἀργὰ ἢ γρήγορα ἡ ἀλήθεια θ’ ἀποκαλυφθεῖ πανηγυρικά, διότι, ὡς γνωστόν, «Οὐδὲν κρυπτὸν ὑπὸ τὸν ἥλιον». Ἂς ἀφήσουμε τὶς ὑποθέσεις καὶ τὰ δημοσιογραφικὰ σενάρια ποὺ δίνουν καὶ παίρνουν (ἀποδεικνύοντας στὴν πράξη ὅτι ὑφίσταται δικαιοσύνη «δύο ταχυτήτων»), ἂς ξεφύγουμε ἀπὸ τὰ «μυστικὰ τοῦ Βάλτου» καὶ ἂς περάσουμε ἔστω καὶ γιὰ λίγο νὰ δοῦμε τὸ θέμα τοῦ διωγμοῦ ἀπὸ μία συγκεκριμένη τοῦ πτυχή.

Πρόκειται γιὰ τὴν συκοφαντία καὶ τὸν διωγμὸ μὲ ὅλα του τὰ παρεπόμενα…

Ὄντως, τὸ νὰ βρίσκεται ἕνας πνευματικός, καὶ μάλιστα καθηγούμενος τῆς περιωπῆς τοῦ Γέροντος Ἐφραὶμ στὴν θέση τοῦ κατηγορουμένου, καὶ μάλιστα στὶς φυλακές, τοῦτο, πλὴν τῶν ἄλλων δηλώνει τὰ πνευματικὰ ὕψη τοῦ ἀνδρός, τὰ ὁποία καὶ ἐπιτρέπουν τὸ συγκεκριμένο εἶδος αὐτοῦ του μεγάλου πειρασμοῦ.

Ἡ Πατρολογία καὶ τὰ Συναξάρια ποὺ περιγράφουν τοὺς ποικίλους διωγμοὺς τῶν αὐθεντικῶν Πατέρων, τὰ Γεροντικὰ καὶ κυρίως τὰ Φιλοκαλικὰ κείμενα καὶ γενικῶς εἰπεῖν οἱ πνευματικοὶ θησαυροὶ τῆς Ὀρθοδόξου ἀσκητικῆς βιοτῆς ποὺ ἀναλύουν τὶς διαβαθμίσεις τῶν πειρασμῶν καὶ ἰδίως τῆς συκοφαντίας καὶ τῶν διωγμῶν, ἀποδεικνύουν τοῦ λόγου τὸ ἀληθές. Ὅτι, δηλαδή, δὲν εἶναι γιὰ τὸν καθένα αὐτοῦ του εἴδους οἱ περιπέτειες καὶ αὐτοὶ οἱ εἰδικοὶ πειρασμοί.

Νὰ δοῦμε τώρα τὸ ἐπίμαχο θέμα τῶν συγκεκριμένων ἀγωνισμάτων μέσα ἀπὸ τὸν ἀψευδῆ λόγο τοῦ Θεοῦ;

Ὡς οὐράνιος μετεωρίτης, προβάλλει μπροστὰ στὰ μάτια μας, ὁ παρηγορητικὸς λόγος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ σημειώνεται μὲ τὴν γραφίδα τοῦ μεγάλου συκοφαντούμενου ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους, τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν, Παύλου: «Πειρασμὸς ὑμᾶς οὐκ εἴληφεν εἰ μὴ ἀνθρώπινος. Πιστὸς δὲ ὁ Θεός, ὃς οὐκ ἐάσει ὑμᾶς πειρασθῆναι ὑπὲρ ὃ δύνασθε, ἀλλὰ ποιήσει σὺν τῷ περασμῶ καὶ τὴν ἔκβασιν τοῦ δύνασθαι ὑμᾶς ὑπενεγκεῖν» (Ἃ΄ Κόρ. Ι΄, 13). Δήλ: Δὲν σᾶς ἔχει καταλάβει δοκιμασία, εἰ μὴ ἀνάλογη πρὸς τὶς ἀνθρώπινες δυνάμεις. Ὁ δὲ Θεὸς εἶναι εὔσπλαγχνος καὶ δὲν θὰ σᾶς ἀφήσει νὰ δοκιμαστεῖτε παραπάνω ἀπὸ τὶς δυνάμεις σας, ἀλλὰ μαζὶ μὲ τὴν δοκιμασία θὰ δώσει καὶ τὴ διέξοδο, ὥστε νὰ δύνασθε νὰ ὑποφέρετε.

Ἀλλὰ καὶ πόσο συμβάλλει, ὥστε νὰ ἀναπτερώνεται τὸ ἠθικόν του ἀγωνιστοῦ, ὁ λόγος τοῦ δεδιωγμένου ἕνεκεν δικαιοσύνης (καὶ ἕνεκα ψευδαδέλφων…), Ἱεροῦ Χρυσοστόμου: «Ἑαυτὸν μὴ ἀδικοῦντα, οὐδεὶς παραβλάψαι δύναται».

Πάντως, τὸ μόνο βέβαιο στὴν ὅλη ὑπόθεση εἶναι ὅτι, ὅπως μέχρι τώρα, ὁ Γέροντας Ἐφραὶμ μὲ τὴν εὐλογημένη τοῦ συνοδεία, ἀποτελοῦσε φωτεινὸ παράδειγμα γιὰ πλεῖστα ὅσα θέματα ποὺ σχετίζονται ἄμεσα μὲ τὸν Ἁγιορείτικο μοναχισμό, ἀλλὰ καὶ μὲ αὐτὴ τὴν ἐσωτερικὴ καὶ βεβαίως ἐξωτερικὴ Ἱεραποστολὴ τῆς Ἐκκλησίας μας, ἔτσι καὶ τώρα, ἡ καθαρῶς πνευματικὴ ἀντιμετώπιση τοῦ ὅλου θέματος, ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Γέροντα, θὰ ἀποτελεῖ παράδειγμα ἀντιμετωπίσεως, ἀναλόγων πειρασμῶν, τόσο ἀπὸ πνευματικοὺς ταγοὺς ποὺ διακονοῦν σὲ ποικίλους τομεῖς τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ Ἔθνος, ὅσο καὶ ἀπὸ λαϊκοὺς ὀρθοδόξους Χριστιανούς, καὶ βεβαίως ἀπὸ μοναχούς.

Ὅσο δὲ καὶ ἂν φαίνεται ἀκραία ἡ ἄποψις (περὶ συκοφαντιῶν καὶ διωγμοῦ) ποὺ σημειώσαμε, (μακάρι νὰ μὴν ἐπιβεβαιωθοῦμε), ἐφεξῆς, θὰ βλέπουμε τέτοιου εἴδους κατασκευασμένες ὑποθέσεις, νὰ κάνουν τὴν ἐμφάνισή τους ἀπὸ τοὺς δίαυλους τῶν Μ.Μ.Ε. Δήλ: τῶν Μέσων Μαζικῆς Ἐξαχρειώσεως…

Φυσικὰ ὁ σκοπὸς τοῦ σχεδίου αὐτοῦ εἶναι, ὅπως ὅλοι κατανοοῦμε, νὰ κλονιστεῖ ἡ ἐμπιστοσύνη τοῦ λαοῦ μας στὸν Ὀρθόδοξο Κλῆρο, στὸν μοναχισμὸ καὶ δὴ τὸν Ἁγιορείτικο μοναχισμό, καὶ ὁ ἀπώτερος στόχος εἶναι νὰ ἐπέλθει ἡ διάσπαση μεταξὺ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους καὶ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Αὐτὸ τελικῶς εἶναι ὁ αἰσχρὸς πόθος ὅλων τῶν ἀντιχρίστων δυνάμεων…

Χρειάζεται ἄραγε νὰ τονιστεῖ ὅτι τὰ παραρτήματα τοῦ Ἅδου ματαιοπονοῦν; Αὐτὸ τὸ γνωρίζουμε ὄχι μόνο ἐμεῖς οἱ πιστοί, ἀλλὰ καὶ αὐτὰ τὰ ταλαίπωρα θύματα, δήλ. οἱ γενίτσαροι τῆς Ρωμιοσύνης, ἀφοῦ, ὅπως ὁμολογοῦν σὲ στιγμὲς εἰλικρινείας καὶ σὲ περιόδους ἀνανήψεως, στὸ πίσω μέρος τοῦ μυαλοῦ τοὺς βρίσκονται πάντοτε οἱ φράσεις τοῦ «Λευκοῦ Ἱππέως τῆς Ἀποκαλύψεως», δήλ. τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ πρὸς τὸν Σαούλ: «Σαούλ, Σαούλ, τί μὲ διώκεις; Σκληρὸν σοὶ πρὸς κέντρα λακτίζειν» (Πράξ. Ἄπ. ΚΣΤ΄ 14).

Καὶ φυσικά, ἔτι ἅπαξ ἡ Ἱστορία θὰ ἀντιγράψει τὶς σελίδες της, ἐξευτελίζοντας μὲν τοὺς διῶκτες καὶ τοὺς ἀντιχρίστους τῶν «ποικίλων στοῶν», δικαιώνοντας δὲ καὶ ἀποκαθιστώντας τοὺς δεδιωγμένους ἕνεκεν Ὀρθοδοξίας καὶ Ἑλληνισμοῦ…

Θὰ ἀποτελοῦσε ὅμως μεγάλη παράλειψη, ἐὰν δὲν στρέφαμε ἔστω καὶ γιὰ λίγο τὴν γραφίδα μας, στὴν εὐλογημένη καὶ πολυμελῆ, φιλτάτη μας ἀδελφότητα τῆς δοκιμαζομένης νῦν, Μεγίστης Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Βατοπαιδίου. Ὅ,τι βεβαίως κι ἂν γραφεῖ, δὲν θὰ μπορέσει ποτὲ νὰ περιγράψει ἀφ’ ἑνὸς τὴν θλίψη τῶν Πατέρων γιὰ τὸν ἄδικο διωγμὸ τοῦ Γέροντός τους, ἀφ’ ἑτέρου δὲ τὴν μυστικὴ πνευματικὴ χαρὰ στὰ βάθη τῶν καρδιῶν, ἐξ’ αἰτίας τῶν πνευματικῶν δώρων ποὺ ἕπονται ἀπὸ τὴν Ἔφορον τοῦ Ἁγίου Ὅρους Κυρίαν Θεοτόκον, ἀκριβῶς λόγω τοῦ μεγάλου καὶ ἐν ἐξελίξει αὐτοῦ πειρασμοῦ.

Μόνο ὅσοι ἀξιώθηκαν νὰ ζήσουν παρόμοιες καταστάσεις, δύνανται κάπως νὰ αἰσθανθοῦν τὸν πόνο, τὴν συντριβή, ἀλλὰ καὶ τὴν γλυκιὰ Ἐλπίδα. Τὴν Ἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως ποὺ νομοτελειακῶς ἔρχεται μετὰ τὸν Σταυρό.΄

Καὶ κάτι ἀκόμα. Μόνο ὅσοι ἔζησαν παρόμοιες περιπτώσεις βιώνουν καρδιακὰ τὴν Εὐαγγελικὴ προτροπή: «Ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισούσιν ὑμᾶς καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καὶ διωκόντων ὑμᾶς» (Μάτθ, Ἐ΄ 44). Δήλ: «Ν’ ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθρούς σας, νὰ δίνετε εὐχὲς σ’ ὅσους σᾶς καταρῶνται, νὰ εὐεργετεῖτε ὅσους σᾶς μισοῦν, καὶ νὰ προσεύχεσθε γιὰ ὅσους σᾶς συμπεριφέρονται κακῶς καὶ σᾶς διώκουν» (διότι οἱ ταλαίπωροι διῶκτες εἶναι τὸ ὀλιγοτερον δυστυχισμένοι…)

Μόνο οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης καὶ ἀληθείας, Ὀρθοδοξίας καὶ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους καὶ γενικῶς Ἑλληνοχριστιανικῶν Ἰδεωδῶν, μὲ παρηγορητικὰ δάκρυα, ἐκφέρουν τὴν αἴτηση τοῦ Ἀποδείπνου: «Ὑπὲρ τῶν μισούντων καὶ ἀγαπώντων ἠμᾶς».

Εἴμαστε δὲ βέβαιοι, ὅτι κατ’ ἀναλογίαν, οἱ Πατέρες τῆς Ι. Μ. Βατοπαιδίου, στὴν περιπέτειά τους αὐτή, θὰ αἰσθάνονται τὸν πόνο ἀλλὰ καὶ τὴν ἄνωθεν παρηγορίαν ποὺ ἐβίωναν οἱ Στουδίτες Πατέρες, στὴν Βυζαντινή μας Αὐτοκρατορία, ὅταν οἱ ἄρχοντες τοῦ καιροῦ ἐκείνου, ἔσυραν στὴν μεγάλη περιπέτειά του τὸν πρόμαχο τοῦ Ὀρθοδόξου Δόγματος καὶ τοῦ Εὐαγγελικοῦ Ἤθους, τὸν Ὅσιο Θεόδωρο τὸν Στουδίτη!

Ἀλλά, κουράγιο πατέρες καὶ ἀδελφοί.

Τὰ μαῦρα σύννεφα δὲν θὰ μπορέσουν νὰ καλύψουν γιὰ πάντα τὸν λάμποντα Ἥλιο.

Ἂς κοάζουν οἱ βάτραχοι τῶν θρασύδειλων καὶ ζοφερῶν δυνάμεων.

Ὑπομονὴ καὶ θάρρος, διότι ὅπως γνωρίζετε πολὺ καλύτερα ἀπὸ ἐμᾶς, σύμφωνα μὲ τὸν Ἅγιο Ἰάκωβο τὸν Ἀδελφόθεο: «Πάσαν χαρὰν ἠγήσασθε, ἀδελφοί μου, ὅταν πειρασμοῖς περιπέσητε ποικίλοις, γινώσκοντες ὅτι τὸ δοκίμιον ὑμῶν τῆς πίστεως κατεργάζεται ὑπομονήν. Ἡ δὲ ὑπομονὴ ἔργον τέλειον ἐχέτω, ἴνα ἦτε τέλειοι καὶ ὁλόκληροι, ἐν μηδενὶ λειπόμενοι» (Ἰακ. Ἃ΄ 2)

Δὲν ἔχουμε, παρὰ νὰ εὐχηθοῦμε ἐκ μέσης καρδίας.

• Ἡ Κυρία Θεοτόκος, τῆς ὁποίας ἡ Ἁγία Ζώνη καὶ θαυματουργὲς εἰκόνες τῆς διαφυλάσσονται στὴν Αὐτοκρατορικὴ Μονή, νὰ χαρίζει ὑπομονὴ στὴν ὅλη ἀδελφότητα καὶ ταχεία ἔκβαση στὴν ὑπόθεση. Τοῦτο δὲ εἶναι καὶ τὸ μόνο βέβαιον.

• Νὰ δώσει γνήσια μετάνοια τόσο στοὺς ἠθικοὺς αὐτουργούς… ὅσο καὶ στὰ ἐκτελεστικὰ ὄργανα τοῦ διωγμοῦ (διότι ἂς μὴ λησμονοῦν ποτὲ ὅτι ὑπάρχουν καὶ οἱ λεγόμενοι πνευματικοὶ νόμοι, οἱ ὁποῖοι θάττον ἢ βράδιον θὰ λειτουργήσουν πρὸς παραδειγματισμόν).

• Τέλος δέ, νὰ εὐχηθοῦμε, μετὰ τὴν περιπέτεια, ὅλοι μαζί, κλῆρος καὶ λαὸς τοῦ Θεοῦ, μὲ εὐγνώμονες καρδιὲς καὶ «ὡς φωνὴ ὑδάτων πολλῶν» (Ἀποκ. Ἃ΄ 15), νὰ ψάλλουμε πανηγυρικὰ τὸν παιάνα τῆς Δοξολογίας μας στὸν Ἐν Τριάδι Θεόν.

• «Κύριε...δία τοὺς λόγους τῶν χειλέων σου, ἐγὼ ἐφύλαξα ὁδοὺς σκληρᾶς».

(Ψαλμοὶ 16 4).

Μὲ τὴν ἐν Χριστῷ ἀγάπη, Ἑλληνορθόδοξους χαιρετισμοὺς καὶ εὐχὲς γιὰ τὶς Ἅγιες Ἡμέρες,

Ἀπὸ τὴν ἀκριτικὴ Κόνιτσα,

Ἄρχ. Ἰωὴλ Κωνστάνταρος

Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011 -Τυπικόν

30. Παρασκευή. ᾿Ανυσίας ὁσιομάρτυρος τῆς ἐν Θεσσα­λο­νίκῃ (†285-305). Φιλεταίρου μάρτυρος (†351), Λέοντος ὁσίου ἀρ­χι­μανδρί­του, Γεδεὼν ὁσιομάρτυρος τοῦ νέου τοῦ ἐν Τυρ­νάβῳ (†1812).

Συμψάλλεται σήμερον καὶ ἡ ἀκολουθία τῆς ἁγίας Μελάνης, διότι αὔ­ριον ἀποδίδεται ἡ ἑορτὴ τῆς τοῦ Χριστοῦ γεννήσεως.

᾿Απόστολος: ἡμέρας, Παρ. κθ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ἑβρ. ζ΄ 18-25)· Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Παρ. ιε΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Μρ. ιβ΄ 1-12).