ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ
Απόστολος: Εβρ. ζ’ 29-η΄2
Ευαγγέλιο: Λουκ ι΄25-37
«Ήγαγεν αυτόν εις πανδοχείον και επεμελήθη αυτού».
Στη σύντομη διήγηση της παραβολής του καλού Σαμαρείτου περιλαμβάνεται ολόκληρο το μέγα μυστήριο της οικονομίας του Θεού. Στις λίγες και απλές γραμμές της περιγράφεται η άπειρη αγάπη του Θεού για τον αμαρτωλό άνθρωπο και η πατρική φροντίδα για τη σωτηρία του. Όποιος με προσοχή διαβάσει τη σημερινή παραβολή και με τη σοφία των αγίων πατέρων προσπαθήσει να εμβαθύνει στα νοήματα της, θα βγάλει εποικοδομητικά και ψυχωφελή διδάγματα για την πνευματική του ζωή και θα θαυμάσει τα μυστήρια του Θεού.
Άνθρωπος, είναι ο Αδάμ που με την παρακοή εκδιώχθηκε από την άνω Ιερουσαλήμ και κατέβηκε στην Ιεριχώ, στον κόσμο. Κατέβηκε από την αγιοσύνη του ουρανού και ήρθε στο βάραθρο της αμαρτίας. Κατά την κάθοδο του έπεσε στα χέρια των νοητών ληστών, δηλ. του διαβόλου και των δυνάμεων του. Του έβγαλαν τη στολή της αθάνατης δόξας, τον χτύπησαν ανελέητα με τα πάθη και τις αδυναμίες, του προξένησαν πληγές δηλ. πορνείες, μοιχείες, φαρμακώματα, δολοφονίες, φιλονικίες και τον άφησαν μισοπεθαμένο, όχι γιατί δεν ήθελαν να τον σκοτώσουν αλλά γιατί δεν τους άφησε ο Θεός. Ιερεύς και Λευίτης είναι ο Μωσαϊκός νόμος και η τάξη των προφητών. Ούτε ο Μωϋσής με τα θαύματα του, ούτε οι προφήτες με τα σημεία τους δεν κατόρθωσαν να θεραπεύσουν τα τραύματα της αμαρτίας γιατί, όπως λέγει ο ιερός Χρυσόστομος «και γαρ αυτοί εν αμαρτίαις κατείχοντο» Μόνο ο σπλαχνικός και ελεητικός Σαμαρείτης, ο Υιός και λόγος του Θεού, που την καταγωγή του είχε από τον ουρανό, στάθηκε με αγάπη πάνω από τον τραυματισμένο άνθρωπο. Ένωσε κρασί και λάδι, συνταίριασε τη θεία φύση με την ανθρώπινη, ένωσε το άγιο Πνεύμα με το αίμα του και έδωσε στον άνθρωπο ζωή. Ύστερα πήρε την ανθρώπινη σάρκα επάνω στους ώμους της Θεότητας του και την εναπέθεσε στο φιλόξενο και γαλήνιο πανδοχείο, στην αγία Εκκλησία.
Πανδοχείο για όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους, ιατρείο ψυχών και σωμάτων, τόπος ανανήψεως και αναρρώσεως είναι η αγία μας Εκκλησία. Υπηρέτες και ιατροί είναι οι οικονόμοι των θείων Μυστηρίων, οι οποίοι με το λάδι της αγάπης και το κρασί της διδασκαλίας θεραπεύουν τα έλκη της αμαρτίας. Οι πόρτες του πανδοχείου είναι για όλους ανοικτές. Όλους τους δέχεται και όλους τους φροντίζει. Δεν απομακρύνει τον πόρνο, δεν απεχθάνεται τον ειδωλολάτρη, κανένα ασεβή και ακάθαρτο δεν αποδιώχνει, αλλά με αγάπη όλους τους αγκαλιάζει, τους ανακουφίζει με τη στοργή, τους δροσίζει με την καλοσύνη, τους ενισχύει με τα Άχραντα Μυστήρια και τους θεραπεύει με την δύναμη του Αγίου Πνεύματος. «Τις χειμαζόμενος και προστρέχων τω λιμένι τούτω ου διασώζεται; ή τις οδυνώμενος και προσπίπτων τω ιατρείω τούτω ου θεραπεύεται»;
Ο σημερινός άνθρωπος δέσμιος στο άρμα της εξωφρενικής τεχνολογικής ταχύτητας έχει χάσει το δρόμο που οδηγεί στο ψυχοσωματικό ιατρείο της Εκκλησίας. Ακολουθώντας το δρόμο της προόδου και το πολιτισμού χωρίς σύνεση και κρίση πέφτει συχνά στις ενέδρες των ληστών που επιβουλεύονται την ευτυχία και την πρόοδο του με αποτέλεσμα να χάνει εκείνο που ποθεί και να μένει μισοπεθαμένος στην άκρη των πολυσύχναστων λεωφόρων των κοσμικών ηδονών. Το δε τραγικότερο είναι, ότι πεισματικά αρνείται να δεχθεί τη βοήθεια εκείνου που θα τον οδηγήσει στο «πανδοχείο», στην αγία Εκκλησία, μέσα στην οποία θα ανακουφισθεί από τον πόνο των πληγών και τη ζάλη της ψυχοπνευματικής συγχύσεως.
Χωρίς τη βοήθεια του «Καλού Σαμαρείτου», του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, κινδυνεύει να αφήσει την τελευταία του πνοή μέσα στο δρόμο, εγκαταλελειμμένος, απογοητευμένος από την αδιαφορία των φίλων και συγγενών, μόνος με μόνη συντροφιά τη θλίψη και την απελπισία.
Υπάρχουν πολλοί ανάμεσα μας που έχουν ανάγκη μιας ψυχοπνευματικής ανακαινίσεως μέσα στο ιερό πανδοχείο της Εκκλησίας. Άνθρωποι κάθε ηλικίας και κοινωνικής τάξεως, τραυματισμένοι από τα ψυχοφθόρα τους πάθη, εξουθενωμένοι από τη μανία του μίσους και της κακίας του κόσμου τούτου, περιμένουν κάποιο συνάνθρωπο τους να σταθεί μπροστά στον πόνο τους και να τους παρηγορήσει με τη αγάπη του. Όλοι όμως προσπερνούν βιαστικοί. Δεν έχουν χρόνο, ούτε διάθεση. Και όμως πρέπει κάποιος Σαμαρείτης, κάποιος άνθρωπος της Εκκλησίας να θυσιάσει λίγη ώρα, να κάνει τον πόνο του πλησίον δικό του πόνο και να τον οδηγήσει στο θεραπευτήριο των ψυχών. Κι αν αυτός αρνηθεί να δεχθεί της Εκκλησίας τη χάρη, εμείς ας προσπαθήσουμε να του δείξουμε αγάπη και τότε μόνος του θα ζητήσει τη σωτηρία.
Αδελφέ,
«Μη απέχου Εκκλησίας, ουδέν γαρ Εκκλησίας ισχυρότερον. Η ελπίς σου η Εκκλησία, η σωτηρία σου η Εκκλησία, η καταφυγή σου η Εκκλησία» .
Γιώργος Σαββίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά